Livre, pages |
[4, 136] |
παλάμῃ
ἐπορέχθην
γεύσασθ´
ἱμείρων·
τὸ
|
δέ |
γ´
ἀμβροσίη
μοι
ἔδοξεν,
οἵην |
[4, 132] |
ἐκεῖνος,
τοῦτ´
ἐγὼ
ἠφάνισα.
Βούλομαι
|
δέ |
γ´,
ὦ
βέλτιστε
σύ,
κἀκεῖνο |
[4, 136] |
δῶμα.
Τῶν
ἔλεγεν
δαίνυσθαι·
ἐμοὶ
|
δέ |
γε
θηλυτεράων
εἶναι
βρώματ´
ἔδοξεν· |
[4, 140] |
καθηδυσμένον
περιττῶς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η'
Τίς
|
δέ |
ἐστιν
ἡ
κοπὶς
σαφῶς
ἐκτίθεται |
[4, 150] |
διδάσκει
ἡμᾶς
λέγων
οὕτως·
Τρίτη
|
δέ |
ἐστιν
ἰδέα
δείπνων
Αἰγυπτιακὴ
τραπεζῶν |
[4, 140] |
εὐπόρους
ζημιοῖ
εἰς
ἐπάικλα·
ταῦτα
|
δέ |
ἐστιν
μετὰ
δεῖπνον
τραγήματα·
(τοῖς |
[4, 137] |
ἓν
ἕκαστον
αὐτοῖς
παρατιθέντα
μεγαλείως
|
δέ |
Εὐτράπεζοι
δ´
εἰσὶν
ὄντως
οἱ |
[4, 160] |
ὁ
Οὐάρρων
τὸ
ἰαμβεῖον.
(Σὺ
|
δέ |
μοι
δοκεῖς,
ὦ
Κύνουλκε
(τούτῳ |
[4, 134] |
ἡμᾶς·
(ἦλθον
γὰρ
κἀκεῖσε,
πολὺς
|
δέ |
μοι
ἕσπετο
λιμός.
Οὗ
δὴ |
[4, 137] |
εἶεν,
γαστὴρ
δ´
ἄρρηκτος,
χάλκεον
|
δέ |
μοι
ἦτορ
ἐνείη.
Πόρναι
δ´ |
[4, 134] |
ἄρ´
ἐπ´
οὐδὸν
ἰών.
Σχεδόθεν
|
δέ |
οἱ
ἦν
παράσιτος
Χαιρεφόων,
πεινῶντι |
[4, 160] |
´πιχεῖν
μύρον.
Καὶ
ὁ
Σώπατρος
|
δέ, |
οὗ
τὰ
νῦν
μέμνησαι,
ἐν |
[4, 168] |
πάλιν
ὑπὸ
πάντων
ἐπερραπίζετο.
(Ἐπιδόσεων
|
δέ |
ποτε
γινομένων
παρελθὼν
καὶ
αὐτὸς |
[4, 128] |
τὸ
Πτολεμαίου
τοῦ
βασιλέως.
Δώσομεν
|
δέ |
σοι
ἡμεῖς
καὶ
αὐτὰς
τὰς |
[4, 131] |
διακόψειεν
τὸ
μέτωπον.
{Α.
Οἶνοι
|
δέ |
σοι,
λευκός,
γλυκύς,
αὐθιγενής,
ἡδύς, |
[4, 152] |
δὲ
ταῦτα
καθαρείως
μέν,
λεοντωδῶς
|
δέ, |
ταῖς
χερσὶν
ἀμφοτέραις
αἴροντες
ὅλα |
[4, 132] |
γὰρ
τὸ
χεῖλος,
οὐκ
ἐνέπλησα
|
δέ. |
Τί
οὖν
ἔχεις;
{Β.
Ὄστρεια |
[4, 144] |
παραφορέεται
οὐδὲν
λόγου
ἄξιον·
εἰ
|
δέ |
τι
παραφέροιτο,
ἐσθίοντας
ἂν
οὐ |
[4, 138] |
ἡμᾶς
οὕτω
ταλαίπωρον
ἔχοντας.
Φασὶ
|
δέ |
τινες
καὶ
ἄνδρα
Συβαρίτην
ἐπιδημήσαντα |
[4, 153] |
καὶ
τὸν
οἶνον
ἄκρατον.
Καμπανῶν
|
δέ |
τινες
παρὰ
τὰ
συμπόσια
μονομαχοῦσι. |
[4, 166] |
οὐκ
ἐφείσατο.
ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΘ'
(Πυθοδήλου
|
δέ |
τινος
ἀσώτου
μνημονεύει
Ἀξιόνικος
ἐν |
[4, 159] |
ἠμφιεσμένον
ἔχουσαν
χρυσᾶ
κράσπεδα.
