Discours, par.
[32, 75]	θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´ ἔστιν	ὁ	ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ τοῦ τυχόντος
[32, 75]	κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή; τίς	ὁ	ἀγών; οὐ γὰρ Πέλοψ ἐστὶν
[32, 95]	τοῦ Διὸς οὐχ ὁρᾶτε ὅσην	ὁ	αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται τῆς πόλεως
[32, 70]	ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς	ὁ	βέλτιστος ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο προελθών,
[32, 15]	καὶ τρυφὴν καὶ φιλοτιμίαν δυσχερὴς	ὁ	βίος καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας,
[32, 65]	ἡμῖν διαλέγονται ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´	ὁ	βίος σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος
[32, 80]	ναυαγίας τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος.	ὁ	γὰρ ἐν τοιούτοις θρασὺς καὶ
[32, 75]	καλούμενος Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον.	ὁ	γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα
[32, 100]	μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας.	ὁ	δὲ ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος,
[32, 75]	μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς,	ὁ	δὲ Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ
[32, 100]	προθυμίᾳ καὶ τἀκριβέστερα τῆς τέχνης·	ὁ	δέ, οὐ γὰρ ἦν οἱ
[32, 100]	τὸ εἰς ὄνου ὦτα ᾄδειν.	ὁ	δὲ τύραννος ἀκούσας τῶν ἑρμηνέων
[32, 10]	θεῷ, καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν.	ὁ	δὲ ὑμέτερος θεὸς οἶμαι, τελειότερος
[32, 95]	ἴσως οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν	ὁ	δῆμος, ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ ἢ
[32, 25]	ὅσῳπερ ἂν αὐτὸς ᾖ πλείων	ὁ	δῆμος καὶ πόλεως γενναιοτέρας. ἐκείνων
[32, 75]	ἀγών; οὐ γὰρ Πέλοψ ἐστὶν	ὁ	διώκων, οὐδ´ Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος,
[32, 60]	οὐκ ἀπὸ κύκνων οὐδὲ ἀηδόνων	ὁ	ζῆλος αὐτῶν ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν
[32, 50]	τὸ δαιμόνιον; ἀλλ´ ἔστιν εὐγνώμων	ὁ	θεός, ὡς θεός, οἶμαι, καὶ
[32, 45]	οὐ φροντίζετε. κἂν μὲν ὑμῖν	ὁ	κιθαρῳδὸς ἐκμελῶς ᾄδῃ καὶ παρὰ
[32, 30]	μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε ὑμῖν	ὁ	λόγος παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν
[32, 30]	μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν μέγα	ὁ	λόγος, τοῦτο γοῦν ὅτι τοσοῦτον
[32, 70]	{γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ	ὁ	μὲν βασιλεὺς ὑμῶν περὶ αὔλησιν
[32, 60]	ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς·	ὁ	μὲν γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης,
[32, 75]	διώκων, οὐδ´ Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος,	ὁ	μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς,
[32, 60]	Κυνικοὶ παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν.	ὁ	μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ
[32, 25]	αὐτοῖς. ὁμοίως δὲ καὶ δῆμος	ὁ	μέν τις εὐγνώμων καὶ πρᾷος
[32, 45]	Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς	ὁ	μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς
[32, 45]	μηδεὶς ῥᾳδίως παρέβαλλε· κἀκεῖ δ´	ὁ	νοῦν ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´
[32, 55]	οὐκ αὐτόματος ὑμῖν ἀναβλύει διψήσασιν	ὁ	οἶνος ἐκ πέτρας ποθέν τινος
[32, 60]	παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος ᾖδεν	ὁ	παλαιὸς ἢ Ἀρίων, ὑφ´ οὗ
[32, 80]	τῶν Εὐμήλου. οὗτος μέντοι ἐστὶν	ὁ	περὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὖθις ἀσεβήσας
[32, 85]	καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´ ὅμως	ὁ	τῆς Ἰθάκης πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν,
[32, 85]	τῆς Ἰθάκης πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν,	{ὁ}	τῆς μικρᾶς καὶ ἀδόξου σφόδρα
[32, 45]	ὀλέθρους ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ	ὁ	τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ γὰρ
[32, 75]	καιρόν, οὐδὲ ἂν αὐτὸς ὑμῖν	ὁ	τοῦ Πέλοπος διαλέγηται πρόγονος; τίνα
[32, 100]	ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ	ὁ	τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν εἰς
[32, 95]	περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος	ὁ	τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν ἂν
[32, 65]	μέλους. ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν	ὁ	Φρύξ. ἐγὼ δ´ ὑμῖν βούλομαι
[32, 60]	ἀνατρέπουσι καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν	ὅ	γε Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου
[32, 35]	πόλεως, δεῖξαι βουλόμενος ὑμῖν ὡς	ὅ,	τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ κρύφα
[32, 40]	οὐδὲ αἰσχύνονται λέγειν ἢ ποιεῖν	ὅ,	τι ἂν αὐτοῖς ἐπέλθῃ. τὸ
[32, 45]	μυίας θάνατος. καὶ γὰρ ἐκείναις	ὅ,	τι ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ,
[32, 1]	δέοντα ἐννοεῖτε καὶ ταχὺ φθέγγεσθε	ὅ,	τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ δὲ
[32, 30]	χρόνον σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´ ὅμως	ὅ,	τι ἂν πράττῃ τις καθ´
[32, 70]	πολλοί, τινὲς δὲ ὀλίγοι βάλλοντες	ὅ,	τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ δίς,
[32, 100]	γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν	ὅ	φασιν Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα
[32, 1]	δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ διανοουμένους,	ὃ	καὶ νῦν ποιήσατε, ἵνα κτήσησθε
[32, 50]	καθ´ ἕκαστον; ἀλλὰ τὸ βαδίζειν,	ὃ	κοινόν ἐστι καὶ ἁπλοῦν δήπουθεν,
[32, 15]	γὰρ οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον,	ὃ	μὴ κατὰ γνώμην καὶ δύναμιν
[32, 45]	πρᾶξαι μὴ τοιούτου τυχὼν δαίμονος·	ὁδὶ	δὲ κραυγῇ μόνον καὶ ἀνοίᾳ
[32, 30]	αἱ δὲ μάλιστα ἐν ταῖς	ὁδοῖς	{πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν. τί οὖν; τάχα
[32, 60]	πολλὰ διατρίβειν· ἀποθανόντος δὲ ἐρημωθέντα	ὀδύρεσθαι	καὶ χαλεπῶς φέρειν· ὥστε τὴν
[32, 20]	πρὸς ὑμᾶς, ὡς ἐκεῖνος ἐν	Ὀδυσσείᾳ	πεποίηται Καλυψοῖ ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῆς
[32, 10]	καὶ πρῶτόν γε ἁπάντων, ἵνα,	ὅθενπερ	ἐχρῆν, ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο πείσθητε
[32, 40]	ἄξιον πράττουσαν ἐν τούτοις ἑαυτῆς;	οἱ	γὰρ ἄνθρωποι θύοντες μέν εἰσι
[32, 5]	βελτίους ἂν ποιῆσαι τοὺς πολλούς·	οἱ	δ´ ἐν τοῖς καλουμένοις ἀκροατηρίοις
[32, 70]	τῶν παριόντων, κατέκειντο εὐθὺς ᾄδοντες,	οἱ	δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους ᾔεσαν
[32, 5]	δέον ἐκκόπτειν τὴν ἀγερωχίαν αὐτῶν	οἱ	δ´ ἔτι αὔξουσιν. ~τῶν δὲ
[32, 85]	καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς ἔφαθ´·	οἱ	δ´ εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι.
[32, 65]	χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων, μιαιφονούντων.	οἱ	δ´ οὖν Λακεδαιμόνιοι πλεῖστον ὅσον
[32, 80]	κάθηντο, χλωροὶ ὑπαὶ δείους πεφοβημένοι,	οἱ	δ´ ὑπὸ νίκης ἀλλήλοισί τε
[32, 80]	γε πέτονται ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου.	οἱ	δ´ ὥστε ψαρῶν νέφος ἔρχεται
[32, 50]	συνόντας, οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς·	οἱ	δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ
[32, 15]	ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων αὐτοῖς ἀπετράπησαν.	οἱ	δὲ διὰ παντὸς ἄπειροι τοῦ
[32, 60]	μὲν γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης,	οἱ	δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς
[32, 40]	εὐθὺς γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν,	οἱ	δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ
[32, 50]	πάντα ὁμοίως ἐπτοημένοι τὰ τυχόντα,	οἱ	δὲ κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης
[32, 40]	ἀνατείναντες μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων,	οἱ	δὲ παίονται. ταῦτα δὲ ποιήσαντες,
[32, 25]	πρᾴως ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον ψαλίων.	οἱ	δὲ πλείους {καὶ οἱ} θρασεῖς
[32, 10]	ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς,	οἱ	δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν, ὡς
[32, 15]	πρὸς τέλος ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον·	οἱ	δὲ σπανίως καὶ διὰ χρόνου
[32, 80]	πάντῃ δ´ εἰλυφόων ἄνεμος φέρει,	οἱ	δέ τε θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσιν
[32, 15]	τοῦ πάνυ πονήρως αὐτὰ ἔχειν.	οἱ	δὲ τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους ἴασιν
[32, 25]	κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων ἡδόμενοι.	οἱ	δὲ τοὐναντίον σκληροὶ καὶ ἄγριοι
[32, 1]	ἐμβάλλειν τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων,	οἱ	δὲ τρήσαντες τὸ ἕτερον χρυσίον
[32, 40]	τρέχουσιν, οἱ δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους,	οἱ	δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται
[32, 45]	δὲ καὶ τῶν βελτιόνων εἰσὶν	οἱ	δεόμενοι διατριβῆς τινος καὶ παραμυθίας
[32, 95]	Ἕλλησιν ἀφικέσθαι γελωτοποιόν· ἀλλ´ ὅτι	οἱ	εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´
[32, 15]	ἰατρῶν ἢ {δι´} ἀπειρίαν πλείους	οἱ	θάπτοντες γίγνονται. ~καὶ τούτων ἐν
[32, 15]	ἓν ἴαμα καὶ φάρμακον ἐποίησαν	οἱ	θεοὶ παιδείαν καὶ λόγον, ᾧ
[32, 10]	δαιμονίου τινὸς γνώμης. ὧν γὰρ	οἱ	θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ
[32, 25]	ψαλίων. οἱ δὲ πλείους {καὶ	οἱ}	θρασεῖς καὶ ὑπερήφανοι, δυσάρεστοι πρὸς
[32, 55]	ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ	οἱ	ἰατροὶ τὰ φλεγμαίνοντα τῶν ἑλκῶν
[32, 70]	ἔτυχον ἅπαξ ἢ δίς, ὥσπερ	οἱ	καταχέοντες τῶν παριόντων, κατέκειντο εὐθὺς
[32, 80]	ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν· ὣς	οἱ	κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον. ὡς
[32, 65]	ταῦτα, ὡς ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες.	οἱ	μὲν γὰρ ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί,
[32, 5]	μᾶλλον παρὰ τοὺς καλουμένους φιλοσόφους.	οἱ	μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλως εἰς
[32, 50]	ὁμοίως καὶ περὶ τὰς θέας	οἱ	μέν εἰσιν ἄπληστοι καὶ λίχνοι
[32, 10]	εἰς ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων	οἱ	μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ τοὺς
[32, 85]	ἵππου τινὸς φθαρῆναι λέγεται· πλὴν	οἱ	μὲν ἴσως ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς
[32, 80]	πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ· ὣς	οἱ	μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας· οὐδέ
[32, 50]	ταῦτα πάντα· αὐτίκα ἑστιώμενοι πρῶτον	οἱ	μὲν οὔτε ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς
[32, 40]	αὐτοῖς τὴν μανίαν. εὐθὺς γὰρ	οἱ	μὲν τρέχουσιν, οἱ δὲ καταβάλλουσιν
[32, 15]	ἀνίατον ἐξαιροῦσι. βελτίους δέ εἰσιν	οἱ	μὴ ῥᾳδίως αὐτὸ πράττοντες. τὴν
[32, 35]	σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων	οἱ	πλείους ἐπὶ τοῖς τοιούτοις χαίρουσι,
[32, 70]	γενομένῃ ταραχῇ μέχρι σκωμμάτων ἐθρασύνοντο	οἱ	πολλοί, τινὲς δὲ ὀλίγοι βάλλοντες
[32, 70]	τί οὖν; ἐβιάσαντο μετὰ ταῦτα	οἱ	προπετεῖς καὶ ἀκόλαστοι καὶ ἐπίτηδες
[32, 100]	ὁ δέ, οὐ γὰρ ἦν	οἱ	σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν
[32, 1]	ἢ παιδεία καὶ λόγος, ὧν	οἱ	τυχόντες εἰκότως {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ
[32, 1]	γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε οὔτε	οἱ	ὑμέτεροι συνήθεις καὶ πολλάκις εἰς
[32, 10]	θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ	οἱ	χειμῶνος ἀποτολμῶντες εἰς τὴν θάλατταν
[32, 1]	ἄριστοι, ἵππων τ´ ὠκυπόδων ἐπιβήτορες,	οἵ	τε τάχιστα ἤγειραν μέγα νεῖκος
[32, 40]	καὶ Πέρσας καὶ Ἰνδῶν τινας,	οἳ	συνθεῶνται καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν·
[32, 20]	ὁμοίους τοῖς ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν,	οἳ	τὰς παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ
[32, 15]	ἄρχουσι καὶ νόμοις καὶ δικασταῖς,	οἳ	τὸ περιττὸν δὴ καὶ ἀνίατον
[32, 65]	ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν δὲ ἐνίους,	οἷα	δὴ γένος ἀναιδὲς καὶ περίεργον
[32, 25]	τυράννοις ὅμοιοι καὶ πολὺ χείρους·	οἷα	δὴ τῆς κακίας αὐτῶν οὔσης
[32, 100]	δὲ τύραννος ἀκούσας τῶν ἑρμηνέων	οἷα	ἔλεγεν ἔδει καὶ ἐμαστίγου τὸν
[32, 85]	τὰ μὲν ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ	οἷα,	περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν
[32, 25]	τε καὶ δεινὸν εἶναι θηρίον,	οἷα	ποιηταὶ καὶ δημιουργοὶ πλάττουσι Κενταύρους
[32, 95]	ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος, ἀλλ´ οὐχ	οἷα	τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς ἐπτοημένος,
[32, 60]	τύπον, τὰς μέντοι ψυχὰς διαμένειν,	οἷαι	πρότερον ἦσαν. ~χαλεπὸν οὖν ἤδη
[32, 50]	δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων λαβόντες·	οἵαν	ποτὲ γενέσθαι φασὶ Κενταύρων συνουσίαν.
