Livre, pages |
[4, 130] |
ζητοῦμεν
οἳ
μὲν
οἰκίας,
οἳ
|
δὲ |
ἀγρούς,
οἳ
δὲ
ἀνδράποδ´
ὠνήσασθαι. |
[4, 139] |
θοίνῃ
τοὺς
ἰπνίτας
ἄρτους.
Τὸ
|
δὲ |
ἄικλον
ὑπὸ
μὲν
τῶν
ἄλλων |
[4, 171] |
Κρατῖνος
ἐν
Κλεοβουλίναις
οὕτως
παραγοράζειν
|
δὲ |
Ἄλεξις
ἐν
Δρωπίδῃ.
Εἰλέατροι
δὲ |
[4, 145] |
καὶ
μία
μὲν
ἐξάρχει,
αἱ
|
δὲ |
ἄλλαι
ἁθρόως
ᾄδουσι.
Τὸ
δὲ |
[4, 155] |
εἰς
τὸν
βρόχον
ἐντιθέναι·
παρερχόμενον
|
δὲ |
ἄλλον
ἐγείρειν
τὸν
λίθον·
καὶ |
[4, 174] |
καθαπτὸν
οὐκ
ἂν
νομισθείη,
(ἐμπνευστὸν
|
δὲ |
ἂν
ἴσως
ῥηθείη
διὰ
τὸ |
[4, 130] |
οἰκίας,
οἳ
δὲ
ἀγρούς,
οἳ
|
δὲ |
ἀνδράποδ´
ὠνήσασθαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
(Εἰς |
[4, 153] |
οἷος
δήποτε
ὕδατι
ψυχρῷ.
(Διηκόνουν
|
δὲ |
ἄνδρες
μαχαιροφόροι
καὶ
σιωπὴ
ἦν |
[4, 151] |
ἔχουσι
διδόναι
τὸν
βασιλέα.
Ξενοφῶν
|
δὲ |
ἀνέστη
θαρσαλέως
καὶ
δεξάμενος
τὸ |
[4, 168] |
ἐκδεδωκότι
τῇ
Ἑλλήνων
φωνῇ.
Περὶ
|
δὲ |
Ἀπικίου
τοῦ
καὶ
αὐτοῦ
ἐπὶ |
[4, 173] |
αὐτὰ
καὶ
ἐκαρύκκευον.
Εἰς
ταῦτα
|
δὲ |
ἀποβλέπων
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἔφη·
Ἀλλ´ |
[4, 151] |
περιέφερον
καὶ
πάντες
ἐδέχοντο.
Ὁ
|
δὲ |
Ἀρύστας
ἐπεὶ
παρ´
αὐτὸν
φέρων |
[4, 154] |
(Δημέου
τὸ
τέχνημα
καταδείξαντος.
Ὅτι
|
δὲ |
ἀρχαῖον
ἦν
τὸ
περὶ
τοὺς |
[4, 133] |
φλοιὸν
ἦκα
καθηράμενος
λεπτουργέας,
ἠελίῳ
|
δὲ |
αὐήνας
ἐπὶ
τυτθὸν
ὅτ´
ἐν |
[4, 157] |
συνάγειν
πρὸς
τὸ
δεῖπνον.
(Ἡμῖν
|
δὲ |
αὐτάρκης
μερὶς
ἣν
ἂν
παρ´ |
[4, 165] |
τὴν
ἀγορὰν
περιόντες.
Ἐπὶ
τοῖς
|
δὲ |
βάθροις
ὅταν
ὦσιν,
ἐκεῖ
τούτοις |
[4, 183] |
καὶ
Ἀναξίλας
ἐν
Λυροποιῷ·
Ἐγὼ
|
δὲ |
βαρβίτους
τριχόρδους,
πηκτίδας,
κιθάρας,
λύρας, |
[4, 145] |
ἐν
τῷ
μεγάλῳ
(οἴκῳ)
Ὅταν
|
δὲ |
βασιλεὺς
πότον
ποιῆται,
ποιεῖται
δὲ |
[4, 176] |
τοὺς
τῇ
καλάμῃ
αὐλοῦντας.
(Γινώσκειν
|
δὲ |
βούλομαί
σε,
ἀνδρῶν
λῷστε
Οὐλπιανέ, |
[4, 137] |
ῥόδον
ἀμφεπλέκοντο
διάνδιχα
κοσμηθέντες.
Κρητὴρ
|
δὲ |
Βρομίου
ἐκεράννυτο,
πίνετο
δ´
οἶνος |
[4, 153] |
Διοινοχοεῖται
μὲν
γὰρ
οἰνόμελι,
τὰ
|
δὲ |
βρώματα
ἄρτοι
μεγάλοι
καὶ
καπνιστὰ |
[4, 150] |
παρατιθεμένων,
(πινάκων
δὲ
περιφερομένων.
(Παρὰ
|
δὲ |
Γαλάταις
φησὶ
Φύλαρχος
ἐν
τῇ |
[4, 183] |
σφιν
σοφὸς
κιθάρᾳ
παριαμβίδας·
ἃ
|
δὲ |
γεγάθει
πυκινῶν
κρεγμῶν
ἀκροαζομένα.
Τὸ |
[4, 129] |
καὶ
ἄλλο
διλήκυθον
μύρου.
Ἡσυχίας
|
δὲ |
γενομένης
ἐξαλλόμενος
τῆς
κλίνης
ὁ |
[4, 129] |
ἀργυροῦν
(ἰσόσταθμον
τοῖς
προτέροις.
Ἡσυχίας
|
δὲ |
γενομένης
ἐπεισβάλλουσιν
ἡμῖν
οἱ
κἂν |
[4, 133] |
δ´
ἰκμανθεῖσαι
ἀναζώους´
ὑδάτεσσι.
Τμῆγε
|
δὲ |
γογγυλίδος
ῥίζας
καὶ
ἀκαρφέα
φλοιὸν |
[4, 173] |
καὶ
Νεωκόροι
καὶ
Ἰχθυβόλοι,
τῶν
|
δὲ |
γυναικῶν
Κυμινάνθαι,
κοινῇ
δὲ
πάντες |
[4, 142] |
βελτίων,
ὅτε
παρείησάν
τινες.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
δειπνήσειαν,
ἐσιώπων
πάντες,
ὅ
τε |
[4, 148] |
τοιούτων
τροφῶν.
ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΒ'
(Ἀρκαδικὸν
|
δὲ |
δεῖπνον
διαγράφων
ὁ
Μιλήσιος
Ἑκαταῖος |
[4, 153] |
ὑπαίθρῳ
ἀνὰ
χιλίους
δειπνίζων.
Τὸ
|
δὲ |
δεῖπνον
ἦν
ἄρτος
μέγας
καὶ |
[4, 151] |
ἐπὶ
τὸ
δεῖπνον
πάντες
(τὸ
|
δὲ |
δεῖπνον
ἦν
καθημένοις
κύκλῳ)
ἔπειτα |
[4, 149] |
μάγειρον
σκευῶν
ὁ
χορηγός.
Τὸ
|
δὲ |
δεῖπνον
ἦν
τοιοῦτο·
τυρὸς
καὶ |
[4, 134] |
Κωβιός,
Σεμίδαλις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
(Ἀττικὸν
|
δὲ |
δεῖπνον
οὐκ
ἀχαρίτως
διαγράφει
Μάτρων |
[4, 145] |
δὲ
ἄλλαι
ἁθρόως
ᾄδουσι.
Τὸ
|
δὲ |
δεῖπνον,
φησί,
τὸ
βασιλέως
καλούμενον |
[4, 150] |
ἂν
μεταλάβωσι
τῶν
παρασκευασθέντων.
(Θρᾳκίων
|
δὲ |
δείπνων
μνημονεύει
Ξενοφῶν
ἐν
ζʹ |
[4, 166] |
ἐργασίας
διατρίβειν
παρασκευάζεσθαι
ζῆν,
αὐτοὺς
|
δὲ |
διὰ
τὰς
συνουσίας
καὶ
τὰς |
[4, 144] |
εἴποι
τις
ὅσα
πραγματεύονται.
(Ἀγησίλαος
|
δὲ |
διὰ
τὸ
φιλόπονος
εἶναι
πᾶν |
[4, 169] |
ὀδόντας
ὑπὸ
τῆς
ἡδονῆς.
Πατάνιον
|
δὲ |
διὰ
τοῦ
π>
Ἀντιφάνης
ἐν |
[4, 174] |
ὕδατος
ὑπό
τινος
νεανίσκου,
ἔτι
|
δὲ |
διικνουμένων
ἀξινῶν
διὰ
τοῦ
ὀργάνου |
[4, 158] |
φησὶ
Σώφιλος
ὁ
κωμῳδιοποιός.
Στωικὸν
|
δὲ |
δόγμα
ἐστὶν
ὅτι
τε
πάντα |
[4, 163] |
τὸ
μὲν
γένος
Ἀσπένδιος,
Πυθαγορικὸς
|
δὲ |
δόξας
εἶναι
ὑμῶν
τῶν
κυνικῶν |
[4, 152] |
ἐκ
τῶν
ὀπίσω
παρεστᾶσιν,
οἱ
|
δὲ |
δορυφόροι
κατὰ
τὴν
ἀντικρὺ
καθήμενοι |
[4, 143] |
εἰς
τοὺς
ἑκάστων
οἴκους.
Τῶν
|
δὲ |
δούλων
ἕκαστος
Αἰγιναῖον
φέρει
στατῆρα |
[4, 136] |
μάγειρος
σίζοντας
παρέθηκε
φέρων,
κνίσωσε
|
δὲ |
δῶμα.
Τῶν
ἔλεγεν
δαίνυσθαι·
ἐμοὶ |
[4, 140] |
δὲ
τὰ
ψαιστὰ
κάμματα.
(Ὅτι
|
δὲ |
ἔθος
ἦν
τοῖς
πάλαι
καὶ |
[4, 170] |
τἄλλ´
ὅσα
τούτῳ
προσήκει.
Ζητητέον
|
δὲ |
εἰ
καὶ
ὁ
τραπεζοκόμος
ὁ |
[4, 146] |
ἐν
μυριάσι
διακοσίαις
τεσσαράκοντα,
αὗται
|
δὲ |
εἰς
μυρίους
πεντακισχιλίους
μεριζόμεναι
ἑκάστῳ |
[4, 141] |
σταθμόν
τινα
καὶ
σύκων,
ἔτι
|
δὲ |
εἰς
ὀψωνίαν
περὶ
δέκα
τινὰς |
[4, 151] |
διαγράφων
συμπόσιον
ἐν
τούτοις·
~(Ἐπειδὴ
|
δὲ |
εἰσῆλθον
ἐπὶ
τὸ
δεῖπνον
πάντες |
[4, 145] |
ἔξεστι
παντὶ
τῷ
βουλομένῳ,
οἳ
|
δὲ |
εἴσω
μετὰ
βασιλέως.
Καὶ
οὗτοι |
[4, 144] |
μέν
νυν
οὕτω
φυλάσσεται.
Μεθυσκόμενοι
|
δὲ |
εἰώθασι
βουλεύεσθαι
τὰ
σπουδαιότατα
τῶν |
[4, 167] |
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
χώρας,
οἳ
|
δὲ |
ἐκ
Θετταλίας,
οἳ
δὲ
ἐκ |
[4, 167] |
οἳ
δὲ
ἐκ
Θετταλίας,
οἳ
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος,
οὐκ |
[4, 152] |
αὑτό·
καλεῖται
δὲ
κόρμα.
