Discours, par. |
[32, 90] |
γὰρ
ἤδη
πολλάκις
εἶπον,
αἰσχίω
|
τὰ |
αἰσχρὰ
καὶ
καταγέλαστα
μᾶλλον,
ὅταν |
[32, 75] |
οὐ
γὰρ
οὕτως
ἐκεῖνός
φησι
|
τὰ |
ἅρματα
ταπεινὰ
γίγνεσθαι
μεταξὺ
καὶ |
[32, 65] |
ὑμῖν
ἕτερον
τοιοῦτόν
τινα
λόγον.
|
τὰ |
γὰρ
ζῷα
ἐν
τῇ
συνουσίᾳ |
[32, 50] |
ἀλλ´
ἐν
αὐτῇ
τῇ
θέᾳ
|
τὰ |
γιγνόμενα
οὐκ
αἰσχρὰ
καὶ
μεστὰ |
[32, 20] |
οἳ
τὰς
παλαίστρας
ἐνοχλοῦσι
καὶ
|
τὰ |
γυμνάσια
χειρονομοῦντες
καὶ
παλαίοντες,
εἰς |
[32, 60] |
τὰ
μὲν
οὐδ´
ὅλως
πελάζειν,
|
τὰ |
δ´
εὐθὺς
ἀποχωρεῖν,
οὐχ
ἡδόμενα |
[32, 35] |
καὶ
μεγάλοι
σοφισταὶ
καὶ
γόητες·
|
τὰ
|
δ´
ἡμέτερα
φαῦλα
καὶ
πεζὰ |
[32, 55] |
λέοντας
φέρειν
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις·
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
καὶ
πάνυ
μοι |
[32, 60] |
ἀποχωρεῖν,
οὐχ
ἡδόμενα
τῷ
μέλει.
|
τὰ |
δὲ
πτηνὰ
καὶ
τὰ
πρόβατα |
[32, 25] |
πάντα
ἕτοιμος,
ὥσπερ
θηρίων
ἀνημέρων,
|
τὰ |
δὲ
ὦτα
ἐμπέφρακται,
καὶ
πάροδος |
[32, 1] |
τοσαῦται
μυριάδες
ἀνθρώπων
ἅμα
καὶ
|
τὰ |
δέοντα
ἐννοεῖτε
καὶ
ταχὺ
φθέγγεσθε |
[32, 90] |
περιέχηται
δεσμοῖς
τισιν
ἢ
φρουροῖς,
|
τὰ |
δυσχερῆ
δεῖ
ταῦτα
νομίζειν
αἰχμαλωσίαν |
[32, 15] |
ὥσπερ
οἶμαι
καὶ
τῶν
ἑλκῶν
|
τὰ |
δυσχερῆ
λίαν
οὐκ
ἐᾷ
προσάψασθαι, |
[32, 65] |
εὐθὺς
ἀπιόντας
καθ´
αὑτοὺς
καὶ
|
τὰ |
εἴδη
μεταβαλόντας
εἰς
ἀνθρώπους
διαφυλάττειν |
[32, 60] |
Ὀρφέα
μελῳδεῖν,
καθάπερ
εἴρηται,
κἀκεῖ
|
τὰ
|
ζῷα
προσιέναι
αὐτῷ,
πολύ
τι |
[32, 60] |
καὶ
μὴν
ὅ
γε
Ὀρφεὺς
|
τὰ |
θηρία
ἡμέρου
καὶ
μουσικὰ
ἐποίει
|
[32, 15] |
διανέμουσι
δαψιλῶς
τοῖς
ἐθέλουσι
δέχεσθαι·
|
τὰ |
κακὰ
δὲ
ἀλλαχόθεν,
ὡς
ἐξ |
[32, 20] |
θεὸς
ὢν
καὶ
πετόμενος
δυσχεραίνει
|
τὰ |
κύματα
καὶ
τὸ
πέλαγος
καὶ |
[32, 85] |
τοὺς
πυνθανομένους
περὶ
τῆς
πόλεως
|
τὰ |
μὲν
ἄλλ´
ἀκούειν
θαυμαστὰ
οἷα, |
[32, 65] |
συνουσίᾳ
τῇ
πρὸς
τὸν
Ὀρφέα
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
ἥδεσθαι
μόνον
καὶ |
[32, 40] |
λέγειν;
οὐχ
ὡς
πόλιν
εἴδομεν
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
θαυμαστὴν
καὶ
τῶν |
[32, 35] |
λόγοις,
οὐ
μέντοι
περὶ
φαύλων.
