| Discours, par. |
| [32, 10] |
ἀπ´
ἐμαυτοῦ
μοι
δοκῶ
προελέσθαι
|
τοῦτο, |
ἀλλ´
ὑπὸ
δαιμονίου
τινὸς
γνώμης. |
| [32, 85] |
ἀγεννοῦς
ἔρως,
καὶ
πρὸς
μόνον
|
τοῦτο |
ἀποβλέπωσι
καὶ
περὶ
τοῦτο
διατρίβωσι |
| [32, 65] |
γένος
τι
φῦναι
Μακεδόνων,
καὶ
|
τοῦτο |
αὖθις
ὕστερον
μετὰ
Ἀλεξάνδρου
διαβὰν |
| [32, 15] |
λίαν
οὐκ
ἐᾷ
προσάψασθαι,
καὶ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
σημεῖόν
ἐστι
τοῦ
πάνυ |
| [32, 65] |
διαφυλάττειν
τὴν
ἐπιμέλειαν.
εἶναι
δὲ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
τὸ
γένος
τῶν
κιθαρῳδῶν· |
| [32, 10] |
τὸ
δοκοῦν
τῷ
θεῷ,
καὶ
|
τοῦτο
|
ἀψευδὲς
πέφηνεν.
ὁ
δὲ
ὑμέτερος |
| [32, 5] |
ξυνὸν
δὲ
κακὸν
πολέεσσι
φέρουσιν.
|
~τοῦτο |
γὰρ
ἀεὶ
ὁρᾶτε
καὶ
περὶ |
| [32, 30] |
ἀκούειν,
κεἰ
μὴ
πείθεσθε,
λόγων.
|
τοῦτο |
γὰρ
οἶμαι
καὶ
ἀναγκαιότατον
ἦν, |
| [32, 30] |
παρέσχηκεν
ὑμῖν
μέγα
ὁ
λόγος,
|
τοῦτο |
γοῦν
ὅτι
τοσοῦτον
χρόνον
κάθησθε |
| [32, 45] |
προσλιπαροῦντας,
ὅπως
ἀκούσωσιν
ἐπὶ
πλέον.
|
τοῦτο |
δ´
ἐστὶ
θαυμαστὸν
ἐπ´
ὀνείδει |
| [32, 10] |
ἑαυτῶν,
οὐ
τῆς
ὑμετέρας
ὠφελείας,
|
τοῦτο |
δ´
ἤδη
δεινόν.
ὅμοιον
γὰρ |
| [32, 30] |
σαφῶς,
ἐφ´
ᾧ
μάλιστα
ἐπιτιμῶ·
|
τοῦτο |
δὲ
ἔργον
εἶναι
τοῦ
διδάσκοντος. |
| [32, 40] |
γὰρ
ἐλθόντες
ἀποδύσωνται,
χρίονται
φαρμάκῳ.
|
τοῦτο |
δὲ
ἔφη
κινεῖν
αὐτοῖς
τὴν |
| [32, 1] |
ἐστιν
ἀκοὴ
τὸ
θέατρον·
εἰς
|
τοῦτο |
δὲ
καλὸν
μὲν
ἢ
τίμιον |
| [32, 45] |
ἐπαλήλιπται
τῶν
ἐκεῖ;
τί
οὖν
|
τοῦτο |
δείκνυσι;
μὰ
Δί´
οὐ
μουσικῆς |
| [32, 65] |
διαβὰν
ἐνθάδε
οἰκῆσαι.
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
δὴ
τὸν
τῶν
Ἀλεξανδρέων
δῆμον |
| [32, 85] |
μόνον
τοῦτο
ἀποβλέπωσι
καὶ
περὶ
|
τοῦτο |
διατρίβωσι
πηδῶντες
καὶ
μαινόμενοι
καὶ |
| [32, 70] |
φυλακῆς
ᾠήθησαν
ἢ
πρότερον·
καὶ
|
τοῦτο
|
εἴργασθε
δι´
ἀγερωχίαν,
οὐκ
ἐπιβουλεύοντες. |
| [32, 90] |
γίγνεται
καὶ
καταγέλαστον.
αὐτὸ
γὰρ
|
τοῦτο |
Εὐριπίδης
τὸν
Ἡρακλέα
φησὶ
παθεῖν |
| [32, 10] |
ἐπιτηδείους
καὶ
ξυμφέροντας
εἰρῆσθαι.
καὶ
|
τοῦτο |
ἥκιστα
ὑμᾶς
ἀπιστεῖν
χρή,
παρ´ |
| [32, 45] |
κἀκεῖνος
μὲν
ἀδικηθεὶς
ἴσως
ἐπὶ
|
τοῦτο |
ἦλθεν,
ὑπὲρ
τοὺς
νόμους
ἀμύνασθαι
|
| [32, 5] |
γὰρ
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί
ἐστε.
