HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 168 formes différentes pour 501 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 45]   πολυανθρωποτάτῃ πασῶν πόλει τοιαῦτα ἐργάζονται, μὰ Δί´ οὐ δι´ αὑτῶν τινα

[32, 95]   καὶ τὴν πατρίδα κρείττω ποιεῖν, μὰ Δί´ οὐ κρήναις οὐδὲ προπυλαίοις·

[32, 45]   ἐκεῖ; τί οὖν τοῦτο δείκνυσι; μὰ Δί´ οὐ μουσικῆς ἰσχὺν οὐδ´

[32, 65]   ἡδὺς ἐδόκει καὶ περιττὸς εἶναι, μὰ Δί´ οὐκ ἐτίμησαν αὐτόν, ἀλλ´

[32, 75]   καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι τὸν αὐτόν, μὰ Δί´ οὐχ ὑπὲρ τῶν ἵππων,

[32, 60]   τερετισμάτων ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες {τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ

[32, 55]   ἀφικνεῖται δεῦρο αὐτόματον οὐδὲ τὴν μᾶζαν ἔχετε ἐν ἐξουσίᾳ δήπουθεν, ἀλλὰ

[32, 75]   ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι διατεινάμενος, δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ βρωτὺν

[32, 5]   ψυχαγωγίας καὶ ἀπάτας τῆς πόλεως· μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς,

[32, 55]   ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους· οὐκοῦν

[32, 40]   μέγιστον τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ· μαινομένην δὲ ὑπὸ ᾠδῆς καὶ δρόμων

[32, 85]   περὶ τοῦτο διατρίβωσι πηδῶντες καὶ μαινόμενοι καὶ παίοντες ἀλλήλους καὶ ἀπόρρητα

[32, 90]   Εὐριπίδης τὸν Ἡρακλέα φησὶ παθεῖν μαινόμενον· ἐκ τοῦδε βαίνων ἅρματ´ οὐκ

[32, 20]   καὶ φήσουσι δοξοκόπον εἶναι καὶ μαινόμενον, ὅστις ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ

[32, 25]   τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε ἰέναι μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ σφόδρα

[32, 85]   πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ μαινομένων, ὥσπερ τινὰ κόπρον βαθεῖαν ἐν

[32, 40]   Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον χωρίον, ἐν ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον λέγων·

[32, 35]   ἐπὶ τοῖς τοιούτοις χαίρουσι, καὶ μακαρίους ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν οἰκῶσι καθ´

[32, 65]   σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ

[32, 60]   ἐκεῖνος περί τε Θρᾴκην καὶ Μακεδονίαν τὸν Ὀρφέα μελῳδεῖν, καθάπερ εἴρηται,

[32, 65]   ἐξ ἐκείνων γένος τι φῦναι Μακεδόνων, καὶ τοῦτο αὖθις ὕστερον μετὰ

[32, 20]   κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς κύματα μακρὰ θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν

[32, 45]   ἐν ἐρήμῳ ἦσαν πελάγει καὶ μακρὰν ἀπῳκισμέναι καθ´ αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου

[32, 60]   τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι,

[32, 55]   φλεγμαίνοντα τῶν ἑλκῶν ὑγραίνοντες καὶ μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ ἧττον δὲ

[32, 15]   καὶ λόγου ψυχὰς πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι δὲ σωτῆρές εἰσι καὶ

[32, 25]   λέγοιμι. φημὶ δὴ δῆμον ἐοικέναι μάλιστα ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα ἰσχυρῷ,

[32, 10]   μάλιστα μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα δὲ αὐτὸ δείκνυσι τὴν αὑτοῦ

[32, 55]   εὑρῆσθαι δοκεῖ τῶν παθῶν καὶ μάλιστα δὴ μεταστρέφειν ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ

[32, 30]   γε προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ μάλιστα ἐν ταῖς ὁδοῖς {πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν.

[32, 30]   τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς δὲ μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως ἔχετε καὶ προήσεσθε

[32, 30]   οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι

[32, 10]   ὑμᾶς ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς μάλιστα μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα

[32, 75]   ἱππόδρομον Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς ἵππους πτοεῖσθαι καὶ

[32, 70]   ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο προελθών, οὗ μάλιστα τὸ πλῆθος ὑμῶν συνειστήκει, καὶ

[32, 1]   τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ δὲ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ μὲν

[32, 25]   τι τῶν χρησίμων ἐστὶ καὶ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ὠφελήσειεν ἢ περὶ

[32, 15]   δὲ καύσει καὶ τομῇ, προσήκουσα μᾶλλον ἄρχουσι καὶ νόμοις καὶ δικασταῖς,

[32, 55]   ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν καὶ προσέχειν μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν μόνον

[32, 95]   αὐτὸς ἔλεγε Διὸς υἱὸς εἶναι. μᾶλλον δ´ ἴσως οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν

[32, 45]   πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν μικράν, μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν. οὐ γὰρ

[32, 55]   ὤτων καὶ φωνῆς αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον δὲ ληρεῖτε ἐκείνων {κάκιον} καὶ

[32, 1]   γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον δὲ οὐδὲ τούτου· τί γάρ,

[32, 35]   ἔθνος, σῶμα τῆς πόλεώς ἐστι, μᾶλλον δὲ προσθήκη, τοῦ τε ποταμοῦ

[32, 65]   ῥητόρων ἅπτεσθαι καὶ φιλοσόφων ἐνίων· μᾶλλον δὲ τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι

[32, 75]   τὸν τόπον ἀσφαλῆ. πολὺ δὴ μᾶλλον ἔγωγε ὑμῖν συμβουλεύω τὸν θεὸν

[32, 85]   καὶ πρὸς ὀλίγον γιγνομένη καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς παθόντας ἢ καταγελᾶσθαι

[32, 55]   ἐκείνων {κάκιον} καὶ παραφέρεσθε καὶ μᾶλλον ἐοίκατε κραιπαλῶσιν. καίτοι τὰ τῶν

[32, 90]   Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς λόγους μᾶλλον ἐπιτηδεύοντας καὶ ποίησιν καὶ χοροὺς

[32, 1]   θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ κόραις μᾶλλον ἔπρεπε καὶ παισὶ Λυδῶν ἢ

[32, 90]   τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις τισίν· οὐ βούλομαι γὰρ

[32, 100]   ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· μὴ

[32, 10]   δύο ῥήματα εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες μᾶλλον ἢ διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν

[32, 35]   λιμένας καὶ τόπους καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον

[32, 15]   περιγίγνεται διὰ τούτου, ἀλλ´ ἀπέχθεια μᾶλλον καὶ λοιδορία καὶ προπηλακισμός· ὧν

[32, 90]   αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον, ὅταν ᾖ περὶ τὰς πόλεις.

[32, 85]   ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς τῶν

[32, 5]   δέ, ἂν ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ τοὺς καλουμένους φιλοσόφους. οἱ

[32, 80]   τῇ θέᾳ καθέστηκεν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον πέτεσθε τῶν ἵππων καὶ τῶν

[32, 55]   ἐκπεπληγμένοι κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν μᾶλλον, συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς

[32, 60]   δὲ πτηνὰ καὶ τὰ πρόβατα μᾶλλόν τε προσιέναι καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι·

[32, 95]   καὶ μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ,

[32, 40]   δὲ ἔφη κινεῖν αὐτοῖς τὴν μανίαν. εὐθὺς γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν,

[32, 55]   καὶ σώμασιν, οὐ νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς δὲ παρθένους, ὡς ἂν

[32, 80]   πυρὸς ὁρμῇ· ὣς οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας· οὐδέ κε φαίης

[32, 70]   τούτους συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων ἠλαύνεσθε τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις,

[32, 95]   ἢ ἀπειρίαν οὐκ ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς εἰδὼς ὅτι οὔτ´

[32, 100]   καθάπερ οἶμαι καὶ ἄλλοι τόποι μάτην προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες

[32, 80]   τοῖς παρ´ ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί γε οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ

[32, 50]   βαδίζων {ἢ} πεσών τινα ἔωσε, μάχεται πρὸς ἕτερον. ὁμοίως καὶ περὶ

[32, 40]   οἱ δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων, οἱ δὲ

[32, 45]   αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν ὡς οὐ χρὴ

[32, 20]   οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν με φαίητε, ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς

[32, 90]   βλέπηται κοινόν, τότε ἐπίσημον καὶ μέγα καὶ δημοσίᾳ γίγνεται. ποία γὰρ

[32, 1]   ἐπιβήτορες, οἵ τε τάχιστα ἤγειραν μέγα νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις, ξυνὸν

[32, 30]   εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν μέγα ὁ λόγος, τοῦτο γοῦν ὅτι

[32, 60]   ἀνθρώποις, εἰ θεμιτὸν εἰπεῖν, οὐδὲν μέγα οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ

[32, 75]   καὶ συγγενομένην χαλεπόν τι καὶ μέγα τεκεῖν τέρας. δέδοικα δὴ κἀγὼ

[32, 80]   καὶ πᾶσι θεοῖσι χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε περ κλαγγὴ

[32, 95]   Θεόφιλος τοίνυν πολλὰ ἔχων καὶ μεγάλα ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα,

[32, 35]   μὲν γὰρ λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ ὡς οἷόν

[32, 30]   σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν.

[32, 30]   σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν.

[32, 85]   καὶ ἀκολάστων ὑπῆρξε πολιτῶν. καίτοι μεγάλη τε καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´

[32, 25]   ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα ἰσχυρῷ, μεγάλην τινὰ ἐξουσίαν καὶ ῥώμην ἔχοντι,

[32, 90]   τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ μεγάλης οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν

[32, 35]   ἐμαυτόν. δεινοὶ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ γόητες· τὰ δ´

[32, 25]   δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ μεγαλοπρεπὲς δήμου πρόσωπον πρᾷον καὶ καθεστηκὸς

[32, 40]   ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος ἰδεῖν ἔστι μέχρι πολλοῦ

[32, 25]   μὴ πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων, αἰδούμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας

[32, 95]   ὑπερβάλοισθέ ποτε οἶμαι τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν

[32, 95]   τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς

[32, 90]   πόσους γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων ἢ Κορινθίων τὰ σώματα ἀσκεῖν

[32, 90]   κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως μέγας μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν

[32, 85]   ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός τε μέγας τε; ἀλλ´ ἔπι τοι κἀμοὶ

[32, 35]   ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον ὅσον

[32, 35]   ἐκδέχεσθε, κάλλει τε λιμένων καὶ μεγέθει στόλου καὶ τῶν πανταχοῦ γιγνομένων

[32, 45]   δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ δὲ ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ

[32, 5]   δ´ ὡς οἷόν τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν ἐθίζοντες τοὺς ἀνοήτους τῶν

[32, 40]   καὶ τῆς θαλάττης καὶ τὸ μέγιστον τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ· μαινομένην

[32, 35]   λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ ὡς οἷόν τε. καὶ

[32, 10]   ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου

[32, 45]   ὁ νοῦν ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν

[32, 50]   δέδωκε τοὺς φρονιμωτέρους τῆς πόλεως, μεθ´ ὧν καὶ θεωρεῖτε καὶ τἄλλα

[32, 55]   δὴ πάντα ἀνέστραπται νῦν καὶ μεθέστηκεν εἰς τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ

[32, 55]   μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς ᾠδὴν τρέπει καὶ ὄρχησιν·

[32, 55]   τοὐναντίον ἐστίν. ἡ γὰρ ᾠδὴ μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου μὲν

[32, 55]   μὲν γὰρ ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην φασὶ γίγνεσθαι πραεῖαν δι´ ἀτμοῦ

[32, 90]   εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων

[32, 90]   καὶ διασκευαῖς Καρίωνα μὲν εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι

[32, 20]   φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ ἄρα ἔδεισα

[32, 35]   παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας λόγου μεῖζον, τό τε θαυμαστὸν αὐτοῦ καὶ

[32, 25]   καὶ ῥώμην ἔχοντι, καὶ τοσούτῳ μείζονι δυνάστῃ καὶ ἄρχοντι πλεόνων, ὅσῳπερ

[32, 75]   πάντ´ ᾖ τὰ τοιαῦτα καὶ μείζονος δεόμενα ἀποτροπῆς. φασὶν ἀρχαίαν βασιλίδα

[32, 30]   μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὁρώντων,

[32, 70]   τἄλλα σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν μειζόνων ὀρθῶς βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν

[32, 1]   ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι

[32, 20]   τῇ ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ τέλους

[32, 35]   ἀρετῆς δὲ οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην οὔτε

[32, 30]   τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν

[32, 60]   εὐθὺς ἀποχωρεῖν, οὐχ ἡδόμενα τῷ μέλει. τὰ δὲ πτηνὰ καὶ τὰ

[32, 65]   περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ μουσικῇ, καὶ μελετᾶν τότ´ εὐθὺς ἀπιόντας καθ´ αὑτοὺς

[32, 55]   ἢ νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς οὕτως ἔχειν ἄκροισι

[32, 95]   τῇ Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι,

[32, 65]   γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ τοὺς κάμνοντας ἰάσονται. περὶ

[32, 60]   μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος, ὥς φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου

[32, 1]   ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ μέλους; δήμου δὲ τὸ καλῶς ἀκοῦσαι.

