Livre, pages |
[4, 162] |
ἐν
ἕκτῳ
ὑπομνημάτων·
Ὀφρυανασπασίδαι,
ῥινεγκαταπηξιγένειοι,
|
σακκογενειοτρόφοι |
καὶ
λοπαδαρπαγίδαι,
εἱματανωπερίβαλλοι,
ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι,
νυκτιλαθραιοφάγοι, |
[4, 131] |
αἰγῶν
τ´
ἀγέλην
χρυσοῦν
τε
|
σάκος |
φιάλην
τε
λεπαστὴν
χιόνος
τε |
[4, 136] |
ἑφθά.
Παῖς
δέ
τις
ἐκ
|
Σαλαμῖνος |
ἄγεν
τρισκαίδεκα
νήσσας,
λίμνης
ἐξ |
[4, 184] |
ἐστὶν
εὕρημα
κέρατά
τε
καὶ
|
σάλπιγγες. |
Μητρόδωρος
δ´
ὁ
Χῖος
ἐν |
[4, 184] |
αὐτῷ
προσάπτουσιν
ἀναλογοῦν
τῷ
τῶν
|
σαλπίγγων |
κώδωνι.
Ἐπὶ
τούτοις
τέλος
ἐχέτω |
[4, 151] |
τε
οἵοις
σημαίνουσιν
αὐλοῦντες
(καὶ
|
σάλπιγξιν |
ὠμοβοείαις
ῥυθμούς
τε
καὶ
οἱονεὶ |
[4, 151] |
ῥυθμούς
τε
καὶ
οἱονεὶ
μάγαδιν
|
σαλπίζοντες. |
(Ποσειδώνιος
δὲ
ὁ
ἀπὸ
τῆς |
[4, 182] |
καὶ
τὰ
τρίγωνα
καὶ
τὰς
|
σαμβύκας |
ἀρχαῖα
εἶναι.
Ἐν
γοῦν
Μιτυλήνῃ |
[4, 182] |
φοίνικας
καὶ
πηκτίδας
καὶ
μαγάδιδας
|
σαμβύκας |
τε
καὶ
τρίγωνα
καὶ
κλεψιάμβους |
[4, 182] |
Μουσῶν
πεποιῆσθαι
ὑπὸ
Λεσβοθέμιδος
ἔχουσαν
|
σαμβύκην. |
Ἀριστόξενος
δ´
ἔκφυλα
ὄργανα
καλεῖ |
[4, 175] |
ὡς
καὶ
τὸν
καλούμενον
λυροφοίνικα
|
σαμβύκην. |
Τοῦτο
δὲ
τὸ
ὄργανον
Νεάνθης |
[4, 182] |
καλούμενοι
ναβλισταὶ
καὶ
πανδουρισταὶ
καὶ
|
σαμβυκισταὶ |
καινῷ
μὲν
οὐδενὶ
χρῶνται
ὀργάνῳ. |
[4, 129] |
ἐπεισβάλλουσιν
αὐλητρίδες
καὶ
μουσουργοὶ
καὶ
|
σαμβυκίστριαί |
τινες
Ῥόδιαι,
ἐμοὶ
μὲν
γυμναὶ |
[4, 175] |
Οὐδὲν
οὖν
οἶσθ´
ἀγαθόν.
Οὐδὲ
|
σαμβυκίστριαν; |
Καὶ
τὸ
τρίγωνον
δὲ
καλούμενον |
[4, 138] |
ἐν
Εἵλωσι·
(Καὶ
γένηται
τοῖσδε
|
σάμερον |
κοπίς.
Δεῖπνον
δ´
ἐστὶν
ἰδίως |
[4, 130] |
καὶ
τῶν
σῶν,
(ἑταῖρε
Λυγκεῦ,
|
Σαμιακῶν |
καὶ
Ἀττικῶν
αὐταῖς
ταῖς
ἰδίαις |
[4, 155] |
εἷς
γενέσθαι.
(Δοῦρις
δ´
ὁ
|
Σάμιος |
ἐν
τῇ
τῶν
ἱστοριῶν
ιζʹ |
[4, 128] |
κατὰ
Λυγκέα
καὶ
Δοῦριν
τοὺς
|
Σαμίους, |
Θεοφράστου
δὲ
τοῦ
Ἐρεσίου
μαθητάς, |
[4, 136] |
λέχος
ἡνίκ´
ἔβαινε
Δρακοντιάδῃ
μεγαθύμῳ.
|
Σάνδαλα |
δ´
αὖ
παρέθηκεν
ἀειγενῆ
ἀθανατάων, |
[4, 157] |
φέρων
εἰς
τὸ
μέσον
ἐπεχόρευσε
|
σαπέρδης |
μέγας
ὑπό
τι
δυσώδης
οὗτος |
[4, 182] |
γὰρ
βάρωμον
καὶ
βάρβιτον,
ὧν
|
Σαπφὼ |
καὶ
Ἀνακρέων
μνημονεύουσι,
καὶ
τὴν |
[4, 173] |
Ἀχαιός
φησιν·
Τίς
ὑποκεκρυμμένος
μένει,
|
σαραβάκων |
κοπίδων
συνομώνυμε;
(Ἐπισκώπτουσι
γὰρ
οἱ |
[4, 135] |
οἶος·
ἅμα
τῷ
γε
δυώδεκα
|
σαργοὶ |
ἕποντο.
Κυανόχρως
δ´
ἀμίας
ἐπὶ |
[4, 136] |
θ´
ὑδατινούς.
Ἐν
δ´
ἀναμὶξ
|
σαργοί |
τε
καὶ
ἵππουροι
γλάνιές
τε, |
[4, 163] |
θηρίου
ὄντος·
ἅπας
δὲ
ἰχθὺς
|
σάρκα |
φιλεῖ
βροτέην,
ἄν
που
περικύρσῃ· |
[4, 135] |
κουροτρόφος·
οὐ
γὰρ
ἔγωγε
ἧς
|
σαρκὸς |
δύναμαι
γλυκερώτερον
ἄλλο
ἰδέσθαι)
Ὀπταλέος |
[4, 172] |
εἰρηκότος
φέρεσθαι
τῇ
παρθένῳ
δῶρα
|
(Σασαμίδας |
χόνδρον
τε
καὶ
ἐγκρίδας
ἄλλα |
[4, 173] |
ὁ
Ἐρετριεὺς
ἐν
Ἀλκμαίωνι
τῷ
|
σατυρικῷ |
καρυκκοποιοὺς
καλεῖ
τοὺς
Δελφοὺς
διὰ |
[4, 173] |
κοπίδων
συνομώνυμε;
(Ἐπισκώπτουσι
γὰρ
οἱ
|
Σάτυροι |
τοὺς
Δελφοὺς
ὡς
περὶ
τὰς |
[4, 168] |
Πολέμιοι
τῆς
οὐσίας
ὑπάρχοντες,
ὡς
|
Σάτυρος |
ἐν
τοῖς
περὶ
χαρακτήρων
εἴρηκεν, |
[4, 163] |
θεούς;
(Τί
τἀργύριον,
ἄνθρωπε,
τιμιώτερον
|
σαυτοῦ |
τέθεικας
ἢ
πέφυκε
τῇ
φύσει; |
[4, 147] |
παρά
γ´
ἐμὶν
καὶ
τίν,
|
σαφ´ |
οἶδα.
Εσταδα
ναὶ
μὰ
θεοὺς |
[4, 140] |
Τίς
δέ
ἐστιν
ἡ
κοπὶς
|
σαφῶς |
ἐκτίθεται
Μόλπις
ἐν
τῇ
Λακεδαιμονίων |
[4, 133] |
δι´
ὄξους
καὶ
νάπυος
γογγυλίδας
|
σαφῶς |
παρίστησι
Νίκανδρος
ἐν
δευτέρῳ
Γεωργικῶν |
[4, 170] |
Εἰς
ὅτι
δὲ
οὗτοι
προσελαμβάνοντο
|
σαφῶς |
παρίστησιν
Ἀντιφάνης
ἐν
Μετοίκῳ·
Προσέλαβον |
[4, 176] |
ἦν
ὁ
νῦν
καλούμενος
καλαμαύλης
|
σαφῶς |
παρίστησιν
Ἡδύλος
ἐν
τοῖς
ἐπιγράμμασιν |
[4, 176] |
καλάμῃ
αὐλοῦντας.
(Γινώσκειν
δὲ
βούλομαί
|
σε, |
ἀνδρῶν
λῷστε
Οὐλπιανέ,
ὅτι
Ἀλεξανδρέων |
[4, 156] |
Καὶ
ἄλλος
ἑξῆς
ἀνεβόησε·
Φακός
|
σε |
δαίμων
καὶ
φακὴ
τύχη
λάβοι. |
[4, 159] |
φίλος
πατήρ,
οἵας
σὺ
χοἰ
|
σὲ |
δώμασιν
κεκτημένοι.
(Εἰ
δ´
ἡ |
[4, 150] |
Ὦχος
τῷ
δείπνῳ
Κακὸν
κακῶς
|
σε, |
ἔφη,
ὦ
Αἰγύπτιε,
ἀπολέσειαν
οἱ |
[4, 160] |
οὐ
λέγων
ὃ
ἐκ
γενετῆς
|
σε |
ἡ
μήτηρ
κέκληκε)
κατὰ
τὸν |
[4, 163] |
ταῖς
Μούσαις
θύσας.
φυγοῦσα
γοῦν
|
σε |
καὶ
τοὺς
σοὶ
παραπλησίους
ἡ |
[4, 156] |
Πλεονάζων
ἐν
ταῖς
προσφωνήσεσι
πρὸς
|
σὲ |
περὶ
τῶν
ἐπιφανῶν
κλήσεων
ἀγωνιῶ |
[4, 151] |
ἄκοντα.
Καὶ
νῦν
πάρεισιν
οὐδέν
|
σε |
προσαιτοῦντες,
ἀλλὰ
καὶ
πονεῖν
ὑπὲρ |
[4, 154] |
ἐν
τῷ
πυγμάχος,
ναυμάχος,
αὐτόν
|
σε |
πυλαμάχε
πρῶτον»
παρὰ
Στησιχόρῳ,
ὁπλομάχος, |
[4, 132] |
Τί
δαὶ
τοῦτ´
ἐστὶ
πρὸς
|
σὲ |
τὸν
μάγειρον;
{Α.
Τῆς
τέχνης |
[4, 156] |
δραξάμενος
ἔφη·
Ζεῦ,
μὴ
λάθοι
|
σε |
τῶνδ´
ὃς
αἴτιος
φακῶν.
Καὶ |
[4, 135] |
κατὰ
στέγος
ἦλθ´
ὁ
μάγειρος,
|
σείων |
ὀψοφόρους
πίνακας
κατὰ
δεξιὸν
ὦμον. |
[4, 155] |
καὶ
πρὸς
κεφαλὴν
αὑτοῦ
κατετίθετο.
|
(Σέλευκος |
δὲ
Θρᾳκῶν
φησί
τινας
ἐν |
[4, 172] |
δὲ
πρῶτόν
φησιν
μνημονεῦσαι
Πανύασσιν
|
Σέλευκος, |
ἐν
οἷς
περὶ
τῆς
παρ´ |
[4, 153] |
Ἐν
δὲ
τῇ
ιϚ
περὶ
|
Σελεύκου |
διηγούμενος
τοῦ
βασιλέως,
ὡς
εἰς |
[4, 156] |
ζῆν
τὸν
βίον
ἢ
τὴν
|
Σελεύκου |
τοῦ
βασιλέως
ὑπεροχήν.
Ῥοφεῖν
φακῆν |
[4, 183] |
Ἐπίχαρμος
ἐν
Περιάλλῳ
μνημονεύει
οὕτως·
|
Σεμέλα |
δὲ
χορεύει·
καὶ
ὑπᾴδει
σφιν |
[4, 172] |
εἴωθας
εἰς
ταὐτὸν
καρυκεύειν
μέλι,
|
σεμίδαλιν, |
ᾠά·
πάντα
γὰρ
τἀναντία
νῦν |
[4, 134] |
ἔχοντες,
Ὄψων,
Κάραβος
καὶ
Κωβιός,
|
Σεμίδαλις. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
(Ἀττικὸν
δὲ
δεῖπνον |
[4, 166] |
Ὦ
φιλτάτη
Γῆ
μῆτερ,
ὡς
|
σεμνὸν |
σφόδρ´
εἶ
τοῖς
νοῦν
ἔχουσι |
[4, 131] |
Ἰφικράτει.
Τούτων
δ´
ἔσται
πολὺ
|
σεμνότερον |
καὶ
λαμπρότερον
παρὰ
δεσποσύνοις
(τοῖς |
[4, 170] |
γήτειον,
σκόροδον,
θύμον,
σφάκον,
σίραιον,
|
σέσελι, |
πήγανον,
πράσον.
Ἐν
δὲ
Παννυχίδι |
[4, 147] |
κεφάλαια
πόδας
τε
χναυμάτιόν
τε
|
σεσιλφιωμένον. |
Ἑφθά
τ´
ἔπειτα
κρέ´
ὀπτά |
[4, 128] |
καὶ
τοιαύτη
τις
ἄλλη
ἀφθονία
|
σεσωρευμένη, |
καὶ
ἕκαστος
λαβὼν
(σὺν)
αὐτῷ |
[4, 150] |
ἐν
ζʹ
Ἀναβάσεως
τὸ
παρὰ
|
Σεύθῃ |
διαγράφων
συμπόσιον
ἐν
τούτοις·
~(Ἐπειδὴ |
[4, 151] |
κέρας
εἶπεν·
Ἐγώ
σοι,
ὦ
|
Σεύθη, |
δίδωμι
ἐμαυτὸν
καὶ
τοὺς
ἐμοὺς |
[4, 151] |
κέρας
μεστὸν
Προπίνω
σοι,
ὦ
|
Σεύθη, |
ἔφη,
καὶ
τὸν
ἵππον
δωροῦμαι, |
[4, 184] |
Ἑρμῆν
εὑρεῖν,
τινὰς
δ´
ἱστορεῖν
|
Σεύθην |
καὶ
Ῥωνάκην
τοὺς
Μαιδούς,
τὴν |
[4, 151] |
καὶ
προκινδυνεύειν
βουλόμενοι.
Καὶ
ὁ
|
Σεύθης |
ἀναστὰς
συνέπιε
καὶ
συγκατεσκεδάσατο
μετ´ |
[4, 151] |
ἦν.
Καὶ
πρῶτος
τοῦτ´
ἐποίει
|
Σεύθης· |
ἀνελόμενος
τοὺς
παρ´
αὑτῷ
κειμένους |
[4, 169] |
π>
Ἀντιφάνης
ἐν
Γάμῳ·
(Πατάνια,
|
σεῦτλον, |
σίλφιον,
χύτρας,
λύχνους,
κορίαννα,
κρόμμυ´, |
[4, 141] |
ἄρνες,
ἔριφοι.
ἱ
δὲ
μάγειροι
|
σημαίνουσι |
τοὺς
ἀεί
τι
κομίζοντας
εἰς |
[4, 151] |
ταῦτα
εἰσῆλθον
κέρασί
τε
οἵοις
|
σημαίνουσιν |
αὐλοῦντες
(καὶ
σάλπιγξιν
ὠμοβοείαις
ῥυθμούς |
[4, 173] |
τραπεζοποιοὺς
καὶ
τοὺς
τοιούτους
διακόνους
|
σημαίνων. |
Κρίτων
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν |
[4, 176] |
τοῦτο
γὰρ
εἶχεν,
πανμαρπᾶν
ηδυσμα
|
σημανέων. |
Ηὔλει
δὴ
Γλαύκης
μεμεθυσμένα
παίγνια |
[4, 130] |
τὸ
εἰωθὸς
τοῦ
τελευταίου
δείπνου
|
σημεῖον· |
οὕτω
γὰρ
τὸ
Μακεδονικὸν
οἶσθα |
[4, 172] |
(τί
σοι
διαφέρει
τοῦτο;
Παράθες
|
(σημίαν. |
Οὐκ
ἔστι
κανδύλους
ποιεῖν
οὐδ´ |
[4, 173] |
θυσίας
καὶ
τὰς
θοίνας
διατρίβοντας.
|
Σῆμος |
δ´
ἐν
δʹ
Δηλιάδος
Δελφοῖς, |
[4, 183] |
Μούσῃ
γαυριῶσα
βαρβάρῳ
(δίχορδος
εἰς
|
σὴν |
χεῖρά
πως
κατεστάθη.
