Alphabétiquement     [«   »]
δαπάνην 1
δαψιλῶς 1
δέ 10
δὲ 175
δέδοικα 4
δεδούλωσθε 1
δέδωκε 1
Fréquences     [«    »]
116 γὰρ
104 μὲν
132 τῶν
175 δὲ
663 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

δὲ


Discours, par.
[32, 1]   σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων  δὲ   ἀεὶ μεστόν ἐστι καὶ θορύβου
[32, 90]   κοινῇ ἐκτήσαντο τὴν φιλοτιμίαν. τοὺς  δὲ   Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς λόγους
[32, 90]   ἑκάστων τὰ τοιαῦτα, τῷ παντὶ  δὲ   αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ
[32, 30]   πρότερόν τινα εἰρηκέναι φασί· τὸ  δὲ   Ἀλεξανδρέων πλῆθος τί ἂν εἴποι
[32, 55]   φέρειν ἐν ταῖς ἀγκάλαις· τὰ  δὲ   ἄλλα καὶ πάνυ μοι δοκεῖτε
[32, 15]   τοῖς ἐθέλουσι δέχεσθαι· τὰ κακὰ  δὲ   ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ ἑτέρας τινὸς
[32, 5]   εὐσέβειαν οὐκ ἔστι κτήσασθαι, ἔριν  δὲ   ἀμαθῆ καὶ φιλοτιμίαν ἄμετρον καὶ
[32, 10]   ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων  δὲ   ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις
[32, 55]   καὶ προσέχειν μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ  δὲ   ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ
[32, 100]   ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας.  δὲ   ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος, Τοῦτ´
[32, 60]   καὶ ἐπύργου τὴν πόλιν· οὗτοι  δὲ   ἀνατρέπουσι καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν
[32, 45]   ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ θάνατος, τὸ  δὲ   ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς
[32, 20]   {καὶ τῶν} ἀνθρώπων ἐρημίαν· ἐγὼ  δὲ   ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ
[32, 50]   οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ  δὲ   ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ βοῆς
[32, 55]   εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες ὦμεν. ἕτερος  δὲ   αὖ τρόπος αὐλοῦ τε καὶ
[32, 10]   μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα  δὲ   αὐτὸ δείκνυσι τὴν αὑτοῦ δύναμιν
[32, 75]   ὕδωρ ὑποδέχεσθαι τοῖς κόλποις. Ἀθήνησι  δὲ   αὐτὸ τοῦτο τὸ ζῷον ἀγαπηθῆναι
[32, 30]   ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε  δὲ   αὑτοὺς ἐν τῷ παρόντι καὶ
[32, 65]   Ἑλλήνων προέστησαν πολλὰ ἔτη, τοὺς  δὲ   βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς
[32, 40]   ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων  δὲ   βαρβάρων. τί οὖν οἴεσθε τούτους
[32, 30]   τῆς πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ  δὲ   βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς
[32, 85]   τις ἴδοι πάνυ καλήν, τὸν  δὲ   δεσπότην αὐτὸν ἀνδράποδον μηδὲ θυρωρεῖν
[32, 15]   δεινῶν ἐπικειμένων αὐτοῖς ἀπετράπησαν. οἱ  δὲ   διὰ παντὸς ἄπειροι τοῦ φαρμάκου
[32, 95]   σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν  δὲ   διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς
[32, 1]   φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς  δὲ   διανοουμένους, καὶ νῦν ποιήσατε,
[32, 45]   καὶ δι´ ἡδονὴν μικράν, μᾶλλον  δὲ   δόξαν κενήν. οὐ γὰρ ἡδόμενοι
[32, 30]   ὑμῶν ἔχῃ τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ  δὲ   δύνασθε σεμνοὶ δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι
[32, 40]   γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε  δὲ   εἰς τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος οἶμαι
[32, 40]   αὑτοὺς καὶ τἄλλα πράττοντες· ὅταν  δὲ   εἰς τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν
[32, 10]   οἱ δ´ ἔτι αὔξουσιν. ~τῶν  δὲ   εἰς ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων
[32, 60]   γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ  δὲ   ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι·
[32, 45]   καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ  δὲ   ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ
[32, 70]   βήματα νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα  δὲ   ἔλεγε, φειδόμενος ὑμῶν καὶ καταγελῶν
[32, 55]   κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν  δὲ   Ἑλλήνων ὑμεῖς μόνοι δι´ ὤτων
[32, 60]   οἶμαι {τῶν} πάντων θηρίων. πλεῖστα  δὲ   ἐν αὐτοῖς εἶναι τούς τε
[32, 40]   ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆς ταραχῆς· ἔτι  δὲ   ἔν τε συνόδοις καὶ στενωποῖς
[32, 5]   ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς· οὗτοι  δὲ   ἔν τε τριόδοις καὶ στενωποῖς
[32, 15]   λύπης, μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων  δὲ   ἓν ἴαμα καὶ φάρμακον ἐποίησαν
[32, 65]   δὲ μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν  δὲ   ἐνίους, οἷα δὴ γένος ἀναιδὲς
[32, 35]   τῶν ἀεὶ θωπευόντων ὑμᾶς· ἐγὼ  δὲ   ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ γῆν καὶ
[32, 15]   οὖν ἑκατέρων ταῖς πόλεσι, πολὺ  δὲ   ἐπιεικεστέρων τῶν ἐν ταῖς ἐξουσίαις.
