Discours, par. |
[32, 55] |
Νύμφαις
καὶ
Σατύροις.
ἱλαροί
τε
|
γὰρ |
ἀεὶ
καὶ
φιλογέλωτες
καὶ
φιλορχησταί· |
[32, 5] |
δὲ
κακὸν
πολέεσσι
φέρουσιν.
~τοῦτο
|
γὰρ |
ἀεὶ
ὁρᾶτε
καὶ
περὶ
τοιαῦτά |
[32, 90] |
δὲ
αἰσχίω
δημοσίᾳ
φαινόμενα.
καὶ
|
γὰρ |
αἱ
λοιπαὶ
νόσοι
μέχρι
μὲν |
[32, 35] |
ὑπὸ
τὸν
ἥλιον.
ἥ
τε
|
γὰρ |
Αἴγυπτος
{ὑμῶν}
τηλικοῦτον
ἔθνος,
σῶμα |
[32, 20] |
ᾠδῆς
καὶ
κιθάρας.
τοῦτο
μὲν
|
γὰρ |
ἀλεξιφάρμακόν
ἐστι
πρὸς
τὸν
δῆμον |
[32, 55] |
ὑπὸ
τῶν
ᾀσμάτων·
τοὺς
μὲν
|
γὰρ |
ἄλλους
ἀνθρώπους
ἡ
μέθη
πρὸς |
[32, 1] |
τὸ
καλῶς
ἀκοῦσαι.
νῦν
μὲν
|
γὰρ |
ἁμαρτάνετε
τὸ
Ἀθηναίων
ποτὲ
ἁμάρτημα. |
[32, 5] |
καὶ
ἀπάτας
τῆς
πόλεως·
μαινοίμην
|
γὰρ |
ἄν·
ἀλλ´
ἀξιῶν
ὑμᾶς,
ὥσπερ |
[32, 70] |
δι´
ἀγερωχίαν,
οὐκ
ἐπιβουλεύοντες.
ὑμεῖς
|
γὰρ |
ἂν
ἀποσταίητέ
τινος;
πολεμήσαιτε
δ´ |
[32, 45] |
καὶ
σεμνὸν
τὸ
αἴσχιστον.
ἑλοίμην
|
γὰρ |
ἂν
ἔγωγε
λῃστεύων
ἀποθανεῖν
ἢ |
[32, 90] |
οὕτως
ἑάλωκε
καὶ
περιηγκωνίσθαι.
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
μὲν
τὸ
σῶμά
τινος |
[32, 95] |
αὐτοὺς
σώφρονας
καὶ
βεβαίους.
οὕτως
|
γὰρ |
ἂν
οὔτ´
ἐπὶ
τοῖς
γεγονόσι |
[32, 40] |
πράττουσαν
ἐν
τούτοις
ἑαυτῆς;
οἱ
|
γὰρ |
ἄνθρωποι
θύοντες
μέν
εἰσι
μέτριοι |
[32, 90] |
πόλεως
καὶ
ἐπονείδιστος
ἅλωσις.
~καὶ
|
γὰρ |
ἀνθρώπους
ἑαλωκέναι
φαμὲν
οὐχ
ὑπὸ |
[32, 15] |
ἀφ´
ἡμῶν
οὗτοι
ἵστανται.
διὰ
|
γὰρ |
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ
τρυφὴν
καὶ |
[32, 35] |
δίκαιοι;
οὐχὶ
τἀναντία
τούτων;
ἔστι
|
γὰρ |
ἀνθρώπων
ἔπαινος
εὐταξία,
πρᾳότης,
ὁμόνοια, |
[32, 1] |
τὸ
Ἀθηναίων
ποτὲ
ἁμάρτημα.
τοῦ
|
γὰρ |
Ἀπόλλωνος
εἰπόντος,
εἰ
θέλουσιν
ἄνδρας |
[32, 65] |
ἔφην,
εὐλαβῶς
ἔχοντες.
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἄρχειν
ἦσαν
ἱκανοί,
καὶ
τῶν |
[32, 1] |
ὡς
εἰπεῖν,
οὐδέποτε
ἀπορεῖτε·
καὶ
|
γὰρ |
αὐτοὶ
γελοῖοί
ἐστε
καὶ
ἡδεῖς |
[32, 1] |
ἔφην
ἀπορεῖν
ὑμᾶς
σπουδῆς.
