HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 78 formes différentes pour 259 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 20]   ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς ἐμέ γ´ ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα·

[32, 55]   ποθέν τινος ἢ νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς οὕτως

[32, 20]   ὅμοιον ὑπ´ ἀνέμου ῥιπίζεται. καὶ γαληνὸς εντηχω παν πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται.

[32, 25]   τις εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ γαληνὸς ὄντως, οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ

[32, 55]   Νύμφαις καὶ Σατύροις. ἱλαροί τε γὰρ ἀεὶ καὶ φιλογέλωτες καὶ φιλορχησταί·

[32, 5]   δὲ κακὸν πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο γὰρ ἀεὶ ὁρᾶτε καὶ περὶ τοιαῦτά

[32, 90]   δὲ αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ αἱ λοιπαὶ νόσοι μέχρι μὲν

[32, 35]   ὑπὸ τὸν ἥλιον. ἥ τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα

[32, 20]   ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν γὰρ ἀλεξιφάρμακόν ἐστι πρὸς τὸν δῆμον

[32, 55]   ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς

[32, 1]   τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα.

[32, 5]   καὶ ἀπάτας τῆς πόλεως· μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ

[32, 70]   δι´ ἀγερωχίαν, οὐκ ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς γὰρ ἂν ἀποσταίητέ τινος; πολεμήσαιτε δ´

[32, 45]   καὶ σεμνὸν τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην γὰρ ἂν ἔγωγε λῃστεύων ἀποθανεῖν ἢ

[32, 1]   μᾶλλον δὲ οὐδὲ τούτου· τί γάρ, ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ

[32, 90]   οὕτως ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά τινος

[32, 95]   αὐτοὺς σώφρονας καὶ βεβαίους. οὕτως γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι

[32, 40]   πράττουσαν ἐν τούτοις ἑαυτῆς; οἱ γὰρ ἄνθρωποι θύοντες μέν εἰσι μέτριοι

[32, 90]   πόλεως καὶ ἐπονείδιστος ἅλωσις. ~καὶ γὰρ ἀνθρώπους ἑαλωκέναι φαμὲν οὐχ ὑπὸ

[32, 15]   ἀφ´ ἡμῶν οὗτοι ἵστανται. διὰ γὰρ ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ τρυφὴν καὶ

[32, 35]   δίκαιοι; οὐχὶ τἀναντία τούτων; ἔστι γὰρ ἀνθρώπων ἔπαινος εὐταξία, πρᾳότης, ὁμόνοια,

[32, 1]   τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν ἄνδρας

[32, 65]   ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ τῶν

[32, 1]   ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε καὶ ἡδεῖς

[32, 1]   ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε οὔτε οἱ

[32, 95]   ζῆλον τὸν ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ αὐτὸς ἔλεγε Διὸς υἱὸς εἶναι.

[32, 50]   καὶ πάσης τιμῆς τυγχάνουσιν. αἰδούμενοι γὰρ αὑτοὺς πρῶτοι καὶ μηδὲν ἀνόητον

[32, 5]   τοὺς καλουμένους φιλοσόφους. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλως εἰς πλῆθος οὐκ

[32, 60]   λωβησάμενοι τὴν ἀρχαίαν μουσικήν— τίς γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον

[32, 75]   μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ γὰρ δαιμόνια πάντ´ ᾖ τὰ τοιαῦτα

[32, 100]   ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν ὅ

[32, 25]   αὑτῶν σωφρονούντων καὶ προσεχόντων. θεῖον γὰρ δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ

[32, 30]   τοὺς οὕτω διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ γὰρ διὰ τοῦτο καὶ τοῖς ἄρχουσιν

[32, 50]   λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς καὶ πατρῴων

[32, 40]   ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον Ἕλληνας παρ´

[32, 40]   Σκύθην φασὶν εἰπεῖν· ἐδόκει μὲν γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε δὲ

[32, 5]   οὐ πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ βούλομαι γὰρ εἰπεῖν, ἀνήκοοί ἐστε. καὶ τοῦτο

[32, 35]   πάντα μᾶλλον ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον ὥς ἐστε φρόνιμοι καὶ

[32, 30]   παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον· οὕτω γὰρ εἰρῆσθαι πολὺ βέλτιον· καὶ θέαν

[32, 55]   καὶ μεθέστηκεν εἰς τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ Μουσῶν, ἀλλ´ ἐκ Κορυβάντων

[32, 45]   ὁ τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ γὰρ ἐκείναις ὅ, τι ἂν γευσαμέναις

[32, 35]   ἢ ποιηταῖς παραβάλλων ἐμαυτόν. δεινοὶ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ

[32, 60]   {αὐτοῦ} ὁμοῦ καὶ νεμόμενα· καὶ γὰρ ἐκεῖνον ἔν τε τοῖς ὄρεσι

[32, 40]   ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον λέγων· ἐπειδὰν γὰρ ἐλθόντες ἀποδύσωνται, χρίονται φαρμάκῳ. τοῦτο

[32, 35]   οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης

[32, 80]   τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος. ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις θρασὺς καὶ προπετὴς

[32, 25]   ἔστι περὶ ὑμῶν αὐτῶν. καὶ γὰρ ἕν τι τῶν χρησίμων ἐστὶ

[32, 55]   ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ μὲν γὰρ ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην φασὶ

[32, 65]   ὑμᾶς σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ ἐκείνων γένος τι φῦναι

[32, 45]   τὴν ὑμετέραν ἀβελτερίαν. διὰ τί γὰρ ἔξω παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις

[32, 1]   καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ μὲν γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον

[32, 70]   τὸν βίον ταύτης ἀταξίας. οὐ γὰρ ἔστι τοὺς οὕτως ἐπτοημένους περὶ

[32, 35]   ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ κοιμᾶσθε

[32, 1]   δὲ τοῖς αὑτῶν κάκιον. δήμου γάρ ἐστιν ἀκοὴ τὸ θέατρον· εἰς

[32, 45]   διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ μὲν γάρ ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ θάνατος, τὸ

[32, 60]   πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς·

[32, 20]   εἰσῆλθον, ᾖ δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ ἴστε, καὶ φήσουσι δοξοκόπον

[32, 65]   ἕτερον τοιοῦτόν τινα λόγον. τὰ γὰρ ζῷα ἐν τῇ συνουσίᾳ τῇ

[32, 10]   ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ

[32, 90]   οὐ βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ

[32, 45]   μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν. οὐ γὰρ ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι καὶ

[32, 100]   τῆς τέχνης· ὁ δέ, οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε

[32, 15]   ἰατροὺς οὐχ ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ γὰρ θεραπεία κακίας καὶ πρόνοια, καθάπερ

[32, 60]   μέγα οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ Ἰσμηνίας ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ

[32, 45]   γίγνεσθαι ἐν ταῖς πόλεσι· χρὴ γὰρ ἴσως καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι διὰ

[32, 70]   τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ

[32, 50]   πρᾶγμά ἐστι φύσει τοιοῦτον. οὐ γὰρ καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσιν ᾄδουσι

[32, 60]   τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ

[32, 1]   συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ κόραις μᾶλλον ἔπρεπε καὶ παισὶ

