Livre, pages |
[4, 174] |
δ´
αὐτῷ
τοὔνομα.
(Ἱστορεῖ
δὲ
|
τοῦτο |
Ἀριστοκλῆς
ἐν
τῷ
περὶ
χορῶν |
[4, 140] |
μάζας
ἐν
ταῖς
κοπίσι
παρατίθεσθαι
|
τοῦτο |
γὰρ
αἱ
βάρακες
δηλοῦσιν,
οὐχὶ |
[4, 176] |
ἤειδεν
δ´
αὐτοῦ
τὰ
γενέθλια·
|
τοῦτο |
γὰρ
εἶχεν,
πανμαρπᾶν
ηδυσμα
σημανέων. |
[4, 149] |
μάλιστα
δὲ
τοῖς
λεγομένοις
μαζῶσι
|
τοῦτο |
γὰρ
ἔτι
καὶ
νῦν
ἡ |
[4, 132] |
Τίνος;
Ποδαποῦ;
Διαφέρει
τῷ
μαγείρῳ
|
τοῦτο |
γάρ.
Οἷον
τὰ
νησιωτικὰ
ταυτὶ |
[4, 182] |
καλουμένου
λωτοῦ·
ξύλον
δ´
ἐστὶ
|
τοῦτο |
γινόμενον
ἐν
Λιβύῃ.
Θηβαίων
δ´ |
[4, 152] |
ἁλῶν
καὶ
ὄξους
καὶ
κυμίνου·
|
τοῦτο |
δὲ
καὶ
εἰς
τὸ
ποτὸν |
[4, 129] |
πρῶτος
καὶ
τὸν
σκύφον
δῶρον·
|
τοῦτο |
δὲ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ὅσοι |
[4, 140] |
δ´
ὅλον
ὥσπερ
πολίτευμά
τι
|
τοῦτο |
δὴ
συνίσταται
μικρόν.
Καὶ
γὰρ |
[4, 162] |
εἴη
καὶ
στρατηγὸς
ἀγαθός,
μόνον
|
τοῦτο |
διὰ
τῶν
ἔργων
διαβεβαιωσάμενος
ὁ |
[4, 155] |
ὁλκὴν
ἄγον
πεντήκοντα
δραχμὰς
κεκτημένος
|
τοῦτο |
ἐλάμβανε
κοιμώμενος
ἀεὶ
καὶ
πρὸς |
[4, 141] |
ὡς
τέταρτον
μάλιστα,
καὶ
παρὰ
|
τοῦτο |
ἕτερον
οὐδὲν
πλὴν
ὅ
γε |
[4, 174] |
ὄργανον
βωμῷ
στρογγύλῳ,
καί
φασι
|
τοῦτο |
εὑρῆσθαι
ὑπὸ
Κτησιβίου
κουρέως
ἐνταῦθα |
[4, 174] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὸ
ὄργανον
|
τοῦτο |
ἡ
ὕδραυλις,
εἴτε
τῶν
ἐντατῶν |
[4, 143] |
ἑκάστῃ
τραπέζῃ
παρατίθεται
κεκραμένον
ὑδαρῶς·
|
τοῦτο |
κοινῇ
πάντες
πίνουσιν
οἱ
κατὰ |
[4, 140] |
τοῖς
φιδίταις
ἀίκλου·
(παρὰ
γὰρ
|
τοῦτο |
οἶμαι
τὴν
φωνὴν
πεποιῆσθαι.
Καί |
[4, 175] |
ὦ
Οὐλπιανὲ
σοφώτατε,
τὸ
ὑδραυλικὸν
|
τοῦτο |
ὄργανον
τοῦ
καλουμένου
νάβλα,
ὅν |
[4, 174] |
τῶν
ἐντατῶν.
Ἀριστόξενος
μὲν
οὖν
|
τοῦτο |
οὐκ
οἶδε.
Λέγεται
δὲ
Πλάτωνα |
[4, 172] |
αἰτοῦσαι
σκάφας.
