Alphabétiquement     [«   »]
καθὼς 3
Καί 1
Καὶ 97
καὶ 857
καί 4
Καινεῖ 1
καινὴν 2
Fréquences     [«    »]
313 δ´
434 δὲ
418 ἐν
857 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

καὶ


Livre, pages
[4, 171]   λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν δὲ  καὶ   ἀγοραστὴν τὸν τὰ ὄψα ὠνούμενον,
[4, 171]   οὑτωσὶ λέγων· Διάκονον δ´ ἂν  καὶ   ἀγοραστὴν τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα
[4, 167]   γὰρ ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην  καὶ   ἀδικῶ οὐδένα καὶ πίνω Χῖον
[4, 171]   τοὺς βουλευτὰς τὰς ἡμέρας ἅσπερ  καὶ   αἱ ἄλλαι ἀρχαὶ αἱ ἀφεταὶ
[4, 167]   καὶ αἱ στρατεῖαι, τὰ δὲ  καὶ   αἱ πολυτέλειαι θρασεῖς αὐτοὺς εἶναι
[4, 167]   (Τὰ μὲν γὰρ οἱ πόλεμοι  καὶ   αἱ στρατεῖαι, τὰ δὲ καὶ
[4, 151]   τὰ αὐτὰ ἐποίουν, καθ´ οὓς  καὶ   αἱ τράπεζαι ἔκειντο. Ἀρκὰς δέ
[4, 167]   κατεγήρασεν ἐν Ἀμαθοῦντι. Τοιοῦτος ἐγένετο  καὶ   Αἰθίοψ Κορίνθιος, ὥς φησι
[4, 137]   γινομένων δείπνων ἐν Λυκείῳ τε  καὶ   Ἀκαδημείᾳ, τοῦ μὲν εἰς τὴν
[4, 133]   ὑδάτεσσι. Τμῆγε δὲ γογγυλίδος ῥίζας  καὶ   ἀκαρφέα φλοιὸν ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας,
[4, 144]   αὐτὰ παρατίθεσθαι ζῶντα λαμπρῶς. Διὸ  καὶ   ἀκούσαντα Ἀρταξέρξην εἰπεῖν ὅτι οὕτως
[4, 167]   μνημονεύει Ἀρχίλοχος. Ὑπὸ φιληδονίας γὰρ  καὶ   ἀκρασίας καὶ οὗτος μετ´ Ἀρχίου
[4, 145]   εἶναι, ἐξεταζόμενον δὲ φανεῖται οἰκονομικῶς  καὶ   ἀκριβῶς συντεταγμένον καὶ τοῖς ἄλλοις
[4, 142]   μικρὸν πρὸ Κλεομένους βασιλεύσαντες Ἄρευς  καὶ   Ἀκρότατος αὐλικὴν ἐξουσίαν ζηλώσαντες· οὓς
[4, 164]   τε ἐσθῆτι ἀμφιεννυμένων καὶ λουτροῖς  καὶ   ἀλείμμασι κουρᾷ τε τῇ συνήθει
[4, 145]   τὸ ζῷον μέγα καὶ χῆνες  καὶ   ἀλεκτρυόνες. Καὶ μέτρια μὲν αὐτῶν
[4, 159]   πλούσιος. Μήποτε τοῦ αὐτοῦ μνημονεύει  καὶ   Ἄλεξις ἐν Θηβαίοις λέγων ὧδε·
[4, 164]   ἡμᾶς θέμις) δῆλον ἐξ ὧν  καὶ   Ἄλεξις ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Λίνῳ
[4, 182]   τῷ περὶ αὐλῶν, ἔτι δὲ  καὶ   Ἄλεξις ὧν καὶ αὐτὸς ἐν
[4, 149]   μάζῃ καὶ τῷ τυρῷ σπλάγχνον  καὶ   ἅλες προσφαγεῖν. (Καθαγισάντων δὲ ταῦτα
[4, 182]   κέκληκεν Ἀνακρέων. (Οἶδα δὲ  καὶ   ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν τε
[4, 148]   ἑψητοὺς καὶ ἀφύας καὶ ἐγκρασιχόλους  καὶ   ἀλλᾶντας καὶ σχελίδας καὶ ἔτνος·
[4, 129]   ἐλάβομεν χρυσᾶς, διπλασίους τῶν πρότερον,  καὶ   ἄλλο διλήκυθον μύρου. Ἡσυχίας δὲ
[4, 136]   ἄρ´ ἄθικτος ἔην, πόθεον δὲ  καὶ   ἄλλοι. Κωλῆν δ´ ὡς ἔιδον,
[4, 151]   παῖδα εἰσαγαγὼν οὕτως ἐδωρήσατο προπίνων  καὶ   ἄλλος ἱμάτια τῇ γυναικί, καὶ
[4, 169]   σου τὴν νίκην; Οἶδα δὲ  καὶ   ἄλλους ἀσώτους πολλούς, περὶ ὧν
[4, 184]   ζωγράφων, παιδοτριβῶν τε καὶ ἰατρῶν  καὶ   ἄλλων πολλῶν τεχνιτῶν· οἳ διὰ
[4, 168]   ἑκάστης κατιόντες εἰς τὸν μυλῶνα  καὶ   ἀλοῦντες δύο δραχμὰς ἀμφότεροι λαμβάνουσι,
[4, 148]   τῆς ἡμέρας οἴνου τρεῖς χόας  καὶ   ἀλφίτων μέδιμνον καὶ τυροῦ πεντάμνουν
[4, 173]   μέχρι νῦν τινες αὐτῶν Χοίρακοι  καὶ   Ἀμνοὶ καὶ Ἀρτυσίλεῳ καὶ Σήσαμοι
[4, 135]   οὔρεσιν ἐξεπεφύκει Πίνας ἦλθε φέρων  καὶ   ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς κατὰ φυκότριχος
[4, 175]   Ἰβύκου τοῦ Ῥηγίνου ποιητοῦ, ὡς  καὶ   Ἀνακρέοντος τὸ βάρβιτον. Ἐπεὶ δὲ
[4, 182]   βάρωμον καὶ βάρβιτον, ὧν Σαπφὼ  καὶ   Ἀνακρέων μνημονεύουσι, καὶ τὴν μάγαδιν
[4, 176]   παρ´ ἡμῖν ἰδιώτης προσέτι τε  καὶ   ἀναλφάβητος οὕτως ἐστὶ συνήθης ὡς
[4, 183]   τινάσσων, οἰσύινον προμάλοιο τετυγμένον αἰζήεντος·  καὶ   Ἀναξίλας ἐν Λυροποιῷ· Ἐγὼ δὲ
[4, 130]   κύκλῳ ὀθόναις διείληπτο πάντα λευκαῖς·  καὶ   ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν λάθρᾳ κατὰ
[4, 144]   τὴν τράπεζαν ἀπὸ βοῶν ἀρξάμενον·  καὶ   ἀναχθέντα αἰχμάλωτον ὡς βασιλέα καὶ
[4, 138]   ταλαίπωρον ἔχοντας. Φασὶ δέ τινες  καὶ   ἄνδρα Συβαρίτην ἐπιδημήσαντα τῇ Σπάρτῃ
[4, 149]   Γενναῖος γὰρ τοιοῦτος ἐκρίνετο  καὶ   ἀνδρώδης ὑπάρχειν· θαυμαστὸν γὰρ ἦν
[4, 146]   μὲν μετὰ ἀνδρῶν μυρίων πεντακισχιλίων,  καὶ   ἀνηλίσκετο εἰς τὸ δεῖπνον τάλαντα
[4, 135]   ἀθλητῆρες, οἷοι ἄρ´ Ἀστυάναξ τε  καὶ   Ἀντήνωρ ἐγένοντο, ῥηιδίως ἐπ´ ἄμαξαν
[4, 134]   τοῦ ξύλου λαβών. Μήποτε δὲ  καὶ   Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ κατὰ τὸ
[4, 130]   τὸ προκείμενον τοῦτο συμπόσιον; Ὁπότε  καὶ   Ἀντιφάνης κωμῳδιοποιὸς ἐν Οἰνομάῳ
[4, 163]   τρόπον ἔζη, κομῶν καὶ ῥυπῶν  καὶ   ἀνυποδητῶν. (Ὅθεν καὶ Πυθαγορικὸν τὸ
[4, 136]   ἐφέντες ἐν στόμασίν τ´ ἔθεσαν  καὶ   ἀπήγαγον ἄλλυδις ἄλλον. Τῶν δ´
[4, 152]   χερσὶν ἀμφοτέραις αἴροντες ὅλα μέλη  καὶ   ἀποδάκνοντες, ἐὰν δὲ τι
[4, 183]   Ῥωμαίους μουσομανεῖν ὡς τοὺς πολλοὺς  καὶ   ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα. Μνημονεύει
[4, 145]   ἑκάστῳ τῶν συνδείπνων τοῦ βασιλέως,  καὶ   ἀποφέρεται ἕκαστος αὐτῶν τι
[4, 151]   διώκων ὃν ἂν θέλῃς αἱρήσεις  καὶ   ἀποχωρῶν οὐ μὴ δείσῃς τὸν
[4, 174]   οἱ αὐλοὶ εἰς τὸ ὕδωρ  καὶ   ἀρασσομένου τοῦ ὕδατος ὑπό τινος
[4, 138]   τὸν Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς  καὶ   ἀργυρᾶς ἐστρωμένας καὶ τραπέζας ἀργυρᾶς
[4, 152]   τῶν πεδίων καὶ διασπείρειν χρυσίον  καὶ   ἀργύριον ταῖς ἀκολουθούσαις τῶν Κελτῶν
[4, 129]   γένη συνηθροισμένων, ἅπασί τε προσεδόθη  καὶ   ἀργυροῦν ἀρτοφόρον ἄρτων Καππαδοκίων, ὧν
[4, 129]   πάλιν καὶ διλήκυθον μύρου χρυσοῦν  καὶ   ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. Ἡσυχίας
[4, 138]   τὴν τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν (χρυσῷ  καὶ   ἀργύρῳ καὶ παραπετάσμασι ποικίλοις κατεσκευασμένην
[4, 140]   καὶ Διοσκουρίδης ἐν βʹ πολιτείας  καὶ   Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ προτέρῳ καὶ
[4, 146]   δὲ Ξέρξης δὶς ἐσιτέετο μεταλαμβάνων  καὶ   ἄριστον, ἀνάστατοι ἂν ἐγεγόνεσαν αἱ
[4, 154]   ἦν τὸ περὶ τοὺς μονομάχους  καὶ   Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν Φοινίσσαις οὕτως·
[4, 173]   ἐκαρύκκευον. Εἰς ταῦτα δὲ ἀποβλέπων  καὶ   Ἀριστοφάνης ἔφη· Ἀλλ´ Δελφῶν
[4, 140]   θέαν. ~(Τῆς δὲ κοπίδος μνημονεύει  καὶ   Ἀριστοφάνης Φιλύλλιος ἐν ταῖς
[4, 154]   φησί, τὰ πολεμικὰ οἱ Μαντινεῖς  καὶ   Ἀρκάδες, τήν τε στολὴν τὴν
[4, 147]   κρέ´ ὀπτά τ´ ἐρίφων τε  καὶ   ἀρνῶν, θ´ ὑπερωμόκρεως χορδὰ
[4, 130]   σχασθέντων τῶν φραγμάτων καὶ Ἔρωτες  καὶ   Ἀρτέμιδες καὶ Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ
[4, 151]   ὅσον εἴκοσι κρεῶν μεστοὶ νενεμημένων  καὶ   ἄρτοι ζύμητες μεγάλοι προσπεπερονημένοι ἦσαν
[4, 145]   (καταλείπεται δὲ τὰ πλεῖστα κρέα  καὶ   ἄρτοι) τῆς τραπέζης ἐπιμελούμενος
[4, 141]   μὴν ἀλλ´ οἵ γε πλούσιοι  καὶ   ἄρτον καὶ ὧν ἂν ὥρα
[4, 140]   προφυράματα τῶν μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης  καὶ   ἄρτους δὲ καὶ ζωμόν τινα
[4, 149]   τ´ ἐγχεῖν πλείω καὶ μάζας  (καὶ   ἄρτους παραβάλλειν. Γενναῖος γὰρ
[4, 129]   Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν  καὶ   ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα
[4, 173]   τινες αὐτῶν Χοίρακοι καὶ Ἀμνοὶ  καὶ   Ἀρτυσίλεῳ καὶ Σήσαμοι καὶ Ἀρτυσίτραγοι
[4, 173]   Ἀμνοὶ καὶ Ἀρτυσίλεῳ καὶ Σήσαμοι  καὶ   Ἀρτυσίτραγοι καὶ Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι,
[4, 184]   αὐλητικὴν ἤσκησαν, ὡς Εὐφράνωρ τε  καὶ   Ἀρχύτας Φιλόλαός τε ἄλλοι τε
[4, 168]   ἄλλοι τε πλείους. Μενέδημον γοῦν  καὶ   Ἀσκληπιάδην τοὺς φιλοσόφους νέους ὄντας
[4, 130]   τῶν σῶν, (ἑταῖρε Λυγκεῦ, Σαμιακῶν  καὶ   Ἀττικῶν αὐταῖς ταῖς ἰδίαις τῶν
[4, 160]   καρύκκη Λυδῶν, λειτῇ δὲ  καὶ   αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων
[4, 184]   σύριγγα μέν φησιν εὑρεῖν Μαρσύαν  καὶ   αὐλὸν ἐν Κελαιναῖς, τῶν πρότερον
[4, 183]   οὖν τούτων τῶν προειρημένων ὀργάνων  καὶ   αὐλῶν ἐμπείρως ἔχουσι καὶ τεχνικῶς
[4, 128]   βασιλέως. Δώσομεν δέ σοι ἡμεῖς  καὶ   αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ δὲ
[4, 162]   Ἀντιγόνου τὸν Ἀκροκόρινθον κωθωνιζόμενος ἐξέπεσεν  καὶ   αὐτῆς τῆς Κορίνθου, καταστρατηγηθεὶς ὑπὸ
[4, 144]   ἐσθίειν τῶν ἰδιωτῶν ὅτι δοκοῦσι  καὶ   αὐτοὶ ἥδιον ἂν δειπνῆσαι τὸ
[4, 146]   ἵνα μὴ δὶς πορεύωνται, ἀλλὰ  καὶ   αὐτοὶ τοὺς συνδείπνους ὑποδέχωνται. (Ἡρόδοτος
[4, 148]   ἕλιξιν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Ἱστορεῖ δὲ  καὶ   αὐτὸν τὸν Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις
[4, 168]   (Ἐπιδόσεων δέ ποτε γινομένων παρελθὼν  καὶ   αὐτὸς εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἔφη
[4, 182]   ἔτι δὲ καὶ Ἄλεξις ὧν  καὶ   αὐτὸς ἐν τῷ περὶ αὐλῶν.
[4, 160]   καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος  καὶ   αὐτὸς ἔφη· ἄνδρες κύνες
[4, 155]   μόνον οἱ βασιλέως φίλοι, ἀλλὰ  καὶ   αὐτὸς βασιλεύς. Ἐπεὶ δὲ
[4, 166]   φησίν, Καλλικράτους δημαγωγὸς  καὶ   αὐτὸς πρὸς μὲν τὰς ἡδονὰς
[4, 130]   Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Ἀχαρνεῦσι  καὶ   αὐτὸς τῶν βαρβάρων ἐμφανίζων τὴν
[4, 168]   φωνῇ. Περὶ δὲ Ἀπικίου τοῦ  καὶ   αὐτοῦ ἐπὶ ἀσωτίᾳ διαβοήτου ἐν
[4, 175]   τὸν καλούμενον φώτιγγα πλαγίαυλον, οὗ  καὶ   αὐτοῦ παραστήσομαι μνημονεύοντα ἐλλόγιμον ἄνδρα.