Ἀπορροφοῦσι
|
δὲ |
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ
ποτηρίου
κατὰ |
[4, 149] |
κοινὸν
ζωμὸς
καὶ
περίκομμα,
πρόσχερα
|
δὲ |
ἑκάστῳ
δύο
κρέα.
Ἐνόμιζον
δ´ |
[4, 172] |
τὰ
μελίπηκτα
ταῖς
κίχλαις.
Ὅτι
|
δὲ |
ἐκεχώριστο
τὰ
τῆς
ὑπουργίας,
πεμμάτων |
[4, 139] |
τις
ἐπ´
αἶκλον
ἀέκων,
τὺ
|
δὲ |
ἑκὼν
ᾤχεο
τρέχων.
(Τὰ
αὐτὰ |
[4, 142] |
μή
τιν´
αὐτὸς
προσκαλέσαιτο.
Κατελαμβάνετο
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
μετὰ
τοῦ |
[4, 143] |
καλοῦσι
δὲ
ταύτας
ἀνδρεῖα.
Τὴν
|
δὲ |
ἐπιμέλειαν
ἔχει
τοῦ
συσσιτίου
γυνὴ |
[4, 159] |
οὐκ
ὀλίγους
χρυσοῦς
ἀποθανεῖν,
τὸν
|
δὲ |
ἕτερον
ῥαψάμενον
εἴς
τινα
χιτῶνα |
[4, 152] |
ὅλα
μέλη
καὶ
ἀποδάκνοντες,
ἐὰν
|
δὲ |
ᾖ
τι
δυσαπόσπαστον,
μαχαιρίῳ
μικρῷ |
[4, 128] |
καὶ
αὐτὰς
τὰς
ἐπιστολάς.
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἡ
τοῦ
Ἱππολόχου
σπανίως
εὑρίσκεται, |
[4, 150] |
ᾠὰ
καὶ
μελίπηκτα
δίδοσθαι.
(Τίς
|
δὲ |
ἡ
τούτων
αἰτία
Οὐλπιανὸς
ἡμᾶς |
[4, 156] |
τοὺς
πυρέσσοντας
περιφερόμενα
ὁρᾶν.
Γελασάντων
|
δὲ |
ἡμῶν
ἔφη
τις·
Ἀλλ´
ὦ |
[4, 129] |
ἑξῆς
γράφει
καὶ
ταῦτα·
(ἤδη
|
δὲ |
ἡμῶν
ἡδέως
ἀπηλλοτριωμένων
τοῦ
σωφρονεῖν |
[4, 175] |
καὶ
Ἀνακρέοντος
τὸ
βάρβιτον.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἡμῶν
τῶν
Ἀλεξανδρέων
κατατρέχεις
ὡς |
[4, 150] |
εὐτελῶς
τοῦ
Πέρσου
διαιτωμένου.
(Εἰ
|
δὲ |
θέλεις
εἰδέναι,
ἔφη,
ὦ
βασιλεῦ, |
[4, 155] |
παρατεθήσεσθαι
τῶν
τραγημάτων
περιεχρύσουν·
ὅτε
|
δὲ |
θέλοιεν
ἀναλίσκειν,
περιελόντες
τὸν
χρυσὸν |
[4, 147] |
ἃ
παρῆν
ἐτύμως
ὔμμιν,
παρέπαισε
|
δὲ |
θερμὸν
(σπλάγχνον,
ἔπειτα
δὲ
νῆστις |
[4, 175] |
ἐκκεχόρδωται
τύπος.
Καὶ
ἐν
Μυστάκου
|
δὲ |
θητίῳ
φησί·
νάβλας
ἐν
ἄρθροις |
[4, 155] |
πρὸς
κεφαλὴν
αὑτοῦ
κατετίθετο.
(Σέλευκος
|
δὲ |
Θρᾳκῶν
φησί
τινας
ἐν
τοῖς |
[4, 132] |
ὃ
δ´
ἐχίνους
δύο,
ὃ
|
δὲ |
θρυμματίδα
γλυκεῖαν,
ὃ
δὲ
κόγχας |
[4, 137] |
ἁπλῶς,
μεστὸς
δ´
ἀνεκείμην.
Ὡς
|
δὲ |
ἴδον
ξανθόν,
γλυκερόν,
μέγαν
ἔγκυκλον, |
[4, 135] |
ἄασε
δὲ
Φοῖβος
Ἀπόλλων.
Ὡς
|
δὲ |
ἴδον
Στρατοκλῆ,
κρατερὸν
μήστωρα
φόβοιο, |
[4, 137] |
τῆς
ἡδονῆς
φησιν·
Ἐν
Ἀθήναις
|
δὲ |
ἱστοροῦσιν
οὐ
πάνυ
ἀρχαίων
δυεῖν |
[4, 163] |
ἀνθρωποφάγου
τοῦ
θηρίου
ὄντος·
ἅπας
|
δὲ |
ἰχθὺς
σάρκα
φιλεῖ
βροτέην,
ἄν |
[4, 161] |
τε
φροντίδες
τρέφους´
ἐκείνους,
τὰ
|
δὲ |
καθ´
ἡμέραν
τάδε·
(ἄρτος
καθαρὸς |
[4, 171] |
ὀλίγα
λοιπὰ
τῶν
ἐπιτραπεζωμάτων.
Ἐκάλουν
|
δὲ |
καὶ
ἀγοραστὴν
τὸν
τὰ
ὄψα |
[4, 167] |
πόλεμοι
καὶ
αἱ
στρατεῖαι,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
αἱ
πολυτέλειαι
θρασεῖς
αὐτοὺς |
[4, 182] |
ἐν
τῷ
περὶ
αὐλῶν,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
Ἄλεξις
ὧν
καὶ
αὐτὸς |
[4, 182] |
αὐτοὺς
κέκληκεν
ὁ
Ἀνακρέων.
(Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
ἄλλα
γένη
αὐλῶν
τραγικῶν |
[4, 136] |
οὐδ´
ἄρ´
ἄθικτος
ἔην,
πόθεον
|
δὲ |
καὶ
ἄλλοι.
Κωλῆν
δ´
ὡς |
[4, 169] |
διαφθείροντά
σου
τὴν
νίκην;
Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
ἄλλους
ἀσώτους
πολλούς,
περὶ |
[4, 134] |
ἐπὶ
τοῦ
ξύλου
λαβών.
Μήποτε
|
δὲ |
καὶ
Ἀντιφάνης
ἐν
Καρσὶ
κατὰ |
[4, 160] |
οὔτε
καρύκκη
ἡ
Λυδῶν,
λειτῇ
|
δὲ |
καὶ
αὐαλέῃ
ἐνὶ
κόγχῳ
Ἑλλήνων |
[4, 148] |
τοῖς
ἕλιξιν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΒ'
Ἱστορεῖ
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸν
τὸν
Ἀντώνιον
ἐν |
[4, 169] |
πατάνια
λέγει
ἐν
τούτοις·
Τρυβλία
|
δὲ |
καὶ
βατάνια
καὶ
κακκάβια
καὶ |
[4, 155] |
καὶ
αὐτὸς
ὁ
βασιλεύς.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
καὶ
εἰς
Ἡγησιάνακτα
τὸν
Ἀλεξανδρέα |
[4, 152] |
καὶ
ὄξους
καὶ
κυμίνου·
τοῦτο
|
δὲ |
καὶ
εἰς
τὸ
ποτὸν
ἐμβάλλουσιν. |
[4, 128] |
ἀργυραῖ
ἑκάστῳ
μία
δωρεά.
Προεστεφανώκει
|
δὲ |
καὶ
ἕκαστον
πρὶν
εἰσελθεῖν
στλεγγίδι |
[4, 141] |
τρίτῳ
Λακωνικῆς
πολιτείας
γράφει·
Φέρουσι
|
δὲ |
καὶ
ἐπάικλα
αὐτοῖς
οἱ
φιδίται· |
[4, 184] |
τοῦ
μεγίστην
ἐσχηκότος
δόξαν.
Ἀριστόξενος
|
δὲ |
καὶ
Ἐπαμινώνδαν
(τὸν
Θηβαῖον
αὐλεῖν |
[4, 170] |
ἐστ´
ἐπὶ
τοῦ
διακονεῖν.
Ἔλεγον
|
δὲ |
καὶ
ἐπιτραπεζώματα
τὰ
ἐπιτιθέμενα
τῇ |
[4, 140] |
μαζῶν,
ὡς
Ἐρατοσθένης
καὶ
ἄρτους
|
δὲ |
καὶ
ζωμόν
τινα
καθηδυσμένον
περιττῶς. |
[4, 145] |
μόνος
ἀριστᾷ
καὶ
δειπνεῖ.
Ἐνίοτε
|
δὲ |
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτῷ
συνδειπνεῖ |
[4, 165] |
τούτοις
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Πόθεν
|
δὲ |
καὶ
ἡδυλογία
τοῖς
ἡδονικοῖς
τούτοις |
[4, 152] |
ἐν
ἰδίᾳ
θήκῃ
παράκειται.
Προσφέρονται
|
δὲ |
καὶ
ἰχθῦς
οἵ
τε
παρὰ |
[4, 173] |
(ἐν)
γυναιξὶ
γογγύλας
μεμαγμένας.
Καλοῦνται
|
δὲ |
καὶ
μέχρι
νῦν
τινες
αὐτῶν |
[4, 154] |
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
ἀκροχειρίζονται,
(ποτὲ
|
δὲ |
καὶ
μέχρι
τραύματος
προίασιν
καὶ |
[4, 167] |
ἀθροισθέντες
ἑταῖροι
Φιλίππου
προσηγορεύοντο.
Εἰ
|
δὲ |
καὶ
μὴ
τοιοῦτός
τις
ὢν |
[4, 146] |
ἄγω
προβάτιον
ἀγαπητὸν
δέκα,
αὐλητρίδας
|
δὲ |
καὶ
μύρον
καὶ
ψαλτρίας
ταύτας |
[4, 143] |
καθ´
ἕκαστα
τῶν
νενομισμένων.
(Ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
ξενικοὶ
θᾶκοι
καὶ
τράπεζα |
[4, 184] |
δὲ
καὶ
ὁ
Ἀρχύτας.
Ἐμφανίζει
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Ἀριστοφάνης
ἐν
τοῖς |
[4, 184] |
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν
κατέλιπεν·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Ἀρχύτας.
Ἐμφανίζει
δὲ |
[4, 155] |
~(τῶν
μονομαχούντων
ἐσμὲν
ἀθλιώτεροι.
Ὅτι
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ἔνδοξοι
καὶ
οἱ |
[4, 174] |
ὀξὺ
καὶ
γοερὸν
φθεγγομένοις.
Τούτοις
|
δὲ |
καὶ
οἱ
Κᾶρες
χρῶνται
ἐν |
[4, 171] |
Σωτῆρα
ἐδέατρον
ἀποδειχθῆναι
Ἀλεξάνδρου.
Μήποτε
|
δὲ |
καὶ
ὃν
νῦν
καλοῦσι
Ῥωμαῖοι |
[4, 145] |
καὶ
τὰ
πλεῖστα
πρόβατα·
πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
ὄρνιθες
ἀναλίσκονται,
οἵ
τε |
[4, 141] |
τι
παρά
τινος
κομίζεσθαι,
ἐνίοτε
|
δὲ |
καὶ
παρὰ
πλειόνων,
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 145] |
βασιλέως
εἰς
ὑπόλογον
λαμβάνουσιν.
