Livre, pages |
[4, 170] |
σκόροδον,
οὐ
σίραιον,
οὐχὶ
γήθυον,
|
(οὐ |
βολβόν,
οὐ
πῦρ,
οὐ
κύμινον, |
[4, 135] |
ἄνδρες,
τρηχεῖ´
ἀλλ´
ἀγαθὴ
κουροτρόφος·
|
οὐ |
γὰρ
ἔγωγε
ἧς
σαρκὸς
δύναμαι |
[4, 159] |
τις
ἐξογκοῖτ´
ἄγαν,
τἀρκοῦν
ἐπαινῶν·
|
οὐ |
γὰρ
ἐν
γαστρὸς
βορᾷ
τὸ |
[4, 159] |
μοι
φακούς,
μὰ
τὸν
Δί´·
|
οὐ |
γὰρ
ἥδομαι.
(Ἢν
γὰρ
τράγῃ |
[4, 166] |
κατέδομαι
καὶ
τοὺς
λίθους
ἁπαξάπαντας,
|
οὐ |
γὰρ
οὖν
τὴν
γῆν
μόνην. |
[4, 170] |
εὐκοσμίας.
Φιλήμων
Παρεισιόντι·
Περὶ
τοὐπτάνιον
|
οὐ |
γίνεθ´
ἡ
σκευωρία·
τραπεζοποιός
ἐστ´ |
[4, 171] |
Νεφέλαις
διὰ
τούτων·
{ΣΤΡ.
Πῶς
|
οὐ |
δέχονται
δῆτα
τῇ
νουμηνίᾳ
ἁρχαὶ |
[4, 173] |
ὁ
Κρίθωνος
Ῥηναιεὺς
δίκην
γραφόμενος
|
οὐ |
Δηλίους
αὐτοὺς
ὀνομάζει,
ἀλλὰ
τὸ |
[4, 163] |
ἐνταυθοῖ
καλῶ,
τοὺς
ἀγαθὸν
αὑτοῖς
|
οὐ |
διδόντας
οὐδὲ
ἕν,
τοὺς
τὸν |
[4, 129] |
δὲ
τῶν
συνδειπνούντων
ἡμῖν
ἄθλιος
|
οὐ |
δυνάμενος
πιεῖν
ἀνακαθίσας
ἔκλαιεν
ἄσκυφος |
[4, 159] |
ἡ
Κύπρις
τοιοῦτον
ὀφθαλμοῖς
ὁρᾷ,
|
οὐ |
θαῦμ´
Ἔρωτας
μυρίους
αὐτὴν
ἔχειν. |
[4, 134] |
γέροντας,
ὦ
πάτερ,
πείθειν
χορεύειν
|
οὐ |
θέλοντας.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
τῷ |
[4, 170] |
ὄξος,
οὐκ
ἄνηθον,
οὐκ
ὀρίγανον,
|
οὐ |
θρῖον,
οὐκ
ἔλαιον,
οὐκ
ἀμυγδάλας, |
[4, 167] |
μου
προσόδων
εἰς
ταῦτα
ἐκποιουσῶν,
|
οὐ |
καθάπερ
ὑμῶν
ἔνιοι
δεκαζόμενος
ζῶ |
[4, 147] |
ἄλλοι
δ´
Ἐπι
πρῶτα
παρῆλθ´
|
οὐ |
κάκκαβος,
ὦ
φιλότας,
ἀλλ´
ἀλλοπλατεῖς |
[4, 165] |
Ὀδυσσεῖ
ἔφη·
Εὐριπίδου
τἄρ´
ἐστὶν
|
οὐ |
κακῶς
ἔχον,
τἀλλότρια
δειπνεῖν
τὸν |
[4, 134] |
τάδε·
Λόγος
γάρ
ἐστ´
ἀρχαῖος
|
οὐ |
κακῶς
ἔχων·
οἶνον
λέγουσι
τοὺς |
[4, 133] |
οὐπώποτ´
εἶδον
οὔτε
κερκώπην,
γύναι,
|
οὐ |
κίτταν,
οὐκ
ἀηδόν´,
οὐ
χελιδόνα, |
[4, 152] |
δὲ
καλούμενος
φίλος
τραπέζης
μὲν