Τῶν
δὲ |
[4, 131] |
ὀπτοί,
τευθίδες
ὀπταί,
κεστρεὺς
ἑφθός,
|
σηπίαι |
ἑφθαί,
μύραιν´
ἑφθή,
κωβιοὶ
ἑφθοί, |
[4, 135] |
δὲ
Νηρῆος
θυγάτηρ,
Θέτις
ἀργυρόπεζα,
|
σηπίη |
εὐπλόκαμος,
δεινὴ
θεὸς
αὐδήεσσα,
ἣ |
[4, 147] |
ἕτερον
πίων
ἀπὸ
τευθιάδα
καὶ
|
σηπιοπουλυποδείων |
Ἀπαλοπλοκάμων.
Θερμὸς
μετὰ
ταῦτα
παρῆλθεν |
[4, 170] |
γε·
πρῶτον
μὲν
λάβ´
ἐλθὼν
|
σήσαμα. |
{Β.
Ἀλλ´
ἔστιν
ἔνδον.
{Α. |
[4, 131] |
ᾠά,
φακῆ,
τέττιγες,
ὀποί,
κάρδαμα,
|
σήσαμα, |
κήρυκες,
ἅλες,
πίνναι,
λεπάδες,
μύες, |
[4, 173] |
καὶ
Ἀμνοὶ
καὶ
Ἀρτυσίλεῳ
καὶ
|
Σήσαμοι |
καὶ
Ἀρτυσίτραγοι
καὶ
Νεωκόροι
καὶ |
[4, 130] |
σύαγροι
κατὰ
πινάκων
τετραγώνων
χρυσομίτρων
|
(σιβύναις |
ἀργυραῖς
διαπεπερονημένοι
περιεφέροντο
ἑκάστῳ.
Καὶ |
[4, 175] |
Λέγει
δ´
οὕτως·
Οὔτε
τοῦ
|
Σιδωνίου |
νάβλα
λαρυγγόφωνος
ἐκκεχόρδωται
τύπος.
Καὶ |
[4, 136] |
μεγάλη,
σπάρος·
οὓς
ὁ
μάγειρος
|
σίζοντας |
παρέθηκε
φέρων,
κνίσωσε
δὲ
δῶμα. |
[4, 169] |
δ´
ὀψοποιεῖν
εὐφυῶς
περὶ
τὴν
|
Σικελίαν |
αὐτὸς
ἔμαθον
ὥστε
τοὺς
δειπνοῦντας |
[4, 167] |
οὗτος
μετ´
Ἀρχίου
πλέων
εἰς
|
Σικελίαν |
ὅτ´
ἔμελλεν
κτίζειν
Συρακούσας
τῷ |
[4, 155] |
ἐνδυόμενον
αὐτὸν
κροκωτὸν
καὶ
ὑποδούμενον
|
Σικυώνια |
διατελεῖν
ὀρχούμενον.
Ἀγαθαρχίδης
δ´
ὁ |
[4, 163] |
παρακάθηται,
ὥς
φησι
Μνασάλκης
ὁ
|
Σικυώνιος |
ἐν
ἐπιγράμμασιν·
Ἅδ´
ἐγὼ
ἁ |
[4, 183] |
φύσει
μὲν
Ἀμβρακιώτης,
δημοποίητος
δὲ
|
Σικυώνιος· |
μουσικώτατος
δ´
ὢν
κατὰ
χεῖρα |
[4, 162] |
τῆς
Κορίνθου,
καταστρατηγηθεὶς
ὑπὸ
τοῦ
|
Σικυωνίου |
Ἀράτου,
ὁ
πρότερον
ἐν
τοῖς |
[4, 184] |
τοὺς
Μαιδούς,
τὴν
δὲ
πολυκάλαμον
|
Σιληνόν, |
Μαρσύαν
δὲ
τὴν
κηρόδετον.
(Ταῦτα |
[4, 160] |
μνημονεύει
ἐν
τῷ
βʹ
τῶν
|
σίλλων |
λέγων
οὕτως·
Οὔτε
μοι
ἡ |
[4, 160] |
τὰ
Τίμωνος
τοῦ
Πυρρωνείου
(τῶν
|
σίλλων) |
Οὗτος
γάρ
ἐστιν
ὃς
καὶ |
[4, 132] |
μυρίνην
προσεγχέας.
{Β.
Ἀστεῖον
ὁ
|
σιλουρισμός. |
{Α.
Ἂν
Βυζαντίους,
ἀψινθίῳ
σφιν |
[4, 132] |
τὴν
μεγάλην
αὐτοῖς
σπάσαι,
ἀποζέσας
|
σίλουρον |
ἢ
λεβίαν,
ἐφ´
ᾧ
χαριεῖ |
[4, 170] |
κεκομμένην,
μάραθον,
ἄνηθον,
νᾶπυ,
καυλόν,
|
σίλφιον, |
κορίαννον
αὖον,
ῥοῦν,
κύμινον,
κάππαριν, |
[4, 131] |
γήτειον,
κρόμμυα,
φυστή,
βολβοί,
καυλοί,
|
σίλφιον, |
ὄξος,
μάραθ´,
ᾠά,
φακῆ,
τέττιγες, |
[4, 169] |
Ἀντιφάνης
ἐν
Γάμῳ·
(Πατάνια,
σεῦτλον,
|
σίλφιον, |
χύτρας,
λύχνους,
κορίαννα,
κρόμμυ´,
ἅλας, |
[4, 170] |
διειμένον
ὄξει
σιραίῳ
χρωματίσας
καὶ
|
σιλφίῳ |
πυκνῷ
πατάξας.
(Ἐπεσθίειν
εἴρηκε
Τηλεκλείδης |
[4, 164] |
(Σίμου
τέχνην
ἔλαβες.
{ΗΡ.
Ὁ
|
Σῖμος |
δ´
ἐστὶ
τίς;
{ΛΙΝ.
Μάλ´ |
[4, 164] |
εὔδηλον,
ὃς
παρεὶς
τοσαῦτα
γράμματα
|
(Σίμου |
τέχνην
ἔλαβες.
{ΗΡ.
Ὁ
Σῖμος |
[4, 144] |
Καὶ
οἶδά
γε,
ἔφη,
ὦ
|
Σιμωνίδη, |
ὅτι
τούτῳ
κρίνουσιν
οἱ
πλεῖστοι |
[4, 172] |
τοῦτο
Στησιχόρου
ἐστὶν
ἱκανώτατος
μάρτυς
|
Σιμωνίδης |
ὁ
ποιητής,
ὃς
περὶ
τοῦ |
[4, 144] |
ναὶ
μὰ
Δία,
ἔφη
ὁ
|
Σιμωνίδης, |
ὅσον
ἂν
χρόνον
ἡ
ψυχὴ |
[4, 136] |
ἔιδον,
ὡς
ἔτρεμον·
ἐν
δὲ
|
σίναπυ |
κεῖτ´
ἀγχοῦ
γλυκὺ
πλείονα
χρυσὸς |
[4, 133] |
τριπτῆρι
λεήνας
σπέρματά
τ´
ἐνδάκνοντα
|
σινήπυος. |
Εἰν
ἑνὶ
δὲ
τρὺξ
ὄξεος |
[4, 170] |
οὐκ
ἀμυγδάλας,
οὐ
σκόροδον,
οὐ
|
σίραιον, |
οὐχὶ
γήθυον,
(οὐ
βολβόν,
οὐ |
[4, 170] |
(ὀρίγανον,
γήτειον,
σκόροδον,
θύμον,
σφάκον,
|
σίραιον, |
σέσελι,
πήγανον,
πράσον.
Ἐν
δὲ |
[4, 170] |
τρίμμ´
ἐπιπολῆς
εὐρύθμως
διειμένον
ὄξει
|
σιραίῳ |
χρωματίσας
καὶ
σιλφίῳ
πυκνῷ
πατάξας. |
[4, 131] |
κέρχνων
τε
χύτραν
βολβῶν
τε
|
σιρὸν |
δωδεκάπηχυν
καὶ
πουλυπόδων
ἑκατόμβην.
Ταῦτα |
[4, 148] |
Ὁ
κατασταθείς,
φησί,
παρὰ
Φιγαλεῦσι
|
σίταρχος |
ἔφερε
τῆς
ἡμέρας
οἴνου
τρεῖς |
[4, 150] |
ἔφη,
ὦ
βασιλεῦ,
πῶς
δεῖ
|
σιτεῖσθαι |
τοὺς
εὐδαίμονας
βασιλέας,
ἐπίτρεψον
τοῖς |
[4, 152] |
τὸ
παραβληθὲν
ὑπ´
αὐτοῦ
κυνιστὶ
|
σιτεῖται |
~καὶ
πολλάκις
διὰ
τὴν
τυχοῦσαν |
[4, 144] |
τοῦτό
φασι
Πέρσαι
τοὺς
Ἕλληνας
|
σιτεομένους |
πεινῶντας
παύεσθαι,
ὅτι
σφίσιν
ἀπὸ |
[4, 145] |
δυναστείᾳ
οὖσιν
ἁθρόα
πάντα
τὰ
|
σιτία |
ἐπὶ
τὴν
τράπεζαν,
παρατίθεται·
ἐπειδὰν |
[4, 145] |
ἀργύριον
λαμβάνουσιν,
οὕτως
οὗτοι
τὰ
|
σιτία |
παρὰ
τοῦ
βασιλέως
εἰς
ὑπόλογον |
[4, 149] |
πᾶσι
τράπεζαν
παρασκευάζουσι
καὶ
τὰ
|
σιτία |
πᾶσιν
εἰς
τὸ
μέσον
παρατιθέασι |
[4, 136] |
ὀπίσσω
ὄρνιθας
γνῶναι
καὶ
ἐναίσιμα
|
σιτίζεσθαι. |
(Ἤσθιε
δ´
ὥστε
λέων,
παλάμῃ |
[4, 171] |
τυραννικῷ
φησιν·
Ὁ
τύραννος
οὐδὲ
|
σιτίοις |
καὶ
ποτοῖς
πιστεύων
διάγει,
ἀλλὰ |
[4, 134] |
δ´
οὐδέν,
ὄψων
ὀνόματα
(καὶ
|
σιτίων |
ἔχοντες,
Ὄψων,
Κάραβος
καὶ
Κωβιός, |
[4, 145] |
τούτων
τῶν
ἱερείων
καὶ
τῶν
|
σιτίων |
οὓς
τρέφει
βασιλεὺς
τῶν
τε |
[4, 144] |
τὰ
λεπτὰ
τῶν
προβάτων
προτίθενται.
|
Σίτοισί |
τε
ὀλίγοισι
χρέονται,
ἐπιφορήμασι
δὲ |
[4, 149] |
ζημιοῦται,
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τοῖς
|
σιτουμένοις |
ἐν
πρυτανείῳ
ἔξωθεν
προσεισφέρειν
τι |
[4, 137] |
Σόλων
δὲ
τοῖς
ἐν
πρυτανείῳ
|
σιτουμένοις |
μᾶζαν
παρέχειν
κελεύει,
ἄρτον
δὲ |
[4, 157] |
ἐξάγειν
ἑαυτοὺς
τοῦ
βίου
τοιαῦτα
|
σιτουμένους. |
(Πρὸς
ἣν
ὁ
Καρνεῖος
ἔφη· |
[4, 150] |
πάσαις
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
ἔξεστι
τῶν
|
σιτουμένων |
τῷ
βουλομένῳ
ἀνελθόντι
εἰς
τὸ |
[4, 169] |
κάκκαβόν
τινες
χαίρουσιν
ὀνομάζοντες
εἴτε
|
σίττυβον; |
Πλὴν
ὅτι
λέγεις
ἀγγεῖον
οἶδα. |
[4, 162] |
ἀσπάζεσθε,
μόνον
τοῦτο
πυθαγορίζοντες
τὸ
|
σιωπᾶν, |
δι´
ἀσθένειαν
λόγων
τοῦτο
ποιοῦντες, |
[4, 153] |
(Διηκόνουν
δὲ
ἄνδρες
μαχαιροφόροι
καὶ
|
σιωπὴ |
ἦν
εὔτακτος.
Ἐν
δὲ
τῇ |
[4, 161] |
θ´
ὑπομεῖναι
μικροσιτίαν,
ῥύπον,
ῥῖγος,
|
σιωπήν, |
στυγνότητ´,
ἀλουσίαν.
(Τούτων
δ´
ὑμεῖς, |
[4, 157] |
δὲ
καὶ
σκληρότητος
καὶ
πολλῆς
|
σκαιότητος |
ἐμπίπλησι.
Καὶ
ὁ
θαυμάσιος
δὲ |
[4, 184] |
λύραισι
κατατέτριμμαι
χρώμενος,
εἶτά
με
|
σκάπτειν |
κελεύεις;
Φρύνιχος
Ἐφιάλτῃ·
Οὐ
τουτονὶ |
[4, 172] |
δώδεκα
καὶ
δημιουργοὶ
μέλιτος
αἰτοῦσαι
|
σκάφας. |
Μένανδρος
Δημιουργῷ·
Τί
τοῦτο,
παῖ; |
[4, 170] |
οὐκ
ᾠόν,
οὐ
ξύλ´,
οὐ
|
σκάφην, |
οὐ
τήγανον,
οὐχ
ἱμονιάν,
οὐ |
[4, 169] |
κρεάγραν,
θυίαν,
τυροκνῆστιν
παιδικήν,
στελεόν,
|
σκαφίδας |
τρεῖς,
δορίδα,
κοπίδας
τέτταρας.
Οὐ |
[4, 142] |
χαλκοῦς
ἐπέκειτο
καὶ
κάδος
καὶ
|
σκαφίον |
ἀργυροῦν
δύο
κοτύλας
χωροῦν
καὶ |
[4, 136] |
λέων,
παλάμῃ
δ´
ἔχε
τὸ
|
σκέλος |
αὐτοῦ,
ὄφρα
οἱ
οἴκαδ´
ἰόντι |
[4, 160] |
ἴδω
τιν´
ὑμῶν
συσπάσαντα
τὸ
|
σκέλος, |
Ζηνωνικῷ
πραθήσεθ´
οὗτος
κυρίῳ
ἐπ´ |
[4, 148] |
κομίζουσι,
(τοῖς
πλείοσι
δὲ
καταργύροις
|
σκευαῖς |
κεκοσμημένους
ἵππους,
πᾶσι
δὲ
λαμπτηροφόρους |
[4, 153] |
ὄψα
πολλὰ
κεχειρουργημένα
ταῖς
Ἰνδικαῖς
|
σκευασίαις. |
Γερμανοὶ
δέ,
ὡς
ἱστορεῖ
Ποσειδώνιος |
[4, 164] |
Ἦ
ὡς
εἰς
ἀσώτιον
μαγειρικὰ
|
σκεύη |
καταλέγειν
μαθησόμενοι;
Ἤ
ὡς
τὸν |
[4, 169] |
λαλῆσαι
μηδὲ
ἕν.
(ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ
δὲ
|
ΣΚΕΥΗ |
καταριθμεῖται
Ἀνάξιππος
ἐν
Κιθαρῳδῷ
οὕτως· |
[4, 170] |
ἐλθὼν
τουτονὶ
τραπεζοποιόν,
ὃς
πλυνεῖ
|
σκεύη, |
λύχνους
(ἑτοιμάσει,
σπονδὰς
ποιήσει,
τἄλλ´ |
[4, 165] |
ἐστίν,
ἄνδρες
φίλοι,
τὰ
μαγειρικὰ
|
σκεύη; |
Τούτων
γὰρ
ἐμνημονεύσατ´
ἐν
τοῖς |
[4, 157] |
παρ´
ὑμῖν
τῆς
φακῆς
τὴν
|
σκευήν· |
εἰς
ἣν
ἀποβλέπουσα
συμβουλεύσαιμ´
ἂν |
[4, 140] |
τὰ
τῶν
ἀνδρῶν
φιδίτια
κομίζουσι,
|
σκευοποιεῖται |
ἔκ
τινων
ζῴων
ὡρισμένων,
παραχορηγοῦντος |
[4, 149] |
δὲ
τῶν
περὶ
τὸν
μάγειρον
|
σκευῶν |
ὁ
χορηγός.
