Discours, par.
[32, 50]	ἐπεξιέναι καθ´ ἕκαστον; ἀλλὰ τὸ	βαδίζειν,	ὃ κοινόν ἐστι καὶ ἁπλοῦν
[32, 50]	ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας,	βαδίζοντας,	παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ γὰρ φύσις
[32, 85]	τὰ ὄντα ῥιπτοῦντες καὶ γυμνοὶ	βαδίζοντες	ἀπὸ τῆς θέας ἐνίοτε, τοῦτ´
[32, 40]	θύοντες μέν εἰσι μέτριοι καὶ	βαδίζοντες	καθ´ αὑτοὺς καὶ τἄλλα πράττοντες·
[32, 40]	καὶ φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες	βαδίζουσι	κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις.
[32, 50]	τῶν ξένων ἐπιπλήττουσι τοῖς εἰκῇ	βαδίζουσι.	τοιγαροῦν εἰκότως εὐδοκιμοῦσι καὶ πάσης
[32, 50]	καὶ〉 ἀναίδειαν· σπουδῇ πρόσεισι, φθέγγεται	βαδίζων	{ἢ} πεσών τινα ἔωσε, μάχεται
[32, 70]	ἢ πέντε βήματα νικᾶτε, κἀγὼ	βαδιοῦμαι·	ταῦτα δὲ ἔλεγε, φειδόμενος ὑμῶν
[32, 80]	κατ´ ἀλωάς, ὡς δ´ ἀναμαιμάει	βαθέ´	ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ, πάντῃ δ´
[32, 85]	καὶ μαινομένων, ὥσπερ τινὰ κόπρον	βαθεῖαν	ἐν ταὐτῷ νενημένην ἐκ παντοδαπῶν
[32, 35]	καθ´ Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν ἢ	βαθεῖαν	{ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον,
[32, 90]	φησὶ παθεῖν μαινόμενον· ἐκ τοῦδε	βαίνων	ἅρματ´ οὐκ ἔχων ἔχειν ἔφασκε,
[32, 40]	Αἰθίοπας οὐδὲ Ἄραβας ἀλλὰ καὶ	Βακτρίους	καὶ Σκύθας καὶ Πέρσας καὶ
[32, 40]	τις τῶν Περσῶν ἢ τῶν	Βακτρίων,	ὡς αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν
[32, 55]	μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι	Βάκχας	τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ
[32, 55]	ἴσως καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι	βακχειῶν	καὶ προσέχειν μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ
[32, 70]	οἱ πολλοί, τινὲς δὲ ὀλίγοι	βάλλοντες	ὅ, τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ
[32, 35]	ἐνθάδε ἐστὲ ἅπαντες Ἕλληνες καὶ	βάρβαροι	ἴσασιν. ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν
[32, 65]	προέστησαν πολλὰ ἔτη, τοὺς δὲ	βαρβάρους	ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς δὲ
[32, 55]	παρὰ μὲν γὰρ ἐνίοις τῶν	βαρβάρων	μέθην φασὶ γίγνεσθαι πραεῖαν δι´
[32, 40]	τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων δὲ	βαρβάρων.	τί οὖν οἴεσθε τούτους ἐπὶ
[32, 5]	νομίζειν ἑορτὴν ἄγειν, ἀλλὰ μὴ	βαρύνεσθαι,	κἂν ἄρα, δυσωπεῖσθαι ἐξειπεῖν, πηνίκα
[32, 75]	δὲ Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ	βασιλείας	οὐδὲ γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται
[32, 25]	γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι	βασιλεῖς,	θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες,
[32, 30]	ἴστε ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ	βασιλεὺς	ὅταν προέλθῃ, τότε σαφέστατα ὁρᾶται
[32, 70]	αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ μὲν	βασιλεὺς	ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ
[32, 30]	δοκεῖτε εἶναι καὶ ἰδιώταις καὶ	βασιλεῦσι,	καὶ οὐδείς ἐστιν ὃς οὐκ
[32, 60]	δρᾶτε. ἢ βούλεσθε, ἐπειδὴ τοῖς	βασιλεῦσι	τοὺς δήμους κἀγὼ παρέβαλον, Νέρωνι
[32, 20]	ἀεὶ περίεστε καὶ ἰδιωτῶν καὶ	βασιλέων;	καὶ ταῦτα ἀκούων Ὁμήρου τε
[32, 50]	γερῶν καὶ νόμων καὶ χρηστοῦ	βασιλέως,	εἰ δέοι, πονεῖν καὶ ἀποθνῄσκειν
[32, 75]	μείζονος δεόμενα ἀποτροπῆς. φασὶν ἀρχαίαν	βασιλίδα	ἐν Κρήτῃ τῶν Ἡλιαδῶν ἐρασθῆναι
