Alphabétiquement     [«   »]
τοὐπίγραμμα 1
τοὐπτάνιον 1
τούς 1
τοὺς 125
Τοὺς 4
τοῦτ´ 9
Τουτὶ 1
Fréquences     [«    »]
122 γὰρ
119 μὲν
115 τὰ
125 τοὺς
139 τε
154 τοῖς
155 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IV

τοὺς


Livre, pages
[4, 163]   φιλοσόφων τοὺς σώφρονας ἐνταυθοῖ καλῶ,  τοὺς   ἀγαθὸν αὑτοῖς οὐ διδόντας οὐδὲ
[4, 141]   ἔριφοι. δὲ μάγειροι σημαίνουσι  τοὺς   ἀεί τι κομίζοντας εἰς μέσον,
[4, 137]   εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους Πτωχοὺς ποιήσας  τοὺς   Ἀθηναίους φησίν, ὅταν τοῖς Διοσκούροις
[4, 157]   τῶν Νόστων Μετὰ τὸ συντελέσαι  τοὺς   ἄθλους Ἡρακλέα Εὐρυσθέως θυσίαν τινὰ
[4, 160]   πολέμοις λάβωσι, θύειν τοῖς θεοῖς  τοὺς   αἰχμαλώτους, τοὺς Γαλάτας μιμούμενος κἀγὼ
[4, 184]   συνεχεῖς κινήσεις ἐν τοῖς κατὰ  τοὺς   Ἀλεξάνδρου διαδόχους χρόνοις. Ἐγένετο οὖν
[4, 138]   ὄψου, ἔφη, ὡς ἔοικας, ποιεῖς  τοὺς   ἄνδρας ἑστιωμένους. Ἀληθῆ, ἦν δ´
[4, 176]   καλουμένους καὶ παιδικούς, ἀλλὰ καὶ  τοὺς   ἀνδρείους, οἵτινες καλοῦνται τέλειοί τε
[4, 137]   τὸν Ὅμηρον. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος  τοὺς   ἀριστεῖς συνάγων πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα
[4, 138]   καὶ παραπετάσμασι ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι  τοὺς   ἀρτοποιοὺς καὶ ὀψοποιοὺς κατὰ ταὐτὰ
[4, 168]   φήσας τοὺς κωλύσοντας. ~(Ὅτι δὲ  τοὺς   ἀσώτους καὶ τοὺς μὴ ἔκ
[4, 134]   Ταραντίνοις ἐν τοῖς συμποσίοις φησὶ  τοὺς   Ἀττικοὺς καὶ ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντας· Τοῦτο
[4, 138]   ἐν βʹ Πολιτείας οὕτως ἑστιᾷ  τοὺς   αὑτοῦ νεοπολίτας, γράφων· Ἄνευ ὄψου,
[4, 142]   τὸν Ἀκρότατον εὐτελείᾳ πάντας ὑπερβεβληκέναι  τοὺς   ἀφελεστάτους τῶν πρότερον. (Κλεομένης δὲ
[4, 157]   τὰ πάτρια ἰχθύων ἀπεχομένους ποιῆσαι  τοὺς   Ἀχαιοὺς δαψιλείας πολλῆς οὔσης κατὰ
[4, 184]   παιδεύσαντες πάντας τοὺς Ἕλληνας καὶ  τοὺς   βαρβάρους, ἐκλειπούσης ἤδη τῆς ἐγκυκλίου
[4, 171]   πάτρια, ἐψηφίσθαι τῇ βουλῇ ἀφεῖσθαι  τοὺς   βουλευτὰς τὰς ἡμέρας ἅσπερ καὶ
[4, 143]   φιδίτια· ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, φόρει  τοὺς   βύστακας μὴ καταφρόνει μηδ´ ἕτερ´