Πυνθανομένου
|
δέ |
τινος
αὐτοῦ
ποδαπός
ἐστιν
ἀποκρίνασθαι |
[4, 151] |
κοπίδα
ἀξίαν
δέκα
μνῶν.
Γνήσιππος
|
δέ |
τις
Ἀθηναῖος
ἀναστὰς
εἶπεν
ὅτι |
[4, 151] |
καὶ
αἱ
τράπεζαι
ἔκειντο.
Ἀρκὰς
|
δέ |
τις
Ἀρύστας
ὄνομα,
φαγεῖν
δεινός, |
[4, 136] |
δ´
ορμαινον
ἐπ´
ἄλλα.
(Κεῖτο
|
δέ |
τις
βατάνη,
ἧς
οὐδεὶς
ἥπτετο |
[4, 136] |
μέλας
ἀκροκώλιά
θ´
ἑφθά.
Παῖς
|
δέ |
τις
ἐκ
Σαλαμῖνος
ἄγεν
τρισκαίδεκα |
[4, 154] |
μηρίον
ὁ
κράτιστος
ἐλάμβανεν·
εἰ
|
δέ |
τις
ἕτερος
ἀντιποιήσαιτο,
συνίσταντο
μονομαχήσοντες |
[4, 154] |
ἐκρότουν
ἐπὶ
τούτῳ
ἡδόμενοι.
~(Ἤδη
|
δέ |
τις
κἀν
ταῖς
διαθήκαις
γέγραφεν |
[4, 150] |
ἀμὶς
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον.
Ἐὰν
|
δέ |
τις
Ναυκρατιτῶν
γάμους
ἑστιᾷ,
ὡς |
[4, 175] |
παγεὶς
ἔμπνουν
ἀνίει
μοῦσαν.
Ἐγρέτου
|
δέ |
τις
(τὸν
ἡδονῆς
μελῳδὸν
εὐάζων |
[4, 184] |
εἴρηκε
σύριγγα
διὰ
τούτων·
Ῥοθεῖ
|
δέ |
τοι
σῦριγξ
Ἰδαῖος
ἀλέκτωρ.
Ἐν |
[4, 147] |
περιττῶς
ἐξειργασμένα
ταῖς
τέχναις·
ἦσαν
|
δέ, |
φησί,
καὶ
οἱ
τοῖχοι
ἁλουργέσι |
[4, 171] |
δ´
αὐτοὺς
δειπνοκλήτορας
ὀνομάζει.
(Ἐκάλουν
|
δέ, |
φησί,
καὶ
τοὺς
προγεύστας
ἐδεάτρους, |
[4, 141] |
μὴ
μέλλοντά
γε
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
|
δέ |
φησι·
Μετὰ
δὲ
τὸ
δεῖπνον |
[4, 174] |
οὗ
μνημονεύειν
Μίμνερμον.
Κἀν
Κύπρῳ
|
δέ |
φησι
τιμᾶσθαι
Ἡγήσανδρος
ὁ
Δελφὸς |
[4, 146] |
αὐτοὶ
τοὺς
συνδείπνους
ὑποδέχωνται.
(Ἡρόδοτος
|
δέ |
φησιν
ἐν
τῇ
ζʹ
ὡς |
[4, 184] |
τ´
ἐδίδαξας;
Καὶ
τὴν
Ἀθηνᾶν
|
δέ |
φησιν
Ἐπίχαρμος
ἐν
Μούσαις
ἐπαυλῆσαι |
[4, 166] |
τὰς
προσόδους
καταμισθοφορῶν
διατετέλεκε.
Καλλίστρατος
|
δέ, |
φησίν,
ὁ
Καλλικράτους
ὁ
δημαγωγὸς |
[4, 158] |
ἐδεστῶν
μηχανὰς
θηρεύομεν.
Κἀν
ἄλλοις
|
δέ |
φησιν
ὁ
σκηνικὸς
οὗτος
φιλόσοφος· |
[4, 146] |
τάλαντον
ὠνόμασε.
Καὶ
ἐν
Δυσκόλῳ
|
δέ |
φησιν
οὕτως·
Ὡς
θύουσι
δ´ |
[4, 163] |
δόξεις
τι,
οὐχὶ
λήκυθον.
(Ἀρχέστρατος
|
δέ, |
ὦ
Κύνουλκε,
ὃν
ἀντὶ
τοῦ |
[4, 153] |
κεχειρουργημένα
ταῖς
Ἰνδικαῖς
σκευασίαις.
Γερμανοὶ
|
δέ, |
ὡς
ἱστορεῖ
Ποσειδώνιος
ἐν
τῇ |