Alphabétiquement     [«   »]
τολύπας 1
τόμον 1
Τὸν 5
τὸν 161
τόνου 1
τόποι 1
τόπος 2
Fréquences     [«    »]
155 τὴν
154 τοῖς
155 τοῦ
161 τὸν
181 τὸ
238
288 τῶν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

τὸν


Livre, pages
[4, 137]   ἐκεῖνος τοὺς ἀριστεῖς συνάγων πρὸς  τὸν   Ἀγαμέμνονα Φύρετο δ´ ἄλφιτα» φησίν.
[4, 142]   παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν, ὅτε  τὸν   ἀγκῶνα ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς δὲ
[4, 142]   ξένων ἐνίους τῶν παραληφθέντων ὀκνεῖν  τὸν   ἀγκῶνα ἐπὶ τὰ προσκεφάλαια ἐρείδειν.
[4, 168]   τοῖς περὶ χαρακτήρων εἴρηκεν, κατατρέχοντες  τὸν   ἀγρόν, διαρπάζοντες τὴν οἰκίαν, λαφυροπωλοῦντες
[4, 184]   δὲ καὶ φυγαδεύσας τῶν κατὰ  τὸν   ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐφηβησάντων ἐποίησε πλήρεις
[4, 164]   ὅπου δεῖπνα λαμπρὰ παρασκευάζεται, ὑπὲρ  τὸν   Ἀθηναῖον Χαιρεφῶντα ἐκεῖνον, περὶ οὗ
[4, 162]   ὥς φησιν Ἕρμιππος (ὑπ´ Ἀντιγόνου  τὸν   Ἀκροκόρινθον κωθωνιζόμενος ἐξέπεσεν καὶ αὐτῆς
[4, 142]   ὥστε δοκεῖν τὸν Ἄρεα καὶ  τὸν   Ἀκρότατον εὐτελείᾳ πάντας ὑπερβεβληκέναι τοὺς
[4, 184]   ὕμνον ἀχέων. Ἐν δὲ Φρουροῖς  τὸν   ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε σύριγγα διὰ
[4, 155]   Ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς Ἡγησιάνακτα  τὸν   Ἀλεξανδρέα ἀπὸ Τρῳάδος τὸν τὰς
[4, 184]   τε Ἄνδρωνα ἐν τοῖς Χρονικοῖς  τὸν   Ἀλεξανδρέα, ὅτι Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν οἱ
[4, 168]   δὲ μὴ οὕτως ἄσωτοι κατὰ  τὸν   Ἄμφιν· Πίνους´ ἑκάστης ἡμέρας δι´
[4, 134]   Θεόδοτον τὸν παραμασύντην ἴδω  τὸν   ἀνόσιον (βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ´
[4, 148]   ΙΒ' Ἱστορεῖ δὲ καὶ αὐτὸν  τὸν   Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις μετὰ ταῦτα
[4, 147]   Καὶ δώδεκα τρίκλινα διαστρώσασα ἐκάλεσε  τὸν   Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο
[4, 163]   ὃν ἐπιστέλλων Στρατόνικος ἐκέλευσε  τὸν   ἀπαίροντα τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι Τῷ
[4, 142]   τῇ καθ´ αὑτούς, ὥστε δοκεῖν  τὸν   Ἄρεα καὶ τὸν Ἀκρότατον εὐτελείᾳ
[4, 139]   ἀναμεμιγμένοι τὴν κίνησιν ἀρχαικὴν ὑπὸ  τὸν   αὐλὸν καὶ τὴν ᾠδὴν ποιοῦνται.
