Livre, pages |
[4, 171] |
λοιπὰ
τῶν
ἐπιτραπεζωμάτων.
Ἐκάλουν
δὲ
|
καὶ |
ἀγοραστὴν
τὸν
τὰ
ὄψα
ὠνούμενον, |
[4, 171] |
οὑτωσὶ
λέγων·
Διάκονον
δ´
ἂν
|
καὶ |
ἀγοραστὴν
τὸν
τοιοῦτον
ἐθέλοιμεν
προῖκα |
[4, 167] |
γὰρ
ἑταίραν
ἔχω
τὴν
καλλίστην
|
καὶ |
ἀδικῶ
οὐδένα
καὶ
πίνω
Χῖον |
[4, 171] |
τοὺς
βουλευτὰς
τὰς
ἡμέρας
ἅσπερ
|
καὶ |
αἱ
ἄλλαι
ἀρχαὶ
αἱ
ἀφεταὶ |
[4, 167] |
καὶ
αἱ
στρατεῖαι,
τὰ
δὲ
|
καὶ |
αἱ
πολυτέλειαι
θρασεῖς
αὐτοὺς
εἶναι |
[4, 167] |
(Τὰ
μὲν
γὰρ
οἱ
πόλεμοι
|
καὶ |
αἱ
στρατεῖαι,
τὰ
δὲ
καὶ |
[4, 151] |
τὰ
αὐτὰ
ἐποίουν,
καθ´
οὓς
|
καὶ |
αἱ
τράπεζαι
ἔκειντο.
Ἀρκὰς
δέ |
[4, 167] |
κατεγήρασεν
ἐν
Ἀμαθοῦντι.
Τοιοῦτος
ἐγένετο
|
καὶ |
Αἰθίοψ
ὁ
Κορίνθιος,
ὥς
φησι |
[4, 137] |
γινομένων
δείπνων
ἐν
Λυκείῳ
τε
|
καὶ |
Ἀκαδημείᾳ,
τοῦ
μὲν
εἰς
τὴν |
[4, 133] |
ὑδάτεσσι.
Τμῆγε
δὲ
γογγυλίδος
ῥίζας
|
καὶ |
ἀκαρφέα
φλοιὸν
ἦκα
καθηράμενος
λεπτουργέας, |
[4, 144] |
αὐτὰ
παρατίθεσθαι
ζῶντα
λαμπρῶς.
Διὸ
|
καὶ |
ἀκούσαντα
Ἀρταξέρξην
εἰπεῖν
ὅτι
οὕτως |
[4, 167] |
μνημονεύει
Ἀρχίλοχος.
Ὑπὸ
φιληδονίας
γὰρ
|
καὶ |
ἀκρασίας
καὶ
οὗτος
μετ´
Ἀρχίου |
[4, 145] |
εἶναι,
ἐξεταζόμενον
δὲ
φανεῖται
οἰκονομικῶς
|
καὶ |
ἀκριβῶς
συντεταγμένον
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[4, 142] |
μικρὸν
πρὸ
Κλεομένους
βασιλεύσαντες
Ἄρευς
|
καὶ |
Ἀκρότατος
αὐλικὴν
ἐξουσίαν
ζηλώσαντες·
οὓς |
[4, 164] |
τε
ἐσθῆτι
ἀμφιεννυμένων
καὶ
λουτροῖς
|
καὶ |
ἀλείμμασι
κουρᾷ
τε
τῇ
συνήθει |
[4, 145] |
τὸ
ζῷον
μέγα
καὶ
χῆνες
|
καὶ |
ἀλεκτρυόνες.
Καὶ
μέτρια
μὲν
αὐτῶν |
[4, 159] |
πλούσιος.
Μήποτε
τοῦ
αὐτοῦ
μνημονεύει
|
καὶ |
Ἄλεξις
ἐν
Θηβαίοις
λέγων
ὧδε· |
[4, 164] |
ἡμᾶς
θέμις)
δῆλον
ἐξ
ὧν
|
καὶ |
Ἄλεξις
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Λίνῳ |
[4, 182] |
τῷ
περὶ
αὐλῶν,
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
Ἄλεξις
ὧν
καὶ
αὐτὸς
ἐν |
[4, 149] |
μάζῃ
καὶ
τῷ
τυρῷ
σπλάγχνον
|
καὶ |
ἅλες
προσφαγεῖν.
(Καθαγισάντων
δὲ
ταῦτα |
[4, 182] |
κέκληκεν
ὁ
Ἀνακρέων.
(Οἶδα
δὲ
|
καὶ |
ἄλλα
γένη
αὐλῶν
τραγικῶν
τε |
[4, 148] |
ἑψητοὺς
καὶ
ἀφύας
καὶ
ἐγκρασιχόλους
|
καὶ |
ἀλλᾶντας
καὶ
σχελίδας
καὶ
ἔτνος· |
[4, 129] |
ἐλάβομεν
χρυσᾶς,
διπλασίους
τῶν
πρότερον,
|
καὶ |
ἄλλο
διλήκυθον
μύρου.
Ἡσυχίας
δὲ |
[4, 136] |
ἄρ´
ἄθικτος
ἔην,
πόθεον
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι.
Κωλῆν
δ´
ὡς
ἔιδον, |
[4, 151] |
παῖδα
εἰσαγαγὼν
οὕτως
ἐδωρήσατο
προπίνων
|
καὶ |
ἄλλος
ἱμάτια
τῇ
γυναικί,
καὶ |
[4, 169] |
σου
τὴν
νίκην;
Οἶδα
δὲ
|
καὶ |
ἄλλους
ἀσώτους
πολλούς,
περὶ
ὧν |
[4, 184] |
ζωγράφων,
παιδοτριβῶν
τε
καὶ
ἰατρῶν
|
καὶ |
ἄλλων
πολλῶν
τεχνιτῶν·
οἳ
διὰ |
[4, 168] |
ἑκάστης
κατιόντες
εἰς
τὸν
μυλῶνα
|
καὶ |
ἀλοῦντες
δύο
δραχμὰς
ἀμφότεροι
λαμβάνουσι, |
[4, 148] |
τῆς
ἡμέρας
οἴνου
τρεῖς
χόας
|
καὶ |
ἀλφίτων
μέδιμνον
καὶ
τυροῦ
πεντάμνουν |
[4, 173] |
μέχρι
νῦν
τινες
αὐτῶν
Χοίρακοι
|
καὶ |
Ἀμνοὶ
καὶ
Ἀρτυσίλεῳ
καὶ
Σήσαμοι |
[4, 135] |
οὔρεσιν
ἐξεπεφύκει
Πίνας
ἦλθε
φέρων
|
καὶ |
ἄμυλα
ἠχήεντα,
ἃς
κατὰ
φυκότριχος |
[4, 175] |
Ἰβύκου
τοῦ
Ῥηγίνου
ποιητοῦ,
ὡς
|
καὶ |
Ἀνακρέοντος
τὸ
βάρβιτον.
Ἐπεὶ
δὲ |
[4, 182] |
βάρωμον
καὶ
βάρβιτον,
ὧν
Σαπφὼ
|
καὶ |
Ἀνακρέων
μνημονεύουσι,
καὶ
τὴν
μάγαδιν |
[4, 176] |
παρ´
ἡμῖν
ἰδιώτης
προσέτι
τε
|
καὶ |
ἀναλφάβητος
οὕτως
ἐστὶ
συνήθης
ὡς |
[4, 183] |
τινάσσων,
οἰσύινον
προμάλοιο
τετυγμένον
αἰζήεντος·
|
καὶ |
Ἀναξίλας
ἐν
Λυροποιῷ·
Ἐγὼ
δὲ |
[4, 130] |
κύκλῳ
ὀθόναις
διείληπτο
πάντα
λευκαῖς·
|
καὶ |
ἀναπετασθεισῶν
Ναΐδες
ἐφάνησαν
λάθρᾳ
κατὰ |
[4, 144] |
τὴν
τράπεζαν
ἀπὸ
βοῶν
ἀρξάμενον·
|
καὶ |
ἀναχθέντα
αἰχμάλωτον
ὡς
βασιλέα
καὶ |
[4, 138] |
ταλαίπωρον
ἔχοντας.
Φασὶ
δέ
τινες
|
καὶ |
ἄνδρα
Συβαρίτην
ἐπιδημήσαντα
τῇ
Σπάρτῃ |
[4, 149] |
Γενναῖος
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος
ἐκρίνετο
|
καὶ |
ἀνδρώδης
ὑπάρχειν·
θαυμαστὸν
γὰρ
ἦν |
[4, 146] |
μὲν
μετὰ
ἀνδρῶν
μυρίων
πεντακισχιλίων,
|
καὶ |
ἀνηλίσκετο
εἰς
τὸ
δεῖπνον
τάλαντα |
[4, 135] |
ἀθλητῆρες,
οἷοι
ἄρ´
Ἀστυάναξ
τε
|
καὶ |
Ἀντήνωρ
ἐγένοντο,
ῥηιδίως
ἐπ´
ἄμαξαν |
[4, 134] |
τοῦ
ξύλου
λαβών.
Μήποτε
δὲ
|
καὶ |
Ἀντιφάνης
ἐν
Καρσὶ
κατὰ
τὸ |
[4, 130] |
τὸ
προκείμενον
τοῦτο
συμπόσιον;
Ὁπότε
|
καὶ |
Ἀντιφάνης
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Οἰνομάῳ |
[4, 163] |
τρόπον
ἔζη,
κομῶν
καὶ
ῥυπῶν
|
καὶ |
ἀνυποδητῶν.
(Ὅθεν
καὶ
Πυθαγορικὸν
τὸ |
[4, 136] |
ἐφέντες
ἐν
στόμασίν
τ´
ἔθεσαν
|
καὶ |
ἀπήγαγον
ἄλλυδις
ἄλλον.
Τῶν
δ´ |
[4, 152] |
χερσὶν
ἀμφοτέραις
αἴροντες
ὅλα
μέλη
|
καὶ |
ἀποδάκνοντες,
ἐὰν
δὲ
ᾖ
τι |
[4, 183] |
Ῥωμαίους
μουσομανεῖν
ὡς
τοὺς
πολλοὺς
|
καὶ |
ἀπομνημονεύειν
αὐτοῦ
τὰ
κρούσματα.
Μνημονεύει |
[4, 145] |
ἑκάστῳ
τῶν
συνδείπνων
τοῦ
βασιλέως,
|
καὶ |
ἀποφέρεται
ἕκαστος
αὐτῶν
ὅ
τι |
[4, 151] |
διώκων
ὃν
ἂν
θέλῃς
αἱρήσεις
|
καὶ |
ἀποχωρῶν
οὐ
μὴ
δείσῃς
τὸν |
[4, 174] |
οἱ
αὐλοὶ
εἰς
τὸ
ὕδωρ
|
καὶ |
ἀρασσομένου
τοῦ
ὕδατος
ὑπό
τινος |
[4, 138] |
τὸν
Παυσανίαν
ἰδόντα
κλίνας
χρυσᾶς
|
καὶ |
ἀργυρᾶς
ἐστρωμένας
καὶ
τραπέζας
ἀργυρᾶς |
[4, 152] |
τῶν
πεδίων
καὶ
διασπείρειν
χρυσίον
|
καὶ |
ἀργύριον
ταῖς
ἀκολουθούσαις
τῶν
Κελτῶν |
[4, 129] |
γένη
συνηθροισμένων,
ἅπασί
τε
προσεδόθη
|
καὶ |
ἀργυροῦν
ἀρτοφόρον
ἄρτων
Καππαδοκίων,
ὧν |
[4, 129] |
πάλιν
καὶ
διλήκυθον
μύρου
χρυσοῦν
|
καὶ |
ἀργυροῦν
(ἰσόσταθμον
τοῖς
προτέροις.
Ἡσυχίας |
[4, 138] |
τὴν
τοῦ
Μαρδονίου
παρασκευὴν
(χρυσῷ
|
καὶ |
ἀργύρῳ
καὶ
παραπετάσμασι
ποικίλοις
κατεσκευασμένην |
[4, 140] |
καὶ
Διοσκουρίδης
ἐν
βʹ
πολιτείας
|
καὶ |
Ἀριστοκλῆς
ἐν
τῷ
προτέρῳ
καὶ |
[4, 146] |
δὲ
Ξέρξης
δὶς
ἐσιτέετο
μεταλαμβάνων
|
καὶ |
ἄριστον,
ἀνάστατοι
ἂν
ἐγεγόνεσαν
αἱ |
[4, 154] |
ἦν
τὸ
περὶ
τοὺς
μονομάχους
|
καὶ |
Ἀριστοφάνης
εἴρηκεν
ἐν
Φοινίσσαις
οὕτως· |
[4, 173] |
ἐκαρύκκευον.
Εἰς
ταῦτα
δὲ
ἀποβλέπων
|
καὶ |
Ἀριστοφάνης
ἔφη·
Ἀλλ´
ὦ
Δελφῶν |
[4, 140] |
θέαν.
~(Τῆς
δὲ
κοπίδος
μνημονεύει
|
καὶ |
Ἀριστοφάνης
ἢ
Φιλύλλιος
ἐν
ταῖς |
[4, 154] |
φησί,
τὰ
πολεμικὰ
οἱ
Μαντινεῖς
|
καὶ |
Ἀρκάδες,
τήν
τε
στολὴν
τὴν |
[4, 147] |
κρέ´
ὀπτά
τ´
ἐρίφων
τε
|
καὶ |
ἀρνῶν,
ἅ
θ´
ὑπερωμόκρεως
χορδὰ |
[4, 130] |
σχασθέντων
τῶν
φραγμάτων
καὶ
Ἔρωτες
|
καὶ |
Ἀρτέμιδες
καὶ
Πᾶνες
καὶ
Ἑρμαῖ |
[4, 151] |
ὅσον
εἴκοσι
κρεῶν
μεστοὶ
νενεμημένων
|
καὶ |
ἄρτοι
ζύμητες
μεγάλοι
προσπεπερονημένοι
ἦσαν |
[4, 145] |
(καταλείπεται
δὲ
τὰ
πλεῖστα
κρέα
|
καὶ |
ἄρτοι)
ὁ
τῆς
τραπέζης
ἐπιμελούμενος |
[4, 141] |
μὴν
ἀλλ´
οἵ
γε
πλούσιοι
|
καὶ |
ἄρτον
καὶ
ὧν
ἂν
ὥρα |
[4, 140] |
προφυράματα
τῶν
μαζῶν,
ὡς
Ἐρατοσθένης
|
καὶ |
ἄρτους
δὲ
καὶ
ζωμόν
τινα |
[4, 149] |
τ´
ἐγχεῖν
πλείω
καὶ
μάζας
|
(καὶ |
ἄρτους
παραβάλλειν.
Γενναῖος
γὰρ
ὁ |
[4, 129] |
ὁ
Κάρανος
κελεύει
σπυρίδας
ἡμῖν
|
καὶ |
ἀρτοφόρα
διὰ
ἱμάντων
ἐλεφαντίνων
πεπλεγμένα |
[4, 173] |
τινες
αὐτῶν
Χοίρακοι
καὶ
Ἀμνοὶ
|
καὶ |
Ἀρτυσίλεῳ
καὶ
Σήσαμοι
καὶ
Ἀρτυσίτραγοι |
[4, 173] |
Ἀμνοὶ
καὶ
Ἀρτυσίλεῳ
καὶ
Σήσαμοι
|
καὶ |
Ἀρτυσίτραγοι
καὶ
Νεωκόροι
καὶ
Ἰχθυβόλοι, |
[4, 184] |
αὐλητικὴν
ἤσκησαν,
ὡς
Εὐφράνωρ
τε
|
καὶ |
Ἀρχύτας
Φιλόλαός
τε
ἄλλοι
τε |
[4, 168] |
ἄλλοι
τε
πλείους.
Μενέδημον
γοῦν
|
καὶ |
Ἀσκληπιάδην
τοὺς
φιλοσόφους
νέους
ὄντας |
[4, 130] |
τῶν
σῶν,
(ἑταῖρε
Λυγκεῦ,
Σαμιακῶν
|
καὶ |
Ἀττικῶν
αὐταῖς
ταῖς
ἰδίαις
τῶν |
[4, 160] |
καρύκκη
ἡ
Λυδῶν,
λειτῇ
δὲ
|
καὶ |
αὐαλέῃ
ἐνὶ
κόγχῳ
Ἑλλήνων
ἡ |
[4, 184] |
σύριγγα
μέν
φησιν
εὑρεῖν
Μαρσύαν
|
καὶ |
αὐλὸν
ἐν
Κελαιναῖς,
τῶν
πρότερον |
[4, 183] |
οὖν
τούτων
τῶν
προειρημένων
ὀργάνων
|
καὶ |
αὐλῶν
ἐμπείρως
ἔχουσι
καὶ
τεχνικῶς |
[4, 128] |
βασιλέως.
Δώσομεν
δέ
σοι
ἡμεῖς
|
καὶ |
αὐτὰς
τὰς
ἐπιστολάς.
(Ἐπεὶ
δὲ |
[4, 162] |
Ἀντιγόνου
τὸν
Ἀκροκόρινθον
κωθωνιζόμενος
ἐξέπεσεν
|
καὶ |
αὐτῆς
τῆς
Κορίνθου,
καταστρατηγηθεὶς
ὑπὸ |
[4, 144] |
ἐσθίειν
τῶν
ἰδιωτῶν
ὅτι
δοκοῦσι
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἥδιον
ἂν
δειπνῆσαι
τὸ |
[4, 146] |
ἵνα
μὴ
δὶς
πορεύωνται,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτοὶ
τοὺς
συνδείπνους
ὑποδέχωνται.
(Ἡρόδοτος |
[4, 148] |
ἕλιξιν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΒ'
Ἱστορεῖ
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸν
τὸν
Ἀντώνιον
ἐν
Ἀθήναις |
[4, 168] |
(Ἐπιδόσεων
δέ
ποτε
γινομένων
παρελθὼν
|
καὶ |
αὐτὸς
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
ἔφη |
[4, 182] |
ἔτι
δὲ
καὶ
Ἄλεξις
ὧν
|
καὶ |
αὐτὸς
ἐν
τῷ
περὶ
αὐλῶν. |
[4, 160] |
ὁ
καλὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος
|
καὶ |
αὐτὸς
ἔφη·
Ὦ
ἄνδρες
κύνες |
[4, 155] |
μόνον
οἱ
βασιλέως
φίλοι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτὸς
ὁ
βασιλεύς.
Ἐπεὶ
δὲ |
[4, 166] |
φησίν,
ὁ
Καλλικράτους
ὁ
δημαγωγὸς
|
καὶ |
αὐτὸς
πρὸς
μὲν
τὰς
ἡδονὰς |
[4, 130] |
Ὁ
Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν
Ἀχαρνεῦσι
|
καὶ |
αὐτὸς
τῶν
βαρβάρων
ἐμφανίζων
τὴν |
[4, 168] |
φωνῇ.
Περὶ
δὲ
Ἀπικίου
τοῦ
|
καὶ |
αὐτοῦ
ἐπὶ
ἀσωτίᾳ
διαβοήτου
ἐν |
[4, 175] |
τὸν
καλούμενον
φώτιγγα
πλαγίαυλον,
οὗ
|
καὶ |
αὐτοῦ
παραστήσομαι
μνημονεύοντα
ἐλλόγιμον
ἄνδρα. |
[4, 176] |
ἀκούομεν
ἢ
τοὺς
Φρυγίους,
ὧν
|
καὶ |
αὐτῶν
ἐμπείρως
ἔχουσιν
Ἀλεξανδρεῖς.
Οἴδασι |
[4, 148] |
τοῖς
δείπνοις
θρῖα
καὶ
ἑψητοὺς
|
καὶ |
ἀφύας
καὶ
ἐγκρασιχόλους
καὶ
ἀλλᾶντας |
[4, 149] |
μάγειρον
ὑδριαφόρον
τε
καὶ
τραπέζας
|
καὶ |
βάθρα
πρὸς
τὴν
καθέδραν
καὶ |
[4, 174] |
Φοινίκη
ἐκαλεῖτο,
ὡς
παρὰ
Κορίννῃ
|
καὶ |
Βακχυλίδῃ
ἔστιν
εὑρεῖν.
Ὀνομάζονται
δὲ |
[4, 182] |
χρῶνται
ὀργάνῳ.
(Τὸν
γὰρ
βάρωμον
|
καὶ |
βάρβιτον,
ὧν
Σαπφὼ
καὶ
Ἀνακρέων |
[4, 182] |
παλαιομάγαδις
ὀνομαζόμενος
ἐν
ταὐτῷ
ὀξὺν
|
καὶ |
βαρὺν
φθόγγον
ἐπιδείκνυται,
ὡς
Ἀναξανδρίδης |
[4, 169] |
λέγει
ἐν
τούτοις·
Τρυβλία
δὲ
|
καὶ |
βατάνια
καὶ
κακκάβια
καὶ
λοπάδια |
[4, 169] |
οἶδα.
Εὔβουλος
δ´
ἐν
Ἴωνι
|
καὶ |
βατάνια
καὶ
πατάνια
λέγει
ἐν |
[4, 166] |
οὐδὲ
μύρον
εἶχον,
ἀλλὰ
νῦν·
|
καὶ |
βάψομαι
καὶ
παρατιλοῦμαι
νὴ
Δία |
[4, 170] |
λέγοντα·
Κύκλῳ
δεήσει
περιτρέχειν
με
|
καὶ |
βοᾶν,
ἄν
του
δέωμαι.
