Discours, par.
[32, 15]	ἄλλων κακῶν. τούτων δὲ ἓν	ἴαμα	καὶ φάρμακον ἐποίησαν οἱ θεοὶ
[32, 15]	οἱ δὲ τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους	ἴασιν	ἰατροὺς οὐχ ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ
[32, 5]	αὐτῶν ὅλως εἰς πλῆθος οὐκ	ἴασιν	οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες ἴσως
[32, 65]	πρὸς μέλος καὶ τοὺς κάμνοντας	ἰάσονται.	περὶ γὰρ τῆς τέχνης καὶ
[32, 55]	λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ	ἰατροὶ	τὰ φλεγμαίνοντα τῶν ἑλκῶν ὑγραίνοντες
[32, 10]	ἢ πόλις χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν	ἰατρὸς	ἐν καιρῷ παραγένηται τῷ κάμνοντι,
[32, 10]	ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ τις	ἰατρὸς	ἐπὶ κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς
[32, 15]	δὲ τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους ἴασιν	ἰατροὺς	οὐχ ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ γὰρ
[32, 15]	ὄχλος, καθάπερ οἶμαι δι´ ἔνδειαν	ἰατρῶν	ἢ {δι´} ἀπειρίαν πλείους οἱ
[32, 40]	ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος	ἰδεῖν	ἔστι μέχρι πολλοῦ τήν τε
[32, 75]	δρόμον, ὡς τὰς ὑμετέρας ψυχὰς	ἰδεῖν	ἔστι πασχούσας. φησὶ δ´ οὕτως,
[32, 55]	πότῳ προϊόντας, οὐκ ἔστιν ἄλλους	ἰδεῖν.	παρὰ μὲν γὰρ ἐνίοις τῶν
[32, 30]	ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους.	~ἴδετε	δὲ αὑτοὺς ἐν τῷ παρόντι
[32, 10]	ἐπιμελεῖσθαι τὸν θεόν, {καὶ} κατ´	ἰδίαν	ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων
[32, 35]	ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν	ἴδιόν	ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς δὲ οὐδὲ
[32, 35]	προσθήκη, τοῦ τε ποταμοῦ τὸ	ἴδιον	τῆς φύσεως {καὶ} παρὰ τοὺς
[32, 30]	μὲν ἀξιοθέατοι δοκεῖτε εἶναι καὶ	ἰδιώταις	καὶ βασιλεῦσι, καὶ οὐδείς ἐστιν
[32, 60]	περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες {τοὺς νόμους}	ἰδιώτας	καὶ λίχνους ἀκροατὰς κινοῦσιν. τοιγαροῦν
[32, 20]	πανταχοῦ πάντων ἀεὶ περίεστε καὶ	ἰδιωτῶν	καὶ βασιλέων; καὶ ταῦτα ἀκούων
[32, 85]	ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν τις	ἴδοι	πάνυ καλήν, τὸν δὲ δεσπότην
[32, 80]	Λοκρὸν ὁρᾶν ἀπρεπέστερον καὶ λοιδορεῖσθαι	Ἰδομενεῖ	περὶ τῶν ἵππων τῶν Εὐμήλου.
[32, 75]	Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος	ἱδρύσασθαι	βωμόν. καὶ τὸ λοιπόν φασιν
[32, 75]	θεὸν τοῦτον ἐξιλάσασθαι καὶ βωμὸν	ἱδρύσασθαι	τὸν αὐτόν, μὰ Δί´ οὐχ
[32, 80]	αὐλάς. ὧδε δέ τις εἴπεσκεν	ἰδὼν	ἐς πλησίον ἄλλον· οἰνοβαρές, κυνὸς
[32, 75]	πάτασσε δὲ θυμὸς ἑκάστου νίκης	ἱεμένων,	κέκλοντο δὲ οἷσιν ἕκαστος ἵπποις.
