Livre, pages
[4, 129]	ἡμῖν οἱ κἂν τοῖς Χύτροις	τοῖς	Ἀθήνησι λειτουργήσαντες. Μεθ´ οὓς εἰσῆλθον
[4, 172]	προτέρου Στησιχόρου ἢ Ἰβύκου ἐν	τοῖς	Ἄθλοις ἐπιγραφομένοις εἰρηκότος φέρεσθαι τῇ
[4, 172]	εἴρηκεν ἐν τῷ προκειμένῳ ᾄσματι	τοῖς	Ἄθλοις· Θρῴσκων μὲν γὰρ Ἀμφιάραος,
[4, 150]	διδάσκειν δίκαιος. (Λυκέας δ´ ἐν	τοῖς	Αἰγυπτιακοῖς προκρίνων τὰ Αἰγυπτιακὰ δεῖπνα
[4, 174]	πολὺς ὁ μόναυλος ἀλγηδόνα μᾶλλον	τοῖς	ἀκούουσι παρέχων ἤ τινα τέρψιν
[4, 174]	οὐχ ὡς ὁ παρ´ ὑμῖν	τοῖς	Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς ὁ μόναυλος ἀλγηδόνα
[4, 155]	ἀναλίσκειν, περιελόντες τὸν χρυσὸν ἅμα	τοῖς	ἄλλοις ἐξέβαλλον, ἵνα τῆς μὲν
[4, 129]	σκύφον δῶρον· τοῦτο δὲ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ὅσοι ἂν πίωσιν ἔσται
[4, 145]	οἰκονομικῶς καὶ ἀκριβῶς συντεταγμένον καὶ	τοῖς	ἄλλοις Πέρσαις (τοῖς ἐν δυναστείᾳ
[4, 145]	λαμβάνουσιν. Οὕτω δὲ καὶ παρὰ	τοῖς	ἄλλοις Πέρσαις τοῖς ἐν δυναστείᾳ
[4, 155]	Κύνναν τὴν Εὐρυδίκης μητέρα καὶ	τοῖς	ἄλλοις τιμήσας οἷς προσήκει καὶ
[4, 132]	προσφάτοις ἰχθυδίοις τεθραμμένα (καὶ παντοδαποῖς,	τοῖς	ἁλμίοις μὲν οὐ πάνυ ἁλίσκετ´,
[4, 154]	καὶ πιστωσάμενοι τὴν δόσιν καὶ	τοῖς	ἀναγκαίοις φίλοις διαδωρησάμενοι (ὕπτιοι ἐκταθέντες
[4, 143]	πατρὸς ὑφιζάνουσιν ἐξ ἡμισείας τῶν	τοῖς	ἀνδράσι παρατιθεμένων. Τοὺς δ´ ὀρφανοὺς
[4, 165]	σκεύη; Τούτων γὰρ ἐμνημονεύσατ´ ἐν	τοῖς	Ἀρκαδικοῖς δείπνοις μνήμης ἠξιωμένων. Καὶ
[4, 164]	λαλῆσαι, Ὡς ὁ Κρατῖνος ἐν	τοῖς	Ἀρχιλόχοις ἔφη. Ἐπιλανθανόμενος γὰρ ἐν
[4, 131]	κεκλημένος Περίνθιος. Οὐδέτερος ἡμῶν ἥδεται	τοῖς	Ἀττικοῖς δείπνοις. ~Ἀηδία γάρ ἐστιν
[4, 167]	ἦν ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἢ	τοῖς	βαρβάροις λάσταυρος ἢ βδελυρὸς ἢ
[4, 162]	φησιν Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν	τοῖς	βίοις, (ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί
[4, 152]	ὥστε ἐφ´ ἡμέρας πλείονας ἐξεῖναι	τοῖς	βουλομένοις εἰσερχομένοις τῶν παρασκευασθέντων ἀπολαύειν
[4, 140]	δέ ἐστιν μετὰ δεῖπνον τραγήματα·	(τοῖς	δ´ ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον ἢ
[4, 143]	μηδ´ ἕτερ´ ἐπιζήτει καλά· ἐν	τοῖς	δ´ ἐκείνων ἔθεσιν ἴσθ´ ἀρχαικός.
