Livre, pages |
[4, 154] |
πελέκει,
ὥστε
τοὺς
κληρονόμους
κομίσασθαι
|
τὸ |
ἆθλον·
καὶ
πολλάκις
ἀπογραφομένους
πλείους |
[4, 139] |
μοίρας
ἀκολουθῶν
ὁ
διάκονος
κηρύττει
|
τὸ |
ἄικλον
προστιθεὶς
τοῦ
πέμψαντος
τὴν |
[4, 167] |
ὄντων
ἔθηκεν
αὐτῇ
θρόνον
παρὰ
|
τὸ |
ἀνάκτορον,
οἰμώξεσθαι
φήσας
τοὺς
κωλύσοντας. |
[4, 156] |
ὥσπερ
νηστείαν
ἄγοντας
καὶ
περιμένοντας
|
τὸ |
ἀνατέλλον
ἄστρον,
(οὗ
φασι
μὴ |
[4, 171] |
διακονοῦσι
πρῶτον
κελεύουσιν
ἀπογεύεσθαι
διὰ
|
τὸ |
ἀπιστεῖν
μὴ
καὶ
ἐν
τούτοις |
[4, 156] |
ἐστιν.
Καὶ
τῶν
μὲν
ἐγκωμιαζόντων
|
τὸ |
ἀπὸ
τῆς
Λέρνης,
ἄλλων
δὲ |
[4, 156] |
ἀπὸ
τῆς
Λέρνης,
ἄλλων
δὲ
|
τὸ |
ἀπὸ
τῆς
Πειρήνης,
ὁ
Καρνεῖος |
[4, 159] |
χρῶνται
τῷ
ἀργυρίῳ
εἶπεν
Πρὸς
|
τὸ |
ἀριθμεῖν.
Διογένης
δ´
ἐν
τῇ |
[4, 146] |
οἱ
ἐντιμότατοι
τῶν
συνδείπνων
ἐπὶ
|
τὸ |
ἄριστον
μόνον
διὰ
τὸ
παρῃτῆσθαι, |
[4, 145] |
ἀλλήλων,
ἐν
ᾧ
ὁ
βασιλεὺς
|
τὸ |
ἄριστον
ποιεῖται
καὶ
ἐν
ᾧ |
[4, 144] |
συντυχὸν
ἡδέως
ἤσθιεν·
εἰς
δὲ
|
τὸ |
ἀσμένως
κοιμηθῆναι
πᾶς
τόπος
ἱκανὸς |
[4, 152] |
χρῶνται
διὰ
σπάνιν
καὶ
διὰ
|
τὸ |
ἀσύνηθες
ἀηδὲς
αὐτοῖς
φαίνεται.
Ὅταν |
[4, 165] |
Ἀρκαδικοῖς
δείπνοις
μνήμης
ἠξιωμένων.
Καὶ
|
τὸ |
ἀσώτιον
ποῦ
κεῖται;
Ἀσώτους
μὲν |
[4, 134] |
καὶ
Ἀντιφάνης
ἐν
Καρσὶ
κατὰ
|
τὸ |
Ἀττικὸν
ἔθος
(τῆς
ὀρχήσεως)
κωμῳδεῖ |
[4, 175] |
Ῥηγίνου
ποιητοῦ,
ὡς
καὶ
Ἀνακρέοντος
|
τὸ |
βάρβιτον.
Ἐπεὶ
δὲ
ἡμῶν
τῶν |
[4, 145] |
ᾄδουσι.
Τὸ
δὲ
δεῖπνον,
φησί,
|
τὸ |
βασιλέως
καλούμενον
ἀκούσαντι
μὲν
δόξει |
[4, 162] |
ὁ
Κτησίβιος
καὶ
χαρίεις
περὶ
|
τὸ |
γελοῖον·
~(διὸ
καὶ
πάντες
αὐτὸν |
[4, 139] |
συντελοῦσι
καὶ
διὰ
τὸ
πένθος
|
τὸ |
γενόμενον
περὶ
τὸν
Ὑάκινθον
οὔτε |
[4, 163] |
αὐτοῦ
γράφει
οὕτως·
Διοδώρου
τοῦ
|
τὸ |
γένος
Ἀσπενδίου
τὴν
ἐξηλλαγμένην
εἰσαγαγόντος |
[4, 157] |
ἔφη
τὸν
Ὅμηρον
Σύρον
ὄντα
|
τὸ |
γένος
κατὰ
τὰ
πάτρια
ἰχθύων |
[4, 159] |
λέγων
ὧδε·
Ἐστὶν
δὲ
ποδαπὸς
|
τὸ |
γένος
οὗτος;
{Β.
Πλούσιος·
τούτους |
[4, 168] |
τις
αὐτῷ
ἔλεγεν
Ὦ
καταισχύνας
|
τὸ |
γένος.