Δεῖπνον |
[4, 145] |
εἰσὶ
καὶ
ἵπποι
καὶ
κάμηλοι
|
καὶ |
βόες
καὶ
ὄνοι
καὶ
ἔλαφοι |
[4, 138] |
δηλονότι
καὶ
ἐλαίας
καὶ
τυρὸν
|
καὶ |
βολβοὺς
καὶ
λάχανά
γε
οἷα |
[4, 134] |
ἔσθειν
δ´
ἀμύλοισιν
ὁμοίους
Τάων
|
καὶ |
Βορέης
ἠράσσατο
πεσσομενάων·
αὐτὸς
δὲ |
[4, 172] |
μετὰ
τὸ
τάριχος,
εἶτα
θρῖον
|
καὶ |
βότρυς·
ἡ
δημιουργὸς
δ´
ἀντιπαρατεταγμένη |
[4, 176] |
τραχήλους,
ὄνους
ἐφελκόμενοι
γέμοντας
οἴνου
|
καὶ |
βρωμάτων
παντοδαπῶν,
(οἷς
παρέκειτο
φωτίγγια |
[4, 142] |
ἦλθον
ποτηρίων
τ´
ἐκθέσεις
πολλῶν
|
καὶ |
βρωμάτων
παντοδαπῶς
πεποιημένων
παραθέσεις,
(ἔτι |
[4, 147] |
δὲ
ξανθόν
τ´
ἐπεισῆλθεν
μέλι
|
καὶ |
γάλα
σύμπακτον,
τό
κε
τυρὸν |
[4, 146] |
(τῶν
ἀστῶν
ἀνὴρ
δόκιμος
ἐδαπάνησε·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
καὶ
χρυσᾶ |
[4, 152] |
ἀμβίκοις,
ἢ
κεραμέοις
ἢ
ἀργυροῖς·
|
(καὶ |
γὰρ
τοὺς
πίνακας
ἐφ´
ὧν |
[4, 139] |
τῶν
συνιόντων
ἑκάστῳ
τυρὸν
χλωρὸν
|
καὶ |
(γαστρὸς
καὶ)
φύσκης
τόμον
καὶ |
[4, 166] |
βάψομαι
καὶ
παρατιλοῦμαι
νὴ
Δία
|
καὶ |
γενήσομαι
Κτήσιππος,
οὐκ
ἄνθρωπος,
ἐν |
[4, 153] |
ῥάβδοις
καὶ
ἱμᾶσιν
ἀστραγαλωτοῖς
μαστιγοῦται
|
καὶ |
γενόμενος
αἱμόφυρτος
τὸν
τιμωρησάμενον
ὡς |
[4, 131] |
τε
φέρειν
ἐν
χοὶ
χρυσῇ
|
καὶ |
γευόμενον
τῶν
κρατήρων
πρότερον
μεθύειν |
[4, 141] |
τε
ἑκάστη
σκιὰς
φρατρίας
τρεῖς
|
καὶ |
γίνεται
ἡ
τῶν
Καρνείων
ἑορτὴ |
[4, 173] |
ἀπὸ
τῶν
πράξεων
ὀνόματα
(Μαγίδες
|
καὶ |
Γογγύλοι,
ἐπειδὴ
τὰς
μάζας,
φησὶν |
[4, 174] |
αὐλοῖς
σπιθαμιαίοις
τὸ
μέγεθος,
ὀξὺ
|
καὶ |
γοερὸν
φθεγγομένοις.
Τούτοις
δὲ
καὶ |
[4, 145] |
πλεῖστα
ὁ
βασιλεὺς
μόνος
ἀριστᾷ
|
καὶ |
δειπνεῖ.
Ἐνίοτε
δὲ
καὶ
ἡ |
[4, 143] |
οἱ
κατὰ
τὴν
κοινὴν
τράπεζαν,
|
καὶ |
δειπνήσασιν
ἄλλο
παρατίθεται.
(Τοῖς
δὲ |
[4, 146] |
οἱ
ὑποδεχόμενοι
Ἑλλήνων
τὸν
βασιλέα
|
καὶ |
δειπνίζοντες
Ξέρξην
ἐς
πᾶν
κακοῦ |
[4, 139] |
παμπληθῆ
θύουσι
τὴν
ἡμέραν
ταύτην
|
καὶ |
δειπνίζουσιν
οἱ
πολῖται
πάντας
τοὺς |
[4, 146] |
σφετέρων
δεξαμένοις
τὴν
Ξέρξεω
στρατιὰν
|
καὶ |
δειπνίσασι
τετρακόσια
τάλαντα
ἀργυρίου
Ἀντίπατρος |
[4, 151] |
βασιλέα.
Ξενοφῶν
δὲ
ἀνέστη
θαρσαλέως
|
καὶ |
δεξάμενος
τὸ
κέρας
εἶπεν·
Ἐγώ |
[4, 167] |
(Εἰς
τοσοῦτον
δ´
ἀσωτίας
ἐληλύθει
|
καὶ |
Δημήτριος
ὁ
Δημητρίου
τοῦ
Φαληρέως |
[4, 172] |
ἔχουσι
μισθὸν
καὶ
μάγειροι
δώδεκα
|
καὶ |
δημιουργοὶ
μέλιτος
αἰτοῦσαι
σκάφας.
Μένανδρος |
[4, 166] |
σχεδὸν
καθ´
ἕκαστον
μῆνα
βουθυτεῖ
|
καὶ |
δημοσίας
ἑστιάσεις
ποιεῖται.
(Τὸ
δὲ |
[4, 152] |
δ´
οὐ
χρῶνται
διὰ
σπάνιν
|
καὶ |
διὰ
τὸ
ἀσύνηθες
ἀηδὲς
αὐτοῖς |
[4, 139] |
Λάκωνες
ἐπὶ
τρεῖς
ἡμέρας
συντελοῦσι
|
καὶ |
διὰ
τὸ
πένθος
τὸ
γενόμενον |
[4, 152] |
ἅρματι
φέρεσθαι
διὰ
τῶν
πεδίων
|
καὶ |
διασπείρειν
χρυσίον
καὶ
ἀργύριον
ταῖς |
[4, 145] |
λελουμένοι
διακονοῦσιν
ἐσθῆτας
καλὰς
ἔχοντες
|
καὶ |
διατρίβουσι
σχεδὸν
τὸ
ἥμισυ
τῆς |
[4, 147] |
φησί,
καὶ
οἱ
τοῖχοι
ἁλουργέσι
|
καὶ |
διαχρύσοις
ἐμπεπετασμένοι
ὕφεσι.
Καὶ
δώδεκα |
[4, 183] |
φησίν·
Ὅς
καλῶς
μὲν
τυμπανίζει
|
καὶ |
διαψάλλει
τριγώνοις.
Τοῦ
δὲ
καλουμένου |
[4, 167] |
προχείρως
ἅπαντα
ποιῶν
καὶ
κτώμενος
|
καὶ |
διδούς.
Στρατιώτης
γὰρ
ὢν
λογίζεσθαι |
[4, 157] |
τὰς
ἁπάντων
ψυχὰς
τιμωρίας
χάριν,
|
καὶ |
διείπασθαι
τὸν
θεὸν
ὡς
εἰ |
[4, 151] |
κειμένους
ἄρτους
διέκλα
κατὰ
μικρὰ
|
καὶ |
διερρίπτει
οἷς
αὐτῷ
ἐδόκει
καὶ |
[4, 129] |
ἡμῖν
ἀνασεσωσμένων.
Ἔπειτα
στέφανοι
πάλιν
|
καὶ |
διλήκυθον
μύρου
χρυσοῦν
καὶ
ἀργυροῦν |
[4, 146] |
Περσῶν
βασιλεύς,
ὥς
φησι
Κτησίας
|
καὶ |
Δίνων
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς,
ἐδείπνει |
[4, 149] |
πρυτανείῳ
δειπνοῦσι
γενεθλίοις
Ἑστίας
Πρυτανίτιδος
|
καὶ |
Διονυσίοις,
ἔτι
δὲ
τῇ
τοῦ |
[4, 140] |
ἱστορεῖ
ἐν
τῇ
Λακωνικῇ
πολιτείᾳ
|
καὶ |
Διοσκουρίδης
ἐν
βʹ
πολιτείας
καὶ |
[4, 140] |
εἰς
ἐπάικλα.
Τὰ
ὅμοια
ἱστορεῖ
|
καὶ |
Διοσκουρίδης.
~(Περὶ
δὲ
τῶν
καμματίδων |
[4, 151] |
τὸν
ἵππον
δωροῦμαι,
ἐφ´
οὗ
|
καὶ |
διώκων
ὃν
ἂν
θέλῃς
αἱρήσεις |
[4, 153] |
στρωμναὶ
καὶ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
παντοδαπά,
|
καὶ |
δούλων
πλῆθος
εὐπρεπῶν
παρέστηκεν
ἐσθήσεσι |
[4, 128] |
χρόνοις
μὲν
γέγονε
κατὰ
Λυγκέα
|
καὶ |
Δοῦριν
τοὺς
Σαμίους,
Θεοφράστου
δὲ |
[4, 155] |
Ἐπιλελησμένοι
δ´
ἦσαν
οὗτοι,
ὡς
|
καὶ |
Δοῦρις
ἱστορεῖ,
ὅτι
καὶ
Φίλιππος |
[4, 140] |
Ἀπέλλω,
εἷ
βάρακες
πολλαὶ
κἄρτοι
|
καὶ |
δωμός
τοι
μάλα
ἁδύς,
διαρρήδην |
[4, 183] |
Ἀλέξανδρος
ὁ
Κυθήριος
συνεπλήρωσε
χορδαῖς
|
καὶ |
ἐγγηράσας
τῇ
Ἐφεσίων
πόλει
ὡς |
[4, 148] |
θρῖα
καὶ
ἑψητοὺς
καὶ
ἀφύας
|
καὶ |
ἐγκρασιχόλους
καὶ
ἀλλᾶντας
καὶ
σχελίδας |
[4, 172] |
παρθένῳ
δῶρα
(Σασαμίδας
χόνδρον
τε
|
καὶ |
ἐγκρίδας
ἄλλα
τε
πέμματα
καὶ |
[4, 152] |
μὲν
οὖν
ἐν
τῇ
τρίτῃ
|
καὶ |
εἰκοστῇ
ἱστόρησεν.
Ἐν
δὲ
τῇ |
[4, 154] |
πυκτεύειν.
(Ποσειδώνιος
δ´
ἐν
τρίτῃ
|
καὶ |
εἰκοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν
Κελτοί,
φησίν, |
[4, 174] |
αὐτὸς
ἱστορεῖ
κἀν
τῷ
τετάρτῳ
|
καὶ |
εἰκοστῷ
τῆς
αὐτῆς
πραγματείας
Δαίτην |
[4, 173] |
Ὅμηρος·
Αὐτὰρ
ἐπεί
ῥ´
ὤπτησε
|
καὶ |
εἰν
ἐλεοῖσιν
ἔθηκε.
(Ὅθεν
καὶ |
[4, 168] |
τῶν
μυλωθρῶν.
(Ἐλθόντος
δ´
ἐκείνου
|
καὶ |
εἰπόντος
ὅτι
νυκτὸς
ἑκάστης
κατιόντες |
[4, 148] |
ταῦτ´
ἔφη
πάντα
δωρεῖσθαι
αὐτῷ
|
καὶ |
εἰς
αὔριον
παρεκάλει
συνδειπνῆσαι
πάλιν |
[4, 155] |
αὐτὸς
ὁ
βασιλεύς.
Ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
εἰς
Ἡγησιάνακτα
τὸν
Ἀλεξανδρέα
ἀπὸ |
[4, 152] |
ὄξους
καὶ
κυμίνου·
τοῦτο
δὲ
|
καὶ |
εἰς
τὸ
ποτὸν
ἐμβάλλουσιν.
Ἐλαίῳ |
[4, 155] |
ἔνδοξοι
καὶ
οἱ
ἡγεμόνες
ἐμονομάχουν
|
καὶ |
ἐκ
προκλήσεως
τοῦτ´
ἐποίουν
ἐν |
[4, 154] |
δὲ
καὶ
μέχρι
τραύματος
προίασιν
|
καὶ |
ἐκ
τούτου
ἐρεθισθέντες,
ἐὰν
μὴ |
[4, 173] |
περιτέμνοντες
δῆλον
ὡς
ἐμαγείρευον
αὐτὰ
|
καὶ |
ἐκαρύκκευον.
Εἰς
ταῦτα
δὲ
ἀποβλέπων |
[4, 128] |
ἑκάστῳ
μία
δωρεά.
Προεστεφανώκει
δὲ
|
καὶ |
ἕκαστον
πρὶν
εἰσελθεῖν
στλεγγίδι
χρυσῇ· |
[4, 128] |
τοιαύτη
τις
ἄλλη
ἀφθονία
σεσωρευμένη,
|
καὶ |
ἕκαστος
λαβὼν
(σὺν)
αὐτῷ
πίνακι |
[4, 129] |
λέκιθοι
καὶ
ὄστρεα
(καὶ
κτένες·
|
καὶ |
ἑκάστῳ
πεπυρωμένα
αὐτοῖς
πίναξιν
ἐδόθη. |
[4, 129] |
ἀργυρᾶν,
τὴν
δὲ
χρυσῆν,
κοτυλιαίας,
|
καὶ |
ἑκάστῳ
προσέδωκαν.
Ἔπειτ´
εἰσφέρεται
πλοῦτος |
[4, 168] |
τὸ
παλαιὸν
ἀνεκαλοῦντο
οἱ
Ἀρεοπαγῖται
|
καὶ |
ἐκόλαζον,
ἱστόρησαν
Φανόδημος
καὶ
Φιλόχορος |
[4, 153] |
πολυτελεῖς
παρασκευάζονται
ἀνθιναί
τε
στρωμναὶ
|
καὶ |
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
παντοδαπά,
καὶ
δούλων |
[4, 138] |
ὄψον
ἕξουσιν,
ἅλας
τε
δηλονότι
|
καὶ |
ἐλαίας
καὶ
τυρὸν
καὶ
βολβοὺς |
[4, 173] |
παρεῖχον
Δήλιοι
ἅλας
καὶ
ὄξος
|
καὶ |
ἔλαιον
καὶ
ξύλα
καὶ
στρώματα. |
[4, 145] |
κάμηλοι
καὶ
βόες
καὶ
ὄνοι
|
καὶ |
ἔλαφοι
καὶ
τὰ
πλεῖστα
πρόβατα· |
[4, 138] |
μετεπέμψατο
τῶν
Ἑλλήνων
τοὺς
στρατηγοὺς
|
(καὶ |
ἐλθόντων
ἐπιδείξας
ἑκατέρου
τῶν
δείπνων |
[4, 183] |
τε
Λυδῆς
ἐφυμνεῖ
πηκτίδος
συγχορδίᾳ,
|
καὶ |
ἐν
Θαμύρᾳ.
Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν |
[4, 183] |
ἐμπείρως
ἔχουσι
καὶ
τεχνικῶς
Ἀλεξανδρεῖς,
|
καὶ |
ἐν
οἷς
ἄν
μου
θέλῃς |
[4, 135] |
(Τοὺς
δ´
ὁ
Κύκλωψ
ἐφίλει
|
καὶ |
ἐν
οὔρεσιν
ἐξεπεφύκει
Πίνας
ἦλθε |
[4, 139] |
ᾤχεο
τρέχων.
(Τὰ
αὐτὰ
εἴρηκε
|
καὶ |
ἐν
Περιάλλῳ.
Ἐν
δὲ
τῇ |
[4, 156] |
ἁμάξαις
εἶδον
παρ´
ὑμῖν
ἐγώ,
|
καὶ |
ἐν
Τάραντι
δὲ
παρὰ
τοῖς |
[4, 171] |
ἀπογεύεσθαι
διὰ
τὸ
ἀπιστεῖν
μὴ
|
καὶ |
ἐν
τούτοις
κακόν
τι
φάγωσιν |
[4, 144] |
καὶ
ἀναχθέντα
αἰχμάλωτον
ὡς
βασιλέα
|
καὶ |
ἐν
φυλακῇ
ὄντα
πάλιν
τὰ |
[4, 145] |
ὁ
βασιλεὺς
τὸ
ἄριστον
ποιεῖται
|
καὶ |
ἐν
ᾧ
οἱ
σύνδειπνοι·
καὶ |
[4, 136] |
πρόσσω
καὶ
ὀπίσσω
ὄρνιθας
γνῶναι
|
καὶ |
ἐναίσιμα
σιτίζεσθαι.
(Ἤσθιε
δ´
ὥστε |
[4, 159] |
ἕτερον
ῥαψάμενον
εἴς
τινα
χιτῶνα
|
καὶ |
ἐνδύντα
αὐτὸν
ἐπισκῆψαι
τοῖς
οἰκείοις |
[4, 155] |
στρατηγίαν
οὔτε
κατὰ
τὴν
ἀξίωσιν,
|
καὶ |
ἐνδυόμενον
αὐτὸν
κροκωτὸν
καὶ
ὑποδούμενον |
[4, 141] |
καλοῦνται
σκηναῖς
ἔχοντες
παραπλήσιόν
τι·
|
καὶ |
ἐννέα
καθ´
ἕκαστον
ἄνδρες
δειπνοῦσι, |
[4, 135] |
ὀχλίσσειαν·
τρισπίθαμοι
γὰρ
ταί
γε
|
καὶ |
ἐννεαπήχεες
ἦσαν
εὖρος,
ἀτὰρ
μῆκός |
[4, 171] |
ὅλης
διακονίας.
Ἦν
δ´
ἐπιφανὴς
|
καὶ |
ἔντιμος
ἡ
χρεία.
Χάρης
γοῦν |
[4, 167] |
(Καὶ
τῶν
τὰ
τοιαῦτα
πραττόντων
|
καὶ |
ἐπ´
ὀνόματός
τινας
κατέλεξε.
Ταῦτα |
[4, 141] |
Λακωνικῆς
πολιτείας
γράφει·
Φέρουσι
δὲ
|
καὶ |
ἐπάικλα
αὐτοῖς
οἱ
φιδίται·
καὶ |
[4, 184] |
μεγίστην
ἐσχηκότος
δόξαν.
Ἀριστόξενος
δὲ
|
καὶ |
Ἐπαμινώνδαν
(τὸν
Θηβαῖον
αὐλεῖν
μαθεῖν |
[4, 150] |
Ὦχος
αὐτὸν
φιλανθρώπως
ἄγων
ἐκάλεσε
|
καὶ |
ἐπὶ
δεῖπνον.
Τῆς
οὖν
παρασκευῆς |
[4, 148] |
Πανελλήνων.
Μετεβαινε
δ´
ἐνίοτε,
φησίν,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
ἀκρόπολιν
ἀπὸ
τῶν |
[4, 151] |
τὰς
τροφὰς
προτίθενται
χόρτον
ὑποβάλλοντες
|
καὶ |
ἐπὶ
τραπεζῶν
ξυλίνων
μικρὸν
ἀπὸ |
[4, 159] |
καλούμενον
κόγχον.
Γελασάντων
δὲ
πάντων
|
καὶ |
ἐπὶ
τῷ
κόγχῳ
μάλιστα
~Ἀπαίδευτοί |
[4, 153] |
ἄριστον
προσφέρονται
κρέα
μεληδὸν
ὠπτημένα
|
καὶ |
ἐπιπίνουσι
γάλα
καὶ
τὸν
οἶνον |
[4, 153] |
δ´
εἶναι
ὁμοίαν
ταῖς
ἐγγυθήκαις,
|
(καὶ |
ἐπιτίθεσθαι
ἐπ´
αὐτῇ
τρυβλίον
χρυσοῦν, |
[4, 170] |
ἐπὶ
τοῦ
διακονεῖν.
Ἔλεγον
δὲ
|
καὶ |
ἐπιτραπεζώματα
τὰ
ἐπιτιθέμενα
τῇ
τραπέζῃ |
[4, 138] |
παραθήσομεν
αὐτοῖς
τῶν
τε
σύκων
|
καὶ |
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
καὶ
μύρτα |
[4, 128] |
μέγας
καὶ
χῆνες
καὶ
λαγωοὶ
|
καὶ |
ἔριφοι
καὶ
ἕτεροι
ἄρτοι
πεπονημένοι |
[4, 137] |
εἰσὶν
ὄντως
οἱ
Θετταλοί,
καθὰ
|
καὶ |
Ἔριφός
φησιν
ἐν
Πελταστῇ
οὕτως· |
[4, 130] |
Ἔρωτες
καὶ
Ἀρτέμιδες
καὶ
Πᾶνες
|
καὶ |
Ἑρμαῖ
καὶ
τοιαῦτα
πολλὰ
εἴδωλα |
[4, 167] |
ἀνάλωσεν
αὐτὰ
ταχέως,
ἀλλ´
ἐξέβαλε
|
καὶ |
ἔρριψε,
πάντων
ἀνθρώπων
κάκιστος
ὢν |
[4, 130] |
κατὰ
μηχανὰς
σχασθέντων
τῶν
φραγμάτων
|
καὶ |
Ἔρωτες
καὶ
Ἀρτέμιδες
καὶ
Πᾶνες |
[4, 144] |
πλεῖστοι
ἥδιον
ἡμᾶς
καὶ
πίνειν
|
καὶ |
ἐσθίειν
τῶν
ἰδιωτῶν
ὅτι
δοκοῦσι |
[4, 149] |
ἥρωσι
θύωσι,
βουθυσία
μεγάλη
γίνεται
|
καὶ |
ἑστιῶνται
πάντες
μετὰ
τῶν
δούλων· |
[4, 128] |
χῆνες
καὶ
λαγωοὶ
καὶ
ἔριφοι
|
καὶ |
ἕτεροι
ἄρτοι
πεπονημένοι
καὶ
περιστεραὶ |
[4, 148] |
ἐγκρασιχόλους
καὶ
ἀλλᾶντας
καὶ
σχελίδας
|
καὶ |
ἔτνος·
οἷσι
Μαρδόνιον
εἱστίασε
μετὰ |
[4, 152] |
γῆς
ἐφ´
ἧς
ἁρματηλατεῖ
χρυσὸν
|
καὶ |
εὐεργεσίας
ἀνθρώποις
φέρει.
Ταῦτα
μὲν |
[4, 130] |
τὰς
Θεοφράστου
θέσεις
ἀκούων,
θύμα
|
καὶ |
εὔζωμα
καὶ
τοὺς
καλοὺς
ἐσθίων |
[4, 140] |
παρέχουσι,
πάνυ
τις
εὔκολός
ἐστι
|
καὶ |
εὐτελής·
ἄλφιτα
γάρ
ἐστιν
ἐλαίῳ |
[4, 182] |
Ἔφορός
τ´
ἐν
τοῖς
εὑρήμασι
|
καὶ |
Εὐφράνωρ
ὁ
Πυθαγορικὸς
ἐν
τῷ |
[4, 148] |
παρασκευάζοντες
ἐν
τοῖς
δείπνοις
θρῖα
|
καὶ |
ἑψητοὺς
καὶ
ἀφύας
καὶ
ἐγκρασιχόλους |
[4, 154] |
ἐὰν
μὴ
ἐπισχῶσιν
οἱ
παρόντες,
|
καὶ |
ἕως
ἀναιρέσεως
ἔρχονται.
Τὸ
δὲ |
[4, 154] |
Δημώνακτος
ἑνὸς
τῶν
πολιτῶν
συμβουλεύσαντος,
|
καὶ |
ζηλωτὰς
τούτων
γενέσθαι
Κυρηναίους.
Ἔφορος |
[4, 167] |
πολυτέλειαι
θρασεῖς
αὐτοὺς
εἶναι
προετρέποντο
|
καὶ |
ζῆν
μὴ
κοσμίως,
ἀλλ´
ἀσώτως |
[4, 162] |
διαλόγους
συντεθέντας
ἐκ
τῶν
Στίλπωνος
|
(καὶ |
Ζήνωνος
ἀπομνημονευμάτων,
ἐν
οἷς
ζητεῖ, |
[4, 140] |
ὡς
Ἐρατοσθένης
καὶ
ἄρτους
δὲ
|
καὶ |
ζωμόν
τινα
καθηδυσμένον
περιττῶς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 129] |
ἐκλαμβάνει
πάλιν
ἡμᾶς
θερμός
τις
|
καὶ |
ζωρότερος
πότος,
οἴνων
ὄντων
ἡμῖν |
[4, 184] |
πάλαι
πᾶσιν
Ἕλλησι
μουσικῆς·
(διόπερ
|
καὶ |
ἡ
αὐλητικὴ
περισπούδαστος
ἦν.