[32, 55]   ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ θεοῖς μετὰ μέλους θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες

[32, 60]   καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ μέλους καὶ πάντα τρόπον λωβησάμενοι τὴν

[32, 55]   παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους· οὐκοῦν ὑμῖν τὰ

[32, 65]   δ´ αὐτοῖς ἐμμένειν κύνειον τοῦ μέλους. ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ

[32, 20]   οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα μέλους τινὸς ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ

[32, 60]   Θρᾴκην καὶ Μακεδονίαν τὸν Ὀρφέα μελῳδεῖν, καθάπερ εἴρηται, κἀκεῖ τὰ ζῷα

[32, 70]   ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς ὁ βέλτιστος

[32, 10]   τοῦ Ἄπιδος φήμας ἐνθάδε ἐν Μέμφει πλησίον ὑμῶν, ὅτι παῖδες ἀπαγγέλλουσι

[32, 100]   τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν εἰς Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων ἐκάλεσεν.

[32, 25]   προστάται χρηστοὶ καὶ δίκαιοι, τῶν μὲν ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ

[32, 45]   τὸ δὲ ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν,

[32, 40]   τὸ δεινὸν καὶ διαλυθῶσι, τὸ μὲν ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆς ταραχῆς· ἔτι

[32, 40]   πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν οὕτω τύχῃ,

[32, 25]   σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων

[32, 85]   πυνθανομένους περὶ τῆς πόλεως τὰ μὲν ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ οἷα, περὶ

[32, 65]   τῇ πρὸς τὸν Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι,

[32, 40]   οὐχ ὡς πόλιν εἴδομεν τὰ μὲν ἄλλα θαυμαστὴν καὶ τῶν ἀνθρωπίνων

[32, 100]   ὦτα ᾄσεται. καὶ δὴ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὐ προσεῖχεν οὐδὲ

[32, 30]   αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων

[32, 30]   οἷοί ἐστε. ἐμοὶ γὰρ νῦν μὲν ἀξιοθέατοι δοκεῖτε εἶναι καὶ ἰδιώταις

[32, 70]   προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς

[32, 20]   ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου μὲν ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου· θεὸς δ´,

[32, 70]   διὰ Ῥωμαίων; καὶ τέλος ἐκεῖνος μὲν αὐλῶν, ὑμεῖς δὲ ὀρχούμενοι τὴν

[32, 70]   τόπον βραχὺν προηγόρευεν ὡς εἰ μὲν αὐτὸς ἐκεῖ προέλθοι, νενικηκὼς εἴη

[32, 70]   καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ μὲν βασιλεὺς ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο

[32, 20]   χωρὶς ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν γὰρ ἀλεξιφάρμακόν ἐστι πρὸς τὸν

[32, 55]   συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη

[32, 1]   δὲ τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ

[32, 65]   ὡς ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ

[32, 5]   παρὰ τοὺς καλουμένους φιλοσόφους. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλως εἰς πλῆθος

[32, 50]   τοῦτο λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς καὶ

[32, 40]   τὸν Σκύθην φασὶν εἰπεῖν· ἐδόκει μὲν γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε

[32, 55]   οὐκ ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ μὲν γὰρ ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην

[32, 1]   ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ μὲν γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν,

[32, 35]   ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ

[32, 45]   ἢ διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ μὲν γάρ ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ θάνατος,

[32, 60]   σῶσαι, πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ

[32, 1]   οὐ συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ κόραις μᾶλλον ἔπρεπε καὶ

[32, 35]   οὐ μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ μὲν γὰρ λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα,

[32, 60]   ὄρνιθας καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς μὲν γὰρ λέοντας καὶ τὰ τοιαῦτα

[32, 30]   προέλθῃ καὶ ἀθρόος γένηται; χρὴ μὲν γὰρ οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον

[32, 5]   λῆρος ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν γάρ, ὅπερ εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν

[32, 95]   κρήναις οὐδὲ προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ οὐ δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν

[32, 10]   καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι

[32, 55]   ἤπια δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν μὲν γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν,

[32, 45]   διὰ ταῦθ´ ὑμῶν ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες

[32, 15]   τῶν ἐν ταῖς ἐξουσίαις. κολάζειν μὲν γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν δὲ

[32, 15]   κακοῦ μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ μὲν γὰρ τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι,

[32, 60]   οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ

[32, 25]   τῆς ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς τῆς βελτίονος οὖσιν

[32, 30]   δυνατόν· οὐδ´ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματ´ εἶεν,

[32, 75]   οὐδ´ Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς, ὁ

[32, 70]   ὄλεθρον αὐξηθεῖσα ἤγαγεν. καὶ ταῦτα μὲν δὴ τὰ περὶ τὸ θέατρον.

[32, 50]   ἀξίου, πόσης αἰσχύνης; καὶ τούτους μὲν ἐάσωμεν, ἀλλ´ ἐν αὐτῇ τῇ

[32, 20]   τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους

[32, 90]   ταῖς κωμῳδίαις καὶ διασκευαῖς Καρίωνα μὲν εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ

[32, 40]   ἑαυτῆς; οἱ γὰρ ἄνθρωποι θύοντες μέν εἰσι μέτριοι καὶ βαδίζοντες καθ´

[32, 10]   ὑμῶν κατεγνωκότες. οὗτοι δ´ εἰ μέν εἰσι ποιηταὶ καὶ ῥήτορες, οὐδὲν

[32, 50]   καὶ περὶ τὰς θέας οἱ μέν εἰσιν ἄπληστοι καὶ λίχνοι καὶ

[32, 65]   ἐμμένειν κύνειον τοῦ μέλους. ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ Φρύξ. ἐγὼ

[32, 65]   ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ τῶν μὲν Ἑλλήνων προέστησαν πολλὰ ἔτη, τοὺς

[32, 40]   ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων δὲ βαρβάρων. τί

[32, 50]   ἐστι καὶ ἁπλοῦν δήπουθεν, τοῦ μὲν ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν τοῦ τρόπου

[32, 45]   σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν ἐρήμῳ ἦσαν πελάγει καὶ

[32, 5]   τῶν δὲ Κυνικῶν λεγομένων ἔστι μὲν ἐν τῇ πόλει πλῆθος οὐκ

[32, 15]   καθάπερ τῶν ἄλλων νόσων· ἡ μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις, ἡ

[32, 10]   ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων οἱ μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς,

[32, 15]   δὲ μὴ φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ

[32, 15]   διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες ἄλλοτε μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´ αὖτε

[32, 1]   θέατρον· εἰς τοῦτο δὲ καλὸν μὲν ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ

[32, 5]   τοιαῦτά ἐστε, ἀφ´ ὧν νοῦν μὲν ἢ φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν

[32, 30]   διδάσκοντος. ἐγὼ δὲ καὶ νῦν μὲν ἡγοῦμαι πολλὰ καὶ χρήσιμα εἰρηκέναι

[32, 60]   καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ

[32, 80]   οἷσιν ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους,

[32, 20]   γίγνονται. ~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ μὲν ᾐτιασάμην τοὺς μὴ παριόντας εἰς

[32, 75]   ὑπὲρ τοῦ τυχόντος ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων, νῦν δὲ νικώντων, ἀεὶ

[32, 20]   τις ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος μὲν θεὸς ὢν καὶ πετόμενος δυσχεραίνει

[32, 40]   ἢ τῶν Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν καὶ σχεδὸν ἄριστοι

[32, 85]   καὶ τὰς οἰκίας κατακάωσιν· αὕτη μὲν ἴσως τελευταία καὶ πρὸς ὀλίγον

[32, 85]   τινὸς φθαρῆναι λέγεται· πλὴν οἱ μὲν ἴσως ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς δὲ

[32, 1]   καὶ οὐ προσέχοντες καὶ παιδιᾶς μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς

[32, 80]   ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ· ὣς οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας· οὐδέ κε

[32, 95]   τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται,

[32, 60]   προσιέναι καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι· τὰ μὲν οἶμαι διὰ τὸ εὔηθες καὶ

[32, 25]   χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ μὲν ὀργὴ πρὸς πάντα ἕτοιμος, ὥσπερ

[32, 60]   ἀγριότητα δυσπιστότερα εἶναι, καὶ τὰ μὲν οὐδ´ ὅλως πελάζειν, τὰ δ´

[32, 5]   ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´ ὡς

[32, 60]   παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος,

[32, 25]   δῆμος καὶ πόλεως γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ

[32, 15]   πονηρίαν εἴργοντες καὶ κατέχοντες. δεῖ μὲν οὖν ἑκατέρων ταῖς πόλεσι, πολὺ

[32, 1]   καὶ σωτῆρες τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν κακῶς ἐχρήσαντο τοῖς ὠσὶ

[32, 60]   γένος αὐτὸ καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν

[32, 65]   προειπόντες ἐκ τῆς πόλεως. ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ πρᾶγμα οὕτως ὑφεωρῶντο,

[32, 55]   μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου μὲν οὖν τοιαύτη φύσις, τὸ μὴ

[32, 80]   ὥσπερ καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο μὲν οὖν τοιοῦτον παράδειγμα κακίας καὶ

[32, 50]   πάντα· αὐτίκα ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ μὲν οὔτε ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν,

[32, 20]   καὶ πρὸς ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή,

[32, 45]   ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος μὲν παίζων καὶ καταγελῶν οὐ φαύλου

[32, 30]   περί γε τῶν ἄλλων τὸ μὲν πάντα ἐπεξελθεῖν, καὶ ταῦτα ἐν

[32, 95]   τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ τοῦτον καὶ

[32, 95]   αὐτήν, καὶ ὑμεῖς τοῦ δεῖνος μὲν πολλάκις ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε τῶν

[32, 90]   εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι. καίτοι δεινὰ μέν που καὶ ἐφ´ ἑκάστων τὰ

[32, 95]   προτιμήσῃ. μὴ γὰρ οἴεσθε ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι περὶ τῶν καταπλεόντων, ὁποῖοί

[32, 15]   ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ μὲν σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον

[32, 95]   Κύκλωπι πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν

[32, 10]   ἐπὶ κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς μὲν σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας

[32, 20]   μακρὰ θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν τ´ Εὖρός τε Νότος τε

[32, 65]   τὴν αὑτῶν φύσιν, ἀλλὰ μικρὸν μέν τι διασῴζειν τῆς Ὀρφέως διδασκαλίας,

[32, 10]   ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς μάλιστα μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα δὲ

[32, 25]   ὁμοίως δὲ καὶ δῆμος ὁ μέν τις εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ

[32, 85]   γὰρ ὅμοιον ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν τις ἴδοι πάνυ καλήν, τὸν

[32, 15]   καὶ λόγον, ᾧ διὰ βίου μέν τις χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ

[32, 90]   καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά τινος κρατῆται καὶ

[32, 45]   καταγέλωτι τῆς πόλεως, εἰ παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι

[32, 40]   οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε

[32, 40]   τὴν μανίαν. εὐθὺς γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν, οἱ δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους,

[32, 45]   εὐσχημονῆτε ὑμεῖς. νυνὶ δὲ τὸ μὲν τῶν ἡνιόχων τινὰ ἐκπεσεῖν ἐκ

[32, 90]   γὰρ αἱ λοιπαὶ νόσοι μέχρι μὲν τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ

[32, 85]   εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι. ταῦτα μὲν ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν καὶ φαύλων

[32, 45]   τῆς ἑαυτῶν οὐ φροντίζετε. κἂν μὲν ὑμῖν ὁ κιθαρῳδὸς ἐκμελῶς ᾄδῃ

[32, 65]   τὸν τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας ἄλλους,

[32, 1]   μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς

[32, 75]   τι μικρόν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´

[32, 80]   τούτων ποιητῶν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´

[32, 40]   ἔν τε συνόδοις καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´ ὅλης τῆς πόλεως

[32, 70]   καὶ τὸ ἀλόγιστον οὐκ ἐᾷ μένειν ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει

[32, 5]   καὶ τούτου φορὰ γέγονε· νόθον μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν,

[32, 80]   τῶν ἵππων τῶν Εὐμήλου. οὗτος μέντοι ἐστὶν ὁ περὶ τὴν Ἀθηνᾶν

[32, 35]   οὐ πάνυ δῆλός ἐστιν· ὅπως μέντοι θεωρεῖτε καὶ ποῖοί τινες ἐνθάδε

[32, 55]   ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι πεπωκότες, οὐ μέντοι κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν

[32, 50]   ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων δεῖσθαι· διαφέρουσι μέντοι περὶ ταῦτα πάντα· αὐτίκα ἑστιώμενοι

[32, 35]   πεζὰ ἐν τοῖς λόγοις, οὐ μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ μὲν γὰρ

[32, 15]   λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε. κινδυνεύει μέντοι πολλή τις εἶναι σπάνις ὑμῖν

[32, 20]   καὶ τὰς πληγὰς ὑφορώμενοι. τὸ μέντοι πρᾶγμα δυσχερὲς ὄντως καὶ δι´

[32, 60]   μεταβαλεῖν εἰς ἀνθρώπων τύπον, τὰς μέντοι ψυχὰς διαμένειν, οἷαι πρότερον ἦσαν.