Τὸ
δὲ
δεῖπνον |
[4, 170] |
Περὶ
τοὐπτάνιον
οὐ
γίνεθ´
ἡ
|
σκευωρία· |
τραπεζοποιός
ἐστ´
ἐπὶ
τοῦ
διακονεῖν. |
[4, 141] |
ἀριθμῷ,
(σκιάδες
δὲ
οὗτοι
καλοῦνται
|
σκηναῖς |
ἔχοντες
παραπλήσιόν
τι·
καὶ
ἐννέα |
[4, 169] |
Τὴν
χύτραν
δ´
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Σκηνὰς |
καταλαμβανούσαις
κακκάβην
εἴρηκεν
οὕτως·
Τὴν |
[4, 138] |
δὲ
κοπίζωσι,
πρῶτον
μὲν
δὴ
|
σκηνὰς |
ποιοῦνται
παρὰ
τὸν
θεόν,
ἐν |
[4, 150] |
καλάμων
τῶν
(τε)
οἰσυίνων
ἐπεβάλλετο
|
σκηνὰς |
χωρούσας
ἀνὰ
τετρακοσίους
ἄνδρας
καὶ |
[4, 158] |
Κἀν
ἄλλοις
δέ
φησιν
ὁ
|
σκηνικὸς |
οὗτος
φιλόσοφος·
Ἀρκεῖ
μετρία
βιοτά |
[4, 173] |
στρώματα,
τραπέζας.
Δημήτριος
δ´
ὁ
|
Σκήψιος |
ἐν
ἑκκαιδεκάτῳ
Τρωικοῦ
διακόσμου
ἐν |
[4, 141] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Θ'
Δημήτριος
δ´
ὁ
|
Σκήψιος |
ἐν
τῷ
αʹ
τοῦ
Τρωικοῦ |
[4, 155] |
τῶν
στρατιωτῶν.
(Δημήτριος
δ´
ὁ
|
Σκήψιος |
ἐν
τῷ
ιεʹ
τοῦ
Τρωικοῦ |
[4, 167] |
Κορίνθιος,
ὥς
φησι
Δημήτριος
ὁ
|
Σκήψιος, |
οὗ
μνημονεύει
Ἀρχίλοχος.
Ὑπὸ
φιληδονίας |
[4, 141] |
γὰρ
εἶναι
θʹ
τῷ
ἀριθμῷ,
|
(σκιάδες |
δὲ
οὗτοι
καλοῦνται
σκηναῖς
ἔχοντες |
[4, 154] |
Ἐν
γὰρ
τοῖς
ὅπλοις
ἀγερθέντες
|
σκιαμαχοῦσι |
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
ἀκροχειρίζονται,
(ποτὲ |
[4, 176] |
πετάσια
δ´
ἐπιτεθειμένοι
καὶ
προσκόπια
|
σκιὰν |
μὲν
ποιοῦντα,
καταπνεῖσθαι
δ´
οὐ |
[4, 141] |
κηρύγματος
πράσσεται,
ἔχει
τε
ἑκάστη
|
σκιὰς |
φρατρίας
τρεῖς
καὶ
γίνεται
ἡ |
[4, 140] |
ἢ
δεύτερον
ἢ
ἐπὶ
τοῦ
|
σκιμποδίου |
καθῆσθαι,
πάντα
τοιαῦτα
ποιοῦσιν
εἰς |
[4, 183] |
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἁρματίῳ·
|
(Σκινδαψὸν |
λυρόεντα
μέγαν
χείρεσσι
τινάσσων,
οἰσύινον |
[4, 183] |
καὶ
παναρμόνια
(Ἐστὶν
δ´
ὁ
|
σκινδαψὸς |
τετράχορδον
ὄργανον,
ὡς
ὁ
παρῳδός |
[4, 183] |
πασσαλόφιν
κρέμασαν,
ὅθι
περ
τετάνυστο
|
σκινδαψὸς |
τετράχορδος
ἀνηλακάτοιο
γυναικός.
Μνημονεύει
αὐτοῦ |
[4, 183] |
βαρβίτους
τριχόρδους,
πηκτίδας,
κιθάρας,
λύρας,
|
σκινδαψοὺς |
ἐξηρτυόμαν.
Σώπατρος
δ´
ὁ
παρῳδὸς |
[4, 182] |
καὶ
τρίγωνα
καὶ
κλεψιάμβους
καὶ
|
σκινδαψοὺς |
καὶ
τὸ
ἐννεάχορδον
καλούμενον.
Πλάτων |
[4, 176] |
(Τυφλὸς
ὑπαὶ
γήρως
εἶχεν
καὶ
|
Σκίρπαλον |
υἱόν,
νήπιον
ὅντ´
ἐκάλει
Σκίρπαλος |
[4, 176] |
Σκίρπαλον
υἱόν,
νήπιον
ὅντ´
ἐκάλει
|
Σκίρπαλος |
Εὐπαλάμου,
ἤειδεν
δ´
αὐτοῦ
τὰ |
[4, 129] |
Μεθ´
οὓς
εἰσῆλθον
ἰθύφαλλοι
καὶ
|
σκληροπαῖκται |
καί
τινες
καὶ
θαυματουργοὶ
γυναῖκες |
[4, 141] |
δὲ
τῆς
διαίτης
τῆς
τοιαύτης
|
σκληρότητα |
ὕστερον
καταλύσαντες
οἱ
Λάκωνες
ἐξώκειλαν |
[4, 157] |
ποιεῖται
βραδυτέρας,
ὀργῆς
δὲ
καὶ
|
σκληρότητος |
καὶ
πολλῆς
σκαιότητος
ἐμπίπλησι.
Καὶ |
[4, 131] |
τεύτλων,
θρίων,
λεκίθου,
σκορόδων,
ἀφύης,
|
σκόμβρων, |
ἐνθρυμματίδων,
πτισάνης,
ἀθάρης,
κυάμων,
λαθύρων, |
[4, 168] |
τὴν
οἰκίαν,
λαφυροπωλοῦντες
τὰ
ὑπάρχοντα,
|
σκοποῦντες |
οὐ
τί
δεδαπάνηται
ἀλλὰ
τί |
[4, 161] |
ὠνήσασθαι
Τὰς
προσφόρους
ὑμῖν
τροφάς,
|
σκορόδια, |
τυρόν,
κρόμμυα,
κάππαριν
ἅπαντα
ταῦτ´ |
[4, 170] |
ῥοῦν,
κύμινον,
κάππαριν,
(ὀρίγανον,
γήτειον,
|
σκόροδον, |
θύμον,
σφάκον,
σίραιον,
σέσελι,
πήγανον, |
[4, 132] |
ἄνω·
τούτων
ὃ
μὲν
ἔχει
|
σκόροδον, |
ὃ
δ´
ἐχίνους
δύο,
ὃ |
[4, 170] |
οὐκ
ἔλαιον,
οὐκ
ἀμυγδάλας,
οὐ
|
σκόροδον, |
οὐ
σίραιον,
οὐχὶ
γήθυον,
(οὐ |
[4, 131] |
φυσκῶν,
ζωμοῦ,
τεύτλων,
θρίων,
λεκίθου,
|
σκορόδων, |
ἀφύης,
σκόμβρων,
ἐνθρυμματίδων,
πτισάνης,
ἀθάρης, |
[4, 177] |
εἶναι
εὕρημα,
ὀνομάζεσθαι
δὲ
καὶ
|
σκυταλείας, |
κατ´
ἐμφέρειαν
τοῦ
πάχους.
Χρῆσθαι |
[4, 129] |
ἔπιες,
ἔχε
πρῶτος
καὶ
τὸν
|
σκύφον |
δῶρον·
τοῦτο
δὲ
καὶ
τοῖς |
[4, 129] |
τῆς
κλίνης
ὁ
Πρωτέας
αἰτεῖ
|
σκύφον |
χοαῖον
καὶ
πληρώσας
οἴνου
(Θασίου |
[4, 146] |
τέλειον.
Τότε
καὶ
τὴν
κεφαλὴν
|
σμᾶται |
μοῦνον
καὶ
Πέρσαις
δωρέεται.
(Ὁ |
[4, 131] |
δόμος
ἡμέτερος,
ποίων
ἀγαθῶν;
Οὐ
|
σμύρνης |
ἐκ
Συρίας
ὀδμαὶ
λιβάνου
τε |
[4, 150] |
ἐμοῖς
ποτε
γενομένοις
μαγείροις
παρασκευάσαι
|
σοι |
Αἰγύπτιον
δεῖπνον.
Καὶ
κελεύσαντος
ἐπεὶ |
[4, 156] |
ἐμπεσὼν
μεμψιμοιρήσῃς.
Διὸ
καὶ
μεταδοῦναί
|
σοι |
βούλομαι
τοῦ
παρὰ
Κέβητι
τῷ |
[4, 172] |
τραπέζας
δ´
ἢ
μίαν,
(τί
|
σοι |
διαφέρει
τοῦτο;
Παράθες
(σημίαν.
Οὐκ |
[4, 183] |
ἄν
μου
θέλῃς
ἀποπειραθῆναι
ἐπιδείξομαί
|
σοι |
ἐγὼ
αὐτός,
πολλῶν
ἄλλων
μουσικωτέρων |
[4, 174] |
ποιμένας.
(Καὶ
τοσαῦτα
μὲν
ἔχω
|
σοι |
ἐγὼ
λέγειν
περὶ
τοῦ
ὑδραυλικοῦ |
[4, 134] |
ὑποπιόντας·
Τοῦτο
γὰρ
νῦν
ἐστί
|
σοι |
ἐν
ταῖς
Ἀθήναις
ταῖς
καλαῖς |
[4, 133] |
Μετιόντι
ἢ
Ζωμίῳ·
Ἰχθὺς
τί
|
σοι |
ἐφαίνεθ´
οὑφθός;
{Β.
Μικρὸς
ἦν, |
[4, 128] |
Πτολεμαίου
τοῦ
βασιλέως.
Δώσομεν
δέ
|
σοι |
ἡμεῖς
καὶ
αὐτὰς
τὰς
ἐπιστολάς. |
[4, 182] |
φησί·
Μαγάδι
λαλήσω
μικρὸν
ἅμα
|
σοι |
καὶ
μέγα.
Οἱ
δὲ
καλούμενοι |
[4, 159] |
ἥδιον
πίω.
{Β.
Ἰδοὺ
κύλιξ
|
σοι |
καὶ
τράπεζα
καὶ
φακοί.
{Α. |
[4, 175] |
περὶ
αὐτοῦ
ἃ
νῦν
ἔχω
|
σοι |
λέγειν
ἐν
προχείρῳ.
(Ἰόβας
μὲν |
[4, 131] |
τὸ
μέτωπον.
{Α.
Οἶνοι
δέ
|
σοι, |
λευκός,
γλυκύς,
αὐθιγενής,
ἡδύς,
καπνίας. |
[4, 163] |
φυγοῦσα
γοῦν
σε
καὶ
τοὺς
|
σοὶ |
παραπλησίους
ἡ
Ἀρετὴ
Ἡδονῇ
παρακάθηται, |
[4, 132] |
τέχνης
ἡγεμονία
τίς
ἐστιν
αὕτη
|
σοι, |
πάτερ,
τὸ
τῶν
ἐδομένων
τὰ |
[4, 132] |
Ἔχεις
ἐχίνους;
{Β.
Ἕτερος
ἔσται
|
σοι |
πίναξ·
αὐτὸς
γὰρ
αὐτὸν
ἐπριάμην |
[4, 172] |
δ´
ἐν
Καλυψοῖ
φησιν·
~(Προγεύσεταί
|
σοι |
πρῶτον
ἡ
γραῦς
τοῦ
ποτοῦ. |
[4, 128] |
τοῦ
Ἱππολόχου
σπανίως
εὑρίσκεται,
ἐπιδραμοῦμαί
|
σοι |
τὰ
ἐν
αὐτῇ
γεγραμμένα
διατριβῆς |
[4, 133] |
Ἀπολειπούσῃ·
Ἔστιν
ἔνδον
ὄξος
ὀξύ
|
σοι. |
Ὑπολαμβάνω,
παιδάριον,
ὀπὸν
εἰλήφαμεν.
Ἄριστα |
[4, 151] |
δεξάμενος
τὸ
κέρας
εἶπεν·
Ἐγώ
|
σοι, |
ὦ
Σεύθη,
δίδωμι
ἐμαυτὸν
καὶ |
[4, 151] |
καὶ
λαβὼν
κέρας
μεστὸν
Προπίνω
|
σοι, |
ὦ
Σεύθη,
ἔφη,
καὶ
τὸν |
[4, 137] |
ὑπόμνησιν
ποιουμένους
τῆς
ἀρχαίας
ἀγωγῆς.
|
Σόλων |
δὲ
τοῖς
ἐν
πρυτανείῳ
σιτουμένοις |
[4, 158] |
τί
δεῖ
βροτοῖσι’
κατὰ
τὸν
|
σὸν |
Εὐριπίδην,
γραμματικώτατε,
πλὴν
δυοῖν
μόνον, |
[4, 160] |
ἡ
μήτηρ
κέκληκε)
κατὰ
τὸν
|
σὸν |
Τίμωνα
εἶναί
Μοι
καλός
τε |
[4, 133] |
Κωραλίσκῳ.
Ἄλεξις
ἐν
Θράσωνί
φησι·
|
(Σοῦ |
δ´
ἐγὼ
λαλιστέραν
οὐπώποτ´
εἶδον |
[4, 151] |
προσαιτοῦντες,
ἀλλὰ
καὶ
πονεῖν
ὑπὲρ
|
σοῦ |
καὶ
προκινδυνεύειν
βουλόμενοι.
Καὶ
ὁ |
[4, 163] |
οὐ
λαμυρώτερον
οὐδέν,
(Ὁ
Τίμων
|
σου |
περὶ
τοῦ
κυνὸς
τοῦ
θαλαττίου |
[4, 169] |
παύσεις,
ἔφη,
τὸν
ἑταῖρον
διαφθείροντά
|
σου |
τὴν
νίκην;
Οἶδα
δὲ
καὶ |
[4, 173] |
Φοῖβε
μαχαίρας
καὶ
προδιδάσκων
τοὺς
|
σοὺς |
προπόλους.
Κἀν
τοῖς
ἑξῆς
δ´ |
[4, 162] |
συγγράμμασι
τοῦ
Περσαίου
ἀπηντήκαμεν
τῆς
|
σοφῆς |
ταύτης
πραγματείας
τοιοῦτον
ἔχουσι
τὸ |
[4, 162] |
ἣν
μόνην
ὑμεῖς
ῥαψῳδίαν
οἱ
|
σοφοὶ |
ἀσπάζεσθε,
μόνον
τοῦτο
πυθαγορίζοντες
τὸ |
[4, 161] |
λέγεις
δίαιταν·
πάντες
οὕτως
οἱ
|
σοφοὶ |
διάγουσι
καὶ
τοιαῦτα
κακοπαθοῦσί
που; |
[4, 159] |
οὖν
διὰ
τοῦτο
φυλάττονται
οἱ
|
σοφοὶ |
οὗτοι
τοὺς
φακούς,
ἀλλ´
ἡμῖν |
[4, 184] |
ἐν
τῷ
περὶ
Εὐριπίδου
καὶ
|
Σοφοκλέους |
Ἀλκιβιάδην
φησὶ
μαθεῖν
τὴν
αὐλητικὴν |
[4, 164] |
Κεφαλίωνα
ἀποστοματιοῦντες;
Κατὰ
γὰρ
τὸν
|
Σοφοκλέους |
Κηδαλίωνά
ἐστε
Μαστιγίαι,
κέντρωνες,
ἀλλοτριοφάγοι. |
[4, 183] |
δὲ
τοῦ
τριγώνου
τούτου
καὶ
|
Σοφοκλῆς |
ἐν
μὲν
Μυσοῖς
οὕτως·
Πολὺς |
[4, 176] |
γὰρ
ἐλύμους
αὐλούς,
ὧν
μνημονεύει
|
Σοφοκλῆς |
ἐν
Νιόβῃ
τε
κἀν
Τυμπανισταῖς, |
[4, 175] |
ἡμῖν.
Τοῦ
δὲ
μοναύλου
μνημονεύει
|
Σοφοκλῆς |
μὲν
ἐν
Θαμύρᾳ
οὕτως·
Οἴχωκε |
[4, 163] |
καὶ
πρὸς
Διόδωρον
ἰόντας
(τὸν
|
σοφὸν |
ἐγκρατέως
μετ´
ἐκείνου
πυθαγορίζειν.