[32, 25]	ἐγὼ τίθημι τῆς θείας καὶ	βασιλικῆς	φύσεως, καὶ προσιέναι φημὶ καὶ
[32, 65]	πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ ἦθος	βεβαίους.	ἔλεγε δὲ καὶ περὶ τῶν
[32, 95]	δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ	βεβαίους.	οὕτως γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ
[32, 10]	ἐχρῆν, ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο πείσθητε	βεβαίως,	ὅτι τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις
[32, 25]	ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως ἢ	Βελλεροφόντου.	τὸν οὖν τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον
[32, 30]	ἄρτον· οὕτω γὰρ εἰρῆσθαι πολὺ	βέλτιον·	καὶ θέαν ἵππων· ὡς τῶν
[32, 5]	κρείττους καὶ σωφρονέστεροι γίγνονται καὶ	βέλτιον	οἰκεῖν δύνανται τὰς πόλεις, οὐ
[32, 25]	ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς τῆς	βελτίονος	οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως
[32, 45]	σχολήν· ἴσως δὲ καὶ τῶν	βελτιόνων	εἰσὶν οἱ δεόμενοι διατριβῆς τινος
[32, 90]	πάσχουσιν· ὥσπερ καὶ ἀπὸ τῶν	βελτιόνων	τινὲς ἐθαυμάσθησαν καὶ δόξαν ἔσχον.
[32, 5]	θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες ἴσως τὸ	βελτίους	ἂν ποιῆσαι τοὺς πολλούς· οἱ
[32, 15]	περιττὸν δὴ καὶ ἀνίατον ἐξαιροῦσι.	βελτίους	δέ εἰσιν οἱ μὴ ῥᾳδίως
[32, 70]	μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς ὁ	βέλτιστος	ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο προελθών, οὗ
[32, 70]	ὑμεῖς, ἔφη, τέτταρα ἢ πέντε	βήματα	νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα δὲ
[32, 15]	μὴ ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν	βιάζηταί	τις, ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶν
[32, 70]	φυόμενα ἐκ τῆς περὶ τὸν	βίον	ταύτης ἀταξίας. οὐ γὰρ ἔστι
[32, 15]	τρυφὴν καὶ φιλοτιμίαν δυσχερὴς ὁ	βίος	καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας, λύπης,
[32, 65]	διαλέγονται ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ	βίος	σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς,
[32, 90]	δῆμος οὕτως μέγας μινυρίζων διὰ	βίου	καὶ πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶς ἵππων
[32, 15]	παιδείαν καὶ λόγον, ᾧ διὰ	βίου	μέν τις χρώμενος καὶ συνεχῶς
[32, 45]	τινος καὶ παραμυθίας ἐν τῷ	βίῳ·	δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ
[32, 15]	ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ	βίῳ	χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ
[32, 15]	καὶ βοὴ τραχεῖα καὶ γλῶτται	βλαβεραὶ	καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα, γραφαί,
[32, 70]	σχημάτων μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ	βλασφημίας	οἵας καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ
[32, 30]	πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ δὲ	βλέπεται	τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς δὲ
[32, 90]	δὲ ἐπικρατῇ τὸ πάθος καὶ	βλέπηται	κοινόν, τότε ἐπίσημον καὶ μέγα
[32, 20]	οὐδὲ μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον	βλέψαι	χωρὶς ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο
[32, 45]	γὰρ ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε,	βοᾶτε,	ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ;
[32, 15]	φύεται πλῆθος καὶ δικῶν καὶ	βοὴ	τραχεῖα καὶ γλῶτται βλαβεραὶ καὶ