Χαμαιλέων |
[4, 145] |
ἀριστᾷ
καὶ
δειπνεῖ.
Ἐνίοτε
δὲ
|
καὶ |
ἡ
γυνὴ
αὐτῷ
συνδειπνεῖ
καὶ |
[4, 174] |
τοῖς
θρήνοις,
εἰ
μὴ
ἄρα
|
καὶ |
ἡ
Καρία
Φοινίκη
ἐκαλεῖτο,
ὡς |
[4, 157] |
ἐπιρραγέντος
παρῆν
ἡ
θεατροτορύνη
Μέλισσα
|
καὶ |
ἡ
κυνάμυια
Νίκιον·
αὗται
δ´ |
[4, 153] |
δειπνίζοντος
τοῦ
κατὰ
καιρὸν
θριαμβεύοντος,
|
καὶ |
ἡ
παρασκευὴ
τῆς
εὐωχίας
Ἡρακλεωτική |
[4, 184] |
κώδωνι.
Ἐπὶ
τούτοις
τέλος
ἐχέτω
|
καὶ |
ἥδε
ἡ
βίβλος,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες, |
[4, 165] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Πόθεν
δὲ
|
καὶ |
ἡδυλογία
τοῖς
ἡδονικοῖς
τούτοις
ἁμαρτολόγοις; |
[4, 164] |
ἐπιδείξεις
ὑπὸ
τῆς
ἐμφύτου
γαστριμαργίας
|
καὶ |
ἡδυλογίας
κολάβρους
ἀναγινώσκει
καὶ
μέλη |
[4, 146] |
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς
Ἀλεξάνδρου
|
καὶ |
Ἡφαιστίωνος
μεταλλαγῆς,
ἀνήλισκε
τῆς
ἡμέρας |
[4, 174] |
τοῦ
ὀργάνου
ἐμπνέονται
οἱ
αὐλοὶ
|
καὶ |
ἦχον
ἀποτελοῦσι
προσηνῆ.
Ἔοικεν
δὲ |
[4, 144] |
τὰ
περιττὰ
τῶν
ἱκανῶν,
τοσούτῳ
|
καὶ |
θᾶσσον
(μᾶλλον)
κόρος
ἐμπίπτει
τῆς |
[4, 157] |
οὖν
αὗται
εἰς
τὰ
παρακείμενα
|
καὶ |
θαυμάσασαι
ἐγέλων.
Καὶ
ἡ
Νίκιον |
[4, 129] |
ἰθύφαλλοι
καὶ
σκληροπαῖκται
καί
τινες
|
καὶ |
θαυματουργοὶ
γυναῖκες
εἰς
ξίφη
κυβιστῶσαι |
[4, 155] |
ὡς
Κάσανδρος
ἐκ
Βοιωτίας
ἐπανιὼν
|
καὶ |
θάψας
τὸν
βασιλέα
καὶ
τὴν |
[4, 153] |
θέας
οὐ
μόνον
ἐν
πανηγύρεσι
|
καὶ |
θεάτροις
ἐποιοῦντο
Ῥωμαῖοι,
παρὰ
Τυρρηνῶν |
[4, 183] |
Θαμύρᾳ.
Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν
Δαιταλεῦσι
|
(καὶ |
Θεόπομπος
ἐν
Πηνελόπῃ,
Εὔπολις
δ´ |
[4, 183] |
τετράχορδος
ἀνηλακάτοιο
γυναικός.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
|
καὶ |
Θεόπομπος
ὁ
Κολοφώνιος
ἐποποιὸς
ἐν |
[4, 184] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Προτρεπτικῷ
Λακεδαιμονίους
φησὶ
|
καὶ |
Θηβαίους
πάντας
αὐλεῖν
μανθάνειν
Ἡρακλεώτας |
[4, 135] |
καὶ
ὁ
δημοτικὸς
μελάνουρος,
ὃς
|
καὶ |
θνητὸς
ἐὼν
ἕπετ´
ἰχθύσιν
ἀθανάτοισιν. |
[4, 146] |
οὕτως·
Εἶτ´
οὐχ
ὅμοια
πράττομεν
|
καὶ |
θύομεν·
ὅπου
γε
τοῖς
θεοῖς |
[4, 184] |
γεωμετρῶν,
μουσικῶν,
ζωγράφων,
παιδοτριβῶν
τε
|
καὶ |
ἰατρῶν
καὶ
ἄλλων
πολλῶν
τεχνιτῶν· |
[4, 153] |
ἀποσπασθεὶς
(τοῦ
χαμαιπετοῦς
δείπνου
ῥάβδοις
|
καὶ |
ἱμᾶσιν
ἀστραγαλωτοῖς
μαστιγοῦται
καὶ
γενόμενος |
[4, 145] |
ἡμέρας
κατακοπτόμενα·
τούτων
δ´
εἰσὶ
|
καὶ |
ἵπποι
καὶ
κάμηλοι
καὶ
βόες |
[4, 143] |
εὐδαίμονες
αὐτῶν
βοῦν
καὶ
ὄνον
|
καὶ |
ἵππον
καὶ
κάμηλον
προτιθέαται
ὅλους |
[4, 136] |
Ἐν
δ´
ἀναμὶξ
σαργοί
τε
|
καὶ |
ἵππουροι
γλάνιές
τε,
μόρμυρος
ἄντα |
[4, 173] |
Σήσαμοι
καὶ
Ἀρτυσίτραγοι
καὶ
Νεωκόροι
|
καὶ |
Ἰχθυβόλοι,
τῶν
δὲ
γυναικῶν
Κυμινάνθαι, |
[4, 152] |
ἰδίᾳ
θήκῃ
παράκειται.
Προσφέρονται
δὲ
|
καὶ |
ἰχθῦς
οἵ
τε
παρὰ
τοὺς |
[4, 141] |
Φύλαρχος
γοῦν
ἐν
τῇ
εʹ
|
καὶ |
κʹ
τῶν
ἱστοριῶν
τάδε
γράφει |
[4, 142] |
τῷ
τρίποδι
ψυκτὴρ
χαλκοῦς
ἐπέκειτο
|
καὶ |
κάδος
καὶ
σκαφίον
ἀργυροῦν
δύο |
[4, 174] |
μέντοι
Ἀριστόξενος
προκρίνει
τὰ
ἐντατὰ
|
καὶ |
καθαπτὰ
τῶν
ὀργάνων
τῶν
ἐμπνευστῶν, |
[4, 174] |
δοκεῖ
κλεψύδρα
εἶναι.
Ἐντατὸν
οὖν
|
καὶ |
καθαπτὸν
οὐκ
ἂν
νομισθείη,
(ἐμπνευστὸν |
[4, 161] |
ἐν
τῇ
χαράδρᾳ
τρώγοντες
ἅλιμα
|
καὶ |
κακὰ
τοιαῦτα
συλλέγοντες
ἐν
τῷ |
[4, 169] |
τούτοις·
Τρυβλία
δὲ
καὶ
βατάνια
|
καὶ |
κακκάβια
καὶ
λοπάδια
καὶ
πατάνια |
[4, 175] |
αὐτοῖς
δοκεῖν
εἶναι
μέλη
γιγγραντὰ
|
καὶ |
κακὸν
μέγα.
(Πόσῳ
δὲ
κρεῖττον, |
[4, 159] |
τῇ
εἰς
τὴν
περὶ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
κακῶν
πραγματείαν
νεανίσκον
φησί
τινα |
[4, 176] |
Τῶν
δ´
ἐλύμων
αὐλῶν
μνημονεύει
|
καὶ |
Καλλίας
ἐν
Πεδήταις.
~(Ἰόβας
δὲ |
[4, 160] |
πάντα
ἄριστος,
ἔφη,
(Λαρήνσιος
ὀξέως
|
καὶ |
καλῶς
ἀπήντησε
τῷ
γάστριδι
κυνὶ |
[4, 145] |
τούτων
δ´
εἰσὶ
καὶ
ἵπποι
|
καὶ |
κάμηλοι
καὶ
βόες
καὶ
ὄνοι |
[4, 143] |
βοῦν
καὶ
ὄνον
καὶ
ἵππον
|
καὶ |
κάμηλον
προτιθέαται
ὅλους
ὀπτοὺς
ἐν |
[4, 140] |
δεῖπνον
ἐν
φύλλοις
δάφνης,
παρὸ
|
καὶ |
καμματίδας
μὲν
προσαγορεύεσθαι
τὰ
φύλλα, |
[4, 153] |
τὰ
δὲ
βρώματα
ἄρτοι
μεγάλοι
|
καὶ |
καπνιστὰ
κρέα
ἑφθὰ
καὶ
τῶν |
[4, 157] |
φησιν
ὡς
ἡδὺ
μὲν
μᾶζαν
|
καὶ |
κάρδαμα
φαγεῖν
πεινῶντι,
ἡδὺ
δὲ |
[4, 130] |
Καὶ
τὸ
θαυμάσιον,
ὅτι
παρειμένοι
|
καὶ |
καρηβαροῦντες
ὑπὸ
τῆς
μέθης
ὁπότε |
[4, 142] |
συνιδεῖν
πράγματα
καίτοι
νέος
ὢν
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
δίαιταν
ἀφελέστατος
γέγονεν. |
[4, 163] |
τρίβωνα
ἀναλαβεῖν
κόμην
τε
φορῆσαι
|
(καὶ) |
κατά
τινα
τῦφον
τὴν
ἐπιτήδευσιν |
[4, 168] |
τοὺς
κροτάφους
ὑπὸ
τοῦ
ἀκράτου,
|
καὶ |
κατὰ
τὸν
Δίφιλον
Κεφαλὰς
ἔχοντες |
[4, 128] |
συγκεκλημένοι
ἄνδρες
ἦσαν
εἴκοσιν·
οἷς
|
καὶ |
κατακλιθεῖσιν
εὐθέως
ἐδόθησαν
φιάλαι
ἀργυραῖ |
[4, 142] |
ἐγίνετο
δι´
ἐδεάτρου
τίς
εἵσεται
|
καὶ |
κατακλιθήσεται
πρῶτος,
(ἀλλ´
ὁ
πρεσβύτατος |
[4, 148] |
ταλαντιαίους
εἰς
ῥόδα
μισθοὺς
διέδωκε,
|
καὶ |
κατεστρώθη
ἐπὶ
πηχυαῖα
βάθη
τὰ |
[4, 133] |
τάχιστα
τᾀσθητήρια,
τό
τε
νωκαρῶδες
|
καὶ |
κατημβλυωμένον
ἐσκέδασε
κἀποίησεν
ἡδέως
φαγεῖν. |
[4, 167] |
Ἀνακαλεσαμένων
δ´
αὐτὸν
τῶν
Ἀρεοπαγιτῶν
|
καὶ |
κελευόντων
βέλτιον
ζῆν,
Ἀλλὰ
καὶ |
[4, 164] |
Ἡρακλέα
παρὰ
τῷ
Λίνῳ
παιδευόμενον
|
καὶ |
κελευσθέντα
ἀπὸ
βιβλίων
πολλῶν
παρακειμένων |
[4, 173] |
φιδιτίοις
ποιούντων
τε
τὰς
μάζας
|
καὶ |
κεραννύντων
τὸν
οἶνον
διακόνων.
~(Ὁ |
[4, 173] |
καλουμένης
Ὑακινθίδος
ἱδρῦσθαι
ἥρωας
Μάττωνα
|
καὶ |
Κεράωνα
ὑπὸ
τῶν
ἐν
τοῖς |
[4, 133] |
ποιεῖς.
Ἤσθιον
δὲ
καὶ
τέττιγας
|
καὶ |
κερκώπας
ἀναστομώσεως
χάριν.
Ἀριστοφάνης
Ἀναγύρῳ· |
[4, 133] |
Πρὸς
θεῶν,
ἔραμαι
τέττιγα
φαγεῖν
|
καὶ |
κερκώπην
θηρευσαμένη
καλάμῳ
λεπτῷ.
Ἐστὶν |
[4, 153] |
μόνος
κατέκειτο
μετεωροτέραν
τῶν
ἄλλων
|
καὶ |
κεχωρισμένην
εἶχε
καὶ
τὴν
τράπεζαν |
[4, 182] |
μάγαδις
ὄργανόν
ἐστιν
ἐντατὸν
καθάπερ
|
καὶ |
κιθάρα,
λύρα,
βάρβιτον.
Εὐφορίων
δὲ |
[4, 131] |
αὐτοῖς
Ἀντιγενείδαν,
Ἀργᾶν
δ´
ᾄδειν
|
καὶ |
κιθαρίζειν
Κηφισόδοτον
τὸν
Ἀχαρνῆθεν·
(μέλπειν |
[4, 182] |
αὐλῶν
τραγικῶν
τε
καὶ
λυσιῳδικῶν
|
καὶ |
κιθαριστηρίων,
ὧν
μνημονεύουσιν
Ἔφορός
τ´ |
[4, 166] |
διὰ
τὴν
πολλὴν
ταύτην
ἀσωτίαν
|
καὶ |
κιναιδίαν
τοὔνομα
αὐτοῦ
παρέλιπε
Δημοσθένης |
[4, 172] |
δημιουργὸς
δ´
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´
ὀπτᾷ
|
καὶ |
κίχλας,
τραγήματα.
Ἔπειθ´
ὁ
δειπνῶν |
[4, 182] |
μαγάδιδας
σαμβύκας
τε
καὶ
τρίγωνα
|
καὶ |
κλεψιάμβους
καὶ
σκινδαψοὺς
καὶ
τὸ |
[4, 151] |
Τιμασίων
προπίνων
φιάλην
τε
ἀργυρᾶν
|
καὶ |
κοπίδα
ἀξίαν
δέκα
μνῶν.
Γνήσιππος |
[4, 153] |
τρία
ζεύγη
ἴδοιεν
μονομάχων,
ὅτε
|
καὶ |
κορεσθέντες
δείπνου
καὶ
μέθης
εἰσεκάλουν |
[4, 149] |
πᾶσιν
εἰς
τὸ
μέσον
παρατιθέασι
|
καὶ |
κρατῆρα
τὸν
αὐτὸν
πᾶσι
κιρνᾶσι. |
[4, 146] |
γὰρ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
καὶ
χρυσᾶ
|
καὶ |
κρατῆρας
παρετίθεντο,
καὶ
ταῦτα
μετὰ |
[4, 151] |
τὴν
χεῖρα
ὅσον
τριχοίνικον
ἄρτον
|
καὶ |
κρέα
θέμενος
ἐπὶ
τὰ
γόνατα |
[4, 142] |
ἐν
τοῖς
φιδιτίοις
δέχεσθαι
ζωμῷ
|
καὶ |
κρεᾳδίοις
ἀφελῶς
οὔτε
πάλιν
οὕτως |
[4, 140] |
τὸ
δεῖπνον·
ἄρτος
γάρ
ἐστι
|
καὶ |
κρέας.
Ἀλλ´
ἐπάικλα
μὲν
λέγεται |
[4, 139] |
ἄικλον
εἰσφέρουσιν
ἄρτους
ἐν
ἀρριχίδι
|
καὶ |
κρέας
ἑκάστῳ,
καὶ
τῷ
νέμοντι |
[4, 153] |
δὲ
δεῖπνον
ἦν
ἄρτος
μέγας
|
καὶ |
κρέας,
τὸ
δὲ
ποτὸν
κεκραμένος |
[4, 149] |
ἄρτος
ἕτερος,
ὃν
κριβανίτην
καλοῦσι,
|
καὶ |
κρέας
ὕειον
καὶ
λεκάριον
πτισάνης |
[4, 150] |
ἄρτους
πολλοὺς
κατακεκλασμένους
παρατίθεσθαι
χύδην
|
καὶ |
κρέατα
ἐκ
τῶν
λεβήτων,
ὧν |
[4, 157] |
Φιλιππικῶνφησι·
Τὸ
γὰρ
ἐσθίειν
πολλὰ
|
καὶ |
κρεαφαγεῖν
τοὺς
μὲν
λογισμοὺς
ἐξαιρεῖ |
[4, 184] |
ἐπιφανεστάτους,
Καλλίαν
τε
τὸν
Ἱππονίκου
|
καὶ |
Κριτίαν
τὸν
Καλλαίσχρου.
Δοῦρις
δ´ |
[4, 129] |
ᾠῶν
ἐπικεχυμέναι
λέκιθοι
καὶ
ὄστρεα
|
(καὶ |
κτένες·
καὶ
ἑκάστῳ
πεπυρωμένα
αὐτοῖς |
[4, 167] |
πολυτελὴς
ὤν,
προχείρως
ἅπαντα
ποιῶν
|
καὶ |
κτώμενος
καὶ
διδούς.
Στρατιώτης
γὰρ |
[4, 142] |
σκαφίον
ἀργυροῦν
δύο
κοτύλας
χωροῦν
|
καὶ |
κύαθος,
ἡ
δ´
ἐπίχυσις
χαλκῆ. |
[4, 139] |
καὶ
τραγήματα
σῦκά
τε
ξηρὰ
|
καὶ |
κυάμους
καὶ
φασήλους
χλωρούς.
Κοπίζει |
[4, 138] |
τῶν
τε
σύκων
καὶ
ἐρεβίνθων
|
καὶ |
κυάμων,
καὶ
μύρτα
καὶ
φηγοὺς |
[4, 159] |
κατακλινῶ·
σὺ
δὲ
τράπεζαν
φέρε
|
καὶ |
κύλικα
κἀντραγεῖν,
ἵν´
ἥδιον
πίω. |
[4, 152] |
ὀπτοὺς
μετὰ
ἁλῶν
καὶ
ὄξους
|
καὶ |
κυμίνου·
τοῦτο
δὲ
καὶ
εἰς |
[4, 177] |
τοῦ
πάχους.
Χρῆσθαι
δ´
αὐτοῖς
|
καὶ |
Κυπρίους
φησὶ
Κρατῖνος
ὁ
νεώτερος |
[4, 134] |
(καὶ
σιτίων
ἔχοντες,
Ὄψων,
Κάραβος
|
καὶ |
Κωβιός,
Σεμίδαλις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
(Ἀττικὸν |
[4, 176] |
ἐν
ἀκρήτοις
Βάτταλον
ἡδυπότην
ἢ
|
καὶ |
Κώταλον
ἢ
καὶ
Πάκαλον.
Ἀλλὰ |
[4, 151] |
ἀνὴρ
Θρᾷξ
ἵππον
ἔχων
λευκὸν
|
καὶ |
λαβὼν
κέρας
μεστὸν
Προπίνω
σοι, |
[4, 167] |
χωρίον
καὶ
τὴν
αὑτοῦ
βασιλείαν·
|
καὶ |
λαβὼν
τὰ
χρήματα
κατεγήρασεν
ἐν |
[4, 128] |
πάλιν
ἄρτος
μέγας
καὶ
χῆνες
|
καὶ |
λαγωοὶ
καὶ
ἔριφοι
καὶ
ἕτεροι |
[4, 131] |
Τούτων
δ´
ἔσται
πολὺ
σεμνότερον
|
καὶ |
λαμπρότερον
παρὰ
δεσποσύνοις
(τοῖς
ἡμετέροις. |
[4, 138] |
ἐλαίας
καὶ
τυρὸν
καὶ
βολβοὺς
|
καὶ |
λάχανά
γε
οἷα
δὴ
ἐν |
[4, 149] |
κριβανίτην
καλοῦσι,
καὶ
κρέας
ὕειον
|
καὶ |
λεκάριον
πτισάνης
ἢ
λαχάνου
τοῦ |
[4, 129] |
ὄντων
ἡμῖν
Θασίων
καὶ
Μενδαίων
|
καὶ |
Λεσβίων,
χρυσίδων
πάνυ
μεγάλων
ἑκάστῳ |
[4, 147] |
συμπόσιον,
ἐν
ᾧ
πάντα
χρύσεα
|
καὶ |
λιθοκόλλητα
περιττῶς
ἐξειργασμένα
ταῖς
τέχναις· |
[4, 161] |
ἔμψυχον.
Προελθών
τέ
φησι·
Πυθαγορισμοὶ
|
καὶ |
λόγοι
λεπτοὶ
διεσμιλευμέναι
τε
φροντίδες |
[4, 176] |
Λαρισαίους
πολέμου
γράφει
τάδε·
Παραζωνίδια
|
καὶ |
λογχάρι’
ἀνειληφότες
ἰῷ
καὶ
ῥύπῳ |
[4, 162] |
ἕκτῳ
ὑπομνημάτων·
Ὀφρυανασπασίδαι,
ῥινεγκαταπηξιγένειοι,
σακκογενειοτρόφοι
|
καὶ |
λοπαδαρπαγίδαι,
εἱματανωπερίβαλλοι,
ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι,
νυκτιλαθραιοφάγοι,
νυκτιπαταιπλάγιοι, |
[4, 169] |
δὲ
καὶ
βατάνια
καὶ
κακκάβια
|
καὶ |
λοπάδια
καὶ
πατάνια
πυκινὰ
ταρβα |
[4, 164] |
(Πυθαγορικῶν
λαμπρᾷ
τε
ἐσθῆτι
ἀμφιεννυμένων
|
καὶ |
λουτροῖς
καὶ
ἀλείμμασι
κουρᾷ
τε |
[4, 184] |
λέγῃ·
Ὅστις
δ´
αὐτὴν
αὐλοῖς
|
καὶ |
λύραισι
κατατέτριμμαι
χρώμενος,
εἶτά
με |
[4, 182] |
ἄλλα
γένη
αὐλῶν
τραγικῶν
τε
|
καὶ |
λυσιῳδικῶν
καὶ
κιθαριστηρίων,
ὧν
μνημονεύουσιν |
[4, 182] |
ὄργανα
καλεῖ
φοίνικας
καὶ
πηκτίδας
|
καὶ |
μαγάδιδας
σαμβύκας
τε
καὶ
τρίγωνα |
[4, 182] |
Φοίνιξιν
ἀνατρηθῆναι.
Οἶδα
δὲ
ὅτι
|
καὶ |
μάγαδις
ὄργανόν
ἐστιν
ἐντατὸν
καθάπερ |
[4, 172] |
Τέτταρες
δ´
αὐλητρίδες
ἔχουσι
μισθὸν
|
καὶ |
μάγειροι
δώδεκα
καὶ
δημιουργοὶ
μέλιτος |
[4, 149] |
ἑκατέρῳ
τῶν
χορῶν
(τρία
πρόβατα
|
καὶ |
μάγειρον
ὑδριαφόρον
τε
καὶ
τραπέζας |
[4, 149] |
ἀνδρικώτερον
ζωμόν
τ´
ἐγχεῖν
πλείω
|
καὶ |
μάζας
(καὶ
ἄρτους
παραβάλλειν.