[32, 40]   πολλοῦ τήν τε λιγνὺν καὶ μέρη τινὰ φλεγόμενα. καίτοι τάχα ἐρεῖ

[32, 25]   ἄπειρον, ὥς φασι, τῆς ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς

[32, 70]   κακία πρόεισιν ἐκ τῶν κατὰ μέρος τούτων ἁμαρτημάτων καὶ τελευταῖον ἐπ´

[32, 75]   δεῖ δαιμόνων; ἔστιν Ὀλυμπίασι κατὰ μέσον τὸν ἱππόδρομον Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός,

[32, 50]   τὰ γιγνόμενα οὐκ αἰσχρὰ καὶ μεστὰ πάσης ὕβρεως, τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ

[32, 1]   ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ μεστόν ἐστι καὶ θορύβου καὶ βωμολοχίας

[32, 15]   φιλοτιμίαν δυσχερὴς ὁ βίος καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας, λύπης, μυρίων ἄλλων

[32, 30]   ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ

[32, 45]   ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ

[32, 50]   τυχόντα, οἱ δὲ κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς,

[32, 5]   ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´ εὐνοίας καὶ φανερὰ ποιήσει τὰ

[32, 65]   Μακεδόνων, καὶ τοῦτο αὖθις ὕστερον μετὰ Ἀλεξάνδρου διαβὰν ἐνθάδε οἰκῆσαι. καὶ

[32, 50]   οἱ δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ

[32, 10]   περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν ὑπομένητε, μετὰ γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν

[32, 55]   λύπην ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ ἰατροὶ τὰ

[32, 45]   ἐν τῷ βίῳ· δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις

[32, 55]   τῶν ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ θεοῖς μετὰ μέλους θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ

[32, 55]   τῆς ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον

[32, 50]   ὑμῶν ζῶντας ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ μετὰ πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις

[32, 10]   ὤν, δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´

[32, 60]   ἀφικέσθαι πρὸς τὴν ναῦν, καὶ μετὰ ταῦτα ἐκπεσόντα αὐτὸν κατὰ τύχην

[32, 70]   ὥστε φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ μετὰ ταῦτα κατιέναι πολέμῳ καὶ διὰ

[32, 70]   ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι. τί οὖν; ἐβιάσαντο μετὰ ταῦτα οἱ προπετεῖς καὶ ἀκόλαστοι

[32, 70]   ὁμοίως πρόεισι καὶ παντὸς ἅπτεται μετὰ τῆς ἴσης εὐχερείας. μὴ οὖν

[32, 100]   προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα

[32, 60]   παρὰ Διὸς τὰ σώματα αὐτῶν μεταβαλεῖν εἰς ἀνθρώπων τύπον, τὰς μέντοι

[32, 65]   καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ εἴδη μεταβαλόντας εἰς ἀνθρώπους διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν.

[32, 70]   θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ σχημάτων μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας οἵας

[32, 25]   ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων

[32, 90]   δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις,

[32, 95]   ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι μετανοήσειε καὶ πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται.

[32, 75]   τινὰ ἀσέβειαν. φέρε οὖν, εἰ μεταξὺ θεῶν τις ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι

[32, 10]   κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ μεταξὺ θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ

[32, 75]   φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ γίγνεσθαι μεταξὺ καὶ σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν

[32, 20]   καὶ τὸ πέλαγος καὶ τὴν μεταξὺ τῶν πόλεων {καὶ τῶν} ἀνθρώπων

[32, 55]   τῶν παθῶν καὶ μάλιστα δὴ μεταστρέφειν ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ ἀγρίως διακειμένας.

[32, 95]   εὐθὺς πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν μετάσχητε τῆς φήμης, ἐκείνους δὲ περὶ

[32, 50]   δὲ κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι

[32, 75]   πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα, τοὶ δ´ ἐλατῆρες ἕστασαν ἐν

[32, 80]   πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις ἐν

[32, 40]   γὰρ ἄνθρωποι θύοντες μέν εἰσι μέτριοι καὶ βαδίζοντες καθ´ αὑτοὺς καὶ

[32, 50]   δραμεῖν ἐν τῇ πόλει δοκεῖ μέτριον, ἀλλὰ καὶ τῶν ξένων ἐπιπλήττουσι

[32, 55]   αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ μέτριον. ταῦτα δὴ πάντα ἀνέστραπται νῦν

[32, 70]   ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει μέτρον οὐδὲν ἡ ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων,

[32, 90]   καὶ γὰρ αἱ λοιπαὶ νόσοι μέχρι μὲν τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν

[32, 40]   ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος ἰδεῖν ἔστι μέχρι πολλοῦ τήν τε λιγνὺν καὶ

[32, 70]   οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ μέχρι σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς

[32, 5]   τότε νομίζειν ἑορτὴν ἄγειν, ἀλλὰ μὴ βαρύνεσθαι, κἂν ἄρα, δυσωπεῖσθαι ἐξειπεῖν,

[32, 75]   ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ γὰρ δαιμόνια πάντ´ ᾖ τὰ

[32, 95]   ἕκαστος καὶ διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ γὰρ οἴεσθε ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι

[32, 45]   ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν

[32, 85]   ὑμεῖς δὲ ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν

[32, 95]   πότερον ὡς σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον ὡς

[32, 65]   ἐφύλαττον τὰ ὦτα, ὡς ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι

[32, 65]   τὸ γένος τῶν κιθαρῳδῶν· διὸ μὴ δύνασθαι παντάπασιν ἐκβῆναι τὴν αὑτῶν

[32, 55]   μὲν οὖν τοιαύτη φύσις, τὸ μὴ δύνασθαι σωφρονεῖν, ἀλλὰ πολλὰ δυσχερῆ

[32, 60]   οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ μὴ δυσχεράνητε. ἔφη τοίνυν ἐκεῖνος περί

[32, 15]   φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί

[32, 100]   τόποι μάτην προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ

[32, 90]   ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν ᾗ μὴ καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει πάντως·

[32, 85]   σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ μὴ καὶ ὑμεῖς ἀπόλησθε {ἐκείνοις} παραπλησίως,

[32, 75]   διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε δὲ μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς τοιαύτης

[32, 5]   κοινῇ τὴν πόλιν, εἴ τι μὴ καλῶς ἔπραττον· ὥστε σὺν πολλοῖς

[32, 100]   τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ συμβέβηκεν ὅ φασιν Αἰγυπτίων

[32, 15]   οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ μὴ κατὰ γνώμην καὶ δύναμιν τῶν

[32, 60]   δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν αὐτοὺς

[32, 10]   ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ μεταξὺ θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς,

[32, 85]   ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.

[32, 85]   πολλῶν καὶ φαύλων ὀλίγα, ὅπως μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ

[32, 5]   ἐποίουν, ὅτι τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον μὴ μόνον τοὺς κατ´ ἄνδρα ἐλέγχειν,

[32, 30]   δέ μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες,

[32, 95]   κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων χερί. ~μὴ οὖν καὶ ὑμεῖς κατὰ ζῆλον

[32, 10]   τε χρησμῶν καὶ δι´ ὀνειράτων. μὴ οὖν οἴεσθε κοιμωμένων μόνον ἐπιμελεῖσθαι

[32, 70]   ἅπτεται μετὰ τῆς ἴσης εὐχερείας. μὴ οὖν οἴεσθε περὶ μικρῶν εἶναι

[32, 100]   δὲ τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου,

[32, 25]   ὄντως, οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ μὴ πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων,

[32, 35]   προσέχειν τοῖς ὀρθῶς λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ δὲ

[32, 45]   διὰ τὴν τοιαύτην πρόφασιν νεανιεύσασθαι, μὴ παραιτουμένους τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας,

[32, 20]   ἐν ἀρχῇ μὲν ᾐτιασάμην τοὺς μὴ παριόντας εἰς τὸ πλῆθος μηδὲ

[32, 100]   μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς,

[32, 30]   περὶ τοῦ δεῖν ἀκούειν, κεἰ μὴ πείθεσθε, λόγων. τοῦτο γὰρ οἶμαι

[32, 40]   ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι λέγωσιν

[32, 15]   ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ κακοῦ μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ μὲν γὰρ

[32, 95]   φήμης, ἐκείνους δὲ περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων

[32, 15]   ἐξαιροῦσι. βελτίους δέ εἰσιν οἱ μὴ ῥᾳδίως αὐτὸ πράττοντες. τὴν δὲ

[32, 50]   ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ συμφέρει; νὴ Δία, τὸ γὰρ

[32, 90]   ποία γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν μὴ σφόδρα ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν

[32, 30]   γυναῖκες, δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι κοσμίως,

[32, 45]   ἄλλοις καὶ πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ τὰ ὦτα ἐπαλήλιπται τῶν ἐκεῖ;

[32, 75]   ἀλλ´ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως μὴ ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως.

[32, 85]   στράτευμα λαμπρὸν ἦν, πλὴν εἰ μή τι διορύττειν ἢ διασκάπτειν ἢ

[32, 75]   ἱππικὸν τοῦτον ἔρωτα τῆς πόλεως, μή τι δυσχερὲς ὑμῖν καὶ ξένον

[32, 100]   Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν ἄλλως εἶναι

[32, 45]   τι καὶ γενναῖον ἐδύνατο πρᾶξαι μὴ τοιούτου τυχὼν δαίμονος· ὁδὶ δὲ

[32, 70]   καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ

[32, 65]   ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε. τοιγαροῦν εἰ μὴ τῶν προεστηκότων ἐτύχετε, χαλεπῶς ἂν

[32, 90]   τὴν αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης

[32, 15]   γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν δὲ μὴ φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν

[32, 15]   λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί τις, ὥσπερ οἶμαι

[32, 95]   ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ ἑτέρας

[32, 85]   ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡς

[32, 30]   ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ δῆμος,

[32, 100]   οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς

[32, 75]   ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως μὴ ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ γὰρ

[32, 85]   τὸν δὲ δεσπότην αὐτὸν ἀνδράποδον μηδὲ θυρωρεῖν ἄξιον. τῷ παντὶ γὰρ

[32, 15]   ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ τῶν παθῶν,

[32, 20]   μὴ παριόντας εἰς τὸ πλῆθος μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς

[32, 65]   ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς

[32, 45]   αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου τινός, ὅπου μηδεὶς ῥᾳδίως παρέβαλλε· κἀκεῖ δ´ ὁ

[32, 15]   τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ

[32, 30]   τότε σαφέστατα ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως

[32, 5]   καὶ ἐξὸν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλοντο, μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε

[32, 30]   ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν. ὥστ´, εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν μέγα ὁ

[32, 30]   ὑμᾶς καὶ τιμήσειεν· {ὥστε, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε ὑμῖν ὁ

[32, 10]   ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις μηδὲν ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις

[32, 50]   αἰδούμενοι γὰρ αὑτοὺς πρῶτοι καὶ μηδὲν ἀνόητον ποιοῦντες εἰκότως οἶμαι παρά

[32, 40]   ᾠδῆς καὶ δρόμων ἱππικῶν καὶ μηδὲν ἄξιον πράττουσαν ἐν τούτοις ἑαυτῆς;

[32, 95]   σοφὸν σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς καὶ μηδὲν ἐθέλειν διαλέγεσθαι. καίτοι τίνα γνώμην

[32, 65]   μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν δὲ ἐνίους,

[32, 90]   ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς

[32, 95]   συχνὸν μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ

[32, 85]   οἷα, περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου,

[32, 70]   ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ καὶ μηδενὸς ἄξια, φαύλως καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας

[32, 95]   καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς

[32, 95]   τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς ἐσχάτην τινὰ

[32, 15]   ἄπειροι τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες

[32, 60]   πρόβατα μᾶλλόν τε προσιέναι καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι· τὰ μὲν οἶμαι διὰ

[32, 85]   μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς

[32, 70]   ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς

[32, 60]   δὲ ἀνατρέπουσι καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν ὅ γε Ὀρφεὺς τὰ θηρία

[32, 25]   προαιρήσεται τῶν ἐμοῦ κρειττόνων. καὶ μὴν οὐδὲν ἂν〉 ἔχοιτε θέαμα κάλλιον

[32, 30]   πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί γε τῶν ἄλλων τὸ

[32, 10]   θεόν, {καὶ} κατ´ ἰδίαν ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων δὲ ἀμελεῖν

[32, 5]   ὑμῖν πάρεστι, καὶ οὐ δέος μήποτε ἐπιλίπῃ· τῶν δὲ τοιούτων λόγων,

[32, 10]   παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε δόξης χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ προσποιούμενον, ἀλλ´ ἐπὶ

[32, 20]   οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου

[32, 90]   ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν,

[32, 25]   πρόσωπον πρᾷον καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον

[32, 95]   μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς

[32, 10]   καθαρῶς καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε δόξης χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ

[32, 25]   γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον,

[32, 20]   τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ ἄρα

[32, 90]   τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν

[32, 95]   καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον συχνὸν μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε

[32, 60]   καὶ χαλεπῶς φέρειν· ὥστε τὴν μητέρα αὐτοῦ Καλλιόπην διὰ τὴν πρὸς

[32, 30]   ἐπεξελθεῖν, καὶ ταῦτα ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, καὶ τελέως ὑμᾶς ἀναγκάσαι καταγνῶναι

[32, 25]   καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε δὲ αὑτοὺς

[32, 65]   καὶ χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων, μιαιφονούντων. οἱ δ´ οὖν Λακεδαιμόνιοι πλεῖστον

[32, 70]   τινος; πολεμήσαιτε δ´ ἂν ὑμεῖς μίαν ἡμέραν; οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ

[32, 25]   Χιμαίρας, ἐκ παντοδαπῶν φύσεων {εἰς} μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ

[32, 30]   ὁ λόγος παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς

[32, 25]   τῆς κακίας αὐτῶν οὔσης οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ

[32, 35]   πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ μιᾶς πόλεως εἰς ταὐτὸ ξυνάγουσα πάντας

[32, 95]   ὡς ἐπτοημένος, ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων}

[32, 70]   τοὺς οὕτως ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ καὶ μηδενὸς ἄξια, φαύλως καὶ

[32, 45]   τοῦτο πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν μικράν, μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν. οὐ

[32, 85]   πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ} τῆς μικρᾶς καὶ ἀδόξου σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον.

