Alphabétiquement     [«   »]
καθιερευθέντων 1
καθίστασθαι 1
καθὼς 3
Καὶ 97
Καί 1
καὶ 857
καί 4
Fréquences     [«    »]
89 εἰς
94 περὶ
94 ὡς
97 Καὶ
99 οἱ
107 τῆς
109 τῷ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

Καὶ


Livre, pages
[4, 128]   Καράνου τοῦ Μακεδόνος ἐμφανίζοντος γάμους.  Καὶ   ἄλλαις δὲ περιετύχομεν τοῦ Λυγκέως
[4, 156]   σε τῶνδ´ ὃς αἴτιος φακῶν.  Καὶ   ἄλλος ἑξῆς ἀνεβόησε· Φακός σε
[4, 175]   ὅτι πάντα πράγματ´ ἀνατριαινώσει κρότοις.  Καὶ   Ἀξιόνικος ἐν Φιλευριπίδῃ· Οὕτω γὰρ
[4, 170]   κρόμμυον λέποντα καὶ τρεῖς ἁλμάδας.  Καὶ   Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· Πρὸ τοῦ δ´
[4, 148]   ἀνακηρύττεσθαι κατὰ τὰς πόλεις ἁπάσας.  Καὶ   Γάιος δὲ αὐτοκράτωρ (ὁ
[4, 137]   ἑορταῖς προσπαρατιθέναι, μιμούμενος τὸν Ὅμηρον.  Καὶ   γὰρ ἐκεῖνος τοὺς ἀριστεῖς συνάγων
[4, 167]   καὶ νῦν, εἶπεν, ἐλευθερίως ζῶ.  Καὶ   γὰρ ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην
[4, 140]   τι τοῦτο δὴ συνίσταται μικρόν.  Καὶ   γὰρ ὅντινα δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι
[4, 138]   ὀδάξ; Καὶ Εὔπολις ἐν Εἵλωσι·  (Καὶ   γένηται τοῖσδε σάμερον κοπίς. Δεῖπνον
[4, 168]   Ἀρεοπαγῖται διακοσίαις δραχμαῖς ἐτίμησαν αὐτούς.  Καὶ   Δημόκριτον δ´ Ἀβδηρῖται δημοσίᾳ κρίνοντες
[4, 144]   δὲ πολλοῖσι καὶ οὐκ ἁλέσι.  Καὶ   διὰ τοῦτό φασι Πέρσαι τοὺς
[4, 147]   ἁλουργέσι καὶ διαχρύσοις ἐμπεπετασμένοι ὕφεσι.  Καὶ   δώδεκα τρίκλινα διαστρώσασα ἐκάλεσε τὸν
[4, 148]   δᾳδουχουμένης πάσης τῆς Ἀθηναίων πόλεως.  Καὶ   ἔκτοτε ἐκέλευσεν ἑαυτὸν Διόνυσον ἀνακηρύττεσθαι
[4, 158]   διδάσκεις αὐτὸν ἕψειν φακῆν.  Καὶ   ἐν Ἀμφιαράῳ· Ὅστις φακῆν ἥδιστον
[4, 146]   ὑπερβολῆς τινος ἀναλώματος τάλαντον ὠνόμασε.  Καὶ   ἐν Δυσκόλῳ δέ φησιν οὕτως·
[4, 175]   Σιδωνίου νάβλα λαρυγγόφωνος ἐκκεχόρδωται τύπος.  Καὶ   ἐν Μυστάκου δὲ θητίῳ φησί·
[4, 161]   δειπνοῦσι πέμπτης ἀλφίτων κοτύλην μίαν.  Καὶ   ἐν Πυθαγοριζούσῃ· δ´ ἑστίασις
[4, 146]   ἀνάστατοι ἂν ἐγεγόνεσαν αἱ πόλεις.  Καὶ   ἐν τῇ θʹ δὲ τῶν
[4, 176]   Ἀναλαβὼν μόναυλον ηὔλουν τὸν ὑμέναιον.  Καὶ   ἐν Φιαληφόρῳ· Τὸν μόναυλον ποῖ
[4, 129]   ἔχειν χιτῶνας, ἀπαρξάμεναί τε ἀπῆλθον.  Καὶ   ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι ληκύθους μύρου
[4, 140]   τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ οὑτωσὶ γράφει·  Καὶ   εὐθὺς τοὺς μὲν εὐπόρους ζημιοῖ
