Alphabétiquement     [«   »]
τλάμων 1
Τμῆγε 1
Τὸ 17
τὸ 181
τό 4
τόδε 1
τοι 3
Fréquences     [«    »]
155 τὴν
161 τὸν
155 τοῦ
181 τὸ
238
288 τῶν
313 δ´
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

τὸ


Livre, pages
[4, 154]   πελέκει, ὥστε τοὺς κληρονόμους κομίσασθαι  τὸ   ἆθλον· καὶ πολλάκις ἀπογραφομένους πλείους
[4, 139]   μοίρας ἀκολουθῶν διάκονος κηρύττει  τὸ   ἄικλον προστιθεὶς τοῦ πέμψαντος τὴν
[4, 167]   ὄντων ἔθηκεν αὐτῇ θρόνον παρὰ  τὸ   ἀνάκτορον, οἰμώξεσθαι φήσας τοὺς κωλύσοντας.
[4, 156]   ὥσπερ νηστείαν ἄγοντας καὶ περιμένοντας  τὸ   ἀνατέλλον ἄστρον, (οὗ φασι μὴ
[4, 171]   διακονοῦσι πρῶτον κελεύουσιν ἀπογεύεσθαι διὰ  τὸ   ἀπιστεῖν μὴ καὶ ἐν τούτοις
[4, 156]   ἐστιν. Καὶ τῶν μὲν ἐγκωμιαζόντων  τὸ   ἀπὸ τῆς Λέρνης, ἄλλων δὲ
[4, 156]   ἀπὸ τῆς Λέρνης, ἄλλων δὲ  τὸ   ἀπὸ τῆς Πειρήνης, Καρνεῖος
[4, 159]   χρῶνται τῷ ἀργυρίῳ εἶπεν Πρὸς  τὸ   ἀριθμεῖν. Διογένης δ´ ἐν τῇ
[4, 146]   οἱ ἐντιμότατοι τῶν συνδείπνων ἐπὶ  τὸ   ἄριστον μόνον διὰ τὸ παρῃτῆσθαι,
[4, 145]   ἀλλήλων, ἐν βασιλεὺς  τὸ   ἄριστον ποιεῖται καὶ ἐν
[4, 144]   συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς δὲ  τὸ   ἀσμένως κοιμηθῆναι πᾶς τόπος ἱκανὸς
[4, 152]   χρῶνται διὰ σπάνιν καὶ διὰ  τὸ   ἀσύνηθες ἀηδὲς αὐτοῖς φαίνεται. Ὅταν
[4, 165]   Ἀρκαδικοῖς δείπνοις μνήμης ἠξιωμένων. Καὶ  τὸ   ἀσώτιον ποῦ κεῖται; Ἀσώτους μὲν
[4, 134]   καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ κατὰ  τὸ   Ἀττικὸν ἔθος (τῆς ὀρχήσεως) κωμῳδεῖ
[4, 175]   Ῥηγίνου ποιητοῦ, ὡς καὶ Ἀνακρέοντος  τὸ   βάρβιτον. Ἐπεὶ δὲ ἡμῶν τῶν
[4, 145]   ᾄδουσι. Τὸ δὲ δεῖπνον, φησί,  τὸ   βασιλέως καλούμενον ἀκούσαντι μὲν δόξει
[4, 162]   Κτησίβιος καὶ χαρίεις περὶ  τὸ   γελοῖον· ~(διὸ καὶ πάντες αὐτὸν
[4, 139]   συντελοῦσι καὶ διὰ τὸ πένθος  τὸ   γενόμενον περὶ τὸν Ὑάκινθον οὔτε
[4, 163]   αὐτοῦ γράφει οὕτως· Διοδώρου τοῦ  τὸ   γένος Ἀσπενδίου τὴν ἐξηλλαγμένην εἰσαγαγόντος
[4, 157]   ἔφη τὸν Ὅμηρον Σύρον ὄντα  τὸ   γένος κατὰ τὰ πάτρια ἰχθύων
[4, 159]   λέγων ὧδε· Ἐστὶν δὲ ποδαπὸς  τὸ   γένος οὗτος; {Β. Πλούσιος· τούτους
[4, 168]   τις αὐτῷ ἔλεγεν καταισχύνας  τὸ   γένος. Πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὰ
