Discours, par. |
[32, 55] |
οὐδὲ
μανίαν·
τὰς
δὲ
παρθένους,
|
ὡς |
ἂν
αἰδουμένας
τε
καὶ
σώφρονας. |
[32, 40] |
ἐπιτηδείων
περιουσίᾳ,
πάντα
ἀκριβῶς
διεξιόντας
|
ὡς |
ἂν
δύνωνται
τοῖς
αὑτῶν,
ἃ |
[32, 65] |
ὑφεωρῶντο,
καὶ
ἐφύλαττον
τὰ
ὦτα,
|
ὡς |
ἂν
μὴ
διαφθαρῶσιν
αἱ
ἀκοαὶ |
[32, 95] |
μὴ
δεομένους
θεραπείας;
ἢ
μᾶλλον
|
ὡς |
ἀνιάτων
ἀπεγνωκέναι;
παραπλήσιον
γάρ,
ὥσπερ |
[32, 55] |
γὰρ
Παιήονα
καὶ
Ἀλεξίκακον
προσαγορεύουσιν,
|
ὡς |
ἀποτρ
έποντα
τῶν
κακῶν
καὶ |
[32, 40] |
τῶν
Περσῶν
ἢ
τῶν
Βακτρίων,
|
ὡς |
αὐτοὶ
μὲν
ἴσασιν
ἱππεύειν
καὶ |
[32, 65] |
τοὺς
ῥήτορας
οὐδὲ
γνῶναι
ῥᾴδιον.
|
ὡς |
γὰρ
ὁρῶσι
τὴν
σπουδὴν
ὑμῶν |
[32, 80] |
ἄχνας
φορέει
ἱερὰς
κατ´
ἀλωάς,
|
ὡς |
δ´
ἀναμαιμάει
βαθέ´
ἄγκεα
θεσπιδαὲς |
[32, 80] |
οἱ
κεκλήγοντες
ἐπ´
ἀλλήλοισιν
ἔπιπτον.
|
ὡς |
δ´
ἄνεμος
ἄχνας
φορέει
ἱερὰς |
[32, 75] |
ἁρμάτων.
ἔδοξεν
οὖν
τοῖς
Ἠλείοις
|
ὡς |
δαιμονίου
τινὸς
ὄντος
ἱδρύσασθαι
βωμόν. |
[32, 45] |
καὶ
καταγελῶν
οὐ
φαύλου
πράγματος,
|
ὡς |
ἐγὼ
δοκῶ,
ταῦτα
ἔλεγεν.
περὶ |
[32, 70] |
δείξας
τινὰ
τόπον
βραχὺν
προηγόρευεν
|
ὡς |
εἰ
μὲν
αὐτὸς
ἐκεῖ
προέλθοι, |
[32, 5] |
γε
καὶ
ἀγεννὲς
ἀνθρώπων
οὐθέν,
|
ὡς |
εἰπεῖν,
ἐπισταμένων,
ἀλλὰ
χρείων
τροφῆς· |
[32, 1] |
μὲν
καὶ
ἡδονῆς
καὶ
γέλωτος,
|
ὡς |
εἰπεῖν,
οὐδέποτε
ἀπορεῖτε·
καὶ
γὰρ |
[32, 100] |
δαιμόνιόν
ποτε
προειπεῖν
καθ´
ὕπνον
|
ὡς |
εἰς
ὄνου
ὦτα
ᾄσεται.
