Livre, pages
[4, 137]	ἐκεῖνος τοὺς ἀριστεῖς συνάγων πρὸς	τὸν	Ἀγαμέμνονα Φύρετο δ´ ἄλφιτα» φησίν.
[4, 142]	παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν, ὅτε	τὸν	ἀγκῶνα ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς δὲ
[4, 142]	ξένων ἐνίους τῶν παραληφθέντων ὀκνεῖν	τὸν	ἀγκῶνα ἐπὶ τὰ προσκεφάλαια ἐρείδειν.
[4, 168]	τοῖς περὶ χαρακτήρων εἴρηκεν, κατατρέχοντες	τὸν	ἀγρόν, διαρπάζοντες τὴν οἰκίαν, λαφυροπωλοῦντες
[4, 184]	δὲ καὶ φυγαδεύσας τῶν κατὰ	τὸν	ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐφηβησάντων ἐποίησε πλήρεις
[4, 164]	ὅπου δεῖπνα λαμπρὰ παρασκευάζεται, ὑπὲρ	τὸν	Ἀθηναῖον Χαιρεφῶντα ἐκεῖνον, περὶ οὗ
[4, 162]	ὥς φησιν Ἕρμιππος (ὑπ´ Ἀντιγόνου	τὸν	Ἀκροκόρινθον κωθωνιζόμενος ἐξέπεσεν καὶ αὐτῆς
[4, 142]	ὥστε δοκεῖν τὸν Ἄρεα καὶ	τὸν	Ἀκρότατον εὐτελείᾳ πάντας ὑπερβεβληκέναι τοὺς
[4, 184]	ὕμνον ἀχέων. Ἐν δὲ Φρουροῖς	τὸν	ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε σύριγγα διὰ
[4, 155]	Ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς Ἡγησιάνακτα	τὸν	Ἀλεξανδρέα ἀπὸ Τρῳάδος τὸν τὰς
[4, 184]	τε Ἄνδρωνα ἐν τοῖς Χρονικοῖς	τὸν	Ἀλεξανδρέα, ὅτι Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν οἱ
[4, 168]	δὲ μὴ οὕτως ἄσωτοι κατὰ	τὸν	Ἄμφιν· Πίνους´ ἑκάστης ἡμέρας δι´
[4, 134]	Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω	τὸν	ἀνόσιον (βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ´
[4, 148]	ΙΒ' Ἱστορεῖ δὲ καὶ αὐτὸν	τὸν	Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις μετὰ ταῦτα
[4, 147]	Καὶ δώδεκα τρίκλινα διαστρώσασα ἐκάλεσε	τὸν	Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο ἡ
[4, 163]	ὃν ἐπιστέλλων ὁ Στρατόνικος ἐκέλευσε	τὸν	ἀπαίροντα τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι Τῷ
[4, 142]	τῇ καθ´ αὑτούς, ὥστε δοκεῖν	τὸν	Ἄρεα καὶ τὸν Ἀκρότατον εὐτελείᾳ
[4, 139]	ἀναμεμιγμένοι τὴν κίνησιν ἀρχαικὴν ὑπὸ	τὸν	αὐλὸν καὶ τὴν ᾠδὴν ποιοῦνται.
