HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

α = 519 formes différentes pour 959 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 40]   ὡς ἂν δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν εἶπον, τὰ

[32, 70]   καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας ἐν τούτοις ἃ πράττουσι καθ´ ἡμέραν, τἄλλα σωφρονεῖν

[32, 75]   οὕτω καλούμενος Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον. ὁ γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν

[32, 45]   δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὑμετέραν ἀβελτερίαν. διὰ τί γὰρ ἔξω παραπλησίως

[32, 95]   γεγονόσι μετανοήσειε καὶ πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ ἴσως ἂν αὐτῷ

[32, 50]   εἰ δέοι, πονεῖν καὶ ἀποθνῄσκειν ἀγαθῆς ἐστι καὶ οὐ φιλοζῴου ψυχῆς·

[32, 1]   οἱ τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ σωτῆρες τῶν πόλεων.

[32, 95]   ἔμμεναι. ἀλλ´ οὐ τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν οὐδὲ τίμιον, ἀλλὰ τὸ

[32, 5]   τὰς ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´

[32, 35]   τις, τοὺς ἀνθρώπους εἶναί φησιν ἀγαθούς, ἀλλὰ τὴν χώραν· οὐδ´ ἂν

[32, 10]   προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ συμβούλους ἀγαθοὺς αὐτομάτους καὶ λόγους ἐπιτηδείους καὶ

[32, 1]   Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐν τῇ πόλει γενέσθαι, τὸ

[32, 25]   τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων, αἰδούμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας καὶ λόγους, τοῖς

[32, 90]   ὅτ´ ἀναγκαῖον ἦν αὐτοῖς ἄνδρας ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων γίγνεσθαι; τί

[32, 10]   τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´ ὁμοίως ἐστὶ δαιμόνια, κἂν

[32, 15]   πρὸς ἡμᾶς, ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν αὐτοὶ κρατοῦσι καὶ διανέμουσι δαψιλῶς

[32, 25]   χρηστοὶ καὶ δίκαιοι, τῶν μὲν ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν

[32, 75]   δὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ ζῷον ἀγαπηθῆναι τὸ καὶ παρ´ ὑμῖν εὐδοκιμοῦν·

[32, 20]   πεποίηται Καλυψοῖ ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῆς ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´

[32, 80]   ἅρμ´ ἐν ἀγῶνι; εἰ δ´ ἄγε νυν πείρησαι, ἵνα κναφθεὶς ἀποτίνῃς.

[32, 5]   δεῖ καὶ τότε νομίζειν ἑορτὴν ἄγειν, ἀλλὰ μὴ βαρύνεσθαι, κἂν ἄρα,

[32, 55]   σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε;

[32, 5]   καὶ στενωποῖς καὶ πυλῶσιν ἱερῶν ἀγείρουσι καὶ ἀπατῶσι παιδάρια καὶ ναύτας

[32, 5]   γέγονε· νόθον μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων,

[32, 30]   σαφέστατα ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ

[32, 20]   δ´ ὁρωμένους καὶ ὁμοίους τοῖς ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ τὰς παλαίστρας

[32, 85]   τῶν καλῶν, ἑνὸς δὲ πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ πρὸς μόνον τοῦτο

[32, 50]   δὲ τῆς ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι, καθάρματος ἀγεννοῦς καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου, πόσης

[32, 65]   τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἡδονῆς.

[32, 5]   καταφρονεῖν, καὶ δέον ἐκκόπτειν τὴν ἀγερωχίαν αὐτῶν οἱ δ´ ἔτι αὔξουσιν.

[32, 70]   πρότερον· καὶ τοῦτο εἴργασθε δι´ ἀγερωχίαν, οὐκ ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς γὰρ ἂν

[32, 80]   καὶ ἀνδρῶν, ἀνδρῶν κουφονόων, φιλαοιδοτάτων, ἀγερώχων. ἠχὴ δ´ ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα

[32, 65]   δὴ τὸν τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας

[32, 10]   εἰσφέροι. τινὲς δὲ ὀλίγοι παρρησίαν ἀγηόχασι πρὸς ὑμᾶς, καὶ ταύτην ἐνδεῶς,

[32, 90]   ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ φέρηται καὶ πᾶσα δι´

[32, 75]   τόν τε ἀφρὸν ἐντίθεσθαι ταῖς ἀγκάλαις καὶ τὸ ὕδωρ ὑποδέχεσθαι τοῖς

[32, 55]   τὸ λέοντας φέρειν ἐν ταῖς ἀγκάλαις· τὰ δὲ ἄλλα καὶ πάνυ

[32, 80]   ἀλωάς, ὡς δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ, πάντῃ δ´ εἰλυφόων

[32, 95]   τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ δὲ καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν

[32, 15]   σαθρῷ καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει δὲ

[32, 25]   γενναῖον ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον ψαλίων. οἱ δὲ

[32, 35]   τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ μιᾶς πόλεως εἰς ταὐτὸ ξυνάγουσα

[32, 5]   πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν

[32, 35]   νεῶν πανηγύρεως καὶ λιμένος καὶ ἀγορᾶς ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως· οὐδέ

[32, 20]   μὲν οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς κύματα μακρὰ θαλάσσης πόντου

[32, 25]   οἱ δὲ τοὐναντίον σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ

[32, 65]   οὐχ ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων,

[32, 60]   διὰ τὴν ἀλκὴν καὶ τὴν ἀγριότητα δυσπιστότερα εἶναι, καὶ τὰ μὲν

[32, 60]   οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω δὲ

[32, 55]   δὴ μεταστρέφειν ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ ἀγρίως διακειμένας. διὰ τοῦτο καὶ τῶν

[32, 20]   ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος μὲν θεὸς

[32, 75]   πρόκειται κρίσις, ἀλλ´ ἔστιν ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ τοῦ τυχόντος ἀργυρίου,

[32, 75]   τίς ἡ σπουδή; τίς ὁ ἀγών; οὐ γὰρ Πέλοψ ἐστὶν ὁ

[32, 80]   δ´ ὀπιπτεύεις κατὰ ἅρμ´ ἐν ἀγῶνι; εἰ δ´ ἄγε νυν πείρησαι,

[32, 70]   ἐκεῖ κραυγὰς καὶ θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ σχημάτων μεταβολὰς καὶ χρωμάτων