καὶ |
[32, 65] |
τῷ
τρόπῳ
κοῦφον
καὶ
ἀνόητον,
|
ὡς |
ἐκ
τοιούτου
σπέρματος·
ἐπεὶ
τούς |
[32, 55] |
ποιεῖτε
τὰ
τῶν
ποιητῶν
μυθολογήματα·
|
ὡς |
ἐκεῖνοί
γε
παρεισάγουσι
Βάκχας
τινὰς
|
[32, 65] |
ὑμῖν
βούλομαι
Λακεδαιμονίων
ἔργον
εἰπεῖν,
|
ὡς |
ἐκεῖνοι
προσηνέχθησαν
ἀνδρὶ
κιθαρῳδῷ
θαυμαζομένῳ |
[32, 20] |
ἔπη
κἀγὼ
λέγοιμι
πρὸς
ὑμᾶς,
|
ὡς |
ἐκεῖνος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
πεποίηται
Καλυψοῖ |
[32, 80] |
οὐδὲ
ἀριστεύειν
οὐδὲ
αἱρεῖν
πόλεις,
|
ὡς |
ἐκεῖνος)
ὑμῶν
δὲ
οὐδεὶς
ἐν |
[32, 10] |
ὑμᾶς,
καὶ
ταύτην
ἐνδεῶς,
οὐδ´
|
ὡς |
ἐμπλῆσαι
τὰς
ἀκοὰς
ὑμῶν
οὐδ´ |
[32, 15] |
δέχεσθαι·
τὰ
κακὰ
δὲ
ἀλλαχόθεν,
|
ὡς |
ἐξ
ἑτέρας
τινὸς
πηγῆς
ἔρχεται |
[32, 60] |
ὠνόμασται
παρ´
ὑμῖν
αὐτοῖς,
ἀλλ´,
|
ὡς
|
ἔοικε,
κνυζηθμοῖς
καὶ
ὑλαγμοῖς
εἰκάζετε. |
[32, 95] |
οὐχ
οἷα
τὰ
νῦν
λεγόμενα,
|
ὡς |
ἐπτοημένος,
ὡς
εὐχερής,
τὰ
μικρὰ |
[32, 40] |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους·
ἔλεγεν
οὖν
|
ὡς |
ἔστιν
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει
τῶν |
[32, 95] |
μήτε
δείξειε
μηδέποτε·
δῆλον
γὰρ
|
ὡς |
ἐσχάτην
τινὰ
αὐτῶν
πενίαν
κατεγνωκὼς |
[32, 95] |
τὰ
νῦν
λεγόμενα,
ὡς
ἐπτοημένος,
|
ὡς |
εὐχερής,
τὰ
μικρὰ
θαυμάζων,
ἥττων
|
[32, 65] |
ὅσον
ὑμῶν
διέφερον,
περὶ
ταῦτα,
|
ὡς |
ἔφην,
εὐλαβῶς
ἔχοντες.
οἱ
μὲν |
[32, 90] |
εἰσέβαινεν
ἄντυγας,
κἄθεινε
κέντρον
δῆθεν
|
ὡς |
ἔχων
χερί.
~μὴ
οὖν
καὶ |
[32, 70] |
διὰ
τὰς
κατ´
ὀλίγον
ζημίας,
|
ὡς |
ἡ
κακία
πρόεισιν
ἐκ
τῶν |
[32, 50] |
ἀλλ´
ἔστιν
εὐγνώμων
ὁ
θεός,
|
ὡς |
θεός,
οἶμαι,
καὶ
φέρει
πρᾴως |
[32, 20] |
οὕτω
λέγοντος·
κινήθη
δ´
ἀγορή,
|
ὡς |
κύματα
μακρὰ
θαλάσσης
πόντου
Ἰκαρίοιο, |
[32, 85] |
ὁπλήεντας
ἔθηκε
θεὰ
λευκώλενος
Ἥρη,
|
ὡς |
μή
μοι
τρύζητε
καθήμενοι
ἄλλοθεν |
[32, 70] |
μὴν
ἐκεῖνο
μέμνησθε
τὸ
γελοῖον
|
ὡς |
ὁ
βέλτιστος
ὑμῖν
Κόνων
ἐχρήσατο |
[32, 45] |
δὲ
Σειρῆνες
ἄλλο
τι
ἐποίουν,
|
ὡς |
ὁ
μῦθός
φησιν,
οὐκ
ἀπώλλυον |
[32, 35] |
τῆς
πόλεως,
δεῖξαι
βουλόμενος
ὑμῖν
|
ὡς |
ὅ,
τι
ἂν
ἀσχημονῆτε
οὐ |
[32, 35] |
οὐ
μεγάλα,
περὶ
μεγίστων
δὲ
|
ὡς |
οἷόν
τε.