|
οὐ |
κοινωνεῖ,
χαμαὶ
δ´
ὑποκαθήμενος
ἐφ´ |
[4, 137] |
φησιν
ἐν
Πελταστῇ
οὕτως·
Τάδ´
|
οὐ |
Κόρινθος
οὐδὲ
Λαίς,
ὦ
Σύρε, |
[4, 170] |
γήθυον,
(οὐ
βολβόν,
οὐ
πῦρ,
|
οὐ |
κύμινον,
οὐχ
ἅλας,
οὐκ
ᾠόν, |
[4, 176] |
σκιὰν
μὲν
ποιοῦντα,
καταπνεῖσθαι
δ´
|
οὐ |
κωλύοντα
τοὺς
τραχήλους,
ὄνους
ἐφελκόμενοι |
[4, 170] |
σκάφην,
οὐ
τήγανον,
οὐχ
ἱμονιάν,
|
οὐ |
λάκκον
εἶδον,
οὐ
φρέαρ·
οὐ |
[4, 163] |
προσκυνεῖς
διὰ
τὴν
γαστέρα
Ἧς
|
οὐ |
λαμυρώτερον
οὐδέν,
(Ὁ
Τίμων
σου |
[4, 140] |
Ἄικλον
Ἀλκμάων
ἁρμόξατο.
Ἄικλον
δ´
|
οὐ |
λέγουσιν
οἱ
Λάκωνες
τὴν
μετὰ |
[4, 176] |
ἄλλοι
γενέσθαι
οὐχ
ἱστόρηνται,
καὶ
|
οὐ |
λέγω
περὶ
κιθαρῳδίαν
μόνην,
ἧς |
[4, 160] |
(τούτῳ
γὰρ
χαίρεις
τῷ
ὀνόματι,
|
οὐ |
λέγων
ὃ
ἐκ
γενετῆς
σε |
[4, 166] |
τὰς
συνουσίας
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
|
οὐ |
μέλλειν,
ἀλλ´
ἤδη
βιῶναι.
~(Περὶ |
[4, 164] |
καὶ
ταχέως
ἀπετίσατο
καὶ
παραχρῆμα.
|
οὐ |
μέντοι
παρὰ
κωφὸν
ὁ
τυφλὸς |
[4, 151] |
ἂν
θέλῃς
αἱρήσεις
καὶ
ἀποχωρῶν
|
οὐ |
μὴ
δείσῃς
τὸν
πολέμιον.
Ἄλλος |
[4, 141] |
ὑφ´
αὑτῶν
ἐνίοτε
οἱ
πολλοί,
|
οὐ |
μὴν
ἀλλ´
οἵ
γε
πλούσιοι |
[4, 136] |
κόσσυφος
ἦλθε
μόνος
γεύσασθαι
ἕτοιμος·
|
οὐ |
μὴν
οὐδ´
ἄρ´
ἄθικτος
ἔην, |
[4, 167] |
πάντων
ἀνθρώπων
κάκιστος
ὢν
οἰκονόμος
|
οὐ |
μόνον
αὐτός,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 153] |
οὕτως·
Τὰς
τῶν
μονομάχων
θέας
|
οὐ |
μόνον
ἐν
πανηγύρεσι
καὶ
θεάτροις |
[4, 155] |
τῷ
δείπνῳ
πρὸς
ὅπλα
ὠρχοῦντο
|
οὐ |
μόνον
οἱ
βασιλέως
φίλοι,
ἀλλὰ |
[4, 138] |
ἐφ´
αἷς
τοὺς
κατακλιθέντας
εὐωχοῦσιν
|
οὐ |
μόνον
τοὺς
ἐκ
τῆς
ἡμεδαπῆς |
[4, 176] |
καὶ
περὶ
αὐλούς
εἰσι
μουσικώτατοι
|
οὐ |
μόνον
(τοὺς
παρθενίους
καλουμένους
καὶ |
[4, 150] |
καὶ
πλῆθος
ἀλφίτων
πεφυραμένων.