[4, 138]   κατακρέμανται τοῖσι πρεσβύταισιν ἀποδάκνειν ὀδάξ;  Καὶ   Εὔπολις ἐν Εἵλωσι· (Καὶ γένηται
[4, 158]   καὶ Τίμων Φλιάσιος ἔφη·  (Καὶ   Ζηνώνειόν γε φακῆν ἕψειν ὃς
[4, 157]   τὰ παρακείμενα καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων.  Καὶ   Νίκιον ἔφη· (Οὐδεὶς ὑμῶν,
[4, 144]   ἐν τοῦ ἂν ἐόντες βουλεύωνται.  Καὶ   ἢν μὲν ἅδῃ καὶ νήφουσι,
[4, 165]   τι τἀλλότρι´ ἐσθίειν ἐστὶ γλυκύ.  (Καὶ   Θεόπομπος δ´ ἐν Ὀδυσσεῖ ἔφη·
[4, 148]   στρωμναῖς ἐμεμέριστο, ἑκάστῳ φέρειν ἐπέτρεψε.  Καὶ   κατὰ τὴν ἄφοδον τοῖς μὲν
[4, 149]   καὶ νῦν καλοῦσι πρυτανικὰς ἐσθῆτας.  Καὶ   κατακλιθέντες ἐπανίστανται εἰς γόνατα τοῦ
[4, 150]   μαγείροις παρασκευάσαι σοι Αἰγύπτιον δεῖπνον.  Καὶ   κελεύσαντος ἐπεὶ παρεσκευάσθη, ἡσθεὶς
[4, 147]   καὶ ὀσφὺς καὶ μινυρίγματα θερμά.  Καὶ   κεφάλαιον ὅλον διάπτυχες ἑφθὸν ἁπερπευθηνος
[4, 158]   δὲ φακῆν ἔμβαλλε δυωδέκατον κοριάννου.  Καὶ   Κράτης δ´ Θηβαῖος ἔλεγεν·
[4, 165]   οὕτως συνεστρόγγυλεν ἰταμῶς καὶ ταχύ.  (Καὶ   Κτήσιππος δ´ Χαβρίου υἱὸς
[4, 166]   γυναιξὶ λαμπρός, οὐκ ἐν ἀνδράσιν.  Καὶ   Μένανδρος δ´ ἐν Ὀργῇ περὶ
[4, 161]   ἂν κάλλιστον, βέλτιστ´, ἔχῃ.  Καὶ   μετ´ ὀλίγα· Ἔδει θ´ ὑπομεῖναι
[4, 164]   καὶ μέλη πάραυλα κἀκρότητα κύμβαλα.  (Καὶ   μετὰ τὰς καλὰς ταύτας ἀμουσολογίας
[4, 129]   μεγάλων ἑκάστῳ προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'  Καὶ   μετὰ τὸν πότον ὑελοῦς πίναξ
[4, 145]   μέγα καὶ χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες.  Καὶ   μέτρια μὲν αὐτῶν παρατίθεται ἑκάστῳ
[4, 160]   δαίμοσι διαλεκτικοὺς τρεῖς τῶν παρεγγεγραμμένων.  Καὶ   μὴν φιλοσοφεῖν φιλολογεῖν τ´ ἀκηκοὼς
[4, 131]   βοῦς κριβανίτας; Τῶν ἀλαζονευμάτων. {ΠΡ.  Καὶ   ναὶ μὰ Δί´ ὄρνιν τριπλάσιον
[4, 129]   τὰ δὲ τοῖς θεράπουσιν ἐπεδώκαμεν.  Καὶ   νιψάμενοι τὰς χεῖρας ἐστεφανούμεθα καὶ
[4, 151]   εἶναι πιστοὺς καὶ οὐδένα ἄκοντα.  Καὶ   νῦν πάρεισιν οὐδέν σε προσαιτοῦντες,
[4, 169]   τὸ ἐπεσθίειν καὶ τὸ ἐπιφαγεῖν.  Καὶ   Αἰμιλιανὸς ἔφη· Τὸ μὲν
[4, 174]   παρέχων τινα τέρψιν μουσικήν.  Καὶ   Ἀλκείδης ἔφη· Ἀλλὰ μὴν
[4, 157]   σκληρότητος καὶ πολλῆς σκαιότητος ἐμπίπλησι.  Καὶ   θαυμάσιος δὲ Ξενοφῶν φησιν
[4, 156]   χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι.  Καὶ   καλὸς δ´ Ἀριστοφάνης ἐν
[4, 130]   ἐν ταῖς πολυανθρώποις εὐωχίαις γινόμενον.  (Καὶ   Κάρανος ἄρξας πότου μικροῖς
[4, 129]   πλεῖστα πίνων πλεῖστα κεὐφρανθήσεται.  Καὶ   Κάρανος ἔφη· ἐπεὶ πρῶτος