[4, 184]   ἐν Φοίνικι Καινεῖ ἀλέκτορα  τὸν   αὐλὸν καλεῖ ἐν τούτοις· Ἐπὶ
[4, 128]   περιετύχομεν τοῦ Λυγκέως ἐπιστολαῖς πρὸς  τὸν   αὐτὸν γεγραμμέναις Ἱππόλοχον, δηλούσαις τό
[4, 170]   βασιλεὺς ἐν ταῖς Ὁμοιότησι  τὸν   αὐτὸν εἶναί φησι τὸν τραπεζοκόμον
[4, 145]   εἰσέλθωσι συμπίνουσιν μετ´ αὐτοῦ, οὐ  τὸν   αὐτὸν οἶνον κἀκεῖνοι, καὶ οἳ
[4, 149]   τὸ μέσον παρατιθέασι καὶ κρατῆρα  τὸν   αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι. (Παρὰ δὲ
[4, 161]   πάμπολλα καὶ ταχύτατα, ἐξὸν κατὰ  τὸν   αὐτὸν τοῦτον ποιητὴν ἐν Βομβυλιῷ
[4, 145]   (τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσι κατὰ  τὸν   αὐτὸν τρόπον. Ἐστὶ μὲν γὰρ
[4, 131]   δ´ ᾄδειν καὶ κιθαρίζειν Κηφισόδοτον  τὸν   Ἀχαρνῆθεν· (μέλπειν δ´ ᾠδαῖς τοτὲ
[4, 134]   Οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενον ταῖς χερσὶ  τὸν   βάκηλον; Οὐδ´ αἰσχύνεται τὸν
[4, 184]   (Οὐ γὰρ οἶδας ἱστοροῦντα Μενεκλέα  τὸν   Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι τε Ἄνδρωνα
[4, 150]   γεύεται εἰ μὴ πρότερον θεάσηται  τὸν   βασιλέα εἰ ἥψατο τῶν παρακειμένων.
[4, 146]   ζʹ ὡς οἱ ὑποδεχόμενοι Ἑλλήνων  τὸν   βασιλέα καὶ δειπνίζοντες Ξέρξην ἐς
[4, 155]   ἐκ Βοιωτίας ἐπανιὼν καὶ θάψας  τὸν   βασιλέα καὶ τὴν βασίλισσαν ἐν
[4, 151]   τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι διδόναι  τὸν   βασιλέα. Ξενοφῶν δὲ ἀνέστη θαρσαλέως
[4, 146]   ἡμέραν ἔχει τροφήν. ~(Παρὰ γὰρ  τὸν   βασιλέα φοιτῶσιν οἱ ἐντιμότατοι τῶν
[4, 155]   Κελευσθεὶς οὖν λέγειν οὕτως ἧσε  τὸν   βασιλέα ὥστ´ ἐράνου τε ἀξιωθῆναι
[4, 138]   μετρίως ὑποπίνοντες. (Καὶ οὕτως διάγοντες  τὸν   βίον ἐν εἰρήνῃ μετὰ ὑγιείας,
[4, 156]   μὴν ἑλέσθαι τοῦτον ἂν ζῆν  τὸν   βίον τὴν Σελεύκου τοῦ
[4, 155]   λίθῳ καὶ τὸν τράχηλον εἰς  τὸν   βρόχον ἐντιθέναι· παρερχόμενον δὲ ἄλλον
[4, 150]   αὐτὸς Φύλαρχος Ἀριάμνην φησὶ  τὸν   Γαλάτην πλουσιώτατον ὄντα ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι
[4, 174]   ἀπὸ τῶν περὶ Ἄδωνιν θρήνων·  τὸν   γὰρ Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖς
[4, 163]   εἶ τῇ πόλει πίνων ὕδωρ·  τὸν   γὰρ γεωργὸν καὶ τὸν ἔμπορον
[4, 175]   Διθυράμβῳ λέγων οὕτως Ἐγὼ δὲ  τὸν   γίγγραν γε τὸν σοφώτατον. {Β.
