Alphabétiquement     [«   »]
ὅθι 3
ὀθόναις 1
Οἱ 6
οἱ 99
οἵ 3
οἳ 19
Οἳ 1
Fréquences     [«    »]
97 Καὶ
94 περὶ
94 ὡς
99 οἱ
107 τῆς
109 τῷ
115 τὰ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

οἱ


Livre, pages
[4, 168]   ἐκκλησίαν ἔφη Ἐπιδίδωμι κἀγώ, καὶ  οἱ   Ἀθηναῖοι ὁμοθυμαδὸν ἀνεβόησαν Εἰς ἀκολασίαν.
[4, 155]   ἀποτέμῃ τῷ δρεπάνῳ, τέθνηκε, καὶ  οἱ   ἄλλοι γελῶσι παιδιὰν ἔχοντες τὸν
[4, 151]   μόνον γεύσασθαι ἑαυτῷ καταλιπών. (Καὶ  οἱ   ἄλλοι δὲ κατὰ τὰ αὐτὰ
[4, 158]   πολυμάθειαν ἀλλ´ ὑμεῖς γε, ἔφη,  οἱ   ἀπὸ τῆς καλῆς Ἀλεξανδρείας,
[4, 145]   ὄρνιθες ἀναλίσκονται, οἵ τε στρουθοὶ  οἱ   Ἀράβιοι ἐστὶν δὲ τὸ ζῷον
[4, 168]   δύο δραχμὰς ἀμφότεροι λαμβάνουσι, θαυμάσαντες  οἱ   Ἀρεοπαγῖται διακοσίαις δραχμαῖς ἐτίμησαν αὐτούς.
[4, 168]   περιουσίας ζῶντας τὸ παλαιὸν ἀνεκαλοῦντο  οἱ   Ἀρεοπαγῖται καὶ ἐκόλαζον, ἱστόρησαν Φανόδημος
[4, 171]   πέντε ἡμέρας. Ὅτι δ´ εἶχον  οἱ   ἀρχαῖοι καὶ τοὺς προγεύστας καλουμένους
[4, 174]   Βακχυλίδῃ ἔστιν εὑρεῖν. Ὀνομάζονται δὲ  οἱ   αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ τῶν Φοινίκων
[4, 174]   τοῦ ὕδατος. Κατεστραμμένοι γάρ εἰσιν  οἱ   αὐλοὶ εἰς τὸ ὕδωρ καὶ
[4, 174]   ἀξινῶν διὰ τοῦ ὀργάνου ἐμπνέονται  οἱ   αὐλοὶ καὶ ἦχον ἀποτελοῦσι προσηνῆ.
[4, 182]   ὑπ´ αὐλῶν ὀρχεῖται; Εἰσὶ δ´  οἱ   αὐλοὶ οὗτοι ἐλάσσονες τῶν τελείων.
[4, 182]   μέγας καταπίνει. Εἰσὶν δ´  οἱ   αὐτοὶ τοῖς παιδικοῖς καλουμένοις, οἷς
[4, 155]   πρὸς ὅπλα ὠρχοῦντο οὐ μόνον  οἱ   βασιλέως φίλοι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[4, 140]   λέγονται, ὥς φησιν Πολέμων,  οἱ   γαλαθηνοὶ χοῖροι, ἀλλ´ ὀρθραγορίσκοι, ἐπεὶ
[4, 129]   ἔσται γέρας. Ἐφ´ οἷς λεχθεῖσιν  οἱ   δ´ ἐννέα πάντες ἀνέσταν» Ἁρπάζοντες
[4, 155]   πολυτελείας οἱ φίλοι θεαταὶ γίνωνται,  οἱ   δ´ οἰκέται κύριοι. Ἐπιλελησμένοι δ´
[4, 152]   ὁπλοφοροῦντες ἐκ τῶν ὀπίσω παρεστᾶσιν,  οἱ   δὲ δορυφόροι κατὰ τὴν ἀντικρὺ
[4, 149]   ἑστιῶνται πάντες μετὰ τῶν δούλων·  οἱ   δὲ παῖδες ἐν ταῖς ἑστιάσεσι
[4, 144]   προτιθέαται ὅλους ὀπτοὺς ἐν καμίνοις·  ~(οἱ   δὲ πένητες αὐτῶν τὰ λεπτὰ
[4, 152]   τὴν ἀντικρὺ καθήμενοι κύκλῳ καθάπερ  οἱ   δεσπόται συνευωχοῦνται. Τὸ δὲ ποτὸν
[4, 152]   δεσπόται συνευωχοῦνται. Τὸ δὲ ποτὸν  οἱ   διακονοῦντες ἐν ἀγγείοις περιφέρουσιν ἐοικόσι
[4, 171]   νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι προγεύστην τότε  οἱ   Ἕλληνες προτένθην ὠνόμαζον, ὡς Ἀριστοφάνης
[4, 159]   Ἀνάχαρσις πυνθανομένου τινὸς πρὸς τί  οἱ   Ἕλληνες χρῶνται τῷ ἀργυρίῳ εἶπεν
[4, 155]   ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. Ὅτι δὲ καὶ  οἱ   ἔνδοξοι καὶ οἱ ἡγεμόνες ἐμονομάχουν
[4, 146]   ~(Παρὰ γὰρ τὸν βασιλέα φοιτῶσιν  οἱ   ἐντιμότατοι τῶν συνδείπνων ἐπὶ τὸ
