Discours, par. |
[32, 50] |
ἐπεξιέναι
καθ´
ἕκαστον;
ἀλλὰ
τὸ
|
βαδίζειν, |
ὃ
κοινόν
ἐστι
καὶ
ἁπλοῦν |
[32, 50] |
ἀνοήτοις
τοὺς
σώφρονας,
οἷον
ἐσθίοντας,
|
βαδίζοντας, |
παίζοντας,
θεωροῦντας·
ἡ
γὰρ
φύσις
|
[32, 85] |
τὰ
ὄντα
ῥιπτοῦντες
καὶ
γυμνοὶ
|
βαδίζοντες |
ἀπὸ
τῆς
θέας
ἐνίοτε,
τοῦτ´ |
[32, 40] |
θύοντες
μέν
εἰσι
μέτριοι
καὶ
|
βαδίζοντες |
καθ´
αὑτοὺς
καὶ
τἄλλα
πράττοντες· |
[32, 40] |
καὶ
φιλικῶς
αὑτοῖς
ἤδη
ἔχοντες
|
βαδίζουσι |
κάτω
ὁρῶντες,
αἰσχυνόμενοι
τοῖς
πεπραγμένοις. |
[32, 50] |
τῶν
ξένων
ἐπιπλήττουσι
τοῖς
εἰκῇ
|
βαδίζουσι. |
τοιγαροῦν
εἰκότως
εὐδοκιμοῦσι
καὶ
πάσης |
[32, 50] |
καὶ〉
ἀναίδειαν·
σπουδῇ
πρόσεισι,
φθέγγεται
|
βαδίζων |
{ἢ}
πεσών
τινα
ἔωσε,
μάχεται |
[32, 70] |
ἢ
πέντε
βήματα
νικᾶτε,
κἀγὼ
|
βαδιοῦμαι· |
ταῦτα
δὲ
ἔλεγε,
φειδόμενος
ὑμῶν |
[32, 80] |
κατ´
ἀλωάς,
ὡς
δ´
ἀναμαιμάει
|
βαθέ´ |
ἄγκεα
θεσπιδαὲς
πῦρ,
πάντῃ
δ´ |
[32, 85] |
καὶ
μαινομένων,
ὥσπερ
τινὰ
κόπρον
|
βαθεῖαν |
ἐν
ταὐτῷ
νενημένην
ἐκ
παντοδαπῶν |
[32, 35] |
καθ´
Ὅμηρον
νῆσον
δενδρήεσσαν
ἢ
|
βαθεῖαν |
{ἤ}
τινα
ἤπειρον
{εὔβοτον,
εὔμηλον, |
[32, 90] |
φησὶ
παθεῖν
μαινόμενον·
ἐκ
τοῦδε
|
βαίνων |
ἅρματ´
οὐκ
ἔχων
ἔχειν
ἔφασκε, |
[32, 40] |
Αἰθίοπας
οὐδὲ
Ἄραβας
ἀλλὰ
καὶ
|
Βακτρίους |
καὶ
Σκύθας
καὶ
Πέρσας
καὶ |
[32, 40] |
τις
τῶν
Περσῶν
ἢ
τῶν
|
Βακτρίων, |
ὡς
αὐτοὶ
μὲν
ἴσασιν
ἱππεύειν |
[32, 55] |
μυθολογήματα·
ὡς
ἐκεῖνοί
γε
παρεισάγουσι
|
Βάκχας |
τινὰς
μαινομένας
ὑπὸ
μέλους
καὶ |
[32, 55] |
ἴσως
καιρὸς
ἦν
ὑμᾶς
παύσασθαι
|
βακχειῶν |
καὶ
προσέχειν
μᾶλλον
αὑτοῖς.
νυνὶ |
[32, 70] |
οἱ
πολλοί,
τινὲς
δὲ
ὀλίγοι
|
βάλλοντες |
ὅ,
τι
ἔτυχον
ἅπαξ
ἢ |
[32, 35] |
ἐνθάδε
ἐστὲ
ἅπαντες
Ἕλληνες
καὶ
|
βάρβαροι |
ἴσασιν.
