Livre, pages |
[4, 150] |
θοίνης
εὐτελεστέρας.
Τίνα
δ´
ἦν
|
τὰ |
Αἰγύπτια
δεῖπνα
Πρωταγορίδης
ἐν
τῷ |
[4, 150] |
δ´
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς
προκρίνων
|
τὰ |
Αἰγυπτιακὰ
δεῖπνα
τῶν
Περσικῶν
Αἰγυπτίων |
[4, 143] |
τράπεζα
τρίτη
δεξιᾶς
εἰσιόντων
εἰς
|
τὰ |
ἀνδρεῖα,
ἣν
Ξενίου
τε
Διὸς |
[4, 171] |
ὅπως
ἂν
ἡ
βουλὴ
ἄγῃ
|
τὰ |
Ἀπατούρια
μετὰ
τῶν
ἄλλων
Ἀθηναίων |
[4, 139] |
παίδων·
κομίζουσι
γὰρ
αἱ
τιτθαὶ
|
τὰ |
ἄρρενα
παιδία
κατὰ
τὸν
καιρὸν |
[4, 131] |
(Λυγκεὺς
δ´
ἐν
Κενταύρῳ
διαπαίζων
|
τὰ |
Ἀττικὰ
δεῖπνά
φησι·
Μάγειρ´,
ὁ |
[4, 137] |
(Ἄλεξις
δ´
ἐν
Συντρέχουσιν
ἐπισκώπτων
|
τὰ |
Ἀττικὰ
δεῖπνά
φησιν·
Ἔγωγε
δύο |
[4, 151] |
(Καὶ
οἱ
ἄλλοι
δὲ
κατὰ
|
τὰ |
αὐτὰ
ἐποίουν,
καθ´
οὓς
καὶ |
[4, 144] |
καὶ
ἐν
φυλακῇ
ὄντα
πάλιν
|
τὰ |
αὐτὰ
παρατίθεσθαι
ζῶντα
λαμπρῶς.
Διὸ |
[4, 169] |
ἔμαθον
ὥστε
τοὺς
δειπνοῦντας
εἰς
|
τὰ |
βατάνι´
ἐμβάλλειν
ποιῶ
ἐνίοτε
τοὺς |
[4, 143] |
δέδοται.
Ἀπὸ
δὲ
τῆς
τραπέζης
|
τὰ |
βέλτιστα
τῶν
παρακειμένων
ἡ
προεστηκυῖα |
[4, 176] |
Σκίρπαλος
Εὐπαλάμου,
ἤειδεν
δ´
αὐτοῦ
|
τὰ |
γενέθλια·
τοῦτο
γὰρ
εἶχεν,
πανμαρπᾶν |
[4, 151] |
ἄρτον
καὶ
κρέα
θέμενος
ἐπὶ
|
τὰ |
γόνατα
ἐδείπνει.
Κέρατα
δὲ
οἴνου |
[4, 153] |
ἐστι.
Διοινοχοεῖται
μὲν
γὰρ
οἰνόμελι,
|
τὰ |
δὲ
βρώματα
ἄρτοι
μεγάλοι
καὶ |
[4, 161] |
διεσμιλευμέναι
τε
φροντίδες
τρέφους´
ἐκείνους,
|
τὰ |
δὲ
καθ´
ἡμέραν
τάδε·
(ἄρτος |
[4, 167] |
οἱ
πόλεμοι
καὶ
αἱ
στρατεῖαι,
|
τὰ |
δὲ
καὶ
αἱ
πολυτέλειαι
θρασεῖς |
[4, 142] |
εἰς
τὸ
τὰ
μὲν
ἀκούειν,
|
τὰ |
δὲ
λέγειν
αὐτούς,
ὥστε
τεθηρευμένους |
[4, 142] |
μὲν
τραπεζίου
ἦν
τοῦ
τυχόντος,
|
(τὰ |
δὲ
λοιπὰ
ὥστε
μήθ´
ὑπεραίρειν |
[4, 129] |
Καππαδοκίων,
ὧν
τὰ
μὲν
ἐφάγομεν,
|
τὰ |
δὲ
τοῖς
θεράπουσιν
ἐπεδώκαμεν.
Καὶ |
[4, 164] |
εὑρίσκει
τέχνην
καινὴν
πορίζεται
τε
|
τὰ |
δεῖπν´
ἀσύμβολα.