[4, 171]   δὲ καλοῦνται, ὥς φησι Πάμφιλος,  οἱ   ἐπὶ τὴν βασιλικὴν καλοῦντες τράπεζαν
[4, 173]   τῶν ξένων, λέγων οὕτως· (Μάγνητες  οἱ   ἐπὶ τῷ Μαιάνδρῳ ποταμῷ κατοικοῦντες
[4, 155]   ἐν ὀγδόῃ Ἀσιατικῶν ἱστορεῖ ὡς  οἱ   ἑστιῶντες Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου (τῶν
[4, 167]   ἀσχολίαν οὐκ ἠδύνατο. (Ἔπειτα δ´  οἱ   ἑταῖροι αὐτοῦ ἐκ πολλῶν τόπων
[4, 143]   ἄλλων δικαιεῦσι προτίθεσθαι· ἐν τῇ  οἱ   εὐδαίμονες αὐτῶν βοῦν καὶ ὄνον
[4, 168]   γενόμενον ἐν τῇ Σπάρτῃ ἐκώλυον  οἱ   ἔφοροι συναναστρέφεσθαι τοῖς νέοις. Παρὰ
[4, 155]   δὲ καὶ οἱ ἔνδοξοι καὶ  οἱ   ἡγεμόνες ἐμονομάχουν καὶ ἐκ προκλήσεως
[4, 134]   ἐπ´ οὐδὸν ἰών. Σχεδόθεν δέ  οἱ   ἦν παράσιτος Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ
[4, 150]   σε, ἔφη, Αἰγύπτιε, ἀπολέσειαν  οἱ   θεοί, ὅστις δεῖπνα τοιαῦτα καταλιπὼν
[4, 145]   δευτέρῳ τῶν ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν (Καὶ  οἱ   θεραπεύοντες, φησί, τοὺς Περσῶν βασιλεῖς
[4, 137]   δέ Εὐτράπεζοι δ´ εἰσὶν ὄντως  οἱ   Θετταλοί, καθὰ καὶ Ἔριφός φησιν
[4, 170]   δὲ ΜΑΓΕΙΡΩΝ διάφοροί τινες ἦσαν  οἱ   καλούμενοι τραπεζοποιοί. Εἰς ὅτι δὲ
[4, 129]   Ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν  οἱ   κἂν τοῖς Χύτροις τοῖς Ἀθήνησι
[4, 174]   γοερὸν φθεγγομένοις. Τούτοις δὲ καὶ  οἱ   Κᾶρες χρῶνται ἐν τοῖς θρήνοις,
[4, 143]   ὑδαρῶς· τοῦτο κοινῇ πάντες πίνουσιν  οἱ   κατὰ τὴν κοινὴν τράπεζαν, καὶ
[4, 160]   αὐτὸς ἔφη· ἄνδρες κύνες  οἱ   κατὰ τὴν Στράττιδος τοῦ κωμῳδιοποιοῦ
[4, 132]   λέγοντα· Πόσοι τὸ πλῆθός εἰσιν  οἱ   κεκλημένοι (εἰς τοὺς γάμους, βέλτιστε,
[4, 143]   Νομίμων Ἐν τοῖς συσσιτίοις, φησίν,  οἱ   Κρῆτες καθήμενοι συσσιτοῦσι· (καὶ ὅτι
[4, 141]   τῆς τοιαύτης σκληρότητα ὕστερον καταλύσαντες  οἱ   Λάκωνες ἐξώκειλαν εἰς τρυφήν. Φύλαρχος
[4, 139]   τὴν μὲν τῶν Ὑακινθίων θυσίαν  οἱ   Λάκωνες ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας συντελοῦσι
[4, 140]   ἁρμόξατο. Ἄικλον δ´ οὐ λέγουσιν  οἱ   Λάκωνες τὴν μετὰ τὸ δεῖπνον
[4, 142]   προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως ᾔτουν καὶ  οἱ   λοιποί. Τὰ δὲ παρατιθέμενα ἐπὶ
[4, 154]   ἱστοριῶν Ἤσκουν, φησί, τὰ πολεμικὰ  οἱ   Μαντινεῖς καὶ Ἀρκάδες, τήν τε
[4, 128]   ἔφην, τοῦ Καράνου γάμους ἑστιῶντος  οἱ   μὲν συγκεκλημένοι ἄνδρες ἦσαν εἴκοσιν·
[4, 152]   ἀξίαν ἧς ἔχουσιν ὑπεροχῆς. Καὶ  οἱ   μὲν τοὺς θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες ἐκ
[4, 142]   καὶ τραγημάτων. Καὶ τούτων ἦρξαν  οἱ   μικρὸν πρὸ Κλεομένους βασιλεύσαντες Ἄρευς
[4, 145]   ἄρτων ἴσας διαιροῦνται. Ὥσπερ δὲ  οἱ   μισθοφόροι ἐν τῇ Ἑλλάδι μισθὸν
[4, 143]   τοῖς ὀφρανοῖς παρατίθεται· καὶ ὅτι  οἱ   νεώτατοι αὐτῶν ἐφεστᾶσι διακονοῦντες· καὶ
[4, 136]   ἔχε τὸ σκέλος αὐτοῦ, ὄφρα  οἱ   οἴκαδ´ ἰόντι πάλιν ποτιδόρπιον εἴη.