[32, 25]	τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε	ἰέναι	μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ
[32, 20]	δ´ τὸ στάδιον οὐκ ἐθέλουσιν	ἰέναι,	τὸν ἥλιον καὶ τὰς πληγὰς
[32, 80]	ὡς δ´ ἄνεμος ἄχνας φορέει	ἱερὰς	κατ´ ἀλωάς, ὡς δ´ ἀναμαιμάει
[32, 5]	τριόδοις καὶ στενωποῖς καὶ πυλῶσιν	ἱερῶν	ἀγείρουσι καὶ ἀπατῶσι παιδάρια καὶ
[32, 40]	πάντων κρεῖττον θέαμα, κόσμῳ τε	ἱερῶν	καὶ πλήθει πολιτῶν καὶ τῶν
[32, 85]	ἦν· ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς	Ἰθάκης	πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ} τῆς
[32, 65]	οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν ἦσαν	ἱκανοί,	καὶ τῶν μὲν Ἑλλήνων προέστησαν
[32, 1]	ἐδείξατε ὅτι οὐ μόνον ἐστὲ	ἱκανοὶ	νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες
[32, 80]	(πλὴν ὅτι μάχεσθαί γε οὐδεὶς	ἱκανός	ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν
[32, 20]	ὡς κύματα μακρὰ θαλάσσης πόντου	Ἰκαρίοιο,	τὰ μέν τ´ Εὖρός τε
[32, 80]	φιλαοιδοτάτων, ἀγερώχων. ἠχὴ δ´ ἀμφοτέρων	ἵκετ´	αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς. ὧδε
[32, 95]	δὲ ἑτέρας τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ	ἱλαροὶ	καὶ σκῶψαι πάντων δεινότατοι. οὐ
[32, 55]	δοκεῖτε ἐοικέναι Νύμφαις καὶ Σατύροις.	ἱλαροί	τε γὰρ ἀεὶ καὶ φιλογέλωτες
[32, 30]	ἂν τραχὺς ἄνεμος κινήσῃ θάλατταν	ἰλυώδη	καὶ ῥυπαράν, ἀτεχνῶς οἶμαι καθ´
[32, 75]	ἔστι πασχούσας. φησὶ δ´ οὕτως,	ἵν´	ὑμῖν καὶ χαρίσωμαί τι μικρόν·
[32, 55]	καὶ θεοῖς μετὰ μέλους θύομεν,	ἵνα	εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες ὦμεν. ἕτερος
[32, 20]	ὀρχημάτων, ἀλλὰ καὶ λόγων φρονίμων,	ἵνα	κἀμοὶ πρὸς τοὺς αἰτιωμένους καὶ
[32, 80]	εἰ δ´ ἄγε νυν πείρησαι,	ἵνα	κναφθεὶς ἀποτίνῃς. τὸν δ´ αὖθ´
[32, 1]	διανοουμένους, ὃ καὶ νῦν ποιήσατε,	ἵνα	κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ
[32, 100]	Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν·	ἵνα	μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν ἄλλως
[32, 10]	πειθοῦς. καὶ πρῶτόν γε ἁπάντων,	ἵνα,	ὅθενπερ ἐχρῆν, ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο
[32, 35]	τήν τε Ἐρυθρὰν καὶ τὴν	Ἰνδικήν,	ἧς πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν
[32, 40]	καὶ Σκύθας καὶ Πέρσας καὶ	Ἰνδῶν	τινας, οἳ συνθεῶνται καὶ πάρεισιν
[32, 75]	διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι τὸν	Ἰξίονα	λῆρον ἀποφαίνετε τὸν ἐν τῷ
[32, 80]	κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν	ἰόντα	ἵππον, ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει
[32, 40]	ἱππεύειν καὶ σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν	ἱππεῖς·	τὸ γὰρ πρᾶγμα ὑπὲρ ἀρχῆς
[32, 40]	Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ μὲν ἴσασιν	ἱππεύειν	καὶ σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν ἱππεῖς·
[32, 75]	τέρας. δέδοικα δὴ κἀγὼ τὸν	ἱππικὸν	τοῦτον ἔρωτα τῆς πόλεως, μή
[32, 40]	δὲ ὑπὸ ᾠδῆς καὶ δρόμων	ἱππικῶν	καὶ μηδὲν ἄξιον πράττουσαν ἐν