[32, 75]   ἵν´ ὑμῖν καὶ χαρίσωμαί τι μικρόν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν χθονὶ

[32, 40]   δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν εἶπον, τὰ τοῦ Νείλου

[32, 30]   νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις

[32, 30]   νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί γε

[32, 65]   ἐκβῆναι τὴν αὑτῶν φύσιν, ἀλλὰ μικρὸν μέν τι διασῴζειν τῆς Ὀρφέως

[32, 30]   ὑμῖν ὁ λόγος παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ

[32, 5]   ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους, ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν

[32, 70]   εὐχερείας. μὴ οὖν οἴεσθε περὶ μικρῶν εἶναι τὸν λόγον, ὅταν τις

[32, 90]   τῶν μὴ σφόδρα ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν ᾗ μὴ καθ´ ἡμέραν

[32, 65]   ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν

[32, 60]   καὶ σπουδή. καὶ πόσῳ κρεῖττον μιμεῖσθαι τὸν νῦν ἄρχοντα παιδείᾳ καὶ

[32, 100]   τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς

[32, 60]   ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν αὐτοὺς τὸ ἀρχαῖον

[32, 1]   καὶ πολλάκις εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες, μῖμοί τ´ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι,

[32, 85]   ὡς φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας

[32, 90]   παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως μέγας μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν

[32, 65]   ὁποιασοῦν, ἐξεστάναι καὶ φρίττειν κατὰ μνήμην τὴν Ὀρφέως. εἶναι δὲ τῷ

[32, 45]   τοῖς ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται, σωτηρίας ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες

[32, 30]   Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´ ὅση κακότης παρὰ πᾶσιν, οὐχ

[32, 30]   ἁμαρτημάτων οὐ δυνατόν· οὐδ´ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ

[32, 65]   ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη μοι δοκεῖ τὸ πρᾶγμα καὶ τῶν

[32, 55]   τὰ δὲ ἄλλα καὶ πάνυ μοι δοκεῖτε ἐοικέναι Νύμφαις καὶ Σατύροις.

[32, 10]   μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι δοκῶ προελέσθαι τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ

[32, 30]   φωνὴ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες

[32, 65]   γνῶναι τὴν διατριβήν. δοκεῖ δέ μοι, καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες

[32, 20]   θεὸς δ´, ὅπερ ἔφην, θαρρῆσαί μοι παρέσχεν, ὅς τε καὶ ἄλκιμον

[32, 85]   θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς

[32, 85]   ἔπι τοι κἀμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς

[32, 55]   ἐργάζονται· τῶν δὲ Ἑλλήνων ὑμεῖς μόνοι δι´ ὤτων καὶ φωνῆς αὐτὸ

[32, 85]   καὶ φαύλων ὀλίγα, ὅπως μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ μὴν

[32, 90]   τῶν πατρίδων γίγνεσθαι; τί οὖν μόνοι Λακεδαιμόνιοι τοῦτ´ ἔσχον τὸ ὄνομα

[32, 30]   κακότης παρὰ πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν μόνοις. ~αὐτὸ δὲ τοῦτο περὶ οὗ

[32, 60]   καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν

[32, 55]   μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες,

[32, 40]   ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες μόνον, ἀλλὰ καὶ παῖδες καὶ γύναια.

[32, 30]   οὖν; τάχα ἐρεῖ τις, τοῦτο μόνον ἁμαρτάνομεν, τὸ φαύλως θεωρεῖν; καὶ

[32, 80]   ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ προσῆκε. μόνον δ´ ἐπὶ τῷ τέλει φησὶν

[32, 30]   τί ἂν εἴποι τις, οἷς μόνον δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον·

[32, 40]   ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´ Ἰταλοὺς

[32, 10]   ὀνειράτων. μὴ οὖν οἴεσθε κοιμωμένων μόνον ἐπιμελεῖσθαι τὸν θεόν, {καὶ} κατ´

[32, 1]   πρὸς τούτῳ ἐδείξατε ὅτι οὐ μόνον ἐστὲ ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ

[32, 90]   ἑαλωκέναι φαμὲν οὐχ ὑπὸ λῃστῶν μόνον, {ἢ ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας

[32, 85]   πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν

[32, 45]   τυχὼν δαίμονος· ὁδὶ δὲ κραυγῇ μόνον καὶ ἀνοίᾳ διὰ〉 δυστυχῆ φθόγγον

[32, 65]   Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ μηδὲν

[32, 20]   πᾶσι θαυμαστοὶ δόξετε, καὶ οὐ μόνον κρουμάτων ἔμπειροι καὶ ὀρχημάτων, ἀλλὰ

[32, 10]   δείκνυσι τὴν αὑτοῦ δύναμιν καὶ μόνον οὐ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν διά

[32, 50]   ὕβρεως, τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ ἀποβλέπειν, μόνον οὐκ ἐπὶ τοῖς χείλεσι τὰς

[32, 90]   τις πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους μόνον παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ ὄνειδος,

[32, 5]   ὅτι τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον μὴ μόνον τοὺς κατ´ ἄνδρα ἐλέγχειν, ἀλλὰ

[32, 85]   πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ πρὸς μόνον τοῦτο ἀποβλέπωσι καὶ περὶ τοῦτο

[32, 5]   ἑορτάζοντες καὶ δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ μόνον τῶν σφετέρων πολιτῶν, εἴ τινα

[32, 30]   φαύλως θεωρεῖν; καὶ περὶ τούτου μόνου λέγεις ἡμῖν, ἄλλο δ´ οὐθέν;

[32, 70]   ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς

[32, 25]   ἐκ παντοδαπῶν φύσεων {εἰς} μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ τοιούτῳ

[32, 30]   ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´ ὅση

[32, 100]   λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ

[32, 100]   ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν ἄλλως εἶναι δοκῇ τόπος

[32, 60]   ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας

[32, 60]   Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς ᾠδῆς· οὗτοι

[32, 55]   τε καὶ σώφρονας. ἥ τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα τοῖς ἀνθρώποις εὑρῆσθαι

[32, 65]   ἀναιδὲς καὶ περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ μουσικῇ, καὶ μελετᾶν τότ´ εὐθὺς ἀπιόντας

[32, 60]   πάντα τρόπον λωβησάμενοι τὴν ἀρχαίαν μουσικήν— τίς γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον

[32, 55]   περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν ἡ μουσικῆς δύναμις, ἁρμονίαν καὶ τάξιν αὐτόματον

[32, 100]   οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας. ὁ

[32, 45]   τοῦτο δείκνυσι; μὰ Δί´ οὐ μουσικῆς ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´

[32, 60]   τὴν φιλανθρωπίαν, τῶν δὲ ὀρνίθων μουσικὸν δήπου τὸ γένος αὐτὸ καὶ

[32, 100]   Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε

[32, 55]   εἰς τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ Μουσῶν, ἀλλ´ ἐκ Κορυβάντων τινῶν κατέχεσθε,

[32, 55]   ἐοίκατε κραιπαλῶσιν. καίτοι τὰ τῶν Μουσῶν καὶ τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος ἤπια

[32, 55]   πιστὰ ποιεῖτε τὰ τῶν ποιητῶν μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας

[32, 45]   ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα

[32, 80]   σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων,

[32, 45]   ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ γὰρ ἐκείναις ὅ,

[32, 1]   τε καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται μυριάδες ἀνθρώπων ἅμα καὶ τὰ δέοντα

[32, 30]   καὶ νομιεῖτε οὐδενὸς ἄξιον, κἂν μυριάκις ὑμῶν ἔχῃ τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ

[32, 20]   ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους θόρυβον οὐδὲ μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι χωρὶς

[32, 15]   καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας, λύπης, μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων δὲ ἓν

[32, 40]   τούτου συνήθους, ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ

[32, 25]   οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ ποικίλον τε καὶ