[32, 90]   τοῦτο χαλεπὸν οὐδὲ ὑπερβάλλον· ὅταν  δὲ   ἐπικρατῇ τὸ πάθος καὶ βλέπηται
[32, 30]   ἐφ´ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο  δὲ   ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος. ἐγὼ
[32, 60]   νάπας τὰ πολλὰ διατρίβειν· ἀποθανόντος  δὲ   ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ χαλεπῶς φέρειν·
[32, 75]   δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς,  δὲ   Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας
[32, 15]   μὴ ῥᾳδίως αὐτὸ πράττοντες. τὴν  δὲ   ἑτέραν ἐπιμέλειαν ἔργον εἶναί φημι
[32, 75]   ξένον ἐνέγκῃ τῷ χρόνῳ. {πάλιν  δὲ   ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ τινος ἐρασθεῖσαν
[32, 95]   γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς  δὲ   ἑτέρας τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ
[32, 40]   ἐλθόντες ἀποδύσωνται, χρίονται φαρμάκῳ. τοῦτο  δὲ   ἔφη κινεῖν αὐτοῖς τὴν μανίαν.
[32, 65]   τῆς τοιαύτης ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς  δὲ   ἤδη μοι δοκεῖ τὸ πρᾶγμα
[32, 15]   ἄλλοτε δ´ αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως  δὲ   ἤδη ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων
[32, 90]   οὐ σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν  δὲ   Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ,
[32, 80]   ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ  δὲ   θεαταὶ θώκοις ἐν σφετέροις οὔθ´
[32, 80]   πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς  δὲ   θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ
[32, 75]   ἐλατῆρες ἕστασαν ἐν δίφροισι, πάτασσε  δὲ   θυμὸς ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο
[32, 95]   τίμιον, ἀλλὰ τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ  δὲ   καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι
[32, 20]   ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες  δὲ   καὶ ἀκούσαντες διὰ τέλους πᾶσι
[32, 60]   ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω  δὲ   καὶ ἄλλον εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου
[32, 25]   οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως  δὲ   καὶ ἄλλος προαιρήσεται τῶν ἐμοῦ
[32, 80]   σελήνην. οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη  δὲ   καὶ ἀνδρῶν, ἀνδρῶν κουφονόων, φιλαοιδοτάτων,
[32, 25]   ἀπάτη κρατεῖ παρ´ αὐτοῖς. ὁμοίως  δὲ   καὶ δῆμος μέν τις
[32, 10]   καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε, στεφάνους  δὲ   καὶ ἑταίρας καὶ μύρον αὐτοῖς
[32, 35]   μὴ πάντοτε ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ  δὲ   καὶ κατάρσεις καὶ πλήθους ὑπερβολὴ
[32, 30]   ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος. ἐγὼ  δὲ   καὶ νῦν μὲν ἡγοῦμαι πολλὰ
[32, 55]   μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ ἧττον  δὲ   καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν
[32, 65]   καὶ τὸ ἦθος βεβαίους. ἔλεγε  δὲ   καὶ περὶ τῶν κιθαρῳδῶν τῶν
[32, 35]   αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν  δὲ   καὶ τῶν ἄλλων οἱ πλείους
[32, 45]   πολλῶν ἀσθένειαν καὶ σχολήν· ἴσως  δὲ   καὶ τῶν βελτιόνων εἰσὶν οἱ
[32, 1]   νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις, ξυνὸν  δὲ   κακὸν πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο γὰρ
[32, 15]   μέν ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου  δὲ   κακοῦ μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ
[32, 1]   ἀκοὴ τὸ θέατρον· εἰς τοῦτο  δὲ   καλὸν μὲν τίμιον οὐδὲν
[32, 40]   γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν, οἱ  δὲ   καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ
[32, 15]   ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις,  δὲ   καύσει καὶ τομῇ, προσήκουσα μᾶλλον
[32, 90]   οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν  δὲ   κοινὸν γένηται τὸ πρᾶγμα, τότε
[32, 10]   γενναίων καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ  δὲ   κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν.
