Livre, pages |
[4, 184] |
Εὐφράνωρ
τε
καὶ
Ἀρχύτας
Φιλόλαός
|
τε |
ἄλλοι
τε
οὐκ
ὀλίγοι.
Ὁ |
[4, 153] |
ἐπὶ
δεῖπνον
τοὺς
φίλους
ἐπί
|
τε |
ἄλλοις
καὶ
ὅπως
ἂν
δύο |
[4, 184] |
Μενεκλέα
τὸν
Βαρκαῖον
συγγραφέα
ἔτι
|
τε |
Ἄνδρωνα
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
τὸν |
[4, 128] |
αὐτὸν
γεγραμμέναις
Ἱππόλοχον,
δηλούσαις
τό
|
τε |
Ἀντιγόνου
τοῦ
βασιλέως
δεῖπνον
Ἀφροδίσια |
[4, 155] |
ἧσε
τὸν
βασιλέα
ὥστ´
ἐράνου
|
τε |
ἀξιωθῆναι
καὶ
τῶν
φίλων
εἷς |
[4, 129] |
τινες
αὐτὰς
ἔχειν
χιτῶνας,
ἀπαρξάμεναί
|
τε |
ἀπῆλθον.
Καὶ
ἐπεισῆλθον
ἄλλαι
φέρουσαι |
[4, 141] |
καθ´
ἕκαστον
ἄνδρες
δειπνοῦσι,
πάντα
|
τε |
ἀπὸ
κηρύγματος
πράσσεται,
ἔχει
τε |
[4, 151] |
γυναικί,
καὶ
Τιμασίων
προπίνων
φιάλην
|
τε |
ἀργυρᾶν
καὶ
κοπίδα
ἀξίαν
δέκα |
[4, 158] |
ἀμβροσίη
ψύχους
κρυόεντος.
(Ὁ
χαρίεις
|
τε |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Γηρυτάδῃ
ἔφη·
Πτισάνην |
[4, 145] |
δώδεκα.
Καὶ
ὅταν
δειπνήσωσιν,
ὅ
|
τε |
βασιλεὺς
αὐτὸς
καθ´
ἑαυτὸν
καὶ |
[4, 139] |
πανήγυρις
ἀξιόλογος
καὶ
μεγάλη·
(παῖδές
|
τε |
γὰρ
κιθαρίζουσιν
ἐν
χιτῶσιν
ἀνεζωσμένοις |
[4, 169] |
Φιλοθηβαίῳ·
Πάντ´
ἔστιν
ἡμῖν·
ἥ
|
τε |
γὰρ
συνώνυμος
τῆς
ἔνδον
οὔσης |
[4, 138] |
ὅτι
καὶ
ὄψον
ἕξουσιν,
ἅλας
|
τε |
δηλονότι
καὶ
ἐλαίας
καὶ
τυρὸν |
[4, 147] |
δ´
ἐπὶ
ταύταις
εὐπέταλοι
χλοεραί
|
τε |
δηφαρυγες,
(πυριων
τε
στεγναι
βύσται |
[4, 142] |
τοῦ
κατειθισμένου
συνῆγεν
καιροῦ
πεντακλίνου
|
τε |
διεστρώννυτο
οὐδέποτε
πλεῖον·
ὅτε
δὲ |
[4, 143] |
εἰς
τὰ
ἀνδρεῖα,
ἣν
Ξενίου
|
τε |
Διὸς
ξενίαν
τε
προσηγόρευον.
(Ἡρόδοτος |
[4, 145] |
σιτίων
οὓς
τρέφει
βασιλεὺς
τῶν
|
τε |
δορυφόρων
καὶ
τῶν
πελταστῶν,
τούτοις |
[4, 149] |
τοῦ
κατὰ
καιρὸν
γινομένου
ᾠά
|
τε |
δύο
καὶ
τυροῦ
τροφαλὶς
σῦκά |
[4, 167] |
Τύρου
πολιορκίαν
Πνυταγόραν
ἀποστέλλων
ἄλλας
|
τε |
δωρεὰς
ἔδωκε
καὶ
χωρίον
ὃ |
[4, 165] |
μάτην
(χαριτογλωσσεῖν
ἔνι
μοι.
