Livre, pages |
[4, 168] |
ἐκκλησίαν
ἔφη
Ἐπιδίδωμι
κἀγώ,
καὶ
|
οἱ |
Ἀθηναῖοι
ὁμοθυμαδὸν
ἀνεβόησαν
Εἰς
ἀκολασίαν. |
[4, 155] |
ἀποτέμῃ
τῷ
δρεπάνῳ,
τέθνηκε,
καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
γελῶσι
παιδιὰν
ἔχοντες
τὸν |
[4, 151] |
μόνον
γεύσασθαι
ἑαυτῷ
καταλιπών.
(Καὶ
|
οἱ |
ἄλλοι
δὲ
κατὰ
τὰ
αὐτὰ |
[4, 158] |
πολυμάθειαν
ἀλλ´
ὑμεῖς
γε,
ἔφη,
|
οἱ |
ἀπὸ
τῆς
καλῆς
Ἀλεξανδρείας,
ὦ |
[4, 145] |
ὄρνιθες
ἀναλίσκονται,
οἵ
τε
στρουθοὶ
|
οἱ |
Ἀράβιοι
ἐστὶν
δὲ
τὸ
ζῷον |
[4, 168] |
δύο
δραχμὰς
ἀμφότεροι
λαμβάνουσι,
θαυμάσαντες
|
οἱ |
Ἀρεοπαγῖται
διακοσίαις
δραχμαῖς
ἐτίμησαν
αὐτούς. |
[4, 168] |
περιουσίας
ζῶντας
τὸ
παλαιὸν
ἀνεκαλοῦντο
|
οἱ |
Ἀρεοπαγῖται
καὶ
ἐκόλαζον,
ἱστόρησαν
Φανόδημος |
[4, 171] |
πέντε
ἡμέρας.
Ὅτι
δ´
εἶχον
|
οἱ |
ἀρχαῖοι
καὶ
τοὺς
προγεύστας
καλουμένους |
[4, 174] |
Βακχυλίδῃ
ἔστιν
εὑρεῖν.
Ὀνομάζονται
δὲ
|
οἱ |
αὐλοὶ
γίγγροι
ὑπὸ
τῶν
Φοινίκων |
[4, 174] |
τοῦ
ὕδατος.
Κατεστραμμένοι
γάρ
εἰσιν
|
οἱ |
αὐλοὶ
εἰς
τὸ
ὕδωρ
καὶ |
[4, 174] |
ἀξινῶν
διὰ
τοῦ
ὀργάνου
ἐμπνέονται
|
οἱ |
αὐλοὶ
καὶ
ἦχον
ἀποτελοῦσι
προσηνῆ. |
[4, 182] |
ὑπ´
αὐλῶν
ὀρχεῖται;
Εἰσὶ
δ´
|
οἱ |
αὐλοὶ
οὗτοι
ἐλάσσονες
τῶν
τελείων. |
[4, 182] |
ὁ
μέγας
καταπίνει.
Εἰσὶν
δ´
|
οἱ |
αὐτοὶ
τοῖς
παιδικοῖς
καλουμένοις,
οἷς |
[4, 155] |
πρὸς
ὅπλα
ὠρχοῦντο
οὐ
μόνον
|
οἱ |
βασιλέως
φίλοι,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸς |
[4, 140] |
λέγονται,
ὥς
φησιν
ὁ
Πολέμων,
|
οἱ |
γαλαθηνοὶ
χοῖροι,
ἀλλ´
ὀρθραγορίσκοι,
ἐπεὶ |
[4, 129] |
ἔσται
γέρας.
Ἐφ´
οἷς
λεχθεῖσιν
|
οἱ |
δ´
ἐννέα
πάντες
ἀνέσταν»
Ἁρπάζοντες |
[4, 155] |
πολυτελείας
οἱ
φίλοι
θεαταὶ
γίνωνται,
|
οἱ |
δ´
οἰκέται
κύριοι.
Ἐπιλελησμένοι
δ´ |
[4, 152] |
ὁπλοφοροῦντες
ἐκ
τῶν
ὀπίσω
παρεστᾶσιν,
|
οἱ |
δὲ
δορυφόροι
κατὰ
τὴν
ἀντικρὺ |
[4, 149] |
ἑστιῶνται
πάντες
μετὰ
τῶν
δούλων·
|
οἱ |
δὲ
παῖδες
ἐν
ταῖς
ἑστιάσεσι |
[4, 144] |
προτιθέαται
ὅλους
ὀπτοὺς
ἐν
καμίνοις·
|
~(οἱ |
δὲ
πένητες
αὐτῶν
τὰ
λεπτὰ |
[4, 152] |
τὴν
ἀντικρὺ
καθήμενοι
κύκλῳ
καθάπερ
|
οἱ |
δεσπόται
συνευωχοῦνται.
