HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 35 formes différentes pour 163 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 1]   ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ

[32, 50]   διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης

[32, 15]   οἱ θεοὶ παιδείαν καὶ λόγον, ᾧ διὰ βίου μέν τις χρώμενος

[32, 40]   τῶν Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον χωρίον, ἐν ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον

[32, 30]   συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον

[32, 80]   ἵκετ´ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς. ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς

[32, 55]   δὲ τοὐναντίον ἐστίν. ἡ γὰρ ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου

[32, 60]   ἀρχαίαν μουσικήν— τίς γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον ῥυθμὸν οἷός

[32, 55]   ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς ᾠδὴν τρέπει καὶ ὄρχησιν· παρ´ ὑμῖν

[32, 90]   ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ

[32, 55]   αὖ τρόπος αὐλοῦ τε καὶ ᾠδῆς ἐν πένθεσιν, ἰωμένων οἶμαι τὸ

[32, 40]   τοῦ θεοῦ· μαινομένην δὲ ὑπὸ ᾠδῆς καὶ δρόμων ἱππικῶν καὶ μηδὲν

[32, 20]   ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι χωρὶς ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν γὰρ

[32, 55]   δὲ τὴν λύπην ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ

[32, 60]   καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς ᾠδῆς· οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας,

[32, 55]   καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον ἔχοντας

[32, 65]   Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι

[32, 65]   σοφισταί, καὶ πάντα περαίνεται δι´ ᾠδῆς· ὥστ´, εἴ τις παρίοι δικαστήριον,

[32, 20]   χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα

[32, 70]   ἠγάγετε, ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν ἢ πρότερον· καὶ τοῦτο εἴργασθε

[32, 1]   τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι, ἵππων τ´ ὠκυπόδων ἐπιβήτορες, οἵ τε τάχιστα ἤγειραν

[32, 55]   θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες ὦμεν. ἕτερος δὲ αὖ τρόπος αὐλοῦ

[32, 10]   δὲ ὑμέτερος θεὸς οἶμαι, τελειότερος ὤν, δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ

[32, 20]   βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος μὲν θεὸς ὢν καὶ πετόμενος δυσχεραίνει τὰ κύματα

[32, 10]   ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου τινὸς γνώμης. ὧν γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις

[32, 15]   μᾶλλον καὶ λοιδορία καὶ προπηλακισμός· ὧν ἴσως οὐκ ἔδει φροντίζειν· τοιγαροῦν

[32, 50]   τοὺς φρονιμωτέρους τῆς πόλεως, μεθ´ ὧν καὶ θεωρεῖτε καὶ τἄλλα ἄμεινον

[32, 5]   παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους, ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως

[32, 5]   καὶ περὶ τοιαῦτά ἐστε, ἀφ´ ὧν νοῦν μὲν ἢ φρόνησιν ἢ

[32, 1]   ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ λόγος, ὧν οἱ τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες

[32, 35]   ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς

[32, 95]   σαφῶς εἰδὼς ὅτι οὔτ´ ἂν ὠνήσαιτο τῶν ἀνθρώπων τούτων οὐθεὶς οὔτ´

[32, 10]   πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν.

[32, 60]   ἔχοντες νόσον; ἀλλ´ οὐδ´ ἐκεῖνον ὤνησεν ἡ λίαν ἐμπειρία περὶ τοῦτο

[32, 95]   πολλὰ ἔχων καὶ μεγάλα ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα, συνειδὼς ὑμῖν

[32, 35]   κατάρσεις καὶ πλήθους ὑπερβολὴ καὶ ὠνίων καὶ νεῶν πανηγύρεως καὶ λιμένος

[32, 95]   χρόνον συχνὸν μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον

[32, 60]   οὐδὲ ἀηδόνων ὁ ζῆλος αὐτῶν ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´, ὡς

[32, 30]   λόγος παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι

[32, 20]   τ´ Εὖρός τε Νότος τε ὤρορ´ ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων·

[32, 55]   οὐδὲ μανίαν· τὰς δὲ παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας.

[32, 40]   ἐπιτηδείων περιουσίᾳ, πάντα ἀκριβῶς διεξιόντας ὡς ἂν δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ

[32, 65]   ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα, ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ

[32, 95]   μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ, ὥσπερ

[32, 55]   γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν, ὡς ἀποτρ έποντα τῶν κακῶν καὶ

[32, 40]   τῶν Περσῶν ἢ τῶν Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν καὶ

[32, 65]   τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι τὴν σπουδὴν ὑμῶν

[32, 80]   ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ´ ἀλωάς, ὡς δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα θεσπιδαὲς

[32, 80]   οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον. ὡς δ´ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς

[32, 75]   ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν τοῖς Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι βωμόν.