Πάλιν
|
τε |
εἰπόντος
τοῦ
Οὐλπιανοῦ·
τίνα
δ´ |
[4, 162] |
πῶς
ταῖς
ἐπιχύσεσι
χρηστέον
πηνίκα
|
τε |
εἰσακτέον
τοὺς
ὡραίους
καὶ
τὰς |
[4, 141] |
τε
ἀπὸ
κηρύγματος
πράσσεται,
ἔχει
|
τε |
ἑκάστη
σκιὰς
φρατρίας
τρεῖς
καὶ |
[4, 140] |
Φιλύλλιος
ἐν
ταῖς
Πόλεσιν,
Ἐπίλυκός
|
τε |
ἐν
Κωραλίσκῳ
λέγων
οὕτως·
Ποττὰν |
[4, 139] |
ἐπιχωρίων
τινὰ
ποιημάτων
ᾄδουσιν,
ὀρχησταί
|
τε |
(ἐν)
τούτοις
ἀναμεμιγμένοι
τὴν
κίνησιν |
[4, 158] |
εἰς
στάσιν
ἄμμε
βάλῃς,
Χρύσιππός
|
τε |
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
καλοῦ |
[4, 164] |
~τῶν
πρὸ
αὐτοῦ
(Πυθαγορικῶν
λαμπρᾷ
|
τε |
ἐσθῆτι
ἀμφιεννυμένων
καὶ
λουτροῖς
καὶ |
[4, 138] |
οἷα
δὴ
ἐν
ἀγροῖς
ἑψήματα
|
(τε) |
ἑψήσονται.
Καὶ
τραγήματά
που
παραθήσομεν |
[4, 176] |
κροτάλων,
(ὑπὸ
φανοῦ,
πανδούρου,
τῷ
|
τε |
ἡδεῖ
μοναύλῳ
τὰς
ἡδίστας
ἁρμονίας |
[4, 135] |
ἀμίας
ἐπὶ
τοῖς
μέγας,
ὅς
|
τε |
θαλάσσης
πάσης
βένθεα
οἶδε,
Ποσειδάωνος |
[4, 137] |
πίονα
μῆλα)
ῥοιαί
τε
σταφυλαί
|
τε, |
θεοῦ
Βρομίοιο
τιθῆναι,
πρόσφατος
ἥν |
[4, 137] |
δυεῖν
γινομένων
δείπνων
ἐν
Λυκείῳ
|
τε |
καὶ
Ἀκαδημείᾳ,
τοῦ
μὲν
εἰς |
[4, 176] |
εὐτελέστατος
παρ´
ἡμῖν
ἰδιώτης
προσέτι
|
τε |
καὶ
ἀναλφάβητος
οὕτως
ἐστὶ
συνήθης |
[4, 135] |
ἀνέρες
ἀθλητῆρες,
οἷοι
ἄρ´
Ἀστυάναξ
|
τε |
καὶ
Ἀντήνωρ
ἐγένοντο,
ῥηιδίως
ἐπ´ |
[4, 147] |
ἔπειτα
κρέ´
ὀπτά
τ´
ἐρίφων
|
τε |
καὶ
ἀρνῶν,
ἅ
θ´
ὑπερωμόκρεως |
[4, 184] |
τὴν
αὐλητικὴν
ἤσκησαν,
ὡς
Εὐφράνωρ
|
τε |
καὶ
Ἀρχύτας
Φιλόλαός
τε
ἄλλοι |
[4, 172] |
τῇ
παρθένῳ
δῶρα
(Σασαμίδας
χόνδρον
|
τε |
καὶ
ἐγκρίδας
ἄλλα
τε
πέμματα |
[4, 184] |
φιλοσόφων,
γεωμετρῶν,
μουσικῶν,
ζωγράφων,
παιδοτριβῶν
|
τε |
καὶ
ἰατρῶν
καὶ
ἄλλων
πολλῶν |
[4, 136] |
ὑδατινούς.
Ἐν
δ´
ἀναμὶξ
σαργοί
|
τε |
καὶ
ἵππουροι
γλάνιές
τε,
μόρμυρος |
[4, 182] |
καὶ
ἄλλα
γένη
αὐλῶν
τραγικῶν
|
τε |
καὶ
λυσιῳδικῶν
καὶ
κιθαριστηρίων,
ὧν |
[4, 182] |
ἡμῖν
δεήσει
ἐν
ταῖς
ᾠδαῖς
|
τε |
καὶ
μέλεσιν.