[4, 134]   τις χάρις· ἀλλ´ ἐπὰν δὴ  τὸν   γόητα Θεόδοτον τὸν παραμασύντην
[4, 143]   ὧν τὸν μὲν καλοῦσιν ἀνδρεῖον,  (τὸν   δ´ ἄλλον ἐν τοὺς
[4, 137]   δέοντος ἀπέχεσθαι τούτων τῶν μακρόθεν·  τὸν   δ´ ἐν τῷ Λυκείῳ κρέας
[4, 159]   καταπιόντα οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς ἀποθανεῖν,  τὸν   δὲ ἕτερον ῥαψάμενον εἴς τινα
[4, 152]   ἑαυτὸν δ´ ἀποθρηνεῖν ὅτι ὑστέρηκε,  τὸν   δὲ τερφθέντα θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου
[4, 166]   τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν, Εὔβουλόν φησι  τὸν   δημαγωγὸν ἄσωτον γενέσθαι. τῇ λέξει
[4, 159]   {Α. Μή μοι φακούς, μὰ  τὸν   Δί´· οὐ γὰρ ἥδομαι. (Ἢν
[4, 164]   σκεύη καταλέγειν μαθησόμενοι; ὡς  τὸν   Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ γὰρ
[4, 163]   φιλοσόφων διαδοχῆς βαθεῖ πώγωνι χρήσασθαι  τὸν   Διόδωρον ἱστορεῖ καὶ τρίβωνα ἀναλαβεῖν
[4, 168]   ὑπὸ τοῦ ἀκράτου, καὶ κατὰ  τὸν   Δίφιλον Κεφαλὰς ἔχοντες τρεῖς ὥσπερ
[4, 184]   ἀνανέωσις πάλιν παιδείας ἁπάσης κατὰ  τὸν   ἕβδομον βασιλεύσαντα Αἰγύπτου Πτολεμαῖον, (τὸν
[4, 139]   τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι καὶ  τὸν   εἰς τὸν θεὸν παιᾶνα οὐκ
[4, 182]   δ´ εὕρημά φησιν εἶναι Ἰόβας  τὸν   ἐκ νεβροῦ κώλων κατασκευαζόμενον αὐλόν.
[4, 155]   οἱ ἄλλοι γελῶσι παιδιὰν ἔχοντες  τὸν   ἐκείνου θάνατον. (Ταῦτ´ εἰπεῖν εἶχον,
[4, 182]   φησι· (Τὸν δ´ ἡμίοπον (καὶ  τὸν   ἐλάσσονα) ταχέως μέγας καταπίνει.
[4, 157]   Ἀχαιοὺς δαψιλείας πολλῆς οὔσης κατὰ  τὸν   Ἑλλήσποντον; μόνον ἀνέγνωτε συγγραμμάτων
[4, 163]   ὕδωρ· τὸν γὰρ γεωργὸν καὶ  τὸν   ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ δὲ τὰς
[4, 176]   Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων  τὸν   ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην
[4, 157]   ζῆν ἑκόντας (ἐκβῆναι μόνον τε  τὸν   ἐν τῷ γήρᾳ θάνατον ἀσπασίως
[4, 184]   ἐν Μούσαις ἐπαυλῆσαι τοῖς Διοσκόροις  τὸν   ἐνόπλιον. Ἴων δ´ ἐν Φοίνικι
