Livre, pages |
[4, 160] |
βούλομαι
σοφόν·
ὅταν
φακῆν
ἕψητε,
|
μὴ |
´πιχεῖν
μύρον.
Καὶ
ὁ
Σώπατρος |
[4, 174] |
χρῶνται
ἐν
τοῖς
θρήνοις,
εἰ
|
μὴ |
ἄρα
καὶ
ἡ
Καρία
Φοινίκη |
[4, 156] |
ὑπεροχήν.
Ῥοφεῖν
φακῆν
ἐσθ´
ἡδὺ
|
μὴ |
δεδοικότα,
μαλακῶς
καθεύδειν
ἄθλιον
δεδοικότα. |
[4, 172] |
μαγείρους
ὡς
ἐπιχειροῦντας
καὶ
οἷς
|
μὴ |
δεῖ
φησιν·
Μάγειρ´,
ἀηδής
μοι |
[4, 151] |
θέλῃς
αἱρήσεις
καὶ
ἀποχωρῶν
οὐ
|
μὴ |
δείσῃς
τὸν
πολέμιον.
Ἄλλος
παῖδα |
[4, 159] |
διαγράφει
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
|
μὴ |
δι´
αὑτὰ
αἱρετῶν
λέγων
ὧδε· |
[4, 174] |
φάσκων
τὰ
ἐμπνευστά·
πολλοὺς
γὰρ
|
μὴ |
διδαχθέντας
αὐλεῖν
τε
καὶ
συρίζειν, |
[4, 146] |
μόνον
διὰ
τὸ
παρῃτῆσθαι,
ἵνα
|
μὴ |
δὶς
πορεύωνται,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὶ |
[4, 168] |
δὲ
τοὺς
ἀσώτους
καὶ
τοὺς
|
μὴ |
ἔκ
τινος
περιουσίας
ζῶντας
τὸ |
[4, 159] |
(Ταῦτ´
εἰπὼν
ὁ
Κύνουλκος,
ἐπεὶ
|
μὴ |
ἐκροταλίσθη,
θυμωθεὶς
Ἀλλ´
ἐπειδὴ
οὗτοι, |
[4, 154] |
καὶ
ἐκ
τούτου
ἐρεθισθέντες,
ἐὰν
|
μὴ |
ἐπισχῶσιν
οἱ
παρόντες,
καὶ
ἕως |
[4, 151] |
βασιλεῖ
τιμῆς
ἕνεκα,
τοῖς
δὲ
|
μὴ |
ἔχουσι
διδόναι
τὸν
βασιλέα.
Ξενοφῶν |
[4, 171] |
κελεύουσιν
ἀπογεύεσθαι
διὰ
τὸ
ἀπιστεῖν
|
μὴ |
καὶ
ἐν
τούτοις
κακόν
τι |
[4, 158] |
ἄλλως
δυναμένης
ἑψηθῆναι
φακῆς
εἰ
|
μὴ |
κατὰ
τὴν
Ζηνώνειον
ὑφήγησιν,
ὃς |
[4, 162] |
ἐν
οἷς
ζητεῖ,
ὅπως
ἂν
|
μὴ |
κατακοιμηθῶσιν
οἱ
συμπόται,
(καὶ)
πῶς |
[4, 143] |
τοῦ
ζωμοῦ,
φόρει
τοὺς
βύστακας
|
μὴ |
καταφρόνει
μηδ´
ἕτερ´
ἐπιζήτει
καλά· |
[4, 161] |
αὐτοῖσιν
ἰχθῦς
ἢ
κρέας,
κἂν
|
μὴ |
κατεσθίωσι
καὶ
τοὺς
δακτύλους,
ἐθέλω |
[4, 167] |
αὐτοὺς
εἶναι
προετρέποντο
καὶ
ζῆν
|
μὴ |
κοσμίως,
ἀλλ´
ἀσώτως
καὶ
τοῖς |
[4, 156] |
ὁ
Διιτρέφης
δραξάμενος
ἔφη·
Ζεῦ,
|
μὴ |
λάθοι
σε
τῶνδ´
ὃς
αἴτιος |
[4, 141] |
τῶν
ἱκανῶν
παρασκευάζειν
περιττὸν
εἶναι,
|
μὴ |
μέλλοντά
γε
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
δέ |
[4, 157] |
διείπασθαι
τὸν
θεὸν
ὡς
εἰ
|
μὴ |
μενοῦσιν
ἐπὶ
τούτοις,
ἕως
ἂν |
[4, 168] |
ταῦτα
ἀνηλωκέναι,
ἀφείθη.