[4, 160]	Γαλάτας μιμούμενος κἀγὼ κατακαύσειν ηὐξάμην	τοῖς	δαίμοσι διαλεκτικοὺς τρεῖς τῶν παρεγγεγραμμένων.
[4, 184]	δὲ καὶ ὁ Ἀριστοφάνης ἐν	τοῖς	Δαιταλεῦσι τὴν περὶ τὸ πρᾶγμα
[4, 165]	(Ἔχουσι γάρ τι κέντρον ἐν	τοῖς	δακτύλοις, μισάνθρωπον ἄνθος ἥβης· εἶθ´
[4, 165]	κατὰ τὴν ἀγορὰν περιόντες. Ἐπὶ	τοῖς	δὲ βάθροις ὅταν ὦσιν, ἐκεῖ
[4, 151]	(διδόναι τῷ βασιλεῖ τιμῆς ἕνεκα,	τοῖς	δὲ μὴ ἔχουσι διδόναι τὸν
[4, 143]	τῶν παρόντων ἴσον μέρος ἑκάστῳ·	τοῖς	δὲ νεωτέροις ἥμισυ δίδοται κρέως,
[4, 148]	τὴν τροφὴν λίχνοι, παρασκευάζοντες ἐν	τοῖς	δείπνοις θρῖα καὶ ἑψητοὺς καὶ
[4, 149]	κρέα. Ἐνόμιζον δ´ ἐν ἅπασι	τοῖς	δείπνοις, μάλιστα δὲ τοῖς λεγομένοις
[4, 153]	καὶ ταῦτα· Παρὰ Πάρθοις ἐν	τοῖς	δείπνοις ὁ βασιλεὺς τήν τε
[4, 139]	τὸν Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ	τοῖς	δείπνοις οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε
[4, 171]	τούτων ἀντὶ τοῦ ἀπάρχεσθαι θεοῖς	τοῖς	διακονοῦσι πρῶτον κελεύουσιν ἀπογεύεσθαι διὰ
[4, 162]	Σικυωνίου Ἀράτου, ὁ πρότερον ἐν	τοῖς	διαλόγοις πρὸς Ζήνωνα διαμιλλώμενος ὡς
[4, 184]	φησιν Ἐπίχαρμος ἐν Μούσαις ἐπαυλῆσαι	τοῖς	Διοσκόροις τὸν ἐνόπλιον. Ἴων δ´
[4, 137]	ποιήσας τοὺς Ἀθηναίους φησίν, ὅταν	τοῖς	Διοσκούροις ἐν πρυτανείῳ ἄριστον προτιθῶνται,
[4, 157]	τῶν κυρίων γίγνεσθαι γνώμης. Τούτοις	τοῖς	δόγμασιν ἡμεῖς πειθόμεθα. Ὑμῖν δὲ
[4, 128]	(Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί, καὶ ταῦτα	τοῖς	δούλοις καὶ ὡς ἄδην εἴχομεν
[4, 138]	τὰ προκείμενα κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι	τοῖς	ἑαυτοῦ διακόνοις παρασκευάσαι Λακωνικὸν δεῖπνον.