[4, 158]   μετρία βιοτά μοι σώφρονος τραπέζης,  (τὸ   δ´ ἄκαιρον ἅπαν ὑπερβάλλον τε
[4, 144]   βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα τῶν πρηγμάτων·  (τὸ   δ´ ἂν ἅδῃ σφίσι βουλευομένοισι,
[4, 132]   πάντες, μὴ τὸ μὲν ἐγώ,  τὸ   δ´ ἕτερος (Δρομέας δ´
[4, 142]   Τὸ μὲν γὰρ ἀνελεύθερον ἐνόμιζε,  τὸ   δ´ ὑπερήφανον. δ´ οἶνος
[4, 136]   κρατερῶς παλάμῃ ἐπορέχθην γεύσασθ´ ἱμείρων·  τὸ   δέ γ´ ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν,
[4, 151]   εἰσῆλθον ἐπὶ τὸ δεῖπνον πάντες  (τὸ   δὲ δεῖπνον ἦν καθημένοις κύκλῳ)
[4, 135]   ἀφειστήκει, κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων αἰρομένων·  τὸ   δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι.
[4, 153]   ἦν ἄρτος μέγας καὶ κρέας,  τὸ   δὲ ποτὸν κεκραμένος οἶνος οἷος
[4, 145]   τῶν υἱῶν ἔνιοι. Καὶ παρὰ  τὸ   δεῖπνον ᾄδουσί τε καὶ ψάλλουσιν
[4, 141]   ζωμὸς ἱκανὸς ὢν παρὰ πᾶν  τὸ   δεῖπνον ἅπαντας αὐτοὺς παραπέμπειν, κἂν
[4, 140]   τὰ διδόμενα τοῖς φιδίταις μετὰ  τὸ   δεῖπνον· ἄρτος γάρ ἐστι καὶ
[4, 145]   τινας ἀφίκηται τῶν ἀρχομένων, εἰς  τὸ   δεῖπνον αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα,
[4, 146]   κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ ταῦτα μετὰ  τὸ   δεῖπνον εἰ δὲ Ξέρξης δὶς
[4, 141]   Μόλπις δέ φησι· Μετὰ δὲ  τὸ   δεῖπνον εἴωθεν ἀεί τι παρά
[4, 145]   μέγεθος ὥσπερ φόρος καὶ  τὸ   δεῖπνον ἐκ παλαιοῦ τεταγμένον ἐστίν.
[4, 140]   Λάκων κάπτειν αὐτοὺς μετὰ  τὸ   δεῖπνον ἐν φύλλοις δάφνης, παρὸ
[4, 132]   Μένανδρος δ´ ἐν Τροφωνίῳ· Ξένου  τὸ   δεῖπνόν ἐστιν ὑποδοχή. {Β. Τίνος;
[4, 157]   τηνικάδε; Ἔλεγεν ὄψον συνάγειν πρὸς  τὸ   δεῖπνον. (Ἡμῖν δὲ αὐτάρκης μερὶς
[4, 168]   εἱστία τοὺς ἑταίρους, συνελθόντων εἰς  τὸ   δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν
[4, 140]   λέγουσιν οἱ Λάκωνες τὴν μετὰ  τὸ   δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´ οὐδὲ τὰ
[4, 154]   ἱστοριῶν Κελτοί, φησίν, ἐνίοτε παρὰ  τὸ   δεῖπνον μονομαχοῦσιν. Ἐν γὰρ τοῖς
[4, 142]   αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ μετὰ  τὸ   δεῖπνον οὐ πλεῖον ἐδίδοτο δύο
[4, 151]   τούτοις· ~(Ἐπειδὴ δὲ εἰσῆλθον ἐπὶ  τὸ   δεῖπνον πάντες (τὸ δὲ δεῖπνον
