Discours, par. |
[32, 1] |
ἀκοῦσαι.
νῦν
μὲν
γὰρ
ἁμαρτάνετε
|
τὸ |
Ἀθηναίων
ποτὲ
ἁμάρτημα.
τοῦ
γὰρ |
[32, 45] |
τὸ
πάντων
ἀνανδρότατον
καὶ
σεμνὸν
|
τὸ |
αἴσχιστον.
ἑλοίμην
γὰρ
ἂν
ἔγωγε
|
[32, 70] |
γὰρ
τῶν
τρόπων
κουφότης
καὶ
|
τὸ |
ἀλόγιστον
οὐκ
ἐᾷ
μένειν
ἐπὶ |
[32, 1] |
νοῆσαι.
χοροῦ
μὲν
γὰρ
ἔπαινος
|
τὸ |
ἅμα
εἰπεῖν,
μᾶλλον
δὲ
οὐδὲ |
[32, 50] |
αἰσχρὰ
καὶ
μεστὰ
πάσης
ὕβρεως,
|
τὸ〉 |
ἀνατετάσθαι
καὶ
ἀποβλέπειν,
μόνον
οὐκ |
[32, 60] |
Λακεδαιμονίους
μιμεῖσθε;
φασὶ
γοῦν
αὐτοὺς
|
τὸ |
ἀρχαῖον
πρὸς
αὐλὸν
πολεμεῖν·
ὑμεῖς |
[32, 50] |
τἄλλα
ἐπεξιέναι
καθ´
ἕκαστον;
ἀλλὰ
|
τὸ |
βαδίζειν,
ὃ
κοινόν
ἐστι
καὶ |
[32, 5] |
οὐδὲ
θέλουσι
διακινδυνεύειν,
ἀπεγνωκότες
ἴσως
|
τὸ |
βελτίους
ἂν
ποιῆσαι
τοὺς
πολλούς· |
[32, 50] |
ἐλευθερία
μὴ
συμφέρει;
νὴ
Δία,
|
τὸ |
γὰρ
πρᾶγμά
ἐστι
φύσει
τοιοῦτον. |
[32, 40] |
καὶ
σχεδὸν
ἄριστοι
δοκοῦσιν
ἱππεῖς·
|
τὸ |
γὰρ
πρᾶγμα
ὑπὲρ
ἀρχῆς
καὶ |
[32, 95] |
γελοίιον
Ἀργείοισιν
ἔμμεναι.
ἀλλ´
οὐ
|
τὸ |
γελοῖον
ἀγαθόν
ἐστιν
οὐδὲ
τίμιον, |
[32, 70] |
πιούμενοι.
καὶ
μὴν
ἐκεῖνο
μέμνησθε
|
τὸ |
γελοῖον
ὡς
ὁ
βέλτιστος
ὑμῖν |
[32, 60] |
τῶν
δὲ
ὀρνίθων
μουσικὸν
δήπου
|
τὸ |
γένος
αὐτὸ
καὶ
φιλῳδόν.
ζῶντος |
[32, 65] |
ἐπιμέλειαν.
εἶναι
δὲ
τοῦτο
αὐτὸ
|
τὸ |
γένος
τῶν
κιθαρῳδῶν·
διὸ
μὴ
|
[32, 40] |
ἐν
ᾧ
μαίνονται
καθ´
ἡμέραν,
|
τὸ |
γυμνάσιον
λέγων·
ἐπειδὰν
γὰρ
ἐλθόντες |
[32, 50] |
διὰ
τῶν
αὐτῶν
ἀναγκάζησθε
τιμᾶν
|
τὸ |
δαιμόνιον;
ἀλλ´
ἔστιν
εὐγνώμων
ὁ |
[32, 10] |
παρ´
οἷς
μάλιστα
μὲν
τιμᾶται
|
τὸ |
δαιμόνιον,
μάλιστα
δὲ
αὐτὸ
δείκνυσι |
[32, 100] |
σφόδρα
ἀρχαίων
μουσικῷ.
