HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 97 formes différentes pour 223 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 35]   Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν ἢ βαθεῖαν {ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ

[32, 95]   ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν κατεγνωκὼς ἢ ἀπειρίαν οὐκ ἂν θέλοι μάτην

[32, 60]   ἢ Τιμόθεος ᾖδεν ὁ παλαιὸς ἢ Ἀρίων, ὑφ´ οὗ λέγουσιν ᾄδοντος

[32, 90]   ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ φέρηται καὶ

[32, 20]   δεῦρο εἰσῆλθον δίχα μέλους τινὸς ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου μὲν

[32, 35]   οἰκῶσι καθ´ Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν ἢ βαθεῖαν {ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον,

[32, 25]   σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως ἢ Βελλεροφόντου. τὸν οὖν τῶν Ἀλεξανδρέων

[32, 60]   δὲ πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε. ἢ βούλεσθε, ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς

[32, 60]   τίς γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον ῥυθμὸν οἷός τε εἰπεῖν;

[32, 75]   εἰ λέγοι ταῦτα, τί ἐρεῖτε; ἢ δῆλον ὅτι οὐδ´ ἀκούσεσθε παρ´

[32, 15]   καθάπερ οἶμαι δι´ ἔνδειαν ἰατρῶν ἢ {δι´} ἀπειρίαν πλείους οἱ θάπτοντες

[32, 45]   γὰρ ἂν ἔγωγε λῃστεύων ἀποθανεῖν ἢ διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ μὲν

[32, 85]   πλὴν εἰ μή τι διορύττειν ἢ διασκάπτειν ἢ τοιοῦτον ἕτερον ἔργον

[32, 10]   ῥήματα εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες μᾶλλον ἢ διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν,

[32, 65]   γνοίη ῥᾳδίως πότερον ἔνδον πίνουσιν ἢ δικάζονται· κἂν σοφιστοῦ δὲ οἴκημα

[32, 5]   ὧν νοῦν μὲν ἢ φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν ἢ πρὸς θεοὺς

[32, 35]   ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ κοιμᾶσθε ἢ διοικεῖτε τὴν οἰκίαν ἕκαστος οὐ

[32, 70]   βάλλοντες ὅ, τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ δίς, ὥσπερ οἱ καταχέοντες τῶν

[32, 45]   οὐ δι´ αὑτῶν τινα ἡδονὴν ἢ δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὑμετέραν

[32, 10]   ὥστε διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν ἢ δύο ῥήματα εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες

[32, 90]   φαμὲν οὐχ ὑπὸ λῃστῶν μόνον, {ἢ ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας καὶ

[32, 85]   καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς παθόντας ἢ καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´ οἷς δ´

[32, 35]   μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ κοιμᾶσθε ἢ διοικεῖτε τὴν οἰκίαν

[32, 90]   γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ σώματα ἀσκεῖν καὶ

[32, 95]   ὁ δῆμος, ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ ἢ Κύκλωπι πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ

[32, 5]   παύσεται; καὶ πότε εἴσεισι θαυματοποιὸς ἢ λῆρος ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο

[32, 35]   πόλιν ἐπαινεῖ· πόθεν; ἀλλὰ θάλατταν ἢ λίμνην ἢ ποταμόν. ὑμεῖς δέ,

[32, 95]   ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον

[32, 90]   ἔσχον. πόσους γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ σώματα

[32, 55]   οἶνος ἐκ πέτρας ποθέν τινος ἢ νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ μέλι

[32, 1]   θεοῦ προστάξαντος, οὐκ ἄλλο ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ λόγος, ὧν οἱ

[32, 50]   κακόν τι τοῖς συμπόταις δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οἵαν ποτὲ

[32, 70]   εἰ δ´ ὑμεῖς, ἔφη, τέτταρα ἢ πέντε βήματα νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι·

[32, 25]   καὶ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ὠφελήσειεν ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς εἰ

[32, 40]   περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι λέγωσιν ἢ περὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀνάχαρσιν τὸν

[32, 50]   ἀναίδειαν· σπουδῇ πρόσεισι, φθέγγεται βαδίζων {ἢ} πεσών τινα ἔωσε, μάχεται πρὸς

[32, 35]   εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν ἴδιόν

[32, 85]   καθορᾶν καὶ δεκαπέντε ἀνθρώπους εὐπόρους ἢ πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ

[32, 40]   τῶν προτέρων οὐδὲ αἰσχύνονται λέγειν ἢ ποιεῖν ὅ, τι ἂν αὐτοῖς

[32, 35]   τοῖς συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν ἢ ποιηταῖς παραβάλλων ἐμαυτόν. δεινοὶ γὰρ

[32, 10]   ἐμπείρου τύχῃ κυβερνήτου κἂν ἔθνος ἢ πόλις χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς

[32, 35]   πόθεν; ἀλλὰ θάλατταν ἢ λίμνην ἢ ποταμόν. ὑμεῖς δέ, ἂν ἐγκωμιάζῃ

[32, 5]   ἢ φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν ἢ πρὸς θεοὺς εὐσέβειαν οὐκ ἔστι

[32, 35]   {ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς

[32, 70]   ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν ἢ πρότερον· καὶ τοῦτο εἴργασθε δι´

[32, 1]   μὲν ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ

[32, 25]   ἰέναι μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως

[32, 40]   ὑμᾶς, καὶ ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ

[32, 1]   εἰς τοῦτο δὲ καλὸν μὲν ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ σπανίως

[32, 60]   γὰρ Ἰσμηνίας ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος ᾖδεν ὁ παλαιὸς ἢ

[32, 75]   τίνα οὖν εὕρῃ τις ἐπικουρίαν ἢ τίνα ἐξιλάσασθαι δεῖ δαιμόνων; ἔστιν

[32, 75]   ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ συμβαίνοντα

[32, 40]   δὲ εἰς τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν ἢ τὸ στάδιον, ὥσπερ φαρμάκων αὐτοῖς

[32, 85]   μή τι διορύττειν ἢ διασκάπτειν ἢ τοιοῦτον ἕτερον ἔργον πράττειν· οὐδὲ

[32, 5]   πότε εἴσεισι θαυματοποιὸς ἢ λῆρος ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν γάρ,

[32, 95]   πόλιν, ἔπειθ´ ὑπ´ ἀνέμων τινῶν ἢ τύχης ἄλλης κρατούμενος καὶ διατρίβων