Ὅπου
γάρ
ἐστιν |
[4, 164] |
δ´
ὑμεῖς
οἱ
φιλόσοφοι
περὶ
|
τὰ |
δεῖπνα
ἀεὶ
τὸν
νοῦν
ἔχετε, |
[4, 152] |
Περιφέρει
δὲ
ὁ
παῖς
ἐπὶ
|
τὰ |
δεξιὰ
καὶ
τὰ
λαιά·
οὕτως |
[4, 152] |
Καὶ
τοὺς
θεοὺς
προσκυνοῦσιν
ἐπὶ
|
τὰ |
δεξιὰ
στρεφόμενοι.
(Ἔτι
ὁ
Ποσειδώνιος |
[4, 140] |
τὸ
δεῖπνον
μοῖραν,
ἀλλ´
οὐδὲ
|
τὰ |
διδόμενα
τοῖς
φιδίταις
μετὰ
τὸ |
[4, 156] |
πᾶσαν
τὴν
πόλιν
ἐθεασάμην
περὶ
|
τὰ |
Διονύσια
μεθύουσαν.
Ἐν
Λακεδαίμονι
οὐκ |
[4, 148] |
καὶ
κατεστρώθη
ἐπὶ
πηχυαῖα
βάθη
|
τὰ |
ἐδάφη
τῶν
ἀνδρώνων
ἐμπεπετασμένων
δικτύων |
[4, 159] |
λεχθέντα
χλευάζουσιν,
ἐν
νῷ
ἔχοντες
|
τὰ |
εἰρημένα
Φερεκράτει
ἐν
Κοριαννοῖ·
Φέρε |
[4, 144] |
ἢ
τὸ
ἑαυτοῖς.
(Τὸ
γὰρ
|
τὰ |
εἰωθότα
ὑπερβάλλον,
τοῦτο
παρέχει
τὰς |
[4, 174] |
τῶν
ἐμπνευστῶν,
ῥᾴδια
εἶναι
φάσκων
|
τὰ |
ἐμπνευστά·
πολλοὺς
γὰρ
μὴ
διδαχθέντας |
[4, 128] |
Ἱππολόχου
σπανίως
εὑρίσκεται,
ἐπιδραμοῦμαί
σοι
|
τὰ |
ἐν
αὐτῇ
γεγραμμένα
διατριβῆς
ἕνεκα |
[4, 174] |
σφάλλεται.
Ὁ
μέντοι
Ἀριστόξενος
προκρίνει
|
τὰ |
ἐντατὰ
καὶ
καθαπτὰ
τῶν
ὀργάνων |
[4, 141] |
ἤδη
δεδειπνηκόσιν
ὕστερα
περιφέρεται
ταῦτα
|
τὰ |
ἐπάικλα
καλούμενα.
Συμφέρει
δ´
ἕκαστος |
[4, 140] |
φύλλα
δάφνης
φέρειν,
ὅπως
ἔχωσι
|
τὰ |
ἐπάικλα
κάπτειν
μετὰ
δεῖπνον·
γίνεται |
[4, 140] |
Μόλπις
καὶ
ματτύην
φησὶ
προσαγορεύεσθαι
|
τὰ |
ἐπάικλα.
(Περὶ
δὲ
τῶν
ἐπαίκλων |
[4, 170] |
διακονεῖν.
Ἔλεγον
δὲ
καὶ
ἐπιτραπεζώματα
|
τὰ |
ἐπιτιθέμενα
τῇ
τραπέζῃ
βρώματα.
Πλάτων |
[4, 134] |
οὐδ´
ἀναρμόστως
ἄν
τις
ἐπενέγκαι
|
τὰ |
Ἐρίφῳ
τῷ
κωμικῷ
ἐν
Αἰόλῳ |
[4, 144] |
ταῖς
πολυτελεστέραις
παρασκευαῖς
τρεφόμενοι
τῶν
|
τὰ |
εὐτελέστερα
παρατιθεμένων.
