HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ς = 163 formes différentes pour 214 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 15]   ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι

[32, 55]   ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν.

[32, 80]   οὐ κακῶς τις παρεποίησε τῶν σαπρῶν τούτων ποιητῶν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε

[32, 95]   τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ,

[32, 55]   μοι δοκεῖτε ἐοικέναι Νύμφαις καὶ Σατύροις. ἱλαροί τε γὰρ ἀεὶ καὶ

[32, 55]   τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους· οὐκοῦν ὑμῖν τὰ τῶν νεβρίδων

[32, 10]   καὶ πλήρει κληδόνι καὶ λόγῳ σαφεῖ, διδάσκοντι περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν

[32, 30]   καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ, τότε σαφέστατα ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς

[32, 25]   παντὸς δεῖ τοὺς πεπαιδευμένους φεύγειν. ~σαφέστερον δ´ ὑμῖν, εἰ βούλεσθε, διελεύσομαι

[32, 65]   λόγου, καὶ δέδοικα πρὸς〉 ὑμᾶς σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ

[32, 95]   οὐκ ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς εἰδὼς ὅτι οὔτ´ ἂν ὠνήσαιτο

[32, 40]   καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες

[32, 30]   οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο

[32, 45]   μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ

[32, 80]   ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη δὲ

[32, 30]   τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ δὲ δύνασθε σεμνοὶ δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες.

[32, 25]   προσεχόντων. θεῖον γὰρ δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ μεγαλοπρεπὲς δήμου πρόσωπον

[32, 85]   περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον

[32, 45]   ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον καὶ σεμνὸν τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην γὰρ ἂν

[32, 60]   διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ μέλους καὶ πάντα τρόπον

[32, 1]   καινὸν ἕτερον μείζω τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι ὄντες λόγων χρησίμων

[32, 20]   μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´

[32, 15]   ἐᾷ προσάψασθαι, καὶ τοῦτο αὐτὸ σημεῖόν ἐστι τοῦ πάνυ πονήρως αὐτὰ

[32, 1]   βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ διανοουμένους, ὃ καὶ

[32, 70]   καθ´ αὑτοὺς διαφθείροντες τὰ πράγματα, Σιμάριστοι καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα ἑταιρειῶν ὀνόματα·

[32, 95]   παρ´ ὑμῖν γενόμενον ἄνδρα σοφὸν σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς καὶ μηδὲν ἐθέλειν

[32, 80]   αὖθ´ Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ·

[32, 15]   διὰ τὴν ἐκείνων ἀναχώρησιν καὶ σιωπὴν ἐρίδων ὑμῖν φύεται πλῆθος καὶ

[32, 55]   πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι τοὺς σκαιῶς αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ

[32, 15]   καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν

[32, 15]   ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ τῶν

[32, 35]   {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν

[32, 25]   πόλεων ἡδόμενοι. οἱ δὲ τοὐναντίον σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ μὲν

[32, 15]   τὸ μὲν γὰρ τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ δὲ τοῦ λόγου

[32, 55]   ἐν πένθεσιν, ἰωμένων οἶμαι τὸ σκληρὸν καὶ ἄτεγκτον τοῦ πάθους, θηλυτέραν

[32, 75]   φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε δὲ μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ

[32, 40]   ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον

[32, 90]   θαυμάζεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας

[32, 60]   ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ

[32, 45]   μακρὰν ἀπῳκισμέναι καθ´ αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου τινός, ὅπου μηδεὶς ῥᾳδίως παρέβαλλε·

[32, 40]   Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ Σκύθας καὶ Πέρσας καὶ Ἰνδῶν τινας,

[32, 40]   περὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην φασὶν εἰπεῖν· ἐδόκει μὲν γὰρ

[32, 5]   καὶ ναύτας καὶ τοιοῦτον ὄχλον, σκώμματα καὶ πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ

[32, 20]   οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς πάντας ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ

[32, 30]   ὡσαύτως δὴ καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα, πληγαί, γέλως. τίς ἂν οὖν

[32, 60]   ἔλεγεν. ἔστι δὲ τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν,

[32, 95]   πολλάκις ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε τῶν σκωμμάτων αὐτοῦ καὶ τῶν τοῦ δεῖνος

[32, 70]   ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ μέχρι σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς δὲ

[32, 1]   καὶ θορύβου καὶ βωμολοχίας καὶ σκωμμάτων οὐδὲν ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο

[32, 60]   φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε τοὺς ἄλλους σκώπτοντες καὶ ταῦτα ἐν ἀνθρώποις, εἰ

[32, 95]   τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ καὶ σκῶψαι πάντων δεινότατοι. οὐ δήμου τὸ

[32, 1]   ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ παίζοντες ἀεὶ

[32, 80]   κε φαίης οὔτε ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ φύλλων

[32, 35]   δεινοὶ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ γόητες· τὰ δ´ ἡμέτερα

[32, 65]   δὴ ᾄδουσι καὶ ῥήτορες καὶ σοφισταί, καὶ πάντα περαίνεται δι´ ᾠδῆς·

[32, 65]   ἔνδον πίνουσιν ἢ δικάζονται· κἂν σοφιστοῦ δὲ οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ

[32, 10]   δὲ κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´

[32, 95]   φασι παρ´ ὑμῖν γενόμενον ἄνδρα σοφὸν σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς καὶ μηδὲν

[32, 1]   καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς σοφούς τε καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται

[32, 95]   νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους θεραπείας;

[32, 40]   ἐδόκει μὲν γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα

[32, 10]   πάνυ εὐτυχοῦς πόλεως, ἐν τοσαύτῃ σπάνει γενναίων καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ

[32, 15]   κινδυνεύει μέντοι πολλή τις εἶναι σπάνις ὑμῖν τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων.

