Discours, par. |
[32, 15] |
συκοφαντήματα,
γραφαί,
ῥητόρων
ὄχλος,
καθάπερ
|
οἶμαι |
δι´
ἔνδειαν
ἰατρῶν
ἢ
{δι´} |
[32, 60] |
καὶ
μηκέτ´
ἀπαλλάττεσθαι·
τὰ
μὲν
|
οἶμαι
|
διὰ
τὸ
εὔηθες
καὶ
τὴν |
[32, 50] |
χείλεσι
τὰς
ψυχὰς
ἔχοντας,
καθάπερ
|
οἶμαι |
διὰ
τῶν
ὤτων
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
[32, 30] |
θάλατταν
ἰλυώδη
καὶ
ῥυπαράν,
ἀτεχνῶς
|
οἶμαι |
καθ´
Ὅμηρον
ὁρᾶται
ἀφρός
τε |
[32, 100] |
τόπος
ἐν
τῇ
πόλει,
καθάπερ
|
οἶμαι |
καὶ
ἄλλοι
τόποι
μάτην
προσαγορεύονται, |
[32, 30] |
μὴ
πείθεσθε,
λόγων.
τοῦτο
γὰρ
|
οἶμαι |
καὶ
ἀναγκαιότατον
ἦν,
παρασκευάσαι
πρῶτον |
[32, 65] |
τῶν
προεστηκότων
ἐτύχετε,
χαλεπῶς
ἂν
|
οἶμαι |
καὶ
ἐσῴζεσθε.
~τεκμήριον
δὲ
τὰ |
[32, 30] |
ἀθρόος
γένηται;
χρὴ
μὲν
γὰρ
|
οἶμαι |
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρόνον
σωφρονεῖν |
[32, 15] |
μηδ´
ἂν
βιάζηταί
τις,
ὥσπερ
|
οἶμαι |
καὶ
τῶν
ἑλκῶν
τὰ
δυσχερῆ |
[32, 50] |
εὐγνώμων
ὁ
θεός,
ὡς
θεός,
|
οἶμαι, |
καὶ
φέρει
πρᾴως
τὴν
τῶν |
[32, 50] |
καὶ
μηδὲν
ἀνόητον
ποιοῦντες
εἰκότως
|
οἶμαι |
παρά
τε
τῶν
ἄλλων
καὶ
|
[32, 40] |
δὲ
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
θεασόμενος
|
οἶμαι |
τά
τε
ἔθη
καὶ
τοὺς |
[32, 10] |
πέφηνεν.
ὁ
δὲ
ὑμέτερος
θεὸς
|
οἶμαι, |
τελειότερος
ὤν,
δι´
ἀνδρῶν
ὑμᾶς |
[32, 95] |
ἀναλίσκειν
οὐδ´
ἂν
ὑπερβάλοισθέ
ποτε
|
οἶμαι |
τὴν
ἐκείνου
μεγαλοψυχίαν·
ἀλλ´
εὐταξίᾳ, |
[32, 55] |
καὶ
ᾠδῆς
ἐν
πένθεσιν,
ἰωμένων
|
οἶμαι |
τὸ
σκληρὸν
καὶ
ἄτεγκτον
τοῦ |
[32, 75] |
οὕτως
χαλεπῶς
διέκεισθε.
~αὐτὸν
γὰρ
|
οἶμαι |
τὸν
Ἰξίονα
λῆρον
ἀποφαίνετε
τὸν |
[32, 60] |
προσιέναι
αὐτῷ,
πολύ
τι
πλῆθος
|
οἶμαι |
{τῶν}
πάντων
θηρίων.
πλεῖστα
δὲ |