ἐκείνῳ
γὰρ
|
τὸ |
δαιμόνιόν
ποτε
προειπεῖν
καθ´
ὕπνον |
[32, 30] |
καὶ
πρότερόν
τινα
εἰρηκέναι
φασί·
|
τὸ |
δὲ
Ἀλεξανδρέων
πλῆθος
τί
ἂν |
[32, 45] |
γάρ
ἐστιν
ἀνδρὸς
πονηροῦ
θάνατος,
|
τὸ |
δὲ
ἀνδραπόδου
δυστυχοῦς.
κἀκεῖνος
μὲν |
[32, 40] |
ὅ,
τι
ἂν
αὐτοῖς
ἐπέλθῃ.
|
τὸ |
δὲ
πάντων
χαλεπώτατον,
ἐσπουδακότες
περὶ |
[32, 15] |
γὰρ
τῆς
τιμωρίας
σκληρὸν
ἀπόλλυσι,
|
τὸ |
δὲ
τοῦ
λόγου
πικρὸν
σῴζειν |
[32, 70] |
ἀνῆκαν
ἕως
ἐγεύσασθε
πολέμου
καὶ
|
τὸ |
δεινὸν
ἄχρι
πείρας
προῆλθεν.
τί |
[32, 40] |
καὶ
γύναια.
ἐπειδὰν
δὲ
παύσηται
|
τὸ |
δεινὸν
καὶ
διαλυθῶσι,
τὸ
μὲν |
[32, 30] |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
δὲ
βλέπεται
|
τὸ |
δημόσιον
ἦθος.
ὑμεῖς
δὲ
μάλιστα |
[32, 10] |
ὑμῶν,
ὅτι
παῖδες
ἀπαγγέλλουσι
παίζοντες
|
τὸ |
δοκοῦν
τῷ
θεῷ,
καὶ
τοῦτο
|
[32, 50] |
ἀδείας·
ἀλλὰ
παρ´
ἐκείνοις
οὐδὲ
|
τὸ |
δραμεῖν
ἐν
τῇ
πόλει
δοκεῖ |
[32, 100] |
ὀνείρατος,
Τοῦτ´
ἦν
ἄρα,
ἔφη,
|
τὸ |
εἰς
ὄνου
ὦτα
ᾄδειν.
ὁ |
[32, 95] |
σκῶψαι
πάντων
δεινότατοι.
οὐ
δήμου
|
τὸ |
ἐπιτήδευμα·
πόθεν;
οὐδὲ
πόλεως,
ἀλλὰ |
[32, 1] |
τῶν
παίδων,
οἱ
δὲ
τρήσαντες
|
τὸ |
ἕτερον
χρυσίον
ἐνέβαλον,
οὐ
συνέντες |
[32, 60] |
ἀπαλλάττεσθαι·
τὰ
μὲν
οἶμαι
διὰ
|
τὸ |
εὔηθες
καὶ
τὴν
φιλανθρωπίαν,
τῶν |
[32, 75] |
κόλποις.
Ἀθήνησι
δὲ
αὐτὸ
τοῦτο
|
τὸ |
ζῷον
ἀγαπηθῆναι
τὸ
καὶ
παρ´ |
[32, 65] |
ἀνδρείους
καὶ
πολεμικοὺς
γενέσθαι
καὶ
|
τὸ |
ἦθος
βεβαίους.
ἔλεγε
δὲ
καὶ |
[32, 70] |
ταῦτα
μὲν
δὴ
τὰ
περὶ
|
τὸ |
θέατρον.
ἀλλ´
ὅταν
εἰς
τὸ |
[32, 1] |
κάκιον.
δήμου
γάρ
ἐστιν
ἀκοὴ
|
τὸ |
θέατρον·
εἰς
τοῦτο
δὲ
καλὸν |
[32, 40] |
τἄλλα
πράττοντες·
ὅταν
δὲ
εἰς
|
τὸ |
θέατρον
εἰσέλθωσιν
ἢ
τὸ
στάδιον, |
[32, 35] |
δὲ
προσθήκη,
τοῦ
τε
ποταμοῦ
|
τὸ |
ἴδιον
τῆς
φύσεως
{καὶ}
παρὰ |
[32, 75] |
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ
ζῷον
ἀγαπηθῆναι
|
τὸ |
καὶ
παρ´
ὑμῖν
εὐδοκιμοῦν·
καὶ |
[32, 1] |
ἀγαθοὺς
ἐν
τῇ
πόλει
γενέσθαι,
|
τὸ |
κάλλιστον
ἐμβάλλειν
τοῖς
ὠσὶ
τῶν |
[32, 95] |
παράσχοιτε
πόθον.