(Οἱ
δὲ
|
μὴ |
οὕτως
ἄσωτοι
κατὰ
τὸν
Ἄμφιν· |
[4, 142] |
διεστρώννυτο
οὐδέποτε
πλεῖον·
ὅτε
δὲ
|
μὴ |
παρείη
πρεσβεία,
τρίκλινον.
Καὶ
πρόσταγμα |
[4, 159] |
ὦ
συμποσίαρχε,
ὑπὸ
λογοδιαρροίας
ἐνοχλούμενοι
|
μὴ |
πεινῶσιν
ἢ
τὰ
περὶ
τῆς |
[4, 154] |
Ποσείδιππος
ἐν
Πορνοβοσκῷ
φησιν·
Ὁ
|
μὴ |
πεπλευκὼς
οὐδὲν
ἑόρακεν
κακόν·
~(τῶν |
[4, 142] |
ἀλλ´
ἱκανὰ
ἅπασι
γίνεσθαι
καὶ
|
μὴ |
προσδεῖσθαι
τοὺς
παρόντας.
Οὔτε
γὰρ |
[4, 158] |
δ´
ἄκαιρον
ἅπαν
ὑπερβάλλον
τε
|
μὴ |
προσείμαν.
Καὶ
ὁ
Σωκράτης
δ´ |
[4, 150] |
λεβήτων,
ὧν
οὐδεὶς
γεύεται
εἰ
|
μὴ |
πρότερον
θεάσηται
τὸν
βασιλέα
εἰ |
[4, 169] |
τρεῖς,
δορίδα,
κοπίδας
τέτταρας.
Οὐ
|
μὴ |
πρότερον
οἴσεις,
θεοῖσιν
ἐχθρὲ
σύ, |
[4, 165] |
ἐν
τοῖς
Ἐναγίζουσί
φησι·
(Εἰ
|
μὴ |
συνήθης
Φαιδίμῳ
γ´
ἐτύγχανεν
ὁ |
[4, 155] |
κρεμάμενος
ὑποτρέχοντος
τοῦ
λίθου,
ἐὰν
|
μὴ |
ταχὺ
φθάσας
ἀποτέμῃ
τῷ
δρεπάνῳ, |
[4, 132] |
παραθήσεις
μόνον,
ἵνα
ταὐτὰ
πάντες,
|
μὴ |
τὸ
μὲν
ἐγώ,
τὸ
δ´ |
[4, 167] |
Φιλίππου
προσηγορεύοντο.
Εἰ
δὲ
καὶ
|
μὴ |
τοιοῦτός
τις
ὢν
ἐληλύθει,
ὑπὸ |
[4, 146] |
ἐν
τῷ
Φάωνι
ἐμνήσθη
(καὶ
|
μὴ |
τοῦ
Λευκαδίου
Φιλοξένου
τοιαύτην
ἐκτίθεται |
[4, 156] |
τὸ
ἀνατέλλον
ἄστρον,
(οὗ
φασι
|
μὴ |
φανέντος
οἱ
τὴν
χρηστὴν
ταύτην |
[4, 156] |
τις·
Ἀλλ´
ὦ
λῷστε
ἀνδρῶν,
|
μὴ |
φθονήσῃς
ἡμῖν
τὸ
Παρμενίσκειον
ἐκεῖνο |
[4, 158] |
Ζηνώνειόν
γε
φακῆν
ἕψειν
ὃς
|
μὴ |
φρονίμως
μεμάθηκεν,
Ὡς
οὐκ
ἄλλως |