ἡ
γὰρ
πόλις
ὑμῶν |
[32, 65] |
προέστησαν
πολλὰ
ἔτη,
τοὺς
δὲ
|
βαρβάρους |
ἐνίκων
ἀεὶ
πάντας·
ὑμεῖς
δὲ |
[32, 55] |
παρὰ
μὲν
γὰρ
ἐνίοις
τῶν
|
βαρβάρων |
μέθην
φασὶ
γίγνεσθαι
πραεῖαν
δι´
|
[32, 40] |
τοσούτων
μὲν
Ἑλλήνων,
τοσούτων
δὲ
|
βαρβάρων. |
τί
οὖν
οἴεσθε
τούτους
ἐπὶ |
[32, 5] |
νομίζειν
ἑορτὴν
ἄγειν,
ἀλλὰ
μὴ
|
βαρύνεσθαι, |
κἂν
ἄρα,
δυσωπεῖσθαι
ἐξειπεῖν,
πηνίκα |
[32, 75] |
δὲ
Ἑρμοῦ
παῖς,
οὐδὲ
περὶ
|
βασιλείας |
οὐδὲ
γυναικὸς
οὐδὲ
θανάτου
πρόκειται |
[32, 25] |
γενναιοτέρας.
ἐκείνων
μὲν
οὖν
εἰσι
|
βασιλεῖς, |
θεοὶ
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
κοινῇ
γεγονότες, |
[32, 30] |
ἴστε
ὅτι
ὥσπερ
ἡγεμὼν
καὶ
|
βασιλεὺς |
ὅταν
προέλθῃ,
τότε
σαφέστατα
ὁρᾶται |
[32, 70] |
αὑτοὺς
ἦτε.
οὐχ
ὁ
μὲν
|
βασιλεὺς |
ὑμῶν
περὶ
αὔλησιν
ἠσχολεῖτο
καὶ |
[32, 30] |
δοκεῖτε
εἶναι
καὶ
ἰδιώταις
καὶ
|
βασιλεῦσι, |
καὶ
οὐδείς
ἐστιν
ὃς
οὐκ |
[32, 60] |
δρᾶτε.
ἢ
βούλεσθε,
ἐπειδὴ
τοῖς
|
βασιλεῦσι |
τοὺς
δήμους
κἀγὼ
παρέβαλον,
Νέρωνι |
[32, 20] |
ἀεὶ
περίεστε
καὶ
ἰδιωτῶν
καὶ
|
βασιλέων; |
καὶ
ταῦτα
ἀκούων
Ὁμήρου
τε |
[32, 50] |
γερῶν
καὶ
νόμων
καὶ
χρηστοῦ
|
βασιλέως, |
εἰ
δέοι,
πονεῖν
καὶ
ἀποθνῄσκειν |
[32, 75] |
μείζονος
δεόμενα
ἀποτροπῆς.
