Discours, par. |
[32, 100] |
συζυγίαν·
ἵνα
μὴ
τὸ
Μουσεῖον
|
ὑμῖν |
ἄλλως
εἶναι
δοκῇ
τόπος
ἐν |
[32, 55] |
καὶ
φιλορχησταί·
πλὴν
οὐκ
αὐτόματος
|
ὑμῖν |
ἀναβλύει
διψήσασιν
ὁ
οἶνος
ἐκ |
[32, 85] |
Διὶ
Κρονίωνι
ἄνακτι.
ταῦτα
μὲν
|
ὑμῖν |
ἀπὸ
πολλῶν
καὶ
φαύλων
ὀλίγα, |
[32, 60] |
ὁ
ζῆλος
αὐτῶν
ὠνόμασται
παρ´
|
ὑμῖν |
αὐτοῖς,
ἀλλ´,
ὡς
ἔοικε,
κνυζηθμοῖς |
[32, 55] |
χθόνα’
ἀλλ´
οὐδὲ
τὸ
ὕδωρ
|
ὑμῖν |
ἀφικνεῖται
δεῦρο
αὐτόματον
οὐδὲ
τὴν |
[32, 65] |
ἔπαιζεν
ὁ
Φρύξ.
ἐγὼ
δ´
|
ὑμῖν |
βούλομαι
Λακεδαιμονίων
ἔργον
εἰπεῖν,
ὡς |
[32, 60] |
κιθαρῳδοὶ
δὲ
Κυνικοὶ
παρὰ
μόνοις
|
ὑμῖν |
γεγόνασιν.
ὁ
μὲν
οὖν
Ἀμφίων |
[32, 95] |
ὅπως
ἕξουσιν.
Θεόφιλόν
φασι
παρ´
|
ὑμῖν |
γενόμενον
ἄνδρα
σοφὸν
σιωπᾶν
πρὸς |
[32, 5] |
εἰ
ἐβούλοντο,
μηδὲν
ἀηδὲς
ἀκούειν.
|
ὑμῖν |
δὲ
οὔτε
χορός
ἐστι
τοιοῦτος |
[32, 55] |
ᾠδὴν
τρέπει
καὶ
ὄρχησιν·
παρ´
|
ὑμῖν |
δὲ
τοὐναντίον
ἐστίν.
ἡ
γὰρ |
[32, 20] |
εἰς
τὸ
πλῆθος
μηδὲ
τολμῶντας
|
ὑμῖν |
διαλέγεσθαι,
ἀλλὰ
σεμνοὺς
μὲν
εἶναι
|
[32, 70] |
εἶναι
τὸν
λόγον,
ὅταν
τις
|
ὑμῖν |
διαλέγηται
περὶ
τῶν
ἐν
τοῖς |
[32, 25] |
τοὺς
πεπαιδευμένους
φεύγειν.
~σαφέστερον
δ´
|
ὑμῖν, |
εἰ
βούλεσθε,
διελεύσομαι
περὶ
δήμου
|
[32, 30] |
δὲ
ταῖς
ἄλλαις
σπουδαῖς,
ὅταν
|
ὑμῖν |
ἐμπέσῃ
τὸ
τῆς
ἀταξίας
πνεῦμα, |
[32, 45] |
τῆς
ἀνοίας·
ὡς
οὐκ
ἦν
|
ὑμῖν |
ἐπιεικῶς
αὐτὰ
ὁρᾶν.
μὴ
γὰρ |
[32, 75] |
οὖν,
εἰ
μεταξὺ
θεῶν
τις
|
ὑμῖν |
ἐπιστὰς
εἴποι
διατεινάμενος,
δαιμόνιοι,
μαίνεσθε |
[32, 65] |
περὶ
τῶν
κιθαρῳδῶν
τῶν
παρ´
|
ὑμῖν |
ἕτερον
τοιοῦτόν
τινα
λόγον.
τὰ |
[32, 75] |
ζῷον
ἀγαπηθῆναι
τὸ
καὶ
παρ´
|
ὑμῖν
|
εὐδοκιμοῦν·
καὶ
νῦν
ἐστιν
ἐν |
[32, 1] |
καλὸν
μὲν
ἢ
τίμιον
οὐδὲν
|
ὑμῖν |
ἢ
σπανίως
ποτὲ
εἰσέρχεται·
κρουμάτων |
[32, 60] |
εἰ
γὰρ
Ἰσμηνίας
ηὔλει
παρ´
|
ὑμῖν |
ἢ
Τιμόθεος
ᾖδεν
ὁ
παλαιὸς |
[32, 75] |
τῆς
πόλεως,
μή
τι
δυσχερὲς
|
ὑμῖν |
καὶ
ξένον
ἐνέγκῃ
τῷ
χρόνῳ. |
[32, 50] |
πάνθ´
ὅσα
γίγνεται
{καὶ}
παρ´
|
ὑμῖν |
καὶ
παρ´
ἑτέροις
τισίν;
ἀλλ´ |
[32, 75] |
πασχούσας.