[4, 176]   ἀκούομεν τοὺς Φρυγίους, ὧν  καὶ   αὐτῶν ἐμπείρως ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖς. Οἴδασι
[4, 148]   τοῖς δείπνοις θρῖα καὶ ἑψητοὺς  καὶ   ἀφύας καὶ ἐγκρασιχόλους καὶ ἀλλᾶντας
[4, 149]   μάγειρον ὑδριαφόρον τε καὶ τραπέζας  καὶ   βάθρα πρὸς τὴν καθέδραν καὶ
[4, 174]   Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ Κορίννῃ  καὶ   Βακχυλίδῃ ἔστιν εὑρεῖν. Ὀνομάζονται δὲ
[4, 182]   χρῶνται ὀργάνῳ. (Τὸν γὰρ βάρωμον  καὶ   βάρβιτον, ὧν Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέων
[4, 182]   παλαιομάγαδις ὀνομαζόμενος ἐν ταὐτῷ ὀξὺν  καὶ   βαρὺν φθόγγον ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης
[4, 169]   λέγει ἐν τούτοις· Τρυβλία δὲ  καὶ   βατάνια καὶ κακκάβια καὶ λοπάδια
[4, 169]   οἶδα. Εὔβουλος δ´ ἐν Ἴωνι  καὶ   βατάνια καὶ πατάνια λέγει ἐν
[4, 166]   οὐδὲ μύρον εἶχον, ἀλλὰ νῦν·  καὶ   βάψομαι καὶ παρατιλοῦμαι νὴ Δία
[4, 170]   λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν με  καὶ   βοᾶν, ἄν του δέωμαι. Δεῖπνον
[4, 145]   εἰσὶ καὶ ἵπποι καὶ κάμηλοι  καὶ   βόες καὶ ὄνοι καὶ ἔλαφοι
[4, 138]   δηλονότι καὶ ἐλαίας καὶ τυρὸν  καὶ   βολβοὺς καὶ λάχανά γε οἷα
[4, 134]   ἔσθειν δ´ ἀμύλοισιν ὁμοίους Τάων  καὶ   Βορέης ἠράσσατο πεσσομενάων· αὐτὸς δὲ
[4, 172]   μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον  καὶ   βότρυς· δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη
[4, 176]   τραχήλους, ὄνους ἐφελκόμενοι γέμοντας οἴνου  καὶ   βρωμάτων παντοδαπῶν, (οἷς παρέκειτο φωτίγγια
[4, 142]   ἦλθον ποτηρίων τ´ ἐκθέσεις πολλῶν  καὶ   βρωμάτων παντοδαπῶς πεποιημένων παραθέσεις, (ἔτι
[4, 147]   δὲ ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν μέλι  καὶ   γάλα σύμπακτον, τό κε τυρὸν
[4, 146]   (τῶν ἀστῶν ἀνὴρ δόκιμος ἐδαπάνησε·  καὶ   γὰρ ἐκπώματα ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ
[4, 152]   ἀμβίκοις, κεραμέοις ἀργυροῖς·  (καὶ   γὰρ τοὺς πίνακας ἐφ´ ὧν
[4, 139]   τῶν συνιόντων ἑκάστῳ τυρὸν χλωρὸν  καὶ   (γαστρὸς καὶ) φύσκης τόμον καὶ
[4, 166]   βάψομαι καὶ παρατιλοῦμαι νὴ Δία  καὶ   γενήσομαι Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος, ἐν
[4, 153]   ῥάβδοις καὶ ἱμᾶσιν ἀστραγαλωτοῖς μαστιγοῦται  καὶ   γενόμενος αἱμόφυρτος τὸν τιμωρησάμενον ὡς
[4, 131]   τε φέρειν ἐν χοὶ χρυσῇ  καὶ   γευόμενον τῶν κρατήρων πρότερον μεθύειν
[4, 141]   τε ἑκάστη σκιὰς φρατρίας τρεῖς  καὶ   γίνεται τῶν Καρνείων ἑορτὴ
[4, 173]   ἀπὸ τῶν πράξεων ὀνόματα (Μαγίδες  καὶ   Γογγύλοι, ἐπειδὴ τὰς μάζας, φησὶν
[4, 174]   αὐλοῖς σπιθαμιαίοις τὸ μέγεθος, ὀξὺ  καὶ   γοερὸν φθεγγομένοις. Τούτοις δὲ καὶ
[4, 145]   πλεῖστα βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ  καὶ   δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ καὶ
[4, 143]   οἱ κατὰ τὴν κοινὴν τράπεζαν,  καὶ   δειπνήσασιν ἄλλο παρατίθεται. (Τοῖς δὲ
[4, 146]   οἱ ὑποδεχόμενοι Ἑλλήνων τὸν βασιλέα  καὶ   δειπνίζοντες Ξέρξην ἐς πᾶν κακοῦ
[4, 139]   παμπληθῆ θύουσι τὴν ἡμέραν ταύτην  καὶ   δειπνίζουσιν οἱ πολῖται πάντας τοὺς
[4, 146]   σφετέρων δεξαμένοις τὴν Ξέρξεω στρατιὰν  καὶ   δειπνίσασι τετρακόσια τάλαντα ἀργυρίου Ἀντίπατρος
[4, 151]   βασιλέα. Ξενοφῶν δὲ ἀνέστη θαρσαλέως  καὶ   δεξάμενος τὸ κέρας εἶπεν· Ἐγώ
[4, 167]   (Εἰς τοσοῦτον δ´ ἀσωτίας ἐληλύθει  καὶ   Δημήτριος Δημητρίου τοῦ Φαληρέως
[4, 172]   ἔχουσι μισθὸν καὶ μάγειροι δώδεκα  καὶ   δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας. Μένανδρος
[4, 166]   σχεδὸν καθ´ ἕκαστον μῆνα βουθυτεῖ  καὶ   δημοσίας ἑστιάσεις ποιεῖται. (Τὸ δὲ
[4, 152]   δ´ οὐ χρῶνται διὰ σπάνιν  καὶ   διὰ τὸ ἀσύνηθες ἀηδὲς αὐτοῖς
[4, 139]   Λάκωνες ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας συντελοῦσι  καὶ   διὰ τὸ πένθος τὸ γενόμενον
[4, 152]   ἅρματι φέρεσθαι διὰ τῶν πεδίων  καὶ   διασπείρειν χρυσίον καὶ ἀργύριον ταῖς
[4, 145]   λελουμένοι διακονοῦσιν ἐσθῆτας καλὰς ἔχοντες  καὶ   διατρίβουσι σχεδὸν τὸ ἥμισυ τῆς
[4, 147]   φησί, καὶ οἱ τοῖχοι ἁλουργέσι  καὶ   διαχρύσοις ἐμπεπετασμένοι ὕφεσι. Καὶ δώδεκα
[4, 183]   φησίν· Ὅς καλῶς μὲν τυμπανίζει  καὶ   διαψάλλει τριγώνοις. Τοῦ δὲ καλουμένου
[4, 167]   προχείρως ἅπαντα ποιῶν καὶ κτώμενος  καὶ   διδούς. Στρατιώτης γὰρ ὢν λογίζεσθαι
[4, 157]   τὰς ἁπάντων ψυχὰς τιμωρίας χάριν,  καὶ   διείπασθαι τὸν θεὸν ὡς εἰ
[4, 151]   κειμένους ἄρτους διέκλα κατὰ μικρὰ  καὶ   διερρίπτει οἷς αὐτῷ ἐδόκει καὶ
[4, 129]   ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. Ἔπειτα στέφανοι πάλιν  καὶ   διλήκυθον μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν
[4, 146]   Περσῶν βασιλεύς, ὥς φησι Κτησίας  καὶ   Δίνων ἐν τοῖς Περσικοῖς, ἐδείπνει
[4, 149]   πρυτανείῳ δειπνοῦσι γενεθλίοις Ἑστίας Πρυτανίτιδος  καὶ   Διονυσίοις, ἔτι δὲ τῇ τοῦ
[4, 140]   ἱστορεῖ ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ  καὶ   Διοσκουρίδης ἐν βʹ πολιτείας καὶ
[4, 140]   εἰς ἐπάικλα. Τὰ ὅμοια ἱστορεῖ  καὶ   Διοσκουρίδης. ~(Περὶ δὲ τῶν καμματίδων
[4, 151]   τὸν ἵππον δωροῦμαι, ἐφ´ οὗ  καὶ   διώκων ὃν ἂν θέλῃς αἱρήσεις
[4, 153]   στρωμναὶ καὶ ἐκπώματα ἀργυρᾶ παντοδαπά,  καὶ   δούλων πλῆθος εὐπρεπῶν παρέστηκεν ἐσθήσεσι
[4, 128]   χρόνοις μὲν γέγονε κατὰ Λυγκέα  καὶ   Δοῦριν τοὺς Σαμίους, Θεοφράστου δὲ
[4, 155]   Ἐπιλελησμένοι δ´ ἦσαν οὗτοι, ὡς  καὶ   Δοῦρις ἱστορεῖ, ὅτι καὶ Φίλιππος
[4, 140]   Ἀπέλλω, εἷ βάρακες πολλαὶ κἄρτοι  καὶ   δωμός τοι μάλα ἁδύς, διαρρήδην
[4, 183]   Ἀλέξανδρος Κυθήριος συνεπλήρωσε χορδαῖς  καὶ   ἐγγηράσας τῇ Ἐφεσίων πόλει ὡς
[4, 148]   θρῖα καὶ ἑψητοὺς καὶ ἀφύας  καὶ   ἐγκρασιχόλους καὶ ἀλλᾶντας καὶ σχελίδας
[4, 172]   παρθένῳ δῶρα (Σασαμίδας χόνδρον τε  καὶ   ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα καὶ
[4, 152]   μὲν οὖν ἐν τῇ τρίτῃ  καὶ   εἰκοστῇ ἱστόρησεν. Ἐν δὲ τῇ
[4, 154]   πυκτεύειν. (Ποσειδώνιος δ´ ἐν τρίτῃ  καὶ   εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν Κελτοί, φησίν,
[4, 174]   αὐτὸς ἱστορεῖ κἀν τῷ τετάρτῳ  καὶ   εἰκοστῷ τῆς αὐτῆς πραγματείας Δαίτην
[4, 173]   Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί ῥ´ ὤπτησε  καὶ   εἰν ἐλεοῖσιν ἔθηκε. (Ὅθεν καὶ
[4, 168]   τῶν μυλωθρῶν. (Ἐλθόντος δ´ ἐκείνου  καὶ   εἰπόντος ὅτι νυκτὸς ἑκάστης κατιόντες
[4, 148]   ταῦτ´ ἔφη πάντα δωρεῖσθαι αὐτῷ  καὶ   εἰς αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι πάλιν
[4, 155]   αὐτὸς βασιλεύς. Ἐπεὶ δὲ  καὶ   εἰς Ἡγησιάνακτα τὸν Ἀλεξανδρέα ἀπὸ
[4, 152]   ὄξους καὶ κυμίνου· τοῦτο δὲ  καὶ   εἰς τὸ ποτὸν ἐμβάλλουσιν. Ἐλαίῳ
[4, 155]   ἔνδοξοι καὶ οἱ ἡγεμόνες ἐμονομάχουν  καὶ   ἐκ προκλήσεως τοῦτ´ ἐποίουν ἐν
[4, 154]   δὲ καὶ μέχρι τραύματος προίασιν  καὶ   ἐκ τούτου ἐρεθισθέντες, ἐὰν μὴ
[4, 173]   περιτέμνοντες δῆλον ὡς ἐμαγείρευον αὐτὰ  καὶ   ἐκαρύκκευον. Εἰς ταῦτα δὲ ἀποβλέπων
[4, 128]   ἑκάστῳ μία δωρεά. Προεστεφανώκει δὲ  καὶ   ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν στλεγγίδι χρυσῇ·
[4, 128]   τοιαύτη τις ἄλλη ἀφθονία σεσωρευμένη,  καὶ   ἕκαστος λαβὼν (σὺν) αὐτῷ πίνακι
[4, 129]   λέκιθοι καὶ ὄστρεα (καὶ κτένες·  καὶ   ἑκάστῳ πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη.
[4, 129]   ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας,  καὶ   ἑκάστῳ προσέδωκαν. Ἔπειτ´ εἰσφέρεται πλοῦτος
[4, 168]   τὸ παλαιὸν ἀνεκαλοῦντο οἱ Ἀρεοπαγῖται  καὶ   ἐκόλαζον, ἱστόρησαν Φανόδημος καὶ Φιλόχορος
[4, 153]   πολυτελεῖς παρασκευάζονται ἀνθιναί τε στρωμναὶ  καὶ   ἐκπώματα ἀργυρᾶ παντοδαπά, καὶ δούλων
[4, 138]   ὄψον ἕξουσιν, ἅλας τε δηλονότι  καὶ   ἐλαίας καὶ τυρὸν καὶ βολβοὺς
[4, 173]   παρεῖχον Δήλιοι ἅλας καὶ ὄξος  καὶ   ἔλαιον καὶ ξύλα καὶ στρώματα.
[4, 145]   κάμηλοι καὶ βόες καὶ ὄνοι  καὶ   ἔλαφοι καὶ τὰ πλεῖστα πρόβατα·
[4, 138]   μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων τοὺς στρατηγοὺς  (καὶ   ἐλθόντων ἐπιδείξας ἑκατέρου τῶν δείπνων
[4, 183]   τε Λυδῆς ἐφυμνεῖ πηκτίδος συγχορδίᾳ,  καὶ   ἐν Θαμύρᾳ. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν
[4, 183]   ἐμπείρως ἔχουσι καὶ τεχνικῶς Ἀλεξανδρεῖς,  καὶ   ἐν οἷς ἄν μου θέλῃς
[4, 135]   (Τοὺς δ´ Κύκλωψ ἐφίλει  καὶ   ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει Πίνας ἦλθε
[4, 139]   ᾤχεο τρέχων. (Τὰ αὐτὰ εἴρηκε  καὶ   ἐν Περιάλλῳ. Ἐν δὲ τῇ
[4, 156]   ἁμάξαις εἶδον παρ´ ὑμῖν ἐγώ,  καὶ   ἐν Τάραντι δὲ παρὰ τοῖς
[4, 171]   ἀπογεύεσθαι διὰ τὸ ἀπιστεῖν μὴ  καὶ   ἐν τούτοις κακόν τι φάγωσιν
[4, 144]   καὶ ἀναχθέντα αἰχμάλωτον ὡς βασιλέα  καὶ   ἐν φυλακῇ ὄντα πάλιν τὰ
[4, 145]   βασιλεὺς τὸ ἄριστον ποιεῖται  καὶ   ἐν οἱ σύνδειπνοι· καὶ
[4, 136]   πρόσσω καὶ ὀπίσσω ὄρνιθας γνῶναι  καὶ   ἐναίσιμα σιτίζεσθαι. (Ἤσθιε δ´ ὥστε
[4, 159]   ἕτερον ῥαψάμενον εἴς τινα χιτῶνα  καὶ   ἐνδύντα αὐτὸν ἐπισκῆψαι τοῖς οἰκείοις
[4, 155]   στρατηγίαν οὔτε κατὰ τὴν ἀξίωσιν,  καὶ   ἐνδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸν καὶ ὑποδούμενον
[4, 141]   καλοῦνται σκηναῖς ἔχοντες παραπλήσιόν τι·  καὶ   ἐννέα καθ´ ἕκαστον ἄνδρες δειπνοῦσι,
[4, 135]   ὀχλίσσειαν· τρισπίθαμοι γὰρ ταί γε  καὶ   ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ μῆκός
[4, 171]   ὅλης διακονίας. Ἦν δ´ ἐπιφανὴς  καὶ   ἔντιμος χρεία. Χάρης γοῦν
[4, 167]   (Καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα πραττόντων  καὶ   ἐπ´ ὀνόματός τινας κατέλεξε. Ταῦτα
[4, 141]   Λακωνικῆς πολιτείας γράφει· Φέρουσι δὲ  καὶ   ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ φιδίται· καὶ
[4, 184]   μεγίστην ἐσχηκότος δόξαν. Ἀριστόξενος δὲ  καὶ   Ἐπαμινώνδαν (τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν
[4, 150]   Ὦχος αὐτὸν φιλανθρώπως ἄγων ἐκάλεσε  καὶ   ἐπὶ δεῖπνον. Τῆς οὖν παρασκευῆς
[4, 148]   Πανελλήνων. Μετεβαινε δ´ ἐνίοτε, φησίν,  καὶ   ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἀπὸ τῶν
[4, 151]   τὰς τροφὰς προτίθενται χόρτον ὑποβάλλοντες  καὶ   ἐπὶ τραπεζῶν ξυλίνων μικρὸν ἀπὸ
[4, 159]   καλούμενον κόγχον. Γελασάντων δὲ πάντων  καὶ   ἐπὶ τῷ κόγχῳ μάλιστα ~Ἀπαίδευτοί
[4, 153]   ἄριστον προσφέρονται κρέα μεληδὸν ὠπτημένα  καὶ   ἐπιπίνουσι γάλα καὶ τὸν οἶνον
[4, 153]   δ´ εἶναι ὁμοίαν ταῖς ἐγγυθήκαις,  (καὶ   ἐπιτίθεσθαι ἐπ´ αὐτῇ τρυβλίον χρυσοῦν,
[4, 170]   ἐπὶ τοῦ διακονεῖν. Ἔλεγον δὲ  καὶ   ἐπιτραπεζώματα τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ
[4, 138]   παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν τε σύκων  καὶ   ἐρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ μύρτα
[4, 128]   μέγας καὶ χῆνες καὶ λαγωοὶ  καὶ   ἔριφοι καὶ ἕτεροι ἄρτοι πεπονημένοι
[4, 137]   εἰσὶν ὄντως οἱ Θετταλοί, καθὰ  καὶ   Ἔριφός φησιν ἐν Πελταστῇ οὕτως·
[4, 130]   Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες καὶ Πᾶνες  καὶ   Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα πολλὰ εἴδωλα
[4, 167]   ἀνάλωσεν αὐτὰ ταχέως, ἀλλ´ ἐξέβαλε  καὶ   ἔρριψε, πάντων ἀνθρώπων κάκιστος ὢν
[4, 130]   κατὰ μηχανὰς σχασθέντων τῶν φραγμάτων  καὶ   Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες καὶ Πᾶνες
[4, 144]   πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς καὶ πίνειν  καὶ   ἐσθίειν τῶν ἰδιωτῶν ὅτι δοκοῦσι
[4, 149]   ἥρωσι θύωσι, βουθυσία μεγάλη γίνεται  καὶ   ἑστιῶνται πάντες μετὰ τῶν δούλων·
[4, 128]   χῆνες καὶ λαγωοὶ καὶ ἔριφοι  καὶ   ἕτεροι ἄρτοι πεπονημένοι καὶ περιστεραὶ
[4, 148]   ἐγκρασιχόλους καὶ ἀλλᾶντας καὶ σχελίδας  καὶ   ἔτνος· οἷσι Μαρδόνιον εἱστίασε μετὰ
[4, 152]   γῆς ἐφ´ ἧς ἁρματηλατεῖ χρυσὸν  καὶ   εὐεργεσίας ἀνθρώποις φέρει. Ταῦτα μὲν
[4, 130]   τὰς Θεοφράστου θέσεις ἀκούων, θύμα  καὶ   εὔζωμα καὶ τοὺς καλοὺς ἐσθίων
[4, 140]   παρέχουσι, πάνυ τις εὔκολός ἐστι  καὶ   εὐτελής· ἄλφιτα γάρ ἐστιν ἐλαίῳ
[4, 182]   Ἔφορός τ´ ἐν τοῖς εὑρήμασι  καὶ   Εὐφράνωρ Πυθαγορικὸς ἐν τῷ
[4, 148]   παρασκευάζοντες ἐν τοῖς δείπνοις θρῖα  καὶ   ἑψητοὺς καὶ ἀφύας καὶ ἐγκρασιχόλους
[4, 154]   ἐὰν μὴ ἐπισχῶσιν οἱ παρόντες,  καὶ   ἕως ἀναιρέσεως ἔρχονται. Τὸ δὲ
[4, 154]   Δημώνακτος ἑνὸς τῶν πολιτῶν συμβουλεύσαντος,  καὶ   ζηλωτὰς τούτων γενέσθαι Κυρηναίους. Ἔφορος
[4, 167]   πολυτέλειαι θρασεῖς αὐτοὺς εἶναι προετρέποντο  καὶ   ζῆν μὴ κοσμίως, ἀλλ´ ἀσώτως
[4, 162]   διαλόγους συντεθέντας ἐκ τῶν Στίλπωνος  (καὶ   Ζήνωνος ἀπομνημονευμάτων, ἐν οἷς ζητεῖ,
[4, 140]   ὡς Ἐρατοσθένης καὶ ἄρτους δὲ  καὶ   ζωμόν τινα καθηδυσμένον περιττῶς. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 129]   ἐκλαμβάνει πάλιν ἡμᾶς θερμός τις  καὶ   ζωρότερος πότος, οἴνων ὄντων ἡμῖν
[4, 184]   πάλαι πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς· (διόπερ  καὶ   αὐλητικὴ περισπούδαστος ἦν. Χαμαιλέων
[4, 145]   ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ  καὶ   γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ καὶ
[4, 174]   τοῖς θρήνοις, εἰ μὴ ἄρα  καὶ   Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς
[4, 157]   ἐπιρραγέντος παρῆν θεατροτορύνη Μέλισσα  καὶ   κυνάμυια Νίκιον· αὗται δ´
[4, 153]   δειπνίζοντος τοῦ κατὰ καιρὸν θριαμβεύοντος,  καὶ   παρασκευὴ τῆς εὐωχίας Ἡρακλεωτική
[4, 184]   κώδωνι. Ἐπὶ τούτοις τέλος ἐχέτω  καὶ   ἥδε βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες,
[4, 165]   Οὐλπιανὸς ἔφη· Πόθεν δὲ  καὶ   ἡδυλογία τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις;
[4, 164]   ἐπιδείξεις ὑπὸ τῆς ἐμφύτου γαστριμαργίας  καὶ   ἡδυλογίας κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ μέλη
[4, 146]   ἐν τῷ περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου  καὶ   Ἡφαιστίωνος μεταλλαγῆς, ἀνήλισκε τῆς ἡμέρας
[4, 174]   τοῦ ὀργάνου ἐμπνέονται οἱ αὐλοὶ  καὶ   ἦχον ἀποτελοῦσι προσηνῆ. Ἔοικεν δὲ
[4, 144]   τὰ περιττὰ τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ  καὶ   θᾶσσον (μᾶλλον) κόρος ἐμπίπτει τῆς
[4, 157]   οὖν αὗται εἰς τὰ παρακείμενα  καὶ   θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ Νίκιον
[4, 129]   ἰθύφαλλοι καὶ σκληροπαῖκται καί τινες  καὶ   θαυματουργοὶ γυναῖκες εἰς ξίφη κυβιστῶσαι
[4, 155]   ὡς Κάσανδρος ἐκ Βοιωτίας ἐπανιὼν  καὶ   θάψας τὸν βασιλέα καὶ τὴν
[4, 153]   θέας οὐ μόνον ἐν πανηγύρεσι  καὶ   θεάτροις ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι, παρὰ Τυρρηνῶν
[4, 183]   Θαμύρᾳ. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Δαιταλεῦσι  (καὶ   Θεόπομπος ἐν Πηνελόπῃ, Εὔπολις δ´
[4, 183]   τετράχορδος ἀνηλακάτοιο γυναικός. Μνημονεύει αὐτοῦ  καὶ   Θεόπομπος Κολοφώνιος ἐποποιὸς ἐν
[4, 184]   τῷ ἐπιγραφομένῳ Προτρεπτικῷ Λακεδαιμονίους φησὶ  καὶ   Θηβαίους πάντας αὐλεῖν μανθάνειν Ἡρακλεώτας
[4, 135]   καὶ δημοτικὸς μελάνουρος, ὃς  καὶ   θνητὸς ἐὼν ἕπετ´ ἰχθύσιν ἀθανάτοισιν.