[4, 184]	ἐν Φοίνικι ἢ Καινεῖ ἀλέκτορα	τὸν	αὐλὸν καλεῖ ἐν τούτοις· Ἐπὶ
[4, 128]	περιετύχομεν τοῦ Λυγκέως ἐπιστολαῖς πρὸς	τὸν	αὐτὸν γεγραμμέναις Ἱππόλοχον, δηλούσαις τό
[4, 170]	ὁ βασιλεὺς ἐν ταῖς Ὁμοιότησι	τὸν	αὐτὸν εἶναί φησι τὸν τραπεζοκόμον
[4, 145]	εἰσέλθωσι συμπίνουσιν μετ´ αὐτοῦ, οὐ	τὸν	αὐτὸν οἶνον κἀκεῖνοι, καὶ οἳ
[4, 149]	τὸ μέσον παρατιθέασι καὶ κρατῆρα	τὸν	αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι. (Παρὰ δὲ
[4, 161]	πάμπολλα καὶ ταχύτατα, ἐξὸν κατὰ	τὸν	αὐτὸν τοῦτον ποιητὴν ἐν Βομβυλιῷ
[4, 145]	(τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσι κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον. Ἐστὶ μὲν γὰρ
[4, 131]	δ´ ᾄδειν καὶ κιθαρίζειν Κηφισόδοτον	τὸν	Ἀχαρνῆθεν· (μέλπειν δ´ ᾠδαῖς τοτὲ
[4, 134]	Οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενον ταῖς χερσὶ	τὸν	βάκηλον; Οὐδ´ αἰσχύνεται ὁ τὸν
[4, 184]	(Οὐ γὰρ οἶδας ἱστοροῦντα Μενεκλέα	τὸν	Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι τε Ἄνδρωνα
[4, 150]	γεύεται εἰ μὴ πρότερον θεάσηται	τὸν	βασιλέα εἰ ἥψατο τῶν παρακειμένων.
[4, 146]	ζʹ ὡς οἱ ὑποδεχόμενοι Ἑλλήνων	τὸν	βασιλέα καὶ δειπνίζοντες Ξέρξην ἐς
[4, 155]	ἐκ Βοιωτίας ἐπανιὼν καὶ θάψας	τὸν	βασιλέα καὶ τὴν βασίλισσαν ἐν
[4, 151]	τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι διδόναι	τὸν	βασιλέα. Ξενοφῶν δὲ ἀνέστη θαρσαλέως
[4, 146]	ἡμέραν ἔχει τροφήν. ~(Παρὰ γὰρ	τὸν	βασιλέα φοιτῶσιν οἱ ἐντιμότατοι τῶν
[4, 155]	Κελευσθεὶς οὖν λέγειν οὕτως ἧσε	τὸν	βασιλέα ὥστ´ ἐράνου τε ἀξιωθῆναι
[4, 138]	μετρίως ὑποπίνοντες. (Καὶ οὕτως διάγοντες	τὸν	βίον ἐν εἰρήνῃ μετὰ ὑγιείας,
[4, 156]	μὴν ἑλέσθαι τοῦτον ἂν ζῆν	τὸν	βίον ἢ τὴν Σελεύκου τοῦ
[4, 155]	λίθῳ καὶ τὸν τράχηλον εἰς	τὸν	βρόχον ἐντιθέναι· παρερχόμενον δὲ ἄλλον
[4, 150]	ὁ αὐτὸς Φύλαρχος Ἀριάμνην φησὶ	τὸν	Γαλάτην πλουσιώτατον ὄντα ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι
[4, 174]	ἀπὸ τῶν περὶ Ἄδωνιν θρήνων·	τὸν	γὰρ Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖς
[4, 163]	εἶ τῇ πόλει πίνων ὕδωρ·	τὸν	γὰρ γεωργὸν καὶ τὸν ἔμπορον
[4, 175]	Διθυράμβῳ λέγων οὕτως Ἐγὼ δὲ	τὸν	γίγγραν γε τὸν σοφώτατον. {Β.