Οὕτω
|
δὲ |
καὶ
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
Πέρσαις |
[4, 142] |
κατὰ
τὸ
πάτριον
ἔθος·
(ὅτε
|
δὲ |
καὶ
παραγένοιντο,
μικρὰ
συμπεριενεχθεῖσι
νόμου |
[4, 172] |
Μελέαγρος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΒ'
(Οὐκ
ἀγνοῶν
|
δὲ |
καὶ
περὶ
Δηλίων
ἃ
Ἀπολλόδωρος |
[4, 153] |
πλήρη
βαρβαρικῶν
θοιναμάτων
παρακειμένην.
Ἱστορῶν
|
δὲ |
καὶ
περὶ
Ἡρακλέωνος
τοῦ
Βεροιαίου, |
[4, 140] |
ἑνὸς
τῶν
εὐπορούντων,
ἔσθ´
ὅτε
|
δὲ |
καὶ
πλειόνων.
Ὁ
δὲ
Μόλπις |
[4, 141] |
κατὰ
τὴν
θήραν
ποιούμενοι.
(Πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
ποίμνια
αὐτῶν
τρέφοντες
ἀφθόνως |
[4, 157] |
ἐκ
ποταμοῦ
διψῶντα
πιεῖν.
Σωκράτης
|
δὲ |
καὶ
πολλάκις
κατελαμβάνετο
διαπεριπατῶν
ἑσπέρας |
[4, 145] |
ποτὲ
δὲ
καὶ
τριάκοντα·
οἳ
|
δὲ |
καὶ
πολὺ
πλείω
δαπανῶσιν.
Ἑκάσταις |
[4, 157] |
τὰς
ψυχὰς
ποιεῖται
βραδυτέρας,
ὀργῆς
|
δὲ |
καὶ
σκληρότητος
καὶ
πολλῆς
σκαιότητος |
[4, 177] |
Φρυγῶν
μὲν
εἶναι
εὕρημα,
ὀνομάζεσθαι
|
δὲ |
καὶ
σκυταλείας,
κατ´
ἐμφέρειαν
τοῦ |
[4, 172] |
ὁ
δειπνῶν
μὲν
τραγηματίζεται,
(μυρισάμενος
|
δὲ |
καὶ
στεφανωσάμενος
πάλιν
δειπνεῖ
τὰ |
[4, 140] |
Λακεδαιμονίων
πολιτείᾳ
γράφων
οὕτως·
(Ποιοῦσι
|
δὲ |
καὶ
τὰς
καλουμένας
κοπίδας·
ἐστὶν |
[4, 133] |
ὡς
ἀγαθὴν
ἅλμην
ποιεῖς.
Ἤσθιον
|
δὲ |
καὶ
τέττιγας
καὶ
κερκώπας
ἀναστομώσεως |
[4, 158] |
τῶν
ἐπιχωρίων
τις
εἷς.
Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
τὴν
Ὀδυσσέως
τοῦ
φρονιμωτάτου |
[4, 166] |
συνουσίας
καὶ
πότους
ἐστί.
Λέγουσι
|
δὲ |
καί
τινα
τοιοῦτον
λόγον
οἱ |
[4, 129] |
καὶ
τὸν
σκύφον
δῶρον·
τοῦτο
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ὅσοι
ἂν |
[4, 143] |
μερίζουσι
τῶν
παρατιθεμένων
ἅπασι·
ἀπονέμουσι
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
υἱοῖς
κατὰ
τὸν |
[4, 139] |
παραπλησίως
ταῖς
λελεγμέναις
ἐπιτελοῦσι.
Θύουσι
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
γαλαθηνοὺς
ὀρθαγορίσκους
καὶ |
[4, 176] |
καὶ
ὑπερτέλειοι,
καὶ
τοὺς
κιθαριστηρίους
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
δακτυλικούς.
Τοὺς
γὰρ |
[4, 176] |
αὐτῶν
ἐμπείρως
ἔχουσιν
Ἀλεξανδρεῖς.
Οἴδασι
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
διόπους
ἔτι
τε |
[4, 182] |
ἐν
Θηραμένῃ.
~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΕ'
Οἴδαμεν
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
ἡμιόπους
καλουμένους,
περὶ |
[4, 129] |
τοῦ
στόματος
ἐκριπίζουσαι
γυμναί.
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
καὶ
τούτων
ἀπηλλάγημεν,
ἐκλαμβάνει
πάλιν |
[4, 145] |
αὐτοῦ
δαπανᾶσθαι
εἴκοσι
τάλαντα,
ποτὲ
|
δὲ |
καὶ
τριάκοντα·
οἳ
δὲ
καὶ |
[4, 139] |
κυάμους
καὶ
φασήλους
χλωρούς.
Κοπίζει
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
Σπαρτιατῶν
ὁ |
[4, 156] |
εἴην
ἕνεκα
νηστείας
ἄκρας.
Ἐπελάθεσθε
|
δὲ |
καὶ
ὑμεῖς
τῶν
τοῦ
ποιητοῦ |
[4, 128] |
ὄρνεις
τε
καὶ
νῆσσαι,
προσέτι
|
δὲ |
καὶ
φάτται
καὶ
χὴν
καὶ |
[4, 184] |
τῶν
Ἀλεξανδρέων
ἀποσφάξας,
οὐκ
ὀλίγους
|
δὲ |
καὶ
φυγαδεύσας
τῶν
κατὰ
τὸν |
[4, 171] |
τῶν
προτενθῶν
Δορπία
καλουμένη.
Εὑρίσκω
|
δὲ |
καὶ
ψήφισμα
ἐπὶ
Κηφισοδώρου
ἄρχοντος |
[4, 147] |
βατὶς
δ´
ἐνέης
ἰσόκυκλος.
(Μικρὰ
|
δὲ |
κακκάβι´
ἦς
ἔχοντα
τὸ
μὲν |
[4, 182] |
ἐν
τῷ
περὶ
αὐλῶν.
(Ὁ
|
δὲ |
καλάμινος
αὐλὸς
τιτύρινος
καλεῖται
παρὰ |
[4, 182] |
ἅμα
σοι
καὶ
μέγα.
Οἱ
|
δὲ |
καλούμενοι
λώτινοι
αὐλοὶ
οὗτοί
εἰσιν |
[4, 175] |
Οὐδὲ
σαμβυκίστριαν;
Καὶ
τὸ
τρίγωνον
|
δὲ |
καλούμενον
ὄργανον
Ἰόβας
ἐν
τετάρτῳ |
[4, 152] |
περὶ
Πάρθων
διηγούμενός
φησιν·
Ὁ
|
δὲ |
καλούμενος
φίλος
τραπέζης
μὲν
οὐ |
[4, 183] |
τυμπανίζει
καὶ
διαψάλλει
τριγώνοις.
Τοῦ
|
δὲ |
καλουμένου
πανδούρου
Εὐφορίων
μέν,
ὡς |
[4, 171] |
δὲ
Ἄλεξις
ἐν
Δρωπίδῃ.
Εἰλέατροι
|
δὲ |
καλοῦνται,
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
οἱ |
[4, 141] |
τὰ
μὲν
κάμματα
ψαιστά,
αἱ
|
δὲ |
καμματίδες
αἷς
κάπτουσι
τὰ
ψαιστά. |
[4, 152] |
ἔχουσιν·
οἳ
δὲ
χαλκοῦς,
οἳ
|
δὲ |
κάνεα
ξύλινα
καὶ
πλεκτά.
Τὸ |
[4, 144] |
ἐσθίοντας
ἂν
οὐ
παύεσθαι.
Οἴνῳ
|
δὲ |
κάρτα
προσκέαται·
καί
σφιν
οὐκ |
[4, 151] |
ἑαυτῷ
καταλιπών.
(Καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
δὲ |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
ἐποίουν,
καθ´ |
[4, 156] |
καὶ
φακὴ
τύχη
λάβοι.
(Ἐμοὶ
|
δὲ |
κατὰ
τὸν
κωμικὸν
Δίφιλον,
φησὶν |
[4, 160] |
κυνὶ
περὶ
τοῦ
κόγχου.
Ἐγὼ
|
δὲ |
κατὰ
τοὺς
τοῦ
Παφίου
Σωπάτρου |
[4, 150] |
ἐξ
ἄλλων
πόλεων
ἐχαλκεύσατο.
(Θύματα
|
δὲ |
καταβάλλεσθαι
ταύρων
καὶ
συῶν
καὶ |
[4, 175] |
θεάτρῳ
μὲν
οὐδεπώποτε
ἔδειξ´,
Ἀθήνησιν
|
δὲ |
κατακεχρημένον
ἐν
συμποσίοις
ἤδη
´στί. |
[4, 170] |
λέγων
λέξαιμι.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΑ'
(ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ
|
δὲ |
κατάλογον
Ἄλεξις
ἐποιήσατο
ἐν
Λέβητι |
[4, 148] |
σὺν
τοῖς
κομίζουσι,
(τοῖς
πλείοσι
|
δὲ |
καταργύροις
σκευαῖς
κεκοσμημένους
ἵππους,
πᾶσι |
[4, 132] |
ὃ
δὲ
θρυμματίδα
γλυκεῖαν,
ὃ
|
δὲ |
κόγχας
δέκα,
ὃ
δ´
ἀντακαίου |
[4, 141] |
ματτύη,
ὃ
καλοῦσιν
ἐπάικλον.
Τῶν
|
δὲ |
κομιζομένων
οὐδεὶς
οὐθὲν
ἀγοράσας
εἴωθεν |
[4, 140] |
πόλιν
πρὸς
τὴν
θέαν.
~(Τῆς
|
δὲ |
κοπίδος
μνημονεύει
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἢ |
[4, 138] |
καὶ
τὸ
καλούμενον
ἄικλον.
Ἐπὴν
|
δὲ |
κοπίζωσι,
πρῶτον
μὲν
δὴ
σκηνὰς |
[4, 152] |
τοῖς
πολλοῖς
καθ´
αὑτό·
καλεῖται
|
δὲ |
κόρμα.
Ἀπορροφοῦσι
δὲ
ἐκ
τοῦ |
[4, 131] |
εἶναι
μείζους
λάκκων
δωδεκακλίνων·
αὐτὸν
|
δὲ |
Κότυν
περιεζῶσθαι
ζωμόν
τε
φέρειν |
[4, 175] |
γιγγραντὰ
καὶ
κακὸν
μέγα.
(Πόσῳ
|
δὲ |
κρεῖττον,
ὦ
Οὐλπιανὲ
σοφώτατε,
τὸ |
[4, 142] |
εἰ
μή
τις
αἰτήσειεν·
ἐδίδοτο
|
δὲ |
κύαθος
εἷς
πρὸ
τοῦ
δείπνου, |
[4, 135] |
ἐχίνους
ῥῖψα
καρηκομόωντας
ἀκάνθαις·
οἳ
|
δὲ |
κυλινδόμενοι
καναχὴν
ἔχον
ἐν
ποσὶ |
[4, 156] |
Ἀθήνησι
παρελήφθην
πρὸς
αὐτόν.
Κατέλαβον
|
δὲ |
κυνικοὺς
μὲν
ἀνακειμένους
ἕξ,
ἕνα |
[4, 156] |
κυνικοὺς
μὲν
ἀνακειμένους
ἕξ,
ἕνα
|
δὲ |
κύνουλκον
Καρνεῖον
τὸν
Μεγαρικόν.
Τοῦ |
[4, 154] |
Στησιχόρῳ,
ὁπλομάχος,
τειχομάχος,
πυργομάχος.
Ὁ
|
δὲ |
κωμῳδιοποιὸς
Ποσείδιππος
ἐν
Πορνοβοσκῷ
φησιν· |
[4, 148] |
καταργύροις
σκευαῖς
κεκοσμημένους
ἵππους,
πᾶσι
|
δὲ |
λαμπτηροφόρους
παῖδας
Αἰθίοπας
παρέστησε.