[32, 40]   τάχα ἐρεῖ τις τῶν Περσῶν ἢ τῶν Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ μὲν

[32, 35]   καὶ τόπους καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον ὥς

[32, 5]   ἐστε, ἀφ´ ὧν νοῦν μὲν ἢ φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν ἢ

[32, 90]   κρατῆται καὶ περιέχηται δεσμοῖς τισιν ἢ φρουροῖς, τὰ δυσχερῆ δεῖ ταῦτα

[32, 1]   μᾶλλον ἔπρεπε καὶ παισὶ Λυδῶν ἢ Φρυγῶν· Ἑλλήνων δὲ παισί, καὶ

[32, 90]   σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται

[32, 20]   καὶ καταγιγνώσκοντας, ὅτι δεῦρο εἰσῆλθον, ᾖ δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ

[32, 65]   κἂν σοφιστοῦ δὲ οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ ἔσται γνῶναι τὴν διατριβήν.

[32, 85]   παρασκευάζουσα· παρ´ οἷς δ´ ἂν ᾖ πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸς

[32, 90]   αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον, ὅταν ᾖ περὶ τὰς πόλεις. ὥσπερ ἐν

[32, 25]   ἄρχοντι πλεόνων, ὅσῳπερ ἂν αὐτὸς ᾖ πλείων ὁ δῆμος καὶ πόλεως

[32, 75]   τάξεως. μὴ γὰρ δαιμόνια πάντ´ ᾖ τὰ τοιαῦτα καὶ μείζονος δεόμενα

[32, 70]   ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει μέτρον οὐδὲν ἡ ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´ ἐπὶ

[32, 35]   ἅπαντες Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἴσασιν. ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει

[32, 70]   περὶ τῶν μειζόνων ὀρθῶς βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν τρόπων κουφότης καὶ

[32, 50]   οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ γὰρ φύσις ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων

[32, 55]   παρ´ ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ἐστίν. ἡ γὰρ ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ

[32, 15]   μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις, ἡ δὲ καύσει καὶ τομῇ, προσήκουσα

[32, 70]   τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας, ὡς ἡ κακία πρόεισιν ἐκ τῶν κατὰ

[32, 60]   νόσον; ἀλλ´ οὐδ´ ἐκεῖνον ὤνησεν ἡ λίαν ἐμπειρία περὶ τοῦτο καὶ

[32, 55]   τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς ᾠδὴν τρέπει καὶ

[32, 15]   πρόνοια, καθάπερ τῶν ἄλλων νόσων· ἡ μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις,

[32, 25]   ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ μὲν ὀργὴ πρὸς πάντα ἕτοιμος,

[32, 55]   καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν ἡ μουσικῆς δύναμις, ἁρμονίαν καὶ τάξιν

[32, 70]   θεάτροις θορύβων. οὐ γὰρ οὕτως ἡ πενία ταχὺ πέφυκε συμβαίνειν διὰ

[32, 75]   τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή; τίς ὁ ἀγών; οὐ

[32, 85]   τοιοῦτον ἕτερον ἔργον πράττειν· οὐδὲ ἡ τῶν Τρώων πόλις εὐδαίμων, ὅτι

[32, 35]   δευτέρα τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον. ἥ τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον

[32, 55]   ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας. ἥ τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα τοῖς

[32, 95]   βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ

[32, 90]   σφόδρα ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν ᾗ μὴ καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει

[32, 70]   πέρας καὶ τὸν ὄλεθρον αὐξηθεῖσα ἤγαγεν. καὶ ταῦτα μὲν δὴ τὰ

[32, 70]   ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε, ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν

[32, 1]   ὠκυπόδων ἐπιβήτορες, οἵ τε τάχιστα ἤγειραν μέγα νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις,

[32, 60]   πρὸς τὸ μέλος, ὥς φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου τὴν πόλιν· οὗτοι

[32, 10]   παραγένηται τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ βοηθὸν ἥκειν παρὰ θεοῦ,

[32, 85]   ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν τινες

[32, 80]   καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε καὶ ἡγεῖσθε καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν οὐ κακῶς

[32, 45]   ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ δίφρου δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ

[32, 70]   καὶ νῦν οὕτως ἐπιεικεῖς ἔχοντες ἡγεμόνας εἰς ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν

[32, 15]   φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ κακοῦ μὴ

[32, 10]   κἂν ἔθνος ἢ πόλις χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς ἐν καιρῷ παραγένηται

[32, 30]   πράττοντες. οὐκ ἴστε ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ, τότε

[32, 50]   καίτοι ποίους τινὰς ἂν ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ συμφέρει;

[32, 30]   ἐγὼ δὲ καὶ νῦν μὲν ἡγοῦμαι πολλὰ καὶ χρήσιμα εἰρηκέναι τοῖς

[32, 50]   τε τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἡγουμένων αἰδοῦς τυγχάνουσιν· ἐπεὶ καὶ τῶν

[32, 45]   δυστυχία τῶν ταλαιπώρων, ὥστε ἀνδρεῖον ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον καὶ σεμνὸν

[32, 60]   ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ

[32, 1]   γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε καὶ ἡδεῖς καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε·

[32, 60]   ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος ᾖδεν ὁ παλαιὸς ἢ Ἀρίων, ὑφ´

[32, 65]   τὸν Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ

[32, 65]   καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ τοὺς

[32, 10]   τῆς ὑμετέρας ὠφελείας, τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ

[32, 65]   οἷαι πρότερον ἦσαν. ~χαλεπὸν οὖν ἤδη ἐστὶ τὸ λειπόμενον τοῦ λόγου,

[32, 40]   αὐτίκα σωφρονοῦσι, καὶ φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι

[32, 10]   δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´

[32, 65]   τοιαύτης ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη μοι δοκεῖ τὸ πρᾶγμα καὶ

[32, 40]   δειλοὶ ὄντες καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ μὴ

[32, 90]   βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ

[32, 15]   δ´ αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως δὲ ἤδη ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων αὐτοῖς

[32, 45]   καὶ πόλεως ἀσθένειαν. φασὶ γοῦν ἤδη τινὰς τῶν ἀπολωλότων διὰ τὴν

[32, 80]   δύναται σώφρων, ὥσπερ καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο μὲν οὖν τοιοῦτον παράδειγμα

[32, 60]   τὰ δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν, οὐχ ἡδόμενα τῷ μέλει. τὰ δὲ πτηνὰ

[32, 25]   καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων ἡδόμενοι. οἱ δὲ τοὐναντίον σκληροὶ καὶ

[32, 45]   δὲ δόξαν κενήν. οὐ γὰρ ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι

[32, 35]   λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ δὲ καὶ κατάρσεις καὶ

[32, 45]   Δί´ οὐ δι´ αὑτῶν τινα ἡδονὴν ἢ δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὴν

[32, 45]   χορδῆς τοῦτο πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν μικράν, μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν.