[32, 95]	ἔχειν γνώμην εὐθὺς πρὸς αὐτούς,	οἵας	ἂν μετάσχητε τῆς φήμης, ἐκείνους
[32, 70]	μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας	οἵας	καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ γὰρ
[32, 95]	δεῖνος ᾀσμάτων, Θεοφίλου δὲ οὐκ	οἶδα	εἴ ποτε ἠκούσατε· ὥσπερ ἔφη
[32, 40]	φαρμάκων αὐτοῖς ἐκεῖ κατορωρυγμένων, οὐδὲν	οἴδασι	τῶν προτέρων οὐδὲ αἰσχύνονται λέγειν
[32, 90]	καὶ δόξαν ἔσχον. πόσους γὰρ	οἴεσθε	Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων
[32, 10]	καὶ δι´ ὀνειράτων. μὴ οὖν	οἴεσθε	κοιμωμένων μόνον ἐπιμελεῖσθαι τὸν θεόν,
[32, 45]	ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό με〉	οἴεσθε	λέγειν ὡς οὐ χρὴ καὶ
[32, 50]	γέλωτα τοὺς θεοὺς ὑμῶν καταγελᾶν	οἴεσθε,	ὅταν πάλιν ἐκείνους προσκυνοῦντες ταὐτὰ
[32, 70]	τῆς ἴσης εὐχερείας. μὴ οὖν	οἴεσθε	περὶ μικρῶν εἶναι τὸν λόγον,
[32, 40]	τοσούτων δὲ βαρβάρων. τί οὖν	οἴεσθε	τούτους ἐπὶ γῆς πέρατα ἐλθόντας
[32, 95]	διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ γὰρ	οἴεσθε	ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι περὶ τῶν
[32, 80]	ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε σελήνην.	οἵηπερ	φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ
[32, 5]	καὶ σωφρονέστεροι γίγνονται καὶ βέλτιον	οἰκεῖν	δύνανται τὰς πόλεις, οὐ πολλάκις
[32, 65]	ἢ δικάζονται· κἂν σοφιστοῦ δὲ	οἴκημα	πλησίον ᾖ, οὐκ ἔσται γνῶναι
[32, 65]	ὕστερον μετὰ Ἀλεξάνδρου διαβὰν ἐνθάδε	οἰκῆσαι.	καὶ διὰ τοῦτο δὴ τὸν
[32, 35]	ἢ κοιμᾶσθε ἢ διοικεῖτε τὴν	οἰκίαν	ἕκαστος οὐ πάνυ δῆλός ἐστιν·
[32, 85]	ἔστι γὰρ ὅμοιον ὥσπερ εἰ	οἰκίαν	μέν τις ἴδοι πάνυ καλήν,
[32, 85]	τὰς γυναῖκας ἀπάγωσιν καὶ τὰς	οἰκίας	κατακάωσιν· αὕτη μὲν ἴσως τελευταία
[32, 95]	γὰρ οὕτως τὸ κάλλος τῶν	οἰκοδομημάτων	προσάγειν αὐτὸν δύναται· πάντα γὰρ
[32, 30]	κακαὶ γυναῖκες, δέον αὐτάς, κἂν	οἴκοι	μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι
[32, 35]	ἰσθμῶν, ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς	οἰκουμένης	γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ
[32, 45]	δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς	οἰκουμένης	ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ πασῶν πόλει
[32, 35]	καὶ μακαρίους ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν	οἰκῶσι	καθ´ Ὅμηρον νῆσον δενδρήεσσαν ἢ
[32, 15]	συκοφαντήματα, γραφαί, ῥητόρων ὄχλος, καθάπερ	οἶμαι	δι´ ἔνδειαν ἰατρῶν ἢ {δι´}
[32, 60]	καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι· τὰ μὲν	οἶμαι	διὰ τὸ εὔηθες καὶ τὴν
[32, 50]	χείλεσι τὰς ψυχὰς ἔχοντας, καθάπερ	οἶμαι	διὰ τῶν ὤτων τὴν εὐδαιμονίαν
[32, 30]	θάλατταν ἰλυώδη καὶ ῥυπαράν, ἀτεχνῶς	οἶμαι	καθ´ Ὅμηρον ὁρᾶται ἀφρός τε
[32, 100]	τόπος ἐν τῇ πόλει, καθάπερ	οἶμαι	καὶ ἄλλοι τόποι μάτην προσαγορεύονται,
[32, 30]	μὴ πείθεσθε, λόγων. τοῦτο γὰρ	οἶμαι	καὶ ἀναγκαιότατον ἦν, παρασκευάσαι πρῶτον
[32, 65]	τῶν προεστηκότων ἐτύχετε, χαλεπῶς ἂν	οἶμαι	καὶ ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον δὲ τὰ
[32, 30]	ἀθρόος γένηται; χρὴ μὲν γὰρ	οἶμαι	καὶ τὸν ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν
[32, 15]	μηδ´ ἂν βιάζηταί τις, ὥσπερ	οἶμαι	καὶ τῶν ἑλκῶν τὰ δυσχερῆ
[32, 50]	εὐγνώμων ὁ θεός, ὡς θεός,	οἶμαι,	καὶ φέρει πρᾴως τὴν τῶν
[32, 50]	καὶ μηδὲν ἀνόητον ποιοῦντες εἰκότως	οἶμαι	παρά τε τῶν ἄλλων καὶ
[32, 40]	δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος	οἶμαι	τά τε ἔθη καὶ τοὺς
[32, 10]	πέφηνεν. ὁ δὲ ὑμέτερος θεὸς	οἶμαι,	τελειότερος ὤν, δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς
[32, 95]	ἀναλίσκειν οὐδ´ ἂν ὑπερβάλοισθέ ποτε	οἶμαι	τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ,
[32, 55]	καὶ ᾠδῆς ἐν πένθεσιν, ἰωμένων	οἶμαι	τὸ σκληρὸν καὶ ἄτεγκτον τοῦ
[32, 75]	οὕτως χαλεπῶς διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ	οἶμαι	τὸν Ἰξίονα λῆρον ἀποφαίνετε τὸν
[32, 60]	προσιέναι αὐτῷ, πολύ τι πλῆθος	οἶμαι	{τῶν} πάντων θηρίων. πλεῖστα δὲ
[32, 80]	εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·	οἰνοβαρές,	κυνὸς ὄμματ´ ἔχων, κραδίην δ´
[32, 75]	Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων, οὐδ´	Οἰνόμαος	οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ μὲν δεύτερος
[32, 80]	ζῦθόν τ´ ἔπιον καὶ ἀθέσφατον	οἶνον,	κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἀπὸ
[32, 55]	αὐτόματος ὑμῖν ἀναβλύει διψήσασιν ὁ	οἶνος	ἐκ πέτρας ποθέν τινος ἢ
[32, 55]	ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν.	οἴνου	μὲν οὖν τοιαύτη φύσις, τὸ
[32, 90]	εὕροι τις ἂν πανταχοῦ, καὶ	οἰνόφλυγες	καὶ πόρνοι καὶ γυναιμανεῖς ἐν
[32, 55]	καὶ τὸ σφαλερὸν τῆς ἐν	οἴνῳ	τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως,
[32, 30]	καὶ ὅταν τὰ συνήθη θεωρῆτε,	οἷοί	ἐστε. ἐμοὶ γὰρ νῦν μὲν
[32, 45]	οὐ γὰρ ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον	οἰόμενοι	καὶ βουλόμενοι προΐενται σφᾶς αὐτούς.