|
{τὰ |
μὲν
γὰρ
λεγόμενα
αὐτὰ
οὐ |
[32, 60] |
τε
προσιέναι
καὶ
μηκέτ´
ἀπαλλάττεσθαι·
|
τὰ |
μὲν
οἶμαι
διὰ
τὸ
εὔηθες |
[32, 60] |
τὴν
ἀγριότητα
δυσπιστότερα
εἶναι,
καὶ
|
τὰ |
μὲν
οὐδ´
ὅλως
πελάζειν,
τὰ |
[32, 20] |
κύματα
μακρὰ
θαλάσσης
πόντου
Ἰκαρίοιο,
|
τὰ |
μέν
τ´
Εὖρός
τε
Νότος |
[32, 95] |
λεγόμενα,
ὡς
ἐπτοημένος,
ὡς
εὐχερής,
|
τὰ |
μικρὰ
θαυμάζων,
ἥττων
τοῦ
τυχόντος |
[32, 70] |
ἔστι
τοὺς
οὕτως
ἐπτοημένους
περὶ
|
τὰ |
μικρὰ
καὶ
μηδενὸς
ἄξια,
φαύλως |
[32, 95] |
ὅτι
φρόνιμος,
ἀλλ´
οὐχ
οἷα
|
τὰ |
νῦν
λεγόμενα,
ὡς
ἐπτοημένος,
ὡς |
[32, 85] |
θεοὺς
αὐτοὺς
πολλάκις
λοιδοροῦντες
καὶ
|
τὰ |
ὄντα
ῥιπτοῦντες
καὶ
γυμνοὶ
βαδίζοντες |
[32, 35] |
οἷόν
τε.
καὶ
νῦν
εἶπον
|
τὰ |
περὶ
τῆς
πόλεως,
δεῖξαι
βουλόμενος
|
[32, 70] |
ἤγαγεν.
καὶ
ταῦτα
μὲν
δὴ
|
τὰ |
περὶ
τὸ
θέατρον.
ἀλλ´
ὅταν |
[32, 90] |
τὴν
φιλοτιμίαν.
τοὺς
δὲ
Ἀθηναίους
|
τὰ |
περὶ
τοὺς
λόγους
μᾶλλον
ἐπιτηδεύοντας |
[32, 50] |
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
ἄλλων
εὑρήσομεν
|
τὰ |
πλεῖστα
ταὐτὰ
πράττοντας
τοῖς
ἀνοήτοις |
[32, 60] |
ὄρεσι
καὶ
περὶ
τὰς
νάπας
|
τὰ |
πολλὰ
διατρίβειν·
ἀποθανόντος
δὲ
ἐρημωθέντα |
[32, 70] |
ἕκαστοι
καὶ
καθ´
αὑτοὺς
διαφθείροντες
|
τὰ |
πράγματα,
Σιμάριστοι
καὶ
τοιαῦθ´
ἕτερα |
[32, 60] |
μέλει.
τὰ
δὲ
πτηνὰ
καὶ
|
τὰ |
πρόβατα
μᾶλλόν
τε
προσιέναι
καὶ |
[32, 60] |
εἶναι
τούς
τε
ὄρνιθας
καὶ
|
τὰ |
πρόβατα.
τοὺς
μὲν
γὰρ
λέοντας |
[32, 20] |
ὀργὴν
οὐδὲ
τοὺς〉
συριγμοὺς
οὐδὲ
|
τὰ |
σκώμματα,
οἷς
πάντας
ἐκπλήττετε
καὶ |
[32, 75] |
Ὅμηρος
ἢ
τίς
ἀνθρώπων
δύναται
|
τὰ |
συμβαίνοντα
εἰπεῖν;
οὐ
γὰρ
οὕτως |
[32, 10] |
ἄρξωμαι,
τοῦτο
πείσθητε
βεβαίως,
ὅτι
|
τὰ |
συμβαίνοντα
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐπ´
ἀγαθῷ |
[32, 30] |
ἐν
τῷ
παρόντι
καὶ
ὅταν
|
τὰ |
συνήθη
θεωρῆτε,
οἷοί
ἐστε.