Τὸ
δὲ
ποτὸν |
[4, 152] |
δεσπόται
συνευωχοῦνται.
Τὸ
δὲ
ποτὸν
|
οἱ |
διακονοῦντες
ἐν
ἀγγείοις
περιφέρουσιν
ἐοικόσι |
[4, 171] |
νῦν
καλοῦσι
Ῥωμαῖοι
προγεύστην
τότε
|
οἱ |
Ἕλληνες
προτένθην
ὠνόμαζον,
ὡς
Ἀριστοφάνης |
[4, 159] |
Ἀνάχαρσις
πυνθανομένου
τινὸς
πρὸς
τί
|
οἱ |
Ἕλληνες
χρῶνται
τῷ
ἀργυρίῳ
εἶπεν |
[4, 155] |
ἐσμὲν
ἀθλιώτεροι.
Ὅτι
δὲ
καὶ
|
οἱ |
ἔνδοξοι
καὶ
οἱ
ἡγεμόνες
ἐμονομάχουν |
[4, 146] |
~(Παρὰ
γὰρ
τὸν
βασιλέα
φοιτῶσιν
|
οἱ |
ἐντιμότατοι
τῶν
συνδείπνων
ἐπὶ
τὸ |
[4, 171] |
δὲ
καλοῦνται,
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
|
οἱ |
ἐπὶ
τὴν
βασιλικὴν
καλοῦντες
τράπεζαν |
[4, 173] |
τῶν
ξένων,
λέγων
οὕτως·
(Μάγνητες
|
οἱ |
ἐπὶ
τῷ
Μαιάνδρῳ
ποταμῷ
κατοικοῦντες |
[4, 155] |
ἐν
ὀγδόῃ
Ἀσιατικῶν
ἱστορεῖ
ὡς
|
οἱ |
ἑστιῶντες
Ἀλέξανδρον
τὸν
Φιλίππου
(τῶν |
[4, 167] |
ἀσχολίαν
οὐκ
ἠδύνατο.
(Ἔπειτα
δ´
|
οἱ |
ἑταῖροι
αὐτοῦ
ἐκ
πολλῶν
τόπων |
[4, 143] |
ἄλλων
δικαιεῦσι
προτίθεσθαι·
ἐν
τῇ
|
οἱ |
εὐδαίμονες
αὐτῶν
βοῦν
καὶ
ὄνον |
[4, 168] |
γενόμενον
ἐν
τῇ
Σπάρτῃ
ἐκώλυον
|
οἱ |
ἔφοροι
συναναστρέφεσθαι
τοῖς
νέοις.
Παρὰ |
[4, 155] |
δὲ
καὶ
οἱ
ἔνδοξοι
καὶ
|
οἱ |
ἡγεμόνες
ἐμονομάχουν
καὶ
ἐκ
προκλήσεως |
[4, 134] |
ἐπ´
οὐδὸν
ἰών.
Σχεδόθεν
δέ
|
οἱ |
ἦν
παράσιτος
Χαιρεφόων,
πεινῶντι
λάρῳ |
[4, 150] |
σε,
ἔφη,
ὦ
Αἰγύπτιε,
ἀπολέσειαν
|
οἱ |
θεοί,
ὅστις
δεῖπνα
τοιαῦτα
καταλιπὼν |
[4, 145] |
δευτέρῳ
τῶν
ἐπιγραφομένων
Παρασκευαστικῶν
(Καὶ
|
οἱ |
θεραπεύοντες,
φησί,
τοὺς
Περσῶν
βασιλεῖς |
[4, 137] |
δέ
Εὐτράπεζοι
δ´
εἰσὶν
ὄντως
|
οἱ |
Θετταλοί,
καθὰ
καὶ
Ἔριφός
φησιν |
[4, 170] |
δὲ
ΜΑΓΕΙΡΩΝ
διάφοροί
τινες
ἦσαν
|
οἱ |
καλούμενοι
τραπεζοποιοί.
Εἰς
ὅτι
δὲ |
[4, 129] |
Ἡσυχίας
δὲ
γενομένης
ἐπεισβάλλουσιν
ἡμῖν
|
οἱ |
κἂν
τοῖς
Χύτροις
τοῖς
Ἀθήνησι |
[4, 174] |
γοερὸν
φθεγγομένοις.