[32, 75]	ἔστιν Ὀλυμπίασι κατὰ μέσον τὸν	ἱππόδρομον	Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα μάλιστα
[32, 80]	τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι	ἵπποι.	~τὸν δ´ ἄρ´ ὑπὸ ζυγόφιν
[32, 75]	ἱεμένων, κέκλοντο δὲ οἷσιν ἕκαστος	ἵπποις.	~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν
[32, 80]	κναφθεὶς ἀποτίνῃς. τὸν δ´ αὖθ´	Ἱπποκόων	ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα, σιωπῇ ἧσο,
[32, 40]	καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε	ἱππομαχίας.	σκοπεῖτε δὲ μὴ περὶ ὑμῶν
[32, 25]	καὶ διαλέγεσθαι τούτῳ πρέπειν, καθάπερ	ἵππον	γενναῖον ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς πρᾴως
[32, 80]	οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα	ἵππον,	ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν·
[32, 85]	ὑπὸ ζυγόφιν προσέφη πόδας αἰόλος	ἵππος·	οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός
[32, 75]	τῇ πόλει τόπος οὕτω καλούμενος	Ἵππου	καὶ κόρης ἄβατον. ὁ γὰρ
[32, 85]	ἐστιν εἰπεῖν ὅτι κἀκείνην ὑπὸ	ἵππου	τινὸς φθαρῆναι λέγεται· πλὴν οἱ
[32, 70]	ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ τοὺς	ἵππους	ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους συνήθεις,
[32, 75]	βωμός, ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς	ἵππους	πτοεῖσθαι καὶ πλεῖστα διαφθείρεσθαι τῶν
[32, 75]	πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ	ἵππῳ,	καί φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν
[32, 90]	βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶς	ἵππων	αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ
[32, 75]	μὰ Δί´ οὐχ ὑπὲρ τῶν	ἵππων,	ἀλλ´ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως
[32, 80]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον πέτεσθε τῶν	ἵππων	καὶ τῶν ἡνιόχων, καὶ γελοίως
[32, 40]	οὐδεπώποτε αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες	ἵππων	οὐ δύνασθε κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´
[32, 45]	γὰρ παρὰ τοῦτο οὔτε τῶν	ἵππων	οὐδεὶς δραμεῖται βράδιον οὐδὲ χεῖρον
[32, 1]	τ´ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι,	ἵππων	τ´ ὠκυπόδων ἐπιβήτορες, οἵ τε
[32, 80]	καὶ λοιδορεῖσθαι Ἰδομενεῖ περὶ τῶν	ἵππων	τῶν Εὐμήλου. οὗτος μέντοι ἐστὶν
[32, 30]	εἰρῆσθαι πολὺ βέλτιον· καὶ θέαν	ἵππων·	ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς
[32, 35]	ἐστὲ ἅπαντες Ἕλληνες καὶ βάρβαροι	ἴσασιν.	ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ
[32, 40]	τῶν Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ μὲν	ἴσασιν	ἱππεύειν καὶ σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν
[32, 70]	καὶ παντὸς ἅπτεται μετὰ τῆς	ἴσης	εὐχερείας. μὴ οὖν οἴεσθε περὶ
[32, 35]	λιμένων οὐδὲ πορθμῶν τινων καὶ	ἰσθμῶν,	ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς οἰκουμένης
[32, 60]	οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ	Ἰσμηνίας	ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος
[32, 15]	ποιοῦμεν καὶ ἀφ´ ἡμῶν οὗτοι	ἵστανται.	διὰ γὰρ ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ
[32, 10]	καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν.	ἴστε	δήπου τὰς τοῦ Ἄπιδος φήμας
[32, 20]	δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ	ἴστε,	καὶ φήσουσι δοξοκόπον εἶναι καὶ
[32, 30]	καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ	ἴστε	ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς
[32, 50]	ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ οἶστρος.	{ἴστε	Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως ὑμῶν ζῶντας
[32, 45]	δείκνυσι; μὰ Δί´ οὐ μουσικῆς	ἰσχὺν	οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´ ἀκροατῶν
[32, 10]	οὐ δι´ ὀλίγων ῥημάτων, ἀλλ´	ἰσχυρᾷ	καὶ πλήρει κληδόνι καὶ λόγῳ
[32, 15]	ἑτέρους ἴασιν ἰατροὺς οὐχ ἑκόντες	ἰσχυροτέρους.	διττὴ γὰρ θεραπεία κακίας καὶ
[32, 95]	καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν σῶμα	ἰσχυρῷ	καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν
[32, 25]	μάλιστα ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα	ἰσχυρῷ,	μεγάλην τινὰ ἐξουσίαν καὶ ῥώμην
[32, 95]	πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ	ἴσως	ἂν αὐτῷ καὶ τῆς ἐνθάδε
[32, 25]	βελτίονος οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν·	ἴσως	δὲ καὶ ἄλλος προαιρήσεται τῶν
[32, 45]	τῶν πολλῶν ἀσθένειαν καὶ σχολήν·	ἴσως	δὲ καὶ τῶν βελτιόνων εἰσὶν
[32, 10]	εἰσι ποιηταὶ καὶ ῥήτορες, οὐδὲν	ἴσως	δεινόν· εἰ δ´ ὡς φιλόσοφοι
[32, 45]	ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς	ἴσως	ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ τοὺς
[32, 45]	ἐν ταῖς πόλεσι· χρὴ γὰρ	ἴσως	καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι διὰ τὴν
[32, 55]	τῶν κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε	ἴσως	καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν
[32, 5]	εἰπεῖν, ἀνήκοοί ἐστε. καὶ τοῦτο	ἴσως	οὐ δι´ ὑμᾶς· δηλώσετε δέ,
[32, 15]	καὶ λοιδορία καὶ προπηλακισμός· ὧν	ἴσως	οὐκ ἔδει φροντίζειν· τοιγαροῦν διὰ
[32, 35]	ὅσον οἷόν τε ὁμοφύλους ποιοῦσα.	ἴσως	οὖν χαίρετε ἀκούοντες, καὶ νομίζετε
[32, 95]	Διὸς υἱὸς εἶναι. μᾶλλον δ´	ἴσως	οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ
[32, 95]	ἀνθρώπων τούτων οὐθεὶς οὔτ´ ἂν	ἴσως	προσέλθοι. καὶ Θεόφιλος τοίνυν πολλὰ
[32, 85]	τὰς οἰκίας κατακάωσιν· αὕτη μὲν	ἴσως	τελευταία καὶ πρὸς ὀλίγον γιγνομένη
[32, 5]	ἴασιν οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες	ἴσως	τὸ βελτίους ἂν ποιῆσαι τοὺς
[32, 85]	φθαρῆναι λέγεται· πλὴν οἱ μὲν	ἴσως	ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς δὲ ὑπὸ
[32, 40]	μόνον Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´	Ἰταλοὺς	οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας,
[32, 35]	τὴν χώραν· οὐδ´ ἂν περὶ	ἰχθύων,	τὴν πόλιν ἐπαινεῖ· πόθεν; ἀλλὰ
[32, 55]	τε καὶ ᾠδῆς ἐν πένθεσιν,	ἰωμένων	οἶμαι τὸ σκληρὸν καὶ ἄτεγκτον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/10/2007