οὔτε
|
γὰρ |
αὐτοὶ
σπουδαῖοί
ἐστε
οὔτε
οἱ |
[32, 95] |
ζῆλον
τὸν
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ·
καὶ
|
γὰρ |
αὐτὸς
ἔλεγε
Διὸς
υἱὸς
εἶναι. |
[32, 50] |
καὶ
πάσης
τιμῆς
τυγχάνουσιν.
αἰδούμενοι
|
γὰρ |
αὑτοὺς
πρῶτοι
καὶ
μηδὲν
ἀνόητον |
[32, 5] |
τοὺς
καλουμένους
φιλοσόφους.
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
αὐτῶν
ὅλως
εἰς
πλῆθος
οὐκ |
[32, 60] |
λωβησάμενοι
τὴν
ἀρχαίαν
μουσικήν—
τίς
|
γὰρ |
αὐτῶν
ᾠδὴν
τέλειον
ἢ
γενναῖον |
[32, 75] |
μηδὲ
ἐκπίπτητε
τῆς
τάξεως.
μὴ
|
γὰρ |
δαιμόνια
πάντ´
ᾖ
τὰ
τοιαῦτα |
[32, 100] |
ἔχοντες
μετὰ
τοῦ
ὀνόματος.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
δέδοικα
μὴ
κἀμοὶ
συμβέβηκεν
ὅ |
[32, 25] |
αὑτῶν
σωφρονούντων
καὶ
προσεχόντων.
θεῖον
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
σεμνὸν
ἀληθῶς
καὶ |
[32, 30] |
τοὺς
οὕτω
διακειμένους
ἐπαινέσειεν;
οὐ
|
γὰρ |
διὰ
τοῦτο
καὶ
τοῖς
ἄρχουσιν |
[32, 50] |
λαμπρόν,
ὦ
κακοδαίμονες;
ὑπὲρ
μὲν
|
γὰρ |
δικαιοσύνης
καὶ
ἀρετῆς
καὶ
πατρῴων |
[32, 40] |
ἀλλ´
ἐν
ἅπασιν
ἀνθρώποις.
~ὁρῶ
|
γὰρ |
ἔγωγε
οὐ
μόνον
Ἕλληνας
παρ´ |
[32, 40] |
Σκύθην
φασὶν
εἰπεῖν·
ἐδόκει
μὲν
|
γὰρ |
εἶναι
τῶν
σοφῶν·
ἧκε
δὲ |
[32, 5] |
οὐ
πολλάκις
ἀκηκόατε·
οὐ
βούλομαι
|
γὰρ |
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί
ἐστε.
καὶ
τοῦτο |
[32, 35] |
πάντα
μᾶλλον
ἢ
ὑμᾶς.
ποῦ
|
γὰρ |
εἶπον
ὥς
ἐστε
φρόνιμοι
καὶ |
[32, 30] |
παραβάλλειν
τὸν
πολὺν
ἄρτον·
οὕτω
|
γὰρ |
εἰρῆσθαι
πολὺ
βέλτιον·
καὶ
θέαν |
[32, 55] |
καὶ
μεθέστηκεν
εἰς
τοὐναντίον.
οὐ
|
γὰρ |
ἐκ
Μουσῶν,
ἀλλ´
ἐκ
Κορυβάντων |
[32, 45] |
ὁ
τοιοῦτος
μυίας
θάνατος.
καὶ
|
γὰρ |
ἐκείναις
ὅ,
τι
ἂν
γευσαμέναις
|
[32, 35] |
ἢ
ποιηταῖς
παραβάλλων
ἐμαυτόν.
δεινοὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνοι
καὶ
μεγάλοι
σοφισταὶ
καὶ |
[32, 60] |
{αὐτοῦ}
ὁμοῦ
καὶ
νεμόμενα·
καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνον
ἔν
τε
τοῖς
ὄρεσι |
[32, 40] |
ἡμέραν,
τὸ
γυμνάσιον
λέγων·
ἐπειδὰν
|
γὰρ |
ἐλθόντες
ἀποδύσωνται,
χρίονται
φαρμάκῳ.