φασὶν
ἀρχαίαν
|
βασιλίδα |
ἐν
Κρήτῃ
τῶν
Ἡλιαδῶν
ἐρασθῆναι |
[32, 25] |
ἐγὼ
τίθημι
τῆς
θείας
καὶ
|
βασιλικῆς |
φύσεως,
καὶ
προσιέναι
φημὶ
καὶ |
[32, 65] |
πολεμικοὺς
γενέσθαι
καὶ
τὸ
ἦθος
|
βεβαίους. |
ἔλεγε
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν |
[32, 95] |
δεικνύειν
ὑμᾶς
αὐτοὺς
σώφρονας
καὶ
|
βεβαίους. |
οὕτως
γὰρ
ἂν
οὔτ´
ἐπὶ |
[32, 10] |
ἐχρῆν,
ἐγγύθεν
ἄρξωμαι,
τοῦτο
πείσθητε
|
βεβαίως, |
ὅτι
τὰ
συμβαίνοντα
τοῖς
ἀνθρώποις |
[32, 25] |
ἀνδρείου
καὶ
πτηνοῦ,
Περσέως
ἢ
|
Βελλεροφόντου. |
τὸν
οὖν
τῶν
Ἀλεξανδρέων
δῆμον |
[32, 30] |
ἄρτον·
οὕτω
γὰρ
εἰρῆσθαι
πολὺ
|
βέλτιον· |
καὶ
θέαν
ἵππων·
ὡς
τῶν |
[32, 5] |
κρείττους
καὶ
σωφρονέστεροι
γίγνονται
καὶ
|
βέλτιον |
οἰκεῖν
δύνανται
τὰς
πόλεις,
οὐ |
[32, 25] |
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
ὡς
τῆς
|
βελτίονος |
οὖσιν
ὑμῖν
παρέσχηκα
ἐμαυτόν·
ἴσως |
[32, 45] |
σχολήν·
ἴσως
δὲ
καὶ
τῶν
|
βελτιόνων |
εἰσὶν
οἱ
δεόμενοι
διατριβῆς
τινος |
[32, 90] |
πάσχουσιν·
ὥσπερ
καὶ
ἀπὸ
τῶν
|
βελτιόνων |
τινὲς
ἐθαυμάσθησαν
καὶ
δόξαν
ἔσχον. |
[32, 5] |
θέλουσι
διακινδυνεύειν,
ἀπεγνωκότες
ἴσως
τὸ
|
βελτίους |
ἂν
ποιῆσαι
τοὺς
πολλούς·
οἱ |
[32, 15] |
περιττὸν
δὴ
καὶ
ἀνίατον
ἐξαιροῦσι.
|
βελτίους |
δέ
εἰσιν
οἱ
μὴ
ῥᾳδίως |
[32, 70] |
μέμνησθε
τὸ
γελοῖον
ὡς
ὁ
|
βέλτιστος |
ὑμῖν
Κόνων
ἐχρήσατο
προελθών,
οὗ |
[32, 70] |
ὑμεῖς,
ἔφη,
τέτταρα
ἢ
πέντε
|
βήματα |
νικᾶτε,
κἀγὼ
βαδιοῦμαι·
ταῦτα
δὲ
|
[32, 15] |
μὴ
ἐθέλειν
ἀκούειν,
μηδ´
ἂν
|
βιάζηταί |
τις,
ὥσπερ
οἶμαι
καὶ
τῶν |
[32, 70] |
φυόμενα
ἐκ
τῆς
περὶ
τὸν
|
βίον |
ταύτης
ἀταξίας.
οὐ
γὰρ
ἔστι |
[32, 15] |
τρυφὴν
καὶ
φιλοτιμίαν
δυσχερὴς
ὁ
|
βίος |
καὶ
μεστὸς
ἀπάτης,
πονηρίας,
λύπης, |
[32, 65] |
διαλέγονται
ᾄδοντες.
κινδυνεύει
δ´
ὁ
|
βίος |
σχεδὸν
ἅπας
γεγονέναι
κῶμος
εἷς, |
[32, 90] |
δῆμος
οὕτως
μέγας
μινυρίζων
διὰ
|
βίου |
καὶ
πάλιν
ἡνιοχῶν
χωρὶς
ἵππων |
[32, 15] |
παιδείαν
καὶ
λόγον,
ᾧ
διὰ
|
βίου |
μέν
τις
χρώμενος
καὶ
συνεχῶς |
[32, 45] |
τινος
καὶ
παραμυθίας
ἐν
τῷ
|
βίῳ· |
δεῖ
δὲ
μετὰ
κόσμου
καὶ |
[32, 15] |
ἀλλ´
ἐν
ἀκαλύπτῳ
καὶ
ταλαιπώρῳ
|
βίῳ
|
χειμαζόμενοι,
καθάπερ
σκάφει
σαθρῷ
καὶ |
[32, 15] |
καὶ
βοὴ
τραχεῖα
καὶ
γλῶτται
|
βλαβεραὶ |
καὶ
ἀκόλαστοι,
κατήγοροι,
συκοφαντήματα,
γραφαί, |
[32, 70] |
σχημάτων
μεταβολὰς
καὶ
χρωμάτων
καὶ
|
βλασφημίας |
οἵας
καὶ
ὅσας
ἀφίετε;
εἰ |
[32, 30] |
πόλεως·
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
δὲ
|
βλέπεται |
τὸ
δημόσιον
ἦθος.