[32, 85]   μηδὲ θυρωρεῖν ἄξιον. τῷ παντὶ γὰρ κρεῖττον ἐρημίαν καθορᾶν καὶ δεκαπέντε

[32, 95]   οἰκοδομημάτων προσάγειν αὐτὸν δύναται· πάντα γὰρ κρείττω καὶ πολυτελέστερα ἔχει τῶν

[32, 35]   μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ μὲν γὰρ λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ

[32, 60]   καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς μὲν γὰρ λέοντας καὶ τὰ τοιαῦτα διὰ

[32, 65]   τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι γὰρ λίαν ἡδὺς ἐδόκει καὶ περιττὸς

[32, 70]   οἵας καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους

[32, 30]   συνήθη θεωρῆτε, οἷοί ἐστε. ἐμοὶ γὰρ νῦν μὲν ἀξιοθέατοι δοκεῖτε εἶναι

[32, 10]   ὑπὸ δαιμονίου τινὸς γνώμης. ὧν γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι

[32, 40]   κινεῖν αὐτοῖς τὴν μανίαν. εὐθὺς γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν, οἱ δὲ

[32, 90]   ἐθαυμάσθησαν καὶ δόξαν ἔσχον. πόσους γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ

[32, 95]   καὶ διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ γὰρ οἴεσθε ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι περὶ

[32, 30]   κεἰ μὴ πείθεσθε, λόγων. τοῦτο γὰρ οἶμαι καὶ ἀναγκαιότατον ἦν, παρασκευάσαι

[32, 30]   καὶ ἀθρόος γένηται; χρὴ μὲν γὰρ οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον χρόνον

[32, 75]   ἂν οὕτως χαλεπῶς διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι τὸν Ἰξίονα λῆρον ἀποφαίνετε

[32, 75]   τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται

[32, 85]   ὄχλος ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι γὰρ ὅμοιον ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν

[32, 90]   μᾶλλον ἑτέροις τισίν· οὐ βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις

[32, 5]   ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν γάρ, ὅπερ εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν πάρεστι,

[32, 65]   ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν

[32, 95]   οὐδὲ προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ οὐ δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν οὐδ´

[32, 15]   ἀκούσῃ φρονίμων, ἐκεῖθεν ἐπιπεμφθῆναι. ~καθόλου γὰρ οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ

[32, 10]   γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι δοκῶ

[32, 75]   δύναται τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν; οὐ γὰρ οὕτως ἐκεῖνός φησι τὰ ἅρματα

[32, 70]   ἐν τοῖς θεάτροις θορύβων. οὐ γὰρ οὕτως ἡ πενία ταχὺ πέφυκε

[32, 95]   ἐνθάδε ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον. οὐ γὰρ οὕτως τὸ κάλλος τῶν οἰκοδομημάτων

[32, 55]   δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν μὲν γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν, ὡς

[32, 90]   πρᾶγμα, τότε λοιμὸς καλεῖται. καθόλου γὰρ πάντα ἁμαρτήματα εὕροι τις ἂν

[32, 45]   ταῦθ´ ὑμῶν ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες ἄλλο

[32, 45]   σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις ἐλευθέροις. οὐ γὰρ παρὰ τοῦτο οὔτε τῶν ἵππων

[32, 75]   Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον. ὁ γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ

[32, 75]   σπουδή; τίς ὁ ἀγών; οὐ γὰρ Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων, οὐδ´

[32, 85]   νενημένην ἐκ παντοδαπῶν λυμάτων. οὐδὲ γὰρ πόλιν εἴποι τις ἂν〉 ὀρθῶς

[32, 90]   μέγα καὶ δημοσίᾳ γίγνεται. ποία γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν μὴ σφόδρα

[32, 35]   Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἴσασιν. ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ

[32, 50]   μὴ συμφέρει; νὴ Δία, τὸ γὰρ πρᾶγμά ἐστι φύσει τοιοῦτον. οὐ

[32, 40]   σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν ἱππεῖς· τὸ γὰρ πρᾶγμα ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἐλευθερίας

[32, 15]   ἐν ταῖς ἐξουσίαις. κολάζειν μὲν γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν δὲ μὴ

[32, 85]   θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς

[32, 20]   ὄντως καὶ δι´ ὑμᾶς. οὐ γὰρ ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους θόρυβον

[32, 65]   καὶ τοὺς κάμνοντας ἰάσονται. περὶ γὰρ τῆς τέχνης καὶ νῦν ἡμῖν

[32, 15]   μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ μὲν γὰρ τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ

[32, 100]   τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν καθ´

[32, 85]   οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν

[32, 30]   μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς

[32, 30]   τοσοῦτον χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς

[32, 90]   αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ γὰρ τοῦτο Εὐριπίδης τὸν Ἡρακλέα φησὶ

[32, 45]   ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν ὡς

[32, 85]   δὲ ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι

[32, 70]   τῶν μειζόνων ὀρθῶς βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν τρόπων κουφότης καὶ τὸ

[32, 60]   Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ δὲ

[32, 30]   ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ

[32, 45]   ἄν τις ἔχοι λέγειν; καὶ γὰρ ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε,

[32, 50]   ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ γὰρ φύσις ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων δεῖσθαι·

[32, 15]   τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων. οὔτε γὰρ χρήματα αὐτοῖς οὔτε δύναμις περιγίγνεται

[32, 55]   ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ἐστίν. ἡ γὰρ ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν.

[32, 95]   μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν

[32, 25]   ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς τῆς βελτίονος οὖσιν ὑμῖν

[32, 10]   τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ τις ἰατρὸς ἐπὶ

[32, 95]   μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ, ὥσπερ εἴ τις τῶν ἐμπόρων

[32, 90]   ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας καὶ γαστρὸς καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας.

[32, 65]   ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς

[32, 30]   καὶ θέαν ἵππων· ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ

[32, 35]   ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως· οὐδέ γε, ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ τις, ἀνθρώπων

[32, 10]   γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν γε ἁπάντων, ἵνα, ὅθενπερ ἐχρῆν, ἐγγύθεν

[32, 1]   ~ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι

[32, 5]   πάντως εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό γε ἐκεῖνοι καὶ πάνυ καλῶς ἐποίουν,

[32, 5]   τούτου φορὰ γέγονε· νόθον μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς

[32, 85]   κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας

[32, 60]   οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν

[32, 60]   καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν ὅ γε Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου καὶ

[32, 80]   παρ´ ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί γε οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν

[32, 55]   τῶν ποιητῶν μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ

[32, 80]   καὶ ἀθέσφατον οἶνον, κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ

[32, 30]   κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ μάλιστα

[32, 30]   μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί γε τῶν ἄλλων τὸ μὲν πάντα

[32, 30]   {ὥστε, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε ὑμῖν ὁ λόγος παρέσχηκεν οὐ

[32, 85]   ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ γε χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας,

[32, 60]   δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ

[32, 60]   δὲ Κυνικοὶ παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς

[32, 5]   τινὸς πράγματος καὶ τούτου φορὰ γέγονε· νόθον μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς

[32, 65]   δ´ ὁ βίος σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς οὐδὲ

[32, 75]   τὸ λοιπόν φασιν ἀπ´ ἐκείνου γεγονέναι τὸν τόπον ἀσφαλῆ. πολὺ δὴ

[32, 95]   γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι μετανοήσειε καὶ πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ

[32, 25]   βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες, κηδεμόνες ὄντως καὶ προστάται χρηστοὶ

[32, 75]   ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς, ὁ δὲ Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ

[32, 95]   γελωτοποιόν· ἀλλ´ ὅτι οἱ εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´ οὐ τὸ

[32, 1]   οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε καὶ ἡδεῖς καὶ διακόνους

[32, 85]   ὅπως μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες

[32, 95]   Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´ οὐ τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν οὐδὲ τίμιον, ἀλλὰ

[32, 90]   τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ, παραφερόμενον, καὶ καθάπερ εἰώθασιν,

[32, 70]   καὶ μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς ὁ βέλτιστος ὑμῖν Κόνων

[32, 80]   ἵππων καὶ τῶν ἡνιόχων, καὶ γελοίως ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε

[32, 55]   τινῶν· ἔπειτα χαίρουσι καὶ ἀνίστανται γελῶντες καὶ πάντα ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι

[32, 50]   βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ παρακαλοῦντες, τελευτῶντες

[32, 30]   καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα, πληγαί, γέλως. τίς ἂν οὖν τοὺς οὕτω

[32, 95]   ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ τοῦτον

[32, 20]   τὸν ὑμέτερον θροῦν οὐδὲ τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉

[32, 95]   καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν

[32, 90]   καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι

[32, 50]   καλοῦντας ἄνθρωπον ἄθλιον; πόσον τινὰ γέλωτα τοὺς θεοὺς ὑμῶν καταγελᾶν οἴεσθε,

[32, 25]   πρᾷον καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε

[32, 95]   ἐν τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι γελωτοποιόν· ἀλλ´ ὅτι οἱ εἴσαιτο γελοίιον

[32, 85]   τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς

[32, 1]   παιδιᾶς μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ

[32, 80]   ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν, ἀνδρῶν

[32, 100]   καὶ τοῦτο πολέμου λέγουσιν αἴτιον γενέσθαι.

[32, 65]   ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ ἦθος βεβαίους. ἔλεγε

[32, 90]   τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι καλῶς ἂν λέγοιτο καὶ ἀνὴρ

[32, 1]   ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐν τῇ πόλει γενέσθαι, τὸ κάλλιστον ἐμβάλλειν τοῖς ὠσὶ

[32, 50]   παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οἵαν ποτὲ γενέσθαι φασὶ Κενταύρων συνουσίαν. καὶ τί

[32, 90]   προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν δὲ κοινὸν γένηται τὸ πρᾶγμα, τότε λοιμὸς καλεῖται.

[32, 20]   βραχὺ κορύσσεται. κἄν τις αἰτία γένηται, τὸν πολίτην κατέπιεν. τάχ´ ἂν〉

[32, 30]   εἰς ταὐτὸ προέλθῃ καὶ ἀθρόος γένηται; χρὴ μὲν γὰρ οἶμαι καὶ

[32, 45]   πειρώμενος, καὶ τάχα τι καὶ γενναῖον ἐδύνατο πρᾶξαι μὴ τοιούτου τυχὼν

[32, 25]   διαλέγεσθαι τούτῳ πρέπειν, καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα,

[32, 60]   γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον ῥυθμὸν οἷός τε εἰπεῖν; ἀλλὰ

[32, 25]   πλείων ὁ δῆμος καὶ πόλεως γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι βασιλεῖς,

[32, 10]   εὐτυχοῦς πόλεως, ἐν τοσαύτῃ σπάνει γενναίων καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ δὲ

[32, 70]   μίαν ἡμέραν; οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ μέχρι σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ

[32, 95]   ἕξουσιν. Θεόφιλόν φασι παρ´ ὑμῖν γενόμενον ἄνδρα σοφὸν σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς

[32, 80]   τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος. ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις θρασὺς

[32, 1]   ὅτι τοσοῦτοι ὄντες λόγων χρησίμων γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς τούτῳ

[32, 65]   κυνῶν δὲ ἐνίους, οἷα δὴ γένος ἀναιδὲς καὶ περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ

[32, 60]   δὲ ὀρνίθων μουσικὸν δήπου τὸ γένος αὐτὸ καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν

[32, 65]   εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ ἐκείνων γένος τι φῦναι Μακεδόνων, καὶ τοῦτο

[32, 65]   εἶναι δὲ τοῦτο αὐτὸ τὸ γένος τῶν κιθαρῳδῶν· διὸ μὴ δύνασθαι

[32, 65]   διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως

[32, 80]   εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει ἠὲ κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ

[32, 5]   κωμῳδίαις λέγεσθαι· δῆμος πυκνίτης, δύσκολον γερόντιον, ὑπόκωφον, καὶ τί δ´ ἔστ´

[32, 50]   δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς καὶ πατρῴων γερῶν καὶ νόμων καὶ χρηστοῦ βασιλέως,

[32, 45]   γὰρ ἐκείναις ὅ, τι ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται.

[32, 95]   μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ

[32, 25]   πρᾷος καὶ γαληνὸς ὄντως, οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ μὴ πάντα ἐθέλειν

[32, 35]   ἐγὼ δὲ ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ γῆν καὶ λιμένας καὶ τόπους καὶ

[32, 25]   ὠφελήσειεν ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς εἰ λέγοιμι. φημὶ δὴ δῆμον

[32, 35]   ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης γῆς καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν,

[32, 40]   τί οὖν οἴεσθε τούτους ἐπὶ γῆς πέρατα ἐλθόντας λέγειν; οὐχ ὡς

[32, 45]   οὐ χρὴ καὶ τὰ τοιαῦτα γίγνεσθαι ἐν ταῖς πόλεσι· χρὴ γὰρ

[32, 75]   ἐκεῖνός φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ γίγνεσθαι μεταξὺ καὶ σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ

[32, 35]   ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν

[32, 55]   ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην φασὶ γίγνεσθαι πραεῖαν δι´ ἀτμοῦ θυμιαμάτων τινῶν·

[32, 90]   ἄνδρας ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων γίγνεσθαι; τί οὖν μόνοι Λακεδαιμόνιοι τοῦτ´

[32, 90]   πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶς ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ γὰρ τοῦτο

[32, 55]   δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ μέτριον. ταῦτα δὴ πάντα

[32, 50]   καὶ τρέχουσι καὶ πάνθ´ ὅσα γίγνεται {καὶ} παρ´ ὑμῖν καὶ παρ´

[32, 90]   ἐπίσημον καὶ μέγα καὶ δημοσίᾳ γίγνεται. ποία γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν

[32, 35]   τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ κρύφα γίγνεται τοῦτο οὐδ´ ἐν ὀλίγοις, ἀλλ´

[32, 50]   ἐν αὐτῇ τῇ θέᾳ τὰ γιγνόμενα οὐκ αἰσχρὰ καὶ μεστὰ πάσης

[32, 85]   ἴσως τελευταία καὶ πρὸς ὀλίγον γιγνομένη καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς παθόντας