[32, 10]	κάμνοντι, καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ	βοηθὸν	ἥκειν παρὰ θεοῦ, κἂν λόγων
[32, 50]	δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ	βοῆς	καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες,
[32, 95]	ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν	βοτάνην	ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ
[32, 60]	καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν, εἰ	βούλεσθε	ἀκοῦσαι, καὶ μὴ δυσχεράνητε. ἔφη
[32, 25]	φεύγειν. ~σαφέστερον δ´ ὑμῖν, εἰ	βούλεσθε,	διελεύσομαι περὶ δήμου φύσεως, τοῦτ´
[32, 60]	πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε. ἢ	βούλεσθε,	ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς δήμους
[32, 10]	ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ σπουδῆς	βούλεται	ὠφελεῖν, οὐ δι´ ὀλίγων ῥημάτων,
[32, 70]	καὶ περὶ τῶν μειζόνων ὀρθῶς	βουλεύεσθαι.	ἡ γὰρ τῶν τρόπων κουφότης
[32, 1]	~ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε	βούλοισθ´	ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον
[32, 5]	πόλεις, οὐ πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ	βούλομαι	γὰρ εἰπεῖν, ἀνήκοοί ἐστε. καὶ
[32, 90]	ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις τισίν· οὐ	βούλομαι	γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ ἤδη
[32, 65]	ὁ Φρύξ. ἐγὼ δ´ ὑμῖν	βούλομαι	Λακεδαιμονίων ἔργον εἰπεῖν, ὡς ἐκεῖνοι
[32, 45]	ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι καὶ	βουλόμενοι	προΐενται σφᾶς αὐτούς. τοσαύτη δ´
[32, 20]	θορύβῳ καταπίοιτε καὶ τῇ ταραχῇ,	βουλόμενον	ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες δὲ καὶ
[32, 35]	τὰ περὶ τῆς πόλεως, δεῖξαι	βουλόμενος	ὑμῖν ὡς ὅ, τι ἂν
[32, 20]	διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν εἶναι	βουλομένους,	ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους καὶ ὁμοίους
[32, 80]	ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων,	βραδέες	δέ τοι ἵπποι. ~τὸν δ´
[32, 45]	οὔτε τῶν ἵππων οὐδεὶς δραμεῖται	βράδιον	οὐδὲ χεῖρον ᾄσεταί τις τῶν
[32, 1]	δὲ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν	βραδὺ	μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας,
[32, 25]	μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ	βρασσόμενον	μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ
[32, 20]	καὶ γαληνὸς εντηχω παν πνεῦμα	βραχὺ	κορύσσεται. κἄν τις αἰτία γένηται,
[32, 70]	συνειστήκει, καὶ δείξας τινὰ τόπον	βραχὺν	προηγόρευεν ὡς εἰ μὲν αὐτὸς
[32, 10]	χειμῶνος ἀποτολμῶντες εἰς τὴν θάλατταν	βραχύν	τινα καὶ σύντομον πλοῦν. ἄνδρα
[32, 20]	ὕδωρ ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι	βροτῶν	πόλις. ἐκεῖνος μὲν θεὸς ὢν
[32, 75]	μαίνεσθε καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ	βρωτὺν	οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω
[32, 1]	μεστόν ἐστι καὶ θορύβου καὶ	βωμολοχίας	καὶ σκωμμάτων οὐδὲν ἐοικότων χρυσῷ.
[32, 75]	τὸν θεὸν τοῦτον ἐξιλάσασθαι καὶ	βωμὸν	ἱδρύσασθαι τὸν αὐτόν, μὰ Δί´
[32, 75]	ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι	βωμόν.	καὶ τὸ λοιπόν φασιν ἀπ´
[32, 75]	μέσον τὸν ἱππόδρομον Ταραξίππου Ποσειδῶνος	βωμός,	ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς ἵππους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/10/2007