Alphabétiquement     [«   »]
Τῷ 4
τῷ 109
Τῶν 14
τῶν 288
τῶνδ´ 1
ὑάδας 1
Ὑακινθίδος 1
Fréquences     [«    »]
238
181 τὸ
161 τὸν
288 τῶν
313 δ´
418 ἐν
434 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

τῶν


Livre, pages
[4, 130]   ὑπὸ τῆς μέθης ὁπότε τι  τῶν   ἀγομένων θεασαίμεθα πάντες ἐξενήφομεν, ὀρθοὶ
[4, 141]   καὶ ὧν ἂν ὥρα ἐκ  τῶν   ἀγρῶν (ὅσον εἰς αὐτὴν τὴν
[4, 166]   εἶχε μόνον ἀκρατῶς, δὲ  τῶν   Ἀθηναίων καὶ τὰς προσόδους καταμισθοφορῶν
[4, 166]   ἐν ἐστι τὰ περὶ  τῶν   Ἀθήνησι δημαγωγῶν, Εὔβουλόν φησι τὸν
[4, 150]   νικηθέντων ἐπεὶ ἐγένετο αἰχμάλωτος  τῶν   Αἰγυπτίων βασιλεύς, Ὦχος αὐτὸν
[4, 184]   καλούμενον Κακεργέτην. Οὗτος γὰρ πολλοὺς  τῶν   Ἀλεξανδρέων ἀποσφάξας, οὐκ ὀλίγους δὲ
[4, 184]   Αἰγύπτου Πτολεμαῖον, (τὸν κυρίως ὑπὸ  τῶν   Ἀλεξανδρέων καλούμενον Κακεργέτην. Οὗτος γὰρ
[4, 175]   τὸ βάρβιτον. Ἐπεὶ δὲ ἡμῶν  τῶν   Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς ἀμούσων καὶ
[4, 184]   κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις παρ´ ἡμῶν  τῶν   Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα, τῶν περὶ
[4, 171]   βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια μετὰ  τῶν   ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ τὰ πάτρια,
[4, 158]   Καὶ Σωκράτης δ´ ἔλεγεν  τῶν   ἄλλων ἀνθρώπων διαφέρειν καθ´ ὅσον
[4, 143]   Ἐν ταύτῃ δὲ πλέω δαῖτα  τῶν   ἄλλων δικαιεῦσι προτίθεσθαι· ἐν τῇ
[4, 139]   Τὸ δὲ ἄικλον ὑπὸ μὲν  τῶν   ἄλλων Δωριέων καλεῖται δεῖπνον. Ἐπίχαρμος
[4, 152]   ὡς ἂν κορυφαῖος χοροῦ, διαφέρων  τῶν   ἄλλων κατὰ τὴν πολεμικὴν
[4, 153]   (ἐφ´ ἧς μόνος κατέκειτο μετεωροτέραν  τῶν   ἄλλων καὶ κεχωρισμένην εἶχε καὶ
[4, 149]   διπλοῦς οἶνος μετὰ καὶ  τῶν   ἄλλων μερίδων δίδοται. Ἔπειτα ἑκάστῳ
[4, 162]   καὶ περὶ ἄρτων καὶ περὶ  τῶν   ἄλλων ὅσα τε περιεργότερον περὶ
[4, 143]   παρόντες· ἑξῆς δ´ εἰσὶν αἱ  τῶν   ἄλλων. Παρατίθεται δὲ τῶν παρόντων
[4, 148]   ἔτνος· οἷσι Μαρδόνιον εἱστίασε μετὰ  τῶν   ἄλλων πεντήκοντα Περσῶν Ἀτταγῖνος
[4, 139]   φασήλους χλωρούς. Κοπίζει δὲ καὶ  τῶν   ἄλλων Σπαρτιατῶν βουλόμενος. Ἐν
[4, 169]   παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ' Περὶ δὲ  τῶν   ἄλλων ὧν φθάνω προβεβληκὼς εἴ
[4, 173]   τῶν Ἐλεοδυτῶν ἐπῃτιάσατο. Καὶ  τῶν   Ἀμφικτυόνων δὲ νόμος κελεύει ὕδωρ
[4, 140]   σχημάτων. Ἣν δ´ εἰς τὰ  τῶν   ἀνδρῶν φιδίτια κομίζουσι, σκευοποιεῖται ἔκ
[4, 148]   ἐπὶ πηχυαῖα βάθη τὰ ἐδάφη  τῶν   ἀνδρώνων ἐμπεπετασμένων δικτύων τοῖς ἕλιξιν.