φησὶ
δ´
οὕτως,
ἵν´
|
ὑμῖν |
καὶ
χαρίσωμαί
τι
μικρόν·
ἅρματα |
[32, 35] |
ἁπάσης
τῆς
οἰκουμένης
γίγνεσθαι
παρ´
|
ὑμῖν. |
κεῖται
γὰρ
ἐν
συνδέσμῳ
τινὶ |
[32, 70] |
τὸ
γελοῖον
ὡς
ὁ
βέλτιστος
|
ὑμῖν |
Κόνων
ἐχρήσατο
προελθών,
οὗ
μάλιστα
|
[32, 30] |
ὥστ´,
εἰ
μηδὲν
ἄλλο
παρέσχηκεν
|
ὑμῖν |
μέγα
ὁ
λόγος,
τοῦτο
γοῦν |
[32, 30] |
ὅση
κακότης
παρὰ
πᾶσιν,
οὐχ
|
ὑμῖν |
μόνοις.
~αὐτὸ
δὲ
τοῦτο
περὶ |
[32, 45] |
ἑαυτῶν
οὐ
φροντίζετε.
κἂν
μὲν
|
ὑμῖν |
ὁ
κιθαρῳδὸς
ἐκμελῶς
ᾄδῃ
καὶ |
[32, 30] |
εἰ
μηδὲν
ἄλλο,
τοῦτό
γε
|
ὑμῖν |
ὁ
λόγος
παρέσχηκεν
οὐ
μικρόν, |
[32, 75] |
τὸν
καιρόν,
οὐδὲ
ἂν
αὐτὸς
|
ὑμῖν
|
ὁ
τοῦ
Πέλοπος
διαλέγηται
πρόγονος; |
[32, 5] |
ποιητὴς
οὔτε
ἄλλος
οὐδείς,
ὃς
|
ὑμῖν |
ὀνειδιεῖ
μετ´
εὐνοίας
καὶ
φανερὰ |
[32, 40] |
ἔγωγε
οὐ
μόνον
Ἕλληνας
παρ´
|
ὑμῖν |
οὐδ´
Ἰταλοὺς
οὐδὲ
ἀπὸ
τῶν |
[32, 50] |
πολλῶν
ἄνοιαν.
τοιγαροῦν
ὡς
παισὶν
|
ὑμῖν |
παιδαγωγοὺς
δέδωκε
τοὺς
φρονιμωτέρους
τῆς |
[32, 5] |
μὲν
γάρ,
ὅπερ
εἶπον,
ἀεὶ
|
ὑμῖν |
πάρεστι,
καὶ
οὐ
δέος
μήποτε |
[32, 25] |
γὰρ
ὡς
τῆς
βελτίονος
οὖσιν
|
ὑμῖν |
παρέσχηκα
ἐμαυτόν·
ἴσως
δὲ
καὶ
|
[32, 80] |
τῶν
τοιούτων
ἀνθρώπων
τοῖς
παρ´
|
ὑμῖν |
(πλὴν
ὅτι
μάχεσθαί
γε
οὐδεὶς |
[32, 30] |
ἐκχεομένων·
ὡσαύτως
δὴ
καὶ
παρ´
|
ὑμῖν |
σκώμματα,
πληγαί,
γέλως.
τίς
ἂν |
[32, 30] |
τις
ὡς
πολλὰ
λέγων
οὐδὲν
|
ὑμῖν |
συμβεβούλευκα
οὐδὲ
εἴρηκα
σαφῶς,
ἐφ´ |
[32, 75] |
ἀσφαλῆ.
πολὺ
δὴ
μᾶλλον
ἔγωγε
|
ὑμῖν |
συμβουλεύω
τὸν
θεὸν
τοῦτον
ἐξιλάσασθαι |
[32, 55] |
ὑπὸ
μέλους
καὶ
Σατύρους·
οὐκοῦν
|
ὑμῖν |
τὰ
τῶν
νεβρίδων
τε
καὶ |
[32, 95] |
ὤνια
παρ´
αὑτῷ
ταῦτα,
συνειδὼς
|
ὑμῖν |
τὴν
ἐσχάτην
ἀπορίαν,
οὐ
χρημάτων, |
[32, 1] |
πολλοὺς
τούτων
ἔχετε·
σπουδῆς
δὲ
|
ὑμῖν |
τὴν
πᾶσαν
ἔνδειαν
ὁρῶ
οὖσαν. |
[32, 15] |
μέντοι
πολλή
τις
εἶναι
σπάνις
|
ὑμῖν |
τῶν
τὸ〉
ὕστερον
ἐπισταμένων.
οὔτε |
[32, 45] |
πατρίδων
ἐπιδιδόντες
αὑτούς·
παρὰ
δὲ
|
ὑμῖν |
ὑπὲρ
χορδῆς
τοῦτο
πάσχουσι
καὶ |
[32, 15] |
ἐκείνων
ἀναχώρησιν
καὶ
σιωπὴν
ἐρίδων
|
ὑμῖν |
φύεται
πλῆθος
καὶ
δικῶν
καὶ |
[32, 35] |
περὶ
τῆς
πόλεως,
δεῖξαι
βουλόμενος
|
ὑμῖν |
ὡς
ὅ,
τι
ἂν
ἀσχημονῆτε |
[32, 40] |
οἳ
συνθεῶνται
καὶ
πάρεισιν
ἑκάστοτε
|
ὑμῖν· |
ὥστε
ὑμεῖς
μὲν
ἀκούετε
ἑνός, |