Alphabétiquement     [«   »]
Δαφνικῶν 1
δαψιλείας 1
δαψιλῆ 1
δὲ 434
δέ 42
δεδαπάνηται 1
δεδειπνηκόσιν 1
Fréquences     [«    »]
313 δ´
418 ἐν
288 τῶν
434 δὲ
857 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

δὲ


Livre, pages
[4, 130]   ζητοῦμεν οἳ μὲν οἰκίας, οἳ  δὲ   ἀγρούς, οἳ δὲ ἀνδράποδ´ ὠνήσασθαι.
[4, 139]   θοίνῃ τοὺς ἰπνίτας ἄρτους. Τὸ  δὲ   ἄικλον ὑπὸ μὲν τῶν ἄλλων
[4, 171]   Κρατῖνος ἐν Κλεοβουλίναις οὕτως παραγοράζειν  δὲ   Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ. Εἰλέατροι δὲ
[4, 145]   καὶ μία μὲν ἐξάρχει, αἱ  δὲ   ἄλλαι ἁθρόως ᾄδουσι. Τὸ δὲ
[4, 155]   εἰς τὸν βρόχον ἐντιθέναι· παρερχόμενον  δὲ   ἄλλον ἐγείρειν τὸν λίθον· καὶ
[4, 174]   καθαπτὸν οὐκ ἂν νομισθείη, (ἐμπνευστὸν  δὲ   ἂν ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ
[4, 130]   οἰκίας, οἳ δὲ ἀγρούς, οἳ  δὲ   ἀνδράποδ´ ὠνήσασθαι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' (Εἰς
[4, 153]   οἷος δήποτε ὕδατι ψυχρῷ. (Διηκόνουν  δὲ   ἄνδρες μαχαιροφόροι καὶ σιωπὴ ἦν
[4, 151]   ἔχουσι διδόναι τὸν βασιλέα. Ξενοφῶν  δὲ   ἀνέστη θαρσαλέως καὶ δεξάμενος τὸ
[4, 168]   ἐκδεδωκότι τῇ Ἑλλήνων φωνῇ. Περὶ  δὲ   Ἀπικίου τοῦ καὶ αὐτοῦ ἐπὶ
[4, 173]   αὐτὰ καὶ ἐκαρύκκευον. Εἰς ταῦτα  δὲ   ἀποβλέπων καὶ Ἀριστοφάνης ἔφη· Ἀλλ´
[4, 151]   περιέφερον καὶ πάντες ἐδέχοντο.  δὲ   Ἀρύστας ἐπεὶ παρ´ αὐτὸν φέρων
[4, 154]   (Δημέου τὸ τέχνημα καταδείξαντος. Ὅτι  δὲ   ἀρχαῖον ἦν τὸ περὶ τοὺς
[4, 133]   φλοιὸν ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ  δὲ   αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ´ ἐν
[4, 157]   συνάγειν πρὸς τὸ δεῖπνον. (Ἡμῖν  δὲ   αὐτάρκης μερὶς ἣν ἂν παρ´
[4, 165]   τὴν ἀγορὰν περιόντες. Ἐπὶ τοῖς  δὲ   βάθροις ὅταν ὦσιν, ἐκεῖ τούτοις
[4, 183]   καὶ Ἀναξίλας ἐν Λυροποιῷ· Ἐγὼ  δὲ   βαρβίτους τριχόρδους, πηκτίδας, κιθάρας, λύρας,
[4, 145]   ἐν τῷ μεγάλῳ (οἴκῳ) Ὅταν  δὲ   βασιλεὺς πότον ποιῆται, ποιεῖται δὲ
[4, 176]   τοὺς τῇ καλάμῃ αὐλοῦντας. (Γινώσκειν  δὲ   βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ,
[4, 137]   ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα κοσμηθέντες. Κρητὴρ  δὲ   Βρομίου ἐκεράννυτο, πίνετο δ´ οἶνος
[4, 153]   Διοινοχοεῖται μὲν γὰρ οἰνόμελι, τὰ  δὲ   βρώματα ἄρτοι μεγάλοι καὶ καπνιστὰ
[4, 150]   παρατιθεμένων, (πινάκων δὲ περιφερομένων. (Παρὰ  δὲ   Γαλάταις φησὶ Φύλαρχος ἐν τῇ
[4, 183]   σφιν σοφὸς κιθάρᾳ παριαμβίδας·  δὲ   γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν ἀκροαζομένα. Τὸ
[4, 129]   καὶ ἄλλο διλήκυθον μύρου. Ἡσυχίας  δὲ   γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης
[4, 129]   ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. Ἡσυχίας  δὲ   γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν
[4, 133]   δ´ ἰκμανθεῖσαι ἀναζώους´ ὑδάτεσσι. Τμῆγε  δὲ   γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν
[4, 173]   καὶ Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι, τῶν  δὲ   γυναικῶν Κυμινάνθαι, κοινῇ δὲ πάντες
[4, 142]   βελτίων, ὅτε παρείησάν τινες. Ἐπεὶ  δὲ   δειπνήσειαν, ἐσιώπων πάντες, τε
[4, 148]   τοιούτων τροφῶν. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' (Ἀρκαδικὸν  δὲ   δεῖπνον διαγράφων Μιλήσιος Ἑκαταῖος
[4, 153]   ὑπαίθρῳ ἀνὰ χιλίους δειπνίζων. Τὸ  δὲ   δεῖπνον ἦν ἄρτος μέγας καὶ
[4, 151]   ἐπὶ τὸ δεῖπνον πάντες (τὸ  δὲ   δεῖπνον ἦν καθημένοις κύκλῳ) ἔπειτα
[4, 149]   μάγειρον σκευῶν χορηγός. Τὸ  δὲ   δεῖπνον ἦν τοιοῦτο· τυρὸς καὶ
[4, 134]   Κωβιός, Σεμίδαλις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Ἀττικὸν  δὲ   δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει Μάτρων
[4, 145]   δὲ ἄλλαι ἁθρόως ᾄδουσι. Τὸ  δὲ   δεῖπνον, φησί, τὸ βασιλέως καλούμενον
[4, 150]   ἂν μεταλάβωσι τῶν παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων  δὲ   δείπνων μνημονεύει Ξενοφῶν ἐν ζʹ
[4, 166]   ἐργασίας διατρίβειν παρασκευάζεσθαι ζῆν, αὐτοὺς  δὲ   διὰ τὰς συνουσίας καὶ τὰς
[4, 144]   εἴποι τις ὅσα πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος  δὲ   διὰ τὸ φιλόπονος εἶναι πᾶν
[4, 169]   ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς. Πατάνιον  δὲ   διὰ τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν
[4, 174]   ὕδατος ὑπό τινος νεανίσκου, ἔτι  δὲ   διικνουμένων ἀξινῶν διὰ τοῦ ὀργάνου
[4, 158]   φησὶ Σώφιλος κωμῳδιοποιός. Στωικὸν  δὲ   δόγμα ἐστὶν ὅτι τε πάντα
[4, 163]   τὸ μὲν γένος Ἀσπένδιος, Πυθαγορικὸς  δὲ   δόξας εἶναι ὑμῶν τῶν κυνικῶν
[4, 152]   ἐκ τῶν ὀπίσω παρεστᾶσιν, οἱ  δὲ   δορυφόροι κατὰ τὴν ἀντικρὺ καθήμενοι
[4, 143]   εἰς τοὺς ἑκάστων οἴκους. Τῶν  δὲ   δούλων ἕκαστος Αἰγιναῖον φέρει στατῆρα
[4, 136]   μάγειρος σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε  δὲ   δῶμα. Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ
[4, 140]   δὲ τὰ ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι  δὲ   ἔθος ἦν τοῖς πάλαι καὶ
