Discours, par. |
[32, 25] |
ἐθέλειν
τρυφᾶν,
ἐπιεικής,
μεγαλόφρων,
αἰδούμενος
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
καὶ
ἄνδρας
καὶ
λόγους, |
[32, 5] |
συμφέροντι
δέξασθαι
παρρησίαν·
ἐπεὶ
καὶ
|
τοὺς |
Ἀθηναίους,
ὧν
μικρῷ
πρότερον
ἐμνήσθην, |
[32, 20] |
λόγων
φρονίμων,
ἵνα
κἀμοὶ
πρὸς
|
τοὺς |
αἰτιωμένους
καὶ
καταγιγνώσκοντας,
ὅτι
δεῦρο |
[32, 35] |
ἴδιον
τῆς
φύσεως
{καὶ}
παρὰ
|
τοὺς |
ἄλλους
ἅπαντας
λόγου
μεῖζον,
τό |
[32, 60] |
καὶ
ἄμετρον
φιλοτιμίαν;
οὐ
φυλάξεσθε
|
τοὺς |
ἄλλους
σκώπτοντες
καὶ
ταῦτα
ἐν |
[32, 10] |
οἱ
μὲν
ἐπιδεικτικοὺς
λόγους
καὶ
|
τοὺς |
ἀμαθεῖς,
οἱ
δὲ
ποιήματα
συνθέντες |
[32, 85] |
ζήλου,
τοὐναντίον
δὲ
ὡς
φαύλους
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
διαβεβλῆσθαι,
μίμους
καὶ
γελωτοποιοὺς |
[32, 35] |
ἂν
περὶ
εὐκρασίας
λέγῃ
τις,
|
τοὺς
|
ἀνθρώπους
εἶναί
φησιν
ἀγαθούς,
ἀλλὰ |
[32, 40] |
οἶμαι
τά
τε
ἔθη
καὶ
|
τοὺς |
ἀνθρώπους·
ἔλεγεν
οὖν
ὡς
ἔστιν |
[32, 85] |
τινες
τὸ
τεῖχος
καταβαλόντες
ἀποσφάττωσι
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
καὶ
τὰς
γυναῖκας
ἀπάγωσιν |
[32, 5] |
τε
τὸ
μέγιστον,
καταγελᾶν
ἐθίζοντες
|
τοὺς |
ἀνοήτους
τῶν
φιλοσόφων,
ὥσπερ
ἂν |
[32, 90] |
ὅτι
κοινῇ
ἐκτήσαντο
τὴν
φιλοτιμίαν.
|
τοὺς |
δὲ
Ἀθηναίους
τὰ
περὶ
τοὺς |
[32, 65] |
μὲν
Ἑλλήνων
προέστησαν
πολλὰ
ἔτη,
|
τοὺς |
δὲ
βαρβάρους
ἐνίκων
ἀεὶ
πάντας· |
[32, 80] |
ἡνιόχους
πεποίηκεν
ἀγωνιστὰς
καὶ
φιλοτιμουμένους,
|
τοὺς |
δὲ
θεατὰς
καθ´
ἡσυχίαν
θεωροῦντας, |
[32, 60] |
λέγουσιν
ᾄδοντος
ἐν
τῷ
πελάγει
|
τοὺς |
δελφῖνας
ἀφικέσθαι
πρὸς
τὴν
ναῦν, |
[32, 60] |
ἢ
βούλεσθε,
ἐπειδὴ
τοῖς
βασιλεῦσι
|
τοὺς |
δήμους
κἀγὼ
παρέβαλον,
Νέρωνι
φαίνεσθαι |
[32, 95] |
ποτε
ἠκούσατε·
ὥσπερ
ἔφη
τις
|
τοὺς
|
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
κανθάρους,
τοῦ |
[32, 85] |
ἀλλήλους
καὶ
ἀπόρρητα
λέγοντες
καὶ
|
τοὺς |
θεοὺς
αὐτοὺς
πολλάκις
λοιδοροῦντες
καὶ |
[32, 50] |
ἄνθρωπον
ἄθλιον;
πόσον
τινὰ
γέλωτα
|
τοὺς |
θεοὺς
ὑμῶν
καταγελᾶν
οἴεσθε,
ὅταν |
[32, 70] |
ὅσας
ἀφίετε;
εἰ
γὰρ
μὴ
|
τοὺς |
ἵππους
ἑωρᾶτε
ἁμιλλωμένους
καὶ
τούτους |
[32, 75] |
Ποσειδῶνος
βωμός,
ἔνθα
μάλιστα
συνέβαινε
|
τοὺς |
ἵππους
πτοεῖσθαι
καὶ
πλεῖστα
διαφθείρεσθαι |
[32, 15] |
γνώμῃ
καὶ
πονηρίᾳ.
συμβαίνει
δὲ
|
τοὺς |
κακίστους
καὶ
ἀτυχεστάτους
ὡς
πορρωτάτω |
[32, 5] |
ἀνάσχησθε
τήμερον·
ἀλλὰ
μᾶλλον
παρὰ
|
τοὺς |
καλουμένους
φιλοσόφους.
οἱ
μὲν
γὰρ |
[32, 65] |
ἤδη
γυμνάσονται
πρὸς
μέλος
καὶ
|
τοὺς |
κάμνοντας
ἰάσονται.