[32, 80]   ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς δὲ θεατὰς

[32, 50]   ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ μετὰ πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις οὐδὲ τὸ

[32, 20]   οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος,

[32, 100]   ἔφη, τὸ εἰς ὄνου ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ τύραννος ἀκούσας τῶν

[32, 45]   μὲν ὑμῖν ὁ κιθαρῳδὸς ἐκμελῶς ᾄδῃ καὶ παρὰ τὸν τόνον, συνίετε·

[32, 95]   ἐραστὴς ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν, οὐκ ἄδηλον ὅπως ἕξουσιν. Θεόφιλόν φασι παρ´

[32, 45]   δὲ ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ

[32, 100]   παυσαίμην τὰς Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον

[32, 10]   ἄνδρα δὲ λαβεῖν καθαρῶς καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε δόξης χάριν

[32, 65]   τέχνης καὶ νῦν ἡμῖν διαλέγονται ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ βίος σχεδὸν

[32, 70]   καταχέοντες τῶν παριόντων, κατέκειντο εὐθὺς ᾄδοντες, οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους

[32, 60]   ἢ Ἀρίων, ὑφ´ οὗ λέγουσιν ᾄδοντος ἐν τῷ πελάγει τοὺς δελφῖνας

[32, 45]   οὐδὲ χεῖρον ᾄσεταί τις τῶν ᾀδόντων, ἂν εὐσχημονῆτε ὑμεῖς. νυνὶ δὲ

[32, 85]   αὐτήν, {ὁ} τῆς μικρᾶς καὶ ἀδόξου σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ

[32, 45]   πόσοι διὰ ταῦθ´ ὑμῶν ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ

[32, 50]   γὰρ καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσιν ᾄδουσι καὶ νὴ Δία αὐλοῦσι καὶ

[32, 65]   καὶ τὴν ἐπιθυμίαν, πάντες δὴ ᾄδουσι καὶ ῥήτορες καὶ σοφισταί, καὶ

[32, 10]   ἀμαθεῖς, οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν, ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν κατεγνωκότες.

[32, 1]   σμικρὸν καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ παίζοντες ἀεὶ διατελεῖτε καὶ οὐ προσέχοντες καὶ

[32, 35]   ὥσπερ ὑπὸ τῶν ἄλλων τῶν ἀεὶ θωπευόντων ὑμᾶς· ἐγὼ δὲ ἐπῄνεσα

[32, 55]   καὶ Σατύροις. ἱλαροί τε γὰρ ἀεὶ καὶ φιλογέλωτες καὶ φιλορχησταί· πλὴν

[32, 1]   σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ μεστόν ἐστι καὶ θορύβου καὶ

[32, 5]   κακὸν πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο γὰρ ἀεὶ ὁρᾶτε καὶ περὶ τοιαῦτά ἐστε,

[32, 65]   ἔτη, τοὺς δὲ βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς δὲ οὐδὲ ἄρχεσθαι

[32, 20]   πάντας ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ πάντων ἀεὶ περίεστε καὶ ἰδιωτῶν καὶ βασιλέων;

[32, 20]   καὶ τῶν ἄλλων ποιητῶν ὑμνούντων ἀεὶ τὸν ὄχλον ὡς χαλεπόν τε

[32, 75]   μὲν ἡττωμένων, νῦν δὲ νικώντων, ἀεὶ τῶν αὐτῶν· εἰ λέγοι ταῦτα,

[32, 5]   ἐκεῖνο μὲν γάρ, ὅπερ εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν πάρεστι, καὶ οὐ δέος

[32, 45]   ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ τὰ ὦτα ἐπαλήλιπται

[32, 5]   ἐξὸν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλοντο, μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε χορός

[32, 20]   ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῆς ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν

[32, 60]   τοιγαροῦν οὐκ ἀπὸ κύκνων οὐδὲ ἀηδόνων ὁ ζῆλος αὐτῶν ὠνόμασται παρ´

[32, 80]   οὖν ζῦθόν τ´ ἔπιον καὶ ἀθέσφατον οἶνον, κλαγγῇ ταί γε πέτονται

[32, 90]   οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις

[32, 5]   ὑπόκωφον, καὶ τί δ´ ἔστ´ Ἀθηναίοισι πρᾶγμ´ ἀπώμοτον; καὶ ταῦτα ἤκουον

[32, 90]   ἐκτήσαντο τὴν φιλοτιμίαν. τοὺς δὲ Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς λόγους μᾶλλον

[32, 5]   δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους, ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ

[32, 90]   δόξαν ἔσχον. πόσους γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ

[32, 1]   νῦν μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ Ἀπόλλωνος

[32, 80]   μέντοι ἐστὶν ὁ περὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὖθις ἀσεβήσας ἁλισκομένης τῆς Τροίας,

[32, 75]   τὸ ὕδωρ ὑποδέχεσθαι τοῖς κόλποις. Ἀθήνησι δὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ ζῷον

[32, 20]   καὶ ὁμοίους τοῖς ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ τὰς παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ

[32, 15]   λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν ἔχοντες

[32, 50]   σωτῆρα καὶ θεὸν καλοῦντας ἄνθρωπον ἄθλιον; πόσον τινὰ γέλωτα τοὺς θεοὺς

[32, 85]   εὐπόρους ἢ πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ μαινομένων, ὥσπερ τινὰ κόπρον

[32, 10]   δὲ ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις μηδὲν ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων.

[32, 30]   ὅταν εἰς ταὐτὸ προέλθῃ καὶ ἀθρόος γένηται; χρὴ μὲν γὰρ οἶμαι

[32, 85]   κἀμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς γε καὶ

[32, 65]   ὦτα, ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ

[32, 30]   σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ μάλιστα ἐν ταῖς ὁδοῖς

[32, 45]   ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν,

[32, 30]   τὴν δόξαν τῆς πόλεως· ὥσπερ αἱ κακαὶ γυναῖκες, δέον αὐτάς, κἂν

[32, 90]   αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ αἱ λοιπαὶ νόσοι μέχρι μὲν τῶν

[32, 80]   δ´ ἐπὶ τῷ τέλει φησὶν Αἴαντα τὸν Λοκρὸν ὁρᾶν ἀπρεπέστερον καὶ

[32, 30]   εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´ ὅση κακότης παρὰ

[32, 100]   εἰς Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων ἐκάλεσεν. ἐπεδείκνυτο οὖν πάσῃ προθυμίᾳ

[32, 100]   μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν ὅ φασιν Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ.