Τούτοις
δὲ
καὶ
|
οἱ |
Κᾶρες
χρῶνται
ἐν
τοῖς
θρήνοις, |
[4, 143] |
ὑδαρῶς·
τοῦτο
κοινῇ
πάντες
πίνουσιν
|
οἱ |
κατὰ
τὴν
κοινὴν
τράπεζαν,
καὶ |
[4, 160] |
αὐτὸς
ἔφη·
Ὦ
ἄνδρες
κύνες
|
οἱ |
κατὰ
τὴν
Στράττιδος
τοῦ
κωμῳδιοποιοῦ |
[4, 132] |
λέγοντα·
Πόσοι
τὸ
πλῆθός
εἰσιν
|
οἱ |
κεκλημένοι
(εἰς
τοὺς
γάμους,
βέλτιστε, |
[4, 143] |
Νομίμων
Ἐν
τοῖς
συσσιτίοις,
φησίν,
|
οἱ |
Κρῆτες
καθήμενοι
συσσιτοῦσι·
(καὶ
ὅτι |
[4, 141] |
τῆς
τοιαύτης
σκληρότητα
ὕστερον
καταλύσαντες
|
οἱ |
Λάκωνες
ἐξώκειλαν
εἰς
τρυφήν.
Φύλαρχος |
[4, 139] |
τὴν
μὲν
τῶν
Ὑακινθίων
θυσίαν
|
οἱ |
Λάκωνες
ἐπὶ
τρεῖς
ἡμέρας
συντελοῦσι |
[4, 140] |
ἁρμόξατο.
Ἄικλον
δ´
οὐ
λέγουσιν
|
οἱ |
Λάκωνες
τὴν
μετὰ
τὸ
δεῖπνον |
[4, 142] |
προσνεύσειεν
ἐκεῖνος,
οὕτως
ᾔτουν
καὶ
|
οἱ |
λοιποί.
Τὰ
δὲ
παρατιθέμενα
ἐπὶ |
[4, 154] |
ἱστοριῶν
Ἤσκουν,
φησί,
τὰ
πολεμικὰ
|
οἱ |
Μαντινεῖς
καὶ
Ἀρκάδες,
τήν
τε |
[4, 128] |
ἔφην,
τοῦ
Καράνου
γάμους
ἑστιῶντος
|
οἱ |
μὲν
συγκεκλημένοι
ἄνδρες
ἦσαν
εἴκοσιν· |
[4, 152] |
ἀξίαν
ἧς
ἔχουσιν
ὑπεροχῆς.
Καὶ
|
οἱ |
μὲν
τοὺς
θυρεοὺς
ὁπλοφοροῦντες
ἐκ |
[4, 142] |
καὶ
τραγημάτων.
Καὶ
τούτων
ἦρξαν
|
οἱ |
μικρὸν
πρὸ
Κλεομένους
βασιλεύσαντες
Ἄρευς |
[4, 145] |
ἄρτων
ἴσας
διαιροῦνται.
Ὥσπερ
δὲ
|
οἱ |
μισθοφόροι
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι
μισθὸν |
[4, 143] |
τοῖς
ὀφρανοῖς
παρατίθεται·
καὶ
ὅτι
|
οἱ |
νεώτατοι
αὐτῶν
ἐφεστᾶσι
διακονοῦντες·
καὶ |
[4, 136] |
ἔχε
τὸ
σκέλος
αὐτοῦ,
ὄφρα
|
οἱ |
οἴκαδ´
ἰόντι
πάλιν
ποτιδόρπιον
εἴη. |
[4, 130] |
δὴ
λεγόμενον
ἀνιστάμενοι.
Ἔναττον
οὖν
|
οἱ |
παῖδες
εἰς
τὰς
εὐτυχεῖς
σπυρίδας, |
[4, 184] |
τὸν
Ἀλεξανδρέα,
ὅτι
Ἀλεξανδρεῖς
εἰσιν
|
οἱ |
παιδεύσαντες
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας
καὶ |
[4, 133] |
κάνδαυλον,
ὑποβινητιῶντα
βρώματα.
~(Ἐχρῶντο
γὰρ
|
οἱ |
παλαιοὶ
καὶ
τοῖς
εἰς
ἀναστόμωσιν |
[4, 150] |
πεφυραμένων.