(Θεόφραστος
δ´
ἐν |
[4, 164] |
αὐτάρκειαν
ἀσπάζεσθε
καὶ
τῶν
δείπνων
|
τὰ |
εὐτελῆ,
τί
ἐνταῦθα
παραγίνεσθε
μηδὲ |
[4, 173] |
τούτων·
(Καρυκκοποιοὺς
προσβλέπων
βδελύττομαι,
παρόσον
|
τὰ |
ἱερεῖα
περιτέμνοντες
δῆλον
ὡς
ἐμαγείρευον |
[4, 152] |
ἐκεῖνον
πάλιν
ὑμνεῖν
λέγοντα
διότι
|
τὰ |
ἴχνη
τῆς
γῆς
ἐφ´
ἧς |
[4, 132] |
ἅπτεται·
τὰς
δ´
ὀνθυλεύσεις
καὶ
|
τὰ |
κεκαρυκευμένα
μᾶλλον
προσεδέξατ´.
Ἀρκαδικὸς
τοὐναντίον |
[4, 138] |
δεῖπνον
παρασκευάσαι.
Ποιησάντων
δὲ
τούτων
|
τὰ |
κελευσθέντα
τὸν
Παυσανίαν
ἰδόντα
κλίνας |
[4, 134] |
Θεοδέκτου
μόνος
ἀνευρηκὼς
τέχνην,
ὁ
|
τὰ |
κεφάλαια
συγγράφων
Εὐριπίδῃ.
(Τούτοις
οὐδ´ |
[4, 143] |
Οἱ
δὲ
Λύττιοι
συνάγουσι
μὲν
|
τὰ |
κοινὰ
συσσίτια
οὕτως.
Ἕκαστος
τῶν |
[4, 151] |
διερρίπτει
οἷς
αὐτῷ
ἐδόκει
καὶ
|
τὰ |
κρέα
ὡσαύτως,
ὅσον
μόνον
γεύσασθαι |
[4, 183] |
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ἀπομνημονεύειν
αὐτοῦ
|
τὰ |
κρούσματα.
Μνημονεύει
δὲ
τοῦ
τριγώνου |
[4, 148] |
ᾗ
ἕκαστος
κατέκειτο
κλίνῃ
καὶ
|
τὰ |
κυλικεῖα
καθὼς
ταῖς
στρωμναῖς
ἐμεμέριστο, |
[4, 152] |
παῖς
ἐπὶ
τὰ
δεξιὰ
καὶ
|
τὰ |
λαιά·
οὕτως
διακονοῦνται.
Καὶ
τοὺς |
[4, 142] |
ἀποτρέχειν
ἅπαντας.
Διακωμῳδῶν
δ´
Ἀντιφάνης
|
τὰ |
Λακωνικὰ
δεῖπνα
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[4, 144] |
καμίνοις·
~(οἱ
δὲ
πένητες
αὐτῶν
|
τὰ |
λεπτὰ
τῶν
προβάτων
προτίθενται.
Σίτοισί |
[4, 134] |
παραμασύντην
ἴδω
τὸν
ἀνόσιον
(βαυκιζόμενον
|
τὰ |
λευκά
τ´
ἀναβάλλονθ´
ἅμα,
ἥδιστ´ |
[4, 165] |
τίνα
δ´
ἐστίν,
ἄνδρες
φίλοι,
|
τὰ |
μαγειρικὰ
σκεύη;
Τούτων
γὰρ
ἐμνημονεύσατ´ |
[4, 172] |
δὲ
καὶ
στεφανωσάμενος
πάλιν
δειπνεῖ
|
τὰ |
μελίπηκτα
ταῖς
κίχλαις.
Ὅτι
δὲ |
[4, 142] |
καὶ
πάντας
ἐκκαλούμενος
εἰς
τὸ
|
τὰ |
μὲν
ἀκούειν,
τὰ
δὲ
λέγειν |
[4, 129] |
ἀργυροῦν
ἀρτοφόρον
ἄρτων
Καππαδοκίων,
ὧν
|
τὰ |
μὲν
ἐφάγομεν,
τὰ
δὲ
τοῖς |
[4, 141] |
κάμμασιν
ἢ
καμματίσιν.
Ἐστὶ
δὲ
|
τὰ |
μὲν
κάμματα
ψαιστά,
αἱ
δὲ |
[4, 132] |
τῷ
μαγείρῳ
τοῦτο
γάρ.