[32, 15]   ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ δὲ σπανίως καὶ διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες

[32, 25]   ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ

[32, 1]   ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ

[32, 65]   καὶ ἀνόητον, ὡς ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας

[32, 5]   τοιοῦτον ὄχλον, σκώμματα καὶ πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας

[32, 1]   ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε οὔτε οἱ ὑμέτεροι συνήθεις

[32, 30]   δὲ δύνασθε σεμνοὶ δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ ἴστε ὅτι

[32, 30]   ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ τῆς

[32, 1]   γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ

[32, 60]   λίαν ἐμπειρία περὶ τοῦτο καὶ σπουδή. καὶ πόσῳ κρεῖττον μιμεῖσθαι τὸν

[32, 50]   τοῦ δὲ ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν· σπουδῇ πρόσεισι, φθέγγεται βαδίζων {ἢ} πεσών

[32, 75]   σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή; τίς ὁ ἀγών; οὐ γὰρ

[32, 10]   μᾶλλον ἢ διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ μεταξὺ θορυβήσητε

[32, 65]   ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν περὶ τοῦτο καὶ

[32, 10]   δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´ ὀλίγων

[32, 1]   καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε· σπουδῆς δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν

[32, 1]   οὖν ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε

[32, 80]   κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ δ´ ὥστε ψαρῶν

[32, 70]   θέατρον. ἀλλ´ ὅταν εἰς τὸ στάδιον ἔλθητε, τίς ἂν εἰπεῖν δύναιτο

[32, 20]   καὶ παλαίοντες, εἰς δ´ τὸ στάδιον οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι, τὸν ἥλιον

[32, 40]   τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν ἢ τὸ στάδιον, ὥσπερ φαρμάκων αὐτοῖς ἐκεῖ κατορωρυγμένων,

[32, 70]   μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι καὶ καθ´

[32, 20]   πρὸς τὸν δῆμον ὑμῶν, καθάπερ στέαρ φασὶν ἐνίων ζῴων ὠφελεῖν πρός

[32, 5]   δὲ ἔν τε τριόδοις καὶ στενωποῖς καὶ πυλῶσιν ἱερῶν ἀγείρουσι καὶ

[32, 40]   δὲ ἔν τε συνόδοις καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´ ὅλης τῆς

[32, 10]   αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε, στεφάνους δὲ καὶ ἑταίρας καὶ μύρον

[32, 35]   κάλλει τε λιμένων καὶ μεγέθει στόλου καὶ τῶν πανταχοῦ γιγνομένων ἀφθονίᾳ

[32, 30]   δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματ´ εἶεν, φωνὴ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον

[32, 70]   καθάπερ παισὶ προσπαίζων. ἐπεὶ τὸ στράτευμα ἐφειστήκει κἀκεῖνος οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι,

[32, 85]   οὐδὲ γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν ἦν, πλὴν εἰ μή

[32, 85]   τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ τὸ

[32, 75]   τῶν Ἡλιαδῶν ἐρασθῆναι ταύρου, καὶ συγγενομένην χαλεπόν τι καὶ μέγα τεκεῖν

[32, 60]   λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς ἀκούσας, Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν εἰς Ὀρφέα

[32, 15]   καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ κακοῦ μὴ πικρὸν

[32, 75]   κόρης ἄβατον. ὁ γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ ἵππῳ, καί

[32, 55]   μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ μέτριον. ταῦτα

[32, 70]   ἀκόλαστοι καὶ ἐπίτηδες ἀνατρέψαι καὶ συγχέαι πάντα ἐπιβουλεύσαντες, καὶ οὐ πρότερον

[32, 100]   τὰς Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν

[32, 15]   γλῶτται βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα, γραφαί, ῥητόρων ὄχλος, καθάπερ οἶμαι

[32, 15]   ἐν ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει δὲ τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους

[32, 70]   οὕτως ἡ πενία ταχὺ πέφυκε συμβαίνειν διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας,

[32, 75]   ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν; οὐ γὰρ οὕτως ἐκεῖνός

[32, 10]   τοῦτο πείσθητε βεβαίως, ὅτι τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´

[32, 25]   χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ μὲν ὀργὴ πρὸς

[32, 70]   ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον δὲ τὰ τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´

[32, 100]   ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν ὅ φασιν Αἰγυπτίων τινὶ τῶν

[32, 30]   ὡς πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ

[32, 75]   πολὺ δὴ μᾶλλον ἔγωγε ὑμῖν συμβουλεύω τὸν θεὸν τοῦτον ἐξιλάσασθαι καὶ

[32, 10]   θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ συμβούλους ἀγαθοὺς αὐτομάτους καὶ λόγους ἐπιτηδείους

[32, 25]   οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ ποικίλον

[32, 50]   τελευτῶντες ἀπίασι κακόν τι τοῖς συμπόταις δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων λαβόντες·

[32, 50]   ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ συμφέρει; νὴ Δία, τὸ γὰρ πρᾶγμά

[32, 10]   κατ´ ἰδίαν ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων δὲ ἀμελεῖν καὶ κοινῇ

[32, 5]   ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ τῷ συμφέροντι δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ τοὺς

[32, 45]   τοῦ δίφρου δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ δὲ ἐκπίπτοντες

[32, 5]   τι μὴ καλῶς ἔπραττον· ὥστε σὺν πολλοῖς ἑτέροις καὶ τοιαῦτα ἐν

[32, 35]   παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης γῆς καὶ

[32, 75]   Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς ἵππους πτοεῖσθαι καὶ πλεῖστα

[32, 95]   ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα, συνειδὼς ὑμῖν τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν, οὐ

[32, 5]   ὄχλον, σκώμματα καὶ πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις.

