HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τότ´ 1
τότε 5
τοτὲ 1
τοῦ 43
τοῦδε 2
τοὐναντίον 4
τοὔνομα 1

Fréquences [« »]
40 τοῖς
43 τὸν
39 ὑμᾶς
43 τοῦ
44 τοῦτο
47 οἱ
47 ὑμῖν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

τοῦ

Discours, par.

[32, 10]   ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου τὰς τοῦ Ἄπιδος φήμας ἐνθάδε ἐν Μέμφει

[32, 55]   τὰ τῶν Μουσῶν καὶ τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος ἤπια δῶρα καὶ προσηνῆ.

[32, 1]   ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν

[32, 50]   τρόπου καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ, τοῦ δὲ ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν· σπουδῇ

[32, 30]   περὶ δήμου φύσεως καὶ περὶ τοῦ δεῖν ἀκούειν, κεἰ μὴ πείθεσθε,

[32, 95]   τῶν σκωμμάτων αὐτοῦ καὶ τῶν τοῦ δεῖνος ᾀσμάτων, Θεοφίλου δὲ οὐκ

[32, 95]   ἔστι καταδικάσας αὐτήν, καὶ ὑμεῖς τοῦ δεῖνος μὲν πολλάκις ἀκηκόατε καὶ

[32, 65]   αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως ἀγεννῶς

[32, 30]   ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος. ἐγὼ δὲ καὶ νῦν

[32, 95]   τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς οὐχ ὁρᾶτε ὅσην ὁ

[32, 45]   τῶν ἡνιόχων τινὰ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ δίφρου δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ συμφορὰν

[32, 20]   καὶ ἀνώγει. εἰ οὖν τὰ τοῦ Ἑρμοῦ ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς

[32, 40]   καὶ τὸ μέγιστον τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ· μαινομένην δὲ ὑπὸ ᾠδῆς

[32, 1]   ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον, οὐ συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ κόραις

[32, 95]   τοὺς ἐν τῇ Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν

[32, 45]   μεγίστην· αὐτοὶ δὲ ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ προσήκοντος καὶ τῆς

[32, 65]   οὖν ἤδη ἐστὶ τὸ λειπόμενον τοῦ λόγου, καὶ δέδοικα πρὸς〉 ὑμᾶς

[32, 15]   ἀτυχεστάτους ὡς πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν,

[32, 15]   τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ δὲ τοῦ λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε. κινδυνεύει

[32, 1]   γάρ, ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ μέλους; δήμου δὲ τὸ καλῶς

[32, 60]   γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ μέλους καὶ πάντα τρόπον λωβησάμενοι

[32, 65]   πολὺ δ´ αὐτοῖς ἐμμένειν κύνειον τοῦ μέλους. ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν

[32, 50]   κοινόν ἐστι καὶ ἁπλοῦν δήπουθεν, τοῦ μὲν ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν τοῦ

[32, 95]   κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν

[32, 20]   ἀπειθῆ καὶ πρὸς ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´

[32, 40]   καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν εἶπον, τὰ τοῦ Νείλου καὶ τῆς χώρας καὶ

[32, 85]   πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν ἦν, πλὴν

[32, 100]   ἀτιμάσας. ὁ δὲ ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος, Τοῦτ´ ἦν ἄρα, ἔφη,

[32, 100]   χρόνον οὐ προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ

[32, 100]   τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ

[32, 55]   οἶμαι τὸ σκληρὸν καὶ ἄτεγκτον τοῦ πάθους, θηλυτέραν δὲ τὴν λύπην

[32, 15]   καὶ τοῦτο αὐτὸ σημεῖόν ἐστι τοῦ πάνυ πονήρως αὐτὰ ἔχειν. οἱ

[32, 75]   οὐδὲ ἂν αὐτὸς ὑμῖν ὁ τοῦ Πέλοπος διαλέγηται πρόγονος; τίνα οὖν

[32, 50]   ἀλλ´ οὐδαμοῦ τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους

[32, 45]   δὲ ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ προσήκοντος καὶ τῆς ἀξίας τῆς

[32, 35]   πόλεώς ἐστι, μᾶλλον δὲ προσθήκη, τοῦ τε ποταμοῦ τὸ ἴδιον τῆς

[32, 50]   τοῦ μὲν ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν τοῦ τρόπου καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ,

[32, 75]   ἔστιν ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ τοῦ τυχόντος ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων,

[32, 95]   εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων καὶ

[32, 15]   παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ μὲν σῷζον καὶ

[32, 20]   νῦν δὲ τούτου μὲν ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου· θεὸς δ´, ὅπερ ἔφην,

[32, 15]   οἱ δὲ διὰ παντὸς ἄπειροι τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι

