Livre, pages |
[4, 133] |
οὐδ´
ἡδυσμάτων.
Ἐβόων
δ´
ἅπαντες,
|
ὡς |
ἀγαθὴν
ἅλμην
ποιεῖς.
Ἤσθιον
δὲ |
[4, 128] |
καὶ
ταῦτα
τοῖς
δούλοις
καὶ
|
ὡς |
ἄδην
εἴχομεν
βρώσεως
ἐχερνιψάμεθα.
Καὶ |
[4, 161] |
ἐν
Ταραντίνοις·
Οἱ
πυθαγορίζοντες
γάρ,
|
ὡς |
ἀκούομεν,
οὔτ´
ὄψον
ἐσθίουσιν
οὔτ´ |
[4, 175] |
δὲ
ἡμῶν
τῶν
Ἀλεξανδρέων
κατατρέχεις
|
ὡς |
ἀμούσων
καὶ
τὸν
μόναυλον
συνεχῶς |
[4, 153] |
πρῶτον
μὲν
τὴν
ὄρυζαν
ἑφθὴν
|
ὡς |
ἄν
τις
ἑψήσειε
χόνδρον,
ἔπειτα |
[4, 152] |
κύκλῳ,
μέσος
δὲ
ὁ
κράτιστος
|
ὡς |
ἂν
κορυφαῖος
χοροῦ,
διαφέρων
τῶν |
[4, 182] |
ὀξὺν
καὶ
βαρὺν
φθόγγον
ἐπιδείκνυται,
|
ὡς |
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Ὁπλομάχῳ
φησί·
Μαγάδι |
[4, 163] |
κέκτηνται
θνητῶν
εἰσίν
τ´
ἀπόπληκτοι,
|
ὡς |
ἀνθρωποφάγου
τοῦ
θηρίου
ὄντος·
ἅπας |
[4, 171] |
τότε
οἱ
Ἕλληνες
προτένθην
ὠνόμαζον,
|
ὡς |
Ἀριστοφάνης
ἐν
προτέραις
Νεφέλαις
διὰ |
[4, 182] |
παρὰ
τοῖς
ἐν
Ἰταλίᾳ
Δωριεῦσιν,
|
ὡς |
Ἀρτεμίδωρος
ἱστορεῖ
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ἐν |
[4, 144] |
βοῶν
ἀρξάμενον·
καὶ
ἀναχθέντα
αἰχμάλωτον
|
ὡς |
βασιλέα
καὶ
ἐν
φυλακῇ
ὄντα |
[4, 142] |
παραθέσεις,
(ἔτι
δὲ
μύρων
ἐξηλλαγμένων,
|
ὡς |
δ´
αὕτως
οἴνων
καὶ
τραγημάτων. |
[4, 164] |
ὑποκριτῶν
πολὺ
κράτιστός
ἐστιν
ὀψοποιός,
|
ὡς |
δοκεῖ
τοῖς
χρωμένοις,
τῶν
δ´ |
[4, 157] |
χάριν,
καὶ
διείπασθαι
τὸν
θεὸν
|
ὡς |
εἰ
μὴ
μενοῦσιν
ἐπὶ
τούτοις, |
[4, 136] |
δὲ
καὶ
ἄλλοι.
