Discours, par. |
[32, 95] |
{πραγμάτων}
ἐραστὴς
ἡνιόχων
καὶ
κιθαρῳδῶν,
|
οὐκ
|
ἄδηλον
ὅπως
ἕξουσιν.
Θεόφιλόν
φασι |
[32, 50] |
αὐτῇ
τῇ
θέᾳ
τὰ
γιγνόμενα
|
οὐκ |
αἰσχρὰ
καὶ
μεστὰ
πάσης
ὕβρεως, |
[32, 40] |
οὐχ
ὁρῶσι
καὶ
ἀκούειν
ἐθέλοντες
|
οὐκ |
ἀκούουσι,
σαφῶς
ἐξεστηκότες
καὶ
παρανοοῦντες, |
[32, 1] |
παισί,
καὶ
ταῦτα
θεοῦ
προστάξαντος,
|
οὐκ |
ἄλλο
ἥρμοζεν
ἢ
παιδεία
καὶ |
[32, 65] |
ὥστ´,
εἴ
τις
παρίοι
δικαστήριον,
|
οὐκ |
ἂν
γνοίη
ῥᾳδίως
πότερον
ἔνδον |
[32, 20] |
ἐγὼ
γοῦν,
εἰ
ἦν
ᾠδικός,
|
οὐκ |
ἂν
δεῦρο
εἰσῆλθον
δίχα
μέλους |
[32, 30] |
βασιλεῦσι,
καὶ
οὐδείς
ἐστιν
ὃς
|
οὐκ |
ἂν
εἰσελθὼν
καταπλαγείη
τε
ὑμᾶς
|
[32, 95] |
αὐτῶν
πενίαν
κατεγνωκὼς
ἢ
ἀπειρίαν
|
οὐκ |
ἂν
θέλοι
μάτην
ἐνοχλεῖσθαι,
σαφῶς |
[32, 70] |
ἠλαύνεσθε
τῶν
ἐν
ταῖς
τραγῳδίαις,
|
οὐκ |
ἂν
οὕτως
χαλεπῶς
διέκεισθε.
~αὐτὸν |
[32, 85] |
διαβεβλῆσθαι,
μίμους
καὶ
γελωτοποιοὺς
μᾶλλον,
|
οὐκ |
ἄνδρας
ἐρρωμένους,
{ὡς
τῶν
κωμικῶν |
[32, 40] |
ἀκούουσι,
σαφῶς
ἐξεστηκότες
καὶ
παρανοοῦντες,
|
οὐκ |
ἄνδρες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
παῖδες |
[32, 50] |
ἀπάγχεσθαι,
καθάρματος
ἀγεννοῦς
καὶ
ζῆν
|
οὐκ
|
ἀξίου,
πόσης
αἰσχύνης;
καὶ
τούτους |
[32, 10] |
καὶ
σοφιστῶν.
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
|
οὐκ |
ἀπ´
ἐμαυτοῦ
μοι
δοκῶ
προελέσθαι |
[32, 60] |
καὶ
λίχνους
ἀκροατὰς
κινοῦσιν.
τοιγαροῦν
|
οὐκ |
ἀπὸ
κύκνων
οὐδὲ
ἀηδόνων
ὁ |
[32, 60] |
ἄρχοντα
παιδείᾳ
καὶ
λόγῳ
προσέχοντα;
|
οὐκ |
ἀποθήσεσθε
τὴν
αἰσχρὰν
ταύτην
καὶ
|
[32, 5] |
καὶ
δαπάνην.