καὶ
νῦν
εἶπον |
[32, 5] |
μὲν
οὐδὲν
ἐργάζονται,
κακὸν
δ´
|
ὡς |
οἷόν
τε
τὸ
μέγιστον,
καταγελᾶν |
[32, 45] |
γὰρ
τοῦτό
με〉
οἴεσθε
λέγειν
|
ὡς |
οὐ
χρὴ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα |
[32, 65] |
δῆμον
ἄγεσθαι
μὲν
ὑπὸ
ᾠδῆς,
|
ὡς |
οὐδένας
ἄλλους,
κἂν
ἀκούσωσι
κιθάρας |
[32, 100] |
προσεῖχεν
οὐδὲ
ἐφρόντιζε
τοῦ
ὀνείρατος,
|
ὡς |
οὐδενὸς
ὄντος.
ἐπεὶ
δὲ
ὁ |
[32, 45] |
δῆλον
ὅτι
τῷ
τῆς
ἀνοίας·
|
ὡς |
οὐκ
ἦν
ὑμῖν
ἐπιεικῶς
αὐτὰ |
[32, 50] |
τὴν
τῶν
πολλῶν
ἄνοιαν.
τοιγαροῦν
|
ὡς |
παισὶν
ὑμῖν
παιδαγωγοὺς
δέδωκε
τοὺς |
[32, 10] |
οἱ
δὲ
ποιήματα
συνθέντες
ᾄδουσιν,
|
ὡς
|
πάνυ
φιλῳδῶν
ὑμῶν
κατεγνωκότες.
οὗτοι |
[32, 10] |
~τῶν
δὲ
εἰς
ὑμᾶς
παρϊόντων
|
ὡς |
πεπαιδευμένων
οἱ
μὲν
ἐπιδεικτικοὺς
λόγους |
[32, 40] |
γῆς
πέρατα
ἐλθόντας
λέγειν;
οὐχ
|
ὡς |
πόλιν
εἴδομεν
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[32, 30] |
ἐπεξελθεῖν.
{καίτοι
τάχα
φήσει
τις
|
ὡς |
πολλὰ
λέγων
οὐδὲν
ὑμῖν
συμβεβούλευκα |
[32, 15] |
δὲ
τοὺς
κακίστους
καὶ
ἀτυχεστάτους
|
ὡς |
πορρωτάτω
φεύγειν
ἀπὸ
τοῦ
λόγου |
[32, 1] |
οὖσαν.
καίτοι
τινὲς
ἐπαινοῦσιν
ὑμᾶς
|
ὡς |
σοφούς
τε
καὶ
δεινούς,
ὅτι
|
[32, 95] |
γνώμην
νομίζετε
αὐτὸν
ἔχειν;
πότερον
|
ὡς |
σοφοὺς
ὑμᾶς
καὶ
μὴ
δεομένους |
[32, 75] |
σφόδρα
ὑψηλὰ
κατὰ
τὸν
δρόμον,
|
ὡς |
τὰς
ὑμετέρας
ψυχὰς
ἰδεῖν
ἔστι |
[32, 25] |
μερίδος
θῶμεν;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
|
ὡς |
τῆς
βελτίονος
οὖσιν
ὑμῖν
παρέσχηκα |
[32, 30] |
πολὺ
βέλτιον·
καὶ
θέαν
ἵππων·
|
ὡς |
τῶν
γε
ἄλλων
οὐδενὸς
αὐτοῖς |
[32, 85] |
γελωτοποιοὺς
μᾶλλον,
οὐκ
ἄνδρας
ἐρρωμένους,
|
{ὡς |
τῶν
κωμικῶν
ἔφη
τις
ἐπὶ |
[32, 85] |
μηδ´
ἄξιον
ζήλου,
τοὐναντίον
δὲ
|
ὡς |
φαύλους
τοὺς
ἀνθρώπους
διαβεβλῆσθαι,
μίμους |
[32, 10] |
οὐδὲν
ἴσως
δεινόν·
εἰ
δ´
|
ὡς |
φιλόσοφοι
ταῦτα
πράττουσι
κέρδους
ἕνεκεν |
[32, 20] |
ποιητῶν
ὑμνούντων
ἀεὶ
τὸν
ὄχλον
|
ὡς |
χαλεπόν
τε
καὶ
ἀπειθῆ
καὶ |