[32, 10]   στεφάνους δὲ καὶ ἑταίρας καὶ μύρον αὐτοῖς εἰσφέροι. τινὲς δὲ ὀλίγοι

[32, 75]   ὁ διώκων, οὐδ´ Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς

Discours, par.
[32, 45]	πολυανθρωποτάτῃ πασῶν πόλει τοιαῦτα ἐργάζονται,	μὰ	Δί´ οὐ δι´ αὑτῶν τινα
[32, 95]	καὶ τὴν πατρίδα κρείττω ποιεῖν,	μὰ	Δί´ οὐ κρήναις οὐδὲ προπυλαίοις·
[32, 45]	ἐκεῖ; τί οὖν τοῦτο δείκνυσι;	μὰ	Δί´ οὐ μουσικῆς ἰσχὺν οὐδ´
[32, 65]	ἡδὺς ἐδόκει καὶ περιττὸς εἶναι,	μὰ	Δί´ οὐκ ἐτίμησαν αὐτόν, ἀλλ´
[32, 75]	καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι τὸν αὐτόν,	μὰ	Δί´ οὐχ ὑπὲρ τῶν ἵππων,
[32, 60]	τερετισμάτων ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι	μάγειροι	συντρίψαντες {τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ
[32, 55]	ἀφικνεῖται δεῦρο αὐτόματον οὐδὲ τὴν	μᾶζαν	ἔχετε ἐν ἐξουσίᾳ δήπουθεν, ἀλλὰ
[32, 75]	ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι διατεινάμενος, δαιμόνιοι,	μαίνεσθε	καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ βρωτὺν
[32, 5]	ψυχαγωγίας καὶ ἀπάτας τῆς πόλεως·	μαινοίμην	γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς,
[32, 55]	ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς	μαινομένας	ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους· οὐκοῦν
[32, 40]	μέγιστον τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ·	μαινομένην	δὲ ὑπὸ ᾠδῆς καὶ δρόμων
[32, 85]	περὶ τοῦτο διατρίβωσι πηδῶντες καὶ	μαινόμενοι	καὶ παίοντες ἀλλήλους καὶ ἀπόρρητα
[32, 90]	Εὐριπίδης τὸν Ἡρακλέα φησὶ παθεῖν	μαινόμενον·	ἐκ τοῦδε βαίνων ἅρματ´ οὐκ
[32, 20]	καὶ φήσουσι δοξοκόπον εἶναι καὶ	μαινόμενον,	ὅστις ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ
[32, 25]	τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε ἰέναι	μαινομένου	τινὸς ἀληθῶς ἔργον ἢ σφόδρα
[32, 85]	πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ	μαινομένων,	ὥσπερ τινὰ κόπρον βαθεῖαν ἐν
[32, 40]	Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον χωρίον, ἐν ᾧ	μαίνονται	καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον λέγων·
[32, 35]	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις χαίρουσι, καὶ	μακαρίους	ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν οἰκῶσι καθ´
[32, 65]	σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε ἄλλους	Μακεδόνας	ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ
[32, 60]	ἐκεῖνος περί τε Θρᾴκην καὶ	Μακεδονίαν	τὸν Ὀρφέα μελῳδεῖν, καθάπερ εἴρηται,
[32, 65]	ἐξ ἐκείνων γένος τι φῦναι	Μακεδόνων,	καὶ τοῦτο αὖθις ὕστερον μετὰ
[32, 20]	κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς κύματα	μακρὰ	θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν
[32, 45]	ἐν ἐρήμῳ ἦσαν πελάγει καὶ	μακρὰν	ἀπῳκισμέναι καθ´ αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου
[32, 60]	τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ	μακρότερος.	σκοπεῖτε οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι,
[32, 55]	φλεγμαίνοντα τῶν ἑλκῶν ὑγραίνοντες καὶ	μαλακοποιοῦντες	ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ ἧττον δὲ
[32, 15]	καὶ λόγου ψυχὰς πραΰνειν καὶ	μαλάττειν.	οὗτοι δὲ σωτῆρές εἰσι καὶ
[32, 25]	λέγοιμι. φημὶ δὴ δῆμον ἐοικέναι	μάλιστα	ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα ἰσχυρῷ,
[32, 10]	μάλιστα μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον,	μάλιστα	δὲ αὐτὸ δείκνυσι τὴν αὑτοῦ
[32, 55]	εὑρῆσθαι δοκεῖ τῶν παθῶν καὶ	μάλιστα	δὴ μεταστρέφειν ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ
[32, 30]	γε προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ	μάλιστα	ἐν ταῖς ὁδοῖς {πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν.
[32, 30]	τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς δὲ	μάλιστα	ἐνταῦθα ἀφυλάκτως ἔχετε καὶ προήσεσθε
[32, 30]	οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ	μάλιστα	ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι
[32, 10]	ὑμᾶς ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς	μάλιστα	μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα
[32, 75]	ἱππόδρομον Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα	μάλιστα	συνέβαινε τοὺς ἵππους πτοεῖσθαι καὶ
[32, 70]	ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο προελθών, οὗ	μάλιστα	τὸ πλῆθος ὑμῶν συνειστήκει, καὶ
[32, 1]	τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ δὲ	μᾶλλον	ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ μὲν
[32, 25]	τι τῶν χρησίμων ἐστὶ καὶ	μᾶλλον	ἂν ὑμᾶς ὠφελήσειεν ἢ περὶ
[32, 15]	δὲ καύσει καὶ τομῇ, προσήκουσα	μᾶλλον	ἄρχουσι καὶ νόμοις καὶ δικασταῖς,
[32, 55]	ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν καὶ προσέχειν	μᾶλλον	αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν μόνον
[32, 95]	αὐτὸς ἔλεγε Διὸς υἱὸς εἶναι.	μᾶλλον	δ´ ἴσως οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν
[32, 45]	πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν μικράν,	μᾶλλον	δὲ δόξαν κενήν. οὐ γὰρ
[32, 55]	ὤτων καὶ φωνῆς αὐτὸ πάσχετε,	μᾶλλον	δὲ ληρεῖτε ἐκείνων {κάκιον} καὶ
[32, 1]	γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν,	μᾶλλον	δὲ οὐδὲ τούτου· τί γάρ,
[32, 35]	ἔθνος, σῶμα τῆς πόλεώς ἐστι,	μᾶλλον	δὲ προσθήκη, τοῦ τε ποταμοῦ
[32, 65]	ῥητόρων ἅπτεσθαι καὶ φιλοσόφων ἐνίων·	μᾶλλον	δὲ τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι
[32, 75]	τὸν τόπον ἀσφαλῆ. πολὺ δὴ	μᾶλλον	ἔγωγε ὑμῖν συμβουλεύω τὸν θεὸν
[32, 85]	καὶ πρὸς ὀλίγον γιγνομένη καὶ	μᾶλλον	ἐλεεῖσθαι τοὺς παθόντας ἢ καταγελᾶσθαι
[32, 55]	ἐκείνων {κάκιον} καὶ παραφέρεσθε καὶ	μᾶλλον	ἐοίκατε κραιπαλῶσιν. καίτοι τὰ τῶν
[32, 90]	Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς λόγους	μᾶλλον	ἐπιτηδεύοντας καὶ ποίησιν καὶ χοροὺς
[32, 1]	θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ κόραις	μᾶλλον	ἔπρεπε καὶ παισὶ Λυδῶν ἢ
[32, 90]	τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἑτέροις τισίν· οὐ βούλομαι γὰρ
[32, 100]	ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς Χάριτας, ἀλλὰ	μᾶλλον	Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· μὴ
[32, 10]	δύο ῥήματα εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες	μᾶλλον	ἢ διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν
[32, 35]	λιμένας καὶ τόπους καὶ πάντα	μᾶλλον	ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον
[32, 15]	περιγίγνεται διὰ τούτου, ἀλλ´ ἀπέχθεια	μᾶλλον	καὶ λοιδορία καὶ προπηλακισμός· ὧν
[32, 90]	αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα	μᾶλλον,	ὅταν ᾖ περὶ τὰς πόλεις.
[32, 85]	ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς	μᾶλλον,	οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς τῶν
[32, 5]	δέ, ἂν ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ	μᾶλλον	παρὰ τοὺς καλουμένους φιλοσόφους. οἱ
[32, 80]	τῇ θέᾳ καθέστηκεν, ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	πέτεσθε τῶν ἵππων καὶ τῶν
[32, 55]	ἐκπεπληγμένοι κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν	μᾶλλον,	συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς
[32, 60]	δὲ πτηνὰ καὶ τὰ πρόβατα	μᾶλλόν	τε προσιέναι καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι·
[32, 95]	καὶ μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ	μᾶλλον	ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ,
[32, 40]	δὲ ἔφη κινεῖν αὐτοῖς τὴν	μανίαν.	εὐθὺς γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν,
[32, 55]	καὶ σώμασιν, οὐ νόσον οὐδὲ	μανίαν·	τὰς δὲ παρθένους, ὡς ἂν
[32, 80]	πυρὸς ὁρμῇ· ὣς οἱ μὲν	μάρναντο	πυρὸς δέμας· οὐδέ κε φαίης
[32, 70]	τούτους συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ	μαστίγων	ἠλαύνεσθε τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις,
[32, 95]	ἢ ἀπειρίαν οὐκ ἂν θέλοι	μάτην	ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς εἰδὼς ὅτι οὔτ´
[32, 100]	καθάπερ οἶμαι καὶ ἄλλοι τόποι	μάτην	προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες
[32, 80]	τοῖς παρ´ ὑμῖν (πλὴν ὅτι	μάχεσθαί	γε οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ
[32, 50]	βαδίζων {ἢ} πεσών τινα ἔωσε,	μάχεται	πρὸς ἕτερον. ὁμοίως καὶ περὶ
[32, 40]	οἱ δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες	μάχονται	πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων, οἱ δὲ
[32, 45]	αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό	με〉	οἴεσθε λέγειν ὡς οὐ χρὴ
[32, 20]	οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν	με	φαίητε, ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς
[32, 90]	βλέπηται κοινόν, τότε ἐπίσημον καὶ	μέγα	καὶ δημοσίᾳ γίγνεται. ποία γὰρ
[32, 1]	ἐπιβήτορες, οἵ τε τάχιστα ἤγειραν	μέγα	νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις, ξυνὸν
[32, 30]	εἰ μηδὲν ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν	μέγα	ὁ λόγος, τοῦτο γοῦν ὅτι
[32, 60]	ἀνθρώποις, εἰ θεμιτὸν εἰπεῖν, οὐδὲν	μέγα	οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ
[32, 75]	καὶ συγγενομένην χαλεπόν τι καὶ	μέγα	τεκεῖν τέρας. δέδοικα δὴ κἀγὼ
[32, 80]	καὶ πᾶσι θεοῖσι χεῖρας ἀνίσχοντες	μεγάλ´	εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε περ κλαγγὴ
[32, 95]	Θεόφιλος τοίνυν πολλὰ ἔχων καὶ	μεγάλα	ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα,
[32, 35]	μὲν γὰρ λεγόμενα αὐτὰ οὐ	μεγάλα,	περὶ μεγίστων δὲ ὡς οἷόν
[32, 30]	σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι	μεγάλη	ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν.
[32, 30]	σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι	μεγάλη	ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν.
[32, 85]	καὶ ἀκολάστων ὑπῆρξε πολιτῶν. καίτοι	μεγάλη	τε καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´
[32, 25]	ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα ἰσχυρῷ,	μεγάλην	τινὰ ἐξουσίαν καὶ ῥώμην ἔχοντι,
[32, 90]	τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ	μεγάλης	οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν
[32, 35]	ἐμαυτόν. δεινοὶ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ	μεγάλοι	σοφισταὶ καὶ γόητες· τὰ δ´
[32, 25]	δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ	μεγαλοπρεπὲς	δήμου πρόσωπον πρᾷον καὶ καθεστηκὸς
[32, 40]	ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ	μεγάλου	λήξαντος ἰδεῖν ἔστι μέχρι πολλοῦ
[32, 25]	μὴ πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής,	μεγαλόφρων,	αἰδούμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας
[32, 95]	ὑπερβάλοισθέ ποτε οἶμαι τὴν ἐκείνου	μεγαλοψυχίαν·	ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν
[32, 95]	τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ	μεγάλῳ,	τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς
[32, 90]	πόσους γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ	Μεγαρέων	ἢ Κορινθίων τὰ σώματα ἀσκεῖν
[32, 90]	κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως	μέγας	μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν
[32, 85]	ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός τε	μέγας	τε; ἀλλ´ ἔπι τοι κἀμοὶ
[32, 35]	ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ	μεγέθει	καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον ὅσον
[32, 35]	ἐκδέχεσθε, κάλλει τε λιμένων καὶ	μεγέθει	στόλου καὶ τῶν πανταχοῦ γιγνομένων
[32, 45]	δεινὸν ἡγεῖσθε καὶ συμφορὰν πασῶν	μεγίστην·	αὐτοὶ δὲ ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ
[32, 5]	δ´ ὡς οἷόν τε τὸ	μέγιστον,	καταγελᾶν ἐθίζοντες τοὺς ἀνοήτους τῶν
[32, 40]	καὶ τῆς θαλάττης καὶ τὸ	μέγιστον	τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ· μαινομένην
[32, 35]	λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ	μεγίστων	δὲ ὡς οἷόν τε. καὶ
[32, 10]	ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε καὶ	μεθ´	ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου
[32, 45]	ὁ νοῦν ἔχων ἐσώθη καὶ	μεθ´	ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν
[32, 50]	δέδωκε τοὺς φρονιμωτέρους τῆς πόλεως,	μεθ´	ὧν καὶ θεωρεῖτε καὶ τἄλλα
[32, 55]	δὴ πάντα ἀνέστραπται νῦν καὶ	μεθέστηκεν	εἰς τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ
[32, 55]	μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ	μέθη	πρὸς ᾠδὴν τρέπει καὶ ὄρχησιν·
[32, 55]	τοὐναντίον ἐστίν. ἡ γὰρ ᾠδὴ	μέθην	ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου μὲν
[32, 55]	μὲν γὰρ ἐνίοις τῶν βαρβάρων	μέθην	φασὶ γίγνεσθαι πραεῖαν δι´ ἀτμοῦ
[32, 90]	εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ	μέθης	ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων
[32, 90]	καὶ διασκευαῖς Καρίωνα μὲν εἰσάγοντες	μεθύοντα	καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα κινοῦσι
[32, 20]	φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε	μεῖζον	ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ ἄρα ἔδεισα
[32, 35]	παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας λόγου	μεῖζον,	τό τε θαυμαστὸν αὐτοῦ καὶ
[32, 25]	καὶ ῥώμην ἔχοντι, καὶ τοσούτῳ	μείζονι	δυνάστῃ καὶ ἄρχοντι πλεόνων, ὅσῳπερ
[32, 75]	πάντ´ ᾖ τὰ τοιαῦτα καὶ	μείζονος	δεόμενα ἀποτροπῆς. φασὶν ἀρχαίαν βασιλίδα
[32, 30]	μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ τῶν	μειζόνων	ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὁρώντων,
[32, 70]	τἄλλα σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν	μειζόνων	ὀρθῶς βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν
[32, 1]	ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον	μείζω	τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι
[32, 20]	τῇ ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς ὠφελεῖν.	μείναντες	δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ τέλους
[32, 35]	ἀρετῆς δὲ οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς	μέλει.	ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην οὔτε
[32, 30]	τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς	μέλει.	οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν
[32, 60]	εὐθὺς ἀποχωρεῖν, οὐχ ἡδόμενα τῷ	μέλει.	τὰ δὲ πτηνὰ καὶ τὰ
[32, 65]	περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ μουσικῇ, καὶ	μελετᾶν	τότ´ εὐθὺς ἀπιόντας καθ´ αὑτοὺς
