Discours, par. |
[32, 60] |
μόνοις
ὑμῖν
γεγόνασιν.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
Ἀμφίων
πρὸς
τὸ
μέλος,
ὥς |
[32, 90] |
ἄλλης
τινὸς
φαύλης
ἐπιθυμίας.
αἰχμάλωτος
|
οὖν |
γενέσθαι
καλῶς
ἂν
λέγοιτο
καὶ |
[32, 70] |
ὁρῶν
καὶ
ἑτοίμους
ἀπόλλυσθαι.
τί
|
οὖν; |
ἐβιάσαντο
μετὰ
ταῦτα
οἱ
προπετεῖς |
[32, 60] |
σκωμμάτων
ἀτοπώτερος
καὶ
μακρότερος.
σκοπεῖτε
|
οὖν, |
εἰ
βούλεσθε
ἀκοῦσαι,
καὶ
μὴ |
[32, 75] |
διὰ
τοιαύτην
τινὰ
ἀσέβειαν.
φέρε
|
οὖν, |
εἰ
μεταξὺ
θεῶν
τις
ὑμῖν |
[32, 25] |
καὶ
πόλεως
γενναιοτέρας.
ἐκείνων
μὲν
|
οὖν |
εἰσι
βασιλεῖς,
θεοὶ
ἐπὶ
σωτηρίᾳ |
[32, 15] |
εἴργοντες
καὶ
κατέχοντες.
δεῖ
μὲν
|
οὖν |
ἑκατέρων
ταῖς
πόλεσι,
πολὺ
δὲ |
[32, 75] |
τοῦ
Πέλοπος
διαλέγηται
πρόγονος;
τίνα
|
οὖν |
εὕρῃ
τις
ἐπικουρίαν
ἢ
τίνα |
[32, 20] |
ὄχλῳ
καὶ
θορύβῳ
παρέβαλον·
ὅπως
|
οὖν |
ἔχω
λέγειν
ὅτι
οὐ
πᾶν |
[32, 80] |
πέλει
ἠὲ
κολοιῶν,
αἵτ´
ἐπεὶ
|
οὖν |
ζῦθόν
τ´
ἔπιον
καὶ
ἀθέσφατον |
[32, 65] |
διαμένειν,
οἷαι
πρότερον
ἦσαν.
~χαλεπὸν
|
οὖν |
ἤδη
ἐστὶ
τὸ
λειπόμενον
τοῦ
|
[32, 20] |
τὸν
πολίτην
κατέπιεν.
τάχ´
ἂν〉
|
οὖν |
καὶ
ὑμεῖς
ἐμὲ
τῷ
θορύβῳ |
[32, 95] |
δῆθεν
ὡς
ἔχων
χερί.
~μὴ
|
οὖν |
καὶ
ὑμεῖς
κατὰ
ζῆλον
τὸν |
[32, 1] |
σωτῆρες
τῶν
πόλεων.
ἐκεῖνοι
μὲν
|
οὖν |
κακῶς
ἐχρήσαντο
τοῖς
ὠσὶ
τῶν |
[32, 65] |
ὀρχουμένων,
τερετιζόντων,
μιαιφονούντων.
οἱ
δ´
|
οὖν |
Λακεδαιμόνιοι
πλεῖστον
ὅσον
ὑμῶν
διέφερον, |
[32, 90] |
ὑπὲρ
τῶν
πατρίδων
γίγνεσθαι;
τί
|
οὖν |
μόνοι
Λακεδαιμόνιοι
τοῦτ´
ἔσχον
τὸ
|
[32, 10] |
χρησμῶν
καὶ
δι´
ὀνειράτων.
μὴ
|
οὖν |
οἴεσθε
κοιμωμένων
μόνον
ἐπιμελεῖσθαι
τὸν |
[32, 70] |
μετὰ
τῆς
ἴσης
εὐχερείας.