[32, 50]	πράττοντας τοῖς ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας,	οἷον	ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ
[32, 35]	μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ ὡς	οἷόν	τε. καὶ νῦν εἶπον τὰ
[32, 35]	τε ἀλλήλοις καὶ καθ´ ὅσον	οἷόν	τε ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως οὖν
[32, 5]	οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´ ὡς	οἷόν	τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν ἐθίζοντες
[32, 25]	καὶ πρᾷος καὶ γαληνὸς ὄντως,	οἷος	γεύσασθαι παρρησίας καὶ μὴ πάντα
[32, 85]	πόδας αἰόλος ἵππος· οὐχ ὁράᾳς	οἷος	κἀγὼ καλός τε μέγας τε;
[32, 60]	ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον ῥυθμὸν	οἷός	τε εἰπεῖν; ἀλλὰ ᾄσματα γυναικῶν
[32, 85]	παθόντας ἢ καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´	οἷς	δ´ ἂν ᾖ πάντων ἀμέλεια
[32, 50]	τινὰς ἂν ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους,	οἷς	ἐλευθερία μὴ συμφέρει; νὴ Δία,
[32, 10]	ἥκιστα ὑμᾶς ἀπιστεῖν χρή, παρ´	οἷς	μάλιστα μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον,
[32, 30]	πλῆθος τί ἂν εἴποι τις,	οἷς	μόνον δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν
[32, 20]	τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα,	οἷς	πάντας ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ πάντων
[32, 75]	ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο δὲ	οἷσιν	ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν
[32, 50]	ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ	οἶστρος.	{ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως ὑμῶν
[32, 15]	σωτῆρές εἰσι καὶ φύλακες τῶν	οἵων	τε σώζεσθαι, πρὶν ἐλθεῖν εἰς
[32, 70]	αὐτὸ τὸ πέρας καὶ τὸν	ὄλεθρον	αὐξηθεῖσα ἤγαγεν. καὶ ταῦτα μὲν
[32, 45]	καὶ λήρους καὶ κυνισμοὺς καὶ	ὀλέθρους	ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ
[32, 95]	χαλεπὸν δὲ τοῦτον καὶ ἐπ´	ὀλέθρῳ.	~μὴ οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε
[32, 35]	γὰρ ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς	ὅλης	γῆς καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων
[32, 90]	καὶ φέρηται καὶ πᾶσα δι´	ὅλης	θορυβῆται περὶ τοῦτο καὶ ἐκφρονῇ·
[32, 40]	καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´	ὅλης	τῆς πόλεως ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας·
[32, 85]	ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν καὶ φαύλων	ὀλίγα,	ὅπως μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι
[32, 70]	ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς δὲ	ὀλίγοι	βάλλοντες ὅ, τι ἔτυχον ἅπαξ
[32, 10]	μύρον αὐτοῖς εἰσφέροι. τινὲς δὲ	ὀλίγοι	παρρησίαν ἀγηόχασι πρὸς ὑμᾶς, καὶ
[32, 35]	κρύφα γίγνεται τοῦτο οὐδ´ ἐν	ὀλίγοις,	ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ
[32, 85]	μὲν ἴσως τελευταία καὶ πρὸς	ὀλίγον	γιγνομένη καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς
[32, 70]	πέφυκε συμβαίνειν διὰ τὰς κατ´	ὀλίγον	ζημίας, ὡς ἡ κακία πρόεισιν
[32, 5]	ἐν τῇ πόλει πλῆθος οὐκ	ὀλίγον,	καὶ καθάπερ ἄλλου τινὸς πράγματος
[32, 10]	σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´	ὀλίγων	ῥημάτων, ἀλλ´ ἰσχυρᾷ καὶ πλήρει
[32, 15]	σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες	ὁλοκλήρως	ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν
[32, 30]	μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ	Ὀλυμπιάδες	Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´
[32, 75]	τίνα ἐξιλάσασθαι δεῖ δαιμόνων; ἔστιν	Ὀλυμπίασι	κατὰ μέσον τὸν ἱππόδρομον Ταραξίππου
[32, 5]	φιλοσόφους. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν	ὅλως	εἰς πλῆθος οὐκ ἴασιν οὐδὲ
[32, 60]	εἶναι, καὶ τὰ μὲν οὐδ´	ὅλως	πελάζειν, τὰ δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν,
[32, 35]	ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν οἰκῶσι καθ´	Ὅμηρον	νῆσον δενδρήεσσαν ἢ βαθεῖαν {ἤ}
[32, 30]	καὶ ῥυπαράν, ἀτεχνῶς οἶμαι καθ´	Ὅμηρον	ὁρᾶται ἀφρός τε καὶ ἄχνη
[32, 95]	τινός· αὐτὸν γοῦν ἐκεῖνον εἴρηκεν	Ὅμηρος	ἐν τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι
[32, 75]	τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ	Ὅμηρος	ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ
[32, 20]	καὶ βασιλέων; καὶ ταῦτα ἀκούων	Ὁμήρου	τε καὶ τῶν ἄλλων ποιητῶν
[32, 80]	ἐς πλησίον ἄλλον· οἰνοβαρές, κυνὸς	ὄμματ´	ἔχων, κραδίην δ´ ἐλάφοιο, τί
[32, 90]	σκοπεῖτε δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ	ὁμοίας	μεταλάβητε δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ
[32, 25]	δυσάρεστοι πρὸς ἅπαντα, ἁψίκοροι, τυράννοις	ὅμοιοι	καὶ πολὺ χείρους· οἷα δὴ
[32, 40]	δύνασθε κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´ ἐστὲ	ὅμοιοι	χωλοῖς ὑπὲρ δρόμου ἐρίζουσιν. τοιγαροῦν
[32, 10]	ὠφελείας, τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν.	ὅμοιον	γὰρ ὥσπερ εἴ τις ἰατρὸς
[32, 40]	ὅμως οὐδὲν τοιοῦτον {οὐδ´ αὖ	ὅμοιον}	πεπόνθασιν· ὑμεῖς δὲ οὐδεπώποτε αὐτοὶ
[32, 20]	ἄστατον κακόν, καὶ θαλάσσῃ πάνθ´	ὅμοιον	ὑπ´ ἀνέμου ῥιπίζεται. καὶ γαληνὸς
[32, 85]	ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι γὰρ	ὅμοιον	ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν τις
[32, 80]	τοιοῦτον παράδειγμα κακίας καὶ ἀνοίας	ὅμοιος	ἐκ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων τοῖς
[32, 20]	βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους καὶ	ὁμοίους	τοῖς ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ
[32, 50]	ἡ γὰρ φύσις ἀναγκάζει πολλῶν	ὁμοίων	δεῖσθαι· διαφέρουσι μέντοι περὶ ταῦτα
[32, 25]	καὶ ἀπάτη κρατεῖ παρ´ αὐτοῖς.	ὁμοίως	δὲ καὶ δῆμος ὁ μέν
[32, 50]	καὶ λίχνοι καὶ περὶ πάντα	ὁμοίως	ἐπτοημένοι τὰ τυχόντα, οἱ δὲ
[32, 10]	τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´	ὁμοίως	ἐστὶ δαιμόνια, κἂν πλέων τις
[32, 50]	τινα ἔωσε, μάχεται πρὸς ἕτερον.	ὁμοίως	καὶ περὶ τὰς θέας οἱ
[32, 70]	τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´ ἐπὶ πᾶν	ὁμοίως	πρόεισι καὶ παντὸς ἅπτεται μετὰ
[32, 35]	γὰρ ἀνθρώπων ἔπαινος εὐταξία, πρᾳότης,	ὁμόνοια,	κόσμος πολιτείας, τὸ προσέχειν τοῖς
[32, 25]	δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ	ὁμόσε	ἰέναι μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον
[32, 60]	συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ}	ὁμοῦ	καὶ νεμόμενα· καὶ γὰρ ἐκεῖνον
[32, 35]	καὶ καθ´ ὅσον οἷόν τε	ὁμοφύλους	ποιοῦσα. ἴσως οὖν χαίρετε ἀκούοντες,
[32, 15]	ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´ αὖτε τεθνᾶσιν·	ὅμως	δὲ ἤδη ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν
[32, 20]	ληρεῖν με φαίητε, ῥητέα δ´	ὅμως·	Ζεὺς ἐμέ γ´ ἠνώγει δεῦρ´
[32, 85]	τε καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´	ὅμως	ὁ τῆς Ἰθάκης πολίτης ἐπόρθησεν
[32, 30]	ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´	ὅμως	ὅ, τι ἂν πράττῃ τις
[32, 40]	ἀρχῆς καὶ ἐλευθερίας ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´	ὅμως	οὐδὲν τοιοῦτον {οὐδ´ αὖ ὅμοιον}
[32, 25]	νουθετοῦσι καὶ διδάσκουσι χάριν εἰδώς·	ὃν	ἐγὼ τίθημι τῆς θείας καὶ
[32, 60]	ἀκούσας, Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος,	ὃν	εἰς Ὀρφέα καὶ ὑμᾶς ἔλεγεν.
[32, 35]	ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς δὲ οὐδὲ	ὄναρ	αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ δὲ τούτων
[32, 45]	τοῦτο δ´ ἐστὶ θαυμαστὸν ἐπ´	ὀνείδει	καὶ καταγέλωτι τῆς πόλεως, εἰ
[32, 5]	οὔτε ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν	ὀνειδιεῖ	μετ´ εὐνοίας καὶ φανερὰ ποιήσει
[32, 90]	μόνον παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ	ὄνειδος,	ὅτι πάντες αὐτὸ πάσχουσιν· ὥσπερ
[32, 100]	ὁ δὲ ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ	ὀνείρατος,	Τοῦτ´ ἦν ἄρα, ἔφη, τὸ
[32, 100]	οὐ προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ	ὀνείρατος,	ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ
[32, 10]	διά τε χρησμῶν καὶ δι´	ὀνειράτων.	μὴ οὖν οἴεσθε κοιμωμένων μόνον
[32, 55]	ἕωθεν, ἀποπαύοντες τῆς διὰ τῶν	ὀνειράτων	ταραχῆς. καὶ θεοῖς μετὰ μέλους
[32, 90]	μόνοι Λακεδαιμόνιοι τοῦτ´ ἔσχον τὸ	ὄνομα	καὶ τῆς δόξης ἀπολαύουσιν ἔτι
[32, 90]	ἑτέροις τισίν· οὐ βούλομαι γὰρ	ὀνομάσαι.	ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον,
[32, 70]	Σιμάριστοι καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα ἑταιρειῶν	ὀνόματα·	ὥστε φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ
[32, 100]	πρᾶγμα μὴ ἔχοντες μετὰ τοῦ	ὀνόματος.	ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ
[32, 100]	ἦν ἄρα, ἔφη, τὸ εἰς	ὄνου	ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ τύραννος
[32, 100]	προειπεῖν καθ´ ὕπνον ὡς εἰς	ὄνου	ὦτα ᾄσεται. καὶ δὴ τὸν
[32, 85]	αὐτοὺς πολλάκις λοιδοροῦντες καὶ τὰ	ὄντα	ῥιπτοῦντες καὶ γυμνοὶ βαδίζοντες ἀπὸ
[32, 60]	ᾠδῆς· οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους	ὄντας,	ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω
[32, 40]	ὑπὲρ δρόμου ἐρίζουσιν. τοιγαροῦν δειλοὶ	ὄντες	καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε
[32, 95]	τῶν καταπλεόντων, ὁποῖοί τινες τυγχάνουσιν	ὄντες,	καὶ τοιαύτην ἔχειν γνώμην εὐθὺς
[32, 1]	τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι	ὄντες	λόγων χρησίμων γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε,
[32, 100]	ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς	ὄντος.	ἐπεὶ δὲ ὁ τύραννος τῶν
[32, 75]	τοῖς Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς	ὄντος	ἱδρύσασθαι βωμόν. καὶ τὸ λοιπόν
[32, 95]	Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος	ὄντος,	τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´
[32, 15]	σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον	ὄντως	ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου τινὸς
[32, 20]	ὑφορώμενοι. τὸ μέντοι πρᾶγμα δυσχερὲς	ὄντως	καὶ δι´ ὑμᾶς. οὐ γὰρ
[32, 25]	ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες, κηδεμόνες	ὄντως	καὶ προστάται χρηστοὶ καὶ δίκαιοι,
[32, 25]	εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ γαληνὸς	ὄντως,	οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ μὴ
[32, 90]	τισίν· οὐ βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι.	ὅπερ	γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω
[32, 5]	τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν γάρ,	ὅπερ	εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν πάρεστι, καὶ
[32, 20]	ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου· θεὸς δ´,	ὅπερ	ἔφην, θαρρῆσαί μοι παρέσχεν, ὅς
[32, 80]	ἐλάφοιο, τί πτώσσεις; τί δ´	ὀπιπτεύεις	κατὰ ἅρμ´ ἐν ἀγῶνι; εἰ
[32, 85]	γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας	ὁπλήεντας	ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς
[32, 65]	οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας	ὁποιασοῦν,	ἐξεστάναι καὶ φρίττειν κατὰ μνήμην
[32, 95]	μὲν πυνθάνεσθαι περὶ τῶν καταπλεόντων,	ὁποῖοί	τινες τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ τοιαύτην
[32, 95]	δὲ περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν,	ὁποῖος	ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν
[32, 85]	τοιούτων, οὐδέ γε χορὸν τοὺς	ὁποίους	δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα
[32, 95]	κρείττω καὶ πολυτελέστερα ἔχει τῶν	ὅπου	δήποτε· ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃ τοὺς
[32, 45]	καθ´ αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου τινός,	ὅπου	μηδεὶς ῥᾳδίως παρέβαλλε· κἀκεῖ δ´
[32, 45]	παραιτουμένους τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας,	ὅπως	ἀκούσωσιν ἐπὶ πλέον. τοῦτο δ´
[32, 70]	τί δὴ καὶ τούτων ἐπεμνήσθην;	ὅπως	εἰδῆτε τὰ φυόμενα ἐκ τῆς
[32, 95]	ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν, οὐκ ἄδηλον	ὅπως	ἕξουσιν. Θεόφιλόν φασι παρ´ ὑμῖν
[32, 35]	λέγειν ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν.	ὅπως	μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς
[32, 35]	ἕκαστος οὐ πάνυ δῆλός ἐστιν·	ὅπως	μέντοι θεωρεῖτε καὶ ποῖοί τινες
[32, 85]	ἀπὸ πολλῶν καὶ φαύλων ὀλίγα,	ὅπως	μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι.