[4, 168]   ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα ἐκολάκευε  τὸν   ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ´
[4, 162]   Περσαῖον Ζήνωνος Κιτιᾶ, πεπλανῆσθαι εἶπε  τὸν   ἐπιγράψαντα· δεῖν γὰρ οὕτως ἔχειν
[4, 165]   (εἰς ἑστίασιν, τοῦ μαγείρου πυθόμενος  τὸν   ἑστιῶντα, τῆς θύρας χασμωμένης ἂν
[4, 169]   τὸν Φῶκον Οὐ παύσεις, ἔφη,  τὸν   ἑταῖρον διαφθείροντά σου τὴν νίκην;
[4, 153]   μικροῦ δεῖν τῆς βασιλείας ἐξέβαλε  τὸν   εὐεργέτην, γράφει ἐν τῇ λδʹ
[4, 161]   ἐσθίοντες ποιεῖτε τὴν ἔνθεσιν κατὰ  τὸν   ἥδιστον Ἀντιφάνη· οὗτος γὰρ ἐν
[4, 175]   ἀνίει μοῦσαν. Ἐγρέτου δέ τις  (τὸν   ἡδονῆς μελῳδὸν εὐάζων χορόν. Φιλήμων
[4, 156]   Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες, κατὰ  τὸν   ἡδὺν Ἀντιφάνη, ὃς ἐν τῇ
[4, 165]   Φαίδρῳ φησί· Σχολῇ γε, νὴ  τὸν   ἥλιον, σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης
[4, 164]   ἐπιγραφομένῳ Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ  τὸν   Ἡρακλέα παρὰ τῷ Λίνῳ παιδευόμενον
[4, 134]   τὸν βάκηλον; Οὐδ´ αἰσχύνεται  τὸν   Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος, τὴν
[4, 143]   δὲ καὶ τοῖς υἱοῖς κατὰ  τὸν   θᾶκον τὸν τοῦ πατρὸς ὑφιζάνουσιν
[4, 139]   ἀναπαίστῳ, μετ´ ὀξέος δὲ τόνου  τὸν   θεὸν ᾄδουσιν· ἄλλοι δ´ ἐφ´
[4, 138]   μὲν δὴ σκηνὰς ποιοῦνται παρὰ  τὸν   θεόν, ἐν δὲ ταύταις στιβάδας
[4, 156]   Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες, αὐτὸν  τὸν   θεόν, ἐξ οὗ τὸ μεθύειν
[4, 139]   ἀκόλουθα διδόασι καὶ τὸν εἰς  τὸν   θεὸν παιᾶνα οὐκ ᾄδουσιν οὐδ´
[4, 157]   ψυχὰς τιμωρίας χάριν, καὶ διείπασθαι  τὸν   θεὸν ὡς εἰ μὴ μενοῦσιν
[4, 184]   δόξαν. Ἀριστόξενος δὲ καὶ Ἐπαμινώνδαν  (τὸν   Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ
[4, 158]   Εὐρύβιον, Εὐρύπυλον. Οὐ τοιοῦτοι οὖν  τὸν   θυμὸν ἡμεῖς, εἰ καὶ πάντα
[4, 151]   σοι, Σεύθη, ἔφη, καὶ  τὸν   ἵππον δωροῦμαι, ἐφ´ οὗ καὶ
[4, 184]   τε τοὺς ἐπιφανεστάτους, Καλλίαν τε  τὸν   Ἱππονίκου καὶ Κριτίαν τὸν Καλλαίσχρου.