τοῦτο |
[32, 35] |
οἰκουμένης
γίγνεσθαι
παρ´
ὑμῖν.
κεῖται
|
γὰρ |
ἐν
συνδέσμῳ
τινὶ
τῆς
ὅλης |
[32, 80] |
τοῖς
πᾶσιν
αἴτιος
γενόμενος.
ὁ
|
γὰρ |
ἐν
τοιούτοις
θρασὺς
καὶ
προπετὴς |
[32, 25] |
ἔστι
περὶ
ὑμῶν
αὐτῶν.
καὶ
|
γὰρ |
ἕν
τι
τῶν
χρησίμων
ἐστὶ |
[32, 55] |
ἔστιν
ἄλλους
ἰδεῖν.
παρὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἐνίοις
τῶν
βαρβάρων
μέθην
φασὶ |
[32, 65] |
ὑμᾶς
σαφῶς
αὐτὸ
εἰπεῖν.
ἔλεγε
|
γὰρ
|
ἐξ
ἐκείνων
γένος
τι
φῦναι |
[32, 45] |
τὴν
ὑμετέραν
ἀβελτερίαν.
διὰ
τί
|
γὰρ |
ἔξω
παραπλησίως
ἀκούονται
τοῖς
ἄλλοις |
[32, 1] |
καὶ
ἀκούσαντες
νοῆσαι.
χοροῦ
μὲν
|
γὰρ |
ἔπαινος
τὸ
ἅμα
εἰπεῖν,
μᾶλλον |
[32, 70] |
τὸν
βίον
ταύτης
ἀταξίας.
οὐ
|
γὰρ |
ἔστι
τοὺς
οὕτως
ἐπτοημένους
περὶ |
[32, 35] |
ὁρᾶτε
ἡλίκον
ἐστίν.
ὅπως
μὲν
|
γὰρ |
ἑστιᾶσθε
καθ´
ἑαυτοὺς
ἢ
κοιμᾶσθε |
[32, 65] |
ἕτερον
τοιοῦτόν
τινα
λόγον.
τὰ
|
γὰρ |
ζῷα
ἐν
τῇ
συνουσίᾳ
τῇ |
[32, 10] |
ἂν
δεῖξαι
τῶν
χρησίμων.
πολλάκις
|
γὰρ |
ἤδη
καὶ
ὕπαρ
ὤνησε
καὶ |
[32, 90] |
οὐ
βούλομαι
γὰρ
ὀνομάσαι.
ὅπερ
|
γὰρ
|
ἤδη
πολλάκις
εἶπον,
αἰσχίω
τὰ |
[32, 45] |
μᾶλλον
δὲ
δόξαν
κενήν.
οὐ
|
γὰρ |
ἡδόμενοι
τοσοῦτον
ὅσον
οἰόμενοι
καὶ |
[32, 100] |
τῆς
τέχνης·
ὁ
δέ,
οὐ
|
γὰρ |
ἦν
οἱ
σύνεσις
μουσικῆς,
ἐκέλευε |
[32, 15] |
ἰατροὺς
οὐχ
ἑκόντες
ἰσχυροτέρους.
διττὴ
|
γὰρ |
θεραπεία
κακίας
καὶ
πρόνοια,
καθάπερ
|
[32, 60] |
μέγα
οὐδὲ
θαυμαστὸν
ἔχουσιν;
εἰ
|
γὰρ |
Ἰσμηνίας
ηὔλει
παρ´
ὑμῖν
ἢ |
[32, 45] |
γίγνεσθαι
ἐν
ταῖς
πόλεσι·
χρὴ
|
γὰρ |
ἴσως
καὶ
ἀναγκαῖόν
ἐστι
διὰ |
[32, 70] |
τελευταῖα
συμβάντα
περὶ
ὑμᾶς,
ὅτε
|
{γὰρ} |
καθ´
αὑτοὺς
ἦτε.
οὐχ
ὁ |
[32, 50] |
πρᾶγμά
ἐστι
φύσει
τοιοῦτον.