Πάντα
γὰρ
ἀνάλωσε
τὰ |
[4, 158] |
μετρία
βιοτά
μοι
σώφρονος
τραπέζης,
|
(τὸ |
δ´
ἄκαιρον
ἅπαν
ὑπερβάλλον
τε |
[4, 144] |
βουλεύεσθαι
τὰ
σπουδαιότατα
τῶν
πρηγμάτων·
|
(τὸ |
δ´
ἂν
ἅδῃ
σφίσι
βουλευομένοισι, |
[4, 132] |
πάντες,
μὴ
τὸ
μὲν
ἐγώ,
|
τὸ |
δ´
ἕτερος
(Δρομέας
δ´
ὁ |
[4, 142] |
Τὸ
μὲν
γὰρ
ἀνελεύθερον
ἐνόμιζε,
|
τὸ |
δ´
ὑπερήφανον.
Ὁ
δ´
οἶνος |
[4, 136] |
κρατερῶς
παλάμῃ
ἐπορέχθην
γεύσασθ´
ἱμείρων·
|
τὸ |
δέ
γ´
ἀμβροσίη
μοι
ἔδοξεν, |
[4, 151] |
εἰσῆλθον
ἐπὶ
τὸ
δεῖπνον
πάντες
|
(τὸ |
δὲ
δεῖπνον
ἦν
καθημένοις
κύκλῳ) |
[4, 135] |
ἀφειστήκει,
κεχολωμένη
οὕνεκα
τευχέων
αἰρομένων·
|
τὸ |
δὲ
πῆμα
θεοὶ
θέσαν
ἀνθρώποισι. |
[4, 153] |
ἦν
ἄρτος
μέγας
καὶ
κρέας,
|
τὸ |
δὲ
ποτὸν
κεκραμένος
οἶνος
οἷος |
[4, 145] |
τῶν
υἱῶν
ἔνιοι.
Καὶ
παρὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
ᾄδουσί
τε
καὶ
ψάλλουσιν |
[4, 141] |
ζωμὸς
ἱκανὸς
ὢν
παρὰ
πᾶν
|
τὸ |
δεῖπνον
ἅπαντας
αὐτοὺς
παραπέμπειν,
κἂν |
[4, 140] |
τὰ
διδόμενα
τοῖς
φιδίταις
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον·
ἄρτος
γάρ
ἐστι
καὶ |
[4, 145] |
τινας
ἀφίκηται
τῶν
ἀρχομένων,
εἰς
|
τὸ |
δεῖπνον
αὐτοῦ
δαπανᾶσθαι
εἴκοσι
τάλαντα, |
[4, 146] |
κρατῆρας
παρετίθεντο,
καὶ
ταῦτα
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
εἰ
δὲ
Ξέρξης
δὶς |
[4, 141] |
Μόλπις
δέ
φησι·
Μετὰ
δὲ
|
τὸ |
δεῖπνον
εἴωθεν
ἀεί
τι
παρά |
[4, 145] |
μέγεθος
ὥσπερ
ὁ
φόρος
καὶ
|
τὸ |
δεῖπνον
ἐκ
παλαιοῦ
τεταγμένον
ἐστίν. |
[4, 140] |
ὁ
Λάκων
κάπτειν
αὐτοὺς
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
ἐν
φύλλοις
δάφνης,
παρὸ |
[4, 132] |
Μένανδρος
δ´
ἐν
Τροφωνίῳ·
Ξένου
|
τὸ |
δεῖπνόν
ἐστιν
ὑποδοχή.
{Β.
Τίνος; |
[4, 157] |
τηνικάδε;
Ἔλεγεν
ὄψον
συνάγειν
πρὸς
|
τὸ |
δεῖπνον.
(Ἡμῖν
δὲ
αὐτάρκης
μερὶς |
[4, 168] |
εἱστία
τοὺς
ἑταίρους,
συνελθόντων
εἰς
|
τὸ |
δεῖπνον
λαμπρὰ
μὲν
ἦν
ἡ |
[4, 140] |
λέγουσιν
οἱ
Λάκωνες
τὴν
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
μοῖραν,
ἀλλ´
οὐδὲ
τὰ |
[4, 154] |
ἱστοριῶν
Κελτοί,
φησίν,
ἐνίοτε
παρὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
μονομαχοῦσιν.
Ἐν
γὰρ
τοῖς |
[4, 142] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
οὐ
πλεῖον
ἐδίδοτο
δύο |
[4, 151] |
τούτοις·
~(Ἐπειδὴ
δὲ
εἰσῆλθον
ἐπὶ
|
τὸ |
δεῖπνον
πάντες
(τὸ
δὲ
δεῖπνον |
[4, 149] |
αὐτοῖς
ἡ
πολυφαγία.
Μετὰ
δὲ
|
τὸ |
δεῖπνον
σπονδὰς
ἐποιοῦντο
οὐκ
ἀπονιψάμενοι |
[4, 153] |
τῶν
ἱστοριῶν
Ῥωμαίους
ἱστορεῖ
παρὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
συμβάλλειν
μονομαχίας,
γράφων
οὕτως· |
[4, 146] |
μυρίων
πεντακισχιλίων,
καὶ
ἀνηλίσκετο
εἰς
|
τὸ |
δεῖπνον
τάλαντα
τετρακόσια.
