Discours, par.
[32, 95]	ἐστιν οὐδὲ τίμιον, ἀλλὰ τὸ	χαίρειν·	ἀπορίᾳ δὲ καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶς
[32, 35]	τε ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως οὖν	χαίρετε	ἀκούοντες, καὶ νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα
[32, 55]	δι´ ἀτμοῦ θυμιαμάτων τινῶν· ἔπειτα	χαίρουσι	καὶ ἀνίστανται γελῶντες καὶ πάντα
[32, 35]	οἱ πλείους ἐπὶ τοῖς τοιούτοις	χαίρουσι,	καὶ μακαρίους ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν
[32, 25]	ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι,	χαλεποὶ	δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ μὲν
[32, 25]	τοὐναντίον σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι,	χαλεποὶ	μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν·
[32, 95]	καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ,	χαλεπὸν	δὲ τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ.
[32, 35]	Ἰνδικήν, ἧς πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι	χαλεπὸν	ἦν· ὥστε τὰς ἐμπορίας οὐ
[32, 90]	ταῖς πόλεσιν· ἀλλ´ οὐδὲν τοῦτο	χαλεπὸν	οὐδὲ ὑπερβάλλον· ὅταν δὲ ἐπικρατῇ
[32, 65]	ψυχὰς διαμένειν, οἷαι πρότερον ἦσαν.	~χαλεπὸν	οὖν ἤδη ἐστὶ τὸ λειπόμενον
[32, 20]	ὑμνούντων ἀεὶ τὸν ὄχλον ὡς	χαλεπόν	τε καὶ ἀπειθῆ καὶ πρὸς
[32, 75]	Ἡλιαδῶν ἐρασθῆναι ταύρου, καὶ συγγενομένην	χαλεπόν	τι καὶ μέγα τεκεῖν τέρας.
[32, 65]	οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ	χαλεπός,	ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων, μιαιφονούντων. οἱ
[32, 20]	ζῴων ὠφελεῖν πρός τι τῶν	χαλεπῶν.	ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός,
[32, 25]	ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ	χαλεπῶν	σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην,
[32, 65]	εἰ μὴ τῶν προεστηκότων ἐτύχετε,	χαλεπῶς	ἂν οἶμαι καὶ ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον
[32, 70]	ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ ἂν οὕτως	χαλεπῶς	διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι τὸν
[32, 60]	ἀποθανόντος δὲ ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ	χαλεπῶς	φέρειν· ὥστε τὴν μητέρα αὐτοῦ
[32, 40]	αὐτοῖς ἐπέλθῃ. τὸ δὲ πάντων	χαλεπώτατον,	ἐσπουδακότες περὶ τὴν θέαν οὐχ
[32, 30]	στόματ´ εἶεν, φωνὴ δ´ ἄρρηκτος,	χάλκεον	δέ μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ
[32, 5]	ἄμετρον καὶ κενὴν λύπην καὶ	χαρὰν	ἀνόητον καὶ λοιδορίαν καὶ δαπάνην.
[32, 95]	χαίρειν· ἀπορίᾳ δὲ καὶ ἀγνοίᾳ	χαρᾶς	ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν
[32, 25]	λόγους, τοῖς νουθετοῦσι καὶ διδάσκουσι	χάριν	εἰδώς· ὃν ἐγὼ τίθημι τῆς
[32, 10]	ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε δόξης	χάριν	μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ προσποιούμενον, ἀλλ´
[32, 75]	δ´ οὕτως, ἵν´ ὑμῖν καὶ	χαρίσωμαί	τι μικρόν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε
[32, 100]	φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς	Χάριτας,	ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω
[32, 100]	οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς	Χάριτας	Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα
[32, 50]	ἀποβλέπειν, μόνον οὐκ ἐπὶ τοῖς	χείλεσι	τὰς ψυχὰς ἔχοντας, καθάπερ οἶμαι
[32, 15]	ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ	χειμαζόμενοι,	καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ λελυμένῳ
[32, 10]	καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ οἱ	χειμῶνος	ἀποτολμῶντες εἰς τὴν θάλατταν βραχύν
