HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἀμφοτέρων 1
ἄμφω 1
ἄν 7
ἂν 57
Ἂν 1
ἃν 1
ἀνὰ 3

Fréquences [« »]
51 ἡ
51 παρὰ
56 πρὸς
57 ἂν
62 τὰς
68 κατὰ
68 οὐκ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

ἂν

Livre, pages

[4, 144]   σπουδαιότατα τῶν πρηγμάτων· (τὸ δ´ ἂν ἅδῃ σφίσι βουλευομένοισι, τοῦτο τῇ

[4, 134]   λευκά τ´ ἀναβάλλονθ´ ἅμα, ἥδιστ´ ἂν ἀναπήξαιμ´ (ἂν αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ

[4, 156]   κατὰ δύναμιν. ~(Οὐδ´ ἔστιν ὅστις ἂν ἀπαντῶν κωμάζοντί τινι μετὰ μέθης

[4, 153]   φησὶ παρ´ αὐτοῖς μέχρι οὗ ἂν αὐξηθῶσι γυμνὰς διακονεῖσθαι. (Μεγασθένης δ´

[4, 134]   ἀναβάλλονθ´ ἅμα, ἥδιστ´ ἂν ἀναπήξαιμ´ (ἂν αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών.

[4, 144]   ὅτι δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ ἥδιον ἂν δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον

[4, 156]   δίκην εὐθὺς ἐπιθείη καὶ οὐδ´ ἂν Διονύσια πρόφασιν ἔχοντ´ αὐτὸν ῥύσαιτο,

[4, 158]   δράματι Βακχίδι λέγων οὕτως· (Οὐκ ἂν δυναίμην εἰσορῶν χαλκήλατον μέγαν κολοσσὸν

[4, 153]   ἐπί τε ἄλλοις καὶ ὅπως ἂν δύο ἢ τρία ζεύγη ἴδοιεν

[4, 146]   ἐσιτέετο μεταλαμβάνων καὶ ἄριστον, ἀνάστατοι ἂν ἐγεγόνεσαν αἱ πόλεις. Καὶ ἐν

[4, 148]   ὅτι οὐκ ἂν περιεγένοντο οὐδ´ ἂν ἐδέησε τοῖς Ἕλλησι περὶ Πλαταιὰς

[4, 162]   διαμιλλώμενος ὡς ὁ σοφὸς πάντως ἂν εἴη καὶ στρατηγὸς ἀγαθός, μόνον

[4, 156]   κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον· Κεστρεὺς ἂν εἴην ἕνεκα νηστείας ἄκρας. Ἐπελάθεσθε

[4, 149]   ἑκάστῳ μικρόν, καὶ ὁ προσφέρων ἂν εἶπεν εὐδειπνίας» Εἶτα δ´ εἰς

[4, 144]   ὅπως γε μὴν καταδάρθοι οὐδ´ ἂν εἴποι τις ὅσα πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος

[4, 169]   Κάκκαβον λέγω· (σὺ δ´ ἴσως ἂν εἴποις λοπάδ´. {Β. Ἐμοὶ δὲ

[4, 169]   γηγενής, ζέων— {Β. Εἶτ´ οὐκ ἂν εἴποις; Ὕπαγε. {Α. Κάκκαβον λέγω·

[4, 134]   συμφορὰν λέγεις ἄρ´ ἂν φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω. Καὶ

[4, 141]   ἔχον· (εἶτα μᾶζαν μὲν ὅσην ἂν ἕκαστος ᾖ βουλόμενος, καὶ πιεῖν

[4, 150]   ἄνδρας καὶ πλείους ἔτι, καθὼς ἂν ἐκποιῶσιν οἱ τόποι τό τ´

[4, 157]   μὴ μενοῦσιν ἐπὶ τούτοις, ἕως ἂν ἑκὼν αὐτοὺς λύσῃ, πλείοσι καὶ

[4, 130]   Πέλοπι διαπαίζων ἔφη· Τί δ´ ἂν Ἕλληνες μικροτράπεζοι, φυλλοτρῶγες δράσειαν; Ὅπου

[4, 149]   πλακοῦς καὶ στέφανος. Καὶ ὃς ἂν ἔξω τι τούτων ἱεροποιὸς παρασκευάσῃ

[4, 144]   προτιθεῖ ὁ στεγέαρχος ἐν τοῦ ἂν ἐόντες βουλεύωνται. Καὶ ἢν μὲν

[4, 155]   διηγεῖται λέγων οὕτως· Καὶ οὔτ´ ἂν ἐπ´ ἀγρῶν ἴδοις οὔτ´ ἐν

[4, 137]   παῖδ´ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα, (πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην

[4, 165]   τὸν ἑστιῶντα, τῆς θύρας χασμωμένης ἂν ἐπιλάβηται, πρῶτος εἰσελήλυθεν. Οὐκ ὀκνεῖ

[4, 156]   γίνεται, (ἦ μὴν ἑλέσθαι τοῦτον ἂν ζῆν τὸν βίον ἢ τὴν

[4, 171]   ἔχον οὕτως· Φῶκος εἶπεν· ὅπως ἂν ἡ βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια

[4, 144]   πᾶσαν γῆν περιέρχονται μαστεύοντες τί ἂν ἡδέως πίοι, μυρίοι δὲ τεχνῶνται

[4, 144]   πίοι, μυρίοι δὲ τεχνῶνται τί ἂν ἡδέως φάγοι· ὅπως γε μὴν

[4, 151]   ἐφ´ οὗ καὶ διώκων ὃν ἂν θέλῃς αἱρήσεις καὶ ἀποχωρῶν οὐ

[4, 174]   οὐκ ἂν νομισθείη, (ἐμπνευστὸν δὲ ἂν ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ ἐμπνεῖσθαι

[4, 171]   Ἀπομνημονευμάτων οὑτωσὶ λέγων· Διάκονον δ´ ἂν καὶ ἀγοραστὴν τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν

[4, 161]   Δί´, ἱερεῖον μὲν οὖν ὁποῖον ἂν κάλλιστον, ὦ βέλτιστ´, ἔχῃ. Καὶ

[4, 145]   ἀποφέρεται ἕκαστος αὐτῶν ὅ τι ἂν καταλίπηται ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ. (Τὰ

[4, 152]   μέσος δὲ ὁ κράτιστος ὡς ἂν κορυφαῖος χοροῦ, διαφέρων τῶν ἄλλων

[4, 169]   πατάνια πυκινὰ ταρβα καὶ οὐδ´ ἂν λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ

[4, 150]   ἐφεστηκότων παίδων οὐκ ἠφίεντο ἕως ἂν μεταλάβωσι τῶν παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων δὲ

[4, 162]   ἀπομνημονευμάτων, ἐν οἷς ζητεῖ, ὅπως ἂν μὴ κατακοιμηθῶσιν οἱ συμπόται, (καὶ)

[4, 144]   δὲ μή, μετιεῖσιν. Τὰ δ´ ἂν νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ

[4, 174]   Ἐντατὸν οὖν καὶ καθαπτὸν οὐκ ἂν νομισθείη, (ἐμπνευστὸν δὲ ἂν ἴσως

[4, 134]   καλαῖς ἐπιχώριον· ἅπαντες ὀρχοῦντ´ εὐθύς, ἂν οἴνου μόνον ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν

[4, 134]   ὅπερ διὰ τὸ σπάνιον οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι, ὁ

[4, 144]   εἰ δέ τι παραφέροιτο, ἐσθίοντας ἂν οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ δὲ κάρτα

[4, 157]   (Ἡμῖν δὲ αὐτάρκης μερὶς ἣν ἂν παρ´ ὑμῶν λάβωμεν, καὶ οὐ

[4, 132]   ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον ὅσα γ´ ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα.

[4, 148]   παρεσκευάσθαι. (Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι οὐκ ἂν περιεγένοντο οὐδ´ ἂν ἐδέησε τοῖς

[4, 129]   δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσοι ἂν πίωσιν ἔσται γέρας. Ἐφ´ οἷς

[4, 160]   Παρ´ οἷς ἔθος ἐστίν, ἡνίκ´ ἂν προτέρημά τι ἐν τοῖς πολέμοις

[4, 137]   δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι (οὓς ἂν σοφωτάτους δύνωμ´ ἐν τῇ πόλει.

[4, 156]   κωμάζοντί τινι μετὰ μέθης οὐκ ἂν τὴν μεγίστην δίκην εὐθὺς ἐπιθείη

[4, 144]   σὺ ἔμπειρος εἶ, ὅτι ὅσῳ ἂν (τις) πλείω τις παραθῆται τὰ

[4, 157]   σκευήν· εἰς ἣν ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´ ἂν ὑμῖν κατὰ τὸν Σωκρατικὸν Ἀντισθένην

[4, 134]   ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν λέγεις ἄρ´ ἂν φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν

[4, 144]   Δία, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν χρόνον ἡ ψυχὴ προσίηται, τοῦτον