[4, 139]   τιτθαὶ τὰ ἄρρενα παιδία κατὰ  τὸν   καιρὸν τοῦτον εἰς ἀγρὸν (καὶ)
[4, 176]   καὶ Πάκαλον. Ἀλλὰ Θέωνα  τὸν   καλαμαυλήτην εἴπατε χαῖρε Θέων. Ὥσπερ
[4, 184]   τε τὸν Ἱππονίκου καὶ Κριτίαν  τὸν   Καλλαίσχρου. Δοῦρις δ´ ἐν τῷ
[4, 159]   τὴν πολυθρύλητον ἔχῃς φακῆν  τὸν   καλούμενον κόγχον. Γελασάντων δὲ πάντων
[4, 175]   εὕρημά φησιν εἶναι, ὡς καὶ  τὸν   καλούμενον λυροφοίνικα σαμβύκην. Τοῦτο δὲ
[4, 139]   κρεῶν διδόασι μοίρας πᾶσι καὶ  τὸν   καλούμενον φυσίκιλλον, ὅς ἐστιν ἀρτίσκος
[4, 175]   Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ καὶ  τὸν   καλούμενον φώτιγγα πλαγίαυλον, οὗ καὶ
[4, 165]   οὐ κακῶς ἔχον, τἀλλότρια δειπνεῖν  τὸν   καλῶς εὐδαίμονα. (γελασάντων οὖν πάντων
[4, 137]   λοπάδα πρὸς ἑτέραν τινὰ χρείαν  τὸν   κέραμον κατᾶξαι πάντα τοὺς ἱεροποιοὺς
[4, 167]   τῷ ἑαυτοῦ συσσίτῳ μελιτούττης ἀπέδοτο  τὸν   κλῆρον ὃν ἐν Συρακούσαις λαχὼν
[4, 160]   καρυκκῶν προκρίνει ἀμφοτέρων Τίμων  τὸν   κόγχον. (Πρὸς ταῦτα καλὸς
[4, 184]   τὸν ἕβδομον βασιλεύσαντα Αἰγύπτου Πτολεμαῖον,  (τὸν   κυρίως ὑπὸ τῶν Ἀλεξανδρέων καλούμενον
[4, 156]   τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ δὲ κατὰ  τὸν   κωμικὸν Δίφιλον, φησὶν δ´ οὗτος
[4, 156]   Ἐγὼ δ´ τάλας» κατὰ  τὸν   κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον· Κεστρεὺς ἂν εἴην
[4, 154]   κεῖνται, καὶ παραστάς τις ξίφει  τὸν   λαιμὸν ἀποκόπτει. Εὐφορίων δ´
[4, 155]   ἐπιβαίνουσι. Διαλαγχάνειν οὖν αὐτοὺς καὶ  τὸν   λαχόντα ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ
[4, 155]   ἐντιθέναι· παρερχόμενον δὲ ἄλλον ἐγείρειν  τὸν   λίθον· καὶ κρεμάμενος ὑποτρέχοντος
[4, 160]   ἀλλᾶντός τε προστετμημένον. Ἑξῆς ἁρπάσας  τὸν   λόγον Μάγνος μὲν
[4, 172]   ποιητής, ὃς περὶ τοῦ Μελεάγρου  τὸν   λόγον ποιούμενός φησιν· Ὡς δουρὶ
[4, 152]   (Ἔτι Ποσειδώνιος διηγούμενος καὶ  τὸν   Λουερνίου τοῦ Βιτύιτος πατρὸς πλοῦτον
[4, 128]   συνθήκας δ´ εἶχε ταύτας πρὸς  τὸν   Λυγκέα, ὡς ἐκ τῶν αὐτοῦ
[4, 132]   δαὶ τοῦτ´ ἐστὶ πρὸς σὲ  τὸν   μάγειρον; {Α. Τῆς τέχνης ἡγεμονία
[4, 149]   παρασκευήν, τὴν δὲ τῶν περὶ  τὸν   μάγειρον σκευῶν χορηγός. Τὸ
[4, 168]   τὰ πατρῷα, ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς  τὸν   μέγαν διάκοσμον καὶ τὰ περὶ
[4, 156]   ἕξ, ἕνα δὲ κύνουλκον Καρνεῖον  τὸν   Μεγαρικόν. Τοῦ δείπνου δὲ χρονίζοντος
[4, 143]   οἶκοι δύο ταῖς συσσιτίαις, ὧν  τὸν   μὲν καλοῦσιν ἀνδρεῖον, (τὸν δ´
[4, 166]   τοὺς τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ  τὸν   Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι. Φησὶν
[4, 174]   φησὶ περὶ τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον  τὸν   μηχανικόν. Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα
[4, 176]   ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι  τὸν   μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ,