Κωλῆν
δ´
|
ὡς |
ἔιδον,
ὡς
ἔτρεμον·
ἐν
δὲ |
[4, 138] |
βίον
ἐν
εἰρήνῃ
μετὰ
ὑγιείας,
|
ὡς |
εἰκός,
γηραιοὶ
τελευτῶντες
ἄλλον
τοιοῦτον |
[4, 164] |
ἐνταῦθα
παραγίνεσθε
μηδὲ
κληθέντες;
Ἦ
|
ὡς |
εἰς
ἀσώτιον
μαγειρικὰ
σκεύη
καταλέγειν |
[4, 153] |
περὶ
Σελεύκου
διηγούμενος
τοῦ
βασιλέως,
|
ὡς |
εἰς
Μηδίαν
ἀνελθὼν
καὶ
πολεμῶν |
[4, 142] |
ἀφελῶς
οὔτε
πάλιν
οὕτως
ὑπερτείνειν
|
ὡς |
εἰς
τὸ
μηθὲν
δαπανᾶν,
ὑπερβάλλοντα |
[4, 128] |
εἶχε
ταύτας
πρὸς
τὸν
Λυγκέα,
|
ὡς |
ἐκ
τῶν
αὐτοῦ
μαθεῖν
ἔστιν |
[4, 166] |
ἄνθρωπος,
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
(κᾆθ´
|
ὡς |
ἐκεῖνος
κατέδομαι
καὶ
τοὺς
λίθους |
[4, 133] |
ἢ
σὺ
τὰς
ὑποπαρθένους
ἁλμάδας
|
ὡς |
ἐλάας
στιφράς;
Φιλήμων
δ´
ἐν |
[4, 157] |
ὑμῶν
λάβωμεν,
καὶ
οὐ
χαλεπαίνομεν
|
ὡς |
ἔλαττον
φερόμενοι,
καθάπερ
ὁ
παρὰ |
[4, 173] |
παρόσον
τὰ
ἱερεῖα
περιτέμνοντες
δῆλον
|
ὡς |
ἐμαγείρευον
αὐτὰ
καὶ
ἐκαρύκκευον.
Εἰς |
[4, 161] |
ἡδέως;
Οὐκ
ἔστι
τούτων
οὐδέν,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ·
ἀλλ´
ἐξ
ἀνάγκης, |
[4, 165] |
νόμον
ἄν
τιν´
οὐκ
ἄχρηστον,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
ὥστ´
ἐπιτελεσθῆναί
ποτ´ |
[4, 150] |
δέ
τις
Ναυκρατιτῶν
γάμους
ἑστιᾷ,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
γαμικῷ
νόμῳ
γέγραπται, |
[4, 154] |
παροξύνεται,
τὸ
μάχεσθαι
ῥῆμα
περιέχει,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
πυγμάχος,
ναυμάχος,
αὐτόν |
[4, 154] |
τὸ
τέλος
εἰς
ος>
τρέπει,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
σύμμαχος,
πρωτόμαχος,
ἐπίμαχος, |
[4, 138] |
νεοπολίτας,
γράφων·
Ἄνευ
ὄψου,
ἔφη,
|
ὡς |
ἔοικας,
ποιεῖς
τοὺς
ἄνδρας
ἑστιωμένους. |
[4, 172] |
Ψευδηρακλεῖ·
καταμεμφόμενος
δὲ
τοὺς
μαγείρους
|
ὡς |
ἐπιχειροῦντας
καὶ
οἷς
μὴ
δεῖ |
[4, 140] |
ἢ
τὰ
προφυράματα
τῶν
μαζῶν,
|
ὡς |
Ἐρατοσθένης
καὶ
ἄρτους
δὲ
καὶ |
[4, 136] |
ἄλλοι.
Κωλῆν
δ´
ὡς
ἔιδον,
|
ὡς |
ἔτρεμον·
ἐν
δὲ
σίναπυ
κεῖτ´ |
[4, 165] |
Προμηθεῖ
δεσμώτῃ·
Γνώσει
δὲ
τάδ´
|
ὡς |
ἔτυμ´,
οὐδὲ
μάτην
(χαριτογλωσσεῖν
ἔνι |
[4, 164] |
Θασίαν
ἅλμην
οἷ’
ἄττα
βαύζει,
|
ὡς |
εὖ
καὶ
ταχέως
ἀπετίσατο
καὶ |
[4, 153] |
καὶ
γενόμενος
αἱμόφυρτος
τὸν
τιμωρησάμενον
|
ὡς |
εὐεργέτην
ἐπὶ
τὸ
ἔδαφος
πρηνὴς |
[4, 154] |
καὶ
τὴν
ὅπλισιν
τὴν
ἀρχαίαν
|
ὡς |
εὑρόντων
ἐκείνων
ἔτι
καὶ
νῦν |
[4, 150] |
γενομένης
λαμπρᾶς
ὁ
Αἰγύπτιος
κατεγέλα
|
ὡς |
εὐτελῶς
τοῦ
Πέρσου
διαιτωμένου.