[4, 146]   οὕτως· Εἶτ´ οὐχ ὅμοια πράττομεν  καὶ   θύομεν· ὅπου γε τοῖς θεοῖς
[4, 184]   γεωμετρῶν, μουσικῶν, ζωγράφων, παιδοτριβῶν τε  καὶ   ἰατρῶν καὶ ἄλλων πολλῶν τεχνιτῶν·
[4, 153]   ἀποσπασθεὶς (τοῦ χαμαιπετοῦς δείπνου ῥάβδοις  καὶ   ἱμᾶσιν ἀστραγαλωτοῖς μαστιγοῦται καὶ γενόμενος
[4, 145]   ἡμέρας κατακοπτόμενα· τούτων δ´ εἰσὶ  καὶ   ἵπποι καὶ κάμηλοι καὶ βόες
[4, 143]   εὐδαίμονες αὐτῶν βοῦν καὶ ὄνον  καὶ   ἵππον καὶ κάμηλον προτιθέαται ὅλους
[4, 136]   Ἐν δ´ ἀναμὶξ σαργοί τε  καὶ   ἵππουροι γλάνιές τε, μόρμυρος ἄντα
[4, 173]   Σήσαμοι καὶ Ἀρτυσίτραγοι καὶ Νεωκόροι  καὶ   Ἰχθυβόλοι, τῶν δὲ γυναικῶν Κυμινάνθαι,
[4, 152]   ἰδίᾳ θήκῃ παράκειται. Προσφέρονται δὲ  καὶ   ἰχθῦς οἵ τε παρὰ τοὺς
[4, 141]   Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ εʹ  καὶ   κʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε γράφει
[4, 142]   τῷ τρίποδι ψυκτὴρ χαλκοῦς ἐπέκειτο  καὶ   κάδος καὶ σκαφίον ἀργυροῦν δύο
[4, 174]   μέντοι Ἀριστόξενος προκρίνει τὰ ἐντατὰ  καὶ   καθαπτὰ τῶν ὀργάνων τῶν ἐμπνευστῶν,
[4, 174]   δοκεῖ κλεψύδρα εἶναι. Ἐντατὸν οὖν  καὶ   καθαπτὸν οὐκ ἂν νομισθείη, (ἐμπνευστὸν
[4, 161]   ἐν τῇ χαράδρᾳ τρώγοντες ἅλιμα  καὶ   κακὰ τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν τῷ
[4, 169]   τούτοις· Τρυβλία δὲ καὶ βατάνια  καὶ   κακκάβια καὶ λοπάδια καὶ πατάνια
[4, 175]   αὐτοῖς δοκεῖν εἶναι μέλη γιγγραντὰ  καὶ   κακὸν μέγα. (Πόσῳ δὲ κρεῖττον,
[4, 159]   τῇ εἰς τὴν περὶ ἀγαθῶν  καὶ   κακῶν πραγματείαν νεανίσκον φησί τινα
[4, 176]   Τῶν δ´ ἐλύμων αὐλῶν μνημονεύει  καὶ   Καλλίας ἐν Πεδήταις. ~(Ἰόβας δὲ
[4, 160]   πάντα ἄριστος, ἔφη, (Λαρήνσιος ὀξέως  καὶ   καλῶς ἀπήντησε τῷ γάστριδι κυνὶ
[4, 145]   τούτων δ´ εἰσὶ καὶ ἵπποι  καὶ   κάμηλοι καὶ βόες καὶ ὄνοι
[4, 143]   βοῦν καὶ ὄνον καὶ ἵππον  καὶ   κάμηλον προτιθέαται ὅλους ὀπτοὺς ἐν
[4, 140]   δεῖπνον ἐν φύλλοις δάφνης, παρὸ  καὶ   καμματίδας μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ φύλλα,
[4, 153]   τὰ δὲ βρώματα ἄρτοι μεγάλοι  καὶ   καπνιστὰ κρέα ἑφθὰ καὶ τῶν
[4, 157]   φησιν ὡς ἡδὺ μὲν μᾶζαν  καὶ   κάρδαμα φαγεῖν πεινῶντι, ἡδὺ δὲ
[4, 130]   Καὶ τὸ θαυμάσιον, ὅτι παρειμένοι  καὶ   καρηβαροῦντες ὑπὸ τῆς μέθης ὁπότε
[4, 142]   συνιδεῖν πράγματα καίτοι νέος ὢν  καὶ   κατὰ τὴν δίαιταν ἀφελέστατος γέγονεν.
[4, 163]   τρίβωνα ἀναλαβεῖν κόμην τε φορῆσαι  (καὶ)   κατά τινα τῦφον τὴν ἐπιτήδευσιν
[4, 168]   τοὺς κροτάφους ὑπὸ τοῦ ἀκράτου,  καὶ   κατὰ τὸν Δίφιλον Κεφαλὰς ἔχοντες
[4, 128]   συγκεκλημένοι ἄνδρες ἦσαν εἴκοσιν· οἷς  καὶ   κατακλιθεῖσιν εὐθέως ἐδόθησαν φιάλαι ἀργυραῖ
[4, 142]   ἐγίνετο δι´ ἐδεάτρου τίς εἵσεται  καὶ   κατακλιθήσεται πρῶτος, (ἀλλ´ πρεσβύτατος
[4, 148]   ταλαντιαίους εἰς ῥόδα μισθοὺς διέδωκε,  καὶ   κατεστρώθη ἐπὶ πηχυαῖα βάθη τὰ
[4, 133]   τάχιστα τᾀσθητήρια, τό τε νωκαρῶδες  καὶ   κατημβλυωμένον ἐσκέδασε κἀποίησεν ἡδέως φαγεῖν.
[4, 167]   Ἀνακαλεσαμένων δ´ αὐτὸν τῶν Ἀρεοπαγιτῶν  καὶ   κελευόντων βέλτιον ζῆν, Ἀλλὰ καὶ
[4, 164]   Ἡρακλέα παρὰ τῷ Λίνῳ παιδευόμενον  καὶ   κελευσθέντα ἀπὸ βιβλίων πολλῶν παρακειμένων
[4, 173]   φιδιτίοις ποιούντων τε τὰς μάζας  καὶ   κεραννύντων τὸν οἶνον διακόνων. ~(Ὁ
[4, 173]   καλουμένης Ὑακινθίδος ἱδρῦσθαι ἥρωας Μάττωνα  καὶ   Κεράωνα ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς
[4, 133]   ποιεῖς. Ἤσθιον δὲ καὶ τέττιγας  καὶ   κερκώπας ἀναστομώσεως χάριν. Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ·
[4, 133]   Πρὸς θεῶν, ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν  καὶ   κερκώπην θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ. Ἐστὶν
[4, 153]   μόνος κατέκειτο μετεωροτέραν τῶν ἄλλων  καὶ   κεχωρισμένην εἶχε καὶ τὴν τράπεζαν
[4, 182]   μάγαδις ὄργανόν ἐστιν ἐντατὸν καθάπερ  καὶ   κιθάρα, λύρα, βάρβιτον. Εὐφορίων δὲ
[4, 131]   αὐτοῖς Ἀντιγενείδαν, Ἀργᾶν δ´ ᾄδειν  καὶ   κιθαρίζειν Κηφισόδοτον τὸν Ἀχαρνῆθεν· (μέλπειν
[4, 182]   αὐλῶν τραγικῶν τε καὶ λυσιῳδικῶν  καὶ   κιθαριστηρίων, ὧν μνημονεύουσιν Ἔφορός τ´
[4, 166]   διὰ τὴν πολλὴν ταύτην ἀσωτίαν  καὶ   κιναιδίαν τοὔνομα αὐτοῦ παρέλιπε Δημοσθένης
[4, 172]   δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´ ὀπτᾷ  καὶ   κίχλας, τραγήματα. Ἔπειθ´ δειπνῶν
[4, 182]   μαγάδιδας σαμβύκας τε καὶ τρίγωνα  καὶ   κλεψιάμβους καὶ σκινδαψοὺς καὶ τὸ
[4, 151]   Τιμασίων προπίνων φιάλην τε ἀργυρᾶν  καὶ   κοπίδα ἀξίαν δέκα μνῶν. Γνήσιππος
[4, 153]   τρία ζεύγη ἴδοιεν μονομάχων, ὅτε  καὶ   κορεσθέντες δείπνου καὶ μέθης εἰσεκάλουν
[4, 149]   πᾶσιν εἰς τὸ μέσον παρατιθέασι  καὶ   κρατῆρα τὸν αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι.
[4, 146]   γὰρ ἐκπώματα ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ  καὶ   κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ ταῦτα μετὰ
[4, 151]   τὴν χεῖρα ὅσον τριχοίνικον ἄρτον  καὶ   κρέα θέμενος ἐπὶ τὰ γόνατα
[4, 142]   ἐν τοῖς φιδιτίοις δέχεσθαι ζωμῷ  καὶ   κρεᾳδίοις ἀφελῶς οὔτε πάλιν οὕτως
[4, 140]   τὸ δεῖπνον· ἄρτος γάρ ἐστι  καὶ   κρέας. Ἀλλ´ ἐπάικλα μὲν λέγεται
[4, 139]   ἄικλον εἰσφέρουσιν ἄρτους ἐν ἀρριχίδι  καὶ   κρέας ἑκάστῳ, καὶ τῷ νέμοντι
[4, 153]   δὲ δεῖπνον ἦν ἄρτος μέγας  καὶ   κρέας, τὸ δὲ ποτὸν κεκραμένος
[4, 149]   ἄρτος ἕτερος, ὃν κριβανίτην καλοῦσι,  καὶ   κρέας ὕειον καὶ λεκάριον πτισάνης
[4, 150]   ἄρτους πολλοὺς κατακεκλασμένους παρατίθεσθαι χύδην  καὶ   κρέατα ἐκ τῶν λεβήτων, ὧν
[4, 157]   Φιλιππικῶνφησι· Τὸ γὰρ ἐσθίειν πολλὰ  καὶ   κρεαφαγεῖν τοὺς μὲν λογισμοὺς ἐξαιρεῖ
[4, 184]   ἐπιφανεστάτους, Καλλίαν τε τὸν Ἱππονίκου  καὶ   Κριτίαν τὸν Καλλαίσχρου. Δοῦρις δ´
[4, 129]   ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ ὄστρεα  (καὶ   κτένες· καὶ ἑκάστῳ πεπυρωμένα αὐτοῖς
[4, 167]   πολυτελὴς ὤν, προχείρως ἅπαντα ποιῶν  καὶ   κτώμενος καὶ διδούς. Στρατιώτης γὰρ
[4, 142]   σκαφίον ἀργυροῦν δύο κοτύλας χωροῦν  καὶ   κύαθος, δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ.
[4, 139]   καὶ τραγήματα σῦκά τε ξηρὰ  καὶ   κυάμους καὶ φασήλους χλωρούς. Κοπίζει
[4, 138]   τῶν τε σύκων καὶ ἐρεβίνθων  καὶ   κυάμων, καὶ μύρτα καὶ φηγοὺς
[4, 159]   κατακλινῶ· σὺ δὲ τράπεζαν φέρε  καὶ   κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν´ ἥδιον πίω.
[4, 152]   ὀπτοὺς μετὰ ἁλῶν καὶ ὄξους  καὶ   κυμίνου· τοῦτο δὲ καὶ εἰς
[4, 177]   τοῦ πάχους. Χρῆσθαι δ´ αὐτοῖς  καὶ   Κυπρίους φησὶ Κρατῖνος νεώτερος
[4, 134]   (καὶ σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος  καὶ   Κωβιός, Σεμίδαλις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Ἀττικὸν
[4, 176]   ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην  καὶ   Κώταλον καὶ Πάκαλον. Ἀλλὰ
[4, 151]   ἀνὴρ Θρᾷξ ἵππον ἔχων λευκὸν  καὶ   λαβὼν κέρας μεστὸν Προπίνω σοι,
[4, 167]   χωρίον καὶ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν·  καὶ   λαβὼν τὰ χρήματα κατεγήρασεν ἐν
[4, 128]   πάλιν ἄρτος μέγας καὶ χῆνες  καὶ   λαγωοὶ καὶ ἔριφοι καὶ ἕτεροι
[4, 131]   Τούτων δ´ ἔσται πολὺ σεμνότερον  καὶ   λαμπρότερον παρὰ δεσποσύνοις (τοῖς ἡμετέροις.
[4, 138]   ἐλαίας καὶ τυρὸν καὶ βολβοὺς  καὶ   λάχανά γε οἷα δὴ ἐν
[4, 149]   κριβανίτην καλοῦσι, καὶ κρέας ὕειον  καὶ   λεκάριον πτισάνης λαχάνου τοῦ
[4, 129]   ὄντων ἡμῖν Θασίων καὶ Μενδαίων  καὶ   Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ μεγάλων ἑκάστῳ
[4, 147]   συμπόσιον, ἐν πάντα χρύσεα  καὶ   λιθοκόλλητα περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις·
[4, 161]   ἔμψυχον. Προελθών τέ φησι· Πυθαγορισμοὶ  καὶ   λόγοι λεπτοὶ διεσμιλευμέναι τε φροντίδες
[4, 176]   Λαρισαίους πολέμου γράφει τάδε· Παραζωνίδια  καὶ   λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ καὶ ῥύπῳ
[4, 162]   ἕκτῳ ὑπομνημάτων· Ὀφρυανασπασίδαι, ῥινεγκαταπηξιγένειοι, σακκογενειοτρόφοι  καὶ   λοπαδαρπαγίδαι, εἱματανωπερίβαλλοι, ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι, νυκτιλαθραιοφάγοι, νυκτιπαταιπλάγιοι,
[4, 169]   δὲ καὶ βατάνια καὶ κακκάβια  καὶ   λοπάδια καὶ πατάνια πυκινὰ ταρβα
[4, 164]   (Πυθαγορικῶν λαμπρᾷ τε ἐσθῆτι ἀμφιεννυμένων  καὶ   λουτροῖς καὶ ἀλείμμασι κουρᾷ τε
[4, 184]   λέγῃ· Ὅστις δ´ αὐτὴν αὐλοῖς  καὶ   λύραισι κατατέτριμμαι χρώμενος, εἶτά με
[4, 182]   ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν τε  καὶ   λυσιῳδικῶν καὶ κιθαριστηρίων, ὧν μνημονεύουσιν
[4, 182]   ὄργανα καλεῖ φοίνικας καὶ πηκτίδας  καὶ   μαγάδιδας σαμβύκας τε καὶ τρίγωνα
[4, 182]   Φοίνιξιν ἀνατρηθῆναι. Οἶδα δὲ ὅτι  καὶ   μάγαδις ὄργανόν ἐστιν ἐντατὸν καθάπερ
[4, 172]   Τέτταρες δ´ αὐλητρίδες ἔχουσι μισθὸν  καὶ   μάγειροι δώδεκα καὶ δημιουργοὶ μέλιτος
[4, 149]   ἑκατέρῳ τῶν χορῶν (τρία πρόβατα  καὶ   μάγειρον ὑδριαφόρον τε καὶ τραπέζας
[4, 149]   ἀνδρικώτερον ζωμόν τ´ ἐγχεῖν πλείω  καὶ   μάζας (καὶ ἄρτους παραβάλλειν. Γενναῖος
[4, 136]   ὄψομαι, ἀλλά με τυρῷ δεῖ  καὶ   μάζῃ ὀτρηρῇ (νηδὺς δ´ οὐχ
[4, 134]   Δεῖπνα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα  καὶ   μάλα πολλά, Ξενοκλῆς ῥήτωρ
[4, 147]   ἤδη δὲ παρεβάλλετο θερμὰ πολλὰ  καὶ   μαλακοπτυχέων ἄρτων. Ὁμοσύζυγα δὲ ξανθόν
[4, 140]   καὶ πλειόνων. δὲ Μόλπις  καὶ   ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα.