[4, 149]   αὐτοῖς πολυφαγία. Μετὰ δὲ  τὸ   δεῖπνον σπονδὰς ἐποιοῦντο οὐκ ἀπονιψάμενοι
[4, 153]   τῶν ἱστοριῶν Ῥωμαίους ἱστορεῖ παρὰ  τὸ   δεῖπνον συμβάλλειν μονομαχίας, γράφων οὕτως·
[4, 146]   μυρίων πεντακισχιλίων, καὶ ἀνηλίσκετο εἰς  τὸ   δεῖπνον τάλαντα τετρακόσια. Γίνεται δὲ
[4, 145]   τὸ ἥμισυ τῆς ἡμέρας περὶ  τὸ   δεῖπνον. Τῶν δὲ τοῦ βασιλέως
[4, 140]   (Ἔτι φησὶν Πολέμων καὶ  τὸ   δεῖπνον ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων ἄικλον
[4, 130]   ἀγομένων θεασαίμεθα πάντες ἐξενήφομεν, ὀρθοὶ  τὸ   δὴ λεγόμενον ἀνιστάμενοι. Ἔναττον οὖν
[4, 144]   τὸ ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον  τὸ   ἑαυτοῖς. (Τὸ γὰρ τὰ εἰωθότα
[4, 153]   τὸν τιμωρησάμενον ὡς εὐεργέτην ἐπὶ  τὸ   ἔδαφος πρηνὴς προσπεσὼν προσκυνεῖ. Ἐν
[4, 153]   ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι, παρὰ Τυρρηνῶν παραλαβόντες  τὸ   ἔθος, ἀλλὰ κἀν ταῖς ἑστιάσεσιν.
[4, 130]   τὰς εὐτυχεῖς σπυρίδας, ἕως ἐσάλπισε  τὸ   εἰωθὸς τοῦ τελευταίου δείπνου σημεῖον·
[4, 129]   Κάρανος αὐτῷ χαρίζεται κενὸν  τὸ   ἔκπωμα. ~Ἐπὶ τούτοις χορὸς εἰσῆλθεν
[4, 171]   τὴν βασιλικὴν καλοῦντες τράπεζαν παρὰ  τὸ   ἐλεόν. Ἀρτεμίδωρος δ´ αὐτοὺς δειπνοκλήτορας
[4, 174]   δὲ ἂν ἴσως ῥηθείη διὰ  τὸ   ἐμπνεῖσθαι τὸ ὄργανον ὑπὸ τοῦ
[4, 148]   αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα προσαγορευθεὶς διὰ  τὸ   ἐν στρατοπέδῳ γεννηθῆναι οὐ μόνον
[4, 182]   καὶ κλεψιάμβους καὶ σκινδαψοὺς καὶ  τὸ   ἐννεάχορδον καλούμενον. Πλάτων δ´ ἐν
[4, 169]   καὶ ὅπερ Μάγνος εἴρηκε  τὸ   ἐπεσθίειν καὶ τὸ ἐπιφαγεῖν. Καὶ
[4, 160]   περὶ παροιμιῶν ὡς παροιμίαν ἀναγράφει  τὸ   ἐπὶ τῇ φακῇ μύρον, ἧς
[4, 162]   σοφῆς ταύτης πραγματείας τοιοῦτον ἔχουσι  τὸ   ἐπίγραμμα συμποτικῶν διαλόγων. (Κτησίβιος δ´
[4, 169]   Μάγνος εἴρηκε τὸ ἐπεσθίειν καὶ  τὸ   ἐπιφαγεῖν. Καὶ Αἰμιλιανὸς ἔφη·
[4, 183]   σοφώτατον τῆς ἑαυτοῦ τέχνης τουτὶ  τὸ   εὕρημα ἀνέθηκε ἐν Ἀρτέμιδος. Μνημονεύει
[4, 145]   στρουθοὶ οἱ Ἀράβιοι ἐστὶν δὲ  τὸ   ζῷον μέγα καὶ χῆνες καὶ
[4, 157]   αἱ βαρεῖαι αὗται τροφαὶ φράττουσι  τὸ   ἡγεμονικὸν καὶ οὐκ ἐῶσι τὴν
[4, 144]   καὶ αὐτοὶ ἥδιον ἂν δειπνῆσαι  τὸ   ἡμῖν παρατιθέμενον δεῖπνον τὸ
