Livre, pages |
[4, 136] |
(νηδὺς
δ´
οὐχ
ὑπέμεινε,
βιάζετο
|
γὰρ |
ἀδέεσσι·
δάμνα
μιν
ζωμός
τε |
[4, 174] |
τῶν
περὶ
Ἄδωνιν
θρήνων·
τὸν
|
γὰρ |
Ἄδωνιν
Γίγγρην
καλεῖτε
ὑμεῖς
οἱ |
[4, 140] |
ἐν
ταῖς
κοπίσι
παρατίθεσθαι
τοῦτο
|
γὰρ |
αἱ
βάρακες
δηλοῦσιν,
οὐχὶ
τολύπας, |
[4, 139] |
καλουμένοις
ὑπὲρ
τῶν
παίδων·
κομίζουσι
|
γὰρ |
αἱ
τιτθαὶ
τὰ
ἄρρενα
παιδία |
[4, 140] |
ἐπάικλα
κάπτειν
μετὰ
δεῖπνον·
γίνεται
|
γὰρ |
ἄλφιτα
ἐλαίῳ
ἐρραμένα.
Τὸ
δ´ |
[4, 172] |
ᾄσματι
τοῖς
Ἄθλοις·
Θρῴσκων
μὲν
|
γὰρ |
Ἀμφιάραος,
ἄκοντι
δὲ
νίκασεν
Μελέαγρος. |
[4, 138] |
ἀνδρειότατοι
ἁπάντων
εἰσὶ
Λακεδαιμόνιοι·
ἕλοιτο
|
γὰρ |
ἄν
τις
εὖ
φρονῶν
μυριάκις |
[4, 168] |
Ὦ
καταισχύνας
τὸ
γένος.
Πάντα
|
γὰρ |
ἀνάλωσε
τὰ
πατρῷα
εἰς
ἀσωτίαν |
[4, 137] |
ἐν
τῇ
πόλει.
Μέλλοντα
δειπνίζειν
|
γὰρ |
ἄνδρα
Θετταλὸν
οὐκ
Ἀττικηρῶς
οὐδ´ |
[4, 142] |
σύμμετρον
τῆς
διαίτης.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἀνελεύθερον
ἐνόμιζε,
τὸ
δ´
ὑπερήφανον. |
[4, 144] |
(εἰ
γνήσιον
τὸ
σύγγραμμα·
πολλοὶ
|
γὰρ |
αὐτό
φασιν
εἶναι
Σωσιβίου,
εἰς |
[4, 144] |
πλὴν
(οὐχ)
οἱ
τύραννοι.
Ἔκπλεῳ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἀεὶ
παρεσκευασμέναι
οὐδεμίαν
ἐν |
[4, 132] |
Ἕτερος
ἔσται
σοι
πίναξ·
αὐτὸς
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἐπριάμην
ὀκτὼ
ὀβολῶν.
{Α. |
[4, 182] |
μὲν
οὐδενὶ
χρῶνται
ὀργάνῳ.
(Τὸν
|
γὰρ |
βάρωμον
καὶ
βάρβιτον,
ὧν
Σαπφὼ |
[4, 163] |
τῇ
πόλει
πίνων
ὕδωρ·
τὸν
|
γὰρ |
γεωργὸν
καὶ
τὸν
ἔμπορον
κακοῖς. |
[4, 171] |
νέᾳ;
{ΦΕΙΔ.
Ὅπερ
οἱ
προτένθαι
|
γὰρ |
δοκοῦσιν
μοι
παθεῖν·
ἵν´
ὡς |
[4, 172] |
τἀναντία
νῦν
ἐστιν·
ὁ
μάγειρος
|
γὰρ |
ἐγχύτους
ποιεῖ,
πλακοῦντας
ὀπτᾷ,
χόνδρον |
[4, 135] |
τρηχεῖ´
ἀλλ´
ἀγαθὴ
κουροτρόφος·
οὐ
|
γὰρ |
ἔγωγε
ἧς
σαρκὸς
δύναμαι
γλυκερώτερον |
[4, 141] |
εἶναι
στρατιωτικῆς
ἀγωγῆς.
όπους
μὲν
|
γὰρ |
εἶναι
θʹ
τῷ
ἀριθμῷ,
(σκιάδες |
[4, 176] |
δ´
αὐτοῦ
τὰ
γενέθλια·
τοῦτο
|
γὰρ |
εἶχεν,
πανμαρπᾶν
ηδυσμα
σημανέων.