Καὶ
|
οὐ |
μόνον,
φησίν,
οἱ
παραγινόμενοι
τῶν |
[4, 148] |
διὰ
τὸ
ἐν
στρατοπέδῳ
γεννηθῆναι
|
οὐ |
μόνον
ὠνομάζετο
νέος
Διόνυσος,
ἀλλὰ |
[4, 170] |
κύμινον,
οὐχ
ἅλας,
οὐκ
ᾠόν,
|
οὐ |
ξύλ´,
οὐ
σκάφην,
οὐ
τήγανον, |
[4, 159] |
οὔτε
μήτηρ
ἡδονὰς
τοιάσδ´
ἔχει,
|
οὐ |
παῖδες
ἐν
δόμοισιν,
οὐ
φίλος |
[4, 132] |
(καὶ
παντοδαποῖς,
τοῖς
ἁλμίοις
μὲν
|
οὐ |
πάνυ
ἁλίσκετ´,
ἀλλ´
οὕτως
παρέργως |
[4, 137] |
φησιν·
Ἐν
Ἀθήναις
δὲ
ἱστοροῦσιν
|
οὐ |
πάνυ
ἀρχαίων
δυεῖν
γινομένων
δείπνων |
[4, 184] |
Ἀλκιβιάδην
φησὶ
μαθεῖν
τὴν
αὐλητικὴν
|
οὐ |
παρὰ
τοῦ
τυχόντος,
ἀλλὰ
Προνόμου |
[4, 150] |
ἰδέα
δείπνων
Αἰγυπτιακὴ
τραπεζῶν
μὲν
|
οὐ |
παρατιθεμένων,
(πινάκων
δὲ
περιφερομένων.
(Παρὰ |
[4, 144] |
δέ
τι
παραφέροιτο,
ἐσθίοντας
ἂν
|
οὐ |
παύεσθαι.
Οἴνῳ
δὲ
κάρτα
προσκέαται· |
[4, 168] |
οὐδὲ
τί
περιέσται
ἀλλὰ
τί
|
οὐ |
περιέσται,
ἐν
τῇ
νεότητι
τὰ |
[4, 134] |
ἐπὶ
χεῖρας
ἴαλλον,
ἀλλ´
ἐγὼ
|
οὐ |
πιθόμην,
ἀλλ´
ἤσθιον
εἴδατα
πάντα, |
[4, 142] |
τρόπον
καὶ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
|
οὐ |
πλεῖον
ἐδίδοτο
δύο
κυάθων
καὶ |
[4, 152] |
τοῦ
αὐτοῦ
ποτηρίου
κατὰ
μικρόν,
|
οὐ |
πλεῖον
κυάθου·
(πυκνότερον
δὲ
τοῦτο |
[4, 176] |
παρέκειτο
φωτίγγια
καὶ
μοναύλια,
κώμων
|
οὐ |
πολέμων
ὄργανα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΔ'
Οὐκ |
[4, 163] |
ἱστορῶν
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Ἀλλ´
|
οὐ |
πολλοὶ
ἴσασι
βροτῶν
τόδε
θεῖον |
[4, 183] |
ὁ
πολίτης
μου
(οὗτος
δ´
|
οὐ |
πρὸ
πολλοῦ
τετελεύτηκε)
δημοσίᾳ
ἐπιδειξάμενος |
[4, 142] |
δ´
ἐπίχυσις
χαλκῆ.