[4, 130]   δὴ λεγόμενον ἀνιστάμενοι. Ἔναττον οὖν  οἱ   παῖδες εἰς τὰς εὐτυχεῖς σπυρίδας,
[4, 184]   τὸν Ἀλεξανδρέα, ὅτι Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν  οἱ   παιδεύσαντες πάντας τοὺς Ἕλληνας καὶ
[4, 133]   κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα βρώματα. ~(Ἐχρῶντο γὰρ  οἱ   παλαιοὶ καὶ τοῖς εἰς ἀναστόμωσιν
[4, 150]   πεφυραμένων. Καὶ οὐ μόνον, φησίν,  οἱ   παραγινόμενοι τῶν Γαλατῶν ἀπὸ τῶν
[4, 171]   οἱ προτένθαι εἰσί, (καθάπερ καὶ  οἱ   παράσιτοι ὀνομαζόμενοι, ἔχον οὕτως· Φῶκος
[4, 150]   τῶν πόλεων ἀπέλαυον, ἀλλὰ καὶ  οἱ   παριόντες ξένοι ὑπὸ τῶν ἐφεστηκότων
[4, 143]   καλούμεναι, αἷς προσκαθίζουσι τῶν ξένων  οἱ   παρόντες· ἑξῆς δ´ εἰσὶν αἱ
[4, 154]   τούτου ἐρεθισθέντες, ἐὰν μὴ ἐπισχῶσιν  οἱ   παρόντες, καὶ ἕως ἀναιρέσεως ἔρχονται.
[4, 167]   οὐ μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ  οἱ   περὶ αὐτόν· ἁπλῶς γὰρ οὐδεὶς
[4, 144]   Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ κρίνουσιν  οἱ   πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς καὶ πίνειν
[4, 167]   ὅμοιος ἐγίνετο. (Τὰ μὲν γὰρ  οἱ   πόλεμοι καὶ αἱ στρατεῖαι, τὰ
[4, 139]   τὴν ἡμέραν ταύτην καὶ δειπνίζουσιν  οἱ   πολῖται πάντας τοὺς γνωρίμους καὶ
[4, 143]   στατῆρα κατὰ κεφαλήν. Διῄρηνται δ´  οἱ   πολῖται πάντες καθ´ ἑταιρίας, καλοῦσι
[4, 141]   μὲν ἀγρευομένων ὑφ´ αὑτῶν ἐνίοτε  οἱ   πολλοί, οὐ μὴν ἀλλ´ οἵ
[4, 160]   Οὐάρρων Μενίππειος ἐπικαλούμενος· καὶ  οἱ   πολλοὶ τῶν γραμματικῶν τῶν Ῥωμαικῶν
[4, 143]   τῆς πόλεως προσόδους, ἃς διανέμουσιν  οἱ   προεστηκότες τῆς πόλεως εἰς τοὺς
[4, 171]   ἀφεταὶ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς  οἱ   προτένθαι ἄγουσι πέντε ἡμέρας. Ὅτι
[4, 171]   τε καὶ νέᾳ; {ΦΕΙΔ. Ὅπερ  οἱ   προτένθαι γὰρ δοκοῦσιν μοι παθεῖν·
[4, 171]   ἐν ὥσπερ τι σύστημα  οἱ   προτένθαι εἰσί, (καθάπερ καὶ οἱ
[4, 172]   τε τοὺς ποιοῦντας τοὺς πλακοῦντας  οἱ   πρότερον δημιουργοὺς ἐκάλουν. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ·
[4, 173]   σαραβάκων κοπίδων συνομώνυμε; (Ἐπισκώπτουσι γὰρ  οἱ   Σάτυροι τοὺς Δελφοὺς ὡς περὶ
[4, 162]   Γαστρολογίᾳ ἣν μόνην ὑμεῖς ῥαψῳδίαν  οἱ   σοφοὶ ἀσπάζεσθε, μόνον τοῦτο πυθαγορίζοντες
