Discours, par. |
[32, 80] |
μάρναντο
πυρὸς
δέμας·
οὐδέ
κε
|
φαίης
|
οὔτε
ποτ´
ἠέλιον
σόον
ἔμμεναι |
[32, 20] |
ἐκόμιζε,
τάχ´
ἂν〉
ληρεῖν
με
|
φαίητε, |
ῥητέα
δ´
ὅμως·
Ζεὺς
ἐμέ |
[32, 60] |
τοὺς
δήμους
κἀγὼ
παρέβαλον,
Νέρωνι
|
φαίνεσθαι |
τὴν
αὐτὴν
ἔχοντες
νόσον;
ἀλλ´ |
[32, 30] |
τοῦτο
καὶ
τοῖς
ἄρχουσιν
εὐτελέστεροι
|
φαίνεσθε; |
καὶ
πρότερόν
τινα
εἰρηκέναι
φασί· |
[32, 5] |
πόλεως
ἀρρωστήματα.
τοιγαροῦν
ὅταν
ποτὲ
|
φαίνηται |
τὸ
πρᾶγμα,
προθύμως
δέχεσθαι
δεῖ |
[32, 90] |
τῷ
παντὶ
δὲ
αἰσχίω
δημοσίᾳ
|
φαινόμενα. |
καὶ
γὰρ
αἱ
λοιπαὶ
νόσοι |
[32, 90] |
ἅλωσις.
~καὶ
γὰρ
ἀνθρώπους
ἑαλωκέναι
|
φαμὲν |
οὐχ
ὑπὸ
λῃστῶν
μόνον,
{ἢ
|
[32, 5] |
ὑμῖν
ὀνειδιεῖ
μετ´
εὐνοίας
καὶ
|
φανερὰ |
ποιήσει
τὰ
τῆς
πόλεως
ἀρρωστήματα. |
[32, 45] |
ὅ,
τι
ἂν
γευσαμέναις
γλυκὺ
|
φανῇ, |
πρὸς
τούτῳ
διαφθείρονται.
~τί
οὖν |
[32, 15] |
ἡ
μὲν
ἐοικυῖα
διαίτῃ
καὶ
|
φαρμάκοις, |
ἡ
δὲ
καύσει
καὶ
τομῇ, |
[32, 40] |
ταῦτα
δὲ
ποιήσαντες,
ἀποξυσάμενοι
τὸ
|
φάρμακον |
αὐτίκα
σωφρονοῦσι,
καὶ
φιλικῶς
αὑτοῖς |
[32, 15] |
τούτων
δὲ
ἓν
ἴαμα
καὶ
|
φάρμακον
|
ἐποίησαν
οἱ
θεοὶ
παιδείαν
καὶ |
[32, 20] |
δὲ
τούτου
μὲν
ἀπορῶ
τοῦ
|
φαρμάκου· |
θεὸς
δ´,
ὅπερ
ἔφην,
θαρρῆσαί |
[32, 15] |
δὲ
διὰ
παντὸς
ἄπειροι
τοῦ
|
φαρμάκου |
τούτου
καὶ
μηδέποτε
σωφρονοῦντι
λόγῳ |
[32, 45] |
βοᾶτε,
ῥιπτεῖτε,
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
χρισάμενοι
|
φαρμάκῳ; |
δῆλον
ὅτι
τῷ
τῆς
ἀνοίας· |
[32, 40] |
ἐπειδὰν
γὰρ
ἐλθόντες
ἀποδύσωνται,
χρίονται
|
φαρμάκῳ. |
τοῦτο
δὲ
ἔφη
κινεῖν
αὐτοῖς |
[32, 40] |
εἰσέλθωσιν
ἢ
τὸ
στάδιον,
ὥσπερ
|
φαρμάκων |
αὐτοῖς
ἐκεῖ
κατορωρυγμένων,
οὐδὲν
οἴδασι |
[32, 55] |
γὰρ
ἐνίοις
τῶν
βαρβάρων
μέθην
|
φασὶ |
γίγνεσθαι
πραεῖαν
δι´
ἀτμοῦ
θυμιαμάτων |
[32, 60] |
~ἆρά
γε
μὴ
Λακεδαιμονίους
μιμεῖσθε;
|
φασὶ |
γοῦν
αὐτοὺς
τὸ
ἀρχαῖον
πρὸς |
[32, 45] |
ἀκροατῶν
κουφότητα
καὶ
πόλεως
ἀσθένειαν.