[32, 35]   τὸν ἥλιον. ἥ τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα τῆς

[32, 55]   τὰς δὲ παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας. ἥ τε

[32, 50]   εὐδοκιμοῦσι καὶ πάσης τιμῆς τυγχάνουσιν. αἰδούμενοι γὰρ αὑτοὺς πρῶτοι καὶ μηδὲν

[32, 25]   πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων, αἰδούμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας καὶ

[32, 50]   τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἡγουμένων αἰδοῦς τυγχάνουσιν· ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων

[32, 80]   ἀγερώχων. ἠχὴ δ´ ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς. ὧδε δέ

[32, 40]   Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας οὐδὲ Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους

[32, 35]   ἐπαίρεσθε, ὥσπερ αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων

[32, 75]   χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα, τοὶ δ´ ἐλατῆρες ἕστασαν

[32, 80]   χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις

[32, 85]   ἄρ´ ὑπὸ ζυγόφιν προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος· οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ

[32, 90]   τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν

[32, 80]   ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ

[32, 45]   πάντων ἀνανδρότατον καὶ σεμνὸν τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην γὰρ ἂν ἔγωγε λῃστεύων

[32, 90]   τὰ τοιαῦτα, τῷ παντὶ δὲ αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ αἱ

[32, 90]   ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον,

[32, 90]   ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον, ὅταν ᾖ

[32, 50]   τῇ θέᾳ τὰ γιγνόμενα οὐκ αἰσχρὰ καὶ μεστὰ πάσης ὕβρεως, τὸ〉

[32, 85]   τῆς θέας ἐνίοτε, τοῦτ´ ἔστιν αἰσχρὰ πόλεως καὶ ἐπονείδιστος ἅλωσις. ~καὶ

[32, 60]   λόγῳ προσέχοντα; οὐκ ἀποθήσεσθε τὴν αἰσχρὰν ταύτην καὶ ἄμετρον φιλοτιμίαν; οὐ

[32, 90]   καὶ πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶς ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ γὰρ

[32, 85]   δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς πυνθανομένους

[32, 30]   καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ δῆμος, ὅταν

[32, 50]   καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου, πόσης αἰσχύνης; καὶ τούτους μὲν ἐάσωμεν, ἀλλ´

[32, 40]   ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος μὲν παίζων

[32, 40]   οὐδὲν οἴδασι τῶν προτέρων οὐδὲ αἰσχύνονται λέγειν ἢ ποιεῖν ὅ, τι

[32, 60]   εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς ἀκούσας, Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν εἰς

[32, 80]   κλαγγὴ γεράνων πέλει ἠὲ κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ οὖν ζῦθόν τ´ ἔπιον

[32, 60]   τὸν υἱὸν εὔνοιαν καὶ φιλίαν αἰτησαμένην παρὰ Διὸς τὰ σώματα αὐτῶν

[32, 20]   πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται. κἄν τις αἰτία γένηται, τὸν πολίτην κατέπιεν. τάχ´

[32, 90]   ἐποίησε θαυμάζεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ

[32, 45]   λῃστεύων ἀποθανεῖν ἢ διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ μὲν γάρ ἐστιν ἀνδρὸς

[32, 20]   δεῦρο εἰσῆλθον, ᾖ δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ ἴστε, καὶ φήσουσι

[32, 100]   ἄνδρα, καὶ τοῦτο πολέμου λέγουσιν αἴτιον γενέσθαι.

[32, 80]   καὶ τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος. ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις

[32, 20]   φρονίμων, ἵνα κἀμοὶ πρὸς τοὺς αἰτιωμένους καὶ καταγιγνώσκοντας, ὅτι δεῦρο εἰσῆλθον,

[32, 90]   τὰ δυσχερῆ δεῖ ταῦτα νομίζειν αἰχμαλωσίαν καὶ δουλείαν καὶ ἀπαγωγήν, τῆς

[32, 90]   καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι καλῶς ἂν λέγοιτο

[32, 15]   ἀπὸ τῶν παθῶν, ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ

[32, 95]   ὑμεῖς τοῦ δεῖνος μὲν πολλάκις ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε τῶν σκωμμάτων αὐτοῦ

[32, 5]   δύνανται τὰς πόλεις, οὐ πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ βούλομαι γὰρ εἰπεῖν, ἀνήκοοί

[32, 95]   διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα

[32, 55]   μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά

[32, 45]   λήρους καὶ κυνισμοὺς καὶ ὀλέθρους ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος

[32, 40]   δεινὸν καὶ διαλυθῶσι, τὸ μὲν ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆς ταραχῆς· ἔτι δὲ

[32, 65]   ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος·

[32, 10]   ἐνδεῶς, οὐδ´ ὡς ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´ ὥστε διατελέσαι λέγοντες,

[32, 15]   καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην

[32, 25]   συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε δὲ

[32, 1]   αὑτῶν κάκιον. δήμου γάρ ἐστιν ἀκοὴ τὸ θέατρον· εἰς τοῦτο δὲ

[32, 70]   μετὰ ταῦτα οἱ προπετεῖς καὶ ἀκόλαστοι καὶ ἐπίτηδες ἀνατρέψαι καὶ συγχέαι

[32, 15]   τραχεῖα καὶ γλῶτται βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα, γραφαί, ῥητόρων ὄχλος,

[32, 85]   ἔφη τις ἐπὶ τοῖς τοιούτοις· ἀκόλαστος ὄχλος ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι

[32, 25]   καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ

[32, 85]   πόλις εὐδαίμων, ὅτι πονηρῶν καὶ ἀκολάστων ὑπῆρξε πολιτῶν. καίτοι μεγάλη τε

[32, 50]   αὐτούς· οἱ δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι

[32, 40]   τὴν θέαν οὐχ ὁρῶσι καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες

[32, 85]   τῆς πόλεως τὰ μὲν ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ οἷα, περὶ δὲ ὑμῶν