[4, 139]   λελεγμέναις ἐπιτελοῦσι. Θύουσι δὲ καὶ  τοὺς   γαλαθηνοὺς ὀρθαγορίσκους καὶ παρατιθέασιν ἐν
[4, 160]   θύειν τοῖς θεοῖς τοὺς αἰχμαλώτους,  τοὺς   Γαλάτας μιμούμενος κἀγὼ κατακαύσειν ηὐξάμην
[4, 132]   πλῆθός εἰσιν οἱ κεκλημένοι (εἰς  τοὺς   γάμους, βέλτιστε, καὶ πότερ´ Ἀττικοὶ
[4, 143]   τῶν κατὰ πόλεμον πράξεων καὶ  τοὺς   γενομένους ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦσι, προτρεπόμενοι
[4, 134]   οὐ κακῶς ἔχων· οἶνον λέγουσι  τοὺς   γέροντας, πάτερ, πείθειν χορεύειν
[4, 139]   καὶ δειπνίζουσιν οἱ πολῖται πάντας  τοὺς   γνωρίμους καὶ τοὺς δούλους τοὺς
[4, 176]   καὶ τοὺς κιθαριστηρίους δὲ καὶ  τοὺς   δακτυλικούς. Τοὺς γὰρ ἐλύμους αὐλούς,
[4, 161]   κρέας, κἂν μὴ κατεσθίωσι καὶ  τοὺς   δακτύλους, ἐθέλω κρέμασθαι δεκάκις. ~(Οὐκ
[4, 131]   δ´ ἄνδρας βουτυροφάγους, αὐχμηροκόμας μυριοπληθεῖς·  τοὺς   δὲ λέβητας χαλκοῦς εἶναι μείζους
[4, 169]   τὴν Σικελίαν αὐτὸς ἔμαθον ὥστε  τοὺς   δειπνοῦντας εἰς τὰ βατάνι´ ἐμβάλλειν
[4, 173]   Ἀλκμαίωνι τῷ σατυρικῷ καρυκκοποιοὺς καλεῖ  τοὺς   Δελφοὺς διὰ τούτων· (Καρυκκοποιοὺς προσβλέπων
[4, 173]   συνομώνυμε; (Ἐπισκώπτουσι γὰρ οἱ Σάτυροι  τοὺς   Δελφοὺς ὡς περὶ τὰς θυσίας
[4, 149]   φησίν, ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν ὑποδέχονται  τοὺς   δεσπότας καὶ τοὺς δούλους καὶ
[4, 173]   ὄχλον, αὐτοὺς παρασίτους τοῦ θεοῦ  τοὺς   Δηλίους. (Ἀχαιὸς δ´ Ἐρετριεὺς
[4, 173]   Φιλοπράγμονι παρασίτους τοῦ θεοῦ καλεῖ  τοὺς   Δηλίους διὰ τούτων· Φοίνικα μεγάλου
[4, 176]   ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖς. Οἴδασι δὲ καὶ  τοὺς   διόπους ἔτι τε μεσοκόπους καὶ
[4, 149]   ἑστιάσεσιν ὑποδέχονται τοὺς δεσπότας καὶ  τοὺς   δούλους καὶ μίαν πᾶσι τράπεζαν
[4, 139]   πολῖται πάντας τοὺς γνωρίμους καὶ  τοὺς   δούλους τοὺς ἰδίους· οὐδεὶς δ´
[4, 158]   ἵνα ζῇ. Διογένης τε πρὸς  τοὺς   ἐγκαλοῦντας αὐτῷ ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν· Εἴθ´
[4, 137]   ἥδε χεὶρ ἐγίνετο. (Ὁ δὲ  τοὺς   εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους Πτωχοὺς ποιήσας