[4, 134]	τις χάρις· ἀλλ´ ἐπὰν δὴ	τὸν	γόητα Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην
[4, 143]	ὧν τὸν μὲν καλοῦσιν ἀνδρεῖον,	(τὸν	δ´ ἄλλον ἐν ᾧ τοὺς
[4, 137]	δέοντος ἀπέχεσθαι τούτων τῶν μακρόθεν·	τὸν	δ´ ἐν τῷ Λυκείῳ κρέας
[4, 159]	καταπιόντα οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς ἀποθανεῖν,	τὸν	δὲ ἕτερον ῥαψάμενον εἴς τινα
[4, 152]	ἑαυτὸν δ´ ἀποθρηνεῖν ὅτι ὑστέρηκε,	τὸν	δὲ τερφθέντα θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου
[4, 166]	τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν, Εὔβουλόν φησι	τὸν	δημαγωγὸν ἄσωτον γενέσθαι. τῇ λέξει
[4, 159]	{Α. Μή μοι φακούς, μὰ	τὸν	Δί´· οὐ γὰρ ἥδομαι. (Ἢν
[4, 164]	σκεύη καταλέγειν μαθησόμενοι; Ἤ ὡς	τὸν	Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ γὰρ
[4, 163]	φιλοσόφων διαδοχῆς βαθεῖ πώγωνι χρήσασθαι	τὸν	Διόδωρον ἱστορεῖ καὶ τρίβωνα ἀναλαβεῖν
[4, 168]	ὑπὸ τοῦ ἀκράτου, καὶ κατὰ	τὸν	Δίφιλον Κεφαλὰς ἔχοντες τρεῖς ὥσπερ
[4, 184]	ἀνανέωσις πάλιν παιδείας ἁπάσης κατὰ	τὸν	ἕβδομον βασιλεύσαντα Αἰγύπτου Πτολεμαῖον, (τὸν
[4, 139]	τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι καὶ	τὸν	εἰς τὸν θεὸν παιᾶνα οὐκ
[4, 182]	δ´ εὕρημά φησιν εἶναι Ἰόβας	τὸν	ἐκ νεβροῦ κώλων κατασκευαζόμενον αὐλόν.
[4, 155]	οἱ ἄλλοι γελῶσι παιδιὰν ἔχοντες	τὸν	ἐκείνου θάνατον. (Ταῦτ´ εἰπεῖν εἶχον,
[4, 182]	φησι· (Τὸν δ´ ἡμίοπον (καὶ	τὸν	ἐλάσσονα) ταχέως ὁ μέγας καταπίνει.
[4, 157]	Ἀχαιοὺς δαψιλείας πολλῆς οὔσης κατὰ	τὸν	Ἑλλήσποντον; Ἢ μόνον ἀνέγνωτε συγγραμμάτων
[4, 163]	ὕδωρ· τὸν γὰρ γεωργὸν καὶ	τὸν	ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ δὲ τὰς
[4, 176]	Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων ἢ	τὸν	ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην ἢ
[4, 157]	ζῆν ἑκόντας (ἐκβῆναι μόνον τε	τὸν	ἐν τῷ γήρᾳ θάνατον ἀσπασίως
[4, 184]	ἐν Μούσαις ἐπαυλῆσαι τοῖς Διοσκόροις	τὸν	ἐνόπλιον. Ἴων δ´ ἐν Φοίνικι
[4, 168]	ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα ἐκολάκευε	τὸν	ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ´ ᾧ
[4, 162]	Περσαῖον Ζήνωνος Κιτιᾶ, πεπλανῆσθαι εἶπε	τὸν	ἐπιγράψαντα· δεῖν γὰρ οὕτως ἔχειν
[4, 165]	(εἰς ἑστίασιν, τοῦ μαγείρου πυθόμενος	τὸν	ἑστιῶντα, τῆς θύρας χασμωμένης ἂν
[4, 169]	τὸν Φῶκον Οὐ παύσεις, ἔφη,	τὸν	ἑταῖρον διαφθείροντά σου τὴν νίκην;