[4, 145]   ἐπειδὰν δὲ οἱ σύνδειπνοι δειπνήσωσι,  τῶν   ἀπὸ τῆς τραπέζης καταλειπομένων (καταλείπεται
[4, 153]   (Νικόλαος δ´ Δαμασκηνός, εἷς  τῶν   ἀπὸ τοῦ περιπάτου φιλοσόφων, ἐν
[4, 167]   δὲ πολυτελῶς. Ἀνακαλεσαμένων δ´ αὐτὸν  τῶν   Ἀρεοπαγιτῶν καὶ κελευόντων βέλτιον ζῆν,
[4, 145]   μερίδας ποιήσαντες τῶν κρεῶν καὶ  τῶν   ἄρτων ἴσας διαιροῦνται. Ὥσπερ δὲ
[4, 145]   φησί, βασιλεὺς εἴς τινας ἀφίκηται  τῶν   ἀρχομένων, εἰς τὸ δεῖπνον αὐτοῦ
[4, 146]   δειπνίσασι τετρακόσια τάλαντα ἀργυρίου Ἀντίπατρος  (τῶν   ἀστῶν ἀνὴρ δόκιμος ἐδαπάνησε· καὶ
[4, 128]   πρὸς τὸν Λυγκέα, ὡς ἐκ  τῶν   αὐτοῦ μαθεῖν ἔστιν ἐπιστολῶν, πάντως
[4, 148]   χλωρᾷ πεπυκασμένην ὕλῃ, ὥσπερ ἐπὶ  τῶν   Βακχικῶν ἄντρων γίνεται, ταύτης τύμπανα
[4, 130]   δ´ ἐν Ἀχαρνεῦσι καὶ αὐτὸς  τῶν   βαρβάρων ἐμφανίζων τὴν μεγαλειότητά φησιν·
[4, 152]   ποτὲ τῆς θοίνης ἀφυστερήσαντά τινα  τῶν   βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι καὶ συναντήσαντα
[4, 171]   τοὺς προγεύστας ἐδεάτρους, ὅτι προήσθιον  τῶν   βασιλέων πρὸς ἀσφάλειαν. Νῦν δὲ
[4, 150]   οὐ μόνον, φησίν, οἱ παραγινόμενοι  τῶν   Γαλατῶν ἀπὸ τῶν κωμῶν καὶ
[4, 171]   Φερεκράτης ἐν Ἀγρίοις· Μὴ θαυμάσῃς·  τῶν   γὰρ προτενθῶν ἐσμέν, ἀλλ´ οὐκ
[4, 174]   δὲ τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ  τῶν   γειτόνων τις ἐξηκούσθη ὑδραύλεως ἦχος
[4, 148]   Μιλήσιος Ἑκαταῖος ἐν τῇ τρίτῃ  τῶν   Γενεαλογιῶν μάζας φησὶν εἶναι καὶ
[4, 175]   Φοίνικες, ὡς ἱστορεῖ Δημοκλείδης. ~(Μνημονεύει  τῶν   γίγγρων αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν Ἰατρῷ
[4, 143]   τὰ κοινὰ συσσίτια οὕτως. Ἕκαστος  τῶν   γινομένων καρπῶν ἀναφέρει (τὴν δεκάτην
[4, 160]   Μενίππειος ἐπικαλούμενος· καὶ οἱ πολλοὶ  τῶν   γραμματικῶν τῶν Ῥωμαικῶν οὐχ ὁμιλήσαντες
[4, 143]   δὲ νεωτέροις ἥμισυ δίδοται κρέως,  τῶν   δ´ ἄλλων οὐθενὸς ἅπτονται. Εἶτα
[4, 164]   ὀψοποιός, ὡς δοκεῖ τοῖς χρωμένοις,  τῶν   δ´ ὀψοποιῶν ὑποκριτής {ΛΙΝ. Βούλιμός
[4, 173]   Ἀρτυσίτραγοι καὶ Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι,  τῶν   δὲ γυναικῶν Κυμινάνθαι, κοινῇ δὲ
[4, 166]   μὲν τὰς ἡδονὰς ἦν ἀκρατής,  τῶν   δὲ πολιτικῶν πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής.
[4, 164]   φιλόσοφοι, τὴν αὐτάρκειαν ἀσπάζεσθε καὶ  τῶν   δείπνων τὰ εὐτελῆ, τί ἐνταῦθα
[4, 138]   στρατηγοὺς (καὶ ἐλθόντων ἐπιδείξας ἑκατέρου  τῶν   δείπνων τὴν παρασκευὴν εἶπεν· Ἄνδρες
[4, 172]   τῆς ὑπουργίας, πεμμάτων μὲν προνοουσῶν  τῶν   δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς δὲ τῶν μαγείρων,
[4, 143]   συσσιτίου γυνὴ τρεῖς τέτταρας  τῶν   δημοτικῶν προσειληφυῖα πρὸς τὰς ὑπηρεσίας.
[4, 160]   αἱρουμένους, τὴν πεῖραν ὑμῖν λήψομαι  τῶν   δογμάτων, πρῶτον καπνίζων· εἶτ´ ἐὰν
[4, 129]   ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ  τῶν   δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. Ἔπειτα στέφανοι
[4, 149]   γίνεται καὶ ἑστιῶνται πάντες μετὰ  τῶν   δούλων· οἱ δὲ παῖδες ἐν
[4, 132]   ἐστιν αὕτη σοι, πάτερ, τὸ  τῶν   ἐδομένων τὰ στόματα προειδέναι. Οἷον
[4, 160]   ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ οὐσῶν καὶ  τῶν   ἐκ Τέω μαζῶν (ὡς καὶ
[4, 141]   ποίμνια αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως μεταδιδόασι  τῶν   ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´ ματτύα
[4, 173]   αὐτοὺς ὀνομάζει, ἀλλὰ τὸ κοινὸν  τῶν   Ἐλεοδυτῶν ἐπῃτιάσατο. Καὶ τῶν
[4, 130]   Τιμόκρατες, ἀποβλέπων τίνι συγκρῖναι ἔχεις  τῶν   Ἑλληνικῶν δείπνων τὸ προκείμενον τοῦτο
[4, 155]   εἶχον, ἄνδρες φίλοι καὶ συμπόται  τῶν   Ἑλλήνων πολὺ πρῶτοι, περὶ ἀρχαίων
[4, 143]   προσηγόρευον. (Ἡρόδοτος δὲ συγκρίνων τὰ  τῶν   Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς τὰ παρὰ
[4, 138]   παρασκευασθέντος γελάσας Παυσανίας μετεπέμψατο  τῶν   Ἑλλήνων τοὺς στρατηγοὺς (καὶ ἐλθόντων
[4, 174]   τῶν ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις εἴτε  τῶν   ἐμπνευστῶν, Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ εὕρημα,
[4, 174]   πως λέγων· Ζητεῖται δὲ πότερα  τῶν   ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ὕδραυλις
[4, 174]   ἐντατὰ καὶ καθαπτὰ τῶν ὀργάνων  τῶν   ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια εἶναι φάσκων τὰ
[4, 168]   μέγαν διάκοσμον καὶ τὰ περὶ  τῶν   ἐν Ἅιδου εἰπὼν εἰς ταῦτα
[4, 144]   ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ δὲ τῆς τρυφῆς  τῶν   ἐν Πέρσαις βασιλέων Ξενοφῶν ἐν
[4, 142]   αὖθις ὑπερῆράν τινες τῶν ἰδιωτῶν  τῶν   ἐν Σπάρτῃ γενομένων κατ´ ἐκεῖνον
[4, 149]   ἕκαστος ἀπέφερε, τοῦτο ποιοῦντες ἕνεκα  τῶν   ἐν ταῖς ἀμφόδοις γινομένων νυκτερινῶν
[4, 146]   ἀνάστατοι ἐγίνοντο· ὅκου Θασίοισιν ὑπὲρ  τῶν   ἐν τῇ ἠπείρῳ πολίων τῶν
[4, 173]   ἥρωας Μάττωνα καὶ Κεράωνα ὑπὸ  τῶν   ἐν τοῖς φιδιτίοις ποιούντων τε
[4, 132]   ἐν Χαλκίδι, τὸ προοίμιον εἶπε  τῶν   ἐν Χαλκίδι δείπνων χαριέστερον εἶναι
[4, 174]   ἐστιν ὀργάνων ὕδραυλις  τῶν   ἐντατῶν. Ἀριστόξενος μὲν οὖν τοῦτο
[4, 174]   ὄργανον τοῦτο ὕδραυλις, εἴτε  τῶν   ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις εἴτε τῶν
[4, 160]   ἐκ Τέω μαζῶν (ὡς καὶ  τῶν   ἐξ Ἐρετρίας, ὡς Σώπατρος ἐν
[4, 148]   ἑωθινοῦ κατακλινόμενον μεθύσκεσθαι, λειτουργούντων αὐτῷ  τῶν   ἐξ Ἰταλίας μεταπεμφθέντων ἀκροαμάτων συνηθροισμένων
[4, 140]   προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα. (Περὶ δὲ  τῶν   ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ Λακωνικῇ
[4, 183]   καὶ Πρωταγορίδης ἐν βʹ περὶ  τῶν   ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας δὲ
[4, 176]   Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ περὶ  τῶν   ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν· Παντὸς
[4, 173]   τοῖς ὑπομνήμασι περὶ Μαγνήτων λέγων  τῶν   ἐπὶ τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ ὅτι
[4, 164]   ἀναγνώσει πάνυ γε διασκοπῶν ἀπὸ  τῶν   ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα τε καὶ σχολῇ.