[4, 141]   πλούσιοι καὶ ἄρτον καὶ ὧν ἂν ὥρα ἐκ τῶν ἀγρῶν (ὅσον

Livre, pages
[4, 144]	σπουδαιότατα τῶν πρηγμάτων· (τὸ δ´	ἂν	ἅδῃ σφίσι βουλευομένοισι, τοῦτο τῇ
[4, 134]	λευκά τ´ ἀναβάλλονθ´ ἅμα, ἥδιστ´	ἂν	ἀναπήξαιμ´ (ἂν αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ
[4, 156]	κατὰ δύναμιν. ~(Οὐδ´ ἔστιν ὅστις	ἂν	ἀπαντῶν κωμάζοντί τινι μετὰ μέθης
[4, 153]	φησὶ παρ´ αὐτοῖς μέχρι οὗ	ἂν	αὐξηθῶσι γυμνὰς διακονεῖσθαι. (Μεγασθένης δ´
[4, 134]	ἀναβάλλονθ´ ἅμα, ἥδιστ´ ἂν ἀναπήξαιμ´	(ἂν	αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών.
[4, 144]	ὅτι δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ ἥδιον	ἂν	δειπνῆσαι τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον
[4, 156]	δίκην εὐθὺς ἐπιθείη καὶ οὐδ´	ἂν	Διονύσια πρόφασιν ἔχοντ´ αὐτὸν ῥύσαιτο,
[4, 158]	δράματι Βακχίδι λέγων οὕτως· (Οὐκ	ἂν	δυναίμην εἰσορῶν χαλκήλατον μέγαν κολοσσὸν
[4, 153]	ἐπί τε ἄλλοις καὶ ὅπως	ἂν	δύο ἢ τρία ζεύγη ἴδοιεν
[4, 146]	ἐσιτέετο μεταλαμβάνων καὶ ἄριστον, ἀνάστατοι	ἂν	ἐγεγόνεσαν αἱ πόλεις. Καὶ ἐν
[4, 148]	ὅτι οὐκ ἂν περιεγένοντο οὐδ´	ἂν	ἐδέησε τοῖς Ἕλλησι περὶ Πλαταιὰς
[4, 162]	διαμιλλώμενος ὡς ὁ σοφὸς πάντως	ἂν	εἴη καὶ στρατηγὸς ἀγαθός, μόνον
[4, 156]	κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον· Κεστρεὺς	ἂν	εἴην ἕνεκα νηστείας ἄκρας. Ἐπελάθεσθε
[4, 149]	ἑκάστῳ μικρόν, καὶ ὁ προσφέρων	ἂν	εἶπεν εὐδειπνίας» Εἶτα δ´ εἰς
[4, 144]	ὅπως γε μὴν καταδάρθοι οὐδ´	ἂν	εἴποι τις ὅσα πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος
[4, 169]	Κάκκαβον λέγω· (σὺ δ´ ἴσως	ἂν	εἴποις λοπάδ´. {Β. Ἐμοὶ δὲ
[4, 169]	γηγενής, ζέων— {Β. Εἶτ´ οὐκ	ἂν	εἴποις; Ὕπαγε. {Α. Κάκκαβον λέγω·
[4, 134]	συμφορὰν λέγεις ἄρ´ ἂν φαίης	ἂν	εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω. Καὶ
[4, 141]	ἔχον· (εἶτα μᾶζαν μὲν ὅσην	ἂν	ἕκαστος ᾖ βουλόμενος, καὶ πιεῖν
[4, 150]	ἄνδρας καὶ πλείους ἔτι, καθὼς	ἂν	ἐκποιῶσιν οἱ τόποι τό τ´
[4, 157]	μὴ μενοῦσιν ἐπὶ τούτοις, ἕως	ἂν	ἑκὼν αὐτοὺς λύσῃ, πλείοσι καὶ
[4, 130]	Πέλοπι διαπαίζων ἔφη· Τί δ´	ἂν	Ἕλληνες μικροτράπεζοι, φυλλοτρῶγες δράσειαν; Ὅπου
[4, 149]	πλακοῦς καὶ στέφανος. Καὶ ὃς	ἂν	ἔξω τι τούτων ἱεροποιὸς παρασκευάσῃ
[4, 144]	προτιθεῖ ὁ στεγέαρχος ἐν τοῦ	ἂν	ἐόντες βουλεύωνται. Καὶ ἢν μὲν
[4, 155]	διηγεῖται λέγων οὕτως· Καὶ οὔτ´	ἂν	ἐπ´ ἀγρῶν ἴδοις οὔτ´ ἐν
[4, 137]	παῖδ´ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα, (πῶς	ἂν	ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην
[4, 165]	τὸν ἑστιῶντα, τῆς θύρας χασμωμένης	ἂν	ἐπιλάβηται, πρῶτος εἰσελήλυθεν. Οὐκ ὀκνεῖ
[4, 156]	γίνεται, (ἦ μὴν ἑλέσθαι τοῦτον	ἂν	ζῆν τὸν βίον ἢ τὴν
[4, 171]	ἔχον οὕτως· Φῶκος εἶπεν· ὅπως	ἂν	ἡ βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια
[4, 144]	πᾶσαν γῆν περιέρχονται μαστεύοντες τί	ἂν	ἡδέως πίοι, μυρίοι δὲ τεχνῶνται