[4, 182]   Μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι  καὶ   μέγα. Οἱ δὲ καλούμενοι λώτινοι
[4, 139]   θέα ποικίλη καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος  καὶ   μεγάλη· (παῖδές τε γὰρ κιθαρίζουσιν
[4, 153]   μονομάχων, ὅτε καὶ κορεσθέντες δείπνου  καὶ   μέθης εἰσεκάλουν τοὺς μονομάχους. Καὶ
[4, 157]   ἂν ἑκὼν αὐτοὺς λύσῃ, πλείοσι  καὶ   μείζοσιν ἐμπεσοῦνται τότε λύμαις. Διὸ
[4, 135]   μόνη ἰχθὺς οὖσα τὸ λευκὸν  καὶ   μέλαν οἶδε. Καὶ Τιτυὸν ἔιδον,
[4, 182]   δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς τε  καὶ   μέλεσιν. Οὔ μοι, ἔφη, φαίνεται.
[4, 164]   γαστριμαργίας καὶ ἡδυλογίας κολάβρους ἀναγινώσκει  καὶ   μέλη πάραυλα κἀκρότητα κύμβαλα. (Καὶ
[4, 172]   καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα  καὶ   μέλι χλωρόν. Ὅτι δὲ τὸ
[4, 150]   γαμικῷ νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ  καὶ   μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς δὲ
[4, 175]   γίγγρων αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν Ἰατρῷ  καὶ   Μένανδρος ἐν Καρίνῃ Ἄμφις τ´
[4, 129]   πότος, οἴνων ὄντων ἡμῖν Θασίων  καὶ   Μενδαίων καὶ Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ
[4, 132]   αὐτοῖς ἰχθύων πάντες βλιχανώδεις εἰσὶ  καὶ   μεστοὶ λάπης. Μένανδρος δ´ ἐν
[4, 155]   καὶ τὴν βασίλισσαν ἐν Αἰγαίαις  καὶ   μετ´ αὐτῶν τὴν Κύνναν τὴν
[4, 128]   ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ καὶ ποικίλα,  καὶ   μετὰ ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος,
[4, 168]   ἀνάλωσε τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν  καὶ   μετὰ ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ
[4, 130]   καὶ πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας·  καὶ   μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο μετὰ τῆς
[4, 142]   προσέφερε. (Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον  καὶ   μετὰ τὸ δεῖπνον οὐ πλεῖον
[4, 156]   εἰς πληθώραν ἐμπεσὼν μεμψιμοιρήσῃς. Διὸ  καὶ   μεταδοῦναί σοι βούλομαι τοῦ παρὰ
[4, 171]   κοινότερον ἐν Φανίῳ· Φειδωλὸς ἦν  καὶ   μέτριος ἀγοραστής. Ὀψώνην δ´ εἴρηκεν
[4, 173]   γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας. Καλοῦνται δὲ  καὶ   μέχρι νῦν τινες αὐτῶν Χοίρακοι
[4, 154]   πρὸς ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται, (ποτὲ δὲ  καὶ   μέχρι τραύματος προίασιν καὶ ἐκ
[4, 142]   ἐλλείπειν, ἀλλ´ ἱκανὰ ἅπασι γίνεσθαι  καὶ   μὴ προσδεῖσθαι τοὺς παρόντας. Οὔτε
[4, 167]   ἑταῖροι Φιλίππου προσηγορεύοντο. Εἰ δὲ  καὶ   μὴ τοιοῦτός τις ὢν ἐληλύθει,
[4, 146]   Πλάτων ἐν τῷ Φάωνι ἐμνήσθη  (καὶ   μὴ τοῦ Λευκαδίου Φιλοξένου τοιαύτην
[4, 166]   πλεῖν τοῦτον ἤδη διὰ τέλους  καὶ   μηδ´ ἐπιβαίνειν γῆς, ἵν´ οὕτως
[4, 145]   καὶ ψάλλουσιν αἱ παλλακαὶ αὐτῷ,  καὶ   μία μὲν ἐξάρχει, αἱ δὲ
[4, 149]   τοὺς δεσπότας καὶ τοὺς δούλους  καὶ   μίαν πᾶσι τράπεζαν παρασκευάζουσι καὶ
[4, 147]   καὶ νῶτος ἐσῆλθε καὶ ὀσφὺς  καὶ   μινυρίγματα θερμά. Καὶ κεφάλαιον ὅλον
[4, 138]   περὶ τῆς Μαρδονίου παρασκευῆς λέγων  καὶ   μνημονεύσας Λακωνικῶν συμποσίων φησί· Ξέρξης
[4, 167]   καθάπερ ὑμῶν ἔνιοι δεκαζόμενος ζῶ  καὶ   μοιχεύων. (Καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα
[4, 176]   βρωμάτων παντοδαπῶν, (οἷς παρέκειτο φωτίγγια  καὶ   μοναύλια, κώμων οὐ πολέμων ὄργανα.
[4, 155]   τοῖς ἄλλοις τιμήσας οἷς προσήκει  καὶ   μονομαχίας ἀγῶνα ἔθηκεν, εἰς ὃν
[4, 129]   ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες  καὶ   μουσουργοὶ καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι,
[4, 146]   προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα, αὐλητρίδας δὲ  καὶ   μύρον καὶ ψαλτρίας ταύτας Θάσιον,
[4, 138]   σύκων καὶ ἐρεβίνθων καὶ κυάμων,  καὶ   μύρτα καὶ φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς
[4, 133]   ἀναστόμωσιν καὶ τὰς δι´ ὄξους  καὶ   νάπυος γογγυλίδας σαφῶς παρίστησι Νίκανδρος
[4, 160]   τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ Ἑορτᾷ  καὶ   Νάσοις Ἀντιφάνει τε τῷ κωμικῷ,
[4, 171]   τὰ πρυτανεῖ´, ἀλλ´ ἕνῃ τε  καὶ   νέᾳ; {ΦΕΙΔ. Ὅπερ οἱ προτένθαι
[4, 148]   Βακχικῶν ἄντρων γίνεται, ταύτης τύμπανα  καὶ   νεβρίδας καὶ παντοδαπὰ (ἄλλ´ ἀθύρματα
[4, 173]   Ἀρτυσίλεῳ καὶ Σήσαμοι καὶ Ἀρτυσίτραγοι  καὶ   Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι, τῶν δὲ
[4, 128]   ἑκάστῳ ἰσόπλατυς ἐδόθη, ὄρνεις τε  καὶ   νῆσσαι, προσέτι δὲ καὶ φάτται
[4, 129]   γὰρ ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι  καὶ   νῆτται καὶ συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον
[4, 144]   βουλεύωνται. Καὶ ἢν μὲν ἅδῃ  καὶ   νήφουσι, χρέονται αὐτῷ· εἰ δὲ
[4, 150]   ἐπὶ Ὦχον τὸν Περσῶν βασιλέα  καὶ   νικηθέντων ἐπεὶ ἐγένετο αἰχμάλωτος
[4, 151]   φιλοσοφίας πολλὰ παρὰ πολλοῖς ἔθιμα  καὶ   νόμιμα ἀναγράφων Κελτοί, φησί, τὰς
[4, 167]   καὶ κελευόντων βέλτιον ζῆν, Ἀλλὰ  καὶ   νῦν, εἶπεν, ἐλευθερίως ζῶ. Καὶ
[4, 172]   πέμματα τὴν νύκτα τ´ ἠγρυπνήκαμεν·  καὶ   νῦν ἔτι ἀποίητα πάμπολλ´ ἐστὶν
[4, 149]   λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο γὰρ ἔτι  καὶ   νῦν Διονυσιακὴ σύνοδος ἔχει
[4, 149]   ἐν στολαῖς λευκαῖς, (ἃς μέχρι  καὶ   νῦν καλοῦσι πρυτανικὰς ἐσθῆτας. Καὶ
[4, 154]   ἀρχαίαν ὡς εὑρόντων ἐκείνων ἔτι  καὶ   νῦν Μαντινικὴν ἀποκαλοῦσι. Πρὸς δὲ
[4, 147]   ἔπειτα δὲ νῆστις δέλφακος οἰκετικᾶς  καὶ   νῶτος ἐσῆλθε καὶ ὀσφὺς καὶ
[4, 143]   ἕκαστα τῶν νενομισμένων. (Ἦσαν δὲ  καὶ   ξενικοὶ θᾶκοι καὶ τράπεζα τρίτη
[4, 173]   ἅλας καὶ ὄξος καὶ ἔλαιον  καὶ   ξύλα καὶ στρώματα. Ἀριστοτέλης
[4, 184]   καὶ Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει δὲ  καὶ   Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Δαιταλεῦσι
[4, 184]   περὶ αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως δὲ  καὶ   Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει δὲ καὶ
[4, 145]   καὶ ἐν οἱ σύνδειπνοι·  καὶ   βασιλεὺς ἐκείνους ὁρᾷ διὰ
[4, 145]   οἰκήματι ἅπαντες δειπνοῦσιν, ἐν  καὶ   βασιλεύς, ἐν τῷ μεγάλῳ
[4, 135]   ὠκέα τευθίς, πέρκη τ´ ἀνθεσίχρως  καὶ   δημοτικὸς μελάνουρος, ὃς καὶ
[4, 156]   πάλιν φακοὶ προσηνέχθησαν ὄξει βεβρεγμένοι,  καὶ   Διιτρέφης δραξάμενος ἔφη· Ζεῦ,
[4, 160]   τῇ φακῇ μύρον, ἧς μέμνηται  καὶ   ἐμὸς προπάτωρ Οὐάρρων
[4, 176]   λέγω περὶ κιθαρῳδίαν μόνην, ἧς  καὶ   εὐτελέστατος παρ´ ἡμῖν ἰδιώτης
[4, 165]   ὀκνεῖ δ´ ἀνὴρ οὗτος, καθάπερ  καὶ   καλὸς Μάγνος, καὶ ὑπερορίους
[4, 129]   πιεῖν ἀνακαθίσας ἔκλαιεν ἄσκυφος γενόμενος,  καὶ   Κάρανος αὐτῷ χαρίζεται κενὸν
[4, 155]   δὲ ἄλλον ἐγείρειν τὸν λίθον·  καὶ   κρεμάμενος ὑποτρέχοντος τοῦ λίθου,
[4, 146]   τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ εἴπερ τούτου  καὶ   κωμῳδιοποιὸς Πλάτων ἐν τῷ
[4, 129]   πλεῖστον (ἦν γὰρ πολυπότης ὡς  καὶ   πάππος αὐτοῦ Πρωτέας
[4, 149]   κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν,  καὶ   προσφέρων ἂν εἶπεν εὐδειπνίας»
[4, 162]   αὐτῷ, ἔφη Ἀσυμβόλῳ δειπνεῖν. Διὸ  καὶ   Τίμων που πρὸς αὐτὸν
[4, 170]   τούτῳ προσήκει. Ζητητέον δὲ εἰ  καὶ   τραπεζοκόμος αὐτός ἐστι
[4, 175]   μνημονεύοντα ἐλλόγιμον ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει γὰρ  καὶ   φῶτιγξ αὐλὸς παρ´ ἡμῖν.
[4, 168]   τὴν ἐκκλησίαν ἔφη Ἐπιδίδωμι κἀγώ,  καὶ   οἱ Ἀθηναῖοι ὁμοθυμαδὸν ἀνεβόησαν Εἰς
[4, 155]   φθάσας ἀποτέμῃ τῷ δρεπάνῳ, τέθνηκε,  καὶ   οἱ ἄλλοι γελῶσι παιδιὰν ἔχοντες
[4, 155]   μονομαχούντων ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. Ὅτι δὲ  καὶ   οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ ἡγεμόνες
[4, 155]   Ὅτι δὲ καὶ οἱ ἔνδοξοι  καὶ   οἱ ἡγεμόνες ἐμονομάχουν καὶ ἐκ
[4, 174]   καὶ γοερὸν φθεγγομένοις. Τούτοις δὲ  καὶ   οἱ Κᾶρες χρῶνται ἐν τοῖς
[4, 142]   ὅτε προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως ᾔτουν  καὶ   οἱ λοιποί. Τὰ δὲ παρατιθέμενα
[4, 171]   σύστημα οἱ προτένθαι εἰσί, (καθάπερ  καὶ   οἱ παράσιτοι ὀνομαζόμενοι, ἔχον οὕτως·
[4, 150]   καὶ τῶν πόλεων ἀπέλαυον, ἀλλὰ  καὶ   οἱ παριόντες ξένοι ὑπὸ τῶν
[4, 167]   οἰκονόμος οὐ μόνον αὐτός, ἀλλὰ  καὶ   οἱ περὶ αὐτόν· ἁπλῶς γὰρ
[4, 160]   προπάτωρ Οὐάρρων Μενίππειος ἐπικαλούμενος·  καὶ   οἱ πολλοὶ τῶν γραμματικῶν τῶν
[4, 145]   τε βασιλεὺς αὐτὸς καθ´ ἑαυτὸν  καὶ   οἱ σύνδειπνοι, καλεῖ τοὺς συμπότας
[4, 159]   καύσαντας μήτε θεραπεύσαντας. Οὗτοι γὰρ  καὶ   οἱ τοιοῦτοι μονονουχὶ βοῶντες ἀποθνῄσκουσιν·
[4, 147]   ταῖς τέχναις· ἦσαν δέ, φησί,  καὶ   οἱ τοῖχοι ἁλουργέσι καὶ διαχρύσοις
[4, 169]   πλὴν Καλλίου τοῦ Ἱππονίκου, ὃν  καὶ   οἱ τῶν παίδων οἴδασι παιδαγωγοί.
[4, 168]   μηδέν, εὐεκτοῦσιν οὕτω τοῖς σώμασι·  καὶ   οἳ ἐκέλευσαν μεταπεμφθῆναί τινα τῶν
[4, 145]   οὐ τὸν αὐτὸν οἶνον κἀκεῖνοι,  καὶ   οἳ μὲν χαμαὶ καθήμενοι,
[4, 133]   αὕηνον ἀποπλύνας βορέῃσι, προσφιλέας χειμῶνι  καὶ   οἰκουροῖσιν ἀεργοῖς· θερμοῖς δ´ ἰκμανθεῖσαι
[4, 151]   (καὶ σάλπιγξιν ὠμοβοείαις ῥυθμούς τε  καὶ   οἱονεὶ μάγαδιν σαλπίζοντες. (Ποσειδώνιος δὲ
[4, 172]   δὲ τοὺς μαγείρους ὡς ἐπιχειροῦντας  καὶ   οἷς μὴ δεῖ φησιν· Μάγειρ´,
[4, 171]   ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. Μήποτε δὲ  καὶ   ὃν νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι προγεύστην
[4, 145]   ἵπποι καὶ κάμηλοι καὶ βόες  καὶ   ὄνοι καὶ ἔλαφοι καὶ τὰ
[4, 143]   τῇ οἱ εὐδαίμονες αὐτῶν βοῦν  καὶ   ὄνον καὶ ἵππον καὶ κάμηλον
[4, 173]   εἰς Δῆλον παρεῖχον Δήλιοι ἅλας  καὶ   ὄξος καὶ ἔλαιον καὶ ξύλα
[4, 152]   τούτους δὲ ὀπτοὺς μετὰ ἁλῶν  καὶ   ὄξους καὶ κυμίνου· τοῦτο δὲ
[4, 169]   πύλας. Ὥστε λέγετε· ἐπιζητῶ γὰρ  καὶ   ὅπερ Μάγνος εἴρηκε τὸ
[4, 136]   Χαιρεφόων δ´ ἐνόησεν ἅμα πρόσσω  καὶ   ὀπίσσω ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα
[4, 154]   Μαντινικὴν ἀποκαλοῦσι. Πρὸς δὲ τούτοις  καὶ   ὁπλομαχίας καθέσεις ἐν Μαντινείᾳ πρῶτον
[4, 151]   κρέα δὲ πολλὰ ἐν ὕδατι  καὶ   ὀπτὰ ἐπ´ ἀνθράκων ὀβελίσκων.
[4, 153]   τοὺς φίλους ἐπί τε ἄλλοις  καὶ   ὅπως ἂν δύο τρία
[4, 145]   οἳ μὲν ἔξω δειπνοῦσιν, οὓς  καὶ   ὁρᾶν ἔξεστι παντὶ τῷ βουλομένῳ,
[4, 174]   δὲ τὸ σύγγραμμα περὶ αὐλῶν  καὶ   ὀργάνων) συγγράψαι φησὶ περὶ τῆς
[4, 184]   Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ  καὶ   Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν Πυθαγορικῶν δὲ
[4, 145]   τὰ πλεῖστα πρόβατα· πολλοὶ δὲ  καὶ   ὄρνιθες ἀναλίσκονται, οἵ τε στρουθοὶ
[4, 134]   τοῖς συμποσίοις φησὶ τοὺς Ἀττικοὺς  καὶ   ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντας· Τοῦτο γὰρ νῦν
[4, 128]   περιστεραὶ καὶ τρυγόνες πέρδικές τε  καὶ   ὅσον ἄλλο πτηνῶν πλῆθος ἦν.