Τῇ |
[4, 150] |
κωμῶν
μέλλον
ἐπιρρεῖν
πλῆθος.
Ἐνταῦθα
|
δὲ |
λέβητας
ἐπέστησε
κρεῶν
παντοδαπῶν
μεγάλους, |
[4, 131] |
ἄνδρας
βουτυροφάγους,
αὐχμηροκόμας
μυριοπληθεῖς·
τοὺς
|
δὲ |
λέβητας
χαλκοῦς
εἶναι
μείζους
λάκκων |
[4, 142] |
τὸ
τὰ
μὲν
ἀκούειν,
τὰ
|
δὲ |
λέγειν
αὐτούς,
ὥστε
τεθηρευμένους
ἀποτρέχειν |
[4, 138] |
βίον
τοῖς
ἐκγόνοις
παραδώσουσιν.
(Ἑξῆς
|
δὲ |
λεκτέον
καὶ
περὶ
τῶν
Λακωνικῶν |
[4, 142] |
τραπεζίου
ἦν
τοῦ
τυχόντος,
(τὰ
|
δὲ |
λοιπὰ
ὥστε
μήθ´
ὑπεραίρειν
μήτ´ |
[4, 143] |
τῶν
Κρητικῶν
γράφει
οὕτως·
Οἱ
|
δὲ |
Λύττιοι
συνάγουσι
μὲν
τὰ
κοινὰ |
[4, 182] |
ἐν
βʹ
περὶ
Δωρίδος.
Ὁ
|
δὲ |
μάγαδις
καλούμενος
αὐλὸς
ὁ
καὶ |
[4, 134] |
ἀλλοτρίων
εὖ
εἰδὼς
δειπνοσυνάων.
Τῷ
|
δὲ |
μάγειροι
μὲν
φόρεον
πλῆσάν
τε |
[4, 141] |
κόσσυφοι,
λαγῴ,
ἄρνες,
ἔριφοι.
ἱ
|
δὲ |
μάγειροι
σημαίνουσι
τοὺς
ἀεί
τι |
[4, 170] |
τῆς
πενίας
ἅπαντ´
ἐπήσθιεν.
(Τῶν
|
δὲ |
ΜΑΓΕΙΡΩΝ
διάφοροί
τινες
ἦσαν
οἱ |
[4, 146] |
μοῦνον
καὶ
Πέρσαις
δωρέεται.
(Ὁ
|
δὲ |
μέγας
Ἀλέξανδρος
δειπνῶν
ἑκάστοτε
μετὰ |
[4, 171] |
τοιοῦτον
ἐθέλοιμεν
προῖκα
λαβεῖν;
Παρὰ
|
δὲ |
Μενάνδρῳ
ἐστὶ
κοινότερον
ἐν
Φανίῳ· |
[4, 139] |
εὐταξίας
πολλῆς
δειπνήσαντες
ἀπέρχονται.
Τῇ
|
δὲ |
μέσῃ
τῶν
τριῶν
ἡμερῶν
γίνεται |
[4, 135] |
ἐπ´
ἐννέα
κεῖτο
τραπέζας·
τῷ
|
δὲ |
μετ´
ἴχνια
βαῖνε
θεὰ
λευκώλενος |
[4, 151] |
τῷ
βασιλεῖ
τιμῆς
ἕνεκα,
τοῖς
|
δὲ |
μὴ
ἔχουσι
διδόναι
τὸν
βασιλέα. |
[4, 144] |
καὶ
νήφουσι,
χρέονται
αὐτῷ·
εἰ
|
δὲ |
μή,
μετιεῖσιν.
Τὰ
δ´
ἂν |
[4, 168] |
εἰς
ταῦτα
ἀνηλωκέναι,
ἀφείθη.
(Οἱ
|
δὲ |
μὴ
οὕτως
ἄσωτοι
κατὰ
τὸν |
[4, 142] |
τε
διεστρώννυτο
οὐδέποτε
πλεῖον·
ὅτε
|
δὲ |
μὴ
παρείη
πρεσβεία,
τρίκλινον.
Καὶ |
[4, 168] |
ἡμέρας
τοῖς
φιλοσόφοις
συσχολάζοντες,
κεκτημένοι
|
δὲ |
μηδέν,
εὐεκτοῦσιν
οὕτω
τοῖς
σώμασι· |
[4, 140] |
ὅτε
δὲ
καὶ
πλειόνων.
Ὁ
|
δὲ |
Μόλπις
καὶ
ματτύην
φησὶ
προσαγορεύεσθαι |
[4, 175] |
φῶτιγξ
αὐλὸς
παρ´
ἡμῖν.
Τοῦ
|
δὲ |
μοναύλου
μνημονεύει
Σοφοκλῆς
μὲν
ἐν |
[4, 130] |
τοῦ
πλούτου
ὃν
ἐλάβομεν.
Σὺ
|
δὲ |
μόνον
ἐν
Ἀθήναις
μένων
εὐδαιμονίζεις |
[4, 183] |
τὴν
πηκτίδα
λέγων
οὕτως·
Πηκτὶς
|
δὲ |
Μούσῃ
γαυριῶσα
βαρβάρῳ
(δίχορδος
εἰς |
[4, 142] |
βρωμάτων
παντοδαπῶς
πεποιημένων
παραθέσεις,
(ἔτι
|
δὲ |
μύρων
ἐξηλλαγμένων,
ὡς
δ´
αὕτως |
[4, 175] |
ἢ
νάβλαν
τιν´.
{Β.
Ὁ
|
δὲ |
νάβλας
τί
ἐστιν;
{Α.
Οὐκ |
[4, 149] |
τὸν
αὐτὸν
πᾶσι
κιρνᾶσι.
(Παρὰ
|
δὲ |
Ναυκρατίταις,
ὥς
φησιν
Ἑρμείας
ἐν |
[4, 143] |
παρόντων
ἴσον
μέρος
ἑκάστῳ·
τοῖς
|
δὲ |
νεωτέροις
ἥμισυ
δίδοται
κρέως,
τῶν |
[4, 135] |
λαιμὸν
δ´
ἄπληστον
ἄμυξα.
Ἦλθε
|
δὲ |
Νηρῆος
θυγάτηρ,
Θέτις
ἀργυρόπεζα,
σηπίη |
[4, 147] |
παρέπαισε
δὲ
θερμὸν
(σπλάγχνον,
ἔπειτα
|
δὲ |
νῆστις
δέλφακος
οἰκετικᾶς
καὶ
νῶτος |
[4, 172] |
Θρῴσκων
μὲν
γὰρ
Ἀμφιάραος,
ἄκοντι
|
δὲ |
νίκασεν
Μελέαγρος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΒ'
(Οὐκ |
[4, 141] |
ἤτοι
ἀπέλυσεν
ἢ
κατεδίκασεν.
Ὁ
|
δὲ |
νικήσας
ἐζημίωσεν
ἐλαφρῶς
ἤτοι
κάμμασιν |
[4, 173] |
ἐπῃτιάσατο.
Καὶ
ὁ
τῶν
Ἀμφικτυόνων
|
δὲ |
νόμος
κελεύει
ὕδωρ
παρέχειν
ἐλεοδύτας, |
[4, 172] |
μὲν
ἐπιθεῖναι
λέγων
πέμματα,
Πολλὰς
|
δὲ |
νοσσάδας
ὄρνις,
προτέρου
Στησιχόρου
ἢ |
[4, 130] |
ὀγχηστρίδες
διεσκευασμέναι
τρόπον
Νηρηίδων,
αἳ
|
δὲ |
Νυμφῶν.
(Τοῦ
πότου
δὴ
προιόντος |
[4, 147] |
πολλὰ
καὶ
μαλακοπτυχέων
ἄρτων.
Ὁμοσύζυγα
|
δὲ |
ξανθόν
τ´
ἐπεισῆλθεν
μέλι
καὶ |
[4, 134] |
καὶ
Βορέης
ἠράσσατο
πεσσομενάων·
αὐτὸς
|
δὲ |
Ξενοκλῆς
ἐπεπωλεῖτο
στίχας
ἀνδρῶν,
στῆ |
[4, 157] |
σκαιότητος
ἐμπίπλησι.
Καὶ
ὁ
θαυμάσιος
|
δὲ |
Ξενοφῶν
φησιν
ὡς
ἡδὺ
μὲν |
[4, 146] |
ταῦτα
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
εἰ
|
δὲ |
Ξέρξης
δὶς
ἐσιτέετο
μεταλαμβάνων
καὶ |
[4, 151] |
καὶ
οἱονεὶ
μάγαδιν
σαλπίζοντες.
(Ποσειδώνιος
|
δὲ |
ὁ
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς
ἐν |
[4, 160] |
μύρον,
πάρεστι·
θάρσει,
θυμέ.
Κλέαρχος
|
δὲ |
ὁ
ἀπὸ
τοῦ
περιπάτου
ἐν |
[4, 148] |
τὰς
πόλεις
ἁπάσας.
Καὶ
Γάιος
|
δὲ |
ὁ
αὐτοκράτωρ
(ὁ
Καλλίκολα
προσαγορευθεὶς |
[4, 184] |
τῶν
ἐπὶ
Δάφνῃ
πανηγύρεων.
~Πυθαγόρας
|
δὲ |
ὁ
γεγραφὼς
περὶ
τῆς
Ἐρυθρᾶς |
[4, 130] |
προτέρας
ἀκρατοποσίας
λαμβάνοντες.
Ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
ὁ
γελωτοποιὸς
εἰσῆλθε
Μανδρογένης,
ἐκείνου |
[4, 171] |
τῶν
βασιλέων
πρὸς
ἀσφάλειαν.
Νῦν
|
δὲ |
ὁ
ἐδέατρος
ἐπιστάτης
γέγονε
τῆς |
[4, 182] |
καὶ
κιθάρα,
λύρα,
βάρβιτον.
Εὐφορίων
|
δὲ |
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
τῷ
περὶ |
[4, 152] |
(κάθηνται
μὲν
ἐν
κύκλῳ,
μέσος
|
δὲ |
ὁ
κράτιστος
ὡς
ἂν
κορυφαῖος |
[4, 148] |
εἶναι
καὶ
ὕεα
κρέα.
Ἁρμόδιος
|
δὲ |
ὁ
Λεπρεάτης
ἐν
τῷ
περὶ |
[4, 176] |
τὸν
τῆς
φώτιγγος
μνημονεύοντα·
ὅτι
|
δὲ |
ὁ
μόναυλος
ἦν
ὁ
νῦν |
[4, 152] |
(πυκνότερον
δὲ
τοῦτο
ποιοῦσι.
Περιφέρει
|
δὲ |
ὁ
παῖς
ἐπὶ
τὰ
δεξιὰ |
[4, 183] |
ἐν
τῇ
πατρίδι
ὑπαρχόντων.
(Ἀλέξανδρος
|
δὲ |
ὁ
πολίτης
μου
(οὗτος
δ´ |
[4, 147] |
νίπτρ´
ἔδοσαν
κατὰ
χειρῶν.
(Σωκράτης
|
δὲ |
ὁ
Ῥόδιος
ἐν
τρίτῳ
ἐμφυλίου |
[4, 174] |
καὶ
Βακχυλίδῃ
ἔστιν
εὑρεῖν.
Ὀνομάζονται
|
δὲ |
οἱ
αὐλοὶ
γίγγροι
ὑπὸ
τῶν |
[4, 145] |
τῶν
ἄρτων
ἴσας
διαιροῦνται.
