| Discours, par. |
| [32, 25] |
ἀλλὰ
κολακεία
καὶ
ἀπάτη
κρατεῖ
|
παρ´ |
αὐτοῖς.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
δῆμος |
| [32, 95] |
ἔχων
καὶ
μεγάλα
ἔνδον
ὤνια
|
παρ´ |
αὑτῷ
ταῦτα,
συνειδὼς
ὑμῖν
τὴν |
| [32, 50] |
καὶ
μετὰ
πάσης
ἀδείας·
ἀλλὰ
|
παρ´ |
ἐκείνοις
οὐδὲ
τὸ
δραμεῖν
ἐν |
| [32, 75] |
ἢ
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
ἀκούσεσθε
|
παρ´ |
ἐκεῖνον
τὸν
καιρόν,
οὐδὲ
ἂν |
| [32, 50] |
τι
τοῖς
συμπόταις
δόντες
ἢ
|
παρ´ |
ἐκείνων
λαβόντες·
οἵαν
ποτὲ
γενέσθαι |
| [32, 50] |
γίγνεται
{καὶ}
παρ´
ὑμῖν
καὶ
|
παρ´ |
ἑτέροις
τισίν;
ἀλλ´
οὐδαμοῦ
τοιοῦτος |
| [32, 15] |
αὐτὰ
ἔχειν.
οἱ
δὲ
τοιοῦτοι
|
παρ´ |
ἑτέρους
ἴασιν
ἰατροὺς
οὐχ
ἑκόντες
|
| [32, 15] |
πηγῆς
ἔρχεται
{τῶν}
πλησίον
οὔσης
|
παρ´ |
ἡμῖν,
ὥσπερ
ἐπὶ
τοῦδε
τοῦ |
| [32, 85] |
τοὺς
παθόντας
ἢ
καταγελᾶσθαι
παρασκευάζουσα·
|
παρ´ |
οἷς
δ´
ἂν
ᾖ
πάντων |
| [32, 10] |
τοῦτο
ἥκιστα
ὑμᾶς
ἀπιστεῖν
χρή,
|
παρ´ |
οἷς
μάλιστα
μὲν
τιμᾶται
τὸ |
| [32, 60] |
ἀηδόνων
ὁ
ζῆλος
αὐτῶν
ὠνόμασται
|
παρ´ |
ὑμῖν
αὐτοῖς,
ἀλλ´,
ὡς
ἔοικε, |
| [32, 95] |
ἄδηλον
ὅπως
ἕξουσιν.
Θεόφιλόν
φασι
|
παρ´ |
ὑμῖν
γενόμενον
ἄνδρα
σοφὸν
σιωπᾶν |
| [32, 55] |
πρὸς
ᾠδὴν
τρέπει
καὶ
ὄρχησιν·
|
παρ´ |
ὑμῖν
δὲ
τοὐναντίον
ἐστίν.
ἡ |
| [32, 65] |
καὶ
περὶ
τῶν
κιθαρῳδῶν
τῶν
|
παρ´ |
ὑμῖν
ἕτερον
τοιοῦτόν
τινα
λόγον. |
| [32, 75] |
τὸ
ζῷον
ἀγαπηθῆναι
τὸ
καὶ
|
παρ´ |
ὑμῖν
εὐδοκιμοῦν·
καὶ
νῦν
ἐστιν |
| [32, 60] |
ἔχουσιν;
εἰ
γὰρ
Ἰσμηνίας
ηὔλει
|
παρ´ |
ὑμῖν
ἢ
Τιμόθεος
ᾖδεν
ὁ |
| [32, 50] |
καὶ
πάνθ´
ὅσα
γίγνεται
{καὶ}
|
παρ´ |
ὑμῖν
καὶ
παρ´
ἑτέροις
τισίν; |
| [32, 35] |
σχεδὸν
ἁπάσης
τῆς
οἰκουμένης
γίγνεσθαι
|
παρ´ |
ὑμῖν.
κεῖται
γὰρ
ἐν
συνδέσμῳ |
| [32, 40] |
γὰρ
ἔγωγε
οὐ
μόνον
Ἕλληνας
|
παρ´ |
ὑμῖν
οὐδ´
Ἰταλοὺς
οὐδὲ
ἀπὸ |
| [32, 80] |
ἐκ
τῶν
τοιούτων
ἀνθρώπων
τοῖς
|
παρ´ |
ὑμῖν
(πλὴν
ὅτι
μάχεσθαί
γε |
| [32, 30] |
πλῆθος
ἐκχεομένων·
ὡσαύτως
δὴ
καὶ
|
παρ´ |
ὑμῖν
σκώμματα,
πληγαί,
γέλως.
τίς |