[4, 138]   τοὺς κατακλιθέντας εὐωχοῦσιν οὐ μόνον  τοὺς   ἐκ τῆς ἡμεδαπῆς ἀφικνουμένους, ἀλλὰ
[4, 143]   οἱ προεστηκότες τῆς πόλεως εἰς  τοὺς   ἑκάστων οἴκους. Τῶν δὲ δούλων
[4, 184]   Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν οἱ παιδεύσαντες πάντας  τοὺς   Ἕλληνας καὶ τοὺς βαρβάρους, ἐκλειπούσης
[4, 144]   Καὶ διὰ τοῦτό φασι Πέρσαι  τοὺς   Ἕλληνας σιτεομένους πεινῶντας παύεσθαι, ὅτι
[4, 151]   Σεύθη, δίδωμι ἐμαυτὸν καὶ  τοὺς   ἐμοὺς τούτους ἑταίρους φίλους εἶναι
[4, 184]   πάντας αὐλεῖν μανθάνειν Ἡρακλεώτας τε  τοὺς   ἐν τῷ Πόντῳ καθ´ ἑαυτὸν
[4, 138]   τῆς ἡμεδαπῆς ἀφικνουμένους, ἀλλὰ καὶ  τοὺς   ἐπιδημήσαντας τῶν ξένων. Θύουσι δ´
[4, 184]   καθ´ ἑαυτὸν ἔτι Ἀθηναίων τε  τοὺς   ἐπιφανεστάτους, Καλλίαν τε τὸν Ἱππονίκου
[4, 168]   Παναθήναια ὡς πατὴρ εἱστία  τοὺς   ἑταίρους, συνελθόντων εἰς τὸ δεῖπνον
[4, 150]   βασιλεῦ, πῶς δεῖ σιτεῖσθαι  τοὺς   εὐδαίμονας βασιλέας, ἐπίτρεψον τοῖς ἐμοῖς
[4, 182]   ~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Οἴδαμεν δὲ καὶ  τοὺς   ἡμιόπους καλουμένους, περὶ ὧν φησιν
[4, 130]   ταῦτα ἐξαναστάντες ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες νὴ  τοὺς   θεοὺς διὰ τὸν φόβον τοῦ
[4, 152]   τὰ λαιά· οὕτως διακονοῦνται. Καὶ  τοὺς   θεοὺς προσκυνοῦσιν ἐπὶ τὰ δεξιὰ
[4, 163]   ἔχων νήφεις; Τί τηλικοῦτον ἀδικεῖς  τοὺς   θεούς; (Τί τἀργύριον, ἄνθρωπε, τιμιώτερον
[4, 152]   ἔχουσιν ὑπεροχῆς. Καὶ οἱ μὲν  τοὺς   θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες ἐκ τῶν ὀπίσω
[4, 139]   τοὺς γνωρίμους καὶ τοὺς δούλους  τοὺς   ἰδίους· οὐδεὶς δ´ ἀπολείπει τὴν
[4, 137]   χρείαν τὸν κέραμον κατᾶξαι πάντα  τοὺς   ἱεροποιοὺς ὡς (μακρόθεν) οὐκ ἀστείας
[4, 139]   καὶ παρατιθέασιν ἐν τῇ θοίνῃ  τοὺς   ἰπνίτας ἄρτους. Τὸ δὲ ἄικλον
[4, 182]   δὲ Τρύφων φησὶ καὶ  τοὺς   καλουμένους ἐλεφαντίνους αὐλοὺς παρὰ Φοίνιξιν
[4, 176]   διόπους ἔτι τε μεσοκόπους καὶ  τοὺς   καλουμένους ὑποτρήτους. Τῶν δ´ ἐλύμων
[4, 130]   ἀκούων, θύμα καὶ εὔζωμα καὶ  τοὺς   καλοὺς ἐσθίων στρεπτούς, Λήναια καὶ
[4, 128]   τοῦ Δημητρίου) τοῦ δ´ Ἱππολόχου  τοὺς   Καράνου τοῦ Μακεδόνος ἐμφανίζοντος γάμους.