οὐ
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
ἄλλαις
πόλεσιν
ᾄδουσι
|
[32, 60] |
τῆς
Ἀμουσίας
αὐτῆς
γεγόνασι·
διαθρύψαντες
|
γὰρ〉 |
καὶ
κατάξαντες
τὸ
σεμνὸν
τοῦ |
[32, 1] |
συνέντες
τοῦ
θεοῦ.
τοῦτο
μὲν
|
γὰρ |
κόραις
μᾶλλον
ἔπρεπε
καὶ
παισὶ |
[32, 85] |
μηδὲ
θυρωρεῖν
ἄξιον.
τῷ
παντὶ
|
γὰρ
|
κρεῖττον
ἐρημίαν
καθορᾶν
καὶ
δεκαπέντε |
[32, 95] |
οἰκοδομημάτων
προσάγειν
αὐτὸν
δύναται·
πάντα
|
γὰρ |
κρείττω
καὶ
πολυτελέστερα
ἔχει
τῶν
|
[32, 35] |
μέντοι
περὶ
φαύλων.
{τὰ
μὲν
|
γὰρ |
λεγόμενα
αὐτὰ
οὐ
μεγάλα,
περὶ |
[32, 60] |
καὶ
τὰ
πρόβατα.
τοὺς
μὲν
|
γὰρ |
λέοντας
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
διὰ |
[32, 65] |
τότε
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν.
ὅτι
|
γὰρ |
λίαν
ἡδὺς
ἐδόκει
καὶ
περιττὸς |
[32, 70] |
οἵας
καὶ
ὅσας
ἀφίετε;
εἰ
|
γὰρ |
μὴ
τοὺς
ἵππους
ἑωρᾶτε
ἁμιλλωμένους |
[32, 30] |
συνήθη
θεωρῆτε,
οἷοί
ἐστε.
ἐμοὶ
|
γὰρ |
νῦν
μὲν
ἀξιοθέατοι
δοκεῖτε
εἶναι |
[32, 10] |
ὑπὸ
δαιμονίου
τινὸς
γνώμης.
ὧν
|
γὰρ |
οἱ
θεοὶ
προνοοῦσιν,
ἐκείνοις
παρασκευάζουσι |
[32, 40] |
κινεῖν
αὐτοῖς
τὴν
μανίαν.
εὐθὺς
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
τρέχουσιν,
οἱ
δὲ |
[32, 90] |
ἐθαυμάσθησαν
καὶ
δόξαν
ἔσχον.
πόσους
|
γὰρ |
οἴεσθε
Ἀθηναίων
ἢ
Μεγαρέων
ἢ |
[32, 95] |
καὶ
διοικούντων
ὑμᾶς
προτιμήσῃ.
μὴ
|
γὰρ |
οἴεσθε
ὑμᾶς
μὲν
πυνθάνεσθαι
περὶ |
[32, 30] |
κεἰ
μὴ
πείθεσθε,
λόγων.
τοῦτο
|
γὰρ |
οἶμαι
καὶ
ἀναγκαιότατον
ἦν,
παρασκευάσαι |
[32, 30] |
καὶ
ἀθρόος
γένηται;
χρὴ
μὲν
|
γὰρ |
οἶμαι
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρόνον |
[32, 75] |
ἂν
οὕτως
χαλεπῶς
διέκεισθε.
~αὐτὸν
|
γὰρ |
οἶμαι
τὸν
Ἰξίονα
λῆρον
ἀποφαίνετε |
[32, 75] |
τῆς
τοιαύτης
ἐπιθυμίας
ἀπόλησθε.
ποῖος
|
γὰρ |
Ὅμηρος
ἢ
τίς
ἀνθρώπων
δύναται |
[32, 85] |
ὄχλος
ναυτική
τ´
ἀταξία.
ἔστι
|
γὰρ |
ὅμοιον
ὥσπερ
εἰ
οἰκίαν
μέν |
[32, 90] |
μᾶλλον
ἑτέροις
τισίν·
οὐ
βούλομαι
|
γὰρ |
ὀνομάσαι.
ὅπερ
γὰρ
ἤδη
πολλάκις |
[32, 65] |
ῥήτορας
οὐδὲ
γνῶναι
ῥᾴδιον.