(Εἰ |
[4, 184] |
δὲ
πολλοὶ
τὴν
αὐλητικὴν
ἤσκησαν,
|
ὡς |
Εὐφράνωρ
τε
καὶ
Ἀρχύτας
Φιλόλαός |
[4, 128] |
νῦν
καὶ
ψυχαγωγίας.
(Ἐν
Μακεδονίᾳ,
|
ὡς |
ἔφην,
τοῦ
Καράνου
γάμους
ἑστιῶντος |
[4, 157] |
ὁ
θαυμάσιος
δὲ
Ξενοφῶν
φησιν
|
ὡς |
ἡδὺ
μὲν
μᾶζαν
καὶ
κάρδαμα |
[4, 138] |
ὃς
τοιαύτην
δίαιταν
ἔχων
ἦλθεν
|
ὡς |
ἡμᾶς
οὕτω
ταλαίπωρον
ἔχοντας.
Φασὶ |
[4, 174] |
Γίγγρην
καλεῖτε
ὑμεῖς
οἱ
Φοίνικες,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Δημοκλείδης.
~(Μνημονεύει
τῶν
γίγγρων |
[4, 146] |
δειπνῶν
ἑκάστοτε
μετὰ
τῶν
φίλων,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Ἔφιππος
ὁ
Ὀλύνθιος
ἐν |
[4, 153] |
ταῖς
Ἰνδικαῖς
σκευασίαις.
Γερμανοὶ
δέ,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Ποσειδώνιος
ἐν
τῇ
τριακοστῇ, |
[4, 158] |
ἣν
ἄλλοι
τινὲς
Καλλιστὼ
ὀνομάζουσιν,
|
(ὡς |
ἱστορεῖν
Μνασέαν
τὸν
Πατρέα
ἐν |
[4, 175] |
λέγει
Ἰβύκου
τοῦ
Ῥηγίνου
ποιητοῦ,
|
ὡς |
καὶ
Ἀνακρέοντος
τὸ
βάρβιτον.
Ἐπεὶ |
[4, 155] |
κύριοι.
Ἐπιλελησμένοι
δ´
ἦσαν
οὗτοι,
|
ὡς |
καὶ
Δοῦρις
ἱστορεῖ,
ὅτι
καὶ |
[4, 129] |
ἔπινε
πλεῖστον
(ἦν
γὰρ
πολυπότης
|
ὡς |
καὶ
ὁ
πάππος
αὐτοῦ
Πρωτέας |
[4, 175] |
ἱστορίας
Σύρων
εὕρημά
φησιν
εἶναι,
|
ὡς |
καὶ
τὸν
καλούμενον
λυροφοίνικα
σαμβύκην. |
[4, 165] |
υἱὸς
εἰς
τοσοῦτον
ἦλθεν
ἀσωτίας
|
ὡς |
καὶ
τοῦ
μνήματος
τοῦ
πατρός, |
[4, 129] |
οἷς
ἡσθέντες
ἀνεκροταλίσαμεν
τὸν
νυμφίον
|
ὡς |
καὶ
τῶν
δοθέντων
ἡμῖν
ἀνασεσωσμένων. |
[4, 160] |
καὶ
τῶν
ἐκ
Τέω
μαζῶν
|
(ὡς |
καὶ
τῶν
ἐξ
Ἐρετρίας,
ὡς |
[4, 155] |
τῇ
ἐνάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
φησιν
|
ὡς |
Κάσανδρος
ἐκ
Βοιωτίας
ἐπανιὼν
καὶ |
[4, 168] |
Δημόκριτον
δ´
Ἀβδηρῖται
δημοσίᾳ
κρίνοντες
|
ὡς |
κατεφθαρκότα
τὰ
πατρῷα,
ἐπειδὴ
ἀναγνοὺς |
[4, 161] |
περὶ
ὧν
οὐκ
οἴδατε
καὶ
|
ὡς |
κοσμίως
ἐσθίοντες
ποιεῖτε
τὴν
ἔνθεσιν |
[4, 138] |
Ἆρ´
ἀληθῶς
τοῖς
ξένοισιν
ἔστιν,
|
ὡς |
λέγους´,
ἐκεῖ
πᾶσι
τοῖς
ἐλθοῦσιν |
[4, 137] |
κέραμον
κατᾶξαι
πάντα
τοὺς
ἱεροποιοὺς
|
ὡς |
(μακρόθεν)
οὐκ
ἀστείας
παρεισδύσεως
γινομένης, |
[4, 145] |
δὲ
πολλάκις,
συμπόται
αὐτῷ
εἰσιν
|
ὡς |
μάλιστα
δώδεκα.