Γίνεται
δὲ |
[4, 145] |
τὸ
ἥμισυ
τῆς
ἡμέρας
περὶ
|
τὸ |
δεῖπνον.
Τῶν
δὲ
τοῦ
βασιλέως |
[4, 140] |
(Ἔτι
φησὶν
ὁ
Πολέμων
καὶ
|
τὸ |
δεῖπνον
ὑπὸ
τῶν
Λακεδαιμονίων
ἄικλον |
[4, 130] |
ἀγομένων
θεασαίμεθα
πάντες
ἐξενήφομεν,
ὀρθοὶ
|
τὸ |
δὴ
λεγόμενον
ἀνιστάμενοι.
Ἔναττον
οὖν |
[4, 144] |
τὸ
ἡμῖν
παρατιθέμενον
δεῖπνον
ἢ
|
τὸ |
ἑαυτοῖς.
(Τὸ
γὰρ
τὰ
εἰωθότα |
[4, 153] |
τὸν
τιμωρησάμενον
ὡς
εὐεργέτην
ἐπὶ
|
τὸ |
ἔδαφος
πρηνὴς
προσπεσὼν
προσκυνεῖ.
Ἐν |
[4, 153] |
ἐποιοῦντο
Ῥωμαῖοι,
παρὰ
Τυρρηνῶν
παραλαβόντες
|
τὸ |
ἔθος,
ἀλλὰ
κἀν
ταῖς
ἑστιάσεσιν. |
[4, 130] |
τὰς
εὐτυχεῖς
σπυρίδας,
ἕως
ἐσάλπισε
|
τὸ |
εἰωθὸς
τοῦ
τελευταίου
δείπνου
σημεῖον· |
[4, 129] |
ὁ
Κάρανος
αὐτῷ
χαρίζεται
κενὸν
|
τὸ |
ἔκπωμα.
~Ἐπὶ
τούτοις
χορὸς
εἰσῆλθεν |
[4, 171] |
τὴν
βασιλικὴν
καλοῦντες
τράπεζαν
παρὰ
|
τὸ |
ἐλεόν.
Ἀρτεμίδωρος
δ´
αὐτοὺς
δειπνοκλήτορας |
[4, 174] |
δὲ
ἂν
ἴσως
ῥηθείη
διὰ
|
τὸ |
ἐμπνεῖσθαι
τὸ
ὄργανον
ὑπὸ
τοῦ |
[4, 148] |
αὐτοκράτωρ
(ὁ
Καλλίκολα
προσαγορευθεὶς
διὰ
|
τὸ |
ἐν
στρατοπέδῳ
γεννηθῆναι
οὐ
μόνον |
[4, 182] |
καὶ
κλεψιάμβους
καὶ
σκινδαψοὺς
καὶ
|
τὸ |
ἐννεάχορδον
καλούμενον.
Πλάτων
δ´
ἐν |
[4, 169] |
καὶ
ὅπερ
ὁ
Μάγνος
εἴρηκε
|
τὸ |
ἐπεσθίειν
καὶ
τὸ
ἐπιφαγεῖν.
Καὶ |
[4, 160] |
περὶ
παροιμιῶν
ὡς
παροιμίαν
ἀναγράφει
|
τὸ |
ἐπὶ
τῇ
φακῇ
μύρον,
ἧς |
[4, 162] |
σοφῆς
ταύτης
πραγματείας
τοιοῦτον
ἔχουσι
|
τὸ |
ἐπίγραμμα
συμποτικῶν
διαλόγων.
(Κτησίβιος
δ´ |
[4, 169] |
Μάγνος
εἴρηκε
τὸ
ἐπεσθίειν
καὶ
|
τὸ |
ἐπιφαγεῖν.
Καὶ
ὁ
Αἰμιλιανὸς
ἔφη· |
[4, 183] |
σοφώτατον
τῆς
ἑαυτοῦ
τέχνης
τουτὶ
|
τὸ |
εὕρημα
ἀνέθηκε
ἐν
Ἀρτέμιδος.
Μνημονεύει |
[4, 145] |
στρουθοὶ
οἱ
Ἀράβιοι
ἐστὶν
δὲ
|
τὸ |
ζῷον
μέγα
καὶ
χῆνες
καὶ |
[4, 157] |
αἱ
βαρεῖαι
αὗται
τροφαὶ
φράττουσι
|
τὸ |
ἡγεμονικὸν
καὶ
οὐκ
ἐῶσι
τὴν |
[4, 144] |
καὶ
αὐτοὶ
ἥδιον
ἂν
δειπνῆσαι
|
τὸ |
ἡμῖν
παρατιθέμενον
δεῖπνον
ἢ
τὸ |
[4, 145] |
καλὰς
ἔχοντες
καὶ
διατρίβουσι
σχεδὸν
|
τὸ |
ἥμισυ
τῆς
ἡμέρας
περὶ
τὸ |
[4, 130] |
ἀργυραῖς
διαπεπερονημένοι
περιεφέροντο
ἑκάστῳ.