Γενναῖος |
[4, 136] |
ὄψομαι,
ἀλλά
με
τυρῷ
δεῖ
|
καὶ |
μάζῃ
ὀτρηρῇ
(νηδὺς
δ´
οὐχ |
[4, 134] |
Δεῖπνα
μοι
ἔννεπε,
Μοῦσα,
πολύτροφα
|
καὶ |
μάλα
πολλά,
ἃ
Ξενοκλῆς
ῥήτωρ |
[4, 147] |
ἤδη
δὲ
παρεβάλλετο
θερμὰ
πολλὰ
|
καὶ |
μαλακοπτυχέων
ἄρτων.
Ὁμοσύζυγα
δὲ
ξανθόν |
[4, 140] |
καὶ
πλειόνων.
Ὁ
δὲ
Μόλπις
|
καὶ |
ματτύην
φησὶ
προσαγορεύεσθαι
τὰ
ἐπάικλα. |
[4, 182] |
Μαγάδι
λαλήσω
μικρὸν
ἅμα
σοι
|
καὶ |
μέγα.
Οἱ
δὲ
καλούμενοι
λώτινοι |
[4, 139] |
θέα
ποικίλη
καὶ
πανήγυρις
ἀξιόλογος
|
καὶ |
μεγάλη·
(παῖδές
τε
γὰρ
κιθαρίζουσιν |
[4, 153] |
μονομάχων,
ὅτε
καὶ
κορεσθέντες
δείπνου
|
καὶ |
μέθης
εἰσεκάλουν
τοὺς
μονομάχους.
Καὶ |
[4, 157] |
ἂν
ἑκὼν
αὐτοὺς
λύσῃ,
πλείοσι
|
καὶ |
μείζοσιν
ἐμπεσοῦνται
τότε
λύμαις.
Διὸ |
[4, 135] |
μόνη
ἰχθὺς
οὖσα
τὸ
λευκὸν
|
καὶ |
μέλαν
οἶδε.
Καὶ
Τιτυὸν
ἔιδον, |
[4, 182] |
δεήσει
ἐν
ταῖς
ᾠδαῖς
τε
|
καὶ |
μέλεσιν.
Οὔ
μοι,
ἔφη,
φαίνεται. |
[4, 164] |
γαστριμαργίας
καὶ
ἡδυλογίας
κολάβρους
ἀναγινώσκει
|
καὶ |
μέλη
πάραυλα
κἀκρότητα
κύμβαλα.
(Καὶ |
[4, 172] |
καὶ
ἐγκρίδας
ἄλλα
τε
πέμματα
|
καὶ |
μέλι
χλωρόν.
Ὅτι
δὲ
τὸ |
[4, 150] |
γαμικῷ
νόμῳ
γέγραπται,
ἀπείρηται
ᾠὰ
|
καὶ |
μελίπηκτα
δίδοσθαι.
(Τίς
δὲ
ἡ |
[4, 175] |
γίγγρων
αὐλῶν
Ἀντιφάνης
ἐν
Ἰατρῷ
|
καὶ |
Μένανδρος
ἐν
Καρίνῃ
Ἄμφις
τ´ |
[4, 129] |
πότος,
οἴνων
ὄντων
ἡμῖν
Θασίων
|
καὶ |
Μενδαίων
καὶ
Λεσβίων,
χρυσίδων
πάνυ |
[4, 132] |
αὐτοῖς
ἰχθύων
πάντες
βλιχανώδεις
εἰσὶ
|
καὶ |
μεστοὶ
λάπης.
Μένανδρος
δ´
ἐν |
[4, 155] |
καὶ
τὴν
βασίλισσαν
ἐν
Αἰγαίαις
|
καὶ |
μετ´
αὐτῶν
τὴν
Κύνναν
τὴν |
[4, 128] |
ἐσθίειν
περιεφέρετο
πολλὰ
καὶ
ποικίλα,
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
ἀργυροῦς
πίναξ
ἕτερος, |
[4, 168] |
ἀνάλωσε
τὰ
πατρῷα
εἰς
ἀσωτίαν
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
ἐκολάκευε
τὸν
ἐπὶ |
[4, 130] |
καὶ
πολλοὺς
κατέρρηξεν
ἡμῶν
γέλωτας·
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
ὠρχεῖτο
μετὰ
τῆς |
[4, 142] |
προσέφερε.
(Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
καὶ |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
οὐ
πλεῖον |
[4, 156] |
εἰς
πληθώραν
ἐμπεσὼν
μεμψιμοιρήσῃς.
Διὸ
|
καὶ |
μεταδοῦναί
σοι
βούλομαι
τοῦ
παρὰ |
[4, 171] |
κοινότερον
ἐν
Φανίῳ·
Φειδωλὸς
ἦν
|
καὶ |
μέτριος
ἀγοραστής.
Ὀψώνην
δ´
εἴρηκεν |
[4, 173] |
γυναιξὶ
γογγύλας
μεμαγμένας.
Καλοῦνται
δὲ
|
καὶ |
μέχρι
νῦν
τινες
αὐτῶν
Χοίρακοι |
[4, 154] |
πρὸς
ἀλλήλους
ἀκροχειρίζονται,
(ποτὲ
δὲ
|
καὶ |
μέχρι
τραύματος
προίασιν
καὶ
ἐκ |
[4, 142] |
ἐλλείπειν,
ἀλλ´
ἱκανὰ
ἅπασι
γίνεσθαι
|
καὶ |
μὴ
προσδεῖσθαι
τοὺς
παρόντας.
Οὔτε |
[4, 167] |
ἑταῖροι
Φιλίππου
προσηγορεύοντο.
Εἰ
δὲ
|
καὶ |
μὴ
τοιοῦτός
τις
ὢν
ἐληλύθει, |
[4, 146] |
Πλάτων
ἐν
τῷ
Φάωνι
ἐμνήσθη
|
(καὶ |
μὴ
τοῦ
Λευκαδίου
Φιλοξένου
τοιαύτην |
[4, 166] |
πλεῖν
τοῦτον
ἤδη
διὰ
τέλους
|
καὶ |
μηδ´
ἐπιβαίνειν
γῆς,
ἵν´
οὕτως |
[4, 145] |
καὶ
ψάλλουσιν
αἱ
παλλακαὶ
αὐτῷ,
|
καὶ |
μία
μὲν
ἐξάρχει,
αἱ
δὲ |
[4, 149] |
τοὺς
δεσπότας
καὶ
τοὺς
δούλους
|
καὶ |
μίαν
πᾶσι
τράπεζαν
παρασκευάζουσι
καὶ |
[4, 147] |
καὶ
νῶτος
ἐσῆλθε
καὶ
ὀσφὺς
|
καὶ |
μινυρίγματα
θερμά.
Καὶ
κεφάλαιον
ὅλον |
[4, 138] |
περὶ
τῆς
Μαρδονίου
παρασκευῆς
λέγων
|
καὶ |
μνημονεύσας
Λακωνικῶν
συμποσίων
φησί·
Ξέρξης |
[4, 167] |
καθάπερ
ὑμῶν
ἔνιοι
δεκαζόμενος
ζῶ
|
καὶ |
μοιχεύων.
(Καὶ
τῶν
τὰ
τοιαῦτα |
[4, 176] |
βρωμάτων
παντοδαπῶν,
(οἷς
παρέκειτο
φωτίγγια
|
καὶ |
μοναύλια,
κώμων
οὐ
πολέμων
ὄργανα. |
[4, 155] |
τοῖς
ἄλλοις
τιμήσας
οἷς
προσήκει
|
καὶ |
μονομαχίας
ἀγῶνα
ἔθηκεν,
εἰς
ὃν |
[4, 129] |
ἀπηλλοτριωμένων
τοῦ
σωφρονεῖν
ἐπεισβάλλουσιν
αὐλητρίδες
|
καὶ |
μουσουργοὶ
καὶ
σαμβυκίστριαί
τινες
Ῥόδιαι, |
[4, 146] |
προβάτιον
ἀγαπητὸν
δέκα,
αὐλητρίδας
δὲ
|
καὶ |
μύρον
καὶ
ψαλτρίας
ταύτας
Θάσιον, |
[4, 138] |
σύκων
καὶ
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
|
καὶ |
μύρτα
καὶ
φηγοὺς
σποδιοῦσι
πρὸς |
[4, 133] |
ἀναστόμωσιν
καὶ
τὰς
δι´
ὄξους
|
καὶ |
νάπυος
γογγυλίδας
σαφῶς
παρίστησι
Νίκανδρος |
[4, 160] |
τετύχηκεν
Ἐπιχάρμῳ
ἐν
τᾷ
Ἑορτᾷ
|
καὶ |
Νάσοις
Ἀντιφάνει
τε
τῷ
κωμικῷ, |
[4, 171] |
τὰ
πρυτανεῖ´,
ἀλλ´
ἕνῃ
τε
|
καὶ |
νέᾳ;
{ΦΕΙΔ.
Ὅπερ
οἱ
προτένθαι |
[4, 148] |
Βακχικῶν
ἄντρων
γίνεται,
ταύτης
τύμπανα
|
καὶ |
νεβρίδας
καὶ
παντοδαπὰ
(ἄλλ´
ἀθύρματα |
[4, 173] |
Ἀρτυσίλεῳ
καὶ
Σήσαμοι
καὶ
Ἀρτυσίτραγοι
|
καὶ |
Νεωκόροι
καὶ
Ἰχθυβόλοι,
τῶν
δὲ |
[4, 128] |
ἑκάστῳ
ἰσόπλατυς
ἐδόθη,
ὄρνεις
τε
|
καὶ |
νῆσσαι,
προσέτι
δὲ
καὶ
φάτται |
[4, 129] |
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
συνωπτημέναι
κίχλαι
|
καὶ |
νῆτται
καὶ
συκαλλίδων
πλῆθος
ἄπειρον |
[4, 144] |
βουλεύωνται.
Καὶ
ἢν
μὲν
ἅδῃ
|
καὶ |
νήφουσι,
χρέονται
αὐτῷ·
εἰ
δὲ |
[4, 150] |
ἐπὶ
Ὦχον
τὸν
Περσῶν
βασιλέα
|
καὶ |
νικηθέντων
ἐπεὶ
ἐγένετο
αἰχμάλωτος
ὁ |
[4, 151] |
φιλοσοφίας
πολλὰ
παρὰ
πολλοῖς
ἔθιμα
|
καὶ |
νόμιμα
ἀναγράφων
Κελτοί,
φησί,
τὰς |
[4, 167] |
καὶ
κελευόντων
βέλτιον
ζῆν,
Ἀλλὰ
|
καὶ |
νῦν,
εἶπεν,
ἐλευθερίως
ζῶ.
Καὶ |
[4, 172] |
πέμματα
τὴν
νύκτα
τ´
ἠγρυπνήκαμεν·
|
καὶ |
νῦν
ἔτι
ἀποίητα
πάμπολλ´
ἐστὶν |
[4, 149] |
λεγομένοις
μαζῶσι
τοῦτο
γὰρ
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ἡ
Διονυσιακὴ
σύνοδος
ἔχει |
[4, 149] |
ἐν
στολαῖς
λευκαῖς,
(ἃς
μέχρι
|
καὶ |
νῦν
καλοῦσι
πρυτανικὰς
ἐσθῆτας.
Καὶ |
[4, 154] |
ἀρχαίαν
ὡς
εὑρόντων
ἐκείνων
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
Μαντινικὴν
ἀποκαλοῦσι.
Πρὸς
δὲ |
[4, 147] |
ἔπειτα
δὲ
νῆστις
δέλφακος
οἰκετικᾶς
|
καὶ |
νῶτος
ἐσῆλθε
καὶ
ὀσφὺς
καὶ |
[4, 143] |
ἕκαστα
τῶν
νενομισμένων.
(Ἦσαν
δὲ
|
καὶ |
ξενικοὶ
θᾶκοι
καὶ
τράπεζα
τρίτη |
[4, 173] |
ἅλας
καὶ
ὄξος
καὶ
ἔλαιον
|
καὶ |
ξύλα
καὶ
στρώματα.
Ἀριστοτέλης
ἢ |
[4, 184] |
καὶ
ὁ
Ἀρχύτας.
Ἐμφανίζει
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Ἀριστοφάνης
ἐν
τοῖς
Δαιταλεῦσι |
[4, 184] |
περὶ
αὐλῶν
κατέλιπεν·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Ἀρχύτας.
Ἐμφανίζει
δὲ
καὶ |
[4, 145] |
καὶ
ἐν
ᾧ
οἱ
σύνδειπνοι·
|
καὶ |
ὁ
βασιλεὺς
ἐκείνους
ὁρᾷ
διὰ |
[4, 145] |
οἰκήματι
ἅπαντες
δειπνοῦσιν,
ἐν
ᾧ
|
καὶ |
ὁ
βασιλεύς,
ἐν
τῷ
μεγάλῳ |
[4, 135] |
ὠκέα
τευθίς,
πέρκη
τ´
ἀνθεσίχρως
|
καὶ |
ὁ
δημοτικὸς
μελάνουρος,
ὃς
καὶ |
[4, 156] |
πάλιν
φακοὶ
προσηνέχθησαν
ὄξει
βεβρεγμένοι,
|
καὶ |
ὁ
Διιτρέφης
δραξάμενος
ἔφη·
Ζεῦ, |
[4, 160] |
τῇ
φακῇ
μύρον,
ἧς
μέμνηται
|
καὶ |
ὁ
ἐμὸς
προπάτωρ
Οὐάρρων
ὁ |
[4, 176] |
λέγω
περὶ
κιθαρῳδίαν
μόνην,
ἧς
|
καὶ |
ὁ
εὐτελέστατος
παρ´
ἡμῖν
ἰδιώτης |
[4, 165] |
ὀκνεῖ
δ´
ἀνὴρ
οὗτος,
καθάπερ
|
καὶ |
ὁ
καλὸς
Μάγνος,
καὶ
ὑπερορίους |
[4, 129] |
πιεῖν
ἀνακαθίσας
ἔκλαιεν
ἄσκυφος
γενόμενος,
|
καὶ |
ὁ
Κάρανος
αὐτῷ
χαρίζεται
κενὸν |
[4, 155] |
δὲ
ἄλλον
ἐγείρειν
τὸν
λίθον·
|
καὶ |
ὁ
κρεμάμενος
ὑποτρέχοντος
τοῦ
λίθου, |
[4, 146] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
εἴπερ
τούτου
|
καὶ |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
Πλάτων
ἐν
τῷ |
[4, 129] |
πλεῖστον
(ἦν
γὰρ
πολυπότης
ὡς
|
καὶ |
ὁ
πάππος
αὐτοῦ
Πρωτέας
ὁ |
[4, 149] |
κεραμέᾳ
κοτταβίδι
πιεῖν
ἑκάστῳ
μικρόν,
|
καὶ |
ὁ
προσφέρων
ἂν
εἶπεν
εὐδειπνίας» |
[4, 162] |
αὐτῷ,
ἔφη
Ἀσυμβόλῳ
δειπνεῖν.
Διὸ
|
καὶ |
ὁ
Τίμων
που
πρὸς
αὐτὸν |
[4, 170] |
τούτῳ
προσήκει.
Ζητητέον
δὲ
εἰ
|
καὶ |
ὁ
τραπεζοκόμος
ὁ
αὐτός
ἐστι |
[4, 175] |
μνημονεύοντα
ἐλλόγιμον
ἄνδρα.
(Ἐπιχωριάζει
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
φῶτιγξ
αὐλὸς
παρ´
ἡμῖν. |
[4, 168] |
τὴν
ἐκκλησίαν
ἔφη
Ἐπιδίδωμι
κἀγώ,
|
καὶ |
οἱ
Ἀθηναῖοι
ὁμοθυμαδὸν
ἀνεβόησαν
Εἰς |
[4, 155] |
φθάσας
ἀποτέμῃ
τῷ
δρεπάνῳ,
τέθνηκε,
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
γελῶσι
παιδιὰν
ἔχοντες |
[4, 155] |
μονομαχούντων
ἐσμὲν
ἀθλιώτεροι.
Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ἔνδοξοι
καὶ
οἱ
ἡγεμόνες |
[4, 155] |
Ὅτι
δὲ
καὶ
οἱ
ἔνδοξοι
|
καὶ |
οἱ
ἡγεμόνες
ἐμονομάχουν
καὶ
ἐκ |
[4, 174] |
καὶ
γοερὸν
φθεγγομένοις.
Τούτοις
δὲ
|
καὶ |
οἱ
Κᾶρες
χρῶνται
ἐν
τοῖς |
[4, 142] |
ὅτε
προσνεύσειεν
ἐκεῖνος,
οὕτως
ᾔτουν
|
καὶ |
οἱ
λοιποί.
Τὰ
δὲ
παρατιθέμενα |
[4, 171] |
σύστημα
οἱ
προτένθαι
εἰσί,
(καθάπερ
|
καὶ |
οἱ
παράσιτοι
ὀνομαζόμενοι,
ἔχον
οὕτως· |
[4, 150] |
καὶ
τῶν
πόλεων
ἀπέλαυον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
παριόντες
ξένοι
ὑπὸ
τῶν |
[4, 167] |
οἰκονόμος
οὐ
μόνον
αὐτός,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
περὶ
αὐτόν·
ἁπλῶς
γὰρ |
[4, 160] |
προπάτωρ
Οὐάρρων
ὁ
Μενίππειος
ἐπικαλούμενος·
|
καὶ |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
γραμματικῶν
τῶν |
[4, 145] |
τε
βασιλεὺς
αὐτὸς
καθ´
ἑαυτὸν
|
καὶ |
οἱ
σύνδειπνοι,
καλεῖ
τοὺς
συμπότας |
[4, 159] |
καύσαντας
μήτε
θεραπεύσαντας.
Οὗτοι
γὰρ
|
καὶ |
οἱ
τοιοῦτοι
μονονουχὶ
βοῶντες
ἀποθνῄσκουσιν· |
[4, 147] |
ταῖς
τέχναις·
ἦσαν
δέ,
φησί,
|
καὶ |
οἱ
τοῖχοι
ἁλουργέσι
καὶ
διαχρύσοις |
[4, 169] |
πλὴν
Καλλίου
τοῦ
Ἱππονίκου,
ὃν
|
καὶ |
οἱ
τῶν
παίδων
οἴδασι
παιδαγωγοί. |
[4, 168] |
μηδέν,
εὐεκτοῦσιν
οὕτω
τοῖς
σώμασι·
|
καὶ |
οἳ
ἐκέλευσαν
μεταπεμφθῆναί
τινα
τῶν |
[4, 145] |
οὐ
τὸν
αὐτὸν
οἶνον
κἀκεῖνοι,
|
καὶ |
οἳ
μὲν
χαμαὶ
καθήμενοι,
ὃ |
[4, 133] |
αὕηνον
ἀποπλύνας
βορέῃσι,
προσφιλέας
χειμῶνι
|
καὶ |
οἰκουροῖσιν
ἀεργοῖς·
θερμοῖς
δ´
ἰκμανθεῖσαι |
[4, 151] |
(καὶ
σάλπιγξιν
ὠμοβοείαις
ῥυθμούς
τε
|
καὶ |
οἱονεὶ
μάγαδιν
σαλπίζοντες.
(Ποσειδώνιος
δὲ |
[4, 172] |
δὲ
τοὺς
μαγείρους
ὡς
ἐπιχειροῦντας
|
καὶ |
οἷς
μὴ
δεῖ
φησιν·
Μάγειρ´, |
[4, 171] |
ἐδέατρον
ἀποδειχθῆναι
Ἀλεξάνδρου.
Μήποτε
δὲ
|
καὶ |
ὃν
νῦν
καλοῦσι
Ῥωμαῖοι
προγεύστην |
[4, 145] |
ἵπποι
καὶ
κάμηλοι
καὶ
βόες
|
καὶ |
ὄνοι
καὶ
ἔλαφοι
καὶ
τὰ |
[4, 143] |
τῇ
οἱ
εὐδαίμονες
αὐτῶν
βοῦν
|
καὶ |
ὄνον
καὶ
ἵππον
καὶ
κάμηλον |
[4, 173] |
εἰς
Δῆλον
παρεῖχον
Δήλιοι
ἅλας
|
καὶ |
ὄξος
καὶ
ἔλαιον
καὶ
ξύλα |
[4, 152] |
τούτους
δὲ
ὀπτοὺς
μετὰ
ἁλῶν
|
καὶ |
ὄξους
καὶ
κυμίνου·
τοῦτο
δὲ |
[4, 169] |
πύλας.
Ὥστε
λέγετε·
ἐπιζητῶ
γὰρ
|
καὶ |
ὅπερ
ὁ
Μάγνος
εἴρηκε
τὸ |
[4, 136] |
Χαιρεφόων
δ´
ἐνόησεν
ἅμα
πρόσσω
|
καὶ |
ὀπίσσω
ὄρνιθας
γνῶναι
καὶ
ἐναίσιμα |
[4, 154] |
Μαντινικὴν
ἀποκαλοῦσι.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
ὁπλομαχίας
καθέσεις
ἐν
Μαντινείᾳ
πρῶτον |
[4, 151] |
κρέα
δὲ
πολλὰ
ἐν
ὕδατι
|
καὶ |
ὀπτὰ
ἐπ´
ἀνθράκων
ἢ
ὀβελίσκων. |
[4, 153] |
τοὺς
φίλους
ἐπί
τε
ἄλλοις
|
καὶ |
ὅπως
ἂν
δύο
ἢ
τρία |
[4, 145] |
οἳ
μὲν
ἔξω
δειπνοῦσιν,
οὓς
|
καὶ |
ὁρᾶν
ἔξεστι
παντὶ
τῷ
βουλομένῳ, |
[4, 174] |
δὲ
τὸ
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν
|
καὶ |
ὀργάνων)
συγγράψαι
φησὶ
περὶ
τῆς |
[4, 184] |
Θηβαῖον
αὐλεῖν
μαθεῖν
παρὰ
Ὀλυμπιοδώρῳ
|
καὶ |
Ὀρθαγόρᾳ.