|
φασὶ |
γοῦν
ἤδη
τινὰς
τῶν
ἀπολωλότων |
[32, 50] |
ἐκείνων
λαβόντες·
οἵαν
ποτὲ
γενέσθαι
|
φασὶ
|
Κενταύρων
συνουσίαν.
καὶ
τί
δεῖ |
[32, 95] |
οὐκ
ἄδηλον
ὅπως
ἕξουσιν.
Θεόφιλόν
|
φασι |
παρ´
ὑμῖν
γενόμενον
ἄνδρα
σοφὸν |
[32, 25] |
Ἀλεξανδρέων
δῆμον
τὸν
ἄπειρον,
ὥς
|
φασι, |
τῆς
ποίας
μερίδος
θῶμεν;
ἐγὼ |
[32, 30] |
φαίνεσθε;
καὶ
πρότερόν
τινα
εἰρηκέναι
|
φασί· |
τὸ
δὲ
Ἀλεξανδρέων
πλῆθος
τί |
[32, 100] |
δέδοικα
μὴ
κἀμοὶ
συμβέβηκεν
ὅ
|
φασιν |
Αἰγυπτίων
τινὶ
τῶν
σφόδρα
ἀρχαίων |
[32, 75] |
ἱδρύσασθαι
βωμόν.
καὶ
τὸ
λοιπόν
|
φασιν |
ἀπ´
ἐκείνου
γεγονέναι
τὸν
τόπον |
[32, 75] |
τοιαῦτα
καὶ
μείζονος
δεόμενα
ἀποτροπῆς.
|
φασὶν |
ἀρχαίαν
βασιλίδα
ἐν
Κρήτῃ
τῶν |
[32, 40] |
τῶν
Ἑλλήνων
Ἀνάχαρσιν
τὸν
Σκύθην
|
φασὶν |
εἰπεῖν·
ἐδόκει
μὲν
γὰρ
εἶναι |
[32, 20] |
τὸν
δῆμον
ὑμῶν,
καθάπερ
στέαρ
|
φασὶν |
ἐνίων
ζῴων
ὠφελεῖν
πρός
τι
|
[32, 60] |
Ἀμφίων
πρὸς
τὸ
μέλος,
ὥς
|
φασιν, |
ἤγειρε
καὶ
ἐπύργου
τὴν
πόλιν· |
[32, 75] |
τὴν
παῖδα
τῷ
ἵππῳ,
καί
|
φασιν |
οὕτω
διαφθαρῆναι
τὴν
κόρην.
σκοπεῖτε |
[32, 35] |
καὶ
γόητες·
τὰ
δ´
ἡμέτερα
|
φαῦλα |
καὶ
πεζὰ
ἐν
τοῖς
λόγοις, |
[32, 90] |
καὶ
γαστρὸς
καὶ
ἄλλης
τινὸς
|
φαύλης |
ἐπιθυμίας.