[32, 45]   καὶ καταγελῶν οὐ φαύλου πράγματος, ὡς ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ

[32, 70]   δείξας τινὰ τόπον βραχὺν προηγόρευεν ὡς εἰ μὲν αὐτὸς ἐκεῖ προέλθοι,

[32, 5]   γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς·

[32, 1]   μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ

[32, 100]   δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν καθ´ ὕπνον ὡς εἰς ὄνου ὦτα ᾄσεται. καὶ

[32, 65]   τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον, ὡς ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς

[32, 55]   ποιεῖτε τὰ τῶν ποιητῶν μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς

[32, 65]   ὑμῖν βούλομαι Λακεδαιμονίων ἔργον εἰπεῖν, ὡς ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ

[32, 20]   ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς ὑμᾶς, ὡς ἐκεῖνος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηται Καλυψοῖ

[32, 80]   οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ οὐδεὶς ἐν

[32, 10]   ὑμᾶς, καὶ ταύτην ἐνδεῶς, οὐδ´ ὡς ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´

[32, 15]   δέχεσθαι· τὰ κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ ἑτέρας τινὸς πηγῆς ἔρχεται

[32, 60]   ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´, ὡς ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε.

[32, 95]   οὐχ οἷα τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς ἐπτοημένος, ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ

[32, 40]   καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἔλεγεν οὖν ὡς ἔστιν ἐν ἑκάστῃ πόλει τῶν

[32, 95]   μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν κατεγνωκὼς

[32, 95]   τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς ἐπτοημένος, ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων

[32, 65]   ὅσον ὑμῶν διέφερον, περὶ ταῦτα, ὡς ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ μὲν

[32, 90]   εἰσέβαινεν ἄντυγας, κἄθεινε κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων χερί. ~μὴ οὖν καὶ

[32, 70]   διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας, ὡς ἡ κακία πρόεισιν ἐκ τῶν

[32, 50]   ἀλλ´ ἔστιν εὐγνώμων ὁ θεός, ὡς θεός, οἶμαι, καὶ φέρει πρᾴως

[32, 20]   οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς κύματα μακρὰ θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο,

[32, 85]   ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν

[32, 70]   μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς ὁ βέλτιστος ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο

[32, 45]   δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον

[32, 35]   τῆς πόλεως, δεῖξαι βουλόμενος ὑμῖν ὡς ὅ, τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ

[32, 35]   οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ ὡς οἷόν τε. καὶ νῦν εἶπον

[32, 5]   μὲν οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´ ὡς οἷόν τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν

[32, 45]   γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν ὡς οὐ χρὴ καὶ τὰ τοιαῦτα

[32, 65]   δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας

[32, 100]   προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ ὁ

[32, 45]   δῆλον ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας· ὡς οὐκ ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ

[32, 50]   τὴν τῶν πολλῶν ἄνοιαν. τοιγαροῦν ὡς παισὶν ὑμῖν παιδαγωγοὺς δέδωκε τοὺς

[32, 10]   οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν, ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν κατεγνωκότες. οὗτοι

[32, 10]   ~τῶν δὲ εἰς ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων οἱ μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους

[32, 40]   γῆς πέρατα ἐλθόντας λέγειν; οὐχ ὡς πόλιν εἴδομεν τὰ μὲν ἄλλα

[32, 30]   ἐπεξελθεῖν. {καίτοι τάχα φήσει τις ὡς πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα

[32, 15]   δὲ τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους ὡς πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου

[32, 1]   οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς σοφούς τε καὶ δεινούς, ὅτι

[32, 95]   γνώμην νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους

[32, 75]   σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον, ὡς τὰς ὑμετέρας ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι

[32, 25]   μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς τῆς βελτίονος οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα

[32, 30]   πολὺ βέλτιον· καὶ θέαν ἵππων· ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς

[32, 85]   γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς τῶν κωμικῶν ἔφη τις ἐπὶ

[32, 85]   μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡς φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους

[32, 10]   οὐδὲν ἴσως δεινόν· εἰ δ´ ὡς φιλόσοφοι ταῦτα πράττουσι κέρδους ἕνεκεν

[32, 20]   ποιητῶν ὑμνούντων ἀεὶ τὸν ὄχλον ὡς χαλεπόν τε καὶ ἀπειθῆ καὶ

[32, 35]   ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον ὥς ἐστε φρόνιμοι καὶ σώφρονες καὶ

[32, 25]   τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον τὸν ἄπειρον, ὥς φασι, τῆς ποίας μερίδος θῶμεν;

[32, 60]   οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος, ὥς φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου τὴν

[32, 85]   μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς ἔφαθ´· οἱ δ´ εὔχοντο Διὶ

[32, 80]   ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν· ὣς οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον.