Ὥσπερ
|
δὲ |
οἱ
μισθοφόροι
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι |
[4, 145] |
ἐπὶ
τὴν
τράπεζαν,
παρατίθεται·
ἐπειδὰν
|
δὲ |
οἱ
σύνδειπνοι
δειπνήσωσι,
τῶν
ἀπὸ |
[4, 154] |
λαβόντες
ἀργύριον
ἢ
χρυσίον,
οἳ
|
δὲ |
οἴνου
κεραμίων
ἀριθμόν
τινα,
καὶ |
[4, 151] |
ἐπὶ
τὰ
γόνατα
ἐδείπνει.
Κέρατα
|
δὲ |
οἴνου
περιέφερον
καὶ
πάντες
ἐδέχοντο. |
[4, 152] |
παρακομιζόμενος,
ἄκρατος
δ´
οὗτος·
ἐνίοτε
|
δὲ |
ὀλίγον
ὕδωρ
παραμίγνυται·
παρὰ
δὲ |
[4, 152] |
τὴν
ἔξω
θάλασσαν,
καὶ
τούτους
|
δὲ |
ὀπτοὺς
μετὰ
ἁλῶν
καὶ
ὄξους |
[4, 174] |
μεγάλην
λίαν.
Καὶ
τὸ
ὑδραυλικὸν
|
δὲ |
ὄργανον
δοκεῖ
κλεψύδρα
εἶναι.
Ἐντατὸν |
[4, 176] |
ἐπὶ
Δάφνῃ
πανηγύρεών
φησιν·
Παντὸς
|
δὲ |
ὀργάνου
καταμιτον
ἧπται,
κροτάλων,
(ὑπὸ |
[4, 151] |
δὲ
τρίποδες
εἰσηνέχθησαν
πᾶσιν.
Οὗτοι
|
δὲ |
ὅσον
εἴκοσι
κρεῶν
μεστοὶ
νενεμημένων |
[4, 176] |
ὄργανα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΔ'
Οὐκ
ἀγνοῶ
|
δὲ |
ὅτι
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν |
[4, 182] |
αὐλοὺς
παρὰ
Φοίνιξιν
ἀνατρηθῆναι.
Οἶδα
|
δὲ |
ὅτι
καὶ
μάγαδις
ὄργανόν
ἐστιν |
[4, 142] |
ἡ
δ´
ἐπίχυσις
χαλκῆ.
Πιεῖν
|
δὲ |
οὐ
προσεφέρετο,
εἰ
μή
τις |
[4, 145] |
εἴσω
μετὰ
βασιλέως.
Καὶ
οὗτοι
|
δὲ |
οὐ
συνδειπνοῦσιν
αὐτῷ,
ἀλλ´
ἔστιν |
[4, 150] |
μόνῃ
τῇ
αὐλητρίδι.
Οὐκ
εἰσφέρεται
|
δὲ |
οὐδὲ
ἀμὶς
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον. |
[4, 142] |
καὶ
τοῦτο
προσνεύσαντι
προσεφέρετο.
Ἀκρόαμα
|
δὲ |
οὐδὲν
οὐδέποτε
παρεισεπορεύετο,
διετέλει
δ´ |
[4, 159] |
δ´
ὄλβῳ
γαῦρος
ἦν,
φρόνημα
|
δὲ |
οὐδέν
τι
μεῖζον
εἶχεν
ἢ |
[4, 150] |
τούτων
μεταλαμβάνων
κοτύλην
οἴνου.
Γυναικὶ
|
δὲ |
οὐκ
ἔξεστιν
εἰσιέναι
εἰς
τὸ |
[4, 174] |
ὑδραύλεως
Κτησίβιον
τὸν
μηχανικόν.
Ἐγὼ
|
δὲ |
οὐκ
οἶδα
εἰ
περὶ
τὸ |
[4, 141] |
εἶναι
θʹ
τῷ
ἀριθμῷ,
(σκιάδες
|
δὲ |
οὗτοι
καλοῦνται
σκηναῖς
ἔχοντες
παραπλήσιόν |
[4, 170] |
οἱ
καλούμενοι
τραπεζοποιοί.
Εἰς
ὅτι
|
δὲ |
οὗτοι
προσελαμβάνοντο
σαφῶς
παρίστησιν
Ἀντιφάνης |
[4, 164] |
ἐν
χεροῖν
περισπουδάστως
ἐκράτει.
Λέγει
|
δὲ |
οὕτως
ὁ
Λίνος·
Βιβλίον
ἐντεῦθεν |
[4, 154] |
εὐπρεπεστάτας
μονομαχῆσαι
ἃς
ἐκέκτητο,
ἕτερος
|
δὲ |
παῖδας
ἀνήβους
ἐρωμένους
ἑαυτοῦ.
Ἀλλὰ |
[4, 154] |
ἐν
Φοινίσσαις
οὕτως·
Ἐς
Οἰδίπου
|
δὲ |
παῖδε,
διπτύχω
κόρω,
Ἄρης
κατέσκηψ´, |
[4, 149] |
πάντες
μετὰ
τῶν
δούλων·
οἱ
|
δὲ |
παῖδες
ἐν
ταῖς
ἑστιάσεσι
μετὰ |
[4, 147] |
τῆνα
μὲν
ἐξαπάειρον
δμῶες,
ἔπειτα
|
δὲ |
παῖδες
νίπτρ´
ἔδοσαν
κατὰ
χειρῶν. |
[4, 143] |
καὶ
δειπνήσασιν
ἄλλο
παρατίθεται.
(Τοῖς
|
δὲ |
παισὶ
κοινὸς
κέκραται
κρατήρ.
Τοῖς |
[4, 154] |
καὶ
ἕως
ἀναιρέσεως
ἔρχονται.
Τὸ
|
δὲ |
παλαιόν,
φησίν,
ὅτι
παρατεθέντων
κωλήνων |
[4, 167] |
βασιλεὺς
θεσμοθέτην
αὐτὸν
κατέστησεν.
Τοῖς
|
δὲ |
Παναθηναίοις
ἵππαρχος
ὢν
ἰκρίον
ἔστησε |
[4, 170] |
σίραιον,
σέσελι,
πήγανον,
πράσον.
Ἐν
|
δὲ |
Παννυχίδι
ἢ
Ἐρίθοις·
μάγειρον
δὲ |
[4, 143] |
καλοῦσι
δ´
αὐτοὺς
καλοφόρους.
Εἰσὶ
|
δὲ |
πανταχοῦ
κατὰ
τὴν
Κρήτην
οἶκοι |
[4, 173] |
τῶν
δὲ
γυναικῶν
Κυμινάνθαι,
κοινῇ
|
δὲ |
πάντες
Ἐλεοδύται
διὰ
τὸ
τοῖς |
[4, 159] |
γένος
οὗτος;
{Β.
Πλούσιος·
τούτους
|
δὲ |
πάντες
φασὶν
εὐγενεστάτους,
πένητα
δ´ |
[4, 159] |
ἢ
τὸν
καλούμενον
κόγχον.
Γελασάντων
|
δὲ |
πάντων
καὶ
ἐπὶ
τῷ
κόγχῳ |
[4, 141] |
καμμάτων
Νικοκλῆς
οὕτως
γράφει·
Διακούσας
|
δὲ |
πάντων
ὁ
ἔφορος
ἤτοι
ἀπέλυσεν |
[4, 156] |
ὑμῖν
ἐγώ,
καὶ
ἐν
Τάραντι
|
δὲ |
παρὰ
τοῖς
ἡμετέροις
ἀποίκοις
πᾶσαν |
[4, 169] |
μοι
δοκεῖ
ἕξειν
Πατανίων.
Ἐν
|
δὲ |
Παρασίτῳ
ὁ
Ἀντιφάνης
καὶ
τάδε |
[4, 146] |
Βασιλήιον
δεῖπνον
βασιλεὺς
προτίθεται.
Τοῦτο
|
δὲ |
παρασκευάζεται
ἅπαξ
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
ἐν |
[4, 142] |
ᾔτουν
καὶ
οἱ
λοιποί.
Τὰ
|
δὲ |
παρατιθέμενα
ἐπὶ
μὲν
τραπεζίου
ἦν |
[4, 147] |
Περδίκων
φάσσεων
τε
χύδαν
ἤδη
|
δὲ |
παρεβάλλετο
θερμὰ
πολλὰ
καὶ
μαλακοπτυχέων |
[4, 139] |
καὶ
τὴν
ᾠδὴν
ποιοῦνται.
(Τῶν
|
δὲ |
παρθένων
αἳ
μὲν
ἐπὶ
καννάθρων |
[4, 183] |
σὴν
χεῖρά
πως
κατεστάθη.
Τῶν
|
δὲ |
παριαμβίδων
Ἐπίχαρμος
ἐν
Περιάλλῳ
μνημονεύει |
[4, 154] |
παρὰ
Πινδάρῳ,
τηνικαῦτα
προπαροξύνεται·
ὁπότε
|
δὲ |
παροξύνεται,
τὸ
μάχεσθαι
ῥῆμα
περιέχει, |
[4, 136] |
δὴ
γήραι
κυφαὶ
ἔσαν,
χρησταὶ
|
δὲ |
πάσασθαι.
Χρύσοφρυς,
ὃς
κάλλιστος
ἐν |
[4, 144] |
ὅλους
ὀπτοὺς
ἐν
καμίνοις·
~(οἱ
|
δὲ |
πένητες
αὐτῶν
τὰ
λεπτὰ
τῶν |
[4, 154] |
πάλης
ἀγῶνα
νῦν
ἑστᾶσιν.
Ἔοικεν
|
δὲ |
πεποιῆσθαι
τὸ
ὄνομα
οὐκ
ἐκ |
[4, 128] |
Μακεδόνος
ἐμφανίζοντος
γάμους.
Καὶ
ἄλλαις
|
δὲ |
περιετύχομεν
τοῦ
Λυγκέως
ἐπιστολαῖς
πρὸς |
[4, 150] |
τραπεζῶν
μὲν
οὐ
παρατιθεμένων,
(πινάκων
|
δὲ |
περιφερομένων.
(Παρὰ
δὲ
Γαλάταις
φησὶ |
[4, 143] |
τὰ
παρὰ
Πέρσαις
φησίν·
Ἡμέρην
|
δὲ |
Πέρσαι
ἁπασέων
μάλιστα
ἐκείνην
τιμᾶν |
[4, 146] |
ἑξήκοντα
ἢ
ἑβδομήκοντα
φίλων.
Ὁ
|
δὲ |
Περσῶν
βασιλεύς,
ὥς
φησι
Κτησίας |
[4, 135] |
κεχολωμένη
οὕνεκα
τευχέων
αἰρομένων·
τὸ
|
δὲ |
πῆμα
θεοὶ
θέσαν
ἀνθρώποισι.
(Ῥίνη |
[4, 152] |
κάνεα
ξύλινα
καὶ
πλεκτά.
Τὸ
|
δὲ |
πινόμενόν
ἐστι
παρὰ
μὲν
τοῖς |
[4, 174] |
οὖν
τοῦτο
οὐκ
οἶδε.
Λέγεται
|
δὲ |
Πλάτωνα
μικράν
τινα
ἔννοιαν
δοῦναι |
[4, 152] |
ἀσύνηθες
ἀηδὲς
αὐτοῖς
φαίνεται.
Ὅταν
|
δὲ |
πλείονες
συνδειπνῶσι,
(κάθηνται
μὲν
ἐν |
[4, 145] |
κατακείμενος·
(καὶ
ὑπερμεθυσθέντες
ἀπέρχονται.