Οὔ
μοι,
ἔφη, |
[4, 171] |
ἁρχαὶ
τὰ
πρυτανεῖ´,
ἀλλ´
ἕνῃ
|
τε |
καὶ
νέᾳ;
{ΦΕΙΔ.
Ὅπερ
οἱ |
[4, 128] |
ἄρτος
ἑκάστῳ
ἰσόπλατυς
ἐδόθη,
ὄρνεις
|
τε |
καὶ
νῆσσαι,
προσέτι
δὲ
καὶ |
[4, 151] |
αὐλοῦντες
(καὶ
σάλπιγξιν
ὠμοβοείαις
ῥυθμούς
|
τε |
καὶ
οἱονεὶ
μάγαδιν
σαλπίζοντες.
(Ποσειδώνιος |
[4, 128] |
καὶ
περιστεραὶ
καὶ
τρυγόνες
πέρδικές
|
τε |
καὶ
ὅσον
ἄλλο
πτηνῶν
πλῆθος |
[4, 135] |
ἤσθιον
εἴδατα
πάντα,
~(βολβοὺς
ἀσπάραγόν
|
τε |
καὶ
ὄστρεα
μυελόεντα,
ὠμοτάριχον
ἐῶν |
[4, 184] |
Τυρρηνῶν
δ´
ἐστὶν
εὕρημα
κέρατά
|
τε |
καὶ
σάλπιγγες.
Μητρόδωρος
δ´
ὁ |
[4, 174] |
Ἡγήσανδρος
ὁ
Δελφὸς
Δία
Εἰλαπιναστήν
|
τε |
καὶ
Σπλαγχνοτόμον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΓ'
(Πολλῶν |
[4, 174] |
πολλοὺς
γὰρ
μὴ
διδαχθέντας
αὐλεῖν
|
τε |
καὶ
συρίζειν,
ὥσπερ
τοὺς
ποιμένας. |
[4, 164] |
διασκοπῶν
ἀπὸ
τῶν
ἐπιγραμμάτων
ἀτρέμα
|
τε |
καὶ
σχολῇ.
Ὀρφεὺς
ἔνεστιν,
Ἡσίοδος, |
[4, 149] |
(τρία
πρόβατα
καὶ
μάγειρον
ὑδριαφόρον
|
τε |
καὶ
τραπέζας
καὶ
βάθρα
πρὸς |
[4, 182] |
καὶ
πηκτίδας
καὶ
μαγάδιδας
σαμβύκας
|
τε |
καὶ
τρίγωνα
καὶ
κλεψιάμβους
καὶ |
[4, 150] |
ταύρων
καὶ
συῶν
καὶ
προβάτων
|
τε |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
κτηνῶν
ἑκάστης |
[4, 176] |
τοὺς
ἀνδρείους,
οἵτινες
καλοῦνται
τέλειοί
|
τε |
καὶ
ὑπερτέλειοι,
καὶ
τοὺς
κιθαριστηρίους |
[4, 145] |
Καὶ
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
ᾄδουσί
|
τε |
καὶ
ψάλλουσιν
αἱ
παλλακαὶ
αὐτῷ, |
[4, 176] |
ὧν
μνημονεύει
Σοφοκλῆς
ἐν
Νιόβῃ
|
τε |
κἀν
Τυμπανισταῖς,
οὐκ
ἄλλους
τινὰς |
[4, 153] |
τοῖς
δείπνοις
ὁ
βασιλεὺς
τήν
|
τε |
κλίνην
(ἐφ´
ἧς
μόνος
κατέκειτο |
[4, 131] |
ἑπταπύλους,
τὰς
ἁρμονίας
μεταβάλλοντας,
φερνάς
|
τε |
λαβεῖν
δύο
μὲν
ξανθῶν
ἵππων |
[4, 131] |
ἀγέλην
χρυσοῦν
τε
σάκος
φιάλην
|
τε |
λεπαστὴν
χιόνος
τε
πρόχουν
κέρχνων |
[4, 133] |
{Β.