καὶ
τῶν
Πυθαγορικῶν
δὲ |
[4, 145] |
τὰ
πλεῖστα
πρόβατα·
πολλοὶ
δὲ
|
καὶ |
ὄρνιθες
ἀναλίσκονται,
οἵ
τε
στρουθοὶ |
[4, 134] |
τοῖς
συμποσίοις
φησὶ
τοὺς
Ἀττικοὺς
|
καὶ |
ὀρχεῖσθαι
ὑποπιόντας·
Τοῦτο
γὰρ
νῦν |
[4, 128] |
περιστεραὶ
καὶ
τρυγόνες
πέρδικές
τε
|
καὶ |
ὅσον
ἄλλο
πτηνῶν
πλῆθος
ἦν. |
[4, 129] |
ἄπειρον
καὶ
ᾠῶν
ἐπικεχυμέναι
λέκιθοι
|
καὶ |
ὄστρεα
(καὶ
κτένες·
καὶ
ἑκάστῳ |
[4, 135] |
εἴδατα
πάντα,
~(βολβοὺς
ἀσπάραγόν
τε
|
καὶ |
ὄστρεα
μυελόεντα,
ὠμοτάριχον
ἐῶν
χαίρειν, |
[4, 147] |
δέλφακος
οἰκετικᾶς
καὶ
νῶτος
ἐσῆλθε
|
καὶ |
ὀσφὺς
καὶ
μινυρίγματα
θερμά.
Καὶ |
[4, 142] |
δείπνου,
αὐτῷ
δὲ
πολὺ
πρώτῳ·
|
καὶ |
ὅτε
προσνεύσειεν
ἐκεῖνος,
οὕτως
ᾔτουν |
[4, 143] |
φησίν,
οἱ
Κρῆτες
καθήμενοι
συσσιτοῦσι·
|
(καὶ |
ὅτι
ἀβαμβάκευστα
τοῖς
ὀφρανοῖς
παρατίθεται· |
[4, 173] |
τοῖς
παραγινομένοις
πρὸς
τὰς
ἱερουργίας,
|
~καὶ |
ὅτι
ἦν
αὐτοῖς
ἀπὸ
τῶν |
[4, 143] |
οἱ
νεώτατοι
αὐτῶν
ἐφεστᾶσι
διακονοῦντες·
|
καὶ |
ὅτι
μετ´
εὐφημίας
σπείσαντες
τοῖς |
[4, 148] |
τῶν
περὶ
Ἀλέξανδρον
ἱστοριῶν,
διηγούμενος
|
καὶ |
ὅτι
Ὁ
πᾶς
αὐτῶν
πλοῦτος |
[4, 143] |
ὅτι
ἀβαμβάκευστα
τοῖς
ὀφρανοῖς
παρατίθεται·
|
καὶ |
ὅτι
οἱ
νεώτατοι
αὐτῶν
ἐφεστᾶσι |
[4, 129] |
αὐτοῦ
Πρωτέας
ὁ
συγγενόμενος
Ἀλεξάνδρῳ)
|
καὶ |
ὅτι
πᾶσι
προὔπιεν,
ἑξῆς
γράφει |
[4, 176] |
μουσικώτεροι
ἄλλοι
γενέσθαι
οὐχ
ἱστόρηνται,
|
καὶ |
οὐ
λέγω
περὶ
κιθαρῳδίαν
μόνην, |
[4, 157] |
ἣν
ἂν
παρ´
ὑμῶν
λάβωμεν,
|
καὶ |
οὐ
χαλεπαίνομεν
ὡς
ἔλαττον
φερόμενοι, |
[4, 156] |
τὴν
μεγίστην
δίκην
εὐθὺς
ἐπιθείη
|
καὶ |
οὐδ´
ἂν
Διονύσια
πρόφασιν
ἔχοντ´ |
[4, 169] |
λοπάδια
καὶ
πατάνια
πυκινὰ
ταρβα
|
καὶ |
οὐδ´
ἂν
λέγων
λέξαιμι.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 151] |
τούτους
ἑταίρους
φίλους
εἶναι
πιστοὺς
|
καὶ |
οὐδένα
ἄκοντα.
Καὶ
νῦν
πάρεισιν |
[4, 144] |
ὀλίγοισι
χρέονται,
ἐπιφορήμασι
δὲ
πολλοῖσι
|
καὶ |
οὐκ
ἁλέσι.
Καὶ
διὰ
τοῦτό |
[4, 157] |
αὗται
τροφαὶ
φράττουσι
τὸ
ἡγεμονικὸν
|
καὶ |
οὐκ
ἐῶσι
τὴν
φρόνησιν
ἐν |
[4, 167] |
Ὑπὸ
φιληδονίας
γὰρ
καὶ
ἀκρασίας
|
καὶ |
οὗτος
μετ´
Ἀρχίου
πλέων
εἰς |
[4, 140] |
καὶ
Ἀριστοκλῆς
ἐν
τῷ
προτέρῳ
|
καὶ |
οὗτος
τῆς
Λακώνων
πολιτείας.
(Ἔτι |
[4, 148] |
Διονυσιακὴν
πᾶσαν
ἐνδύνων
στολὴν
προῄει
|
καὶ |
οὕτως
ἐσκευασμένος
ἐδίκαζεν.
(Εἰς
ταῦτα |
[4, 138] |
δ´
ἐγώ,
λέγεις·
ἐπελαθόμην
ὅτι
|
καὶ |
ὄψον
ἕξουσιν,
ἅλας
τε
δηλονότι |
[4, 138] |
ποικίλοις
κατεσκευασμένην
κελεῦσαι
τοὺς
ἀρτοποιοὺς
|
καὶ |
ὀψοποιοὺς
κατὰ
ταὐτὰ
καθὼς
Μαρδονίῳ |
[4, 176] |
οὐ
μόνον
(τοὺς
παρθενίους
καλουμένους
|
καὶ |
παιδικούς,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ἀνδρείους, |
[4, 176] |
ἡδυπότην
ἢ
καὶ
Κώταλον
ἢ
|
καὶ |
Πάκαλον.
Ἀλλὰ
Θέωνα
τὸν
καλαμαυλήτην |
[4, 182] |
δὲ
μάγαδις
καλούμενος
αὐλὸς
ὁ
|
καὶ |
παλαιομάγαδις
ὀνομαζόμενος
ἐν
ταὐτῷ
ὀξὺν |
[4, 140] |
συναικλίαις,
οὕτω
τὰ
συνδείπνια
καλῶν.
|
καὶ |
πάλιν·
Ἄικλον
Ἀλκμάων
ἁρμόξατο.
Ἄικλον |
[4, 142] |
μικρὰ
συμπεριενεχθεῖσι
νόμου
χάριν
παρεσκευάζετο
|
καὶ |
πάλιν
αὐτοῖς
στρωμναί
τε
τοῖς |
[4, 148] |
ἐποίησε
φανῆναι
τὰ
πρῶτα
μικρά,
|
καὶ |
πάλιν
καὶ
ταῦτα
ἐδωρήσατο.
Τῶν |
[4, 129] |
Καὶ
νιψάμενοι
τὰς
χεῖρας
ἐστεφανούμεθα
|
καὶ |
πάλιν
στλεγγίδας
ἐλάβομεν
χρυσᾶς,
διπλασίους |
[4, 183] |
καὶ
πάντων
ὀργάνων
ὅσα
πολύχορδα
|
καὶ |
παναρμόνια
(Ἐστὶν
δ´
ὁ
σκινδαψὸς |
[4, 182] |
Οἱ
νῦν,
φησίν,
καλούμενοι
ναβλισταὶ
|
καὶ |
πανδουρισταὶ
καὶ
σαμβυκισταὶ
καινῷ
μὲν |
[4, 130] |
φραγμάτων
καὶ
Ἔρωτες
καὶ
Ἀρτέμιδες
|
καὶ |
Πᾶνες
καὶ
Ἑρμαῖ
καὶ
τοιαῦτα |
[4, 139] |
τριῶν
ἡμερῶν
γίνεται
θέα
ποικίλη
|
καὶ |
πανήγυρις
ἀξιόλογος
καὶ
μεγάλη·
(παῖδές |
[4, 158] |
οὖν
τὸν
θυμὸν
ἡμεῖς,
εἰ
|
καὶ |
πάντα
Ἡρακλέους
ζηλωταί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΕ' |
[4, 142] |
δ´
αὐτὸς
προσομιλῶν
πρὸς
ἕκαστον
|
καὶ |
πάντας
ἐκκαλούμενος
εἰς
τὸ
τὰ |
[4, 144] |
τοῦτο
παρέχει
τὰς
ἡδονάς.
Διὸ
|
καὶ |
πάντες
ἄνθρωποι
ἡδέως
προσδέχονται
τὰς |
[4, 163] |
χαρίεις
περὶ
τὸ
γελοῖον·
~(διὸ
|
καὶ |
πάντες
αὐτὸν
ἐπὶ
τὰ
συμπόσια |
[4, 151] |
ἐδείπνει.
Κέρατα
δὲ
οἴνου
περιέφερον
|
καὶ |
πάντες
ἐδέχοντο.
Ὁ
δὲ
Ἀρύστας |
[4, 148] |
γίνεται,
ταύτης
τύμπανα
καὶ
νεβρίδας
|
καὶ |
παντοδαπὰ
(ἄλλ´
ἀθύρματα
Διονυσιακὰ
ἐξαρτήσαντα |
[4, 132] |
ξενύδρια,
ἐν
προσφάτοις
ἰχθυδίοις
τεθραμμένα
|
(καὶ |
παντοδαποῖς,
τοῖς
ἁλμίοις
μὲν
οὐ |
[4, 183] |
φαίνεται.
~(Τριγώνων
ἄρα
καὶ
πηκτίδων
|
καὶ |
πάντων
ὀργάνων
ὅσα
πολύχορδα
καὶ |
[4, 141] |
παρά
τινος
κομίζεσθαι,
ἐνίοτε
δὲ
|
καὶ |
παρὰ
πλειόνων,
παρ´
αὐτοῖς
κατ´ |
[4, 152] |
τε
παρὰ
τοὺς
ποταμοὺς
οἰκοῦντες
|
καὶ |
παρὰ
τὴν
ἐντὸς
καὶ
τὴν |
[4, 145] |
εἰς
ὑπόλογον
λαμβάνουσιν.
Οὕτω
δὲ
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
Πέρσαις
τοῖς |
[4, 141] |
ἔχον
σταθμὸν
ὡς
τέταρτον
μάλιστα,
|
καὶ |
παρὰ
τοῦτο
ἕτερον
οὐδὲν
πλὴν |
[4, 142] |
τὸ
πάτριον
ἔθος·
(ὅτε
δὲ
|
καὶ |
παραγένοιντο,
μικρὰ
συμπεριενεχθεῖσι
νόμου
χάριν |
[4, 138] |
Μαρδονίου
παρασκευὴν
(χρυσῷ
καὶ
ἀργύρῳ
|
καὶ |
παραπετάσμασι
ποικίλοις
κατεσκευασμένην
κελεῦσαι
τοὺς |
[4, 138] |
ἀργυρᾶς
ἐστρωμένας
καὶ
τραπέζας
ἀργυρᾶς
|
καὶ |
παρασκευὴν
μεγαλοπρεπῆ
δείπνου
ἐκπλαγέντα
τὰ |
[4, 154] |
(ὕπτιοι
ἐκταθέντες
ἐπὶ
θυρεῶν
κεῖνται,
|
καὶ |
παραστάς
τις
ξίφει
τὸν
λαιμὸν |
[4, 139] |
δὲ
καὶ
τοὺς
γαλαθηνοὺς
ὀρθαγορίσκους
|
καὶ |
παρατιθέασιν
ἐν
τῇ
θοίνῃ
τοὺς |
[4, 166] |
εἶχον,
ἀλλὰ
νῦν·
καὶ
βάψομαι
|
καὶ |
παρατιλοῦμαι
νὴ
Δία
καὶ
γενήσομαι |
[4, 164] |
ὡς
εὖ
καὶ
ταχέως
ἀπετίσατο
|
καὶ |
παραχρῆμα.
οὐ
μέντοι
παρὰ
κωφὸν |
[4, 158] |
σύντροφοί
ἐστε
τῷ
φακίνῳ
βρώματι
|
καὶ |
πᾶσα
ὑμῶν
ἡ
πόλις
πλήρης |
[4, 169] |
δ´
ἐν
Ἴωνι
καὶ
βατάνια
|
καὶ |
πατάνια
λέγει
ἐν
τούτοις·
Τρυβλία |
[4, 169] |
βατάνια
καὶ
κακκάβια
καὶ
λοπάδια
|
καὶ |
πατάνια
πυκινὰ
ταρβα
καὶ
οὐδ´ |
[4, 133] |
ἦν,
ἀκήκοας;
ἅλμη
τε
λευκὴ
|
καὶ |
παχεῖ´
ὑπερβολῇ,
(κοὐχὶ
λοπάδος
προσῶζεν |
[4, 144] |
(Θεόπομπος
δ´
ἐν
τῇ
τριακοστῇ
|
καὶ |
πέμπτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
τὸν
Παφλαγόνων |
[4, 168] |
Ἀσκληπιάδην
τοὺς
φιλοσόφους
νέους
ὄντας
|
καὶ |
πενομένους
μεταπεμψάμενοι
ἠρώτησαν
πῶς
ὅλας |
[4, 166] |
Ταραντίνων
ἱστορῶν
ἐν
τῇ
δευτέρα
|
καὶ |
πεντηκοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν
γράφει
οὕτως· |
[4, 162] |
ὡς
ὑπερορῶντας,
καὶ
περὶ
προσοψημάτων
|
καὶ |
περὶ
ἄρτων
καὶ
περὶ
τῶν |
[4, 176] |
τὰς
κρούσεις
ἁμαρτήματα
γινόμενα,
ἀλλὰ
|
καὶ |
περὶ
αὐλούς
εἰσι
μουσικώτατοι
οὐ |
[4, 175] |
ὀνομάζεις
ἐπιχωριάζοντα
παρ´
ἡμῖν,
ἄκουε
|
καὶ |
περὶ
αὐτοῦ
ἃ
νῦν
ἔχω |
[4, 172] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΒ'
(Οὐκ
ἀγνοῶν
δὲ
|
καὶ |
περὶ
Δηλίων
ἃ
Ἀπολλόδωρος
ὁ |
[4, 153] |
βαρβαρικῶν
θοιναμάτων
παρακειμένην.
Ἱστορῶν
δὲ
|
καὶ |
περὶ
Ἡρακλέωνος
τοῦ
Βεροιαίου,
ὃς |
[4, 162] |
καὶ
πότε
παραπεμπτέον
ὡς
ὑπερορῶντας,
|
καὶ |
περὶ
προσοψημάτων
καὶ
περὶ
ἄρτων |
[4, 166] |
ἄλλους
ἀνθρώπους
διὰ
τὸ
φιλοπονεῖσθαι
|
καὶ |
περὶ
τὰς
ἐργασίας
διατρίβειν
παρασκευάζεσθαι |
[4, 162] |
περὶ
προσοψημάτων
καὶ
περὶ
ἄρτων
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα
τε |
[4, 138] |
ἐκγόνοις
παραδώσουσιν.
(Ἑξῆς
δὲ
λεκτέον
|
καὶ |
περὶ
τῶν
Λακωνικῶν
συμποσίων.
Ἡρόδοτος |
[4, 149] |
ἀνδρώδης
ὑπάρχειν·
θαυμαστὸν
γὰρ
ἦν
|
καὶ |
περιβόητον
παρ´
αὐτοῖς
ἡ
πολυφαγία. |
[4, 149] |
δ´
εἰς
τὸ
κοινὸν
ζωμὸς
|
καὶ |
περίκομμα,
πρόσχερα
δὲ
ἑκάστῳ
δύο |
[4, 156] |
γὰρ
ἡμᾶς
ὥσπερ
νηστείαν
ἄγοντας
|
καὶ |
περιμένοντας
τὸ
ἀνατέλλον
ἄστρον,
(οὗ |
[4, 128] |
ἔριφοι
καὶ
ἕτεροι
ἄρτοι
πεπονημένοι
|
καὶ |
περιστεραὶ
καὶ
τρυγόνες
πέρδικές
τε |
[4, 146] |
καὶ
τὴν
κεφαλὴν
σμᾶται
μοῦνον
|
καὶ |
Πέρσαις
δωρέεται.
(Ὁ
δὲ
μέγας |
[4, 136] |
κίχλας
δ´
ἑξείης
ἡβήτορας
ὑψιπετήεις
|
καὶ |
πέτρας
κάτα
βοσκομένας,
ὑάδας
θ´ |
[4, 158] |
πώματός
θ´
ὑδρηχόου;
ἅπερ
πάρεστι
|
καὶ |
πέφυχ´
ἡμᾶς
τρέφειν.
Ὧν
οὐκ |
[4, 182] |
δ´
ἔκφυλα
ὄργανα
καλεῖ
φοίνικας
|
καὶ |
πηκτίδας
καὶ
μαγάδιδας
σαμβύκας
τε |
[4, 183] |
μοι,
ἔφη,
φαίνεται.
~(Τριγώνων
ἄρα
|
καὶ |
πηκτίδων
καὶ
πάντων
ὀργάνων
ὅσα |
[4, 141] |
ὅσην
ἂν
ἕκαστος
ᾖ
βουλόμενος,
|
καὶ |
πιεῖν
πάλιν
ὅταν
ᾖ
θυμὸς |
[4, 144] |
κρίνουσιν
οἱ
πλεῖστοι
ἥδιον
ἡμᾶς
|
καὶ |
πίνειν
καὶ
ἐσθίειν
τῶν
ἰδιωτῶν |
[4, 167] |
τὴν
καλλίστην
καὶ
ἀδικῶ
οὐδένα
|
καὶ |
πίνω
Χῖον
οἶνον
καὶ
τἄλλ´ |
[4, 137] |
(ἐν
δ´
αὐταῖσιν
ἐπῆν
ἄπιοι
|
καὶ |
πίονα
μῆλα)
ῥοιαί
τε
σταφυλαί |
[4, 154] |
δὲ
οἴνου
κεραμίων
ἀριθμόν
τινα,
|
καὶ |
πιστωσάμενοι
τὴν
δόσιν
καὶ
τοῖς |
[4, 130] |
ἐν
πλεκτοῖς
ἐλεφαντίνοις
ἐπεδόθη
πᾶσι
|
καὶ |
πλακοῦντες
ἕκαστα
γένη,
Κρητικῶν
καὶ |
[4, 149] |
τυροῦ
τροφαλὶς
σῦκά
τε
ξηρὰ
|
καὶ |
πλακοῦς
καὶ
στέφανος.
Καὶ
ὃς |
[4, 140] |
τῶν
εὐπορούντων,
ἔσθ´
ὅτε
δὲ
|
καὶ |
πλειόνων.
Ὁ
δὲ
Μόλπις
καὶ |
[4, 150] |
σκηνὰς
χωρούσας
ἀνὰ
τετρακοσίους
ἄνδρας
|
καὶ |
πλείους
ἔτι,
καθὼς
ἂν
ἐκποιῶσιν |
[4, 152] |
χαλκοῦς,
οἳ
δὲ
κάνεα
ξύλινα
|
καὶ |
πλεκτά.
Τὸ
δὲ
πινόμενόν
ἐστι |
[4, 166] |
ταύτῃ
ἐχρήσατο·
(Καὶ
τοσοῦτον
ἀσωτίᾳ
|
καὶ |
πλεονεξίᾳ
διενήνοχε
τοῦ
δήμου
τοῦ |
[4, 150] |
πολλά,
πίθους
τε
οἴνου
παρεσκευάσθαι
|
καὶ |
πλῆθος
ἀλφίτων
πεφυραμένων.
Καὶ
οὐ |
[4, 129] |
ὁ
Πρωτέας
αἰτεῖ
σκύφον
χοαῖον
|
καὶ |
πληρώσας
οἴνου
(Θασίου
ὀλίγον
τι |
[4, 128] |
Ἄλλα
δ´
ἐσθίειν
περιεφέρετο
πολλὰ
|
καὶ |
ποικίλα,
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἀργυροῦς |
[4, 141] |
τὴν
θήραν
ποιούμενοι.
(Πολλοὶ
δὲ
|
καὶ |
ποίμνια
αὐτῶν
τρέφοντες
ἀφθόνως
μεταδιδόασι |
[4, 184] |
ἐποίησε
πλήρεις
τάς
τε
νήσους
|
καὶ |
πόλεις
ἀνδρῶν
γραμματικῶν,
φιλοσόφων,
γεωμετρῶν, |
[4, 153] |
βασιλέως,
ὡς
εἰς
Μηδίαν
ἀνελθὼν
|
καὶ |
πολεμῶν
Ἀρσάκει
ᾐχμαλωτίσθη
ὑπὸ
τοῦ |
[4, 154] |
τοὺς
κληρονόμους
κομίσασθαι
τὸ
ἆθλον·
|
καὶ |
πολλάκις
ἀπογραφομένους
πλείους
δικαιολογεῖσθαι
καθ´ |
[4, 153] |
παραβληθὲν
ὑπ´
αὐτοῦ
κυνιστὶ
σιτεῖται
|
~καὶ |
πολλάκις
διὰ
τὴν
τυχοῦσαν
αἰτίαν |
[4, 157] |
ποταμοῦ
διψῶντα
πιεῖν.
Σωκράτης
δὲ
|
καὶ |
πολλάκις
κατελαμβάνετο
διαπεριπατῶν
ἑσπέρας
βαθείας |
[4, 157] |
βραδυτέρας,
ὀργῆς
δὲ
καὶ
σκληρότητος
|
καὶ |
πολλῆς
σκαιότητος
ἐμπίπλησι.
Καὶ
ὁ |
[4, 130] |
τοῦ
Ἀττικοῦ,
ὥς
φασιν,
ἀπόγονος
|
καὶ |
πολλοὺς
κατέρρηξεν
ἡμῶν
γέλωτας·
καὶ |
[4, 148] |
φίλων
καὶ
τῶν
ἡγεμόνων·
ὅτε
|
καὶ |
πολλῷ
κρεῖττον
διακοσμήσασα
τὸ
συμπόσιον |
[4, 145] |
δὲ
καὶ
τριάκοντα·
οἳ
δὲ
|
καὶ |
πολὺ
πλείω
δαπανῶσιν.
Ἑκάσταις
γὰρ |
[4, 173] |
καὶ
εἰν
ἐλεοῖσιν
ἔθηκε.
(Ὅθεν
|
καὶ |
Πολυκράτων
ὁ
Κρίθωνος
Ῥηναιεὺς
δίκην |
[4, 167] |
δ´
αὐτὸς
αἴτιος
ἦν
ἄπληστος
|
καὶ |
πολυτελὴς
ὤν,
προχείρως
ἅπαντα
ποιῶν |
[4, 151] |
πάρεισιν
οὐδέν
σε
προσαιτοῦντες,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πονεῖν
ὑπὲρ
σοῦ
καὶ
προκινδυνεύειν |
[4, 162] |
τὰς
ὡραίας
εἰς
τὸ
συμπόσιον
|
καὶ |
πότε
αὐτοὺς
προσδεκτέον
ὡραιζομένους
καὶ |
[4, 162] |
καὶ
πότε
αὐτοὺς
προσδεκτέον
ὡραιζομένους
|
καὶ |
πότε
παραπεμπτέον
ὡς
ὑπερορῶντας,
καὶ |
[4, 132] |
κεκλημένοι
(εἰς
τοὺς
γάμους,
βέλτιστε,
|
καὶ |
πότερ´
Ἀττικοὶ
ἅπαντες
ἢ
κἀκ |
[4, 171] |
φησιν·
Ὁ
τύραννος
οὐδὲ
σιτίοις
|
καὶ |
ποτοῖς
πιστεύων
διάγει,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 166] |
ἰδιωτῶν
πλῆθος
αἰεὶ
περὶ
συνουσίας
|
καὶ |
πότους
ἐστί.