[32, 50]   ὁμοίως ἐπτοημένοι τὰ τυχόντα, οἱ  δὲ   κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν.
[32, 45]   μὴ τοιούτου τυχὼν δαίμονος· ὁδὶ  δὲ   κραυγῇ μόνον καὶ ἀνοίᾳ διὰ〉
[32, 60]   μὲν ᾔδειν οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ  δὲ   Κυνικοὶ παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν.
[32, 5]   ἀκροατὰς καὶ χειροήθεις ἑαυτοῖς. τῶν  δὲ   Κυνικῶν λεγομένων ἔστι μὲν ἐν
[32, 10]   τινα καὶ σύντομον πλοῦν. ἄνδρα  δὲ   λαβεῖν καθαρῶς καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον,
[32, 55]   καὶ φωνῆς αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον  δὲ   ληρεῖτε ἐκείνων {κάκιον} καὶ παραφέρεσθε
[32, 30]   ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ  δὲ   μάλιστα ἐν ταῖς ὁδοῖς {πλεῖστα}
[32, 30]   βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς  δὲ   μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως ἔχετε καὶ
[32, 1]   ὅ, τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ  δὲ   μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ
[32, 45]   παραμυθίας ἐν τῷ βίῳ· δεῖ  δὲ   μετὰ κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος
[32, 75]   οὕτω διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε  δὲ   μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς
[32, 40]   πολλὰς ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε  δὲ   μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι
[32, 90]   διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε  δὲ   μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε
[32, 15]   μὲν γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν  δὲ   μὴ φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν
[32, 65]   ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι  δὲ   μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν δὲ
[32, 75]   ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων, νῦν  δὲ   νικώντων, ἀεὶ τῶν αὐτῶν· εἰ
[32, 45]   καὶ ὀλέθρους ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι  δὲ   τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ
[32, 100]   ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ  δὲ   τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν
[32, 65]   πίνουσιν δικάζονται· κἂν σοφιστοῦ  δὲ   οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ ἔσται
[32, 75]   θυμὸς ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο  δὲ   οἷσιν ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς
[32, 70]   σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς  δὲ   ὀλίγοι βάλλοντες ὅ, τι ἔτυχον
[32, 10]   καὶ μύρον αὐτοῖς εἰσφέροι. τινὲς  δὲ   ὀλίγοι παρρησίαν ἀγηόχασι πρὸς ὑμᾶς,
[32, 60]   εὔηθες καὶ τὴν φιλανθρωπίαν, τῶν  δὲ   ὀρνίθων μουσικὸν δήπου τὸ γένος
[32, 70]   τέλος ἐκεῖνος μὲν αὐλῶν, ὑμεῖς  δὲ   ὀρχούμενοι τὴν πόλιν ἀπωλέσατε. καὶ
[32, 65]   βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς  δὲ   οὐδὲ ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε. τοιγαροῦν
[32, 35]   οὐδὲν ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς  δὲ   οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ
[32, 1]   ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον  δὲ   οὐδὲ τούτου· τί γάρ, ἂν
[32, 80]   αἱρεῖν πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν  δὲ   οὐδεὶς ἐν τῇ θέᾳ καθέστηκεν,
[32, 40]   {οὐδ´ αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν· ὑμεῖς  δὲ   οὐδεπώποτε αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες
[32, 95]   τῶν τοῦ δεῖνος ᾀσμάτων, Θεοφίλου  δὲ   οὐκ οἶδα εἴ ποτε ἠκούσατε·
[32, 5]   ἐβούλοντο, μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν  δὲ   οὔτε χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε
[32, 65]   τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς  δὲ   οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς
[32, 15]   τινὸς πηγῆς κάτεισι, τοὺς ῥυπαροὺς  δὲ   ὀχετοὺς καὶ δυσώδεις αὐτοὶ ποιοῦμεν
[32, 40]   μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων, οἱ  δὲ   παίονται. ταῦτα δὲ ποιήσαντες, ἀποξυσάμενοι
[32, 1]   παισὶ Λυδῶν Φρυγῶν· Ἑλλήνων  δὲ   παισί, καὶ ταῦτα θεοῦ προστάξαντος,