Καὶ
ὅταν
δειπνήσωσιν, |
[4, 162] |
ὄντως
οἰκέτης
γεγονὼς
τοῦ
Ζήνωνος,
|
ὡς |
Νικίας
ὁ
Νικαεὺς
ἱστορεῖ
ἐν |
[4, 171] |
ὄψα
ὠνούμενον,
νῦν
δ´
ὀψωνάτωρα,
|
ὡς |
Ξενοφῶν
ἐν
δευτέρῳ
Ἀπομνημονευμάτων
οὑτωσὶ |
[4, 165] |
ἀποδημίας
ποιεῖσθαι
τῆς
γαστρὸς
χάριν,
|
ὡς |
ὁ
αὐτὸς
Ἄλεξις
εἴρηκεν
ἐν |
[4, 146] |
ἀναλώματι·
ἑκατὸν
γὰρ
μνᾶς
ἀνήλισκεν,
|
ὡς |
ὁ
Ἔφιππος
ἱστόρησε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ' |
[4, 174] |
(ὑπὸ
τῆς
μουσικῆς)
Καὶ
οὐχ
|
ὡς |
ὁ
παρ´
ὑμῖν
τοῖς
Ἀλεξανδρεῦσι |
[4, 183] |
δ´
ὁ
σκινδαψὸς
τετράχορδον
ὄργανον,
|
ὡς |
ὁ
παρῳδός
φησι
Μάτρων
ἐν |
[4, 168] |
Νικήσαντος
γοῦν
αὐτοῦ
ἵπποις
Παναθήναια
|
ὡς |
ὁ
πατὴρ
εἱστία
τοὺς
ἑταίρους, |
[4, 162] |
τοῖς
διαλόγοις
πρὸς
Ζήνωνα
διαμιλλώμενος
|
ὡς |
ὁ
σοφὸς
πάντως
ἂν
εἴη |
[4, 155] |
Κνίδιος
ἐν
ὀγδόῃ
Ἀσιατικῶν
ἱστορεῖ
|
ὡς |
οἱ
ἑστιῶντες
Ἀλέξανδρον
τὸν
Φιλίππου |
[4, 146] |
δέ
φησιν
ἐν
τῇ
ζʹ
|
ὡς |
οἱ
ὑποδεχόμενοι
Ἑλλήνων
τὸν
βασιλέα |
[4, 159] |
Ὦ
χρυσέ,
δεξίωμα
κάλλιστον
βροτοῖς,
|
ὡς |
οὔτε
μήτηρ
ἡδονὰς
τοιάσδ´
ἔχει, |
[4, 174] |
πάνυ
τι
ἡδὺς
καὶ
τερπνός,
|
ὡς |
πάντας
ἡμᾶς
ἐπιστραφῆναι
θελχθέντας
ὑπὸ |
[4, 134] |
ὀρχήσεως)
κωμῳδεῖ
τινα
τῶν
σοφῶν
|
ὡς |
παρὰ
δεῖπνον
ὀρχούμενον
λέγων
οὕτως· |
[4, 174] |
καὶ
ἡ
Καρία
Φοινίκη
ἐκαλεῖτο,
|
ὡς |
παρὰ
Κορίννῃ
καὶ
Βακχυλίδῃ
ἔστιν |
[4, 137] |
(ταριχηρὸν)
εἰς
τάριχος
διασκευάσαντα
μαστιγωθῆναι
|
ὡς |
παρασοφιζόμενον
πονηρῶς.