Μικρὸς
ἦν,
ἀκήκοας;
ἅλμη
|
τε |
λευκὴ
καὶ
παχεῖ´
ὑπερβολῇ,
(κοὐχὶ |
[4, 183] |
Πολὺς
δὲ
Φρὺξ
τρίγωνος
ἀντίσπαστά
|
τε |
Λυδῆς
ἐφυμνεῖ
πηκτίδος
συγχορδίᾳ,
καὶ |
[4, 160] |
σὸν
Τίμωνα
εἶναί
Μοι
καλός
|
τε |
μέγας
τε,
οὐκ
ἐπιστάμενος
ὅτι |
[4, 136] |
γὰρ
ἀδέεσσι·
δάμνα
μιν
ζωμός
|
τε |
μέλας
ἀκροκώλιά
θ´
ἑφθά.
Παῖς |
[4, 147] |
ὑπογαστρίδας.
Διανεκέως
ἐπαμυν
εἴπερ
ἐμίν
|
τε |
μέλοι
καὶ
τίν,
μάλα
κεν |
[4, 176] |
δὲ
καὶ
τοὺς
διόπους
ἔτι
|
τε |
μεσοκόπους
καὶ
τοὺς
καλουμένους
ὑποτρήτους. |
[4, 147] |
παρέθηκε,
εἶτα
δίεφθ´
ἀκροκώλια
σχελίδας
|
τε |
μετ´
αὐτῶν
λευκοφορινοχρόους,
ῥύγχη,
κεφάλαια |
[4, 158] |
(τὸ
δ´
ἄκαιρον
ἅπαν
ὑπερβάλλον
|
τε |
μὴ
προσείμαν.
Καὶ
ὁ
Σωκράτης |
[4, 160] |
ὠνόμασεν
ἐν
Γάμῳ
οὕτως·
Κογχίον
|
τε |
μικρὸν
ἀλλᾶντός
τε
προστετμημένον.
Ἑξῆς |
[4, 148] |
ταλάντοις
τετρακοσίοις
τεσσαράκοντα,
(φησὶν
ὅτι
|
τε |
μικρόψυχοι
ἦσαν
καὶ
τὰ
περὶ |
[4, 154] |
διπτύχω
κόρω,
Ἄρης
κατέσκηψ´,
ἔς
|
τε |
μονομάχου
πάλης
ἀγῶνα
νῦν
ἑστᾶσιν. |
[4, 136] |
σαργοί
τε
καὶ
ἵππουροι
γλάνιές
|
τε, |
μόρμυρος
ἄντα
δ´
ἦν,
μεγάλη, |
[4, 167] |
Ἀρισταγόρᾳ
μετεωρότερον
τῶν
Ἑρμῶν,
Ἐλευσῖνί
|
τε |
μυστηρίων
ὄντων
ἔθηκεν
αὐτῇ
θρόνον |
[4, 139] |
κεκοσμημένων
τὸ
θέατρον
διεξέρχονται·
χοροί
|
τε |
νεανίσκων
παμπληθεῖς
εἰσέρχονται
καὶ
τῶν |
[4, 147] |
κε·
λαγῷά
τ´
ἔπειτ´
ἀλεκτρυόνων
|
τε |
νεοσσοί.
Περδίκων
φάσσεων
τε
χύδαν |
[4, 184] |
αὐτοῦ
ἐφηβησάντων
ἐποίησε
πλήρεις
τάς
|
τε |
νήσους
καὶ
πόλεις
ἀνδρῶν
γραμματικῶν, |
[4, 133] |
ἡδυσμάτων
ἀναστομοῖ
τάχιστα
τᾀσθητήρια,
τό
|
τε |
νωκαρῶδες
καὶ
κατημβλυωμένον
ἐσκέδασε
κἀποίησεν |
[4, 139] |
φύσκης
τόμον
καὶ
τραγήματα
σῦκά
|
τε |
ξηρὰ
καὶ
κυάμους
καὶ
φασήλους |
[4, 149] |
δύο
καὶ
τυροῦ
τροφαλὶς
σῦκά
|
τε |
ξηρὰ
καὶ
πλακοῦς
καὶ
στέφανος. |
[4, 162] |
καὶ
συλλαβοπευσιλαληταί,
(δοξοματαιόσοφοι,
ζηταρετησιάδαι.