Ἦν |
[4, 160] |
Παραινέσαι
δὲ
σφῷν
τι
βούλομαι
|
σοφόν· |
ὅταν
φακῆν
ἕψητε,
μὴ
´πιχεῖν |
[4, 158] |
τε
πάντα
εὖ
ποιήσει
ὁ
|
σοφὸς |
καὶ
φακῆν
φρονίμως
ἀρτύσει.
διὸ |
[4, 183] |
δὲ
χορεύει·
καὶ
ὑπᾴδει
σφιν
|
σοφὸς |
κιθάρᾳ
παριαμβίδας·
ἃ
δὲ
γεγάθει |
[4, 162] |
πρὸς
Ζήνωνα
διαμιλλώμενος
ὡς
ὁ
|
σοφὸς |
πάντως
ἂν
εἴη
καὶ
στρατηγὸς |
[4, 155] |
συμποσίων
ἐπιστάμενος.
Ἀκριβῶς
δ´
ὁ
|
σοφὸς |
Πλάτων
ἐν
τῷ
πρώτῳ
Νόμων |
[4, 134] |
(τῆς
ὀρχήσεως)
κωμῳδεῖ
τινα
τῶν
|
σοφῶν |
ὡς
παρὰ
δεῖπνον
ὀρχούμενον
λέγων |
[4, 175] |
(Πόσῳ
δὲ
κρεῖττον,
ὦ
Οὐλπιανὲ
|
σοφώτατε, |
τὸ
ὑδραυλικὸν
τοῦτο
ὄργανον
τοῦ |
[4, 166] |
ἐπικαλούμενος,
μεθύουσά
τ´
ἐξόπισθεν
ἡ
|
σοφωτάτη |
Ἀποτυμπανισχὰς
κατὰ
πόδας
πορεύεται.
(Πολύευκτον |
[4, 175] |
δὲ
τὸν
γίγγραν
γε
τὸν
|
σοφώτατον. |
{Β.
Τίς
δ´
ἔσθ´
ὁ |
[4, 183] |
ἐγγηράσας
τῇ
Ἐφεσίων
πόλει
ὡς
|
σοφώτατον |
τῆς
ἑαυτοῦ
τέχνης
τουτὶ
τὸ |
[4, 137] |
λαβεῖν
μαγείρους
βούλομαι
(οὓς
ἂν
|
σοφωτάτους |
δύνωμ´
ἐν
τῇ
πόλει.
Μέλλοντα |
[4, 152] |
Ἐλαίῳ
δ´
οὐ
χρῶνται
διὰ
|
σπάνιν |
καὶ
διὰ
τὸ
ἀσύνηθες
ἀηδὲς |
[4, 134] |
ὁ
παρῳδός,
ὅπερ
διὰ
τὸ
|
σπάνιον |
οὐκ
ἂν
ὀκνήσαιμι
ὑμῖν,
ἄνδρες |
[4, 128] |
(Ἐπεὶ
δὲ
ἡ
τοῦ
Ἱππολόχου
|
σπανίως |
εὑρίσκεται,
ἐπιδραμοῦμαί
σοι
τὰ
ἐν |
[4, 136] |
μόρμυρος
ἄντα
δ´
ἦν,
μεγάλη,
|
σπάρος· |
οὓς
ὁ
μάγειρος
σίζοντας
παρέθηκε |
[4, 142] |
τινες
τῶν
ἰδιωτῶν
τῶν
ἐν
|
Σπάρτῃ |
γενομένων
κατ´
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον |
[4, 168] |
φησίν,
ἄσωτον
γενόμενον
ἐν
τῇ
|
Σπάρτῃ |
ἐκώλυον
οἱ
ἔφοροι
συναναστρέφεσθαι
τοῖς |
[4, 138] |
καὶ
ἄνδρα
Συβαρίτην
ἐπιδημήσαντα
τῇ
|
Σπάρτῃ |
καὶ
συνεστιαθέντα
ἐν
τοῖς
φιδιτίοις |
[4, 131] |
(μέλπειν
δ´
ᾠδαῖς
τοτὲ
μὲν
|
Σπάρτην |
τὴν
εὐρύχορον,
τοτὲ
δ´
αὖ |
[4, 155] |
ἴδοις
οὔτ´
ἐν
ἄστεσιν
ὅσων
|
Σπαρτιάταις |
μέλει
συμπόσια
οὐδ´
ὁπόσα
τούτοις |
[4, 139] |
Κοπίζει
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
Σπαρτιατῶν |
ὁ
βουλόμενος.
Ἐν
δὲ
τῇ |
[4, 132] |
ἀπὸ
θερμοῦ
τὴν
μεγάλην
αὐτοῖς
|
σπάσαι, |
ἀποζέσας
σίλουρον
ἢ
λεβίαν,
ἐφ´ |
[4, 143] |
διακονοῦντες·
καὶ
ὅτι
μετ´
εὐφημίας
|
σπείσαντες |
τοῖς
θεοῖς
μερίζουσι
τῶν
παρατιθεμένων |
[4, 133] |
δ´
ἀσταφίδας
προχέαις
τριπτῆρι
λεήνας
|
σπέρματά |
τ´
ἐνδάκνοντα
σινήπυος.
Εἰν
ἑνὶ |
[4, 133] |
ὅμοιον
τέττιγι
καὶ
τιτιγονίῳ,
ὡς
|
Σπεύσιππος |
παρίστησιν
ἐν
δʹ
Ὁμοίων.
Μνημονεύει |
[4, 174] |
φησιν
ὁ
Ξενοφῶν,
ἐχρῶντο
αὐλοῖς
|
σπιθαμιαίοις |
τὸ
μέγεθος,
ὀξὺ
καὶ
γοερὸν |
[4, 147] |
ἐτύμως
ὔμμιν,
παρέπαισε
δὲ
θερμὸν
|
(σπλάγχνον, |
ἔπειτα
δὲ
νῆστις
δέλφακος
οἰκετικᾶς |
[4, 149] |
τῇ
μάζῃ
καὶ
τῷ
τυρῷ
|
σπλάγχνον |
καὶ
ἅλες
προσφαγεῖν.
(Καθαγισάντων
δὲ |
[4, 174] |
Δελφὸς
Δία
Εἰλαπιναστήν
τε
καὶ
|
Σπλαγχνοτόμον. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΓ'
(Πολλῶν
δὲ
τοιούτων |
[4, 138] |
κυάμων,
καὶ
μύρτα
καὶ
φηγοὺς
|
σποδιοῦσι |
πρὸς
τὸ
πῦρ
μετρίως
ὑποπίνοντες. |
[4, 149] |
πολυφαγία.
Μετὰ
δὲ
τὸ
δεῖπνον
|
σπονδὰς |
ἐποιοῦντο
οὐκ
ἀπονιψάμενοι
τὰς
χεῖρας, |
[4, 170] |
ὃς
πλυνεῖ
σκεύη,
λύχνους
(ἑτοιμάσει,
|
σπονδὰς |
ποιήσει,
τἄλλ´
ὅσα
τούτῳ
προσήκει. |
[4, 149] |
νυκτερινῶν
φόβων.
Ἀπὸ
δὲ
τῶν
|
σπονδῶν |
παιὰν
ᾄδεται.
Ὅταν
δὲ
τοῖς |
[4, 144] |
Μεθυσκόμενοι
δὲ
εἰώθασι
βουλεύεσθαι
τὰ
|
σπουδαιότατα |
τῶν
πρηγμάτων·
(τὸ
δ´
ἂν |
[4, 184] |
τὴν
περὶ
τὸ
πρᾶγμα
τοῦτο
|
σπουδὴν |
ὅταν
λέγῃ·
Ὅστις
δ´
αὐτὴν |
[4, 130] |
οἱ
παῖδες
εἰς
τὰς
εὐτυχεῖς
|
σπυρίδας, |
ἕως
ἐσάλπισε
τὸ
εἰωθὸς
τοῦ |
[4, 129] |
τὴν
δυσχωρίαν
ὁ
Κάρανος
κελεύει
|
σπυρίδας |
ἡμῖν
καὶ
ἀρτοφόρα
διὰ
ἱμάντων |
[4, 137] |
ἤλαυνε
ποδώκεας
ὄρνιθας
ὥς)
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
ΣΤ' |
(Ἄλεξις
δ´
ἐν
Συντρέχουσιν
ἐπισκώπτων |
[4, 150] |
τὰς
ἐπικαιροτάτας
τῶν
ὁδῶν
διέλαβε
|
σταθμοῖς |
ἐπί
τε
τούτοις
ἐκ
χαράκων |
[4, 141] |
δώδεκα,
παρὰ
δὲ
ταῦτα
τυροῦ
|
σταθμόν |
τινα
καὶ
σύκων,
ἔτι
δὲ |
[4, 141] |
πλὴν
ὄψον
τι
μικρὸν
ἔχον
|
σταθμὸν |
ὡς
τέταρτον
μάλιστα,
καὶ
παρὰ |
[4, 146] |
δ´
οἱ
τοιχωρύχοι,
κοίτας
φέροντες
|
σταμνία |
τ´
οὐχὶ
τῶν
θεῶν
ἕνεκ´, |
[4, 170] |
λάκκον
εἶδον,
οὐ
φρέαρ·
οὐ
|
στάμνος |
ἔστι·
διακενῆς
δ´
ἕστηκ´
ἐγὼ |
[4, 158] |
πρὸ
φακῆς
λοπάδ´
αὔξων
εἰς
|
στάσιν |
ἄμμε
βάλῃς,
Χρύσιππός
τε
ἐν |
[4, 172] |
Ἰωλκοῦ·
οὕτω
γὰρ
Ὅμηρος
ἠδὲ
|
Στασίχορος |
ἄεισε
λαοῖς.
(Ὁ
γὰρ
Στησίχορος |
[4, 143] |
δὲ
δούλων
ἕκαστος
Αἰγιναῖον
φέρει
|
στατῆρα |
κατὰ
κεφαλήν.
Διῄρηνται
δ´
οἱ |
[4, 137] |
καὶ
πίονα
μῆλα)
ῥοιαί
τε
|
σταφυλαί |
τε,
θεοῦ
Βρομίοιο
τιθῆναι,
πρόσφατος |
[4, 144] |
τῇ
ὑστεραίῃ
νήφουσι
προτιθεῖ
ὁ
|
στεγέαρχος |
ἐν
τοῦ
ἂν
ἐόντες
βουλεύωνται. |
[4, 173] |
Δελφῶν
ἄποικοι,
παρέχουσι
τοῖς
ἐπιδημοῦσι
|
στέγην, |
ἅλας,
ἔλαιον,
ὄξος,
ἔτι
λύχνον, |
[4, 147] |
χλοεραί
τε
δηφαρυγες,
(πυριων
τε
|
στεγναι |
βύσται
μέγαθος
κακὰ
κακκάβου
γλυκυου |
[4, 135] |
Πολλὰ
δ´
ἄναντα
κάταντα
κατὰ
|
στέγος |
ἦλθ´
ὁ
μάγειρος,
σείων
ὀψοφόρους |
[4, 169] |
δώδεκα,
κρεάγραν,
θυίαν,
τυροκνῆστιν
παιδικήν,
|
στελεόν, |
σκαφίδας
τρεῖς,
δορίδα,
κοπίδας
τέτταρας. |
[4, 131] |
ἕρπυλλος,
μήκων,
ἀχράδες,
κνῆκος,
ἐλᾶαι,
|
στέμφυλ´, |
ἄμητες,
πράσα,
γήτειον,
κρόμμυα,
φυστή, |
[4, 161] |
Ἡ
δ´
ἑστίασις
ἰσχάδες
καὶ
|
στέμφυλα |
(καὶ
τυρὸς
ἔσται·
ταῦτα
γὰρ |
[4, 175] |
λύρᾳ
μοναύλοις
τε
χειμωντεως
ναος
|
στέρημα |
κωμασάσης.
Ἀραρὼς
δ´
ἐν
Πανὸς |
[4, 128] |
ἄδην
εἴχομεν
βρώσεως
ἐχερνιψάμεθα.
Καὶ
|
στέφανοι |
εἰσηνέχθησαν
πολλοὶ
παντοδαπῶν
ἀνθέων
ἐπὶ |
[4, 129] |
τῶν
δοθέντων
ἡμῖν
ἀνασεσωσμένων.
Ἔπειτα
|
στέφανοι |
πάλιν
καὶ
διλήκυθον
μύρου
χρυσοῦν |
[4, 149] |
τε
ξηρὰ
καὶ
πλακοῦς
καὶ
|
στέφανος. |
Καὶ
ὃς
ἂν
ἔξω
τι |
[4, 139] |
γενόμενον
περὶ
τὸν
Ὑάκινθον
οὔτε
|
στεφανοῦνται |
ἐπὶ
τοῖς
δείπνοις
οὔτε
ἄρτον |
[4, 137] |
ἴρινον
ἡδύ,
~(ἄλλος
δ´
αὖ
|
στεφάνους |
ἐπὶ
δεξιὰ
πᾶσιν
ἔδωκεν,
οἳ |
[4, 128] |
στλεγγίδες,
ὁλκὴν
ἴσαι
τῷ
πρώτῳ
|
στεφάνῳ. |
~Ἐπὶ
δὲ
τούτοις
εἰπὼν
ὁ |
[4, 172] |
μὲν
τραγηματίζεται,
(μυρισάμενος
δὲ
καὶ
|
στεφανωσάμενος |
πάλιν
δειπνεῖ
τὰ
μελίπηκτα
ταῖς |
[4, 134] |
δὲ
Ξενοκλῆς
ἐπεπωλεῖτο
στίχας
ἀνδρῶν,
|
στῆ |
δ´
ἄρ´
ἐπ´
οὐδὸν
ἰών. |
[4, 172] |
Στασίχορος
ἄεισε
λαοῖς.
(Ὁ
γὰρ
|
Στησίχορος |
οὕτως
εἴρηκεν
ἐν
τῷ
προκειμένῳ |
[4, 172] |
Ὅτι
δὲ
τὸ
ποίημα
τοῦτο
|
Στησιχόρου |
ἐστὶν
ἱκανώτατος
μάρτυς
Σιμωνίδης
ὁ |
[4, 172] |
Πολλὰς
δὲ
νοσσάδας
ὄρνις,
προτέρου
|
Στησιχόρου |
ἢ
Ἰβύκου
ἐν
τοῖς
Ἄθλοις |
[4, 154] |
αὐτόν
σε
πυλαμάχε
πρῶτον»
παρὰ
|
Στησιχόρῳ, |
ὁπλομάχος,
τειχομάχος,
πυργομάχος.
Ὁ
δὲ |
[4, 140] |
δ´
ἀπόροις
ἐπιτάττει
κάλαμον
ἢ
|
στιβάδα |
ἢ
φύλλα
δάφνης
φέρειν,
ὅπως |
[4, 138] |
τὸν
θεόν,
ἐν
δὲ
ταύταις
|
στιβάδας |
ἐξ
ὕλης,
ἐπὶ
δὲ
τούτων |
[4, 162] |
συμποτικοὺς
διαλόγους
συντεθέντας
ἐκ
τῶν
|
Στίλπωνος |
(καὶ
Ζήνωνος
ἀπομνημονευμάτων,
ἐν
οἷς |
[4, 133] |
τὰς
ὑποπαρθένους
ἁλμάδας
ὡς
ἐλάας
|
στιφράς; |
Φιλήμων
δ´
ἐν
Μετιόντι
ἢ |
[4, 133] |
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
μακρή
τε
|
στιφρή |
τε
φαείνεται
ἐν
πρασιῇσι.
Καὶ |
[4, 134] |
πεσσομενάων·
αὐτὸς
δὲ
Ξενοκλῆς
ἐπεπωλεῖτο
|
στίχας |
ἀνδρῶν,
στῆ
δ´
ἄρ´
ἐπ´ |
[4, 129] |
τὰς
χεῖρας
ἐστεφανούμεθα
καὶ
πάλιν
|
στλεγγίδας |
ἐλάβομεν
χρυσᾶς,
διπλασίους
τῶν
πρότερον, |
[4, 128] |
ἀνθέων
ἐπὶ
πᾶσί
τε
χρυσαῖ
|
στλεγγίδες, |
ὁλκὴν
ἴσαι
τῷ
πρώτῳ
στεφάνῳ. |
[4, 128] |
δὲ
καὶ
ἕκαστον
πρὶν
εἰσελθεῖν
|
στλεγγίδι |
χρυσῇ·
πέντε
χρυσῶν
ἑκάστῃ
δ´ |
[4, 163] |
θηροπέπλου
μανίας
ὕβρεώς
τε
περιστάσιμον
|
στοὰν |
ἔχοντι
Πυθαγόρου
πελάτᾳ.