[32, 30]   φύσεως καὶ περὶ τοῦ δεῖν ἀκούειν, κεἰ μὴ πείθεσθε, λόγων. τοῦτο

[32, 15]   τοῦ λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί τις, ὥσπερ

[32, 5]   αὐτοῖς, εἰ ἐβούλοντο, μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε χορός ἐστι

[32, 30]   ἦν, παρασκευάσαι πρῶτον ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν. ὥστ´, εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν

[32, 40]   τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους, ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ

[32, 40]   ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ,

[32, 60]   οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ} ὁμοῦ καὶ νεμόμενα· καὶ

[32, 45]   διὰ τί γὰρ ἔξω παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ πολλάκις ἀηδεῖς

[32, 35]   ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως οὖν χαίρετε ἀκούοντες, καὶ νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα ἐμοῦ

[32, 90]   καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´

[32, 40]   ὁρῶσι καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ

[32, 60]   μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ μὴ δυσχεράνητε. ἔφη τοίνυν

[32, 5]   οὕτω καὶ λόγου χρηστοῦ ποτε ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ τῷ συμφέροντι

[32, 1]   μέλους; δήμου δὲ τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ

[32, 25]   καὶ ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ

[32, 35]   τὴν Ἰνδικήν, ἧς πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν· ὥστε τὰς ἐμπορίας

[32, 20]   ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ τέλους πᾶσι θαυμαστοὶ δόξετε,

[32, 1]   ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ μὲν γὰρ ἔπαινος

[32, 60]   ἄλλον εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς ἀκούσας, Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν

[32, 100]   ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ τύραννος ἀκούσας τῶν ἑρμηνέων οἷα ἔλεγεν ἔδει

[32, 75]   ἐρεῖτε; ἢ δῆλον ὅτι οὐδ´ ἀκούσεσθε παρ´ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, οὐδὲ

[32, 95]   τῶν ὅπου δήποτε· ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃ τοὺς ὑποδεξομένους αὐτὸν εὐνοίας καὶ

[32, 10]   παρὰ θεοῦ, κἂν λόγων τις ἀκούσῃ φρονίμων, ἐκεῖθεν ἐπιπεμφθῆναι. ~καθόλου γὰρ

[32, 55]   αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι

[32, 65]   ᾠδῆς, ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας ὁποιασοῦν, ἐξεστάναι καὶ φρίττειν

[32, 45]   τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας, ὅπως ἀκούσωσιν ἐπὶ πλέον. τοῦτο δ´ ἐστὶ

[32, 95]   τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος, ἀλλ´ οὐχ οἷα

[32, 20]   ἰδιωτῶν καὶ βασιλέων; καὶ ταῦτα ἀκούων Ὁμήρου τε καὶ τῶν ἄλλων

[32, 70]   καὶ μηδενὸς ἄξια, φαύλως καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας ἐν τούτοις ἃ πράττουσι

[32, 40]   καὶ τῶν ἐπιτηδείων περιουσίᾳ, πάντα ἀκριβῶς διεξιόντας ὡς ἂν δύνωνται τοῖς

[32, 5]   καλουμένοις ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς καὶ χειροήθεις ἑαυτοῖς. τῶν δὲ

[32, 60]   {τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ λίχνους ἀκροατὰς κινοῦσιν. τοιγαροῦν οὐκ ἀπὸ κύκνων

[32, 5]   οἱ δ´ ἐν τοῖς καλουμένοις ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς καὶ

[32, 45]   ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´ ἀκροατῶν κουφότητα καὶ πόλεως ἀσθένειαν. φασὶ

[32, 55]   μέλι δύνασθε εὐχερῶς οὕτως ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες χθόνα’ ἀλλ´ οὐδὲ

[32, 0]   ~ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ

[32, 85]   καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς πυνθανομένους περὶ τῆς πόλεως

[32, 65]   διὰ τοῦτο δὴ τὸν τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς,

[32, 25]   ἢ Βελλεροφόντου. τὸν οὖν τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον τὸν ἄπειρον, ὥς φασι,

[32, 95]   μὴ πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν ὅτι

[32, 30]   τινα εἰρηκέναι φασί· τὸ δὲ Ἀλεξανδρέων πλῆθος τί ἂν εἴποι τις,

[32, 65]   καὶ τοῦτο αὖθις ὕστερον μετὰ Ἀλεξάνδρου διαβὰν ἐνθάδε οἰκῆσαι. καὶ διὰ

[32, 95]   ὑμεῖς κατὰ ζῆλον τὸν ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ αὐτὸς ἔλεγε Διὸς

[32, 55]   τὸν μὲν γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν, ὡς ἀποτρ έποντα τῶν

[32, 20]   καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν γὰρ ἀλεξιφάρμακόν ἐστι πρὸς τὸν δῆμον ὑμῶν,

[32, 40]   σκοπεῖτε δὲ μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι λέγωσιν ἢ περὶ τῶν

[32, 25]   καὶ ὁμόσε ἰέναι μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ σφόδρα ἀνδρείου καὶ

[32, 25]   θεῖον γὰρ δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ μεγαλοπρεπὲς δήμου πρόσωπον πρᾷον

[32, 80]   περὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὖθις ἀσεβήσας ἁλισκομένης τῆς Τροίας, καὶ αὐτός τε

[32, 60]   καὶ τὰ τοιαῦτα διὰ τὴν ἀλκὴν καὶ τὴν ἀγριότητα δυσπιστότερα εἶναι,

[32, 20]   μοι παρέσχεν, ὅς τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκης

[32, 65]   εἷς, οὐχ ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων,

[32, 90]   ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς

[32, 25]   θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε

[32, 45]   μουσικῆς ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´ ἀκροατῶν κουφότητα καὶ πόλεως ἀσθένειαν.