αἰχμάλωτος
οὖν
γενέσθαι
καλῶς |
[32, 45] |
μὲν
παίζων
καὶ
καταγελῶν
οὐ
|
φαύλου |
πράγματος,
ὡς
ἐγὼ
δοκῶ,
ταῦτα |
[32, 85] |
ἄξιον
ζήλου,
τοὐναντίον
δὲ
ὡς
|
φαύλους |
τοὺς
ἀνθρώπους
διαβεβλῆσθαι,
μίμους
καὶ |
[32, 20] |
ἄνθρωπος
οὐδεὶς
οὐδαμόθεν
ἐν
τριβωνίῳ
|
φαύλῳ |
μήτε
ᾄδειν
ἡδὺς
μήτε
μεῖζον |
[32, 85] |
μὲν
ὑμῖν
ἀπὸ
πολλῶν
καὶ
|
φαύλων |
ὀλίγα,
ὅπως
μὴ
μόνοι
δοκῆτε |
[32, 35] |
τοῖς
λόγοις,
οὐ
μέντοι
περὶ
|
φαύλων. |
{τὰ
μὲν
γὰρ
λεγόμενα
αὐτὰ |
[32, 30] |
τις,
τοῦτο
μόνον
ἁμαρτάνομεν,
τὸ
|
φαύλως |
θεωρεῖν;
καὶ
περὶ
τούτου
μόνου |
[32, 70] |
τὰ
μικρὰ
καὶ
μηδενὸς
ἄξια,
|
φαύλως |
καὶ
ἀκρατῶς
ἔχοντας
ἐν
τούτοις |
[32, 15] |
ἐξουσίαις.
κολάζειν
μὲν
γὰρ
προσήκει
|
φειδόμενον, |
διδάσκειν
δὲ
μὴ
φειδόμενον·
καὶ |
[32, 15] |
προσήκει
φειδόμενον,
διδάσκειν
δὲ
μὴ
|
φειδόμενον· |
καὶ
χρηστοῦ
μέν
ἐστιν
ἡγεμόνος
|
[32, 70] |
κἀγὼ
βαδιοῦμαι·
ταῦτα
δὲ
ἔλεγε,
|
φειδόμενος |
ὑμῶν
καὶ
καταγελῶν
καὶ
καθάπερ |
[32, 75] |
κολαζόμενον
διὰ
τοιαύτην
τινὰ
ἀσέβειαν.
|
φέρε |
οὖν,
εἰ
μεταξὺ
θεῶν
τις |
[32, 80] |
ἰόντα
ἵππον,
ὃς
ἀνθρώποισι
φόνον
|
φέρει |
ἠλιθίοισιν·
ὣς
οἱ
κεκλήγοντες
ἐπ´ |
[32, 80] |
πῦρ,
πάντῃ
δ´
εἰλυφόων
ἄνεμος
|
φέρει, |
οἱ
δέ
τε
θάμνοι
πρόρριζοι |
[32, 50] |
θεός,
ὡς
θεός,
οἶμαι,
καὶ
|
φέρει |
πρᾴως
τὴν
τῶν
πολλῶν
ἄνοιαν. |
[32, 55] |
θύρσων
ἐνδεῖ
καὶ
τὸ
λέοντας
|
φέρειν |
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις·
τὰ
δὲ |
[32, 60] |
δὲ
ἐρημωθέντα
ὀδύρεσθαι
καὶ
χαλεπῶς
|
φέρειν· |
ὥστε
τὴν
μητέρα
αὐτοῦ
Καλλιόπην |
[32, 90] |
γυναικῶν
ἢ
ἁρμάτων
ἄγηται
καὶ
|
φέρηται |
καὶ
πᾶσα
δι´
ὅλης
θορυβῆται |
[32, 90] |
ὁρῶσα
μηδὲν
μήτε
ἀκούουσα
τῶν
|
φερόντων |
εἰς
σωτηρίαν,
ἀλλ´
αἱρεθεῖσα
ὑπὸ |
[32, 1] |
νηπιάχοις,
ξυνὸν
δὲ
κακὸν
πολέεσσι
|
φέρουσιν. |
~τοῦτο
γὰρ
ἀεὶ
ὁρᾶτε
καὶ |
[32, 15] |
κακίστους
καὶ
ἀτυχεστάτους
ὡς
πορρωτάτω
|
φεύγειν |
ἀπὸ
τοῦ
λόγου
καὶ
μὴ |
[32, 20] |
ἀπὸ
παντὸς
δεῖ
τοὺς
πεπαιδευμένους
|
φεύγειν. |
~σαφέστερον
δ´
ὑμῖν,
εἰ
βούλεσθε, |
[32, 10] |
ἴστε
δήπου
τὰς
τοῦ
Ἄπιδος
|
φήμας |
ἐνθάδε
ἐν
Μέμφει
πλησίον
ὑμῶν, |
[32, 95] |
αὐτούς,
οἵας
ἂν
μετάσχητε
τῆς
|
φήμης, |
ἐκείνους
δὲ
περὶ
ὑμῶν
μὴ |
[32, 25] |
οὐρανοῦ
καὶ
γῆς
εἰ
λέγοιμι.