ἐμοὶ |
[32, 90] |
Ἀθηναίων
ἢ
Μεγαρέων
ἢ
Κορινθίων
|
τὰ |
σώματα
ἀσκεῖν
καὶ
ζῆν
φιλοπόνως |
[32, 60] |
καὶ
φιλίαν
αἰτησαμένην
παρὰ
Διὸς
|
τὰ |
σώματα
αὐτῶν
μεταβαλεῖν
εἰς
ἀνθρώπων |
[32, 70] |
οἶμαι
καὶ
ἐσῴζεσθε.
~τεκμήριον
δὲ
|
τὰ |
τελευταῖα
συμβάντα
περὶ
ὑμᾶς,
ὅτε |
[32, 5] |
μετ´
εὐνοίας
καὶ
φανερὰ
ποιήσει
|
τὰ |
τῆς
πόλεως
ἀρρωστήματα.
τοιγαροῦν
ὅταν |
[32, 45] |
λέγειν
ὡς
οὐ
χρὴ
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
γίγνεσθαι
ἐν
ταῖς
πόλεσι· |
[32, 60] |
τοὺς
μὲν
γὰρ
λέοντας
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
διὰ
τὴν
ἀλκὴν
καὶ |
[32, 75] |
μὴ
γὰρ
δαιμόνια
πάντ´
ᾖ
|
τὰ |
τοιαῦτα
καὶ
μείζονος
δεόμενα
ἀποτροπῆς. |
[32, 90] |
μέν
που
καὶ
ἐφ´
ἑκάστων
|
τὰ |
τοιαῦτα,
τῷ
παντὶ
δὲ
αἰσχίω |
[32, 55] |
καίτοι
τὰ
τῶν
Μουσῶν
καὶ
|
τὰ |
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ἤπια
δῶρα
καὶ |
[32, 20] |
ἐποτρύνει
καὶ
ἀνώγει.
εἰ
οὖν
|
τὰ |
τοῦ
Ἑρμοῦ
ἔπη
κἀγὼ
λέγοιμι |
[32, 40] |
ἃ
καὶ
μικρὸν
ἔμπροσθεν
εἶπον,
|
τὰ |
τοῦ
Νείλου
καὶ
τῆς
χώρας |
[32, 50] |
καὶ
περὶ
πάντα
ὁμοίως
ἐπτοημένοι
|
τὰ |
τυχόντα,
οἱ
δὲ
κοσμίως
καὶ |
[32, 55] |
καὶ
μᾶλλον
ἐοίκατε
κραιπαλῶσιν.
καίτοι
|
τὰ
|
τῶν
Μουσῶν
καὶ
τὰ
τοῦ |
[32, 55] |
μέλους
καὶ
Σατύρους·
οὐκοῦν
ὑμῖν
|
τὰ |
τῶν
νεβρίδων
τε
καὶ
θύρσων |
[32, 55] |
τινῶν
κατέχεσθε,
καὶ
πιστὰ
ποιεῖτε
|
τὰ |
τῶν
ποιητῶν
μυθολογήματα·
ὡς
ἐκεῖνοί |
[32, 55] |
μετὰ
γόων,
ὥσπερ
οἱ
ἰατροὶ
|
τὰ |
φλεγμαίνοντα
τῶν
ἑλκῶν
ὑγραίνοντες
καὶ |
[32, 70] |
καὶ
τούτων
ἐπεμνήσθην;
ὅπως
εἰδῆτε
|
τὰ
|
φυόμενα
ἐκ
τῆς
περὶ
τὸν |
[32, 45] |
καὶ
πολλάκις
ἀηδεῖς
ἔδοξαν;
μὴ
|
τὰ
|
ὦτα
ἐπαλήλιπται
τῶν
ἐκεῖ;
τί |
[32, 65] |
πρᾶγμα
οὕτως
ὑφεωρῶντο,
καὶ
ἐφύλαττον
|
τὰ |
ὦτα,
ὡς
ἂν
μὴ
διαφθαρῶσιν |