[32, 65]   ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη μοι

[32, 1]   προσέχοντες καὶ παιδιᾶς μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε

[32, 65]   τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι γὰρ λίαν ἡδὺς ἐδόκει καὶ περιττὸς εἶναι, μὰ

[32, 20]   ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ

[32, 65]   ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ

[32, 80]   ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει ἠὲ κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ οὖν ζῦθόν

[32, 80]   δ´ ὥστε ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν

[32, 80]   οὐδέ κε φαίης οὔτε ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ

[32, 70]   οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους ᾔεσαν ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ

[32, 5]   τῶν σφετέρων πολιτῶν, εἴ τινα ἤθελον πρὸς ὀργὴν ἀπολέσαι τῶν ταῦτα

[32, 65]   καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ ἦθος βεβαίους. ἔλεγε δὲ καὶ περὶ

[32, 30]   θεάτρῳ δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς δὲ μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως

[32, 40]   μὲν γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος

[32, 10]   καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ βοηθὸν ἥκειν παρὰ θεοῦ, κἂν λόγων τις

[32, 100]   δὲ ὁ τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν εἰς Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν τῶν

[32, 10]   καὶ ξυμφέροντας εἰρῆσθαι. καὶ τοῦτο ἥκιστα ὑμᾶς ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς

[32, 5]   Ἀθηναίοισι πρᾶγμ´ ἀπώμοτον; καὶ ταῦτα ἤκουον ἑορτάζοντες καὶ δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ

[32, 95]   δὲ οὐκ οἶδα εἴ ποτε ἠκούσατε· ὥσπερ ἔφη τις τοὺς ἐν

[32, 45]   ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ

[32, 70]   συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων ἠλαύνεσθε τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ

[32, 75]   τῶν ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν τοῖς Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι

[32, 15]   μέν τις χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε πρὸς τέλος ὑγιὲς καὶ

[32, 45]   μὲν ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ τοὺς νόμους ἀμύνασθαι πειρώμενος,

[32, 75]   ἀρχαίαν βασιλίδα ἐν Κρήτῃ τῶν Ἡλιαδῶν ἐρασθῆναι ταύρου, καὶ συγγενομένην χαλεπόν

[32, 80]   ἵππον, ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν· ὣς οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν

[32, 35]   περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε

[32, 35]   ἀποδέδεικται δευτέρα τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον. ἥ τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν}

[32, 20]   στάδιον οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι, τὸν ἥλιον καὶ τὰς πληγὰς ὑφορώμενοι. τὸ

[32, 15]   δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται πρὸς ἡμᾶς, ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν αὐτοὶ

[32, 35]   τήν τε θάλατταν τὴν καθ´ ἡμᾶς ἅπασαν ἐκδέχεσθε, κάλλει τε λιμένων

[32, 30]   πάντα ἐπεξελθεῖν, καὶ ταῦτα ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, καὶ τελέως ὑμᾶς ἀναγκάσαι

[32, 10]   καὶ μόνον οὐ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν διά τε χρησμῶν καὶ δι´

[32, 10]   καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου τὰς

[32, 70]   πολεμήσαιτε δ´ ἂν ὑμεῖς μίαν ἡμέραν; οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ

[32, 70]   ἐν τούτοις ἃ πράττουσι καθ´ ἡμέραν, τἄλλα σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν

[32, 90]   μικρῶν, ἐν ᾗ μὴ καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους

[32, 40]   χωρίον, ἐν ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον λέγων· ἐπειδὰν γὰρ

[32, 40]   ὅλης τῆς πόλεως ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος ἰδεῖν

[32, 60]   ὅ γε Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς

[32, 35]   σοφισταὶ καὶ γόητες· τὰ δ´ ἡμέτερα φαῦλα καὶ πεζὰ ἐν τοῖς

[32, 30]   καὶ περὶ τούτου μόνου λέγεις ἡμῖν, ἄλλο δ´ οὐθέν; δέδοικα ἅμα

[32, 65]   γὰρ τῆς τέχνης καὶ νῦν ἡμῖν διαλέγονται ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ

[32, 15]   ἔρχεται {τῶν} πλησίον οὔσης παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος

[32, 15]   δυσώδεις αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ ἀφ´ ἡμῶν οὗτοι ἵστανται. διὰ γὰρ ἀνθρώπων

[32, 85]   καίτοι μεγάλη τε καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς Ἰθάκης

[32, 100]   ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος, Τοῦτ´ ἦν ἄρα, ἔφη, τὸ εἰς ὄνου

[32, 90]   ὅτι} καὶ ταῦθ´ ὅτ´ ἀναγκαῖον ἦν αὐτοῖς ἄνδρας ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν

[32, 60]   Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ δὲ ἐκ τῆς

[32, 100]   τέχνης· ὁ δέ, οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι

[32, 30]   τοῦτο γὰρ οἶμαι καὶ ἀναγκαιότατον ἦν, παρασκευάσαι πρῶτον ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν.

[32, 85]   τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν ἦν, πλὴν εἰ μή τι διορύττειν

[32, 55]   χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε ἴσως καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν καὶ προσέχειν

[32, 45]   τῷ τῆς ἀνοίας· ὡς οὐκ ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ

[32, 20]   τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον

[32, 35]   ἧς πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν· ὥστε τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων

[32, 20]   Καλυψοῖ ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῆς ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉

[32, 70]   ἑταιρειῶν ὀνόματα· ὥστε φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ μετὰ ταῦτα κατιέναι πολέμῳ

[32, 90]   καὶ ἀπαγωγήν, τῆς δὲ ψυχῆς ἠνδραποδισμένης καὶ ἀπολωλυίας εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι.