[4, 129]   ἄπειρον καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι  καὶ   ὄστρεα (καὶ κτένες· καὶ ἑκάστῳ
[4, 135]   εἴδατα πάντα, ~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε  καὶ   ὄστρεα μυελόεντα, ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν,
[4, 147]   δέλφακος οἰκετικᾶς καὶ νῶτος ἐσῆλθε  καὶ   ὀσφὺς καὶ μινυρίγματα θερμά. Καὶ
[4, 142]   δείπνου, αὐτῷ δὲ πολὺ πρώτῳ·  καὶ   ὅτε προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως ᾔτουν
[4, 143]   φησίν, οἱ Κρῆτες καθήμενοι συσσιτοῦσι·  (καὶ   ὅτι ἀβαμβάκευστα τοῖς ὀφρανοῖς παρατίθεται·
[4, 173]   τοῖς παραγινομένοις πρὸς τὰς ἱερουργίας,  ~καὶ   ὅτι ἦν αὐτοῖς ἀπὸ τῶν
[4, 143]   οἱ νεώτατοι αὐτῶν ἐφεστᾶσι διακονοῦντες·  καὶ   ὅτι μετ´ εὐφημίας σπείσαντες τοῖς
[4, 148]   τῶν περὶ Ἀλέξανδρον ἱστοριῶν, διηγούμενος  καὶ   ὅτι πᾶς αὐτῶν πλοῦτος
[4, 143]   ὅτι ἀβαμβάκευστα τοῖς ὀφρανοῖς παρατίθεται·  καὶ   ὅτι οἱ νεώτατοι αὐτῶν ἐφεστᾶσι
[4, 129]   αὐτοῦ Πρωτέας συγγενόμενος Ἀλεξάνδρῳ)  καὶ   ὅτι πᾶσι προὔπιεν, ἑξῆς γράφει
[4, 176]   μουσικώτεροι ἄλλοι γενέσθαι οὐχ ἱστόρηνται,  καὶ   οὐ λέγω περὶ κιθαρῳδίαν μόνην,
[4, 157]   ἣν ἂν παρ´ ὑμῶν λάβωμεν,  καὶ   οὐ χαλεπαίνομεν ὡς ἔλαττον φερόμενοι,
[4, 156]   τὴν μεγίστην δίκην εὐθὺς ἐπιθείη  καὶ   οὐδ´ ἂν Διονύσια πρόφασιν ἔχοντ´
[4, 169]   λοπάδια καὶ πατάνια πυκινὰ ταρβα  καὶ   οὐδ´ ἂν λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 151]   τούτους ἑταίρους φίλους εἶναι πιστοὺς  καὶ   οὐδένα ἄκοντα. Καὶ νῦν πάρεισιν
[4, 144]   ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖσι  καὶ   οὐκ ἁλέσι. Καὶ διὰ τοῦτό
[4, 157]   αὗται τροφαὶ φράττουσι τὸ ἡγεμονικὸν  καὶ   οὐκ ἐῶσι τὴν φρόνησιν ἐν
[4, 167]   Ὑπὸ φιληδονίας γὰρ καὶ ἀκρασίας  καὶ   οὗτος μετ´ Ἀρχίου πλέων εἰς
[4, 140]   καὶ Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ προτέρῳ  καὶ   οὗτος τῆς Λακώνων πολιτείας. (Ἔτι
[4, 148]   Διονυσιακὴν πᾶσαν ἐνδύνων στολὴν προῄει  καὶ   οὕτως ἐσκευασμένος ἐδίκαζεν. (Εἰς ταῦτα
[4, 138]   δ´ ἐγώ, λέγεις· ἐπελαθόμην ὅτι  καὶ   ὄψον ἕξουσιν, ἅλας τε δηλονότι
[4, 138]   ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι τοὺς ἀρτοποιοὺς  καὶ   ὀψοποιοὺς κατὰ ταὐτὰ καθὼς Μαρδονίῳ
[4, 176]   οὐ μόνον (τοὺς παρθενίους καλουμένους  καὶ   παιδικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνδρείους,
[4, 176]   ἡδυπότην καὶ Κώταλον  καὶ   Πάκαλον. Ἀλλὰ Θέωνα τὸν καλαμαυλήτην
[4, 182]   δὲ μάγαδις καλούμενος αὐλὸς  καὶ   παλαιομάγαδις ὀνομαζόμενος ἐν ταὐτῷ ὀξὺν
[4, 140]   συναικλίαις, οὕτω τὰ συνδείπνια καλῶν.  καὶ   πάλιν· Ἄικλον Ἀλκμάων ἁρμόξατο. Ἄικλον
[4, 142]   μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευάζετο  καὶ   πάλιν αὐτοῖς στρωμναί τε τοῖς
[4, 148]   ἐποίησε φανῆναι τὰ πρῶτα μικρά,  καὶ   πάλιν καὶ ταῦτα ἐδωρήσατο. Τῶν
[4, 129]   Καὶ νιψάμενοι τὰς χεῖρας ἐστεφανούμεθα  καὶ   πάλιν στλεγγίδας ἐλάβομεν χρυσᾶς, διπλασίους
[4, 183]   καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα πολύχορδα  καὶ   παναρμόνια (Ἐστὶν δ´ σκινδαψὸς
[4, 182]   Οἱ νῦν, φησίν, καλούμενοι ναβλισταὶ  καὶ   πανδουρισταὶ καὶ σαμβυκισταὶ καινῷ μὲν
[4, 130]   φραγμάτων καὶ Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες  καὶ   Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα
[4, 139]   τριῶν ἡμερῶν γίνεται θέα ποικίλη  καὶ   πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ μεγάλη· (παῖδές
[4, 158]   οὖν τὸν θυμὸν ἡμεῖς, εἰ  καὶ   πάντα Ἡρακλέους ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'
[4, 142]   δ´ αὐτὸς προσομιλῶν πρὸς ἕκαστον  καὶ   πάντας ἐκκαλούμενος εἰς τὸ τὰ
[4, 144]   τοῦτο παρέχει τὰς ἡδονάς. Διὸ  καὶ   πάντες ἄνθρωποι ἡδέως προσδέχονται τὰς
[4, 163]   χαρίεις περὶ τὸ γελοῖον· ~(διὸ  καὶ   πάντες αὐτὸν ἐπὶ τὰ συμπόσια
[4, 151]   ἐδείπνει. Κέρατα δὲ οἴνου περιέφερον  καὶ   πάντες ἐδέχοντο. δὲ Ἀρύστας
[4, 148]   γίνεται, ταύτης τύμπανα καὶ νεβρίδας  καὶ   παντοδαπὰ (ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα
[4, 132]   ξενύδρια, ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις τεθραμμένα  (καὶ   παντοδαποῖς, τοῖς ἁλμίοις μὲν οὐ
[4, 183]   φαίνεται. ~(Τριγώνων ἄρα καὶ πηκτίδων  καὶ   πάντων ὀργάνων ὅσα πολύχορδα καὶ
[4, 141]   παρά τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ  καὶ   παρὰ πλειόνων, παρ´ αὐτοῖς κατ´
[4, 152]   τε παρὰ τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες  καὶ   παρὰ τὴν ἐντὸς καὶ τὴν
[4, 145]   εἰς ὑπόλογον λαμβάνουσιν. Οὕτω δὲ  καὶ   παρὰ τοῖς ἄλλοις Πέρσαις τοῖς
[4, 141]   ἔχον σταθμὸν ὡς τέταρτον μάλιστα,  καὶ   παρὰ τοῦτο ἕτερον οὐδὲν πλὴν
[4, 142]   τὸ πάτριον ἔθος· (ὅτε δὲ  καὶ   παραγένοιντο, μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν
[4, 138]   Μαρδονίου παρασκευὴν (χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ  καὶ   παραπετάσμασι ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι τοὺς
[4, 138]   ἀργυρᾶς ἐστρωμένας καὶ τραπέζας ἀργυρᾶς  καὶ   παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ
[4, 154]   (ὕπτιοι ἐκταθέντες ἐπὶ θυρεῶν κεῖνται,  καὶ   παραστάς τις ξίφει τὸν λαιμὸν
[4, 139]   δὲ καὶ τοὺς γαλαθηνοὺς ὀρθαγορίσκους  καὶ   παρατιθέασιν ἐν τῇ θοίνῃ τοὺς
[4, 166]   εἶχον, ἀλλὰ νῦν· καὶ βάψομαι  καὶ   παρατιλοῦμαι νὴ Δία καὶ γενήσομαι
[4, 164]   ὡς εὖ καὶ ταχέως ἀπετίσατο  καὶ   παραχρῆμα. οὐ μέντοι παρὰ κωφὸν
[4, 158]   σύντροφοί ἐστε τῷ φακίνῳ βρώματι  καὶ   πᾶσα ὑμῶν πόλις πλήρης
[4, 169]   δ´ ἐν Ἴωνι καὶ βατάνια  καὶ   πατάνια λέγει ἐν τούτοις· Τρυβλία
[4, 169]   βατάνια καὶ κακκάβια καὶ λοπάδια  καὶ   πατάνια πυκινὰ ταρβα καὶ οὐδ´
[4, 133]   ἦν, ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ  καὶ   παχεῖ´ ὑπερβολῇ, (κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν
[4, 144]   (Θεόπομπος δ´ ἐν τῇ τριακοστῇ  καὶ   πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν τὸν Παφλαγόνων
[4, 168]   Ἀσκληπιάδην τοὺς φιλοσόφους νέους ὄντας  καὶ   πενομένους μεταπεμψάμενοι ἠρώτησαν πῶς ὅλας
[4, 166]   Ταραντίνων ἱστορῶν ἐν τῇ δευτέρα  καὶ   πεντηκοστῇ τῶν ἱστοριῶν γράφει οὕτως·
[4, 162]   ὡς ὑπερορῶντας, καὶ περὶ προσοψημάτων  καὶ   περὶ ἄρτων καὶ περὶ τῶν
[4, 176]   τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ  καὶ   περὶ αὐλούς εἰσι μουσικώτατοι οὐ
[4, 175]   ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα παρ´ ἡμῖν, ἄκουε  καὶ   περὶ αὐτοῦ νῦν ἔχω
[4, 172]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Οὐκ ἀγνοῶν δὲ  καὶ   περὶ Δηλίων Ἀπολλόδωρος
[4, 153]   βαρβαρικῶν θοιναμάτων παρακειμένην. Ἱστορῶν δὲ  καὶ   περὶ Ἡρακλέωνος τοῦ Βεροιαίου, ὃς
[4, 162]   καὶ πότε παραπεμπτέον ὡς ὑπερορῶντας,  καὶ   περὶ προσοψημάτων καὶ περὶ ἄρτων
[4, 166]   ἄλλους ἀνθρώπους διὰ τὸ φιλοπονεῖσθαι  καὶ   περὶ τὰς ἐργασίας διατρίβειν παρασκευάζεσθαι
[4, 162]   περὶ προσοψημάτων καὶ περὶ ἄρτων  καὶ   περὶ τῶν ἄλλων ὅσα τε
[4, 138]   ἐκγόνοις παραδώσουσιν. (Ἑξῆς δὲ λεκτέον  καὶ   περὶ τῶν Λακωνικῶν συμποσίων. Ἡρόδοτος
[4, 149]   ἀνδρώδης ὑπάρχειν· θαυμαστὸν γὰρ ἦν  καὶ   περιβόητον παρ´ αὐτοῖς πολυφαγία.
[4, 149]   δ´ εἰς τὸ κοινὸν ζωμὸς  καὶ   περίκομμα, πρόσχερα δὲ ἑκάστῳ δύο
[4, 156]   γὰρ ἡμᾶς ὥσπερ νηστείαν ἄγοντας  καὶ   περιμένοντας τὸ ἀνατέλλον ἄστρον, (οὗ
[4, 128]   ἔριφοι καὶ ἕτεροι ἄρτοι πεπονημένοι  καὶ   περιστεραὶ καὶ τρυγόνες πέρδικές τε
[4, 146]   καὶ τὴν κεφαλὴν σμᾶται μοῦνον  καὶ   Πέρσαις δωρέεται. (Ὁ δὲ μέγας
[4, 136]   κίχλας δ´ ἑξείης ἡβήτορας ὑψιπετήεις  καὶ   πέτρας κάτα βοσκομένας, ὑάδας θ´
[4, 158]   πώματός θ´ ὑδρηχόου; ἅπερ πάρεστι  καὶ   πέφυχ´ ἡμᾶς τρέφειν. Ὧν οὐκ
[4, 182]   δ´ ἔκφυλα ὄργανα καλεῖ φοίνικας  καὶ   πηκτίδας καὶ μαγάδιδας σαμβύκας τε
[4, 183]   μοι, ἔφη, φαίνεται. ~(Τριγώνων ἄρα  καὶ   πηκτίδων καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα
[4, 141]   ὅσην ἂν ἕκαστος βουλόμενος,  καὶ   πιεῖν πάλιν ὅταν θυμὸς
[4, 144]   κρίνουσιν οἱ πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς  καὶ   πίνειν καὶ ἐσθίειν τῶν ἰδιωτῶν
[4, 167]   τὴν καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα  καὶ   πίνω Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ´
[4, 137]   (ἐν δ´ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι  καὶ   πίονα μῆλα) ῥοιαί τε σταφυλαί
[4, 154]   δὲ οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα,  καὶ   πιστωσάμενοι τὴν δόσιν καὶ τοῖς
[4, 130]   ἐν πλεκτοῖς ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη πᾶσι  καὶ   πλακοῦντες ἕκαστα γένη, Κρητικῶν καὶ
[4, 149]   τυροῦ τροφαλὶς σῦκά τε ξηρὰ  καὶ   πλακοῦς καὶ στέφανος. Καὶ ὃς
[4, 140]   τῶν εὐπορούντων, ἔσθ´ ὅτε δὲ  καὶ   πλειόνων. δὲ Μόλπις καὶ
[4, 150]   σκηνὰς χωρούσας ἀνὰ τετρακοσίους ἄνδρας  καὶ   πλείους ἔτι, καθὼς ἂν ἐκποιῶσιν
[4, 152]   χαλκοῦς, οἳ δὲ κάνεα ξύλινα  καὶ   πλεκτά. Τὸ δὲ πινόμενόν ἐστι
[4, 166]   ταύτῃ ἐχρήσατο· (Καὶ τοσοῦτον ἀσωτίᾳ  καὶ   πλεονεξίᾳ διενήνοχε τοῦ δήμου τοῦ
[4, 150]   πολλά, πίθους τε οἴνου παρεσκευάσθαι  καὶ   πλῆθος ἀλφίτων πεφυραμένων. Καὶ οὐ
[4, 129]   Πρωτέας αἰτεῖ σκύφον χοαῖον  καὶ   πληρώσας οἴνου (Θασίου ὀλίγον τι
[4, 128]   Ἄλλα δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ  καὶ   ποικίλα, καὶ μετὰ ταῦτα ἀργυροῦς
[4, 141]   τὴν θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ δὲ  καὶ   ποίμνια αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως μεταδιδόασι
[4, 184]   ἐποίησε πλήρεις τάς τε νήσους  καὶ   πόλεις ἀνδρῶν γραμματικῶν, φιλοσόφων, γεωμετρῶν,
[4, 153]   βασιλέως, ὡς εἰς Μηδίαν ἀνελθὼν  καὶ   πολεμῶν Ἀρσάκει ᾐχμαλωτίσθη ὑπὸ τοῦ
[4, 154]   τοὺς κληρονόμους κομίσασθαι τὸ ἆθλον·  καὶ   πολλάκις ἀπογραφομένους πλείους δικαιολογεῖσθαι καθ´
[4, 153]   παραβληθὲν ὑπ´ αὐτοῦ κυνιστὶ σιτεῖται  ~καὶ   πολλάκις διὰ τὴν τυχοῦσαν αἰτίαν
[4, 157]   ποταμοῦ διψῶντα πιεῖν. Σωκράτης δὲ  καὶ   πολλάκις κατελαμβάνετο διαπεριπατῶν ἑσπέρας βαθείας
[4, 157]   βραδυτέρας, ὀργῆς δὲ καὶ σκληρότητος  καὶ   πολλῆς σκαιότητος ἐμπίπλησι. Καὶ
[4, 130]   τοῦ Ἀττικοῦ, ὥς φασιν, ἀπόγονος  καὶ   πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας· καὶ
[4, 148]   φίλων καὶ τῶν ἡγεμόνων· ὅτε  καὶ   πολλῷ κρεῖττον διακοσμήσασα τὸ συμπόσιον
[4, 145]   δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ  καὶ   πολὺ πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ
[4, 173]   καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔθηκε. (Ὅθεν  καὶ   Πολυκράτων Κρίθωνος Ῥηναιεὺς δίκην
[4, 167]   δ´ αὐτὸς αἴτιος ἦν ἄπληστος  καὶ   πολυτελὴς ὤν, προχείρως ἅπαντα ποιῶν
[4, 151]   πάρεισιν οὐδέν σε προσαιτοῦντες, ἀλλὰ  καὶ   πονεῖν ὑπὲρ σοῦ καὶ προκινδυνεύειν
[4, 162]   τὰς ὡραίας εἰς τὸ συμπόσιον  καὶ   πότε αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους καὶ
[4, 162]   καὶ πότε αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους  καὶ   πότε παραπεμπτέον ὡς ὑπερορῶντας, καὶ