[4, 133]	~(Ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ καὶ	τοῖς	εἰς ἀναστόμωσιν βρώμασιν (ὥσπερ ταῖς
[4, 168]	μὲν ἦν ἡ παρασκευὴ καὶ	τοῖς	εἰσιοῦσι προσεφέροντο ποδονιπτῆρες οἴνου δι´
[4, 139]	Περιάλλῳ. Ἐν δὲ τῇ Λακεδαίμονι	τοῖς	εἰσιοῦσιν εἰς τὸ φιδίτιον μετὰ
[4, 138]	γηραιοὶ τελευτῶντες ἄλλον τοιοῦτον βίον	τοῖς	ἐκγόνοις παραδώσουσιν. (Ἑξῆς δὲ λεκτέον
[4, 173]	δὲ πάντες Ἐλεοδύται διὰ τὸ	τοῖς	ἐλεοῖς ὑποδύεσθαι διακονοῦντες ἐν ταῖς
[4, 138]	ἔστιν, ὡς λέγους´, ἐκεῖ πᾶσι	τοῖς	ἐλθοῦσιν ἐν τῇ κοπίδι θοινᾶσθαι
[4, 148]	ἐδάφη τῶν ἀνδρώνων ἐμπεπετασμένων δικτύων	τοῖς	ἕλιξιν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Ἱστορεῖ δὲ
[4, 148]	ἂν περιεγένοντο οὐδ´ ἂν ἐδέησε	τοῖς	Ἕλλησι περὶ Πλαταιὰς παρατάττεσθαι ἀπολωλόσιν
[4, 167]	ἀλλ´ εἴ τις ἦν ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν ἢ τοῖς βαρβάροις λάσταυρος
[4, 150]	σιτεῖσθαι τοὺς εὐδαίμονας βασιλέας, ἐπίτρεψον	τοῖς	ἐμοῖς ποτε γενομένοις μαγείροις παρασκευάσαι
[4, 145]	συντεταγμένον καὶ τοῖς ἄλλοις Πέρσαις	(τοῖς	ἐν δυναστείᾳ οὖσι κατὰ τὸν
[4, 145]	καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις Πέρσαις	τοῖς	ἐν δυναστείᾳ οὖσιν ἁθρόα πάντα
[4, 131]	ὑμᾶς, οὐδὲν ὁμοίοις τοῖς Ἰφικράτους	τοῖς	ἐν Θρᾴκῃ· καίτοι φασὶν (βουβαυκαλόσαυλα
[4, 182]	καλάμινος αὐλὸς τιτύρινος καλεῖται παρὰ	τοῖς	ἐν Ἰταλίᾳ Δωριεῦσιν, ὡς Ἀρτεμίδωρος
[4, 137]	τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς. Σόλων δὲ	τοῖς	ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις μᾶζαν παρέχειν
[4, 165]	τὰς ἡδυπαθείας. Δίφιλος γοῦν ἐν	τοῖς	Ἐναγίζουσί φησι· (Εἰ μὴ συνήθης
[4, 173]	προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους. Κἀν	τοῖς	ἑξῆς δ´ ὁ Ἀχαιός φησιν·
[4, 155]	κατὰ κάθετον ὑποτίθεσθαι λίθον εὐπερίτρεπτον	τοῖς	ἐπιβαίνουσι. Διαλαγχάνειν οὖν αὐτοὺς καὶ
[4, 176]	καλαμαύλης σαφῶς παρίστησιν Ἡδύλος ἐν	τοῖς	ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων· Τοῦτο Θέων
[4, 173]	τοῦ θεοῦ, Δελφῶν ἄποικοι, παρέχουσι	τοῖς	ἐπιδημοῦσι στέγην, ἅλας, ἔλαιον, ὄξος,
[4, 167]	ἵππαρχος ὢν ἰκρίον ἔστησε πρὸς	τοῖς	Ἑρμαῖς Ἀρισταγόρᾳ μετεωρότερον τῶν Ἑρμῶν,
[4, 149]	ἡ Διονυσιακὴ σύνοδος ἔχει τοὔνομα	τοῖς	ἐσθίουσι τῶν νέων ἀνδρικώτερον ζωμόν
[4, 168]	προκαταναλίσκοντες, (χαίροντες τῇ ἑταίρᾳ, οὐ	τοῖς	ἑταίροις, καὶ τῷ οἴνῳ, οὐ
[4, 182]	ὧν μνημονεύουσιν Ἔφορός τ´ ἐν	τοῖς	εὑρήμασι καὶ Εὐφράνωρ ὁ Πυθαγορικὸς
[4, 175]	Οὕτω γὰρ ἐπὶ τοῖς μέλεσι	τοῖς	Εὐριπίδου ἄμφω νοσοῦσιν, ὥστε τἄλλ´
[4, 144]	φησι βασιλεῖς ὑπὸ τρυφῆς προκηρύττειν	τοῖς	ἐφευρίσκουσί τινα καινὴν ἡδονὴν ἀργυρίου
[4, 165]	ἔφη· Πόθεν δὲ καὶ ἡδυλογία	τοῖς	ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις; Πρὸς ὃν
[4, 156]	καὶ ἐν Τάραντι δὲ παρὰ	τοῖς	ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν τὴν πόλιν
[4, 131]	σεμνότερον καὶ λαμπρότερον παρὰ δεσποσύνοις	(τοῖς	ἡμετέροις. Τί γὰρ ἐλλείπει δόμος
[4, 149]	σπονδῶν παιὰν ᾄδεται. Ὅταν δὲ	τοῖς	ἥρωσι θύωσι, βουθυσία μεγάλη γίνεται
[4, 146]	τὴν χολήν, ὅτι ἔστ´ ἄβρωτα	τοῖς	θεοῖς ἐπιθέντες αὐτοὶ τἄλλα καταπίνουσι.