[32, 75]	ἵππων, ἀλλ´ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν,	ὅπως	μὴ ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς
[32, 20]	ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον·	ὅπως	οὖν ἔχω λέγειν ὅτι οὐ
[32, 85]	προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος· οὐχ	ὁράᾳς	οἷος κἀγὼ καλός τε μέγας
[32, 80]	τέλει φησὶν Αἴαντα τὸν Λοκρὸν	ὁρᾶν	ἀπρεπέστερον καὶ λοιδορεῖσθαι Ἰδομενεῖ περὶ
[32, 45]	οὐκ ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ	ὁρᾶν.	μὴ γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε
[32, 40]	μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας ἡνιόχους,	ὁρᾶσθε	δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων,
[32, 30]	ῥυπαράν, ἀτεχνῶς οἶμαι καθ´ Ὅμηρον	ὁρᾶται	ἀφρός τε καὶ ἄχνη καὶ
[32, 30]	βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ, τότε σαφέστατα	ὁρᾶται	καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς μηδὲ
[32, 35]	τοῦτο περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην,	ὁρᾶτε	ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ
[32, 5]	πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο γὰρ ἀεὶ	ὁρᾶτε	καὶ περὶ τοιαῦτά ἐστε, ἀφ´
[32, 40]	ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ	ὁρᾶτε	μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας ἡνιόχους,
[32, 95]	ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς οὐχ	ὁρᾶτε	ὅσην ὁ αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται
[32, 25]	δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ μὲν	ὀργὴ	πρὸς πάντα ἕτοιμος, ὥσπερ θηρίων
[32, 5]	πολιτῶν, εἴ τινα ἤθελον πρὸς	ὀργὴν	ἀπολέσαι τῶν ταῦτα λεγόντων, κύριοι
[32, 20]	οὐδὲ τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν	ὀργὴν	οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ
[32, 50]	ἀκολάστως, μετὰ βοῆς καὶ ἀταξίας	ὀργιζόμενοι	καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ
[32, 60]	γὰρ ἐκεῖνον ἔν τε τοῖς	ὄρεσι	καὶ περὶ τὰς νάπας τὰ
[32, 35]	ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς	ὄρεσι	σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν
[32, 70]	σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν μειζόνων	ὀρθῶς	βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν τρόπων
[32, 1]	μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας,	ὀρθῶς	δὲ διανοουμένους, ὃ καὶ νῦν
[32, 1]	ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο οὖν	ὀρθῶς	ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε
[32, 35]	κόσμος πολιτείας, τὸ προσέχειν τοῖς	ὀρθῶς	λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε ζητεῖν
[32, 85]	γὰρ πόλιν εἴποι τις ἂν〉	ὀρθῶς	τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ γε
[32, 80]	θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς	ὁρμῇ·	ὣς οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς
[32, 70]	ᾄδοντες, οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς	ὅρμους	ᾔεσαν ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι.
[32, 60]	ἐν αὐτοῖς εἶναι τούς τε	ὄρνιθας	καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς μὲν
[32, 60]	καὶ τὴν φιλανθρωπίαν, τῶν δὲ	ὀρνίθων	μουσικὸν δήπου τὸ γένος αὐτὸ
[32, 60]	συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν εἰς	Ὀρφέα	καὶ ὑμᾶς ἔλεγεν. ἔστι δὲ
[32, 60]	τε Θρᾴκην καὶ Μακεδονίαν τὸν	Ὀρφέα	μελῳδεῖν, καθάπερ εἴρηται, κἀκεῖ τὰ
[32, 65]	τῇ συνουσίᾳ τῇ πρὸς τὸν	Ὀρφέα	τὰ μὲν ἄλλα ἥδεσθαι μόνον
[32, 60]	γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ	Ὀρφεύς·	ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν
[32, 60]	καταλύουσιν. καὶ μὴν ὅ γε	Ὀρφεὺς	τὰ θηρία ἡμέρου καὶ μουσικὰ
[32, 65]	μικρὸν μέν τι διασῴζειν τῆς	Ὀρφέως	διδασκαλίας, τὸ πολὺ δ´ αὐτοῖς
[32, 65]	καὶ φρίττειν κατὰ μνήμην τὴν	Ὀρφέως.	εἶναι δὲ τῷ τρόπῳ κοῦφον
[32, 60]	καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν οὖν	Ὀρφέως	συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ}
[32, 45]	ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε,	ὀρχεῖσθε,	ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι
[32, 20]	οὐ μόνον κρουμάτων ἔμπειροι καὶ	ὀρχημάτων,	ἀλλὰ καὶ λόγων φρονίμων, ἵνα
[32, 55]	μέθη πρὸς ᾠδὴν τρέπει καὶ	ὄρχησιν·	παρ´ ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ἐστίν.
[32, 1]	εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες, μῖμοί τ´	ὀρχησταί	τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι, ἵππων τ´
[32, 60]	ἀλλὰ ᾄσματα γυναικῶν καὶ κρούματα	ὀρχηστῶν	καὶ παροινίας τερετισμάτων ὥσπερ κακοὶ
[32, 55]	ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν	ὀρχηστῶν	μᾶλλον, συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων·
[32, 70]	ἐκεῖνος μὲν αὐλῶν, ὑμεῖς δὲ	ὀρχούμενοι	τὴν πόλιν ἀπωλέσατε. καὶ νῦν
[32, 65]	ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός, ἅμα	ὀρχουμένων,	τερετιζόντων, μιαιφονούντων. οἱ δ´ οὖν
[32, 40]	ὀλίγοις, ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις.	~ὁρῶ	γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον Ἕλληνας
[32, 1]	δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν	ὁρῶ	οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς
[32, 20]	μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´	ὁρωμένους	καὶ ὁμοίους τοῖς ἀγεννέσι τῶν
[32, 70]	οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι, γυμνοὺς ἅπαντας	ὁρῶν	καὶ ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι. τί οὖν;
[32, 40]	αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω	ὁρῶντες,	αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος μὲν
[32, 30]	μειζόνων ἐν τῷ μέσῳ πάντων	ὁρώντων,	καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ νομιεῖτε οὐδενὸς
[32, 90]	κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ μήτε	ὁρῶσα	μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων
[32, 90]	γέλωτα, τὸν δὲ Ἡρακλέα τοιοῦτον	ὁρῶσι	γελοῖον δοκεῖ, παραφερόμενον, καὶ καθάπερ
[32, 40]	ἐσπουδακότες περὶ τὴν θέαν οὐχ	ὁρῶσι	καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι,
[32, 65]	οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ	ὁρῶσι	τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν περὶ
[32, 20]	ὅπερ ἔφην, θαρρῆσαί μοι παρέσχεν,	ὅς	τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ
[32, 80]	κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα ἵππον,	ὃς	ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν· ὣς
[32, 30]	καὶ βασιλεῦσι, καὶ οὐδείς ἐστιν	ὃς	οὐκ ἂν εἰσελθὼν καταπλαγείη τε
[32, 90]	λέγοιτ´ ἂν καὶ κατὰ κράτος	ὃς	οὕτως ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ
[32, 5]	οὔτε ποιητὴς οὔτε ἄλλος οὐδείς,	ὃς	ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´ εὐνοίας καὶ
[32, 55]	ἀνίστανται γελῶντες καὶ πάντα ποιοῦσιν	ὅσα	ἄνθρωποι πεπωκότες, οὐ μέντοι κακὸν
[32, 50]	αὐλοῦσι καὶ τρέχουσι καὶ πάνθ´	ὅσα	γίγνεται {καὶ} παρ´ ὑμῖν καὶ
[32, 70]	χρωμάτων καὶ βλασφημίας οἵας καὶ	ὅσας	ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ τοὺς
[32, 30]	Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´	ὅση	κακότης παρὰ πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν
[32, 75]	ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ τινος ἐρασθεῖσαν	ὁσημέραι	φοιτᾶν ἐπὶ τὸ ῥεῦμα, καὶ
[32, 95]	πρὸς τοῦ Διὸς οὐχ ὁρᾶτε	ὅσην	ὁ αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται τῆς
[32, 35]	μεγέθει καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον	ὅσον	διαφέρει καὶ περιφανῶς ἀποδέδεικται δευτέρα
[32, 45]	κενήν. οὐ γὰρ ἡδόμενοι τοσοῦτον	ὅσον	οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι προΐενται σφᾶς
[32, 35]	δεικνύουσά τε ἀλλήλοις καὶ καθ´	ὅσον	οἷόν τε ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως
[32, 65]	οἱ δ´ οὖν Λακεδαιμόνιοι πλεῖστον	ὅσον	ὑμῶν διέφερον, περὶ ταῦτα, ὡς
[32, 20]	φήσουσι δοξοκόπον εἶναι καὶ μαινόμενον,	ὅστις	ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον·
[32, 25]	μείζονι δυνάστῃ καὶ ἄρχοντι πλεόνων,	ὅσῳπερ	ἂν αὐτὸς ᾖ πλείων ὁ
[32, 90]	{πολλοὺς δῆλον ὅτι} καὶ ταῦθ´	ὅτ´	ἀναγκαῖον ἦν αὐτοῖς ἄνδρας ἀγαθοὺς
[32, 95]	ἔχει τῶν ὅπου δήποτε· ἀλλ´	ὅταν	ἀκούσῃ τοὺς ὑποδεξομένους αὐτὸν εὐνοίας
[32, 40]	καθ´ αὑτοὺς καὶ τἄλλα πράττοντες·	ὅταν	δὲ εἰς τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν
[32, 90]	οὐδὲν τοῦτο χαλεπὸν οὐδὲ ὑπερβάλλον·	ὅταν	δὲ ἐπικρατῇ τὸ πάθος καὶ
[32, 90]	μεγάλης οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν·	ὅταν	δὲ κοινὸν γένηται τὸ πρᾶγμα,
[32, 30]	αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ δῆμος,	ὅταν	εἰς ταὐτὸ προέλθῃ καὶ ἀθρόος
[32, 70]	τὰ περὶ τὸ θέατρον. ἀλλ´	ὅταν	εἰς τὸ στάδιον ἔλθητε, τίς
[32, 90]	τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον,	ὅταν	ᾖ περὶ τὰς πόλεις. ὥσπερ
[32, 50]	τοὺς θεοὺς ὑμῶν καταγελᾶν οἴεσθε,	ὅταν	πάλιν ἐκείνους προσκυνοῦντες ταὐτὰ προσφέρησθε
[32, 5]	τὰ τῆς πόλεως ἀρρωστήματα. τοιγαροῦν	ὅταν	ποτὲ φαίνηται τὸ πρᾶγμα, προθύμως
[32, 30]	ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς	ὅταν	προέλθῃ, τότε σαφέστατα ὁρᾶται καὶ
[32, 45]	ἔχοι λέγειν; καὶ γὰρ ὑμεῖς	ὅταν	συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε,
[32, 30]	αὑτοὺς ἐν τῷ παρόντι καὶ	ὅταν	τὰ συνήθη θεωρῆτε, οἷοί ἐστε.
[32, 70]	περὶ μικρῶν εἶναι τὸν λόγον,	ὅταν	τις ὑμῖν διαλέγηται περὶ τῶν
[32, 30]	ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς,	ὅταν	ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ τῆς ἀταξίας
[32, 70]	τὰ τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς,	ὅτε	{γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ
[32, 80]	ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες,	ὅτε	προΐδωσιν ἰόντα ἵππον, ὃς ἀνθρώποισι
[32, 65]	θαυμαζομένῳ τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν.	ὅτι	γὰρ λίαν ἡδὺς ἐδόκει καὶ
[32, 20]	πρὸς τοὺς αἰτιωμένους καὶ καταγιγνώσκοντας,	ὅτι	δεῦρο εἰσῆλθον, ᾖ δικαίως ἀπολογεῖσθαι·
[32, 90]	καὶ ζῆν φιλοπόνως {πολλοὺς δῆλον	ὅτι}	καὶ ταῦθ´ ὅτ´ ἀναγκαῖον ἦν
[32, 85]	εἰ καὶ ψυχρότερόν ἐστιν εἰπεῖν	ὅτι	κἀκείνην ὑπὸ ἵππου τινὸς φθαρῆναι
[32, 90]	δόξης ἀπολαύουσιν ἔτι καὶ νῦν;	ὅτι	κοινῇ ἐκτήσαντο τὴν φιλοτιμίαν. τοὺς
[32, 80]	ἀνθρώπων τοῖς παρ´ ὑμῖν (πλὴν	ὅτι	μάχεσθαί γε οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν
[32, 95]	πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι γελωτοποιόν· ἀλλ´	ὅτι	οἱ εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν ἔμμεναι.