[4, 132]   κεκλημένοι (εἰς τοὺς γάμους, βέλτιστε,  καὶ   πότερ´ Ἀττικοὶ ἅπαντες κἀκ
[4, 171]   φησιν· τύραννος οὐδὲ σιτίοις  καὶ   ποτοῖς πιστεύων διάγει, ἀλλὰ καὶ
[4, 166]   ἰδιωτῶν πλῆθος αἰεὶ περὶ συνουσίας  καὶ   πότους ἐστί. Λέγουσι δὲ καί
[4, 131]   χύτραν βολβῶν τε σιρὸν δωδεκάπηχυν  καὶ   πουλυπόδων ἑκατόμβην. Ταῦτα μὲν οὕτως
[4, 137]   καὶ φυστὴν δρυπεπεῖς τ´ ἐλάας  καὶ   πράσα« ὑπόμνησιν ποιουμένους τῆς ἀρχαίας
[4, 150]   παντοδαπῶν μεγάλους, οὓς πρὸ ἐνιαυτοῦ  καὶ   πρὸ τοῦ μέλλειν μεταπεμψάμενος τεχνίτας
[4, 150]   δὲ καταβάλλεσθαι ταύρων καὶ συῶν  καὶ   προβάτων τε καὶ τῶν λοιπῶν
[4, 173]   Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν Φοῖβε μαχαίρας  καὶ   προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους. Κἀν
[4, 151]   ἀλλὰ καὶ πονεῖν ὑπὲρ σοῦ  καὶ   προκινδυνεύειν βουλόμενοι. Καὶ Σεύθης
[4, 154]   γὰρ τοῖς ὅπλοις ἀγερθέντες σκιαμαχοῦσι  καὶ   πρὸς ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται, (ποτὲ δὲ
[4, 139]   γὰρ κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν ἀνεζωσμένοις  καὶ   πρὸς αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα
[4, 163]   τάδε μωρολογοῦσι τοῖς λαχάνοις προσάγειν  καὶ   πρὸς Διόδωρον ἰόντας (τὸν σοφὸν
[4, 141]   πρῶτον μὲν ἑκάστῳ χωρὶς παρατιθέμενον  καὶ   πρὸς ἕτερον κοινωνίαν οὐδεμίαν ἔχον·
[4, 155]   κεκτημένος τοῦτο ἐλάμβανε κοιμώμενος ἀεὶ  καὶ   πρὸς κεφαλὴν αὑτοῦ κατετίθετο. (Σέλευκος
[4, 139]   τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς ἀγρὸν  (καὶ)   πρὸς τὴν Κορυθαλίαν καλουμένην Ἄρτεμιν,
[4, 157]   ἑσπέρας βαθείας πρὸ τῆς οἰκίας  καὶ   πρὸς τοὺς πυνθανομένους τί τηνικάδε;
[4, 131]   λεπάδες, μύες, ὄστρεια, κτένες, ὄρκυνες·  καὶ   πρὸς τούτοις ὀρνιθαρίων ἄφατον πλῆθος,
[4, 176]   ῥύπῳ κεκρυμμένα, πετάσια δ´ ἐπιτεθειμένοι  καὶ   προσκόπια σκιὰν μὲν ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι
[4, 183]   πανδούρου Εὐφορίων μέν, ὡς προείρηται,  καὶ   Πρωταγορίδης ἐν βʹ περὶ τῶν
[4, 163]   καὶ ῥυπῶν καὶ ἀνυποδητῶν. (Ὅθεν  καὶ   Πυθαγορικὸν τὸ τῆς κόμης ἔδοξαν
[4, 133]   εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω  καὶ   πυκνά, φυλλὰς δριμεῖα
[4, 129]   θαυματουργοὶ γυναῖκες εἰς ξίφη κυβιστῶσαι  καὶ   πῦρ ἐκ τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι
[4, 162]   ἂν μὴ κατακοιμηθῶσιν οἱ συμπόται,  (καὶ)   πῶς ταῖς ἐπιχύσεσι χρηστέον πηνίκα
[4, 176]   αὐλοῦντας καλαμαύλας λέγουσι νῦν, (οὕτω  καὶ   ῥαππαύλας, ὥς φησιν Ἀμερίας
[4, 152]   δὲ τερφθέντα θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου  καὶ   ῥῖψαι αὐτῷ παρατρέχοντι. (Ἀνελόμενον δ´
[4, 176]   Παραζωνίδια καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ  καὶ   ῥύπῳ κεκρυμμένα, πετάσια δ´ ἐπιτεθειμένοι
[4, 163]   τῶν κυνικῶν τρόπον ἔζη, κομῶν  καὶ   ῥυπῶν καὶ ἀνυποδητῶν. (Ὅθεν καὶ
[4, 184]   εὑρεῖν, τινὰς δ´ ἱστορεῖν Σεύθην  καὶ   Ῥωνάκην τοὺς Μαιδούς, τὴν δὲ
[4, 184]   δ´ ἐστὶν εὕρημα κέρατά τε  καὶ   σάλπιγγες. Μητρόδωρος δ´ Χῖος
[4, 151]   κέρασί τε οἵοις σημαίνουσιν αὐλοῦντες  (καὶ   σάλπιγξιν ὠμοβοείαις ῥυθμούς τε καὶ
[4, 182]   φησίν, καλούμενοι ναβλισταὶ καὶ πανδουρισταὶ  καὶ   σαμβυκισταὶ καινῷ μὲν οὐδενὶ χρῶνται
[4, 129]   σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες καὶ μουσουργοὶ  καὶ   σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν
[4, 147]   Παρῆς ἕτερον πίων ἀπὸ τευθιάδα  καὶ   σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων. Θερμὸς μετὰ ταῦτα
[4, 173]   Χοίρακοι καὶ Ἀμνοὶ καὶ Ἀρτυσίλεῳ  καὶ   Σήσαμοι καὶ Ἀρτυσίτραγοι καὶ Νεωκόροι
[4, 170]   εὐρύθμως διειμένον ὄξει σιραίῳ χρωματίσας  καὶ   σιλφίῳ πυκνῷ πατάξας. (Ἐπεσθίειν εἴρηκε
[4, 134]   ἄλλο δ´ οὐδέν, ὄψων ὀνόματα  (καὶ   σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος καὶ
[4, 153]   ψυχρῷ. (Διηκόνουν δὲ ἄνδρες μαχαιροφόροι  καὶ   σιωπὴ ἦν εὔτακτος. Ἐν δὲ
[4, 142]   ψυκτὴρ χαλκοῦς ἐπέκειτο καὶ κάδος  καὶ   σκαφίον ἀργυροῦν δύο κοτύλας χωροῦν
[4, 182]   τε καὶ τρίγωνα καὶ κλεψιάμβους  καὶ   σκινδαψοὺς καὶ τὸ ἐννεάχορδον καλούμενον.
[4, 176]   Χάρις. (Τυφλὸς ὑπαὶ γήρως εἶχεν  καὶ   Σκίρπαλον υἱόν, νήπιον ὅντ´ ἐκάλει
[4, 129]   λειτουργήσαντες. Μεθ´ οὓς εἰσῆλθον ἰθύφαλλοι  καὶ   σκληροπαῖκται καί τινες καὶ θαυματουργοὶ
[4, 157]   ψυχὰς ποιεῖται βραδυτέρας, ὀργῆς δὲ  καὶ   σκληρότητος καὶ πολλῆς σκαιότητος ἐμπίπλησι.
[4, 177]   μὲν εἶναι εὕρημα, ὀνομάζεσθαι δὲ  καὶ   σκυταλείας, κατ´ ἐμφέρειαν τοῦ πάχους.
[4, 184]   δ´ ἐν τῷ περὶ Εὐριπίδου  καὶ   Σοφοκλέους Ἀλκιβιάδην φησὶ μαθεῖν τὴν
[4, 183]   Μνημονεύει δὲ τοῦ τριγώνου τούτου  καὶ   Σοφοκλῆς ἐν μὲν Μυσοῖς οὕτως·
[4, 174]   Δελφὸς Δία Εἰλαπιναστήν τε  καὶ   Σπλαγχνοτόμον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' (Πολλῶν δὲ
[4, 161]   Πυθαγοριζούσῃ· δ´ ἑστίασις ἰσχάδες  καὶ   στέμφυλα (καὶ τυρὸς ἔσται· ταῦτα
[4, 149]   σῦκά τε ξηρὰ καὶ πλακοῦς  καὶ   στέφανος. Καὶ ὃς ἂν ἔξω
[4, 172]   δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται, (μυρισάμενος δὲ  καὶ   στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ τὰ μελίπηκτα
[4, 162]   σοφὸς πάντως ἂν εἴη  καὶ   στρατηγὸς ἀγαθός, μόνον τοῦτο διὰ
[4, 173]   ὄξος καὶ ἔλαιον καὶ ξύλα  καὶ   στρώματα. Ἀριστοτέλης Θεόφραστος ἐν
[4, 144]   ἔφη, ἐκεῖνο εὖ οἶδα ὅτι  καὶ   σὺ ἔμπειρος εἶ, ὅτι ὅσῳ
[4, 184]   οὐκ ὀλίγοι. δ´ Εὐφράνωρ  καὶ   σύγγραμμα περὶ αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως
[4, 160]   οὐχ ὁμιλήσαντες πολλοῖς Ἑλληνικοῖς ποιηταῖς  καὶ   συγγραφεῦσιν οὐκ ἴσασιν ὅθεν εἴληφεν
[4, 151]   Καὶ Σεύθης ἀναστὰς συνέπιε  καὶ   συγκατεσκεδάσατο μετ´ αὐτοῦ τὸ κέρας.
[4, 165]   οἷς ἡδυλογοῦσι μεγάλας ἀμυχὰς καταμύξαντες  καὶ   συγκύψαντες ἅπαντας γελῶσι. Τὸ δὲ
[4, 129]   αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι καὶ νῆτται  καὶ   συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον καὶ ᾠῶν
[4, 141]   δὲ ταῦτα τυροῦ σταθμόν τινα  καὶ   σύκων, ἔτι δὲ εἰς ὀψωνίαν
[4, 162]   εἱματανωπερίβαλλοι, ἀνηλιποκαιβλεπέλαιοι, νυκτιλαθραιοφάγοι, νυκτιπαταιπλάγιοι, μειρακιεξαπάται  καὶ   συλλαβοπευσιλαληταί, (δοξοματαιόσοφοι, ζηταρετησιάδαι. (Ἀρχέστρατός τε
[4, 155]   (Ταῦτ´ εἰπεῖν εἶχον, ἄνδρες φίλοι  καὶ   συμπόται τῶν Ἑλλήνων πολὺ πρῶτοι,
[4, 152]   τινα τῶν βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι  καὶ   συναντήσαντα μετὰ ᾠδῆς ὑμνεῖν αὐτοῦ
[4, 138]   ἄνδρα Συβαρίτην ἐπιδημήσαντα τῇ Σπάρτῃ  καὶ   συνεστιαθέντα ἐν τοῖς φιδιτίοις εἰπεῖν·
[4, 158]   καὶ τὴν Ὀδυσσέως τοῦ φρονιμωτάτου  καὶ   συνετωτάτου ἀδελφὴν Φακῆν καλουμένην, ἣν
[4, 174]   γὰρ μὴ διδαχθέντας αὐλεῖν τε  καὶ   συρίζειν, ὥσπερ τοὺς ποιμένας. (Καὶ
[4, 150]   ἐχαλκεύσατο. (Θύματα δὲ καταβάλλεσθαι ταύρων  καὶ   συῶν καὶ προβάτων τε καὶ
[4, 129]   δέξασθαι μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ  καὶ   σφόδρα μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο
[4, 148]   ἀφύας καὶ ἐγκρασιχόλους καὶ ἀλλᾶντας  καὶ   σχελίδας καὶ ἔτνος· οἷσι Μαρδόνιον
[4, 164]   ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα τε  καὶ   σχολῇ. Ὀρφεὺς ἔνεστιν, Ἡσίοδος, τραγῳδίαι,
[4, 158]   πόλις πλήρης ἐστὶ φακίνων· ὧν  καὶ   Σώπατρος Φάκιος παρῳδὸς μέμνηται
[4, 162]   τῇ περὶ τῶν φιλοσόφων ἱστορίᾳ  καὶ   Σωτίων Ἀλεξανδρεὺς ἐν ταῖς
[4, 132]   παρέργως ἅπτεται· τὰς δ´ ὀνθυλεύσεις  καὶ   τὰ κεκαρυκευμένα μᾶλλον προσεδέξατ´. Ἀρκαδικὸς
[4, 151]   καὶ διερρίπτει οἷς αὐτῷ ἐδόκει  καὶ   τὰ κρέα ὡσαύτως, ὅσον μόνον
[4, 148]   ἐφ´ ἕκαστος κατέκειτο κλίνῃ  καὶ   τὰ κυλικεῖα καθὼς ταῖς στρωμναῖς
[4, 152]   παῖς ἐπὶ τὰ δεξιὰ  καὶ   τὰ λαιά· οὕτως διακονοῦνται. Καὶ
[4, 148]   Ἑλληνικὴν πενίαν, λαμβάνοντας πρὸ ὀφθαλμῶν  καὶ   τὰ παρὰ Θηβαίοις δεῖπνα, περὶ
[4, 148]   (φησὶν ὅτι τε μικρόψυχοι ἦσαν  καὶ   τὰ περὶ τὴν τροφὴν λίχνοι,
[4, 168]   ἀναγνοὺς αὐτοῖς τὸν μέγαν διάκοσμον  καὶ   τὰ περὶ τῶν ἐν Ἅιδου
[4, 145]   βόες καὶ ὄνοι καὶ ἔλαφοι  καὶ   τὰ πλεῖστα πρόβατα· πολλοὶ δὲ
[4, 149]   καὶ μίαν πᾶσι τράπεζαν παρασκευάζουσι  καὶ   τὰ σιτία πᾶσιν εἰς τὸ
[4, 139]   ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα πέμματα  καὶ   τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι καὶ
[4, 182]   Ἀνακρέων μνημονεύουσι, καὶ τὴν μάγαδιν  καὶ   τὰ τρίγωνα καὶ τὰς σαμβύκας
[4, 167]   βασιλέως ὅτι ἄσωτος ἦν γράφει  καὶ   τάδε· Ἀλέξανδρος μετὰ τὴν Τύρου
[4, 169]   Ἐν δὲ Παρασίτῳ Ἀντιφάνης  καὶ   τάδε εἴρηκεν· Ἄλλος ἐπὶ τούτῳ
[4, 163]   φρόνιμον ζητοῦντας ἐν τοῖς περιπάτοις  καὶ   ταῖς διατριβαῖς ὥσπερ ἀποδεδρακότα. Ἄνθρωπ´
[4, 167]   οὐδένα καὶ πίνω Χῖον οἶνον  καὶ   τἄλλ´ ἀρκούντως παρασκευάζομαι, τῶν ἰδίων
[4, 148]   ἀλφίτων μέδιμνον καὶ τυροῦ πεντάμνουν  καὶ   τἄλλα τὰ πρὸς τὴν ἄρτυσιν
[4, 167]   γὰρ ὢν λογίζεσθαι τὰ προσιόντα  καὶ   τἀναλισκόμενα δι´ ἀσχολίαν οὐκ ἠδύνατο.
[4, 150]   λάχανόν τι τῶν ὀσπρίων  καὶ   τάριχος ἰχθύν, κρέως δὲ
[4, 133]   δ´ ἤσθιον διὰ (τὴν) ἀναστόμωσιν  καὶ   τὰς δι´ ὄξους καὶ νάπυος
[4, 150]   οὕτως. (Κατὰ τόπους τῆς χώρας  (καὶ)   τὰς ἐπικαιροτάτας τῶν ὁδῶν διέλαβε
[4, 166]   αὐτοὺς δὲ διὰ τὰς συνουσίας  καὶ   τὰς ἡδονὰς οὐ μέλλειν, ἀλλ´
[4, 153]   ἐν τῇ πρώτῃ τῶν ἱστοριῶν  καὶ   τὰς θεραπαίνας φησὶ παρ´ αὐτοῖς
[4, 173]   Δελφοὺς ὡς περὶ τὰς θυσίας  καὶ   τὰς θοίνας διατρίβοντας. Σῆμος δ´
[4, 140]   πολιτείᾳ γράφων οὕτως· (Ποιοῦσι δὲ  καὶ   τὰς καλουμένας κοπίδας· ἐστὶν δ´
[4, 166]   ἀκρατῶς, δὲ τῶν Ἀθηναίων  καὶ   τὰς προσόδους καταμισθοφορῶν διατετέλεκε. Καλλίστρατος
[4, 162]   Σφοδρίου τοῦ κυνικοῦ τέχνην ἐρωτικὴν  καὶ   τὰς Πρωταγορίδου ἀκροάσεις ἐρωτικὰς Περσαίου
[4, 182]   τὴν μάγαδιν καὶ τὰ τρίγωνα  καὶ   τὰς σαμβύκας ἀρχαῖα εἶναι. Ἐν
[4, 143]   (τὴν δεκάτην εἰς τὴν ἑταιρίαν  καὶ   τὰς τῆς πόλεως προσόδους, ἃς
[4, 157]   κρεαφαγεῖν τοὺς μὲν λογισμοὺς ἐξαιρεῖ  (καὶ   τὰς ψυχὰς ποιεῖται βραδυτέρας, ὀργῆς
[4, 162]   πηνίκα τε εἰσακτέον τοὺς ὡραίους  καὶ   τὰς ὡραίας εἰς τὸ συμπόσιον
[4, 163]   κυνὸς τοῦ θαλαττίου ἱστορῶν γράφει  καὶ   ταῦτα· Ἀλλ´ οὐ πολλοὶ ἴσασι
[4, 148]   τὰ πρῶτα μικρά, καὶ πάλιν  καὶ   ταῦτα ἐδωρήσατο. Τῶν δ´ ἡγεμόνων
[4, 129]   ὅτι πᾶσι προὔπιεν, ἑξῆς γράφει  καὶ   ταῦτα· (ἤδη δὲ ἡμῶν ἡδέως
[4, 145]   ἐπιμελούμενος δίδωσιν ἑκάστῳ τῶν οἰκετῶν,  καὶ   ταῦτα λαβὼν τὴν καθ´ ἡμέραν
[4, 146]   καὶ χρυσᾶ καὶ κρατῆρας παρετίθεντο,  καὶ   ταῦτα μετὰ τὸ δεῖπνον εἰ
[4, 159]   εἶναι νομοθετεῖ ἀστραγάλους. Καλῶς γὰρ  καὶ   ταῦτα Εὐριπίδης εἴρηκε· Μὴ
[4, 153]   Ἀρσάκει διέτριψεν ἀγόμενος βασιλικῶς, γράφει  καὶ   ταῦτα· Παρὰ Πάρθοις ἐν τοῖς
[4, 128]   πλῆθος ἦν. (Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί,  καὶ   ταῦτα τοῖς δούλοις καὶ ὡς
[4, 164]   οἷ’ ἄττα βαύζει, ὡς εὖ  καὶ   ταχέως ἀπετίσατο καὶ παραχρῆμα. οὐ
[4, 165]   πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως συνεστρόγγυλεν ἰταμῶς  καὶ   ταχύ. (Καὶ Κτήσιππος δ´
[4, 161]   καθάπερ αἱ γυναῖκες, κατέφαγε πάμπολλα  καὶ   ταχύτατα, ἐξὸν κατὰ τὸν αὐτὸν
[4, 182]   πρὸς τὰς εὐωχίας χρῶνται. Διὸ  καὶ   τέρενας αὐτοὺς κέκληκεν Ἀνακρέων.