[32, 70]   οὗ μάλιστα τὸ πλῆθος ὑμῶν συνειστήκει, καὶ δείξας τινὰ τόπον βραχὺν

[32, 45]   λέγειν; καὶ γὰρ ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ

[32, 85]   γε χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ

[32, 1]   τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον, οὐ συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ

[32, 60]   φιλῳδόν. ζῶντος μὲν οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ} ὁμοῦ

[32, 95]   οὐ χρημάτων, ἀλλὰ νοῦ καὶ συνέσεως. τοιγαροῦν τέθνηκε κατασιωπήσας ὑμῶν τὴν

[32, 100]   δέ, οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας.

[32, 25]   καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ

[32, 5]   ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου

[32, 15]   βίου μέν τις χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε πρὸς τέλος ὑγιὲς

[32, 70]   ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων ἠλαύνεσθε

[32, 1]   σπουδαῖοί ἐστε οὔτε οἱ ὑμέτεροι συνήθεις καὶ πολλάκις εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες,

[32, 30]   τῷ παρόντι καὶ ὅταν τὰ συνήθη θεωρῆτε, οἷοί ἐστε. ἐμοὶ γὰρ

[32, 40]   οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους, ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν

[32, 35]   οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων οὔτε τοῖς συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν ἢ ποιηταῖς

[32, 10]   τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν, ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν

[32, 40]   Πέρσας καὶ Ἰνδῶν τινας, οἳ συνθεῶνται καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε

[32, 45]   ᾄδῃ καὶ παρὰ τὸν τόνον, συνίετε· αὐτοὶ δὲ παντελῶς ἔξω τῆς

[32, 40]   ταραχῆς· ἔτι δὲ ἔν τε συνόδοις καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´

[32, 50]   οὐ παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς συνόντας, οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ

[32, 65]   τὰ γὰρ ζῷα ἐν τῇ συνουσίᾳ τῇ πρὸς τὸν Ὀρφέα τὰ

[32, 50]   οἵαν ποτὲ γενέσθαι φασὶ Κενταύρων συνουσίαν. καὶ τί δεῖ τἄλλα ἐπεξιέναι

[32, 55]   οὐχ ἧττον δὲ καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν ἡ μουσικῆς δύναμις,

[32, 55]   κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν μᾶλλον, συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν

[32, 10]   τὴν θάλατταν βραχύν τινα καὶ σύντομον πλοῦν. ἄνδρα δὲ λαβεῖν καθαρῶς

[32, 60]   ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες {τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ λίχνους

[32, 40]   Ἰταλοὺς οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας, Λιβύης, Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ

[32, 20]   οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς πάντας

[32, 100]   ἐπεὶ δὲ ὁ τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν εἰς Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν

[32, 40]   δι´ ὅλης τῆς πόλεως ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος

[32, 95]   κρατούμενος καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον συχνὸν μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν

[32, 55]   ταῖς ψυχαῖς ἐπεισάγουσα καὶ τὸ σφαλερὸν τῆς ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη

[32, 55]   ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον ἔχοντας τῶν

[32, 45]   ὅσον οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι προΐενται σφᾶς αὐτούς. τοσαύτη δ´ ἐστὶ δυστυχία

[32, 80]   τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις ἐν σφετέροις οὔθ´ ἕστασαν οὔτε κάθηντο, χλωροὶ

[32, 5]   δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ μόνον τῶν σφετέρων πολιτῶν, εἴ τινα ἤθελον πρὸς

[32, 25]   δημιουργοὶ πλάττουσι Κενταύρους τε καὶ Σφίγγας καὶ Χιμαίρας, ἐκ παντοδαπῶν φύσεων

[32, 45]   τῆς κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ σφόδρα ἀμούσως ἔχοντες οὐ διαφέρεσθε. καίτοι

[32, 25]   μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως ἢ

[32, 100]   ὅ φασιν Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ

[32, 90]   γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν μὴ σφόδρα ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν ᾗ

[32, 45]   μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν

[32, 25]   ἐοικέναι μάλιστα ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα ἰσχυρῷ, μεγάλην τινὰ ἐξουσίαν καὶ

[32, 90]   εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα

[32, 85]   {ὁ} τῆς μικρᾶς καὶ ἀδόξου σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ μὴ

[32, 75]   θυμῷ βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή;

[32, 100]   καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους

[32, 75]   ἅρματα ταπεινὰ γίγνεσθαι μεταξὺ καὶ σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον, ὡς

[32, 25]   καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ

[32, 65]   ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ βίος σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ

[32, 35]   πορθμῶν τινων καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´

[32, 40]   αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν καὶ σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν ἱππεῖς· τὸ γὰρ

[32, 35]   ὥσπερ αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ

[32, 45]   μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης ἐν

[32, 45]   δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις ἐλευθέροις. οὐ γὰρ

[32, 70]   καὶ θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ σχημάτων μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας

[32, 45]   τὴν τῶν πολλῶν ἀσθένειαν καὶ σχολήν· ἴσως δὲ καὶ τῶν βελτιόνων

[32, 15]   τὸ δὲ τοῦ λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε. κινδυνεύει μέντοι πολλή τις

[32, 15]   καὶ φύλακες τῶν οἵων τε σώζεσθαι, πρὶν ἐλθεῖν εἰς τέλος τὴν

[32, 15]   τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ μὲν σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον ὄντως

[32, 95]   πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ

[32, 35]   γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα τῆς πόλεώς ἐστι, μᾶλλον δὲ

[32, 90]   οὐ γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά τινος κρατῆται καὶ περιέχηται δεσμοῖς