[4, 170]   τἄλλ´ ὅσα τούτῳ προσήκει. Ζητητέον  δὲ   εἰ καὶ τραπεζοκόμος
[4, 146]   ἐν μυριάσι διακοσίαις τεσσαράκοντα, αὗται  δὲ   εἰς μυρίους πεντακισχιλίους μεριζόμεναι ἑκάστῳ
[4, 141]   σταθμόν τινα καὶ σύκων, ἔτι  δὲ   εἰς ὀψωνίαν περὶ δέκα τινὰς
[4, 151]   διαγράφων συμπόσιον ἐν τούτοις· ~(Ἐπειδὴ  δὲ   εἰσῆλθον ἐπὶ τὸ δεῖπνον πάντες
[4, 145]   ἔξεστι παντὶ τῷ βουλομένῳ, οἳ  δὲ   εἴσω μετὰ βασιλέως. Καὶ οὗτοι
[4, 144]   μέν νυν οὕτω φυλάσσεται. Μεθυσκόμενοι  δὲ   εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα τῶν
[4, 167]   ἐξ αὐτῆς τῆς χώρας, οἳ  δὲ   ἐκ Θετταλίας, οἳ δὲ ἐκ
[4, 167]   οἳ δὲ ἐκ Θετταλίας, οἳ  δὲ   ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος, οὐκ
[4, 152]   αὑτό· καλεῖται δὲ κόρμα. Ἀπορροφοῦσι  δὲ   ἐκ τοῦ αὐτοῦ ποτηρίου κατὰ
[4, 149]   κοινὸν ζωμὸς καὶ περίκομμα, πρόσχερα  δὲ   ἑκάστῳ δύο κρέα. Ἐνόμιζον δ´
[4, 172]   τὰ μελίπηκτα ταῖς κίχλαις. Ὅτι  δὲ   ἐκεχώριστο τὰ τῆς ὑπουργίας, πεμμάτων
[4, 139]   τις ἐπ´ αἶκλον ἀέκων, τὺ  δὲ   ἑκὼν ᾤχεο τρέχων. (Τὰ αὐτὰ
[4, 142]   μή τιν´ αὐτὸς προσκαλέσαιτο. Κατελαμβάνετο  δὲ   ἐπὶ τὸ πολὺ μετὰ τοῦ
[4, 143]   καλοῦσι δὲ ταύτας ἀνδρεῖα. Τὴν  δὲ   ἐπιμέλειαν ἔχει τοῦ συσσιτίου γυνὴ
[4, 159]   οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς ἀποθανεῖν, τὸν  δὲ   ἕτερον ῥαψάμενον εἴς τινα χιτῶνα
[4, 152]   ὅλα μέλη καὶ ἀποδάκνοντες, ἐὰν  δὲ   τι δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ μικρῷ
[4, 128]   καὶ αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ  δὲ   τοῦ Ἱππολόχου σπανίως εὑρίσκεται,
[4, 150]   ᾠὰ καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς  δὲ   τούτων αἰτία Οὐλπιανὸς ἡμᾶς
[4, 156]   τοὺς πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν. Γελασάντων  δὲ   ἡμῶν ἔφη τις· Ἀλλ´
[4, 129]   ἑξῆς γράφει καὶ ταῦτα· (ἤδη  δὲ   ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν
[4, 175]   καὶ Ἀνακρέοντος τὸ βάρβιτον. Ἐπεὶ  δὲ   ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς
[4, 150]   εὐτελῶς τοῦ Πέρσου διαιτωμένου. (Εἰ  δὲ   θέλεις εἰδέναι, ἔφη, βασιλεῦ,
[4, 155]   παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων περιεχρύσουν· ὅτε  δὲ   θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες τὸν χρυσὸν
[4, 147]   παρῆν ἐτύμως ὔμμιν, παρέπαισε  δὲ   θερμὸν (σπλάγχνον, ἔπειτα δὲ νῆστις
[4, 175]   ἐκκεχόρδωται τύπος. Καὶ ἐν Μυστάκου  δὲ   θητίῳ φησί· νάβλας ἐν ἄρθροις
[4, 155]   πρὸς κεφαλὴν αὑτοῦ κατετίθετο. (Σέλευκος  δὲ   Θρᾳκῶν φησί τινας ἐν τοῖς
[4, 132]   δ´ ἐχίνους δύο,  δὲ   θρυμματίδα γλυκεῖαν, δὲ κόγχας
[4, 137]   ἁπλῶς, μεστὸς δ´ ἀνεκείμην. Ὡς  δὲ   ἴδον ξανθόν, γλυκερόν, μέγαν ἔγκυκλον,
[4, 135]   ἄασε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων. Ὡς  δὲ   ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο,
[4, 137]   τῆς ἡδονῆς φησιν· Ἐν Ἀθήναις  δὲ   ἱστοροῦσιν οὐ πάνυ ἀρχαίων δυεῖν
[4, 163]   ἀνθρωποφάγου τοῦ θηρίου ὄντος· ἅπας  δὲ   ἰχθὺς σάρκα φιλεῖ βροτέην, ἄν
[4, 161]   τε φροντίδες τρέφους´ ἐκείνους, τὰ  δὲ   καθ´ ἡμέραν τάδε· (ἄρτος καθαρὸς
[4, 171]   ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν  δὲ   καὶ ἀγοραστὴν τὸν τὰ ὄψα
[4, 167]   πόλεμοι καὶ αἱ στρατεῖαι, τὰ  δὲ   καὶ αἱ πολυτέλειαι θρασεῖς αὐτοὺς
[4, 182]   ἐν τῷ περὶ αὐλῶν, ἔτι  δὲ   καὶ Ἄλεξις ὧν καὶ αὐτὸς
[4, 182]   αὐτοὺς κέκληκεν Ἀνακρέων. (Οἶδα  δὲ   καὶ ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν
[4, 136]   οὐδ´ ἄρ´ ἄθικτος ἔην, πόθεον  δὲ   καὶ ἄλλοι. Κωλῆν δ´ ὡς
[4, 169]   διαφθείροντά σου τὴν νίκην; Οἶδα  δὲ   καὶ ἄλλους ἀσώτους πολλούς, περὶ
[4, 134]   ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών. Μήποτε  δὲ   καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ κατὰ
[4, 160]   οὔτε καρύκκη Λυδῶν, λειτῇ  δὲ   καὶ αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων
[4, 148]   τοῖς ἕλιξιν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Ἱστορεῖ  δὲ   καὶ αὐτὸν τὸν Ἀντώνιον ἐν
[4, 169]   πατάνια λέγει ἐν τούτοις· Τρυβλία  δὲ   καὶ βατάνια καὶ κακκάβια καὶ
[4, 155]   καὶ αὐτὸς βασιλεύς. Ἐπεὶ  δὲ   καὶ εἰς Ἡγησιάνακτα τὸν Ἀλεξανδρέα
[4, 152]   καὶ ὄξους καὶ κυμίνου· τοῦτο  δὲ   καὶ εἰς τὸ ποτὸν ἐμβάλλουσιν.
[4, 128]   ἀργυραῖ ἑκάστῳ μία δωρεά. Προεστεφανώκει  δὲ   καὶ ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν στλεγγίδι
[4, 141]   τρίτῳ Λακωνικῆς πολιτείας γράφει· Φέρουσι  δὲ   καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ φιδίται·
[4, 184]   τοῦ μεγίστην ἐσχηκότος δόξαν. Ἀριστόξενος  δὲ   καὶ Ἐπαμινώνδαν (τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν
[4, 170]   ἐστ´ ἐπὶ τοῦ διακονεῖν. Ἔλεγον  δὲ   καὶ ἐπιτραπεζώματα τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ
[4, 140]   μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης καὶ ἄρτους  δὲ   καὶ ζωμόν τινα καθηδυσμένον περιττῶς.