|
φημὶ |
δὴ
δῆμον
ἐοικέναι
μάλιστα
ἀνδρὶ |
[32, 25] |
καὶ
βασιλικῆς
φύσεως,
καὶ
προσιέναι
|
φημὶ |
καὶ
διαλέγεσθαι
τούτῳ
πρέπειν,
καθάπερ |
[32, 15] |
δὲ
ἑτέραν
ἐπιμέλειαν
ἔργον
εἶναί
|
φημι |
τῶν
δυναμένων
διὰ
πειθοῦς
καὶ |
[32, 30] |
περὶ
πάντων
ἐπεξελθεῖν.
{καίτοι
τάχα
|
φήσει |
τις
ὡς
πολλὰ
λέγων
οὐδὲν |
[32, 75] |
ὑμετέρας
ψυχὰς
ἰδεῖν
ἔστι
πασχούσας.
|
φησὶ |
δ´
οὕτως,
ἵν´
ὑμῖν
καὶ |
[32, 90] |
γὰρ
τοῦτο
Εὐριπίδης
τὸν
Ἡρακλέα
|
φησὶ |
παθεῖν
μαινόμενον·
ἐκ
τοῦδε
βαίνων |
[32, 75] |
εἰπεῖν;
οὐ
γὰρ
οὕτως
ἐκεῖνός
|
φησι |
τὰ
ἅρματα
ταπεινὰ
γίγνεσθαι
μεταξὺ |
[32, 35] |
λέγῃ
τις,
τοὺς
ἀνθρώπους
εἶναί
|
φησιν |
ἀγαθούς,
ἀλλὰ
τὴν
χώραν·
οὐδ´ |
[32, 80] |
μόνον
δ´
ἐπὶ
τῷ
τέλει
|
φησὶν |
Αἴαντα
τὸν
Λοκρὸν
ὁρᾶν
ἀπρεπέστερον |
[32, 45] |
τι
ἐποίουν,
ὡς
ὁ
μῦθός
|
φησιν, |
οὐκ
ἀπώλλυον
τοὺς
σφόδρα
ἡσθέντας |
[32, 20] |
αἰτιάσονται
γάρ,
εὖ
ἴστε,
καὶ
|
φήσουσι |
δοξοκόπον
εἶναι
καὶ
μαινόμενον,
ὅστις |
[32, 85] |
ὅτι
κἀκείνην
ὑπὸ
ἵππου
τινὸς
|
φθαρῆναι |
λέγεται·
πλὴν
οἱ
μὲν
ἴσως |
[32, 1] |
τὰ
δέοντα
ἐννοεῖτε
καὶ
ταχὺ
|
φθέγγεσθε |
ὅ,
τι
ἂν
ἐννοήσητε·
ἐγὼ |
[32, 50] |
ταραχήν
καὶ〉
ἀναίδειαν·
σπουδῇ
πρόσεισι,
|
φθέγγεται |
βαδίζων
{ἢ}
πεσών
τινα
ἔωσε, |
[32, 20] |
ᾄδειν
ἡδὺς
μήτε
μεῖζον
ἑτέρου
|
φθεγγόμενος, |
οὐκ
ἄρα
ἔδεισα
τὸν
ὑμέτερον |
[32, 1] |
ἂν
ὑμᾶς
ἐπῄνουν
βραδὺ
μὲν
|
φθεγγομένους, |
ἐγκρατῶς
δὲ
σιγῶντας,
ὀρθῶς
δὲ |
[32, 45] |
μόνον
καὶ
ἀνοίᾳ
διὰ〉
δυστυχῆ
|
φθόγγον |
καὶ
κακὴν
ἔγκλισιν
καὶ
τὰς |
[32, 60] |
διὰ
τὸ
εὔηθες
καὶ
τὴν
|
φιλανθρωπίαν, |
τῶν
δὲ
ὀρνίθων
μουσικὸν
δήπου |
[32, 80] |
δὲ
καὶ
ἀνδρῶν,
ἀνδρῶν
κουφονόων,
|
φιλαοιδοτάτων, |
ἀγερώχων.