Ηὔλει |
[4, 149] |
Ἀπόλλωνος
καὶ
τοῦ
Διονύσου·
τούτων
|
γὰρ |
ἑκατέρῳ
διπλοῦς
ὁ
οἶνος
μετὰ |
[4, 137] |
προσπαρατιθέναι,
μιμούμενος
τὸν
Ὅμηρον.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνος
τοὺς
ἀριστεῖς
συνάγων
πρὸς |
[4, 146] |
ἀστῶν
ἀνὴρ
δόκιμος
ἐδαπάνησε·
καὶ
|
γὰρ |
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
καὶ
χρυσᾶ
καὶ |
[4, 131] |
παρὰ
δεσποσύνοις
(τοῖς
ἡμετέροις.
Τί
|
γὰρ |
ἐλλείπει
δόμος
ἡμέτερος,
ποίων
ἀγαθῶν; |
[4, 176] |
δὲ
καὶ
τοὺς
δακτυλικούς.
Τοὺς
|
γὰρ |
ἐλύμους
αὐλούς,
ὧν
μνημονεύει
Σοφοκλῆς |
[4, 165] |
φίλοι,
τὰ
μαγειρικὰ
σκεύη;
Τούτων
|
γὰρ |
ἐμνημονεύσατ´
ἐν
τοῖς
Ἀρκαδικοῖς
δείπνοις |
[4, 129] |
πλήρη
οὖσαν
πολλῶν
ἀγαθῶν·
ἦσαν
|
γὰρ |
ἐν
αὐτῷ
συνωπτημέναι
κίχλαι
καὶ |
[4, 159] |
ἐξογκοῖτ´
ἄγαν,
τἀρκοῦν
ἐπαινῶν·
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
γαστρὸς
βορᾷ
τὸ
χρηστὸν |
[4, 161] |
κατὰ
τὸν
ἥδιστον
Ἀντιφάνη·
οὗτος
|
γὰρ |
ἐν
Δραπεταγωγῷ
λέγει·
(Κοσμίως
ποιῶν |
[4, 164] |
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλόχοις
ἔφη.
Ἐπιλανθανόμενος
|
γὰρ |
ἐν
οἷς
ποιεῖται
δικαστηρίοις
τῶν |
[4, 175] |
λέγειν
ἐν
προχείρῳ.
(Ἰόβας
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
προειρημένῳ
συγγράμματι
Αἰγυπτίους |
[4, 167] |
τόπων
ἦσαν
συνερρυηκότες·
οἳ
μὲν
|
γὰρ |
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
χώρας,
οἳ |
[4, 175] |
Καὶ
Ἀξιόνικος
ἐν
Φιλευριπίδῃ·
Οὕτω
|
γὰρ |
ἐπὶ
τοῖς
μέλεσι
τοῖς
Εὐριπίδου |
[4, 157] |
τῶν
τριῶν
ἔχειν
κακῶν.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐπίστασθε,
ὦ
ταλαίπωροι,
ὅτι
αἱ |
[4, 160] |
τὴν
φρόνησιν
ἀγνοῶν.
(Μετὰ
παρρησίας
|
γὰρ |
ἐρῶ
πρὸς
αὐτούς·
εἰ
αὐτάρκειαν |
[4, 157] |
οὖν
ἐν
εʹ
Φιλιππικῶνφησι·
Τὸ
|
γὰρ |
ἐσθίειν
πολλὰ
καὶ
κρεαφαγεῖν
τοὺς |
[4, 167] |
νῦν,
εἶπεν,
ἐλευθερίως
ζῶ.
Καὶ
|
γὰρ |
ἑταίραν
ἔχω
τὴν
καλλίστην
καὶ |
[4, 149] |
δὲ
τοῖς
λεγομένοις
μαζῶσι
τοῦτο
|
γὰρ |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἡ
Διονυσιακὴ |
[4, 162] |
καλὸς
τοῦ
Ζήνωνος
οἰκετιεύς.
Χαριέντως
|
γὰρ |
ἔφη
Βίων
ὁ
Βορυσθενίτης
θεασάμενος |
[4, 158] |
Ἡρακλέους
ζηλωταί.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΕ'
(Τραγικὸν
|
γὰρ |
ἡ
φακῆ
´στιν,
Ἀρχάγαθος
ἔφη |
[4, 151] |
δειπνοῦντα·
Ἐκείνῳ,
ἔφη,
δός·
σχολάζει
|
γὰρ |
ἤδη,
ἐγὼ
δ´
οὔπω.