[4, 145]   μόνος ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε  δὲ   καὶ γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ
[4, 165]   τούτοις Οὐλπιανὸς ἔφη· Πόθεν  δὲ   καὶ ἡδυλογία τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις
[4, 152]   ἐν ἰδίᾳ θήκῃ παράκειται. Προσφέρονται  δὲ   καὶ ἰχθῦς οἵ τε παρὰ
[4, 173]   (ἐν) γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας. Καλοῦνται  δὲ   καὶ μέχρι νῦν τινες αὐτῶν
[4, 154]   καὶ πρὸς ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται, (ποτὲ  δὲ   καὶ μέχρι τραύματος προίασιν καὶ
[4, 167]   ἀθροισθέντες ἑταῖροι Φιλίππου προσηγορεύοντο. Εἰ  δὲ   καὶ μὴ τοιοῦτός τις ὢν
[4, 146]   ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα, αὐλητρίδας  δὲ   καὶ μύρον καὶ ψαλτρίας ταύτας
[4, 143]   καθ´ ἕκαστα τῶν νενομισμένων. (Ἦσαν  δὲ   καὶ ξενικοὶ θᾶκοι καὶ τράπεζα
[4, 184]   δὲ καὶ Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει  δὲ   καὶ Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς
[4, 184]   σύγγραμμα περὶ αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως  δὲ   καὶ Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει δὲ
[4, 155]   ~(τῶν μονομαχούντων ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. Ὅτι  δὲ   καὶ οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ
[4, 174]   ὀξὺ καὶ γοερὸν φθεγγομένοις. Τούτοις  δὲ   καὶ οἱ Κᾶρες χρῶνται ἐν
[4, 171]   Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. Μήποτε  δὲ   καὶ ὃν νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι
[4, 145]   καὶ τὰ πλεῖστα πρόβατα· πολλοὶ  δὲ   καὶ ὄρνιθες ἀναλίσκονται, οἵ τε
[4, 141]   τι παρά τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε  δὲ   καὶ παρὰ πλειόνων, παρ´ αὐτοῖς
[4, 145]   βασιλέως εἰς ὑπόλογον λαμβάνουσιν. Οὕτω  δὲ   καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις Πέρσαις
[4, 142]   κατὰ τὸ πάτριον ἔθος· (ὅτε  δὲ   καὶ παραγένοιντο, μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι νόμου
[4, 172]   Μελέαγρος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Οὐκ ἀγνοῶν  δὲ   καὶ περὶ Δηλίων Ἀπολλόδωρος
[4, 153]   πλήρη βαρβαρικῶν θοιναμάτων παρακειμένην. Ἱστορῶν  δὲ   καὶ περὶ Ἡρακλέωνος τοῦ Βεροιαίου,
[4, 140]   ἑνὸς τῶν εὐπορούντων, ἔσθ´ ὅτε  δὲ   καὶ πλειόνων. δὲ Μόλπις
[4, 141]   κατὰ τὴν θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ  δὲ   καὶ ποίμνια αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως
[4, 157]   ἐκ ποταμοῦ διψῶντα πιεῖν. Σωκράτης  δὲ   καὶ πολλάκις κατελαμβάνετο διαπεριπατῶν ἑσπέρας
[4, 145]   ποτὲ δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ  δὲ   καὶ πολὺ πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις
[4, 157]   τὰς ψυχὰς ποιεῖται βραδυτέρας, ὀργῆς  δὲ   καὶ σκληρότητος καὶ πολλῆς σκαιότητος
[4, 177]   Φρυγῶν μὲν εἶναι εὕρημα, ὀνομάζεσθαι  δὲ   καὶ σκυταλείας, κατ´ ἐμφέρειαν τοῦ
[4, 172]   δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται, (μυρισάμενος  δὲ   καὶ στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ τὰ
[4, 140]   Λακεδαιμονίων πολιτείᾳ γράφων οὕτως· (Ποιοῦσι  δὲ   καὶ τὰς καλουμένας κοπίδας· ἐστὶν
[4, 133]   ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς. Ἤσθιον  δὲ   καὶ τέττιγας καὶ κερκώπας ἀναστομώσεως
[4, 158]   τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς. Οἶδα  δὲ   καὶ τὴν Ὀδυσσέως τοῦ φρονιμωτάτου
[4, 166]   συνουσίας καὶ πότους ἐστί. Λέγουσι  δὲ   καί τινα τοιοῦτον λόγον οἱ
[4, 129]   καὶ τὸν σκύφον δῶρον· τοῦτο  δὲ   καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσοι ἂν
[4, 143]   μερίζουσι τῶν παρατιθεμένων ἅπασι· ἀπονέμουσι  δὲ   καὶ τοῖς υἱοῖς κατὰ τὸν
[4, 139]   παραπλησίως ταῖς λελεγμέναις ἐπιτελοῦσι. Θύουσι  δὲ   καὶ τοὺς γαλαθηνοὺς ὀρθαγορίσκους καὶ
[4, 176]   καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺς κιθαριστηρίους  δὲ   καὶ τοὺς δακτυλικούς. Τοὺς γὰρ
[4, 176]   αὐτῶν ἐμπείρως ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖς. Οἴδασι  δὲ   καὶ τοὺς διόπους ἔτι τε
[4, 182]   ἐν Θηραμένῃ. ~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Οἴδαμεν  δὲ   καὶ τοὺς ἡμιόπους καλουμένους, περὶ
[4, 129]   τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί. (Ἐπεὶ  δὲ   καὶ τούτων ἀπηλλάγημεν, ἐκλαμβάνει πάλιν
[4, 145]   αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα, ποτὲ  δὲ   καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ
[4, 139]   κυάμους καὶ φασήλους χλωρούς. Κοπίζει  δὲ   καὶ τῶν ἄλλων Σπαρτιατῶν
[4, 156]   εἴην ἕνεκα νηστείας ἄκρας. Ἐπελάθεσθε  δὲ   καὶ ὑμεῖς τῶν τοῦ ποιητοῦ
[4, 128]   ὄρνεις τε καὶ νῆσσαι, προσέτι  δὲ   καὶ φάτται καὶ χὴν καὶ
[4, 184]   τῶν Ἀλεξανδρέων ἀποσφάξας, οὐκ ὀλίγους  δὲ   καὶ φυγαδεύσας τῶν κατὰ τὸν
[4, 171]   τῶν προτενθῶν Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω  δὲ   καὶ ψήφισμα ἐπὶ Κηφισοδώρου ἄρχοντος
[4, 147]   βατὶς δ´ ἐνέης ἰσόκυκλος. (Μικρὰ  δὲ   κακκάβι´ ἦς ἔχοντα τὸ μὲν
[4, 182]   ἐν τῷ περὶ αὐλῶν. (Ὁ  δὲ   καλάμινος αὐλὸς τιτύρινος καλεῖται παρὰ
[4, 182]   ἅμα σοι καὶ μέγα. Οἱ  δὲ   καλούμενοι λώτινοι αὐλοὶ οὗτοί εἰσιν
[4, 175]   Οὐδὲ σαμβυκίστριαν; Καὶ τὸ τρίγωνον  δὲ   καλούμενον ὄργανον Ἰόβας ἐν τετάρτῳ
[4, 152]   περὶ Πάρθων διηγούμενός φησιν·  δὲ   καλούμενος φίλος τραπέζης μὲν οὐ
[4, 183]   τυμπανίζει καὶ διαψάλλει τριγώνοις. Τοῦ  δὲ   καλουμένου πανδούρου Εὐφορίων μέν, ὡς
[4, 171]   δὲ Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ. Εἰλέατροι  δὲ   καλοῦνται, ὥς φησι Πάμφιλος, οἱ
[4, 141]   τὰ μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ  δὲ   καμματίδες αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά.
[4, 152]   ἔχουσιν· οἳ δὲ χαλκοῦς, οἳ  δὲ   κάνεα ξύλινα καὶ πλεκτά. Τὸ
[4, 144]   ἐσθίοντας ἂν οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ  δὲ   κάρτα προσκέαται· καί σφιν οὐκ
[4, 151]   ἑαυτῷ καταλιπών. (Καὶ οἱ ἄλλοι  δὲ   κατὰ τὰ αὐτὰ ἐποίουν, καθ´
[4, 156]   καὶ φακὴ τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ  δὲ   κατὰ τὸν κωμικὸν Δίφιλον, φησὶν
[4, 160]   κυνὶ περὶ τοῦ κόγχου. Ἐγὼ  δὲ   κατὰ τοὺς τοῦ Παφίου Σωπάτρου
[4, 150]   ἐξ ἄλλων πόλεων ἐχαλκεύσατο. (Θύματα  δὲ   καταβάλλεσθαι ταύρων καὶ συῶν καὶ
[4, 175]   θεάτρῳ μὲν οὐδεπώποτε ἔδειξ´, Ἀθήνησιν  δὲ   κατακεχρημένον ἐν συμποσίοις ἤδη ´στί.