[32, 25]   πρέπειν, καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον

[32, 80]   ἡνιόχων, καὶ γελοίως ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε καὶ ἡγεῖσθε καὶ

[32, 40]   ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν

[32, 80]   ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς

[32, 80]   πέτεσθε τῶν ἵππων καὶ τῶν ἡνιόχων, καὶ γελοίως ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε

[32, 95]   ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν, οὐκ ἄδηλον ὅπως

[32, 45]   νυνὶ δὲ τὸ μὲν τῶν ἡνιόχων τινὰ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ δίφρου

[32, 90]   μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν χωρὶς ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ

[32, 20]   δ´ ὅμως· Ζεὺς ἐμέ γ´ ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα· τίς

[32, 80]   ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες

[32, 35]   δενδρήεσσαν ἢ βαθεῖαν {ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι

[32, 55]   Μουσῶν καὶ τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος ἤπια δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν μὲν

[32, 90]   σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ, παραφερόμενον,

[32, 90]   αὐτὸ γὰρ τοῦτο Εὐριπίδης τὸν Ἡρακλέα φησὶ παθεῖν μαινόμενον· ἐκ τοῦδε

[32, 95]   εἶναι. μᾶλλον δ´ ἴσως οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμος, ἀλλὰ

[32, 85]   πάντας ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι

[32, 1]   ταῦτα θεοῦ προστάξαντος, οὐκ ἄλλο ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ λόγος, ὧν

[32, 55]   φιλοσόφων ἔνιοι πρὸς λύραν αὑτοὺς ἡρμόσαντο ἕωθεν, ἀποπαύοντες τῆς διὰ τῶν

[32, 35]   δὲ τοῦτο περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν

[32, 35]   τε Ἐρυθρὰν καὶ τὴν Ἰνδικήν, ἧς πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν·

[32, 65]   ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ τῶν μὲν Ἑλλήνων

[32, 45]   ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν ἐρήμῳ ἦσαν πελάγει καὶ μακρὰν ἀπῳκισμέναι καθ´

[32, 60]   μέντοι ψυχὰς διαμένειν, οἷαι πρότερον ἦσαν. ~χαλεπὸν οὖν ἤδη ἐστὶ τὸ

[32, 45]   φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν

[32, 80]   Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς

[32, 30]   μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς,

[32, 30]   μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί γε τῶν

[32, 80]   φιλοτιμουμένους, τοὺς δὲ θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ προσῆκε. μόνον

[32, 50]   δήπουθεν, τοῦ μὲν ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν τοῦ τρόπου καὶ τὸ προσέχειν

[32, 45]   νοῦν ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν

[32, 70]   μὲν βασιλεὺς ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς

[32, 70]   ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ μὲν βασιλεὺς ὑμῶν

[32, 20]   ~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ μὲν ᾐτιασάμην τοὺς μὴ παριόντας εἰς τὸ

[32, 90]   λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ πόλις, ἥτις ἂν τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη

[32, 30]   δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι,

[32, 55]   καὶ μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ ἧττον δὲ καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε

[32, 75]   τοῦ τυχόντος ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων, νῦν δὲ νικώντων, ἀεὶ τῶν

[32, 95]   ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων

[32, 60]   θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ Ἰσμηνίας ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος ᾖδεν

[32, 80]   χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει ἠὲ

[32, 80]   ἀνδρῶν, ἀνδρῶν κουφονόων, φιλαοιδοτάτων, ἀγερώχων. ἠχὴ δ´ ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα καὶ