[32, 5]   τῆς πόλεως· μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως

[32, 15]   οὔτε δύναμις περιγίγνεται διὰ τούτου, ἀλλ´ ἀπέχθεια μᾶλλον καὶ λοιδορία καὶ

[32, 65]   μὰ Δί´ οὐκ ἐτίμησαν αὐτόν, ἀλλ´ ἀφείλοντο τὴν κιθάραν καὶ τὰς

[32, 55]   τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ Μουσῶν, ἀλλ´ ἐκ Κορυβάντων τινῶν κατέχεσθε, καὶ

[32, 45]   ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν ἐρήμῳ ἦσαν

[32, 55]   εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν

[32, 15]   προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ τῶν παθῶν, ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ

[32, 35]   γίγνεται τοῦτο οὐδ´ ἐν ὀλίγοις, ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ

[32, 50]   αἰσχύνης; καὶ τούτους μὲν ἐάσωμεν, ἀλλ´ ἐν αὐτῇ τῇ θέᾳ τὰ

[32, 10]   χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ προσποιούμενον, ἀλλ´ ἐπὶ εὐνοίᾳ καὶ κηδεμονίᾳ τῶν

[32, 70]   οὐδὲν ἡ ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´ ἐπὶ πᾶν ὁμοίως πρόεισι καὶ

[32, 85]   κἀγὼ καλός τε μέγας τε; ἀλλ´ ἔπι τοι κἀμοὶ θάνατος καὶ

[32, 95]   ἐκχέηται, τῆς δὲ ἑτέρας τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ καὶ σκῶψαι πάντων

[32, 40]   ἵππων οὐ δύνασθε κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´ ἐστὲ ὅμοιοι χωλοῖς ὑπὲρ δρόμου

[32, 50]   αὐτῶν ἀναγκάζησθε τιμᾶν τὸ δαιμόνιον; ἀλλ´ ἔστιν εὐγνώμων ὁ θεός, ὡς

[32, 75]   γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´ ἔστιν ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ

[32, 50]   οὔτε ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα καὶ προσηνῶς, εὐωχίας,

[32, 95]   ποτε οἶμαι τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς

[32, 10]   ὠφελεῖν, οὐ δι´ ὀλίγων ῥημάτων, ἀλλ´ ἰσχυρᾷ καὶ πλήρει κληδόνι καὶ

[32, 85]   μεγάλη τε καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς Ἰθάκης πολίτης

[32, 30]   τὸν ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´ ὅμως ὅ, τι ἂν πράττῃ

[32, 40]   ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἐλευθερίας ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´ ὅμως οὐδὲν τοιοῦτον {οὐδ´ αὖ

[32, 95]   πολυτελέστερα ἔχει τῶν ὅπου δήποτε· ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃ τοὺς ὑποδεξομένους αὐτὸν

[32, 70]   δὴ τὰ περὶ τὸ θέατρον. ἀλλ´ ὅταν εἰς τὸ στάδιον ἔλθητε,

[32, 95]   τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι γελωτοποιόν· ἀλλ´ ὅτι οἱ εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν

[32, 95]   οἱ εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´ οὐ τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν

[32, 60]   φαίνεσθαι τὴν αὐτὴν ἔχοντες νόσον; ἀλλ´ οὐδ´ ἐκεῖνον ὤνησεν ἡ λίαν

[32, 50]   ὑμῖν καὶ παρ´ ἑτέροις τισίν; ἀλλ´ οὐδαμοῦ τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ τοῦ

[32, 55]   ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες χθόνα’ ἀλλ´ οὐδὲ τὸ ὕδωρ ὑμῖν ἀφικνεῖται

[32, 90]   ἐν πάσαις εἰσὶ ταῖς πόλεσιν· ἀλλ´ οὐδὲν τοῦτο χαλεπὸν οὐδὲ ὑπερβάλλον·

[32, 95]   οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος, ἀλλ´ οὐχ οἷα τὰ νῦν λεγόμενα,

[32, 55]   κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι κάθησθε,

[32, 75]   Δί´ οὐχ ὑπὲρ τῶν ἵππων, ἀλλ´ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως μὴ

[32, 10]   ἐμαυτοῦ μοι δοκῶ προελέσθαι τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου τινὸς γνώμης. ὧν

[32, 60]   αὐτῶν ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´, ὡς ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς

[32, 85]   περὶ τῆς πόλεως τὰ μὲν ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ οἷα, περὶ δὲ

[32, 60]   γενναῖον ῥυθμὸν οἷός τε εἰπεῖν; ἀλλὰ ᾄσματα γυναικῶν καὶ κρούματα ὀρχηστῶν

[32, 100]   μὴ ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν

[32, 45]   αὑτῶν τινα ἡδονὴν ἢ δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὑμετέραν ἀβελτερίαν. διὰ

[32, 10]   ὑμῶν οὐδ´ ὥστε διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν ἢ δύο ῥήματα εἰπόντες,

[32, 35]   ἰχθύων, τὴν πόλιν ἐπαινεῖ· πόθεν; ἀλλὰ θάλατταν ἢ λίμνην ἢ ποταμόν.

[32, 95]   τὸ ἐπιτήδευμα· πόθεν; οὐδὲ πόλεως, ἀλλὰ Θερσίτου τινός· αὐτὸν γοῦν ἐκεῖνον

[32, 1]   μόνον ἐστὲ ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ μὲν

[32, 40]   ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας οὐδὲ Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ Σκύθας καὶ

[32, 90]   ὑπὸ λῃστῶν μόνον, {ἢ ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας καὶ γαστρὸς καὶ

[32, 5]   μόνον τοὺς κατ´ ἄνδρα ἐλέγχειν, ἀλλὰ καὶ κοινῇ τὴν πόλιν, εἴ

[32, 20]   μόνον κρουμάτων ἔμπειροι καὶ ὀρχημάτων, ἀλλὰ καὶ λόγων φρονίμων, ἵνα κἀμοὶ

[32, 40]   καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες μόνον, ἀλλὰ καὶ παῖδες καὶ γύναια. ἐπειδὰν

[32, 10]   ἐνεγκεῖν καὶ θόρυβον, οὐ ῥᾴδιον, ἀλλὰ καὶ πάνυ εὐτυχοῦς πόλεως, ἐν

[32, 55]   μᾶζαν ἔχετε ἐν ἐξουσίᾳ δήπουθεν, ἀλλὰ καὶ ταύτην ἐκ τῆς τῶν

[32, 5]   τῶν ταῦτα λεγόντων, κύριοι καθεστηκότες, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἄρχοντες,

[32, 50]   ἐν τῇ πόλει δοκεῖ μέτριον, ἀλλὰ καὶ τῶν ξένων ἐπιπλήττουσι τοῖς

[32, 90]   καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους μόνον παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ}

[32, 95]   Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμος, ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ ἢ Κύκλωπι πεπωκότι

[32, 25]   ἔστιν εἰς αὐτὰ λόγοις ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ κολακεία καὶ ἀπάτη κρατεῖ παρ´

[32, 90]   δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις τισίν· οὐ βούλομαι

[32, 100]   καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα·

[32, 5]   δηλώσετε δέ, ἂν ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ τοὺς καλουμένους φιλοσόφους.