Καὶ
|
τὸ |
θαυμάσιον,
ὅτι
παρειμένοι
καὶ
καρηβαροῦντες |
[4, 139] |
ἄλλοι
δ´
ἐφ´
ἵππων
κεκοσμημένων
|
τὸ |
θέατρον
διεξέρχονται·
χοροί
τε
νεανίσκων |
[4, 148] |
μετὰ
ταῦτα
διατρίψαντα
περίοπτον
ὑπὲρ
|
τὸ |
θέατρον
κατασκευάσαντα
σχεδίαν
χλωρᾷ
πεπυκασμένην |
[4, 160] |
ἴσασιν
ὅθεν
εἴληφεν
ὁ
Οὐάρρων
|
τὸ |
ἰαμβεῖον.
(Σὺ
δέ
μοι
δοκεῖς, |
[4, 139] |
τὴν
Κορυθαλίαν
καλουμένην
Ἄρτεμιν,
(ἧς
|
τὸ |
ἱερὸν
παρὰ
τὴν
καλουμένην
Τίασσόν |
[4, 139] |
εἰς
τὸ
φιδίτιον
μετὰ
δεῖπνον
|
τὸ |
καλούμενον
ἄικλον
εἰσφέρουσιν
ἄρτους
ἐν |
[4, 138] |
ἔχον
ἡ
κοπίς,
καθάπερ
καὶ
|
τὸ |
καλούμενον
ἄικλον.
Ἐπὴν
δὲ
κοπίζωσι, |
[4, 146] |
τυρόν,
μέλι·
μικροῦ
τάλαντον
γίγνεται
|
τὸ |
κατὰ
λόγον.
Ὡς
γὰρ
ὑπερβολῆς |
[4, 156] |
ὁ
Καρνεῖος
κατὰ
Φιλόξενον
εἶπε
|
τὸ |
κατὰ
χειρῶν.
(Καὶ
τῆς
τραπέζης |
[4, 184] |
γὰρ
οὗτος·
παρ´
ὃ
καὶ
|
τὸ |
κέρας
αὐτῷ
προσάπτουσιν
ἀναλογοῦν
τῷ |
[4, 151] |
δὲ
ἀνέστη
θαρσαλέως
καὶ
δεξάμενος
|
τὸ |
κέρας
εἶπεν·
Ἐγώ
σοι,
ὦ |
[4, 151] |
συνέπιε
καὶ
συγκατεσκεδάσατο
μετ´
αὐτοῦ
|
τὸ |
κέρας.
Μετὰ
δὲ
ταῦτα
εἰσῆλθον |
[4, 151] |
Ἀρύστας
ἐπεὶ
παρ´
αὐτὸν
φέρων
|
τὸ |
κέρας
ὁ
οἰνοχόος
ἦν,
εἶπεν |
[4, 147] |
Ῥόδιος
ἐν
τρίτῳ
ἐμφυλίου
πολέμου
|
τὸ |
Κλεοπάτρας
ἀναγράφων
συμπόσιον
τῆς
τελευταίας |
[4, 149] |
εἶπεν
εὐδειπνίας»
Εἶτα
δ´
εἰς
|
τὸ |
κοινὸν
ζωμὸς
καὶ
περίκομμα,
πρόσχερα |
[4, 173] |
οὐ
Δηλίους
αὐτοὺς
ὀνομάζει,
ἀλλὰ
|
τὸ |
κοινὸν
τῶν
Ἐλεοδυτῶν
ἐπῃτιάσατο.
Καὶ |
[4, 128] |
δειπνητικαί
τινες
ἐπιστολαί,
Λυγκέως
μὲν
|
τὸ |
Λαμίας
τῆς
Ἀττικῆς
αὐλητρίδος
ἐμφανίζοντος |
[4, 169] |
πρότερον
οἴσεις,
θεοῖσιν
ἐχθρὲ
σύ,
|
(τὸ |
λεβήτιον,
τἀκ
τοῦ
νίτρου·
πάλιν |
[4, 135] |
αὐδήεσσα,
ἣ
μόνη
ἰχθὺς
οὖσα
|
τὸ |
λευκὸν
καὶ
μέλαν
οἶδε.