[4, 145]   Περσικὰ συγγράψας ἐν τῷ δευτέρῳ  τῶν   ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν (Καὶ οἱ θεραπεύοντες,
[4, 171]   Πλάτων Μενελάῳ· ~(Ὡς ὀλίγα λοιπὰ  τῶν   ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν δὲ καὶ ἀγοραστὴν
[4, 156]   ταῖς προσφωνήσεσι πρὸς σὲ περὶ  τῶν   ἐπιφανῶν κλήσεων ἀγωνιῶ μή ποτε
[4, 139]   τε νεανίσκων παμπληθεῖς εἰσέρχονται καὶ  τῶν   ἐπιχωρίων τινὰ ποιημάτων ᾄδουσιν, ὀρχησταί
[4, 158]   εἰ φακῆν ἕψειν μ´ ἐδίδασκε  τῶν   ἐπιχωρίων τις εἷς. Οἶδα δὲ
[4, 162]   στρατηγὸς ἀγαθός, μόνον τοῦτο διὰ  τῶν   ἔργων διαβεβαιωσάμενος καλὸς τοῦ
[4, 167]   πρὸς τοῖς Ἑρμαῖς Ἀρισταγόρᾳ μετεωρότερον  τῶν   Ἑρμῶν, Ἐλευσῖνί τε μυστηρίων ὄντων
[4, 167]   καὶ τοῦ βίου Φιλίππου καὶ  τῶν   ἑταίρων αὐτοῦ ἐν τῇ μθʹ
[4, 145]   καλεῖ τοὺς συμπότας τούτους τις  τῶν   εὐνούχων. Καὶ ὅταν εἰσέλθωσι συμπίνουσιν
[4, 140]   παραχορηγοῦντος αὐτὰ τοῖς φιδίταις ἑνὸς  τῶν   εὐπορούντων, ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ
[4, 168]   τῇ ὀγδόῃ πρὸς ταῖς κʹ  τῶν   Εὐρωπιακῶν Γνώσιππον, φησίν, ἄσωτον γενόμενον
[4, 150]   καὶ οἱ παριόντες ξένοι ὑπὸ  τῶν   ἐφεστηκότων παίδων οὐκ ἠφίεντο ἕως
[4, 148]   ἥκοντα μετὰ τῶν φίλων καὶ  τῶν   ἡγεμόνων· ὅτε καὶ πολλῷ κρεῖττον
[4, 133]   περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα  τῶν   ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια, τό
[4, 142]   ἀδελφοῦ κατακείμενος μετά τινος  τῶν   ἡλικιωτῶν. Ἐπί τε τῷ τρίποδι
[4, 148]   Αἰθίοπας παρέστησε. Τῇ δὲ τετάρτῃ  τῶν   ἡμερῶν ταλαντιαίους εἰς ῥόδα μισθοὺς
[4, 146]   κοίτας φέροντες σταμνία τ´ οὐχὶ  τῶν   θεῶν ἕνεκ´, ἀλλ´ ἑαυτῶν.
[4, 161]   Ἀριστοφῶν δ´ ἐν Πυθαγοριστῇ· Πρὸς  τῶν   θεῶν, οἰόμεθα τοὺς πάλαι ποτὲ
[4, 167]   οἶνον καὶ τἄλλ´ ἀρκούντως παρασκευάζομαι,  τῶν   ἰδίων μου προσόδων εἰς ταῦτα
[4, 144]   τῇ εὐφροσύνῃ τῆς ἐλπίδος μειονεκτοῦσι  τῶν   ἰδιωτῶν. Ἔπειτα, ἔφη, ἐκεῖνο εὖ
[4, 144]   ἡμᾶς καὶ πίνειν καὶ ἐσθίειν  τῶν   ἰδιωτῶν ὅτι δοκοῦσι καὶ αὐτοὶ
[4, 166]   δημοσίας ἑστιάσεις ποιεῖται. (Τὸ δὲ  τῶν   ἰδιωτῶν πλῆθος αἰεὶ περὶ συνουσίας
[4, 142]   οὓς τοσοῦτον αὖθις ὑπερῆράν τινες  τῶν   ἰδιωτῶν τῶν ἐν Σπάρτῃ γενομένων
[4, 148]   τἄλλα τὰ πρὸς τὴν ἄρτυσιν  τῶν   ἱερείων ἁρμόττοντα. ~Ἡ δὲ πόλις
[4, 145]   ἀρίστῳ. (Τὰ δὲ πλεῖστα τούτων  τῶν   ἱερείων καὶ τῶν σιτίων οὓς
[4, 149]   ἕκαστος οἴνου κοτύλας δύο πλὴν  τῶν   ἱερέων τοῦ τε Πυθίου Ἀπόλλωνος
[4, 141]   συνουσίαν, νομίζοντες καὶ τὸ πλείονα  τῶν   ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι, μὴ
[4, 144]   πλείω τις παραθῆται τὰ περιττὰ  τῶν   ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶσσον (μᾶλλον)
[4, 153]   (Μεγασθένης δ´ ἐν τῇ δευτέρᾳ  τῶν   Ἰνδικῶν τοῖς Ἰνδοῖς φησιν ἐν
[4, 168]   ἐν τῇ ἐνάτῃ καὶ τεσσαρακοστῇ  τῶν   ἱστοριῶν, Ἀπίκιόν τινα ἐπὶ ἀσωτίᾳ