[4, 156]   Λακεδαίμονι οὐκ ἔστ´ οὐδὲν τοιοῦτον.  Καὶ   Κύνουλκος Ἀλλ´ ὡς ὤφελον,
[4, 174]   ἐπιστραφῆναι θελχθέντας ὑπὸ τῆς ἐμμελείας.  (Καὶ   Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν
[4, 151]   ὑπὲρ σοῦ καὶ προκινδυνεύειν βουλόμενοι.  Καὶ   Σεύθης ἀναστὰς συνέπιε καὶ
[4, 158]   ἅπαν ὑπερβάλλον τε μὴ προσείμαν.  Καὶ   Σωκράτης δ´ ἔλεγεν τῶν
[4, 160]   φακῆν ἕψητε, μὴ ´πιχεῖν μύρον.  Καὶ   Σώπατρος δέ, οὗ τὰ
[4, 173]   τὸ κοινὸν τῶν Ἐλεοδυτῶν ἐπῃτιάσατο.  Καὶ   τῶν Ἀμφικτυόνων δὲ νόμος
[4, 153]   καὶ μέθης εἰσεκάλουν τοὺς μονομάχους.  Καὶ   μὲν ἅμα ἐσφάττετο, αὐτοὶ
[4, 151]   ὅσον μόνον γεύσασθαι ἑαυτῷ καταλιπών.  (Καὶ   οἱ ἄλλοι δὲ κατὰ τὰ
[4, 145]   τῷ δευτέρῳ τῶν ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν  (Καὶ   οἱ θεραπεύοντες, φησί, τοὺς Περσῶν
[4, 152]   κατ´ ἀξίαν ἧς ἔχουσιν ὑπεροχῆς.  Καὶ   οἱ μὲν τοὺς θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες
[4, 144]   ἰδιώταις εἰς τροφάς φησιν οὕτως·  Καὶ   οἶδά γε, ἔφη, Σιμωνίδη,
[4, 168]   ἦν ὃς οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων.  Καὶ   ὁπότε ἀπαντήσειέ τις αὐτῷ ἔλεγεν
[4, 149]   ξηρὰ καὶ πλακοῦς καὶ στέφανος.  Καὶ   ὃς ἂν ἔξω τι τούτων
[4, 156]   τὸ Παρμενίσκειον ἐκεῖνο διελθεῖν συμπόσιον.  Καὶ   ὃς μετέωρον αὑτὸν παραναστήσας ἔφη·
[4, 145]   αὐτῷ εἰσιν ὡς μάλιστα δώδεκα.  Καὶ   ὅταν δειπνήσωσιν, τε βασιλεὺς
[4, 145]   συμπότας τούτους τις τῶν εὐνούχων.  Καὶ   ὅταν εἰσέλθωσι συμπίνουσιν μετ´ αὐτοῦ,
[4, 150]   παρεσκευάσθαι καὶ πλῆθος ἀλφίτων πεφυραμένων.  Καὶ   οὐ μόνον, φησίν, οἱ παραγινόμενοι
[4, 155]   περὶ συμποσίων διηγεῖται λέγων οὕτως·  Καὶ   οὔτ´ ἂν ἐπ´ ἀγρῶν ἴδοις
[4, 145]   οἳ δὲ εἴσω μετὰ βασιλέως.  Καὶ   οὗτοι δὲ οὐ συνδειπνοῦσιν αὐτῷ,
[4, 138]   πρὸς τὸ πῦρ μετρίως ὑποπίνοντες.  (Καὶ   οὕτως διάγοντες τὸν βίον ἐν
[4, 174]   πάντας κατακηληθέντας (ὑπὸ τῆς μουσικῆς)  Καὶ   οὐχ ὡς παρ´ ὑμῖν
[4, 169]   μάγειρος οὗτος Πατανίων προσελθέτω.  Καὶ   πάλιν· Πλείους Στρατονίκου τοὺς μαθητάς
[4, 145]   συνδειπνεῖ καὶ τῶν υἱῶν ἔνιοι.  Καὶ   παρὰ τὸ δεῖπνον ᾄδουσί τε
[4, 138]   ἑαυτοῦ διακόνοις παρασκευάσαι Λακωνικὸν δεῖπνον.  Καὶ   παρασκευασθέντος γελάσας Παυσανίας μετεπέμψατο
[4, 142]   δὲ μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον.  Καὶ   πρόσταγμα οὐκ ἐγίνετο δι´ ἐδεάτρου
[4, 151]   αἰεὶ ἐτίθεντο· νόμος γὰρ ἦν.  Καὶ   πρῶτος τοῦτ´ ἐποίει Σεύθης· ἀνελόμενος
