Discours, par. |
[32, 60] |
γενναῖον
ῥυθμὸν
οἷός
τε
εἰπεῖν;
|
ἀλλὰ |
ᾄσματα
γυναικῶν
καὶ
κρούματα
ὀρχηστῶν |
[32, 100] |
μὴ
ἔχοντες
μετὰ
τοῦ
ὀνόματος.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
δέδοικα
μὴ
κἀμοὶ
συμβέβηκεν |
[32, 45] |
αὑτῶν
τινα
ἡδονὴν
ἢ
δύναμιν,
|
ἀλλὰ |
διὰ
τὴν
ὑμετέραν
ἀβελτερίαν.
διὰ |
[32, 10] |
ὑμῶν
οὐδ´
ὥστε
διατελέσαι
λέγοντες,
|
ἀλλὰ |
ἓν
ἢ
δύο
ῥήματα
εἰπόντες, |
[32, 35] |
ἰχθύων,
τὴν
πόλιν
ἐπαινεῖ·
πόθεν;
|
ἀλλὰ |
θάλατταν
ἢ
λίμνην
ἢ
ποταμόν. |
[32, 95] |
τὸ
ἐπιτήδευμα·
πόθεν;
οὐδὲ
πόλεως,
|
ἀλλὰ |
Θερσίτου
τινός·
αὐτὸν
γοῦν
ἐκεῖνον |
[32, 1] |
μόνον
ἐστὲ
ἱκανοὶ
νοήσαντες
εἰπεῖν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἀκούσαντες
νοῆσαι.
χοροῦ
μὲν |
[32, 40] |
ὑπὲρ
ἐκείνους
Αἰθίοπας
οὐδὲ
Ἄραβας
|
ἀλλὰ |
καὶ
Βακτρίους
καὶ
Σκύθας
καὶ |
[32, 90] |
ὑπὸ
λῃστῶν
μόνον,
{ἢ
ἑταιρῶν}
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἑταίρας
καὶ
γαστρὸς
καὶ |
[32, 5] |
μόνον
τοὺς
κατ´
ἄνδρα
ἐλέγχειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
κοινῇ
τὴν
πόλιν,
εἴ |
[32, 20] |
μόνον
κρουμάτων
ἔμπειροι
καὶ
ὀρχημάτων,
|
ἀλλὰ |
καὶ
λόγων
φρονίμων,
ἵνα
κἀμοὶ |
[32, 40] |
καὶ
παρανοοῦντες,
οὐκ
ἄνδρες
μόνον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
παῖδες
καὶ
γύναια.
ἐπειδὰν |
[32, 10] |
ἐνεγκεῖν
καὶ
θόρυβον,
οὐ
ῥᾴδιον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πάνυ
εὐτυχοῦς
πόλεως,
ἐν |
[32, 55] |
μᾶζαν
ἔχετε
ἐν
ἐξουσίᾳ
δήπουθεν,
|
ἀλλὰ
|
καὶ
ταύτην
ἐκ
τῆς
τῶν |
[32, 5] |
τῶν
ταῦτα
λεγόντων,
κύριοι
καθεστηκότες,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
ἄρχοντες, |
[32, 50] |
ἐν
τῇ
πόλει
δοκεῖ
μέτριον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ξένων
ἐπιπλήττουσι
τοῖς |
[32, 90] |
καθ´
ἡμέραν
τις
πυρέττει
πάντως·
|
ἀλλὰ |
Καυνίους
μόνον
παρείληφε
{κἀκείνων
ἐστὶ} |
[32, 95] |
Ἡρακλεῖ
προσέοικεν
ὑμῶν
ὁ
δῆμος,
|
ἀλλὰ |
Κενταύρῳ
τινὶ
ἢ
Κύκλωπι
πεπωκότι |
[32, 25] |
ἔστιν
εἰς
αὐτὰ
λόγοις
ἐπιεικέσιν,
|
ἀλλὰ
|
κολακεία
καὶ
ἀπάτη
κρατεῖ
παρ´ |
[32, 90] |
δόξης
τοῖς
Ἀθηναίοις
καὶ
Λακεδαιμονίοις,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
ἑτέροις
τισίν·
οὐ
βούλομαι |
[32, 100] |
καὶ
ἀμαθεῖς
ποιεῖτε
τὰς
Χάριτας,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
Εὐριπίδην
μιμεῖσθε
οὕτω
λέγοντα· |
[32, 5] |
δηλώσετε
δέ,
ἂν
ἀνάσχησθε
τήμερον·
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
παρὰ
τοὺς
καλουμένους
φιλοσόφους. |
[32, 5] |
καὶ
τότε
νομίζειν
ἑορτὴν
ἄγειν,
|
ἀλλὰ |
μὴ
βαρύνεσθαι,
κἂν
ἄρα,
δυσωπεῖσθαι |
[32, 65] |
παντάπασιν
ἐκβῆναι
τὴν
αὑτῶν
φύσιν,
|
ἀλλὰ |
μικρὸν
μέν
τι
διασῴζειν
τῆς |
[32, 95] |
τὴν
ἐσχάτην
ἀπορίαν,
οὐ
χρημάτων,
|
ἀλλὰ |
νοῦ
καὶ
συνέσεως.