[32, 80]   πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ· ὣς οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας·

[32, 30]   ἄχνη καὶ φυκίων πλῆθος ἐκχεομένων· ὡσαύτως δὴ καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα,

[32, 1]   γενέσθαι, τὸ κάλλιστον ἐμβάλλειν τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων, οἱ δὲ τρήσαντες

[32, 1]   μὲν οὖν κακῶς ἐχρήσαντο τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων, ὑμεῖς δὲ τοῖς

[32, 35]   καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ μιᾶς πόλεως εἰς ταὐτὸ

[32, 30]   προήσεσθε τὴν δόξαν τῆς πόλεως· ὥσπερ αἱ κακαὶ γυναῖκες, δέον αὐτάς,

[32, 5]   ἐθίζοντες τοὺς ἀνοήτους τῶν φιλοσόφων, ὥσπερ ἂν παῖδάς τις ἐθίζοι διδασκάλων

[32, 30]   ἐμπέσῃ τὸ τῆς ἀταξίας πνεῦμα, ὥσπερ ἂν τραχὺς ἄνεμος κινήσῃ θάλατταν

[32, 35]   ἐγκωμιάζῃ τις τὸν Νεῖλον, ἐπαίρεσθε, ὥσπερ αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν

[32, 55]   τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ

[32, 85]   τ´ ἀταξία. ἔστι γὰρ ὅμοιον ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν τις ἴδοι

[32, 10]   δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ τις ἰατρὸς ἐπὶ κάμνοντας

[32, 95]   ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ, ὥσπερ εἴ τις τῶν ἐμπόρων πολλὰ

[32, 70]   δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους ᾔεσαν ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ μὴν

[32, 90]   ὅταν ᾖ περὶ τὰς πόλεις. ὥσπερ ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ διασκευαῖς

[32, 55]   εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ προϊόντας, οὐκ

[32, 15]   {τῶν} πλησίον οὔσης παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ

[32, 95]   οὐκ οἶδα εἴ ποτε ἠκούσατε· ὥσπερ ἔφη τις τοὺς ἐν τῇ

[32, 30]   τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ ἴστε ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ,

[32, 25]   μὲν ὀργὴ πρὸς πάντα ἕτοιμος, ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων, τὰ δὲ ὦτα

[32, 90]   ὄνειδος, ὅτι πάντες αὐτὸ πάσχουσιν· ὥσπερ καὶ ἀπὸ τῶν βελτιόνων τινὲς

[32, 80]   οὐδὲ τἄλλα εἶναι δύναται σώφρων, ὥσπερ καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο μὲν

[32, 80]   δὲ θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ προσῆκε. μόνον δ´ ἐπὶ

[32, 60]   κρούματα ὀρχηστῶν καὶ παροινίας τερετισμάτων ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες

[32, 55]   δι´ ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ ἰατροὶ τὰ φλεγμαίνοντα τῶν

[32, 70]   τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ δίς, ὥσπερ οἱ καταχέοντες τῶν παριόντων, κατέκειντο

[32, 10]   μεταξὺ θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ οἱ χειμῶνος ἀποτολμῶντες εἰς τὴν

[32, 15]   ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί τις, ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶν ἑλκῶν τὰ

[32, 55]   δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην

[32, 85]   ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ μαινομένων, ὥσπερ τινὰ κόπρον βαθεῖαν ἐν ταὐτῷ

[32, 5]   γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς

[32, 35]   νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα ἐμοῦ λέγοντος, ὥσπερ ὑπὸ τῶν ἄλλων τῶν ἀεὶ

[32, 40]   θέατρον εἰσέλθωσιν ἢ τὸ στάδιον, ὥσπερ φαρμάκων αὐτοῖς ἐκεῖ κατορωρυγμένων, οὐδὲν

[32, 30]   παρασκευάσαι πρῶτον ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν. ὥστ´, εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν

[32, 65]   καὶ πάντα περαίνεται δι´ ᾠδῆς· ὥστ´, εἴ τις παρίοι δικαστήριον, οὐκ

[32, 45]   δ´ ἐστὶ δυστυχία τῶν ταλαιπώρων, ὥστε ἀνδρεῖον ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον

[32, 10]   ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´ ὥστε διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν ἢ

[32, 30]   καταπλαγείη τε ὑμᾶς καὶ τιμήσειεν· {ὥστε, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε

[32, 70]   αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε, ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν ἢ

[32, 55]   τῆς τῶν κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε ἴσως καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι

[32, 25]   ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ ποικίλον τε καὶ δεινὸν

[32, 5]   εἴ τι μὴ καλῶς ἔπραττον· ὥστε σὺν πολλοῖς ἑτέροις καὶ τοιαῦτα

[32, 35]   πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν· ὥστε τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων οὐδὲ

[32, 60]   ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ χαλεπῶς φέρειν· ὥστε τὴν μητέρα αὐτοῦ Καλλιόπην διὰ

[32, 40]   συνθεῶνται καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν

[32, 70]   καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα ἑταιρειῶν ὀνόματα· ὥστε φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ μετὰ

[32, 80]   ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ δ´ ὥστε ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν

[32, 100]   ἄρα, ἔφη, τὸ εἰς ὄνου ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ τύραννος ἀκούσας

[32, 100]   καθ´ ὕπνον ὡς εἰς ὄνου ὦτα ᾄσεται. καὶ δὴ τὸν μὲν

[32, 25]   ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων, τὰ δὲ ὦτα ἐμπέφρακται, καὶ πάροδος οὐκ ἔστιν

[32, 45]   πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ τὰ ὦτα ἐπαλήλιπται τῶν ἐκεῖ; τί οὖν

[32, 65]   οὕτως ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα, ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ

[32, 55]   δὲ Ἑλλήνων ὑμεῖς μόνοι δι´ ὤτων καὶ φωνῆς αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον

[32, 50]   ἔχοντας, καθάπερ οἶμαι διὰ τῶν ὤτων τὴν εὐδαιμονίαν δεχομένους, σωτῆρα καὶ

[32, 10]   τῆς ἑαυτῶν, οὐ τῆς ὑμετέρας ὠφελείας, τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον

[32, 20]   καὶ τῇ ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ

[32, 10]   ὑμᾶς καὶ μετὰ σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´ ὀλίγων ῥημάτων, ἀλλ´

[32, 20]   καθάπερ στέαρ φασὶν ἐνίων ζῴων ὠφελεῖν πρός τι τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ

[32, 25]   ἐστὶ καὶ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ὠφελήσειεν ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς

[32, 15]   ~καθόλου γὰρ οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ μὴ κατὰ γνώμην καὶ

