Livre, pages |
[4, 143] |
οἱ
Κρῆτες
καθήμενοι
συσσιτοῦσι·
(καὶ
|
ὅτι |
ἀβαμβάκευστα
τοῖς
ὀφρανοῖς
παρατίθεται·
καὶ |
[4, 157] |
Οὐ
γὰρ
ἐπίστασθε,
ὦ
ταλαίπωροι,
|
ὅτι |
αἱ
βαρεῖαι
αὗται
τροφαὶ
φράττουσι |
[4, 184] |
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
τὸν
Ἀλεξανδρέα,
|
ὅτι |
Ἀλεξανδρεῖς
εἰσιν
οἱ
παιδεύσαντες
πάντας |
[4, 176] |
βούλομαί
σε,
ἀνδρῶν
λῷστε
Οὐλπιανέ,
|
ὅτι |
Ἀλεξανδρέων
μουσικώτεροι
ἄλλοι
γενέσθαι
οὐχ |
[4, 176] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΔ'
Οὐκ
ἀγνοῶ
δὲ
|
ὅτι |
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
ταῖς |
[4, 166] |
καλός;
{Α.
Οὐ
δῆτ´,
ἀλλ´
|
ὅτι |
ἄρρην
ὑπὸ
θηλειῶν
κατεκόπης.
Θεόπομπος |
[4, 151] |
δέ
τις
Ἀθηναῖος
ἀναστὰς
εἶπεν
|
ὅτι |
ἀρχαῖος
εἴη
νόμος
κάλλιστος
τοὺς |
[4, 167] |
λέγων
τοῦ
ἐν
Κύπρῳ
βασιλέως
|
ὅτι |
ἄσωτος
ἦν
γράφει
καὶ
τάδε· |
[4, 176] |
καὶ
τὸν
τῆς
φώτιγγος
μνημονεύοντα·
|
ὅτι |
δὲ
ὁ
μόναυλος
ἦν
ὁ |
[4, 170] |
ἦσαν
οἱ
καλούμενοι
τραπεζοποιοί.
Εἰς
|
ὅτι |
δὲ
οὗτοι
προσελαμβάνοντο
σαφῶς
παρίστησιν |
[4, 173] |
τῶν
ἐπὶ
τοῦ
Μαιάνδρου
ποταμοῦ
|
ὅτι |
Δελφῶν
εἰσιν
ἄποικοι
τὰς
αὐτὰς |
[4, 144] |
πίνειν
καὶ
ἐσθίειν
τῶν
ἰδιωτῶν
|
ὅτι |
δοκοῦσι
καὶ
αὐτοὶ
ἥδιον
ἂν |
[4, 146] |
ὀσφὺν
ἄκραν
καὶ
τὴν
χολήν,
|
ὅτι |
ἔστ´
ἄβρωτα
τοῖς
θεοῖς
ἐπιθέντες |
[4, 173] |
παραγινομένοις
πρὸς
τὰς
ἱερουργίας,
~καὶ
|
ὅτι |
ἦν
αὐτοῖς
ἀπὸ
τῶν
πράξεων |
[4, 182] |
παρὰ
Φοίνιξιν
ἀνατρηθῆναι.
Οἶδα
δὲ
|
ὅτι |
καὶ
μάγαδις
ὄργανόν
ἐστιν
ἐντατὸν |
[4, 138] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
λέγεις·
ἐπελαθόμην
|
ὅτι |
καὶ
ὄψον
ἕξουσιν,
ἅλας
τε |
[4, 144] |
Ἔπειτα,
ἔφη,
ἐκεῖνο
εὖ
οἶδα
|
ὅτι |
καὶ
σὺ
ἔμπειρος
εἶ,
ὅτι |
[4, 155] |
οὗτοι,
ὡς
καὶ
Δοῦρις
ἱστορεῖ,
|
ὅτι |
καὶ
Φίλιππος
ὁ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου |
[4, 160] |
τε
μέγας
τε,
οὐκ
ἐπιστάμενος
|
ὅτι |
κόγχος
παρὰ
προτέρῳ
μνήμης
τετύχηκεν |
[4, 169] |
χαίρουσιν
ὀνομάζοντες
εἴτε
σίττυβον;
Πλὴν
|
ὅτι |
λέγεις
ἀγγεῖον
οἶδα.
Εὔβουλος
δ´ |
[4, 172] |
ἃ
Ἀπολλόδωρος
ὁ
Ἀθηναῖος
εἴρηκεν
|
ὅτι |
μαγείρων
καὶ
τραπεζοποιῶν
παρείχοντο
χρείας |
[4, 161] |
οὗτοι
πρὸς
ἑτέρους.