Καὶ |
[4, 130] |
τελευταίου
δείπνου
σημεῖον·
οὕτω
γὰρ
|
τὸ |
Μακεδονικὸν
οἶσθα
ἔθος
ἐν
ταῖς |
[4, 154] |
τηνικαῦτα
προπαροξύνεται·
ὁπότε
δὲ
παροξύνεται,
|
τὸ |
μάχεσθαι
ῥῆμα
περιέχει,
ὡς
ἐν |
[4, 154] |
μάχεσθαι
μᾶλλον
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
γὰρ
|
τὸ |
μάχη
συντιθέμενον
τὸ
τέλος
εἰς |
[4, 174] |
ὁ
Ξενοφῶν,
ἐχρῶντο
αὐλοῖς
σπιθαμιαίοις
|
τὸ |
μέγεθος,
ὀξὺ
καὶ
γοερὸν
φθεγγομένοις. |
[4, 145] |
Ἑκάσταις
γὰρ
τῶν
πόλεων
κατὰ
|
τὸ |
μέγεθος
ὥσπερ
ὁ
φόρος
καὶ |
[4, 147] |
κάκκαβος,
ὦ
φιλότας,
ἀλλ´
ἀλλοπλατεῖς
|
τὸ |
μέγιστον
πάντ´
ἔπαθεν
λιπαροντεσ
εγχελεατινες |
[4, 156] |
αὐτὸν
τὸν
θεόν,
ἐξ
οὗ
|
τὸ |
μεθύειν
πᾶσιν
ἡμῖν
γίνεται,
(ἦ |
[4, 155] |
Ἀλέξανδρον
τὸν
Φιλίππου
(τῶν
φίλων
|
τὸ |
μέλλον
παρατεθήσεσθαι
τῶν
τραγημάτων
περιεχρύσουν· |
[4, 147] |
(Μικρὰ
δὲ
κακκάβι´
ἦς
ἔχοντα
|
τὸ |
μὲν
γαλεοῦ
τι,
ναρκίον
ἄλλο |
[4, 163] |
Ἦν
δ´
ὁ
Διόδωρος
οὗτος
|
τὸ |
μὲν
γένος
Ἀσπένδιος,
Πυθαγορικὸς
δὲ |
[4, 151] |
τις
Ἀρύστας
ὄνομα,
φαγεῖν
δεινός,
|
τὸ |
μὲν
διαρριπτεῖν
εἴα
χαίρειν,
λαβὼν |
[4, 132] |
μόνον,
ἵνα
ταὐτὰ
πάντες,
μὴ
|
τὸ |
μὲν
ἐγώ,
τὸ
δ´
ἕτερος |
[4, 157] |
{Α.
Ἐπὶ
ταύτῃ
φέρων
εἰς
|
τὸ |
μέσον
ἐπεχόρευσε
σαπέρδης
μέγας
ὑπό |
[4, 149] |
καὶ
τὰ
σιτία
πᾶσιν
εἰς
|
τὸ |
μέσον
παρατιθέασι
καὶ
κρατῆρα
τὸν |
[4, 131] |
πρωκτοῦ
καὶ
τῶν
πλευρῶν
διακόψειεν
|
τὸ |
μέτωπον.
{Α.
Οἶνοι
δέ
σοι, |
[4, 142] |
πάλιν
οὕτως
ὑπερτείνειν
ὡς
εἰς
|
τὸ |
μηθὲν
δαπανᾶν,
ὑπερβάλλοντα
τὸ
σύμμετρον |
[4, 154] |
παλαιόν,
φησίν,
ὅτι
παρατεθέντων
κωλήνων
|
τὸ |
μηρίον
ὁ
κράτιστος
ἐλάμβανεν·
εἰ |
[4, 165] |
ἐπιτελεσθῆναί
ποτ´
αὐτῷ
τοῦ
πατρὸς
|
τὸ |
μνῆμα,
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἕνα
λίθον |
[4, 176] |
Τὸν
κάλαμον.
Σώπατρος
Βακχίδι·
Καὶ
|
τὸ |
μόναυλον
μέλος
ἤχησε.
Πρωταγορίδης
δ´ |
[4, 154] |
νῦν
ἑστᾶσιν.
Ἔοικεν
δὲ
πεποιῆσθαι
|
τὸ |
ὄνομα
οὐκ
ἐκ
τοῦ
μάχη, |
[4, 174] |
δὲ
οὐκ
οἶδα
εἰ
περὶ
|
τὸ |
ὄνομα
σφάλλεται.
Ὁ
μέντοι
Ἀριστόξενος |
[4, 174] |
ἦχον
ἀποτελοῦσι
προσηνῆ.
Ἔοικεν
δὲ
|
τὸ |
ὄργανον
βωμῷ
στρογγύλῳ,
καί
φασι |
[4, 175] |
καλούμενον
λυροφοίνικα
σαμβύκην.
Τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
ὄργανον
Νεάνθης
ὁ
Κυζικηνὸς
ἐν |
[4, 174] |
Ἀλκείδης
ἔφη·
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
τὸ |
ὄργανον
τοῦτο
ἡ
ὕδραυλις,
εἴτε |
[4, 174] |
ἴσως
ῥηθείη
διὰ
τὸ
ἐμπνεῖσθαι
|
τὸ |
ὄργανον
ὑπὸ
τοῦ
ὕδατος.