[32, 35]   τε θαυμαστὸν αὐτοῦ καὶ τὸ ὠφέλιμον, τήν τε θάλατταν τὴν καθ´

Discours, par.
[32, 1]	ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν,	ὦ	ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ
[32, 50]	διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν,	ὦ	κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης
[32, 15]	οἱ θεοὶ παιδείαν καὶ λόγον,	ᾧ	διὰ βίου μέν τις χρώμενος
[32, 40]	τῶν Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον χωρίον, ἐν	ᾧ	μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον
[32, 30]	συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´	ᾧ	μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον
[32, 80]	ἵκετ´ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς.	ὧδε	δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς
[32, 55]	δὲ τοὐναντίον ἐστίν. ἡ γὰρ	ᾠδὴ	μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου
[32, 60]	ἀρχαίαν μουσικήν— τίς γὰρ αὐτῶν	ᾠδὴν	τέλειον ἢ γενναῖον ῥυθμὸν οἷός
[32, 55]	ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς	ᾠδὴν	τρέπει καὶ ὄρχησιν· παρ´ ὑμῖν
[32, 90]	ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ	ᾠδῆς	γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ
[32, 55]	αὖ τρόπος αὐλοῦ τε καὶ	ᾠδῆς	ἐν πένθεσιν, ἰωμένων οἶμαι τὸ
[32, 40]	τοῦ θεοῦ· μαινομένην δὲ ὑπὸ	ᾠδῆς	καὶ δρόμων ἱππικῶν καὶ μηδὲν
[32, 20]	ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι χωρὶς	ᾠδῆς	καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν γὰρ
[32, 55]	δὲ τὴν λύπην ἐργαζομένων δι´	ᾠδῆς	λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ
[32, 60]	καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς	ᾠδῆς·	οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας,
[32, 55]	καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ	ᾠδῆς	σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον ἔχοντας
[32, 65]	Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ	ᾠδῆς,	ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι
[32, 65]	σοφισταί, καὶ πάντα περαίνεται δι´	ᾠδῆς·	ὥστ´, εἴ τις παρίοι δικαστήριον,
[32, 20]	χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν	ᾠδικός,	οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα
[32, 70]	ἠγάγετε, ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς	ᾠήθησαν	ἢ πρότερον· καὶ τοῦτο εἴργασθε
[32, 1]	τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι, ἵππων τ´	ὠκυπόδων	ἐπιβήτορες, οἵ τε τάχιστα ἤγειραν
[32, 55]	θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες	ὦμεν.	ἕτερος δὲ αὖ τρόπος αὐλοῦ
[32, 10]	δὲ ὑμέτερος θεὸς οἶμαι, τελειότερος	ὤν,	δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ
[32, 20]	βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος μὲν θεὸς	ὢν	καὶ πετόμενος δυσχεραίνει τὰ κύματα
[32, 10]	ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου τινὸς γνώμης.	ὧν	γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις
[32, 15]	μᾶλλον καὶ λοιδορία καὶ προπηλακισμός·	ὧν	ἴσως οὐκ ἔδει φροντίζειν· τοιγαροῦν
[32, 50]	τοὺς φρονιμωτέρους τῆς πόλεως, μεθ´	ὧν	καὶ θεωρεῖτε καὶ τἄλλα ἄμεινον
[32, 5]	παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους,	ὧν	μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως
[32, 5]	καὶ περὶ τοιαῦτά ἐστε, ἀφ´	ὧν	νοῦν μὲν ἢ φρόνησιν ἢ
[32, 1]	ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ λόγος,	ὧν	οἱ τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες
[32, 35]	ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν·	ὧν	οὐδὲν ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς
[32, 95]	σαφῶς εἰδὼς ὅτι οὔτ´ ἂν	ὠνήσαιτο	τῶν ἀνθρώπων τούτων οὐθεὶς οὔτ´
[32, 10]	πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ	ὤνησε	καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν.
[32, 60]	ἔχοντες νόσον; ἀλλ´ οὐδ´ ἐκεῖνον	ὤνησεν	ἡ λίαν ἐμπειρία περὶ τοῦτο
[32, 95]	πολλὰ ἔχων καὶ μεγάλα ἔνδον	ὤνια	παρ´ αὑτῷ ταῦτα, συνειδὼς ὑμῖν
[32, 35]	κατάρσεις καὶ πλήθους ὑπερβολὴ καὶ	ὠνίων	καὶ νεῶν πανηγύρεως καὶ λιμένος
[32, 95]	χρόνον συχνὸν μήτε προθείη τῶν	ὠνίων	μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον
[32, 60]	οὐδὲ ἀηδόνων ὁ ζῆλος αὐτῶν	ὠνόμασται	παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´, ὡς
[32, 30]	λόγος παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν	ὥραν	σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι
[32, 20]	τ´ Εὖρός τε Νότος τε	ὤρορ´	ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων·
[32, 55]	οὐδὲ μανίαν· τὰς δὲ παρθένους,	ὡς	ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας.