[4, 145]   καλὰς ἔχοντες καὶ διατρίβουσι σχεδὸν  τὸ   ἥμισυ τῆς ἡμέρας περὶ τὸ
[4, 130]   ἀργυραῖς διαπεπερονημένοι περιεφέροντο ἑκάστῳ. Καὶ  τὸ   θαυμάσιον, ὅτι παρειμένοι καὶ καρηβαροῦντες
[4, 139]   ἄλλοι δ´ ἐφ´ ἵππων κεκοσμημένων  τὸ   θέατρον διεξέρχονται· χοροί τε νεανίσκων
[4, 148]   μετὰ ταῦτα διατρίψαντα περίοπτον ὑπὲρ  τὸ   θέατρον κατασκευάσαντα σχεδίαν χλωρᾷ πεπυκασμένην
[4, 160]   ἴσασιν ὅθεν εἴληφεν Οὐάρρων  τὸ   ἰαμβεῖον. (Σὺ δέ μοι δοκεῖς,
[4, 139]   τὴν Κορυθαλίαν καλουμένην Ἄρτεμιν, (ἧς  τὸ   ἱερὸν παρὰ τὴν καλουμένην Τίασσόν
[4, 139]   εἰς τὸ φιδίτιον μετὰ δεῖπνον  τὸ   καλούμενον ἄικλον εἰσφέρουσιν ἄρτους ἐν
[4, 138]   ἔχον κοπίς, καθάπερ καὶ  τὸ   καλούμενον ἄικλον. Ἐπὴν δὲ κοπίζωσι,
[4, 146]   τυρόν, μέλι· μικροῦ τάλαντον γίγνεται  τὸ   κατὰ λόγον. Ὡς γὰρ ὑπερβολῆς
[4, 156]   Καρνεῖος κατὰ Φιλόξενον εἶπε  τὸ   κατὰ χειρῶν. (Καὶ τῆς τραπέζης
[4, 184]   γὰρ οὗτος· παρ´ καὶ  τὸ   κέρας αὐτῷ προσάπτουσιν ἀναλογοῦν τῷ
[4, 151]   δὲ ἀνέστη θαρσαλέως καὶ δεξάμενος  τὸ   κέρας εἶπεν· Ἐγώ σοι,
[4, 151]   συνέπιε καὶ συγκατεσκεδάσατο μετ´ αὐτοῦ  τὸ   κέρας. Μετὰ δὲ ταῦτα εἰσῆλθον
[4, 151]   Ἀρύστας ἐπεὶ παρ´ αὐτὸν φέρων  τὸ   κέρας οἰνοχόος ἦν, εἶπεν
[4, 147]   Ῥόδιος ἐν τρίτῳ ἐμφυλίου πολέμου  τὸ   Κλεοπάτρας ἀναγράφων συμπόσιον τῆς τελευταίας
[4, 149]   εἶπεν εὐδειπνίας» Εἶτα δ´ εἰς  τὸ   κοινὸν ζωμὸς καὶ περίκομμα, πρόσχερα
[4, 173]   οὐ Δηλίους αὐτοὺς ὀνομάζει, ἀλλὰ  τὸ   κοινὸν τῶν Ἐλεοδυτῶν ἐπῃτιάσατο. Καὶ
[4, 128]   δειπνητικαί τινες ἐπιστολαί, Λυγκέως μὲν  τὸ   Λαμίας τῆς Ἀττικῆς αὐλητρίδος ἐμφανίζοντος
[4, 169]   πρότερον οἴσεις, θεοῖσιν ἐχθρὲ σύ,  (τὸ   λεβήτιον, τἀκ τοῦ νίτρου· πάλιν
[4, 135]   αὐδήεσσα, μόνη ἰχθὺς οὖσα  τὸ   λευκὸν καὶ μέλαν οἶδε. Καὶ
[4, 130]   τελευταίου δείπνου σημεῖον· οὕτω γὰρ  τὸ   Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθος ἐν ταῖς
[4, 154]   τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ παροξύνεται,  τὸ   μάχεσθαι ῥῆμα περιέχει, ὡς ἐν
[4, 154]   μάχεσθαι μᾶλλον συγκεῖσθαι. Ὁπότε γὰρ  τὸ   μάχη συντιθέμενον τὸ τέλος εἰς
[4, 174]   Ξενοφῶν, ἐχρῶντο αὐλοῖς σπιθαμιαίοις  τὸ   μέγεθος, ὀξὺ καὶ γοερὸν φθεγγομένοις.