[4, 170]   λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ  δὲ   κατάλογον Ἄλεξις ἐποιήσατο ἐν Λέβητι
[4, 148]   σὺν τοῖς κομίζουσι, (τοῖς πλείοσι  δὲ   καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους ἵππους, πᾶσι
[4, 132]   δὲ θρυμματίδα γλυκεῖαν,  δὲ   κόγχας δέκα, δ´ ἀντακαίου
[4, 141]   ματτύη, καλοῦσιν ἐπάικλον. Τῶν  δὲ   κομιζομένων οὐδεὶς οὐθὲν ἀγοράσας εἴωθεν
[4, 140]   πόλιν πρὸς τὴν θέαν. ~(Τῆς  δὲ   κοπίδος μνημονεύει καὶ Ἀριστοφάνης
[4, 138]   καὶ τὸ καλούμενον ἄικλον. Ἐπὴν  δὲ   κοπίζωσι, πρῶτον μὲν δὴ σκηνὰς
[4, 152]   τοῖς πολλοῖς καθ´ αὑτό· καλεῖται  δὲ   κόρμα. Ἀπορροφοῦσι δὲ ἐκ τοῦ
[4, 131]   εἶναι μείζους λάκκων δωδεκακλίνων· αὐτὸν  δὲ   Κότυν περιεζῶσθαι ζωμόν τε φέρειν
[4, 175]   γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα. (Πόσῳ  δὲ   κρεῖττον, Οὐλπιανὲ σοφώτατε, τὸ
[4, 142]   εἰ μή τις αἰτήσειεν· ἐδίδοτο  δὲ   κύαθος εἷς πρὸ τοῦ δείπνου,
[4, 135]   ἐχίνους ῥῖψα καρηκομόωντας ἀκάνθαις· οἳ  δὲ   κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν ποσὶ
[4, 156]   Ἀθήνησι παρελήφθην πρὸς αὐτόν. Κατέλαβον  δὲ   κυνικοὺς μὲν ἀνακειμένους ἕξ, ἕνα
[4, 156]   κυνικοὺς μὲν ἀνακειμένους ἕξ, ἕνα  δὲ   κύνουλκον Καρνεῖον τὸν Μεγαρικόν. Τοῦ
[4, 154]   Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος, πυργομάχος.  δὲ   κωμῳδιοποιὸς Ποσείδιππος ἐν Πορνοβοσκῷ φησιν·
[4, 148]   καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους ἵππους, πᾶσι  δὲ   λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας παρέστησε. Τῇ
[4, 150]   κωμῶν μέλλον ἐπιρρεῖν πλῆθος. Ἐνταῦθα  δὲ   λέβητας ἐπέστησε κρεῶν παντοδαπῶν μεγάλους,
[4, 131]   ἄνδρας βουτυροφάγους, αὐχμηροκόμας μυριοπληθεῖς· τοὺς  δὲ   λέβητας χαλκοῦς εἶναι μείζους λάκκων
[4, 142]   τὸ τὰ μὲν ἀκούειν, τὰ  δὲ   λέγειν αὐτούς, ὥστε τεθηρευμένους ἀποτρέχειν
[4, 138]   βίον τοῖς ἐκγόνοις παραδώσουσιν. (Ἑξῆς  δὲ   λεκτέον καὶ περὶ τῶν Λακωνικῶν
[4, 142]   τραπεζίου ἦν τοῦ τυχόντος, (τὰ  δὲ   λοιπὰ ὥστε μήθ´ ὑπεραίρειν μήτ´
[4, 143]   τῶν Κρητικῶν γράφει οὕτως· Οἱ  δὲ   Λύττιοι συνάγουσι μὲν τὰ κοινὰ
[4, 182]   ἐν βʹ περὶ Δωρίδος.  δὲ   μάγαδις καλούμενος αὐλὸς καὶ
[4, 134]   ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων. Τῷ  δὲ   μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν τε
[4, 141]   κόσσυφοι, λαγῴ, ἄρνες, ἔριφοι.  δὲ   μάγειροι σημαίνουσι τοὺς ἀεί τι
[4, 170]   τῆς πενίας ἅπαντ´ ἐπήσθιεν. (Τῶν  δὲ   ΜΑΓΕΙΡΩΝ διάφοροί τινες ἦσαν οἱ
[4, 146]   μοῦνον καὶ Πέρσαις δωρέεται. (Ὁ  δὲ   μέγας Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε μετὰ
[4, 171]   τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν; Παρὰ  δὲ   Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ·
[4, 139]   εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται. Τῇ  δὲ   μέσῃ τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται
[4, 135]   ἐπ´ ἐννέα κεῖτο τραπέζας· τῷ  δὲ   μετ´ ἴχνια βαῖνε θεὰ λευκώλενος
[4, 151]   τῷ βασιλεῖ τιμῆς ἕνεκα, τοῖς  δὲ   μὴ ἔχουσι διδόναι τὸν βασιλέα.
[4, 144]   καὶ νήφουσι, χρέονται αὐτῷ· εἰ  δὲ   μή, μετιεῖσιν. Τὰ δ´ ἂν
[4, 168]   εἰς ταῦτα ἀνηλωκέναι, ἀφείθη. (Οἱ  δὲ   μὴ οὕτως ἄσωτοι κατὰ τὸν
[4, 142]   τε διεστρώννυτο οὐδέποτε πλεῖον· ὅτε  δὲ   μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον. Καὶ
[4, 168]   ἡμέρας τοῖς φιλοσόφοις συσχολάζοντες, κεκτημένοι  δὲ   μηδέν, εὐεκτοῦσιν οὕτω τοῖς σώμασι·
[4, 140]   ὅτε δὲ καὶ πλειόνων.  δὲ   Μόλπις καὶ ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι
[4, 175]   φῶτιγξ αὐλὸς παρ´ ἡμῖν. Τοῦ  δὲ   μοναύλου μνημονεύει Σοφοκλῆς μὲν ἐν
[4, 130]   τοῦ πλούτου ὃν ἐλάβομεν. Σὺ  δὲ   μόνον ἐν Ἀθήναις μένων εὐδαιμονίζεις
[4, 183]   τὴν πηκτίδα λέγων οὕτως· Πηκτὶς  δὲ   Μούσῃ γαυριῶσα βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς
[4, 142]   βρωμάτων παντοδαπῶς πεποιημένων παραθέσεις, (ἔτι  δὲ   μύρων ἐξηλλαγμένων, ὡς δ´ αὕτως
[4, 175]   νάβλαν τιν´. {Β.  δὲ   νάβλας τί ἐστιν; {Α. Οὐκ
[4, 149]   τὸν αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι. (Παρὰ  δὲ   Ναυκρατίταις, ὥς φησιν Ἑρμείας ἐν
[4, 143]   παρόντων ἴσον μέρος ἑκάστῳ· τοῖς  δὲ   νεωτέροις ἥμισυ δίδοται κρέως, τῶν
[4, 135]   λαιμὸν δ´ ἄπληστον ἄμυξα. Ἦλθε  δὲ   Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις ἀργυρόπεζα, σηπίη
[4, 147]   παρέπαισε δὲ θερμὸν (σπλάγχνον, ἔπειτα  δὲ   νῆστις δέλφακος οἰκετικᾶς καὶ νῶτος
[4, 172]   Θρῴσκων μὲν γὰρ Ἀμφιάραος, ἄκοντι  δὲ   νίκασεν Μελέαγρος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Οὐκ
[4, 141]   ἤτοι ἀπέλυσεν κατεδίκασεν.  δὲ   νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς ἤτοι κάμμασιν
[4, 173]   ἐπῃτιάσατο. Καὶ τῶν Ἀμφικτυόνων  δὲ   νόμος κελεύει ὕδωρ παρέχειν ἐλεοδύτας,
[4, 172]   μὲν ἐπιθεῖναι λέγων πέμματα, Πολλὰς  δὲ   νοσσάδας ὄρνις, προτέρου Στησιχόρου
[4, 130]   ὀγχηστρίδες διεσκευασμέναι τρόπον Νηρηίδων, αἳ  δὲ   Νυμφῶν. (Τοῦ πότου δὴ προιόντος
[4, 147]   πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων. Ὁμοσύζυγα  δὲ   ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν μέλι καὶ
[4, 134]   καὶ Βορέης ἠράσσατο πεσσομενάων· αὐτὸς  δὲ   Ξενοκλῆς ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν, στῆ
[4, 157]   σκαιότητος ἐμπίπλησι. Καὶ θαυμάσιος  δὲ   Ξενοφῶν φησιν ὡς ἡδὺ μὲν
[4, 146]   ταῦτα μετὰ τὸ δεῖπνον εἰ  δὲ   Ξέρξης δὶς ἐσιτέετο μεταλαμβάνων καὶ
[4, 151]   καὶ οἱονεὶ μάγαδιν σαλπίζοντες. (Ποσειδώνιος  δὲ   ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν
[4, 160]   μύρον, πάρεστι· θάρσει, θυμέ. Κλέαρχος  δὲ   ἀπὸ τοῦ περιπάτου ἐν
[4, 148]   τὰς πόλεις ἁπάσας. Καὶ Γάιος  δὲ   αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα προσαγορευθεὶς
[4, 184]   τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας  δὲ   γεγραφὼς περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς
[4, 130]   προτέρας ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες. Ἐν τούτῳ  δὲ   γελωτοποιὸς εἰσῆλθε Μανδρογένης, ἐκείνου
[4, 171]   τῶν βασιλέων πρὸς ἀσφάλειαν. Νῦν  δὲ   ἐδέατρος ἐπιστάτης γέγονε τῆς
[4, 182]   καὶ κιθάρα, λύρα, βάρβιτον. Εὐφορίων  δὲ   ἐποποιὸς ἐν τῷ περὶ
[4, 152]   (κάθηνται μὲν ἐν κύκλῳ, μέσος  δὲ   κράτιστος ὡς ἂν κορυφαῖος
[4, 148]   εἶναι καὶ ὕεα κρέα. Ἁρμόδιος  δὲ   Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ
[4, 176]   τὸν τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι  δὲ   μόναυλος ἦν νῦν
[4, 152]   (πυκνότερον δὲ τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει  δὲ   παῖς ἐπὶ τὰ δεξιὰ
[4, 183]   ἐν τῇ πατρίδι ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος  δὲ   πολίτης μου (οὗτος δ´
[4, 147]   νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν. (Σωκράτης  δὲ   Ῥόδιος ἐν τρίτῳ ἐμφυλίου
[4, 174]   καὶ Βακχυλίδῃ ἔστιν εὑρεῖν. Ὀνομάζονται  δὲ   οἱ αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ τῶν
[4, 145]   τῶν ἄρτων ἴσας διαιροῦνται. Ὥσπερ  δὲ   οἱ μισθοφόροι ἐν τῇ Ἑλλάδι
[4, 145]   ἐπὶ τὴν τράπεζαν, παρατίθεται· ἐπειδὰν  δὲ   οἱ σύνδειπνοι δειπνήσωσι, τῶν ἀπὸ
[4, 154]   λαβόντες ἀργύριον χρυσίον, οἳ  δὲ   οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ
[4, 151]   ἐπὶ τὰ γόνατα ἐδείπνει. Κέρατα  δὲ   οἴνου περιέφερον καὶ πάντες ἐδέχοντο.