τοιγαροῦν
τέθνηκε |
[32, 15] |
τῶν
θεῶν
ἀφικνεῖται
πρὸς
ἡμᾶς,
|
ἀλλὰ |
πανταχῇ
πάντων
ἀγαθῶν
αὐτοὶ
κρατοῦσι |
[32, 50] |
ἐλευθερίᾳ
καὶ
μετὰ
πάσης
ἀδείας·
|
ἀλλὰ |
παρ´
ἐκείνοις
οὐδὲ
τὸ
δραμεῖν |
[32, 55] |
φύσις,
τὸ
μὴ
δύνασθαι
σωφρονεῖν,
|
ἀλλὰ |
πολλὰ
δυσχερῆ
πράττειν
ἀναγκάζεσθαι
τοὺς |
[32, 80] |
οὐδεὶς
ἐν
τῇ
θέᾳ
καθέστηκεν,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
πέτεσθε
τῶν
ἵππων |
[32, 45] |
νεανιεύσασθαι,
μὴ
παραιτουμένους
τὸν
θάνατον,
|
ἀλλὰ |
προσλιπαροῦντας,
ὅπως
ἀκούσωσιν
ἐπὶ
πλέον. |
[32, 20] |
πλῆθος
μηδὲ
τολμῶντας
ὑμῖν
διαλέγεσθαι,
|
ἀλλὰ |
σεμνοὺς
μὲν
εἶναι
βουλομένους,
ἀνωφελεῖς |
[32, 25] |
οὔσης
οὐ
μιᾶς
οὐδὲ
ἁπλῆς,
|
ἀλλὰ |
συμπεφορημένης
ἐκ
μυρίων·
ὥστε
πάνυ |
[32, 35] |
οὐδὲ
πορθμῶν
τινων
καὶ
ἰσθμῶν,
|
ἀλλὰ |
σχεδὸν
ἁπάσης
τῆς
οἰκουμένης
γίγνεσθαι |
[32, 35] |
τοὺς
ἀνθρώπους
εἶναί
φησιν
ἀγαθούς,
|
ἀλλὰ |
τὴν
χώραν·
οὐδ´
ἂν
περὶ |
[32, 50] |
δεῖ
τἄλλα
ἐπεξιέναι
καθ´
ἕκαστον;
|
ἀλλὰ |
τὸ
βαδίζειν,
ὃ
κοινόν
ἐστι |
[32, 95] |
γελοῖον
ἀγαθόν
ἐστιν
οὐδὲ
τίμιον,
|
ἀλλὰ |
τὸ
χαίρειν·
ἀπορίᾳ
δὲ
καὶ |
[32, 5] |
ἐμνήσθην,
οὐ
πάντως
εὑρήσομεν
ἁμαρτάνοντας·
|
ἀλλὰ |
τοῦτό
γε
ἐκεῖνοι
καὶ
πάνυ |
[32, 35] |
τις,
ἀνθρώπων
ἔπαινος
οὗτός
ἐστιν,
|
ἀλλὰ |
φρεάτων·
οὐδ´
ἂν
περὶ
εὐκρασίας |
[32, 5] |
ἀνθρώπων
οὐθέν,
ὡς
εἰπεῖν,
ἐπισταμένων,
|
ἀλλὰ |
χρείων
τροφῆς·
οὗτοι
δὲ
ἔν |