Σωσικράτης
δ´ |
[4, 151] |
(Ποσειδώνιος
δὲ
ὁ
ἀπὸ
τῆς
|
στοᾶς |
ἐν
ταῖς
ἱστορίαις,
αἷς
συνέθηκεν |
[4, 176] |
Ποσειδώνιος
δ´
ὁ
ἀπὸ
τῆς
|
στοᾶς |
φιλόσοφος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν |
[4, 149] |
Ἀπόλλωνος
πανηγύρει,
εἰσιόντες
πάντες
ἐν
|
στολαῖς |
λευκαῖς,
(ἃς
μέχρι
καὶ
νῦν |
[4, 148] |
καὶ
τὴν
Διονυσιακὴν
πᾶσαν
ἐνδύνων
|
στολὴν |
προῄει
καὶ
οὕτως
ἐσκευασμένος
ἐδίκαζεν. |
[4, 154] |
Μαντινεῖς
καὶ
Ἀρκάδες,
τήν
τε
|
στολὴν |
τὴν
πολεμικὴν
καὶ
τὴν
ὅπλισιν |
[4, 136] |
Τοῖς
δαιτυμόνες
χέρ´
ἐφέντες
ἐν
|
στόμασίν |
τ´
ἔθεσαν
καὶ
ἀπήγαγον
ἄλλυδις |
[4, 137] |
δέκα
μὲν
χεῖρες,
δέκα
δὲ
|
στόματ´ |
εἶεν,
γαστὴρ
δ´
ἄρρηκτος,
χάλκεον |
[4, 132] |
τοῦτ´,
ἀλλ´
ἀδύνατα
βούλομαι·
(οὔτε
|
στόματα |
γὰρ
οὔτε
χεῖρας
πέντ´
ἔχω. |
[4, 132] |
πάτερ,
τὸ
τῶν
ἐδομένων
τὰ
|
στόματα |
προειδέναι.
Οἷον
Ῥοδίους
κέκληκας·
εἰσιοῦσι |
[4, 129] |
κυβιστῶσαι
καὶ
πῦρ
ἐκ
τοῦ
|
στόματος |
ἐκριπίζουσαι
γυμναί.
(Ἐπεὶ
δὲ
καὶ |
[4, 159] |
(Ἢν
γὰρ
τράγῃ
τις,
τοῦ
|
στόματος |
ὄζει
κακόν
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΣΤ.
Ἐπεὶ |
[4, 171] |
ἐν
προτέραις
Νεφέλαις
διὰ
τούτων·
|
{ΣΤΡ. |
Πῶς
οὐ
δέχονται
δῆτα
τῇ |
[4, 167] |
γὰρ
οἱ
πόλεμοι
καὶ
αἱ
|
στρατεῖαι, |
τὰ
δὲ
καὶ
αἱ
πολυτέλειαι |
[4, 155] |
ὄντα
δεύτερον
οὔτε
κατὰ
τὴν
|
στρατηγίαν |
οὔτε
κατὰ
τὴν
ἀξίωσιν,
καὶ |
[4, 162] |
σοφὸς
πάντως
ἂν
εἴη
καὶ
|
στρατηγὸς |
ἀγαθός,
μόνον
τοῦτο
διὰ
τῶν |
[4, 138] |
Παυσανίας
μετεπέμψατο
τῶν
Ἑλλήνων
τοὺς
|
στρατηγοὺς |
(καὶ
ἐλθόντων
ἐπιδείξας
ἑκατέρου
τῶν |
[4, 147] |
γημαμένης
δ´
Ἀντωνίῳ
τῷ
Ῥωμαίων
|
στρατηγῷ |
(ἐν
Κιλικίᾳ)
φησιν
οὕτως·
Ἀπαντήσασα |
[4, 146] |
τῶν
σφετέρων
δεξαμένοις
τὴν
Ξέρξεω
|
στρατιὰν |
καὶ
δειπνίσασι
τετρακόσια
τάλαντα
ἀργυρίου |
[4, 167] |
ποιῶν
καὶ
κτώμενος
καὶ
διδούς.
|
Στρατιώτης |
γὰρ
ὢν
λογίζεσθαι
τὰ
προσιόντα |
[4, 141] |
ἑορτὴν
παρὰ
Λακεδαιμονίοις
μίμημα
εἶναι
|
στρατιωτικῆς |
ἀγωγῆς.
όπους
μὲν
γὰρ
εἶναι |
[4, 155] |
εἰς
ὃν
κατέβησαν
τέσσαρες
τῶν
|
στρατιωτῶν. |
(Δημήτριος
δ´
ὁ
Σκήψιος
ἐν |
[4, 153] |
ἱστοριῶν
τάδε·
Ἐποιεῖτό
τε
τῶν
|
στρατιωτῶν |
τὰς
κατακλίσεις
ἐπὶ
τοῦ
ἐδάφους |
[4, 135] |
Φοῖβος
Ἀπόλλων.
Ὡς
δὲ
ἴδον
|
Στρατοκλῆ, |
κρατερὸν
μήστωρα
φόβοιο,
(τρίγλης
ἱπποδάμοιο |
[4, 137] |
εἰσῆλθον,
κοῦραι
δύο
θαυματοποιοί,
ἃς
|
Στρατοκλῆς |
ἤλαυνε
ποδώκεας
ὄρνιθας
ὥς)
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 163] |
προσποιηθέντος·
πρὸς
ὃν
ἐπιστέλλων
ὁ
|
Στρατόνικος |
ἐκέλευσε
τὸν
ἀπαίροντα
τὸ
ῥηθὲν |
[4, 169] |
Πατανίων
προσελθέτω.
Καὶ
πάλιν·
Πλείους
|
Στρατονίκου |
τοὺς
μαθητάς
μοι
δοκεῖ
ἕξειν |
[4, 148] |
Καλλίκολα
προσαγορευθεὶς
διὰ
τὸ
ἐν
|
στρατοπέδῳ |
γεννηθῆναι
οὐ
μόνον
ὠνομάζετο
νέος |
[4, 169] |
Τὸ
μὲν
ἀσώτιον
ἔχεις
παρὰ
|
Στράττιδι |
ἐν
Χρυσίππῳ
λέγοντι
οὕτως·
(Εἰ |
[4, 160] |
ἄνδρες
κύνες
οἱ
κατὰ
τὴν
|
Στράττιδος |
τοῦ
κωμῳδιοποιοῦ
Ἰοκάστην,
ἥτις
ἐν |
[4, 130] |
ὁ
γελωτοποιὸς
εἰσῆλθε
Μανδρογένης,
ἐκείνου
|
Στράτωνος |
τοῦ
Ἀττικοῦ,
ὥς
φασιν,
ἀπόγονος |
[4, 130] |
εὔζωμα
καὶ
τοὺς
καλοὺς
ἐσθίων
|
στρεπτούς, |
Λήναια
καὶ
Χύτρους
θεωρῶν.
Ἡμεῖς |
[4, 152] |
θεοὺς
προσκυνοῦσιν
ἐπὶ
τὰ
δεξιὰ
|
στρεφόμενοι. |
(Ἔτι
ὁ
Ποσειδώνιος
διηγούμενος
καὶ |
[4, 162] |
περὶ
ταῦτα
τὴν
διάνοιαν
ἀεὶ
|
στρέφων |
πιστευθείς,
ὥς
φησιν
Ἕρμιππος
(ὑπ´ |
[4, 155] |
βρόχον
ἀρτήσαντας
ἔκ
τινος
ὕψους
|
(στρογγύλον) |
πρὸς
ὃν
κατὰ
κάθετον
ὑποτίθεσθαι |
[4, 174] |
Ἔοικεν
δὲ
τὸ
ὄργανον
βωμῷ
|
στρογγύλῳ, |
καί
φασι
τοῦτο
εὑρῆσθαι
ὑπὸ |
[4, 131] |
ἄφατον
πλῆθος,
(νηττῶν,
φαττῶν·
χῆνες,
|
στρουθοί, |
κίχλαι,
κόρυδοι,
κίτται,
κύκνοι,
πελεκάν, |
[4, 145] |
καὶ
ὄρνιθες
ἀναλίσκονται,
οἵ
τε
|
στρουθοὶ |
οἱ
Ἀράβιοι
ἐστὶν
δὲ
τὸ |
[4, 170] |
καὶ
τὸν
ὑπὸ
Ῥωμαίων
καλούμενον
|
στρούκτωρα, |
παρατιθέμενος
ἐκ
δράματος
Ἀλεξάνδρου
ᾧ |
[4, 131] |
κατὰ
τὴν
ἀγορὰν
μὲν
ὑπεστρῶσθαι
|
στρώμαθ´ |
ἁλουργῆ
μέχρι
τῆς
ἄρκτου·
δειπνεῖν |
[4, 173] |
καὶ
ἔλαιον
καὶ
ξύλα
καὶ
|
στρώματα. |
Ἀριστοτέλης
ἢ
Θεόφραστος
ἐν
τοῖς |
[4, 173] |
ἔλαιον,
ὄξος,
ἔτι
λύχνον,
κλίνας,
|
στρώματα, |
τραπέζας.
Δημήτριος
δ´
ὁ
Σκήψιος |
[4, 153] |
τράπεζαι
πολυτελεῖς
παρασκευάζονται
ἀνθιναί
τε
|
στρωμναὶ |
καὶ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
παντοδαπά,
καὶ |
[4, 142] |
χάριν
παρεσκευάζετο
καὶ
πάλιν
αὐτοῖς
|
στρωμναί |
τε
τοῖς
μεγέθεσιν
οὕτως
ἐξησκημέναι |
[4, 148] |
καὶ
τὰ
κυλικεῖα
καθὼς
ταῖς
|
στρωμναῖς |
ἐμεμέριστο,
ἑκάστῳ
φέρειν
ἐπέτρεψε.
Καὶ |
[4, 161] |
ὑπομεῖναι
μικροσιτίαν,
ῥύπον,
ῥῖγος,
σιωπήν,
|
στυγνότητ´, |
ἀλουσίαν.
(Τούτων
δ´
ὑμεῖς,
ὦ |
[4, 158] |
πεπαυμένον,
φησὶ
Σώφιλος
ὁ
κωμῳδιοποιός.
|
Στωικὸν |
δὲ
δόγμα
ἐστὶν
ὅτι
τε |
[4, 175] |
ἐστιν;
{Α.
Οὐκ
οἶδας,
ἐμβρόντητε
|
σύ; |
{Β.
Μὰ
Δία.
{Α.
Τί |
[4, 169] |
εἴποις;
Ὕπαγε.
{Α.
Κάκκαβον
λέγω·
|
(σὺ |
δ´
ἴσως
ἂν
εἴποις
λοπάδ´. |
[4, 160] |
εἴληφεν
ὁ
Οὐάρρων
τὸ
ἰαμβεῖον.
|
(Σὺ |
δέ
μοι
δοκεῖς,
ὦ
Κύνουλκε |
[4, 130] |
φόβον
τοῦ
πλούτου
ὃν
ἐλάβομεν.
|
Σὺ |
δὲ
μόνον
ἐν
Ἀθήναις
μένων |
[4, 159] |
ἐν
Κοριαννοῖ·
Φέρε
δὴ
κατακλινῶ·
|
σὺ |
δὲ
τράπεζαν
φέρε
καὶ
κύλικα |
[4, 172] |
ἔστι
κανδύλους
ποιεῖν
οὐδ´
οἷα
|
σὺ |
εἴωθας
εἰς
ταὐτὸν
καρυκεύειν
μέλι, |
[4, 144] |
ἐκεῖνο
εὖ
οἶδα
ὅτι
καὶ
|
σὺ |
ἔμπειρος
εἶ,
ὅτι
ὅσῳ
ἂν |
[4, 170] |
του
δέωμαι.
Δεῖπνον
αἰτήσεις
με
|
σὺ |
ἤδη
παρελθών·
οὐκ
ἔχων
δὲ |
[4, 171] |
προτενθῶν
ἐσμέν,
ἀλλ´
οὐκ
οἶσθα
|
σύ. |
Καὶ
Φιλύλλιος
ἐν
Ἡρακλεῖ·
Βούλεσθε |
[4, 132] |
Βούλομαι
δέ
γ´,
ὦ
βέλτιστε
|
σύ, |
κἀκεῖνο
καὶ
τοῦτ´,
ἀλλ´
ἀδύνατα |
[4, 184] |
Φρύνιχος
Ἐφιάλτῃ·
Οὐ
τουτονὶ
μέντοι
|
σὺ |
κιθαρίζειν
ποτὲ
αὐλεῖν
τ´
ἐδίδαξας; |
[4, 163] |
τὰ
συμπόσια
παρεκάλουν·
οὐχ
ὥσπερ
|
σύ, |
κυνικέ,
ὁ
μηδέποτε
ταῖς
Χάρισιν, |
[4, 133] |
φιλεῖς
τὰς
δρυπεπεῖς
ἑταίρας
ἢ
|
σὺ |
τὰς
ὑποπαρθένους
ἁλμάδας
ὡς
ἐλάας |
[4, 169] |
μὴ
πρότερον
οἴσεις,
θεοῖσιν
ἐχθρὲ
|
σύ, |
(τὸ
λεβήτιον,
τἀκ
τοῦ
νίτρου· |
[4, 159] |
δόμοισιν,
οὐ
φίλος
πατήρ,
οἵας
|
σὺ |
χοἰ
σὲ
δώμασιν
κεκτημένοι.
(Εἰ |
[4, 130] |
τὴν
τεχνιτείαν
Ἐρυμάνθιοι
τῷ
ὄντι
|
σύαγροι |
κατὰ
πινάκων
τετραγώνων
χρυσομίτρων
(σιβύναις |
[4, 138] |
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ
ἄνδρα
|
Συβαρίτην |
ἐπιδημήσαντα
τῇ
Σπάρτῃ
καὶ
συνεστιαθέντα |
[4, 129] |
ὁ
πάππος
αὐτοῦ
Πρωτέας
ὁ
|
συγγενόμενος |
Ἀλεξάνδρῳ)
καὶ
ὅτι
πᾶσι
προὔπιεν, |
[4, 174] |
περὶ
ὀνομασιῶν
(ἐστὶ
δὲ
τὸ
|
σύγγραμμα |
περὶ
αὐλῶν
καὶ
ὀργάνων)
συγγράψαι |
[4, 184] |
ὀλίγοι.
Ὁ
δ´
Εὐφράνωρ
καὶ
|
σύγγραμμα |
περὶ
αὐλῶν
κατέλιπεν·
ὁμοίως
δὲ |
[4, 144] |
περὶ
βασιλείας
(εἰ
γνήσιον
τὸ
|
σύγγραμμα· |
πολλοὶ
γὰρ
αὐτό
φασιν
εἶναι |
[4, 162] |
ἐν
ταῖς
Διαδοχαῖς.
Δύο
δὲ
|
συγγράμμασι |
τοῦ
Περσαίου
ἀπηντήκαμεν
τῆς
σοφῆς |
[4, 164] |
Ἡσίοδος,
τραγῳδίαι,
Χοιρίλος,
Ὅμηρος,
Ἐπίχαρμος,
|
συγγράμματα |
παντοδαπά.
Δηλώσεις
γὰρ
οὕτω
τὴν |
[4, 175] |
μὲν
γὰρ
ἐν
τῷ
προειρημένῳ
|
συγγράμματι |
Αἰγυπτίους
φησὶν
λέγειν
τὸν
μόναυλον |
[4, 157] |
τὸν
Ἑλλήσποντον;
Ἢ
μόνον
ἀνέγνωτε
|
συγγραμμάτων |
αὐτοῦ
τὸ
περιέχον
λεκίθου
καὶ |
[4, 139] |
διὰ
τὸ
πλῆθος
ὧν
ἐκδέδωκε
|
συγγραμμάτων· |
ἐστὶ
γὰρ
τρισχίλια
πρὸς
τοῖς |
[4, 184] |
οἶδας
ἱστοροῦντα
Μενεκλέα
τὸν
Βαρκαῖον
|
συγγραφέα |
ἔτι
τε
Ἄνδρωνα
ἐν
τοῖς |
[4, 160] |
ὁμιλήσαντες
πολλοῖς
Ἑλληνικοῖς
ποιηταῖς
καὶ
|
συγγραφεῦσιν |
οὐκ
ἴσασιν
ὅθεν
εἴληφεν
ὁ |
[4, 134] |
ἀνευρηκὼς
τέχνην,
ὁ
τὰ
κεφάλαια
|
συγγράφων |
Εὐριπίδῃ.