ἠχὴ
δ´
ἀμφοτέρων
ἵκετ´ |
[32, 60] |
πρὸς
τὸν
υἱὸν
εὔνοιαν
καὶ
|
φιλίαν |
αἰτησαμένην
παρὰ
Διὸς
τὰ
σώματα |
[32, 40] |
τὸ
φάρμακον
αὐτίκα
σωφρονοῦσι,
καὶ
|
φιλικῶς |
αὑτοῖς
ἤδη
ἔχοντες
βαδίζουσι
κάτω |
[32, 55] |
ἱλαροί
τε
γὰρ
ἀεὶ
καὶ
|
φιλογέλωτες |
καὶ
φιλορχησταί·
πλὴν
οὐκ
αὐτόματος |
[32, 50] |
ἀποθνῄσκειν
ἀγαθῆς
ἐστι
καὶ
οὐ
|
φιλοζῴου |
ψυχῆς·
ὑπὲρ
δὲ
τῆς
ψαλτρίας |
[32, 90] |
τὰ
σώματα
ἀσκεῖν
καὶ
ζῆν
|
φιλοπόνως |
{πολλοὺς
δῆλον
ὅτι}
καὶ
ταῦθ´ |
[32, 55] |
γὰρ
ἀεὶ
καὶ
φιλογέλωτες
καὶ
|
φιλορχησταί· |
πλὴν
οὐκ
αὐτόματος
ὑμῖν
ἀναβλύει |
[32, 10] |
ἴσως
δεινόν·
εἰ
δ´
ὡς
|
φιλόσοφοι |
ταῦτα
πράττουσι
κέρδους
ἕνεκεν
καὶ |
[32, 15] |
χρηστοῦ
μέν
ἐστιν
ἡγεμόνος
συγγνώμη,
|
φιλοσόφου |
δὲ
κακοῦ
μὴ
πικρὸν
εἶναι. |
[32, 60] |
κνυζηθμοῖς
καὶ
ὑλαγμοῖς
εἰκάζετε.
καίτοι
|
φιλοσόφους
|
μὲν
ᾔδειν
οὕτως
καλουμένους,
κιθαρῳδοὶ |
[32, 5] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
παρὰ
τοὺς
καλουμένους
|
φιλοσόφους. |
οἱ
μὲν
γὰρ
αὐτῶν
ὅλως |
[32, 55] |
διακειμένας.
