Discours, par. |
[32, 65] |
θαυμαζομένῳ
τότε
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν.
|
ὅτι |
γὰρ
λίαν
ἡδὺς
ἐδόκει
καὶ |
[32, 20] |
πρὸς
τοὺς
αἰτιωμένους
καὶ
καταγιγνώσκοντας,
|
ὅτι |
δεῦρο
εἰσῆλθον,
ᾖ
δικαίως
ἀπολογεῖσθαι· |
[32, 90] |
καὶ
ζῆν
φιλοπόνως
{πολλοὺς
δῆλον
|
ὅτι} |
καὶ
ταῦθ´
ὅτ´
ἀναγκαῖον
ἦν |
[32, 85] |
εἰ
καὶ
ψυχρότερόν
ἐστιν
εἰπεῖν
|
ὅτι |
κἀκείνην
ὑπὸ
ἵππου
τινὸς
φθαρῆναι |
[32, 90] |
δόξης
ἀπολαύουσιν
ἔτι
καὶ
νῦν;
|
ὅτι |
κοινῇ
ἐκτήσαντο
τὴν
φιλοτιμίαν.
τοὺς |
[32, 80] |
ἀνθρώπων
τοῖς
παρ´
ὑμῖν
(πλὴν
|
ὅτι |
μάχεσθαί
γε
οὐδεὶς
ἱκανός
ἐστιν |
[32, 95] |
πᾶσιν
Ἕλλησιν
ἀφικέσθαι
γελωτοποιόν·
ἀλλ´
|
ὅτι |
οἱ
εἴσαιτο
γελοίιον
Ἀργείοισιν
ἔμμεναι. |
[32, 1] |
ἐσιωπήσατε,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ἐδείξατε
|
ὅτι |
οὐ
μόνον
ἐστὲ
ἱκανοὶ
νοήσαντες |
[32, 20] |
παρέβαλον·
ὅπως
οὖν
ἔχω
λέγειν
|
ὅτι |
οὐ
πᾶν
πλῆθος
ἀσελγές
ἐστιν |
[32, 75] |
ταῦτα,
τί
ἐρεῖτε;
ἢ
δῆλον
|
ὅτι |
οὐδ´
ἀκούσεσθε
παρ´
ἐκεῖνον
τὸν |
[32, 95] |
θέλοι
μάτην
ἐνοχλεῖσθαι,
σαφῶς
εἰδὼς
|
ὅτι |
οὔτ´
ἂν
ὠνήσαιτο
τῶν
ἀνθρώπων
|
[32, 10] |
ἐνθάδε
ἐν
Μέμφει
πλησίον
ὑμῶν,
|
ὅτι
|
παῖδες
ἀπαγγέλλουσι
παίζοντες
τὸ
δοκοῦν |
[32, 90] |
παρείληφε
{κἀκείνων
ἐστὶ}
τὸ
ὄνειδος,
|
ὅτι |
πάντες
αὐτὸ
πάσχουσιν·
ὥσπερ
καὶ |
[32, 85] |
ἡ
τῶν
Τρώων
πόλις
εὐδαίμων,
|
ὅτι |
πονηρῶν
καὶ
ἀκολάστων
ὑπῆρξε
πολιτῶν. |
[32, 10] |
ἐγγύθεν
ἄρξωμαι,
τοῦτο
πείσθητε
βεβαίως,
|
ὅτι |
τὰ
συμβαίνοντα
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐπ´ |
[32, 5] |
ἐκεῖνοι
καὶ
πάνυ
καλῶς
ἐποίουν,
|
ὅτι |
τοῖς
ποιηταῖς
ἐπέτρεπον
μὴ
μόνον |
[32, 1] |
ὡς
σοφούς
τε
καὶ
δεινούς,
|
ὅτι
|
τοσαῦται
μυριάδες
ἀνθρώπων
ἅμα
καὶ |
[32, 1] |
ἕτερον
μείζω
τε
καὶ
σεμνότερον,
|
ὅτι |
τοσοῦτοι
ὄντες
λόγων
χρησίμων
γενομένων |
[32, 30] |
μέγα
ὁ
λόγος,
τοῦτο
γοῦν
|
ὅτι |
τοσοῦτον
χρόνον
κάθησθε
σωφρονοῦντες.
καὶ |
[32, 45] |
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
χρισάμενοι
φαρμάκῳ;
δῆλον
|
ὅτι |
τῷ
τῆς
ἀνοίας·
ὡς
οὐκ |
[32, 95] |
Ἀλεξανδρέων
δῆμος.
οὐκοῦν
ἂν
ἀκούσωσιν
|
ὅτι |
φρόνιμος,
ἀλλ´
οὐχ
οἷα
τὰ |
[32, 30] |
σπουδαῖοι
τοιαῦτα
πράττοντες.
οὐκ
ἴστε
|
ὅτι |
ὥσπερ
ἡγεμὼν
καὶ
βασιλεὺς
ὅταν |