[4, 146]	πράττομεν καὶ θύομεν· ὅπου γε	τοῖς	θεοῖς μὲν ἠγορασμένον (δραχμῶν ἄγω
[4, 143]	καὶ ὅτι μετ´ εὐφημίας σπείσαντες	τοῖς	θεοῖς μερίζουσι τῶν παρατιθεμένων ἅπασι·
[4, 160]	ἐν τοῖς πολέμοις λάβωσι, θύειν	τοῖς	θεοῖς τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς Γαλάτας
[4, 129]	τὰ μὲν ἐφάγομεν, τὰ δὲ	τοῖς	θεράπουσιν ἐπεδώκαμεν. Καὶ νιψάμενοι τὰς
[4, 174]	καὶ οἱ Κᾶρες χρῶνται ἐν	τοῖς	θρήνοις, εἰ μὴ ἄρα καὶ
[4, 144]	τοῖς τυράννοις παρασκευαζομένων καὶ τῶν	τοῖς	ἰδιώταις εἰς τροφάς φησιν οὕτως·
[4, 153]	ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Ἰνδικῶν	τοῖς	Ἰνδοῖς φησιν ἐν τῷ δείπνῳ
[4, 131]	δείπνοις δεξόμεθ´ ὑμᾶς, οὐδὲν ὁμοίοις	τοῖς	Ἰφικράτους τοῖς ἐν Θρᾴκῃ· καίτοι
[4, 143]	συσσιτίας γυνὴ φανερῶς ἀφαιροῦσα παρατίθησι	τοῖς	κατὰ πόλεμον ἢ κατὰ σύνεσιν
[4, 184]	τὰς γενομένας συνεχεῖς κινήσεις ἐν	τοῖς	κατὰ τοὺς Ἀλεξάνδρου διαδόχους χρόνοις.
[4, 128]	ἕκαστος λαβὼν (σὺν) αὐτῷ πίνακι	τοῖς	κατόπιν διεδίδου παισίν. Ἄλλα δ´
[4, 152]	δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ μικρῷ παρατέμνοντες, ὃ	τοῖς	κολεοῖς ἐν ἰδίᾳ θήκῃ παράκειται.