[4, 166]   ἐν τῇ δευτέρα καὶ πεντηκοστῇ  τῶν   ἱστοριῶν γράφει οὕτως· πόλις
[4, 176]   στοᾶς φιλόσοφος ἐν τῇ τρίτῃ  τῶν   ἱστοριῶν διηγούμενος περὶ τοῦ Ἀπαμέων
[4, 155]   δ´ Σάμιος ἐν τῇ  τῶν   ἱστοριῶν ιζʹ Πολυσπέρχοντά φησιν εἰ
[4, 153]   Τίμαιος δ´ ἐν τῇ πρώτῃ  τῶν   ἱστοριῶν καὶ τὰς θεραπαίνας φησὶ
[4, 154]   δ´ ἐν τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ  τῶν   ἱστοριῶν Κελτοί, φησίν, ἐνίοτε παρὰ
[4, 167]   ἑταίρων αὐτοῦ ἐν τῇ μθʹ  τῶν   ἱστοριῶν Θεόπομπος (τάδε γράφει·
[4, 163]   Ταυρομενίτης ἐν τῇ ἐνάτῃ  τῶν   ἱστοριῶν περὶ αὐτοῦ γράφει οὕτως·
[4, 138]   μὲν οὖν ἐν τῇ ἐνάτῃ  τῶν   ἱστοριῶν περὶ τῆς Μαρδονίου παρασκευῆς
[4, 171]   Χάρης γοῦν ἐν τῇ γʹ  τῶν   ἱστοριῶν (Πτολεμαῖόν φησι τὸν Σωτῆρα
[4, 153]   τῇ δεκάτῃ πρὸς ταῖς ἑκατὸν  τῶν   ἱστοριῶν Ῥωμαίους ἱστορεῖ παρὰ τὸ
[4, 141]   ἐν τῇ εʹ καὶ κʹ  τῶν   ἱστοριῶν τάδε γράφει περὶ αὐτῶν·
[4, 153]   εὐεργέτην, γράφει ἐν τῇ λδʹ  τῶν   ἱστοριῶν τάδε· Ἐποιεῖτό τε τῶν
[4, 144]   ἐν τῇ τριακοστῇ καὶ πέμπτῃ  τῶν   ἱστοριῶν τὸν Παφλαγόνων φησὶ βασιλέα
[4, 146]   Καὶ ἐν τῇ θʹ δὲ  τῶν   ἱστοριῶν φησι· Βασιλήιον δεῖπνον βασιλεὺς
[4, 155]   Ἀθηναῖος ἐν τῇ ἐνάτῃ  τῶν   ἱστοριῶν φησιν ὡς Κάσανδρος ἐκ
[4, 131]   δ´ ἐν Πρωτεσιλάῳ διασύρων τὸ  τῶν   Ἰφικράτους γάμων συμπόσιον, ὅτε ἤγετο
[4, 150]   τε τούτοις ἐκ χαράκων καὶ  (τῶν)   καλάμων τῶν (τε) οἰσυίνων ἐπεβάλλετο
[4, 164]   γὰρ ἐν οἷς ποιεῖται δικαστηρίοις  τῶν   καλῶν ἰάμβων αὐτοῦ τὰς ἐπιδείξεις
[4, 160]   μόνα παιδεύει (τούς γε ἐπιθυμοῦντας  τῶν   καλῶν· λέγω δὲ τὰ Τίμωνος
[4, 141]   ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. ~(Περὶ δὲ  τῶν   καμματίδων καὶ τῶν καμμάτων Νικοκλῆς
[4, 141]   ~(Περὶ δὲ τῶν καμματίδων καὶ  τῶν   καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως γράφει· Διακούσας
[4, 141]   φρατρίας τρεῖς καὶ γίνεται  τῶν   Καρνείων ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας θʹ
[4, 141]   αʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου τὴν  τῶν   Καρνείων φησὶν ἑορτὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις
[4, 143]   κοινῶν, εἶτα μετὰ ταῦτα μέμνηνται  τῶν   κατὰ πόλεμον πράξεων καὶ τοὺς
[4, 184]   οὐκ ὀλίγους δὲ καὶ φυγαδεύσας  τῶν   κατὰ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐφηβησάντων
[4, 148]   Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ  τῶν   κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων κατασταθείς,
[4, 152]   χρυσίον καὶ ἀργύριον ταῖς ἀκολουθούσαις  τῶν   Κελτῶν μυριάσι φράγμα τε ποιεῖν
[4, 143]   πρῶτον μὲν εἰώθασι βουλεύεσθαι περὶ  τῶν   κοινῶν, εἶτα μετὰ ταῦτα μέμνηνται
[4, 128]   τὰς φιάλας, ἐν χαλκῷ πίνακι  τῶν   Κορινθίων κατασκευασμάτων ἄρτος ἑκάστῳ ἰσόπλατυς
[4, 131]   ἐν χοὶ χρυσῇ καὶ γευόμενον  τῶν   κρατήρων πρότερον μεθύειν τῶν πινόντων.