Ἐνταῦθα |
[4, 159] |
φακούς,
μὰ
τὸν
Δί´·
οὐ
|
γὰρ |
ἥδομαι.
(Ἢν
γὰρ
τράγῃ
τις, |
[4, 141] |
οὐθὲν
ἀγοράσας
εἴωθεν
φέρειν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἡδονῆς
οὐδ´
ἀκρασίας
γαστρὸς
οὕνεκεν |
[4, 156] |
ταύτην
παίξας
παιδιὰν
διεφθάρης·
ἀνέτεινες
|
γὰρ |
ἡμᾶς
ὥσπερ
νηστείαν
ἄγοντας
καὶ |
[4, 149] |
ἐκρίνετο
καὶ
ἀνδρώδης
ὑπάρχειν·
θαυμαστὸν
|
γὰρ |
ἦν
καὶ
περιβόητον
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 151] |
τοὺς
ξένους
αἰεὶ
ἐτίθεντο·
νόμος
|
γὰρ |
ἦν.
Καὶ
πρῶτος
τοῦτ´
ἐποίει |
[4, 161] |
στέμφυλα
(καὶ
τυρὸς
ἔσται·
ταῦτα
|
γὰρ |
θύειν
νόμος
τοῖς
Πυθαγορείοις.
{Β. |
[4, 133] |
Γεωργικῶν
λέγων
οὕτως·
(Γογγυλίδος
δισσὴ
|
γὰρ |
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
μακρή |
[4, 169] |
κακκάβην
εἴρηκεν
οὕτως·
Τὴν
κακκάβην
|
γὰρ |
κᾶε
τοῦ
διδασκάλου.
Κἀν
Δαιταλεῦσι· |
[4, 167] |
οὗ
μνημονεύει
Ἀρχίλοχος.
Ὑπὸ
φιληδονίας
|
γὰρ |
καὶ
ἀκρασίας
καὶ
οὗτος
μετ´ |
[4, 175] |
παραστήσομαι
μνημονεύοντα
ἐλλόγιμον
ἄνδρα.
(Ἐπιχωριάζει
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
φῶτιγξ
αὐλὸς
παρ´ |
[4, 159] |
μήτε
καύσαντας
μήτε
θεραπεύσαντας.
Οὗτοι
|
γὰρ |
καὶ
οἱ
τοιοῦτοι
μονονουχὶ
βοῶντες |
[4, 169] |
τὰς
πύλας.
Ὥστε
λέγετε·
ἐπιζητῶ
|
γὰρ |
καὶ
ὅπερ
ὁ
Μάγνος
εἴρηκε |
[4, 159] |
νόμισμα
εἶναι
νομοθετεῖ
ἀστραγάλους.
Καλῶς
|
γὰρ |
καὶ
ταῦτα
ὁ
Εὐριπίδης
εἴρηκε· |
[4, 134] |
ἐν
Ἀθήναις
δείπνισεν
ἡμᾶς·
(ἦλθον
|
γὰρ |
κἀκεῖσε,
πολὺς
δέ
μοι
ἕσπετο |
[4, 139] |
ἀξιόλογος
καὶ
μεγάλη·
(παῖδές
τε
|
γὰρ |
κιθαρίζουσιν
ἐν
χιτῶσιν
ἀνεζωσμένοις
καὶ |
[4, 175] |
μὲν
ἐν
Θαμύρᾳ
οὕτως·
Οἴχωκε
|
γὰρ |
κροτητὰ
πηκτίδων
μέλη,
λύρᾳ
μοναύλοις |
[4, 164] |
ἐντεῦθεν
ὅ
τι
βούλει
προσελθὼν
|
γὰρ |
λαβέ,
(ἔπειτ´
ἀναγνώσει
πάνυ
γε |
[4, 132] |
Ἀττικὴ
(ὥσπερ
ξενική·
παρέθηκε
πίνακα
|
γὰρ |
μέγαν
ἔχοντα
μικροὺς
πέντε
πινακίσκους |
[4, 174] |
εἶναι
φάσκων
τὰ
ἐμπνευστά·
πολλοὺς
|
γὰρ |
μὴ
διδαχθέντας
αὐλεῖν
τε
καὶ |
[4, 146] |
τῷ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου
ἀναλώματι·
ἑκατὸν
|
γὰρ |
μνᾶς
ἀνήλισκεν,
ὡς
ὁ
Ἔφιππος |
[4, 172] |
Δημιουργῷ·
Τί
τοῦτο,
παῖ;
διακονικῶς
|
γὰρ |
νὴ
Δία
(προελήλυθας.