λέγω
δὲ
ταῦτα
|
οὐκ |
ἀποτρέπων
οὐδὲ
καταλύειν
κελεύων
τὰς |
[32, 45] |
ἐποίουν,
ὡς
ὁ
μῦθός
φησιν,
|
οὐκ |
ἀπώλλυον
τοὺς
σφόδρα
ἡσθέντας
αὐταῖς; |
[32, 20] |
ἡδὺς
μήτε
μεῖζον
ἑτέρου
φθεγγόμενος,
|
οὐκ |
ἄρα
ἔδεισα
τὸν
ὑμέτερον
θροῦν |
[32, 55] |
καὶ
φιλογέλωτες
καὶ
φιλορχησταί·
πλὴν
|
οὐκ |
αὐτόματος
ὑμῖν
ἀναβλύει
διψήσασιν
ὁ |
[32, 70] |
τρόπων
κουφότης
καὶ
τὸ
ἀλόγιστον
|
οὐκ |
ἐᾷ
μένειν
ἐπὶ
τοῖς
ἐλάττοσιν |
[32, 15] |
τῶν
ἑλκῶν
τὰ
δυσχερῆ
λίαν
|
οὐκ |
ἐᾷ
προσάψασθαι,
καὶ
τοῦτο
αὐτὸ |
[32, 15] |
λοιδορία
καὶ
προπηλακισμός·
ὧν
ἴσως
|
οὐκ |
ἔδει
φροντίζειν·
τοιγαροῦν
διὰ
τὴν
|
[32, 20] |
ἐμέ
γ´
ἠνώγει
δεῦρ´
ἐλθέμεν
|
οὐκ |
ἐθέλοντα·
τίς
δ´
ἂν
ἑκὼν |
[32, 20] |
παλαίοντες,
εἰς
δ´
τὸ
στάδιον
|
οὐκ |
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
τὸν
ἥλιον
καὶ |
[32, 70] |
δ´
ἂν
ὑμεῖς
μίαν
ἡμέραν;
|
οὐκ |
ἐν
τῇ
γενομένῃ
ταραχῇ
μέχρι |
[32, 50] |
τὸ〉
ἀνατετάσθαι
καὶ
ἀποβλέπειν,
μόνον
|
οὐκ |
ἐπὶ
τοῖς
χείλεσι
τὰς
ψυχὰς |
[32, 70] |
καὶ
τοῦτο
εἴργασθε
δι´
ἀγερωχίαν,
|
οὐκ |
ἐπιβουλεύοντες.
ὑμεῖς
γὰρ
ἂν
ἀποσταίητέ |
[32, 40] |
ἀκούεσθε
δὲ
ὑπὸ
μυρίων
ἐθνῶν
|
οὐκ |
ἐπισταμένων
ὑμᾶς,
καὶ
ὁρᾶτε
μὲν |
[32, 65] |
σοφιστοῦ
δὲ
οἴκημα
πλησίον
ᾖ,
|
οὐκ |
ἔσται
γνῶναι
τὴν
διατριβήν.
δοκεῖ |
[32, 5] |
διάθεσιν
ἢ
πρὸς
θεοὺς
εὐσέβειαν
|
οὐκ |
ἔστι
κτήσασθαι,
ἔριν
δὲ
ἀμαθῆ |
[32, 55] |
ὥσπερ
ἐν
τῷ
πότῳ
προϊόντας,
|
οὐκ |
ἔστιν
ἄλλους
ἰδεῖν.
παρὰ
μὲν |
[32, 25] |
δὲ
ὦτα
ἐμπέφρακται,
καὶ
πάροδος
|
οὐκ |
ἔστιν
εἰς
αὐτὰ
λόγοις
ἐπιεικέσιν, |
[32, 65] |
καὶ
περιττὸς
εἶναι,
μὰ
Δί´
|
οὐκ
|
ἐτίμησαν
αὐτόν,
ἀλλ´
ἀφείλοντο
τὴν |
[32, 90] |
μαινόμενον·
ἐκ
τοῦδε
βαίνων
ἅρματ´
|
οὐκ |
ἔχων
ἔχειν
ἔφασκε,
δίφρου
δ´ |
[32, 45] |
ὅτι
τῷ
τῆς
ἀνοίας·
ὡς
|
οὐκ |
ἦν
ὑμῖν
ἐπιεικῶς
αὐτὰ
ὁρᾶν. |
[32, 5] |
γὰρ
αὐτῶν
ὅλως
εἰς
πλῆθος
|
οὐκ |
ἴασιν
οὐδὲ
θέλουσι
διακινδυνεύειν,
ἀπεγνωκότες |
[32, 30] |
δοκεῖν
καὶ
σπουδαῖοι
τοιαῦτα
πράττοντες.
|
οὐκ |
ἴστε
ὅτι
ὥσπερ
ἡγεμὼν
καὶ |
[32, 95] |
τοῦ
δεῖνος
ᾀσμάτων,
Θεοφίλου
δὲ
|
οὐκ |
οἶδα
εἴ
ποτε
ἠκούσατε·
ὥσπερ |
[32, 5] |
μὲν
ἐν
τῇ
πόλει
πλῆθος
|
οὐκ |
ὀλίγον,
καὶ
καθάπερ
ἄλλου
τινὸς |