περὶ
γὰρ
τῆς |
[32, 5] |
τοῖς
ποιηταῖς
ἐπέτρεπον
μὴ
μόνον
|
τοὺς |
κατ´
ἄνδρα
ἐλέγχειν,
ἀλλὰ
καὶ |
[32, 90] |
τοὺς
δὲ
Ἀθηναίους
τὰ
περὶ
|
τοὺς |
λόγους
μᾶλλον
ἐπιτηδεύοντας
καὶ
ποίησιν |
[32, 55] |
μᾶλλον,
συντείνεσθε
ὑπὸ
τῶν
ᾀσμάτων·
|
τοὺς |
μὲν
γὰρ
ἄλλους
ἀνθρώπους
ἡ |
[32, 60] |
τε
ὄρνιθας
καὶ
τὰ
πρόβατα.
|
τοὺς
|
μὲν
γὰρ
λέοντας
καὶ
τὰ |
[32, 80] |
δὲ
οἷσιν
ἕκαστος
ἵπποις.
~ἐνταῦθα
|
τοὺς |
μὲν
ἡνιόχους
πεποίηκεν
ἀγωνιστὰς
καὶ |
[32, 20] |
τούτων
ἐν
ἀρχῇ
μὲν
ᾐτιασάμην
|
τοὺς |
μὴ
παριόντας
εἰς
τὸ
πλῆθος |
[32, 45] |
ἴσως
ἐπὶ
τοῦτο
ἦλθεν,
ὑπὲρ
|
τοὺς |
νόμους
ἀμύνασθαι
πειρώμενος,
καὶ
τάχα |
[32, 60] |
κακοὶ
καὶ
περίεργοι
μάγειροι
συντρίψαντες
|
{τοὺς |
νόμους}
ἰδιώτας
καὶ
λίχνους
ἀκροατὰς |
[32, 85] |
ἐκ
τοιούτων,
οὐδέ
γε
χορὸν
|
τοὺς |
ὁποίους
δήποτε
συνελθόντας,
οὐδὲ
στρατόπεδον |
[32, 70] |
εὐθὺς
ᾄδοντες,
οἱ
δ´
ἐπὶ
|
τοὺς |
ὅρμους
ᾔεσαν
ὥσπερ
ἐν
ἑορτῇ |
[32, 30] |
πληγαί,
γέλως.
τίς
ἂν
οὖν
|
τοὺς |
οὕτω
διακειμένους
ἐπαινέσειεν;
οὐ
γὰρ |
[32, 70] |
ταύτης
ἀταξίας.
οὐ
γὰρ
ἔστι
|
τοὺς
|
οὕτως
ἐπτοημένους
περὶ
τὰ
μικρὰ |
[32, 85] |
ὀλίγον
γιγνομένη
καὶ
μᾶλλον
ἐλεεῖσθαι
|
τοὺς |
παθόντας
ἢ
καταγελᾶσθαι
παρασκευάζουσα·
παρ´ |
[32, 20] |
ἀνήκοον,
οὐδὲ
ἀπὸ
παντὸς
δεῖ
|
τοὺς |
πεπαιδευμένους
φεύγειν.
~σαφέστερον
δ´
ὑμῖν, |
[32, 5] |
ἴσως
τὸ
βελτίους
ἂν
ποιῆσαι
|
τοὺς |
πολλούς·
οἱ
δ´
ἐν
τοῖς |
[32, 85] |
μὴν
αἰσχρόν
ἐστιν,
ἄνδρες
Ἀλεξανδρεῖς,
|
τοὺς |
πυνθανομένους
περὶ
τῆς
πόλεως
τὰ |
[32, 65] |
καὶ
φιλοσόφων
ἐνίων·
μᾶλλον
δὲ
|
τοὺς |
ῥήτορας
οὐδὲ
γνῶναι
ῥᾴδιον.
ὡς |
[32, 15] |
ἐκ
δαιμονίου
τινὸς
πηγῆς
κάτεισι,
|
τοὺς |
ῥυπαροὺς
δὲ
ὀχετοὺς
καὶ
δυσώδεις |
[32, 55] |
ἀλλὰ
πολλὰ
δυσχερῆ
πράττειν
ἀναγκάζεσθαι
|
τοὺς |
σκαιῶς
αὐτῷ
καὶ
ἀμέτρως
χρωμένους· |
[32, 50] |
εὐωχίας,
οὐ
παροινίας,
ἄρχοντες,
φιλοφρονούμενοι
|
τοὺς |
συνόντας,
οὐ
θρασυνόμενοι
πρὸς
αὐτούς· |
[32, 20] |
γέλωτα
οὐδὲ
τὴν
ὀργὴν
οὐδὲ
|
τοὺς〉 |
συριγμοὺς
οὐδὲ
τὰ
σκώμματα,
οἷς |
[32, 45] |
ὁ
μῦθός
φησιν,
οὐκ
ἀπώλλυον
|
τοὺς |
σφόδρα
ἡσθέντας
αὐταῖς;
ἀλλ´
ἐκεῖναι
|
[32, 50] |
πλεῖστα
ταὐτὰ
πράττοντας
τοῖς
ἀνοήτοις
|
τοὺς |
σώφρονας,
οἷον
ἐσθίοντας,
βαδίζοντας,
παίζοντας, |
[32, 40] |
πλησίον
Συρίας,
Λιβύης,
Κιλικίας,
οὐδὲ
|
τοὺς |
ὑπὲρ
ἐκείνους
Αἰθίοπας
οὐδὲ
Ἄραβας |
[32, 95] |
ὅπου
δήποτε·
ἀλλ´
ὅταν
ἀκούσῃ
|
τοὺς |
ὑποδεξομένους
αὐτὸν
εὐνοίας
καὶ
πίστεως |
[32, 50] |
ὡς
παισὶν
ὑμῖν
παιδαγωγοὺς
δέδωκε
|
τοὺς |
φρονιμωτέρους
τῆς
πόλεως,
μεθ´
ὧν |