[32, 80]   τε διὰ τοῦτο κεραυνωθεὶς καὶ τοῦ χειμῶνος καὶ τῆς ναυαγίας τοῖς

Discours, par.
[32, 10]	ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου τὰς	τοῦ	Ἄπιδος φήμας ἐνθάδε ἐν Μέμφει
[32, 55]	τὰ τῶν Μουσῶν καὶ τὰ	τοῦ	Ἀπόλλωνος ἤπια δῶρα καὶ προσηνῆ.
[32, 1]	ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα.	τοῦ	γὰρ Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν
[32, 50]	τρόπου καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ,	τοῦ	δὲ ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν· σπουδῇ
[32, 30]	περὶ δήμου φύσεως καὶ περὶ	τοῦ	δεῖν ἀκούειν, κεἰ μὴ πείθεσθε,
[32, 95]	τῶν σκωμμάτων αὐτοῦ καὶ τῶν	τοῦ	δεῖνος ᾀσμάτων, Θεοφίλου δὲ οὐκ
[32, 95]	ἔστι καταδικάσας αὐτήν, καὶ ὑμεῖς	τοῦ	δεῖνος μὲν πολλάκις ἀκηκόατε καὶ
[32, 65]	αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται	τοῦ	δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως ἀγεννῶς
[32, 30]	ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι	τοῦ	διδάσκοντος. ἐγὼ δὲ καὶ νῦν
[32, 95]	τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς	τοῦ	Διὸς οὐχ ὁρᾶτε ὅσην ὁ
[32, 45]	τῶν ἡνιόχων τινὰ ἐκπεσεῖν ἐκ	τοῦ	δίφρου δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ συμφορὰν
[32, 20]	καὶ ἀνώγει. εἰ οὖν τὰ	τοῦ	Ἑρμοῦ ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς
[32, 40]	καὶ τὸ μέγιστον τὴν ἐπιφάνειαν	τοῦ	θεοῦ· μαινομένην δὲ ὑπὸ ᾠδῆς
[32, 1]	ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον, οὐ συνέντες	τοῦ	θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ κόραις
[32, 95]	τοὺς ἐν τῇ Ἀττικῇ κανθάρους,	τοῦ	καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν
[32, 45]	μεγίστην· αὐτοὶ δὲ ἐκπίπτοντες ἐκ	τοῦ	κόσμου τοῦ προσήκοντος καὶ τῆς
[32, 65]	οὖν ἤδη ἐστὶ τὸ λειπόμενον	τοῦ	λόγου, καὶ δέδοικα πρὸς〉 ὑμᾶς
[32, 15]	ἀτυχεστάτους ὡς πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ	τοῦ	λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν,
[32, 15]	τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ δὲ	τοῦ	λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε. κινδυνεύει
[32, 1]	γάρ, ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι	τοῦ	μέλους; δήμου δὲ τὸ καλῶς
[32, 60]	γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν	τοῦ	μέλους καὶ πάντα τρόπον λωβησάμενοι
[32, 65]	πολὺ δ´ αὐτοῖς ἐμμένειν κύνειον	τοῦ	μέλους. ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν
[32, 50]	κοινόν ἐστι καὶ ἁπλοῦν δήπουθεν,	τοῦ	μὲν ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν τοῦ
[32, 95]	κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος,	τοῦ	μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν
[32, 20]	ἀπειθῆ καὶ πρὸς ὕβριν ἕτοιμον,	τοῦ	μὲν οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´
[32, 40]	καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν εἶπον, τὰ	τοῦ	Νείλου καὶ τῆς χώρας καὶ
[32, 85]	πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ τὸ	τοῦ	Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν ἦν, πλὴν
[32, 100]	ἀτιμάσας. ὁ δὲ ἀναμνησθεὶς ἐκείνου	τοῦ	ὀνείρατος, Τοῦτ´ ἦν ἄρα, ἔφη,
[32, 100]	χρόνον οὐ προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε	τοῦ	ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ
[32, 100]	τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες μετὰ	τοῦ	ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ
[32, 55]	οἶμαι τὸ σκληρὸν καὶ ἄτεγκτον	τοῦ	πάθους, θηλυτέραν δὲ τὴν λύπην
[32, 15]	καὶ τοῦτο αὐτὸ σημεῖόν ἐστι	τοῦ	πάνυ πονήρως αὐτὰ ἔχειν. οἱ
[32, 75]	οὐδὲ ἂν αὐτὸς ὑμῖν ὁ	τοῦ	Πέλοπος διαλέγηται πρόγονος; τίνα οὖν
[32, 50]	ἀλλ´ οὐδαμοῦ τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ	τοῦ	πράγματος οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους
[32, 45]	δὲ ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ κόσμου	τοῦ	προσήκοντος καὶ τῆς ἀξίας τῆς
[32, 35]	πόλεώς ἐστι, μᾶλλον δὲ προσθήκη,	τοῦ	τε ποταμοῦ τὸ ἴδιον τῆς
[32, 50]	τοῦ μὲν ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν	τοῦ	τρόπου καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ,
[32, 75]	ἔστιν ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ	τοῦ	τυχόντος ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων,
[32, 95]	εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων	τοῦ	τυχόντος {πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων καὶ
[32, 15]	παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε	τοῦ	ὕδατος τὸ μὲν σῷζον καὶ
[32, 20]	νῦν δὲ τούτου μὲν ἀπορῶ	τοῦ	φαρμάκου· θεὸς δ´, ὅπερ ἔφην,
[32, 15]	οἱ δὲ διὰ παντὸς ἄπειροι	τοῦ	φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι
[32, 80]	τε διὰ τοῦτο κεραυνωθεὶς καὶ	τοῦ	χειμῶνος καὶ τῆς ναυαγίας τοῖς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007