Οἷον
|
τὰ |
νησιωτικὰ
ταυτὶ
ξενύδρια,
ἐν
προσφάτοις |
[4, 160] |
Καὶ
ὁ
Σώπατρος
δέ,
οὗ
|
τὰ |
νῦν
μέμνησαι,
ἐν
Νεκυίᾳ
μνημονεύει |
[4, 130] |
τῆς
γυναικὸς
ἔτη
οὔσης
ὑπὲρ
|
τὰ |
ὀγδοήκοντα.
Καὶ
τελευταῖαι
ἐπεισῆλθον
ἐπιδόρπιαι |
[4, 128] |
εἴ
τινι
συμπεριενεχθείη
δείπνῳ
πολυτελεῖ,
|
τὰ |
ὅμοια
κἀκείνου
ἀντιπροπίνοντος
αὐτῷ.
Ἑκατέρων |
[4, 171] |
Ἐκάλουν
δὲ
καὶ
ἀγοραστὴν
τὸν
|
τὰ |
ὄψα
ὠνούμενον,
νῦν
δ´
ὀψωνάτωρα, |
[4, 142] |
πρὸς
τὴν
θυσίαν
ἐποίει,
διότι
|
τὰ |
παρὰ
ἐκείνοις
τῶν
παρ´
αὐτὸν |
[4, 148] |
πενίαν,
λαμβάνοντας
πρὸ
ὀφθαλμῶν
καὶ
|
τὰ |
παρὰ
Θηβαίοις
δεῖπνα,
περὶ
ὧν |
[4, 143] |
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων
συμπόσια
πρὸς
|
τὰ |
παρὰ
Πέρσαις
φησίν·
Ἡμέρην
δὲ |
[4, 176] |
ἐστὶ
συνήθης
ὡς
τάχιστα
ἐλέγχειν
|
τὰ |
παρὰ
τὰς
κρούσεις
ἁμαρτήματα
γινόμενα, |
[4, 157] |
ἑταιρίδων.
Ἀποβλέψασαι
οὖν
αὗται
εἰς
|
τὰ |
παρακείμενα
καὶ
θαυμάσασαι
ἐγέλων.
Καὶ |
[4, 171] |
μετὰ
τῶν
ἄλλων
Ἀθηναίων
κατὰ
|
τὰ |
πάτρια,
ἐψηφίσθαι
τῇ
βουλῇ
ἀφεῖσθαι |
[4, 157] |
Σύρον
ὄντα
τὸ
γένος
κατὰ
|
τὰ |
πάτρια
ἰχθύων
ἀπεχομένους
ποιῆσαι
τοὺς |
[4, 168] |
τὸ
γένος.
Πάντα
γὰρ
ἀνάλωσε
|
τὰ |
πατρῷα
εἰς
ἀσωτίαν
καὶ
μετὰ |
[4, 168] |
Ἀβδηρῖται
δημοσίᾳ
κρίνοντες
ὡς
κατεφθαρκότα
|
τὰ |
πατρῷα,
ἐπειδὴ
ἀναγνοὺς
αὐτοῖς
τὸν |
[4, 166] |
περὶ
ἀτελειῶν.
Χρὴ
δὲ
τοὺς
|
τὰ |
πατρῷα
κατεδηδοκότας
κατὰ
τὸν
Μενάνδρου |
[4, 172] |
γραῦς
τοῦ
ποτοῦ.