[32, 45]   τῆς ἁρμονίας τῆς κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ σφόδρα ἀμούσως ἔχοντες οὐ

[32, 35]   μεγέθει στόλου καὶ τῶν πανταχοῦ γιγνομένων ἀφθονίᾳ καὶ διαθέσει, καὶ τὴν

[32, 5]   εὐδαιμονοῦσι καὶ κρείττους καὶ σωφρονέστεροι γίγνονται καὶ βέλτιον οἰκεῖν δύνανται τὰς

[32, 1]   τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ σωτῆρες τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι

[32, 15]   {δι´} ἀπειρίαν πλείους οἱ θάπτοντες γίγνονται. ~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ μὲν

[32, 45]   ἐκείναις ὅ, τι ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται. ~τί

[32, 30]   οὐδ´ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματ´ εἶεν, φωνὴ

[32, 15]   δικῶν καὶ βοὴ τραχεῖα καὶ γλῶτται βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα,

[32, 65]   τις παρίοι δικαστήριον, οὐκ ἂν γνοίη ῥᾳδίως πότερον ἔνδον πίνουσιν ἢ

[32, 15]   καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει δὲ τοὺς

[32, 95]   τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ τοιαύτην ἔχειν γνώμην εὐθὺς πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν

[32, 15]   οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ μὴ κατὰ γνώμην καὶ δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται

[32, 95]   μηδὲν ἐθέλειν διαλέγεσθαι. καίτοι τίνα γνώμην νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς

[32, 10]   τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν ὑπομένητε, μετὰ γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν γε

[32, 10]   τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου τινὸς γνώμης. ὧν γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν,

[32, 65]   μᾶλλον δὲ τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι τὴν

[32, 65]   οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ ἔσται γνῶναι τὴν διατριβήν. δοκεῖ δέ μοι,

[32, 35]   ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ γόητες· τὰ δ´ ἡμέτερα φαῦλα καὶ

[32, 10]   ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ δὲ κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ

[32, 15]   μὲν σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον ὄντως ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου

[32, 60]   γε μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν αὐτοὺς τὸ ἀρχαῖον πρὸς αὐλὸν

[32, 95]   χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην,

[32, 20]   πρός τι τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ ἂν

[32, 95]   πόλεως, ἀλλὰ Θερσίτου τινός· αὐτὸν γοῦν ἐκεῖνον εἴρηκεν Ὅμηρος ἐν τοῖς

[32, 45]   κουφότητα καὶ πόλεως ἀσθένειαν. φασὶ γοῦν ἤδη τινὰς τῶν ἀπολωλότων διὰ

[32, 30]   ὑμῖν μέγα ὁ λόγος, τοῦτο γοῦν ὅτι τοσοῦτον χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες.

[32, 55]   ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ ἰατροὶ τὰ φλεγμαίνοντα

[32, 15]   βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα, γραφαί, ῥητόρων ὄχλος, καθάπερ οἶμαι δι´

[32, 20]   τὰς παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ γυμνάσια χειρονομοῦντες καὶ παλαίοντες, εἰς δ´

[32, 40]   ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον λέγων· ἐπειδὰν γὰρ ἐλθόντες ἀποδύσωνται,

[32, 65]   δέ μοι, καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος

[32, 65]   ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ τοὺς κάμνοντας

[32, 85]   καὶ τὰ ὄντα ῥιπτοῦντες καὶ γυμνοὶ βαδίζοντες ἀπὸ τῆς θέας ἐνίοτε,

[32, 70]   ἐφειστήκει κἀκεῖνος οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι, γυμνοὺς ἅπαντας ὁρῶν καὶ ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι.

[32, 40]   μόνον, ἀλλὰ καὶ παῖδες καὶ γύναια. ἐπειδὰν δὲ παύσηται τὸ δεινὸν

[32, 85]   ἀποσφάττωσι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰς γυναῖκας ἀπάγωσιν καὶ τὰς οἰκίας κατακάωσιν·

[32, 30]   τῆς πόλεως· ὥσπερ αἱ κακαὶ γυναῖκες, δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ

[32, 75]   παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας οὐδὲ γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´

[32, 90]   αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ φέρηται

[32, 60]   οἷός τε εἰπεῖν; ἀλλὰ ᾄσματα γυναικῶν καὶ κρούματα ὀρχηστῶν καὶ παροινίας

[32, 90]   καὶ οἰνόφλυγες καὶ πόρνοι καὶ γυναιμανεῖς ἐν πάσαις εἰσὶ ταῖς πόλεσιν·