(Τούτοις
οὐδ´
ἀναρμόστως
ἄν |
[4, 174] |
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν
καὶ
ὀργάνων)
|
συγγράψαι |
φησὶ
περὶ
τῆς
ὑδραύλεως
Κτησίβιον |
[4, 145] |
ὁ
Κυμαῖος
ὁ
τὰ
Περσικὰ
|
συγγράψας |
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
ἐπιγραφομένων |
[4, 151] |
ὁ
Σεύθης
ἀναστὰς
συνέπιε
καὶ
|
συγκατεσκεδάσατο |
μετ´
αὐτοῦ
τὸ
κέρας.
Μετὰ |
[4, 154] |
ἐκ
ῥήματος
τοῦ
μάχεσθαι
μᾶλλον
|
συγκεῖσθαι. |
Ὁπότε
γὰρ
τὸ
μάχη
συντιθέμενον |
[4, 128] |
Καράνου
γάμους
ἑστιῶντος
οἱ
μὲν
|
συγκεκλημένοι |
ἄνδρες
ἦσαν
εἴκοσιν·
οἷς
καὶ |
[4, 130] |
ὦ
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
ἀποβλέπων
τίνι
|
συγκρῖναι |
ἔχεις
τῶν
Ἑλληνικῶν
δείπνων
τὸ |
[4, 143] |
ξενίαν
τε
προσηγόρευον.
(Ἡρόδοτος
δὲ
|
συγκρίνων |
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων
συμπόσια
πρὸς |
[4, 157] |
τὸ
περιέχον
λεκίθου
καὶ
φακῆς
|
σύγκρισιν; |
Ὁρῶ
γὰρ
πολλὴν
παρ´
ὑμῖν |
[4, 165] |
ἡδυλογοῦσι
μεγάλας
ἀμυχὰς
καταμύξαντες
καὶ
|
συγκύψαντες |
ἅπαντας
γελῶσι.
Τὸ
δὲ
χαριτογλωσσεῖν |
[4, 183] |
ἀντίσπαστά
τε
Λυδῆς
ἐφυμνεῖ
πηκτίδος
|
συγχορδίᾳ, |
καὶ
ἐν
Θαμύρᾳ.
Ἀριστοφάνης
δ´ |
[4, 131] |
νάρκαι,
ῥίνης
τεμάχη,
σχαδόνες,
βότρυες,
|
σῦκα, |
πλακοῦντες,
μῆλα,
κράνειαι,
ῥόαι,
ἕρπυλλος, |
[4, 139] |
καὶ)
φύσκης
τόμον
καὶ
τραγήματα
|
σῦκά |
τε
ξηρὰ
καὶ
κυάμους
καὶ |
[4, 149] |
τε
δύο
καὶ
τυροῦ
τροφαλὶς
|
σῦκά |
τε
ξηρὰ
καὶ
πλακοῦς
καὶ |
[4, 129] |
συνωπτημέναι
κίχλαι
καὶ
νῆτται
καὶ
|
συκαλλίδων |
πλῆθος
ἄπειρον
καὶ
ᾠῶν
ἐπικεχυμέναι |
[4, 141] |
ἐλάα
τις
ἢ
τυρὸς
ἢ
|
σῦκον, |
ἀλλὰ
κἄν
τι
λάβωσιν
ἐπιδόσιμον, |
[4, 140] |
ἄρτος,
κρέας,
λάχανον
ὠμόν,
ζωμός,
|
σῦκον, |
τράγημα,
θέρμος.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´ |
[4, 141] |
ταῦτα
τυροῦ
σταθμόν
τινα
καὶ
|
σύκων, |
ἔτι
δὲ
εἰς
ὀψωνίαν
περὶ |
[4, 138] |
που
παραθήσομεν
αὐτοῖς
τῶν
τε
|
σύκων |
καὶ
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
καὶ |
[4, 162] |
ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι,
νυκτιλαθραιοφάγοι,
νυκτιπαταιπλάγιοι,
μειρακιεξαπάται
καὶ
|
συλλαβοπευσιλαληταί, |
(δοξοματαιόσοφοι,
ζηταρετησιάδαι.
(Ἀρχέστρατός
τε
ὁ |
[4, 161] |
τρώγοντες
ἅλιμα
καὶ
κακὰ
τοιαῦτα
|
συλλέγοντες |
ἐν
τῷ
κωρύκῳ.
Κἀν
τῷ |
[4, 139] |
ἀπολείπει
τὴν
θυσίαν,
ἀλλὰ
κενοῦσθαι
|
συμβαίνει |
τὴν
πόλιν
πρὸς
τὴν
θέαν. |
[4, 153] |
Ῥωμαίους
ἱστορεῖ
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
|
συμβάλλειν |
μονομαχίας,
γράφων
οὕτως·
Τὰς
τῶν |
[4, 163] |
ἀποδεδρακότα.
Ἄνθρωπ´
ἀλάστωρ,
διὰ
τί
|
συμβολὰς |
ἔχων
νήφεις;
Τί
τηλικοῦτον
ἀδικεῖς |
[4, 134] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἰσοστάσιόν
φησιν·
Ἀπὸ
|
συμβολῶν |
ἔπινον
ὀρχεῖσθαι
μόνον
βλέποντες,
ἄλλο |
[4, 157] |
τὴν
σκευήν·
εἰς
ἣν
ἀποβλέπουσα
|
συμβουλεύσαιμ´ |
ἂν
ὑμῖν
κατὰ
τὸν
Σωκρατικὸν |
[4, 154] |
Μαντινεῖς
Δημώνακτος
ἑνὸς
τῶν
πολιτῶν
|
συμβουλεύσαντος, |
καὶ
ζηλωτὰς
τούτων
γενέσθαι
Κυρηναίους. |
[4, 154] |
ος>
τρέπει,
ὡς
ἐν
τῷ
|
σύμμαχος, |
πρωτόμαχος,
ἐπίμαχος,
ἀντίμαχος,
(φιλόμαχον
γένος |
[4, 142] |
τὸ
μηθὲν
δαπανᾶν,
ὑπερβάλλοντα
τὸ
|
σύμμετρον |
τῆς
διαίτης.
Τὸ
μὲν
γὰρ |
[4, 147] |
τ´
ἐπεισῆλθεν
μέλι
καὶ
γάλα
|
σύμπακτον, |
τό
κε
τυρὸν
ἅπας
τις |
[4, 157] |
Ἡρακλέα
Εὐρυσθέως
θυσίαν
τινὰ
ἐπιτελοῦντος
|
συμπαραληφθέντα |
καὶ
τῶν
τοῦ
Εὐρυσθέως
υἱῶν |
[4, 128] |
πάντως
αὐτῷ
δηλοῦν
εἴ
τινι
|
συμπεριενεχθείη |
δείπνῳ
πολυτελεῖ,
τὰ
ὅμοια
κἀκείνου |
[4, 142] |
(ὅτε
δὲ
καὶ
παραγένοιντο,
μικρὰ
|
συμπεριενεχθεῖσι |
νόμου
χάριν
παρεσκευάζετο
καὶ
πάλιν |
[4, 145] |
τῶν
εὐνούχων.
Καὶ
ὅταν
εἰσέλθωσι
|
συμπίνουσιν |
μετ´
αὐτοῦ,
οὐ
τὸν
αὐτὸν |
[4, 153] |
Καμπανῶν
δέ
τινες
παρὰ
τὰ
|
συμπόσια |
μονομαχοῦσι.
(Νικόλαος
δ´
ὁ
Δαμασκηνός, |
[4, 155] |
ἐν
ἄστεσιν
ὅσων
Σπαρτιάταις
μέλει
|
συμπόσια |
οὐδ´
ὁπόσα
τούτοις
ξυνεπόμενα
πάσας |
[4, 163] |
καὶ
πάντες
αὐτὸν
ἐπὶ
τὰ
|
συμπόσια |
παρεκάλουν·
οὐχ
ὥσπερ
σύ,
κυνικέ, |
[4, 143] |
δὲ
συγκρίνων
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων
|
συμπόσια |
πρὸς
τὰ
παρὰ
Πέρσαις
φησίν· |
[4, 159] |
Ἀλλ´
ἐπειδὴ
οὗτοι,
ἔφη,
ὦ
|
συμποσίαρχε, |
ὑπὸ
λογοδιαρροίας
ἐνοχλούμενοι
μὴ
πεινῶσιν |
[4, 155] |
Θρᾳκῶν
φησί
τινας
ἐν
τοῖς
|
συμποσίοις |
ἀγχόνην
παίζειν
βρόχον
ἀρτήσαντας
ἔκ |
[4, 175] |
ἔδειξ´,
Ἀθήνησιν
δὲ
κατακεχρημένον
ἐν
|
συμποσίοις |
ἤδη
´στί.
{Β.
Διὰ
τί |
[4, 134] |
δ´
ἐν
Ταραντίνοις
ἐν
τοῖς
|
συμποσίοις |
φησὶ
τοὺς
Ἀττικοὺς
καὶ
ὀρχεῖσθαι |
[4, 156] |
κατὰ
τὸ
Παρμενίσκου
τῶν
κυνικῶν
|
συμπόσιον |
δειπνεῖν
ἢ
ἐνθάδε
πάντα
ὥσπερ |
[4, 134] |
ἄρ´
ἂν
φαίης
ἂν
εἰς
|
συμπόσιον |
εἰσελθὼν
ἄφνω.
Καὶ
τοῖς
μὲν |
[4, 150] |
Ἀναβάσεως
τὸ
παρὰ
Σεύθῃ
διαγράφων
|
συμπόσιον |
ἐν
τούτοις·
~(Ἐπειδὴ
δὲ
εἰσῆλθον |
[4, 147] |
ἐν
Κιλικίᾳ
παρεσκεύασεν
αὐτῷ
βασιλικὸν
|
συμπόσιον, |
ἐν
ᾧ
πάντα
χρύσεα
καὶ |
[4, 148] |
καὶ
πολλῷ
κρεῖττον
διακοσμήσασα
τὸ
|
συμπόσιον |
ἐποίησε
φανῆναι
τὰ
πρῶτα
μικρά, |
[4, 156] |
ἡμῖν
τὸ
Παρμενίσκειον
ἐκεῖνο
διελθεῖν
|
συμπόσιον. |
Καὶ
ὃς
μετέωρον
αὑτὸν
παραναστήσας |
[4, 162] |
καὶ
τὰς
ὡραίας
εἰς
τὸ
|
συμπόσιον |
καὶ
πότε
αὐτοὺς
προσδεκτέον
ὡραιζομένους |
[4, 130] |
Ἑλληνικῶν
δείπνων
τὸ
προκείμενον
τοῦτο
|
συμπόσιον; |
Ὁπότε
καὶ
Ἀντιφάνης
ὁ
κωμῳδιοποιὸς |
[4, 131] |
διασύρων
τὸ
τῶν
Ἰφικράτους
γάμων
|
συμπόσιον, |
ὅτε
ἤγετο
τὴν
Κότυος
τοῦ |
[4, 147] |
ἐμφυλίου
πολέμου
τὸ
Κλεοπάτρας
ἀναγράφων
|
συμπόσιον |
τῆς
τελευταίας
(Αἰγύπτου
βασιλευσάσης,
γημαμένης |
[4, 155] |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
Νόμων
περὶ
|
συμποσίων |
διηγεῖται
λέγων
οὕτως·
Καὶ
οὔτ´ |
[4, 155] |
Ἑλλήνων
πολὺ
πρῶτοι,
περὶ
ἀρχαίων
|
συμποσίων |
ἐπιστάμενος.
Ἀκριβῶς
δ´
ὁ
σοφὸς |
[4, 138] |
λεκτέον
καὶ
περὶ
τῶν
Λακωνικῶν
|
συμποσίων. |
Ἡρόδοτος
μὲν
οὖν
ἐν
τῇ |
[4, 138] |
παρασκευῆς
λέγων
καὶ
μνημονεύσας
Λακωνικῶν
|
συμποσίων |
φησί·
Ξέρξης
φεύγων
ἐκ
τῆς |
[4, 145] |
πότον
ποιῆται,
ποιεῖται
δὲ
πολλάκις,
|
συμπόται |
αὐτῷ
εἰσιν
ὡς
μάλιστα
δώδεκα. |
[4, 162] |
ὅπως
ἂν
μὴ
κατακοιμηθῶσιν
οἱ
|
συμπόται, |
(καὶ)
πῶς
ταῖς
ἐπιχύσεσι
χρηστέον |
[4, 155] |
εἰπεῖν
εἶχον,
ἄνδρες
φίλοι
καὶ
|
συμπόται |
τῶν
Ἑλλήνων
πολὺ
πρῶτοι,
περὶ |
[4, 168] |
καὶ
τῷ
οἴνῳ,
οὐ
τοῖς
|
συμπόταις. |
Ἀγαθαρχίδης
δ´
ὁ
Κνίδιος
ἐν |
[4, 145] |
καὶ
οἱ
σύνδειπνοι,
καλεῖ
τοὺς
|
συμπότας |
τούτους
τις
τῶν
εὐνούχων.
Καὶ |
[4, 162] |
Περσαίου
τε
τοῦ
καλοῦ
φιλοσόφου
|
συμποτικοὺς |
διαλόγους
συντεθέντας
ἐκ
τῶν
Στίλπωνος |
[4, 162] |
πραγματείας
τοιοῦτον
ἔχουσι
τὸ
ἐπίγραμμα
|
συμποτικῶν |
διαλόγων.
(Κτησίβιος
δ´
ὁ
Χαλκιδεὺς |
[4, 141] |
περιφέρεται
ταῦτα
τὰ
ἐπάικλα
καλούμενα.
|
Συμφέρει |
δ´
ἕκαστος
εἰς
τὸ
φιδίτιον |
[4, 134] |
ἂν
οἴνου
μόνον
ὀσμὴν
ἴδωσι·
|
συμφορὰν |
λέγεις
ἄρ´
ἂν
φαίης
ἂν |
[4, 174] |
μουσικώτατε
ἀνδρῶν,
τῆς
καλῆς
ταύτης
|
συμφωνίας, |
ἥτις
ἡμᾶς
ἐπέστρεψεν
πάντας
κατακηληθέντας |
[4, 128] |
ἀφθονία
σεσωρευμένη,
καὶ
ἕκαστος
λαβὼν
|
(σὺν) |
αὐτῷ
πίνακι
τοῖς
κατόπιν
διεδίδου |
[4, 129] |
ἐφ´
ἑτέρῳ
πάλιν
πίνακι
τοιούτῳ
|
σὺν |
μύστροις
χρυσοῖς.
Ὁρῶν
οὖν
τὴν |
[4, 147] |
λεκάναις
παροψίσι
τ´
ὀξυβάφων
πλήρεις,
|
σύν |
τε
χλιδῶσαι
παντοδαποῖσι
τέχνας
εὑρήμασι |
[4, 148] |
τοῖς
μὲν
ἐν
ἀξιώμασι
φορεῖα
|
σὺν |
τοῖς
κομίζουσι,
(τοῖς
πλείοσι
δὲ |
[4, 157] |
πυνθανομένους
τί
τηνικάδε;
Ἔλεγεν
ὄψον
|
συνάγειν |
πρὸς
τὸ
δεῖπνον.
(Ἡμῖν
δὲ |
[4, 143] |
γράφει
οὕτως·
Οἱ
δὲ
Λύττιοι
|
συνάγουσι |
μὲν
τὰ
κοινὰ
συσσίτια
οὕτως. |
[4, 137] |
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
τοὺς
ἀριστεῖς
|
συνάγων |
πρὸς
τὸν
Ἀγαμέμνονα
Φύρετο
δ´ |
[4, 140] |
τᾷ
μύλᾳ
δρυφῆται
κἠπὶ
ταῖς
|
συναικλίαις, |
οὕτω
τὰ
συνδείπνια
καλῶν.
καὶ |
[4, 168] |
τῇ
Σπάρτῃ
ἐκώλυον
οἱ
ἔφοροι
|
συναναστρέφεσθαι |
τοῖς
νέοις.