[4, 153]	μικροῦ δεῖν τῆς βασιλείας ἐξέβαλε	τὸν	εὐεργέτην, γράφει ἐν τῇ λδʹ
[4, 161]	ἐσθίοντες ποιεῖτε τὴν ἔνθεσιν κατὰ	τὸν	ἥδιστον Ἀντιφάνη· οὗτος γὰρ ἐν
[4, 175]	ἀνίει μοῦσαν. Ἐγρέτου δέ τις	(τὸν	ἡδονῆς μελῳδὸν εὐάζων χορόν. Φιλήμων
[4, 156]	Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες, κατὰ	τὸν	ἡδὺν Ἀντιφάνη, ὃς ἐν τῇ
[4, 165]	Φαίδρῳ φησί· Σχολῇ γε, νὴ	τὸν	ἥλιον, σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης ὁ
[4, 164]	ἐπιγραφομένῳ Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ	τὸν	Ἡρακλέα παρὰ τῷ Λίνῳ παιδευόμενον
[4, 134]	τὸν βάκηλον; Οὐδ´ αἰσχύνεται ὁ	τὸν	Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος, ὁ τὴν
[4, 143]	δὲ καὶ τοῖς υἱοῖς κατὰ	τὸν	θᾶκον τὸν τοῦ πατρὸς ὑφιζάνουσιν
[4, 139]	ἀναπαίστῳ, μετ´ ὀξέος δὲ τόνου	τὸν	θεὸν ᾄδουσιν· ἄλλοι δ´ ἐφ´
[4, 138]	μὲν δὴ σκηνὰς ποιοῦνται παρὰ	τὸν	θεόν, ἐν δὲ ταύταις στιβάδας
[4, 156]	Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες, αὐτὸν	τὸν	θεόν, ἐξ οὗ τὸ μεθύειν
[4, 139]	ἀκόλουθα διδόασι καὶ τὸν εἰς	τὸν	θεὸν παιᾶνα οὐκ ᾄδουσιν οὐδ´
[4, 157]	ψυχὰς τιμωρίας χάριν, καὶ διείπασθαι	τὸν	θεὸν ὡς εἰ μὴ μενοῦσιν
[4, 184]	δόξαν. Ἀριστόξενος δὲ καὶ Ἐπαμινώνδαν	(τὸν	Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ
[4, 158]	Εὐρύβιον, Εὐρύπυλον. Οὐ τοιοῦτοι οὖν	τὸν	θυμὸν ἡμεῖς, εἰ καὶ πάντα
[4, 151]	σοι, ὦ Σεύθη, ἔφη, καὶ	τὸν	ἵππον δωροῦμαι, ἐφ´ οὗ καὶ
[4, 184]	τε τοὺς ἐπιφανεστάτους, Καλλίαν τε	τὸν	Ἱππονίκου καὶ Κριτίαν τὸν Καλλαίσχρου.
[4, 139]	τιτθαὶ τὰ ἄρρενα παιδία κατὰ	τὸν	καιρὸν τοῦτον εἰς ἀγρὸν (καὶ)
[4, 176]	ἢ καὶ Πάκαλον. Ἀλλὰ Θέωνα	τὸν	καλαμαυλήτην εἴπατε χαῖρε Θέων. Ὥσπερ
[4, 184]	τε τὸν Ἱππονίκου καὶ Κριτίαν	τὸν	Καλλαίσχρου. Δοῦρις δ´ ἐν τῷ
[4, 159]	τὴν πολυθρύλητον ἔχῃς φακῆν ἢ	τὸν	καλούμενον κόγχον. Γελασάντων δὲ πάντων
[4, 175]	εὕρημά φησιν εἶναι, ὡς καὶ	τὸν	καλούμενον λυροφοίνικα σαμβύκην. Τοῦτο δὲ
[4, 139]	κρεῶν διδόασι μοίρας πᾶσι καὶ	τὸν	καλούμενον φυσίκιλλον, ὅς ἐστιν ἀρτίσκος
[4, 175]	Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ καὶ	τὸν	καλούμενον φώτιγγα πλαγίαυλον, οὗ καὶ
[4, 165]	οὐ κακῶς ἔχον, τἀλλότρια δειπνεῖν	τὸν	καλῶς εὐδαίμονα. (γελασάντων οὖν πάντων
[4, 137]	λοπάδα πρὸς ἑτέραν τινὰ χρείαν	τὸν	κέραμον κατᾶξαι πάντα τοὺς ἱεροποιοὺς
[4, 167]	τῷ ἑαυτοῦ συσσίτῳ μελιτούττης ἀπέδοτο	τὸν	κλῆρον ὃν ἐν Συρακούσαις λαχὼν