Discours, par.
[32, 20]	ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς ἐμέ	γ´	ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα·
[32, 55]	ποθέν τινος ἢ νάπης, οὐδὲ	γάλα	καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς οὕτως
[32, 20]	ὅμοιον ὑπ´ ἀνέμου ῥιπίζεται. καὶ	γαληνὸς	εντηχω παν πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται.
[32, 25]	τις εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ	γαληνὸς	ὄντως, οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ
[32, 55]	Νύμφαις καὶ Σατύροις. ἱλαροί τε	γὰρ	ἀεὶ καὶ φιλογέλωτες καὶ φιλορχησταί·
[32, 5]	δὲ κακὸν πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο	γὰρ	ἀεὶ ὁρᾶτε καὶ περὶ τοιαῦτά
[32, 90]	δὲ αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ	γὰρ	αἱ λοιπαὶ νόσοι μέχρι μὲν
[32, 35]	ὑπὸ τὸν ἥλιον. ἥ τε	γὰρ	Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα
[32, 20]	ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν	γὰρ	ἀλεξιφάρμακόν ἐστι πρὸς τὸν δῆμον
[32, 55]	ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν	γὰρ	ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς
[32, 1]	τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν	γὰρ	ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα.
[32, 5]	καὶ ἀπάτας τῆς πόλεως· μαινοίμην	γὰρ	ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ
[32, 70]	δι´ ἀγερωχίαν, οὐκ ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς	γὰρ	ἂν ἀποσταίητέ τινος; πολεμήσαιτε δ´
[32, 45]	καὶ σεμνὸν τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην	γὰρ	ἂν ἔγωγε λῃστεύων ἀποθανεῖν ἢ
[32, 1]	μᾶλλον δὲ οὐδὲ τούτου· τί	γάρ,	ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ
[32, 90]	οὕτως ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ	γὰρ	ἂν μὲν τὸ σῶμά τινος
[32, 95]	αὐτοὺς σώφρονας καὶ βεβαίους. οὕτως	γὰρ	ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι
[32, 40]	πράττουσαν ἐν τούτοις ἑαυτῆς; οἱ	γὰρ	ἄνθρωποι θύοντες μέν εἰσι μέτριοι
[32, 90]	πόλεως καὶ ἐπονείδιστος ἅλωσις. ~καὶ	γὰρ	ἀνθρώπους ἑαλωκέναι φαμὲν οὐχ ὑπὸ
[32, 15]	ἀφ´ ἡμῶν οὗτοι ἵστανται. διὰ	γὰρ	ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ τρυφὴν καὶ
[32, 35]	δίκαιοι; οὐχὶ τἀναντία τούτων; ἔστι	γὰρ	ἀνθρώπων ἔπαινος εὐταξία, πρᾳότης, ὁμόνοια,
[32, 1]	τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ	γὰρ	Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν ἄνδρας
[32, 65]	ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ μὲν	γὰρ	ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ τῶν
[32, 1]	ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ	γὰρ	αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε καὶ ἡδεῖς
[32, 1]	ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε	γὰρ	αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε οὔτε οἱ
[32, 95]	ζῆλον τὸν ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ	γὰρ	αὐτὸς ἔλεγε Διὸς υἱὸς εἶναι.
[32, 50]	καὶ πάσης τιμῆς τυγχάνουσιν. αἰδούμενοι	γὰρ	αὑτοὺς πρῶτοι καὶ μηδὲν ἀνόητον
[32, 5]	τοὺς καλουμένους φιλοσόφους. οἱ μὲν	γὰρ	αὐτῶν ὅλως εἰς πλῆθος οὐκ
[32, 60]	λωβησάμενοι τὴν ἀρχαίαν μουσικήν— τίς	γὰρ	αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον
[32, 75]	μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ	γὰρ	δαιμόνια πάντ´ ᾖ τὰ τοιαῦτα
[32, 100]	ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ	γὰρ	δέδοικα μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν ὅ
[32, 25]	αὑτῶν σωφρονούντων καὶ προσεχόντων. θεῖον	γὰρ	δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ
[32, 30]	τοὺς οὕτω διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ	γὰρ	διὰ τοῦτο καὶ τοῖς ἄρχουσιν
[32, 50]	λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν	γὰρ	δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς καὶ πατρῴων
[32, 40]	ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ	γὰρ	ἔγωγε οὐ μόνον Ἕλληνας παρ´
[32, 40]	Σκύθην φασὶν εἰπεῖν· ἐδόκει μὲν	γὰρ	εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε δὲ
[32, 5]	οὐ πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ βούλομαι	γὰρ	εἰπεῖν, ἀνήκοοί ἐστε. καὶ τοῦτο
[32, 35]	πάντα μᾶλλον ἢ ὑμᾶς. ποῦ	γὰρ	εἶπον ὥς ἐστε φρόνιμοι καὶ
[32, 30]	παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον· οὕτω	γὰρ	εἰρῆσθαι πολὺ βέλτιον· καὶ θέαν
[32, 55]	καὶ μεθέστηκεν εἰς τοὐναντίον. οὐ	γὰρ	ἐκ Μουσῶν, ἀλλ´ ἐκ Κορυβάντων
[32, 45]	ὁ τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ	γὰρ	ἐκείναις ὅ, τι ἂν γευσαμέναις
[32, 35]	ἢ ποιηταῖς παραβάλλων ἐμαυτόν. δεινοὶ	γὰρ	ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ
[32, 60]	{αὐτοῦ} ὁμοῦ καὶ νεμόμενα· καὶ	γὰρ	ἐκεῖνον ἔν τε τοῖς ὄρεσι
[32, 40]	ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον λέγων· ἐπειδὰν	γὰρ	ἐλθόντες ἀποδύσωνται, χρίονται φαρμάκῳ. τοῦτο
[32, 35]	οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν. κεῖται	γὰρ	ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης
[32, 80]	τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος. ὁ	γὰρ	ἐν τοιούτοις θρασὺς καὶ προπετὴς
[32, 25]	ἔστι περὶ ὑμῶν αὐτῶν. καὶ	γὰρ	ἕν τι τῶν χρησίμων ἐστὶ
[32, 55]	ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ μὲν	γὰρ	ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην φασὶ
[32, 65]	ὑμᾶς σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε	γὰρ	ἐξ ἐκείνων γένος τι φῦναι
[32, 45]	τὴν ὑμετέραν ἀβελτερίαν. διὰ τί	γὰρ	ἔξω παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις
[32, 1]	καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ μὲν	γὰρ	ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον
[32, 70]	τὸν βίον ταύτης ἀταξίας. οὐ	γὰρ	ἔστι τοὺς οὕτως ἐπτοημένους περὶ
[32, 35]	ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν	γὰρ	ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ κοιμᾶσθε
[32, 1]	δὲ τοῖς αὑτῶν κάκιον. δήμου	γάρ	ἐστιν ἀκοὴ τὸ θέατρον· εἰς
[32, 45]	διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ μὲν	γάρ	ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ θάνατος, τὸ
[32, 60]	πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν	γάρ	ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς·
[32, 20]	εἰσῆλθον, ᾖ δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται	γάρ,	εὖ ἴστε, καὶ φήσουσι δοξοκόπον
[32, 65]	ἕτερον τοιοῦτόν τινα λόγον. τὰ	γὰρ	ζῷα ἐν τῇ συνουσίᾳ τῇ
[32, 10]	ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις	γὰρ	ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ
[32, 90]	οὐ βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ	γὰρ	ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ
[32, 45]	μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν. οὐ	γὰρ	ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι καὶ
[32, 100]	τῆς τέχνης· ὁ δέ, οὐ	γὰρ	ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε
[32, 15]	ἰατροὺς οὐχ ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ	γὰρ	θεραπεία κακίας καὶ πρόνοια, καθάπερ
[32, 60]	μέγα οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ	γὰρ	Ἰσμηνίας ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ
[32, 45]	γίγνεσθαι ἐν ταῖς πόλεσι· χρὴ	γὰρ	ἴσως καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι διὰ
[32, 70]	τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς, ὅτε	{γὰρ}	καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ
[32, 50]	πρᾶγμά ἐστι φύσει τοιοῦτον. οὐ	γὰρ	καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσιν ᾄδουσι
[32, 60]	τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες	γὰρ〉	καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ
[32, 1]	συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν	γὰρ	κόραις μᾶλλον ἔπρεπε καὶ παισὶ
[32, 85]	μηδὲ θυρωρεῖν ἄξιον. τῷ παντὶ	γὰρ	κρεῖττον ἐρημίαν καθορᾶν καὶ δεκαπέντε
[32, 95]	οἰκοδομημάτων προσάγειν αὐτὸν δύναται· πάντα	γὰρ	κρείττω καὶ πολυτελέστερα ἔχει τῶν
[32, 35]	μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ μὲν	γὰρ	λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ
[32, 60]	καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς μὲν	γὰρ	λέοντας καὶ τὰ τοιαῦτα διὰ
[32, 65]	τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι	γὰρ	λίαν ἡδὺς ἐδόκει καὶ περιττὸς
[32, 70]	οἵας καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ	γὰρ	μὴ τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους
[32, 30]	συνήθη θεωρῆτε, οἷοί ἐστε. ἐμοὶ	γὰρ	νῦν μὲν ἀξιοθέατοι δοκεῖτε εἶναι
[32, 10]	ὑπὸ δαιμονίου τινὸς γνώμης. ὧν	γὰρ	οἱ θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι
[32, 40]	κινεῖν αὐτοῖς τὴν μανίαν. εὐθὺς	γὰρ	οἱ μὲν τρέχουσιν, οἱ δὲ
[32, 90]	ἐθαυμάσθησαν καὶ δόξαν ἔσχον. πόσους	γὰρ	οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ
[32, 95]	καὶ διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ	γὰρ	οἴεσθε ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι περὶ
[32, 30]	κεἰ μὴ πείθεσθε, λόγων. τοῦτο	γὰρ	οἶμαι καὶ ἀναγκαιότατον ἦν, παρασκευάσαι
[32, 30]	καὶ ἀθρόος γένηται; χρὴ μὲν	γὰρ	οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον χρόνον
[32, 75]	ἂν οὕτως χαλεπῶς διέκεισθε. ~αὐτὸν	γὰρ	οἶμαι τὸν Ἰξίονα λῆρον ἀποφαίνετε
[32, 75]	τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος	γὰρ	Ὅμηρος ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται
[32, 85]	ὄχλος ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι	γὰρ	ὅμοιον ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν
[32, 90]	μᾶλλον ἑτέροις τισίν· οὐ βούλομαι	γὰρ	ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις
[32, 5]	ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν	γάρ,	ὅπερ εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν πάρεστι,
[32, 65]	ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς	γὰρ	ὁρῶσι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν
[32, 95]	οὐδὲ προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν	γὰρ	οὐ δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν οὐδ´
[32, 15]	ἀκούσῃ φρονίμων, ἐκεῖθεν ἐπιπεμφθῆναι. ~καθόλου	γὰρ	οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ
[32, 10]	γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν	γὰρ	οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι δοκῶ
[32, 75]	δύναται τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν; οὐ	γὰρ	οὕτως ἐκεῖνός φησι τὰ ἅρματα
[32, 70]	ἐν τοῖς θεάτροις θορύβων. οὐ	γὰρ	οὕτως ἡ πενία ταχὺ πέφυκε
[32, 95]	ἐνθάδε ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον. οὐ	γὰρ	οὕτως τὸ κάλλος τῶν οἰκοδομημάτων
[32, 55]	δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν μὲν	γὰρ	Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν, ὡς
[32, 90]	πρᾶγμα, τότε λοιμὸς καλεῖται. καθόλου	γὰρ	πάντα ἁμαρτήματα εὕροι τις ἂν
[32, 45]	ταῦθ´ ὑμῶν ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι μὲν	γὰρ	πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες ἄλλο
[32, 45]	σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις ἐλευθέροις. οὐ	γὰρ	παρὰ τοῦτο οὔτε τῶν ἵππων
[32, 75]	Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον. ὁ	γὰρ	πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ
[32, 75]	σπουδή; τίς ὁ ἀγών; οὐ	γὰρ	Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων, οὐδ´
[32, 85]	νενημένην ἐκ παντοδαπῶν λυμάτων. οὐδὲ	γὰρ	πόλιν εἴποι τις ἂν〉 ὀρθῶς
[32, 90]	μέγα καὶ δημοσίᾳ γίγνεται. ποία	γὰρ	πόλις ἐστὶ τῶν μὴ σφόδρα
[32, 35]	Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἴσασιν. ἡ	γὰρ	πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ
[32, 50]	μὴ συμφέρει; νὴ Δία, τὸ	γὰρ	πρᾶγμά ἐστι φύσει τοιοῦτον. οὐ
[32, 40]	σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν ἱππεῖς· τὸ	γὰρ	πρᾶγμα ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἐλευθερίας
[32, 15]	ἐν ταῖς ἐξουσίαις. κολάζειν μὲν	γὰρ	προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν δὲ μὴ
[32, 85]	θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ	γάρ	πως ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς
[32, 20]	ὄντως καὶ δι´ ὑμᾶς. οὐ	γὰρ	ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους θόρυβον
[32, 65]	καὶ τοὺς κάμνοντας ἰάσονται. περὶ	γὰρ	τῆς τέχνης καὶ νῦν ἡμῖν
[32, 15]	μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ μὲν	γὰρ	τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ
[32, 100]	τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ	γὰρ	τὸ δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν καθ´
[32, 85]	οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ	γὰρ	τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν
[32, 30]	μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ	γὰρ	τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς
[32, 30]	τοσοῦτον χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες. καὶ	γὰρ	τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς
[32, 90]	αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ	γὰρ	τοῦτο Εὐριπίδης τὸν Ἡρακλέα φησὶ
[32, 45]	ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ	γὰρ	τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν ὡς
[32, 85]	δὲ ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ	γὰρ	τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι
[32, 70]	τῶν μειζόνων ὀρθῶς βουλεύεσθαι. ἡ	γὰρ	τῶν τρόπων κουφότης καὶ τὸ
[32, 60]	Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν	γὰρ	υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ δὲ
[32, 30]	ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ	γὰρ	ὑμεῖς μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ
[32, 45]	ἄν τις ἔχοι λέγειν; καὶ	γὰρ	ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε,
[32, 50]	ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ	γὰρ	φύσις ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων δεῖσθαι·
[32, 15]	τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων. οὔτε	γὰρ	χρήματα αὐτοῖς οὔτε δύναμις περιγίγνεται
[32, 55]	ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ἐστίν. ἡ	γὰρ	ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν.
[32, 95]	μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον	γὰρ	ὡς ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν
[32, 25]	ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν	γὰρ	ὡς τῆς βελτίονος οὖσιν ὑμῖν
[32, 10]	τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον	γὰρ	ὥσπερ εἴ τις ἰατρὸς ἐπὶ
[32, 95]	μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον	γάρ,	ὥσπερ εἴ τις τῶν ἐμπόρων
[32, 90]	ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας καὶ	γαστρὸς	καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας.
[32, 65]	ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς	γε	ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς
[32, 30]	καὶ θέαν ἵππων· ὡς τῶν	γε	ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ
[32, 35]	ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως· οὐδέ	γε,	ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ τις, ἀνθρώπων
[32, 10]	γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν	γε	ἁπάντων, ἵνα, ὅθενπερ ἐχρῆν, ἐγγύθεν
[32, 1]	~ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά	γε	βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι
[32, 5]	πάντως εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό	γε	ἐκεῖνοι καὶ πάνυ καλῶς ἐποίουν,
[32, 5]	τούτου φορὰ γέγονε· νόθον μέντοι	γε	καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς
[32, 85]	κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς	γε	καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας
[32, 60]	οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά	γε	μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν
[32, 60]	καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν ὅ	γε	Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου καὶ
[32, 80]	παρ´ ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί	γε	οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν
[32, 55]	τῶν ποιητῶν μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί	γε	παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ
[32, 80]	καὶ ἀθέσφατον οἶνον, κλαγγῇ ταί	γε	πέτονται ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ
[32, 30]	κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω	γε	προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ μάλιστα
[32, 30]	μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί	γε	τῶν ἄλλων τὸ μὲν πάντα
[32, 30]	{ὥστε, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό	γε	ὑμῖν ὁ λόγος παρέσχηκεν οὐ
[32, 85]	ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ	γε	χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας,
[32, 60]	δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς	γεγόνασι·	διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ
[32, 60]	δὲ Κυνικοὶ παρὰ μόνοις ὑμῖν	γεγόνασιν.	ὁ μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς
[32, 5]	τινὸς πράγματος καὶ τούτου φορὰ	γέγονε·	νόθον μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς
[32, 65]	δ´ ὁ βίος σχεδὸν ἅπας	γεγονέναι	κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς οὐδὲ
[32, 75]	τὸ λοιπόν φασιν ἀπ´ ἐκείνου	γεγονέναι	τὸν τόπον ἀσφαλῆ. πολὺ δὴ
[32, 95]	γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς	γεγονόσι	μετανοήσειε καὶ πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ
[32, 25]	βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ	γεγονότες,	κηδεμόνες ὄντως καὶ προστάται χρηστοὶ
[32, 75]	ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς	γεγονώς,	ὁ δὲ Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ
[32, 95]	γελωτοποιόν· ἀλλ´ ὅτι οἱ εἴσαιτο	γελοίιον	Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´ οὐ τὸ
[32, 1]	οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ αὐτοὶ	γελοῖοί	ἐστε καὶ ἡδεῖς καὶ διακόνους
[32, 85]	ὅπως μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι	γελοῖοι.	καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες
[32, 95]	Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´ οὐ τὸ	γελοῖον	ἀγαθόν ἐστιν οὐδὲ τίμιον, ἀλλὰ
[32, 90]	τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι	γελοῖον	δοκεῖ, παραφερόμενον, καὶ καθάπερ εἰώθασιν,
[32, 70]	καὶ μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ	γελοῖον	ὡς ὁ βέλτιστος ὑμῖν Κόνων
[32, 80]	ἵππων καὶ τῶν ἡνιόχων, καὶ	γελοίως	ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε
[32, 55]	τινῶν· ἔπειτα χαίρουσι καὶ ἀνίστανται	γελῶντες	καὶ πάντα ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι
[32, 50]	βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ	γελῶντες,	πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ παρακαλοῦντες, τελευτῶντες
[32, 30]	καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα, πληγαί,	γέλως.	τίς ἂν οὖν τοὺς οὕτω
[32, 95]	ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ	γέλωτα	μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ τοῦτον
[32, 20]	τὸν ὑμέτερον θροῦν οὐδὲ τὸν	γέλωτα	οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉
[32, 95]	καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι	γέλωτα.	τὴν γοῦν βοτάνην ἀκηκόατε τὴν
[32, 90]	καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι	γέλωτα,	τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι
[32, 50]	καλοῦντας ἄνθρωπον ἄθλιον; πόσον τινὰ	γέλωτα	τοὺς θεοὺς ὑμῶν καταγελᾶν οἴεσθε,
[32, 25]	πρᾷον καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε	γέλωτι	σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε
[32, 95]	ἐν τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι	γελωτοποιόν·	ἀλλ´ ὅτι οἱ εἴσαιτο γελοίιον
[32, 85]	τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ	γελωτοποιοὺς	μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς
[32, 1]	παιδιᾶς μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ	γέλωτος,	ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ
[32, 80]	ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ φύλλων	γενεή,	τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν, ἀνδρῶν
[32, 100]	καὶ τοῦτο πολέμου λέγουσιν αἴτιον	γενέσθαι.
[32, 65]	ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς	γενέσθαι	καὶ τὸ ἦθος βεβαίους. ἔλεγε
[32, 90]	τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν	γενέσθαι	καλῶς ἂν λέγοιτο καὶ ἀνὴρ
[32, 1]	ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐν τῇ πόλει	γενέσθαι,	τὸ κάλλιστον ἐμβάλλειν τοῖς ὠσὶ
[32, 50]	παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οἵαν ποτὲ	γενέσθαι	φασὶ Κενταύρων συνουσίαν. καὶ τί
[32, 90]	προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν δὲ κοινὸν	γένηται	τὸ πρᾶγμα, τότε λοιμὸς καλεῖται.
[32, 20]	βραχὺ κορύσσεται. κἄν τις αἰτία	γένηται,	τὸν πολίτην κατέπιεν. τάχ´ ἂν〉
[32, 30]	εἰς ταὐτὸ προέλθῃ καὶ ἀθρόος	γένηται;	χρὴ μὲν γὰρ οἶμαι καὶ
[32, 45]	πειρώμενος, καὶ τάχα τι καὶ	γενναῖον	ἐδύνατο πρᾶξαι μὴ τοιούτου τυχὼν
[32, 25]	διαλέγεσθαι τούτῳ πρέπειν, καθάπερ ἵππον	γενναῖον	ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα,
[32, 60]	γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ	γενναῖον	ῥυθμὸν οἷός τε εἰπεῖν; ἀλλὰ
[32, 25]	πλείων ὁ δῆμος καὶ πόλεως	γενναιοτέρας.	ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι βασιλεῖς,
[32, 10]	εὐτυχοῦς πόλεως, ἐν τοσαύτῃ σπάνει	γενναίων	καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ δὲ
[32, 70]	μίαν ἡμέραν; οὐκ ἐν τῇ	γενομένῃ	ταραχῇ μέχρι σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ
[32, 95]	ἕξουσιν. Θεόφιλόν φασι παρ´ ὑμῖν	γενόμενον	ἄνδρα σοφὸν σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς
[32, 80]	τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν αἴτιος	γενόμενος.	ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις θρασὺς
[32, 1]	ὅτι τοσοῦτοι ὄντες λόγων χρησίμων	γενομένων	ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς τούτῳ
[32, 65]	κυνῶν δὲ ἐνίους, οἷα δὴ	γένος	ἀναιδὲς καὶ περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ
[32, 60]	δὲ ὀρνίθων μουσικὸν δήπου τὸ	γένος	αὐτὸ καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν
[32, 65]	εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ ἐκείνων	γένος	τι φῦναι Μακεδόνων, καὶ τοῦτο