[4, 175]   προειρημένῳ συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν  τὸν   μόναυλον Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ
[4, 175]   Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς ἀμούσων καὶ  τὸν   μόναυλον συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα παρ´
[4, 174]   (Καὶ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς  τὸν   μουσικὸν Ἀλκείδην Ἄκούεις, ἔφη, μουσικώτατε
[4, 168]   ὅτι νυκτὸς ἑκάστης κατιόντες εἰς  τὸν   μυλῶνα καὶ ἀλοῦντες δύο δραχμὰς
[4, 164]   φιλόσοφοι περὶ τὰ δεῖπνα ἀεὶ  τὸν   νοῦν ἔχετε, δέον ὑμᾶς ἐπιφαγεῖν
[4, 129]   δοθῆναι, ἐφ´ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν  τὸν   νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων
[4, 151]   οἰνοχόος ἦν, εἶπεν ἰδὼν  τὸν   Ξενοφῶντα οὐκ ἔτι δειπνοῦντα· Ἐκείνῳ,
[4, 130]   καὶ τῆς ὥρας ὑποσκιαζούσης ἀναπεταννύουσι  τὸν   οἶκον, ἐν κύκλῳ ὀθόναις
[4, 153]   ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι γάλα καὶ  τὸν   οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν δέ τινες
[4, 173]   τε τὰς μάζας καὶ κεραννύντων  τὸν   οἶνον διακόνων. ~(Ὁ δ´ αὐτὸς
[4, 137]   δὲ ταῖς ἑορταῖς προσπαρατιθέναι, μιμούμενος  τὸν   Ὅμηρον. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος τοὺς
[4, 157]   ἐν ταῖς Χάρισιν ἐπιγραφομέναις ἔφη  τὸν   Ὅμηρον Σύρον ὄντα τὸ γένος
[4, 140]   χοῖροι, ἀλλ´ ὀρθραγορίσκοι, ἐπεὶ πρὸς  τὸν   ὄρθρον πιπράσκονται, ὡς Περσαῖος ἱστορεῖ
[4, 175]   τί δ´ οὐκ ἄγεις εἰς  τὸν   ὄχλον αὐτό; {Α. Διότι φυλὴν
[4, 134]   δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον  τὸν   παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον (βαυκιζόμενον
[4, 158]   Καλλιστὼ ὀνομάζουσιν, (ὡς ἱστορεῖν Μνασέαν  τὸν   Πατρέα ἐν τρίτῳ Εὐρωπιακῶν φησιν
[4, 138]   Ποιησάντων δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα  τὸν   Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς καὶ
[4, 144]   τριακοστῇ καὶ πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν  τὸν   Παφλαγόνων φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν
[4, 150]   Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων, φησίν, ἐπὶ Ὦχον  τὸν   Περσῶν βασιλέα καὶ νικηθέντων ἐπεὶ
[4, 151]   καὶ ἀποχωρῶν οὐ μὴ δείσῃς  τὸν   πολέμιον. Ἄλλος παῖδα εἰσαγαγὼν οὕτως
[4, 129]   προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ μετὰ  τὸν   πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς που
[4, 129]   πρῶτος ἔπιες, ἔχε πρῶτος καὶ  τὸν   σκύφον δῶρον· τοῦτο δὲ καὶ
[4, 158]   Ἐπεὶ τί δεῖ βροτοῖσι’ κατὰ  τὸν   σὸν Εὐριπίδην, γραμματικώτατε, πλὴν δυοῖν
[4, 160]   σε μήτηρ κέκληκε) κατὰ  τὸν   σὸν Τίμωνα εἶναί Μοι καλός
[4, 164]   Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ γὰρ  τὸν   Σοφοκλέους Κηδαλίωνά ἐστε Μαστιγίαι, κέντρωνες,
[4, 163]   προσάγειν καὶ πρὸς Διόδωρον ἰόντας  (τὸν   σοφὸν ἐγκρατέως μετ´ ἐκείνου πυθαγορίζειν.