[4, 160]	καρυκκῶν προκρίνει ἀμφοτέρων ὁ Τίμων	τὸν	κόγχον. (Πρὸς ταῦτα ὁ καλὸς
[4, 184]	τὸν ἕβδομον βασιλεύσαντα Αἰγύπτου Πτολεμαῖον,	(τὸν	κυρίως ὑπὸ τῶν Ἀλεξανδρέων καλούμενον
[4, 156]	τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ δὲ κατὰ	τὸν	κωμικὸν Δίφιλον, φησὶν δ´ οὗτος
[4, 156]	Ἐγὼ δ´ ὁ τάλας» κατὰ	τὸν	κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον· Κεστρεὺς ἂν εἴην
[4, 154]	κεῖνται, καὶ παραστάς τις ξίφει	τὸν	λαιμὸν ἀποκόπτει. Εὐφορίων δ´ ὁ
[4, 155]	ἐπιβαίνουσι. Διαλαγχάνειν οὖν αὐτοὺς καὶ	τὸν	λαχόντα ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ
[4, 155]	ἐντιθέναι· παρερχόμενον δὲ ἄλλον ἐγείρειν	τὸν	λίθον· καὶ ὁ κρεμάμενος ὑποτρέχοντος
[4, 160]	ἀλλᾶντός τε προστετμημένον. Ἑξῆς ἁρπάσας	τὸν	λόγον ὁ Μάγνος Ὁ μὲν
[4, 172]	ποιητής, ὃς περὶ τοῦ Μελεάγρου	τὸν	λόγον ποιούμενός φησιν· Ὡς δουρὶ
[4, 152]	(Ἔτι ὁ Ποσειδώνιος διηγούμενος καὶ	τὸν	Λουερνίου τοῦ Βιτύιτος πατρὸς πλοῦτον
[4, 128]	συνθήκας δ´ εἶχε ταύτας πρὸς	τὸν	Λυγκέα, ὡς ἐκ τῶν αὐτοῦ
[4, 132]	δαὶ τοῦτ´ ἐστὶ πρὸς σὲ	τὸν	μάγειρον; {Α. Τῆς τέχνης ἡγεμονία
[4, 149]	παρασκευήν, τὴν δὲ τῶν περὶ	τὸν	μάγειρον σκευῶν ὁ χορηγός. Τὸ
[4, 168]	τὰ πατρῷα, ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς	τὸν	μέγαν διάκοσμον καὶ τὰ περὶ
[4, 156]	ἕξ, ἕνα δὲ κύνουλκον Καρνεῖον	τὸν	Μεγαρικόν. Τοῦ δείπνου δὲ χρονίζοντος
[4, 143]	οἶκοι δύο ταῖς συσσιτίαις, ὧν	τὸν	μὲν καλοῦσιν ἀνδρεῖον, (τὸν δ´
[4, 166]	τοὺς τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ	τὸν	Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι. Φησὶν
[4, 174]	φησὶ περὶ τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον	τὸν	μηχανικόν. Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα
[4, 176]	ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι	τὸν	μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ,
[4, 175]	προειρημένῳ συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν	τὸν	μόναυλον Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ
[4, 175]	Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς ἀμούσων καὶ	τὸν	μόναυλον συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα παρ´
[4, 174]	(Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς	τὸν	μουσικὸν Ἀλκείδην Ἄκούεις, ἔφη, μουσικώτατε
[4, 168]	ὅτι νυκτὸς ἑκάστης κατιόντες εἰς	τὸν	μυλῶνα καὶ ἀλοῦντες δύο δραχμὰς