Καὶ
οὐ
μόνον,
φησίν,
|
οἱ |
παραγινόμενοι
τῶν
Γαλατῶν
ἀπὸ
τῶν |
[4, 171] |
οἱ
προτένθαι
εἰσί,
(καθάπερ
καὶ
|
οἱ |
παράσιτοι
ὀνομαζόμενοι,
ἔχον
οὕτως·
Φῶκος |
[4, 150] |
τῶν
πόλεων
ἀπέλαυον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
παριόντες
ξένοι
ὑπὸ
τῶν
ἐφεστηκότων |
[4, 143] |
καλούμεναι,
αἷς
προσκαθίζουσι
τῶν
ξένων
|
οἱ |
παρόντες·
ἑξῆς
δ´
εἰσὶν
αἱ |
[4, 154] |
τούτου
ἐρεθισθέντες,
ἐὰν
μὴ
ἐπισχῶσιν
|
οἱ |
παρόντες,
καὶ
ἕως
ἀναιρέσεως
ἔρχονται. |
[4, 167] |
οὐ
μόνον
αὐτός,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
περὶ
αὐτόν·
ἁπλῶς
γὰρ
οὐδεὶς |
[4, 144] |
ὦ
Σιμωνίδη,
ὅτι
τούτῳ
κρίνουσιν
|
οἱ |
πλεῖστοι
ἥδιον
ἡμᾶς
καὶ
πίνειν |
[4, 167] |
ὅμοιος
ἐγίνετο.
(Τὰ
μὲν
γὰρ
|
οἱ |
πόλεμοι
καὶ
αἱ
στρατεῖαι,
τὰ |
[4, 139] |
τὴν
ἡμέραν
ταύτην
καὶ
δειπνίζουσιν
|
οἱ |
πολῖται
πάντας
τοὺς
γνωρίμους
καὶ |
[4, 143] |
στατῆρα
κατὰ
κεφαλήν.
Διῄρηνται
δ´
|
οἱ |
πολῖται
πάντες
καθ´
ἑταιρίας,
καλοῦσι |
[4, 141] |
μὲν
ἀγρευομένων
ὑφ´
αὑτῶν
ἐνίοτε
|
οἱ |
πολλοί,
οὐ
μὴν
ἀλλ´
οἵ |
[4, 160] |
Οὐάρρων
ὁ
Μενίππειος
ἐπικαλούμενος·
καὶ
|
οἱ |
πολλοὶ
τῶν
γραμματικῶν
τῶν
Ῥωμαικῶν |
[4, 143] |
τῆς
πόλεως
προσόδους,
ἃς
διανέμουσιν
|
οἱ |
προεστηκότες
τῆς
πόλεως
εἰς
τοὺς |
[4, 171] |
ἀφεταὶ
ἀπὸ
τῆς
ἡμέρας
ἧς
|
οἱ |
προτένθαι
ἄγουσι
πέντε
ἡμέρας.
Ὅτι |
[4, 171] |
τε
καὶ
νέᾳ;
{ΦΕΙΔ.
Ὅπερ
|
οἱ |
προτένθαι
γὰρ
δοκοῦσιν
μοι
παθεῖν· |
[4, 171] |
ἐν
ᾧ
ὥσπερ
τι
σύστημα
|
οἱ |
προτένθαι
εἰσί,
(καθάπερ
καὶ
οἱ |
[4, 172] |
τε
τοὺς
ποιοῦντας
τοὺς
πλακοῦντας
|
οἱ |
πρότερον
δημιουργοὺς
ἐκάλουν.