Παρὰ
δὲ
Ῥωμαίοις |
[4, 152] |
τῶν
βαρβάρων
ποιητὴν
ἀφικέσθαι
καὶ
|
συναντήσαντα |
μετὰ
ᾠδῆς
ὑμνεῖν
αὐτοῦ
τὴν |
[4, 165] |
ὁ
αὐτὸς
Ἄλεξις
εἴρηκεν
ἐν
|
Συναποθνῄσκουσιν· |
Ἐπὶ
δεῖπνον
εἰς
Κόρινθον
ἐλθὼν |
[4, 129] |
φέρουσαι
ληκύθους
μύρου
ἑκάστη
δύο
|
συνδεδεμένας |
ἱμάντι
χρυσῷ,
(τὴν
μὲν
ἀργυρᾶν, |
[4, 145] |
δὲ
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτῷ
|
συνδειπνεῖ |
καὶ
τῶν
υἱῶν
ἔνιοι.
Καὶ |
[4, 148] |
αὐτῷ
καὶ
εἰς
αὔριον
παρεκάλει
|
συνδειπνῆσαι |
πάλιν
ἥκοντα
μετὰ
τῶν
φίλων |
[4, 140] |
κἠπὶ
ταῖς
συναικλίαις,
οὕτω
τὰ
|
συνδείπνια |
καλῶν.
καὶ
πάλιν·
Ἄικλον
Ἀλκμάων |
[4, 145] |
τράπεζαν,
παρατίθεται·
ἐπειδὰν
δὲ
οἱ
|
σύνδειπνοι |
δειπνήσωσι,
τῶν
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης |
[4, 145] |
ποιεῖται
καὶ
ἐν
ᾧ
οἱ
|
σύνδειπνοι· |
καὶ
ὁ
βασιλεὺς
ἐκείνους
ὁρᾷ |
[4, 145] |
αὐτὸς
καθ´
ἑαυτὸν
καὶ
οἱ
|
σύνδειπνοι, |
καλεῖ
τοὺς
συμπότας
τούτους
τις |
[4, 129] |
ἄλλον
φθάνοντες.
Εἷς
δὲ
τῶν
|
συνδειπνούντων |
ἡμῖν
ἄθλιος
οὐ
δυνάμενος
πιεῖν |
[4, 146] |
πορεύωνται,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὶ
τοὺς
|
συνδείπνους |
ὑποδέχωνται.
(Ἡρόδοτος
δέ
φησιν
ἐν |
[4, 145] |
βασιλέως.
Καὶ
οὗτοι
δὲ
οὐ
|
συνδειπνοῦσιν |
αὐτῷ,
ἀλλ´
ἔστιν
οἰκήματα
δύο |
[4, 149] |
πατέρων
ἐπὶ
λίθων
καθήμενοι
γυμνοὶ
|
συνδειπνοῦσιν. |
(Θεόπομπος
δ´
ἐν
τῇ
ἕκτῃ |
[4, 146] |
βασιλέα
φοιτῶσιν
οἱ
ἐντιμότατοι
τῶν
|
συνδείπνων |
ἐπὶ
τὸ
ἄριστον
μόνον
διὰ |
[4, 145] |
δεῖπνον.
Τῶν
δὲ
τοῦ
βασιλέως
|
συνδείπνων |
οἳ
μὲν
ἔξω
δειπνοῦσιν,
οὓς |
[4, 145] |
μὲν
αὐτῶν
παρατίθεται
ἑκάστῳ
τῶν
|
συνδείπνων |
τοῦ
βασιλέως,
καὶ
ἀποφέρεται
ἕκαστος |
[4, 152] |
αὐτοῖς
φαίνεται.
Ὅταν
δὲ
πλείονες
|
συνδειπνῶσι, |
(κάθηνται
μὲν
ἐν
κύκλῳ,
μέσος |
[4, 151] |
στοᾶς
ἐν
ταῖς
ἱστορίαις,
αἷς
|
συνέθηκεν |
οὐκ
ἀλλοτρίως
ἧς
προῄρητο
φιλοσοφίας |
[4, 168] |
ὁ
πατὴρ
εἱστία
τοὺς
ἑταίρους,
|
συνελθόντων |
εἰς
τὸ
δεῖπνον
λαμπρὰ
μὲν |
[4, 151] |
βουλόμενοι.
Καὶ
ὁ
Σεύθης
ἀναστὰς
|
συνέπιε |
καὶ
συγκατεσκεδάσατο
μετ´
αὐτοῦ
τὸ |
[4, 183] |
φησιν
Ἰόβας,
Ἀλέξανδρος
ὁ
Κυθήριος
|
συνεπλήρωσε |
χορδαῖς
καὶ
ἐγγηράσας
τῇ
Ἐφεσίων |
[4, 167] |
αὐτοῦ
ἐκ
πολλῶν
τόπων
ἦσαν
|
συνερρυηκότες· |
οἳ
μὲν
γὰρ
ἐξ
αὐτῆς |
[4, 143] |
τοῖς
κατὰ
πόλεμον
ἢ
κατὰ
|
σύνεσιν |
δεδοξασμένοις.
Ἀπὸ
δὲ
τοῦ
δείπνου |
[4, 138] |
Συβαρίτην
ἐπιδημήσαντα
τῇ
Σπάρτῃ
καὶ
|
συνεστιαθέντα |
ἐν
τοῖς
φιδιτίοις
εἰπεῖν·
Εἰκότως |
[4, 165] |
ἐποίησε
τὴν
πατρῴαν
οὐσίαν·
οὕτως
|
συνεστρόγγυλεν |
ἰταμῶς
καὶ
ταχύ.
(Καὶ
Κτήσιππος |
[4, 158] |
τὴν
Ὀδυσσέως
τοῦ
φρονιμωτάτου
καὶ
|
συνετωτάτου |
ἀδελφὴν
Φακῆν
καλουμένην,
ἣν
ἄλλοι |
[4, 152] |
καθήμενοι
κύκλῳ
καθάπερ
οἱ
δεσπόται
|
συνευωχοῦνται. |
Τὸ
δὲ
ποτὸν
οἱ
διακονοῦντες |
[4, 184] |
ἐγκυκλίου
παιδείας
διὰ
τὰς
γενομένας
|
συνεχεῖς |
κινήσεις
ἐν
τοῖς
κατὰ
τοὺς |
[4, 175] |
ὡς
ἀμούσων
καὶ
τὸν
μόναυλον
|
συνεχῶς |
ὀνομάζεις
ἐπιχωριάζοντα
παρ´
ἡμῖν,
ἄκουε |
[4, 138] |
τὴν
παρασκευὴν
εἶπεν·
Ἄνδρες
Ἕλληνες,
|
συνήγαγον |
ὑμᾶς
βουλόμενος
ἐπιδεῖξαι
τοῦ
Μήδων |
[4, 142] |
αὐτὸν
οὐδέποτε
ἐνωρίστερον
τοῦ
κατειθισμένου
|
συνῆγεν |
καιροῦ
πεντακλίνου
τε
διεστρώννυτο
οὐδέποτε |
[4, 164] |
καὶ
ἀλείμμασι
κουρᾷ
τε
τῇ
|
συνήθει |
χρωμένων.
(Εἰ
δ´
ὑμεῖς
ὄντως, |
[4, 165] |
τοῖς
Ἐναγίζουσί
φησι·
(Εἰ
μὴ
|
συνήθης |
Φαιδίμῳ
γ´
ἐτύγχανεν
ὁ
Χαβρίου |
[4, 176] |
τε
καὶ
ἀναλφάβητος
οὕτως
ἐστὶ
|
συνήθης |
ὡς
τάχιστα
ἐλέγχειν
τὰ
παρὰ |
[4, 129] |
(πλήρης
ἰχθύων
ὀπτῶν
πάντα
γένη
|
συνηθροισμένων, |
ἅπασί
τε
προσεδόθη
καὶ
ἀργυροῦν |
[4, 148] |
τῶν
ἐξ
Ἰταλίας
μεταπεμφθέντων
ἀκροαμάτων
|
συνηθροισμένων |
ἐπὶ
τὴν
θέαν
τῶν
Πανελλήνων. |
[4, 128] |
Θεοφράστου
δὲ
τοῦ
Ἐρεσίου
μαθητάς,
|
συνθήκας |
δ´
εἶχε
ταύτας
πρὸς
τὸν |
[4, 142] |
δὲ
πολὺ
διενέγκας
τῷ
τε
|
συνιδεῖν |
πράγματα
καίτοι
νέος
ὢν
καὶ |
[4, 139] |
δὲ
τὴν
ἰδέαν.
Διδόασι
τῶν
|
συνιόντων |
ἑκάστῳ
τυρὸν
χλωρὸν
καὶ
(γαστρὸς |
[4, 154] |
εἰ
δέ
τις
ἕτερος
ἀντιποιήσαιτο,
|
συνίσταντο |
μονομαχήσοντες
μέχρι
θανάτου.
Ἄλλοι
δ´ |
[4, 140] |
ὥσπερ
πολίτευμά
τι
τοῦτο
δὴ
|
συνίσταται |
μικρόν.
Καὶ
γὰρ
ὅντινα
δεῖ |
[4, 131] |
ὀπταί,
φυκίδες
ἑφθαί,
βάτραχοι,
πέρκαι,
|
συνόδοντες, |
ὄνοι,
βατίδες,
ψῆτται,
γαλεός,
κόκκυξ, |
[4, 149] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἡ
Διονυσιακὴ
|
σύνοδος |
ἔχει
τοὔνομα
τοῖς
ἐσθίουσι
τῶν |
[4, 147] |
ταῦτα
παρῆλθεν
ἰσοτράπεζος
ὅλος
μνηστης
|
συνόδων |
πυρός
Ἔπειτα
βαθμοὺς
ἀτμίζων·
ἐπὶ |
[4, 173] |
Τίς
ὑποκεκρυμμένος
μένει,
σαραβάκων
κοπίδων
|
συνομώνυμε; |
(Ἐπισκώπτουσι
γὰρ
οἱ
Σάτυροι
τοὺς |
[4, 141] |
ἀγρῶν
(ὅσον
εἰς
αὐτὴν
τὴν
|
συνουσίαν, |
νομίζοντες
καὶ
τὸ
πλείονα
τῶν |
[4, 142] |
(τῆς
κλίνης)
παρ´
ὅλην
τὴν
|
συνουσίαν, |
ὅτε
τὸν
ἀγκῶνα
ἅπαξ
ἐρείσειαν |
[4, 166] |
τῶν
ἰδιωτῶν
πλῆθος
αἰεὶ
περὶ
|
συνουσίας |
καὶ
πότους
ἐστί.
Λέγουσι
δὲ |
[4, 166] |
ζῆν,
αὐτοὺς
δὲ
διὰ
τὰς
|
συνουσίας |
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
οὐ
μέλλειν, |
[4, 162] |
τοῦ
καλοῦ
φιλοσόφου
συμποτικοὺς
διαλόγους
|
συντεθέντας |
ἐκ
τῶν
Στίλπωνος
(καὶ
Ζήνωνος |
[4, 150] |
Γαλάτας
πάντας
ἐνιαυτὸν
καὶ
τοῦτο
|
συντελέσαι |
ποιήσαντα
οὕτως.
(Κατὰ
τόπους
τῆς |
[4, 157] |
βʹ
τῶν
Νόστων
Μετὰ
τὸ
|
συντελέσαι |
τοὺς
ἄθλους
Ἡρακλέα
Εὐρυσθέως
θυσίαν |
[4, 139] |
οἱ
Λάκωνες
ἐπὶ
τρεῖς
ἡμέρας
|
συντελοῦσι |
καὶ
διὰ
τὸ
πένθος
τὸ |
[4, 145] |
δὲ
φανεῖται
οἰκονομικῶς
καὶ
ἀκριβῶς
|
συντεταγμένον |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
Πέρσαις
(τοῖς |
[4, 140] |
ταῦτα,
ὄντα
οἷον
ἐπιχορηγήματα
τοῦ
|
συντεταγμένου |
τοῖς
φιδίταις
ἀίκλου·
(παρὰ
γὰρ |
[4, 154] |
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
γὰρ
τὸ
μάχη
|
συντιθέμενον |
τὸ
τέλος
εἰς
ος>
τρέπει, |
[4, 137] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΣΤ'
(Ἄλεξις
δ´
ἐν
|
Συντρέχουσιν |
ἐπισκώπτων
τὰ
Ἀττικὰ
δεῖπνά
φησιν· |
[4, 158] |
τῆς
καλῆς
Ἀλεξανδρείας,
ὦ
Πλούταρχε,
|
σύντροφοί |
ἐστε
τῷ
φακίνῳ
βρώματι
καὶ |
[4, 144] |
ἡδέως
ἔπινε,
πᾶν
δὲ
τὸ
|
συντυχὸν |
ἡδέως
ἤσθιεν·
εἰς
δὲ
τὸ |
[4, 169] |
ἔστιν
ἡμῖν·
ἥ
τε
γὰρ
|
συνώνυμος |
τῆς
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς
Βοιωτία |
[4, 129] |
ἀγαθῶν·
ἦσαν
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
|
συνωπτημέναι |
κίχλαι
καὶ
νῆτται
καὶ
συκαλλίδων |
[4, 167] |
ἀπέδοτο
τὸν
κλῆρον
ὃν
ἐν
|
Συρακούσαις |
λαχὼν
ἔμελλεν
ἕξειν.
(Εἰς
τοσοῦτον |
[4, 167] |
εἰς
Σικελίαν
ὅτ´
ἔμελλεν
κτίζειν
|
Συρακούσας |
τῷ
ἑαυτοῦ
συσσίτῳ
μελιτούττης
ἀπέδοτο |
[4, 176] |
Τὸν
μόναυλον
ποῖ
τέτροφας;
Οὗτος
|
Σύρε. |
{Β.
Ποῖον
μόναυλον;
{Α.
Τὸν |
[4, 137] |
οὐ
Κόρινθος
οὐδὲ
Λαίς,
ὦ
|
Σύρε, |
οὐδ´
εὐτραπέζων
Θετταλῶν
ξένων
τροφαί, |
[4, 131] |
ποίων
ἀγαθῶν;
Οὐ
σμύρνης
ἐκ
|
Συρίας |
ὀδμαὶ
λιβάνου
τε
πνοαί,
τερενοχρῶτες |
[4, 184] |
Φρουροῖς
τὸν
ἀλεκτρυόνα
Ἰδαῖον
εἴρηκε
|
σύριγγα |
διὰ
τούτων·
Ῥοθεῖ
δέ
τοι |
[4, 184] |
περὶ
μελοποιῶν
τὴν
μὲν
μονοκάλαμον
|
σύριγγα |
Ἑρμῆν
εὑρεῖν,
τινὰς
δ´
ἱστορεῖν |
[4, 184] |
δ´
ὁ
Χῖος
ἐν
Τρωικοῖς
|
σύριγγα |
μέν
φησιν
εὑρεῖν
Μαρσύαν
καὶ |
[4, 184] |
διὰ
τούτων·
Ῥοθεῖ
δέ
τοι
|
σῦριγξ |
Ἰδαῖος
ἀλέκτωρ.
Ἐν
δὲ
τῷ |
[4, 174] |
μὴ
διδαχθέντας
αὐλεῖν
τε
καὶ
|
συρίζειν, |
ὥσπερ
τοὺς
ποιμένας.
(Καὶ
τοσαῦτα |
[4, 184] |
Κελαιναῖς,
τῶν
πρότερον
ἑνὶ
καλάμῳ
|
συριζόντων. |
Εὐφορίων
δ´
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν |
[4, 157] |
Χάρισιν
ἐπιγραφομέναις
ἔφη
τὸν
Ὅμηρον
|
Σύρον |
ὄντα
τὸ
γένος
κατὰ
τὰ |
[4, 175] |
Ἰόβας
ἐν
τετάρτῳ
θεατρικῆς
ἱστορίας
|
Σύρων |
εὕρημά
φησιν
εἶναι,
ὡς
καὶ |
[4, 160] |
ἐὰν
ὀπτωμένων
ἴδω
τιν´
ὑμῶν
|
συσπάσαντα |
τὸ
σκέλος,
Ζηνωνικῷ
πραθήσεθ´
οὗτος |
[4, 149] |
ἱεροκήρυκος
τὰς
πατρίους
εὐχὰς
καταλέγοντος
|
συσπένδοντες. |
Μετὰ
δὲ
ταῦτα
κατακλιθέντες
λαμβάνουσιν |
[4, 143] |
Λύττιοι
συνάγουσι
μὲν
τὰ
κοινὰ
|
συσσίτια |
οὕτως.