Discours, par.
[32, 35]	Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν ἢ βαθεῖαν	{ἤ}	τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ
[32, 95]	ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν κατεγνωκὼς	ἢ	ἀπειρίαν οὐκ ἂν θέλοι μάτην
[32, 60]	ἢ Τιμόθεος ᾖδεν ὁ παλαιὸς	ἢ	Ἀρίων, ὑφ´ οὗ λέγουσιν ᾄδοντος
[32, 90]	ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν	ἢ	ἁρμάτων ἄγηται καὶ φέρηται καὶ
[32, 20]	δεῦρο εἰσῆλθον δίχα μέλους τινὸς	ἢ	ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου μὲν
[32, 35]	οἰκῶσι καθ´ Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν	ἢ	βαθεῖαν {ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον,
[32, 25]	σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως	ἢ	Βελλεροφόντου. τὸν οὖν τῶν Ἀλεξανδρέων
[32, 60]	δὲ πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε.	ἢ	βούλεσθε, ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς
[32, 60]	τίς γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον	ἢ	γενναῖον ῥυθμὸν οἷός τε εἰπεῖν;
[32, 75]	εἰ λέγοι ταῦτα, τί ἐρεῖτε;	ἢ	δῆλον ὅτι οὐδ´ ἀκούσεσθε παρ´
[32, 15]	καθάπερ οἶμαι δι´ ἔνδειαν ἰατρῶν	ἢ	{δι´} ἀπειρίαν πλείους οἱ θάπτοντες
[32, 45]	γὰρ ἂν ἔγωγε λῃστεύων ἀποθανεῖν	ἢ	διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ μὲν
[32, 85]	πλὴν εἰ μή τι διορύττειν	ἢ	διασκάπτειν ἢ τοιοῦτον ἕτερον ἔργον
[32, 10]	ῥήματα εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες μᾶλλον	ἢ	διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν,
[32, 65]	γνοίη ῥᾳδίως πότερον ἔνδον πίνουσιν	ἢ	δικάζονται· κἂν σοφιστοῦ δὲ οἴκημα
[32, 5]	ὧν νοῦν μὲν ἢ φρόνησιν	ἢ	δικαίαν διάθεσιν ἢ πρὸς θεοὺς
[32, 35]	ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ κοιμᾶσθε	ἢ	διοικεῖτε τὴν οἰκίαν ἕκαστος οὐ
[32, 70]	βάλλοντες ὅ, τι ἔτυχον ἅπαξ	ἢ	δίς, ὥσπερ οἱ καταχέοντες τῶν
[32, 45]	οὐ δι´ αὑτῶν τινα ἡδονὴν	ἢ	δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὑμετέραν
[32, 10]	ὥστε διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν	ἢ	δύο ῥήματα εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες
[32, 90]	φαμὲν οὐχ ὑπὸ λῃστῶν μόνον,	{ἢ	ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας καὶ
[32, 85]	καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς παθόντας	ἢ	καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´ οἷς δ´
[32, 35]	μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς	ἢ	κοιμᾶσθε ἢ διοικεῖτε τὴν οἰκίαν
[32, 90]	γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων	ἢ	Κορινθίων τὰ σώματα ἀσκεῖν καὶ
[32, 95]	ὁ δῆμος, ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ	ἢ	Κύκλωπι πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ
[32, 5]	παύσεται; καὶ πότε εἴσεισι θαυματοποιὸς	ἢ	λῆρος ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο
[32, 35]	πόλιν ἐπαινεῖ· πόθεν; ἀλλὰ θάλατταν	ἢ	λίμνην ἢ ποταμόν. ὑμεῖς δέ,
[32, 95]	ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους θεραπείας;	ἢ	μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον
[32, 90]	ἔσχον. πόσους γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων	ἢ	Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ σώματα
[32, 55]	οἶνος ἐκ πέτρας ποθέν τινος	ἢ	νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ μέλι
[32, 1]	θεοῦ προστάξαντος, οὐκ ἄλλο ἥρμοζεν	ἢ	παιδεία καὶ λόγος, ὧν οἱ
[32, 50]	κακόν τι τοῖς συμπόταις δόντες	ἢ	παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οἵαν ποτὲ
[32, 70]	εἰ δ´ ὑμεῖς, ἔφη, τέτταρα	ἢ	πέντε βήματα νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι·
[32, 25]	καὶ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ὠφελήσειεν	ἢ	περὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς εἰ
[32, 40]	περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι λέγωσιν	ἢ	περὶ τῶν Ἑλλήνων Ἀνάχαρσιν τὸν
[32, 50]	ἀναίδειαν· σπουδῇ πρόσεισι, φθέγγεται βαδίζων	{ἢ}	πεσών τινα ἔωσε, μάχεται πρὸς
[32, 35]	εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι σκιεροῖς	ἢ	πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν ἴδιόν
[32, 85]	καθορᾶν καὶ δεκαπέντε ἀνθρώπους εὐπόρους	ἢ	πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ
[32, 40]	τῶν προτέρων οὐδὲ αἰσχύνονται λέγειν	ἢ	ποιεῖν ὅ, τι ἂν αὐτοῖς
[32, 35]	τοῖς συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν	ἢ	ποιηταῖς παραβάλλων ἐμαυτόν. δεινοὶ γὰρ
[32, 10]	ἐμπείρου τύχῃ κυβερνήτου κἂν ἔθνος	ἢ	πόλις χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς
[32, 35]	πόθεν; ἀλλὰ θάλατταν ἢ λίμνην	ἢ	ποταμόν. ὑμεῖς δέ, ἂν ἐγκωμιάζῃ
[32, 5]	ἢ φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν	ἢ	πρὸς θεοὺς εὐσέβειαν οὐκ ἔστι
[32, 35]	{ἤ} τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον,	ἢ	πρὸς ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς
[32, 70]	ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν	ἢ	πρότερον· καὶ τοῦτο εἴργασθε δι´
[32, 1]	μὲν ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν	ἢ	σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ
[32, 25]	ἰέναι μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον	ἢ	σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ, Περσέως
[32, 40]	ὑμᾶς, καὶ ὁρᾶτε μὲν τρεῖς	ἢ	τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ
[32, 1]	εἰς τοῦτο δὲ καλὸν μὲν	ἢ	τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ σπανίως
[32, 60]	γὰρ Ἰσμηνίας ηὔλει παρ´ ὑμῖν	ἢ	Τιμόθεος ᾖδεν ὁ παλαιὸς ἢ
[32, 75]	τίνα οὖν εὕρῃ τις ἐπικουρίαν	ἢ	τίνα ἐξιλάσασθαι δεῖ δαιμόνων; ἔστιν
[32, 75]	ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος	ἢ	τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ συμβαίνοντα
[32, 40]	δὲ εἰς τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν	ἢ	τὸ στάδιον, ὥσπερ φαρμάκων αὐτοῖς
[32, 85]	μή τι διορύττειν ἢ διασκάπτειν	ἢ	τοιοῦτον ἕτερον ἔργον πράττειν· οὐδὲ
[32, 5]	πότε εἴσεισι θαυματοποιὸς ἢ λῆρος	ἢ	τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν γάρ,
[32, 95]	πόλιν, ἔπειθ´ ὑπ´ ἀνέμων τινῶν	ἢ	τύχης ἄλλης κρατούμενος καὶ διατρίβων
[32, 40]	τάχα ἐρεῖ τις τῶν Περσῶν	ἢ	τῶν Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ μὲν