[32, 55]   ὑγίειαν ἐμποιοῦντα ταῖς ψυχαῖς καὶ σώμασιν, οὐ νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς

[32, 90]   ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ σώματα ἀσκεῖν καὶ ζῆν φιλοπόνως {πολλοὺς

[32, 60]   φιλίαν αἰτησαμένην παρὰ Διὸς τὰ σώματα αὐτῶν μεταβαλεῖν εἰς ἀνθρώπων τύπον,

[32, 60]   κατὰ τύχην τινὰ ἀναλαβεῖν καὶ σῶσαι, πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν

[32, 50]   τῶν ὤτων τὴν εὐδαιμονίαν δεχομένους, σωτῆρα καὶ θεὸν καλοῦντας ἄνθρωπον ἄθλιον;

[32, 15]   πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι δὲ σωτῆρές εἰσι καὶ φύλακες τῶν οἵων

[32, 1]   {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ σωτῆρες τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν

[32, 25]   οὖν εἰσι βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες, κηδεμόνες ὄντως καὶ

[32, 90]   μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ

[32, 30]   τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς

[32, 30]   τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί

[32, 10]   κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς μὲν σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε,

[32, 45]   ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται, σωτηρίας ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες αὑτούς·

[32, 55]   ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας. ἥ τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα

[32, 95]   κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ βεβαίους. οὕτως γὰρ ἂν

[32, 50]   ταὐτὰ πράττοντας τοῖς ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας·

[32, 55]   τοιαύτη φύσις, τὸ μὴ δύνασθαι σωφρονεῖν, ἀλλὰ πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι

[32, 70]   ἃ πράττουσι καθ´ ἡμέραν, τἄλλα σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν μειζόνων ὀρθῶς

[32, 30]   οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´ ὅμως ὅ, τι

[32, 35]   εἶπον ὥς ἐστε φρόνιμοι καὶ σώφρονες καὶ δίκαιοι; οὐχὶ τἀναντία τούτων;

[32, 5]   ἄνθρωποι εὐδαιμονοῦσι καὶ κρείττους καὶ σωφρονέστεροι γίγνονται καὶ βέλτιον οἰκεῖν δύνανται

[32, 30]   παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη

[32, 30]   γοῦν ὅτι τοσοῦτον χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη

[32, 15]   τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως

[32, 25]   θέαμα κάλλιον καὶ παραδοξότερον αὑτῶν σωφρονούντων καὶ προσεχόντων. θεῖον γὰρ δὴ

[32, 40]   ποιήσαντες, ἀποξυσάμενοι τὸ φάρμακον αὐτίκα σωφρονοῦσι, καὶ φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες

[32, 30]   δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ

[32, 80]   προπετὴς οὐδὲ τἄλλα εἶναι δύναται σώφρων, ὥσπερ καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο

Discours, par.
[32, 15]	ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει	σαθρῷ	καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι
[32, 55]	ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ	σάλπιγγος	ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν.
[32, 80]	οὐ κακῶς τις παρεποίησε τῶν	σαπρῶν	τούτων ποιητῶν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε
[32, 95]	τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν	σαρδόνιον	καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ,
[32, 55]	μοι δοκεῖτε ἐοικέναι Νύμφαις καὶ	Σατύροις.	ἱλαροί τε γὰρ ἀεὶ καὶ
[32, 55]	τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ	Σατύρους·	οὐκοῦν ὑμῖν τὰ τῶν νεβρίδων
[32, 10]	καὶ πλήρει κληδόνι καὶ λόγῳ	σαφεῖ,	διδάσκοντι περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν
[32, 30]	καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ, τότε	σαφέστατα	ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς
[32, 25]	παντὸς δεῖ τοὺς πεπαιδευμένους φεύγειν.	~σαφέστερον	δ´ ὑμῖν, εἰ βούλεσθε, διελεύσομαι
[32, 65]	λόγου, καὶ δέδοικα πρὸς〉 ὑμᾶς	σαφῶς	αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ
[32, 95]	οὐκ ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι,	σαφῶς	εἰδὼς ὅτι οὔτ´ ἂν ὠνήσαιτο
[32, 40]	καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι,	σαφῶς	ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες
[32, 30]	οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα	σαφῶς,	ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο
[32, 45]	μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ	Σειρῆνες	ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ
[32, 80]	ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε	σελήνην.	οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη δὲ
[32, 30]	τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ δὲ δύνασθε	σεμνοὶ	δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες.
[32, 25]	προσεχόντων. θεῖον γὰρ δὴ καὶ	σεμνὸν	ἀληθῶς καὶ μεγαλοπρεπὲς δήμου πρόσωπον
[32, 85]	περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν	σεμνὸν	λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον
[32, 45]	ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον καὶ	σεμνὸν	τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην γὰρ ἂν
[32, 60]	διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ	σεμνὸν	τοῦ μέλους καὶ πάντα τρόπον
[32, 1]	καινὸν ἕτερον μείζω τε καὶ	σεμνότερον,	ὅτι τοσοῦτοι ὄντες λόγων χρησίμων
[32, 20]	μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ	σεμνοὺς	μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´
[32, 15]	ἐᾷ προσάψασθαι, καὶ τοῦτο αὐτὸ	σημεῖόν	ἐστι τοῦ πάνυ πονήρως αὐτὰ
[32, 1]	βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ	σιγῶντας,	ὀρθῶς δὲ διανοουμένους, ὃ καὶ
[32, 70]	καθ´ αὑτοὺς διαφθείροντες τὰ πράγματα,	Σιμάριστοι	καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα ἑταιρειῶν ὀνόματα·
[32, 95]	παρ´ ὑμῖν γενόμενον ἄνδρα σοφὸν	σιωπᾶν	πρὸς ὑμᾶς καὶ μηδὲν ἐθέλειν
[32, 80]	αὖθ´ Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα,	σιωπῇ	ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ·
[32, 15]	διὰ τὴν ἐκείνων ἀναχώρησιν καὶ	σιωπὴν	ἐρίδων ὑμῖν φύεται πλῆθος καὶ
[32, 55]	πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι τοὺς	σκαιῶς	αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ
[32, 15]	καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ	σκάφει	σαθρῷ καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν
[32, 15]	ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν	σκέπην	μηδὲ προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ τῶν
[32, 35]	{εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι	σκιεροῖς	ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν
[32, 25]	πόλεων ἡδόμενοι. οἱ δὲ τοὐναντίον	σκληροὶ	καὶ ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ μὲν
[32, 15]	τὸ μὲν γὰρ τῆς τιμωρίας	σκληρὸν	ἀπόλλυσι, τὸ δὲ τοῦ λόγου
[32, 55]	ἐν πένθεσιν, ἰωμένων οἶμαι τὸ	σκληρὸν	καὶ ἄτεγκτον τοῦ πάθους, θηλυτέραν
[32, 75]	φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν κόρην.	σκοπεῖτε	δὲ μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ
[32, 40]	ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας.	σκοπεῖτε	δὲ μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον
[32, 90]	θαυμάζεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.	σκοπεῖτε	δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας
[32, 60]	ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος.	σκοπεῖτε	οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ
[32, 45]	μακρὰν ἀπῳκισμέναι καθ´ αὑτὰς ἐπὶ	σκοπέλου	τινός, ὅπου μηδεὶς ῥᾳδίως παρέβαλλε·
[32, 40]	Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ	Σκύθας	καὶ Πέρσας καὶ Ἰνδῶν τινας,
[32, 40]	περὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀνάχαρσιν τὸν	Σκύθην	φασὶν εἰπεῖν· ἐδόκει μὲν γὰρ
[32, 5]	καὶ ναύτας καὶ τοιοῦτον ὄχλον,	σκώμματα	καὶ πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ
[32, 20]	οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ	σκώμματα,	οἷς πάντας ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ
[32, 30]	ὡσαύτως δὴ καὶ παρ´ ὑμῖν	σκώμματα,	πληγαί, γέλως. τίς ἂν οὖν
[32, 60]	ἔλεγεν. ἔστι δὲ τῶν ὑμετέρων	σκωμμάτων	ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν,
[32, 95]	πολλάκις ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε τῶν	σκωμμάτων	αὐτοῦ καὶ τῶν τοῦ δεῖνος
[32, 70]	ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ μέχρι	σκωμμάτων	ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς δὲ
[32, 1]	καὶ θορύβου καὶ βωμολοχίας καὶ	σκωμμάτων	οὐδὲν ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο
[32, 60]	φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε τοὺς ἄλλους	σκώπτοντες	καὶ ταῦτα ἐν ἀνθρώποις, εἰ
[32, 95]	τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ καὶ	σκῶψαι	πάντων δεινότατοι. οὐ δήμου τὸ
[32, 1]	ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον	σμικρὸν	καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ παίζοντες ἀεὶ
[32, 80]	κε φαίης οὔτε ποτ´ ἠέλιον	σόον	ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ φύλλων