μὴ
|
οὖν |
οἴεσθε
περὶ
μικρῶν
εἶναι
τὸν |
[32, 40] |
Ἑλλήνων,
τοσούτων
δὲ
βαρβάρων.
τί
|
οὖν |
οἴεσθε
τούτους
ἐπὶ
γῆς
πέρατα
|
[32, 1] |
οὐδὲν
ἐοικότων
χρυσῷ.
διὰ
τοῦτο
|
οὖν |
ὀρθῶς
ἔφην
ἀπορεῖν
ὑμᾶς
σπουδῆς. |
[32, 60] |
αὐτὸ
καὶ
φιλῳδόν.
ζῶντος
μὲν
|
οὖν |
Ὀρφέως
συνέπεσθαι
αὐτῷ
πανταχόθεν
ἀκούοντα |
[32, 100] |
αὐτὸν
τῶν
Αἰγυπτίων
ἐκάλεσεν.
ἐπεδείκνυτο
|
οὖν
|
πάσῃ
προθυμίᾳ
καὶ
τἀκριβέστερα
τῆς |
[32, 100] |
τοῦτον
καὶ
ἐπ´
ὀλέθρῳ.
~μὴ
|
οὖν |
σφόδρα
οὕτως
περιέχεσθε
τούτου,
μηδὲ |
[32, 20] |
αὐτὸς
ἐποτρύνει
καὶ
ἀνώγει.
εἰ
|
οὖν |
τὰ
τοῦ
Ἑρμοῦ
ἔπη
κἀγὼ |
[32, 30] |
ταῖς
ὁδοῖς
{πλεῖστα}
ἁμαρτάνουσιν.
τί
|
οὖν; |
τάχα
ἐρεῖ
τις,
τοῦτο
μόνον |
[32, 65] |
ἐκ
τῆς
πόλεως.
ἐκεῖνοι
μὲν
|
οὖν |
τὸ
πρᾶγμα
οὕτως
ὑφεωρῶντο,
καὶ |
[32, 55] |
ἐμποιεῖ
καὶ
παράνοιαν.
οἴνου
μὲν
|
οὖν |
τοιαύτη
φύσις,
τὸ
μὴ
δύνασθαι |
[32, 80] |
καὶ
εἶπον
ἤδη.
τοῦτο
μὲν
|
οὖν |
τοιοῦτον
παράδειγμα
κακίας
καὶ
ἀνοίας |
[32, 75] |
πλεῖστα
διαφθείρεσθαι
τῶν
ἁρμάτων.
ἔδοξεν
|
οὖν |
τοῖς
Ἠλείοις
ὡς
δαιμονίου
τινὸς
|
[32, 30] |
σκώμματα,
πληγαί,
γέλως.
τίς
ἂν
|
οὖν
|
τοὺς
οὕτω
διακειμένους
ἐπαινέσειεν;
οὐ |
[32, 45] |
ὦτα
ἐπαλήλιπται
τῶν
ἐκεῖ;
τί
|
οὖν |
τοῦτο
δείκνυσι;
μὰ
Δί´
οὐ
|
[32, 50] |
φανῇ,
πρὸς
τούτῳ
διαφθείρονται.
~τί
|
οὖν |
τοῦτο
λαμπρόν,
ὦ
κακοδαίμονες;
ὑπὲρ |
[32, 25] |
πτηνοῦ,
Περσέως
ἢ
Βελλεροφόντου.
τὸν
|
οὖν |
τῶν
Ἀλεξανδρέων
δῆμον
τὸν
ἄπειρον, |
[32, 35] |
οἷόν
τε
ὁμοφύλους
ποιοῦσα.
ἴσως
|
οὖν |
χαίρετε
ἀκούοντες,
καὶ
νομίζετε
ἐπαινεῖσθαι |
[32, 40] |
ἔθη
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους·
ἔλεγεν
|
οὖν |
ὡς
ἔστιν
ἐν
ἑκάστῃ
πόλει |