[32, 80]	διὰ τοῦτο κεραυνωθεὶς καὶ τοῦ	χειμῶνος	καὶ τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν
[32, 80]	τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι	χεῖρας	ἀνίσχοντες μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε
[32, 40]	καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ	χεῖρε	ἀνατείναντες μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων,
[32, 5]	φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς καὶ	χειροήθεις	ἑαυτοῖς. τῶν δὲ Κυνικῶν λεγομένων
[32, 45]	ἵππων οὐδεὶς δραμεῖται βράδιον οὐδὲ	χεῖρον	ᾄσεταί τις τῶν ᾀδόντων, ἂν
[32, 20]	παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ γυμνάσια	χειρονομοῦντες	καὶ παλαίοντες, εἰς δ´ τὸ
[32, 55]	ταύτην ἐκ τῆς τῶν κρειττόνων	χειρὸς	λαμβάνετε· ὥστε ἴσως καιρὸς ἦν
[32, 25]	ἁψίκοροι, τυράννοις ὅμοιοι καὶ πολὺ	χείρους·	οἷα δὴ τῆς κακίας αὐτῶν
[32, 90]	κἄθεινε κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων	χερί.	~μὴ οὖν καὶ ὑμεῖς κατὰ
[32, 55]	οὕτως ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες	χθόνα’	ἀλλ´ οὐδὲ τὸ ὕδωρ ὑμῖν
[32, 80]	ποιητῶν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν	χθονὶ	πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε
[32, 75]	μικρόν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν	χθονὶ	πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε
[32, 25]	Κενταύρους τε καὶ Σφίγγας καὶ	Χιμαίρας,	ἐκ παντοδαπῶν φύσεων {εἰς} μίαν
[32, 80]	σφετέροις οὔθ´ ἕστασαν οὔτε κάθηντο,	χλωροὶ	ὑπαὶ δείους πεφοβημένοι, οἱ δ´
[32, 65]	ἀφείλοντο τὴν κιθάραν καὶ τὰς	χορδὰς	ἐξέτεμον, ἀπιέναι προειπόντες ἐκ τῆς
[32, 45]	αὑτούς· παρὰ δὲ ὑμῖν ὑπὲρ	χορδῆς	τοῦτο πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν
[32, 55]	νυνὶ δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε	χορδῆς,	ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε
[32, 1]	εἰσιόντες, μῖμοί τ´ ὀρχησταί τε	χοροιτυπίῃσιν	ἄριστοι, ἵππων τ´ ὠκυπόδων ἐπιβήτορες,
[32, 85]	τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ γε	χορὸν	τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ
[32, 5]	ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε	χορός	ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς οὔτε
[32, 1]	εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι.	χοροῦ	μὲν γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα
[32, 90]	μᾶλλον ἐπιτηδεύοντας καὶ ποίησιν καὶ	χοροὺς	ἐπὶ τούτοις αὐτοὺς ἐποίησε θαυμάζεσθαι
[32, 5]	οὐθέν, ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ	χρείων	τροφῆς· οὗτοι δὲ ἔν τε
[32, 10]	τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι	χρὴ	βοηθὸν ἥκειν παρὰ θεοῦ, κἂν
[32, 45]	τοιαῦτα γίγνεσθαι ἐν ταῖς πόλεσι·	χρὴ	γὰρ ἴσως καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι
[32, 45]	με〉 οἴεσθε λέγειν ὡς οὐ	χρὴ	καὶ τὰ τοιαῦτα γίγνεσθαι ἐν
[32, 95]	πεποίηται τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν; οὐκοῦν	χρὴ	καὶ ὑμᾶς ἀντιφιλοτιμεῖσθαι καὶ τὴν
[32, 30]	ταὐτὸ προέλθῃ καὶ ἀθρόος γένηται;	χρὴ	μὲν γὰρ οἶμαι καὶ τὸν
[32, 10]	καὶ τοῦτο ἥκιστα ὑμᾶς ἀπιστεῖν	χρή,	παρ´ οἷς μάλιστα μὲν τιμᾶται
[32, 15]	τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων. οὔτε γὰρ	χρήματα	αὐτοῖς οὔτε δύναμις περιγίγνεται διὰ
[32, 95]	ὑμῖν τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν, οὐ	χρημάτων,	ἀλλὰ νοῦ καὶ συνέσεως. τοιγαροῦν