[4, 139]   ἄλλο δ´ οὐδὲν ἱερεῖον· ~(καὶ  τῶν   κρεῶν διδόασι μοίρας πᾶσι καὶ
[4, 145]   οὗ ἡμιδεῆ ἅπαντα μερίδας ποιήσαντες  τῶν   κρεῶν καὶ τῶν ἄρτων ἴσας
[4, 143]   Δωσιάδας ἱστορῶν ἐν τῇ δʹ  τῶν   Κρητικῶν γράφει οὕτως· Οἱ δὲ
[4, 143]   ἀρχαικός. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ  τῶν   Κρητικῶν συσσιτίων Δωσιάδας ἱστορῶν ἐν
[4, 164]   (τι) αἰτῆσαι ἐπεσθίειν τι  τῶν   κυνικῶν βρωμάτων (οὐδὲ γὰρ χαριτογλωσσεῖν
[4, 156]   ἦν ἄμεινον κατὰ τὸ Παρμενίσκου  τῶν   κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν ἐνθάδε
[4, 163]   Πυθαγορικὸς δὲ δόξας εἶναι ὑμῶν  τῶν   κυνικῶν τρόπον ἔζη, κομῶν καὶ
[4, 157]   λύμαις. Διὸ πάντας εὐλαβουμένους τὴν  τῶν   κυρίων ἀνάτασιν φοβεῖσθαι τοῦ ζῆν
[4, 157]   ἀπόλυσιν τῆς ψυχῆς μετὰ τῆς  τῶν   κυρίων γίγνεσθαι γνώμης. Τούτοις τοῖς
[4, 150]   οἱ παραγινόμενοι τῶν Γαλατῶν ἀπὸ  τῶν   κωμῶν καὶ τῶν πόλεων ἀπέλαυον,
[4, 150]   ἀπὸ τῶν πόλεων δέξασθαι καὶ  τῶν   κωμῶν μέλλον ἐπιρρεῖν πλῆθος. Ἐνταῦθα
[4, 140]   Πολέμων καὶ τὸ δεῖπνον ὑπὸ  τῶν   Λακεδαιμονίων ἄικλον προσαγορεύεσθαι, παραπλησίως ἁπάντων
[4, 138]   (Ἑξῆς δὲ λεκτέον καὶ περὶ  τῶν   Λακωνικῶν συμποσίων. Ἡρόδοτος μὲν οὖν
[4, 150]   παρατίθεσθαι χύδην καὶ κρέατα ἐκ  τῶν   λεβήτων, ὧν οὐδεὶς γεύεται εἰ
[4, 140]   πεποιῆσθαι. Καί ἐστιν παρασκευὴ  τῶν   λεγομένων ἐπαίκλων οὐχ ἁπλῆ, καθάπερ
[4, 150]   συῶν καὶ προβάτων τε καὶ  τῶν   λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης ἡμέρας πολλά,
[4, 160]   (Ἐρέτριαν ὡρμήθημεν εἰς λευκάλφιτον) καὶ  τῶν   Λυδίων καρυκκῶν προκρίνει ἀμφοτέρων
[4, 172]   προνοουσῶν τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς δὲ  τῶν   μαγείρων, Ἀντιφάνης διεσάφησεν ἐν Χρυσίδι
[4, 140]   φησι Λυκόφρων, τὰ προφυράματα  τῶν   μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης καὶ ἄρτους
[4, 137]   παρεισδύσεως γινομένης, δέοντος ἀπέχεσθαι τούτων  τῶν   μακρόθεν· τὸν δ´ ἐν τῷ
[4, 133]   ἐν Ἅβρᾳ· Πίναξ πρῶτος  τῶν   μεγάλων ἡγήσεται ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον,
[4, 141]   ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ φιδίται· καὶ  τῶν   μὲν ἀγρευομένων ὑφ´ αὑτῶν ἐνίοτε
[4, 156]   τῶν ὑδάτων ἥδιστόν ἐστιν. Καὶ  τῶν   μὲν ἐγκωμιαζόντων τὸ ἀπὸ τῆς
[4, 164]   Ἐπὶ τραγῳδίαν ὥρμηκε νῦν καὶ  τῶν   μὲν ὑποκριτῶν πολὺ κράτιστός ἐστιν
[4, 144]   ἡδονῆς μειονεκτεῖ παρατιθέμενος πολλὰ  τῶν   μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ μὰ
[4, 159]   Χρύσιππος διαγράφει ἐν τῷ περὶ  τῶν   μὴ δι´ αὑτὰ αἱρετῶν λέγων
[4, 155]   μὴ πεπλευκὼς οὐδὲν ἑόρακεν κακόν·  ~(τῶν   μονομαχούντων ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. Ὅτι δὲ
[4, 154]   δ´ ἐν αʹ περὶ νομοθετῶν  τῶν   μονομαχούντων εὑρετὰς ἀποφαίνει Μαντινεῖς Δημώνακτος
[4, 153]   συμβάλλειν μονομαχίας, γράφων οὕτως· Τὰς  τῶν   μονομάχων θέας οὐ μόνον ἐν
[4, 182]   εἶναι. Ἐν γοῦν Μιτυλήνῃ μίαν  τῶν   Μουσῶν πεποιῆσθαι ὑπὸ Λεσβοθέμιδος ἔχουσαν
[4, 168]   καὶ οἳ ἐκέλευσαν μεταπεμφθῆναί τινα  τῶν   μυλωθρῶν. (Ἐλθόντος δ´ ἐκείνου καὶ
[4, 143]   ἀβαμβάκευτα τῇ κράσει καθ´ ἕκαστα  τῶν   νενομισμένων. (Ἦσαν δὲ καὶ ξενικοὶ
[4, 149]   σύνοδος ἔχει τοὔνομα τοῖς ἐσθίουσι  τῶν   νέων ἀνδρικώτερον ζωμόν τ´ ἐγχεῖν
[4, 143]   οὕτως· ~(Ἐν Λακεδαίμονι γέγονας· ἐκείνων  τῶν   νόμων μεθεκτέον ἐστίν. Βάδιζ´ ἐπὶ
[4, 157]   γὰρ οὗτος ἐν τῷ βʹ  τῶν   Νόστων Μετὰ τὸ συντελέσαι τοὺς
[4, 165]   Ἐστὶν δ´ αὐτούς γε φυλάττεσθαι  τῶν   νῦν χαλεπώ τατον ἔργον. (Ἔχουσι
[4, 142]   καὶ τῇ ποικιλίᾳ διαφόρως ὥστε  τῶν   ξένων ἐνίους τῶν παραληφθέντων ὀκνεῖν
[4, 138]   ἀφικνουμένους, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπιδημήσαντας  τῶν   ξένων. Θύουσι δ´ ἐν ταῖς