ὑμεῖς
δὲ |
[32, 90] |
δὲ
ἐπικρατῇ
τὸ
πάθος
καὶ
|
βλέπηται |
κοινόν,
τότε
ἐπίσημον
καὶ
μέγα |
[32, 20] |
οὐδὲ
μυριάσιν
ἀνθρώπων
ἀπείροις
ἐναντίον
|
βλέψαι |
χωρὶς
ᾠδῆς
καὶ
κιθάρας.
τοῦτο |
[32, 45] |
γὰρ
ὑμεῖς
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε,
|
βοᾶτε, |
ῥιπτεῖτε,
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
χρισάμενοι
φαρμάκῳ; |
[32, 15] |
φύεται
πλῆθος
καὶ
δικῶν
καὶ
|
βοὴ |
τραχεῖα
καὶ
γλῶτται
βλαβεραὶ
καὶ |
[32, 10] |
κάμνοντι,
καὶ
τοῦτον
ἡγεῖσθαι
χρὴ
|
βοηθὸν |
ἥκειν
παρὰ
θεοῦ,
κἂν
λόγων |
[32, 50] |
δὲ
ἀπηνῶς
καὶ
ἀκολάστως,
μετὰ
|
βοῆς |
καὶ
ἀταξίας
ὀργιζόμενοι
καὶ
γελῶντες, |
[32, 95] |
ἄνθρωποι
διώκουσι
γέλωτα.
τὴν
γοῦν
|
βοτάνην |
ἀκηκόατε
τὴν
σαρδόνιον
καλουμένην,
ἣ |
[32, 60] |
καὶ
μακρότερος.
σκοπεῖτε
οὖν,
εἰ
|
βούλεσθε
|
ἀκοῦσαι,
καὶ
μὴ
δυσχεράνητε.
ἔφη |
[32, 25] |
φεύγειν.
~σαφέστερον
δ´
ὑμῖν,
εἰ
|
βούλεσθε, |
διελεύσομαι
περὶ
δήμου
φύσεως,
τοῦτ´ |
[32, 60] |
πρὸς
κιθάραν
αὐτὸ
δρᾶτε.
ἢ
|
βούλεσθε, |
ἐπειδὴ
τοῖς
βασιλεῦσι
τοὺς
δήμους |
[32, 10] |
ἀνδρῶν
ὑμᾶς
καὶ
μετὰ
σπουδῆς
|
βούλεται |
ὠφελεῖν,
οὐ
δι´
ὀλίγων
ῥημάτων, |
[32, 70] |
καὶ
περὶ
τῶν
μειζόνων
ὀρθῶς
|
βουλεύεσθαι. |
ἡ
γὰρ
τῶν
τρόπων
κουφότης |
[32, 1] |
~ΠΡΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ.
~Ἆρά
γε
|
βούλοισθ´ |
ἄν,
ὦ
ἄνδρες,
σπουδάσαι
χρόνον |
[32, 5] |
πόλεις,
οὐ
πολλάκις
ἀκηκόατε·
οὐ
|
βούλομαι |
γὰρ
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί
ἐστε.
καὶ |
[32, 90] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἑτέροις
τισίν·
οὐ
|
βούλομαι |
γὰρ
ὀνομάσαι.
ὅπερ
γὰρ
ἤδη |
[32, 65] |
ὁ
Φρύξ.