[4, 145]   Ἑκάσταις γὰρ τῶν πόλεων κατὰ  τὸ   μέγεθος ὥσπερ φόρος καὶ
[4, 147]   κάκκαβος, φιλότας, ἀλλ´ ἀλλοπλατεῖς  τὸ   μέγιστον πάντ´ ἔπαθεν λιπαροντεσ εγχελεατινες
[4, 156]   αὐτὸν τὸν θεόν, ἐξ οὗ  τὸ   μεθύειν πᾶσιν ἡμῖν γίνεται, (ἦ
[4, 155]   Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου (τῶν φίλων  τὸ   μέλλον παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων περιεχρύσουν·
[4, 147]   (Μικρὰ δὲ κακκάβι´ ἦς ἔχοντα  τὸ   μὲν γαλεοῦ τι, ναρκίον ἄλλο
[4, 163]   Ἦν δ´ Διόδωρος οὗτος  τὸ   μὲν γένος Ἀσπένδιος, Πυθαγορικὸς δὲ
[4, 151]   τις Ἀρύστας ὄνομα, φαγεῖν δεινός,  τὸ   μὲν διαρριπτεῖν εἴα χαίρειν, λαβὼν
[4, 132]   μόνον, ἵνα ταὐτὰ πάντες, μὴ  τὸ   μὲν ἐγώ, τὸ δ´ ἕτερος
[4, 157]   {Α. Ἐπὶ ταύτῃ φέρων εἰς  τὸ   μέσον ἐπεχόρευσε σαπέρδης μέγας ὑπό
[4, 149]   καὶ τὰ σιτία πᾶσιν εἰς  τὸ   μέσον παρατιθέασι καὶ κρατῆρα τὸν
[4, 131]   πρωκτοῦ καὶ τῶν πλευρῶν διακόψειεν  τὸ   μέτωπον. {Α. Οἶνοι δέ σοι,
[4, 142]   πάλιν οὕτως ὑπερτείνειν ὡς εἰς  τὸ   μηθὲν δαπανᾶν, ὑπερβάλλοντα τὸ σύμμετρον
[4, 154]   παλαιόν, φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων  τὸ   μηρίον κράτιστος ἐλάμβανεν· εἰ
[4, 165]   ἐπιτελεσθῆναί ποτ´ αὐτῷ τοῦ πατρὸς  τὸ   μνῆμα, κατ´ ἐνιαυτὸν ἕνα λίθον
[4, 176]   Τὸν κάλαμον. Σώπατρος Βακχίδι· Καὶ  τὸ   μόναυλον μέλος ἤχησε. Πρωταγορίδης δ´
[4, 154]   νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν δὲ πεποιῆσθαι  τὸ   ὄνομα οὐκ ἐκ τοῦ μάχη,
[4, 174]   δὲ οὐκ οἶδα εἰ περὶ  τὸ   ὄνομα σφάλλεται. μέντοι Ἀριστόξενος
[4, 174]   ἦχον ἀποτελοῦσι προσηνῆ. Ἔοικεν δὲ  τὸ   ὄργανον βωμῷ στρογγύλῳ, καί φασι
[4, 175]   καλούμενον λυροφοίνικα σαμβύκην. Τοῦτο δὲ  τὸ   ὄργανον Νεάνθης Κυζικηνὸς ἐν
[4, 174]   Ἀλκείδης ἔφη· Ἀλλὰ μὴν καὶ  τὸ   ὄργανον τοῦτο ὕδραυλις, εἴτε
[4, 174]   ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ ἐμπνεῖσθαι  τὸ   ὄργανον ὑπὸ τοῦ ὕδατος. Κατεστραμμένοι
[4, 168]   μὴ ἔκ τινος περιουσίας ζῶντας  τὸ   παλαιὸν ἀνεκαλοῦντο οἱ Ἀρεοπαγῖται καὶ