οὐ
γὰρ
οὕτως
|
τὸ |
κάλλος
τῶν
οἰκοδομημάτων
προσάγειν
αὐτὸν |
[32, 1] |
ἀποτυγχάνωσι
τοῦ
μέλους;
δήμου
δὲ
|
τὸ |
καλῶς
ἀκοῦσαι.
νῦν
μὲν
γὰρ |
[32, 65] |
ἦσαν.
~χαλεπὸν
οὖν
ἤδη
ἐστὶ
|
τὸ |
λειπόμενον
τοῦ
λόγου,
καὶ
δέδοικα |
[32, 55] |
τε
καὶ
θύρσων
ἐνδεῖ
καὶ
|
τὸ |
λέοντας
φέρειν
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις· |
[32, 75] |
τινὸς
ὄντος
ἱδρύσασθαι
βωμόν.
καὶ
|
τὸ |
λοιπόν
φασιν
ἀπ´
ἐκείνου
γεγονέναι |
[32, 5] |
κακὸν
δ´
ὡς
οἷόν
τε
|
τὸ |
μέγιστον,
καταγελᾶν
ἐθίζοντες
τοὺς
ἀνοήτους |
[32, 40] |
χώρας
καὶ
τῆς
θαλάττης
καὶ
|
τὸ |
μέγιστον
τὴν
ἐπιφάνειαν
τοῦ
θεοῦ· |
[32, 60] |
ὁ
μὲν
οὖν
Ἀμφίων
πρὸς
|
τὸ |
μέλος,
ὥς
φασιν,
ἤγειρε
καὶ |
[32, 40] |
παύσηται
τὸ
δεινὸν
καὶ
διαλυθῶσι,
|
τὸ |
μὲν
ἀκμαιότερον
ἔσβεσται
τῆς
ταραχῆς· |
[32, 45] |
ἀποθανεῖν
ἢ
διὰ
τοιαύτην
αἰτίαν.
|
τὸ |
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἀνδρὸς
πονηροῦ |
[32, 15] |
δὲ
κακοῦ
μὴ
πικρὸν
εἶναι.
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
τῆς
τιμωρίας
σκληρὸν |
[32, 30] |
μὴν
περί
γε
τῶν
ἄλλων
|
τὸ |
μὲν
πάντα
ἐπεξελθεῖν,
καὶ
ταῦτα |
[32, 15] |
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῦδε
τοῦ
ὕδατος
|
τὸ |
μὲν
σῷζον
καὶ
τρέφον
καὶ |
[32, 95] |
ἢ
Κύκλωπι
πεπωκότι
καὶ
ἐρῶντι,
|
τὸ |
μὲν
σῶμα
ἰσχυρῷ
καὶ
μεγάλῳ, |
[32, 45] |
ἂν
εὐσχημονῆτε
ὑμεῖς.
νυνὶ
δὲ
|
τὸ |
μὲν
τῶν
ἡνιόχων
τινὰ
ἐκπεσεῖν |
[32, 20] |
ἥλιον
καὶ
τὰς
πληγὰς
ὑφορώμενοι.
|
τὸ |
μέντοι
πρᾶγμα
δυσχερὲς
ὄντως
καὶ |
[32, 55] |
οἴνου
μὲν
οὖν
τοιαύτη
φύσις,
|
τὸ |
μὴ
δύνασθαι
σωφρονεῖν,
ἀλλὰ
πολλὰ |
[32, 35] |
τὸ
προσέχειν
τοῖς
ὀρθῶς
λέγουσι,
|
τὸ |
μὴ
πάντοτε
ζητεῖν
ἡδονάς.