{Β.
Ναί· |
[4, 134] |
Ἀττικοὺς
καὶ
ὀρχεῖσθαι
ὑποπιόντας·
Τοῦτο
|
γὰρ |
νῦν
ἐστί
σοι
ἐν
ταῖς |
[4, 170] |
αὐτός
ἐστι
τῷ
τραπεζοποιῷ.
Ἰόβας
|
γὰρ |
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
ταῖς
Ὁμοιότησι |
[4, 149] |
μάζας
(καὶ
ἄρτους
παραβάλλειν.
Γενναῖος
|
γὰρ |
ὁ
τοιοῦτος
ἐκρίνετο
καὶ
ἀνδρώδης |
[4, 133] |
ποιῶν
κάνδαυλον,
ὑποβινητιῶντα
βρώματα.
~(Ἐχρῶντο
|
γὰρ |
οἱ
παλαιοὶ
καὶ
τοῖς
εἰς |
[4, 167] |
ἐκείνοις
ὅμοιος
ἐγίνετο.
(Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
πόλεμοι
καὶ
αἱ
στρατεῖαι, |
[4, 173] |
μένει,
σαραβάκων
κοπίδων
συνομώνυμε;
(Ἐπισκώπτουσι
|
γὰρ |
οἱ
Σάτυροι
τοὺς
Δελφοὺς
ὡς |
[4, 174] |
τοῦ
ὑδραυλικοῦ
ὀργάνου,
(Οὐλπιανέ.
Γιγγραίνοισι
|
γὰρ |
οἱ
Φοίνικες,
ὥς
φησιν
ὁ |
[4, 165] |
ἀσώτιον
ποῦ
κεῖται;
Ἀσώτους
μὲν
|
γὰρ |
οἶδα
διαβοήτους·
ἕνα
μὲν
οὗ |
[4, 184] |
περὶ
τοὺς
μοναύλους
ἐσπουδακότων.
(Οὐ
|
γὰρ |
οἶδας
ἱστοροῦντα
Μενεκλέα
τὸν
Βαρκαῖον |
[4, 153] |
εὐωχίας
Ἡρακλεωτική
ἐστι.
Διοινοχοεῖται
μὲν
|
γὰρ |
οἰνόμελι,
τὰ
δὲ
βρώματα
ἄρτοι |
[4, 172] |
Ἄναυρον
πολυβότρυος
ἐξ
Ἰωλκοῦ·
οὕτω
|
γὰρ |
Ὅμηρος
ἠδὲ
Στασίχορος
ἄεισε
λαοῖς. |
[4, 140] |
τοῦτο
δὴ
συνίσταται
μικρόν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὅντινα
δεῖ
πρῶτον
κατακεῖσθαι
ἢ |
[4, 156] |
ἐπάναγε
ἐπὶ
τὴν
ἑστίασιν.
Διονυσίων
|
γὰρ |
ὄντων
Ἀθήνησι
παρελήφθην
πρὸς
αὐτόν. |
[4, 162] |
ἔχειν
(Περσαῖον
Ζήνωνος
οἰκετιᾶ.
Ἦν
|
γὰρ |
ὄντως
οἰκέτης
γεγονὼς
τοῦ
Ζήνωνος, |
[4, 175] |
(σφόδρα
φιλονικοῦσαν
λαχεῖν
τιν´.
Οἶδα
|
γὰρ |
ὅτι
πάντα
πράγματ´
ἀνατριαινώσει
κρότοις. |
[4, 167] |
καὶ
οἱ
περὶ
αὐτόν·
ἁπλῶς
|
γὰρ |
οὐδεὶς
αὐτῶν
ἠπίστατο
ζῆν
ὀρθῶς |
[4, 154] |
παῖδας
ἀνήβους
ἐρωμένους
ἑαυτοῦ.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὐκ
ἠνέσχετο
ὁ
δῆμος
τὴν |
[4, 166] |
καὶ
τοὺς
λίθους
ἁπαξάπαντας,
οὐ
|
γὰρ |
οὖν
τὴν
γῆν
μόνην.
Τάχ´ |
[4, 160] |
ἡ
πᾶσα
περισσοτρύφητος
ὀιζύς.
Διαφόρων
|
γὰρ |
οὐσῶν
καὶ
τῶν
ἐκ
Τέω |
[4, 132] |
ἀλλ´
ἀδύνατα
βούλομαι·
(οὔτε
στόματα
|
γὰρ |
οὔτε
χεῖρας
πέντ´
ἔχω.