[4, 138]   τούτων δάπιδας ὑποστρωννύουσιν, ἐφ´ αἷς  τοὺς   κατακλιθέντας εὐωχοῦσιν οὐ μόνον τοὺς
[4, 176]   τέλειοί τε καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ  τοὺς   κιθαριστηρίους δὲ καὶ τοὺς δακτυλικούς.
[4, 154]   τὴν κεφαλὴν ἀποκοπῆναι πελέκει, ὥστε  τοὺς   κληρονόμους κομίσασθαι τὸ ἆθλον· καὶ
[4, 168]   ἑκάστης ἡμέρας δι´ ἡμέρας, (διασειόμενοι  τοὺς   κροτάφους ὑπὸ τοῦ ἀκράτου, καὶ
[4, 167]   παρὰ τὸ ἀνάκτορον, οἰμώξεσθαι φήσας  τοὺς   κωλύσοντας. ~(Ὅτι δὲ τοὺς ἀσώτους
[4, 166]   (κᾆθ´ ὡς ἐκεῖνος κατέδομαι καὶ  τοὺς   λίθους ἁπαξάπαντας, οὐ γὰρ οὖν
[4, 165]   Ἀθηναῖοι χιλίας ἀνάλωσαν δραχμάς,  τοὺς   λίθους πωλῆσαι εἰς τὰς ἡδυπαθείας.
[4, 172]   ἐκάλουν. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος δὲ  τοὺς   μαγείρους ὡς ἐπιχειροῦντας καὶ οἷς
[4, 169]   προσελθέτω. Καὶ πάλιν· Πλείους Στρατονίκου  τοὺς   μαθητάς μοι δοκεῖ ἕξειν Πατανίων.
[4, 184]   δ´ ἱστορεῖν Σεύθην καὶ Ῥωνάκην  τοὺς   Μαιδούς, τὴν δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν,
[4, 166]   τινα τοιοῦτον λόγον οἱ Ταραντῖνοι,  τοὺς   μὲν ἄλλους ἀνθρώπους διὰ τὸ
[4, 140]   πολιτείᾳ οὑτωσὶ γράφει· Καὶ εὐθὺς  τοὺς   μὲν εὐπόρους ζημιοῖ εἰς ἐπάικλα·
[4, 151]   ὅτι ἀρχαῖος εἴη νόμος κάλλιστος  τοὺς   μὲν ἔχοντας (διδόναι τῷ βασιλεῖ
[4, 157]   γὰρ ἐσθίειν πολλὰ καὶ κρεαφαγεῖν  τοὺς   μὲν λογισμοὺς ἐξαιρεῖ (καὶ τὰς
[4, 168]   ~(Ὅτι δὲ τοὺς ἀσώτους καὶ  τοὺς   μὴ ἔκ τινος περιουσίας ζῶντας
[4, 184]   Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ ὀνοματοθήρα, τῶν περὶ  τοὺς   μοναύλους ἐσπουδακότων. (Οὐ γὰρ οἶδας
[4, 154]   δὲ ἀρχαῖον ἦν τὸ περὶ  τοὺς   μονομάχους καὶ Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν
[4, 153]   κορεσθέντες δείπνου καὶ μέθης εἰσεκάλουν  τοὺς   μονομάχους. Καὶ μὲν ἅμα
[4, 156]   πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία, ἡνίκα γε  τοὺς   νεωτέρους δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί τε
[4, 143]   γενομένους ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦσι, προτρεπόμενοι  τοὺς   νεωτέρους εἰς ἀνδραγαθίαν. (Πυργίων δ´
[4, 151]   Μάλιστα δ´ αἱ τράπεζαι κατὰ  τοὺς   ξένους αἰεὶ ἐτίθεντο· νόμος γὰρ
[4, 143]   (τὸν δ´ ἄλλον ἐν  τοὺς   ξένους κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι. Κατὰ
[4, 169]   τὰ βατάνι´ ἐμβάλλειν ποιῶ ἐνίοτε  τοὺς   ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς. Πατάνιον