[4, 161]   φιλόσοφοι, οὐδὲν ἀσκεῖτε, ἀλλὰ καὶ  τὸ   πάντων χαλεπώτατον λαλεῖτε περὶ ὧν
[4, 150]   μνημονεύει Ξενοφῶν ἐν ζʹ Ἀναβάσεως  τὸ   παρὰ Σεύθῃ διαγράφων συμπόσιον ἐν
[4, 152]   ὑψηλῆς κλίνης κατακειμένῳ τῷ βασιλεῖ  τὸ   παραβληθὲν ὑπ´ αὐτοῦ κυνιστὶ σιτεῖται
[4, 146]   ἐπὶ τὸ ἄριστον μόνον διὰ  τὸ   παρῃτῆσθαι, ἵνα μὴ δὶς πορεύωνται,
[4, 156]   λῷστε ἀνδρῶν, μὴ φθονήσῃς ἡμῖν  τὸ   Παρμενίσκειον ἐκεῖνο διελθεῖν συμπόσιον. Καὶ
[4, 156]   τε πολλῷ ἦν ἄμεινον κατὰ  τὸ   Παρμενίσκου τῶν κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν
[4, 144]   τὸ φιλόπονος εἶναι πᾶν μὲν  τὸ   παρὸν ἡδέως ἔπινε, πᾶν δὲ
[4, 142]   τὰ φιδίτια οὐκ ἤρχοντο κατὰ  τὸ   πάτριον ἔθος· (ὅτε δὲ καὶ
[4, 184]   ἄλλων πολλῶν τεχνιτῶν· οἳ διὰ  τὸ   πένεσθαι διδάσκοντες ἠπίσταντο πολλοὺς
[4, 139]   τρεῖς ἡμέρας συντελοῦσι καὶ διὰ  τὸ   πένθος τὸ γενόμενον περὶ τὸν
[4, 154]   καταδείξαντος. Ὅτι δὲ ἀρχαῖον ἦν  τὸ   περὶ τοὺς μονομάχους καὶ Ἀριστοφάνης
[4, 157]   μόνον ἀνέγνωτε συγγραμμάτων αὐτοῦ  τὸ   περιέχον λεκίθου καὶ φακῆς σύγκρισιν;
[4, 141]   αὐτὴν τὴν συνουσίαν, νομίζοντες καὶ  τὸ   πλείονα τῶν ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν
[4, 132]   παράγων ποιεῖ τάδε λέγοντα· Πόσοι  τὸ   πλῆθός εἰσιν οἱ κεκλημένοι (εἰς
[4, 132]   εἶναι τῆς ἐν ἄστει παρασκευῆς,  τὸ   πλῆθος τῶν ὀστρέων (καὶ τὴν
[4, 132]   ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ  τὸ   πλῆθος τῶν παρ´ αὐτοῖς ἰχθύων
[4, 139]   Δημήτριος Τροιζήνιος βιβλιολάθαν διὰ  τὸ   πλῆθος ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ
[4, 172]   καὶ μέλι χλωρόν. Ὅτι δὲ  τὸ   ποίημα τοῦτο Στησιχόρου ἐστὶν ἱκανώτατος
[4, 142]   αὐτὸς προσκαλέσαιτο. Κατελαμβάνετο δὲ ἐπὶ  τὸ   πολὺ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος
[4, 146]   ἑαυτῶν. λιβανωτὸς εὐσεβὲς (καὶ  τὸ   πόπανον· τοῦτ´ ἔλαβεν θεὸς
[4, 152]   κυμίνου· τοῦτο δὲ καὶ εἰς  τὸ   ποτὸν ἐμβάλλουσιν. Ἐλαίῳ δ´ οὐ
[4, 142]   τε παῖς ἐφειστήκει κεκραμένον ἔχων  τὸ   ποτὸν καὶ τῷ αἰτοῦντι προσέφερε.