Ἕκαστος
τῶν
γινομένων
καρπῶν |
[4, 143] |
τὴν
Κρήτην
οἶκοι
δύο
ταῖς
|
συσσιτίαις, |
ὧν
τὸν
μὲν
καλοῦσιν
ἀνδρεῖον, |
[4, 143] |
τῶν
παρακειμένων
ἡ
προεστηκυῖα
τῆς
|
συσσιτίας |
γυνὴ
φανερῶς
ἀφαιροῦσα
παρατίθησι
τοῖς |
[4, 143] |
κοιμητήριον
προσαγορεύουσι.
Κατὰ
δὲ
τὸν
|
συσσιτικὸν |
οἶκον
πρῶτον
μὲν
κεῖνται
δύο |
[4, 143] |
τρίτῳ
Κρητικῶν
Νομίμων
Ἐν
τοῖς
|
συσσιτίοις, |
φησίν,
οἱ
Κρῆτες
καθήμενοι
συσσιτοῦσι· |
[4, 143] |
Τὴν
δὲ
ἐπιμέλειαν
ἔχει
τοῦ
|
συσσιτίου |
γυνὴ
τρεῖς
ἢ
τέτταρας
τῶν |
[4, 143] |
Ι'
Περὶ
δὲ
τῶν
Κρητικῶν
|
συσσιτίων |
Δωσιάδας
ἱστορῶν
ἐν
τῇ
δʹ |
[4, 143] |
συσσιτίοις,
φησίν,
οἱ
Κρῆτες
καθήμενοι
|
συσσιτοῦσι· |
(καὶ
ὅτι
ἀβαμβάκευστα
τοῖς
ὀφρανοῖς |
[4, 167] |
ἔμελλεν
κτίζειν
Συρακούσας
τῷ
ἑαυτοῦ
|
συσσίτῳ |
μελιτούττης
ἀπέδοτο
τὸν
κλῆρον
ὃν |
[4, 133] |
(ἄλλοτε
δ´
αὖ
λευκὸν
γλεῦκος
|
συστάμνισον |
ὄξει
ἶσον
ἴσῳ,
τὰς
δ´ |
[4, 171] |
γενόμενον,
ἐν
ᾧ
ὥσπερ
τι
|
σύστημα |
οἱ
προτένθαι
εἰσί,
(καθάπερ
καὶ |
[4, 168] |
ὅλας
τὰς
ἡμέρας
τοῖς
φιλοσόφοις
|
συσχολάζοντες, |
κεκτημένοι
δὲ
μηδέν,
εὐεκτοῦσιν
οὕτω |
[4, 150] |
(Θύματα
δὲ
καταβάλλεσθαι
ταύρων
καὶ
|
συῶν |
καὶ
προβάτων
τε
καὶ
τῶν |
[4, 165] |
Διόδωρος
οὑπίτριπτος
ἐν
ἔτεσιν
δύο
|
σφαῖραν |
ἀπέδειξε
τὴν
πατρῴαν
οὐσίαν·
οὕτως |
[4, 165] |
ὁ
μικρὸς
ἐν
πένθ´
ἡμέραις
|
σφαῖραν |
ἐποίησε
τὴν
πατρῴαν
οὐσίαν·
οὕτως |
[4, 141] |
περὶ
δέκα
τινὰς
Αἰγιναίους
ὀβολούς.
|
Σφαῖρος |
δ´
ἐν
τρίτῳ
Λακωνικῆς
πολιτείας |
[4, 170] |
κάππαριν,
(ὀρίγανον,
γήτειον,
σκόροδον,
θύμον,
|
σφάκον, |
σίραιον,
σέσελι,
πήγανον,
πράσον.
Ἐν |
[4, 174] |
οἶδα
εἰ
περὶ
τὸ
ὄνομα
|
σφάλλεται. |
Ὁ
μέντοι
Ἀριστόξενος
προκρίνει
τὰ |
[4, 146] |
ἐν
τῇ
ἠπείρῳ
πολίων
τῶν
|
σφετέρων |
δεξαμένοις
τὴν
Ξέρξεω
στρατιὰν
καὶ |
[4, 132] |
σιλουρισμός.
{Α.
Ἂν
Βυζαντίους,
ἀψινθίῳ
|
σφιν |
δεῦσον
ὅσα
γ´
ἂν
παρατιθῇς, |
[4, 144] |
Οἴνῳ
δὲ
κάρτα
προσκέαται·
καί
|
σφιν |
οὐκ
ἐμέσαι
ἔξεστιν,
οὐκ
οὐρῆσαι |
[4, 183] |
Σεμέλα
δὲ
χορεύει·
καὶ
ὑπᾴδει
|
σφιν |
σοφὸς
κιθάρᾳ
παριαμβίδας·
ἃ
δὲ |
[4, 144] |
πρηγμάτων·
(τὸ
δ´
ἂν
ἅδῃ
|
σφίσι |
βουλευομένοισι,
τοῦτο
τῇ
ὑστεραίῃ
νήφουσι |
[4, 144] |
Ἕλληνας
σιτεομένους
πεινῶντας
παύεσθαι,
ὅτι
|
σφίσιν |
ἀπὸ
δείπνου
παραφορέεται
οὐδὲν
λόγου |
[4, 166] |
φιλτάτη
Γῆ
μῆτερ,
ὡς
σεμνὸν
|
σφόδρ´ |
εἶ
τοῖς
νοῦν
ἔχουσι
κτῆμα |
[4, 165] |
ἐνιαυτὸν
ἕνα
λίθον
ἁμαξιαῖον.
Καὶ
|
σφόδρ´ |
εὐτελὲς
λέγω.
Τιμοκλῆς
δ´
ἐν |
[4, 129] |
μέγεθος
χοίρου
τινὸς
ὀπτοῦ
καὶ
|
σφόδρα |
μεγάλου,
ὃς
ὕπτιος
ἐπέκειτο
τὴν |
[4, 159] |
φησί
τινα
ἐκ
τῆς
Ἰωνίας
|
σφόδρα |
πλούσιον
ἐπιδημῆσαι
ταῖς
Ἀθήναις
πορφυρίδα |
[4, 172] |
Μάγειρ´,
ἀηδής
μοι
δοκεῖς
εἶναι
|
σφόδρα. |
Πόσας
τραπέζας
μέλλομεν
ποιεῖν,
τρίτον |
[4, 156] |
Τὸ
δειπνάριον
ἀνθηρὸν
ἦν,
γλαφυρὸν
|
σφόδρα· |
φακῆς
κατ´
ἄνδρα
τρυβλίον
μεστὸν |
[4, 175] |
αὐτό;
{Α.
Διότι
φυλὴν
περιμένω
|
(σφόδρα |
φιλονικοῦσαν
λαχεῖν
τιν´.
Οἶδα
γὰρ |
[4, 162] |
τοῦτο
ποιοῦντες,
ἔτι
τε
τὴν
|
Σφοδρίου |
τοῦ
κυνικοῦ
τέχνην
ἐρωτικὴν
καὶ |
[4, 160] |
ἐπιγραφομέναις
Φοινίσσαις
φησίν·
Παραινέσαι
δὲ
|
σφῷν |
τι
βούλομαι
σοφόν·
ὅταν
φακῆν |
[4, 131] |
κόκκυξ,
θρίσσαι,
νάρκαι,
ῥίνης
τεμάχη,
|
σχαδόνες, |
βότρυες,
σῦκα,
πλακοῦντες,
μῆλα,
κράνειαι, |
[4, 130] |
Ναΐδες
ἐφάνησαν
λάθρᾳ
κατὰ
μηχανὰς
|
σχασθέντων |
τῶν
φραγμάτων
καὶ
Ἔρωτες
καὶ |
[4, 148] |
περίοπτον
ὑπὲρ
τὸ
θέατρον
κατασκευάσαντα
|
σχεδίαν |
χλωρᾷ
πεπυκασμένην
ὕλῃ,
ὥσπερ
ἐπὶ |
[4, 134] |
δ´
ἄρ´
ἐπ´
οὐδὸν
ἰών.
|
Σχεδόθεν |
δέ
οἱ
ἦν
παράσιτος
Χαιρεφόων, |
[4, 167] |
ἢ
θρασὺς
τὸν
τρόπον,
οὗτοι
|
σχεδὸν |
ἅπαντες
εἰς
Μακεδονίαν
ἀθροισθέντες
ἑταῖροι |
[4, 166] |
Ἡ
πόλις
ἡ
τῶν
Ταραντίνων
|
σχεδὸν |
καθ´
ἕκαστον
μῆνα
βουθυτεῖ
καὶ |
[4, 145] |
ἐσθῆτας
καλὰς
ἔχοντες
καὶ
διατρίβουσι
|
σχεδὸν |
τὸ
ἥμισυ
τῆς
ἡμέρας
περὶ |
[4, 148] |
καὶ
ἐγκρασιχόλους
καὶ
ἀλλᾶντας
καὶ
|
σχελίδας |
καὶ
ἔτνος·
οἷσι
Μαρδόνιον
εἱστίασε |
[4, 147] |
ἐρίφου
παρέθηκε,
εἶτα
δίεφθ´
ἀκροκώλια
|
σχελίδας |
τε
μετ´
αὐτῶν
λευκοφορινοχρόους,
ῥύγχη, |
[4, 140] |
ἡ
δείπνων
κατάλυσις
ἥδε
καθάπερ
|
σχημάτων. |
Ἣν
δ´
εἰς
τὰ
τῶν |
[4, 151] |
ἔτι
δειπνοῦντα·
Ἐκείνῳ,
ἔφη,
δός·
|
σχολάζει |
γὰρ
ἤδη,
ἐγὼ
δ´
οὔπω. |
[4, 165] |
κατεμασήσατο.
(Ἐν
δὲ
Φαίδρῳ
φησί·
|
Σχολῇ |
γε,
νὴ
τὸν
ἥλιον,
σχολῇ |
[4, 169] |
(Εἰ
μηδὲ
χέσαι
γ´
αὐτῷ
|
σχολὴ |
γενήσεται
μηδ´
εἰς
ἀσώτιον
τραπέσθαι |
[4, 165] |
Σχολῇ
γε,
νὴ
τὸν
ἥλιον,
|
σχολῇ |
λέγεις.
Ἐπιχαρίδης
ὁ
μικρὸς
ἐν |
[4, 164] |
τῶν
ἐπιγραμμάτων
ἀτρέμα
τε
καὶ
|
σχολῇ. |
Ὀρφεὺς
ἔνεστιν,
Ἡσίοδος,
τραγῳδίαι,
Χοιρίλος, |
[4, 135] |
ἀφύη,
Τρίτωνος
ἑταίρη,
ἄντα
παρειάων
|
σχομένη |
ῥυπαρὰ
κρήδεμνα
(Τοὺς
δ´
ὁ |
[4, 128] |
κἀκείνου
ἀντιπροπίνοντος
αὐτῷ.
Ἑκατέρων
οὖν
|
σῴζονται |
δειπνητικαί
τινες
ἐπιστολαί,
Λυγκέως
μὲν |
[4, 158] |
τε
μὴ
προσείμαν.
Καὶ
ὁ
|
Σωκράτης |
δ´
ἔλεγεν
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων |
[4, 157] |
ἀρυσάμενον
ἐκ
ποταμοῦ
διψῶντα
πιεῖν.
|
Σωκράτης |
δὲ
καὶ
πολλάκις
κατελαμβάνετο
διαπεριπατῶν |
[4, 147] |
παῖδες
νίπτρ´
ἔδοσαν
κατὰ
χειρῶν.
|
(Σωκράτης |
δὲ
ὁ
Ῥόδιος
ἐν
τρίτῳ |
[4, 157] |
συμβουλεύσαιμ´
ἂν
ὑμῖν
κατὰ
τὸν
|
Σωκρατικὸν |
Ἀντισθένην
ἐξάγειν
ἑαυτοὺς
τοῦ
βίου |
[4, 168] |
δὲ
μηδέν,
εὐεκτοῦσιν
οὕτω
τοῖς
|
σώμασι· |
καὶ
οἳ
ἐκέλευσαν
μεταπεμφθῆναί
τινα |
[4, 157] |
δευτέρῳ
βίων,
ἔλεγεν
ἐνδεδέσθαι
τῷ
|
σώματι |
καὶ
τῷ
δεῦρο
βίῳ
τὰς |
[4, 130] |
ἕκαστα
γένη,
Κρητικῶν
καὶ
τῶν
|
σῶν, |
(ἑταῖρε
Λυγκεῦ,
Σαμιακῶν
καὶ
Ἀττικῶν |
[4, 176] |
Ποῖον
μόναυλον;
{Α.
Τὸν
κάλαμον.
|
Σώπατρος |
Βακχίδι·
Καὶ
τὸ
μόναυλον
μέλος |
[4, 183] |
πηκτίδας,
κιθάρας,
λύρας,
σκινδαψοὺς
ἐξηρτυόμαν.
|
Σώπατρος |
δ´
ὁ
παρῳδὸς
ἐν
τῷ |
[4, 160] |
μὴ
´πιχεῖν
μύρον.
Καὶ
ὁ
|
Σώπατρος |
δέ,
οὗ
τὰ
νῦν
μέμνησαι, |
[4, 160] |
καὶ
τῶν
ἐξ
Ἐρετρίας,
ὡς
|
Σώπατρος |
ἐν
Βακχίδος
μνηστῆρσι·
φησὶν
γάρ· |
[4, 175] |
τοῦ
καλουμένου
νάβλα,
ὅν
φησι
|
(Σώπατρος |
ὁ
παρῳδὸς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[4, 158] |
πλήρης
ἐστὶ
φακίνων·
ὧν
καὶ
|
Σώπατρος |
ὁ
Φάκιος
παρῳδὸς
μέμνηται
ἐν |
[4, 160] |
δὲ
κατὰ
τοὺς
τοῦ
Παφίου
|
Σωπάτρου |
Γαλάτας,
Παρ´
οἷς
ἔθος
ἐστίν, |
[4, 144] |
πολλοὶ
γὰρ
αὐτό
φασιν
εἶναι
|
Σωσιβίου, |
εἰς
ὃν
Καλλίμαχος
ὁ
ποιητὴς |
[4, 163] |
περιστάσιμον
στοὰν
ἔχοντι
Πυθαγόρου
πελάτᾳ.
|
Σωσικράτης |
δ´
ἐν
τρίτῳ
φιλοσόφων
διαδοχῆς |
[4, 133] |
κεχρηόσι
δαίτης.
(Δίφιλος
δ´
ἢ
|
Σώσιππος |
ἐν
Ἀπολειπούσῃ·
Ἔστιν
ἔνδον
ὄξος |
[4, 171] |
τῶν
ἱστοριῶν
(Πτολεμαῖόν
φησι
τὸν
|
Σωτῆρα |
ἐδέατρον
ἀποδειχθῆναι
Ἀλεξάνδρου.
Μήποτε
δὲ |
[4, 162] |
περὶ
τῶν
φιλοσόφων
ἱστορίᾳ
καὶ
|
Σωτίων |
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
ἐν
ταῖς
Διαδοχαῖς. |
[4, 158] |
Ὀρέστην
τῆς
νόσου
πεπαυμένον,
φησὶ
|
Σώφιλος |
ὁ
κωμῳδιοποιός.
Στωικὸν
δὲ
δόγμα |
[4, 163] |
Ἀνδροφόνῳ
φησί·
Τῶν
φιλοσόφων
τοὺς
|
σώφρονας |
ἐνταυθοῖ
καλῶ,
τοὺς
ἀγαθὸν
αὑτοῖς |
[4, 129] |
δὲ
ἡμῶν
ἡδέως
ἀπηλλοτριωμένων
τοῦ
|
σωφρονεῖν |
ἐπεισβάλλουσιν
αὐλητρίδες
καὶ
μουσουργοὶ
καὶ |
[4, 162] |
περιεργότερον
περὶ
φιλημάτων
εἴρηκεν
ὁ
|
Σωφρονίσκου |
φιλόσοφος,
ὃς
περὶ
ταῦτα
τὴν |
[4, 158] |
φιλόσοφος·
Ἀρκεῖ
μετρία
βιοτά
μοι
|
σώφρονος |
τραπέζης,
(τὸ
δ´
ἄκαιρον
ἅπαν |
[4, 167] |
αὐτῶν
ἠπίστατο
ζῆν
ὀρθῶς
οὐδὲ
|
σωφρόνως |
οἰκεῖν
οἰκίαν.
Τοῦ
δ´
αὐτὸς |