[4, 152]   Ῥωμαίων καθαιρεθέντος, φησὶ δημαγωγοῦντα αὐτὸν  τοὺς   ὄχλους ἐν ἅρματι φέρεσθαι διὰ
[4, 161]   Πυθαγοριστῇ· Πρὸς τῶν θεῶν, οἰόμεθα  τοὺς   πάλαι ποτὲ (τοὺς Πυθαγοριστὰς γινομένους
[4, 151]   πρῶτος τοῦτ´ ἐποίει Σεύθης· ἀνελόμενος  τοὺς   παρ´ αὑτῷ κειμένους ἄρτους διέκλα
[4, 176]   αὐλούς εἰσι μουσικώτατοι οὐ μόνον  (τοὺς   παρθενίους καλουμένους καὶ παιδικούς, ἀλλὰ
[4, 142]   ἅπασι γίνεσθαι καὶ μὴ προσδεῖσθαι  τοὺς   παρόντας. Οὔτε γὰρ οὕτως ᾤετο
[4, 164]   καταδραμόντος ἀποβλέψας Κύνουλκος εἰς  τοὺς   παρόντας τῶν φιλοσόφων ἔφη· (Εἶδες
[4, 145]   Παρασκευαστικῶν (Καὶ οἱ θεραπεύοντες, φησί,  τοὺς   Περσῶν βασιλεῖς δειπνοῦντας ἅπαντες λελουμένοι
[4, 144]   ποιητὴς ἐπίνικον ἐλεγειακὸν ἐποίησεν)  τοὺς   Περσῶν φησι βασιλεῖς ὑπὸ τρυφῆς
[4, 152]   κεραμέοις ἀργυροῖς· (καὶ γὰρ  τοὺς   πίνακας ἐφ´ ὧν τὰς τροφὰς
[4, 172]   πέμματα προσέτι τε τοὺς ποιοῦντας  τοὺς   πλακοῦντας οἱ πρότερον δημιουργοὺς ἐκάλουν.
[4, 174]   αὐλεῖν τε καὶ συρίζειν, ὥσπερ  τοὺς   ποιμένας. (Καὶ τοσαῦτα μὲν ἔχω
[4, 172]   δὲ τὰ πέμματα προσέτι τε  τοὺς   ποιοῦντας τοὺς πλακοῦντας οἱ πρότερον
[4, 183]   ἐποίησε πάντας Ῥωμαίους μουσομανεῖν ὡς  τοὺς   πολλοὺς καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ
[4, 152]   καὶ ἰχθῦς οἵ τε παρὰ  τοὺς   ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ παρὰ τὴν
[4, 171]   ὀνομάζει. (Ἐκάλουν δέ, φησί, καὶ  τοὺς   προγεύστας ἐδεάτρους, ὅτι προήσθιον τῶν
[4, 171]   δ´ εἶχον οἱ ἀρχαῖοι καὶ  τοὺς   προγεύστας καλουμένους Ξενοφῶν ἐν τῷ
[4, 160]   αὐτάρκειαν ἀσπάζῃ, φιλόσοφε, τί οὐ  τοὺς   Πυθαγορικοὺς ἐκείνους ζηλοῖς, ~(περὶ ὧν
[4, 161]   θεῶν, οἰόμεθα τοὺς πάλαι ποτὲ  (τοὺς   Πυθαγοριστὰς γινομένους ὄντως ῥυπᾶν ἑκόντας
[4, 157]   πρὸ τῆς οἰκίας καὶ πρὸς  τοὺς   πυνθανομένους τί τηνικάδε; Ἔλεγεν ὄψον
[4, 156]   δειπνεῖν ἐνθάδε πάντα ὥσπερ  τοὺς   πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν. Γελασάντων δὲ
[4, 128]   γέγονε κατὰ Λυγκέα καὶ Δοῦριν  τοὺς   Σαμίους, Θεοφράστου δὲ τοῦ Ἐρεσίου
[4, 163]   θύσας. φυγοῦσα γοῦν σε καὶ  τοὺς   σοὶ παραπλησίους Ἀρετὴ Ἡδονῇ
[4, 173]   ἀκονῶν Φοῖβε μαχαίρας καὶ προδιδάσκων  τοὺς   σοὺς προπόλους. Κἀν τοῖς ἑξῆς
[4, 138]   Παυσανίας μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων  τοὺς   στρατηγοὺς (καὶ ἐλθόντων ἐπιδείξας ἑκατέρου
[4, 145]   ἑαυτὸν καὶ οἱ σύνδειπνοι, καλεῖ  τοὺς   συμπότας τούτους τις τῶν εὐνούχων.