[32, 5]   καὶ τότε νομίζειν ἑορτὴν ἄγειν, ἀλλὰ μὴ βαρύνεσθαι, κἂν ἄρα, δυσωπεῖσθαι

[32, 65]   παντάπασιν ἐκβῆναι τὴν αὑτῶν φύσιν, ἀλλὰ μικρὸν μέν τι διασῴζειν τῆς

[32, 95]   τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν, οὐ χρημάτων, ἀλλὰ νοῦ καὶ συνέσεως. τοιγαροῦν τέθνηκε

[32, 15]   τῶν θεῶν ἀφικνεῖται πρὸς ἡμᾶς, ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν αὐτοὶ κρατοῦσι

[32, 50]   ἐλευθερίᾳ καὶ μετὰ πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις οὐδὲ τὸ δραμεῖν

[32, 55]   φύσις, τὸ μὴ δύνασθαι σωφρονεῖν, ἀλλὰ πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι τοὺς

[32, 80]   οὐδεὶς ἐν τῇ θέᾳ καθέστηκεν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον πέτεσθε τῶν ἵππων

[32, 45]   νεανιεύσασθαι, μὴ παραιτουμένους τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας, ὅπως ἀκούσωσιν ἐπὶ πλέον.

[32, 20]   πλῆθος μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς

[32, 25]   οὔσης οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ

[32, 35]   οὐδὲ πορθμῶν τινων καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς οἰκουμένης γίγνεσθαι

[32, 35]   τοὺς ἀνθρώπους εἶναί φησιν ἀγαθούς, ἀλλὰ τὴν χώραν· οὐδ´ ἂν περὶ

[32, 50]   δεῖ τἄλλα ἐπεξιέναι καθ´ ἕκαστον; ἀλλὰ τὸ βαδίζειν, ὃ κοινόν ἐστι

[32, 95]   γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν οὐδὲ τίμιον, ἀλλὰ τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ δὲ καὶ

[32, 5]   ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό γε ἐκεῖνοι καὶ πάνυ

[32, 35]   τις, ἀνθρώπων ἔπαινος οὗτός ἐστιν, ἀλλὰ φρεάτων· οὐδ´ ἂν περὶ εὐκρασίας

[32, 5]   ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς· οὗτοι δὲ ἔν

[32, 65]   πρὸς τὸν Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι

[32, 40]   ὡς πόλιν εἴδομεν τὰ μὲν ἄλλα θαυμαστὴν καὶ τῶν ἀνθρωπίνων θεαμάτων

[32, 55]   ἐν ταῖς ἀγκάλαις· τὰ δὲ ἄλλα καὶ πάνυ μοι δοκεῖτε ἐοικέναι

[32, 50]   τοιοῦτον. οὐ γὰρ καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσιν ᾄδουσι καὶ νὴ Δία

[32, 30]   μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ

[32, 15]   ἐθέλουσι δέχεσθαι· τὰ κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ ἑτέρας τινὸς πηγῆς

[32, 35]   ξυνάγουσα πάντας καὶ δεικνύουσά τε ἀλλήλοις καὶ καθ´ ὅσον οἷόν τε

[32, 80]   πεφοβημένοι, οἱ δ´ ὑπὸ νίκης ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι

[32, 80]   ἠλιθίοισιν· ὣς οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον. ὡς δ´ ἄνεμος ἄχνας

[32, 70]   πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι

[32, 55]   πεπωκότες, οὐ μέντοι κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν δὲ Ἑλλήνων ὑμεῖς

[32, 85]   πηδῶντες καὶ μαινόμενοι καὶ παίοντες ἀλλήλους καὶ ἀπόρρητα λέγοντες καὶ τοὺς

[32, 40]   μὲν τρέχουσιν, οἱ δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες

[32, 50]   ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ παρακαλοῦντες, τελευτῶντες ἀπίασι κακόν

[32, 50]   πράττετε. ἐπεὶ πῶς ἂν ἀπείχεσθε ἀλλήλων; καίτοι ποίους τινὰς ἂν ὑμεῖς

[32, 95]   ὑπ´ ἀνέμων τινῶν ἢ τύχης ἄλλης κρατούμενος καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον

[32, 90]   καὶ ἑταίρας καὶ γαστρὸς καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν

[32, 30]   περὶ τούτου μόνου λέγεις ἡμῖν, ἄλλο δ´ οὐθέν; δέδοικα ἅμα τὸ

[32, 1]   καὶ ταῦτα θεοῦ προστάξαντος, οὐκ ἄλλο ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ λόγος,

[32, 30]   ὑπομένοντας ἀκούειν. ὥστ´, εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν μέγα ὁ λόγος,

[32, 45]   γὰρ πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ μῦθός

[32, 30]   καὶ τιμήσειεν· {ὥστε, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε ὑμῖν ὁ λόγος

[32, 85]   ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς ἔφαθ´· οἱ δ´

[32, 100]   τῇ πόλει, καθάπερ οἶμαι καὶ ἄλλοι τόποι μάτην προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα

[32, 45]   πόλεως, εἰ παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται, σωτηρίας

[32, 45]   γὰρ ἔξω παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ

[32, 60]   καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω δὲ καὶ ἄλλον εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς ἀκούσας,

[32, 80]   τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον· οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´ ἔχων, κραδίην

[32, 100]   ᾄσεται. καὶ δὴ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὐ προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε

[32, 30]   μὲν γὰρ οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´ ὅμως

[32, 5]   ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς οὔτε ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´

[32, 25]   παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως δὲ καὶ ἄλλος προαιρήσεται τῶν ἐμοῦ κρειττόνων. καὶ

[32, 85]   μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς ἔφαθ´· οἱ δ´ εὔχοντο