[4, 184]   ἐν τοῖς Δαιταλεῦσι τὴν περὶ  τὸ   πρᾶγμα τοῦτο σπουδὴν ὅταν λέγῃ·
[4, 130]   συγκρῖναι ἔχεις τῶν Ἑλληνικῶν δείπνων  τὸ   προκείμενον τοῦτο συμπόσιον; Ὁπότε καὶ
[4, 132]   βελτίω δεῖπνα ἐν Χαλκίδι,  τὸ   προοίμιον εἶπε τῶν ἐν Χαλκίδι
[4, 150]   σιτουμένων τῷ βουλομένῳ ἀνελθόντι εἰς  τὸ   πρυτανεῖον δειπνεῖν, οἴκοθεν παρασκευάσαντα αὑτῷ
[4, 150]   εἰσφέρεται δὲ οὐδὲ ἀμὶς εἰς  τὸ   πρυτανεῖον. Ἐὰν δέ τις Ναυκρατιτῶν
[4, 150]   δὲ οὐκ ἔξεστιν εἰσιέναι εἰς  τὸ   πρυτανεῖον μόνῃ τῇ αὐλητρίδι.
[4, 128]   δεῖπνον Ἀφροδίσια ἐπιτελοῦντος Ἀθήνησι καὶ  τὸ   Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως. Δώσομεν δέ
[4, 146]   τοῦτ´ ἔλαβεν θεὸς ἐπὶ  τὸ   πῦρ ἅπαν ἐπιτεθέν. Οἳ δὲ
[4, 138]   μύρτα καὶ φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς  τὸ   πῦρ μετρίως ὑποπίνοντες. (Καὶ οὕτως
[4, 163]   Στρατόνικος ἐκέλευσε τὸν ἀπαίροντα  τὸ   ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι Τῷ περὶ θηροπέπλου
[4, 162]   σοφοὶ ἀσπάζεσθε, μόνον τοῦτο πυθαγορίζοντες  τὸ   σιωπᾶν, δι´ ἀσθένειαν λόγων τοῦτο
[4, 136]   ὥστε λέων, παλάμῃ δ´ ἔχε  τὸ   σκέλος αὐτοῦ, ὄφρα οἱ οἴκαδ´
[4, 160]   ὀπτωμένων ἴδω τιν´ ὑμῶν συσπάσαντα  τὸ   σκέλος, Ζηνωνικῷ πραθήσεθ´ οὗτος κυρίῳ
[4, 134]   Μάτρων παρῳδός, ὅπερ διὰ  τὸ   σπάνιον οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι ὑμῖν,
[4, 174]   τρίτῳ περὶ ὀνομασιῶν (ἐστὶ δὲ  τὸ   σύγγραμμα περὶ αὐλῶν καὶ ὀργάνων)
[4, 144]   Κάσανδρον περὶ βασιλείας (εἰ γνήσιον  τὸ   σύγγραμμα· πολλοὶ γὰρ αὐτό φασιν
[4, 142]   εἰς τὸ μηθὲν δαπανᾶν, ὑπερβάλλοντα  τὸ   σύμμετρον τῆς διαίτης. Τὸ μὲν
[4, 148]   ὅτε καὶ πολλῷ κρεῖττον διακοσμήσασα  τὸ   συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι τὰ πρῶτα
[4, 162]   ὡραίους καὶ τὰς ὡραίας εἰς  τὸ   συμπόσιον καὶ πότε αὐτοὺς προσδεκτέον
[4, 157]   τῷ βʹ τῶν Νόστων Μετὰ  τὸ   συντελέσαι τοὺς ἄθλους Ἡρακλέα Εὐρυσθέως
[4, 144]   παρὸν ἡδέως ἔπινε, πᾶν δὲ  τὸ   συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς δὲ
[4, 142]   ἕκαστον καὶ πάντας ἐκκαλούμενος εἰς  τὸ   τὰ μὲν ἀκούειν, τὰ δὲ
[4, 172]   χόνδρον ἕψει καὶ φέρει μετὰ  τὸ   τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ βότρυς·