ὡς
|
γὰρ |
ὁρῶσι
τὴν
σπουδὴν
ὑμῶν
τὴν |
[32, 95] |
οὐδὲ
προπυλαίοις·
εἰς〉
ταῦτα
μὲν
|
γὰρ |
οὐ
δύνασθε
ὑμεῖς
ἀναλίσκειν
οὐδ´ |
[32, 15] |
ἀκούσῃ
φρονίμων,
ἐκεῖθεν
ἐπιπεμφθῆναι.
~καθόλου
|
γὰρ |
οὐδὲν
εὔδαιμον
οὐδ´
ὠφέλιμον,
ὃ |
[32, 10] |
γοήτων
καὶ
σοφιστῶν.
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἀπ´
ἐμαυτοῦ
μοι
δοκῶ |
[32, 75] |
δύναται
τὰ
συμβαίνοντα
εἰπεῖν;
οὐ
|
γὰρ |
οὕτως
ἐκεῖνός
φησι
τὰ
ἅρματα |
[32, 70] |
ἐν
τοῖς
θεάτροις
θορύβων.
οὐ
|
γὰρ |
οὕτως
ἡ
πενία
ταχὺ
πέφυκε |
[32, 95] |
ἐνθάδε
ἀφίξεως
παράσχοιτε
πόθον.
οὐ
|
γὰρ |
οὕτως
τὸ
κάλλος
τῶν
οἰκοδομημάτων |
[32, 55] |
δῶρα
καὶ
προσηνῆ.
τὸν
μὲν
|
γὰρ |
Παιήονα
καὶ
Ἀλεξίκακον
προσαγορεύουσιν,
ὡς |
[32, 90] |
πρᾶγμα,
τότε
λοιμὸς
καλεῖται.
καθόλου
|
γὰρ |
πάντα
ἁμαρτήματα
εὕροι
τις
ἂν |
[32, 45] |
ταῦθ´
ὑμῶν
ἀπολώλασιν;
ἀδοξοῦσι
μὲν
|
γὰρ |
πάντες.
αἱ
δὲ
Σειρῆνες
ἄλλο |
[32, 45] |
σχήματος
πρέποντος
ἀνθρώποις
ἐλευθέροις.
οὐ
|
γὰρ |
παρὰ
τοῦτο
οὔτε
τῶν
ἵππων
|
[32, 75] |
Ἵππου
καὶ
κόρης
ἄβατον.
ὁ
|
γὰρ |
πατὴρ
συγκαθεῖρξε
τὴν
παῖδα
τῷ |
[32, 75] |
σπουδή;
τίς
ὁ
ἀγών;
οὐ
|
γὰρ |
Πέλοψ
ἐστὶν
ὁ
διώκων,
οὐδ´ |
[32, 85] |
νενημένην
ἐκ
παντοδαπῶν
λυμάτων.
οὐδὲ
|
γὰρ |
πόλιν
εἴποι
τις
ἂν〉
ὀρθῶς |
[32, 90] |
μέγα
καὶ
δημοσίᾳ
γίγνεται.
ποία
|
γὰρ |
πόλις
ἐστὶ
τῶν
μὴ
σφόδρα |
[32, 35] |
Ἕλληνες
καὶ
βάρβαροι
ἴσασιν.
ἡ
|
γὰρ |
πόλις
ὑμῶν
τῷ
μεγέθει
καὶ
|
[32, 50] |
μὴ
συμφέρει;
νὴ
Δία,
τὸ
|
γὰρ
|
πρᾶγμά
ἐστι
φύσει
τοιοῦτον.
οὐ |
[32, 40] |
σχεδὸν
ἄριστοι
δοκοῦσιν
ἱππεῖς·
τὸ
|
γὰρ |
πρᾶγμα
ὑπὲρ
ἀρχῆς
καὶ
ἐλευθερίας |
[32, 15] |
ἐν
ταῖς
ἐξουσίαις.
κολάζειν
μὲν
|
γὰρ |
προσήκει
φειδόμενον,
διδάσκειν
δὲ
μὴ |
[32, 20] |
ὄντως
καὶ
δι´
ὑμᾶς.