[4, 174]   ὑδραύλεως ἦχος πάνυ τι ἡδὺς  καὶ   τερπνός, ὡς πάντας ἡμᾶς ἐπιστραφῆναι
[4, 168]   φησι Ποσειδώνιος ἐν τῇ ἐνάτῃ  καὶ   τεσσαρακοστῇ τῶν ἱστοριῶν, Ἀπίκιόν τινα
[4, 149]   (Θεόπομπος δ´ ἐν τῇ ἕκτῃ  καὶ   τεσσαρακοστῇ τῶν Φιλιππικῶν Οἱ Ἀρκάδες,
[4, 133]   ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς. Ἤσθιον δὲ  καὶ   τέττιγας καὶ κερκώπας ἀναστομώσεως χάριν.
[4, 183]   ὀργάνων καὶ αὐλῶν ἐμπείρως ἔχουσι  καὶ   τεχνικῶς Ἀλεξανδρεῖς, καὶ ἐν οἷς
[4, 142]   τοῖς μεγέθεσιν οὕτως ἐξησκημέναι πολυτελῶς  καὶ   τῇ ποικιλίᾳ διαφόρως ὥστε τῶν
[4, 149]   χεῖρας, ἀλλ´ ἀποματτόμενοι τοῖς ψωμοῖς  καὶ   τὴν ἀπομαγδαλίαν ἕκαστος ἀπέφερε, τοῦτο
[4, 167]   τῷ Κιτιεῖ, (ἅμα τὸ χωρίον  καὶ   τὴν αὑτοῦ βασιλείαν· καὶ λαβὼν
[4, 174]   τέ φασι μεγάλως. Τουτονὶ οὖν  καὶ   τὴν αὑτοῦ διδάξαι γυναῖκα Θαίδα.
[4, 155]   ἐπανιὼν καὶ θάψας τὸν βασιλέα  καὶ   τὴν βασίλισσαν ἐν Αἰγαίαις καὶ
[4, 158]   αὐτῷ ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν· Εἴθ´ ἠδυνάμην  καὶ   τὴν γαστέρα τρίψας τῆς πείνης
[4, 148]   μόνον ὠνομάζετο νέος Διόνυσος, ἀλλὰ  καὶ   τὴν Διονυσιακὴν πᾶσαν ἐνδύνων στολὴν
[4, 141]   εἰδῶσι τὴν τῆς θήρας φιλοπονίαν  καὶ   τὴν εἰς αὐτοὺς ἐκτένειαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 152]   οἰκοῦντες καὶ παρὰ τὴν ἐντὸς  καὶ   τὴν ἔξω θάλασσαν, καὶ τούτους
[4, 146]   τυκτά, Ἑλληνιστὶ δὲ τέλειον. Τότε  καὶ   τὴν κεφαλὴν σμᾶται μοῦνον καὶ
[4, 182]   ὧν Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέων μνημονεύουσι,  καὶ   τὴν μάγαδιν καὶ τὰ τρίγωνα
[4, 156]   (Καὶ τῆς τραπέζης παρατεθείσης ἐδειπνοῦμεν  καὶ   τὴν μὲν ἐξηντλοῦμεν φακῆν,
[4, 158]   ἐπιχωρίων τις εἷς. Οἶδα δὲ  καὶ   τὴν Ὀδυσσέως τοῦ φρονιμωτάτου καὶ
[4, 154]   τήν τε στολὴν τὴν πολεμικὴν  καὶ   τὴν ὅπλισιν τὴν ἀρχαίαν ὡς
[4, 132]   παρασκευῆς, τὸ πλῆθος τῶν ὀστρέων  (καὶ   τὴν ποικιλίαν) προοίμιον εἰπὼν δείπνου.
[4, 149]   καὶ βάθρα πρὸς τὴν καθέδραν  καὶ   τὴν τοιαύτην ἅπασαν παρασκευήν, τὴν
[4, 153]   τῶν ἄλλων καὶ κεχωρισμένην εἶχε  καὶ   τὴν τράπεζαν μόνῳ καθάπερ ἥρωι
[4, 146]   Οἳ δὲ τὴν ὀσφὺν ἄκραν  καὶ   τὴν χολήν, ὅτι ἔστ´ ἄβρωτα
[4, 139]   κίνησιν ἀρχαικὴν ὑπὸ τὸν αὐλὸν  καὶ   τὴν ᾠδὴν ποιοῦνται. (Τῶν δὲ
[4, 170]   δὲ τραπεζοποιὸν τὸν τραπεζῶν ἐπιμελητὴν  καὶ   τῆς ἄλλης εὐκοσμίας. Φιλήμων Παρεισιόντι·
[4, 167]   ὢν ἐληλύθει, ὑπὸ τοῦ βίου  καὶ   τῆς διαίτης τῆς Μακεδονικῆς ταχέως
[4, 158]   τὴν γαστέρα τρίψας τῆς πείνης  καὶ   τῆς ἐνδείας παύσασθαι. δ´
[4, 137]   ἐν τετάρτῳ περὶ τοῦ καλοῦ  καὶ   τῆς ἡδονῆς φησιν· Ἐν Ἀθήναις
[4, 152]   τοῖς πλουτοῦσιν οἶνος ἐξ Ἰταλίας  καὶ   τῆς Μασσαλιητῶν χώρας παρακομιζόμενος, ἄκρατος
[4, 168]   Οὗτος δ´ ἐστὶν Ἀπίκιος  καὶ   τῆς φυγῆς αἴτιος γενόμενος (Ῥουτιλίῳ
[4, 130]   Νυμφῶν. (Τοῦ πότου δὴ προιόντος  καὶ   τῆς ὥρας ὑποσκιαζούσης ἀναπεταννύουσι τὸν
[4, 151]   καὶ ἄλλος ἱμάτια τῇ γυναικί,  καὶ   Τιμασίων προπίνων φιάλην τε ἀργυρᾶν
[4, 158]   καὶ φακῆν φρονίμως ἀρτύσει. διὸ  καὶ   Τίμων Φλιάσιος ἔφη· (Καὶ
[4, 147]   ἐπαμυν εἴπερ ἐμίν τε μέλοι  καὶ   τίν, μάλα κεν κεχαροίμεθ´. Ἀλλ´
[4, 147]   θοίνας καλεῖται παρά γ´ ἐμὶν  καὶ   τίν, σαφ´ οἶδα. Εσταδα ναὶ
[4, 133]   κερκώπη ζῷον ὅμοιον τέττιγι  καὶ   τιτιγονίῳ, ὡς Σπεύσιππος παρίστησιν ἐν
[4, 145]   τὸ μέγεθος ὥσπερ φόρος  καὶ   τὸ δεῖπνον ἐκ παλαιοῦ τεταγμένον
[4, 140]   πολιτείας. (Ἔτι φησὶν Πολέμων  καὶ   τὸ δεῖπνον ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων
[4, 182]   τρίγωνα καὶ κλεψιάμβους καὶ σκινδαψοὺς  καὶ   τὸ ἐννεάχορδον καλούμενον. Πλάτων δ´
[4, 169]   Μάγνος εἴρηκε τὸ ἐπεσθίειν  καὶ   τὸ ἐπιφαγεῖν. Καὶ Αἰμιλιανὸς
[4, 138]   ἰδίως ἔχον κοπίς, καθάπερ  καὶ   τὸ καλούμενον ἄικλον. Ἐπὴν δὲ
[4, 184]   βαρὺς γὰρ οὗτος· παρ´  καὶ   τὸ κέρας αὐτῷ προσάπτουσιν ἀναλογοῦν
[4, 174]   Ἀλκείδης ἔφη· Ἀλλὰ μὴν  καὶ   τὸ ὄργανον τοῦτο ὕδραυλις,
[4, 161]   φιλόσοφοι, οὐδὲν ἀσκεῖτε, ἀλλὰ  καὶ   τὸ πάντων χαλεπώτατον λαλεῖτε περὶ
[4, 141]   εἰς αὐτὴν τὴν συνουσίαν, νομίζοντες  καὶ   τὸ πλείονα τῶν ἱκανῶν παρασκευάζειν
[4, 146]   ἀλλ´ ἑαυτῶν. λιβανωτὸς εὐσεβὲς  (καὶ   τὸ πόπανον· τοῦτ´ ἔλαβεν
[4, 128]   βασιλέως δεῖπνον Ἀφροδίσια ἐπιτελοῦντος Ἀθήνησι  καὶ   τὸ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως. Δώσομεν
[4, 161]   πάντες οὕτως οἱ σοφοὶ διάγουσι  καὶ   τοιαῦτα κακοπαθοῦσί που; {Α. Τρυφῶσιν
[4, 130]   Ἀρτέμιδες καὶ Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ  καὶ   τοιαῦτα πολλὰ εἴδωλα ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα
[4, 128]   δὲ καὶ φάτται καὶ χὴν  καὶ   τοιαύτη τις ἄλλη ἀφθονία σεσωρευμένη,
[4, 129]   τὸν σκύφον δῶρον· τοῦτο δὲ  καὶ   τοῖς ἄλλοις ὅσοι ἂν πίωσιν
[4, 145]   φανεῖται οἰκονομικῶς καὶ ἀκριβῶς συντεταγμένον  καὶ   τοῖς ἄλλοις Πέρσαις (τοῖς ἐν
[4, 155]   τὴν Κύνναν τὴν Εὐρυδίκης μητέρα  καὶ   τοῖς ἄλλοις τιμήσας οἷς προσήκει
[4, 154]   τινα, καὶ πιστωσάμενοι τὴν δόσιν  καὶ   τοῖς ἀναγκαίοις φίλοις διαδωρησάμενοι (ὕπτιοι
[4, 133]   βρώματα. ~(Ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ  καὶ   τοῖς εἰς ἀναστόμωσιν βρώμασιν (ὥσπερ
[4, 168]   λαμπρὰ μὲν ἦν παρασκευὴ  καὶ   τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο ποδονιπτῆρες οἴνου
[4, 167]   ζῆν μὴ κοσμίως, ἀλλ´ ἀσώτως  καὶ   τοῖς λῃσταῖς παραπλησίως. (Δοῦρις δ´
[4, 163]   Ἀσπενδίου τὴν ἐξηλλαγμένην εἰσαγαγόντος κατασκευὴν  καὶ   τοῖς Πυθαγορείοις πεπλησιακέναι προσποιηθέντος· πρὸς
[4, 139]   δὲ τῇ πόλει κοπίδας ἄγουσι  καὶ   τοῖς Τιθηνιδίοις καλουμένοις ὑπὲρ τῶν
[4, 143]   τῶν παρατιθεμένων ἅπασι· ἀπονέμουσι δὲ  καὶ   τοῖς υἱοῖς κατὰ τὸν θᾶκον
[4, 142]   αὑτούς, ὥστε δοκεῖν τὸν Ἄρεα  καὶ   τὸν Ἀκρότατον εὐτελείᾳ πάντας ὑπερβεβληκέναι
[4, 139]   καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι  καὶ   τὸν εἰς τὸν θεὸν παιᾶνα
[4, 182]   Ἰξίονί φησι· (Τὸν δ´ ἡμίοπον  (καὶ   τὸν ἐλάσσονα) ταχέως μέγας
[4, 163]   πίνων ὕδωρ· τὸν γὰρ γεωργὸν  καὶ   τὸν ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ δὲ
[4, 151]   Προπίνω σοι, Σεύθη, ἔφη,  καὶ   τὸν ἵππον δωροῦμαι, ἐφ´ οὗ
[4, 175]   Σύρων εὕρημά φησιν εἶναι, ὡς  καὶ   τὸν καλούμενον λυροφοίνικα σαμβύκην. Τοῦτο
[4, 139]   τῶν κρεῶν διδόασι μοίρας πᾶσι  καὶ   τὸν καλούμενον φυσίκιλλον, ὅς ἐστιν
[4, 175]   μόναυλον Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ  καὶ   τὸν καλούμενον φώτιγγα πλαγίαυλον, οὗ
[4, 155]   τοῖς ἐπιβαίνουσι. Διαλαγχάνειν οὖν αὐτοὺς  καὶ   τὸν λαχόντα ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν
[4, 152]   στρεφόμενοι. (Ἔτι Ποσειδώνιος διηγούμενος  καὶ   τὸν Λουερνίου τοῦ Βιτύιτος πατρὸς
[4, 175]   τῶν Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς ἀμούσων  καὶ   τὸν μόναυλον συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα
[4, 153]   μεληδὸν ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι γάλα  καὶ   τὸν οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν δέ
[4, 129]   ἐπεὶ πρῶτος ἔπιες, ἔχε πρῶτος  καὶ   τὸν σκύφον δῶρον· τοῦτο δὲ
[4, 176]   μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ,  καὶ   τὸν τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι
[4, 155]   ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ λίθῳ  καὶ   τὸν τράχηλον εἰς τὸν βρόχον
[4, 170]   αὐτὸν εἶναί φησι τὸν τραπεζοκόμον  καὶ   τὸν ὑπὸ Ῥωμαίων καλούμενον στρούκτωρα,
[4, 167]   βιῶναι. ~(Περὶ δὲ τῆς ἀσωτίας  καὶ   τοῦ βίου Φιλίππου καὶ τῶν
[4, 149]   ἱερέων τοῦ τε Πυθίου Ἀπόλλωνος  καὶ   τοῦ Διονύσου· τούτων γὰρ ἑκατέρῳ
[4, 162]   ~(Οὐκ ἄκαιρον δ´ ἐστὶν μνημονεῦσαι  καὶ   τοῦ εἰς ὑμᾶς ποιηθέντος ἐπιγράμματος,
[4, 183]   Ἰόβας καὶ τοῦ λυροφοίνικος  καὶ   τοῦ ἐπιγονείου, νῦν εἰς
[4, 160]   σίλλων) Οὗτος γάρ ἐστιν ὃς  καὶ   τοῦ κόγχου μνημονεύει ἐν τῷ
[4, 183]   Ἀρτέμιδος. Μνημονεύει δ´ Ἰόβας  καὶ   τοῦ λυροφοίνικος καὶ τοῦ ἐπιγονείου,
[4, 165]   εἰς τοσοῦτον ἦλθεν ἀσωτίας ὡς  καὶ   τοῦ μνήματος τοῦ πατρός, εἰς
[4, 176]   παρθενίους καλουμένους καὶ παιδικούς, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς ἀνδρείους, οἵτινες καλοῦνται τέλειοί
[4, 184]   οἱ παιδεύσαντες πάντας τοὺς Ἕλληνας  καὶ   τοὺς βαρβάρους, ἐκλειπούσης ἤδη τῆς
[4, 139]   ταῖς λελεγμέναις ἐπιτελοῦσι. Θύουσι δὲ  καὶ   τοὺς γαλαθηνοὺς ὀρθαγορίσκους καὶ παρατιθέασιν
[4, 143]   μέμνηνται τῶν κατὰ πόλεμον πράξεων  καὶ   τοὺς γενομένους ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦσι,
[4, 176]   ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺς κιθαριστηρίους δὲ  καὶ   τοὺς δακτυλικούς. Τοὺς γὰρ ἐλύμους
[4, 161]   κρέας, κἂν μὴ κατεσθίωσι  καὶ   τοὺς δακτύλους, ἐθέλω κρέμασθαι δεκάκις.