Λέγουσι
δὲ
καί |
[4, 131] |
χύτραν
βολβῶν
τε
σιρὸν
δωδεκάπηχυν
|
καὶ |
πουλυπόδων
ἑκατόμβην.
Ταῦτα
μὲν
οὕτως |
[4, 137] |
καὶ
φυστὴν
δρυπεπεῖς
τ´
ἐλάας
|
καὶ |
πράσα«
ὑπόμνησιν
ποιουμένους
τῆς
ἀρχαίας |
[4, 150] |
παντοδαπῶν
μεγάλους,
οὓς
πρὸ
ἐνιαυτοῦ
|
καὶ |
πρὸ
τοῦ
μέλλειν
μεταπεμψάμενος
τεχνίτας |
[4, 150] |
δὲ
καταβάλλεσθαι
ταύρων
καὶ
συῶν
|
καὶ |
προβάτων
τε
καὶ
τῶν
λοιπῶν |
[4, 173] |
Δελφῶν
πλείστας
ἀκονῶν
Φοῖβε
μαχαίρας
|
καὶ |
προδιδάσκων
τοὺς
σοὺς
προπόλους.
Κἀν |
[4, 151] |
ἀλλὰ
καὶ
πονεῖν
ὑπὲρ
σοῦ
|
καὶ |
προκινδυνεύειν
βουλόμενοι.
Καὶ
ὁ
Σεύθης |
[4, 154] |
γὰρ
τοῖς
ὅπλοις
ἀγερθέντες
σκιαμαχοῦσι
|
καὶ |
πρὸς
ἀλλήλους
ἀκροχειρίζονται,
(ποτὲ
δὲ |
[4, 139] |
γὰρ
κιθαρίζουσιν
ἐν
χιτῶσιν
ἀνεζωσμένοις
|
καὶ |
πρὸς
αὐλὸν
ᾄδοντες
πάσας
ἅμα |
[4, 163] |
τάδε
μωρολογοῦσι
τοῖς
λαχάνοις
προσάγειν
|
καὶ |
πρὸς
Διόδωρον
ἰόντας
(τὸν
σοφὸν |
[4, 141] |
πρῶτον
μὲν
ἑκάστῳ
χωρὶς
παρατιθέμενον
|
καὶ |
πρὸς
ἕτερον
κοινωνίαν
οὐδεμίαν
ἔχον· |
[4, 155] |
κεκτημένος
τοῦτο
ἐλάμβανε
κοιμώμενος
ἀεὶ
|
καὶ |
πρὸς
κεφαλὴν
αὑτοῦ
κατετίθετο.
(Σέλευκος |
[4, 139] |
τὸν
καιρὸν
τοῦτον
εἰς
ἀγρὸν
|
(καὶ) |
πρὸς
τὴν
Κορυθαλίαν
καλουμένην
Ἄρτεμιν, |
[4, 157] |
ἑσπέρας
βαθείας
πρὸ
τῆς
οἰκίας
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
πυνθανομένους
τί
τηνικάδε; |
[4, 131] |
λεπάδες,
μύες,
ὄστρεια,
κτένες,
ὄρκυνες·
|
καὶ |
πρὸς
τούτοις
ὀρνιθαρίων
ἄφατον
πλῆθος, |
[4, 176] |
ῥύπῳ
κεκρυμμένα,
πετάσια
δ´
ἐπιτεθειμένοι
|
καὶ |
προσκόπια
σκιὰν
μὲν
ποιοῦντα,
καταπνεῖσθαι |
[4, 183] |
πανδούρου
Εὐφορίων
μέν,
ὡς
προείρηται,
|
καὶ |
Πρωταγορίδης
ἐν
βʹ
περὶ
τῶν |
[4, 163] |
καὶ
ῥυπῶν
καὶ
ἀνυποδητῶν.
(Ὅθεν
|
καὶ |
Πυθαγορικὸν
τὸ
τῆς
κόμης
ἔδοξαν |
[4, 133] |
εἰλήφαμεν.
Ἄριστα
τούτοις
πάντα
πιέσω
|
καὶ |
πυκνά,
ἡ
φυλλὰς
ἡ
δριμεῖα |
[4, 129] |
θαυματουργοὶ
γυναῖκες
εἰς
ξίφη
κυβιστῶσαι
|
καὶ |
πῦρ
ἐκ
τοῦ
στόματος
ἐκριπίζουσαι |
[4, 162] |
ἂν
μὴ
κατακοιμηθῶσιν
οἱ
συμπόται,
|
(καὶ) |
πῶς
ταῖς
ἐπιχύσεσι
χρηστέον
πηνίκα |
[4, 176] |
αὐλοῦντας
καλαμαύλας
λέγουσι
νῦν,
(οὕτω
|
καὶ |
ῥαππαύλας,
ὥς
φησιν
Ἀμερίας
ὁ |
[4, 152] |
δὲ
τερφθέντα
θυλάκιον
αἰτῆσαι
χρυσίου
|
καὶ |
ῥῖψαι
αὐτῷ
παρατρέχοντι.
(Ἀνελόμενον
δ´ |
[4, 176] |
Παραζωνίδια
καὶ
λογχάρι’
ἀνειληφότες
ἰῷ
|
καὶ |
ῥύπῳ
κεκρυμμένα,
πετάσια
δ´
ἐπιτεθειμένοι |
[4, 163] |
τῶν
κυνικῶν
τρόπον
ἔζη,
κομῶν
|
καὶ |
ῥυπῶν
καὶ
ἀνυποδητῶν.
(Ὅθεν
καὶ |
[4, 184] |
εὑρεῖν,
τινὰς
δ´
ἱστορεῖν
Σεύθην
|
καὶ |
Ῥωνάκην
τοὺς
Μαιδούς,
τὴν
δὲ |
[4, 184] |
δ´
ἐστὶν
εὕρημα
κέρατά
τε
|
καὶ |
σάλπιγγες.
Μητρόδωρος
δ´
ὁ
Χῖος |
[4, 151] |
κέρασί
τε
οἵοις
σημαίνουσιν
αὐλοῦντες
|
(καὶ |
σάλπιγξιν
ὠμοβοείαις
ῥυθμούς
τε
καὶ |
[4, 182] |
φησίν,
καλούμενοι
ναβλισταὶ
καὶ
πανδουρισταὶ
|
καὶ |
σαμβυκισταὶ
καινῷ
μὲν
οὐδενὶ
χρῶνται |
[4, 129] |
σωφρονεῖν
ἐπεισβάλλουσιν
αὐλητρίδες
καὶ
μουσουργοὶ
|
καὶ |
σαμβυκίστριαί
τινες
Ῥόδιαι,
ἐμοὶ
μὲν |
[4, 147] |
Παρῆς
ἕτερον
πίων
ἀπὸ
τευθιάδα
|
καὶ |
σηπιοπουλυποδείων
Ἀπαλοπλοκάμων.
Θερμὸς
μετὰ
ταῦτα |
[4, 173] |
Χοίρακοι
καὶ
Ἀμνοὶ
καὶ
Ἀρτυσίλεῳ
|
καὶ |
Σήσαμοι
καὶ
Ἀρτυσίτραγοι
καὶ
Νεωκόροι |
[4, 170] |
εὐρύθμως
διειμένον
ὄξει
σιραίῳ
χρωματίσας
|
καὶ |
σιλφίῳ
πυκνῷ
πατάξας.
(Ἐπεσθίειν
εἴρηκε |
[4, 134] |
ἄλλο
δ´
οὐδέν,
ὄψων
ὀνόματα
|
(καὶ |
σιτίων
ἔχοντες,
Ὄψων,
Κάραβος
καὶ |
[4, 153] |
ψυχρῷ.
(Διηκόνουν
δὲ
ἄνδρες
μαχαιροφόροι
|
καὶ |
σιωπὴ
ἦν
εὔτακτος.
Ἐν
δὲ |
[4, 142] |
ψυκτὴρ
χαλκοῦς
ἐπέκειτο
καὶ
κάδος
|
καὶ |
σκαφίον
ἀργυροῦν
δύο
κοτύλας
χωροῦν |
[4, 182] |
τε
καὶ
τρίγωνα
καὶ
κλεψιάμβους
|
καὶ |
σκινδαψοὺς
καὶ
τὸ
ἐννεάχορδον
καλούμενον. |
[4, 176] |
Χάρις.
(Τυφλὸς
ὑπαὶ
γήρως
εἶχεν
|
καὶ |
Σκίρπαλον
υἱόν,
νήπιον
ὅντ´
ἐκάλει |
[4, 129] |
λειτουργήσαντες.
Μεθ´
οὓς
εἰσῆλθον
ἰθύφαλλοι
|
καὶ |
σκληροπαῖκται
καί
τινες
καὶ
θαυματουργοὶ |
[4, 157] |
ψυχὰς
ποιεῖται
βραδυτέρας,
ὀργῆς
δὲ
|
καὶ |
σκληρότητος
καὶ
πολλῆς
σκαιότητος
ἐμπίπλησι. |
[4, 177] |
μὲν
εἶναι
εὕρημα,
ὀνομάζεσθαι
δὲ
|
καὶ |
σκυταλείας,
κατ´
ἐμφέρειαν
τοῦ
πάχους. |
[4, 184] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Εὐριπίδου
|
καὶ |
Σοφοκλέους
Ἀλκιβιάδην
φησὶ
μαθεῖν
τὴν |
[4, 183] |
Μνημονεύει
δὲ
τοῦ
τριγώνου
τούτου
|
καὶ |
Σοφοκλῆς
ἐν
μὲν
Μυσοῖς
οὕτως· |
[4, 174] |
ὁ
Δελφὸς
Δία
Εἰλαπιναστήν
τε
|
καὶ |
Σπλαγχνοτόμον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΓ'
(Πολλῶν
δὲ |
[4, 161] |
Πυθαγοριζούσῃ·
Ἡ
δ´
ἑστίασις
ἰσχάδες
|
καὶ |
στέμφυλα
(καὶ
τυρὸς
ἔσται·
ταῦτα |
[4, 149] |
σῦκά
τε
ξηρὰ
καὶ
πλακοῦς
|
καὶ |
στέφανος.
Καὶ
ὃς
ἂν
ἔξω |
[4, 172] |
δειπνῶν
μὲν
τραγηματίζεται,
(μυρισάμενος
δὲ
|
καὶ |
στεφανωσάμενος
πάλιν
δειπνεῖ
τὰ
μελίπηκτα |
[4, 162] |
ὁ
σοφὸς
πάντως
ἂν
εἴη
|
καὶ |
στρατηγὸς
ἀγαθός,
μόνον
τοῦτο
διὰ |
[4, 173] |
ὄξος
καὶ
ἔλαιον
καὶ
ξύλα
|
καὶ |
στρώματα.
Ἀριστοτέλης
ἢ
Θεόφραστος
ἐν |
[4, 144] |
ἔφη,
ἐκεῖνο
εὖ
οἶδα
ὅτι
|
καὶ |
σὺ
ἔμπειρος
εἶ,
ὅτι
ὅσῳ |
[4, 184] |
οὐκ
ὀλίγοι.
Ὁ
δ´
Εὐφράνωρ
|
καὶ |
σύγγραμμα
περὶ
αὐλῶν
κατέλιπεν·
ὁμοίως |
[4, 160] |
οὐχ
ὁμιλήσαντες
πολλοῖς
Ἑλληνικοῖς
ποιηταῖς
|
καὶ |
συγγραφεῦσιν
οὐκ
ἴσασιν
ὅθεν
εἴληφεν |
[4, 151] |
Καὶ
ὁ
Σεύθης
ἀναστὰς
συνέπιε
|
καὶ |
συγκατεσκεδάσατο
μετ´
αὐτοῦ
τὸ
κέρας. |
[4, 165] |
οἷς
ἡδυλογοῦσι
μεγάλας
ἀμυχὰς
καταμύξαντες
|
καὶ |
συγκύψαντες
ἅπαντας
γελῶσι.
Τὸ
δὲ |
[4, 129] |
αὐτῷ
συνωπτημέναι
κίχλαι
καὶ
νῆτται
|
καὶ |
συκαλλίδων
πλῆθος
ἄπειρον
καὶ
ᾠῶν |
[4, 141] |
δὲ
ταῦτα
τυροῦ
σταθμόν
τινα
|
καὶ |
σύκων,
ἔτι
δὲ
εἰς
ὀψωνίαν |
[4, 162] |
εἱματανωπερίβαλλοι,
ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι,
νυκτιλαθραιοφάγοι,
νυκτιπαταιπλάγιοι,
μειρακιεξαπάται
|
καὶ |
συλλαβοπευσιλαληταί,
(δοξοματαιόσοφοι,
ζηταρετησιάδαι.
(Ἀρχέστρατός
τε |
[4, 155] |
(Ταῦτ´
εἰπεῖν
εἶχον,
ἄνδρες
φίλοι
|
καὶ |
συμπόται
τῶν
Ἑλλήνων
πολὺ
πρῶτοι, |
[4, 152] |
τινα
τῶν
βαρβάρων
ποιητὴν
ἀφικέσθαι
|
καὶ |
συναντήσαντα
μετὰ
ᾠδῆς
ὑμνεῖν
αὐτοῦ |
[4, 138] |
ἄνδρα
Συβαρίτην
ἐπιδημήσαντα
τῇ
Σπάρτῃ
|
καὶ |
συνεστιαθέντα
ἐν
τοῖς
φιδιτίοις
εἰπεῖν· |
[4, 158] |
καὶ
τὴν
Ὀδυσσέως
τοῦ
φρονιμωτάτου
|
καὶ |
συνετωτάτου
ἀδελφὴν
Φακῆν
καλουμένην,
ἣν |
[4, 174] |
γὰρ
μὴ
διδαχθέντας
αὐλεῖν
τε
|
καὶ |
συρίζειν,
ὥσπερ
τοὺς
ποιμένας.
(Καὶ |
[4, 150] |
ἐχαλκεύσατο.
(Θύματα
δὲ
καταβάλλεσθαι
ταύρων
|
καὶ |
συῶν
καὶ
προβάτων
τε
καὶ |
[4, 129] |
δέξασθαι
μέγεθος
χοίρου
τινὸς
ὀπτοῦ
|
καὶ |
σφόδρα
μεγάλου,
ὃς
ὕπτιος
ἐπέκειτο |
[4, 148] |
ἀφύας
καὶ
ἐγκρασιχόλους
καὶ
ἀλλᾶντας
|
καὶ |
σχελίδας
καὶ
ἔτνος·
οἷσι
Μαρδόνιον |
[4, 164] |
ἀπὸ
τῶν
ἐπιγραμμάτων
ἀτρέμα
τε
|
καὶ |
σχολῇ.
Ὀρφεὺς
ἔνεστιν,
Ἡσίοδος,
τραγῳδίαι, |
[4, 158] |
πόλις
πλήρης
ἐστὶ
φακίνων·
ὧν
|
καὶ |
Σώπατρος
ὁ
Φάκιος
παρῳδὸς
μέμνηται |
[4, 162] |
τῇ
περὶ
τῶν
φιλοσόφων
ἱστορίᾳ
|
καὶ |
Σωτίων
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
ἐν
ταῖς |
[4, 132] |
παρέργως
ἅπτεται·
τὰς
δ´
ὀνθυλεύσεις
|
καὶ |
τὰ
κεκαρυκευμένα
μᾶλλον
προσεδέξατ´.
Ἀρκαδικὸς |
[4, 151] |
καὶ
διερρίπτει
οἷς
αὐτῷ
ἐδόκει
|
καὶ |
τὰ
κρέα
ὡσαύτως,
ὅσον
μόνον |
[4, 148] |
ἐφ´
ᾗ
ἕκαστος
κατέκειτο
κλίνῃ
|
καὶ |
τὰ
κυλικεῖα
καθὼς
ταῖς
στρωμναῖς |
[4, 152] |
ὁ
παῖς
ἐπὶ
τὰ
δεξιὰ
|
καὶ |
τὰ
λαιά·
οὕτως
διακονοῦνται.
Καὶ |
[4, 148] |
Ἑλληνικὴν
πενίαν,
λαμβάνοντας
πρὸ
ὀφθαλμῶν
|
καὶ |
τὰ
παρὰ
Θηβαίοις
δεῖπνα,
περὶ |
[4, 148] |
(φησὶν
ὅτι
τε
μικρόψυχοι
ἦσαν
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τὴν
τροφὴν
λίχνοι, |
[4, 168] |
ἀναγνοὺς
αὐτοῖς
τὸν
μέγαν
διάκοσμον
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου |
[4, 145] |
βόες
καὶ
ὄνοι
καὶ
ἔλαφοι
|
καὶ |
τὰ
πλεῖστα
πρόβατα·
πολλοὶ
δὲ |
[4, 149] |
καὶ
μίαν
πᾶσι
τράπεζαν
παρασκευάζουσι
|
καὶ |
τὰ
σιτία
πᾶσιν
εἰς
τὸ |
[4, 139] |
ἄρτον
εἰσφέρουσιν
οὔτε
ἄλλα
πέμματα
|
καὶ |
τὰ
τούτοις
ἀκόλουθα
διδόασι
καὶ |
[4, 182] |
Ἀνακρέων
μνημονεύουσι,
καὶ
τὴν
μάγαδιν
|
καὶ |
τὰ
τρίγωνα
καὶ
τὰς
σαμβύκας |
[4, 167] |
βασιλέως
ὅτι
ἄσωτος
ἦν
γράφει
|
καὶ |
τάδε·
Ἀλέξανδρος
μετὰ
τὴν
Τύρου |
[4, 169] |
Ἐν
δὲ
Παρασίτῳ
ὁ
Ἀντιφάνης
|
καὶ |
τάδε
εἴρηκεν·
Ἄλλος
ἐπὶ
τούτῳ |
[4, 163] |
φρόνιμον
ζητοῦντας
ἐν
τοῖς
περιπάτοις
|
καὶ |
ταῖς
διατριβαῖς
ὥσπερ
ἀποδεδρακότα.
Ἄνθρωπ´ |
[4, 167] |
οὐδένα
καὶ
πίνω
Χῖον
οἶνον
|
καὶ |
τἄλλ´
ἀρκούντως
παρασκευάζομαι,
τῶν
ἰδίων |
[4, 148] |
ἀλφίτων
μέδιμνον
καὶ
τυροῦ
πεντάμνουν
|
καὶ |
τἄλλα
τὰ
πρὸς
τὴν
ἄρτυσιν |
[4, 167] |
γὰρ
ὢν
λογίζεσθαι
τὰ
προσιόντα
|
καὶ |
τἀναλισκόμενα
δι´
ἀσχολίαν
οὐκ
ἠδύνατο. |
[4, 150] |
λάχανόν
τι
ἢ
τῶν
ὀσπρίων
|
καὶ |
τάριχος
ἢ
ἰχθύν,
κρέως
δὲ |
[4, 133] |
δ´
ἤσθιον
διὰ
(τὴν)
ἀναστόμωσιν
|
καὶ |
τὰς
δι´
ὄξους
καὶ
νάπυος |
[4, 150] |
οὕτως.
(Κατὰ
τόπους
τῆς
χώρας
|
(καὶ) |
τὰς
ἐπικαιροτάτας
τῶν
ὁδῶν
διέλαβε |
[4, 166] |
αὐτοὺς
δὲ
διὰ
τὰς
συνουσίας
|
καὶ |
τὰς
ἡδονὰς
οὐ
μέλλειν,
ἀλλ´ |
[4, 153] |
ἐν
τῇ
πρώτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
|
καὶ |
τὰς
θεραπαίνας
φησὶ
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 173] |
Δελφοὺς
ὡς
περὶ
τὰς
θυσίας
|
καὶ |
τὰς
θοίνας
διατρίβοντας.
Σῆμος
δ´ |
[4, 140] |
πολιτείᾳ
γράφων
οὕτως·
(Ποιοῦσι
δὲ
|
καὶ |
τὰς
καλουμένας
κοπίδας·
ἐστὶν
δ´ |
[4, 166] |
ἀκρατῶς,
ὃ
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων
|
καὶ |
τὰς
προσόδους
καταμισθοφορῶν
διατετέλεκε.
Καλλίστρατος |
[4, 162] |
Σφοδρίου
τοῦ
κυνικοῦ
τέχνην
ἐρωτικὴν
|
καὶ |
τὰς
Πρωταγορίδου
ἀκροάσεις
ἐρωτικὰς
Περσαίου |
[4, 182] |
τὴν
μάγαδιν
καὶ
τὰ
τρίγωνα
|
καὶ |
τὰς
σαμβύκας
ἀρχαῖα
εἶναι.
Ἐν |
[4, 143] |
(τὴν
δεκάτην
εἰς
τὴν
ἑταιρίαν
|
καὶ |
τὰς
τῆς
πόλεως
προσόδους,
ἃς |
[4, 157] |
κρεαφαγεῖν
τοὺς
μὲν
λογισμοὺς
ἐξαιρεῖ
|
(καὶ |
τὰς
ψυχὰς
ποιεῖται
βραδυτέρας,
ὀργῆς |
[4, 162] |
πηνίκα
τε
εἰσακτέον
τοὺς
ὡραίους
|
καὶ |
τὰς
ὡραίας
εἰς
τὸ
συμπόσιον |
[4, 163] |
κυνὸς
τοῦ
θαλαττίου
ἱστορῶν
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Ἀλλ´
οὐ
πολλοὶ
ἴσασι |
[4, 148] |
τὰ
πρῶτα
μικρά,
καὶ
πάλιν
|
καὶ |
ταῦτα
ἐδωρήσατο.
Τῶν
δ´
ἡγεμόνων |
[4, 129] |
ὅτι
πᾶσι
προὔπιεν,
ἑξῆς
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
(ἤδη
δὲ
ἡμῶν
ἡδέως |
[4, 145] |
ἐπιμελούμενος
δίδωσιν
ἑκάστῳ
τῶν
οἰκετῶν,
|
καὶ |
ταῦτα
λαβὼν
τὴν
καθ´
ἡμέραν |
[4, 146] |
καὶ
χρυσᾶ
καὶ
κρατῆρας
παρετίθεντο,
|
καὶ |
ταῦτα
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
εἰ |
[4, 159] |
εἶναι
νομοθετεῖ
ἀστραγάλους.
