Discours, par. |
[32, 25] |
εὐτελοῦς
πρᾴως
ἄγοντα,
οὐδὲν
δεόμενον
|
ψαλίων. |
οἱ
δὲ
πλείους
{καὶ
οἱ} |
[32, 50] |
φιλοζῴου
ψυχῆς·
ὑπὲρ
δὲ
τῆς
|
ψαλτρίας |
ἀπάγχεσθαι,
καθάρματος
ἀγεννοῦς
καὶ
ζῆν |
[32, 80] |
σταδίοιο
κελεύθου.
οἱ
δ´
ὥστε
|
ψαρῶν |
νέφος
ἔρχεται
ἠὲ
κολοιῶν
οὖλον |
[32, 5] |
οὐδὲ
καταλύειν
κελεύων
τὰς
τοιαύτας
|
ψυχαγωγίας |
καὶ
ἀπάτας
τῆς
πόλεως·
μαινοίμην |
[32, 55] |
ἁρμονίαν
καὶ
τάξιν
αὐτόματον
ταῖς
|
ψυχαῖς |
ἐπεισάγουσα
καὶ
τὸ
σφαλερὸν
τῆς |
[32, 55] |
κακῶν
καὶ
ὑγίειαν
ἐμποιοῦντα
ταῖς
|
ψυχαῖς |
καὶ
σώμασιν,
οὐ
νόσον
οὐδὲ |
[32, 55] |
παθῶν
καὶ
μάλιστα
δὴ
μεταστρέφειν
|
ψυχὰς
|
ἀπηνῶς
καὶ
ἀγρίως
διακειμένας.
διὰ |
[32, 60] |
εἰς
ἀνθρώπων
τύπον,
τὰς
μέντοι
|
ψυχὰς |
διαμένειν,
οἷαι
πρότερον
ἦσαν.
~χαλεπὸν |
[32, 50] |
οὐκ
ἐπὶ
τοῖς
χείλεσι
τὰς
|
ψυχὰς |
ἔχοντας,
καθάπερ
οἶμαι
διὰ
τῶν |
[32, 75] |
τὸν
δρόμον,
ὡς
τὰς
ὑμετέρας
|
ψυχὰς |
ἰδεῖν
ἔστι
πασχούσας.
φησὶ
δ´ |
[32, 15] |
δυναμένων
διὰ
πειθοῦς
καὶ
λόγου
|
ψυχὰς |
πραΰνειν
καὶ
μαλάττειν.
οὗτοι
δὲ |
[32, 90] |
δουλείαν
καὶ
ἀπαγωγήν,
τῆς
δὲ
|
ψυχῆς |
ἠνδραποδισμένης
καὶ
ἀπολωλυίας
εἰρωνεύεσθαι
καὶ |
[32, 50] |
ἀγαθῆς
ἐστι
καὶ
οὐ
φιλοζῴου
|
ψυχῆς· |
ὑπὲρ
δὲ
τῆς
ψαλτρίας
ἀπάγχεσθαι, |
[32, 85] |
ἀπόλησθε
{ἐκείνοις}
παραπλησίως,
εἰ
καὶ
|
ψυχρότερόν |
ἐστιν
εἰπεῖν
ὅτι
κἀκείνην
ὑπὸ |