[4, 130]   (βοῦς ὤπτων, ὗς, ἐλάφους, ἄρνας·  τὸ   τελευταῖον δ´ μάγειρος ὅλον
[4, 166]   τῶν Φιλιππικῶν, ἀφ´ ἧς τινες  τὸ   τελευταῖον μέρος χωρίσαντες, ἐν
[4, 154]   Ὁπότε γὰρ τὸ μάχη συντιθέμενον  τὸ   τέλος εἰς ος> τρέπει, ὡς
[4, 154]   ἐν Μαντινείᾳ πρῶτον εὑρέθησαν (Δημέου  τὸ   τέχνημα καταδείξαντος. Ὅτι δὲ ἀρχαῖον
[4, 163]   καὶ ἀνυποδητῶν. (Ὅθεν καὶ Πυθαγορικὸν  τὸ   τῆς κόμης ἔδοξαν εἶναί τινες
[4, 128]   πέντε χρυσῶν ἑκάστῃ δ´ ἦν  τὸ   τίμημα. (Ἐπεὶ δ´ ἐξέπιον τὰς
[4, 173]   κοινῇ δὲ πάντες Ἐλεοδύται διὰ  τὸ   τοῖς ἐλεοῖς ὑποδύεσθαι διακονοῦντες ἐν
[4, 175]   οἶσθ´ ἀγαθόν. Οὐδὲ σαμβυκίστριαν; Καὶ  τὸ   τρίγωνον δὲ καλούμενον ὄργανον Ἰόβας
[4, 170]   πρώτιστον ὑποθεὶς εἰς λοπάδα νεανικὴν  τὸ   τρίμμ´ ἐπιπολῆς εὐρύθμως διειμένον ὄξει
[4, 132]   τίς ἐστιν αὕτη σοι, πάτερ,  τὸ   τῶν ἐδομένων τὰ στόματα προειδέναι.
[4, 131]   Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν Πρωτεσιλάῳ διασύρων  τὸ   τῶν Ἰφικράτους γάμων συμπόσιον, ὅτε
[4, 174]   οἷον κλεψύδραν μεγάλην λίαν. Καὶ  τὸ   ὑδραυλικὸν δὲ ὄργανον δοκεῖ κλεψύδρα
[4, 175]   δὲ κρεῖττον, Οὐλπιανὲ σοφώτατε,  τὸ   ὑδραυλικὸν τοῦτο ὄργανον τοῦ καλουμένου
[4, 174]   γάρ εἰσιν οἱ αὐλοὶ εἰς  τὸ   ὕδωρ καὶ ἀρασσομένου τοῦ ὕδατος
[4, 141]   καλούμενα. Συμφέρει δ´ ἕκαστος εἰς  τὸ   φιδίτιον ἀλφίτων μὲν ὡς τρία
[4, 139]   τῇ Λακεδαίμονι τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς  τὸ   φιδίτιον μετὰ δεῖπνον τὸ καλούμενον
[4, 159]   Ἔπὶ τοσοῦτόν τινες ἐκπίπτουσι πρὸς  τὸ   φιλάργυρον (ὥστε ἱστορῆσθαι πρὸς τῇ
[4, 166]   τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους διὰ  τὸ   φιλοπονεῖσθαι καὶ περὶ τὰς ἐργασίας
[4, 144]   ὅσα πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος δὲ διὰ  τὸ   φιλόπονος εἶναι πᾶν μὲν τὸ
[4, 132]   πρὸς τὴν γαστέρα· κατέπασα γὰρ  τὸ   χεῖλος, οὐκ ἐνέπλησα δέ. Τί
[4, 159]   οὐ γὰρ ἐν γαστρὸς βορᾷ  τὸ   χρηστὸν εἶναι, μέτρια δ´ ἐξαρκεῖν
[4, 167]   ταλάντων Πυγμαλίωνι τῷ Κιτιεῖ, (ἅμα  τὸ   χωρίον καὶ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν·




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008