[32, 55]	ἢ νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ	μέλι	δύνασθε εὐχερῶς οὕτως ἔχειν ἄκροισι
[32, 95]	τῇ Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου	μέλιτος	ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι,
[32, 65]	γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς	μέλος	καὶ τοὺς κάμνοντας ἰάσονται. περὶ
[32, 60]	μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ	μέλος,	ὥς φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου
[32, 1]	ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ	μέλους;	δήμου δὲ τὸ καλῶς ἀκοῦσαι.
[32, 55]	ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ θεοῖς μετὰ	μέλους	θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες
[32, 60]	καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ	μέλους	καὶ πάντα τρόπον λωβησάμενοι τὴν
[32, 55]	παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ	μέλους	καὶ Σατύρους· οὐκοῦν ὑμῖν τὰ
[32, 65]	δ´ αὐτοῖς ἐμμένειν κύνειον τοῦ	μέλους.	ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ
[32, 20]	οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα	μέλους	τινὸς ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ
[32, 60]	Θρᾴκην καὶ Μακεδονίαν τὸν Ὀρφέα	μελῳδεῖν,	καθάπερ εἴρηται, κἀκεῖ τὰ ζῷα
[32, 70]	ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ μὴν ἐκεῖνο	μέμνησθε	τὸ γελοῖον ὡς ὁ βέλτιστος
[32, 10]	τοῦ Ἄπιδος φήμας ἐνθάδε ἐν	Μέμφει	πλησίον ὑμῶν, ὅτι παῖδες ἀπαγγέλλουσι
[32, 100]	τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν εἰς	Μέμφιν,	ἐκπληττομένων αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων ἐκάλεσεν.
[32, 25]	προστάται χρηστοὶ καὶ δίκαιοι, τῶν	μὲν	ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ
[32, 45]	τὸ δὲ ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος	μὲν	ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν,
[32, 40]	τὸ δεινὸν καὶ διαλυθῶσι, τὸ	μὲν	ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆς ταραχῆς· ἔτι
[32, 40]	πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς	μὲν	ἀκούετε ἑνός, ἂν οὕτω τύχῃ,
[32, 25]	σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι, χαλεποὶ	μὲν	ἀκοῦσαι, χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων
[32, 85]	πυνθανομένους περὶ τῆς πόλεως τὰ	μὲν	ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ οἷα, περὶ
[32, 65]	τῇ πρὸς τὸν Ὀρφέα τὰ	μὲν	ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι,
[32, 40]	οὐχ ὡς πόλιν εἴδομεν τὰ	μὲν	ἄλλα θαυμαστὴν καὶ τῶν ἀνθρωπίνων
[32, 100]	ὦτα ᾄσεται. καὶ δὴ τὸν	μὲν	ἄλλον χρόνον οὐ προσεῖχεν οὐδὲ
[32, 30]	αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς	μέν,	ἄν τις ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων
[32, 30]	οἷοί ἐστε. ἐμοὶ γὰρ νῦν	μὲν	ἀξιοθέατοι δοκεῖτε εἶναι καὶ ἰδιώταις
[32, 70]	προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς ἐκεῖνον	μὲν	ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς
[32, 20]	ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου	μὲν	ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου· θεὸς δ´,
[32, 70]	διὰ Ῥωμαίων; καὶ τέλος ἐκεῖνος	μὲν	αὐλῶν, ὑμεῖς δὲ ὀρχούμενοι τὴν
[32, 70]	τόπον βραχὺν προηγόρευεν ὡς εἰ	μὲν	αὐτὸς ἐκεῖ προέλθοι, νενικηκὼς εἴη
[32, 70]	καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ	μὲν	βασιλεὺς ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο
[32, 20]	χωρὶς ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο	μὲν	γὰρ ἀλεξιφάρμακόν ἐστι πρὸς τὸν
[32, 55]	συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς	μὲν	γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη
[32, 1]	δὲ τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν	μὲν	γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων ποτὲ
[32, 65]	ὡς ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ	μὲν	γὰρ ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ
[32, 5]	παρὰ τοὺς καλουμένους φιλοσόφους. οἱ	μὲν	γὰρ αὐτῶν ὅλως εἰς πλῆθος
[32, 50]	τοῦτο λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ	μὲν	γὰρ δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς καὶ
[32, 40]	τὸν Σκύθην φασὶν εἰπεῖν· ἐδόκει	μὲν	γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε
[32, 55]	οὐκ ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ	μὲν	γὰρ ἐνίοις τῶν βαρβάρων μέθην
[32, 1]	ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ	μὲν	γὰρ ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν,
[32, 35]	ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν. ὅπως	μὲν	γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς ἢ
[32, 45]	ἢ διὰ τοιαύτην αἰτίαν. τὸ	μὲν	γάρ ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ θάνατος,
[32, 60]	σῶσαι, πῶς ἂν διέκεισθε; τούτων	μὲν	γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ
[32, 1]	οὐ συνέντες τοῦ θεοῦ. τοῦτο	μὲν	γὰρ κόραις μᾶλλον ἔπρεπε καὶ
[32, 35]	οὐ μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ	μὲν	γὰρ λεγόμενα αὐτὰ οὐ μεγάλα,
[32, 60]	ὄρνιθας καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς	μὲν	γὰρ λέοντας καὶ τὰ τοιαῦτα
[32, 30]	προέλθῃ καὶ ἀθρόος γένηται; χρὴ	μὲν	γὰρ οἶμαι καὶ τὸν ἄλλον
[32, 5]	λῆρος ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο	μὲν	γάρ, ὅπερ εἶπον, ἀεὶ ὑμῖν
[32, 95]	κρήναις οὐδὲ προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα	μὲν	γὰρ οὐ δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν
[32, 10]	καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι
[32, 55]	ἤπια δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν	μὲν	γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν,
[32, 45]	διὰ ταῦθ´ ὑμῶν ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι	μὲν	γὰρ πάντες. αἱ δὲ Σειρῆνες
[32, 15]	τῶν ἐν ταῖς ἐξουσίαις. κολάζειν	μὲν	γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν δὲ
[32, 15]	κακοῦ μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ	μὲν	γὰρ τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι,
[32, 60]	οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ	μὲν	γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ
[32, 25]	τῆς ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ	μὲν	γὰρ ὡς τῆς βελτίονος οὖσιν
[32, 30]	δυνατόν· οὐδ´ εἴ μοι δέκα	μὲν	γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματ´ εἶεν,
[32, 75]	οὐδ´ Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ	μὲν	δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς, ὁ
[32, 70]	ὄλεθρον αὐξηθεῖσα ἤγαγεν. καὶ ταῦτα	μὲν	δὴ τὰ περὶ τὸ θέατρον.
[32, 50]	ἀξίου, πόσης αἰσχύνης; καὶ τούτους	μὲν	ἐάσωμεν, ἀλλ´ ἐν αὐτῇ τῇ
[32, 20]	τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς	μὲν	εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους
[32, 90]	ταῖς κωμῳδίαις καὶ διασκευαῖς Καρίωνα	μὲν	εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ
[32, 40]	ἑαυτῆς; οἱ γὰρ ἄνθρωποι θύοντες	μέν	εἰσι μέτριοι καὶ βαδίζοντες καθ´
[32, 10]	ὑμῶν κατεγνωκότες. οὗτοι δ´ εἰ	μέν	εἰσι ποιηταὶ καὶ ῥήτορες, οὐδὲν
[32, 50]	καὶ περὶ τὰς θέας οἱ	μέν	εἰσιν ἄπληστοι καὶ λίχνοι καὶ
[32, 65]	ἐμμένειν κύνειον τοῦ μέλους. ταῦτα	μὲν	ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ Φρύξ. ἐγὼ
[32, 65]	ἄρχειν ἦσαν ἱκανοί, καὶ τῶν	μὲν	Ἑλλήνων προέστησαν πολλὰ ἔτη, τοὺς
[32, 40]	ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων	μὲν	Ἑλλήνων, τοσούτων δὲ βαρβάρων. τί
[32, 50]	ἐστι καὶ ἁπλοῦν δήπουθεν, τοῦ	μὲν	ἐμφαίνει τὴν ἡσυχίαν τοῦ τρόπου
[32, 45]	σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι	μὲν	ἐν ἐρήμῳ ἦσαν πελάγει καὶ
[32, 5]	τῶν δὲ Κυνικῶν λεγομένων ἔστι	μὲν	ἐν τῇ πόλει πλῆθος οὐκ
[32, 15]	καθάπερ τῶν ἄλλων νόσων· ἡ	μὲν	ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις, ἡ
[32, 10]	ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων οἱ	μὲν	ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς,
[32, 15]	δὲ μὴ φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ	μέν	ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ
[32, 15]	διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες ἄλλοτε	μὲν	ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´ αὖτε
[32, 1]	θέατρον· εἰς τοῦτο δὲ καλὸν	μὲν	ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ
[32, 5]	τοιαῦτά ἐστε, ἀφ´ ὧν νοῦν	μὲν	ἢ φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν
[32, 30]	διδάσκοντος. ἐγὼ δὲ καὶ νῦν	μὲν	ἡγοῦμαι πολλὰ καὶ χρήσιμα εἰρηκέναι
[32, 60]	καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους	μὲν	ᾔδειν οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ
[32, 80]	οἷσιν ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς	μὲν	ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους,
[32, 20]	γίγνονται. ~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ	μὲν	ᾐτιασάμην τοὺς μὴ παριόντας εἰς
[32, 75]	ὑπὲρ τοῦ τυχόντος ἀργυρίου, νῦν	μὲν	ἡττωμένων, νῦν δὲ νικώντων, ἀεὶ
[32, 20]	τις ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος	μὲν	θεὸς ὢν καὶ πετόμενος δυσχεραίνει
[32, 40]	ἢ τῶν Βακτρίων, ὡς αὐτοὶ	μὲν	ἴσασιν ἱππεύειν καὶ σχεδὸν ἄριστοι
[32, 85]	καὶ τὰς οἰκίας κατακάωσιν· αὕτη	μὲν	ἴσως τελευταία καὶ πρὸς ὀλίγον
[32, 85]	τινὸς φθαρῆναι λέγεται· πλὴν οἱ	μὲν	ἴσως ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς δὲ
[32, 1]	καὶ οὐ προσέχοντες καὶ παιδιᾶς	μὲν	καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς
[32, 80]	ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ· ὣς οἱ	μὲν	μάρναντο πυρὸς δέμας· οὐδέ κε
[32, 95]	τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ	μὲν	μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται,
[32, 60]	προσιέναι καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι· τὰ	μὲν	οἶμαι διὰ τὸ εὔηθες καὶ
[32, 25]	χαλεποὶ δὲ συμβαλεῖν· τούτων ἡ	μὲν	ὀργὴ πρὸς πάντα ἕτοιμος, ὥσπερ
[32, 60]	ἀγριότητα δυσπιστότερα εἶναι, καὶ τὰ	μὲν	οὐδ´ ὅλως πελάζειν, τὰ δ´
[32, 5]	ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν	μὲν	οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´ ὡς
[32, 60]	παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ	μὲν	οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος,
[32, 25]	δῆμος καὶ πόλεως γενναιοτέρας. ἐκείνων	μὲν	οὖν εἰσι βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ
[32, 15]	πονηρίαν εἴργοντες καὶ κατέχοντες. δεῖ	μὲν	οὖν ἑκατέρων ταῖς πόλεσι, πολὺ
[32, 1]	καὶ σωτῆρες τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι	μὲν	οὖν κακῶς ἐχρήσαντο τοῖς ὠσὶ
[32, 60]	γένος αὐτὸ καὶ φιλῳδόν. ζῶντος	μὲν	οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν
[32, 65]	προειπόντες ἐκ τῆς πόλεως. ἐκεῖνοι	μὲν	οὖν τὸ πρᾶγμα οὕτως ὑφεωρῶντο,
[32, 55]	μέθην ἐμποιεῖ καὶ παράνοιαν. οἴνου	μὲν	οὖν τοιαύτη φύσις, τὸ μὴ
[32, 80]	ὥσπερ καὶ εἶπον ἤδη. τοῦτο	μὲν	οὖν τοιοῦτον παράδειγμα κακίας καὶ
[32, 50]	πάντα· αὐτίκα ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ	μὲν	οὔτε ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν,
[32, 20]	καὶ πρὸς ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ	μὲν	οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή,
[32, 45]	ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος	μὲν	παίζων καὶ καταγελῶν οὐ φαύλου
[32, 30]	περί γε τῶν ἄλλων τὸ	μὲν	πάντα ἐπεξελθεῖν, καὶ ταῦτα ἐν
[32, 95]	τὴν σαρδόνιον καλουμένην, ἣ γέλωτα	μὲν	ποιεῖ, χαλεπὸν δὲ τοῦτον καὶ
[32, 95]	αὐτήν, καὶ ὑμεῖς τοῦ δεῖνος	μὲν	πολλάκις ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε τῶν
[32, 90]	εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι. καίτοι δεινὰ	μέν	που καὶ ἐφ´ ἑκάστων τὰ
[32, 95]	προτιμήσῃ. μὴ γὰρ οἴεσθε ὑμᾶς	μὲν	πυνθάνεσθαι περὶ τῶν καταπλεόντων, ὁποῖοί
[32, 15]	ἐπὶ τοῦδε τοῦ ὕδατος τὸ	μὲν	σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον
[32, 95]	Κύκλωπι πεπωκότι καὶ ἐρῶντι, τὸ	μὲν	σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν
[32, 10]	ἐπὶ κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς	μὲν	σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας
[32, 20]	μακρὰ θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ	μέν	τ´ Εὖρός τε Νότος τε
[32, 65]	τὴν αὑτῶν φύσιν, ἀλλὰ μικρὸν	μέν	τι διασῴζειν τῆς Ὀρφέως διδασκαλίας,
[32, 10]	ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς μάλιστα	μὲν	τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα δὲ
[32, 25]	ὁμοίως δὲ καὶ δῆμος ὁ	μέν	τις εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ
[32, 85]	γὰρ ὅμοιον ὥσπερ εἰ οἰκίαν	μέν	τις ἴδοι πάνυ καλήν, τὸν
[32, 15]	καὶ λόγον, ᾧ διὰ βίου	μέν	τις χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ
[32, 90]	καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ ἂν	μὲν	τὸ σῶμά τινος κρατῆται καὶ
[32, 45]	καταγέλωτι τῆς πόλεως, εἰ παρὰ	μὲν	τοῖς ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι
[32, 40]	οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ ὁρᾶτε	μὲν	τρεῖς ἢ τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε
[32, 40]	τὴν μανίαν. εὐθὺς γὰρ οἱ	μὲν	τρέχουσιν, οἱ δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους,
[32, 45]	εὐσχημονῆτε ὑμεῖς. νυνὶ δὲ τὸ	μὲν	τῶν ἡνιόχων τινὰ ἐκπεσεῖν ἐκ
[32, 90]	γὰρ αἱ λοιπαὶ νόσοι μέχρι	μὲν	τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ
[32, 85]	εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι. ταῦτα	μὲν	ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν καὶ φαύλων
[32, 45]	τῆς ἑαυτῶν οὐ φροντίζετε. κἂν	μὲν	ὑμῖν ὁ κιθαρῳδὸς ἐκμελῶς ᾄδῃ
[32, 65]	τὸν τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι	μὲν	ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας ἄλλους,
[32, 1]	μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ	μὲν	φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς
[32, 75]	τι μικρόν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε	μὲν	χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´
[32, 80]	τούτων ποιητῶν· ἅρματα δ´ ἄλλοτε	μὲν	χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´
[32, 40]	ἔν τε συνόδοις καὶ στενωποῖς	μένει	καὶ δι´ ὅλης τῆς πόλεως
[32, 70]	καὶ τὸ ἀλόγιστον οὐκ ἐᾷ	μένειν	ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει
[32, 5]	καὶ τούτου φορὰ γέγονε· νόθον	μέντοι	γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν,
[32, 80]	τῶν ἵππων τῶν Εὐμήλου. οὗτος	μέντοι	ἐστὶν ὁ περὶ τὴν Ἀθηνᾶν
[32, 35]	οὐ πάνυ δῆλός ἐστιν· ὅπως	μέντοι	θεωρεῖτε καὶ ποῖοί τινες ἐνθάδε
[32, 55]	ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι πεπωκότες, οὐ	μέντοι	κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν
[32, 50]	ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων δεῖσθαι· διαφέρουσι	μέντοι	περὶ ταῦτα πάντα· αὐτίκα ἑστιώμενοι
[32, 35]	πεζὰ ἐν τοῖς λόγοις, οὐ	μέντοι	περὶ φαύλων. {τὰ μὲν γὰρ
[32, 15]	λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε. κινδυνεύει	μέντοι	πολλή τις εἶναι σπάνις ὑμῖν
[32, 20]	καὶ τὰς πληγὰς ὑφορώμενοι. τὸ	μέντοι	πρᾶγμα δυσχερὲς ὄντως καὶ δι´
[32, 60]	μεταβαλεῖν εἰς ἀνθρώπων τύπον, τὰς	μέντοι	ψυχὰς διαμένειν, οἷαι πρότερον ἦσαν.
[32, 40]	πολλοῦ τήν τε λιγνὺν καὶ	μέρη	τινὰ φλεγόμενα. καίτοι τάχα ἐρεῖ
[32, 25]	ἄπειρον, ὥς φασι, τῆς ποίας	μερίδος	θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς
[32, 70]	κακία πρόεισιν ἐκ τῶν κατὰ	μέρος	τούτων ἁμαρτημάτων καὶ τελευταῖον ἐπ´
[32, 75]	δεῖ δαιμόνων; ἔστιν Ὀλυμπίασι κατὰ	μέσον	τὸν ἱππόδρομον Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός,
[32, 50]	τὰ γιγνόμενα οὐκ αἰσχρὰ καὶ	μεστὰ	πάσης ὕβρεως, τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ
[32, 1]	ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ	μεστόν	ἐστι καὶ θορύβου καὶ βωμολοχίας
[32, 15]	φιλοτιμίαν δυσχερὴς ὁ βίος καὶ	μεστὸς	ἀπάτης, πονηρίας, λύπης, μυρίων ἄλλων
[32, 30]	ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ	μέσῳ	πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ
[32, 45]	ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν	μέσῳ	τῆς οἰκουμένης ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ
[32, 50]	τυχόντα, οἱ δὲ κοσμίως καὶ	μετ´	εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς,
[32, 5]	ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ	μετ´	εὐνοίας καὶ φανερὰ ποιήσει τὰ
[32, 65]	Μακεδόνων, καὶ τοῦτο αὖθις ὕστερον	μετὰ	Ἀλεξάνδρου διαβὰν ἐνθάδε οἰκῆσαι. καὶ
[32, 50]	οἱ δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως,	μετὰ	βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ
[32, 10]	περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν ὑπομένητε,	μετὰ	γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν
[32, 55]	λύπην ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς λανθανούσης	μετὰ	γόων, ὥσπερ οἱ ἰατροὶ τὰ
[32, 45]	ἐν τῷ βίῳ· δεῖ δὲ	μετὰ	κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις
[32, 55]	τῶν ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ θεοῖς	μετὰ	μέλους θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ
[32, 55]	τῆς ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη	μετὰ	ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον
[32, 50]	ὑμῶν ζῶντας ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ	μετὰ	πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις
[32, 10]	ὤν, δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ	μετὰ	σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´
[32, 60]	ἀφικέσθαι πρὸς τὴν ναῦν, καὶ	μετὰ	ταῦτα ἐκπεσόντα αὐτὸν κατὰ τύχην
[32, 70]	ὥστε φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ	μετὰ	ταῦτα κατιέναι πολέμῳ καὶ διὰ
[32, 70]	ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι. τί οὖν; ἐβιάσαντο	μετὰ	ταῦτα οἱ προπετεῖς καὶ ἀκόλαστοι
[32, 70]	ὁμοίως πρόεισι καὶ παντὸς ἅπτεται	μετὰ	τῆς ἴσης εὐχερείας. μὴ οὖν
[32, 100]	προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα μὴ ἔχοντες	μετὰ	τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα
[32, 60]	παρὰ Διὸς τὰ σώματα αὐτῶν	μεταβαλεῖν	εἰς ἀνθρώπων τύπον, τὰς μέντοι
[32, 65]	καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ εἴδη	μεταβαλόντας	εἰς ἀνθρώπους διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν.
[32, 70]	θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ σχημάτων	μεταβολὰς	καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας οἵας
[32, 25]	ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν σπανίως	μεταδιδόντες	καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων
[32, 90]	δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας	μεταλάβητε	δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις,
[32, 95]	ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι	μετανοήσειε	καὶ πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται.
[32, 75]	τινὰ ἀσέβειαν. φέρε οὖν, εἰ	μεταξὺ	θεῶν τις ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι
[32, 10]	κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ	μεταξὺ	θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ
[32, 75]	φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ γίγνεσθαι	μεταξὺ	καὶ σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν
[32, 20]	καὶ τὸ πέλαγος καὶ τὴν	μεταξὺ	τῶν πόλεων {καὶ τῶν} ἀνθρώπων
[32, 55]	τῶν παθῶν καὶ μάλιστα δὴ	μεταστρέφειν	ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ ἀγρίως διακειμένας.
[32, 95]	εὐθὺς πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν	μετάσχητε	τῆς φήμης, ἐκείνους δὲ περὶ
[32, 50]	δὲ κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης	μετέχουσιν.	~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι
[32, 75]	πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε	μετήορα,	τοὶ δ´ ἐλατῆρες ἕστασαν ἐν
[32, 80]	πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε	μετήορα·	τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις ἐν
[32, 40]	γὰρ ἄνθρωποι θύοντες μέν εἰσι	μέτριοι	καὶ βαδίζοντες καθ´ αὑτοὺς καὶ
[32, 50]	δραμεῖν ἐν τῇ πόλει δοκεῖ	μέτριον,	ἀλλὰ καὶ τῶν ξένων ἐπιπλήττουσι
[32, 55]	αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ	μέτριον.	ταῦτα δὴ πάντα ἀνέστραπται νῦν
[32, 70]	ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει	μέτρον	οὐδὲν ἡ ἄνοια τῶν ἁμαρτημάτων,
[32, 90]	καὶ γὰρ αἱ λοιπαὶ νόσοι	μέχρι	μὲν τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν
[32, 40]	ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος ἰδεῖν ἔστι	μέχρι	πολλοῦ τήν τε λιγνὺν καὶ
[32, 70]	οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ ταραχῇ	μέχρι	σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς
[32, 5]	τότε νομίζειν ἑορτὴν ἄγειν, ἀλλὰ	μὴ	βαρύνεσθαι, κἂν ἄρα, δυσωπεῖσθαι ἐξειπεῖν,
[32, 75]	ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως.	μὴ	γὰρ δαιμόνια πάντ´ ᾖ τὰ
[32, 95]	ἕκαστος καὶ διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ.	μὴ	γὰρ οἴεσθε ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι
[32, 45]	ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ ὁρᾶν.	μὴ	γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν
[32, 85]	ὑμεῖς δὲ ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε.	μὴ	γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν
[32, 95]	πότερον ὡς σοφοὺς ὑμᾶς καὶ	μὴ	δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον ὡς
[32, 65]	ἐφύλαττον τὰ ὦτα, ὡς ἂν	μὴ	διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι
[32, 65]	τὸ γένος τῶν κιθαρῳδῶν· διὸ	μὴ	δύνασθαι παντάπασιν ἐκβῆναι τὴν αὑτῶν
[32, 55]	μὲν οὖν τοιαύτη φύσις, τὸ	μὴ	δύνασθαι σωφρονεῖν, ἀλλὰ πολλὰ δυσχερῆ
[32, 60]	οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ	μὴ	δυσχεράνητε. ἔφη τοίνυν ἐκεῖνος περί
[32, 15]	φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ	μὴ	ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί
[32, 100]	τόποι μάτην προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα	μὴ	ἔχοντες μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ
[32, 90]	ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν ᾗ	μὴ	καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει πάντως·
[32, 85]	σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ	μὴ	καὶ ὑμεῖς ἀπόλησθε {ἐκείνοις} παραπλησίως,
[32, 75]	διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε δὲ	μὴ	καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς τοιαύτης
[32, 5]	κοινῇ τὴν πόλιν, εἴ τι	μὴ	καλῶς ἔπραττον· ὥστε σὺν πολλοῖς
[32, 100]	τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ δέδοικα	μὴ	κἀμοὶ συμβέβηκεν ὅ φασιν Αἰγυπτίων
[32, 15]	οὐδὲν εὔδαιμον οὐδ´ ὠφέλιμον, ὃ	μὴ	κατὰ γνώμην καὶ δύναμιν τῶν
[32, 60]	δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε	μὴ	Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν αὐτοὺς
[32, 10]	ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι	μὴ	μεταξὺ θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε αὐτούς,
[32, 85]	ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς	μή	μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.
[32, 85]	πολλῶν καὶ φαύλων ὀλίγα, ὅπως	μὴ	μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ
[32, 5]	ἐποίουν, ὅτι τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον	μὴ	μόνον τοὺς κατ´ ἄνδρα ἐλέγχειν,
[32, 30]	δέ μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ	μὴ	Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες,
[32, 95]	κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων χερί.	~μὴ	οὖν καὶ ὑμεῖς κατὰ ζῆλον
[32, 10]	τε χρησμῶν καὶ δι´ ὀνειράτων.	μὴ	οὖν οἴεσθε κοιμωμένων μόνον ἐπιμελεῖσθαι
[32, 70]	ἅπτεται μετὰ τῆς ἴσης εὐχερείας.	μὴ	οὖν οἴεσθε περὶ μικρῶν εἶναι
[32, 100]	δὲ τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ.	~μὴ	οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου,
[32, 25]	ὄντως, οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ	μὴ	πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων,
[32, 35]	προσέχειν τοῖς ὀρθῶς λέγουσι, τὸ	μὴ	πάντοτε ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ δὲ
[32, 45]	διὰ τὴν τοιαύτην πρόφασιν νεανιεύσασθαι,	μὴ	παραιτουμένους τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας,
[32, 20]	ἐν ἀρχῇ μὲν ᾐτιασάμην τοὺς	μὴ	παριόντας εἰς τὸ πλῆθος μηδὲ
[32, 100]	μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα·	μὴ	παυσαίμην τὰς Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς,
[32, 30]	περὶ τοῦ δεῖν ἀκούειν, κεἰ	μὴ	πείθεσθε, λόγων. τοῦτο γὰρ οἶμαι
[32, 40]	ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ	μὴ	περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι λέγωσιν
[32, 15]	ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ κακοῦ	μὴ	πικρὸν εἶναι. τὸ μὲν γὰρ
[32, 95]	φήμης, ἐκείνους δὲ περὶ ὑμῶν	μὴ	πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων
[32, 15]	ἐξαιροῦσι. βελτίους δέ εἰσιν οἱ	μὴ	ῥᾳδίως αὐτὸ πράττοντες. τὴν δὲ
[32, 50]	ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία	μὴ	συμφέρει; νὴ Δία, τὸ γὰρ
[32, 90]	ποία γὰρ πόλις ἐστὶ τῶν	μὴ	σφόδρα ἐρήμων καὶ μικρῶν, ἐν
[32, 30]	γυναῖκες, δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι	μὴ	σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι κοσμίως,
[32, 45]	ἄλλοις καὶ πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν;	μὴ	τὰ ὦτα ἐπαλήλιπται τῶν ἐκεῖ;
[32, 75]	ἀλλ´ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως	μὴ	ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως.
[32, 85]	στράτευμα λαμπρὸν ἦν, πλὴν εἰ	μή	τι διορύττειν ἢ διασκάπτειν ἢ
[32, 75]	ἱππικὸν τοῦτον ἔρωτα τῆς πόλεως,	μή	τι δυσχερὲς ὑμῖν καὶ ξένον
[32, 100]	Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα	μὴ	τὸ Μουσεῖον ὑμῖν ἄλλως εἶναι
[32, 45]	τι καὶ γενναῖον ἐδύνατο πρᾶξαι	μὴ	τοιούτου τυχὼν δαίμονος· ὁδὶ δὲ
[32, 70]	καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ γὰρ	μὴ	τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ
[32, 65]	ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε. τοιγαροῦν εἰ	μὴ	τῶν προεστηκότων ἐτύχετε, χαλεπῶς ἂν
[32, 90]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε δὲ	μὴ	ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης
[32, 15]	γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν δὲ	μὴ	φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν
[32, 15]	λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν,	μηδ´	ἂν βιάζηταί τις, ὥσπερ οἶμαι
[32, 95]	ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι,	μηδ´	ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ ἑτέρας
[32, 85]	ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι	μηδ´	ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡς
[32, 30]	ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς	μηδὲ	αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ δῆμος,
[32, 100]	οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου,	μηδὲ	ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς
[32, 75]	ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως μὴ ταράττησθε	μηδὲ	ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ γὰρ
[32, 85]	τὸν δὲ δεσπότην αὐτὸν ἀνδράποδον	μηδὲ	θυρωρεῖν ἄξιον. τῷ παντὶ γὰρ
[32, 15]	ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην	μηδὲ	προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ τῶν παθῶν,
[32, 20]	μὴ παριόντας εἰς τὸ πλῆθος	μηδὲ	τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς
[32, 65]	ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ	μηδὲ	τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς
[32, 45]	αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου τινός, ὅπου	μηδεὶς	ῥᾳδίως παρέβαλλε· κἀκεῖ δ´ ὁ
[32, 15]	τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι	μηδεμίαν	σκέπην μηδὲ προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ
[32, 30]	τότε σαφέστατα ὁρᾶται καὶ δεῖ	μηδὲν	ἀγεννὲς μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως
[32, 5]	καὶ ἐξὸν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλοντο,	μηδὲν	ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε
[32, 30]	ὑμᾶς ὑπομένοντας ἀκούειν. ὥστ´, εἰ	μηδὲν	ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν μέγα ὁ
[32, 30]	ὑμᾶς καὶ τιμήσειεν· {ὥστε, εἰ	μηδὲν	ἄλλο, τοῦτό γε ὑμῖν ὁ