[4, 152]   παρακομιζόμενος, ἄκρατος δ´ οὗτος· ἐνίοτε  δὲ   ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται· παρὰ δὲ
[4, 152]   τὴν ἔξω θάλασσαν, καὶ τούτους  δὲ   ὀπτοὺς μετὰ ἁλῶν καὶ ὄξους
[4, 174]   μεγάλην λίαν. Καὶ τὸ ὑδραυλικὸν  δὲ   ὄργανον δοκεῖ κλεψύδρα εἶναι. Ἐντατὸν
[4, 176]   ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν· Παντὸς  δὲ   ὀργάνου καταμιτον ἧπται, κροτάλων, (ὑπὸ
[4, 151]   δὲ τρίποδες εἰσηνέχθησαν πᾶσιν. Οὗτοι  δὲ   ὅσον εἴκοσι κρεῶν μεστοὶ νενεμημένων
[4, 176]   ὄργανα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Οὐκ ἀγνοῶ  δὲ   ὅτι Ἀμερίας Μακεδὼν ἐν
[4, 182]   αὐλοὺς παρὰ Φοίνιξιν ἀνατρηθῆναι. Οἶδα  δὲ   ὅτι καὶ μάγαδις ὄργανόν ἐστιν
[4, 142]   δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ. Πιεῖν  δὲ   οὐ προσεφέρετο, εἰ μή τις
[4, 145]   εἴσω μετὰ βασιλέως. Καὶ οὗτοι  δὲ   οὐ συνδειπνοῦσιν αὐτῷ, ἀλλ´ ἔστιν
[4, 150]   μόνῃ τῇ αὐλητρίδι. Οὐκ εἰσφέρεται  δὲ   οὐδὲ ἀμὶς εἰς τὸ πρυτανεῖον.
[4, 142]   καὶ τοῦτο προσνεύσαντι προσεφέρετο. Ἀκρόαμα  δὲ   οὐδὲν οὐδέποτε παρεισεπορεύετο, διετέλει δ´
[4, 159]   δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν, φρόνημα  δὲ   οὐδέν τι μεῖζον εἶχεν
[4, 150]   τούτων μεταλαμβάνων κοτύλην οἴνου. Γυναικὶ  δὲ   οὐκ ἔξεστιν εἰσιέναι εἰς τὸ
[4, 174]   ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν μηχανικόν. Ἐγὼ  δὲ   οὐκ οἶδα εἰ περὶ τὸ
[4, 141]   εἶναι θʹ τῷ ἀριθμῷ, (σκιάδες  δὲ   οὗτοι καλοῦνται σκηναῖς ἔχοντες παραπλήσιόν
[4, 170]   οἱ καλούμενοι τραπεζοποιοί. Εἰς ὅτι  δὲ   οὗτοι προσελαμβάνοντο σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης
[4, 164]   ἐν χεροῖν περισπουδάστως ἐκράτει. Λέγει  δὲ   οὕτως Λίνος· Βιβλίον ἐντεῦθεν
[4, 154]   εὐπρεπεστάτας μονομαχῆσαι ἃς ἐκέκτητο, ἕτερος  δὲ   παῖδας ἀνήβους ἐρωμένους ἑαυτοῦ. Ἀλλὰ
[4, 154]   ἐν Φοινίσσαις οὕτως· Ἐς Οἰδίπου  δὲ   παῖδε, διπτύχω κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´,
[4, 149]   πάντες μετὰ τῶν δούλων· οἱ  δὲ   παῖδες ἐν ταῖς ἑστιάσεσι μετὰ
[4, 147]   τῆνα μὲν ἐξαπάειρον δμῶες, ἔπειτα  δὲ   παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν.
[4, 143]   καὶ δειπνήσασιν ἄλλο παρατίθεται. (Τοῖς  δὲ   παισὶ κοινὸς κέκραται κρατήρ. Τοῖς
[4, 154]   καὶ ἕως ἀναιρέσεως ἔρχονται. Τὸ  δὲ   παλαιόν, φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων
[4, 167]   βασιλεὺς θεσμοθέτην αὐτὸν κατέστησεν. Τοῖς  δὲ   Παναθηναίοις ἵππαρχος ὢν ἰκρίον ἔστησε
[4, 170]   σίραιον, σέσελι, πήγανον, πράσον. Ἐν  δὲ   Παννυχίδι Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ
[4, 143]   καλοῦσι δ´ αὐτοὺς καλοφόρους. Εἰσὶ  δὲ   πανταχοῦ κατὰ τὴν Κρήτην οἶκοι
[4, 173]   τῶν δὲ γυναικῶν Κυμινάνθαι, κοινῇ  δὲ   πάντες Ἐλεοδύται διὰ τὸ τοῖς
[4, 159]   γένος οὗτος; {Β. Πλούσιος· τούτους  δὲ   πάντες φασὶν εὐγενεστάτους, πένητα δ´
[4, 159]   τὸν καλούμενον κόγχον. Γελασάντων  δὲ   πάντων καὶ ἐπὶ τῷ κόγχῳ
[4, 141]   καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως γράφει· Διακούσας  δὲ   πάντων ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν
[4, 156]   ὑμῖν ἐγώ, καὶ ἐν Τάραντι  δὲ   παρὰ τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν
[4, 169]   μοι δοκεῖ ἕξειν Πατανίων. Ἐν  δὲ   Παρασίτῳ Ἀντιφάνης καὶ τάδε
[4, 146]   Βασιλήιον δεῖπνον βασιλεὺς προτίθεται. Τοῦτο  δὲ   παρασκευάζεται ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐν
[4, 142]   ᾔτουν καὶ οἱ λοιποί. Τὰ  δὲ   παρατιθέμενα ἐπὶ μὲν τραπεζίου ἦν
[4, 147]   Περδίκων φάσσεων τε χύδαν ἤδη  δὲ   παρεβάλλετο θερμὰ πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων
[4, 139]   καὶ τὴν ᾠδὴν ποιοῦνται. (Τῶν  δὲ   παρθένων αἳ μὲν ἐπὶ καννάθρων
[4, 183]   σὴν χεῖρά πως κατεστάθη. Τῶν  δὲ   παριαμβίδων Ἐπίχαρμος ἐν Περιάλλῳ μνημονεύει
[4, 154]   παρὰ Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε  δὲ   παροξύνεται, τὸ μάχεσθαι ῥῆμα περιέχει,
[4, 136]   δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ  δὲ   πάσασθαι. Χρύσοφρυς, ὃς κάλλιστος ἐν
[4, 144]   ὅλους ὀπτοὺς ἐν καμίνοις· ~(οἱ  δὲ   πένητες αὐτῶν τὰ λεπτὰ τῶν
[4, 154]   πάλης ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν  δὲ   πεποιῆσθαι τὸ ὄνομα οὐκ ἐκ
[4, 128]   Μακεδόνος ἐμφανίζοντος γάμους. Καὶ ἄλλαις  δὲ   περιετύχομεν τοῦ Λυγκέως ἐπιστολαῖς πρὸς
[4, 150]   τραπεζῶν μὲν οὐ παρατιθεμένων, (πινάκων  δὲ   περιφερομένων. (Παρὰ δὲ Γαλάταις φησὶ
[4, 143]   τὰ παρὰ Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην  δὲ   Πέρσαι ἁπασέων μάλιστα ἐκείνην τιμᾶν
[4, 146]   ἑξήκοντα ἑβδομήκοντα φίλων.  δὲ   Περσῶν βασιλεύς, ὥς φησι Κτησίας
[4, 135]   κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων αἰρομένων· τὸ  δὲ   πῆμα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι. (Ῥίνη
[4, 152]   κάνεα ξύλινα καὶ πλεκτά. Τὸ  δὲ   πινόμενόν ἐστι παρὰ μὲν τοῖς
[4, 174]   οὖν τοῦτο οὐκ οἶδε. Λέγεται  δὲ   Πλάτωνα μικράν τινα ἔννοιαν δοῦναι
[4, 152]   ἀσύνηθες ἀηδὲς αὐτοῖς φαίνεται. Ὅταν  δὲ   πλείονες συνδειπνῶσι, (κάθηνται μὲν ἐν
[4, 145]   κατακείμενος· (καὶ ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται. Τὰ  δὲ   πλεῖστα βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ
[4, 145]   καταλίπηται ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ. (Τὰ  δὲ   πλεῖστα τούτων τῶν ἱερείων καὶ
[4, 161]   πυθαγορίζων ἐσθίει ἔμψυχον οὐδέν, τῆς  δὲ   πλείστης τοὐβολοῦ μάζης μελαγχρῆ μερίδα
[4, 143]   τῇ ἕκαστος ἐγένετο. Ἐν ταύτῃ  δὲ   πλέω δαῖτα τῶν ἄλλων δικαιεῦσι
[4, 159]   ἐν Θηβαίοις λέγων ὧδε· Ἐστὶν  δὲ   ποδαπὸς τὸ γένος οὗτος; {Β.