[32, 35]	δεινοὶ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι	σοφισταὶ	καὶ γόητες· τὰ δ´ ἡμέτερα
[32, 65]	δὴ ᾄδουσι καὶ ῥήτορες καὶ	σοφισταί,	καὶ πάντα περαίνεται δι´ ᾠδῆς·
[32, 65]	ἔνδον πίνουσιν ἢ δικάζονται· κἂν	σοφιστοῦ	δὲ οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ
[32, 10]	δὲ κολάκων καὶ γοήτων καὶ	σοφιστῶν.	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´
[32, 95]	φασι παρ´ ὑμῖν γενόμενον ἄνδρα	σοφὸν	σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς καὶ μηδὲν
[32, 1]	καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς	σοφούς	τε καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται
[32, 95]	νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς	σοφοὺς	ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους θεραπείας;
[32, 40]	ἐδόκει μὲν γὰρ εἶναι τῶν	σοφῶν·	ἧκε δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα
[32, 10]	πάνυ εὐτυχοῦς πόλεως, ἐν τοσαύτῃ	σπάνει	γενναίων καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ
[32, 15]	κινδυνεύει μέντοι πολλή τις εἶναι	σπάνις	ὑμῖν τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων.
[32, 15]	ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ δὲ	σπανίως	καὶ διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες
[32, 25]	ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν	σπανίως	μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ
[32, 1]	ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ	σπανίως	ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ
[32, 65]	καὶ ἀνόητον, ὡς ἐκ τοιούτου	σπέρματος·	ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας
[32, 5]	τοιοῦτον ὄχλον, σκώμματα καὶ πολλὴν	σπερμολογίαν	συνείροντες καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας
[32, 1]	ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε γὰρ αὐτοὶ	σπουδαῖοί	ἐστε οὔτε οἱ ὑμέτεροι συνήθεις
[32, 30]	δὲ δύνασθε σεμνοὶ δοκεῖν καὶ	σπουδαῖοι	τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ ἴστε ὅτι
[32, 30]	ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις	σπουδαῖς,	ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ τῆς
[32, 1]	γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες,	σπουδάσαι	χρόνον σμικρὸν καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ
[32, 60]	λίαν ἐμπειρία περὶ τοῦτο καὶ	σπουδή.	καὶ πόσῳ κρεῖττον μιμεῖσθαι τὸν
[32, 50]	τοῦ δὲ ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν·	σπουδῇ	πρόσεισι, φθέγγεται βαδίζων {ἢ} πεσών
[32, 75]	σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ	σπουδή;	τίς ὁ ἀγών; οὐ γὰρ
[32, 10]	μᾶλλον ἢ διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ	σπουδὴν	ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ μεταξὺ θορυβήσητε
[32, 65]	ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι τὴν	σπουδὴν	ὑμῶν τὴν περὶ τοῦτο καὶ
[32, 10]	δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ	σπουδῆς	βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´ ὀλίγων
[32, 1]	καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε·	σπουδῆς	δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν
[32, 1]	οὖν ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς	σπουδῆς.	οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε
[32, 80]	κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἀπὸ	σταδίοιο	κελεύθου. οἱ δ´ ὥστε ψαρῶν
[32, 70]	θέατρον. ἀλλ´ ὅταν εἰς τὸ	στάδιον	ἔλθητε, τίς ἂν εἰπεῖν δύναιτο
[32, 20]	καὶ παλαίοντες, εἰς δ´ τὸ	στάδιον	οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι, τὸν ἥλιον
[32, 40]	τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν ἢ τὸ	στάδιον,	ὥσπερ φαρμάκων αὐτοῖς ἐκεῖ κατορωρυγμένων,
[32, 70]	μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ	στασιαστικῶς	διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι καὶ καθ´
[32, 20]	πρὸς τὸν δῆμον ὑμῶν, καθάπερ	στέαρ	φασὶν ἐνίων ζῴων ὠφελεῖν πρός
[32, 5]	δὲ ἔν τε τριόδοις καὶ	στενωποῖς	καὶ πυλῶσιν ἱερῶν ἀγείρουσι καὶ
[32, 40]	δὲ ἔν τε συνόδοις καὶ	στενωποῖς	μένει καὶ δι´ ὅλης τῆς
[32, 10]	αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε,	στεφάνους	δὲ καὶ ἑταίρας καὶ μύρον
[32, 35]	κάλλει τε λιμένων καὶ μεγέθει	στόλου	καὶ τῶν πανταχοῦ γιγνομένων ἀφθονίᾳ
[32, 30]	δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ	στόματ´	εἶεν, φωνὴ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον
[32, 70]	καθάπερ παισὶ προσπαίζων. ἐπεὶ τὸ	στράτευμα	ἐφειστήκει κἀκεῖνος οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι,
[32, 85]	οὐδὲ γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου	στράτευμα	λαμπρὸν ἦν, πλὴν εἰ μή
[32, 85]	τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ	στρατόπεδον	πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ τὸ
[32, 75]	τῶν Ἡλιαδῶν ἐρασθῆναι ταύρου, καὶ	συγγενομένην	χαλεπόν τι καὶ μέγα τεκεῖν
[32, 60]	λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς ἀκούσας, Αἰσώπου	συγγενοῦς,	δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν εἰς Ὀρφέα
[32, 15]	καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν ἡγεμόνος	συγγνώμη,	φιλοσόφου δὲ κακοῦ μὴ πικρὸν
[32, 75]	κόρης ἄβατον. ὁ γὰρ πατὴρ	συγκαθεῖρξε	τὴν παῖδα τῷ ἵππῳ, καί
[32, 55]	μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ	συγκεραννύμενον	ἐμμελὲς γίγνεται καὶ μέτριον. ταῦτα
[32, 70]	ἀκόλαστοι καὶ ἐπίτηδες ἀνατρέψαι καὶ	συγχέαι	πάντα ἐπιβουλεύσαντες, καὶ οὐ πρότερον
[32, 100]	τὰς Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν	συζυγίαν·	ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν
[32, 15]	γλῶτται βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι,	συκοφαντήματα,	γραφαί, ῥητόρων ὄχλος, καθάπερ οἶμαι
[32, 15]	ἐν ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ.	συμβαίνει	δὲ τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους
[32, 70]	οὕτως ἡ πενία ταχὺ πέφυκε	συμβαίνειν	διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας,
[32, 75]	ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ	συμβαίνοντα	εἰπεῖν; οὐ γὰρ οὕτως ἐκεῖνός
[32, 10]	τοῦτο πείσθητε βεβαίως, ὅτι τὰ	συμβαίνοντα	τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´
[32, 25]	χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ	συμβαλεῖν·	τούτων ἡ μὲν ὀργὴ πρὸς