[32, 10]	ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις	μηδὲν	ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων. πολλάκις
[32, 50]	αἰδούμενοι γὰρ αὑτοὺς πρῶτοι καὶ	μηδὲν	ἀνόητον ποιοῦντες εἰκότως οἶμαι παρά
[32, 40]	ᾠδῆς καὶ δρόμων ἱππικῶν καὶ	μηδὲν	ἄξιον πράττουσαν ἐν τούτοις ἑαυτῆς;
[32, 95]	σοφὸν σιωπᾶν πρὸς ὑμᾶς καὶ	μηδὲν	ἐθέλειν διαλέγεσθαι. καίτοι τίνα γνώμην
[32, 65]	μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ	μηδὲν	ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν δὲ ἐνίους,
[32, 90]	ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα	μηδὲν	μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς
[32, 95]	συχνὸν μήτε προθείη τῶν ὠνίων	μηδὲν	μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ
[32, 85]	οἷα, περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν	μηδὲν	σεμνὸν λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου,
[32, 70]	ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ καὶ	μηδενὸς	ἄξια, φαύλως καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας
[32, 95]	καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν	μηδέποτε	γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς
[32, 95]	τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε δείξειε	μηδέποτε·	δῆλον γὰρ ὡς ἐσχάτην τινὰ
[32, 15]	ἄπειροι τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ	μηδέποτε	σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες
[32, 60]	πρόβατα μᾶλλόν τε προσιέναι καὶ	μηκέτ´	ἀπαλλάττεσθαι· τὰ μὲν οἶμαι διὰ
[32, 85]	μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ	μὴν	αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς
[32, 70]	ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ	μὴν	ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς
[32, 60]	δὲ ἀνατρέπουσι καὶ καταλύουσιν. καὶ	μὴν	ὅ γε Ὀρφεὺς τὰ θηρία
[32, 25]	προαιρήσεται τῶν ἐμοῦ κρειττόνων. καὶ	μὴν	οὐδὲν ἂν〉 ἔχοιτε θέαμα κάλλιον
[32, 30]	πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ	μὴν	περί γε τῶν ἄλλων τὸ
[32, 10]	θεόν, {καὶ} κατ´ ἰδίαν ἑκάστῳ	μηνύοντα	τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων δὲ ἀμελεῖν
[32, 5]	ὑμῖν πάρεστι, καὶ οὐ δέος	μήποτε	ἐπιλίπῃ· τῶν δὲ τοιούτων λόγων,
[32, 10]	παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε δόξης χάριν	μήτ´	ἐπ´ ἀργυρίῳ προσποιούμενον, ἀλλ´ ἐπὶ
[32, 20]	οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ	μήτε	ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου
[32, 90]	ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν	μήτε	ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν,
[32, 25]	πρόσωπον πρᾷον καὶ καθεστηκὸς καὶ	μήτε	γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον
[32, 95]	μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν	μήτε	δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς
[32, 10]	καθαρῶς καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ	μήτε	δόξης χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ
[32, 25]	γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον	μήτε	θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον,
[32, 20]	τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς	μήτε	μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ ἄρα
[32, 90]	τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ	μήτε	ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν
[32, 95]	καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον συχνὸν	μήτε	προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε
[32, 60]	καὶ χαλεπῶς φέρειν· ὥστε τὴν	μητέρα	αὐτοῦ Καλλιόπην διὰ τὴν πρὸς
[32, 30]	ἐπεξελθεῖν, καὶ ταῦτα ἐν ἡμέρᾳ	μιᾷ,	καὶ τελέως ὑμᾶς ἀναγκάσαι καταγνῶναι
[32, 25]	καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ	μία	τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε δὲ αὑτοὺς
[32, 65]	καὶ χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων,	μιαιφονούντων.	οἱ δ´ οὖν Λακεδαιμόνιοι πλεῖστον
[32, 70]	τινος; πολεμήσαιτε δ´ ἂν ὑμεῖς	μίαν	ἡμέραν; οὐκ ἐν τῇ γενομένῃ
[32, 25]	Χιμαίρας, ἐκ παντοδαπῶν φύσεων {εἰς}	μίαν	μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ
[32, 30]	ὁ λόγος παρέσχηκεν οὐ μικρόν,	μίαν	ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ τοῖς
[32, 25]	τῆς κακίας αὐτῶν οὔσης οὐ	μιᾶς	οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ
[32, 35]	πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ	μιᾶς	πόλεως εἰς ταὐτὸ ξυνάγουσα πάντας
[32, 95]	ὡς ἐπτοημένος, ὡς εὐχερής, τὰ	μικρὰ	θαυμάζων, ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων}
[32, 70]	τοὺς οὕτως ἐπτοημένους περὶ τὰ	μικρὰ	καὶ μηδενὸς ἄξια, φαύλως καὶ
[32, 45]	τοῦτο πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν	μικράν,	μᾶλλον δὲ δόξαν κενήν. οὐ
[32, 85]	πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ} τῆς	μικρᾶς	καὶ ἀδόξου σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον.
[32, 75]	ἵν´ ὑμῖν καὶ χαρίσωμαί τι	μικρόν·	ἅρματα δ´ ἄλλοτε μὲν χθονὶ
[32, 40]	δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ καὶ	μικρὸν	ἔμπροσθεν εἶπον, τὰ τοῦ Νείλου
[32, 30]	νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν	μικρὸν	ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις
[32, 30]	νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν	μικρὸν	ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί γε
[32, 65]	ἐκβῆναι τὴν αὑτῶν φύσιν, ἀλλὰ	μικρὸν	μέν τι διασῴζειν τῆς Ὀρφέως
[32, 30]	ὑμῖν ὁ λόγος παρέσχηκεν οὐ	μικρόν,	μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ
[32, 5]	ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους, ὧν	μικρῷ	πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν
[32, 70]	εὐχερείας. μὴ οὖν οἴεσθε περὶ	μικρῶν	εἶναι τὸν λόγον, ὅταν τις
[32, 90]	τῶν μὴ σφόδρα ἐρήμων καὶ	μικρῶν,	ἐν ᾗ μὴ καθ´ ἡμέραν
[32, 65]	ἄλλα ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι,	μιμεῖσθαι	δὲ μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν
[32, 60]	καὶ σπουδή. καὶ πόσῳ κρεῖττον	μιμεῖσθαι	τὸν νῦν ἄρχοντα παιδείᾳ καὶ
[32, 100]	τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην	μιμεῖσθε	οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς
[32, 60]	ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ Λακεδαιμονίους	μιμεῖσθε;	φασὶ γοῦν αὐτοὺς τὸ ἀρχαῖον
[32, 1]	καὶ πολλάκις εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες,	μῖμοί	τ´ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι,
[32, 85]	ὡς φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι,	μίμους	καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας
[32, 90]	παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως μέγας	μινυρίζων	διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν
[32, 65]	ὁποιασοῦν, ἐξεστάναι καὶ φρίττειν κατὰ	μνήμην	τὴν Ὀρφέως. εἶναι δὲ τῷ
[32, 45]	τοῖς ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι	μνημονεύονται,	σωτηρίας ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες
[32, 30]	Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες,	μνησαίαθ´	ὅση κακότης παρὰ πᾶσιν, οὐχ
[32, 30]	ἁμαρτημάτων οὐ δυνατόν· οὐδ´ εἴ	μοι	δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ
[32, 65]	ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη	μοι	δοκεῖ τὸ πρᾶγμα καὶ τῶν
[32, 55]	τὰ δὲ ἄλλα καὶ πάνυ	μοι	δοκεῖτε ἐοικέναι Νύμφαις καὶ Σατύροις.
[32, 10]	μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ	μοι	δοκῶ προελέσθαι τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ
[32, 30]	φωνὴ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ	μοι	ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες
[32, 65]	γνῶναι τὴν διατριβήν. δοκεῖ δέ	μοι,	καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες
[32, 20]	θεὸς δ´, ὅπερ ἔφην, θαρρῆσαί	μοι	παρέσχεν, ὅς τε καὶ ἄλκιμον
[32, 85]	θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή	μοι	τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς
[32, 85]	ἔπι τοι κἀμοὶ θάνατος καὶ	μοῖρα	κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς
[32, 55]	ἐργάζονται· τῶν δὲ Ἑλλήνων ὑμεῖς	μόνοι	δι´ ὤτων καὶ φωνῆς αὐτὸ
[32, 85]	καὶ φαύλων ὀλίγα, ὅπως μὴ	μόνοι	δοκῆτε εἶναι γελοῖοι. καὶ μὴν
[32, 90]	τῶν πατρίδων γίγνεσθαι; τί οὖν	μόνοι	Λακεδαιμόνιοι τοῦτ´ ἔσχον τὸ ὄνομα
[32, 30]	κακότης παρὰ πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν	μόνοις.	~αὐτὸ δὲ τοῦτο περὶ οὗ
[32, 60]	καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ παρὰ	μόνοις	ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν
[32, 55]	μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν	μόνον	ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες,
[32, 40]	ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες	μόνον,	ἀλλὰ καὶ παῖδες καὶ γύναια.
[32, 30]	οὖν; τάχα ἐρεῖ τις, τοῦτο	μόνον	ἁμαρτάνομεν, τὸ φαύλως θεωρεῖν; καὶ
[32, 80]	ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ προσῆκε.	μόνον	δ´ ἐπὶ τῷ τέλει φησὶν
[32, 30]	τί ἂν εἴποι τις, οἷς	μόνον	δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον·
[32, 40]	ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε οὐ	μόνον	Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´ Ἰταλοὺς
[32, 10]	ὀνειράτων. μὴ οὖν οἴεσθε κοιμωμένων	μόνον	ἐπιμελεῖσθαι τὸν θεόν, {καὶ} κατ´
[32, 1]	πρὸς τούτῳ ἐδείξατε ὅτι οὐ	μόνον	ἐστὲ ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ
[32, 90]	ἑαλωκέναι φαμὲν οὐχ ὑπὸ λῃστῶν	μόνον,	{ἢ ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας
[32, 85]	πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο	μόνον	ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν
[32, 45]	τυχὼν δαίμονος· ὁδὶ δὲ κραυγῇ	μόνον	καὶ ἀνοίᾳ διὰ〉 δυστυχῆ φθόγγον
[32, 65]	Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα ἥδεσθαι	μόνον	καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι δὲ μηδὲν
[32, 20]	πᾶσι θαυμαστοὶ δόξετε, καὶ οὐ	μόνον	κρουμάτων ἔμπειροι καὶ ὀρχημάτων, ἀλλὰ
[32, 10]	δείκνυσι τὴν αὑτοῦ δύναμιν καὶ	μόνον	οὐ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν διά
[32, 50]	ὕβρεως, τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ ἀποβλέπειν,	μόνον	οὐκ ἐπὶ τοῖς χείλεσι τὰς
[32, 90]	τις πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους	μόνον	παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ ὄνειδος,
[32, 5]	ὅτι τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον μὴ	μόνον	τοὺς κατ´ ἄνδρα ἐλέγχειν, ἀλλὰ
[32, 85]	πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ πρὸς	μόνον	τοῦτο ἀποβλέπωσι καὶ περὶ τοῦτο
[32, 5]	ἑορτάζοντες καὶ δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ	μόνον	τῶν σφετέρων πολιτῶν, εἴ τινα
[32, 30]	φαύλως θεωρεῖν; καὶ περὶ τούτου	μόνου	λέγεις ἡμῖν, ἄλλο δ´ οὐθέν;
[32, 70]	ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ	μόνῳ	τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς
[32, 25]	ἐκ παντοδαπῶν φύσεων {εἰς} μίαν	μορφὴν	εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ τοιούτῳ
[32, 30]	ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες	Μοῦσαι,	Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´ ὅση
[32, 100]	λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας	Μούσαις	ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ
[32, 100]	ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ τὸ	Μουσεῖον	ὑμῖν ἄλλως εἶναι δοκῇ τόπος
[32, 60]	ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν	Μούσης,	οἱ δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας
[32, 60]	Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου καὶ	μουσικὰ	ἐποίει διὰ τῆς ᾠδῆς· οὗτοι
[32, 55]	τε καὶ σώφρονας. ἥ τε	μουσικὴ	θεραπείας ἕνεκα τοῖς ἀνθρώποις εὑρῆσθαι
[32, 65]	ἀναιδὲς καὶ περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ	μουσικῇ,	καὶ μελετᾶν τότ´ εὐθὺς ἀπιόντας
[32, 60]	πάντα τρόπον λωβησάμενοι τὴν ἀρχαίαν	μουσικήν—	τίς γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον
[32, 55]	περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν ἡ	μουσικῆς	δύναμις, ἁρμονίαν καὶ τάξιν αὐτόματον
[32, 100]	οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις	μουσικῆς,	ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας. ὁ
[32, 45]	τοῦτο δείκνυσι; μὰ Δί´ οὐ	μουσικῆς	ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´
[32, 60]	τὴν φιλανθρωπίαν, τῶν δὲ ὀρνίθων	μουσικὸν	δήπου τὸ γένος αὐτὸ καὶ
[32, 100]	Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων	μουσικῷ.	ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε
[32, 55]	εἰς τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ	Μουσῶν,	ἀλλ´ ἐκ Κορυβάντων τινῶν κατέχεσθε,
[32, 55]	ἐοίκατε κραιπαλῶσιν. καίτοι τὰ τῶν	Μουσῶν	καὶ τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος ἤπια
[32, 55]	πιστὰ ποιεῖτε τὰ τῶν ποιητῶν	μυθολογήματα·	ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας
[32, 45]	ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ	μῦθός	φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα
[32, 80]	σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο	μύθῳ·	ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων,
[32, 45]	ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος	μυίας	θάνατος. καὶ γὰρ ἐκείναις ὅ,
[32, 1]	τε καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται	μυριάδες	ἀνθρώπων ἅμα καὶ τὰ δέοντα
[32, 30]	καὶ νομιεῖτε οὐδενὸς ἄξιον, κἂν	μυριάκις	ὑμῶν ἔχῃ τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ
[32, 20]	ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους θόρυβον οὐδὲ	μυριάσιν	ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι χωρὶς
[32, 15]	καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας, λύπης,	μυρίων	ἄλλων κακῶν. τούτων δὲ ἓν
[32, 40]	τούτου συνήθους, ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ	μυρίων	ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ
[32, 25]	οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ	μυρίων·	ὥστε πάνυ ποικίλον τε καὶ
[32, 10]	στεφάνους δὲ καὶ ἑταίρας καὶ	μύρον	αὐτοῖς εἰσφέροι. τινὲς δὲ ὀλίγοι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007