Discours, par. |
[32, 15] |
καὶ
γόνιμον
ὄντως
ἄνωθέν
ποθεν
|
ἐκ |
δαιμονίου
τινὸς
πηγῆς
κάτεισι,
τοὺς |
[32, 55] |
οὐ
γὰρ
ἐκ
Μουσῶν,
ἀλλ´
|
ἐκ |
Κορυβάντων
τινῶν
κατέχεσθε,
καὶ
πιστὰ |
[32, 55] |
μεθέστηκεν
εἰς
τοὐναντίον.
οὐ
γὰρ
|
ἐκ |
Μουσῶν,
ἀλλ´
ἐκ
Κορυβάντων
τινῶν |
[32, 25] |
μιᾶς
οὐδὲ
ἁπλῆς,
ἀλλὰ
συμπεφορημένης
|
ἐκ |
μυρίων·
ὥστε
πάνυ
ποικίλον
τε |
[32, 20] |
τε
ὤρορ´
ἐπαΐξας
πατρὸς
Διὸς
|
ἐκ |
νεφελάων·
ἑτέρου
δὲ
πάλιν
αὖ, |
[32, 85] |
κόπρον
βαθεῖαν
ἐν
ταὐτῷ
νενημένην
|
ἐκ |
παντοδαπῶν
λυμάτων.
οὐδὲ
γὰρ
πόλιν |
[32, 25] |
τε
καὶ
Σφίγγας
καὶ
Χιμαίρας,
|
ἐκ |
παντοδαπῶν
φύσεων
{εἰς}
μίαν
μορφὴν
|
[32, 55] |
ὑμῖν
ἀναβλύει
διψήσασιν
ὁ
οἶνος
|
ἐκ |
πέτρας
ποθέν
τινος
ἢ
νάπης, |
[32, 60] |
υἱὸς
ἦν
Μούσης,
οἱ
δὲ
|
ἐκ |
τῆς
Ἀμουσίας
αὐτῆς
γεγόνασι·
διαθρύψαντες |
[32, 70] |
ἐπεμνήσθην;
ὅπως
εἰδῆτε
τὰ
φυόμενα
|
ἐκ |
τῆς
περὶ
τὸν
βίον
ταύτης |
[32, 65] |
τὰς
χορδὰς
ἐξέτεμον,
ἀπιέναι
προειπόντες
|
ἐκ |
τῆς
πόλεως.
ἐκεῖνοι
μὲν
οὖν |
[32, 55] |
ἐξουσίᾳ
δήπουθεν,
ἀλλὰ
καὶ
ταύτην
|
ἐκ |
τῆς
τῶν
κρειττόνων
χειρὸς
λαμβάνετε· |
[32, 65] |
τρόπῳ
κοῦφον
καὶ
ἀνόητον,
ὡς
|
ἐκ |
τοιούτου
σπέρματος·
ἐπεὶ
τούς
γε |
[32, 85] |
εἴποι
τις
ἂν〉
ὀρθῶς
τὴν
|
ἐκ |
τοιούτων,
οὐδέ
γε
χορὸν
τοὺς |
[32, 45] |
μὲν
τῶν
ἡνιόχων
τινὰ
ἐκπεσεῖν
|
ἐκ
|
τοῦ
δίφρου
δεινὸν
ἡγεῖσθε
καὶ |
[32, 45] |
πασῶν
μεγίστην·
αὐτοὶ
δὲ
ἐκπίπτοντες
|
ἐκ |
τοῦ
κόσμου
τοῦ
προσήκοντος
καὶ |
[32, 90] |
τὸν
Ἡρακλέα
φησὶ
παθεῖν
μαινόμενον·
|
ἐκ |
τοῦδε
βαίνων
ἅρματ´
οὐκ
ἔχων |
[32, 70] |
ζημίας,
ὡς
ἡ
κακία
πρόεισιν
|
ἐκ |
τῶν
κατὰ
μέρος
τούτων
ἁμαρτημάτων |
[32, 80] |
παράδειγμα
κακίας
καὶ
ἀνοίας
ὅμοιος
|
ἐκ |
τῶν
τοιούτων
ἀνθρώπων
τοῖς
παρ´ |