καὶ
|
τοῦτο |
ἴσως
οὐ
δι´
ὑμᾶς·
δηλώσετε |
| [32, 90] |
πᾶσα
δι´
ὅλης
θορυβῆται
περὶ
|
τοῦτο |
καὶ
ἐκφρονῇ·
καὶ
νὴ
Δία |
| [32, 60] |
ὤνησεν
ἡ
λίαν
ἐμπειρία
περὶ
|
τοῦτο |
καὶ
σπουδή.
καὶ
πόσῳ
κρεῖττον |
| [32, 65] |
τὴν
σπουδὴν
ὑμῶν
τὴν
περὶ
|
τοῦτο |
καὶ
τὴν
ἐπιθυμίαν,
πάντες
δὴ |
| [32, 30] |
διακειμένους
ἐπαινέσειεν;
οὐ
γὰρ
διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
τοῖς
ἄρχουσιν
εὐτελέστεροι
φαίνεσθε; |
| [32, 55] |
ἀπηνῶς
καὶ
ἀγρίως
διακειμένας.
διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
τῶν
φιλοσόφων
ἔνιοι
πρὸς |
| [32, 80] |
Τροίας,
καὶ
αὐτός
τε
διὰ
|
τοῦτο |
κεραυνωθεὶς
καὶ
τοῦ
χειμῶνος
καὶ |
| [32, 50] |
πρὸς
τούτῳ
διαφθείρονται.
~τί
οὖν
|
τοῦτο |
λαμπρόν,
ὦ
κακοδαίμονες;
ὑπὲρ
μὲν |
| [32, 20] |
βλέψαι
χωρὶς
ᾠδῆς
καὶ
κιθάρας.
|
τοῦτο |
μὲν
γὰρ
ἀλεξιφάρμακόν
ἐστι
πρὸς |
| [32, 1] |
ἐνέβαλον,
οὐ
συνέντες
τοῦ
θεοῦ.
|
τοῦτο |
μὲν
γὰρ
κόραις
μᾶλλον
ἔπρεπε |
| [32, 80] |
σώφρων,
ὥσπερ
καὶ
εἶπον
ἤδη.
|
τοῦτο |
μὲν
οὖν
τοιοῦτον
παράδειγμα
κακίας |
| [32, 30] |
τί
οὖν;
τάχα
ἐρεῖ
τις,
|
τοῦτο |
μόνον
ἁμαρτάνομεν,
τὸ
φαύλως
θεωρεῖν; |
| [32, 85] |
ὑπὸ
πλειόνων
ἑαλώκατε.
μὴ
γὰρ
|
τοῦτο |
μόνον
ἡγεῖσθε
ἅλωσιν
εἶναι
πόλεως, |
| [32, 35] |
ἂν
ἀσχημονῆτε
οὐ
κρύφα
γίγνεται
|
τοῦτο |
οὐδ´
ἐν
ὀλίγοις,
ἀλλ´
ἐν |
| [32, 30] |
καθ´
αὑτόν,
οὐ
κοινόν
ἐστι
|
τοῦτο |
οὐδὲ
τῆς
πόλεως·
ἐν
τῷ |
| [32, 1] |
σκωμμάτων
οὐδὲν
ἐοικότων
χρυσῷ.
διὰ
|
τοῦτο |
οὖν
ὀρθῶς
ἔφην
ἀπορεῖν
ὑμᾶς |
| [32, 45] |
ἀνθρώποις
ἐλευθέροις.
οὐ
γὰρ
παρὰ
|
τοῦτο |
οὔτε
τῶν
ἵππων
οὐδεὶς
δραμεῖται |
| [32, 45] |
παρὰ
δὲ
ὑμῖν
ὑπὲρ
χορδῆς
|
τοῦτο |
πάσχουσι
καὶ
δι´
ἡδονὴν
μικράν, |
| [32, 10] |
ἵνα,
ὅθενπερ
ἐχρῆν,
ἐγγύθεν
ἄρξωμαι,
|
τοῦτο |
πείσθητε
βεβαίως,
ὅτι
τὰ
συμβαίνοντα |
| [32, 35] |
οὐχ
ὑμῖν
μόνοις.
~αὐτὸ
δὲ
|
τοῦτο |
περὶ
οὗ
λέγειν
ἠρξάμην,
ὁρᾶτε |
| [32, 100] |
καὶ
ἐμαστίγου
τὸν
ἄνδρα,
καὶ
|
τοῦτο |
πολέμου
λέγουσιν
αἴτιον
γενέσθαι.
|
| [32, 75] |
τοῖς
κόλποις.
Ἀθήνησι
δὲ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
τὸ
ζῷον
ἀγαπηθῆναι
τὸ
καὶ |
| [32, 90] |
εἰσὶ
ταῖς
πόλεσιν·
ἀλλ´
οὐδὲν
|
τοῦτο |
χαλεπὸν
οὐδὲ
ὑπερβάλλον·
ὅταν
δὲ |