[4, 170]   δὲ Παννυχίδι Ἐρίθοις· μάγειρον  δὲ   ποιεῖ λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν
[4, 128]   γενόμενον Δημητρίῳ τῷ βασιλεῖ, ἐπίκλην  δὲ   Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´ ἦν
[4, 149]   ἄρτυσιν τῶν ἱερείων ἁρμόττοντα. ~Ἡ  δὲ   πόλις παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν χορῶν
[4, 166]   τὰς ἡδονὰς ἦν ἀκρατής, τῶν  δὲ   πολιτικῶν πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής. Περὶ
[4, 151]   ἐστὶν ἄρτοι μὲν ὀλίγοι, κρέα  δὲ   πολλὰ ἐν ὕδατι καὶ ὀπτὰ
[4, 145]   δὲ βασιλεὺς πότον ποιῆται, ποιεῖται  δὲ   πολλάκις, συμπόται αὐτῷ εἰσιν ὡς
[4, 184]   καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν Πυθαγορικῶν  δὲ   πολλοὶ τὴν αὐλητικὴν ἤσκησαν, ὡς
[4, 144]   Σίτοισί τε ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι  δὲ   πολλοῖσι καὶ οὐκ ἁλέσι. Καὶ
[4, 142]   τοὺς ἀφελεστάτους τῶν πρότερον. (Κλεομένης  δὲ   πολὺ διενέγκας τῷ τε συνιδεῖν
[4, 142]   εἷς πρὸ τοῦ δείπνου, αὐτῷ  δὲ   πολὺ πρώτῳ· καὶ ὅτε προσνεύσειεν
[4, 184]   καὶ Ῥωνάκην τοὺς Μαιδούς, τὴν  δὲ   πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν δὲ τὴν
[4, 167]   ἔχειν τὴν Κορινθίαν ἐρωμένην, ζῆν  δὲ   πολυτελῶς. Ἀνακαλεσαμένων δ´ αὐτὸν τῶν
[4, 174]   χορῶν οὑτωσί πως λέγων· Ζητεῖται  δὲ   πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων
[4, 153]   ἄρτος μέγας καὶ κρέας, τὸ  δὲ   ποτὸν κεκραμένος οἶνος οἷος δήποτε
[4, 152]   καθάπερ οἱ δεσπόται συνευωχοῦνται. Τὸ  δὲ   ποτὸν οἱ διακονοῦντες ἐν ἀγγείοις
[4, 142]   οὐδὲν καταδεέστερον εἴη παρασκευαζόμενα. Πολλῶν  δὲ   πρεσβειῶν παραγινομένων πρὸς αὐτὸν οὐδέποτε
[4, 143]   παισὶ κοινὸς κέκραται κρατήρ. Τοῖς  δὲ   πρεσβυτέροις ἐὰν βούλωνται πλεῖον πιεῖν
[4, 147]   μέχρι οὗ πλήρωσαν οἶκον. Ταὶ  δὲ   πρὸς ὑψιλύχνους ἔστιλβον αὐγὰς εὐστέφανοι
[4, 142]   ἐπὶ τὰ προσκεφάλαια ἐρείδειν.  δὲ   πρότερον ἐπὶ τοῦ κλιντηρίου ψιλοῦ
[4, 151]   μὲν δὴ γέλως ἐγένετο. (Ἐπεὶ  δὲ   προὐχώρει πότος, εἰσῆλθεν ἀνὴρ
[4, 172]   ἀποίητα πάμπολλ´ ἐστὶν ἡμῖν. Πεμμάτων  δὲ   πρῶτόν φησιν μνημονεῦσαι Πανύασσιν Σέλευκος,
[4, 168]   ἔφοροι συναναστρέφεσθαι τοῖς νέοις. Παρὰ  δὲ   Ῥωμαίοις μνημονεύεται, ὥς φησι Ποσειδώνιος
[4, 183]   Ἐπίγονος φύσει μὲν Ἀμβρακιώτης, δημοποίητος  δὲ   Σικυώνιος· μουσικώτατος δ´ ὢν κατὰ
[4, 136]   ὡς ἔιδον, ὡς ἔτρεμον· ἐν  δὲ   σίναπυ κεῖτ´ ἀγχοῦ γλυκὺ πλείονα
[4, 169]   τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν. (ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ  δὲ   ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται Ἀνάξιππος ἐν Κιθαρῳδῷ
[4, 137]   μοι δέκα μὲν χεῖρες, δέκα  δὲ   στόματ´ εἶεν, γαστὴρ δ´ ἄρρηκτος,
[4, 162]   Ἀλεξανδρεὺς ἐν ταῖς Διαδοχαῖς. Δύο  δὲ   συγγράμμασι τοῦ Περσαίου ἀπηντήκαμεν τῆς
[4, 143]   Διὸς ξενίαν τε προσηγόρευον. (Ἡρόδοτος  δὲ   συγκρίνων τὰ τῶν Ἑλλήνων συμπόσια
[4, 160]   ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις φησίν· Παραινέσαι  δὲ   σφῷν τι βούλομαι σοφόν· ὅταν
[4, 141]   ἤτοι κάμμασιν καμματίσιν. Ἐστὶ  δὲ   τὰ μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ
[4, 172]   γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς  δὲ   τὰ πέμματα προσέτι τε τοὺς
[4, 145]   ἀπὸ τῆς τραπέζης καταλειπομένων (καταλείπεται  δὲ   τὰ πλεῖστα κρέα καὶ ἄρτοι)
[4, 160]   γε ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν· λέγω  δὲ   τὰ Τίμωνος τοῦ Πυρρωνείου (τῶν
[4, 140]   μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ φύλλα, αὐτὰ  δὲ   τὰ ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι δὲ
[4, 165]   εἴρηκεν ἐν Προμηθεῖ δεσμώτῃ· Γνώσει  δὲ   τάδ´ ὡς ἔτυμ´, οὐδὲ μάτην
[4, 137]   σιτουμένοις μᾶζαν παρέχειν κελεύει, ἄρτον  δὲ   ταῖς ἑορταῖς προσπαρατιθέναι, μιμούμενος τὸν
[4, 138]   τῇ κοπίδι θοινᾶσθαι καλῶς, ἐν  δὲ   ταῖς λέσχαισι φύσκαι προσπεπατταλευμέναι κατακρέμανται
[4, 163]   καὶ τὸν ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ  δὲ   τὰς προσόδους μεθύων καλὰς ποῶ.