ἀναγωγαὶ |
[32, 100] |
ἀναμιγνύς,
ἁδίσταν
συζυγίαν·
ἵνα
μὴ
|
τὸ |
Μουσεῖον
ὑμῖν
ἄλλως
εἶναι
δοκῇ |
[32, 90] |
Καυνίους
μόνον
παρείληφε
{κἀκείνων
ἐστὶ}
|
τὸ |
ὄνειδος,
ὅτι
πάντες
αὐτὸ
πάσχουσιν· |
[32, 90] |
οὖν
μόνοι
Λακεδαιμόνιοι
τοῦτ´
ἔσχον
|
τὸ
|
ὄνομα
καὶ
τῆς
δόξης
ἀπολαύουσιν |
[32, 90] |
οὐδὲ
ὑπερβάλλον·
ὅταν
δὲ
ἐπικρατῇ
|
τὸ
|
πάθος
καὶ
βλέπηται
κοινόν,
τότε |
[32, 45] |
τῶν
ταλαιπώρων,
ὥστε
ἀνδρεῖον
ἡγοῦνται
|
τὸ |
πάντων
ἀνανδρότατον
καὶ
σεμνὸν
τὸ |
[32, 20] |
πετόμενος
δυσχεραίνει
τὰ
κύματα
καὶ
|
τὸ
|
πέλαγος
καὶ
τὴν
μεταξὺ
τῶν |
[32, 70] |
ἁμαρτημάτων
καὶ
τελευταῖον
ἐπ´
αὐτὸ
|
τὸ |
πέρας
καὶ
τὸν
ὄλεθρον
αὐξηθεῖσα |
[32, 30] |
ἄλλο
δ´
οὐθέν;
δέδοικα
ἅμα
|
τὸ |
περὶ
πάντων
ἐπεξελθεῖν.
{καίτοι
τάχα |
[32, 15] |
καὶ
νόμοις
καὶ
δικασταῖς,
οἳ
|
τὸ |
περιττὸν
δὴ
καὶ
ἀνίατον
ἐξαιροῦσι. |
[32, 20] |
ᾐτιασάμην
τοὺς
μὴ
παριόντας
εἰς
|
τὸ
|
πλῆθος
μηδὲ
τολμῶντας
ὑμῖν
διαλέγεσθαι, |
[32, 70] |
Κόνων
ἐχρήσατο
προελθών,
οὗ
μάλιστα
|
τὸ |
πλῆθος
ὑμῶν
συνειστήκει,
καὶ
δείξας |
[32, 65] |
τι
διασῴζειν
τῆς
Ὀρφέως
διδασκαλίας,
|
τὸ |
πολὺ
δ´
αὐτοῖς
ἐμμένειν
κύνειον |
[32, 65] |
ὑμᾶς
δὲ
ἤδη
μοι
δοκεῖ
|
τὸ |
πρᾶγμα
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἅπτεσθαι
|
[32, 100] |
καὶ
ἄλλοι
τόποι
μάτην
προσαγορεύονται,
|
τὸ |
πρᾶγμα
μὴ
ἔχοντες
μετὰ
τοῦ |
[32, 65] |
τῆς
πόλεως.
ἐκεῖνοι
μὲν
οὖν
|
τὸ
|
πρᾶγμα
οὕτως
ὑφεωρῶντο,
καὶ
ἐφύλαττον |
[32, 5] |
ἀρρωστήματα.
τοιγαροῦν
ὅταν
ποτὲ
φαίνηται
|
τὸ |
πρᾶγμα,
προθύμως
δέχεσθαι
δεῖ
καὶ |
[32, 90] |
τυγχάνουσιν·
ὅταν
δὲ
κοινὸν
γένηται
|
τὸ |
πρᾶγμα,
τότε
λοιμὸς
καλεῖται.
καθόλου |
[32, 50] |
τὴν
ἡσυχίαν
τοῦ
τρόπου
καὶ
|
τὸ |
προσέχειν
ἑαυτῷ,
τοῦ
δὲ
ταραχήν |
[32, 35] |
εὐταξία,
πρᾳότης,
ὁμόνοια,
κόσμος
πολιτείας,
|
τὸ |
προσέχειν
τοῖς
ὀρθῶς
λέγουσι,
τὸ |
[32, 75] |
τινος
ἐρασθεῖσαν
ὁσημέραι
φοιτᾶν
ἐπὶ
|
τὸ |
ῥεῦμα,
καὶ
τόν
τε
ἀφρὸν |
[32, 60] |
γεγόνασι·
διαθρύψαντες
γὰρ〉
καὶ
κατάξαντες
|
τὸ |
σεμνὸν
τοῦ
μέλους
καὶ
πάντα
|
[32, 55] |
ᾠδῆς
ἐν
πένθεσιν,
ἰωμένων
οἶμαι
|
τὸ |
σκληρὸν
καὶ
ἄτεγκτον
τοῦ
πάθους, |
[32, 70] |
τὸ
θέατρον.