[32, 70]	ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον δὲ τὰ τελευταῖα	συμβάντα	περὶ ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´
[32, 100]	ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ	συμβέβηκεν	ὅ φασιν Αἰγυπτίων τινὶ τῶν
[32, 30]	ὡς πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν	συμβεβούλευκα	οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ
[32, 75]	πολὺ δὴ μᾶλλον ἔγωγε ὑμῖν	συμβουλεύω	τὸν θεὸν τοῦτον ἐξιλάσασθαι καὶ
[32, 10]	θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ	συμβούλους	ἀγαθοὺς αὐτομάτους καὶ λόγους ἐπιτηδείους
[32, 25]	οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ	συμπεφορημένης	ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ ποικίλον
[32, 50]	τελευτῶντες ἀπίασι κακόν τι τοῖς	συμπόταις	δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων λαβόντες·
[32, 50]	ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ	συμφέρει;	νὴ Δία, τὸ γὰρ πρᾶγμά
[32, 10]	κατ´ ἰδίαν ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ	συμφέρον,	ἐγρηγορότων δὲ ἀμελεῖν καὶ κοινῇ
[32, 5]	ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ τῷ	συμφέροντι	δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ τοὺς
[32, 45]	τοῦ δίφρου δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ	συμφορὰν	πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ δὲ ἐκπίπτοντες
[32, 5]	τι μὴ καλῶς ἔπραττον· ὥστε	σὺν	πολλοῖς ἑτέροις καὶ τοιαῦτα ἐν
[32, 35]	παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν	συνδέσμῳ	τινὶ τῆς ὅλης γῆς καὶ
[32, 75]	Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα μάλιστα	συνέβαινε	τοὺς ἵππους πτοεῖσθαι καὶ πλεῖστα
[32, 95]	ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα,	συνειδὼς	ὑμῖν τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν, οὐ
[32, 5]	ὄχλον, σκώμματα καὶ πολλὴν σπερμολογίαν	συνείροντες	καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις.
[32, 70]	οὗ μάλιστα τὸ πλῆθος ὑμῶν	συνειστήκει,	καὶ δείξας τινὰ τόπον βραχὺν
[32, 45]	λέγειν; καὶ γὰρ ὑμεῖς ὅταν	συνέλθητε,	πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ
[32, 85]	γε χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε	συνελθόντας,	οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ
[32, 1]	τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον, οὐ	συνέντες	τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ
[32, 60]	φιλῳδόν. ζῶντος μὲν οὖν Ὀρφέως	συνέπεσθαι	αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ} ὁμοῦ
[32, 95]	οὐ χρημάτων, ἀλλὰ νοῦ καὶ	συνέσεως.	τοιγαροῦν τέθνηκε κατασιωπήσας ὑμῶν τὴν
[32, 100]	δέ, οὐ γὰρ ἦν οἱ	σύνεσις	μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας.
[32, 25]	καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ	συνεχεῖ	καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ
[32, 5]	ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως καὶ	συνεχῶς	αὑτοὺς παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου
[32, 15]	βίου μέν τις χρώμενος καὶ	συνεχῶς	ἦλθέ ποτε πρὸς τέλος ὑγιὲς
[32, 70]	ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους	συνήθεις,	αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων ἠλαύνεσθε
[32, 1]	σπουδαῖοί ἐστε οὔτε οἱ ὑμέτεροι	συνήθεις	καὶ πολλάκις εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες,
[32, 30]	τῷ παρόντι καὶ ὅταν τὰ	συνήθη	θεωρῆτε, οἷοί ἐστε. ἐμοὶ γὰρ
[32, 40]	οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου	συνήθους,	ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν
[32, 35]	οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων οὔτε τοῖς	συνήθως	ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν ἢ ποιηταῖς
[32, 10]	τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ δὲ ποιήματα	συνθέντες	ᾄδουσιν, ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν
[32, 40]	Πέρσας καὶ Ἰνδῶν τινας, οἳ	συνθεῶνται	καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε
[32, 45]	ᾄδῃ καὶ παρὰ τὸν τόνον,	συνίετε·	αὐτοὶ δὲ παντελῶς ἔξω τῆς
[32, 40]	ταραχῆς· ἔτι δὲ ἔν τε	συνόδοις	καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´
[32, 50]	οὐ παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς	συνόντας,	οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ
[32, 65]	τὰ γὰρ ζῷα ἐν τῇ	συνουσίᾳ	τῇ πρὸς τὸν Ὀρφέα τὰ
[32, 50]	οἵαν ποτὲ γενέσθαι φασὶ Κενταύρων	συνουσίαν.	καὶ τί δεῖ τἄλλα ἐπεξιέναι
[32, 55]	οὐχ ἧττον δὲ καὶ περὶ	συνουσίας	ἔδοξε πρέπειν ἡ μουσικῆς δύναμις,
[32, 55]	κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν μᾶλλον,	συντείνεσθε	ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν
[32, 10]	τὴν θάλατταν βραχύν τινα καὶ	σύντομον	πλοῦν. ἄνδρα δὲ λαβεῖν καθαρῶς
[32, 60]	ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι	συντρίψαντες	{τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ λίχνους
[32, 40]	Ἰταλοὺς οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον	Συρίας,	Λιβύης, Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ
[32, 20]	οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉	συριγμοὺς	οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς πάντας
[32, 100]	ἐπεὶ δὲ ὁ τύραννος τῶν	Σύρων	ἧκεν εἰς Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν
[32, 40]	δι´ ὅλης τῆς πόλεως ἐπὶ	συχνὰς	ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος
[32, 95]	κρατούμενος καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον	συχνὸν	μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν
[32, 55]	ταῖς ψυχαῖς ἐπεισάγουσα καὶ τὸ	σφαλερὸν	τῆς ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη
[32, 55]	ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ ᾠδῆς	σφαλλομένους	καὶ πολὺ κάκιον ἔχοντας τῶν
[32, 45]	ὅσον οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι προΐενται	σφᾶς	αὐτούς. τοσαύτη δ´ ἐστὶ δυστυχία
[32, 80]	τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις ἐν	σφετέροις	οὔθ´ ἕστασαν οὔτε κάθηντο, χλωροὶ
[32, 5]	δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ μόνον τῶν	σφετέρων	πολιτῶν, εἴ τινα ἤθελον πρὸς
[32, 25]	δημιουργοὶ πλάττουσι Κενταύρους τε καὶ	Σφίγγας	καὶ Χιμαίρας, ἐκ παντοδαπῶν φύσεων
[32, 45]	τῆς κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ	σφόδρα	ἀμούσως ἔχοντες οὐ διαφέρεσθε. καίτοι