ἐγὼ
δ´
ὑμῖν
|
βούλομαι |
Λακεδαιμονίων
ἔργον
εἰπεῖν,
ὡς
ἐκεῖνοι
|
[32, 45] |
ἡδόμενοι
τοσοῦτον
ὅσον
οἰόμενοι
καὶ
|
βουλόμενοι |
προΐενται
σφᾶς
αὐτούς.
τοσαύτη
δ´ |
[32, 20] |
θορύβῳ
καταπίοιτε
καὶ
τῇ
ταραχῇ,
|
βουλόμενον |
ὑμᾶς
ὠφελεῖν.
μείναντες
δὲ
καὶ |
[32, 35] |
τὰ
περὶ
τῆς
πόλεως,
δεῖξαι
|
βουλόμενος
|
ὑμῖν
ὡς
ὅ,
τι
ἂν |
[32, 20] |
διαλέγεσθαι,
ἀλλὰ
σεμνοὺς
μὲν
εἶναι
|
βουλομένους, |
ἀνωφελεῖς
δ´
ὁρωμένους
καὶ
ὁμοίους |
[32, 80] |
ἠπεδανὸς
δέ
νύ
τοι
θεράπων,
|
βραδέες |
δέ
τοι
ἵπποι.
~τὸν
δ´ |
[32, 45] |
οὔτε
τῶν
ἵππων
οὐδεὶς
δραμεῖται
|
βράδιον |
οὐδὲ
χεῖρον
ᾄσεταί
τις
τῶν |
[32, 1] |
δὲ
μᾶλλον
ἂν
ὑμᾶς
ἐπῄνουν
|
βραδὺ |
μὲν
φθεγγομένους,
ἐγκρατῶς
δὲ
σιγῶντας, |
[32, 25] |
μήτε
γέλωτι
σφοδρῷ
καὶ
ἀκολάστῳ
|
βρασσόμενον |
μήτε
θορύβῳ
συνεχεῖ
καὶ
ἀτάκτῳ |
[32, 20] |
καὶ
γαληνὸς
εντηχω
παν
πνεῦμα
|
βραχὺ |
κορύσσεται.
κἄν
τις
αἰτία
γένηται, |
[32, 70] |
συνειστήκει,
καὶ
δείξας
τινὰ
τόπον
|
βραχὺν |
προηγόρευεν
ὡς
εἰ
μὲν
αὐτὸς |
[32, 10] |
χειμῶνος
ἀποτολμῶντες
εἰς
τὴν
θάλατταν
|
βραχύν |
τινα
καὶ
σύντομον
πλοῦν.
ἄνδρα |
[32, 20] |
ὕδωρ
ἄσπετον;
οὐδέ
τις
ἄγχι
|
βροτῶν |
πόλις.
ἐκεῖνος
μὲν
θεὸς
ὢν |
[32, 75] |
μαίνεσθε
καὶ
οὐκέτι
κεύθετε
θυμῷ
|
βρωτὺν |
οὐδὲ
ποτῆτα.
τί
σφόδρα
οὕτω |
[32, 1] |
μεστόν
ἐστι
καὶ
θορύβου
καὶ
|
βωμολοχίας |
καὶ
σκωμμάτων
οὐδὲν
ἐοικότων
χρυσῷ. |
[32, 75] |
τὸν
θεὸν
τοῦτον
ἐξιλάσασθαι
καὶ
|
βωμὸν |
ἱδρύσασθαι
τὸν
αὐτόν,
μὰ
Δί´ |
[32, 75] |
ὡς
δαιμονίου
τινὸς
ὄντος
ἱδρύσασθαι
|
βωμόν. |
καὶ
τὸ
λοιπόν
φασιν
ἀπ´ |
[32, 75] |
μέσον
τὸν
ἱππόδρομον
Ταραξίππου
Ποσειδῶνος
|
βωμός, |
ἔνθα
μάλιστα
συνέβαινε
τοὺς
ἵππους |