(Τοὺς
δὲ
|
τὰ |
πέμματα
προσέτι
τε
τοὺς
ποιοῦντας |
[4, 148] |
ὅτι
τε
μικρόψυχοι
ἦσαν
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τὴν
τροφὴν
λίχνοι,
παρασκευάζοντες |
[4, 159] |
λογοδιαρροίας
ἐνοχλούμενοι
μὴ
πεινῶσιν
ἢ
|
τὰ |
περὶ
τῆς
φακῆς
λεχθέντα
χλευάζουσιν, |
[4, 166] |
μέρος
χωρίσαντες,
ἐν
ᾧ
ἐστι
|
τὰ |
περὶ
τῶν
Ἀθήνησι
δημαγωγῶν,
Εὔβουλόν |
[4, 168] |
αὐτοῖς
τὸν
μέγαν
διάκοσμον
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου
εἰπὼν |
[4, 144] |
ἂν
(τις)
πλείω
τις
παραθῆται
|
τὰ |
περιττὰ
τῶν
ἱκανῶν,
τοσούτῳ
καὶ |
[4, 145] |
(Ἡρακλείδης
δ´
ὁ
Κυμαῖος
ὁ
|
τὰ |
Περσικὰ
συγγράψας
ἐν
τῷ
δευτέρῳ |
[4, 145] |
τῆς
τραπέζης
καταλειπομένων
(καταλείπεται
δὲ
|
τὰ |
πλεῖστα
κρέα
καὶ
ἄρτοι)
ὁ |
[4, 145] |
καὶ
ὄνοι
καὶ
ἔλαφοι
καὶ
|
τὰ |
πλεῖστα
πρόβατα·
πολλοὶ
δὲ
καὶ |
[4, 154] |
ἐν
ἕκτῃ
ἱστοριῶν
Ἤσκουν,
φησί,
|
τὰ |
πολεμικὰ
οἱ
Μαντινεῖς
καὶ
Ἀρκάδες, |
[4, 138] |
καὶ
παρασκευὴν
μεγαλοπρεπῆ
δείπνου
ἐκπλαγέντα
|
τὰ |
προκείμενα
κελεῦσαι
ἐπὶ
γέλωτι
τοῖς |
[4, 148] |
καὶ
τυροῦ
πεντάμνουν
καὶ
τἄλλα
|
τὰ |
πρὸς
τὴν
ἄρτυσιν
τῶν
ἱερείων |
[4, 167] |
διδούς.
Στρατιώτης
γὰρ
ὢν
λογίζεσθαι
|
τὰ |
προσιόντα
καὶ
τἀναλισκόμενα
δι´
ἀσχολίαν |
[4, 142] |
παραληφθέντων
ὀκνεῖν
τὸν
ἀγκῶνα
ἐπὶ
|
τὰ |
προσκεφάλαια
ἐρείδειν.
ἱ
δὲ
πρότερον |
[4, 140] |
τολύπας,
ὥς
φησι
Λυκόφρων,
ἢ
|
τὰ |
προφυράματα
τῶν
μαζῶν,
ὡς
Ἐρατοσθένης |
[4, 171] |
δέχονται
δῆτα
τῇ
νουμηνίᾳ
ἁρχαὶ
|
τὰ |
πρυτανεῖ´,
ἀλλ´
ἕνῃ
τε
καὶ |
[4, 171] |
μοι
παθεῖν·
ἵν´
ὡς
τάχιστα
|
τὰ |
πρυτανεῖ´
ὑφελοίατο,
(διὰ
τοῦτο
προὐτένθευσαν |
[4, 148] |
διακοσμήσασα
τὸ
συμπόσιον
ἐποίησε
φανῆναι
|
τὰ |
πρῶτα
μικρά,
καὶ
πάλιν
καὶ |
[4, 145] |
ἐν
δυναστείᾳ
οὖσιν
ἁθρόα
πάντα
|
τὰ |
σιτία
ἐπὶ
τὴν
τράπεζαν,
παρατίθεται· |
[4, 145] |
μισθὸν
ἀργύριον
λαμβάνουσιν,
οὕτως
οὗτοι
|
τὰ |
σιτία
παρὰ
τοῦ
βασιλέως
εἰς |
[4, 149] |
μίαν
πᾶσι
τράπεζαν
παρασκευάζουσι
καὶ
|
τὰ |
σιτία
πᾶσιν
εἰς
τὸ
μέσον |
[4, 144] |
φυλάσσεται.
Μεθυσκόμενοι
δὲ
εἰώθασι
βουλεύεσθαι
|
τὰ |
σπουδαιότατα
τῶν
πρηγμάτων·
(τὸ
δ´ |
[4, 132] |
σοι,
πάτερ,
τὸ
τῶν
ἐδομένων
|
τὰ |
στόματα
προειδέναι.
Οἷον
Ῥοδίους
κέκληκας· |
[4, 153] |
ἄκρατον.
Καμπανῶν
δέ
τινες
παρὰ
|
τὰ |
συμπόσια
μονομαχοῦσι.
(Νικόλαος
δ´
ὁ |
[4, 163] |
~(διὸ
καὶ
πάντες
αὐτὸν
ἐπὶ
|
τὰ |
συμπόσια
παρεκάλουν·
οὐχ
ὥσπερ
σύ, |
[4, 140] |
δρυφῆται
κἠπὶ
ταῖς
συναικλίαις,
οὕτω
|
τὰ |
συνδείπνια
καλῶν.