[32, 25]	μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ	σφόδρα	ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως ἢ
[32, 100]	ὅ φασιν Αἰγυπτίων τινὶ τῶν	σφόδρα	ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ
[32, 90]	γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν μὴ	σφόδρα	ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν ᾗ
[32, 45]	μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς	σφόδρα	ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν
[32, 25]	ἐοικέναι μάλιστα ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ	σφόδρα	ἰσχυρῷ, μεγάλην τινὰ ἐξουσίαν καὶ
[32, 90]	εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ	σφόδρα	κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα
[32, 85]	{ὁ} τῆς μικρᾶς καὶ ἀδόξου	σφόδρα	οὖσαν εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ μὴ
[32, 75]	θυμῷ βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί	σφόδρα	οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή;
[32, 100]	καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν	σφόδρα	οὕτως περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους
[32, 75]	ἅρματα ταπεινὰ γίγνεσθαι μεταξὺ καὶ	σφόδρα	ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον, ὡς
[32, 25]	καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε γέλωτι	σφοδρῷ	καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ
[32, 65]	ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ βίος	σχεδὸν	ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ
[32, 35]	πορθμῶν τινων καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ	σχεδὸν	ἁπάσης τῆς οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´
[32, 40]	αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν καὶ	σχεδὸν	ἄριστοι δοκοῦσιν ἱππεῖς· τὸ γὰρ
[32, 35]	ὥσπερ αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας.	σχεδὸν	δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ
[32, 45]	μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται δὲ	σχεδὸν	ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης ἐν
[32, 45]	δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ	σχήματος	πρέποντος ἀνθρώποις ἐλευθέροις. οὐ γὰρ
[32, 70]	καὶ θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ	σχημάτων	μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας
[32, 45]	τὴν τῶν πολλῶν ἀσθένειαν καὶ	σχολήν·	ἴσως δὲ καὶ τῶν βελτιόνων
[32, 15]	τὸ δὲ τοῦ λόγου πικρὸν	σῴζειν	πέφυκε. κινδυνεύει μέντοι πολλή τις
[32, 15]	καὶ φύλακες τῶν οἵων τε	σώζεσθαι,	πρὶν ἐλθεῖν εἰς τέλος τὴν
[32, 15]	τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ μὲν	σῷζον	καὶ τρέφον καὶ γόνιμον ὄντως
[32, 95]	πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν	σῶμα	ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ
[32, 35]	γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος,	σῶμα	τῆς πόλεώς ἐστι, μᾶλλον δὲ
[32, 90]	οὐ γὰρ ἂν μὲν τὸ	σῶμά	τινος κρατῆται καὶ περιέχηται δεσμοῖς
[32, 55]	ὑγίειαν ἐμποιοῦντα ταῖς ψυχαῖς καὶ	σώμασιν,	οὐ νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς
[32, 90]	ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ	σώματα	ἀσκεῖν καὶ ζῆν φιλοπόνως {πολλοὺς
[32, 60]	φιλίαν αἰτησαμένην παρὰ Διὸς τὰ	σώματα	αὐτῶν μεταβαλεῖν εἰς ἀνθρώπων τύπον,
[32, 60]	κατὰ τύχην τινὰ ἀναλαβεῖν καὶ	σῶσαι,	πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν
[32, 50]	τῶν ὤτων τὴν εὐδαιμονίαν δεχομένους,	σωτῆρα	καὶ θεὸν καλοῦντας ἄνθρωπον ἄθλιον;
[32, 15]	πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι δὲ	σωτῆρές	εἰσι καὶ φύλακες τῶν οἵων
[32, 1]	{ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ	σωτῆρες	τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν
[32, 25]	οὖν εἰσι βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ	σωτηρίᾳ	κοινῇ γεγονότες, κηδεμόνες ὄντως καὶ
[32, 90]	μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς	σωτηρίαν,	ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ
[32, 30]	τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς	σωτηρίαν	μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς
[32, 30]	τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς	σωτηρίαν	μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί
[32, 10]	κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς μὲν	σωτηρίας	αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε,
[32, 45]	ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται,	σωτηρίας	ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες αὑτούς·
[32, 55]	ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ	σώφρονας.	ἥ τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα
[32, 95]	κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς	σώφρονας	καὶ βεβαίους. οὕτως γὰρ ἂν
[32, 50]	ταὐτὰ πράττοντας τοῖς ἀνοήτοις τοὺς	σώφρονας,	οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας·
[32, 55]	τοιαύτη φύσις, τὸ μὴ δύνασθαι	σωφρονεῖν,	ἀλλὰ πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι
[32, 70]	ἃ πράττουσι καθ´ ἡμέραν, τἄλλα	σωφρονεῖν	καὶ περὶ τῶν μειζόνων ὀρθῶς
[32, 30]	οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον χρόνον	σωφρονεῖν	ὑμᾶς· ἀλλ´ ὅμως ὅ, τι
[32, 35]	εἶπον ὥς ἐστε φρόνιμοι καὶ	σώφρονες	καὶ δίκαιοι; οὐχὶ τἀναντία τούτων;
[32, 5]	ἄνθρωποι εὐδαιμονοῦσι καὶ κρείττους καὶ	σωφρονέστεροι	γίγνονται καὶ βέλτιον οἰκεῖν δύνανται
[32, 30]	παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν ὥραν	σωφρονῆσαι.	καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη
[32, 30]	γοῦν ὅτι τοσοῦτον χρόνον κάθησθε	σωφρονοῦντες.	καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη
[32, 15]	τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε	σωφρονοῦντι	λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως
[32, 25]	θέαμα κάλλιον καὶ παραδοξότερον αὑτῶν	σωφρονούντων	καὶ προσεχόντων. θεῖον γὰρ δὴ
[32, 40]	ποιήσαντες, ἀποξυσάμενοι τὸ φάρμακον αὐτίκα	σωφρονοῦσι,	καὶ φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες
[32, 30]	δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ	σωφρονῶσιν,	ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ
[32, 80]	προπετὴς οὐδὲ τἄλλα εἶναι δύναται	σώφρων,	ὥσπερ καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007