[4, 164]	φιλόσοφοι περὶ τὰ δεῖπνα ἀεὶ	τὸν	νοῦν ἔχετε, δέον ὑμᾶς ἐπιφαγεῖν
[4, 129]	δοθῆναι, ἐφ´ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν	τὸν	νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων
[4, 151]	ὁ οἰνοχόος ἦν, εἶπεν ἰδὼν	τὸν	Ξενοφῶντα οὐκ ἔτι δειπνοῦντα· Ἐκείνῳ,
[4, 130]	καὶ τῆς ὥρας ὑποσκιαζούσης ἀναπεταννύουσι	τὸν	οἶκον, ἐν ᾧ κύκλῳ ὀθόναις
[4, 153]	ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι γάλα καὶ	τὸν	οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν δέ τινες
[4, 173]	τε τὰς μάζας καὶ κεραννύντων	τὸν	οἶνον διακόνων. ~(Ὁ δ´ αὐτὸς
[4, 137]	δὲ ταῖς ἑορταῖς προσπαρατιθέναι, μιμούμενος	τὸν	Ὅμηρον. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος τοὺς
[4, 157]	ἐν ταῖς Χάρισιν ἐπιγραφομέναις ἔφη	τὸν	Ὅμηρον Σύρον ὄντα τὸ γένος
[4, 140]	χοῖροι, ἀλλ´ ὀρθραγορίσκοι, ἐπεὶ πρὸς	τὸν	ὄρθρον πιπράσκονται, ὡς Περσαῖος ἱστορεῖ
[4, 175]	τί δ´ οὐκ ἄγεις εἰς	τὸν	ὄχλον αὐτό; {Α. Διότι φυλὴν
[4, 134]	δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον ἢ	τὸν	παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον (βαυκιζόμενον
[4, 158]	Καλλιστὼ ὀνομάζουσιν, (ὡς ἱστορεῖν Μνασέαν	τὸν	Πατρέα ἐν τρίτῳ Εὐρωπιακῶν φησιν
[4, 138]	Ποιησάντων δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα	τὸν	Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς καὶ
[4, 144]	τριακοστῇ καὶ πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν	τὸν	Παφλαγόνων φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν
[4, 150]	Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων, φησίν, ἐπὶ Ὦχον	τὸν	Περσῶν βασιλέα καὶ νικηθέντων ἐπεὶ
[4, 151]	καὶ ἀποχωρῶν οὐ μὴ δείσῃς	τὸν	πολέμιον. Ἄλλος παῖδα εἰσαγαγὼν οὕτως
[4, 129]	προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ μετὰ	τὸν	πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς που
[4, 129]	πρῶτος ἔπιες, ἔχε πρῶτος καὶ	τὸν	σκύφον δῶρον· τοῦτο δὲ καὶ
[4, 158]	Ἐπεὶ τί δεῖ βροτοῖσι’ κατὰ	τὸν	σὸν Εὐριπίδην, γραμματικώτατε, πλὴν δυοῖν
[4, 160]	σε ἡ μήτηρ κέκληκε) κατὰ	τὸν	σὸν Τίμωνα εἶναί Μοι καλός
[4, 164]	Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ γὰρ	τὸν	Σοφοκλέους Κηδαλίωνά ἐστε Μαστιγίαι, κέντρωνες,
[4, 163]	προσάγειν καὶ πρὸς Διόδωρον ἰόντας	(τὸν	σοφὸν ἐγκρατέως μετ´ ἐκείνου πυθαγορίζειν.