[4, 151]   μετ´ αὐτοῦ τὸ κέρας. Μετὰ  δὲ   ταῦτα εἰσῆλθον κέρασί τε οἵοις
[4, 149]   σπλάγχνον καὶ ἅλες προσφαγεῖν. (Καθαγισάντων  δὲ   ταῦτα ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν
[4, 130]   ἰδίαις τῶν πεμμάτων θήκαις. Μετὰ  δὲ   ταῦτα ἐξαναστάντες ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες νὴ
[4, 146]   τὸ δεῖπνον τάλαντα τετρακόσια. Γίνεται  δὲ   ταῦτα Ἰταλικοῦ (νομίσματος ἐν μυριάσι
[4, 152]   ἐπ´ ἀνθράκων ὀβελίσκων. ~(Προσφέρονται  δὲ   ταῦτα καθαρείως μέν, λεοντωδῶς δέ,
[4, 149]   πατρίους εὐχὰς καταλέγοντος συσπένδοντες. Μετὰ  δὲ   ταῦτα κατακλιθέντες λαμβάνουσιν ἕκαστος οἴνου
[4, 149]   προσεισφέρειν τι βρώσιμον ἔξεστι, μόνα  δὲ   ταῦτα καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα τοῖς
[4, 129]   πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ  δὲ   ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον
[4, 141]   ἕνδεκά τινας δώδεκα, παρὰ  δὲ   ταῦτα τυροῦ σταθμόν τινα καὶ
[4, 138]   ποιοῦνται παρὰ τὸν θεόν, ἐν  δὲ   ταύταις στιβάδας ἐξ ὕλης, ἐπὶ
[4, 143]   πολῖται πάντες καθ´ ἑταιρίας, καλοῦσι  δὲ   ταύτας ἀνδρεῖα. Τὴν δὲ ἐπιμέλειαν
[4, 166]   δημαγωγὸν ἄσωτον γενέσθαι. τῇ λέξει  δὲ   ταύτῃ ἐχρήσατο· (Καὶ τοσοῦτον ἀσωτίᾳ
[4, 141]   ἑκάστῳ κώθων παρακείμενός ἐστιν. Ὄψον  δὲ   ταὐτὸν ἀεί ποτε πᾶσίν ἐστιν,
[4, 146]   δείπνῳ Περσιστὶ μὲν τυκτά, Ἑλληνιστὶ  δὲ   τέλειον. Τότε καὶ τὴν κεφαλὴν
[4, 152]   δ´ ἀποθρηνεῖν ὅτι ὑστέρηκε, τὸν  δὲ   τερφθέντα θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου καὶ
[4, 148]   λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας παρέστησε. Τῇ  δὲ   τετάρτῃ τῶν ἡμερῶν ταλαντιαίους εἰς
[4, 144]   τί ἂν ἡδέως πίοι, μυρίοι  δὲ   τεχνῶνται τί ἂν ἡδέως φάγοι·
[4, 153]   καὶ σιωπὴ ἦν εὔτακτος. Ἐν  δὲ   τῇ βʹ Ἐν τῇ Ῥωμαίων,
[4, 153]   ἔδαφος πρηνὴς προσπεσὼν προσκυνεῖ. Ἐν  δὲ   τῇ ιϚ περὶ Σελεύκου διηγούμενος
[4, 139]   εἴρηκε καὶ ἐν Περιάλλῳ. Ἐν  δὲ   τῇ Λακεδαίμονι τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς
[4, 149]   χρείας εἰληφότων τὴν ἐπωνυμίαν· ὁμοῦ  δὲ   τῇ μάζῃ καὶ τῷ τυρῷ
[4, 152]   τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ ἱστόρησεν. Ἐν  δὲ   τῇ πέμπτῃ περὶ Πάρθων διηγούμενός
[4, 139]   ἄλλων Σπαρτιατῶν βουλόμενος. Ἐν  δὲ   τῇ πόλει κοπίδας ἄγουσι καὶ
[4, 148]   ὧν ἐβούλετο Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ  δὲ   τῇ πολυτελείᾳ τῆς ὄψεως ἐκπλαγέντος
[4, 149]   Ἑστίας Πρυτανίτιδος καὶ Διονυσίοις, ἔτι  δὲ   τῇ τοῦ Κωμαίου Ἀπόλλωνος πανηγύρει,
[4, 150]   εἰ ἥψατο τῶν παρακειμένων. Ἐν  δὲ   τῇ τρίτῃ αὐτὸς Φύλαρχος
[4, 139]   ἐστιν ἀρτίσκος ἐγκρίδι παραπλήσιος, γογγυλώτερος  δὲ   τὴν ἰδέαν. Διδόασι τῶν συνιόντων
[4, 184]   τὴν δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν  δὲ   τὴν κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις παρ´
[4, 146]   τὸ πῦρ ἅπαν ἐπιτεθέν. Οἳ  δὲ   τὴν ὀσφὺν ἄκραν καὶ τὴν
[4, 142]   τὸν ἀγκῶνα ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς  δὲ   τὴν προειρημένην τρυφὴν ἦλθον ποτηρίων
[4, 167]   μέλλειν, ἀλλ´ ἤδη βιῶναι. ~(Περὶ  δὲ   τῆς ἀσωτίας καὶ τοῦ βίου
[4, 141]   ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας θʹ (ὴν  δὲ   τῆς διαίτης τῆς τοιαύτης σκληρότητα
[4, 143]   πλεῖον πιεῖν ἐξουσία δέδοται. Ἀπὸ  δὲ   τῆς τραπέζης τὰ βέλτιστα τῶν
[4, 144]   νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ  δὲ   τῆς τρυφῆς τῶν ἐν Πέρσαις
[4, 156]   τὸ ἀπὸ τῆς Λέρνης, ἄλλων  δὲ   τὸ ἀπὸ τῆς Πειρήνης,
[4, 144]   τὸ συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς  δὲ   τὸ ἀσμένως κοιμηθῆναι πᾶς τόπος
[4, 141]   προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι· Μετὰ  δὲ   τὸ δεῖπνον εἴωθεν ἀεί τι
[4, 149]   παρ´ αὐτοῖς πολυφαγία. Μετὰ  δὲ   τὸ δεῖπνον σπονδὰς ἐποιοῦντο οὐκ
[4, 145]   τε στρουθοὶ οἱ Ἀράβιοι ἐστὶν  δὲ   τὸ ζῷον μέγα καὶ χῆνες
[4, 174]   καὶ ἦχον ἀποτελοῦσι προσηνῆ. Ἔοικεν  δὲ   τὸ ὄργανον βωμῷ στρογγύλῳ, καί
[4, 175]   τὸν καλούμενον λυροφοίνικα σαμβύκην. Τοῦτο  δὲ   τὸ ὄργανον Νεάνθης Κυζικηνὸς
[4, 172]   πέμματα καὶ μέλι χλωρόν. Ὅτι  δὲ   τὸ ποίημα τοῦτο Στησιχόρου ἐστὶν
[4, 174]   ἐν τρίτῳ περὶ ὀνομασιῶν (ἐστὶ  δὲ   τὸ σύγγραμμα περὶ αὐλῶν καὶ
[4, 144]   τὸ παρὸν ἡδέως ἔπινε, πᾶν  δὲ   τὸ συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς
[4, 174]   καὶ Σπλαγχνοτόμον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' (Πολλῶν  δὲ   τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ τῶν
[4, 137]   ποιουμένους τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς. Σόλων  δὲ   τοῖς ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις μᾶζαν
[4, 149]   τῶν σπονδῶν παιὰν ᾄδεται. Ὅταν  δὲ   τοῖς ἥρωσι θύωσι, βουθυσία μεγάλη
[4, 129]   ὧν τὰ μὲν ἐφάγομεν, τὰ  δὲ   τοῖς θεράπουσιν ἐπεδώκαμεν. Καὶ νιψάμενοι
[4, 149]   ἐν ἅπασι τοῖς δείπνοις, μάλιστα  δὲ   τοῖς λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο γὰρ
[4, 184]   πολλοὺς κατεσκεύασαν ἄνδρας ἐλλογίμους. Ἔμελεν  δὲ   τοῖς πάλαι πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς·
[4, 152]   πύρινον μετὰ μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ  δὲ   τοῖς πολλοῖς καθ´ αὑτό· καλεῖται
[4, 154]   ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει· Παρὰ  δὲ   τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε μνᾶς
[4, 152]   δὲ ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται· παρὰ  δὲ   τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον μετὰ
[4, 175]   ἐν Διθυράμβῳ λέγων οὕτως Ἐγὼ  δὲ   τὸν γίγγραν γε τὸν σοφώτατον.