Ἆρ´
οἶσθ´
|
ὅτι |
Μελανιππίδης
ἑταῖρός
ἐστι
καὶ
Φάων |
[4, 143] |
νεώτατοι
αὐτῶν
ἐφεστᾶσι
διακονοῦντες·
καὶ
|
ὅτι |
μετ´
εὐφημίας
σπείσαντες
τοῖς
θεοῖς |
[4, 168] |
(Ἐλθόντος
δ´
ἐκείνου
καὶ
εἰπόντος
|
ὅτι |
νυκτὸς
ἑκάστης
κατιόντες
εἰς
τὸν |
[4, 148] |
περὶ
Ἀλέξανδρον
ἱστοριῶν,
διηγούμενος
καὶ
|
ὅτι |
Ὁ
πᾶς
αὐτῶν
πλοῦτος
ηὑρέθη |
[4, 143] |
ἀβαμβάκευστα
τοῖς
ὀφρανοῖς
παρατίθεται·
καὶ
|
ὅτι |
οἱ
νεώτατοι
αὐτῶν
ἐφεστᾶσι
διακονοῦντες· |
[4, 144] |
ὅτι
καὶ
σὺ
ἔμπειρος
εἶ,
|
ὅτι |
ὅσῳ
ἂν
(τις)
πλείω
τις |
[4, 148] |
μεγάλως
(πλούτῳ)
παρεσκευάσθαι.
(Ἡγοῦμαι
δ´
|
ὅτι |
οὐκ
ἂν
περιεγένοντο
οὐδ´
ἂν |
[4, 144] |
Διὸ
καὶ
ἀκούσαντα
Ἀρταξέρξην
εἰπεῖν
|
ὅτι |
οὕτως
αὑτῷ
δοκοίη
ζῆν
ὡς |
[4, 175] |
φιλονικοῦσαν
λαχεῖν
τιν´.
Οἶδα
γὰρ
|
ὅτι |
πάντα
πράγματ´
ἀνατριαινώσει
κρότοις.
Καὶ |
[4, 154] |
ἔρχονται.
Τὸ
δὲ
παλαιόν,
φησίν,
|
ὅτι |
παρατεθέντων
κωλήνων
τὸ
μηρίον
ὁ |
[4, 130] |
περιεφέροντο
ἑκάστῳ.
Καὶ
τὸ
θαυμάσιον,
|
ὅτι |
παρειμένοι
καὶ
καρηβαροῦντες
ὑπὸ
τῆς |
[4, 129] |
Πρωτέας
ὁ
συγγενόμενος
Ἀλεξάνδρῳ)
καὶ
|
ὅτι |
πᾶσι
προὔπιεν,
ἑξῆς
γράφει
καὶ |
[4, 159] |
τινος
αὐτοῦ
ποδαπός
ἐστιν
ἀποκρίνασθαι
|
ὅτι |
πλούσιος.
Μήποτε
τοῦ
αὐτοῦ
μνημονεύει |
[4, 171] |
φησί,
καὶ
τοὺς
προγεύστας
ἐδεάτρους,
|
ὅτι |
προήσθιον
τῶν
βασιλέων
πρὸς
ἀσφάλειαν. |
[4, 144] |
τοὺς
Ἕλληνας
σιτεομένους
πεινῶντας
παύεσθαι,
|
ὅτι |
σφίσιν
ἀπὸ
δείπνου
παραφορέεται
οὐδὲν |
[4, 148] |
ἐν
ταλάντοις
τετρακοσίοις
τεσσαράκοντα,
(φησὶν
|
ὅτι |
τε
μικρόψυχοι
ἦσαν
καὶ
τὰ |
[4, 158] |
κωμῳδιοποιός.
Στωικὸν
δὲ
δόγμα
ἐστὶν
|
ὅτι |
τε
πάντα
εὖ
ποιήσει
ὁ |
[4, 139] |
φησί,
ἐν
τοῖς
Λακωνικοῖς
ἱστορεῖ
|
ὅτι |
τὴν
μὲν
τῶν
Ὑακινθίων
θυσίαν |
[4, 144] |
οἶδά
γε,
ἔφη,
ὦ
Σιμωνίδη,
|
ὅτι |
τούτῳ
κρίνουσιν
οἱ
πλεῖστοι
ἥδιον |
[4, 152] |
τὴν
ὑπεροχήν,
ἑαυτὸν
δ´
ἀποθρηνεῖν
|
ὅτι |
ὑστέρηκε,
τὸν
δὲ
τερφθέντα
θυλάκιον |