[32, 20]   πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων· ἑτέρου  δὲ   πάλιν αὖ, δῆμος ἄστατον κακόν,
[32, 45]   παρὰ τὸν τόνον, συνίετε· αὐτοὶ  δὲ   παντελῶς ἔξω τῆς ἁρμονίας τῆς
[32, 40]   τι ἂν αὐτοῖς ἐπέλθῃ. τὸ  δὲ   πάντων χαλεπώτατον, ἐσπουδακότες περὶ τὴν
[32, 55]   οὐ νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς  δὲ   παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας τε
[32, 40]   καὶ παῖδες καὶ γύναια. ἐπειδὰν  δὲ   παύσηται τὸ δεινὸν καὶ διαλυθῶσι,
[32, 95]   ἂν μετάσχητε τῆς φήμης, ἐκείνους  δὲ   περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος
[32, 25]   ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον ψαλίων. οἱ  δὲ   πλείους {καὶ οἱ} θρασεῖς καὶ
[32, 10]   λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ  δὲ   ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν, ὡς πάνυ
[32, 40]   ἀνθρώπων, οἱ δὲ παίονται. ταῦτα  δὲ   ποιήσαντες, ἀποξυσάμενοι τὸ φάρμακον αὐτίκα
[32, 85]   πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸς  δὲ   πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ πρὸς
[32, 70]   καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς  δὲ   πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς
[32, 60]   ἀρχαῖον πρὸς αὐλὸν πολεμεῖν· ὑμεῖς  δὲ   πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε.
[32, 35]   σῶμα τῆς πόλεώς ἐστι, μᾶλλον  δὲ   προσθήκη, τοῦ τε ποταμοῦ τὸ
[32, 60]   οὐχ ἡδόμενα τῷ μέλει. τὰ  δὲ   πτηνὰ καὶ τὰ πρόβατα μᾶλλόν
[32, 45]   ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ πάντες. αἱ  δὲ   Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς
[32, 1]   ἐπῄνουν βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς  δὲ   σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ διανοουμένους,
[32, 15]   τέλος ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ  δὲ   σπανίως καὶ διὰ χρόνου ποτὲ
[32, 70]   ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους  δὲ   στασιαστικῶς διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι καὶ
[32, 30]   μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα  δὲ   στόματ´ εἶεν, φωνὴ δ´ ἄρρηκτος,
[32, 25]   τύραννοι, χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ  δὲ   συμβαλεῖν· τούτων μὲν ὀργὴ
[32, 45]   καὶ μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται  δὲ   σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης
[32, 15]   ψυχὰς πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι  δὲ   σωτῆρές εἰσι καὶ φύλακες τῶν
[32, 70]   ἂν οἶμαι καὶ ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον  δὲ   τὰ τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς,
[32, 30]   πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν  δὲ   ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν
[32, 50]   καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ, τοῦ  δὲ   ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν· σπουδῇ πρόσεισι,
[32, 5]   καὶ λοιδορίαν καὶ δαπάνην. λέγω  δὲ   ταῦτα οὐκ ἀποτρέπων οὐδὲ καταλύειν
[32, 55]   καὶ ἄτεγκτον τοῦ πάθους, θηλυτέραν  δὲ   τὴν λύπην ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς
[32, 50]   καὶ οὐ φιλοζῴου ψυχῆς· ὑπὲρ  δὲ   τῆς ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι, καθάρματος ἀγεννοῦς
[32, 1]   πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ μέλους; δήμου  δὲ   τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν
[32, 45]   ᾀδόντων, ἂν εὐσχημονῆτε ὑμεῖς. νυνὶ  δὲ   τὸ μὲν τῶν ἡνιόχων τινὰ
[32, 15]   πάνυ πονήρως αὐτὰ ἔχειν. οἱ  δὲ   τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους ἴασιν ἰατροὺς
[32, 25]   μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ  δὲ   τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε
[32, 5]   οὐ δέος μήποτε ἐπιλίπῃ· τῶν  δὲ   τοιούτων λόγων, δι´ οὓς ἄνθρωποι
[32, 1]   τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων, ὑμεῖς  δὲ   τοῖς αὑτῶν κάκιον. δήμου γάρ
[32, 15]   τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ  δὲ   τοῦ λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε.
