Discours, par. |
[32, 55] |
μᾶλλον
αὑτοῖς.
νυνὶ
δὲ
ἂν
|
μόνον |
ἀκούσητε
χορδῆς,
ὥσπερ
σάλπιγγος
ἀκηκοότες, |
[32, 40] |
ἐξεστηκότες
καὶ
παρανοοῦντες,
οὐκ
ἄνδρες
|
μόνον, |
ἀλλὰ
καὶ
παῖδες
καὶ
γύναια. |
[32, 30] |
οὖν;
τάχα
ἐρεῖ
τις,
τοῦτο
|
μόνον |
ἁμαρτάνομεν,
τὸ
φαύλως
θεωρεῖν;
καὶ |
[32, 80] |
ἡσυχίαν
θεωροῦντας,
ὥσπερ
καὶ
προσῆκε.
|
μόνον |
δ´
ἐπὶ
τῷ
τέλει
φησὶν |
[32, 30] |
τί
ἂν
εἴποι
τις,
οἷς
|
μόνον |
δεῖ
παραβάλλειν
τὸν
πολὺν
ἄρτον· |
[32, 40] |
ἀνθρώποις.
~ὁρῶ
γὰρ
ἔγωγε
οὐ
|
μόνον |
Ἕλληνας
παρ´
ὑμῖν
οὐδ´
Ἰταλοὺς |
[32, 10] |
ὀνειράτων.
μὴ
οὖν
οἴεσθε
κοιμωμένων
|
μόνον |
ἐπιμελεῖσθαι
τὸν
θεόν,
{καὶ}
κατ´ |
[32, 1] |
πρὸς
τούτῳ
ἐδείξατε
ὅτι
οὐ
|
μόνον |
ἐστὲ
ἱκανοὶ
νοήσαντες
εἰπεῖν,
ἀλλὰ |
[32, 90] |
ἑαλωκέναι
φαμὲν
οὐχ
ὑπὸ
λῃστῶν
|
μόνον, |
{ἢ
ἑταιρῶν}
ἀλλὰ
καὶ
ἑταίρας |
[32, 85] |
πλειόνων
ἑαλώκατε.
μὴ
γὰρ
τοῦτο
|
μόνον |
ἡγεῖσθε
ἅλωσιν
εἶναι
πόλεως,
ἄν |
[32, 45] |
τυχὼν
δαίμονος·
ὁδὶ
δὲ
κραυγῇ
|
μόνον |
καὶ
ἀνοίᾳ
διὰ〉
δυστυχῆ
φθόγγον |
[32, 65] |
Ὀρφέα
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἥδεσθαι
|
μόνον |
καὶ
ἐκπεπλῆχθαι,
μιμεῖσθαι
δὲ
μηδὲν |
[32, 20] |
πᾶσι
θαυμαστοὶ
δόξετε,
καὶ
οὐ
|
μόνον |
κρουμάτων
ἔμπειροι
καὶ
ὀρχημάτων,
ἀλλὰ |
[32, 10] |
δείκνυσι
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
καὶ
|
μόνον |
οὐ
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν
διά |
[32, 50] |
ὕβρεως,
τὸ〉
ἀνατετάσθαι
καὶ
ἀποβλέπειν,
|
μόνον |
οὐκ
ἐπὶ
τοῖς
χείλεσι
τὰς
|
[32, 90] |
τις
πυρέττει
πάντως·
ἀλλὰ
Καυνίους
|
μόνον |
παρείληφε
{κἀκείνων
ἐστὶ}
τὸ
ὄνειδος, |
[32, 5] |
ὅτι
τοῖς
ποιηταῖς
ἐπέτρεπον
μὴ
|
μόνον |
τοὺς
κατ´
ἄνδρα
ἐλέγχειν,
ἀλλὰ |
[32, 85] |
πράγματος
ἀγεννοῦς
ἔρως,
καὶ
πρὸς
|
μόνον |
τοῦτο
ἀποβλέπωσι
καὶ
περὶ
τοῦτο |
[32, 5] |
ἑορτάζοντες
καὶ
δημοκρατούμενοι,
καὶ
οὐ
|
μόνον
|
τῶν
σφετέρων
πολιτῶν,
εἴ
τινα |