Κατεστραμμένοι |
[4, 168] |
μὴ
ἔκ
τινος
περιουσίας
ζῶντας
|
τὸ |
παλαιὸν
ἀνεκαλοῦντο
οἱ
Ἀρεοπαγῖται
καὶ |
[4, 161] |
φιλόσοφοι,
οὐδὲν
ἀσκεῖτε,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὸ |
πάντων
χαλεπώτατον
λαλεῖτε
περὶ
ὧν |
[4, 150] |
μνημονεύει
Ξενοφῶν
ἐν
ζʹ
Ἀναβάσεως
|
τὸ |
παρὰ
Σεύθῃ
διαγράφων
συμπόσιον
ἐν |
[4, 152] |
ὑψηλῆς
κλίνης
κατακειμένῳ
τῷ
βασιλεῖ
|
τὸ |
παραβληθὲν
ὑπ´
αὐτοῦ
κυνιστὶ
σιτεῖται |
[4, 146] |
ἐπὶ
τὸ
ἄριστον
μόνον
διὰ
|
τὸ |
παρῃτῆσθαι,
ἵνα
μὴ
δὶς
πορεύωνται, |
[4, 156] |
λῷστε
ἀνδρῶν,
μὴ
φθονήσῃς
ἡμῖν
|
τὸ |
Παρμενίσκειον
ἐκεῖνο
διελθεῖν
συμπόσιον.
Καὶ |
[4, 156] |
τε
πολλῷ
ἦν
ἄμεινον
κατὰ
|
τὸ |
Παρμενίσκου
τῶν
κυνικῶν
συμπόσιον
δειπνεῖν |
[4, 144] |
τὸ
φιλόπονος
εἶναι
πᾶν
μὲν
|
τὸ |
παρὸν
ἡδέως
ἔπινε,
πᾶν
δὲ |
[4, 142] |
τὰ
φιδίτια
οὐκ
ἤρχοντο
κατὰ
|
τὸ |
πάτριον
ἔθος·
(ὅτε
δὲ
καὶ |
[4, 184] |
ἄλλων
πολλῶν
τεχνιτῶν·
οἳ
διὰ
|
τὸ |
πένεσθαι
διδάσκοντες
ἃ
ἠπίσταντο
πολλοὺς |
[4, 139] |
τρεῖς
ἡμέρας
συντελοῦσι
καὶ
διὰ
|
τὸ |
πένθος
τὸ
γενόμενον
περὶ
τὸν |
[4, 154] |
καταδείξαντος.
Ὅτι
δὲ
ἀρχαῖον
ἦν
|
τὸ |
περὶ
τοὺς
μονομάχους
καὶ
Ἀριστοφάνης |
[4, 157] |
Ἢ
μόνον
ἀνέγνωτε
συγγραμμάτων
αὐτοῦ
|
τὸ |
περιέχον
λεκίθου
καὶ
φακῆς
σύγκρισιν; |
[4, 141] |
αὐτὴν
τὴν
συνουσίαν,
νομίζοντες
καὶ
|
τὸ |
πλείονα
τῶν
ἱκανῶν
παρασκευάζειν
περιττὸν |
[4, 132] |
παράγων
ποιεῖ
τάδε
λέγοντα·
Πόσοι
|
τὸ |
πλῆθός
εἰσιν
οἱ
κεκλημένοι
(εἰς |
[4, 132] |
εἶναι
τῆς
ἐν
ἄστει
παρασκευῆς,
|
τὸ |
πλῆθος
τῶν
ὀστρέων
(καὶ
τὴν |
[4, 132] |
ποιήσας
πάντα
κἀσκοροδισμένα.
Διὰ
γὰρ
|
τὸ |
πλῆθος
τῶν
παρ´
αὐτοῖς
ἰχθύων |
[4, 139] |
Δημήτριος
ὁ
Τροιζήνιος
βιβλιολάθαν
διὰ
|
τὸ |
πλῆθος
ὧν
ἐκδέδωκε
συγγραμμάτων·
ἐστὶ |
[4, 172] |
καὶ
μέλι
χλωρόν.
Ὅτι
δὲ
|
τὸ |
ποίημα
τοῦτο
Στησιχόρου
ἐστὶν
ἱκανώτατος |
[4, 142] |
αὐτὸς
προσκαλέσαιτο.
Κατελαμβάνετο
δὲ
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
μετὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
κατακείμενος |
[4, 146] |
ἑαυτῶν.
Ὁ
λιβανωτὸς
εὐσεβὲς
(καὶ
|
τὸ |
πόπανον·
τοῦτ´
ἔλαβεν
ὁ
θεὸς |
[4, 152] |
κυμίνου·
τοῦτο
δὲ
καὶ
εἰς
|
τὸ |
ποτὸν
ἐμβάλλουσιν.