[32, 55]   τρέπει καὶ ὄρχησιν· παρ´ ὑμῖν  δὲ   τοὐναντίον ἐστίν. γὰρ ᾠδὴ
[32, 25]   ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων ἡδόμενοι. οἱ  δὲ   τοὐναντίον σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι,
[32, 15]   ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει  δὲ   τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους ὡς
[32, 65]   ἅπτεσθαι καὶ φιλοσόφων ἐνίων· μᾶλλον  δὲ   τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον.
[32, 65]   ἀνθρώπους διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν. εἶναι  δὲ   τοῦτο αὐτὸ τὸ γένος τῶν
[32, 35]   πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν μόνοις. ~αὐτὸ  δὲ   τοῦτο περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην,
[32, 95]   γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν  δὲ   τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ
[32, 20]   μέλους τινὸς ᾄσματος. νῦν  δὲ   τούτου μὲν ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου·
[32, 35]   οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ  δὲ   τούτων ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων
[32, 1]   τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων, οἱ  δὲ   τρήσαντες τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον,
[32, 100]   εἰς ὄνου ὦτα ᾄδειν.  δὲ   τύραννος ἀκούσας τῶν ἑρμηνέων οἷα
[32, 65]   κατὰ μνήμην τὴν Ὀρφέως. εἶναι  δὲ   τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον,
[32, 40]   οἱ δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ  δὲ   τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται πρὸς
[32, 60]   Ὀρφέα καὶ ὑμᾶς ἔλεγεν. ἔστι  δὲ   τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ
[32, 60]   ἐποίει διὰ τῆς ᾠδῆς· οὗτοι  δὲ   ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι
[32, 10]   καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν.  δὲ   ὑμέτερος θεὸς οἶμαι, τελειότερος ὤν,
[32, 1]   διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε· σπουδῆς  δὲ   ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν ὁρῶ
[32, 45]   τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες αὑτούς· παρὰ  δὲ   ὑμῖν ὑπὲρ χορδῆς τοῦτο πάσχουσι
[32, 85]   ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ οἷα, περὶ  δὲ   ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι
[32, 45]   ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ  δὲ   ὑμῶν τί ἄν τις ἔχοι
[32, 40]   κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους, ἀκούεσθε  δὲ   ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων
[32, 85]   μὲν ἴσως ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς  δὲ   ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ γὰρ
[32, 40]   τρεῖς τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε  δὲ   ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων
[32, 40]   τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ· μαινομένην  δὲ   ὑπὸ ᾠδῆς καὶ δρόμων ἱππικῶν
[32, 25]   μὲν ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν  δὲ   χαλεπῶν σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ
[32, 90]   καὶ δουλείαν καὶ ἀπαγωγήν, τῆς  δὲ   ψυχῆς ἠνδραποδισμένης καὶ ἀπολωλυίας εἰρωνεύεσθαι
[32, 55]   αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ  δὲ   ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον
[32, 35]   αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων  δὲ   ὡς οἷόν τε. καὶ νῦν
[32, 85]   λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον  δὲ   ὡς φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι,
[32, 25]   ἕτοιμος, ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων, τὰ  δὲ   ὦτα ἐμπέφρακται, καὶ πάροδος οὐκ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/10/2007