διὰ
τοῦτο
καὶ
τῶν
|
φιλοσόφων
|
ἔνιοι
πρὸς
λύραν
αὑτοὺς
ἡρμόσαντο |
[32, 65] |
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἅπτεσθαι
καὶ
|
φιλοσόφων |
ἐνίων·
μᾶλλον
δὲ
τοὺς
ῥήτορας |
[32, 5] |
καταγελᾶν
ἐθίζοντες
τοὺς
ἀνοήτους
τῶν
|
φιλοσόφων, |
ὥσπερ
ἂν
παῖδάς
τις
ἐθίζοι |
[32, 5] |
κτήσασθαι,
ἔριν
δὲ
ἀμαθῆ
καὶ
|
φιλοτιμίαν |
ἄμετρον
καὶ
κενὴν
λύπην
καὶ |
[32, 15] |
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ
τρυφὴν
καὶ
|
φιλοτιμίαν |
δυσχερὴς
ὁ
βίος
καὶ
μεστὸς |
[32, 60] |
τὴν
αἰσχρὰν
ταύτην
καὶ
ἄμετρον
|
φιλοτιμίαν; |
οὐ
φυλάξεσθε
τοὺς
ἄλλους
σκώπτοντες |
[32, 90] |
νῦν;
ὅτι
κοινῇ
ἐκτήσαντο
τὴν
|
φιλοτιμίαν. |
τοὺς
δὲ
Ἀθηναίους
τὰ
περὶ |
[32, 80] |
μὲν
ἡνιόχους
πεποίηκεν
ἀγωνιστὰς
καὶ
|
φιλοτιμουμένους, |
τοὺς
δὲ
θεατὰς
καθ´
ἡσυχίαν |
[32, 50] |
προσηνῶς,
εὐωχίας,
οὐ
παροινίας,
ἄρχοντες,
|
φιλοφρονούμενοι |
τοὺς
συνόντας,
οὐ
θρασυνόμενοι
πρὸς |
[32, 60] |
δήπου
τὸ
γένος
αὐτὸ
καὶ
|
φιλῳδόν. |
ζῶντος
μὲν
οὖν
Ὀρφέως
συνέπεσθαι |
[32, 10] |
ποιήματα
συνθέντες
ᾄδουσιν,
ὡς
πάνυ
|
φιλῳδῶν |
ὑμῶν
κατεγνωκότες.
οὗτοι
δ´
εἰ |
[32, 55] |
γόων,
ὥσπερ
οἱ
ἰατροὶ
τὰ
|
φλεγμαίνοντα |
τῶν
ἑλκῶν
ὑγραίνοντες
καὶ
μαλακοποιοῦντες |
[32, 40] |
τε
λιγνὺν
καὶ
μέρη
τινὰ
|
φλεγόμενα. |
καίτοι
τάχα
ἐρεῖ
τις
τῶν
|
[32, 20] |
ὅς
τε
καὶ
ἄλκιμον
ἄνδρα
|
φοβεῖ |
καὶ
ἀφείλετο
νίκης
ῥηιδίως,
τοτὲ |
[32, 90] |
ἕνα
εἰσὶν
οὐ
μεγάλης
οὐδὲ
|
φοβερᾶς |
προσηγορίας
τυγχάνουσιν·
ὅταν
δὲ
κοινὸν |
[32, 85] |
καὶ
ἀδόξου
σφόδρα
οὖσαν
εὐρύχωρον.
|
φοβοῦμαι |
δὴ
μὴ
καὶ
ὑμεῖς
ἀπόλησθε
|
[32, 75] |
παρθένον
ποταμοῦ
τινος
ἐρασθεῖσαν
ὁσημέραι
|
φοιτᾶν |
ἐπὶ
τὸ
ῥεῦμα,
καὶ
τόν |
[32, 80] |
προΐδωσιν
ἰόντα
ἵππον,
ὃς
ἀνθρώποισι
|
φόνον |
φέρει
ἠλιθίοισιν·
ὣς
οἱ
κεκλήγοντες |
[32, 5] |
ἄλλου
τινὸς
πράγματος
καὶ
τούτου
|
φορὰ |
γέγονε·
νόθον
μέντοι
γε
καὶ
|
[32, 80] |
ἔπιπτον.
ὡς
δ´
ἄνεμος
ἄχνας
|
φορέει |
ἱερὰς
κατ´
ἀλωάς,
ὡς
δ´ |
[32, 100] |
περιέχεσθε
τούτου,
μηδὲ
ἀμούσους
καὶ
|
φορτικὰς |
καὶ
ἀμαθεῖς
ποιεῖτε
τὰς
Χάριτας, |
[32, 35] |
ἀνθρώπων
ἔπαινος
οὗτός
ἐστιν,
ἀλλὰ
|
φρεάτων· |
οὐδ´
ἂν
περὶ
εὐκρασίας
λέγῃ |
[32, 65] |
ἀκούσωσι
κιθάρας
ὁποιασοῦν,
ἐξεστάναι
καὶ
|
φρίττειν
|
κατὰ
μνήμην
τὴν
Ὀρφέως.