[32, 1]	ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς τούτῳ ἐδείξατε	ὅτι	οὐ μόνον ἐστὲ ἱκανοὶ νοήσαντες
[32, 20]	παρέβαλον· ὅπως οὖν ἔχω λέγειν	ὅτι	οὐ πᾶν πλῆθος ἀσελγές ἐστιν
[32, 75]	ταῦτα, τί ἐρεῖτε; ἢ δῆλον	ὅτι	οὐδ´ ἀκούσεσθε παρ´ ἐκεῖνον τὸν
[32, 95]	θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς εἰδὼς	ὅτι	οὔτ´ ἂν ὠνήσαιτο τῶν ἀνθρώπων
[32, 10]	ἐνθάδε ἐν Μέμφει πλησίον ὑμῶν,	ὅτι	παῖδες ἀπαγγέλλουσι παίζοντες τὸ δοκοῦν
[32, 90]	παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ ὄνειδος,	ὅτι	πάντες αὐτὸ πάσχουσιν· ὥσπερ καὶ
[32, 85]	ἡ τῶν Τρώων πόλις εὐδαίμων,	ὅτι	πονηρῶν καὶ ἀκολάστων ὑπῆρξε πολιτῶν.
[32, 10]	ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο πείσθητε βεβαίως,	ὅτι	τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´
[32, 5]	ἐκεῖνοι καὶ πάνυ καλῶς ἐποίουν,	ὅτι	τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον μὴ μόνον
[32, 1]	ὡς σοφούς τε καὶ δεινούς,	ὅτι	τοσαῦται μυριάδες ἀνθρώπων ἅμα καὶ
[32, 1]	ἕτερον μείζω τε καὶ σεμνότερον,	ὅτι	τοσοῦτοι ὄντες λόγων χρησίμων γενομένων
[32, 30]	μέγα ὁ λόγος, τοῦτο γοῦν	ὅτι	τοσοῦτον χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες. καὶ
[32, 45]	ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον	ὅτι	τῷ τῆς ἀνοίας· ὡς οὐκ
[32, 95]	Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν	ὅτι	φρόνιμος, ἀλλ´ οὐχ οἷα τὰ
[32, 30]	σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ ἴστε	ὅτι	ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς ὅταν
[32, 5]	τὰς πόλεις, οὐ πολλάκις ἀκηκόατε·	οὐ	βούλομαι γὰρ εἰπεῖν, ἀνήκοοί ἐστε.
[32, 90]	Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις τισίν·	οὐ	βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ
[32, 90]	ὃς οὕτως ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι.	οὐ	γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά
[32, 30]	οὖν τοὺς οὕτω διακειμένους ἐπαινέσειεν;	οὐ	γὰρ διὰ τοῦτο καὶ τοῖς
[32, 55]	νῦν καὶ μεθέστηκεν εἰς τοὐναντίον.	οὐ	γὰρ ἐκ Μουσῶν, ἀλλ´ ἐκ
[32, 70]	περὶ τὸν βίον ταύτης ἀταξίας.	οὐ	γὰρ ἔστι τοὺς οὕτως ἐπτοημένους
[32, 45]	μικράν, μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν.	οὐ	γὰρ ἡδόμενοι τοσοῦτον ὅσον οἰόμενοι
[32, 100]	τἀκριβέστερα τῆς τέχνης· ὁ δέ,	οὐ	γὰρ ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς,
[32, 50]	γὰρ πρᾶγμά ἐστι φύσει τοιοῦτον.	οὐ	γὰρ καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσιν
[32, 75]	ἀνθρώπων δύναται τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν;	οὐ	γὰρ οὕτως ἐκεῖνός φησι τὰ
[32, 70]	τῶν ἐν τοῖς θεάτροις θορύβων.	οὐ	γὰρ οὕτως ἡ πενία ταχὺ
[32, 95]	τῆς ἐνθάδε ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον.	οὐ	γὰρ οὕτως τὸ κάλλος τῶν
[32, 45]	καὶ σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις ἐλευθέροις.	οὐ	γὰρ παρὰ τοῦτο οὔτε τῶν
[32, 75]	ἡ σπουδή; τίς ὁ ἀγών;	οὐ	γὰρ Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων,
[32, 20]	δυσχερὲς ὄντως καὶ δι´ ὑμᾶς.	οὐ	γὰρ ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους
[32, 30]	γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει.	οὐ	γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν τις
[32, 5]	εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν πάρεστι, καὶ	οὐ	δέος μήποτε ἐπιλίπῃ· τῶν δὲ
[32, 95]	ἱλαροὶ καὶ σκῶψαι πάντων δεινότατοι.	οὐ	δήμου τὸ ἐπιτήδευμα· πόθεν; οὐδὲ
[32, 45]	πόλει τοιαῦτα ἐργάζονται, μὰ Δί´	οὐ	δι´ αὑτῶν τινα ἡδονὴν ἢ
[32, 10]	καὶ μετὰ σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν,	οὐ	δι´ ὀλίγων ῥημάτων, ἀλλ´ ἰσχυρᾷ
[32, 5]	ἀνήκοοί ἐστε. καὶ τοῦτο ἴσως	οὐ	δι´ ὑμᾶς· δηλώσετε δέ, ἂν
[32, 45]	γιγνόμενοι καὶ σφόδρα ἀμούσως ἔχοντες	οὐ	διαφέρεσθε. καίτοι πόσοι διὰ ταῦθ´
[32, 40]	αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες ἵππων	οὐ	δύνασθε κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´ ἐστὲ
[32, 95]	προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ	οὐ	δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν οὐδ´ ἂν
[32, 30]	τῆς κακίας καὶ τῶν ἁμαρτημάτων	οὐ	δυνατόν· οὐδ´ εἴ μοι δέκα
[32, 50]	παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς συνόντας,	οὐ	θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ δὲ
[32, 10]	τὴν αὑτοῦ δύναμιν καὶ μόνον	οὐ	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν διά τε
[32, 80]	καὶ ἡγεῖσθε καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν	οὐ	κακῶς τις παρεποίησε τῶν σαπρῶν
[32, 30]	ἂν πράττῃ τις καθ´ αὑτόν,	οὐ	κοινόν ἐστι τοῦτο οὐδὲ τῆς
[32, 95]	πατρίδα κρείττω ποιεῖν, μὰ Δί´	οὐ	κρήναις οὐδὲ προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα
[32, 35]	ὡς ὅ, τι ἂν ἀσχημονῆτε	οὐ	κρύφα γίγνεται τοῦτο οὐδ´ ἐν
[32, 35]	{τὰ μὲν γὰρ λεγόμενα αὐτὰ	οὐ	μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ ὡς
[32, 90]	μὲν τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν	οὐ	μεγάλης οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν·
[32, 55]	πάντα ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι πεπωκότες,	οὐ	μέντοι κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους ἐργάζονται·
[32, 35]	καὶ πεζὰ ἐν τοῖς λόγοις,	οὐ	μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ μὲν
[32, 25]	δὴ τῆς κακίας αὐτῶν οὔσης	οὐ	μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης
[32, 30]	γε ὑμῖν ὁ λόγος παρέσχηκεν	οὐ	μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ
[32, 40]	ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε	οὐ	μόνον Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´
[32, 1]	καὶ πρὸς τούτῳ ἐδείξατε ὅτι	οὐ	μόνον ἐστὲ ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν,
[32, 20]	τέλους πᾶσι θαυμαστοὶ δόξετε, καὶ	οὐ	μόνον κρουμάτων ἔμπειροι καὶ ὀρχημάτων,
[32, 5]	ἤκουον ἑορτάζοντες καὶ δημοκρατούμενοι, καὶ	οὐ	μόνον τῶν σφετέρων πολιτῶν, εἴ
[32, 45]	οὖν τοῦτο δείκνυσι; μὰ Δί´	οὐ	μουσικῆς ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης,
[32, 35]	χαλεπὸν ἦν· ὥστε τὰς ἐμπορίας	οὐ	νήσων οὐδὲ λιμένων οὐδὲ πορθμῶν
[32, 55]	ἐμποιοῦντα ταῖς ψυχαῖς καὶ σώμασιν,	οὐ	νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς δὲ
[32, 20]	ὅπως οὖν ἔχω λέγειν ὅτι	οὐ	πᾶν πλῆθος ἀσελγές ἐστιν οὐδὲ
[32, 5]	Ἀθηναίους, ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην,	οὐ	πάντως εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό
[32, 35]	ἢ διοικεῖτε τὴν οἰκίαν ἕκαστος	οὐ	πάνυ δῆλός ἐστιν· ὅπως μέντοι
[32, 50]	ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους,	οὐ	παρακαλοῦντες, τελευτῶντες ἀπίασι κακόν τι
[32, 50]	εὐσχημόνως ἅμα καὶ προσηνῶς, εὐωχίας,	οὐ	παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς συνόντας,
[32, 35]	λιμένος καὶ ἀγορᾶς ἐστιν ἐγκώμιον,	οὐ	πόλεως· οὐδέ γε, ἂν ὕδωρ
[32, 5]	βέλτιον οἰκεῖν δύνανται τὰς πόλεις,	οὐ	πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ βούλομαι γὰρ
[32, 100]	δὴ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον	οὐ	προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος,
[32, 1]	ἐπειδὴ παίζοντες ἀεὶ διατελεῖτε καὶ	οὐ	προσέχοντες καὶ παιδιᾶς μὲν καὶ
[32, 70]	καὶ συγχέαι πάντα ἐπιβουλεύσαντες, καὶ	οὐ	πρότερον ὑμᾶς ἀνῆκαν ἕως ἐγεύσασθε
[32, 10]	ἀταξίαν πλήθους ἐνεγκεῖν καὶ θόρυβον,	οὐ	ῥᾴδιον, ἀλλὰ καὶ πάνυ εὐτυχοῦς
[32, 1]	τρήσαντες τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον,	οὐ	συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν
[32, 90]	μὲν εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ Δᾶον	οὐ	σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν δὲ
[32, 10]	ἕνεκεν καὶ δόξης τῆς ἑαυτῶν,	οὐ	τῆς ὑμετέρας ὠφελείας, τοῦτο δ´
[32, 95]	εἴσαιτο γελοίιον Ἀργείοισιν ἔμμεναι. ἀλλ´	οὐ	τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν οὐδὲ
[32, 45]	~ἐκεῖνος μὲν παίζων καὶ καταγελῶν	οὐ	φαύλου πράγματος, ὡς ἐγὼ δοκῶ,
[32, 50]	καὶ ἀποθνῄσκειν ἀγαθῆς ἐστι καὶ	οὐ	φιλοζῴου ψυχῆς· ὑπὲρ δὲ τῆς
[32, 45]	καὶ τῆς ἀξίας τῆς ἑαυτῶν	οὐ	φροντίζετε. κἂν μὲν ὑμῖν ὁ
[32, 60]	αἰσχρὰν ταύτην καὶ ἄμετρον φιλοτιμίαν;	οὐ	φυλάξεσθε τοὺς ἄλλους σκώπτοντες καὶ
[32, 45]	τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν ὡς	οὐ	χρὴ καὶ τὰ τοιαῦτα γίγνεσθαι
[32, 95]	συνειδὼς ὑμῖν τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν,	οὐ	χρημάτων, ἀλλὰ νοῦ καὶ συνέσεως.
[32, 35]	μόνοις. ~αὐτὸ δὲ τοῦτο περὶ	οὗ	λέγειν ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν.