[4, 148]	μὲν ἐν ἀξιώμασι φορεῖα σὺν	τοῖς	κομίζουσι, (τοῖς πλείοσι δὲ καταργύροις
[4, 151]	ζύμητες μεγάλοι προσπεπερονημένοι ἦσαν πρὸς	τοῖς	κρέασι. Μάλιστα δ´ αἱ τράπεζαι
[4, 140]	τραγηματίζεσθαι Καλλίας ἢ Διοκλῆς ἐν	τοῖς	Κύκλωψί φησιν οὕτως· Φυλλὰς ἡ
[4, 139]	φησὶ τάδε· (Πολυκράτης, φησί, ἐν	τοῖς	Λακωνικοῖς ἱστορεῖ ὅτι τὴν μὲν
[4, 163]	πρέπει καθαρῶς ὁπόσοι τάδε μωρολογοῦσι	τοῖς	λαχάνοις προσάγειν καὶ πρὸς Διόδωρον
[4, 149]	ἅπασι τοῖς δείπνοις, μάλιστα δὲ	τοῖς	λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο γὰρ ἔτι
[4, 167]	μὴ κοσμίως, ἀλλ´ ἀσώτως καὶ	τοῖς	λῃσταῖς παραπλησίως. (Δοῦρις δ´ ἐν
[4, 132]	προσεδέξατ´. Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον ἀθάλασσος ὢν	τοῖς	λοπαδίοις ἁλίσκεται· Ἰωνικὸς πλούταξ ὑποστάσεις
[4, 164]	ἐστιν ὁ κέραμος μισθώσιμος ὁ	τοῖς	μαγείροις, εὐθὺς ἐξ ἑωθινοῦ ἕστηκεν
[4, 135]	ἕποντο. Κυανόχρως δ´ ἀμίας ἐπὶ	τοῖς	μέγας, ὅς τε θαλάσσης πάσης
[4, 142]	καὶ πάλιν αὐτοῖς στρωμναί τε	τοῖς	μεγέθεσιν οὕτως ἐξησκημέναι πολυτελῶς καὶ
[4, 175]	ἐν Φιλευριπίδῃ· Οὕτω γὰρ ἐπὶ	τοῖς	μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου ἄμφω νοσοῦσιν,
[4, 134]	εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω. Καὶ	τοῖς	μὲν ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί τις
[4, 148]	ἐπέτρεψε. Καὶ κατὰ τὴν ἄφοδον	τοῖς	μὲν ἐν ἀξιώμασι φορεῖα σὺν
[4, 168]	Σπάρτῃ ἐκώλυον οἱ ἔφοροι συναναστρέφεσθαι	τοῖς	νέοις. Παρὰ δὲ Ῥωμαίοις μνημονεύεται,
[4, 166]	μῆτερ, ὡς σεμνὸν σφόδρ´ εἶ	τοῖς	νοῦν ἔχουσι κτῆμα πολλοῦ τ´
[4, 138]	ἐν Πλούτοις λέγειν· Ἆρ´ ἀληθῶς	τοῖς	ξένοισιν ἔστιν, ὡς λέγους´, ἐκεῖ
[4, 159]	χιτῶνα καὶ ἐνδύντα αὐτὸν ἐπισκῆψαι	τοῖς	οἰκείοις θάψαι οὕτως μήτε καύσαντας
[4, 149]	δὲ ταῦτα καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα	τοῖς	οἰκέταις μεταδιδόντες. ~(Ταῖς δ´ ἄλλαις
[4, 154]	τὸ δεῖπνον μονομαχοῦσιν. Ἐν γὰρ	τοῖς	ὅπλοις ἀγερθέντες σκιαμαχοῦσι καὶ πρὸς
[4, 143]	καθήμενοι συσσιτοῦσι· (καὶ ὅτι ἀβαμβάκευστα	τοῖς	ὀφρανοῖς παρατίθεται· καὶ ὅτι οἱ
[4, 182]	καταπίνει. Εἰσὶν δ´ οἱ αὐτοὶ	τοῖς	παιδικοῖς καλουμένοις, οἷς οὐκ οὖσιν
[4, 140]	ἀλλὰ διττή· ἣν μὲν γὰρ	τοῖς	παισὶ παρέχουσι, πάνυ τις εὔκολός
[4, 130]	πότου μικροῖς ἐκπώμασι περισοβεῖν ἐκέλευε	τοῖς	παισίν. Ἐπίνομεν οὖν εὐμαρῶς ὥσπερ
[4, 140]	κάμματα. (Ὅτι δὲ ἔθος ἦν	τοῖς	πάλαι καὶ φύλλα δάφνης τραγηματίζεσθαι