~(Πλάτων
δ´
ἐν |
[4, 160] |
περιπάτου
ἐν
τοῖς
περὶ
παροιμιῶν
|
ὡς |
παροιμίαν
ἀναγράφει
τὸ
ἐπὶ
τῇ |
[4, 173] |
γὰρ
οἱ
Σάτυροι
τοὺς
Δελφοὺς
|
ὡς |
περὶ
τὰς
θυσίας
καὶ
τὰς |
[4, 140] |
ἐπεὶ
πρὸς
τὸν
ὄρθρον
πιπράσκονται,
|
ὡς |
Περσαῖος
ἱστορεῖ
ἐν
τῇ
Λακωνικῇ |
[4, 153] |
ᾐχμαλωτίσθη
ὑπὸ
τοῦ
βαρβάρου
καὶ
|
ὡς |
πολὺν
χρόνον
παρὰ
τῷ
Ἀρσάκει |
[4, 183] |
δὲ
καλουμένου
πανδούρου
Εὐφορίων
μέν,
|
ὡς |
προείρηται,
καὶ
Πρωταγορίδης
ἐν
βʹ |
[4, 129] |
δὲ
τούτοις
εἰπὼν
ὁ
Ἱππόλοχος
|
ὡς |
Πρωτέας
ἀπόγονος
ἐκείνου
Πρωτέου
Λανίκης |
[4, 168] |
Ἀρτεμίσιον,
Πολέμιοι
τῆς
οὐσίας
ὑπάρχοντες,
|
ὡς |
Σάτυρος
ἐν
τοῖς
περὶ
χαρακτήρων |
[4, 166] |
γάρ·
Ὦ
φιλτάτη
Γῆ
μῆτερ,
|
ὡς |
σεμνὸν
σφόδρ´
εἶ
τοῖς
νοῦν |
[4, 183] |
καὶ
ἐγγηράσας
τῇ
Ἐφεσίων
πόλει
|
ὡς |
σοφώτατον
τῆς
ἑαυτοῦ
τέχνης
τουτὶ |
[4, 133] |
ζῷον
ὅμοιον
τέττιγι
καὶ
τιτιγονίῳ,
|
ὡς |
Σπεύσιππος
παρίστησιν
ἐν
δʹ
Ὁμοίων. |
[4, 160] |
(ὡς
καὶ
τῶν
ἐξ
Ἐρετρίας,
|
ὡς |
Σώπατρος
ἐν
Βακχίδος
μνηστῆρσι·
φησὶν |
[4, 144] |
ὅτι
οὕτως
αὑτῷ
δοκοίη
ζῆν
|
ὡς |
ταχέως
ἀπολούμενος.
~(Ὁ
δ´
αὐτὸς |
[4, 176] |
καὶ
ἀναλφάβητος
οὕτως
ἐστὶ
συνήθης
|
ὡς |
τάχιστα
ἐλέγχειν
τὰ
παρὰ
τὰς |
[4, 171] |
γὰρ
δοκοῦσιν
μοι
παθεῖν·
ἵν´
|
ὡς |
τάχιστα
τὰ
πρυτανεῖ´
ὑφελοίατο,
(διὰ |
[4, 141] |
ὄψον
τι
μικρὸν
ἔχον
σταθμὸν
|
ὡς |
τέταρτον
μάλιστα,
καὶ
παρὰ
τοῦτο |
[4, 164] |
μαγειρικὰ
σκεύη
καταλέγειν
μαθησόμενοι;
Ἤ
|
ὡς |
τὸν
Διογένους
Κεφαλίωνα
ἀποστοματιοῦντες;
Κατὰ |
[4, 183] |
οὕτως
ἐποίησε
πάντας
Ῥωμαίους
μουσομανεῖν
|
ὡς |
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ἀπομνημονεύειν
αὐτοῦ |
[4, 141] |
εἰς
τὸ
φιδίτιον
ἀλφίτων
μὲν
|
ὡς |
τρία
μάλιστα
ἡμιμέδιμνα
Ἀττικά,
οἴνου |
[4, 162] |
προσδεκτέον
ὡραιζομένους
καὶ
πότε
παραπεμπτέον
|
ὡς |
ὑπερορῶντας,
καὶ
περὶ
προσοψημάτων
καὶ |
[4, 156] |
τοιοῦτον.
Καὶ
ὁ
Κύνουλκος
Ἀλλ´
|
ὡς |
ὤφελον,
ἔφη,
τὴν
Θρᾴκιον
ταύτην |