[4, 173]   αὐτοὺς ποιεῖ χρείας τοῖς παραγιγνομένοις  τῶν   ξένων, λέγων οὕτως· (Μάγνητες οἱ
[4, 143]   τράπεζαι ξενικαὶ καλούμεναι, αἷς προσκαθίζουσι  τῶν   ξένων οἱ παρόντες· ἑξῆς δ´
[4, 150]   τῆς χώρας (καὶ) τὰς ἐπικαιροτάτας  τῶν   ὁδῶν διέλαβε σταθμοῖς ἐπί τε
[4, 145]   τῆς τραπέζης ἐπιμελούμενος δίδωσιν ἑκάστῳ  τῶν   οἰκετῶν, καὶ ταῦτα λαβὼν τὴν
[4, 146]   κακοῦ ἀφίκοντο οὕτως ὥστε ἐκ  τῶν   οἴκων ἀνάστατοι ἐγίνοντο· ὅκου Θασίοισιν
[4, 152]   μὲν τοὺς θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες ἐκ  τῶν   ὀπίσω παρεστᾶσιν, οἱ δὲ δορυφόροι
[4, 174]   προκρίνει τὰ ἐντατὰ καὶ καθαπτὰ  τῶν   ὀργάνων τῶν ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια εἶναι
[4, 150]   παρασκευάσαντα αὑτῷ λάχανόν τι  τῶν   ὀσπρίων καὶ τάριχος ἰχθύν,
[4, 132]   ἐν ἄστει παρασκευῆς, τὸ πλῆθος  τῶν   ὀστρέων (καὶ τὴν ποικιλίαν) προοίμιον
[4, 157]   κυνάμυια Νίκιον· αὗται δ´ ἦσαν  τῶν   οὐκ ἀσήμων ἑταιρίδων. Ἀποβλέψασαι οὖν
[4, 139]   καὶ τοῖς Τιθηνιδίοις καλουμένοις ὑπὲρ  τῶν   παίδων· κομίζουσι γὰρ αἱ τιτθαὶ
[4, 169]   τοῦ Ἱππονίκου, ὃν καὶ οἱ  τῶν   παίδων οἴδασι παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ'
[4, 158]   Ἡρακλῆς (ἀτιμάζεσθαι ὑπολαβὼν ἀπέκτεινε τρεῖς  τῶν   παίδων Περιμήδην, Εὐρύβιον, Εὐρύπυλον. Οὐ
[4, 148]   ἀκροαμάτων συνηθροισμένων ἐπὶ τὴν θέαν  τῶν   Πανελλήνων. Μετεβαινε δ´ ἐνίοτε, φησίν,
[4, 132]   κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ τὸ πλῆθος  τῶν   παρ´ αὐτοῖς ἰχθύων πάντες βλιχανώδεις
[4, 142]   ἐποίει, διότι τὰ παρὰ ἐκείνοις  τῶν   παρ´ αὐτὸν οὐδὲν καταδεέστερον εἴη
[4, 149]   νόμου χάριν ἐπὶ χαλκῶν κανῶν  τῶν   παρά τισι καλουμένων μαζονόμων, ἀπὸ
[4, 150]   θεάσηται τὸν βασιλέα εἰ ἥψατο  τῶν   παρακειμένων. Ἐν δὲ τῇ τρίτῃ
[4, 143]   δὲ τῆς τραπέζης τὰ βέλτιστα  τῶν   παρακειμένων προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας
[4, 142]   διαφόρως ὥστε τῶν ξένων ἐνίους  τῶν   παραληφθέντων ὀκνεῖν τὸν ἀγκῶνα ἐπὶ
[4, 152]   πλείονας ἐξεῖναι τοῖς βουλομένοις εἰσερχομένοις  τῶν   παρασκευασθέντων ἀπολαύειν ἀδιαλείπτως διακονουμένους. Ἀφορίσαντος
[4, 150]   οὐκ ἠφίεντο ἕως ἂν μεταλάβωσι  τῶν   παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων δὲ δείπνων μνημονεύει
[4, 143]   εὐφημίας σπείσαντες τοῖς θεοῖς μερίζουσι  τῶν   παρατιθεμένων ἅπασι· ἀπονέμουσι δὲ καὶ
[4, 160]   ηὐξάμην τοῖς δαίμοσι διαλεκτικοὺς τρεῖς  τῶν   παρεγγεγραμμένων. Καὶ μὴν φιλοσοφεῖν φιλολογεῖν
[4, 143]   αἱ τῶν ἄλλων. Παρατίθεται δὲ  τῶν   παρόντων ἴσον μέρος ἑκάστῳ· τοῖς
[4, 149]   παῖδες ἐν ταῖς ἑστιάσεσι μετὰ  τῶν   πατέρων ἐπὶ λίθων καθήμενοι γυμνοὶ
[4, 152]   ὄχλους ἐν ἅρματι φέρεσθαι διὰ  τῶν   πεδίων καὶ διασπείρειν χρυσίον καὶ
[4, 145]   βασιλεὺς τῶν τε δορυφόρων καὶ  τῶν   πελταστῶν, τούτοις ἐκφέρεται εἰς τὴν
[4, 130]   καὶ Ἀττικῶν αὐταῖς ταῖς ἰδίαις  τῶν   πεμμάτων θήκαις. Μετὰ δὲ ταῦτα
[4, 174]   γίγγροι ὑπὸ τῶν Φοινίκων ἀπὸ  τῶν   περὶ Ἄδωνιν θρήνων· τὸν γὰρ
[4, 148]   ὧν Κλείταρχος ἐν τῇ πρώτῃ  τῶν   περὶ Ἀλέξανδρον ἱστοριῶν, διηγούμενος καὶ
[4, 149]   τοιαύτην ἅπασαν παρασκευήν, τὴν δὲ  τῶν   περὶ τὸν μάγειρον σκευῶν
[4, 149]   φησιν Ἑρμείας ἐν τῷ δευτέρῳ  τῶν   περὶ τοῦ Γρυνείου Ἀπόλλωνος, ἐν
[4, 184]   ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα,  τῶν   περὶ τοὺς μοναύλους ἐσπουδακότων. (Οὐ
[4, 150]   Αἰγυπτιακοῖς προκρίνων τὰ Αἰγυπτιακὰ δεῖπνα  τῶν   Περσικῶν Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων, φησίν, ἐπὶ
[4, 131]   γευόμενον τῶν κρατήρων πρότερον μεθύειν  τῶν   πινόντων. Αὐλεῖν δ´ αὐτοῖς Ἀντιγενείδαν,
[4, 131]   διατειναμένη διὰ τοῦ πρωκτοῦ καὶ  τῶν   πλευρῶν διακόψειεν τὸ μέτωπον. {Α.