Πιεῖν
δὲ
|
οὐ |
προσεφέρετο,
εἰ
μή
τις
αἰτήσειεν· |
[4, 170] |
σίραιον,
οὐχὶ
γήθυον,
(οὐ
βολβόν,
|
οὐ |
πῦρ,
οὐ
κύμινον,
οὐχ
ἅλας, |
[4, 170] |
ἔλαιον,
οὐκ
ἀμυγδάλας,
οὐ
σκόροδον,
|
οὐ |
σίραιον,
οὐχὶ
γήθυον,
(οὐ
βολβόν, |
[4, 170] |
ἅλας,
οὐκ
ᾠόν,
οὐ
ξύλ´,
|
οὐ |
σκάφην,
οὐ
τήγανον,
οὐχ
ἱμονιάν, |
[4, 170] |
θρῖον,
οὐκ
ἔλαιον,
οὐκ
ἀμυγδάλας,
|
οὐ |
σκόροδον,
οὐ
σίραιον,
οὐχὶ
γήθυον, |
[4, 170] |
οὐ
λάκκον
εἶδον,
οὐ
φρέαρ·
|
οὐ |
στάμνος
ἔστι·
διακενῆς
δ´
ἕστηκ´ |
[4, 145] |
μετὰ
βασιλέως.
Καὶ
οὗτοι
δὲ
|
οὐ |
συνδειπνοῦσιν
αὐτῷ,
ἀλλ´
ἔστιν
οἰκήματα |
[4, 133] |
ἀηδόν´,
οὐ
χελιδόνα,
οὐ
τρυγόν´,
|
οὐ |
τέττιγα.
Νικόστρατος
δ´
ἐν
Ἅβρᾳ· |
[4, 170] |
ᾠόν,
οὐ
ξύλ´,
οὐ
σκάφην,
|
οὐ |
τήγανον,
οὐχ
ἱμονιάν,
οὐ
λάκκον |
[4, 168] |
οἰκίαν,
λαφυροπωλοῦντες
τὰ
ὑπάρχοντα,
σκοποῦντες
|
οὐ |
τί
δεδαπάνηται
ἀλλὰ
τί
δαπανηθήσεται, |
[4, 168] |
ἐφόδια
προκαταναλίσκοντες,
(χαίροντες
τῇ
ἑταίρᾳ,
|
οὐ |
τοῖς
ἑταίροις,
καὶ
τῷ
οἴνῳ, |
[4, 168] |
τοῖς
ἑταίροις,
καὶ
τῷ
οἴνῳ,
|
οὐ |
τοῖς
συμπόταις.
Ἀγαθαρχίδης
δ´
ὁ |
[4, 145] |
ὅταν
εἰσέλθωσι
συμπίνουσιν
μετ´
αὐτοῦ,
|
οὐ |
τὸν
αὐτὸν
οἶνον
κἀκεῖνοι,
καὶ |
[4, 160] |
εἰ
αὐτάρκειαν
ἀσπάζῃ,
φιλόσοφε,
τί
|
οὐ |
τοὺς
Πυθαγορικοὺς
ἐκείνους
ζηλοῖς,
~(περὶ |
[4, 133] |
κίτταν,
οὐκ
ἀηδόν´,
οὐ
χελιδόνα,
|
οὐ |
τρυγόν´,
οὐ
τέττιγα.
Νικόστρατος
δ´ |
[4, 159] |
ἔχει,
οὐ
παῖδες
ἐν
δόμοισιν,
|
οὐ |
φίλος
πατήρ,
οἵας
σὺ
χοἰ |
[4, 170] |
οὐχ
ἱμονιάν,
οὐ
λάκκον
εἶδον,
|
οὐ |
φρέαρ·
οὐ
στάμνος
ἔστι·
διακενῆς |
[4, 157] |
ἂν
παρ´
ὑμῶν
λάβωμεν,
καὶ
|
οὐ |
χαλεπαίνομεν
ὡς
ἔλαττον
φερόμενοι,
καθάπερ |
[4, 133] |
γύναι,
οὐ
κίτταν,
οὐκ
ἀηδόν´,
|
οὐ |
χελιδόνα,
οὐ
τρυγόν´,
οὐ
τέττιγα. |
[4, 152] |
τὸ
ποτὸν
ἐμβάλλουσιν.
Ἐλαίῳ
δ´
|
οὐ |
χρῶνται
διὰ
σπάνιν
καὶ
διὰ |