[32, 75]   ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα, τοὶ δ´

[32, 80]   ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ δὲ

[32, 15]   περιτυχόντες ἄλλοτε μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´ αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως δὲ

[32, 15]   καὶ διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες ἄλλοτε μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´

[32, 75]   χαρίσωμαί τι μικρόν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε

[32, 80]   σαπρῶν τούτων ποιητῶν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε

[32, 5]   πλῆθος οὐκ ὀλίγον, καὶ καθάπερ ἄλλου τινὸς πράγματος καὶ τούτου φορὰ

[32, 55]   τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς ᾠδὴν

[32, 35]   τῆς φύσεως {καὶ} παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας λόγου μεῖζον, τό τε

[32, 55]   τῷ πότῳ προϊόντας, οὐκ ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ μὲν γὰρ ἐνίοις

[32, 65]   μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας ὁποιασοῦν, ἐξεστάναι

[32, 65]   τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι

[32, 60]   ἄμετρον φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε τοὺς ἄλλους σκώπτοντες καὶ ταῦτα ἐν ἀνθρώποις,

[32, 5]   κύριοι καθεστηκότες, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἄρχοντες, καὶ ἐξὸν αὐτοῖς,

[32, 10]   ἐπὶ εὐνοίᾳ καὶ κηδεμονίᾳ τῶν ἄλλων ἕτοιμον, εἰ δέοι, καὶ καταγελᾶσθαι,

[32, 50]   αἰδοῦς τυγχάνουσιν· ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων εὑρήσομεν τὰ πλεῖστα ταὐτὰ πράττοντας

[32, 50]   εἰκότως οἶμαι παρά τε τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἡγουμένων αἰδοῦς τυγχάνουσιν·

[32, 15]   μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας, λύπης, μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων δὲ ἓν ἴαμα

[32, 15]   κακίας καὶ πρόνοια, καθάπερ τῶν ἄλλων νόσων· ἡ μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ

[32, 35]   Αἰθιοπίας. σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ πλείους ἐπὶ τοῖς τοιούτοις

[32, 30]   θέαν ἵππων· ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ

[32, 20]   ἀκούων Ὁμήρου τε καὶ τῶν ἄλλων ποιητῶν ὑμνούντων ἀεὶ τὸν ὄχλον

[32, 30]   καὶ μὴν περί γε τῶν ἄλλων τὸ μὲν πάντα ἐπεξελθεῖν, καὶ

[32, 35]   ἐμοῦ λέγοντος, ὥσπερ ὑπὸ τῶν ἄλλων τῶν ἀεὶ θωπευόντων ὑμᾶς· ἐγὼ

[32, 100]   ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν ἄλλως εἶναι δοκῇ τόπος ἐν τῇ

[32, 20]   δ´ ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι

[32, 70]   τῶν τρόπων κουφότης καὶ τὸ ἀλόγιστον οὐκ ἐᾷ μένειν ἐπὶ τοῖς

[32, 80]   ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ´ ἀλωάς, ὡς δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα

[32, 85]   μὴ γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν τινες τὸ

[32, 85]   ἔστιν αἰσχρὰ πόλεως καὶ ἐπονείδιστος ἅλωσις. ~καὶ γὰρ ἀνθρώπους ἑαλωκέναι φαμὲν

[32, 1]   χοροῦ μὲν γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον δὲ οὐδὲ τούτου·

[32, 50]   οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα καὶ προσηνῶς, εὐωχίας, οὐ παροινίας,

[32, 1]   δεινούς, ὅτι τοσαῦται μυριάδες ἀνθρώπων ἅμα καὶ τὰ δέοντα ἐννοεῖτε καὶ

[32, 65]   πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων, μιαιφονούντων. οἱ δ´

[32, 30]   ἡμῖν, ἄλλο δ´ οὐθέν; δέδοικα ἅμα τὸ περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν. {καίτοι

[32, 95]   καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς οὐχ ὁρᾶτε

[32, 10]   μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν,

[32, 100]   μηδὲ ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον

[32, 5]   οὐκ ἔστι κτήσασθαι, ἔριν δὲ ἀμαθῆ καὶ φιλοτιμίαν ἄμετρον καὶ κενὴν

[32, 50]   ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ μὲν οὔτε ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως

[32, 1]   καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ

[32, 30]   τάχα ἐρεῖ τις, τοῦτο μόνον ἁμαρτάνομεν, τὸ φαύλως θεωρεῖν; καὶ περὶ

[32, 5]   πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό γε ἐκεῖνοι καὶ

[32, 30]   μάλιστα ἐν ταῖς ὁδοῖς {πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν. τί οὖν; τάχα ἐρεῖ τις,

[32, 1]   γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ

[32, 90]   λοιμὸς καλεῖται. καθόλου γὰρ πάντα ἁμαρτήματα εὕροι τις ἂν πανταχοῦ, καὶ

[32, 70]   μέτρον οὐδὲν ἡ ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´ ἐπὶ πᾶν ὁμοίως πρόεισι

[32, 70]   ἐκ τῶν κατὰ μέρος τούτων ἁμαρτημάτων καὶ τελευταῖον ἐπ´ αὐτὸ τὸ

[32, 30]   καταγνῶναι τῆς κακίας καὶ τῶν ἁμαρτημάτων οὐ δυνατόν· οὐδ´ εἴ μοι

[32, 50]   ὧν καὶ θεωρεῖτε καὶ τἄλλα ἄμεινον πράττετε. ἐπεὶ πῶς ἂν ἀπείχεσθε

[32, 85]   οἷς δ´ ἂν ᾖ πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸς δὲ πράγματος

[32, 10]   μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων δὲ ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις μηδὲν

[32, 10]   σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε, στεφάνους δὲ καὶ ἑταίρας καὶ

[32, 5]   ἔριν δὲ ἀμαθῆ καὶ φιλοτιμίαν ἄμετρον καὶ κενὴν λύπην καὶ χαρὰν

[32, 60]   ἀποθήσεσθε τὴν αἰσχρὰν ταύτην καὶ ἄμετρον φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε τοὺς ἄλλους

[32, 55]   ἀναγκάζεσθαι τοὺς σκαιῶς αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ ᾠδῆς σφαλλομένους

[32, 70]   γὰρ μὴ τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους συνήθεις, αὐτοὶ δ´

[32, 60]   Μούσης, οἱ δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ

[32, 100]   σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε

[32, 45]   κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ σφόδρα ἀμούσως ἔχοντες οὐ διαφέρεσθε. καίτοι πόσοι

[32, 45]   τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ τοὺς νόμους ἀμύνασθαι πειρώμενος, καὶ τάχα τι καὶ

[32, 60]   τούτων μὲν γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ

[32, 60]   ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος, ὥς φασιν,

[32, 80]   κουφονόων, φιλαοιδοτάτων, ἀγερώχων. ἠχὴ δ´ ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς.