[4, 164]   τῷ ἐπιγραφομένῳ Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται  δὲ   τὸν Ἡρακλέα παρὰ τῷ Λίνῳ
[4, 143]   ξένους κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι. Κατὰ  δὲ   τὸν συσσιτικὸν οἶκον πρῶτον μὲν
[4, 139]   ῥυθμῷ μὲν ἀναπαίστῳ, μετ´ ὀξέος  δὲ   τόνου τὸν θεὸν ᾄδουσιν· ἄλλοι
[4, 152]   μὲν ληνοὺς πολυτελοῦς πόματος, (παρασκευάζειν  δὲ   τοσοῦτο βρωμάτων πλῆθος ὥστε ἐφ´
[4, 145]   ἡμέρας περὶ τὸ δεῖπνον. Τῶν  δὲ   τοῦ βασιλέως συνδείπνων οἳ μὲν
[4, 143]   κατὰ σύνεσιν δεδοξασμένοις. Ἀπὸ  δὲ   τοῦ δείπνου πρῶτον μὲν εἰώθασι
[4, 128]   καὶ Δοῦριν τοὺς Σαμίους, Θεοφράστου  δὲ   τοῦ Ἐρεσίου μαθητάς, συνθήκας δ´
[4, 183]   ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα. Μνημονεύει  δὲ   τοῦ τριγώνου τούτου καὶ Σοφοκλῆς
[4, 141]   αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά. (Περὶ  δὲ   τοῦ τῶν φιδιτίων δείπνου Δικαίαρχος
[4, 169]   ἂν εἴποις λοπάδ´. {Β. Ἐμοὶ  δὲ   τοὔνομα οἴει διαφέρειν, εἴτε κάκκαβόν
[4, 168]   οἰμώξεσθαι φήσας τοὺς κωλύσοντας. ~(Ὅτι  δὲ   τοὺς ἀσώτους καὶ τοὺς μὴ
[4, 137]   ἄμοιρος ἥδε χεὶρ ἐγίνετο. (Ὁ  δὲ   τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους Πτωχοὺς
[4, 172]   δημιουργοὺς ἐκάλουν. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος  δὲ   τοὺς μαγείρους ὡς ἐπιχειροῦντας καὶ
[4, 166]   ἐν τῷ περὶ ἀτελειῶν. Χρὴ  δὲ   τοὺς τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ
[4, 174]   Κτησίβιος δ´ αὐτῷ τοὔνομα. (Ἱστορεῖ  δὲ   τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ περὶ
[4, 167]   καὶ χωρίον ᾐτήσατο. Πρότερον  δὲ   τοῦτο Πασίκυπρος (ὁ) βασιλεύων ἀπέδοτο
[4, 152]   μικρόν, οὐ πλεῖον κυάθου· (πυκνότερον  δὲ   τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει δὲ
[4, 129]   ἴσαι τῷ πρώτῳ στεφάνῳ. ~Ἐπὶ  δὲ   τούτοις εἰπὼν Ἱππόλοχος ὡς
[4, 154]   καὶ νῦν Μαντινικὴν ἀποκαλοῦσι. Πρὸς  δὲ   τούτοις καὶ ὁπλομαχίας καθέσεις ἐν
[4, 139]   ἀντιλέγων Δίδυμος γραμματικὸς καλεῖ  δὲ   τοῦτον Δημήτριος Τροιζήνιος βιβλιολάθαν
[4, 177]   καὶ Καλλίας ἐν Πεδήταις. ~(Ἰόβας  δὲ   τούτους Φρυγῶν μὲν εἶναι εὕρημα,
[4, 138]   ταύταις στιβάδας ἐξ ὕλης, ἐπὶ  δὲ   τούτων δάπιδας ὑποστρωννύουσιν, ἐφ´ αἷς
[4, 138]   καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι. Ποιησάντων  δὲ   τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν Παυσανίαν
[4, 159]   Κοριαννοῖ· Φέρε δὴ κατακλινῶ· σὺ  δὲ   τράπεζαν φέρε καὶ κύλικα κἀντραγεῖν,
[4, 170]   ἀγροῦ μ´ δεσπότης. Ἐκάλουν  δὲ   τραπεζοποιὸν τὸν τραπεζῶν ἐπιμελητὴν καὶ
[4, 151]   δεῖπνον ἦν καθημένοις κύκλῳ) ἔπειτα  δὲ   τρίποδες εἰσηνέχθησαν πᾶσιν. Οὗτοι δὲ
[4, 142]   τῷ αἰτοῦντι προσέφερε. (Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον
[4, 133]   τ´ ἐνδάκνοντα σινήπυος. Εἰν ἑνὶ  δὲ   τρὺξ ὄξεος ἰκμάζουσα καὶ ὠμοτέρην
[4, 182]   νεβροῦ κώλων κατασκευαζόμενον αὐλόν.  δὲ   Τρύφων φησὶ καὶ τοὺς καλουμένους
[4, 170]   σὺ ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων  δὲ   τυγχάνω οὐκ ὄξος, οὐκ ἄνηθον,
[4, 153]   προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ. (Παρὰ  δὲ   Τυρρηνοῖς δὶς τῆς ἡμέρας τράπεζαι
[4, 184]   τοι σῦριγξ Ἰδαῖος ἀλέκτωρ. Ἐν  δὲ   τῷ βʹ Φοίνικι αὐτὸς
[4, 146]   τῇ ἐγένετο βασιλεύς. Οὔνομα  δὲ   τῷ δείπνῳ Περσιστὶ μὲν τυκτά,
[4, 144]   τόπος ἱκανὸς ἦν αὐτῷ. Ἐν  δὲ   τῷ Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων περὶ
[4, 166]   ἑστιάσεις εἶχε μόνον ἀκρατῶς,  δὲ   τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰς προσόδους
[4, 169]   οἴδασι παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ' Περὶ  δὲ   τῶν ἄλλων ὧν φθάνω προβεβληκὼς
[4, 140]   φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα. (Περὶ  δὲ   τῶν ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ
[4, 166]   καὶ δημοσίας ἑστιάσεις ποιεῖται. (Τὸ  δὲ   τῶν ἰδιωτῶν πλῆθος αἰεὶ περὶ
[4, 146]   πόλεις. Καὶ ἐν τῇ θʹ  δὲ   τῶν ἱστοριῶν φησι· Βασιλήιον δεῖπνον
[4, 141]   ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. ~(Περὶ  δὲ   τῶν καμματίδων καὶ τῶν καμμάτων
[4, 143]   ἴσθ´ ἀρχαικός. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ  δὲ   τῶν Κρητικῶν συσσιτίων Δωσιάδας ἱστορῶν
[4, 172]   μὲν προνοουσῶν τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς  δὲ   τῶν μαγείρων, Ἀντιφάνης διεσάφησεν ἐν
[4, 143]   εἰσὶν αἱ τῶν ἄλλων. Παρατίθεται  δὲ   τῶν παρόντων ἴσον μέρος ἑκάστῳ·
[4, 149]   τὴν τοιαύτην ἅπασαν παρασκευήν, τὴν  δὲ   τῶν περὶ τὸν μάγειρον σκευῶν
[4, 149]   ἀμφόδοις γινομένων νυκτερινῶν φόβων. Ἀπὸ  δὲ   τῶν σπονδῶν παιὰν ᾄδεται. Ὅταν
[4, 129]   Ἁρπάζοντες κἄλλος ἄλλον φθάνοντες. Εἷς  δὲ   τῶν συνδειπνούντων ἡμῖν ἄθλιος οὐ
[4, 166]   πολιτικῶν πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής. Περὶ  δὲ   τῶν Ταραντίνων ἱστορῶν ἐν τῇ
[4, 157]   καὶ κάρδαμα φαγεῖν πεινῶντι, ἡδὺ  δὲ   ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ ποταμοῦ διψῶντα
[4, 165]   οὕτως ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο. (Ἐν  δὲ   Φαίδρῳ φησί· Σχολῇ γε, νὴ
[4, 158]   Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Διονύσοις· Χύτρα  δὲ   φακέας ἥψετο. Ἀντιφάνης Ὁμοίαις· Εὖ
[4, 158]   Ζηνώνειον ὑφήγησιν, ὃς ἔφη· Εἰς  δὲ   φακῆν ἔμβαλλε δυωδέκατον κοριάννου. Καὶ
[4, 135]   κεφαλῆς προθελύμνους εἷλκον ἀκάνθας.  δὲ   Φαληρικὴ ἦλθ´ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη,
[4, 145]   μὲν δόξει μεγαλοπρεπὲς εἶναι, ἐξεταζόμενον  δὲ   φανεῖται οἰκονομικῶς καὶ ἀκριβῶς συντεταγμένον
[4, 157]   τοῖς δόγμασιν ἡμεῖς πειθόμεθα. Ὑμῖν  δὲ   φθόνος οὐδὲ εἷς ἑλέσθαι ἕν
[4, 135]   οὐδ´ ἔφθην τρώσας μιν, ἄασε  δὲ   Φοῖβος Ἀπόλλων. Ὡς δὲ ἴδον
[4, 184]   ἀλέκτωρ Λύδιον ὕμνον ἀχέων. Ἐν  δὲ   Φρουροῖς τὸν ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε
[4, 183]   ἐν μὲν Μυσοῖς οὕτως· Πολὺς  δὲ   Φρὺξ τρίγωνος ἀντίσπαστά τε Λυδῆς
[4, 152]   τροφὰς προτίθενται τοιούτους ἔχουσιν· οἳ  δὲ   χαλκοῦς, οἳ δὲ κάνεα ξύλινα
[4, 165]   καὶ συγκύψαντες ἅπαντας γελῶσι. Τὸ  δὲ   χαριτογλωσσεῖν Αἰσχύλος εἴρηκεν ἐν Προμηθεῖ
[4, 141]   τρία μάλιστα ἡμιμέδιμνα Ἀττικά, οἴνου  δὲ   χοεῖς ἕνδεκά τινας δώδεκα,
[4, 150]   καὶ τάριχος ἰχθύν, κρέως  δὲ   χοιρείου βραχύτατον, καὶ τούτων μεταλαμβάνων
[4, 183]   ἐν Περιάλλῳ μνημονεύει οὕτως· Σεμέλα  δὲ   χορεύει· καὶ ὑπᾴδει σφιν σοφὸς
[4, 156]   Καρνεῖον τὸν Μεγαρικόν. Τοῦ δείπνου  δὲ   χρονίζοντος λόγος ἐγένετο ποῖον τῶν
[4, 129]   χρυσῷ, (τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν  δὲ   χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν.
[4, 183]   γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν ἀκροαζομένα. Τὸ  δὲ   ψαλτήριον, ὥς φησιν Ἰόβας, Ἀλέξανδρος




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008