(Ἀρχέστρατός
|
τε |
ὁ
Γελῷος
ἐν
τῇ
Γαστρολογίᾳ |
[4, 150] |
κτηνῶν
ἑκάστης
ἡμέρας
πολλά,
πίθους
|
τε |
οἴνου
παρεσκευάσθαι
καὶ
πλῆθος
ἀλφίτων |
[4, 151] |
Μετὰ
δὲ
ταῦτα
εἰσῆλθον
κέρασί
|
τε |
οἵοις
σημαίνουσιν
αὐλοῦντες
(καὶ
σάλπιγξιν |
[4, 150] |
χαράκων
καὶ
(τῶν)
καλάμων
τῶν
|
(τε) |
οἰσυίνων
ἐπεβάλλετο
σκηνὰς
χωρούσας
ἀνὰ |
[4, 144] |
λεπτὰ
τῶν
προβάτων
προτίθενται.
Σίτοισί
|
τε |
ὀλίγοισι
χρέονται,
ἐπιφορήμασι
δὲ
πολλοῖσι |
[4, 160] |
εἶναί
Μοι
καλός
τε
μέγας
|
τε, |
οὐκ
ἐπιστάμενος
ὅτι
κόγχος
παρὰ |
[4, 184] |
καὶ
Ἀρχύτας
Φιλόλαός
τε
ἄλλοι
|
τε |
οὐκ
ὀλίγοι.
Ὁ
δ´
Εὐφράνωρ |
[4, 142] |
δὲ
δειπνήσειαν,
ἐσιώπων
πάντες,
ὅ
|
τε |
παῖς
ἐφειστήκει
κεκραμένον
ἔχων
τὸ |
[4, 139] |
θεωρίας
ἡ
πόλις
καθέστηκεν.
Ἱερεῖά
|
τε |
παμπληθῆ
θύουσι
τὴν
ἡμέραν
ταύτην |
[4, 158] |
Στωικὸν
δὲ
δόγμα
ἐστὶν
ὅτι
|
τε |
πάντα
εὖ
ποιήσει
ὁ
σοφὸς |
[4, 152] |
Προσφέρονται
δὲ
καὶ
ἰχθῦς
οἵ
|
τε |
παρὰ
τοὺς
ποταμοὺς
οἰκοῦντες
καὶ |
[4, 172] |
χόνδρον
τε
καὶ
ἐγκρίδας
ἄλλα
|
τε |
πέμματα
καὶ
μέλι
χλωρόν.
Ὅτι |
[4, 162] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα
|
τε |
περιεργότερον
περὶ
φιλημάτων
εἴρηκεν
ὁ |
[4, 163] |
Τῷ
περὶ
θηροπέπλου
μανίας
ὕβρεώς
|
τε |
περιστάσιμον
στοὰν
ἔχοντι
Πυθαγόρου
πελάτᾳ. |
[4, 168] |
ἱστόρησαν
Φανόδημος
καὶ
Φιλόχορος
ἄλλοι
|
τε |
πλείους.
Μενέδημον
γοῦν
καὶ
Ἀσκληπιάδην |
[4, 131] |
σμύρνης
ἐκ
Συρίας
ὀδμαὶ
λιβάνου
|
τε |
πνοαί,
τερενοχρῶτες
μαζῶν
ὄψεις,
ἄρτων, |
[4, 152] |
ἀκολουθούσαις
τῶν
Κελτῶν
μυριάσι
φράγμα
|
τε |
ποιεῖν
δωδεκαστάδιον
τετράγωνον,
ἐν
ᾧ |
[4, 156] |
τοὺς
νεωτέρους
δειπνεῖν
χρεών.
Ἐμοί
|
τε |
πολλῷ
ἦν
ἄμεινον
κατὰ
τὸ |
[4, 158] |
δ´
ἐσθίει
ἵνα
ζῇ.
Διογένης
|
τε |
πρὸς
τοὺς
ἐγκαλοῦντας
αὐτῷ
ἀποτριβομένῳ |
[4, 129] |
ὀπτῶν
πάντα
γένη
συνηθροισμένων,
ἅπασί
|
τε |
προσεδόθη
καὶ
ἀργυροῦν
ἀρτοφόρον
ἄρτων |
[4, 143] |
ἣν
Ξενίου
τε
Διὸς
ξενίαν
|
τε |
προσηγόρευον.
(Ἡρόδοτος
δὲ
συγκρίνων
τὰ |
[4, 160] |
οὕτως·
Κογχίον
τε
μικρὸν
ἀλλᾶντός
|
τε |
προστετμημένον.