ἀλλ´
ὅταν
εἰς
|
τὸ |
στάδιον
ἔλθητε,
τίς
ἂν
εἰπεῖν |
[32, 20] |
χειρονομοῦντες
καὶ
παλαίοντες,
εἰς
δ´
|
τὸ |
στάδιον
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
τὸν |
[32, 40] |
εἰς
τὸ
θέατρον
εἰσέλθωσιν
ἢ
|
τὸ |
στάδιον,
ὥσπερ
φαρμάκων
αὐτοῖς
ἐκεῖ |
[32, 70] |
καὶ
καθάπερ
παισὶ
προσπαίζων.
ἐπεὶ
|
τὸ |
στράτευμα
ἐφειστήκει
κἀκεῖνος
οὐδένα
εἴα |
[32, 10] |
{καὶ}
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστῳ
μηνύοντα
|
τὸ |
συμφέρον,
ἐγρηγορότων
δὲ
ἀμελεῖν
καὶ |
[32, 55] |
αὐτόματον
ταῖς
ψυχαῖς
ἐπεισάγουσα
καὶ
|
τὸ |
σφαλερὸν
τῆς
ἐν
οἴνῳ
τέρψεως |
[32, 90] |
περιηγκωνίσθαι.
οὐ
γὰρ
ἂν
μὲν
|
τὸ |
σῶμά
τινος
κρατῆται
καὶ
περιέχηται |
[32, 85] |
ἅλωσιν
εἶναι
πόλεως,
ἄν
τινες
|
τὸ |
τεῖχος
καταβαλόντες
ἀποσφάττωσι
τοὺς
ἀνθρώπους |
[32, 30] |
ἄλλαις
σπουδαῖς,
ὅταν
ὑμῖν
ἐμπέσῃ
|
τὸ |
τῆς
ἀταξίας
πνεῦμα,
ὥσπερ
ἂν |
[32, 85] |
στρατόπεδον
πάντα
ὄχλον.
οὐδὲ
γὰρ
|
τὸ |
τοῦ
Ξέρξου
στράτευμα
λαμπρὸν
ἦν, |
[32, 55] |
δακτύλοισι
διαμῶντες
χθόνα’
ἀλλ´
οὐδὲ
|
τὸ |
ὕδωρ
ὑμῖν
ἀφικνεῖται
δεῦρο
αὐτόματον |
[32, 75] |
ἀφρὸν
ἐντίθεσθαι
ταῖς
ἀγκάλαις
καὶ
|
τὸ |
ὕδωρ
ὑποδέχεσθαι
τοῖς
κόλποις.
Ἀθήνησι |
[32, 15] |
τις
εἶναι
σπάνις
ὑμῖν
τῶν
|
τὸ〉 |
ὕστερον
ἐπισταμένων.
οὔτε
γὰρ
χρήματα |
[32, 40] |
παίονται.
ταῦτα
δὲ
ποιήσαντες,
ἀποξυσάμενοι
|
τὸ |
φάρμακον
αὐτίκα
σωφρονοῦσι,
καὶ
φιλικῶς |
[32, 30] |
ἐρεῖ
τις,
τοῦτο
μόνον
ἁμαρτάνομεν,
|
τὸ |
φαύλως
θεωρεῖν;
καὶ
περὶ
τούτου |
[32, 95] |
ἀγαθόν
ἐστιν
οὐδὲ
τίμιον,
ἀλλὰ
|
τὸ |
χαίρειν·
ἀπορίᾳ
δὲ
καὶ
ἀγνοίᾳ |
[32, 35] |
τό
τε
θαυμαστὸν
αὐτοῦ
καὶ
|
τὸ |
ὠφέλιμον,
τήν
τε
θάλατταν
τὴν |