Discours, par. |
[32, 20] |
διαδράμοι
ἁλμυρὸν
ὕδωρ
ἄσπετον;
οὐδέ
|
τις |
ἄγχι
βροτῶν
πόλις.
ἐκεῖνος
μὲν |
[32, 20] |
παν
πνεῦμα
βραχὺ
κορύσσεται.
κἄν
|
τις |
αἰτία
γένηται,
τὸν
πολίτην
κατέπιεν. |
[32, 10] |
ἥκειν
παρὰ
θεοῦ,
κἂν
λόγων
|
τις
|
ἀκούσῃ
φρονίμων,
ἐκεῖθεν
ἐπιπεμφθῆναι.
~καθόλου |
[32, 85] |
λυμάτων.
οὐδὲ
γὰρ
πόλιν
εἴποι
|
τις |
ἂν〉
ὀρθῶς
τὴν
ἐκ
τοιούτων, |
[32, 90] |
καθόλου
γὰρ
πάντα
ἁμαρτήματα
εὕροι
|
τις |
ἂν
πανταχοῦ,
καὶ
οἰνόφλυγες
καὶ |
[32, 35] |
οὐδέ
γε,
ἂν
ὕδωρ
ἐπαινῇ
|
τις, |
ἀνθρώπων
ἔπαινος
οὗτός
ἐστιν,
ἀλλὰ |
[32, 30] |
οὐ
γὰρ
ὑμεῖς
μέν,
ἄν
|
τις |
ἀσχημονῇ
τῶν
μειζόνων
ἐν
τῷ |
[32, 5] |
τῶν
φιλοσόφων,
ὥσπερ
ἂν
παῖδάς
|
τις |
ἐθίζοι
διδασκάλων
καταφρονεῖν,
καὶ
δέον |
[32, 15] |
σῴζειν
πέφυκε.
κινδυνεύει
μέντοι
πολλή
|
τις |
εἶναι
σπάνις
ὑμῖν
τῶν
τὸ〉 |
[32, 80] |
καὶ
Διὸς
αὐλάς.
ὧδε
δέ
|
τις |
εἴπεσκεν
ἰδὼν
ἐς
πλησίον
ἄλλον· |
[32, 10] |
ὁμοίως
ἐστὶ
δαιμόνια,
κἂν
πλέων
|
τις |
ἐμπείρου
τύχῃ
κυβερνήτου
κἂν
ἔθνος |
[32, 85] |
ἐρρωμένους,
{ὡς
τῶν
κωμικῶν
ἔφη
|
τις |
ἐπὶ
τοῖς
τοιούτοις·
ἀκόλαστος
ὄχλος |
[32, 75] |
διαλέγηται
πρόγονος;
τίνα
οὖν
εὕρῃ
|
τις |
ἐπικουρίαν
ἢ
τίνα
ἐξιλάσασθαι
δεῖ |
[32, 25] |
δὲ
καὶ
δῆμος
ὁ
μέν
|
τις |
εὐγνώμων
καὶ
πρᾷος
καὶ
γαληνὸς |
[32, 45] |
περὶ
δὲ
ὑμῶν
τί
ἄν
|
τις |
ἔχοι
λέγειν;
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς |
[32, 10] |
δεινόν.
ὅμοιον
γὰρ
ὥσπερ
εἴ
|
τις |
ἰατρὸς
ἐπὶ
κάμνοντας
ἀνθρώπους
εἰσιὼν |
[32, 85] |
ὅμοιον
ὥσπερ
εἰ
οἰκίαν
μέν
|
τις |
ἴδοι
πάνυ
καλήν,
τὸν
δὲ
|
[32, 30] |
ὅμως
ὅ,
τι
ἂν
πράττῃ
|
τις |
καθ´
αὑτόν,
οὐ
κοινόν
ἐστι |
[32, 30] |
Ἀλεξανδρέων
πλῆθος
τί
ἂν
εἴποι
|
τις, |
οἷς
μόνον
δεῖ
παραβάλλειν
τὸν |
[32, 80] |
καὶ
πίπτετε.
τοιγαροῦν
οὐ
κακῶς
|
τις |
παρεποίησε
τῶν
σαπρῶν
τούτων
ποιητῶν· |
[32, 65] |
περαίνεται
δι´
ᾠδῆς·
ὥστ´,
εἴ
|
τις |
παρίοι
δικαστήριον,
οὐκ
ἂν
γνοίη
|
[32, 90] |
ἐν
ᾗ
μὴ
καθ´
ἡμέραν
|
τις |
πυρέττει
πάντως·
ἀλλὰ
Καυνίους
μόνον |
[32, 35] |
ποταμόν.
ὑμεῖς
δέ,
ἂν
ἐγκωμιάζῃ
|
τις |
τὸν
Νεῖλον,
ἐπαίρεσθε,
ὥσπερ
αὐτοὶ |
[32, 35] |
οὐδ´
ἂν
περὶ
εὐκρασίας
λέγῃ
|
τις, |
τοὺς
ἀνθρώπους
εἶναί
φησιν
ἀγαθούς, |
[32, 95] |
εἴ
ποτε
ἠκούσατε·
ὥσπερ
ἔφη
|
τις |
τοὺς
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
κανθάρους, |
[32, 30] |
ἁμαρτάνουσιν.
τί
οὖν;
τάχα
ἐρεῖ
|
τις, |
τοῦτο
μόνον
ἁμαρτάνομεν,
τὸ
φαύλως |
[32, 45] |
δραμεῖται
βράδιον
οὐδὲ
χεῖρον
ᾄσεταί
|
τις |
τῶν
ᾀδόντων,
ἂν
εὐσχημονῆτε
ὑμεῖς. |
[32, 95] |
ἀπεγνωκέναι;
παραπλήσιον
γάρ,
ὥσπερ
εἴ
|
τις |
τῶν
ἐμπόρων
πολλὰ
καὶ
τίμια
|
[32, 40] |
τινὰ
φλεγόμενα.
καίτοι
τάχα
ἐρεῖ
|
τις |
τῶν
Περσῶν
ἢ
τῶν
Βακτρίων, |
[32, 70] |
μικρῶν
εἶναι
τὸν
λόγον,
ὅταν
|
τις |
ὑμῖν
διαλέγηται
περὶ
τῶν
ἐν |
[32, 75] |
φέρε
οὖν,
εἰ
μεταξὺ
θεῶν
|
τις |
ὑμῖν
ἐπιστὰς
εἴποι
διατεινάμενος,
δαιμόνιοι, |
[32, 15] |
λόγον,
ᾧ
διὰ
βίου
μέν
|
τις |
χρώμενος
καὶ
συνεχῶς
ἦλθέ
ποτε |
[32, 30] |
πάντων
ἐπεξελθεῖν.
{καίτοι
τάχα
φήσει
|
τις |
ὡς
πολλὰ
λέγων
οὐδὲν
ὑμῖν |
[32, 15] |
ἐθέλειν
ἀκούειν,
μηδ´
ἂν
βιάζηταί
|
τις, |
ὥσπερ
οἶμαι
καὶ
τῶν
ἑλκῶν |