εἶναι |
[32, 5] |
ἀφ´
ὧν
νοῦν
μὲν
ἢ
|
φρόνησιν |
ἢ
δικαίαν
διάθεσιν
ἢ
πρὸς |
[32, 35] |
ποῦ
γὰρ
εἶπον
ὥς
ἐστε
|
φρόνιμοι |
καὶ
σώφρονες
καὶ
δίκαιοι;
οὐχὶ |
[32, 95] |
δῆμος.
οὐκοῦν
ἂν
ἀκούσωσιν
ὅτι
|
φρόνιμος, |
ἀλλ´
οὐχ
οἷα
τὰ
νῦν
|
[32, 10] |
θεοῦ,
κἂν
λόγων
τις
ἀκούσῃ
|
φρονίμων, |
ἐκεῖθεν
ἐπιπεμφθῆναι.
~καθόλου
γὰρ
οὐδὲν |
[32, 20] |
καὶ
ὀρχημάτων,
ἀλλὰ
καὶ
λόγων
|
φρονίμων, |
ἵνα
κἀμοὶ
πρὸς
τοὺς
αἰτιωμένους |
[32, 50] |
παισὶν
ὑμῖν
παιδαγωγοὺς
δέδωκε
τοὺς
|
φρονιμωτέρους |
τῆς
πόλεως,
μεθ´
ὧν
καὶ |
[32, 15] |
προπηλακισμός·
ὧν
ἴσως
οὐκ
ἔδει
|
φροντίζειν· |
τοιγαροῦν
διὰ
τὴν
ἐκείνων
ἀναχώρησιν |
[32, 45] |
τῆς
ἀξίας
τῆς
ἑαυτῶν
οὐ
|
φροντίζετε. |
κἂν
μὲν
ὑμῖν
ὁ
κιθαρῳδὸς |
[32, 90] |
καὶ
περιέχηται
δεσμοῖς
τισιν
ἢ
|
φρουροῖς, |
τὰ
δυσχερῆ
δεῖ
ταῦτα
νομίζειν |
[32, 60] |
καὶ
ἄλλον
εἰπεῖν
λόγον
ἀνθρώπου
|
Φρυγὸς |
ἀκούσας,
Αἰσώπου
συγγενοῦς,
δεῦρο
ἐπιδημήσαντος, |
[32, 1] |
ἔπρεπε
καὶ
παισὶ
Λυδῶν
ἢ
|
Φρυγῶν· |
Ἑλλήνων
δὲ
παισί,
καὶ
ταῦτα |
[32, 65] |
ταῦτα
μὲν
ἐκεῖνος
ἔπαιζεν
ὁ
|
Φρύξ. |
ἐγὼ
δ´
ὑμῖν
βούλομαι
Λακεδαιμονίων |
[32, 70] |
τοιαῦθ´
ἕτερα
ἑταιρειῶν
ὀνόματα·
ὥστε
|
φυγεῖν |
αὐτὸν
ἠναγκάσατε
καὶ
μετὰ
ταῦτα |
[32, 15] |
ἀναχώρησιν
καὶ
σιωπὴν
ἐρίδων
ὑμῖν
|
φύεται |
πλῆθος
καὶ
δικῶν
καὶ
βοὴ |
[32, 30] |
ἀφρός
τε
καὶ
ἄχνη
καὶ
|
φυκίων |
πλῆθος
ἐκχεομένων·
ὡσαύτως
δὴ
καὶ |
[32, 15] |
οὗτοι
δὲ
σωτῆρές
εἰσι
καὶ
|
φύλακες |
τῶν
οἵων
τε
σώζεσθαι,
πρὶν |
[32, 70] |
αὐτῶν
ἠγάγετε,
ὥστε
ἐπιμελεστέρας
χρῆναι
|
φυλακῆς |
ᾠήθησαν
ἢ
πρότερον·
καὶ
τοῦτο
|
[32, 60] |
ταύτην
καὶ
ἄμετρον
φιλοτιμίαν;
οὐ
|
φυλάξεσθε |
τοὺς
ἄλλους
σκώπτοντες
καὶ
ταῦτα |
[32, 80] |
σόον
ἔμμεναι
οὔτε
σελήνην.