[32, 60]	ὁ παλαιὸς ἢ Ἀρίων, ὑφ´	οὗ	λέγουσιν ᾄδοντος ἐν τῷ πελάγει
[32, 70]	βέλτιστος ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο προελθών,	οὗ	μάλιστα τὸ πλῆθος ὑμῶν συνειστήκει,
[32, 75]	τί ἐρεῖτε; ἢ δῆλον ὅτι	οὐδ´	ἀκούσεσθε παρ´ ἐκεῖνον τὸν καιρόν,
[32, 35]	ἔπαινος οὗτός ἐστιν, ἀλλὰ φρεάτων·	οὐδ´	ἂν περὶ εὐκρασίας λέγῃ τις,
[32, 35]	φησιν ἀγαθούς, ἀλλὰ τὴν χώραν·	οὐδ´	ἂν περὶ ἰχθύων, τὴν πόλιν
[32, 95]	γὰρ οὐ δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν	οὐδ´	ἂν ὑπερβάλοισθέ ποτε οἶμαι τὴν
[32, 40]	ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´ ὅμως οὐδὲν τοιοῦτον	{οὐδ´	αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν· ὑμεῖς δὲ
[32, 30]	καὶ τῶν ἁμαρτημάτων οὐ δυνατόν·	οὐδ´	εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι,
[32, 60]	τὴν αὐτὴν ἔχοντες νόσον; ἀλλ´	οὐδ´	ἐκεῖνον ὤνησεν ἡ λίαν ἐμπειρία
[32, 35]	ἀσχημονῆτε οὐ κρύφα γίγνεται τοῦτο	οὐδ´	ἐν ὀλίγοις, ἀλλ´ ἐν ἅπασιν
[32, 40]	ὑμεῖς δὲ οὐδεπώποτε αὐτοὶ θιγόντες	οὐδ´	ἐπιβάντες ἵππων οὐ δύνασθε κατέχειν
[32, 70]	ἐᾷ μένειν ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσιν	οὐδ´	ἔχει μέτρον οὐδὲν ἡ ἄνοια
[32, 40]	οὐ μόνον Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν	οὐδ´	Ἰταλοὺς οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον
[32, 75]	γὰρ Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων,	οὐδ´	Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ μὲν
[32, 60]	δυσπιστότερα εἶναι, καὶ τὰ μὲν	οὐδ´	ὅλως πελάζειν, τὰ δ´ εὐθὺς
[32, 45]	μὰ Δί´ οὐ μουσικῆς ἰσχὺν	οὐδ´	ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´ ἀκροατῶν κουφότητα
[32, 10]	πρὸς ὑμᾶς, καὶ ταύτην ἐνδεῶς,	οὐδ´	ὡς ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν
[32, 10]	ὡς ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν	οὐδ´	ὥστε διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν
[32, 15]	ἐπιπεμφθῆναι. ~καθόλου γὰρ οὐδὲν εὔδαιμον	οὐδ´	ὠφέλιμον, ὃ μὴ κατὰ γνώμην
[32, 20]	ἐρημίαν· ἐγὼ δὲ ἄνθρωπος οὐδεὶς	οὐδαμόθεν	ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν
[32, 50]	καὶ παρ´ ἑτέροις τισίν; ἀλλ´	οὐδαμοῦ	τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος
[32, 60]	κινοῦσιν. τοιγαροῦν οὐκ ἀπὸ κύκνων	οὐδὲ	ἀηδόνων ὁ ζῆλος αὐτῶν ὠνόμασται
[32, 80]	οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν	οὐδὲ	αἱρεῖν πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν
[32, 40]	κατορωρυγμένων, οὐδὲν οἴδασι τῶν προτέρων	οὐδὲ	αἰσχύνονται λέγειν ἢ ποιεῖν ὅ,
[32, 75]	ἀκούσεσθε παρ´ ἐκεῖνον τὸν καιρόν,	οὐδὲ	ἂν αὐτὸς ὑμῖν ὁ τοῦ
[32, 20]	οὐ πᾶν πλῆθος ἀσελγές ἐστιν	οὐδὲ	ἀνήκοον, οὐδὲ ἀπὸ παντὸς δεῖ
[32, 25]	κακίας αὐτῶν οὔσης οὐ μιᾶς	οὐδὲ	ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων·
[32, 20]	πλῆθος ἀσελγές ἐστιν οὐδὲ ἀνήκοον,	οὐδὲ	ἀπὸ παντὸς δεῖ τοὺς πεπαιδευμένους
[32, 40]	Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´ Ἰταλοὺς	οὐδὲ	ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας, Λιβύης,
[32, 40]	οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας	οὐδὲ	Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ
[32, 80]	μάχεσθαί γε οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν	οὐδὲ	ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις, ὡς
[32, 65]	ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς δὲ	οὐδὲ	ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε. τοιγαροῦν εἰ
[32, 55]	πέτρας ποθέν τινος ἢ νάπης,	οὐδὲ	γάλα καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς
[32, 85]	ταὐτῷ νενημένην ἐκ παντοδαπῶν λυμάτων.	οὐδὲ	γὰρ πόλιν εἴποι τις ἂν〉
[32, 85]	συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον.	οὐδὲ	γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα
[32, 35]	ἀγορᾶς ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως·	οὐδέ	γε, ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ τις,
[32, 85]	ἂν〉 ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων,	οὐδέ	γε χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε
[32, 65]	ἐνίων· μᾶλλον δὲ τοὺς ῥήτορας	οὐδὲ	γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι
[32, 75]	Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας	οὐδὲ	γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσις,
[32, 30]	πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα	οὐδὲ	εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα
[32, 100]	μὲν ἄλλον χρόνον οὐ προσεῖχεν	οὐδὲ	ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς
[32, 85]	ἢ τοιοῦτον ἕτερον ἔργον πράττειν·	οὐδὲ	ἡ τῶν Τρώων πόλις εὐδαίμων,
[32, 75]	οὐδὲ περὶ βασιλείας οὐδὲ γυναικὸς	οὐδὲ	θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´ ἔστιν
[32, 60]	εἰ θεμιτὸν εἰπεῖν, οὐδὲν μέγα	οὐδὲ	θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ Ἰσμηνίας
[32, 5]	ὅλως εἰς πλῆθος οὐκ ἴασιν	οὐδὲ	θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες ἴσως τὸ
[32, 5]	λέγω δὲ ταῦτα οὐκ ἀποτρέπων	οὐδὲ	καταλύειν κελεύων τὰς τοιαύτας ψυχαγωγίας
[32, 80]	οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας·	οὐδέ	κε φαίης οὔτε ποτ´ ἠέλιον
[32, 35]	ὥστε τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων	οὐδὲ	λιμένων οὐδὲ πορθμῶν τινων καὶ
[32, 55]	ψυχαῖς καὶ σώμασιν, οὐ νόσον	οὐδὲ	μανίαν· τὰς δὲ παρθένους, ὡς
[32, 20]	ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους θόρυβον	οὐδὲ	μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι
[32, 75]	ἐστὶν ὁ διώκων, οὐδ´ Οἰνόμαος	οὐδὲ	Μυρτίλος, ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ
[32, 50]	τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος	οὐδὲ	οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως
[32, 35]	ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς δὲ	οὐδὲ	ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ δὲ
[32, 60]	μὲν γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων	οὐδὲ	Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ υἱὸς
[32, 75]	γεγονώς, ὁ δὲ Ἑρμοῦ παῖς,	οὐδὲ	περὶ βασιλείας οὐδὲ γυναικὸς οὐδὲ
[32, 95]	οὐ δήμου τὸ ἐπιτήδευμα· πόθεν;	οὐδὲ	πόλεως, ἀλλὰ Θερσίτου τινός· αὐτὸν
[32, 35]	ἐμπορίας οὐ νήσων οὐδὲ λιμένων	οὐδὲ	πορθμῶν τινων καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ
[32, 75]	καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ βρωτὺν	οὐδὲ	ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε;
[32, 65]	γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς	οὐδὲ	πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός,
[32, 95]	ποιεῖν, μὰ Δί´ οὐ κρήναις	οὐδὲ	προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ
[32, 85]	χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας,	οὐδὲ	στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ
[32, 20]	τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς	οὐδὲ	τὰ σκώμματα, οἷς πάντας ἐκπλήττετε
[32, 80]	ἐν τοιούτοις θρασὺς καὶ προπετὴς	οὐδὲ	τἄλλα εἶναι δύναται σώφρων, ὥσπερ
[32, 55]	ὕδωρ ὑμῖν ἀφικνεῖται δεῦρο αὐτόματον	οὐδὲ	τὴν μᾶζαν ἔχετε ἐν ἐξουσίᾳ
[32, 20]	ὑμέτερον θροῦν οὐδὲ τὸν γέλωτα	οὐδὲ	τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς
[32, 30]	αὑτόν, οὐ κοινόν ἐστι τοῦτο	οὐδὲ	τῆς πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ
[32, 95]	οὐ τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν	οὐδὲ	τίμιον, ἀλλὰ τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ
[32, 20]	τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον;	οὐδέ	τις ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος
[32, 50]	πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις	οὐδὲ	τὸ δραμεῖν ἐν τῇ πόλει
[32, 55]	ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες χθόνα’ ἀλλ´	οὐδὲ	τὸ ὕδωρ ὑμῖν ἀφικνεῖται δεῦρο
[32, 20]	ἄρα ἔδεισα τὸν ὑμέτερον θροῦν	οὐδὲ	τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν
[32, 20]	τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν	οὐδὲ	τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα,
[32, 40]	τῶν πλησίον Συρίας, Λιβύης, Κιλικίας,	οὐδὲ	τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας οὐδὲ
[32, 1]	τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον δὲ	οὐδὲ	τούτου· τί γάρ, ἂν κοινῇ
[32, 90]	πόλεσιν· ἀλλ´ οὐδὲν τοῦτο χαλεπὸν	οὐδὲ	ὑπερβάλλον· ὅταν δὲ ἐπικρατῇ τὸ
[32, 90]	καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ μεγάλης	οὐδὲ	φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν δὲ
[32, 45]	τῶν ἵππων οὐδεὶς δραμεῖται βράδιον	οὐδὲ	χεῖρον ᾄσεταί τις τῶν ᾀδόντων,
[32, 60]	διέκεισθε; τούτων μὲν γάρ ἐστιν	οὐδεὶς	Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν
[32, 45]	παρὰ τοῦτο οὔτε τῶν ἵππων	οὐδεὶς	δραμεῖται βράδιον οὐδὲ χεῖρον ᾄσεταί
[32, 80]	πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ	οὐδεὶς	ἐν τῇ θέᾳ καθέστηκεν, ἀλλὰ
[32, 30]	καὶ ἰδιώταις καὶ βασιλεῦσι, καὶ	οὐδείς	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν εἰσελθὼν
[32, 80]	ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί γε	οὐδεὶς	ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ
[32, 5]	τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς οὔτε ἄλλος	οὐδείς,	ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´ εὐνοίας
[32, 20]	ἀνθρώπων ἐρημίαν· ἐγὼ δὲ ἄνθρωπος	οὐδεὶς	οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε
[32, 55]	ἄνθρωποι πεπωκότες, οὐ μέντοι κακὸν	οὐδὲν	ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν δὲ Ἑλλήνων
[32, 25]	τῶν ἐμοῦ κρειττόνων. καὶ μὴν	οὐδὲν	ἂν〉 ἔχοιτε θέαμα κάλλιον καὶ