[4, 175]	Ἐγὼ δὲ τὸν γίγγραν γε	τὸν	σοφώτατον. {Β. Τίς δ´ ἔσθ´
[4, 143]	κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι. Κατὰ δὲ	τὸν	συσσιτικὸν οἶκον πρῶτον μὲν κεῖνται
[4, 157]	ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´ ἂν ὑμῖν κατὰ	τὸν	Σωκρατικὸν Ἀντισθένην ἐξάγειν ἑαυτοὺς τοῦ
[4, 171]	γʹ τῶν ἱστοριῶν (Πτολεμαῖόν φησι	τὸν	Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. Μήποτε
[4, 171]	ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν δὲ καὶ ἀγοραστὴν	τὸν	τὰ ὄψα ὠνούμενον, νῦν δ´
[4, 155]	Ἡγησιάνακτα τὸν Ἀλεξανδρέα ἀπὸ Τρῳάδος	τὸν	τὰς ἱστορίας γράψαντα ἡ τῆς
[4, 176]	Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ	τὸν	τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι δὲ
[4, 153]	ἀστραγαλωτοῖς μαστιγοῦται καὶ γενόμενος αἱμόφυρτος	τὸν	τιμωρησάμενον ὡς εὐεργέτην ἐπὶ τὸ
[4, 171]	Διάκονον δ´ ἂν καὶ ἀγοραστὴν	τὸν	τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν; Παρὰ
[4, 143]	τοῖς υἱοῖς κατὰ τὸν θᾶκον	τὸν	τοῦ πατρὸς ὑφιζάνουσιν ἐξ ἡμισείας
[4, 170]	Ὁμοιότησι τὸν αὐτὸν εἶναί φησι	τὸν	τραπεζοκόμον καὶ τὸν ὑπὸ Ῥωμαίων
[4, 170]	ὁ δεσπότης. Ἐκάλουν δὲ τραπεζοποιὸν	τὸν	τραπεζῶν ἐπιμελητὴν καὶ τῆς ἄλλης
[4, 155]	δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ λίθῳ καὶ	τὸν	τράχηλον εἰς τὸν βρόχον ἐντιθέναι·
[4, 167]	λάσταυρος ἢ βδελυρὸς ἢ θρασὺς	τὸν	τρόπον, οὗτοι σχεδὸν ἅπαντες εἰς
[4, 139]	τὸ πένθος τὸ γενόμενον περὶ	τὸν	Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ τοῖς
[4, 176]	ἐν Θησαυρῷ· Ἀναλαβὼν μόναυλον ηὔλουν	τὸν	ὑμέναιον. Καὶ ἐν Φιαληφόρῳ· Τὸν
[4, 170]	εἶναί φησι τὸν τραπεζοκόμον καὶ	τὸν	ὑπὸ Ῥωμαίων καλούμενον στρούκτωρα, παρατιθέμενος
[4, 155]	ἱστορεῖ ὡς οἱ ἑστιῶντες Ἀλέξανδρον	τὸν	Φιλίππου (τῶν φίλων τὸ μέλλον
[4, 130]	νήφοντες νὴ τοὺς θεοὺς διὰ	τὸν	φόβον τοῦ πλούτου ὃν ἐλάβομεν.
[4, 163]	οὐ διδόντας οὐδὲ ἕν, τοὺς	τὸν	φρόνιμον ζητοῦντας ἐν τοῖς περιπάτοις
[4, 168]	Βαβυλώνιος ἐν τοῖς περὶ εὐγενείας	τὸν	Φωκίωνος υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ
[4, 169]	~(Οὓς ἰδὼν ὁ πατὴρ καλέσας	τὸν	Φῶκον Οὐ παύσεις, ἔφη, τὸν
[4, 142]	ἐν Σπάρτῃ γενομένων κατ´ ἐκεῖνον	τὸν	χρόνον τῇ πολυτελείᾳ τῇ καθ´
[4, 155]	ὅτε δὲ θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες	τὸν	χρυσὸν ἅμα τοῖς ἄλλοις ἐξέβαλλον,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/01/2008