Ὄψιν |
[4, 157] |
ὁ
παρὰ
Ἀντικλείδῃ
Ἡρακλῆς.
Φησὶ
|
γὰρ |
οὗτος
ἐν
τῷ
βʹ
τῶν |
[4, 184] |
οὕτω
λέγων
τῷ
Φρυγίῳ·
βαρὺς
|
γὰρ |
οὗτος·
παρ´
ὃ
καὶ
τὸ |
[4, 164] |
Ὅμηρος,
Ἐπίχαρμος,
συγγράμματα
παντοδαπά.
Δηλώσεις
|
γὰρ |
οὕτω
τὴν
φύσιν
ἐπὶ
τί |
[4, 140] |
οὕτως
αὐτὸ
καλούντων.
Ἀλκμὰν
μὲν
|
γὰρ |
οὕτω
φησί·
Κἠπὶ
τᾷ
μύλᾳ |
[4, 162] |
πεπλανῆσθαι
εἶπε
τὸν
ἐπιγράψαντα·
δεῖν
|
γὰρ |
οὕτως
ἔχειν
(Περσαῖον
Ζήνωνος
οἰκετιᾶ. |
[4, 142] |
μὴ
προσδεῖσθαι
τοὺς
παρόντας.
Οὔτε
|
γὰρ |
οὕτως
ᾤετο
δεῖν
ὥσπερ
ἐν |
[4, 170] |
Ἀλλὰ
λέγ´
ὅτου
δεῖ·
λήψομαι
|
γὰρ |
πάντ´
ἐγώ.
{Α.
Ὀρθῶς
γε· |
[4, 172] |
Δία
(προελήλυθας.
{Β.
Ναί·
πλάττομεν
|
γὰρ |
πέμματα
τὴν
νύκτα
τ´
ἠγρυπνήκαμεν· |
[4, 144] |
Ἀγησιλάῳ
οὕτω
γράφει·
Τῷ
μὲν
|
γὰρ |
Πέρσῃ
πᾶσαν
γῆν
περιέρχονται
μαστεύοντες |
[4, 165] |
Κόρινθον
ἐλθὼν
Χαιρεφῶν
ἄκλητος·
ἤδη
|
γὰρ |
πέτεται
διαπόντιος·
οὕτω
τι
τἀλλότρι´ |
[4, 157] |
λεκίθου
καὶ
φακῆς
σύγκρισιν;
Ὁρῶ
|
γὰρ |
πολλὴν
παρ´
ὑμῖν
τῆς
φακῆς |
[4, 184] |
τῶν
Ἀλεξανδρέων
καλούμενον
Κακεργέτην.
Οὗτος
|
γὰρ |
πολλοὺς
τῶν
Ἀλεξανδρέων
ἀποσφάξας,
οὐκ |
[4, 129] |
τοῦ
βασιλέως,
ἔπινε
πλεῖστον
(ἦν
|
γὰρ |
πολυπότης
ὡς
καὶ
ὁ
πάππος |
[4, 171] |
ἐν
Ἀγρίοις·
Μὴ
θαυμάσῃς·
τῶν
|
γὰρ |
προτενθῶν
ἐσμέν,
ἀλλ´
οὐκ
οἶσθα |
[4, 172] |
ἠδὲ
Στασίχορος
ἄεισε
λαοῖς.
(Ὁ
|
γὰρ |
Στησίχορος
οὕτως
εἴρηκεν
ἐν
τῷ |
[4, 169] |
Πάντ´
ἔστιν
ἡμῖν·
ἥ
τε
|
γὰρ |
συνώνυμος
τῆς
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς |
[4, 144] |
δεῖπνον
ἢ
τὸ
ἑαυτοῖς.
(Τὸ
|
γὰρ |
τὰ
εἰωθότα
ὑπερβάλλον,
τοῦτο
παρέχει |
[4, 135] |
ἄμαξαν
ἀπ´
οὔδεος
ὀχλίσσειαν·
τρισπίθαμοι
|
γὰρ |
ταί
γε
καὶ
ἐννεαπήχεες
ἦσαν |
[4, 172] |
καρυκεύειν
μέλι,
σεμίδαλιν,
ᾠά·
πάντα
|
γὰρ |
τἀναντία
νῦν
ἐστιν·
ὁ
μάγειρος |
[4, 133] |
ἡ
δριμεῖα
περιοισθήσεται·
τῶν
πρεσβυτέρων
|
γὰρ |
ταῦτα
τῶν
ἡδυσμάτων
ἀναστομοῖ
τάχιστα |
[4, 142] |
τὴν
δίαιταν
ἀφελέστατος
γέγονεν.