[32, 25]	ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα,	οὐδὲν	δεόμενον ψαλίων. οἱ δὲ πλείους
[32, 1]	θορύβου καὶ βωμολοχίας καὶ σκωμμάτων	οὐδὲν	ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο οὖν
[32, 5]	ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν	οὐδὲν	ἐργάζονται, κακὸν δ´ ὡς οἷόν
[32, 15]	φρονίμων, ἐκεῖθεν ἐπιπεμφθῆναι. ~καθόλου γὰρ	οὐδὲν	εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ μὴ
[32, 70]	τοῖς ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει μέτρον	οὐδὲν	ἡ ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´
[32, 35]	σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν	οὐδὲν	ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς δὲ
[32, 10]	μέν εἰσι ποιηταὶ καὶ ῥήτορες,	οὐδὲν	ἴσως δεινόν· εἰ δ´ ὡς
[32, 60]	ἐν ἀνθρώποις, εἰ θεμιτὸν εἰπεῖν,	οὐδὲν	μέγα οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ
[32, 40]	ὥσπερ φαρμάκων αὐτοῖς ἐκεῖ κατορωρυγμένων,	οὐδὲν	οἴδασι τῶν προτέρων οὐδὲ αἰσχύνονται
[32, 40]	καὶ ἐλευθερίας ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´ ὅμως	οὐδὲν	τοιοῦτον {οὐδ´ αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν·
[32, 90]	πάσαις εἰσὶ ταῖς πόλεσιν· ἀλλ´	οὐδὲν	τοῦτο χαλεπὸν οὐδὲ ὑπερβάλλον· ὅταν
[32, 1]	δὲ καλὸν μὲν ἢ τίμιον	οὐδὲν	ὑμῖν ἢ σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται·
[32, 30]	φήσει τις ὡς πολλὰ λέγων	οὐδὲν	ὑμῖν συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς,
[32, 40]	τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται πρὸς	οὐδένα	ἀνθρώπων, οἱ δὲ παίονται. ταῦτα
[32, 70]	ἐπεὶ τὸ στράτευμα ἐφειστήκει κἀκεῖνος	οὐδένα	εἴα ἅπτεσθαι, γυμνοὺς ἅπαντας ὁρῶν
[32, 65]	ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς	οὐδένας	ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας ὁποιασοῦν,
[32, 30]	ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ νομιεῖτε	οὐδενὸς	ἄξιον, κἂν μυριάκις ὑμῶν ἔχῃ
[32, 30]	ἵππων· ὡς τῶν γε ἄλλων	οὐδενὸς	αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς
[32, 100]	οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς	οὐδενὸς	ὄντος. ἐπεὶ δὲ ὁ τύραννος
[32, 1]	ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν,	οὐδέποτε	ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί
[32, 40]	αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν· ὑμεῖς δὲ	οὐδεπώποτε	αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες ἵππων
[32, 80]	δὲ θεαταὶ θώκοις ἐν σφετέροις	οὔθ´	ἕστασαν οὔτε κάθηντο, χλωροὶ ὑπαὶ
[32, 95]	ἂν ὠνήσαιτο τῶν ἀνθρώπων τούτων	οὐθεὶς	οὔτ´ ἂν ἴσως προσέλθοι. καὶ
[32, 30]	μόνου λέγεις ἡμῖν, ἄλλο δ´	οὐθέν;	δέδοικα ἅμα τὸ περὶ πάντων
[32, 5]	μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων	οὐθέν,	ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων
[32, 95]	{πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν,	οὐκ	ἄδηλον ὅπως ἕξουσιν. Θεόφιλόν φασι
[32, 50]	αὐτῇ τῇ θέᾳ τὰ γιγνόμενα	οὐκ	αἰσχρὰ καὶ μεστὰ πάσης ὕβρεως,
[32, 40]	οὐχ ὁρῶσι καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες	οὐκ	ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες,
[32, 1]	παισί, καὶ ταῦτα θεοῦ προστάξαντος,	οὐκ	ἄλλο ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ
[32, 65]	ὥστ´, εἴ τις παρίοι δικαστήριον,	οὐκ	ἂν γνοίη ῥᾳδίως πότερον ἔνδον
[32, 20]	ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός,	οὐκ	ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα μέλους
[32, 30]	βασιλεῦσι, καὶ οὐδείς ἐστιν ὃς	οὐκ	ἂν εἰσελθὼν καταπλαγείη τε ὑμᾶς
[32, 95]	αὐτῶν πενίαν κατεγνωκὼς ἢ ἀπειρίαν	οὐκ	ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς
[32, 70]	ἠλαύνεσθε τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις,	οὐκ	ἂν οὕτως χαλεπῶς διέκεισθε. ~αὐτὸν
[32, 85]	διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον,	οὐκ	ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς τῶν κωμικῶν
[32, 40]	ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες,	οὐκ	ἄνδρες μόνον, ἀλλὰ καὶ παῖδες
[32, 50]	ἀπάγχεσθαι, καθάρματος ἀγεννοῦς καὶ ζῆν	οὐκ	ἀξίου, πόσης αἰσχύνης; καὶ τούτους
[32, 10]	καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ	οὐκ	ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι δοκῶ προελέσθαι
[32, 60]	καὶ λίχνους ἀκροατὰς κινοῦσιν. τοιγαροῦν	οὐκ	ἀπὸ κύκνων οὐδὲ ἀηδόνων ὁ
[32, 60]	ἄρχοντα παιδείᾳ καὶ λόγῳ προσέχοντα;	οὐκ	ἀποθήσεσθε τὴν αἰσχρὰν ταύτην καὶ
[32, 5]	καὶ δαπάνην. λέγω δὲ ταῦτα	οὐκ	ἀποτρέπων οὐδὲ καταλύειν κελεύων τὰς
[32, 45]	ἐποίουν, ὡς ὁ μῦθός φησιν,	οὐκ	ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς;
[32, 20]	ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος,	οὐκ	ἄρα ἔδεισα τὸν ὑμέτερον θροῦν
[32, 55]	καὶ φιλογέλωτες καὶ φιλορχησταί· πλὴν	οὐκ	αὐτόματος ὑμῖν ἀναβλύει διψήσασιν ὁ
[32, 70]	τρόπων κουφότης καὶ τὸ ἀλόγιστον	οὐκ	ἐᾷ μένειν ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσιν
[32, 15]	τῶν ἑλκῶν τὰ δυσχερῆ λίαν	οὐκ	ἐᾷ προσάψασθαι, καὶ τοῦτο αὐτὸ
[32, 15]	λοιδορία καὶ προπηλακισμός· ὧν ἴσως	οὐκ	ἔδει φροντίζειν· τοιγαροῦν διὰ τὴν
[32, 20]	ἐμέ γ´ ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν	οὐκ	ἐθέλοντα· τίς δ´ ἂν ἑκὼν
[32, 20]	παλαίοντες, εἰς δ´ τὸ στάδιον	οὐκ	ἐθέλουσιν ἰέναι, τὸν ἥλιον καὶ
[32, 70]	δ´ ἂν ὑμεῖς μίαν ἡμέραν;	οὐκ	ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ μέχρι
[32, 50]	τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ ἀποβλέπειν, μόνον	οὐκ	ἐπὶ τοῖς χείλεσι τὰς ψυχὰς
[32, 70]	καὶ τοῦτο εἴργασθε δι´ ἀγερωχίαν,	οὐκ	ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς γὰρ ἂν ἀποσταίητέ
[32, 40]	ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν	οὐκ	ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ ὁρᾶτε μὲν
[32, 65]	σοφιστοῦ δὲ οἴκημα πλησίον ᾖ,	οὐκ	ἔσται γνῶναι τὴν διατριβήν. δοκεῖ
[32, 5]	διάθεσιν ἢ πρὸς θεοὺς εὐσέβειαν	οὐκ	ἔστι κτήσασθαι, ἔριν δὲ ἀμαθῆ
[32, 55]	ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ προϊόντας,	οὐκ	ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ μὲν
[32, 25]	δὲ ὦτα ἐμπέφρακται, καὶ πάροδος	οὐκ	ἔστιν εἰς αὐτὰ λόγοις ἐπιεικέσιν,
[32, 65]	καὶ περιττὸς εἶναι, μὰ Δί´	οὐκ	ἐτίμησαν αὐτόν, ἀλλ´ ἀφείλοντο τὴν
[32, 90]	μαινόμενον· ἐκ τοῦδε βαίνων ἅρματ´	οὐκ	ἔχων ἔχειν ἔφασκε, δίφρου δ´
[32, 45]	ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας· ὡς	οὐκ	ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν.
[32, 5]	γὰρ αὐτῶν ὅλως εἰς πλῆθος	οὐκ	ἴασιν οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες
[32, 30]	δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες.	οὐκ	ἴστε ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ
[32, 95]	τοῦ δεῖνος ᾀσμάτων, Θεοφίλου δὲ	οὐκ	οἶδα εἴ ποτε ἠκούσατε· ὥσπερ
[32, 5]	μὲν ἐν τῇ πόλει πλῆθος	οὐκ	ὀλίγον, καὶ καθάπερ ἄλλου τινὸς
[32, 55]	ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες,	οὐκέτι	δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε
[32, 75]	εἴποι διατεινάμενος, δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ	οὐκέτι	κεύθετε θυμῷ βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα.
[32, 95]	ὁποῖος ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος.	οὐκοῦν	ἂν ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος, ἀλλ´
[32, 55]	μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους·	οὐκοῦν	ὑμῖν τὰ τῶν νεβρίδων τε
[32, 95]	ὑμῶν πεποίηται τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν;	οὐκοῦν	χρὴ καὶ ὑμᾶς ἀντιφιλοτιμεῖσθαι καὶ
[32, 80]	ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν	οὖλον	κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα ἵππον,
[32, 60]	μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν	οὖν	Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος, ὥς
[32, 90]	ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος	οὖν	γενέσθαι καλῶς ἂν λέγοιτο καὶ
[32, 70]	ὁρῶν καὶ ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι. τί	οὖν;	ἐβιάσαντο μετὰ ταῦτα οἱ προπετεῖς
[32, 60]	σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε	οὖν,	εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ μὴ
[32, 75]	διὰ τοιαύτην τινὰ ἀσέβειαν. φέρε	οὖν,	εἰ μεταξὺ θεῶν τις ὑμῖν
[32, 25]	καὶ πόλεως γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν	οὖν	εἰσι βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ
[32, 15]	εἴργοντες καὶ κατέχοντες. δεῖ μὲν	οὖν	ἑκατέρων ταῖς πόλεσι, πολὺ δὲ
[32, 75]	τοῦ Πέλοπος διαλέγηται πρόγονος; τίνα	οὖν	εὕρῃ τις ἐπικουρίαν ἢ τίνα
[32, 20]	ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως	οὖν	ἔχω λέγειν ὅτι οὐ πᾶν
[32, 80]	πέλει ἠὲ κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ	οὖν	ζῦθόν τ´ ἔπιον καὶ ἀθέσφατον
[32, 65]	διαμένειν, οἷαι πρότερον ἦσαν. ~χαλεπὸν	οὖν	ἤδη ἐστὶ τὸ λειπόμενον τοῦ
[32, 20]	τὸν πολίτην κατέπιεν. τάχ´ ἂν〉	οὖν	καὶ ὑμεῖς ἐμὲ τῷ θορύβῳ
[32, 95]	δῆθεν ὡς ἔχων χερί. ~μὴ	οὖν	καὶ ὑμεῖς κατὰ ζῆλον τὸν
[32, 1]	σωτῆρες τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν	οὖν	κακῶς ἐχρήσαντο τοῖς ὠσὶ τῶν
[32, 65]	ὀρχουμένων, τερετιζόντων, μιαιφονούντων. οἱ δ´	οὖν	Λακεδαιμόνιοι πλεῖστον ὅσον ὑμῶν διέφερον,
[32, 90]	ὑπὲρ τῶν πατρίδων γίγνεσθαι; τί	οὖν	μόνοι Λακεδαιμόνιοι τοῦτ´ ἔσχον τὸ
[32, 10]	χρησμῶν καὶ δι´ ὀνειράτων. μὴ	οὖν	οἴεσθε κοιμωμένων μόνον ἐπιμελεῖσθαι τὸν
[32, 70]	μετὰ τῆς ἴσης εὐχερείας. μὴ	οὖν	οἴεσθε περὶ μικρῶν εἶναι τὸν
[32, 40]	Ἑλλήνων, τοσούτων δὲ βαρβάρων. τί	οὖν	οἴεσθε τούτους ἐπὶ γῆς πέρατα
[32, 1]	οὐδὲν ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο	οὖν	ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς.