Τὰ
|
δὲ |
πλεῖστα
ὁ
βασιλεὺς
μόνος
ἀριστᾷ |
[4, 145] |
καταλίπηται
ἐπὶ
τῷ
ἀρίστῳ.
(Τὰ
|
δὲ |
πλεῖστα
τούτων
τῶν
ἱερείων
καὶ |
[4, 161] |
πυθαγορίζων
ἐσθίει
ἔμψυχον
οὐδέν,
τῆς
|
δὲ |
πλείστης
τοὐβολοῦ
μάζης
μελαγχρῆ
μερίδα |
[4, 143] |
τῇ
ἕκαστος
ἐγένετο.
Ἐν
ταύτῃ
|
δὲ |
πλέω
δαῖτα
τῶν
ἄλλων
δικαιεῦσι |
[4, 159] |
ἐν
Θηβαίοις
λέγων
ὧδε·
Ἐστὶν
|
δὲ |
ποδαπὸς
τὸ
γένος
οὗτος;
{Β. |
[4, 170] |
δὲ
Παννυχίδι
ἢ
Ἐρίθοις·
μάγειρον
|
δὲ |
ποιεῖ
λέγοντα·
Κύκλῳ
δεήσει
περιτρέχειν |
[4, 128] |
γενόμενον
Δημητρίῳ
τῷ
βασιλεῖ,
ἐπίκλην
|
δὲ |
Πολιορκητῇ
(ἐρωμένη
δ´
ἦν
ἡ |
[4, 149] |
ἄρτυσιν
τῶν
ἱερείων
ἁρμόττοντα.
~Ἡ
|
δὲ |
πόλις
παρεῖχεν
ἑκατέρῳ
τῶν
χορῶν |
[4, 166] |
τὰς
ἡδονὰς
ἦν
ἀκρατής,
τῶν
|
δὲ |
πολιτικῶν
πραγμάτων
(ἦν)
ἐπιμελής.
Περὶ |
[4, 151] |
ἐστὶν
ἄρτοι
μὲν
ὀλίγοι,
κρέα
|
δὲ |
πολλὰ
ἐν
ὕδατι
καὶ
ὀπτὰ |
[4, 145] |
δὲ
βασιλεὺς
πότον
ποιῆται,
ποιεῖται
|
δὲ |
πολλάκις,
συμπόται
αὐτῷ
εἰσιν
ὡς |
[4, 184] |
καὶ
Ὀρθαγόρᾳ.
καὶ
τῶν
Πυθαγορικῶν
|
δὲ |
πολλοὶ
τὴν
αὐλητικὴν
ἤσκησαν,
ὡς |
[4, 144] |
Σίτοισί
τε
ὀλίγοισι
χρέονται,
ἐπιφορήμασι
|
δὲ |
πολλοῖσι
καὶ
οὐκ
ἁλέσι.
Καὶ |
[4, 142] |
τοὺς
ἀφελεστάτους
τῶν
πρότερον.
(Κλεομένης
|
δὲ |
πολὺ
διενέγκας
τῷ
τε
συνιδεῖν |
[4, 142] |
εἷς
πρὸ
τοῦ
δείπνου,
αὐτῷ
|
δὲ |
πολὺ
πρώτῳ·
καὶ
ὅτε
προσνεύσειεν |
[4, 184] |
καὶ
Ῥωνάκην
τοὺς
Μαιδούς,
τὴν
|
δὲ |
πολυκάλαμον
Σιληνόν,
Μαρσύαν
δὲ
τὴν |
[4, 167] |
ἔχειν
τὴν
Κορινθίαν
ἐρωμένην,
ζῆν
|
δὲ |
πολυτελῶς.
Ἀνακαλεσαμένων
δ´
αὐτὸν
τῶν |
[4, 174] |
χορῶν
οὑτωσί
πως
λέγων·
Ζητεῖται
|
δὲ |
πότερα
τῶν
ἐμπνευστῶν
ἐστιν
ὀργάνων |
[4, 153] |
ἄρτος
μέγας
καὶ
κρέας,
τὸ
|
δὲ |
ποτὸν
κεκραμένος
οἶνος
οἷος
δήποτε |
[4, 152] |
καθάπερ
οἱ
δεσπόται
συνευωχοῦνται.
Τὸ
|
δὲ |
ποτὸν
οἱ
διακονοῦντες
ἐν
ἀγγείοις |
[4, 142] |
οὐδὲν
καταδεέστερον
εἴη
παρασκευαζόμενα.
Πολλῶν
|
δὲ |
πρεσβειῶν
παραγινομένων
πρὸς
αὐτὸν
οὐδέποτε |
[4, 143] |
παισὶ
κοινὸς
κέκραται
κρατήρ.
Τοῖς
|
δὲ |
πρεσβυτέροις
ἐὰν
βούλωνται
πλεῖον
πιεῖν |
[4, 147] |
μέχρι
οὗ
πλήρωσαν
οἶκον.
Ταὶ
|
δὲ |
πρὸς
ὑψιλύχνους
ἔστιλβον
αὐγὰς
εὐστέφανοι |
[4, 142] |
ἐπὶ
τὰ
προσκεφάλαια
ἐρείδειν.
ἱ
|
δὲ |
πρότερον
ἐπὶ
τοῦ
κλιντηρίου
ψιλοῦ |
[4, 151] |
μὲν
δὴ
γέλως
ἐγένετο.
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
προὐχώρει
ὁ
πότος,
εἰσῆλθεν
ἀνὴρ |
[4, 172] |
ἀποίητα
πάμπολλ´
ἐστὶν
ἡμῖν.
Πεμμάτων
|
δὲ |
πρῶτόν
φησιν
μνημονεῦσαι
Πανύασσιν
Σέλευκος, |
[4, 168] |
ἔφοροι
συναναστρέφεσθαι
τοῖς
νέοις.
Παρὰ
|
δὲ |
Ῥωμαίοις
μνημονεύεται,
ὥς
φησι
Ποσειδώνιος |
[4, 183] |
Ἐπίγονος
φύσει
μὲν
Ἀμβρακιώτης,
δημοποίητος
|
δὲ |
Σικυώνιος·
μουσικώτατος
δ´
ὢν
κατὰ |
[4, 136] |
ὡς
ἔιδον,
ὡς
ἔτρεμον·
ἐν
|
δὲ |
σίναπυ
κεῖτ´
ἀγχοῦ
γλυκὺ
πλείονα |
[4, 169] |
τις,
λαλῆσαι
μηδὲ
ἕν.
(ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ
|
δὲ |
ΣΚΕΥΗ
καταριθμεῖται
Ἀνάξιππος
ἐν
Κιθαρῳδῷ |
[4, 137] |
μοι
δέκα
μὲν
χεῖρες,
δέκα
|
δὲ |
στόματ´
εἶεν,
γαστὴρ
δ´
ἄρρηκτος, |
[4, 162] |
Ἀλεξανδρεὺς
ἐν
ταῖς
Διαδοχαῖς.
Δύο
|
δὲ |
συγγράμμασι
τοῦ
Περσαίου
ἀπηντήκαμεν
τῆς |
[4, 143] |
Διὸς
ξενίαν
τε
προσηγόρευον.
(Ἡρόδοτος
|
δὲ |
συγκρίνων
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων
συμπόσια |
[4, 160] |
ταῖς
ἐπιγραφομέναις
Φοινίσσαις
φησίν·
Παραινέσαι
|
δὲ |
σφῷν
τι
βούλομαι
σοφόν·
ὅταν |
[4, 141] |
ἤτοι
κάμμασιν
ἢ
καμματίσιν.
Ἐστὶ
|
δὲ |
τὰ
μὲν
κάμματα
ψαιστά,
αἱ |
[4, 172] |
ἡ
γραῦς
τοῦ
ποτοῦ.
(Τοὺς
|
δὲ |
τὰ
πέμματα
προσέτι
τε
τοὺς |
[4, 145] |
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης
καταλειπομένων
(καταλείπεται
|
δὲ |
τὰ
πλεῖστα
κρέα
καὶ
ἄρτοι) |
[4, 160] |
γε
ἐπιθυμοῦντας
τῶν
καλῶν·
λέγω
|
δὲ |
τὰ
Τίμωνος
τοῦ
Πυρρωνείου
(τῶν |
[4, 140] |
μὲν
προσαγορεύεσθαι
τὰ
φύλλα,
αὐτὰ
|
δὲ |
τὰ
ψαιστὰ
κάμματα.
(Ὅτι
δὲ |
[4, 165] |
εἴρηκεν
ἐν
Προμηθεῖ
δεσμώτῃ·
Γνώσει
|
δὲ |
τάδ´
ὡς
ἔτυμ´,
οὐδὲ
μάτην |
[4, 137] |
σιτουμένοις
μᾶζαν
παρέχειν
κελεύει,
ἄρτον
|
δὲ |
ταῖς
ἑορταῖς
προσπαρατιθέναι,
μιμούμενος
τὸν |
[4, 138] |
τῇ
κοπίδι
θοινᾶσθαι
καλῶς,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
λέσχαισι
φύσκαι
προσπεπατταλευμέναι
κατακρέμανται |
[4, 163] |
καὶ
τὸν
ἔμπορον
κακοῖς.
Ἐγὼ
|
δὲ |
τὰς
προσόδους
μεθύων
καλὰς
ποῶ. |
[4, 151] |
μετ´
αὐτοῦ
τὸ
κέρας.
Μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
εἰσῆλθον
κέρασί
τε
οἵοις |
[4, 149] |
σπλάγχνον
καὶ
ἅλες
προσφαγεῖν.
(Καθαγισάντων
|
δὲ |
ταῦτα
ἐν
κεραμέᾳ
κοτταβίδι
πιεῖν |
[4, 130] |
ἰδίαις
τῶν
πεμμάτων
θήκαις.
Μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
ἐξαναστάντες
ἀπηλλαττόμεθα
νήφοντες
νὴ |
[4, 146] |
τὸ
δεῖπνον
τάλαντα
τετρακόσια.
Γίνεται
|
δὲ |
ταῦτα
Ἰταλικοῦ
(νομίσματος
ἐν
μυριάσι |
[4, 152] |
ἐπ´
ἀνθράκων
ἢ
ὀβελίσκων.
~(Προσφέρονται
|
δὲ |
ταῦτα
καθαρείως
μέν,
λεοντωδῶς
δέ, |
[4, 149] |
πατρίους
εὐχὰς
καταλέγοντος
συσπένδοντες.
Μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
κατακλιθέντες
λαμβάνουσιν
ἕκαστος
οἴνου |
[4, 149] |
προσεισφέρειν
τι
βρώσιμον
ἔξεστι,
μόνα
|
δὲ |
ταῦτα
καταναλίσκουσι,
τὰ
ὑπολειπόμενα
τοῖς |
[4, 129] |
πεπυρωμένα
αὐτοῖς
πίναξιν
ἐδόθη.
Μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
πιόντες
ἐλάβομεν
ἕκαστος
ἔριφον |
[4, 141] |
ἕνδεκά
τινας
ἢ
δώδεκα,
παρὰ
|
δὲ |
ταῦτα
τυροῦ
σταθμόν
τινα
καὶ |
[4, 138] |
ποιοῦνται
παρὰ
τὸν
θεόν,
ἐν
|
δὲ |
ταύταις
στιβάδας
ἐξ
ὕλης,
ἐπὶ |
[4, 143] |
πολῖται
πάντες
καθ´
ἑταιρίας,
καλοῦσι
|
δὲ |
ταύτας
ἀνδρεῖα.