[32, 35]	καὶ τόπους καὶ πάντα μᾶλλον	ἢ	ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον ὥς
[32, 5]	ἐστε, ἀφ´ ὧν νοῦν μὲν	ἢ	φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν ἢ
[32, 90]	κρατῆται καὶ περιέχηται δεσμοῖς τισιν	ἢ	φρουροῖς, τὰ δυσχερῆ δεῖ ταῦτα
[32, 1]	μᾶλλον ἔπρεπε καὶ παισὶ Λυδῶν	ἢ	Φρυγῶν· Ἑλλήνων δὲ παισί, καὶ
[32, 90]	σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης	ἢ	ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται
[32, 20]	καὶ καταγιγνώσκοντας, ὅτι δεῦρο εἰσῆλθον,	ᾖ	δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ
[32, 65]	κἂν σοφιστοῦ δὲ οἴκημα πλησίον	ᾖ,	οὐκ ἔσται γνῶναι τὴν διατριβήν.
[32, 85]	παρασκευάζουσα· παρ´ οἷς δ´ ἂν	ᾖ	πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸς
[32, 90]	αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον, ὅταν	ᾖ	περὶ τὰς πόλεις. ὥσπερ ἐν
[32, 25]	ἄρχοντι πλεόνων, ὅσῳπερ ἂν αὐτὸς	ᾖ	πλείων ὁ δῆμος καὶ πόλεως
[32, 75]	τάξεως. μὴ γὰρ δαιμόνια πάντ´	ᾖ	τὰ τοιαῦτα καὶ μείζονος δεόμενα
[32, 70]	ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει μέτρον οὐδὲν	ἡ	ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´ ἐπὶ
[32, 35]	ἅπαντες Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἴσασιν.	ἡ	γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει
[32, 70]	περὶ τῶν μειζόνων ὀρθῶς βουλεύεσθαι.	ἡ	γὰρ τῶν τρόπων κουφότης καὶ
[32, 50]	οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας·	ἡ	γὰρ φύσις ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων
[32, 55]	παρ´ ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ἐστίν.	ἡ	γὰρ ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ
[32, 15]	μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις,	ἡ	δὲ καύσει καὶ τομῇ, προσήκουσα
[32, 70]	τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας, ὡς	ἡ	κακία πρόεισιν ἐκ τῶν κατὰ
[32, 60]	νόσον; ἀλλ´ οὐδ´ ἐκεῖνον ὤνησεν	ἡ	λίαν ἐμπειρία περὶ τοῦτο καὶ
[32, 55]	τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους	ἡ	μέθη πρὸς ᾠδὴν τρέπει καὶ
[32, 15]	πρόνοια, καθάπερ τῶν ἄλλων νόσων·	ἡ	μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις,
[32, 25]	ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων	ἡ	μὲν ὀργὴ πρὸς πάντα ἕτοιμος,
[32, 55]	καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν	ἡ	μουσικῆς δύναμις, ἁρμονίαν καὶ τάξιν
[32, 70]	θεάτροις θορύβων. οὐ γὰρ οὕτως	ἡ	πενία ταχὺ πέφυκε συμβαίνειν διὰ
[32, 75]	τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίς	ἡ	σπουδή; τίς ὁ ἀγών; οὐ
[32, 85]	τοιοῦτον ἕτερον ἔργον πράττειν· οὐδὲ	ἡ	τῶν Τρώων πόλις εὐδαίμων, ὅτι
[32, 35]	δευτέρα τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον.	ἥ	τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον
[32, 55]	ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας.	ἥ	τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα τοῖς
[32, 95]	βοτάνην ἀκηκόατε τὴν σαρδόνιον καλουμένην,	ἣ	γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ
[32, 90]	σφόδρα ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν	ᾗ	μὴ καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει
[32, 70]	πέρας καὶ τὸν ὄλεθρον αὐξηθεῖσα	ἤγαγεν.	καὶ ταῦτα μὲν δὴ τὰ
[32, 70]	ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν	ἠγάγετε,	ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν
[32, 1]	ὠκυπόδων ἐπιβήτορες, οἵ τε τάχιστα	ἤγειραν	μέγα νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις,
[32, 60]	πρὸς τὸ μέλος, ὥς φασιν,	ἤγειρε	καὶ ἐπύργου τὴν πόλιν· οὗτοι
[32, 10]	παραγένηται τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον	ἡγεῖσθαι	χρὴ βοηθὸν ἥκειν παρὰ θεοῦ,
[32, 85]	ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο μόνον	ἡγεῖσθε	ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν τινες
[32, 80]	καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε καὶ	ἡγεῖσθε	καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν οὐ κακῶς
[32, 45]	ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ δίφρου δεινὸν	ἡγεῖσθε	καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ
[32, 70]	καὶ νῦν οὕτως ἐπιεικεῖς ἔχοντες	ἡγεμόνας	εἰς ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν
[32, 15]	φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν	ἡγεμόνος	συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ κακοῦ μὴ
[32, 10]	κἂν ἔθνος ἢ πόλις χρηστῶν	ἡγεμόνων,	κἂν ἰατρὸς ἐν καιρῷ παραγένηται
[32, 30]	πράττοντες. οὐκ ἴστε ὅτι ὥσπερ	ἡγεμὼν	καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ, τότε
[32, 50]	καίτοι ποίους τινὰς ἂν ὑμεῖς	ἡγοῖσθε	ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ συμφέρει;
[32, 30]	ἐγὼ δὲ καὶ νῦν μὲν	ἡγοῦμαι	πολλὰ καὶ χρήσιμα εἰρηκέναι τοῖς
[32, 50]	τε τῶν ἄλλων καὶ τῶν	ἡγουμένων	αἰδοῦς τυγχάνουσιν· ἐπεὶ καὶ τῶν
[32, 45]	δυστυχία τῶν ταλαιπώρων, ὥστε ἀνδρεῖον	ἡγοῦνται	τὸ πάντων ἀνανδρότατον καὶ σεμνὸν
[32, 60]	ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους μὲν	ᾔδειν	οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ
[32, 1]	γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε καὶ	ἡδεῖς	καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε·
[32, 60]	ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος	ᾖδεν	ὁ παλαιὸς ἢ Ἀρίων, ὑφ´
[32, 65]	τὸν Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα	ἥδεσθαι	μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ
[32, 65]	καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες	ἤδη	γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ τοὺς
[32, 10]	τῆς ὑμετέρας ὠφελείας, τοῦτο δ´	ἤδη	δεινόν. ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ
[32, 65]	οἷαι πρότερον ἦσαν. ~χαλεπὸν οὖν	ἤδη	ἐστὶ τὸ λειπόμενον τοῦ λόγου,
[32, 40]	αὐτίκα σωφρονοῦσι, καὶ φιλικῶς αὑτοῖς	ἤδη	ἔχοντες βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι
[32, 10]	δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις γὰρ	ἤδη	καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´
[32, 65]	τοιαύτης ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ	ἤδη	μοι δοκεῖ τὸ πρᾶγμα καὶ
[32, 40]	δειλοὶ ὄντες καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς	ἤδη	νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ μὴ