Ἐλαίῳ
δ´
οὐ |
[4, 142] |
τε
παῖς
ἐφειστήκει
κεκραμένον
ἔχων
|
τὸ |
ποτὸν
καὶ
τῷ
αἰτοῦντι
προσέφερε. |
[4, 184] |
ἐν
τοῖς
Δαιταλεῦσι
τὴν
περὶ
|
τὸ |
πρᾶγμα
τοῦτο
σπουδὴν
ὅταν
λέγῃ· |
[4, 130] |
συγκρῖναι
ἔχεις
τῶν
Ἑλληνικῶν
δείπνων
|
τὸ |
προκείμενον
τοῦτο
συμπόσιον;
Ὁπότε
καὶ |
[4, 132] |
βελτίω
δεῖπνα
ἢ
ἐν
Χαλκίδι,
|
τὸ |
προοίμιον
εἶπε
τῶν
ἐν
Χαλκίδι |
[4, 150] |
σιτουμένων
τῷ
βουλομένῳ
ἀνελθόντι
εἰς
|
τὸ |
πρυτανεῖον
δειπνεῖν,
οἴκοθεν
παρασκευάσαντα
αὑτῷ |
[4, 150] |
εἰσφέρεται
δὲ
οὐδὲ
ἀμὶς
εἰς
|
τὸ |
πρυτανεῖον.
Ἐὰν
δέ
τις
Ναυκρατιτῶν |
[4, 150] |
δὲ
οὐκ
ἔξεστιν
εἰσιέναι
εἰς
|
τὸ |
πρυτανεῖον
ἢ
μόνῃ
τῇ
αὐλητρίδι. |
[4, 128] |
δεῖπνον
Ἀφροδίσια
ἐπιτελοῦντος
Ἀθήνησι
καὶ
|
τὸ |
Πτολεμαίου
τοῦ
βασιλέως.
Δώσομεν
δέ |
[4, 146] |
τοῦτ´
ἔλαβεν
ὁ
θεὸς
ἐπὶ
|
τὸ |
πῦρ
ἅπαν
ἐπιτεθέν.
Οἳ
δὲ |
[4, 138] |
μύρτα
καὶ
φηγοὺς
σποδιοῦσι
πρὸς
|
τὸ |
πῦρ
μετρίως
ὑποπίνοντες.
(Καὶ
οὕτως |
[4, 163] |
ὁ
Στρατόνικος
ἐκέλευσε
τὸν
ἀπαίροντα
|
τὸ |
ῥηθὲν
ἀπαγγεῖλαι
Τῷ
περὶ
θηροπέπλου |
[4, 162] |
σοφοὶ
ἀσπάζεσθε,
μόνον
τοῦτο
πυθαγορίζοντες
|
τὸ |
σιωπᾶν,
δι´
ἀσθένειαν
λόγων
τοῦτο |
[4, 136] |
ὥστε
λέων,
παλάμῃ
δ´
ἔχε
|
τὸ |
σκέλος
αὐτοῦ,
ὄφρα
οἱ
οἴκαδ´ |
[4, 160] |
ὀπτωμένων
ἴδω
τιν´
ὑμῶν
συσπάσαντα
|
τὸ |
σκέλος,
Ζηνωνικῷ
πραθήσεθ´
οὗτος
κυρίῳ |
[4, 134] |
Μάτρων
ὁ
παρῳδός,
ὅπερ
διὰ
|
τὸ |
σπάνιον
οὐκ
ἂν
ὀκνήσαιμι
ὑμῖν, |
[4, 174] |
τρίτῳ
περὶ
ὀνομασιῶν
(ἐστὶ
δὲ
|
τὸ |
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν
καὶ
ὀργάνων) |
[4, 144] |
Κάσανδρον
περὶ
βασιλείας
(εἰ
γνήσιον
|
τὸ |
σύγγραμμα·
πολλοὶ
γὰρ
αὐτό
φασιν |
[4, 142] |
εἰς
τὸ
μηθὲν
δαπανᾶν,
ὑπερβάλλοντα
|
τὸ |
σύμμετρον
τῆς
διαίτης.
Τὸ
μὲν |
[4, 148] |
ὅτε
καὶ
πολλῷ
κρεῖττον
διακοσμήσασα
|
τὸ |
συμπόσιον
ἐποίησε
φανῆναι
τὰ
πρῶτα |
[4, 162] |
ὡραίους
καὶ
τὰς
ὡραίας
εἰς
|
τὸ |
συμπόσιον
καὶ
πότε
αὐτοὺς
προσδεκτέον |
[4, 157] |
τῷ
βʹ
τῶν
Νόστων
Μετὰ
|
τὸ |
συντελέσαι
τοὺς
ἄθλους
Ἡρακλέα
Εὐρυσθέως |
[4, 144] |
παρὸν
ἡδέως
ἔπινε,
πᾶν
δὲ
|
τὸ |
συντυχὸν
ἡδέως
ἤσθιεν·
εἰς
δὲ |
[4, 142] |
ἕκαστον
καὶ
πάντας
ἐκκαλούμενος
εἰς
|
τὸ |
τὰ
μὲν
ἀκούειν,
τὰ
δὲ |
[4, 172] |
χόνδρον
ἕψει
καὶ
φέρει
μετὰ
|
τὸ |
τάριχος,
εἶτα
θρῖον
καὶ
βότρυς· |
[4, 130] |
(βοῦς
ὤπτων,
ὗς,
ἐλάφους,
ἄρνας·
|
τὸ |
τελευταῖον
δ´
ὁ
μάγειρος
ὅλον |
[4, 166] |
τῶν
Φιλιππικῶν,
ἀφ´
ἧς
τινες
|
τὸ |
τελευταῖον
μέρος
χωρίσαντες,
ἐν
ᾧ |
[4, 154] |
Ὁπότε
γὰρ
τὸ
μάχη
συντιθέμενον
|
τὸ |
τέλος
εἰς
ος>
τρέπει,
ὡς |
[4, 154] |
ἐν
Μαντινείᾳ
πρῶτον
εὑρέθησαν
(Δημέου
|
τὸ |
τέχνημα
καταδείξαντος.