Τὴν
δὲ
ἐπιμέλειαν |
[4, 166] |
δημαγωγὸν
ἄσωτον
γενέσθαι.
τῇ
λέξει
|
δὲ |
ταύτῃ
ἐχρήσατο·
(Καὶ
τοσοῦτον
ἀσωτίᾳ |
[4, 141] |
ἑκάστῳ
κώθων
παρακείμενός
ἐστιν.
Ὄψον
|
δὲ |
ταὐτὸν
ἀεί
ποτε
πᾶσίν
ἐστιν, |
[4, 146] |
δείπνῳ
Περσιστὶ
μὲν
τυκτά,
Ἑλληνιστὶ
|
δὲ |
τέλειον.
Τότε
καὶ
τὴν
κεφαλὴν |
[4, 152] |
δ´
ἀποθρηνεῖν
ὅτι
ὑστέρηκε,
τὸν
|
δὲ |
τερφθέντα
θυλάκιον
αἰτῆσαι
χρυσίου
καὶ |
[4, 148] |
λαμπτηροφόρους
παῖδας
Αἰθίοπας
παρέστησε.
Τῇ
|
δὲ |
τετάρτῃ
τῶν
ἡμερῶν
ταλαντιαίους
εἰς |
[4, 144] |
τί
ἂν
ἡδέως
πίοι,
μυρίοι
|
δὲ |
τεχνῶνται
τί
ἂν
ἡδέως
φάγοι· |
[4, 153] |
καὶ
σιωπὴ
ἦν
εὔτακτος.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
βʹ
Ἐν
τῇ
Ῥωμαίων, |
[4, 153] |
ἔδαφος
πρηνὴς
προσπεσὼν
προσκυνεῖ.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
ιϚ
περὶ
Σελεύκου
διηγούμενος |
[4, 139] |
εἴρηκε
καὶ
ἐν
Περιάλλῳ.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
Λακεδαίμονι
τοῖς
εἰσιοῦσιν
εἰς |
[4, 149] |
χρείας
εἰληφότων
τὴν
ἐπωνυμίαν·
ὁμοῦ
|
δὲ |
τῇ
μάζῃ
καὶ
τῷ
τυρῷ |
[4, 152] |
τρίτῃ
καὶ
εἰκοστῇ
ἱστόρησεν.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
πέμπτῃ
περὶ
Πάρθων
διηγούμενός |
[4, 139] |
ἄλλων
Σπαρτιατῶν
ὁ
βουλόμενος.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
πόλει
κοπίδας
ἄγουσι
καὶ |
[4, 148] |
ὧν
ἐβούλετο
ἡ
Κλεοπάτρα.
~(Τοῦ
|
δὲ |
τῇ
πολυτελείᾳ
τῆς
ὄψεως
ἐκπλαγέντος |
[4, 149] |
Ἑστίας
Πρυτανίτιδος
καὶ
Διονυσίοις,
ἔτι
|
δὲ |
τῇ
τοῦ
Κωμαίου
Ἀπόλλωνος
πανηγύρει, |
[4, 150] |
εἰ
ἥψατο
τῶν
παρακειμένων.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
τρίτῃ
ὁ
αὐτὸς
Φύλαρχος |
[4, 139] |
ἐστιν
ἀρτίσκος
ἐγκρίδι
παραπλήσιος,
γογγυλώτερος
|
δὲ |
τὴν
ἰδέαν.
Διδόασι
τῶν
συνιόντων |
[4, 184] |
τὴν
δὲ
πολυκάλαμον
Σιληνόν,
Μαρσύαν
|
δὲ |
τὴν
κηρόδετον.
(Ταῦτα
ἔχεις
παρ´ |
[4, 146] |
τὸ
πῦρ
ἅπαν
ἐπιτεθέν.
Οἳ
|
δὲ |
τὴν
ὀσφὺν
ἄκραν
καὶ
τὴν |
[4, 142] |
τὸν
ἀγκῶνα
ἅπαξ
ἐρείσειαν
Εἰς
|
δὲ |
τὴν
προειρημένην
τρυφὴν
ἦλθον
ποτηρίων |
[4, 167] |
μέλλειν,
ἀλλ´
ἤδη
βιῶναι.
~(Περὶ
|
δὲ |
τῆς
ἀσωτίας
καὶ
τοῦ
βίου |
[4, 141] |
ἑορτὴ
ἐπὶ
ἡμέρας
θʹ
(ὴν
|
δὲ |
τῆς
διαίτης
τῆς
τοιαύτης
σκληρότητα |
[4, 143] |
πλεῖον
πιεῖν
ἐξουσία
δέδοται.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
τραπέζης
τὰ
βέλτιστα
τῶν |
[4, 144] |
νήφοντες
προβουλεύσωνται,
μεθυσκόμενοι
ἐπιδιαγινώσκουσι.
(Περὶ
|
δὲ |
τῆς
τρυφῆς
τῶν
ἐν
Πέρσαις |
[4, 156] |
τὸ
ἀπὸ
τῆς
Λέρνης,
ἄλλων
|
δὲ |
τὸ
ἀπὸ
τῆς
Πειρήνης,
ὁ |
[4, 144] |
τὸ
συντυχὸν
ἡδέως
ἤσθιεν·
εἰς
|
δὲ |
τὸ
ἀσμένως
κοιμηθῆναι
πᾶς
τόπος |
[4, 141] |
προσφέρεσθαι.
Μόλπις
δέ
φησι·
Μετὰ
|
δὲ |
τὸ
δεῖπνον
εἴωθεν
ἀεί
τι |
[4, 149] |
παρ´
αὐτοῖς
ἡ
πολυφαγία.
Μετὰ
|
δὲ |
τὸ
δεῖπνον
σπονδὰς
ἐποιοῦντο
οὐκ |
[4, 145] |
τε
στρουθοὶ
οἱ
Ἀράβιοι
ἐστὶν
|
δὲ |
τὸ
ζῷον
μέγα
καὶ
χῆνες |
[4, 174] |
καὶ
ἦχον
ἀποτελοῦσι
προσηνῆ.
Ἔοικεν
|
δὲ |
τὸ
ὄργανον
βωμῷ
στρογγύλῳ,
καί |
[4, 175] |
τὸν
καλούμενον
λυροφοίνικα
σαμβύκην.
Τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
ὄργανον
Νεάνθης
ὁ
Κυζικηνὸς |
[4, 172] |
πέμματα
καὶ
μέλι
χλωρόν.
Ὅτι
|
δὲ |
τὸ
ποίημα
τοῦτο
Στησιχόρου
ἐστὶν |
[4, 174] |
ἐν
τρίτῳ
περὶ
ὀνομασιῶν
(ἐστὶ
|
δὲ |
τὸ
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν
καὶ |
[4, 144] |
τὸ
παρὸν
ἡδέως
ἔπινε,
πᾶν
|
δὲ |
τὸ
συντυχὸν
ἡδέως
ἤσθιεν·
εἰς |
[4, 174] |
καὶ
Σπλαγχνοτόμον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΓ'
(Πολλῶν
|
δὲ |
τοιούτων
ἔτι
λεγομένων
ἐκ
τῶν |
[4, 137] |
ποιουμένους
τῆς
ἀρχαίας
ἀγωγῆς.
Σόλων
|
δὲ |
τοῖς
ἐν
πρυτανείῳ
σιτουμένοις
μᾶζαν |
[4, 149] |
τῶν
σπονδῶν
παιὰν
ᾄδεται.
Ὅταν
|
δὲ |
τοῖς
ἥρωσι
θύωσι,
βουθυσία
μεγάλη |
[4, 129] |
ὧν
τὰ
μὲν
ἐφάγομεν,
τὰ
|
δὲ |
τοῖς
θεράπουσιν
ἐπεδώκαμεν.
Καὶ
νιψάμενοι |
[4, 149] |
ἐν
ἅπασι
τοῖς
δείπνοις,
μάλιστα
|
δὲ |
τοῖς
λεγομένοις
μαζῶσι
τοῦτο
γὰρ |
[4, 184] |
πολλοὺς
κατεσκεύασαν
ἄνδρας
ἐλλογίμους.
Ἔμελεν
|
δὲ |
τοῖς
πάλαι
πᾶσιν
Ἕλλησι
μουσικῆς· |
[4, 152] |
πύρινον
μετὰ
μέλιτος
ἐσκευασμένον,
παρὰ
|
δὲ |
τοῖς
πολλοῖς
καθ´
αὑτό·
καλεῖται |
[4, 154] |
ἱστορικοῖς
ὑπομνήμασιν
οὕτω
γράφει·
Παρὰ
|
δὲ |
τοῖς
Ῥωμαίοις
προτίθεσθαι
πέντε
μνᾶς |
[4, 152] |
δὲ
ὀλίγον
ὕδωρ
παραμίγνυται·
παρὰ
|
δὲ |
τοῖς
ὑποδεεστέροις
ζύθος
πύρινον
μετὰ |
[4, 175] |
ἐν
Διθυράμβῳ
λέγων
οὕτως
Ἐγὼ
|
δὲ |
τὸν
γίγγραν
γε
τὸν
σοφώτατον. |
[4, 164] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Λίνῳ
ἱστορεῖ.
Ὑποτίθεται
|
δὲ |
τὸν
Ἡρακλέα
παρὰ
τῷ
Λίνῳ |
[4, 143] |
ξένους
κοιμίζουσι
κοιμητήριον
προσαγορεύουσι.
Κατὰ
|
δὲ |
τὸν
συσσιτικὸν
οἶκον
πρῶτον
μὲν |
[4, 139] |
ῥυθμῷ
μὲν
ἀναπαίστῳ,
μετ´
ὀξέος
|
δὲ |
τόνου
τὸν
θεὸν
ᾄδουσιν·
ἄλλοι |
[4, 152] |
μὲν
ληνοὺς
πολυτελοῦς
πόματος,
(παρασκευάζειν
|
δὲ |
τοσοῦτο
βρωμάτων
πλῆθος
ὥστε
ἐφ´ |
[4, 145] |
ἡμέρας
περὶ
τὸ
δεῖπνον.
Τῶν
|
δὲ |
τοῦ
βασιλέως
συνδείπνων
οἳ
μὲν |
[4, 143] |
ἢ
κατὰ
σύνεσιν
δεδοξασμένοις.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
δείπνου
πρῶτον
μὲν
εἰώθασι |
[4, 128] |
καὶ
Δοῦριν
τοὺς
Σαμίους,
Θεοφράστου
|
δὲ |
τοῦ
Ἐρεσίου
μαθητάς,
συνθήκας
δ´ |
[4, 183] |
ἀπομνημονεύειν
αὐτοῦ
τὰ
κρούσματα.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τοῦ
τριγώνου
τούτου
καὶ
Σοφοκλῆς |
[4, 141] |
αἷς
κάπτουσι
τὰ
ψαιστά.
(Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
τῶν
φιδιτίων
δείπνου
Δικαίαρχος |
[4, 169] |
ἂν
εἴποις
λοπάδ´.
{Β.
Ἐμοὶ
|
δὲ |
τοὔνομα
οἴει
διαφέρειν,
εἴτε
κάκκαβόν |
[4, 168] |
οἰμώξεσθαι
φήσας
τοὺς
κωλύσοντας.
~(Ὅτι
|
δὲ |
τοὺς
ἀσώτους
καὶ
τοὺς
μὴ |
[4, 137] |
ἄμοιρος
ἥδε
χεὶρ
ἐγίνετο.