[4, 184]	κατεσκεύασαν ἄνδρας ἐλλογίμους. Ἔμελεν δὲ	τοῖς	πάλαι πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ
[4, 173]	αὐτὰς ἐπιτελοῦντας αὐτοὺς ποιεῖ χρείας	τοῖς	παραγιγνομένοις τῶν ξένων, λέγων οὕτως·
[4, 172]	μαγείρων καὶ τραπεζοποιῶν παρείχοντο χρείας	τοῖς	παραγινομένοις πρὸς τὰς ἱερουργίας, ~καὶ
[4, 142]	γὰρ τηλικούτων πραγμάτων ἡγούμενος ἔμφασιν	τοῖς	παραλαμβανομένοις πρὸς τὴν θυσίαν ἐποίει,
[4, 161]	πρόφασιν εὑρόντες καλὴν ὅρους ἔπηξαν	τοῖς	πένησι χρησίμους. Ἐπεὶ παράθες αὐτοῖσιν
[4, 139]	συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ τρισχίλια πρὸς	τοῖς	πεντακοσίοις φησὶ τάδε· (Πολυκράτης, φησί,
[4, 168]	(Διογένης δ´ ὁ Βαβυλώνιος ἐν	τοῖς	περὶ εὐγενείας τὸν Φωκίωνος υἱόν,
[4, 160]	ὁ ἀπὸ τοῦ περιπάτου ἐν	τοῖς	περὶ παροιμιῶν ὡς παροιμίαν ἀναγράφει
[4, 168]	οὐσίας ὑπάρχοντες, ὡς Σάτυρος ἐν	τοῖς	περὶ χαρακτήρων εἴρηκεν, κατατρέχοντες τὸν
[4, 163]	τοὺς τὸν φρόνιμον ζητοῦντας ἐν	τοῖς	περιπάτοις καὶ ταῖς διατριβαῖς ὥσπερ
[4, 146]	φησι Κτησίας καὶ Δίνων ἐν	τοῖς	Περσικοῖς, ἐδείπνει μὲν μετὰ ἀνδρῶν
[4, 148]	ἀξιώμασι φορεῖα σὺν τοῖς κομίζουσι,	(τοῖς	πλείοσι δὲ καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους
[4, 152]	δὲ πινόμενόν ἐστι παρὰ μὲν	τοῖς	πλουτοῦσιν οἶνος ἐξ Ἰταλίας καὶ
[4, 160]	ἡνίκ´ ἂν προτέρημά τι ἐν	τοῖς	πολέμοις λάβωσι, θύειν τοῖς θεοῖς
[4, 152]	μετὰ μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ δὲ	τοῖς	πολλοῖς καθ´ αὑτό· καλεῖται δὲ
[4, 139]	τὴν καλουμένην Τίασσόν ἐστιν ἐν	τοῖς	πρὸς τὴν Κλήταν μέρεσι. Καὶ
[4, 129]	μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον	τοῖς	προτέροις. Ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐπεισβάλλουσιν
[4, 168]	αὐτοῦ ἐπὶ ἀσωτίᾳ διαβοήτου ἐν	τοῖς	πρώτοις εἰρήκαμεν. (Διογένης δ´ ὁ
[4, 161]	ἔσται· ταῦτα γὰρ θύειν νόμος	τοῖς	Πυθαγορείοις. {Β. Νὴ Δί´, ἱερεῖον
[4, 163]	τὴν ἐξηλλαγμένην εἰσαγαγόντος κατασκευὴν καὶ	τοῖς	Πυθαγορείοις πεπλησιακέναι προσποιηθέντος· πρὸς ὃν
[4, 154]	ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει· Παρὰ δὲ	τοῖς	Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε μνᾶς τοῖς
[4, 149]	τιμούχων ζημιοῦται, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τοῖς	σιτουμένοις ἐν πρυτανείῳ ἔξωθεν προσεισφέρειν
[4, 155]	δὲ Θρᾳκῶν φησί τινας ἐν	τοῖς	συμποσίοις ἀγχόνην παίζειν βρόχον ἀρτήσαντας