οὐ
|
γὰρ |
ῥᾴδιον
ἐνεγκεῖν
τοσοῦδε
πλήθους
θόρυβον |
[32, 65] |
καὶ
τοὺς
κάμνοντας
ἰάσονται.
περὶ
|
γὰρ |
τῆς
τέχνης
καὶ
νῦν
ἡμῖν |
[32, 15] |
μὴ
πικρὸν
εἶναι.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
τῆς
τιμωρίας
σκληρὸν
ἀπόλλυσι,
τὸ |
[32, 100] |
τῶν
σφόδρα
ἀρχαίων
μουσικῷ.
ἐκείνῳ
|
γὰρ |
τὸ
δαιμόνιόν
ποτε
προειπεῖν
καθ´ |
[32, 85] |
οὐδὲ
στρατόπεδον
πάντα
ὄχλον.
οὐδὲ
|
γὰρ |
τὸ
τοῦ
Ξέρξου
στράτευμα
λαμπρὸν |
[32, 30] |
μικρόν,
μίαν
ὥραν
σωφρονῆσαι.
καὶ
|
γὰρ |
τοῖς
νοσοῦσι
μεγάλη
ῥοπὴ
πρὸς |
[32, 30] |
τοσοῦτον
χρόνον
κάθησθε
σωφρονοῦντες.
καὶ
|
γὰρ |
τοῖς
νοσοῦσι
μεγάλη
ῥοπὴ
πρὸς |
[32, 90] |
αἰσχρὸν
γίγνεται
καὶ
καταγέλαστον.
αὐτὸ
|
γὰρ |
τοῦτο
Εὐριπίδης
τὸν
Ἡρακλέα
φησὶ |
[32, 45] |
ὑμῖν
ἐπιεικῶς
αὐτὰ
ὁρᾶν.
μὴ
|
γὰρ |
τοῦτό
με〉
οἴεσθε
λέγειν
ὡς |
[32, 85] |
δὲ
ὑπὸ
πλειόνων
ἑαλώκατε.
μὴ
|
γὰρ |
τοῦτο
μόνον
ἡγεῖσθε
ἅλωσιν
εἶναι |
[32, 70] |
τῶν
μειζόνων
ὀρθῶς
βουλεύεσθαι.
ἡ
|
γὰρ |
τῶν
τρόπων
κουφότης
καὶ
τὸ |
[32, 60] |
Ἀμφίων
οὐδὲ
Ὀρφεύς·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
υἱὸς
ἦν
Μούσης,
οἱ
δὲ |
[32, 30] |
ἄλλων
οὐδενὸς
αὐτοῖς
μέλει.
οὐ
|
γὰρ
|
ὑμεῖς
μέν,
ἄν
τις
ἀσχημονῇ |
[32, 45] |
ἄν
τις
ἔχοι
λέγειν;
καὶ
|
γὰρ
|
ὑμεῖς
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε,
βοᾶτε, |
[32, 50] |
ἐσθίοντας,
βαδίζοντας,
παίζοντας,
θεωροῦντας·
ἡ
|
γὰρ |
φύσις
ἀναγκάζει
πολλῶν
ὁμοίων
δεῖσθαι· |
[32, 15] |
τῶν
τὸ〉
ὕστερον
ἐπισταμένων.
οὔτε
|
γὰρ |
χρήματα
αὐτοῖς
οὔτε
δύναμις
περιγίγνεται |
[32, 55] |
ὑμῖν
δὲ
τοὐναντίον
ἐστίν.
ἡ
|
γὰρ |
ᾠδὴ
μέθην
ἐμποιεῖ
καὶ
παράνοιαν. |
[32, 95] |
μηδὲν
μήτε
δείξειε
μηδέποτε·
δῆλον
|
γὰρ |
ὡς
ἐσχάτην
τινὰ
αὐτῶν
πενίαν |
[32, 25] |
ποίας
μερίδος
θῶμεν;
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
ὡς
τῆς
βελτίονος
οὖσιν
ὑμῖν |
[32, 10] |
τοῦτο
δ´
ἤδη
δεινόν.
ὅμοιον
|
γὰρ |
ὥσπερ
εἴ
τις
ἰατρὸς
ἐπὶ |