οἵηπερ
|
φύλλων |
γενεή,
τοίη
δὲ
καὶ
ἀνδρῶν, |
[32, 65] |
γὰρ
ἐξ
ἐκείνων
γένος
τι
|
φῦναι |
Μακεδόνων,
καὶ
τοῦτο
αὖθις
ὕστερον
|
[32, 70] |
τούτων
ἐπεμνήσθην;
ὅπως
εἰδῆτε
τὰ
|
φυόμενα |
ἐκ
τῆς
περὶ
τὸν
βίον |
[32, 50] |
Δία,
τὸ
γὰρ
πρᾶγμά
ἐστι
|
φύσει |
τοιοῦτον.
οὐ
γὰρ
καὶ
ἐν |
[32, 25] |
Σφίγγας
καὶ
Χιμαίρας,
ἐκ
παντοδαπῶν
|
φύσεων |
{εἰς}
μίαν
μορφὴν
εἰδώλου
ξυντιθέντες. |
[32, 35] |
τε
ποταμοῦ
τὸ
ἴδιον
τῆς
|
φύσεως |
{καὶ}
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
ἅπαντας |
[32, 30] |
περὶ
θεοῦ
καὶ
περὶ
δήμου
|
φύσεως |
καὶ
περὶ
τοῦ
δεῖν
ἀκούειν, |
[32, 25] |
τίθημι
τῆς
θείας
καὶ
βασιλικῆς
|
φύσεως, |
καὶ
προσιέναι
φημὶ
καὶ
διαλέγεσθαι |
[32, 25] |
εἰ
βούλεσθε,
διελεύσομαι
περὶ
δήμου
|
φύσεως, |
τοῦτ´
ἔστι
περὶ
ὑμῶν
αὐτῶν. |
[32, 65] |
δύνασθαι
παντάπασιν
ἐκβῆναι
τὴν
αὑτῶν
|
φύσιν, |
ἀλλὰ
μικρὸν
μέν
τι
διασῴζειν |
[32, 45] |
ἔξω
τῆς
ἁρμονίας
τῆς
κατὰ
|
φύσιν |
γιγνόμενοι
καὶ
σφόδρα
ἀμούσως
ἔχοντες |
[32, 50] |
βαδίζοντας,
παίζοντας,
θεωροῦντας·
ἡ
γὰρ
|
φύσις
|
ἀναγκάζει
πολλῶν
ὁμοίων
δεῖσθαι·
διαφέρουσι |
[32, 55] |
παράνοιαν.
οἴνου
μὲν
οὖν
τοιαύτη
|
φύσις, |
τὸ
μὴ
δύνασθαι
σωφρονεῖν,
ἀλλὰ |
[32, 5] |
δ´
ἐν
τοῖς
καλουμένοις
ἀκροατηρίοις
|
φωνασκοῦσιν, |
ἐνσπόνδους
λαβόντες
ἀκροατὰς
καὶ
χειροήθεις |
[32, 30] |
γλῶσσαι,
δέκα
δὲ
στόματ´
εἶεν,
|
φωνὴ |
δ´
ἄρρηκτος,
χάλκεον
δέ
μοι |
[32, 55] |
ὑμεῖς
μόνοι
δι´
ὤτων
καὶ
|
φωνῆς |
αὐτὸ
πάσχετε,
μᾶλλον
δὲ
ληρεῖτε |