[4, 144]	πίοι, μυρίοι δὲ τεχνῶνται τί	ἂν	ἡδέως φάγοι· ὅπως γε μὴν
[4, 151]	ἐφ´ οὗ καὶ διώκων ὃν	ἂν	θέλῃς αἱρήσεις καὶ ἀποχωρῶν οὐ
[4, 174]	οὐκ ἂν νομισθείη, (ἐμπνευστὸν δὲ	ἂν	ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ ἐμπνεῖσθαι
[4, 171]	Ἀπομνημονευμάτων οὑτωσὶ λέγων· Διάκονον δ´	ἂν	καὶ ἀγοραστὴν τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν
[4, 161]	Δί´, ἱερεῖον μὲν οὖν ὁποῖον	ἂν	κάλλιστον, ὦ βέλτιστ´, ἔχῃ. Καὶ
[4, 145]	ἀποφέρεται ἕκαστος αὐτῶν ὅ τι	ἂν	καταλίπηται ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ. (Τὰ
[4, 152]	μέσος δὲ ὁ κράτιστος ὡς	ἂν	κορυφαῖος χοροῦ, διαφέρων τῶν ἄλλων
[4, 169]	πατάνια πυκινὰ ταρβα καὶ οὐδ´	ἂν	λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ
[4, 150]	ἐφεστηκότων παίδων οὐκ ἠφίεντο ἕως	ἂν	μεταλάβωσι τῶν παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων δὲ
[4, 162]	ἀπομνημονευμάτων, ἐν οἷς ζητεῖ, ὅπως	ἂν	μὴ κατακοιμηθῶσιν οἱ συμπόται, (καὶ)
[4, 144]	δὲ μή, μετιεῖσιν. Τὰ δ´	ἂν	νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ
[4, 174]	Ἐντατὸν οὖν καὶ καθαπτὸν οὐκ	ἂν	νομισθείη, (ἐμπνευστὸν δὲ ἂν ἴσως
[4, 134]	καλαῖς ἐπιχώριον· ἅπαντες ὀρχοῦντ´ εὐθύς,	ἂν	οἴνου μόνον ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν
[4, 134]	ὅπερ διὰ τὸ σπάνιον οὐκ	ἂν	ὀκνήσαιμι ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι, ὁ
[4, 144]	εἰ δέ τι παραφέροιτο, ἐσθίοντας	ἂν	οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ δὲ κάρτα
[4, 157]	(Ἡμῖν δὲ αὐτάρκης μερὶς ἣν	ἂν	παρ´ ὑμῶν λάβωμεν, καὶ οὐ
[4, 132]	ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον ὅσα γ´	ἂν	παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα.
[4, 148]	παρεσκευάσθαι. (Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι οὐκ	ἂν	περιεγένοντο οὐδ´ ἂν ἐδέησε τοῖς
[4, 129]	δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσοι	ἂν	πίωσιν ἔσται γέρας. Ἐφ´ οἷς
[4, 160]	Παρ´ οἷς ἔθος ἐστίν, ἡνίκ´	ἂν	προτέρημά τι ἐν τοῖς πολέμοις
[4, 137]	δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι (οὓς	ἂν	σοφωτάτους δύνωμ´ ἐν τῇ πόλει.
[4, 156]	κωμάζοντί τινι μετὰ μέθης οὐκ	ἂν	τὴν μεγίστην δίκην εὐθὺς ἐπιθείη
[4, 144]	σὺ ἔμπειρος εἶ, ὅτι ὅσῳ	ἂν	(τις) πλείω τις παραθῆται τὰ
[4, 157]	σκευήν· εἰς ἣν ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´	ἂν	ὑμῖν κατὰ τὸν Σωκρατικὸν Ἀντισθένην
[4, 134]	ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν λέγεις ἄρ´	ἂν	φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν
[4, 144]	Δία, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, ὅσον	ἂν	χρόνον ἡ ψυχὴ προσίηται, τοῦτον
[4, 141]	πλούσιοι καὶ ἄρτον καὶ ὧν	ἂν	ὥρα ἐκ τῶν ἀγρῶν (ὅσον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/01/2008