Ὅτι
δὲ
ἀρχαῖον |
[4, 163] |
καὶ
ἀνυποδητῶν.
(Ὅθεν
καὶ
Πυθαγορικὸν
|
τὸ |
τῆς
κόμης
ἔδοξαν
εἶναί
τινες |
[4, 128] |
πέντε
χρυσῶν
ἑκάστῃ
δ´
ἦν
|
τὸ |
τίμημα.
(Ἐπεὶ
δ´
ἐξέπιον
τὰς |
[4, 173] |
κοινῇ
δὲ
πάντες
Ἐλεοδύται
διὰ
|
τὸ |
τοῖς
ἐλεοῖς
ὑποδύεσθαι
διακονοῦντες
ἐν |
[4, 175] |
οἶσθ´
ἀγαθόν.
Οὐδὲ
σαμβυκίστριαν;
Καὶ
|
τὸ |
τρίγωνον
δὲ
καλούμενον
ὄργανον
Ἰόβας |
[4, 170] |
πρώτιστον
ὑποθεὶς
εἰς
λοπάδα
νεανικὴν
|
τὸ |
τρίμμ´
ἐπιπολῆς
εὐρύθμως
διειμένον
ὄξει |
[4, 132] |
τίς
ἐστιν
αὕτη
σοι,
πάτερ,
|
τὸ |
τῶν
ἐδομένων
τὰ
στόματα
προειδέναι. |
[4, 131] |
Ἀναξανδρίδης
δ´
ἐν
Πρωτεσιλάῳ
διασύρων
|
τὸ |
τῶν
Ἰφικράτους
γάμων
συμπόσιον,
ὅτε |
[4, 174] |
οἷον
κλεψύδραν
μεγάλην
λίαν.
Καὶ
|
τὸ |
ὑδραυλικὸν
δὲ
ὄργανον
δοκεῖ
κλεψύδρα |
[4, 175] |
δὲ
κρεῖττον,
ὦ
Οὐλπιανὲ
σοφώτατε,
|
τὸ |
ὑδραυλικὸν
τοῦτο
ὄργανον
τοῦ
καλουμένου |
[4, 174] |
γάρ
εἰσιν
οἱ
αὐλοὶ
εἰς
|
τὸ |
ὕδωρ
καὶ
ἀρασσομένου
τοῦ
ὕδατος |
[4, 141] |
καλούμενα.
Συμφέρει
δ´
ἕκαστος
εἰς
|
τὸ |
φιδίτιον
ἀλφίτων
μὲν
ὡς
τρία |
[4, 139] |
τῇ
Λακεδαίμονι
τοῖς
εἰσιοῦσιν
εἰς
|
τὸ |
φιδίτιον
μετὰ
δεῖπνον
τὸ
καλούμενον |
[4, 159] |
Ἔπὶ
τοσοῦτόν
τινες
ἐκπίπτουσι
πρὸς
|
τὸ |
φιλάργυρον
(ὥστε
ἱστορῆσθαι
πρὸς
τῇ |
[4, 166] |
τοὺς
μὲν
ἄλλους
ἀνθρώπους
διὰ
|
τὸ |
φιλοπονεῖσθαι
καὶ
περὶ
τὰς
ἐργασίας |
[4, 144] |
ὅσα
πραγματεύονται.
(Ἀγησίλαος
δὲ
διὰ
|
τὸ |
φιλόπονος
εἶναι
πᾶν
μὲν
τὸ |
[4, 132] |
πρὸς
τὴν
γαστέρα·
κατέπασα
γὰρ
|
τὸ |
χεῖλος,
οὐκ
ἐνέπλησα
δέ.
Τί |
[4, 159] |
οὐ
γὰρ
ἐν
γαστρὸς
βορᾷ
|
τὸ |
χρηστὸν
εἶναι,
μέτρια
δ´
ἐξαρκεῖν |
[4, 167] |
ταλάντων
Πυγμαλίωνι
τῷ
Κιτιεῖ,
(ἅμα
|
τὸ |
χωρίον
καὶ
τὴν
αὑτοῦ
βασιλείαν· |