[4, 150]   Γαλατῶν ἀπὸ τῶν κωμῶν καὶ  τῶν   πόλεων ἀπέλαυον, ἀλλὰ καὶ οἱ
[4, 150]   οἱ τόποι τό τ´ ἀπὸ  τῶν   πόλεων δέξασθαι καὶ τῶν κωμῶν
[4, 145]   πολὺ πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ  τῶν   πόλεων κατὰ τὸ μέγεθος ὥσπερ
[4, 154]   εὑρετὰς ἀποφαίνει Μαντινεῖς Δημώνακτος ἑνὸς  τῶν   πολιτῶν συμβουλεύσαντος, καὶ ζηλωτὰς τούτων
[4, 159]   δοθῆναι ἄρτον, μεθ´ ὧν μηδὲν  τῶν   πολυτελῶν, ἀλλὰ κἂν τὴν πολυθρύλητον
[4, 173]   ~καὶ ὅτι ἦν αὐτοῖς ἀπὸ  τῶν   πράξεων ὀνόματα (Μαγίδες καὶ Γογγύλοι,
[4, 133]   φυλλὰς δριμεῖα περιοισθήσεται·  τῶν   πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων
[4, 144]   δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα  τῶν   πρηγμάτων· (τὸ δ´ ἂν ἅδῃ
[4, 164]   τῦφον τὴν ἐπιτήδευσιν ταύτην εἰσαγαγόντα,  ~τῶν   πρὸ αὐτοῦ (Πυθαγορικῶν λαμπρᾷ τε
[4, 144]   δὲ πένητες αὐτῶν τὰ λεπτὰ  τῶν   προβάτων προτίθενται. Σίτοισί τε ὀλίγοισι
[4, 183]   πλήκτρου ἔψαλλεν. Πάντων οὖν τούτων  τῶν   προειρημένων ὀργάνων καὶ αὐλῶν ἐμπείρως
[4, 153]   καὶ καπνιστὰ κρέα ἑφθὰ καὶ  τῶν   προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ. (Παρὰ
[4, 171]   φράσω τίς εἰμ´ ἐγώ;  τῶν   προτενθῶν Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω δὲ
[4, 184]   Μαρσύαν καὶ αὐλὸν ἐν Κελαιναῖς,  τῶν   πρότερον ἑνὶ καλάμῳ συριζόντων. Εὐφορίων
[4, 129]   πάλιν στλεγγίδας ἐλάβομεν χρυσᾶς, διπλασίους  τῶν   πρότερον, καὶ ἄλλο διλήκυθον μύρου.
[4, 142]   εὐτελείᾳ πάντας ὑπερβεβληκέναι τοὺς ἀφελεστάτους  τῶν   πρότερον. (Κλεομένης δὲ πολὺ διενέγκας
[4, 161]   {Β. Ἐπιχαρίδης μέντοι κύνας κατεσθίει,  τῶν   Πυθαγορείων εἷς. {Α. Ἀποκτείνας γέ
[4, 184]   παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ  τῶν   Πυθαγορικῶν δὲ πολλοὶ τὴν αὐλητικὴν
[4, 160]   καὶ οἱ πολλοὶ τῶν γραμματικῶν  τῶν   Ῥωμαικῶν οὐχ ὁμιλήσαντες πολλοῖς Ἑλληνικοῖς
[4, 184]   κέρας αὐτῷ προσάπτουσιν ἀναλογοῦν τῷ  τῶν   σαλπίγγων κώδωνι. Ἐπὶ τούτοις τέλος
[4, 160]   κόγχου μνημονεύει ἐν τῷ βʹ  τῶν   σίλλων λέγων οὕτως· Οὔτε μοι
[4, 160]   δὲ τὰ Τίμωνος τοῦ Πυρρωνείου  (τῶν   σίλλων) Οὗτος γάρ ἐστιν ὃς
[4, 145]   πλεῖστα τούτων τῶν ἱερείων καὶ  τῶν   σιτίων οὓς τρέφει βασιλεὺς τῶν
[4, 150]   ἡμέραις πάσαις τοῦ ἐνιαυτοῦ ἔξεστι  τῶν   σιτουμένων τῷ βουλομένῳ ἀνελθόντι εἰς
[4, 134]   ἔθος (τῆς ὀρχήσεως) κωμῳδεῖ τινα  τῶν   σοφῶν ὡς παρὰ δεῖπνον ὀρχούμενον
[4, 149]   γινομένων νυκτερινῶν φόβων. Ἀπὸ δὲ  τῶν   σπονδῶν παιὰν ᾄδεται. Ὅταν δὲ
[4, 162]   φιλοσόφου συμποτικοὺς διαλόγους συντεθέντας ἐκ  τῶν   Στίλπωνος (καὶ Ζήνωνος ἀπομνημονευμάτων, ἐν
[4, 155]   ἔθηκεν, εἰς ὃν κατέβησαν τέσσαρες  τῶν   στρατιωτῶν. (Δημήτριος δ´ Σκήψιος
[4, 153]   τῶν ἱστοριῶν τάδε· Ἐποιεῖτό τε  τῶν   στρατιωτῶν τὰς κατακλίσεις ἐπὶ τοῦ
[4, 129]   κἄλλος ἄλλον φθάνοντες. Εἷς δὲ  τῶν   συνδειπνούντων ἡμῖν ἄθλιος οὐ δυνάμενος
[4, 146]   τὸν βασιλέα φοιτῶσιν οἱ ἐντιμότατοι  τῶν   συνδείπνων ἐπὶ τὸ ἄριστον μόνον
[4, 145]   μέτρια μὲν αὐτῶν παρατίθεται ἑκάστῳ  τῶν   συνδείπνων τοῦ βασιλέως, καὶ ἀποφέρεται
[4, 139]   γογγυλώτερος δὲ τὴν ἰδέαν. Διδόασι  τῶν   συνιόντων ἑκάστῳ τυρὸν χλωρὸν καὶ
[4, 146]   τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ πολίων  τῶν   σφετέρων δεξαμένοις τὴν Ξέρξεω στρατιὰν
[4, 130]   πλακοῦντες ἕκαστα γένη, Κρητικῶν καὶ  τῶν   σῶν, (ἑταῖρε Λυγκεῦ, Σαμιακῶν καὶ
[4, 144]   οἱ ταῖς πολυτελεστέραις παρασκευαῖς τρεφόμενοι  τῶν   τὰ εὐτελέστερα παρατιθεμένων. (Θεόφραστος δ´
[4, 167]   δεκαζόμενος ζῶ καὶ μοιχεύων. (Καὶ  τῶν   τὰ τοιαῦτα πραττόντων καὶ ἐπ´