[32, 70]	ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε, ὥστε ἐπιμελεστέρας	χρῆναι	φυλακῆς ᾠήθησαν ἢ πρότερον· καὶ
[32, 30]	νῦν μὲν ἡγοῦμαι πολλὰ καὶ	χρήσιμα	εἰρηκέναι τοῖς προσέχουσι καὶ περὶ
[32, 1]	σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι ὄντες λόγων	χρησίμων	γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς
[32, 25]	καὶ γὰρ ἕν τι τῶν	χρησίμων	ἐστὶ καὶ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς
[32, 10]	ἀθρόοις μηδὲν ἂν δεῖξαι τῶν	χρησίμων.	πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ
[32, 10]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν διά τε	χρησμῶν	καὶ δι´ ὀνειράτων. μὴ οὖν
[32, 25]	γεγονότες, κηδεμόνες ὄντως καὶ προστάται	χρηστοὶ	καὶ δίκαιοι, τῶν μὲν ἀγαθῶν
[32, 50]	πατρῴων γερῶν καὶ νόμων καὶ	χρηστοῦ	βασιλέως, εἰ δέοι, πονεῖν καὶ
[32, 15]	διδάσκειν δὲ μὴ φειδόμενον· καὶ	χρηστοῦ	μέν ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου
[32, 5]	αὑτοὺς παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου	χρηστοῦ	ποτε ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ
[32, 10]	κυβερνήτου κἂν ἔθνος ἢ πόλις	χρηστῶν	ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς ἐν καιρῷ
[32, 40]	λέγων· ἐπειδὰν γὰρ ἐλθόντες ἀποδύσωνται,	χρίονται	φαρμάκῳ. τοῦτο δὲ ἔφη κινεῖν
[32, 45]	πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ	χρισάμενοι	φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ τῆς
[32, 30]	λόγος, τοῦτο γοῦν ὅτι τοσοῦτον	χρόνον	κάθησθε σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ τοῖς
[32, 100]	καὶ δὴ τὸν μὲν ἄλλον	χρόνον	οὐ προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ
[32, 1]	βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι	χρόνον	σμικρὸν καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ παίζοντες
[32, 95]	ἄλλης κρατούμενος καὶ διατρίβων ἐκεῖ	χρόνον	συχνὸν μήτε προθείη τῶν ὠνίων
[32, 30]	γὰρ οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον	χρόνον	σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´ ὅμως ὅ,
[32, 15]	οἱ δὲ σπανίως καὶ διὰ	χρόνου	ποτὲ περιτυχόντες ἄλλοτε μὲν ζώους´
[32, 75]	ὑμῖν καὶ ξένον ἐνέγκῃ τῷ	χρόνῳ.	{πάλιν δὲ ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ
[32, 1]	οἱ δὲ τρήσαντες τὸ ἕτερον	χρυσίον	ἐνέβαλον, οὐ συνέντες τοῦ θεοῦ.
[32, 1]	βωμολοχίας καὶ σκωμμάτων οὐδὲν ἐοικότων	χρυσῷ.	διὰ τοῦτο οὖν ὀρθῶς ἔφην
[32, 70]	ἀγωνίαν καὶ σχημάτων μεταβολὰς καὶ	χρωμάτων	καὶ βλασφημίας οἵας καὶ ὅσας
[32, 15]	ᾧ διὰ βίου μέν τις	χρώμενος	καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε πρὸς
[32, 55]	τοὺς σκαιῶς αὐτῷ καὶ ἀμέτρως	χρωμένους·	ὑπὸ δὲ ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ
[32, 40]	κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´ ἐστὲ ὅμοιοι	χωλοῖς	ὑπὲρ δρόμου ἐρίζουσιν. τοιγαροῦν δειλοὶ
[32, 35]	εἶναί φησιν ἀγαθούς, ἀλλὰ τὴν	χώραν·	οὐδ´ ἂν περὶ ἰχθύων, τὴν
[32, 40]	τὰ τοῦ Νείλου καὶ τῆς	χώρας	καὶ τῆς θαλάττης καὶ τὸ
[32, 40]	ἑκάστῃ πόλει τῶν Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον	χωρίον,	ἐν ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν,
[32, 70]	πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε,	χωρὶς	ἕκαστοι καὶ καθ´ αὑτοὺς διαφθείροντες
[32, 90]	διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν	χωρὶς	ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον.
[32, 20]	μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι	χωρὶς	ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/10/2007