[32, 5]   ἀπάτας τῆς πόλεως· μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις

[32, 1]   λόγος, ὧν οἱ τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ σωτῆρες

[32, 85]   μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν τινες τὸ τεῖχος καταβαλόντες ἀποσφάττωσι

[32, 30]   μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν

[32, 45]   ἔλεγεν. περὶ δὲ ὑμῶν τί ἄν τις ἔχοι λέγειν; καὶ γὰρ

[32, 1]   ~ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν

[32, 55]   μανίαν· τὰς δὲ παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας. ἥ

[32, 95]   ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος, ἀλλ´ οὐχ

[32, 5]   οὐ δι´ ὑμᾶς· δηλώσετε δέ, ἂν ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ

[32, 50]   τἄλλα ἄμεινον πράττετε. ἐπεὶ πῶς ἂν ἀπείχεσθε ἀλλήλων; καίτοι ποίους τινὰς

[32, 70]   ἀγερωχίαν, οὐκ ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς γὰρ ἂν ἀποσταίητέ τινος; πολεμήσαιτε δ´ ἂν

[32, 35]   βουλόμενος ὑμῖν ὡς ὅ, τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ κρύφα γίγνεται τοῦτο

[32, 40]   λέγειν ἢ ποιεῖν ὅ, τι ἂν αὐτοῖς ἐπέλθῃ. τὸ δὲ πάντων

[32, 25]   δυνάστῃ καὶ ἄρχοντι πλεόνων, ὅσῳπερ ἂν αὐτὸς ᾖ πλείων ὁ δῆμος

[32, 75]   παρ´ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, οὐδὲ ἂν αὐτὸς ὑμῖν ὁ τοῦ Πέλοπος

[32, 95]   ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ ἴσως ἂν αὐτῷ καὶ τῆς ἐνθάδε ἀφίξεως

[32, 15]   καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί τις, ὥσπερ οἶμαι καὶ

[32, 45]   καὶ γὰρ ἐκείναις ὅ, τι ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ, πρὸς τούτῳ

[32, 65]   εἴ τις παρίοι δικαστήριον, οὐκ ἂν γνοίη ῥᾳδίως πότερον ἔνδον πίνουσιν

[32, 10]   καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις μηδὲν ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις γὰρ

[32, 20]   γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα μέλους τινὸς

[32, 60]   τινὰ ἀναλαβεῖν καὶ σῶσαι, πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν γάρ ἐστιν

[32, 40]   περιουσίᾳ, πάντα ἀκριβῶς διεξιόντας ὡς ἂν δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ καὶ

[32, 35]   λίμνην ἢ ποταμόν. ὑμεῖς δέ, ἂν ἐγκωμιάζῃ τις τὸν Νεῖλον, ἐπαίρεσθε,

[32, 45]   σεμνὸν τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην γὰρ ἂν ἔγωγε λῃστεύων ἀποθανεῖν ἢ διὰ

[32, 70]   εἰς τὸ στάδιον ἔλθητε, τίς ἂν εἰπεῖν δύναιτο τὰς ἐκεῖ κραυγὰς

[32, 30]   τὸ δὲ Ἀλεξανδρέων πλῆθος τί ἂν εἴποι τις, οἷς μόνον δεῖ

[32, 30]   καὶ οὐδείς ἐστιν ὃς οὐκ ἂν εἰσελθὼν καταπλαγείη τε ὑμᾶς καὶ

[32, 95]   τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ ἑτέρας τροφῆς.

[32, 20]   ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα· τίς δ´ ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ

[32, 1]   καὶ ταχὺ φθέγγεσθε ὅ, τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ δὲ μᾶλλον ἂν

[32, 45]   χεῖρον ᾄσεταί τις τῶν ᾀδόντων, ἂν εὐσχημονῆτε ὑμεῖς. νυνὶ δὲ τὸ

[32, 25]   ἐμοῦ κρειττόνων. καὶ μὴν οὐδὲν ἂν〉 ἔχοιτε θέαμα κάλλιον καὶ παραδοξότερον

[32, 85]   καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´ οἷς δ´ ἂν ᾖ πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν,

[32, 95]   πενίαν κατεγνωκὼς ἢ ἀπειρίαν οὐκ ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς εἰδὼς

[32, 95]   τῶν ἀνθρώπων τούτων οὐθεὶς οὔτ´ ἂν ἴσως προσέλθοι. καὶ Θεόφιλος τοίνυν

[32, 90]   καὶ νὴ Δία ἑαλωκέναι λέγοιτ´ ἂν καὶ κατὰ κράτος ὃς οὕτως

[32, 1]   δὲ οὐδὲ τούτου· τί γάρ, ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ μέλους;

[32, 90]   ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι καλῶς ἂν λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ πόλις,

[32, 20]   ἣν ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν με φαίητε, ῥητέα δ´

[32, 90]   ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά τινος κρατῆται

[32, 95]   γνώμην εὐθὺς πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν μετάσχητε τῆς φήμης, ἐκείνους δὲ

[32, 65]   καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα, ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ

[32, 55]   προσέχειν μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος

[32, 35]   χαίρουσι, καὶ μακαρίους ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν οἰκῶσι καθ´ Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν

[32, 65]   μὴ τῶν προεστηκότων ἐτύχετε, χαλεπῶς ἂν οἶμαι καὶ ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον δὲ

[32, 85]   οὐδὲ γὰρ πόλιν εἴποι τις ἂν〉 ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ

[32, 20]   γένηται, τὸν πολίτην κατέπιεν. τάχ´ ἂν〉