Ἑξῆς
ἁρπάσας
τὸν
λόγον |
[4, 131] |
σάκος
φιάλην
τε
λεπαστὴν
χιόνος
|
τε |
πρόχουν
κέρχνων
τε
χύτραν
βολβῶν |
[4, 149] |
δύο
πλὴν
τῶν
ἱερέων
τοῦ
|
τε |
Πυθίου
Ἀπόλλωνος
καὶ
τοῦ
Διονύσου· |
[4, 131] |
ἀγέλας
αἰγῶν
τ´
ἀγέλην
χρυσοῦν
|
τε |
σάκος
φιάλην
τε
λεπαστὴν
χιόνος |
[4, 147] |
ῥύγχη,
κεφάλαια
πόδας
τε
χναυμάτιόν
|
τε |
σεσιλφιωμένον.
Ἑφθά
τ´
ἔπειτα
κρέ´ |
[4, 131] |
πρόχουν
κέρχνων
τε
χύτραν
βολβῶν
|
τε |
σιρὸν
δωδεκάπηχυν
καὶ
πουλυπόδων
ἑκατόμβην. |
[4, 137] |
ἄπιοι
καὶ
πίονα
μῆλα)
ῥοιαί
|
τε |
σταφυλαί
τε,
θεοῦ
Βρομίοιο
τιθῆναι, |
[4, 147] |
εὐπέταλοι
χλοεραί
τε
δηφαρυγες,
(πυριων
|
τε |
στεγναι
βύσται
μέγαθος
κακὰ
κακκάβου |
[4, 133] |
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
μακρή
|
τε |
στιφρή
τε
φαείνεται
ἐν
πρασιῇσι. |
[4, 154] |
οἱ
Μαντινεῖς
καὶ
Ἀρκάδες,
τήν
|
τε |
στολὴν
τὴν
πολεμικὴν
καὶ
τὴν |
[4, 145] |
δὲ
καὶ
ὄρνιθες
ἀναλίσκονται,
οἵ
|
τε |
στρουθοὶ
οἱ
Ἀράβιοι
ἐστὶν
δὲ |
[4, 153] |
ἡμέρας
τράπεζαι
πολυτελεῖς
παρασκευάζονται
ἀνθιναί
|
τε |
στρωμναὶ
καὶ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
παντοδαπά, |
[4, 138] |
τραγήματά
που
παραθήσομεν
αὐτοῖς
τῶν
|
τε |
σύκων
καὶ
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων, |
[4, 142] |
(Κλεομένης
δὲ
πολὺ
διενέγκας
τῷ
|
τε |
συνιδεῖν
πράγματα
καίτοι
νέος
ὢν |
[4, 164] |
τιν´
εὑρίσκει
τέχνην
καινὴν
πορίζεται
|
τε |
τὰ
δεῖπν´
ἀσύμβολα.
Ὅπου
γάρ |
[4, 173] |
τῶν
ἐν
τοῖς
φιδιτίοις
ποιούντων
|
τε |
τὰς
μάζας
καὶ
κεραννύντων
τὸν |
[4, 164] |
καὶ
λουτροῖς
καὶ
ἀλείμμασι
κουρᾷ
|
τε |
τῇ
συνήθει
χρωμένων.