Μένανδρος
Ψευδηρακλεῖ· |
[4, 173] |
σαραβάκων
κοπίδων
συνομώνυμε;
(Ἐπισκώπτουσι
γὰρ
|
οἱ |
Σάτυροι
τοὺς
Δελφοὺς
ὡς
περὶ |
[4, 162] |
Γαστρολογίᾳ
ἣν
μόνην
ὑμεῖς
ῥαψῳδίαν
|
οἱ |
σοφοὶ
ἀσπάζεσθε,
μόνον
τοῦτο
πυθαγορίζοντες |
[4, 161] |
Δεσμωτηρίου
λέγεις
δίαιταν·
πάντες
οὕτως
|
οἱ |
σοφοὶ
διάγουσι
καὶ
τοιαῦτα
κακοπαθοῦσί |
[4, 159] |
Ἐπεὶ
οὖν
διὰ
τοῦτο
φυλάττονται
|
οἱ |
σοφοὶ
οὗτοι
τοὺς
φακούς,
ἀλλ´ |
[4, 162] |
ζητεῖ,
ὅπως
ἂν
μὴ
κατακοιμηθῶσιν
|
οἱ |
συμπόται,
(καὶ)
πῶς
ταῖς
ἐπιχύσεσι |
[4, 145] |
τὴν
τράπεζαν,
παρατίθεται·
ἐπειδὰν
δὲ
|
οἱ |
σύνδειπνοι
δειπνήσωσι,
τῶν
ἀπὸ
τῆς |
[4, 145] |
ἄριστον
ποιεῖται
καὶ
ἐν
ᾧ
|
οἱ |
σύνδειπνοι·
καὶ
ὁ
βασιλεὺς
ἐκείνους |
[4, 145] |
βασιλεὺς
αὐτὸς
καθ´
ἑαυτὸν
καὶ
|
οἱ |
σύνδειπνοι,
καλεῖ
τοὺς
συμπότας
τούτους |
[4, 144] |
προσίηται,
τοῦτον
πολὺ
μᾶλλον
ἥδονται
|
οἱ |
ταῖς
πολυτελεστέραις
παρασκευαῖς
τρεφόμενοι
τῶν |
[4, 166] |
δὲ
καί
τινα
τοιοῦτον
λόγον
|
οἱ |
Ταραντῖνοι,
τοὺς
μὲν
ἄλλους
ἀνθρώπους |
[4, 156] |
ἄστρον,
(οὗ
φασι
μὴ
φανέντος
|
οἱ |
τὴν
χρηστὴν
ταύτην
φιλοσοφίαν
εὑρόντες |
[4, 159] |
μήτε
θεραπεύσαντας.
Οὗτοι
γὰρ
καὶ
|
οἱ |
τοιοῦτοι
μονονουχὶ
βοῶντες
ἀποθνῄσκουσιν·
Ὦ |
[4, 147] |
τέχναις·
ἦσαν
δέ,
φησί,
καὶ
|
οἱ |
τοῖχοι
ἁλουργέσι
καὶ
διαχρύσοις
ἐμπεπετασμένοι |
[4, 146] |
φησιν
οὕτως·
Ὡς
θύουσι
δ´
|
οἱ |
τοιχωρύχοι,
κοίτας
φέροντες
σταμνία
τ´ |
[4, 150] |
πλείους
ἔτι,
καθὼς
ἂν
ἐκποιῶσιν
|
οἱ |
τόποι
τό
τ´
ἀπὸ
τῶν |
[4, 144] |
προσδέχονται
τὰς
ἑορτὰς
πλὴν
(οὐχ)
|
οἱ |
τύραννοι.
Ἔκπλεῳ
γὰρ
αὐτοῖς
ἀεὶ |
[4, 169] |
Καλλίου
τοῦ
Ἱππονίκου,
ὃν
καὶ
|
οἱ |
τῶν
παίδων
οἴδασι
παιδαγωγοί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 182] |
καλούμενοι
λώτινοι
αὐλοὶ
οὗτοί
εἰσιν
|
οἱ |
ὑπὸ
Ἀλεξανδρέων
καλούμενοι
φώτιγγες.
(Κατασκευάζονται |
[4, 146] |
φησιν
ἐν
τῇ
ζʹ
ὡς
|
οἱ |
ὑποδεχόμενοι
Ἑλλήνων
τὸν
βασιλέα
καὶ |
[4, 141] |
Φέρουσι
δὲ
καὶ
ἐπάικλα
αὐτοῖς
|
οἱ |
φιδίται·
καὶ
τῶν
μὲν
ἀγρευομένων |
[4, 155] |
ἐξέβαλλον,
ἵνα
τῆς
μὲν
πολυτελείας
|
οἱ |
φίλοι
θεαταὶ
γίνωνται,
οἱ
δ´ |
[4, 164] |
κέντρωνες,
ἀλλοτριοφάγοι.
Ὅτι
δ´
ὑμεῖς
|
οἱ |
φιλόσοφοι
περὶ
τὰ
δεῖπνα
ἀεὶ |
[4, 174] |
γὰρ
Ἄδωνιν
Γίγγρην
καλεῖτε
ὑμεῖς
|
οἱ |
Φοίνικες,
ὡς
ἱστορεῖ
Δημοκλείδης.
~(Μνημονεύει |
[4, 174] |
ὑδραυλικοῦ
ὀργάνου,
(Οὐλπιανέ.
Γιγγραίνοισι
γὰρ
|
οἱ |
Φοίνικες,
ὥς
φησιν
ὁ
Ξενοφῶν, |