[4, 146]   δὶς πορεύωνται, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ  τοὺς   συνδείπνους ὑποδέχωνται. (Ἡρόδοτος δέ φησιν
[4, 163]   ἐν Ἀνδροφόνῳ φησί· Τῶν φιλοσόφων  τοὺς   σώφρονας ἐνταυθοῖ καλῶ, τοὺς ἀγαθὸν
[4, 166]   τῷ περὶ ἀτελειῶν. Χρὴ δὲ  τοὺς   τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ τὸν
[4, 176]   Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις,  τοὺς   τῇ καλάμῃ αὐλοῦντας. (Γινώσκειν δὲ
[4, 173]   παρέχειν ἐλεοδύτας, τοὺς τραπεζοποιοὺς καὶ  τοὺς   τοιούτους διακόνους σημαίνων. Κρίτων δ´
[4, 163]   αὑτοῖς οὐ διδόντας οὐδὲ ἕν,  τοὺς   τὸν φρόνιμον ζητοῦντας ἐν τοῖς
[4, 160]   τοῦ κόγχου. Ἐγὼ δὲ κατὰ  τοὺς   τοῦ Παφίου Σωπάτρου Γαλάτας, Παρ´
[4, 173]   νόμος κελεύει ὕδωρ παρέχειν ἐλεοδύτας,  τοὺς   τραπεζοποιοὺς καὶ τοὺς τοιούτους διακόνους
[4, 176]   ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι δ´ οὐ κωλύοντα  τοὺς   τραχήλους, ὄνους ἐφελκόμενοι γέμοντας οἴνου
[4, 184]   γεγραφὼς περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης  τοὺς   Τρωγλοδύτας φησὶ κατασκευάζειν τὴν πανδούραν
[4, 154]   Ἐρατοσθένης δ´ ἐν πρώτῳ Ὀλυμπιονικῶν  τοὺς   Τυρρηνούς φησι πρὸς αὐλὸν πυκτεύειν.
[4, 176]   εἴπατε χαῖρε Θέων. Ὥσπερ οὖν  τοὺς   τῷ καλάμῳ αὐλοῦντας καλαμαύλας λέγουσι
[4, 159]   τοῦτο φυλάττονται οἱ σοφοὶ οὗτοι  τοὺς   φακούς, ἀλλ´ ἡμῖν γε ποίησον
[4, 168]   πλείους. Μενέδημον γοῦν καὶ Ἀσκληπιάδην  τοὺς   φιλοσόφους νέους ὄντας καὶ πενομένους
[4, 153]   γοῦν τινες πολλάκις ἐπὶ δεῖπνον  τοὺς   φίλους ἐπί τε ἄλλοις καὶ
[4, 176]   ἄλλους τινὰς εἶναι ἀκούομεν  τοὺς   Φρυγίους, ὧν καὶ αὐτῶν ἐμπείρως
[4, 162]   ἐπιχύσεσι χρηστέον πηνίκα τε εἰσακτέον  τοὺς   ὡραίους καὶ τὰς ὡραίας εἰς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008