[32, 60]	αὐτὸ καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν	οὖν	Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα
[32, 100]	αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων ἐκάλεσεν. ἐπεδείκνυτο	οὖν	πάσῃ προθυμίᾳ καὶ τἀκριβέστερα τῆς
[32, 100]	τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ	οὖν	σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου, μηδὲ
[32, 20]	αὐτὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. εἰ	οὖν	τὰ τοῦ Ἑρμοῦ ἔπη κἀγὼ
[32, 30]	ταῖς ὁδοῖς {πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν. τί	οὖν;	τάχα ἐρεῖ τις, τοῦτο μόνον
[32, 65]	ἐκ τῆς πόλεως. ἐκεῖνοι μὲν	οὖν	τὸ πρᾶγμα οὕτως ὑφεωρῶντο, καὶ
[32, 55]	ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου μὲν	οὖν	τοιαύτη φύσις, τὸ μὴ δύνασθαι
[32, 80]	καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο μὲν	οὖν	τοιοῦτον παράδειγμα κακίας καὶ ἀνοίας
[32, 75]	πλεῖστα διαφθείρεσθαι τῶν ἁρμάτων. ἔδοξεν	οὖν	τοῖς Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς
[32, 30]	σκώμματα, πληγαί, γέλως. τίς ἂν	οὖν	τοὺς οὕτω διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ
[32, 45]	ὦτα ἐπαλήλιπται τῶν ἐκεῖ; τί	οὖν	τοῦτο δείκνυσι; μὰ Δί´ οὐ
[32, 50]	φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται. ~τί	οὖν	τοῦτο λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ
[32, 25]	πτηνοῦ, Περσέως ἢ Βελλεροφόντου. τὸν	οὖν	τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον τὸν ἄπειρον,
[32, 35]	οἷόν τε ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως	οὖν	χαίρετε ἀκούοντες, καὶ νομίζετε ἐπαινεῖσθαι
[32, 40]	ἔθη καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἔλεγεν	οὖν	ὡς ἔστιν ἐν ἑκάστῃ πόλει
[32, 25]	ἂν ὑμᾶς ὠφελήσειεν ἢ περὶ	οὐρανοῦ	καὶ γῆς εἰ λέγοιμι. φημὶ
[32, 5]	τῶν δὲ τοιούτων λόγων, δι´	οὓς	ἄνθρωποι εὐδαιμονοῦσι καὶ κρείττους καὶ
[32, 20]	ὑπὲρ τῆς ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ	οὖσαν	ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν με
[32, 85]	τῆς μικρᾶς καὶ ἀδόξου σφόδρα	οὖσαν	εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ μὴ καὶ
[32, 1]	ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν ὁρῶ	οὖσαν.	καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς
[32, 25]	οἷα δὴ τῆς κακίας αὐτῶν	οὔσης	οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ
[32, 15]	τινὸς πηγῆς ἔρχεται {τῶν} πλησίον	οὔσης	παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε
[32, 25]	μὲν γὰρ ὡς τῆς βελτίονος	οὖσιν	ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως δὲ
[32, 95]	ὠνήσαιτο τῶν ἀνθρώπων τούτων οὐθεὶς	οὔτ´	ἂν ἴσως προσέλθοι. καὶ Θεόφιλος
[32, 95]	μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς εἰδὼς ὅτι	οὔτ´	ἂν ὠνήσαιτο τῶν ἀνθρώπων τούτων
[32, 95]	καὶ βεβαίους. οὕτως γὰρ ἂν	οὔτ´	ἐπὶ τοῖς γεγονόσι μετανοήσειε καὶ
[32, 5]	χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς	οὔτε	ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ
[32, 50]	αὐτίκα ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ μὲν	οὔτε	ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´
[32, 50]	πρῶτον οἱ μὲν οὔτε ἀμαθῶς	οὔτε	ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα
[32, 1]	ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς.	οὔτε	γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε οὔτε
[32, 15]	ὑμῖν τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων.	οὔτε	γὰρ χρήματα αὐτοῖς οὔτε δύναμις
[32, 15]	ἐπισταμένων. οὔτε γὰρ χρήματα αὐτοῖς	οὔτε	δύναμις περιγίγνεται διὰ τούτου, ἀλλ´
[32, 80]	θώκοις ἐν σφετέροις οὔθ´ ἕστασαν	οὔτε	κάθηντο, χλωροὶ ὑπαὶ δείους πεφοβημένοι,
[32, 1]	οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε	οὔτε	οἱ ὑμέτεροι συνήθεις καὶ πολλάκις
[32, 5]	δὲ οὔτε χορός ἐστι τοιοῦτος	οὔτε	ποιητὴς οὔτε ἄλλος οὐδείς, ὃς
[32, 80]	πυρὸς δέμας· οὐδέ κε φαίης	οὔτε	ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε
[32, 80]	οὔτε ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι	οὔτε	σελήνην. οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη
[32, 35]	τούτων ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων	οὔτε	τοῖς συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν
[32, 45]	ἐλευθέροις. οὐ γὰρ παρὰ τοῦτο	οὔτε	τῶν ἵππων οὐδεὶς δραμεῖται βράδιον
[32, 35]	μέλει. ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην	οὔτε	ὑμᾶς ἐπαίρων οὔτε τοῖς συνήθως
[32, 5]	μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ	οὔτε	χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς
[32, 10]	ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν κατεγνωκότες.	οὗτοι	δ´ εἰ μέν εἰσι ποιηταὶ
[32, 60]	ἤγειρε καὶ ἐπύργου τὴν πόλιν·	οὗτοι	δὲ ἀνατρέπουσι καὶ καταλύουσιν. καὶ
[32, 5]	εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς·	οὗτοι	δὲ ἔν τε τριόδοις καὶ
[32, 15]	λόγου ψυχὰς πραΰνειν καὶ μαλάττειν.	οὗτοι	δὲ σωτῆρές εἰσι καὶ φύλακες
[32, 60]	μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς ᾠδῆς·	οὗτοι	δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας, ἀγρίους
[32, 15]	αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ ἀφ´ ἡμῶν	οὗτοι	ἵστανται. διὰ γὰρ ἀνθρώπων ἄνοιαν
[32, 40]	δὲ μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον	οὗτοι	λέγωσιν ἢ περὶ τῶν Ἑλλήνων
[32, 35]	ὕδωρ ἐπαινῇ τις, ἀνθρώπων ἔπαινος	οὗτός	ἐστιν, ἀλλὰ φρεάτων· οὐδ´ ἂν
[32, 80]	περὶ τῶν ἵππων τῶν Εὐμήλου.	οὗτος	μέντοι ἐστὶν ὁ περὶ τὴν
[32, 30]	δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον·	οὕτω	γὰρ εἰρῆσθαι πολὺ βέλτιον· καὶ
[32, 30]	γέλως. τίς ἂν οὖν τοὺς	οὕτω	διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ γὰρ διὰ
[32, 75]	παῖδα τῷ ἵππῳ, καί φασιν	οὕτω	διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε δὲ
[32, 5]	ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς παρέχετε,	οὕτω	καὶ λόγου χρηστοῦ ποτε ἀκοῦσαι
[32, 75]	ἐστιν ἐν τῇ πόλει τόπος	οὕτω	καλούμενος Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον.
[32, 75]	βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα	οὕτω	κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή; τίς
[32, 100]	Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε	οὕτω	λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας
[32, 20]	πρὸς ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν	οὕτω	λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς
[32, 40]	ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν	οὕτω	τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους,
[32, 65]	γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ	οὕτως	ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης
[32, 95]	ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ βεβαίους.	οὕτως	γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς
[32, 90]	ἂν καὶ κατὰ κράτος ὃς	οὕτως	ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ
[32, 75]	τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν; οὐ γὰρ	οὕτως	ἐκεῖνός φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ
[32, 70]	τὴν πόλιν ἀπωλέσατε. καὶ νῦν	οὕτως	ἐπιεικεῖς ἔχοντες ἡγεμόνας εἰς ὑποψίαν
[32, 70]	ἀταξίας. οὐ γὰρ ἔστι τοὺς	οὕτως	ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ καὶ
[32, 55]	γάλα καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς	οὕτως	ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες χθόνα’
[32, 70]	τοῖς θεάτροις θορύβων. οὐ γὰρ	οὕτως	ἡ πενία ταχὺ πέφυκε συμβαίνειν
[32, 75]	ἰδεῖν ἔστι πασχούσας. φησὶ δ´	οὕτως,	ἵν´ ὑμῖν καὶ χαρίσωμαί τι
[32, 60]	εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν	οὕτως	καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ παρὰ
[32, 90]	ἐν κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ δῆμος	οὕτως	μέγας μινυρίζων διὰ βίου καὶ
[32, 100]	ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν σφόδρα	οὕτως	περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους καὶ
[32, 95]	ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον. οὐ γὰρ	οὕτως	τὸ κάλλος τῶν οἰκοδομημάτων προσάγειν
[32, 50]	οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς	οὕτως	ὑμῶν ζῶντας ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ
[32, 65]	ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ πρᾶγμα	οὕτως	ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα,
[32, 70]	ἐν ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ ἂν	οὕτως	χαλεπῶς διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι
[32, 15]	τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους ἴασιν ἰατροὺς	οὐχ	ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ γὰρ θεραπεία
[32, 60]	πελάζειν, τὰ δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν,	οὐχ	ἡδόμενα τῷ μέλει. τὰ δὲ
[32, 65]	σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς,	οὐχ	ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος
[32, 95]	υἱὸς εἶναι. μᾶλλον δ´ ἴσως	οὐχ	Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμος,
[32, 55]	ὑγραίνοντες καὶ μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν.	οὐχ	ἧττον δὲ καὶ περὶ συνουσίας
[32, 70]	ὅτε {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε.	οὐχ	ὁ μὲν βασιλεὺς ὑμῶν περὶ
[32, 95]	ἂν ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος, ἀλλ´	οὐχ	οἷα τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς
[32, 90]	αἰτίαν. σκοπεῖτε δὲ μὴ ὑμεῖς	οὐχ	ὁμοίας μεταλάβητε δόξης τοῖς Ἀθηναίοις
[32, 85]	ζυγόφιν προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος·	οὐχ	ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός τε
[32, 95]	διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς	οὐχ	ὁρᾶτε ὅσην ὁ αὐτοκράτωρ ὑμῶν
[32, 40]	χαλεπώτατον, ἐσπουδακότες περὶ τὴν θέαν	οὐχ	ὁρῶσι καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ
[32, 55]	καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´	οὐχ	ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι κάθησθε, ἀναπηδᾶτε
[32, 30]	μνησαίαθ´ ὅση κακότης παρὰ πᾶσιν,	οὐχ	ὑμῖν μόνοις. ~αὐτὸ δὲ τοῦτο
[32, 75]	ἱδρύσασθαι τὸν αὐτόν, μὰ Δί´	οὐχ	ὑπὲρ τῶν ἵππων, ἀλλ´ ὑπὲρ
[32, 90]	~καὶ γὰρ ἀνθρώπους ἑαλωκέναι φαμὲν	οὐχ	ὑπὸ λῃστῶν μόνον, {ἢ ἑταιρῶν}
[32, 40]	ἐπὶ γῆς πέρατα ἐλθόντας λέγειν;	οὐχ	ὡς πόλιν εἴδομεν τὰ μὲν
[32, 55]	παροινούντων εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς,	οὐχ	ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ προϊόντας,
[32, 35]	φρόνιμοι καὶ σώφρονες καὶ δίκαιοι;	οὐχὶ	τἀναντία τούτων; ἔστι γὰρ ἀνθρώπων
[32, 15]	πηγῆς κάτεισι, τοὺς ῥυπαροὺς δὲ	ὀχετοὺς	καὶ δυσώδεις αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ
[32, 85]	δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα	ὄχλον.	οὐδὲ γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου
[32, 5]	παιδάρια καὶ ναύτας καὶ τοιοῦτον	ὄχλον,	σκώμματα καὶ πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες
[32, 20]	ἄλλων ποιητῶν ὑμνούντων ἀεὶ τὸν	ὄχλον	ὡς χαλεπόν τε καὶ ἀπειθῆ
[32, 15]	ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα, γραφαί, ῥητόρων	ὄχλος,	καθάπερ οἶμαι δι´ ἔνδειαν ἰατρῶν
[32, 85]	τις ἐπὶ τοῖς τοιούτοις· ἀκόλαστος	ὄχλος	ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι γὰρ
[32, 20]	εἶναι καὶ μαινόμενον, ὅστις ἐμαυτὸν	ὄχλῳ	καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως οὖν