(Ὁ
|
δὲ |
τοὺς
εἰς
Χιωνίδην
ἀναφερομένους
Πτωχοὺς |
[4, 172] |
δημιουργοὺς
ἐκάλουν.
Μένανδρος
Ψευδηρακλεῖ·
καταμεμφόμενος
|
δὲ |
τοὺς
μαγείρους
ὡς
ἐπιχειροῦντας
καὶ |
[4, 166] |
ἐν
τῷ
περὶ
ἀτελειῶν.
Χρὴ
|
δὲ |
τοὺς
τὰ
πατρῷα
κατεδηδοκότας
κατὰ |
[4, 174] |
Κτησίβιος
δ´
αὐτῷ
τοὔνομα.
(Ἱστορεῖ
|
δὲ |
τοῦτο
Ἀριστοκλῆς
ἐν
τῷ
περὶ |
[4, 167] |
καὶ
χωρίον
ὃ
ᾐτήσατο.
Πρότερον
|
δὲ |
τοῦτο
Πασίκυπρος
(ὁ)
βασιλεύων
ἀπέδοτο |
[4, 152] |
μικρόν,
οὐ
πλεῖον
κυάθου·
(πυκνότερον
|
δὲ |
τοῦτο
ποιοῦσι.
Περιφέρει
δὲ
ὁ |
[4, 129] |
ἴσαι
τῷ
πρώτῳ
στεφάνῳ.
~Ἐπὶ
|
δὲ |
τούτοις
εἰπὼν
ὁ
Ἱππόλοχος
ὡς |
[4, 154] |
καὶ
νῦν
Μαντινικὴν
ἀποκαλοῦσι.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
καὶ
ὁπλομαχίας
καθέσεις
ἐν |
[4, 139] |
ἀντιλέγων
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
καλεῖ
|
δὲ |
τοῦτον
Δημήτριος
ὁ
Τροιζήνιος
βιβλιολάθαν |
[4, 177] |
καὶ
Καλλίας
ἐν
Πεδήταις.
~(Ἰόβας
|
δὲ |
τούτους
Φρυγῶν
μὲν
εἶναι
εὕρημα, |
[4, 138] |
ταύταις
στιβάδας
ἐξ
ὕλης,
ἐπὶ
|
δὲ |
τούτων
δάπιδας
ὑποστρωννύουσιν,
ἐφ´
αἷς |
[4, 138] |
καθὼς
Μαρδονίῳ
δεῖπνον
παρασκευάσαι.
Ποιησάντων
|
δὲ |
τούτων
τὰ
κελευσθέντα
τὸν
Παυσανίαν |
[4, 159] |
Κοριαννοῖ·
Φέρε
δὴ
κατακλινῶ·
σὺ
|
δὲ |
τράπεζαν
φέρε
καὶ
κύλικα
κἀντραγεῖν, |
[4, 170] |
ἀγροῦ
μ´
ὁ
δεσπότης.
Ἐκάλουν
|
δὲ |
τραπεζοποιὸν
τὸν
τραπεζῶν
ἐπιμελητὴν
καὶ |
[4, 151] |
δεῖπνον
ἦν
καθημένοις
κύκλῳ)
ἔπειτα
|
δὲ |
τρίποδες
εἰσηνέχθησαν
πᾶσιν.
Οὗτοι
δὲ |
[4, 142] |
τῷ
αἰτοῦντι
προσέφερε.
(Τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον |
[4, 133] |
τ´
ἐνδάκνοντα
σινήπυος.
Εἰν
ἑνὶ
|
δὲ |
τρὺξ
ὄξεος
ἰκμάζουσα
καὶ
ὠμοτέρην |
[4, 182] |
νεβροῦ
κώλων
κατασκευαζόμενον
αὐλόν.
Ὁ
|
δὲ |
Τρύφων
φησὶ
καὶ
τοὺς
καλουμένους |
[4, 170] |
σὺ
ἤδη
παρελθών·
οὐκ
ἔχων
|
δὲ |
τυγχάνω
οὐκ
ὄξος,
οὐκ
ἄνηθον, |
[4, 153] |
προσφάτως
καθιερευθέντων
ὀπτὰ
δαψιλῆ.
(Παρὰ
|
δὲ |
Τυρρηνοῖς
δὶς
τῆς
ἡμέρας
τράπεζαι |
[4, 184] |
τοι
σῦριγξ
Ἰδαῖος
ἀλέκτωρ.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
βʹ
Φοίνικι
ὁ
αὐτὸς |
[4, 146] |
τῇ
ἐγένετο
ὁ
βασιλεύς.
Οὔνομα
|
δὲ |
τῷ
δείπνῳ
Περσιστὶ
μὲν
τυκτά, |
[4, 144] |
τόπος
ἱκανὸς
ἦν
αὐτῷ.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
Ἱέρωνι
ἐπιγραφομένῳ
λέγων
περὶ |
[4, 166] |
ἑστιάσεις
εἶχε
μόνον
ἀκρατῶς,
ὃ
|
δὲ |
τῶν
Ἀθηναίων
καὶ
τὰς
προσόδους |
[4, 169] |
οἴδασι
παιδαγωγοί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Κ'
Περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
ὧν
φθάνω
προβεβληκὼς |
[4, 140] |
φησὶ
προσαγορεύεσθαι
τὰ
ἐπάικλα.
(Περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἐπαίκλων
Περσαῖος
ἐν
τῇ |
[4, 166] |
καὶ
δημοσίας
ἑστιάσεις
ποιεῖται.
(Τὸ
|
δὲ |
τῶν
ἰδιωτῶν
πλῆθος
αἰεὶ
περὶ |
[4, 146] |
πόλεις.
Καὶ
ἐν
τῇ
θʹ
|
δὲ |
τῶν
ἱστοριῶν
φησι·
Βασιλήιον
δεῖπνον |
[4, 141] |
ὅμοια
ἱστορεῖ
καὶ
Διοσκουρίδης.
~(Περὶ
|
δὲ |
τῶν
καμματίδων
καὶ
τῶν
καμμάτων |
[4, 143] |
ἴσθ´
ἀρχαικός.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ι'
Περὶ
|
δὲ |
τῶν
Κρητικῶν
συσσιτίων
Δωσιάδας
ἱστορῶν |
[4, 172] |
μὲν
προνοουσῶν
τῶν
δημιουργῶν,
ὀψαρτυτικῆς
|
δὲ |
τῶν
μαγείρων,
Ἀντιφάνης
διεσάφησεν
ἐν |
[4, 143] |
εἰσὶν
αἱ
τῶν
ἄλλων.
Παρατίθεται
|
δὲ |
τῶν
παρόντων
ἴσον
μέρος
ἑκάστῳ· |
[4, 149] |
τὴν
τοιαύτην
ἅπασαν
παρασκευήν,
τὴν
|
δὲ |
τῶν
περὶ
τὸν
μάγειρον
σκευῶν |
[4, 149] |
ἀμφόδοις
γινομένων
νυκτερινῶν
φόβων.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τῶν
σπονδῶν
παιὰν
ᾄδεται.
Ὅταν |
[4, 129] |
Ἁρπάζοντες
κἄλλος
ἄλλον
φθάνοντες.
Εἷς
|
δὲ |
τῶν
συνδειπνούντων
ἡμῖν
ἄθλιος
οὐ |
[4, 166] |
πολιτικῶν
πραγμάτων
(ἦν)
ἐπιμελής.
Περὶ
|
δὲ |
τῶν
Ταραντίνων
ἱστορῶν
ἐν
τῇ |
[4, 157] |
καὶ
κάρδαμα
φαγεῖν
πεινῶντι,
ἡδὺ
|
δὲ |
ὕδωρ
ἀρυσάμενον
ἐκ
ποταμοῦ
διψῶντα |
[4, 165] |
οὕτως
ἰταμῶς
ἅπαντα
κατεμασήσατο.
(Ἐν
|
δὲ |
Φαίδρῳ
φησί·
Σχολῇ
γε,
νὴ |
[4, 158] |
Ἐπίχαρμος
δ´
ἐν
Διονύσοις·
Χύτρα
|
δὲ |
φακέας
ἥψετο.
Ἀντιφάνης
Ὁμοίαις·
Εὖ |
[4, 158] |
Ζηνώνειον
ὑφήγησιν,
ὃς
ἔφη·
Εἰς
|
δὲ |
φακῆν
ἔμβαλλε
δυωδέκατον
κοριάννου.
Καὶ |
[4, 135] |
κεφαλῆς
προθελύμνους
εἷλκον
ἀκάνθας.
Ἡ
|
δὲ |
Φαληρικὴ
ἦλθ´
ἀφύη,
Τρίτωνος
ἑταίρη, |
[4, 145] |
μὲν
δόξει
μεγαλοπρεπὲς
εἶναι,
ἐξεταζόμενον
|
δὲ |
φανεῖται
οἰκονομικῶς
καὶ
ἀκριβῶς
συντεταγμένον |
[4, 157] |
τοῖς
δόγμασιν
ἡμεῖς
πειθόμεθα.
Ὑμῖν
|
δὲ |
φθόνος
οὐδὲ
εἷς
ἑλέσθαι
ἕν |
[4, 135] |
οὐδ´
ἔφθην
τρώσας
μιν,
ἄασε
|
δὲ |
Φοῖβος
Ἀπόλλων.
Ὡς
δὲ
ἴδον |
[4, 184] |
ἀλέκτωρ
Λύδιον
ὕμνον
ἀχέων.
Ἐν
|
δὲ |
Φρουροῖς
τὸν
ἀλεκτρυόνα
Ἰδαῖον
εἴρηκε |
[4, 183] |
ἐν
μὲν
Μυσοῖς
οὕτως·
Πολὺς
|
δὲ |
Φρὺξ
τρίγωνος
ἀντίσπαστά
τε
Λυδῆς |
[4, 152] |
τροφὰς
προτίθενται
τοιούτους
ἔχουσιν·
οἳ
|
δὲ |
χαλκοῦς,
οἳ
δὲ
κάνεα
ξύλινα |
[4, 165] |
καὶ
συγκύψαντες
ἅπαντας
γελῶσι.
Τὸ
|
δὲ |
χαριτογλωσσεῖν
Αἰσχύλος
εἴρηκεν
ἐν
Προμηθεῖ |
[4, 141] |
τρία
μάλιστα
ἡμιμέδιμνα
Ἀττικά,
οἴνου
|
δὲ |
χοεῖς
ἕνδεκά
τινας
ἢ
δώδεκα, |
[4, 150] |
καὶ
τάριχος
ἢ
ἰχθύν,
κρέως
|
δὲ |
χοιρείου
βραχύτατον,
καὶ
τούτων
μεταλαμβάνων |
[4, 183] |
ἐν
Περιάλλῳ
μνημονεύει
οὕτως·
Σεμέλα
|
δὲ |
χορεύει·
καὶ
ὑπᾴδει
σφιν
σοφὸς |
[4, 156] |
Καρνεῖον
τὸν
Μεγαρικόν.
Τοῦ
δείπνου
|
δὲ |
χρονίζοντος
λόγος
ἐγένετο
ποῖον
τῶν |
[4, 129] |
χρυσῷ,
(τὴν
μὲν
ἀργυρᾶν,
τὴν
|
δὲ |
χρυσῆν,
κοτυλιαίας,
καὶ
ἑκάστῳ
προσέδωκαν. |
[4, 183] |
γεγάθει
πυκινῶν
κρεγμῶν
ἀκροαζομένα.
Τὸ
|
δὲ |
ψαλτήριον,
ὥς
φησιν
Ἰόβας,
Ἀλέξανδρος |