[32, 40]	ἐπιτηδείων περιουσίᾳ, πάντα ἀκριβῶς διεξιόντας	ὡς	ἂν δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ
[32, 65]	ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα,	ὡς	ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ
[32, 95]	μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον	ὡς	ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ, ὥσπερ
[32, 55]	γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν,	ὡς	ἀποτρ έποντα τῶν κακῶν καὶ
[32, 40]	τῶν Περσῶν ἢ τῶν Βακτρίων,	ὡς	αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν καὶ
[32, 65]	τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον.	ὡς	γὰρ ὁρῶσι τὴν σπουδὴν ὑμῶν
[32, 80]	ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ´ ἀλωάς,	ὡς	δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα θεσπιδαὲς
[32, 80]	οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον.	ὡς	δ´ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς
[32, 75]	ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν τοῖς Ἠλείοις	ὡς	δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι βωμόν.
[32, 45]	καὶ καταγελῶν οὐ φαύλου πράγματος,	ὡς	ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ
[32, 70]	δείξας τινὰ τόπον βραχὺν προηγόρευεν	ὡς	εἰ μὲν αὐτὸς ἐκεῖ προέλθοι,
[32, 5]	γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν,	ὡς	εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς·
[32, 1]	μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος,	ὡς	εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ
[32, 100]	δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν καθ´ ὕπνον	ὡς	εἰς ὄνου ὦτα ᾄσεται. καὶ
[32, 65]	τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον,	ὡς	ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς
[32, 55]	ποιεῖτε τὰ τῶν ποιητῶν μυθολογήματα·	ὡς	ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς
[32, 65]	ὑμῖν βούλομαι Λακεδαιμονίων ἔργον εἰπεῖν,	ὡς	ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ
[32, 20]	ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς ὑμᾶς,	ὡς	ἐκεῖνος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηται Καλυψοῖ
[32, 80]	οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις,	ὡς	ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ οὐδεὶς ἐν
[32, 10]	ὑμᾶς, καὶ ταύτην ἐνδεῶς, οὐδ´	ὡς	ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´
[32, 15]	δέχεσθαι· τὰ κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν,	ὡς	ἐξ ἑτέρας τινὸς πηγῆς ἔρχεται
[32, 60]	ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´,	ὡς	ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε.
[32, 95]	οὐχ οἷα τὰ νῦν λεγόμενα,	ὡς	ἐπτοημένος, ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ
[32, 40]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἔλεγεν οὖν	ὡς	ἔστιν ἐν ἑκάστῃ πόλει τῶν
[32, 95]	μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ	ὡς	ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν κατεγνωκὼς
[32, 95]	τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς ἐπτοημένος,	ὡς	εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων
[32, 65]	ὅσον ὑμῶν διέφερον, περὶ ταῦτα,	ὡς	ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ μὲν
[32, 90]	εἰσέβαινεν ἄντυγας, κἄθεινε κέντρον δῆθεν	ὡς	ἔχων χερί. ~μὴ οὖν καὶ
[32, 70]	διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας,	ὡς	ἡ κακία πρόεισιν ἐκ τῶν
[32, 50]	ἀλλ´ ἔστιν εὐγνώμων ὁ θεός,	ὡς	θεός, οἶμαι, καὶ φέρει πρᾴως
[32, 20]	οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή,	ὡς	κύματα μακρὰ θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο,
[32, 85]	ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,	ὡς	μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν
[32, 70]	μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον	ὡς	ὁ βέλτιστος ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο
[32, 45]	δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν,	ὡς	ὁ μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον
[32, 35]	τῆς πόλεως, δεῖξαι βουλόμενος ὑμῖν	ὡς	ὅ, τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ
[32, 35]	οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ	ὡς	οἷόν τε. καὶ νῦν εἶπον
[32, 5]	μὲν οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´	ὡς	οἷόν τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν
[32, 45]	γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν	ὡς	οὐ χρὴ καὶ τὰ τοιαῦτα
[32, 65]	δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς,	ὡς	οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας
[32, 100]	προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος,	ὡς	οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ ὁ
[32, 45]	δῆλον ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας·	ὡς	οὐκ ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ
[32, 50]	τὴν τῶν πολλῶν ἄνοιαν. τοιγαροῦν	ὡς	παισὶν ὑμῖν παιδαγωγοὺς δέδωκε τοὺς
[32, 10]	οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν,	ὡς	πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν κατεγνωκότες. οὗτοι
[32, 10]	~τῶν δὲ εἰς ὑμᾶς παρϊόντων	ὡς	πεπαιδευμένων οἱ μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους
[32, 40]	γῆς πέρατα ἐλθόντας λέγειν; οὐχ	ὡς	πόλιν εἴδομεν τὰ μὲν ἄλλα
[32, 30]	ἐπεξελθεῖν. {καίτοι τάχα φήσει τις	ὡς	πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα
[32, 15]	δὲ τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους	ὡς	πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου
[32, 1]	οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς	ὡς	σοφούς τε καὶ δεινούς, ὅτι
[32, 95]	γνώμην νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον	ὡς	σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους
[32, 75]	σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον,	ὡς	τὰς ὑμετέρας ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι
[32, 25]	μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ	ὡς	τῆς βελτίονος οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα
[32, 30]	πολὺ βέλτιον· καὶ θέαν ἵππων·	ὡς	τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς
[32, 85]	γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους,	{ὡς	τῶν κωμικῶν ἔφη τις ἐπὶ
[32, 85]	μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ	ὡς	φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους
[32, 10]	οὐδὲν ἴσως δεινόν· εἰ δ´	ὡς	φιλόσοφοι ταῦτα πράττουσι κέρδους ἕνεκεν
[32, 20]	ποιητῶν ὑμνούντων ἀεὶ τὸν ὄχλον	ὡς	χαλεπόν τε καὶ ἀπειθῆ καὶ
[32, 35]	ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον	ὥς	ἐστε φρόνιμοι καὶ σώφρονες καὶ
[32, 25]	τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον τὸν ἄπειρον,	ὥς	φασι, τῆς ποίας μερίδος θῶμεν;
[32, 60]	οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος,	ὥς	φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου τὴν
[32, 85]	μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.	ὣς	ἔφαθ´· οἱ δ´ εὔχοντο Διὶ
[32, 80]	ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν·	ὣς	οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον.
[32, 80]	πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ·	ὣς	οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας·
[32, 30]	ἄχνη καὶ φυκίων πλῆθος ἐκχεομένων·	ὡσαύτως	δὴ καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα,
[32, 1]	γενέσθαι, τὸ κάλλιστον ἐμβάλλειν τοῖς	ὠσὶ	τῶν παίδων, οἱ δὲ τρήσαντες
[32, 1]	μὲν οὖν κακῶς ἐχρήσαντο τοῖς	ὠσὶ	τῶν παίδων, ὑμεῖς δὲ τοῖς
[32, 35]	καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν,	ὥσπερ	ἀγορὰ μιᾶς πόλεως εἰς ταὐτὸ
[32, 30]	προήσεσθε τὴν δόξαν τῆς πόλεως·	ὥσπερ	αἱ κακαὶ γυναῖκες, δέον αὐτάς,
[32, 5]	ἐθίζοντες τοὺς ἀνοήτους τῶν φιλοσόφων,	ὥσπερ	ἂν παῖδάς τις ἐθίζοι διδασκάλων
[32, 30]	ἐμπέσῃ τὸ τῆς ἀταξίας πνεῦμα,	ὥσπερ	ἂν τραχὺς ἄνεμος κινήσῃ θάλατταν
[32, 35]	ἐγκωμιάζῃ τις τὸν Νεῖλον, ἐπαίρεσθε,	ὥσπερ	αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν
[32, 55]	τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως,	ὥσπερ	αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ
[32, 85]	τ´ ἀταξία. ἔστι γὰρ ὅμοιον	ὥσπερ	εἰ οἰκίαν μέν τις ἴδοι
[32, 10]	δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον γὰρ	ὥσπερ	εἴ τις ἰατρὸς ἐπὶ κάμνοντας
[32, 95]	ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ,	ὥσπερ	εἴ τις τῶν ἐμπόρων πολλὰ
[32, 70]	δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους ᾔεσαν	ὥσπερ	ἐν ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ μὴν
[32, 90]	ὅταν ᾖ περὶ τὰς πόλεις.	ὥσπερ	ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ διασκευαῖς
[32, 55]	εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, οὐχ	ὥσπερ	ἐν τῷ πότῳ προϊόντας, οὐκ
[32, 15]	{τῶν} πλησίον οὔσης παρ´ ἡμῖν,	ὥσπερ	ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ
[32, 95]	οὐκ οἶδα εἴ ποτε ἠκούσατε·	ὥσπερ	ἔφη τις τοὺς ἐν τῇ
[32, 30]	τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ ἴστε ὅτι	ὥσπερ	ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ,
[32, 25]	μὲν ὀργὴ πρὸς πάντα ἕτοιμος,	ὥσπερ	θηρίων ἀνημέρων, τὰ δὲ ὦτα
[32, 90]	ὄνειδος, ὅτι πάντες αὐτὸ πάσχουσιν·	ὥσπερ	καὶ ἀπὸ τῶν βελτιόνων τινὲς