Μένανδρος
Δημιουργῷ·
Τί
|
τοῦτο, |
παῖ;
διακονικῶς
γὰρ
νὴ
Δία |
[4, 172] |
ἢ
μίαν,
(τί
σοι
διαφέρει
|
τοῦτο; |
Παράθες
(σημίαν.
Οὐκ
ἔστι
κανδύλους |
[4, 132] |
ὀκτὼ
ὀβολῶν.
{Α.
Ὀψάριον
αὐτὸ
|
τοῦτο |
παραθήσεις
μόνον,
ἵνα
ταὐτὰ
πάντες, |
[4, 144] |
(Τὸ
γὰρ
τὰ
εἰωθότα
ὑπερβάλλον,
|
τοῦτο |
παρέχει
τὰς
ἡδονάς.
Διὸ
καὶ |
[4, 167] |
χωρίον
ὃ
ᾐτήσατο.
Πρότερον
δὲ
|
τοῦτο |
Πασίκυπρος
(ὁ)
βασιλεύων
ἀπέδοτο
δι´ |
[4, 149] |
καὶ
τὴν
ἀπομαγδαλίαν
ἕκαστος
ἀπέφερε,
|
τοῦτο |
ποιοῦντες
ἕνεκα
τῶν
ἐν
ταῖς |
[4, 162] |
τὸ
σιωπᾶν,
δι´
ἀσθένειαν
λόγων
|
τοῦτο |
ποιοῦντες,
ἔτι
τε
τὴν
Σφοδρίου |
[4, 152] |
οὐ
πλεῖον
κυάθου·
(πυκνότερον
δὲ
|
τοῦτο |
ποιοῦσι.
Περιφέρει
δὲ
ὁ
παῖς |
[4, 132] |
τοιαῦτα
ποικίλην,
ἀλλ´
οὐθέν
ἐστι
|
τοῦτο |
πρὸς
τὴν
γαστέρα·
κατέπασα
γὰρ |
[4, 142] |
πλεῖον
ἐδίδοτο
δύο
κυάθων
καὶ
|
τοῦτο |
προσνεύσαντι
προσεφέρετο.
Ἀκρόαμα
δὲ
οὐδὲν |
[4, 171] |
τάχιστα
τὰ
πρυτανεῖ´
ὑφελοίατο,
(διὰ
|
τοῦτο |
προὐτένθευσαν
ἡμέρᾳ
μιᾷ.
Μνημονεύει
αὐτῶν |
[4, 162] |
ῥαψῳδίαν
οἱ
σοφοὶ
ἀσπάζεσθε,
μόνον
|
τοῦτο |
πυθαγορίζοντες
τὸ
σιωπᾶν,
δι´
ἀσθένειαν |
[4, 184] |
Δαιταλεῦσι
τὴν
περὶ
τὸ
πρᾶγμα
|
τοῦτο |
σπουδὴν
ὅταν
λέγῃ·
Ὅστις
δ´ |
[4, 172] |
χλωρόν.
Ὅτι
δὲ
τὸ
ποίημα
|
τοῦτο |
Στησιχόρου
ἐστὶν
ἱκανώτατος
μάρτυς
Σιμωνίδης |
[4, 130] |
τῶν
Ἑλληνικῶν
δείπνων
τὸ
προκείμενον
|
τοῦτο |
συμπόσιον;
Ὁπότε
καὶ
Ἀντιφάνης
ὁ |
[4, 150] |
ἑστιᾶσαι
Γαλάτας
πάντας
ἐνιαυτὸν
καὶ
|
τοῦτο |
συντελέσαι
ποιήσαντα
οὕτως.
(Κατὰ
τόπους |
[4, 144] |
δ´
ἂν
ἅδῃ
σφίσι
βουλευομένοισι,
|
τοῦτο |
τῇ
ὑστεραίῃ
νήφουσι
προτιθεῖ
ὁ |
[4, 159] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΣΤ.
Ἐπεὶ
οὖν
διὰ
|
τοῦτο |
φυλάττονται
οἱ
σοφοὶ
οὗτοι
τοὺς |