[32, 90]	βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ	ἤδη	πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ
[32, 15]	δ´ αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως δὲ	ἤδη	ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων αὐτοῖς
[32, 45]	καὶ πόλεως ἀσθένειαν. φασὶ γοῦν	ἤδη	τινὰς τῶν ἀπολωλότων διὰ τὴν
[32, 80]	δύναται σώφρων, ὥσπερ καὶ εἶπον	ἤδη.	τοῦτο μὲν οὖν τοιοῦτον παράδειγμα
[32, 60]	τὰ δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν, οὐχ	ἡδόμενα	τῷ μέλει. τὰ δὲ πτηνὰ
[32, 25]	καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων	ἡδόμενοι.	οἱ δὲ τοὐναντίον σκληροὶ καὶ
[32, 45]	δὲ δόξαν κενήν. οὐ γὰρ	ἡδόμενοι	τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι
[32, 35]	λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε ζητεῖν	ἡδονάς.	ἀναγωγαὶ δὲ καὶ κατάρσεις καὶ
[32, 45]	Δί´ οὐ δι´ αὑτῶν τινα	ἡδονὴν	ἢ δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὴν
[32, 45]	χορδῆς τοῦτο πάσχουσι καὶ δι´	ἡδονὴν	μικράν, μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν.
[32, 65]	ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης	ἡδονῆς.	δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη μοι
[32, 1]	προσέχοντες καὶ παιδιᾶς μὲν καὶ	ἡδονῆς	καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε
[32, 65]	τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι γὰρ λίαν	ἡδὺς	ἐδόκει καὶ περιττὸς εἶναι, μὰ
[32, 20]	ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν	ἡδὺς	μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ
[32, 65]	ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ	ἡδὺς	οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ
[32, 80]	ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει	ἠὲ	κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ οὖν ζῦθόν
[32, 80]	δ´ ὥστε ψαρῶν νέφος ἔρχεται	ἠὲ	κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν
[32, 80]	οὐδέ κε φαίης οὔτε ποτ´	ἠέλιον	σόον ἔμμεναι οὔτε σελήνην. οἵηπερ
[32, 70]	οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους	ᾔεσαν	ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ
[32, 5]	τῶν σφετέρων πολιτῶν, εἴ τινα	ἤθελον	πρὸς ὀργὴν ἀπολέσαι τῶν ταῦτα
[32, 65]	καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ	ἦθος	βεβαίους. ἔλεγε δὲ καὶ περὶ
[32, 30]	θεάτρῳ δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον	ἦθος.	ὑμεῖς δὲ μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως
[32, 40]	μὲν γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν·	ἧκε	δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος
[32, 10]	καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ βοηθὸν	ἥκειν	παρὰ θεοῦ, κἂν λόγων τις
[32, 100]	δὲ ὁ τύραννος τῶν Σύρων	ἧκεν	εἰς Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν τῶν
[32, 10]	καὶ ξυμφέροντας εἰρῆσθαι. καὶ τοῦτο	ἥκιστα	ὑμᾶς ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς
[32, 5]	Ἀθηναίοισι πρᾶγμ´ ἀπώμοτον; καὶ ταῦτα	ἤκουον	ἑορτάζοντες καὶ δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ
[32, 95]	δὲ οὐκ οἶδα εἴ ποτε	ἠκούσατε·	ὥσπερ ἔφη τις τοὺς ἐν
[32, 45]	ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´ ἡσυχίας	ἤκουσεν.	αὗται δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ
[32, 70]	συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων	ἠλαύνεσθε	τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ
[32, 75]	τῶν ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν τοῖς	Ἠλείοις	ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι
[32, 15]	μέν τις χρώμενος καὶ συνεχῶς	ἦλθέ	ποτε πρὸς τέλος ὑγιὲς καὶ
[32, 45]	μὲν ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ τοῦτο	ἦλθεν,	ὑπὲρ τοὺς νόμους ἀμύνασθαι πειρώμενος,
[32, 75]	ἀρχαίαν βασιλίδα ἐν Κρήτῃ τῶν	Ἡλιαδῶν	ἐρασθῆναι ταύρου, καὶ συγγενομένην χαλεπόν
[32, 80]	ἵππον, ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει	ἠλιθίοισιν·	ὣς οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν
[32, 35]	περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην, ὁρᾶτε	ἡλίκον	ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε
[32, 35]	ἀποδέδεικται δευτέρα τῶν ὑπὸ τὸν	ἥλιον.	ἥ τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν}
[32, 20]	στάδιον οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι, τὸν	ἥλιον	καὶ τὰς πληγὰς ὑφορώμενοι. τὸ
[32, 15]	δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται πρὸς	ἡμᾶς,	ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν αὐτοὶ
[32, 35]	τήν τε θάλατταν τὴν καθ´	ἡμᾶς	ἅπασαν ἐκδέχεσθε, κάλλει τε λιμένων
[32, 30]	πάντα ἐπεξελθεῖν, καὶ ταῦτα ἐν	ἡμέρᾳ	μιᾷ, καὶ τελέως ὑμᾶς ἀναγκάσαι
[32, 10]	καὶ μόνον οὐ καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	διά τε χρησμῶν καὶ δι´
[32, 10]	καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´	ἡμέραν	ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου τὰς
[32, 70]	πολεμήσαιτε δ´ ἂν ὑμεῖς μίαν	ἡμέραν;	οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ
[32, 70]	ἐν τούτοις ἃ πράττουσι καθ´	ἡμέραν,	τἄλλα σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν
[32, 90]	μικρῶν, ἐν ᾗ μὴ καθ´	ἡμέραν	τις πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους
[32, 40]	χωρίον, ἐν ᾧ μαίνονται καθ´	ἡμέραν,	τὸ γυμνάσιον λέγων· ἐπειδὰν γὰρ
[32, 40]	ὅλης τῆς πόλεως ἐπὶ συχνὰς	ἡμέρας·	καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος ἰδεῖν
[32, 60]	ὅ γε Ὀρφεὺς τὰ θηρία	ἡμέρου	καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς
[32, 35]	σοφισταὶ καὶ γόητες· τὰ δ´	ἡμέτερα	φαῦλα καὶ πεζὰ ἐν τοῖς
[32, 30]	καὶ περὶ τούτου μόνου λέγεις	ἡμῖν,	ἄλλο δ´ οὐθέν; δέδοικα ἅμα
[32, 65]	γὰρ τῆς τέχνης καὶ νῦν	ἡμῖν	διαλέγονται ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ
[32, 15]	ἔρχεται {τῶν} πλησίον οὔσης παρ´	ἡμῖν,	ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος
[32, 15]	δυσώδεις αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ ἀφ´	ἡμῶν	οὗτοι ἵστανται. διὰ γὰρ ἀνθρώπων
[32, 85]	καίτοι μεγάλη τε καὶ ἔνδοξος	ἦν·	ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς Ἰθάκης
[32, 100]	ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος, Τοῦτ´	ἦν	ἄρα, ἔφη, τὸ εἰς ὄνου