[4, 175]   Ἐγὼ δὲ τὸν γίγγραν γε  τὸν   σοφώτατον. {Β. Τίς δ´ ἔσθ´
[4, 143]   κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι. Κατὰ δὲ  τὸν   συσσιτικὸν οἶκον πρῶτον μὲν κεῖνται
[4, 157]   ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´ ἂν ὑμῖν κατὰ  τὸν   Σωκρατικὸν Ἀντισθένην ἐξάγειν ἑαυτοὺς τοῦ
[4, 171]   γʹ τῶν ἱστοριῶν (Πτολεμαῖόν φησι  τὸν   Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. Μήποτε
[4, 171]   ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν δὲ καὶ ἀγοραστὴν  τὸν   τὰ ὄψα ὠνούμενον, νῦν δ´
[4, 155]   Ἡγησιάνακτα τὸν Ἀλεξανδρέα ἀπὸ Τρῳάδος  τὸν   τὰς ἱστορίας γράψαντα τῆς
[4, 176]   Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ  τὸν   τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι δὲ
[4, 153]   ἀστραγαλωτοῖς μαστιγοῦται καὶ γενόμενος αἱμόφυρτος  τὸν   τιμωρησάμενον ὡς εὐεργέτην ἐπὶ τὸ
[4, 171]   Διάκονον δ´ ἂν καὶ ἀγοραστὴν  τὸν   τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν; Παρὰ
[4, 143]   τοῖς υἱοῖς κατὰ τὸν θᾶκον  τὸν   τοῦ πατρὸς ὑφιζάνουσιν ἐξ ἡμισείας
[4, 170]   Ὁμοιότησι τὸν αὐτὸν εἶναί φησι  τὸν   τραπεζοκόμον καὶ τὸν ὑπὸ Ῥωμαίων
[4, 170]   δεσπότης. Ἐκάλουν δὲ τραπεζοποιὸν  τὸν   τραπεζῶν ἐπιμελητὴν καὶ τῆς ἄλλης
[4, 155]   δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ λίθῳ καὶ  τὸν   τράχηλον εἰς τὸν βρόχον ἐντιθέναι·
[4, 167]   λάσταυρος βδελυρὸς θρασὺς  τὸν   τρόπον, οὗτοι σχεδὸν ἅπαντες εἰς
[4, 139]   τὸ πένθος τὸ γενόμενον περὶ  τὸν   Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ τοῖς
[4, 176]   ἐν Θησαυρῷ· Ἀναλαβὼν μόναυλον ηὔλουν  τὸν   ὑμέναιον. Καὶ ἐν Φιαληφόρῳ· Τὸν
[4, 170]   εἶναί φησι τὸν τραπεζοκόμον καὶ  τὸν   ὑπὸ Ῥωμαίων καλούμενον στρούκτωρα, παρατιθέμενος
[4, 155]   ἱστορεῖ ὡς οἱ ἑστιῶντες Ἀλέξανδρον  τὸν   Φιλίππου (τῶν φίλων τὸ μέλλον
[4, 130]   νήφοντες νὴ τοὺς θεοὺς διὰ  τὸν   φόβον τοῦ πλούτου ὃν ἐλάβομεν.
[4, 163]   οὐ διδόντας οὐδὲ ἕν, τοὺς  τὸν   φρόνιμον ζητοῦντας ἐν τοῖς περιπάτοις
[4, 168]   Βαβυλώνιος ἐν τοῖς περὶ εὐγενείας  τὸν   Φωκίωνος υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ
[4, 169]   ~(Οὓς ἰδὼν πατὴρ καλέσας  τὸν   Φῶκον Οὐ παύσεις, ἔφη, τὸν
[4, 142]   ἐν Σπάρτῃ γενομένων κατ´ ἐκεῖνον  τὸν   χρόνον τῇ πολυτελείᾳ τῇ καθ´
[4, 155]   ὅτε δὲ θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες  τὸν   χρυσὸν ἅμα τοῖς ἄλλοις ἐξέβαλλον,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008