[4, 161]   Δεσμωτηρίου λέγεις δίαιταν· πάντες οὕτως  οἱ   σοφοὶ διάγουσι καὶ τοιαῦτα κακοπαθοῦσί
[4, 159]   Ἐπεὶ οὖν διὰ τοῦτο φυλάττονται  οἱ   σοφοὶ οὗτοι τοὺς φακούς, ἀλλ´
[4, 162]   ζητεῖ, ὅπως ἂν μὴ κατακοιμηθῶσιν  οἱ   συμπόται, (καὶ) πῶς ταῖς ἐπιχύσεσι
[4, 145]   τὴν τράπεζαν, παρατίθεται· ἐπειδὰν δὲ  οἱ   σύνδειπνοι δειπνήσωσι, τῶν ἀπὸ τῆς
[4, 145]   ἄριστον ποιεῖται καὶ ἐν  οἱ   σύνδειπνοι· καὶ βασιλεὺς ἐκείνους
[4, 145]   βασιλεὺς αὐτὸς καθ´ ἑαυτὸν καὶ  οἱ   σύνδειπνοι, καλεῖ τοὺς συμπότας τούτους
[4, 144]   προσίηται, τοῦτον πολὺ μᾶλλον ἥδονται  οἱ   ταῖς πολυτελεστέραις παρασκευαῖς τρεφόμενοι τῶν
[4, 166]   δὲ καί τινα τοιοῦτον λόγον  οἱ   Ταραντῖνοι, τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους
[4, 156]   ἄστρον, (οὗ φασι μὴ φανέντος  οἱ   τὴν χρηστὴν ταύτην φιλοσοφίαν εὑρόντες
[4, 159]   μήτε θεραπεύσαντας. Οὗτοι γὰρ καὶ  οἱ   τοιοῦτοι μονονουχὶ βοῶντες ἀποθνῄσκουσιν·
[4, 147]   τέχναις· ἦσαν δέ, φησί, καὶ  οἱ   τοῖχοι ἁλουργέσι καὶ διαχρύσοις ἐμπεπετασμένοι
[4, 146]   φησιν οὕτως· Ὡς θύουσι δ´  οἱ   τοιχωρύχοι, κοίτας φέροντες σταμνία τ´
[4, 150]   πλείους ἔτι, καθὼς ἂν ἐκποιῶσιν  οἱ   τόποι τό τ´ ἀπὸ τῶν
[4, 144]   προσδέχονται τὰς ἑορτὰς πλὴν (οὐχ)  οἱ   τύραννοι. Ἔκπλεῳ γὰρ αὐτοῖς ἀεὶ
[4, 169]   Καλλίου τοῦ Ἱππονίκου, ὃν καὶ  οἱ   τῶν παίδων οἴδασι παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 182]   καλούμενοι λώτινοι αὐλοὶ οὗτοί εἰσιν  οἱ   ὑπὸ Ἀλεξανδρέων καλούμενοι φώτιγγες. (Κατασκευάζονται
[4, 146]   φησιν ἐν τῇ ζʹ ὡς  οἱ   ὑποδεχόμενοι Ἑλλήνων τὸν βασιλέα καὶ
[4, 141]   Φέρουσι δὲ καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς  οἱ   φιδίται· καὶ τῶν μὲν ἀγρευομένων
[4, 155]   ἐξέβαλλον, ἵνα τῆς μὲν πολυτελείας  οἱ   φίλοι θεαταὶ γίνωνται, οἱ δ´
[4, 164]   κέντρωνες, ἀλλοτριοφάγοι. Ὅτι δ´ ὑμεῖς  οἱ   φιλόσοφοι περὶ τὰ δεῖπνα ἀεὶ
[4, 174]   γὰρ Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖς  οἱ   Φοίνικες, ὡς ἱστορεῖ Δημοκλείδης. ~(Μνημονεύει
[4, 174]   ὑδραυλικοῦ ὀργάνου, (Οὐλπιανέ. Γιγγραίνοισι γὰρ  οἱ   Φοίνικες, ὥς φησιν Ξενοφῶν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008