Καλῶς
γὰρ
|
καὶ |
ταῦτα
ὁ
Εὐριπίδης
εἴρηκε·
Μὴ |
[4, 153] |
Ἀρσάκει
διέτριψεν
ἀγόμενος
βασιλικῶς,
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Παρὰ
Πάρθοις
ἐν
τοῖς |
[4, 128] |
πλῆθος
ἦν.
(Ἐπεδώκαμεν
οὖν,
φησί,
|
καὶ |
ταῦτα
τοῖς
δούλοις
καὶ
ὡς |
[4, 164] |
οἷ’
ἄττα
βαύζει,
ὡς
εὖ
|
καὶ |
ταχέως
ἀπετίσατο
καὶ
παραχρῆμα.
οὐ |
[4, 165] |
πατρῴαν
οὐσίαν·
οὕτως
συνεστρόγγυλεν
ἰταμῶς
|
καὶ |
ταχύ.
(Καὶ
Κτήσιππος
δ´
ὁ |
[4, 161] |
καθάπερ
αἱ
γυναῖκες,
κατέφαγε
πάμπολλα
|
καὶ |
ταχύτατα,
ἐξὸν
κατὰ
τὸν
αὐτὸν |
[4, 182] |
πρὸς
τὰς
εὐωχίας
χρῶνται.
Διὸ
|
καὶ |
τέρενας
αὐτοὺς
κέκληκεν
ὁ
Ἀνακρέων. |
[4, 174] |
ὑδραύλεως
ἦχος
πάνυ
τι
ἡδὺς
|
καὶ |
τερπνός,
ὡς
πάντας
ἡμᾶς
ἐπιστραφῆναι |
[4, 168] |
φησι
Ποσειδώνιος
ἐν
τῇ
ἐνάτῃ
|
καὶ |
τεσσαρακοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν,
Ἀπίκιόν
τινα |
[4, 149] |
(Θεόπομπος
δ´
ἐν
τῇ
ἕκτῃ
|
καὶ |
τεσσαρακοστῇ
τῶν
Φιλιππικῶν
Οἱ
Ἀρκάδες, |
[4, 133] |
ἀγαθὴν
ἅλμην
ποιεῖς.
Ἤσθιον
δὲ
|
καὶ |
τέττιγας
καὶ
κερκώπας
ἀναστομώσεως
χάριν. |
[4, 183] |
ὀργάνων
καὶ
αὐλῶν
ἐμπείρως
ἔχουσι
|
καὶ |
τεχνικῶς
Ἀλεξανδρεῖς,
καὶ
ἐν
οἷς |
[4, 142] |
τοῖς
μεγέθεσιν
οὕτως
ἐξησκημέναι
πολυτελῶς
|
καὶ |
τῇ
ποικιλίᾳ
διαφόρως
ὥστε
τῶν |
[4, 149] |
χεῖρας,
ἀλλ´
ἀποματτόμενοι
τοῖς
ψωμοῖς
|
καὶ |
τὴν
ἀπομαγδαλίαν
ἕκαστος
ἀπέφερε,
τοῦτο |
[4, 167] |
τῷ
Κιτιεῖ,
(ἅμα
τὸ
χωρίον
|
καὶ |
τὴν
αὑτοῦ
βασιλείαν·
καὶ
λαβὼν |
[4, 174] |
τέ
φασι
μεγάλως.
Τουτονὶ
οὖν
|
καὶ |
τὴν
αὑτοῦ
διδάξαι
γυναῖκα
Θαίδα. |
[4, 155] |
ἐπανιὼν
καὶ
θάψας
τὸν
βασιλέα
|
καὶ |
τὴν
βασίλισσαν
ἐν
Αἰγαίαις
καὶ |
[4, 158] |
αὐτῷ
ἀποτριβομένῳ
ἔλεγεν·
Εἴθ´
ἠδυνάμην
|
καὶ |
τὴν
γαστέρα
τρίψας
τῆς
πείνης |
[4, 148] |
μόνον
ὠνομάζετο
νέος
Διόνυσος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
Διονυσιακὴν
πᾶσαν
ἐνδύνων
στολὴν |
[4, 141] |
εἰδῶσι
τὴν
τῆς
θήρας
φιλοπονίαν
|
καὶ |
τὴν
εἰς
αὐτοὺς
ἐκτένειαν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[4, 152] |
οἰκοῦντες
καὶ
παρὰ
τὴν
ἐντὸς
|
καὶ |
τὴν
ἔξω
θάλασσαν,
καὶ
τούτους |
[4, 146] |
τυκτά,
Ἑλληνιστὶ
δὲ
τέλειον.
Τότε
|
καὶ |
τὴν
κεφαλὴν
σμᾶται
μοῦνον
καὶ |
[4, 182] |
ὧν
Σαπφὼ
καὶ
Ἀνακρέων
μνημονεύουσι,
|
καὶ |
τὴν
μάγαδιν
καὶ
τὰ
τρίγωνα |
[4, 156] |
(Καὶ
τῆς
τραπέζης
παρατεθείσης
ἐδειπνοῦμεν
|
καὶ |
τὴν
μὲν
ἐξηντλοῦμεν
φακῆν,
ἣ |
[4, 158] |
ἐπιχωρίων
τις
εἷς.
Οἶδα
δὲ
|
καὶ |
τὴν
Ὀδυσσέως
τοῦ
φρονιμωτάτου
καὶ |
[4, 154] |
τήν
τε
στολὴν
τὴν
πολεμικὴν
|
καὶ |
τὴν
ὅπλισιν
τὴν
ἀρχαίαν
ὡς |
[4, 132] |
παρασκευῆς,
τὸ
πλῆθος
τῶν
ὀστρέων
|
(καὶ |
τὴν
ποικιλίαν)
προοίμιον
εἰπὼν
δείπνου. |
[4, 149] |
καὶ
βάθρα
πρὸς
τὴν
καθέδραν
|
καὶ |
τὴν
τοιαύτην
ἅπασαν
παρασκευήν,
τὴν |
[4, 153] |
τῶν
ἄλλων
καὶ
κεχωρισμένην
εἶχε
|
καὶ |
τὴν
τράπεζαν
μόνῳ
καθάπερ
ἥρωι |
[4, 146] |
Οἳ
δὲ
τὴν
ὀσφὺν
ἄκραν
|
καὶ |
τὴν
χολήν,
ὅτι
ἔστ´
ἄβρωτα |
[4, 139] |
κίνησιν
ἀρχαικὴν
ὑπὸ
τὸν
αὐλὸν
|
καὶ |
τὴν
ᾠδὴν
ποιοῦνται.
(Τῶν
δὲ |
[4, 170] |
δὲ
τραπεζοποιὸν
τὸν
τραπεζῶν
ἐπιμελητὴν
|
καὶ |
τῆς
ἄλλης
εὐκοσμίας.
Φιλήμων
Παρεισιόντι· |
[4, 167] |
ὢν
ἐληλύθει,
ὑπὸ
τοῦ
βίου
|
καὶ |
τῆς
διαίτης
τῆς
Μακεδονικῆς
ταχέως |
[4, 158] |
τὴν
γαστέρα
τρίψας
τῆς
πείνης
|
καὶ |
τῆς
ἐνδείας
παύσασθαι.
Ὁ
δ´ |
[4, 137] |
ἐν
τετάρτῳ
περὶ
τοῦ
καλοῦ
|
καὶ |
τῆς
ἡδονῆς
φησιν·
Ἐν
Ἀθήναις |
[4, 152] |
τοῖς
πλουτοῦσιν
οἶνος
ἐξ
Ἰταλίας
|
καὶ |
τῆς
Μασσαλιητῶν
χώρας
παρακομιζόμενος,
ἄκρατος |
[4, 168] |
Οὗτος
δ´
ἐστὶν
Ἀπίκιος
ὁ
|
καὶ |
τῆς
φυγῆς
αἴτιος
γενόμενος
(Ῥουτιλίῳ |
[4, 130] |
Νυμφῶν.
(Τοῦ
πότου
δὴ
προιόντος
|
καὶ |
τῆς
ὥρας
ὑποσκιαζούσης
ἀναπεταννύουσι
τὸν |
[4, 151] |
καὶ
ἄλλος
ἱμάτια
τῇ
γυναικί,
|
καὶ |
Τιμασίων
προπίνων
φιάλην
τε
ἀργυρᾶν |
[4, 158] |
καὶ
φακῆν
φρονίμως
ἀρτύσει.
διὸ
|
καὶ |
Τίμων
ὁ
Φλιάσιος
ἔφη·
(Καὶ |
[4, 147] |
ἐπαμυν
εἴπερ
ἐμίν
τε
μέλοι
|
καὶ |
τίν,
μάλα
κεν
κεχαροίμεθ´.
Ἀλλ´ |
[4, 147] |
θοίνας
καλεῖται
παρά
γ´
ἐμὶν
|
καὶ |
τίν,
σαφ´
οἶδα.
Εσταδα
ναὶ |
[4, 133] |
ἡ
κερκώπη
ζῷον
ὅμοιον
τέττιγι
|
καὶ |
τιτιγονίῳ,
ὡς
Σπεύσιππος
παρίστησιν
ἐν |
[4, 145] |
τὸ
μέγεθος
ὥσπερ
ὁ
φόρος
|
καὶ |
τὸ
δεῖπνον
ἐκ
παλαιοῦ
τεταγμένον |
[4, 140] |
πολιτείας.
(Ἔτι
φησὶν
ὁ
Πολέμων
|
καὶ |
τὸ
δεῖπνον
ὑπὸ
τῶν
Λακεδαιμονίων |
[4, 182] |
τρίγωνα
καὶ
κλεψιάμβους
καὶ
σκινδαψοὺς
|
καὶ |
τὸ
ἐννεάχορδον
καλούμενον.
Πλάτων
δ´ |
[4, 169] |
ὁ
Μάγνος
εἴρηκε
τὸ
ἐπεσθίειν
|
καὶ |
τὸ
ἐπιφαγεῖν.
Καὶ
ὁ
Αἰμιλιανὸς |
[4, 138] |
ἰδίως
ἔχον
ἡ
κοπίς,
καθάπερ
|
καὶ |
τὸ
καλούμενον
ἄικλον.
Ἐπὴν
δὲ |
[4, 184] |
βαρὺς
γὰρ
οὗτος·
παρ´
ὃ
|
καὶ |
τὸ
κέρας
αὐτῷ
προσάπτουσιν
ἀναλογοῦν |
[4, 174] |
ὁ
Ἀλκείδης
ἔφη·
Ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
τὸ
ὄργανον
τοῦτο
ἡ
ὕδραυλις, |
[4, 161] |
ὦ
φιλόσοφοι,
οὐδὲν
ἀσκεῖτε,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
πάντων
χαλεπώτατον
λαλεῖτε
περὶ |
[4, 141] |
εἰς
αὐτὴν
τὴν
συνουσίαν,
νομίζοντες
|
καὶ |
τὸ
πλείονα
τῶν
ἱκανῶν
παρασκευάζειν |
[4, 146] |
ἀλλ´
ἑαυτῶν.
Ὁ
λιβανωτὸς
εὐσεβὲς
|
(καὶ |
τὸ
πόπανον·
τοῦτ´
ἔλαβεν
ὁ |
[4, 128] |
βασιλέως
δεῖπνον
Ἀφροδίσια
ἐπιτελοῦντος
Ἀθήνησι
|
καὶ |
τὸ
Πτολεμαίου
τοῦ
βασιλέως.
Δώσομεν |
[4, 161] |
πάντες
οὕτως
οἱ
σοφοὶ
διάγουσι
|
καὶ |
τοιαῦτα
κακοπαθοῦσί
που;
{Α.
Τρυφῶσιν |
[4, 130] |
Ἀρτέμιδες
καὶ
Πᾶνες
καὶ
Ἑρμαῖ
|
καὶ |
τοιαῦτα
πολλὰ
εἴδωλα
ἀργυροῖς
δᾳδουχοῦντα |
[4, 128] |
δὲ
καὶ
φάτται
καὶ
χὴν
|
καὶ |
τοιαύτη
τις
ἄλλη
ἀφθονία
σεσωρευμένη, |
[4, 129] |
τὸν
σκύφον
δῶρον·
τοῦτο
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
ὅσοι
ἂν
πίωσιν |
[4, 145] |
φανεῖται
οἰκονομικῶς
καὶ
ἀκριβῶς
συντεταγμένον
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
Πέρσαις
(τοῖς
ἐν |
[4, 155] |
τὴν
Κύνναν
τὴν
Εὐρυδίκης
μητέρα
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
τιμήσας
οἷς
προσήκει |
[4, 154] |
τινα,
καὶ
πιστωσάμενοι
τὴν
δόσιν
|
καὶ |
τοῖς
ἀναγκαίοις
φίλοις
διαδωρησάμενοι
(ὕπτιοι |
[4, 133] |
βρώματα.
~(Ἐχρῶντο
γὰρ
οἱ
παλαιοὶ
|
καὶ |
τοῖς
εἰς
ἀναστόμωσιν
βρώμασιν
(ὥσπερ |
[4, 168] |
λαμπρὰ
μὲν
ἦν
ἡ
παρασκευὴ
|
καὶ |
τοῖς
εἰσιοῦσι
προσεφέροντο
ποδονιπτῆρες
οἴνου |
[4, 167] |
ζῆν
μὴ
κοσμίως,
ἀλλ´
ἀσώτως
|
καὶ |
τοῖς
λῃσταῖς
παραπλησίως.
(Δοῦρις
δ´ |
[4, 163] |
Ἀσπενδίου
τὴν
ἐξηλλαγμένην
εἰσαγαγόντος
κατασκευὴν
|
καὶ |
τοῖς
Πυθαγορείοις
πεπλησιακέναι
προσποιηθέντος·
πρὸς |
[4, 139] |
δὲ
τῇ
πόλει
κοπίδας
ἄγουσι
|
καὶ |
τοῖς
Τιθηνιδίοις
καλουμένοις
ὑπὲρ
τῶν |
[4, 143] |
τῶν
παρατιθεμένων
ἅπασι·
ἀπονέμουσι
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
υἱοῖς
κατὰ
τὸν
θᾶκον |
[4, 142] |
αὑτούς,
ὥστε
δοκεῖν
τὸν
Ἄρεα
|
καὶ |
τὸν
Ἀκρότατον
εὐτελείᾳ
πάντας
ὑπερβεβληκέναι |
[4, 139] |
καὶ
τὰ
τούτοις
ἀκόλουθα
διδόασι
|
καὶ |
τὸν
εἰς
τὸν
θεὸν
παιᾶνα |
[4, 182] |
Ἰξίονί
φησι·
(Τὸν
δ´
ἡμίοπον
|
(καὶ |
τὸν
ἐλάσσονα)
ταχέως
ὁ
μέγας |
[4, 163] |
πίνων
ὕδωρ·
τὸν
γὰρ
γεωργὸν
|
καὶ |
τὸν
ἔμπορον
κακοῖς.
Ἐγὼ
δὲ |
[4, 151] |
Προπίνω
σοι,
ὦ
Σεύθη,
ἔφη,
|
καὶ |
τὸν
ἵππον
δωροῦμαι,
ἐφ´
οὗ |
[4, 175] |
Σύρων
εὕρημά
φησιν
εἶναι,
ὡς
|
καὶ |
τὸν
καλούμενον
λυροφοίνικα
σαμβύκην.
Τοῦτο |
[4, 139] |
τῶν
κρεῶν
διδόασι
μοίρας
πᾶσι
|
καὶ |
τὸν
καλούμενον
φυσίκιλλον,
ὅς
ἐστιν |
[4, 175] |
μόναυλον
Ὀσίριδος
εἶναι
εὕρημα,
καθάπερ
|
καὶ |
τὸν
καλούμενον
φώτιγγα
πλαγίαυλον,
οὗ |
[4, 155] |
τοῖς
ἐπιβαίνουσι.
Διαλαγχάνειν
οὖν
αὐτοὺς
|
καὶ |
τὸν
λαχόντα
ἔχοντα
δρεπάνιον
ἐπιβαίνειν |
[4, 152] |
στρεφόμενοι.
(Ἔτι
ὁ
Ποσειδώνιος
διηγούμενος
|
καὶ |
τὸν
Λουερνίου
τοῦ
Βιτύιτος
πατρὸς |
[4, 175] |
τῶν
Ἀλεξανδρέων
κατατρέχεις
ὡς
ἀμούσων
|
καὶ |
τὸν
μόναυλον
συνεχῶς
ὀνομάζεις
ἐπιχωριάζοντα |
[4, 153] |
μεληδὸν
ὠπτημένα
καὶ
ἐπιπίνουσι
γάλα
|
καὶ |
τὸν
οἶνον
ἄκρατον.
Καμπανῶν
δέ |
[4, 129] |
ἐπεὶ
πρῶτος
ἔπιες,
ἔχε
πρῶτος
|
καὶ |
τὸν
σκύφον
δῶρον·
τοῦτο
δὲ |
[4, 176] |
μόναυλον.
Ἴδε
ἀπέχεις,
καλὲ
Οὐλπιανέ,
|
καὶ |
τὸν
τῆς
φώτιγγος
μνημονεύοντα·
ὅτι |
[4, 155] |
ἔχοντα
δρεπάνιον
ἐπιβαίνειν
τῷ
λίθῳ
|
καὶ |
τὸν
τράχηλον
εἰς
τὸν
βρόχον |
[4, 170] |
αὐτὸν
εἶναί
φησι
τὸν
τραπεζοκόμον
|
καὶ |
τὸν
ὑπὸ
Ῥωμαίων
καλούμενον
στρούκτωρα, |
[4, 167] |
βιῶναι.
~(Περὶ
δὲ
τῆς
ἀσωτίας
|
καὶ |
τοῦ
βίου
Φιλίππου
καὶ
τῶν |
[4, 149] |
ἱερέων
τοῦ
τε
Πυθίου
Ἀπόλλωνος
|
καὶ |
τοῦ
Διονύσου·
τούτων
γὰρ
ἑκατέρῳ |
[4, 162] |
~(Οὐκ
ἄκαιρον
δ´
ἐστὶν
μνημονεῦσαι
|
καὶ |
τοῦ
εἰς
ὑμᾶς
ποιηθέντος
ἐπιγράμματος, |
[4, 183] |
ὁ
Ἰόβας
καὶ
τοῦ
λυροφοίνικος
|
καὶ |
τοῦ
ἐπιγονείου,
ὃ
νῦν
εἰς |
[4, 160] |
σίλλων)
Οὗτος
γάρ
ἐστιν
ὃς
|
καὶ |
τοῦ
κόγχου
μνημονεύει
ἐν
τῷ |
[4, 183] |
Ἀρτέμιδος.
Μνημονεύει
δ´
ὁ
Ἰόβας
|
καὶ |
τοῦ
λυροφοίνικος
καὶ
τοῦ
ἐπιγονείου, |
[4, 165] |
εἰς
τοσοῦτον
ἦλθεν
ἀσωτίας
ὡς
|
καὶ |
τοῦ
μνήματος
τοῦ
πατρός,
εἰς |
[4, 176] |
παρθενίους
καλουμένους
καὶ
παιδικούς,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
ἀνδρείους,
οἵτινες
καλοῦνται
τέλειοί |
[4, 184] |
οἱ
παιδεύσαντες
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας
|
καὶ |
τοὺς
βαρβάρους,
ἐκλειπούσης
ἤδη
τῆς |
[4, 139] |
ταῖς
λελεγμέναις
ἐπιτελοῦσι.
Θύουσι
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
γαλαθηνοὺς
ὀρθαγορίσκους
καὶ
παρατιθέασιν |
[4, 143] |
μέμνηνται
τῶν
κατὰ
πόλεμον
πράξεων
|
καὶ |
τοὺς
γενομένους
ἄνδρας
ἀγαθοὺς
ἐπαινοῦσι, |
[4, 176] |
ὑπερτέλειοι,
καὶ
τοὺς
κιθαριστηρίους
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
δακτυλικούς.
Τοὺς
γὰρ
ἐλύμους |
[4, 161] |
ἢ
κρέας,
κἂν
μὴ
κατεσθίωσι
|
καὶ |
τοὺς
δακτύλους,
ἐθέλω
κρέμασθαι
δεκάκις. |
[4, 176] |
ἐμπείρως
ἔχουσιν
Ἀλεξανδρεῖς.
Οἴδασι
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
διόπους
ἔτι
τε
μεσοκόπους |
[4, 149] |
ταῖς
ἑστιάσεσιν
ὑποδέχονται
τοὺς
δεσπότας
|
καὶ |
τοὺς
δούλους
καὶ
μίαν
πᾶσι |
[4, 139] |
οἱ
πολῖται
πάντας
τοὺς
γνωρίμους
|
καὶ |
τοὺς
δούλους
τοὺς
ἰδίους·
οὐδεὶς |
[4, 151] |
σοι,
ὦ
Σεύθη,
δίδωμι
ἐμαυτὸν
|
καὶ |
τοὺς
ἐμοὺς
τούτους
ἑταίρους
φίλους |
[4, 138] |
ἐκ
τῆς
ἡμεδαπῆς
ἀφικνουμένους,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
ἐπιδημήσαντας
τῶν
ξένων.
Θύουσι |
[4, 182] |
Θηραμένῃ.
~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΕ'
Οἴδαμεν
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
ἡμιόπους
καλουμένους,
περὶ
ὧν |
[4, 182] |
αὐλόν.
Ὁ
δὲ
Τρύφων
φησὶ
|
καὶ |
τοὺς
καλουμένους
ἐλεφαντίνους
αὐλοὺς
παρὰ |
[4, 176] |
τοὺς
διόπους
ἔτι
τε
μεσοκόπους
|
καὶ |
τοὺς
καλουμένους
ὑποτρήτους.
Τῶν
δ´ |
[4, 130] |
θέσεις
ἀκούων,
θύμα
καὶ
εὔζωμα
|
καὶ |
τοὺς
καλοὺς
ἐσθίων
στρεπτούς,
Λήναια |
[4, 176] |
καλοῦνται
τέλειοί
τε
καὶ
ὑπερτέλειοι,
|
καὶ |
τοὺς
κιθαριστηρίους
δὲ
καὶ
τοὺς |
[4, 166] |
χρόνῳ,
(κᾆθ´
ὡς
ἐκεῖνος
κατέδομαι
|
καὶ |
τοὺς
λίθους
ἁπαξάπαντας,
οὐ
γὰρ |
[4, 168] |
κωλύσοντας.
~(Ὅτι
δὲ
τοὺς
ἀσώτους
|
καὶ |
τοὺς
μὴ
ἔκ
τινος
περιουσίας |
[4, 171] |
δειπνοκλήτορας
ὀνομάζει.
(Ἐκάλουν
δέ,
φησί,
|
καὶ |
τοὺς
προγεύστας
ἐδεάτρους,
ὅτι
προήσθιον |
[4, 171] |
Ὅτι
δ´
εἶχον
οἱ
ἀρχαῖοι
|
καὶ |
τοὺς
προγεύστας
καλουμένους
Ξενοφῶν
ἐν |
[4, 163] |
Μούσαις
θύσας.