[4, 128]   ὡς ἄδην εἴχομεν βρώσεως ἐχερνιψάμεθα.  Καὶ   στέφανοι εἰσηνέχθησαν πολλοὶ παντοδαπῶν ἀνθέων
[4, 165]   κατ´ ἐνιαυτὸν ἕνα λίθον ἁμαξιαῖον.  Καὶ   σφόδρ´ εὐτελὲς λέγω. Τιμοκλῆς δ´
[4, 133]   στιφρή τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι.  Καὶ   τὰς μέν θ´ αὕηνον ἀποπλύνας
[4, 139]   τοῖς πρὸς τὴν Κλήταν μέρεσι.  Καὶ   ταύτας τὰς κοπίδας παραπλησίως ταῖς
[4, 130]   ἔτη οὔσης ὑπὲρ τὰ ὀγδοήκοντα.  Καὶ   τελευταῖαι ἐπεισῆλθον ἐπιδόρπιαι τράπεζαι, τραγήματά
[4, 184]   κιθαρίζειν ποτὲ αὐλεῖν τ´ ἐδίδαξας;  Καὶ   τὴν Ἀθηνᾶν δέ φησιν Ἐπίχαρμος
[4, 169]   τἀκ τοῦ νίτρου· πάλιν ὑστερεῖς;  Καὶ   τὴν κύβηλιν τὴν ταγηνιστηρίαν. Τὴν
[4, 156]   Φιλόξενον εἶπε τὸ κατὰ χειρῶν.  (Καὶ   τῆς τραπέζης παρατεθείσης ἐδειπνοῦμεν καὶ
[4, 131]   ὅλους (ἐκ κριβάνου βοῦς. {ΔΙΚ.  Καὶ   τίς εἶδε πώποτε βοῦς κριβανίτας;
[4, 135]   τὸ λευκὸν καὶ μέλαν οἶδε.  Καὶ   Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης ἐρικυδέα γόγγρον
[4, 165]   τοῖς Ἀρκαδικοῖς δείπνοις μνήμης ἠξιωμένων.  Καὶ   τὸ ἀσώτιον ποῦ κεῖται; Ἀσώτους
[4, 130]   (σιβύναις ἀργυραῖς διαπεπερονημένοι περιεφέροντο ἑκάστῳ.  Καὶ   τὸ θαυμάσιον, ὅτι παρειμένοι καὶ
[4, 176]   {Α. Τὸν κάλαμον. Σώπατρος Βακχίδι·  Καὶ   τὸ μόναυλον μέλος ἤχησε. Πρωταγορίδης
[4, 175]   οὖν οἶσθ´ ἀγαθόν. Οὐδὲ σαμβυκίστριαν;  Καὶ   τὸ τρίγωνον δὲ καλούμενον ὄργανον
[4, 174]   ὑδραυλικῷ οἷον κλεψύδραν μεγάλην λίαν.  Καὶ   τὸ ὑδραυλικὸν δὲ ὄργανον δοκεῖ
[4, 134]   ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω.  Καὶ   τοῖς μὲν ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί
[4, 174]   καὶ συρίζειν, ὥσπερ τοὺς ποιμένας.  (Καὶ   τοσαῦτα μὲν ἔχω σοι ἐγὼ
[4, 166]   τῇ λέξει δὲ ταύτῃ ἐχρήσατο·  (Καὶ   τοσοῦτον ἀσωτίᾳ καὶ πλεονεξίᾳ διενήνοχε
[4, 152]   καὶ τὰ λαιά· οὕτως διακονοῦνται.  Καὶ   τοὺς θεοὺς προσκυνοῦσιν ἐπὶ τὰ
[4, 142]   δ´ αὕτως οἴνων καὶ τραγημάτων.  Καὶ   τούτων ἦρξαν οἱ μικρὸν πρὸ
[4, 138]   ἐν ἀγροῖς ἑψήματα (τε) ἑψήσονται.  Καὶ   τραγήματά που παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν
[4, 156]   ποῖον τῶν ὑδάτων ἥδιστόν ἐστιν.  Καὶ   τῶν μὲν ἐγκωμιαζόντων τὸ ἀπὸ
[4, 167]   ἔνιοι δεκαζόμενος ζῶ καὶ μοιχεύων.  (Καὶ   τῶν τὰ τοιαῦτα πραττόντων καὶ
[4, 171]   ἐσμέν, ἀλλ´ οὐκ οἶσθα σύ.  Καὶ   Φιλύλλιος ἐν Ἡρακλεῖ· Βούλεσθε δῆτ´




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008