[4, 166]   πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής. Περὶ δὲ  τῶν   Ταραντίνων ἱστορῶν ἐν τῇ δευτέρα
[4, 166]   γράφει οὕτως· πόλις  τῶν   Ταραντίνων σχεδὸν καθ´ ἕκαστον μῆνα
[4, 145]   τῶν σιτίων οὓς τρέφει βασιλεὺς  τῶν   τε δορυφόρων καὶ τῶν πελταστῶν,
[4, 150]   ἐκ χαράκων καὶ (τῶν) καλάμων  τῶν   (τε) οἰσυίνων ἐπεβάλλετο σκηνὰς χωρούσας
[4, 138]   Καὶ τραγήματά που παραθήσομεν αὐτοῖς  τῶν   τε σύκων καὶ ἐρεβίνθων καὶ
[4, 148]   καὶ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἀπὸ  τῶν   τεγῶν λαμπάσι δᾳδουχουμένης πάσης τῆς
[4, 182]   δ´ οἱ αὐλοὶ οὗτοι ἐλάσσονες  τῶν   τελείων. Αἰσχύλος γοῦν κατὰ μεταφορὰν
[4, 149]   τι τούτων ἱεροποιὸς παρασκευάσῃ ὑπὸ  τῶν   τιμούχων ζημιοῦται, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[4, 148]   Πλαταιὰς παρατάττεσθαι ἀπολωλόσιν ἤδη ὑπὸ  τῶν   τοιούτων τροφῶν. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' (Ἀρκαδικὸν
[4, 143]   τοῦ πατρὸς ὑφιζάνουσιν ἐξ ἡμισείας  τῶν   τοῖς ἀνδράσι παρατιθεμένων. Τοὺς δ´
[4, 144]   τῶν τοῖς τυράννοις παρασκευαζομένων καὶ  τῶν   τοῖς ἰδιώταις εἰς τροφάς φησιν
[4, 144]   τῷ Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων περὶ  τῶν   τοῖς τυράννοις παρασκευαζομένων καὶ τῶν
[4, 157]   θυσίαν τινὰ ἐπιτελοῦντος συμπαραληφθέντα καὶ  τῶν   τοῦ Εὐρυσθέως υἱῶν τὰς μερίδας
[4, 156]   ἄκρας. Ἐπελάθεσθε δὲ καὶ ὑμεῖς  τῶν   τοῦ ποιητοῦ καλῶν, ὃς ἔφη·
[4, 155]   (τῶν φίλων τὸ μέλλον παρατεθήσεσθαι  τῶν   τραγημάτων περιεχρύσουν· ὅτε δὲ θέλοιεν
[4, 137]   ἐν πρυτανείῳ ἄριστον προτιθῶνται, ἐπὶ  τῶν   τραπεζῶν τιθέναι τυρὸν καὶ φυστὴν
[4, 157]   οὐδὲ εἷς ἑλέσθαι ἕν τι  τῶν   τριῶν ἔχειν κακῶν. Οὐ γὰρ
[4, 139]   δειπνήσαντες ἀπέρχονται. Τῇ δὲ μέσῃ  τῶν   τριῶν ἡμερῶν γίνεται θέα ποικίλη
[4, 139]   Λακωνικοῖς ἱστορεῖ ὅτι τὴν μὲν  τῶν   Ὑακινθίων θυσίαν οἱ Λάκωνες ἐπὶ
[4, 156]   δὲ χρονίζοντος λόγος ἐγένετο ποῖον  τῶν   ὑδάτων ἥδιστόν ἐστιν. Καὶ τῶν
[4, 145]   γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ καὶ  τῶν   υἱῶν ἔνιοι. Καὶ παρὰ τὸ
[4, 141]   τὰ ψαιστά. (Περὶ δὲ τοῦ  τῶν   φιδιτίων δείπνου Δικαίαρχος τάδε ἱστορεῖ
[4, 166]   Θεόπομπος δ´ ἐν τῇ δεκάτῃ  τῶν   Φιλιππικῶν, ἀφ´ ἧς τινες τὸ
[4, 149]   ἐν τῇ ἕκτῃ καὶ τεσσαρακοστῇ  τῶν   Φιλιππικῶν Οἱ Ἀρκάδες, φησίν, ἐν
[4, 145]   αὐτὸς Θεόπομπος ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ  τῶν   Φιλιππικῶν Ὅταν, φησί, βασιλεὺς εἴς
[4, 164]   Κύνουλκος εἰς τοὺς παρόντας  τῶν   φιλοσόφων ἔφη· (Εἶδες τὴν Θασίαν
[4, 162]   Νικαεὺς ἱστορεῖ ἐν τῇ περὶ  τῶν   φιλοσόφων ἱστορίᾳ καὶ Σωτίων
[4, 155]   ὥστ´ ἐράνου τε ἀξιωθῆναι καὶ  τῶν   φίλων εἷς γενέσθαι. (Δοῦρις δ´
[4, 148]   (ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα μετὰ  τῶν   φίλων ἐξ ἑωθινοῦ κατακλινόμενον μεθύσκεσθαι,
[4, 148]   παρεκάλει συνδειπνῆσαι πάλιν ἥκοντα μετὰ  τῶν   φίλων καὶ τῶν ἡγεμόνων· ὅτε
[4, 155]   οἱ ἑστιῶντες Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου  (τῶν   φίλων τὸ μέλλον παρατεθήσεσθαι τῶν
[4, 146]   μέγας Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε μετὰ  τῶν   φίλων, ὡς ἱστορεῖ Ἔφιππος
[4, 174]   δὲ οἱ αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ  τῶν   Φοινίκων ἀπὸ τῶν περὶ Ἄδωνιν
[4, 130]   ἐφάνησαν λάθρᾳ κατὰ μηχανὰς σχασθέντων  τῶν   φραγμάτων καὶ Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες
[4, 149]   ~Ἡ δὲ πόλις παρεῖχεν ἑκατέρῳ  τῶν   χορῶν (τρία πρόβατα καὶ μάγειρον
[4, 169]   τι λέγειν ἔχετε, Ἀναπεπταμένας ἔχω  τῶν   ὤτων τὰς πύλας. Ὥστε λέγετε·




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008