[32, 80]	οὐδὲ τἄλλα εἶναι δύναται σώφρων,	ὥσπερ	καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο μὲν
[32, 80]	δὲ θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας,	ὥσπερ	καὶ προσῆκε. μόνον δ´ ἐπὶ
[32, 60]	κρούματα ὀρχηστῶν καὶ παροινίας τερετισμάτων	ὥσπερ	κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες
[32, 55]	δι´ ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ γόων,	ὥσπερ	οἱ ἰατροὶ τὰ φλεγμαίνοντα τῶν
[32, 70]	τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ δίς,	ὥσπερ	οἱ καταχέοντες τῶν παριόντων, κατέκειντο
[32, 10]	μεταξὺ θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς,	ὥσπερ	οἱ χειμῶνος ἀποτολμῶντες εἰς τὴν
[32, 15]	ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί τις,	ὥσπερ	οἶμαι καὶ τῶν ἑλκῶν τὰ
[32, 55]	δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς,	ὥσπερ	σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην
[32, 85]	ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ μαινομένων,	ὥσπερ	τινὰ κόπρον βαθεῖαν ἐν ταὐτῷ
[32, 5]	γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς,	ὥσπερ	τούτοις ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς
[32, 35]	νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα ἐμοῦ λέγοντος,	ὥσπερ	ὑπὸ τῶν ἄλλων τῶν ἀεὶ
[32, 40]	θέατρον εἰσέλθωσιν ἢ τὸ στάδιον,	ὥσπερ	φαρμάκων αὐτοῖς ἐκεῖ κατορωρυγμένων, οὐδὲν
[32, 30]	παρασκευάσαι πρῶτον ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν.	ὥστ´,	εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν
[32, 65]	καὶ πάντα περαίνεται δι´ ᾠδῆς·	ὥστ´,	εἴ τις παρίοι δικαστήριον, οὐκ
[32, 45]	δ´ ἐστὶ δυστυχία τῶν ταλαιπώρων,	ὥστε	ἀνδρεῖον ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον
[32, 10]	ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´	ὥστε	διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν ἢ
[32, 30]	καταπλαγείη τε ὑμᾶς καὶ τιμήσειεν·	{ὥστε,	εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε
[32, 70]	αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε,	ὥστε	ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν ἢ
[32, 55]	τῆς τῶν κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε·	ὥστε	ἴσως καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι
[32, 25]	ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων·	ὥστε	πάνυ ποικίλον τε καὶ δεινὸν
[32, 5]	εἴ τι μὴ καλῶς ἔπραττον·	ὥστε	σὺν πολλοῖς ἑτέροις καὶ τοιαῦτα
[32, 35]	πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν·	ὥστε	τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων οὐδὲ
[32, 60]	ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ χαλεπῶς φέρειν·	ὥστε	τὴν μητέρα αὐτοῦ Καλλιόπην διὰ
[32, 40]	συνθεῶνται καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν·	ὥστε	ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν
[32, 70]	καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα ἑταιρειῶν ὀνόματα·	ὥστε	φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ μετὰ
[32, 80]	ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ δ´	ὥστε	ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν
[32, 100]	ἄρα, ἔφη, τὸ εἰς ὄνου	ὦτα	ᾄδειν. ὁ δὲ τύραννος ἀκούσας
[32, 100]	καθ´ ὕπνον ὡς εἰς ὄνου	ὦτα	ᾄσεται. καὶ δὴ τὸν μὲν
[32, 25]	ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων, τὰ δὲ	ὦτα	ἐμπέφρακται, καὶ πάροδος οὐκ ἔστιν
[32, 45]	πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ τὰ	ὦτα	ἐπαλήλιπται τῶν ἐκεῖ; τί οὖν
[32, 65]	οὕτως ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ	ὦτα,	ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ
[32, 55]	δὲ Ἑλλήνων ὑμεῖς μόνοι δι´	ὤτων	καὶ φωνῆς αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον
[32, 50]	ἔχοντας, καθάπερ οἶμαι διὰ τῶν	ὤτων	τὴν εὐδαιμονίαν δεχομένους, σωτῆρα καὶ
[32, 10]	τῆς ἑαυτῶν, οὐ τῆς ὑμετέρας	ὠφελείας,	τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον
[32, 20]	καὶ τῇ ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς	ὠφελεῖν.	μείναντες δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ
[32, 10]	ὑμᾶς καὶ μετὰ σπουδῆς βούλεται	ὠφελεῖν,	οὐ δι´ ὀλίγων ῥημάτων, ἀλλ´
[32, 20]	καθάπερ στέαρ φασὶν ἐνίων ζῴων	ὠφελεῖν	πρός τι τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ
[32, 25]	ἐστὶ καὶ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς	ὠφελήσειεν	ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς
[32, 15]	~καθόλου γὰρ οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´	ὠφέλιμον,	ὃ μὴ κατὰ γνώμην καὶ
[32, 35]	τε θαυμαστὸν αὐτοῦ καὶ τὸ	ὠφέλιμον,	τήν τε θάλατταν τὴν καθ´

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007