[4, 134]	~(Ἄλεξις δ´ ἐν Ταραντίνοις ἐν	τοῖς	συμποσίοις φησὶ τοὺς Ἀττικοὺς καὶ
[4, 168]	ἑταίροις, καὶ τῷ οἴνῳ, οὐ	τοῖς	συμπόταις. Ἀγαθαρχίδης δ´ ὁ Κνίδιος
[4, 143]	ἐν τρίτῳ Κρητικῶν Νομίμων Ἐν	τοῖς	συσσιτίοις, φησίν, οἱ Κρῆτες καθήμενοι
[4, 168]	κεκτημένοι δὲ μηδέν, εὐεκτοῦσιν οὕτω	τοῖς	σώμασι· καὶ οἳ ἐκέλευσαν μεταπεμφθῆναί
[4, 139]	τῇ πόλει κοπίδας ἄγουσι καὶ	τοῖς	Τιθηνιδίοις καλουμένοις ὑπὲρ τῶν παίδων·
[4, 159]	τις ἦν ἡ φιλοχρηματία παρὰ	τοῖς	τότε· περὶ ἧς Ἀνάχαρσις πυνθανομένου
[4, 174]	πραγματείας Δαίτην ἥρωα τιμώμενον παρὰ	τοῖς	Τρωσίν, οὗ μνημονεύειν Μίμνερμον. Κἀν
[4, 144]	Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων περὶ τῶν	τοῖς	τυράννοις παρασκευαζομένων καὶ τῶν τοῖς
[4, 143]	παρατιθεμένων ἅπασι· ἀπονέμουσι δὲ καὶ	τοῖς	υἱοῖς κατὰ τὸν θᾶκον τὸν
[4, 152]	ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται· παρὰ δὲ	τοῖς	ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον μετὰ μέλιτος
[4, 154]	τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε μνᾶς	τοῖς	ὑπομένειν βουλομένοις τὴν κεφαλὴν ἀποκοπῆναι
[4, 173]	στρώματα. Ἀριστοτέλης ἢ Θεόφραστος ἐν	τοῖς	ὑπομνήμασι περὶ Μαγνήτων λέγων τῶν
[4, 140]	ὄντα οἷον ἐπιχορηγήματα τοῦ συντεταγμένου	τοῖς	φιδίταις ἀίκλου· (παρὰ γὰρ τοῦτο
[4, 140]	τινων ζῴων ὡρισμένων, παραχορηγοῦντος αὐτὰ	τοῖς	φιδίταις ἑνὸς τῶν εὐπορούντων, ἔσθ´
[4, 140]	μοῖραν, ἀλλ´ οὐδὲ τὰ διδόμενα	τοῖς	φιδίταις μετὰ τὸ δεῖπνον· ἄρτος
[4, 142]	οὕτως ᾤετο δεῖν ὥσπερ ἐν	τοῖς	φιδιτίοις δέχεσθαι ζωμῷ καὶ κρεᾳδίοις
[4, 138]	τῇ Σπάρτῃ καὶ συνεστιαθέντα ἐν	τοῖς	φιδιτίοις εἰπεῖν· Εἰκότως ἀνδρειότατοι ἁπάντων
[4, 173]	καὶ Κεράωνα ὑπὸ τῶν ἐν	τοῖς	φιδιτίοις ποιούντων τε τὰς μάζας
[4, 168]	ἠρώτησαν πῶς ὅλας τὰς ἡμέρας	τοῖς	φιλοσόφοις συσχολάζοντες, κεκτημένοι δὲ μηδέν,
[4, 184]	συγγραφέα ἔτι τε Ἄνδρωνα ἐν	τοῖς	Χρονικοῖς τὸν Ἀλεξανδρέα, ὅτι Ἀλεξανδρεῖς
[4, 128]	~(Ἱππόλοχος ὁ Μακεδών, ἑταῖρε Τιμόκρατες,	τοῖς	χρόνοις μὲν γέγονε κατὰ Λυγκέα
[4, 164]	κράτιστός ἐστιν ὀψοποιός, ὡς δοκεῖ	τοῖς	χρωμένοις, τῶν δ´ ὀψοποιῶν ὑποκριτής
[4, 129]	γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν	τοῖς	Χύτροις τοῖς Ἀθήνησι λειτουργήσαντες. Μεθ´
[4, 149]	ἀπονιψάμενοι τὰς χεῖρας, ἀλλ´ ἀποματτόμενοι	τοῖς	ψωμοῖς καὶ τὴν ἀπομαγδαλίαν ἕκαστος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/01/2008