(Ἤδη
|
γὰρ |
τηλικούτων
πραγμάτων
ἡγούμενος
ἔμφασιν
τοῖς |
[4, 130] |
τοῦ
τελευταίου
δείπνου
σημεῖον·
οὕτω
|
γὰρ |
τὸ
Μακεδονικὸν
οἶσθα
ἔθος
ἐν |
[4, 154] |
τοῦ
μάχεσθαι
μᾶλλον
συγκεῖσθαι.
Ὁπότε
|
γὰρ |
τὸ
μάχη
συντιθέμενον
τὸ
τέλος |
[4, 132] |
κάθαλα
ποιήσας
πάντα
κἀσκοροδισμένα.
Διὰ
|
γὰρ |
τὸ
πλῆθος
τῶν
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 132] |
τοῦτο
πρὸς
τὴν
γαστέρα·
κατέπασα
|
γὰρ |
τὸ
χεῖλος,
οὐκ
ἐνέπλησα
δέ. |
[4, 159] |
δ´
ἐξαρκεῖν
ἔφη.
(Οὐκ
ἦν
|
γὰρ |
τοιοῦτος
ὁ
Καπανεὺς
οἷον
ὁ |
[4, 154] |
παρὰ
τὸ
δεῖπνον
μονομαχοῦσιν.
Ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
ὅπλοις
ἀγερθέντες
σκιαμαχοῦσι
καὶ |
[4, 140] |
ὑπείληφεν,
ἀλλὰ
διττή·
ἣν
μὲν
|
γὰρ |
τοῖς
παισὶ
παρέχουσι,
πάνυ
τις |
[4, 146] |
καθ´
ἡμέραν
ἔχει
τροφήν.
~(Παρὰ
|
γὰρ |
τὸν
βασιλέα
φοιτῶσιν
οἱ
ἐντιμότατοι |
[4, 164] |
τὸν
Διογένους
Κεφαλίωνα
ἀποστοματιοῦντες;
Κατὰ
|
γὰρ |
τὸν
Σοφοκλέους
Κηδαλίωνά
ἐστε
Μαστιγίαι, |
[4, 152] |
ἢ
κεραμέοις
ἢ
ἀργυροῖς·
(καὶ
|
γὰρ |
τοὺς
πίνακας
ἐφ´
ὧν
τὰς |
[4, 140] |
συντεταγμένου
τοῖς
φιδίταις
ἀίκλου·
(παρὰ
|
γὰρ |
τοῦτο
οἶμαι
τὴν
φωνὴν
πεποιῆσθαι. |
[4, 159] |
Δί´·
οὐ
γὰρ
ἥδομαι.
(Ἢν
|
γὰρ |
τράγῃ
τις,
τοῦ
στόματος
ὄζει |
[4, 139] |
πλῆθος
ὧν
ἐκδέδωκε
συγγραμμάτων·
ἐστὶ
|
γὰρ |
τρισχίλια
πρὸς
τοῖς
πεντακοσίοις
φησὶ |
[4, 145] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον.
Ἐστὶ
μὲν
|
γὰρ |
τῷ
βασιλεῖ
χίλια
ἱερεῖα
τῆς |
[4, 145] |
καὶ
πολὺ
πλείω
δαπανῶσιν.
Ἑκάσταις
|
γὰρ |
τῶν
πόλεων
κατὰ
τὸ
μέγεθος |
[4, 146] |
γίγνεται
τὸ
κατὰ
λόγον.
Ὡς
|
γὰρ |
ὑπερβολῆς
τινος
ἀναλώματος
τάλαντον
ὠνόμασε. |
[4, 160] |
μοι
δοκεῖς,
ὦ
Κύνουλκε
(τούτῳ
|
γὰρ |
χαίρεις
τῷ
ὀνόματι,
οὐ
λέγων |
[4, 164] |
τι
τῶν
κυνικῶν
βρωμάτων
(οὐδὲ
|
γὰρ |
χαριτογλωσσεῖν
ἡμᾶς
θέμις)
δῆλον
ἐξ |
[4, 167] |
καὶ
κτώμενος
καὶ
διδούς.
Στρατιώτης
|
γὰρ |
ὢν
λογίζεσθαι
τὰ
προσιόντα
καὶ |