[4, 176]   ἐμπείρως ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖς. Οἴδασι δὲ  καὶ   τοὺς διόπους ἔτι τε μεσοκόπους
[4, 149]   ταῖς ἑστιάσεσιν ὑποδέχονται τοὺς δεσπότας  καὶ   τοὺς δούλους καὶ μίαν πᾶσι
[4, 139]   οἱ πολῖται πάντας τοὺς γνωρίμους  καὶ   τοὺς δούλους τοὺς ἰδίους· οὐδεὶς
[4, 151]   σοι, Σεύθη, δίδωμι ἐμαυτὸν  καὶ   τοὺς ἐμοὺς τούτους ἑταίρους φίλους
[4, 138]   ἐκ τῆς ἡμεδαπῆς ἀφικνουμένους, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς ἐπιδημήσαντας τῶν ξένων. Θύουσι
[4, 182]   Θηραμένῃ. ~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Οἴδαμεν δὲ  καὶ   τοὺς ἡμιόπους καλουμένους, περὶ ὧν
[4, 182]   αὐλόν. δὲ Τρύφων φησὶ  καὶ   τοὺς καλουμένους ἐλεφαντίνους αὐλοὺς παρὰ
[4, 176]   τοὺς διόπους ἔτι τε μεσοκόπους  καὶ   τοὺς καλουμένους ὑποτρήτους. Τῶν δ´
[4, 130]   θέσεις ἀκούων, θύμα καὶ εὔζωμα  καὶ   τοὺς καλοὺς ἐσθίων στρεπτούς, Λήναια
[4, 176]   καλοῦνται τέλειοί τε καὶ ὑπερτέλειοι,  καὶ   τοὺς κιθαριστηρίους δὲ καὶ τοὺς
[4, 166]   χρόνῳ, (κᾆθ´ ὡς ἐκεῖνος κατέδομαι  καὶ   τοὺς λίθους ἁπαξάπαντας, οὐ γὰρ
[4, 168]   κωλύσοντας. ~(Ὅτι δὲ τοὺς ἀσώτους  καὶ   τοὺς μὴ ἔκ τινος περιουσίας
[4, 171]   δειπνοκλήτορας ὀνομάζει. (Ἐκάλουν δέ, φησί,  καὶ   τοὺς προγεύστας ἐδεάτρους, ὅτι προήσθιον
[4, 171]   Ὅτι δ´ εἶχον οἱ ἀρχαῖοι  καὶ   τοὺς προγεύστας καλουμένους Ξενοφῶν ἐν
[4, 163]   Μούσαις θύσας. φυγοῦσα γοῦν σε  καὶ   τοὺς σοὶ παραπλησίους Ἀρετὴ
[4, 173]   ὕδωρ παρέχειν ἐλεοδύτας, τοὺς τραπεζοποιοὺς  καὶ   τοὺς τοιούτους διακόνους σημαίνων. Κρίτων
[4, 132]   γ´, βέλτιστε σύ, κἀκεῖνο  καὶ   τοῦτ´, ἀλλ´ ἀδύνατα βούλομαι· (οὔτε
[4, 142]   οὐ πλεῖον ἐδίδοτο δύο κυάθων  καὶ   τοῦτο προσνεύσαντι προσεφέρετο. Ἀκρόαμα δὲ
[4, 150]   ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι Γαλάτας πάντας ἐνιαυτὸν  καὶ   τοῦτο συντελέσαι ποιήσαντα οὕτως. (Κατὰ
[4, 175]   ἐπιγραφομένῳ δράματι Πύλαι Φοινίκων εἶναι  καὶ   τοῦτον εὕρημα. Λέγει δ´ οὕτως·
[4, 152]   ἐντὸς καὶ τὴν ἔξω θάλασσαν,  καὶ   τούτους δὲ ὀπτοὺς μετὰ ἁλῶν
[4, 171]   καὶ ποτοῖς πιστεύων διάγει, ἀλλὰ  καὶ   τούτων ἀντὶ τοῦ ἀπάρχεσθαι θεοῖς
[4, 129]   στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί. (Ἐπεὶ δὲ  καὶ   τούτων ἀπηλλάγημεν, ἐκλαμβάνει πάλιν ἡμᾶς
[4, 150]   ἰχθύν, κρέως δὲ χοιρείου βραχύτατον,  καὶ   τούτων μεταλαμβάνων κοτύλην οἴνου. Γυναικὶ
[4, 139]   καὶ (γαστρὸς καὶ) φύσκης τόμον  καὶ   τραγήματα σῦκά τε ξηρὰ καὶ
[4, 142]   ἐξηλλαγμένων, ὡς δ´ αὕτως οἴνων  καὶ   τραγημάτων. Καὶ τούτων ἦρξαν οἱ
[4, 159]   πίω. {Β. Ἰδοὺ κύλιξ σοι  καὶ   τράπεζα καὶ φακοί. {Α. Μή
[4, 143]   (Ἦσαν δὲ καὶ ξενικοὶ θᾶκοι  καὶ   τράπεζα τρίτη δεξιᾶς εἰσιόντων εἰς
[4, 138]   κλίνας χρυσᾶς καὶ ἀργυρᾶς ἐστρωμένας  καὶ   τραπέζας ἀργυρᾶς καὶ παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ
[4, 149]   πρόβατα καὶ μάγειρον ὑδριαφόρον τε  καὶ   τραπέζας καὶ βάθρα πρὸς τὴν
[4, 172]   Ἀθηναῖος εἴρηκεν ὅτι μαγείρων  καὶ   τραπεζοποιῶν παρείχοντο χρείας τοῖς παραγινομένοις
[4, 170]   μηδὲν ἄλλ´ κρόμμυον λέποντα  καὶ   τρεῖς ἁλμάδας. Καὶ Ἀριστοφάνης Πλούτῳ·
[4, 145]   δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα, ποτὲ δὲ  καὶ   τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ πολὺ
[4, 163]   πώγωνι χρήσασθαι τὸν Διόδωρον ἱστορεῖ  καὶ   τρίβωνα ἀναλαβεῖν κόμην τε φορῆσαι
[4, 135]   τρέφει ὕδωρ ψῆττά τε χονδροφυὴς  καὶ   τρίγλη μιλτοπάρῃος) Τῇ δ´ ἐγὼ
[4, 182]   πηκτίδας καὶ μαγάδιδας σαμβύκας τε  καὶ   τρίγωνα καὶ κλεψιάμβους καὶ σκινδαψοὺς
[4, 128]   ἕτεροι ἄρτοι πεπονημένοι καὶ περιστεραὶ  καὶ   τρυγόνες πέρδικές τε καὶ ὅσον
[4, 138]   ἅλας τε δηλονότι καὶ ἐλαίας  καὶ   τυρὸν καὶ βολβοὺς καὶ λάχανά
[4, 161]   δ´ ἑστίασις ἰσχάδες καὶ στέμφυλα  (καὶ   τυρὸς ἔσται· ταῦτα γὰρ θύειν
[4, 148]   τρεῖς χόας καὶ ἀλφίτων μέδιμνον  καὶ   τυροῦ πεντάμνουν καὶ τἄλλα τὰ
[4, 149]   καιρὸν γινομένου ᾠά τε δύο  καὶ   τυροῦ τροφαλὶς σῦκά τε ξηρὰ
[4, 142]   ἐφειστήκει κεκραμένον ἔχων τὸ ποτὸν  καὶ   τῷ αἰτοῦντι προσέφερε. (Τὸν αὐτὸν
[4, 157]   βίων, ἔλεγεν ἐνδεδέσθαι τῷ σώματι  καὶ   τῷ δεῦρο βίῳ τὰς ἁπάντων
[4, 139]   ἐν ἀρριχίδι καὶ κρέας ἑκάστῳ,  καὶ   τῷ νέμοντι τὰς μοίρας ἀκολουθῶν
[4, 168]   τῇ ἑταίρᾳ, οὐ τοῖς ἑταίροις,  καὶ   τῷ οἴνῳ, οὐ τοῖς συμπόταις.
[4, 149]   ἐπωνυμίαν· ὁμοῦ δὲ τῇ μάζῃ  καὶ   τῷ τυρῷ σπλάγχνον καὶ ἅλες
[4, 144]   κόρος ἐμπίπτει τῆς ἐδωδῆς. (Ὥστε  καὶ   τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ
[4, 149]   ἑκατέρῳ διπλοῦς οἶνος μετὰ  καὶ   τῶν ἄλλων μερίδων δίδοται. Ἔπειτα
[4, 139]   καὶ φασήλους χλωρούς. Κοπίζει δὲ  καὶ   τῶν ἄλλων Σπαρτιατῶν βουλόμενος.
[4, 145]   ἅπαντα μερίδας ποιήσαντες τῶν κρεῶν  καὶ   τῶν ἄρτων ἴσας διαιροῦνται. Ὥσπερ
[4, 164]   φιλόσοφοι, τὴν αὐτάρκειαν ἀσπάζεσθε  καὶ   τῶν δείπνων τὰ εὐτελῆ, τί
[4, 129]   ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς  καὶ   τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. Ἔπειτα
[4, 160]   περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ οὐσῶν  καὶ   τῶν ἐκ Τέω μαζῶν (ὡς
[4, 160]   τῶν ἐκ Τέω μαζῶν (ὡς  καὶ   τῶν ἐξ Ἐρετρίας, ὡς Σώπατρος
[4, 139]   χοροί τε νεανίσκων παμπληθεῖς εἰσέρχονται  καὶ   τῶν ἐπιχωρίων τινὰ ποιημάτων ᾄδουσιν,
[4, 167]   ἀσωτίας καὶ τοῦ βίου Φιλίππου  καὶ   τῶν ἑταίρων αὐτοῦ ἐν τῇ
[4, 148]   πάλιν ἥκοντα μετὰ τῶν φίλων  καὶ   τῶν ἡγεμόνων· ὅτε καὶ πολλῷ
[4, 150]   ἐπί τε τούτοις ἐκ χαράκων  καὶ   (τῶν) καλάμων τῶν (τε) οἰσυίνων
[4, 141]   Διοσκουρίδης. ~(Περὶ δὲ τῶν καμματίδων  καὶ   τῶν καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως γράφει·
[4, 139]   αἶγας, ἄλλο δ´ οὐδὲν ἱερεῖον·  ~(καὶ   τῶν κρεῶν διδόασι μοίρας πᾶσι
[4, 150]   τ´ ἀπὸ τῶν πόλεων δέξασθαι  καὶ   τῶν κωμῶν μέλλον ἐπιρρεῖν πλῆθος.
[4, 150]   καὶ συῶν καὶ προβάτων τε  καὶ   τῶν λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης ἡμέρας
[4, 160]   γάρ· (Ἐρέτριαν ὡρμήθημεν εἰς λευκάλφιτον)  καὶ   τῶν Λυδίων καρυκκῶν προκρίνει ἀμφοτέρων
[4, 141]   καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ φιδίται·  καὶ   τῶν μὲν ἀγρευομένων ὑφ´ αὑτῶν
[4, 164]   ἄνθρωπος. Ἐπὶ τραγῳδίαν ὥρμηκε νῦν  καὶ   τῶν μὲν ὑποκριτῶν πολὺ κράτιστός
[4, 145]   τρέφει βασιλεὺς τῶν τε δορυφόρων  καὶ   τῶν πελταστῶν, τούτοις ἐκφέρεται εἰς
[4, 131]   χάσκοντος διατειναμένη διὰ τοῦ πρωκτοῦ  καὶ   τῶν πλευρῶν διακόψειεν τὸ μέτωπον.
[4, 150]   τῶν Γαλατῶν ἀπὸ τῶν κωμῶν  καὶ   τῶν πόλεων ἀπέλαυον, ἀλλὰ καὶ
[4, 153]   μεγάλοι καὶ καπνιστὰ κρέα ἑφθὰ  καὶ   τῶν προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ.
[4, 184]   μαθεῖν παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ Ὀρθαγόρᾳ.  καὶ   τῶν Πυθαγορικῶν δὲ πολλοὶ τὴν
[4, 145]   δὲ πλεῖστα τούτων τῶν ἱερείων  καὶ   τῶν σιτίων οὓς τρέφει βασιλεὺς
[4, 130]   καὶ πλακοῦντες ἕκαστα γένη, Κρητικῶν  καὶ   τῶν σῶν, (ἑταῖρε Λυγκεῦ, Σαμιακῶν
[4, 144]   περὶ τῶν τοῖς τυράννοις παρασκευαζομένων  καὶ   τῶν τοῖς ἰδιώταις εἰς τροφάς
[4, 157]   Εὐρυσθέως θυσίαν τινὰ ἐπιτελοῦντος συμπαραληφθέντα  καὶ   τῶν τοῦ Εὐρυσθέως υἱῶν τὰς
[4, 145]   καὶ γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ  καὶ   τῶν υἱῶν ἔνιοι. Καὶ παρὰ
[4, 155]   βασιλέα ὥστ´ ἐράνου τε ἀξιωθῆναι  καὶ   τῶν φίλων εἷς γενέσθαι. (Δοῦρις
[4, 148]   τῶν Γενεαλογιῶν μάζας φησὶν εἶναι  καὶ   ὕεα κρέα. Ἁρμόδιος δὲ
[4, 156]   ἕνεκα νηστείας ἄκρας. Ἐπελάθεσθε δὲ  καὶ   ὑμεῖς τῶν τοῦ ποιητοῦ καλῶν,
[4, 183]   μνημονεύει οὕτως· Σεμέλα δὲ χορεύει·  καὶ   ὑπᾴδει σφιν σοφὸς κιθάρᾳ παριαμβίδας·
[4, 145]   δ´ ἐπὶ κλίνης χρυσόποδος κατακείμενος·  (καὶ   ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται. Τὰ δὲ πλεῖστα
[4, 165]   καθάπερ καὶ καλὸς Μάγνος,  καὶ   ὑπερορίους ἀποδημίας ποιεῖσθαι τῆς γαστρὸς
[4, 176]   ἀνδρείους, οἵτινες καλοῦνται τέλειοί τε  καὶ   ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺς κιθαριστηρίους δὲ
[4, 155]   ἀξίωσιν, καὶ ἐνδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸν  καὶ   ὑποδούμενον Σικυώνια διατελεῖν ὀρχούμενον. Ἀγαθαρχίδης
[4, 156]   ἑξῆς ἀνεβόησε· Φακός σε δαίμων  καὶ   φακὴ τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ δὲ
[4, 158]   πάντα εὖ ποιήσει σοφὸς  καὶ   φακῆν φρονίμως ἀρτύσει. διὸ καὶ
[4, 157]   συγγραμμάτων αὐτοῦ τὸ περιέχον λεκίθου  καὶ   φακῆς σύγκρισιν; Ὁρῶ γὰρ πολλὴν
[4, 159]   Ἰδοὺ κύλιξ σοι καὶ τράπεζα  καὶ   φακοί. {Α. Μή μοι φακούς,
[4, 161]   ἐστι καὶ Φάων καὶ Φυρόμαχος  καὶ   Φᾶνος, οἳ δι´ ἡμέρας δειπνοῦσι
[4, 139]   σῦκά τε ξηρὰ καὶ κυάμους  καὶ   φασήλους χλωρούς. Κοπίζει δὲ καὶ
[4, 128]   τε καὶ νῆσσαι, προσέτι δὲ  καὶ   φάτται καὶ χὴν καὶ τοιαύτη
[4, 161]   οἶσθ´ ὅτι Μελανιππίδης ἑταῖρός ἐστι  καὶ   Φάων καὶ Φυρόμαχος καὶ Φᾶνος,
[4, 172]   ποιεῖ, πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει  καὶ   φέρει μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα
[4, 171]   προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ. Μνημονεύει αὐτῶν  καὶ   Φερεκράτης ἐν Ἀγρίοις· Μὴ θαυμάσῃς·
[4, 138]   ἐρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ μύρτα  καὶ   φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς τὸ πῦρ
[4, 155]   ὡς καὶ Δοῦρις ἱστορεῖ, ὅτι  καὶ   Φίλιππος τοῦ Ἀλεξάνδρου πατὴρ
[4, 168]   ἀκολασίαν. Ἦν δ´ Φῶκος  καὶ   φιλοπότης. Νικήσαντος γοῦν αὐτοῦ ἵπποις
[4, 168]   Ἀρεοπαγῖται καὶ ἐκόλαζον, ἱστόρησαν Φανόδημος  καὶ   Φιλόχορος ἄλλοι τε πλείους. Μενέδημον
[4, 173]   ἐν τῷ λιμένι ποιήσας ἄπλουν  (καὶ   φορμιῶσαι ναῦς ἀναγκάσας δύο, εἰς
[4, 184]   Ἀλεξανδρέων ἀποσφάξας, οὐκ ὀλίγους δὲ  καὶ   φυγαδεύσας τῶν κατὰ τὸν ἀδελφὸν
[4, 140]   δὲ ἔθος ἦν τοῖς πάλαι  καὶ   φύλλα δάφνης τραγηματίζεσθαι Καλλίας
[4, 161]   Μελανιππίδης ἑταῖρός ἐστι καὶ Φάων  καὶ   Φυρόμαχος καὶ Φᾶνος, οἳ δι´
[4, 139]   ἑκάστῳ τυρὸν χλωρὸν καὶ (γαστρὸς  καὶ)   φύσκης τόμον καὶ τραγήματα σῦκά
[4, 149]   δὲ δεῖπνον ἦν τοιοῦτο· τυρὸς  καὶ   φυστὴ μᾶζα νόμου χάριν ἐπὶ
[4, 137]   ἐπὶ τῶν τραπεζῶν τιθέναι τυρὸν  καὶ   φυστὴν δρυπεπεῖς τ´ ἐλάας καὶ
[4, 139]   πομπεύουσιν, ἅπασα δ´ ἐν κινήσει  καὶ   χαρᾷ τῆς θεωρίας πόλις
[4, 162]   Ἦν δ´ εὔστοχος Κτησίβιος  καὶ   χαρίεις περὶ τὸ γελοῖον· ~(διὸ
[4, 128]   νῆσσαι, προσέτι δὲ καὶ φάτται  καὶ   χὴν καὶ τοιαύτη τις ἄλλη
[4, 145]   ἐστὶν δὲ τὸ ζῷον μέγα  καὶ   χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες. Καὶ μέτρια
[4, 128]   ἐφ´ πάλιν ἄρτος μέγας  καὶ   χῆνες καὶ λαγωοὶ καὶ ἔριφοι
[4, 146]   ἐδαπάνησε· καὶ γὰρ ἐκπώματα ἀργυρᾶ  καὶ   χρυσᾶ καὶ κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ
[4, 130]   τοὺς καλοὺς ἐσθίων στρεπτούς, Λήναια  καὶ   Χύτρους θεωρῶν. Ἡμεῖς δ´ ἐκ
[4, 167]   ἀποστέλλων ἄλλας τε δωρεὰς ἔδωκε  καὶ   χωρίον ᾐτήσατο. Πρότερον δὲ
[4, 145]   παρὰ τὸ δεῖπνον ᾄδουσί τε  καὶ   ψάλλουσιν αἱ παλλακαὶ αὐτῷ, καὶ
[4, 146]   δέκα, αὐλητρίδας δὲ καὶ μύρον  καὶ   ψαλτρίας ταύτας Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρόν,
[4, 171]   προτενθῶν Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω δὲ  καὶ   ψήφισμα ἐπὶ Κηφισοδώρου ἄρχοντος Ἀθήνησι
[4, 128]   αὐτῇ γεγραμμένα διατριβῆς ἕνεκα νῦν  καὶ   ψυχαγωγίας. (Ἐν Μακεδονίᾳ, ὡς ἔφην,
[4, 133]   ἑνὶ δὲ τρὺξ ὄξεος ἰκμάζουσα  καὶ   ὠμοτέρην ἐπὶ κόρσην ὥριον ἁλμαίην
[4, 141]   οἵ γε πλούσιοι καὶ ἄρτον  καὶ   ὧν ἂν ὥρα ἐκ τῶν
[4, 128]   φησί, καὶ ταῦτα τοῖς δούλοις  καὶ   ὡς ἄδην εἴχομεν βρώσεως ἐχερνιψάμεθα.
[4, 161]   λαλεῖτε περὶ ὧν οὐκ οἴδατε  καὶ   ὡς κοσμίως ἐσθίοντες ποιεῖτε τὴν
[4, 153]   Ἀρσάκει ᾐχμαλωτίσθη ὑπὸ τοῦ βαρβάρου  καὶ   ὡς πολὺν χρόνον παρὰ τῷ
[4, 129]   νῆτται καὶ συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον  καὶ   ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ ὄστρεα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008