[32, 90]	ὅτι} καὶ ταῦθ´ ὅτ´ ἀναγκαῖον	ἦν	αὐτοῖς ἄνδρας ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν
[32, 60]	Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ υἱὸς	ἦν	Μούσης, οἱ δὲ ἐκ τῆς
[32, 100]	τέχνης· ὁ δέ, οὐ γὰρ	ἦν	οἱ σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι
[32, 30]	τοῦτο γὰρ οἶμαι καὶ ἀναγκαιότατον	ἦν,	παρασκευάσαι πρῶτον ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν.
[32, 85]	τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα λαμπρὸν	ἦν,	πλὴν εἰ μή τι διορύττειν
[32, 55]	χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε ἴσως καιρὸς	ἦν	ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν καὶ προσέχειν
[32, 45]	τῷ τῆς ἀνοίας· ὡς οὐκ	ἦν	ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ
[32, 20]	τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ	ἦν	ᾠδικός, οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον
[32, 35]	ἧς πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν	ἦν·	ὥστε τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων
[32, 20]	Καλυψοῖ ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῆς ἀγγελίας,	ἣν	ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉
[32, 70]	ἑταιρειῶν ὀνόματα· ὥστε φυγεῖν αὐτὸν	ἠναγκάσατε	καὶ μετὰ ταῦτα κατιέναι πολέμῳ
[32, 90]	καὶ ἀπαγωγήν, τῆς δὲ ψυχῆς	ἠνδραποδισμένης	καὶ ἀπολωλυίας εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι.
[32, 25]	πρέπειν, καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ	ἡνίας	εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον
[32, 80]	ἡνιόχων, καὶ γελοίως ἐλαύνετε καὶ	ἡνιοχεῖτε	καὶ διώκετε καὶ ἡγεῖσθε καὶ
[32, 40]	ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας	ἡνιόχους,	ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν
[32, 80]	ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν	ἡνιόχους	πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς
[32, 80]	πέτεσθε τῶν ἵππων καὶ τῶν	ἡνιόχων,	καὶ γελοίως ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε
[32, 95]	ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων} ἐραστὴς	ἡνιόχων	καὶ κιθαρῳδῶν, οὐκ ἄδηλον ὅπως
[32, 45]	νυνὶ δὲ τὸ μὲν τῶν	ἡνιόχων	τινὰ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ δίφρου
[32, 90]	μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν	ἡνιοχῶν	χωρὶς ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ
[32, 20]	δ´ ὅμως· Ζεὺς ἐμέ γ´	ἠνώγει	δεῦρ´ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα· τίς
[32, 80]	ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ·	ἠπεδανὸς	δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες
[32, 35]	δενδρήεσσαν ἢ βαθεῖαν {ἤ} τινα	ἤπειρον	{εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι
[32, 55]	Μουσῶν καὶ τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος	ἤπια	δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν μὲν
[32, 90]	σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ	Ἡρακλέα	τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ, παραφερόμενον,
[32, 90]	αὐτὸ γὰρ τοῦτο Εὐριπίδης τὸν	Ἡρακλέα	φησὶ παθεῖν μαινόμενον· ἐκ τοῦδε
[32, 95]	εἶναι. μᾶλλον δ´ ἴσως οὐχ	Ἡρακλεῖ	προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμος, ἀλλὰ
[32, 85]	πάντας ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος	Ἥρη,	ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι
[32, 1]	ταῦτα θεοῦ προστάξαντος, οὐκ ἄλλο	ἥρμοζεν	ἢ παιδεία καὶ λόγος, ὧν
[32, 55]	φιλοσόφων ἔνιοι πρὸς λύραν αὑτοὺς	ἡρμόσαντο	ἕωθεν, ἀποπαύοντες τῆς διὰ τῶν
[32, 35]	δὲ τοῦτο περὶ οὗ λέγειν	ἠρξάμην,	ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν
[32, 35]	τε Ἐρυθρὰν καὶ τὴν Ἰνδικήν,	ἧς	πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν·
[32, 65]	ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν	ἦσαν	ἱκανοί, καὶ τῶν μὲν Ἑλλήνων
[32, 45]	ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν ἐρήμῳ	ἦσαν	πελάγει καὶ μακρὰν ἀπῳκισμέναι καθ´
[32, 60]	μέντοι ψυχὰς διαμένειν, οἷαι πρότερον	ἦσαν.	~χαλεπὸν οὖν ἤδη ἐστὶ τὸ
[32, 45]	φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα	ἡσθέντας	αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν
[32, 80]	Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα, σιωπῇ	ἧσο,	ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς
[32, 30]	μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν	ἡσυχάσασιν.	ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς,
[32, 30]	μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν	ἡσυχάσασιν.	καὶ μὴν περί γε τῶν
[32, 80]	φιλοτιμουμένους, τοὺς δὲ θεατὰς καθ´	ἡσυχίαν	θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ προσῆκε. μόνον
[32, 50]	δήπουθεν, τοῦ μὲν ἐμφαίνει τὴν	ἡσυχίαν	τοῦ τρόπου καὶ τὸ προσέχειν
[32, 45]	νοῦν ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´	ἡσυχίας	ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν
[32, 70]	μὲν βασιλεὺς ὑμῶν περὶ αὔλησιν	ἠσχολεῖτο	καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς
[32, 70]	ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς	ἦτε.	οὐχ ὁ μὲν βασιλεὺς ὑμῶν
[32, 20]	~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ μὲν	ᾐτιασάμην	τοὺς μὴ παριόντας εἰς τὸ
[32, 90]	λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ πόλις,	ἥτις	ἂν τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη
[32, 30]	δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι	ἦτορ	ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι,
[32, 55]	καὶ μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ	ἧττον	δὲ καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε
[32, 75]	τοῦ τυχόντος ἀργυρίου, νῦν μὲν	ἡττωμένων,	νῦν δὲ νικώντων, ἀεὶ τῶν
[32, 95]	ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων,	ἥττων	τοῦ τυχόντος {πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων
[32, 60]	θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ Ἰσμηνίας	ηὔλει	παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος ᾖδεν
[32, 80]	χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι.	ἠΰτε	περ κλαγγὴ γεράνων πέλει ἠὲ
[32, 80]	ἀνδρῶν, ἀνδρῶν κουφονόων, φιλαοιδοτάτων, ἀγερώχων.	ἠχὴ	δ´ ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007