φυγοῦσα
γοῦν
σε
|
καὶ |
τοὺς
σοὶ
παραπλησίους
ἡ
Ἀρετὴ |
[4, 173] |
ὕδωρ
παρέχειν
ἐλεοδύτας,
τοὺς
τραπεζοποιοὺς
|
καὶ |
τοὺς
τοιούτους
διακόνους
σημαίνων.
Κρίτων |
[4, 132] |
γ´,
ὦ
βέλτιστε
σύ,
κἀκεῖνο
|
καὶ |
τοῦτ´,
ἀλλ´
ἀδύνατα
βούλομαι·
(οὔτε |
[4, 142] |
οὐ
πλεῖον
ἐδίδοτο
δύο
κυάθων
|
καὶ |
τοῦτο
προσνεύσαντι
προσεφέρετο.
Ἀκρόαμα
δὲ |
[4, 150] |
ἐπαγγείλασθαι
ἑστιᾶσαι
Γαλάτας
πάντας
ἐνιαυτὸν
|
καὶ |
τοῦτο
συντελέσαι
ποιήσαντα
οὕτως.
(Κατὰ |
[4, 175] |
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
Πύλαι
Φοινίκων
εἶναι
|
καὶ |
τοῦτον
εὕρημα.
Λέγει
δ´
οὕτως· |
[4, 152] |
ἐντὸς
καὶ
τὴν
ἔξω
θάλασσαν,
|
καὶ |
τούτους
δὲ
ὀπτοὺς
μετὰ
ἁλῶν |
[4, 171] |
καὶ
ποτοῖς
πιστεύων
διάγει,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τούτων
ἀντὶ
τοῦ
ἀπάρχεσθαι
θεοῖς |
[4, 129] |
στόματος
ἐκριπίζουσαι
γυμναί.
(Ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
τούτων
ἀπηλλάγημεν,
ἐκλαμβάνει
πάλιν
ἡμᾶς |
[4, 150] |
ἰχθύν,
κρέως
δὲ
χοιρείου
βραχύτατον,
|
καὶ |
τούτων
μεταλαμβάνων
κοτύλην
οἴνου.
Γυναικὶ |
[4, 139] |
καὶ
(γαστρὸς
καὶ)
φύσκης
τόμον
|
καὶ |
τραγήματα
σῦκά
τε
ξηρὰ
καὶ |
[4, 142] |
ἐξηλλαγμένων,
ὡς
δ´
αὕτως
οἴνων
|
καὶ |
τραγημάτων.
Καὶ
τούτων
ἦρξαν
οἱ |
[4, 159] |
πίω.
{Β.
Ἰδοὺ
κύλιξ
σοι
|
καὶ |
τράπεζα
καὶ
φακοί.
{Α.
Μή |
[4, 143] |
(Ἦσαν
δὲ
καὶ
ξενικοὶ
θᾶκοι
|
καὶ |
τράπεζα
τρίτη
δεξιᾶς
εἰσιόντων
εἰς |
[4, 138] |
κλίνας
χρυσᾶς
καὶ
ἀργυρᾶς
ἐστρωμένας
|
καὶ |
τραπέζας
ἀργυρᾶς
καὶ
παρασκευὴν
μεγαλοπρεπῆ |
[4, 149] |
πρόβατα
καὶ
μάγειρον
ὑδριαφόρον
τε
|
καὶ |
τραπέζας
καὶ
βάθρα
πρὸς
τὴν |
[4, 172] |
ὁ
Ἀθηναῖος
εἴρηκεν
ὅτι
μαγείρων
|
καὶ |
τραπεζοποιῶν
παρείχοντο
χρείας
τοῖς
παραγινομένοις |
[4, 170] |
μηδὲν
ἄλλ´
ἢ
κρόμμυον
λέποντα
|
καὶ |
τρεῖς
ἁλμάδας.
Καὶ
Ἀριστοφάνης
Πλούτῳ· |
[4, 145] |
δαπανᾶσθαι
εἴκοσι
τάλαντα,
ποτὲ
δὲ
|
καὶ |
τριάκοντα·
οἳ
δὲ
καὶ
πολὺ |
[4, 163] |
πώγωνι
χρήσασθαι
τὸν
Διόδωρον
ἱστορεῖ
|
καὶ |
τρίβωνα
ἀναλαβεῖν
κόμην
τε
φορῆσαι |
[4, 135] |
τρέφει
ὕδωρ
ψῆττά
τε
χονδροφυὴς
|
καὶ |
τρίγλη
μιλτοπάρῃος)
Τῇ
δ´
ἐγὼ |
[4, 182] |
πηκτίδας
καὶ
μαγάδιδας
σαμβύκας
τε
|
καὶ |
τρίγωνα
καὶ
κλεψιάμβους
καὶ
σκινδαψοὺς |
[4, 128] |
ἕτεροι
ἄρτοι
πεπονημένοι
καὶ
περιστεραὶ
|
καὶ |
τρυγόνες
πέρδικές
τε
καὶ
ὅσον |
[4, 138] |
ἅλας
τε
δηλονότι
καὶ
ἐλαίας
|
καὶ |
τυρὸν
καὶ
βολβοὺς
καὶ
λάχανά |
[4, 161] |
δ´
ἑστίασις
ἰσχάδες
καὶ
στέμφυλα
|
(καὶ |
τυρὸς
ἔσται·
ταῦτα
γὰρ
θύειν |
[4, 148] |
τρεῖς
χόας
καὶ
ἀλφίτων
μέδιμνον
|
καὶ |
τυροῦ
πεντάμνουν
καὶ
τἄλλα
τὰ |
[4, 149] |
καιρὸν
γινομένου
ᾠά
τε
δύο
|
καὶ |
τυροῦ
τροφαλὶς
σῦκά
τε
ξηρὰ |
[4, 142] |
ἐφειστήκει
κεκραμένον
ἔχων
τὸ
ποτὸν
|
καὶ |
τῷ
αἰτοῦντι
προσέφερε.
(Τὸν
αὐτὸν |
[4, 157] |
βίων,
ἔλεγεν
ἐνδεδέσθαι
τῷ
σώματι
|
καὶ |
τῷ
δεῦρο
βίῳ
τὰς
ἁπάντων |
[4, 139] |
ἐν
ἀρριχίδι
καὶ
κρέας
ἑκάστῳ,
|
καὶ |
τῷ
νέμοντι
τὰς
μοίρας
ἀκολουθῶν |
[4, 168] |
τῇ
ἑταίρᾳ,
οὐ
τοῖς
ἑταίροις,
|
καὶ |
τῷ
οἴνῳ,
οὐ
τοῖς
συμπόταις. |
[4, 149] |
ἐπωνυμίαν·
ὁμοῦ
δὲ
τῇ
μάζῃ
|
καὶ |
τῷ
τυρῷ
σπλάγχνον
καὶ
ἅλες |
[4, 144] |
κόρος
ἐμπίπτει
τῆς
ἐδωδῆς.
(Ὥστε
|
καὶ |
τῷ
χρόνῳ
τῆς
ἡδονῆς
μειονεκτεῖ |
[4, 149] |
ἑκατέρῳ
διπλοῦς
ὁ
οἶνος
μετὰ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
μερίδων
δίδοται.
Ἔπειτα |
[4, 139] |
καὶ
φασήλους
χλωρούς.
Κοπίζει
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
Σπαρτιατῶν
ὁ
βουλόμενος. |
[4, 145] |
ἅπαντα
μερίδας
ποιήσαντες
τῶν
κρεῶν
|
καὶ |
τῶν
ἄρτων
ἴσας
διαιροῦνται.
Ὥσπερ |
[4, 164] |
ὦ
φιλόσοφοι,
τὴν
αὐτάρκειαν
ἀσπάζεσθε
|
καὶ |
τῶν
δείπνων
τὰ
εὐτελῆ,
τί |
[4, 129] |
ἡσθέντες
ἀνεκροταλίσαμεν
τὸν
νυμφίον
ὡς
|
καὶ |
τῶν
δοθέντων
ἡμῖν
ἀνασεσωσμένων.
Ἔπειτα |
[4, 160] |
περισσοτρύφητος
ὀιζύς.
Διαφόρων
γὰρ
οὐσῶν
|
καὶ |
τῶν
ἐκ
Τέω
μαζῶν
(ὡς |
[4, 160] |
τῶν
ἐκ
Τέω
μαζῶν
(ὡς
|
καὶ |
τῶν
ἐξ
Ἐρετρίας,
ὡς
Σώπατρος |
[4, 139] |
χοροί
τε
νεανίσκων
παμπληθεῖς
εἰσέρχονται
|
καὶ |
τῶν
ἐπιχωρίων
τινὰ
ποιημάτων
ᾄδουσιν, |
[4, 167] |
ἀσωτίας
καὶ
τοῦ
βίου
Φιλίππου
|
καὶ |
τῶν
ἑταίρων
αὐτοῦ
ἐν
τῇ |
[4, 148] |
πάλιν
ἥκοντα
μετὰ
τῶν
φίλων
|
καὶ |
τῶν
ἡγεμόνων·
ὅτε
καὶ
πολλῷ |
[4, 150] |
ἐπί
τε
τούτοις
ἐκ
χαράκων
|
καὶ |
(τῶν)
καλάμων
τῶν
(τε)
οἰσυίνων |
[4, 141] |
Διοσκουρίδης.
~(Περὶ
δὲ
τῶν
καμματίδων
|
καὶ |
τῶν
καμμάτων
Νικοκλῆς
οὕτως
γράφει· |
[4, 139] |
αἶγας,
ἄλλο
δ´
οὐδὲν
ἱερεῖον·
|
~(καὶ |
τῶν
κρεῶν
διδόασι
μοίρας
πᾶσι |
[4, 150] |
τ´
ἀπὸ
τῶν
πόλεων
δέξασθαι
|
καὶ |
τῶν
κωμῶν
μέλλον
ἐπιρρεῖν
πλῆθος. |
[4, 150] |
καὶ
συῶν
καὶ
προβάτων
τε
|
καὶ |
τῶν
λοιπῶν
κτηνῶν
ἑκάστης
ἡμέρας |
[4, 160] |
γάρ·
(Ἐρέτριαν
ὡρμήθημεν
εἰς
λευκάλφιτον)
|
καὶ |
τῶν
Λυδίων
καρυκκῶν
προκρίνει
ἀμφοτέρων |
[4, 141] |
καὶ
ἐπάικλα
αὐτοῖς
οἱ
φιδίται·
|
καὶ |
τῶν
μὲν
ἀγρευομένων
ὑφ´
αὑτῶν |
[4, 164] |
ἄνθρωπος.
Ἐπὶ
τραγῳδίαν
ὥρμηκε
νῦν
|
καὶ |
τῶν
μὲν
ὑποκριτῶν
πολὺ
κράτιστός |
[4, 145] |
τρέφει
βασιλεὺς
τῶν
τε
δορυφόρων
|
καὶ |
τῶν
πελταστῶν,
τούτοις
ἐκφέρεται
εἰς |
[4, 131] |
χάσκοντος
διατειναμένη
διὰ
τοῦ
πρωκτοῦ
|
καὶ |
τῶν
πλευρῶν
διακόψειεν
τὸ
μέτωπον. |
[4, 150] |
τῶν
Γαλατῶν
ἀπὸ
τῶν
κωμῶν
|
καὶ |
τῶν
πόλεων
ἀπέλαυον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 153] |
μεγάλοι
καὶ
καπνιστὰ
κρέα
ἑφθὰ
|
καὶ |
τῶν
προσφάτως
καθιερευθέντων
ὀπτὰ
δαψιλῆ. |
[4, 184] |
μαθεῖν
παρὰ
Ὀλυμπιοδώρῳ
καὶ
Ὀρθαγόρᾳ.
|
καὶ |
τῶν
Πυθαγορικῶν
δὲ
πολλοὶ
τὴν |
[4, 145] |
δὲ
πλεῖστα
τούτων
τῶν
ἱερείων
|
καὶ |
τῶν
σιτίων
οὓς
τρέφει
βασιλεὺς |
[4, 130] |
καὶ
πλακοῦντες
ἕκαστα
γένη,
Κρητικῶν
|
καὶ |
τῶν
σῶν,
(ἑταῖρε
Λυγκεῦ,
Σαμιακῶν |
[4, 144] |
περὶ
τῶν
τοῖς
τυράννοις
παρασκευαζομένων
|
καὶ |
τῶν
τοῖς
ἰδιώταις
εἰς
τροφάς |
[4, 157] |
Εὐρυσθέως
θυσίαν
τινὰ
ἐπιτελοῦντος
συμπαραληφθέντα
|
καὶ |
τῶν
τοῦ
Εὐρυσθέως
υἱῶν
τὰς |
[4, 145] |
καὶ
ἡ
γυνὴ
αὐτῷ
συνδειπνεῖ
|
καὶ |
τῶν
υἱῶν
ἔνιοι.
Καὶ
παρὰ |
[4, 155] |
βασιλέα
ὥστ´
ἐράνου
τε
ἀξιωθῆναι
|
καὶ |
τῶν
φίλων
εἷς
γενέσθαι.
(Δοῦρις |
[4, 148] |
τῶν
Γενεαλογιῶν
μάζας
φησὶν
εἶναι
|
καὶ |
ὕεα
κρέα.
Ἁρμόδιος
δὲ
ὁ |
[4, 156] |
ἕνεκα
νηστείας
ἄκρας.
Ἐπελάθεσθε
δὲ
|
καὶ |
ὑμεῖς
τῶν
τοῦ
ποιητοῦ
καλῶν, |
[4, 183] |
μνημονεύει
οὕτως·
Σεμέλα
δὲ
χορεύει·
|
καὶ |
ὑπᾴδει
σφιν
σοφὸς
κιθάρᾳ
παριαμβίδας· |
[4, 145] |
δ´
ἐπὶ
κλίνης
χρυσόποδος
κατακείμενος·
|
(καὶ |
ὑπερμεθυσθέντες
ἀπέρχονται.
Τὰ
δὲ
πλεῖστα |
[4, 165] |
καθάπερ
καὶ
ὁ
καλὸς
Μάγνος,
|
καὶ |
ὑπερορίους
ἀποδημίας
ποιεῖσθαι
τῆς
γαστρὸς |
[4, 176] |
ἀνδρείους,
οἵτινες
καλοῦνται
τέλειοί
τε
|
καὶ |
ὑπερτέλειοι,
καὶ
τοὺς
κιθαριστηρίους
δὲ |
[4, 155] |
ἀξίωσιν,
καὶ
ἐνδυόμενον
αὐτὸν
κροκωτὸν
|
καὶ |
ὑποδούμενον
Σικυώνια
διατελεῖν
ὀρχούμενον.
Ἀγαθαρχίδης |
[4, 156] |
ἑξῆς
ἀνεβόησε·
Φακός
σε
δαίμων
|
καὶ |
φακὴ
τύχη
λάβοι.
(Ἐμοὶ
δὲ |
[4, 158] |
πάντα
εὖ
ποιήσει
ὁ
σοφὸς
|
καὶ |
φακῆν
φρονίμως
ἀρτύσει.
διὸ
καὶ |
[4, 157] |
συγγραμμάτων
αὐτοῦ
τὸ
περιέχον
λεκίθου
|
καὶ |
φακῆς
σύγκρισιν;
Ὁρῶ
γὰρ
πολλὴν |
[4, 159] |
Ἰδοὺ
κύλιξ
σοι
καὶ
τράπεζα
|
καὶ |
φακοί.
{Α.
Μή
μοι
φακούς, |
[4, 161] |
ἐστι
καὶ
Φάων
καὶ
Φυρόμαχος
|
καὶ |
Φᾶνος,
οἳ
δι´
ἡμέρας
δειπνοῦσι |
[4, 139] |
σῦκά
τε
ξηρὰ
καὶ
κυάμους
|
καὶ |
φασήλους
χλωρούς.
Κοπίζει
δὲ
καὶ |
[4, 128] |
τε
καὶ
νῆσσαι,
προσέτι
δὲ
|
καὶ |
φάτται
καὶ
χὴν
καὶ
τοιαύτη |
[4, 161] |
οἶσθ´
ὅτι
Μελανιππίδης
ἑταῖρός
ἐστι
|
καὶ |
Φάων
καὶ
Φυρόμαχος
καὶ
Φᾶνος, |
[4, 172] |
ποιεῖ,
πλακοῦντας
ὀπτᾷ,
χόνδρον
ἕψει
|
καὶ |
φέρει
μετὰ
τὸ
τάριχος,
εἶτα |
[4, 171] |
προὐτένθευσαν
ἡμέρᾳ
μιᾷ.
Μνημονεύει
αὐτῶν
|
καὶ |
Φερεκράτης
ἐν
Ἀγρίοις·
Μὴ
θαυμάσῃς· |
[4, 138] |
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
καὶ
μύρτα
|
καὶ |
φηγοὺς
σποδιοῦσι
πρὸς
τὸ
πῦρ |
[4, 155] |
ὡς
καὶ
Δοῦρις
ἱστορεῖ,
ὅτι
|
καὶ |
Φίλιππος
ὁ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου
πατὴρ |
[4, 168] |
ἀκολασίαν.
Ἦν
δ´
ὁ
Φῶκος
|
καὶ |
φιλοπότης.
Νικήσαντος
γοῦν
αὐτοῦ
ἵπποις |
[4, 168] |
Ἀρεοπαγῖται
καὶ
ἐκόλαζον,
ἱστόρησαν
Φανόδημος
|
καὶ |
Φιλόχορος
ἄλλοι
τε
πλείους.
Μενέδημον |
[4, 173] |
ἐν
τῷ
λιμένι
ποιήσας
ἄπλουν
|
(καὶ |
φορμιῶσαι
ναῦς
ἀναγκάσας
δύο,
εἰς |
[4, 184] |
Ἀλεξανδρέων
ἀποσφάξας,
οὐκ
ὀλίγους
δὲ
|
καὶ |
φυγαδεύσας
τῶν
κατὰ
τὸν
ἀδελφὸν |
[4, 140] |
δὲ
ἔθος
ἦν
τοῖς
πάλαι
|
καὶ |
φύλλα
δάφνης
τραγηματίζεσθαι
Καλλίας
ἢ |
[4, 161] |
Μελανιππίδης
ἑταῖρός
ἐστι
καὶ
Φάων
|
καὶ |
Φυρόμαχος
καὶ
Φᾶνος,
οἳ
δι´ |
[4, 139] |
ἑκάστῳ
τυρὸν
χλωρὸν
καὶ
(γαστρὸς
|
καὶ) |
φύσκης
τόμον
καὶ
τραγήματα
σῦκά |
[4, 149] |
δὲ
δεῖπνον
ἦν
τοιοῦτο·
τυρὸς
|
καὶ |
φυστὴ
μᾶζα
νόμου
χάριν
ἐπὶ |
[4, 137] |
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν
τιθέναι
τυρὸν
|
καὶ |
φυστὴν
δρυπεπεῖς
τ´
ἐλάας
καὶ |
[4, 139] |
πομπεύουσιν,
ἅπασα
δ´
ἐν
κινήσει
|
καὶ |
χαρᾷ
τῆς
θεωρίας
ἡ
πόλις |
[4, 162] |
Ἦν
δ´
εὔστοχος
ὁ
Κτησίβιος
|
καὶ |
χαρίεις
περὶ
τὸ
γελοῖον·
~(διὸ |
[4, 128] |
νῆσσαι,
προσέτι
δὲ
καὶ
φάτται
|
καὶ |
χὴν
καὶ
τοιαύτη
τις
ἄλλη |
[4, 145] |
ἐστὶν
δὲ
τὸ
ζῷον
μέγα
|
καὶ |
χῆνες
καὶ
ἀλεκτρυόνες.
Καὶ
μέτρια |
[4, 128] |
ἐφ´
ᾧ
πάλιν
ἄρτος
μέγας
|
καὶ |
χῆνες
καὶ
λαγωοὶ
καὶ
ἔριφοι |
[4, 146] |
ἐδαπάνησε·
καὶ
γὰρ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
|
καὶ |
χρυσᾶ
καὶ
κρατῆρας
παρετίθεντο,
καὶ |
[4, 130] |
τοὺς
καλοὺς
ἐσθίων
στρεπτούς,
Λήναια
|
καὶ |
Χύτρους
θεωρῶν.
Ἡμεῖς
δ´
ἐκ |
[4, 167] |
ἀποστέλλων
ἄλλας
τε
δωρεὰς
ἔδωκε
|
καὶ |
χωρίον
ὃ
ᾐτήσατο.
Πρότερον
δὲ |
[4, 145] |
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
ᾄδουσί
τε
|
καὶ |
ψάλλουσιν
αἱ
παλλακαὶ
αὐτῷ,
καὶ |
[4, 146] |
δέκα,
αὐλητρίδας
δὲ
καὶ
μύρον
|
καὶ |
ψαλτρίας
ταύτας
Θάσιον,
ἐγχέλεις,
τυρόν, |
[4, 171] |
προτενθῶν
Δορπία
καλουμένη.
Εὑρίσκω
δὲ
|
καὶ |
ψήφισμα
ἐπὶ
Κηφισοδώρου
ἄρχοντος
Ἀθήνησι |
[4, 128] |
αὐτῇ
γεγραμμένα
διατριβῆς
ἕνεκα
νῦν
|
καὶ |
ψυχαγωγίας.
(Ἐν
Μακεδονίᾳ,
ὡς
ἔφην, |
[4, 133] |
ἑνὶ
δὲ
τρὺξ
ὄξεος
ἰκμάζουσα
|
καὶ |
ὠμοτέρην
ἐπὶ
κόρσην
ὥριον
ἁλμαίην |
[4, 141] |
οἵ
γε
πλούσιοι
καὶ
ἄρτον
|
καὶ |
ὧν
ἂν
ὥρα
ἐκ
τῶν |
[4, 128] |
φησί,
καὶ
ταῦτα
τοῖς
δούλοις
|
καὶ |
ὡς
ἄδην
εἴχομεν
βρώσεως
ἐχερνιψάμεθα. |
[4, 161] |
λαλεῖτε
περὶ
ὧν
οὐκ
οἴδατε
|
καὶ |
ὡς
κοσμίως
ἐσθίοντες
ποιεῖτε
τὴν |
[4, 153] |
Ἀρσάκει
ᾐχμαλωτίσθη
ὑπὸ
τοῦ
βαρβάρου
|
καὶ |
ὡς
πολὺν
χρόνον
παρὰ
τῷ |
[4, 129] |
νῆτται
καὶ
συκαλλίδων
πλῆθος
ἄπειρον
|
καὶ |
ᾠῶν
ἐπικεχυμέναι
λέκιθοι
καὶ
ὄστρεα |