[32, 65]	εἶναι δὲ τοῦτο αὐτὸ τὸ	γένος	τῶν κιθαρῳδῶν· διὸ μὴ δύνασθαι
[32, 65]	διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι	γένωνται	τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως
[32, 80]	εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε περ κλαγγὴ	γεράνων	πέλει ἠὲ κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ
[32, 5]	κωμῳδίαις λέγεσθαι· δῆμος πυκνίτης, δύσκολον	γερόντιον,	ὑπόκωφον, καὶ τί δ´ ἔστ´
[32, 50]	δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς καὶ πατρῴων	γερῶν	καὶ νόμων καὶ χρηστοῦ βασιλέως,
[32, 45]	γὰρ ἐκείναις ὅ, τι ἂν	γευσαμέναις	γλυκὺ φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται.
[32, 95]	μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε	γεύσασθαι,	μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ
[32, 25]	πρᾷος καὶ γαληνὸς ὄντως, οἷος	γεύσασθαι	παρρησίας καὶ μὴ πάντα ἐθέλειν
[32, 35]	ἐγὼ δὲ ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ	γῆν	καὶ λιμένας καὶ τόπους καὶ
[32, 25]	ὠφελήσειεν ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ	γῆς	εἰ λέγοιμι. φημὶ δὴ δῆμον
[32, 35]	ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης	γῆς	καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν,
[32, 40]	τί οὖν οἴεσθε τούτους ἐπὶ	γῆς	πέρατα ἐλθόντας λέγειν; οὐχ ὡς
[32, 45]	οὐ χρὴ καὶ τὰ τοιαῦτα	γίγνεσθαι	ἐν ταῖς πόλεσι· χρὴ γὰρ
[32, 75]	ἐκεῖνός φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ	γίγνεσθαι	μεταξὺ καὶ σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ
[32, 35]	ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς οἰκουμένης	γίγνεσθαι	παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν
[32, 55]	ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην φασὶ	γίγνεσθαι	πραεῖαν δι´ ἀτμοῦ θυμιαμάτων τινῶν·
[32, 90]	ἄνδρας ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων	γίγνεσθαι;	τί οὖν μόνοι Λακεδαιμόνιοι τοῦτ´
[32, 90]	πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶς ἵππων αἰσχρὸν	γίγνεται	καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ γὰρ τοῦτο
[32, 55]	δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς	γίγνεται	καὶ μέτριον. ταῦτα δὴ πάντα
[32, 50]	καὶ τρέχουσι καὶ πάνθ´ ὅσα	γίγνεται	{καὶ} παρ´ ὑμῖν καὶ παρ´
[32, 90]	ἐπίσημον καὶ μέγα καὶ δημοσίᾳ	γίγνεται.	ποία γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν
[32, 35]	τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ κρύφα	γίγνεται	τοῦτο οὐδ´ ἐν ὀλίγοις, ἀλλ´
[32, 50]	ἐν αὐτῇ τῇ θέᾳ τὰ	γιγνόμενα	οὐκ αἰσχρὰ καὶ μεστὰ πάσης
[32, 85]	ἴσως τελευταία καὶ πρὸς ὀλίγον	γιγνομένη	καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς παθόντας
[32, 45]	τῆς ἁρμονίας τῆς κατὰ φύσιν	γιγνόμενοι	καὶ σφόδρα ἀμούσως ἔχοντες οὐ
[32, 35]	μεγέθει στόλου καὶ τῶν πανταχοῦ	γιγνομένων	ἀφθονίᾳ καὶ διαθέσει, καὶ τὴν
[32, 5]	εὐδαιμονοῦσι καὶ κρείττους καὶ σωφρονέστεροι	γίγνονται	καὶ βέλτιον οἰκεῖν δύνανται τὰς
[32, 1]	τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ	γίγνονται	καὶ σωτῆρες τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι
[32, 15]	{δι´} ἀπειρίαν πλείους οἱ θάπτοντες	γίγνονται.	~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ μὲν
[32, 45]	ἐκείναις ὅ, τι ἂν γευσαμέναις	γλυκὺ	φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται. ~τί
[32, 30]	οὐδ´ εἴ μοι δέκα μὲν	γλῶσσαι,	δέκα δὲ στόματ´ εἶεν, φωνὴ
[32, 15]	δικῶν καὶ βοὴ τραχεῖα καὶ	γλῶτται	βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα,
[32, 65]	τις παρίοι δικαστήριον, οὐκ ἂν	γνοίη	ῥᾳδίως πότερον ἔνδον πίνουσιν ἢ
[32, 15]	καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι	γνώμῃ	καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει δὲ τοὺς
[32, 95]	τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ τοιαύτην ἔχειν	γνώμην	εὐθὺς πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν
[32, 15]	οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ μὴ κατὰ	γνώμην	καὶ δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται
[32, 95]	μηδὲν ἐθέλειν διαλέγεσθαι. καίτοι τίνα	γνώμην	νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς
[32, 10]	τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν ὑπομένητε, μετὰ	γνώμης	καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν γε
[32, 10]	τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου τινὸς	γνώμης.	ὧν γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν,
[32, 65]	μᾶλλον δὲ τοὺς ῥήτορας οὐδὲ	γνῶναι	ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι τὴν
[32, 65]	οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ ἔσται	γνῶναι	τὴν διατριβήν. δοκεῖ δέ μοι,
[32, 35]	ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ	γόητες·	τὰ δ´ ἡμέτερα φαῦλα καὶ
[32, 10]	ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ δὲ κολάκων καὶ	γοήτων	καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ
[32, 15]	μὲν σῷζον καὶ τρέφον καὶ	γόνιμον	ὄντως ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου
[32, 60]	γε μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ	γοῦν	αὐτοὺς τὸ ἀρχαῖον πρὸς αὐλὸν
[32, 95]	χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν	γοῦν	βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην,
[32, 20]	πρός τι τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ	γοῦν,	εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ ἂν
[32, 95]	πόλεως, ἀλλὰ Θερσίτου τινός· αὐτὸν	γοῦν	ἐκεῖνον εἴρηκεν Ὅμηρος ἐν τοῖς
[32, 45]	κουφότητα καὶ πόλεως ἀσθένειαν. φασὶ	γοῦν	ἤδη τινὰς τῶν ἀπολωλότων διὰ
[32, 30]	ὑμῖν μέγα ὁ λόγος, τοῦτο	γοῦν	ὅτι τοσοῦτον χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες.
[32, 55]	ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ	γόων,	ὥσπερ οἱ ἰατροὶ τὰ φλεγμαίνοντα
[32, 15]	βλαβεραὶ καὶ ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα,	γραφαί,	ῥητόρων ὄχλος, καθάπερ οἶμαι δι´
[32, 20]	τὰς παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ	γυμνάσια	χειρονομοῦντες καὶ παλαίοντες, εἰς δ´
[32, 40]	ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ	γυμνάσιον	λέγων· ἐπειδὰν γὰρ ἐλθόντες ἀποδύσωνται,
[32, 65]	δέ μοι, καὶ ἐν τῷ	γυμνασίῳ	πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος
[32, 65]	ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη	γυμνάσονται	πρὸς μέλος καὶ τοὺς κάμνοντας
[32, 85]	καὶ τὰ ὄντα ῥιπτοῦντες καὶ	γυμνοὶ	βαδίζοντες ἀπὸ τῆς θέας ἐνίοτε,
[32, 70]	ἐφειστήκει κἀκεῖνος οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι,	γυμνοὺς	ἅπαντας ὁρῶν καὶ ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι.
[32, 40]	μόνον, ἀλλὰ καὶ παῖδες καὶ	γύναια.	ἐπειδὰν δὲ παύσηται τὸ δεινὸν
[32, 85]	ἀποσφάττωσι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰς	γυναῖκας	ἀπάγωσιν καὶ τὰς οἰκίας κατακάωσιν·
[32, 30]	τῆς πόλεως· ὥσπερ αἱ κακαὶ	γυναῖκες,	δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ
[32, 75]	παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας οὐδὲ	γυναικὸς	οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´
[32, 90]	αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς	γυναικῶν	ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ φέρηται
[32, 60]	οἷός τε εἰπεῖν; ἀλλὰ ᾄσματα	γυναικῶν	καὶ κρούματα ὀρχηστῶν καὶ παροινίας
[32, 90]	καὶ οἰνόφλυγες καὶ πόρνοι καὶ	γυναιμανεῖς	ἐν πάσαις εἰσὶ ταῖς πόλεσιν·

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007