καὶ
πάλιν·
Ἄικλον |
[4, 172] |
ταῖς
κίχλαις.
Ὅτι
δὲ
ἐκεχώριστο
|
τὰ |
τῆς
ὑπουργίας,
πεμμάτων
μὲν
προνοουσῶν |
[4, 160] |
ἐπιθυμοῦντας
τῶν
καλῶν·
λέγω
δὲ
|
τὰ |
Τίμωνος
τοῦ
Πυρρωνείου
(τῶν
σίλλων) |
[4, 132] |
ἔχω.
Ὄψιν
μὲν
οὖν
ἔχει
|
τὰ |
τοιαῦτα
ποικίλην,
ἀλλ´
οὐθέν
ἐστι |
[4, 167] |
ζῶ
καὶ
μοιχεύων.
(Καὶ
τῶν
|
τὰ |
τοιαῦτα
πραττόντων
καὶ
ἐπ´
ὀνόματός |
[4, 168] |
οὐ
περιέσται,
ἐν
τῇ
νεότητι
|
τὰ |
τοῦ
γήρως
ἐφόδια
προκαταναλίσκοντες,
(χαίροντες |
[4, 139] |
εἰσφέρουσιν
οὔτε
ἄλλα
πέμματα
καὶ
|
τὰ |
τούτοις
ἀκόλουθα
διδόασι
καὶ
τὸν |
[4, 182] |
μνημονεύουσι,
καὶ
τὴν
μάγαδιν
καὶ
|
τὰ |
τρίγωνα
καὶ
τὰς
σαμβύκας
ἀρχαῖα |
[4, 140] |
καθάπερ
σχημάτων.
Ἣν
δ´
εἰς
|
τὰ |
τῶν
ἀνδρῶν
φιδίτια
κομίζουσι,
σκευοποιεῖται |
[4, 143] |
τε
προσηγόρευον.
(Ἡρόδοτος
δὲ
συγκρίνων
|
τὰ |
τῶν
Ἑλλήνων
συμπόσια
πρὸς
τὰ |
[4, 168] |
ἀγρόν,
διαρπάζοντες
τὴν
οἰκίαν,
λαφυροπωλοῦντες
|
τὰ |
ὑπάρχοντα,
σκοποῦντες
οὐ
τί
δεδαπάνηται |
[4, 148] |
ἐδίκαζεν.
(Εἰς
ταῦτα
ἔστιν
ἀποβλέποντας
|
τὰ |
ὑπὲρ
ἡμᾶς
ἀγαπᾶν
τὴν
Ἑλληνικὴν |
[4, 149] |
ἔξεστι,
μόνα
δὲ
ταῦτα
καταναλίσκουσι,
|
τὰ |
ὑπολειπόμενα
τοῖς
οἰκέταις
μεταδιδόντες.
~(Ταῖς |
[4, 143] |
ἐστίν.
Βάδιζ´
ἐπὶ
δεῖπνον
εἰς
|
τὰ |
φιδίτια·
ἀπόλαυε
τοῦ
ζωμοῦ,
φόρει |
[4, 142] |
περὶ
αὐτῶν·
~Λακεδαιμόνιοι
εἰς
μὲν
|
τὰ |
φιδίτια
οὐκ
ἤρχοντο
κατὰ
τὸ |
[4, 140] |
παρὸ
καὶ
καμματίδας
μὲν
προσαγορεύεσθαι
|
τὰ |
φύλλα,
αὐτὰ
δὲ
τὰ
ψαιστὰ |
[4, 167] |
τὴν
αὑτοῦ
βασιλείαν·
καὶ
λαβὼν
|
τὰ |
χρήματα
κατεγήρασεν
ἐν
Ἀμαθοῦντι.
Τοιοῦτος |
[4, 140] |
προσαγορεύεσθαι
τὰ
φύλλα,
αὐτὰ
δὲ
|
τὰ |
ψαιστὰ
κάμματα.
(Ὅτι
δὲ
ἔθος |
[4, 141] |
αἱ
δὲ
καμματίδες
αἷς
κάπτουσι
|
τὰ |
ψαιστά.
(Περὶ
δὲ
τοῦ
τῶν |