(Εἰ
δ´ |
[4, 162] |
ἀσθένειαν
λόγων
τοῦτο
ποιοῦντες,
ἔτι
|
τε |
τὴν
Σφοδρίου
τοῦ
κυνικοῦ
τέχνην |
[4, 142] |
παρεσκευάζετο
καὶ
πάλιν
αὐτοῖς
στρωμναί
|
τε |
τοῖς
μεγέθεσιν
οὕτως
ἐξησκημέναι
πολυτελῶς |
[4, 157] |
τοῦ
ζῆν
ἑκόντας
(ἐκβῆναι
μόνον
|
τε |
τὸν
ἐν
τῷ
γήρᾳ
θάνατον |
[4, 184] |
Ἀθηναίων
τε
τοὺς
ἐπιφανεστάτους,
Καλλίαν
|
τε |
τὸν
Ἱππονίκου
καὶ
Κριτίαν
τὸν |
[4, 162] |
τὰς
Πρωταγορίδου
ἀκροάσεις
ἐρωτικὰς
Περσαίου
|
τε |
τοῦ
καλοῦ
φιλοσόφου
συμποτικοὺς
διαλόγους |
[4, 184] |
Θηβαίους
πάντας
αὐλεῖν
μανθάνειν
Ἡρακλεώτας
|
τε |
τοὺς
ἐν
τῷ
Πόντῳ
καθ´ |
[4, 184] |
Πόντῳ
καθ´
ἑαυτὸν
ἔτι
Ἀθηναίων
|
τε |
τοὺς
ἐπιφανεστάτους,
Καλλίαν
τε
τὸν |
[4, 172] |
(Τοὺς
δὲ
τὰ
πέμματα
προσέτι
|
τε |
τοὺς
ποιοῦντας
τοὺς
πλακοῦντας
οἱ |
[4, 150] |
τῶν
ὁδῶν
διέλαβε
σταθμοῖς
ἐπί
|
τε |
τούτοις
ἐκ
χαράκων
καὶ
(τῶν) |
[4, 134] |
δὲ
μάγειροι
μὲν
φόρεον
πλῆσάν
|
τε |
τραπέζας,
οἷς
ἐπιτετράφαται
μέγας
οὐρανὸς |
[4, 160] |
τᾷ
Ἑορτᾷ
καὶ
Νάσοις
Ἀντιφάνει
|
τε |
τῷ
κωμικῷ,
ὃς
ὑποκοριστικώτερον
αὐτὸν |
[4, 142] |
μετά
τινος
τῶν
ἡλικιωτῶν.
Ἐπί
|
τε |
τῷ
τρίποδι
ψυκτὴρ
χαλκοῦς
ἐπέκειτο |
[4, 153] |
λδʹ
τῶν
ἱστοριῶν
τάδε·
Ἐποιεῖτό
|
τε |
τῶν
στρατιωτῶν
τὰς
κατακλίσεις
ἐπὶ |
[4, 133] |
ῥαφάνοιο
γενέθλη
μακρή
τε
στιφρή
|
τε |
φαείνεται
ἐν
πρασιῇσι.
Καὶ
τὰς |
[4, 131] |
αὐτὸν
δὲ
Κότυν
περιεζῶσθαι
ζωμόν
|
τε |
φέρειν
ἐν
χοὶ
χρυσῇ
καὶ |
[4, 163] |
ἱστορεῖ
καὶ
τρίβωνα
ἀναλαβεῖν
κόμην
|
τε |
φορῆσαι
(καὶ)
κατά
τινα
τῦφον |
[4, 161] |
Πυθαγορισμοὶ
καὶ
λόγοι
λεπτοὶ
διεσμιλευμέναι
|
τε |
φροντίδες
τρέφους´
ἐκείνους,
τὰ
δὲ |
[4, 175] |
κροτητὰ
πηκτίδων
μέλη,
λύρᾳ
μοναύλοις
|
τε |
χειμωντεως
ναος
στέρημα
κωμασάσης.
Ἀραρὼς |
[4, 147] |
παροψίσι
τ´
ὀξυβάφων
πλήρεις,
σύν
|
τε |
χλιδῶσαι
παντοδαποῖσι
τέχνας
εὑρήμασι
πρὸς |
[4, 147] |
αὐτῶν
λευκοφορινοχρόους,
ῥύγχη,
κεφάλαια
πόδας
|
τε |
χναυμάτιόν
τε
σεσιλφιωμένον.
Ἑφθά
τ´ |
[4, 135] |
πέτρης
λευκὸν
τρέφει
ὕδωρ
ψῆττά
|
τε |
χονδροφυὴς
καὶ
τρίγλη
μιλτοπάρῃος)
Τῇ |
[4, 128] |
πολλοὶ
παντοδαπῶν
ἀνθέων
ἐπὶ
πᾶσί
|
τε |
χρυσαῖ
στλεγγίδες,
ὁλκὴν
ἴσαι
τῷ |
[4, 147] |
ἀλεκτρυόνων
τε
νεοσσοί.
Περδίκων
φάσσεων
|
τε |
χύδαν
ἤδη
δὲ
παρεβάλλετο
θερμὰ |
[4, 131] |
λεπαστὴν
χιόνος
τε
πρόχουν
κέρχνων
|
τε |
χύτραν
βολβῶν
τε
σιρὸν
δωδεκάπηχυν |